Οι όροι εμπέδωσης του Στρατιωτικού Κινήματος της 21ης Απριλίου 1967.


του Γεωργίου Γιαννακόπουλου

Το στρατιωτικό κίνημα (το χαρακτηρίζω κίνημα προκειμένου να αποφευχθεί ενδεχόμενη φόρτιση από τη χρήση του όρου πραξικόπημα) της 21ης Απριλίου 1967  χαρακτήρισαν δύο φαινόμενα: η έκπληξη και η παντελής έλλειψη αντίδρασης στην επιβολή του. Η ικανοποιητικότερη εξήγηση που μπορεί να δοθεί άπτεται στις καταπιεστικές συνέπειες (δηλ. δημιουργία κρατικών λειτουργιών ειδικής μορφής) και στο καθαρά αστικό χαρακτήρα της Ένωσης Κέντρου, που ήταν ο ουσιαστικός εκφραστής της πολιτικοποίησης των λαϊκών μαζών. Οι στόχοι της Ε.Κ. ήταν στενά κομματικοί χωρίς να εμφορούνται από το στοιχείο μιας πλατύτερης πολιτικής προοπτικής. Η «Παπανδρεϊκή» πολιτικοποίηση οριζόταν αυστηρά από τα όρια των κομματικών προθέσεων, στα πλαίσια του κοινοβουλευτισμού. Η λαϊκή παθητικότητα μπορεί να αιτιολογηθεί μέσα  από τη ταυτολογία: oι αντιδεξιές λαϊκές τάξεις δεν αντέδρασαν το 1967 γιατί είχαν ήδη αντιδράσει με τον "ανένδοτο" και στην βασιλική εκτροπή. Οι αντιδράσεις αυτές αποτελούσαν και το όριο της πολιτικοποίησής τους, όπως είχε διαμορφωθεί από την ηγεσία της Ε.Κ., του πολιτικού τους εκφραστή! Όριο γνωστό στους κινηματίες, ουσιαστική εγγύηση για την επιτυχία του εγχειρήματος. Στις στρατηγικές επιλογές της ηγεμονικής ομάδας της άρχουσας τάξης, οι κυριαρχούμενοι δεν είχαν τίποτα να αντιτάξουν, γι΄αυτό και παρέμειναν παθητικοί.

Η συναίνεση απέναντι στην εξουσία ήταν γεγονός γιατί η ταξική δομή της κοινωνίας είχε γίνει αποδεκτή, καθώς δεν ήταν αντιληπτή σαν τέτοια. Η άρνηση της συναίνεσης, όπως εκφράστηκε στις κινητοποιήσεις του ΄60,δεν αφορούσε τη ταξική δομή αλλά τις αστικές στρατηγικές επιλογές. Η άρνηση που συμπυκνωνόταν στο εκλογικό αποτέλεσμα του ΄64, εξέφραζε τη λαϊκή άρνηση στα οργανωτικά δομικά στοιχεία της αστικής εξουσίας, αποτελώντας ταυτόχρονα και μια ΑΠΟΛΥΤΗ παραδοχή της αστικής νομιμότητας. Το κεντρικό σύνθημα των κινητοποιήσεων των «Ιουλιανών», δηλαδή το 114,   δείχνει με το πιο εμφαντικό τρόπο ότι η λαϊκή πολιτικοποίηση δεν είχε στόχο την ανατροπή αλλά την εφαρμογή του αστικού συντάγματος. Οι κυριαρχούμενοι δεν εξέφραζαν  δικές τους ταξικές στρατηγικές στη κατεύθυνση αντί-αστικών επιλογών. Στόχος τους δεν ήταν η αστική νομιμότητα αλλά οι παράνομοι μηχανισμοί της αστικής εξουσίας με κέντρο τη πολιτική στρατηγική της μοναρχίας. Η ιδεολογική τους ενσωμάτωση, δηλαδή η υποστήριξη αστικών πολιτικών επιλογών ήταν στάση παθητική, γιατί παρέμενε παθητικός δέκτης των αστικών πρωτοβουλιών. 

Η έλλειψη ενός συνειδητού διαταξικού συνασπισμού στη βάση, που θα ανάγκαζε το συνασπισμό εξουσίας σε υποχωρήσεις αναγκαίες για την αναπαραγωγή της ταξικής κυριαρχίας, ήταν το ισχυρότερο όπλο στα χέρια των κυρίαρχων. Η πλήρης ιδεολογική και πολιτική τους ενσωμάτωση, η οποία και αποτυπώνεται στην υποστήριξή τους κύρια προς την Ε.Κ. και δευτερευόντως προς την ΕΔΑ, άφηνε ελεύθερο πεδίο για την ανάπτυξη αστικών στρατηγικών που ηρνούντο αυτήν την ίδια την αστική νομιμότητα. Αυτός είναι ο λόγος που η αντίδρασή τους τη περίοδο ΄61 -΄65 εκφραζόταν κοινοβουλευτικά μέσα από την υποστήριξη μιας καθαρά αστικής στρατηγικής ενός καθαρά αστικού κόμματος: της E.K. Ο προσανατολισμένος αποκλειστικά σε κοινοβουλευτικές μορφές αγώνας ήταν καταδικασμένος μετά τη κατάργηση του μοναδικού του μέσου έκφρασης, δηλαδή των κομμάτων και του κοινοβουλίου. Η ιδεολογική ενσωμάτωση είχε περιορίσει το πεδίο το πεδίο της πολιτικής αντιπαράθεσης, από τη πλευρά των κυριαρχούμενων, αποκλειστικά σε κομματικό επίπεδο.

H αποδοχή της αστικής επιλογής, που εξέφραζαν τόσο η ΕΚ όσο και η ΕΔΑ, σήμαινε ταυτόχρονα και τη πλήρη αποδοχή μιας ιδεολογικής οπτικής που περιόριζε το πλέγμα των δομών εξουσίας σε ένα και μοναδικό σημείο: στην εκλογική  κομματική αντιπαράθεση. Η κατάργηση αυτής της ιδεολογικής αναφοράς σήμαινε και τη πλήρη αδυναμία αντίδρασης. Οι κυριαρχούμενοι ταυτίστηκαν με μια συγκεκριμένη αστική στρατηγική, αυτήν του κοινοβουλευτισμού, η οποία εγκαταλείφθηκε από την αστική εξουσία όταν άρχισε να παρουσιάζει αρνητικά σημεία, προκειμένου να αντικατασταθεί από τη στρατηγική της δικτατορίας. Αυτή η τομή βρήκε τους κυριαρχούμενους απροετοίμαστους, έρμαια της στενής κομματικής προοπτικής των ΕΚ και  ΕΔΑ, που προπαγανδίζοντας τη πίστη τους στη "νίκη της δημοκρατίας", απολιτικοποιούσαν την κοινοβουλευτική διαδικασία  εδραιώνοντας παράλληλα τη λαϊκή εμπιστοσύνη σ΄ αυτήν. 

Η εμπιστοσύνη στη κοινοβουλευτική νομιμότητα ήταν το βασικότερο στοιχείο της ιδεολογικής τους ενσωμάτωσης, επί του οποίου αρθρώθηκε και η δημοκρατία της μεταπολίτευσης. Η αδυναμία των κυριαρχούμενων ήταν αυτή που έδωσε τη δυνατότητα στην αστική τάξη να επιβάλει τις επιλογές της στο βαθμό και το χρόνο που επιθυμούσε, χωρίς να είναι υποχρεωμένη να δεχθεί συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Λόγω της αρνητικής για τους κυριαρχούμενους συγκυρίας της ταξικής πάλης - συνέπεια του εμφυλίου -  η άρχουσα τάξη είχε ανέκαθεν τη πρωτοβουλία κινήσεων, με την επιβολή της δικτατορίας να αποτελεί τη πιο καθαρή μορφή υλοποίησης αυτού του πλεονεκτήματος. Παρότι η στάση των κυριαρχούμενων υπήρξε η βασική συνιστώσα καθορισμού της πολιτικής συγκυρίας, δεν ήταν η μόνη. Το μετεμφυλιακό κράτος αρθρωνόταν επί ενός τριπολικού πλέγματος εξουσίας: κοινοβούλιο, στρατός, μοναρχία με τη τελευταία να αποτελεί το συνδετικό κρίκο του τριγώνου. Με τη de facto κατάργησή της δημιουργήθηκε μια τομή στη μετεμφυλιακή νομιμότητα, την οποία δε μπορούσαν να προβλέψουν ούτε τα κόμματα αλλά ούτε και ο μονάρχης. Αμφότεροι θεωρούσαν ότι επιχείρημα  "βίαιης" άρσης της πολιτικής κρίσης αποτελούσε προνόμιο  των ανακτόρων, τα οποία θα έλεγχαν τους κινηματίες. 

Γι΄αυτό και το κίνημα των Συνταγματαρχών δημιουργεί σύγχυση την οποία και εκμεταλλεύεται προωθώντας έναν υποτιθέμενο συμβιβασμό με τη μοναρχία, το πρώτο διάστημα επιβολής του. Η "σιωπή" του Κωνσταντίνου προσφέρει τεράστια βοήθεια στη προσπάθεια εμπέδωσης του καθεστώτος καθώς αποδέχεται ουσιαστικά ως τετελεσμένα και αμετάκλητα τα γεγονότα. Το ερώτημα της στάσης του ερμηνεύεται στη παρακάτω συλλογιστική: η ομάδα των Συνταγματαρχών τον θέτει ενώπιον του διλήμματος είτε να δεχθεί τα γεγονότα ως τετελεσμένα είτε να αντιταχθεί. Στην δεύτερη περίπτωση η αντίδραση του μπορούσε να πάρει, είτε τη μορφή αντίδρασης εν ονόματι της κοινοβουλευτικής νομιμότητας με σκοπό την άμεση αποκατάστασή της είτε τη μορφή ενός αντί-πραξικοπήματος κάτω από τη δική του ηγεσία. Η σύνταξη της μοναρχίας με τη κοινοβουλευτική νομιμότητα, θα είχε τεράστιες συνέπειες τόσο για το κοινοβουλευτισμό, όσο και για την ίδια τη μοναρχία. Η αντιπαράθεση σ΄αυτή τη κατεύθυνση απαιτούσε όχι μόνο αντιπαράθεση μεταξύ κέντρων εξουσίας αλλά και τη λαϊκή συμμετοχή. Οι συνέπειες θα ήταν καθοριστικές για τη μορφή οργάνωσης της αστικής εξουσίας. Θα έδινε σίγουρα αίγλη στην μοναρχία, ανατρέποντας τις αντιμοναρχικές τάσεις στο λαϊκό κίνημα αλλά ταυτόχρονα θα άλλαζε και τις σχέσεις ισορροπίας στο πλέγμα εξουσίας προς το συμφέρον του κοινοβουλίου. 

Αν επικυρωνόταν η κοινοβουλευτική νομιμότητα θα περιοριζόταν αντίστοιχα ο προσδιοριστικός ρόλος του στρατού κάτι το οποίο θα ανέτρεπε συνολικά τη μεταπολεμική αστική στρατηγική. Η αναπαραγωγή της κοινοβουλευτικής νομιμότητας θα είχε σαν συνέπεια όχι μόνο την αποδυνάμωση της θέσης του στρατού αλλά και της μοναρχίας, αφού αποσυνδεόμενη από τον Στρατό και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κρατικούς και παρακρατικούς, θα δεχόταν αναγκαστικά τη πρωτοκαθεδρία της εκλεγμένης εκτελεστικής εξουσίας. Αν η μοναρχία αυτοπεριοριζόταν στα πλαίσια της νομιμότητας θα έχανε μακροπρόθεσμα το πολιτικό της βάρος καθώς η "ιδιαίτερη" θέση της  στηριζόταν στις σχέσεις της με παρακρατικούς μηχανισμούς και άνομα κέντρα εξουσίας. Άλλωστε η μοναρχία ήταν αδύνατο να αντιταχθεί στις δομές εξουσίας της άρχουσας τάξης, συστατικό στοιχείο των οποίων ήταν και η ίδια μέσα από τη σύνδεση και την εξάρτηση της από το κεντρικό στοιχείο αυτής της δομής που ήταν ο Στρατός.

Η δεύτερη πιθανή αντίδραση του Κωνσταντίνου, δηλαδή το αντί-πραξικόπημα χωρίς τη συμμετοχή του λαϊκού παράγοντα, ήταν τεχνικά αδύνατο. Τα όργανα και οι ενδοστρατιωτικοί μηχανισμοί που ήταν απαραίτητοι για τη διενέργεια του είχαν ήδη χρησιμοποιηθεί για την εκτέλεση του προσαρμοσμένου στις ανάγκες του πραξικοπήματος Νατοϊκού σχεδίου "Προμηθεύς". Η μοναδική του επιλογή ήταν στη πραγματικότητα η συνεργασία με την ομάδα Παπαδόπουλου. Ενδεχόμενη συμμαχία του με μέρος του πολιτικού κόσμου, μέρος του Στρατού και το σημαντικότερο με την βοήθεια του λαϊκού παράγοντα θα είχε σαν συνέπεια όχι μόνο τον πολιτικό αυτοπεριορισμό του, αλλά και γιατί μετά τη κρίση εκπροσώπησης είχε γίνει κατανοητό ότι η κοινοβουλευτική συνέχεια αντίφασκε προς τις στρατηγικές επιλογές της αστικής τάξης, όπως αυτές είχαν λάβει υλική υπόσταση στην οργανωτική δομή του μετεμφυλιακού κράτους. Γιατί, ας μη ξεχνάμε, ότι η δομή του κρατικού μηχανισμού, η εσωτερική άρθρωση των επιμέρους τμημάτων του, η μορφή των μεταξύ τους διασυνδέσεων, η σχέση νομιμότητας και κρατικής ανομίας δεν είναι τίποτα άλλο παρά η υλική μορφή της στρατηγικής της άρχουσας τάξης.

Ο συμβιβασμός της μοναρχίας δεν ήταν τίποτα άλλο παρά μια πράξη καθαρής συνθηκολόγησης. Ο Παπαδόπουλος βρήκε την δυνατότητα και το χρόνο να ελέγξει πλήρως τον κρατικό μηχανισμό και κυρίως τον Στρατό, ενώ και η τελευταία δυνατότητα τουλάχιστον ανοχής από τους κυριαρχούμενους προς τη μοναρχία εξέλιπε. Η αποτυχία του Δεκεμβρίου ήταν και η τελευταία ένδειξη, ότι η διαδικασία μετατόπισης των κέντρων εξουσίας είχε ολοκληρωθεί. 

21 σχόλια:

  1. Γιώργος Τσατάνης21/4/16 4:46 μ.μ.

    Η 21 Απριλίου δεν ήταν επανάσταση, αλλά αποτέλεσε θετική γενικώς παρένθεση. Οικονομικά ήταν καθαρά καπιταλιστική, δεν χρειάζονται περαιτέρω.
    Στον τομέα της παιδείας υπήρξε ωστόσο μια όαση, έχονταας βεβαίως υπερχριστιανική προπαγάνδα.
    Υπήρξε τρομερή διαφθορά σε διαφόρους τομείς, καμία σύγκριση βεβαίως με τα της 'δημοκρατίας' επιτεύγματα.
    Το χειρότερο όμως ζήτημα της 21 Απριλίου ήταν ότι προήγαγε όσο ποτέ τον Αμερικανσμό. Υπήρξε φιλοισραηλιτική και φιλοσιωνιστική. Αυτοί έκαναν το ΚΙΣ νομικό πρόσωπο δημοσίου δικαίου και ακόμη τους ευγνομωνούν οι Εβραίοι.

    Όσον αφορά τα πρόσωπα υπήρχαν λιγοστοί άξιοι άνθρωποι με ανώτερο όλων τον Ταξίαρχο Ντερτιλή ο οποίος λόγω των ριζοσπαστικών του θέσεων είχε περιθωριοποιηθεί από το καθεστώς αν και ποτέ δεν ήθελε να συμμετάσχει στην 'πολιτική'. Σοβαρά πρόσωπα υπήρξαν επίσης ο Λαδάς, ο Ασλανίδης και ο Αγγελης. Επίσης ο Θεοφιλογιαννάκος ήταν τεράστιος άνδρας, το βιβλίο του οποίου θα δημοσιευθεί προσεχώς.
    Ο Παπαδόπουός, αν όχι έμμσιθος πράκτορας της ΣΙΑ ενήργησε αυτοβούλως ως τέτοιος και υπήρξε προσηλωμένος στους Αμερικάνους, ως προσωπικότητα υπήρξε μαλθακός άνευρος και 'δημοκράτης'. Ο Στυλιανός Παττακός είναι τέκτονας 19ου βαθμού και θεωρώ ότι δεν χρειάζεται να προστεθεί τίποτα περαιτέρω .
    Γενικώς η 21 Απριλίου δεν θα έπρεπε να θαυμάζεται και τόσο από κάποιους, ιδίως υποτιθεμένους εθνικιστές ή εθνικοσοσιαλιστές διότι συνολικώς πολιτικά είναι παράδειγμα προς αποφυγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευχαριστούμε για το σχόλιο

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος22/4/16 12:29 π.μ.

      Δεν μπορείς να ξεφύγεις από τα ''εισαγωγικά'' στη χρήση παραγώγων της δημοκρατίας...θέλεις δουλειά ακόμα.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος22/4/16 8:25 μ.μ.

      Συμφωνώ για το παραπάνω σφάλμα. Δεν χρειάζονται εισαγωγικά

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος24/4/16 1:46 μ.μ.

      Θεωρώ ότι το άρθρο καθώς και το παραπάνω σχόλιο του κυρίου Τσατάνη περιέχει πολλές αστοχίες. Ο κύριος Γιαννακόπουλος αεροβατεί σε μερικά σημεία ενώ η εμπάθεια και των δύο είναι παραπάνω από προφανής. Νομίζω πως όλοι έχετε παραμείνει τσιμεντωμένοι στην δεκαετία του 30. Οι επαναστάσεις τύπου 17 και 33 είναι αδύνατον να επαναληφθούν ειδικά μετά το 1945 καθώς ο εχθρός κατεστη ο απόλυτος κυρίαρχος και ελέγχει κυριολεκτικά τα πάντα.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος25/4/16 5:25 π.μ.

      Είσαι ψιλοφασίστας του χειρίστου είδους. Γιατί δεν μας εξηγείς συγκεκριμένα τις αστοχίες. Δηλαδή επειδή χάθηκε ο πόλεμος θα πρέπει να δεχτούμε να συνεργαστούμε με Αμερικάνους και σιωνιστές. Είσαι αιώνιος ραγιάς με απαλές τάσεις γενιτσαρισμού. Φαντάζομαι γουστάρεις ΚΥΠ, Πλεύρη και στρατηγό Γρυλλάκη.

      Διαγραφή
    6. Παρακαλώ να μου υποδείξετε τα σημεία στα οποία "αεροβατώ" ,καθώς και εκείνα στα οποία διαφαίνομαι "εμπαθής".Μήπως διαβάζατε τη συγκεκριμένη στιγμή κανένα Goofy και παρεπιπτόντως έπεσε το μάτι σας και στο άρθρο μου?Τι δουλειά έχουν οι επαναστάσεις στις οποίες αναφέρεστε με αυτά τα οποία υποστηρίζω?Εκτός της πολιτικής ιστορίας υπάρχει και το πεδίο της πολιτικής επιστήμης,άν αυτό... σας λέει κάτι(που δε το πολυπιστεύω για να είμαι ειλικρινής).Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

      Διαγραφή
    7. Ανώνυμος26/4/16 11:53 μ.μ.

      ΕΧΕΤΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΟΥ ΘΕΩΡΕΊΤΕ ΌΤΙ ΚΑΤΕΧΕΤΕ. ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΆΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΚΟΙΤΑΜΕ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΟΥΜΕ ΑΠΛΑ ΚΑΙ ΞΕΚΆΘΑΡΑ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΆΓΜΑΤΑ ΔΙΟΤΙ ΚΑΛΩΣ Η ΚΑΚΩΣ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΑΞΑΜΕ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ ΜΑΣ, ΠΙΣΤΕΨΑΜΕ ΣΕ ΜΠΑΡΟΥΦΕΣ ΚΑΙ ΙΝΔΟΓΕΡΜΑΝΙΣΜΟΥΣ, ΚΑΤΑΛΉΞΑΜΕ ΝΑ ΘΕΩΡΟΎΜΕ ΤΟΥΣ ΦΡΙΤΣΗΔΕΣ ΩΣ ΧΕΡΕΝΒΟΛΚ ΚΑΙ ΓΊΝΑΜΕ ΧΕΙΡΌΤΕΡΟΙ ΑΠΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΠΡΙΝ. ΚΑΙ ΤΏΡΑ ΚΟΙΤΑΜΕ ΝΑ ΠΟΎΜΕ ΤΗΝ ΑΛΉΘΕΙΑ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ. ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΕΣΤΕ ΩΣ ΕΛΙΤΙΣΤΗΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΜΕΤΡΙΟΤΗΤΕΣ, ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΙΔΕΕΣ ΕΊΝΑΙ ΑΔΎΝΑΤΟΝ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΣΤΙΣ ΣΗΜΕΡΙΝΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ ΑΚΌΜΗ ΚΑΙ Η 21 ΑΠΡΙΛΙΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΊ ΑΝΆΜΝΗΣΗ ΚΑΙ ΟΎΤΕ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΑΦΗΣΟΥΝ ΝΑ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΚΆΤΙ ΤΈΤΟΙΟ.
      ΑΠΑΝΤΉΣΤΕ ΜΟΥ, ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΠΡΟΣΠΑΘΕΊΤΕ ΝΑ ΠΕΡΆΣΕΤΕ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΣΑΣ, ΣΕ ΕΜΑΣ ΠΟΥ ΠΡΟΕΡΧΟΜΑΣΤΕ ΑΠΌ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΚΩΛΟΜΑΓΑΖΟ ΤΟ ΟΠΟΊΟ ΤΥΓΧΆΝΕΙ ΝΑ ΕΊΧΕ ΣΤΙΣ ΤΆΞΕΙΣ ΤΟΥ ΌΛΟΥΣ ΌΣΟΥΣ ΣΉΜΕΡΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΖΟΝΤΑΙ ΚΑΘΑΡΟΙ ΚΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟΙ ? Η ΣΤΗ ΝΕΟΛΑΊΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΏΝ Η ΟΠΟΊΑ ΊΣΩΣ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ Η ΧΕΙΡΌΤΕΡΗ ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΝΟΤΙΟΥ ΕΥΡΩΠΗΣ?
      ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΕΆΝ ΘΑ ΜΟΥ ΕΠΙΤΡΕΨΟΥΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΟ, ΕΊΜΑΙ ΞΕΚΆΘΑΡΑ ΑΠΑΙΣΙΟΔΟΞΟΣ ΚΑΙ ΘΕΩΡΏ ΌΤΙ ΞΕΡΑΣΑΜΕ ΠΛΈΟΝ ΑΠΌ ΠΟΛΙΤΙΚΟΎΣ ΕΠΙΣΤΉΜΟΝΕΣ ΚΑΙ ΗΓΕΤΙΣΚΟΥΣ ΤΩΝ ΑΝΑΛΎΣΕΩΝ. ΔΕΝ ΝΟΜΊΖΩ ΌΤΙ ΥΠΆΡΧΕΙ ΕΛΠΊΔΑ ΓΙΑ ΤΟ ΤΌΠΟ ΑΥΤΌΝ ΟΎΤΕ ΒΈΒΑΙΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΥΡΏΠΗ.
      ΉΜΟΥΝ ΑΠΛΌ ΜΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΧΑ ΜΈΧΡΙ ΤΟ 2004.

      Διαγραφή
    8. Ανώνυμος28/4/16 7:52 μ.μ.

      Σχόλιο με σκληρές αλήθειες... Δεν νομίζω να βρεθεί κάνεις με @ και καρδιά να σου απαντήσει.

      Διαγραφή
    9. Προς ανώνυμο 7:52
      Επειδή μ΄αυτά που γράφετε με βλέπω πολύ σύντομα,τώρα στα εσχατογεράματα(που λέει και ο Αποστόλης) να πέφτω στη"πρέζα" απαντήστε μου εσείς ή οι προηγούμενοι σχολιαστές:
      1)Που βλέπετε την εμπάθεια στην ανάλυσή μου?Το κείμενο είναι άκρως ουδέτερο και δε θα μπορούσε να μην είναι μιας και αποτελεί ΑΝΤΙΓΡΑΦΗ μέρους διδακτορικού (Πάντειο Πανεπιστήμιο,2002).
      2.Ο προηγούμενος σχολιαστής αναφέρει ως ακατανόητα αυτά που γράφω.Συμφωνείτε με την άποψή του?Όχι τίποτα άλλο ,αλλά θεωρώ τις θέσεις μου εξαιρετικά εκλαϊκευμένες και εύληπτες,ανεξάρτητα αν κάποιος συμφωνεί ή όχι μαζί μου.Και εν πάσει περιπτώσει ,τι δεν είναι κατανοητό?
      3.Ελιτιστής από πού και ως πού?Έχω προτάξει ποτέ στα κείμενά μου οποιοδήποτε τίτλο σπουδών για να αξίζω τη κατηγορία?Πως αλλιώς να αντιδράσω όταν αρχίζει ο κάθε μπουμπούνας να σχολιάζει πράγματα που δεν είπα?(βλ.ανώνυμος 24/4 ώρα 1:46)
      4.Τι φταίω εγώ αν ο προηγούμενος σχολιαστής πίστευε στο μοντέλο του Ινδογερμανισμού?Ας διάβαζε M.Gimboutas και C.Renfrew οι οποίοι εδώ και 50 χρόνια έχουν καταρρίψει οριστικά και αμετάκλητα αυτό το μοντέλο.Άλλωστε μίλησα εγώ για Ινδογερμανισμό?(παρότι ,κατά διαβολική σύμπτωση, ετοιμαζόμουν να παρουσιάσω το Ινδοευρωπαϊκό πρόβλημα σε συνάρτηση με την έλευση των Ελλήνων!!!!Αλλά σε ποιούς?)
      5.Είδε κανείς από τους αναγνώστες να παρουσιάζω ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΙΔΕΑ(ενν.πολιτική) στο κείμενό μου?Ας μου την πείτε για να πάρω και ΄γώ είδηση τι γράφω!!
      6.Ευθύνομαι εγώ για τα ψυχολογικά τραύματα πού άφησε η Χ.Α. στο σχολιαστή?
      7.Αν συμμερίζεστε τη θέση του προηγούμενου σχολιαστή,πείτε μου να μη ξαναγράψω οτιδήποτε να τελειώνουμε..

      Διαγραφή
    10. Ανώνυμος30/4/16 5:15 π.μ.

      Θα ήθελα να σχολιάσω ότι θα ήταν άκρως ενδιαφέρον να διαβάσουμε μια επιστημονκή προσέγγιση επάνω στο ζήτημα του ινδοευρωπαϊσμού και την έλευση των γιατί πολλοί αποφεύγουν να το ακουμπήσουν. θυμάμαι βέβαια μια σοβαρή λίστα βιβλίων που είχε δημοσιευθεί παλαιότερα από τον ΜΚ. Σημειωτέον βέβαια ότι η ΣΟ δεν έχει πάρει θέση επί του θέματος.
      Παρακαλώ εάν ο κ.Γιαννακόπουλος δει το σχόλιο μου να με παραπέμψει στους τίτλους των συγγραφέων που ανέφερε. Ευχαριστώ.

      Διαγραφή
    11. Gimbutas M.,Η επιστροφή της μεγάλης θεάς, εκδ.Αρχέτυπο. Λόγω μεγάλου όγκου,προτείνω να ανατρέξετε στο περιοδικό "Journal of Indo- Europeans Studies" N.1,σελ.1-20, στο ίδιο Ν.5 σελ.277-338,και στο "Journal of Near Eastern Studies" N.8 σελ.273-315. Τα πιο πάνω περιοδικά στη βιβλιοθήκη της Αρχαιολογικής Εταιρείας. Απαραίτητα διαβάστε Renfrew C.,H ανάδυση του πολιτισμού,εκδ.ΜΙΕΤ αλλά και αυτό ογκώδες.Επίσης Mallory J.,Oι Ινδοευρωπαίοι,εκδ.Στάχυ. Τεράστιο θέμα,θα χρειαστείτε πολύ χρόνο και κόπο. Προσπαθείστε να αποκτήσετε συνοπτικές πληροφορίες για τις αντικρουόμενες απόψεις οι οποίες υπάρχουν στη προτεινόμενη βιβλιογραφία, από γνωστό σας αρχαιολόγο με ειδίκευση στη προϊστορική αρχαιολογία.Να είστε καλά.

      Διαγραφή
    12. Ανώνυμος4/5/16 2:15 μ.μ.

      Σέβομαι την πολιτική σκέψη του Γιώργου Γιαννακόπουλου και τον διαβάζω τακτικά ωστόσο το συγκεκριμένο άρθρο του είναι γεμάτο ασταθειες και αυτοακυρωσεις. Για πρώτη φορά παρατηρώ ότι δεν υπάρχουν λογικά επιχειρήματα παρα μόνον επιστημολογίες. Ειδικά στο τέλος ο συγγραφέας αεροβατεί και μάλιστα το πρόσεξε ένας προηγούμενος σχολιαστής. Τα σχόλιο μου είναι καλοπροαιρετο αλλά ομολογώ ότι δεν μου άρεσε η αντίδραση του Γ. Γ. απέναντι στην κριτική των αναγνωστών.

      Διαγραφή
    13. Ο συναγωνιστής Γ.Γ. τιμά τον ΜΚ με την συνεργασία του και την αρθρογραφία του, και δεν υποκύπτει στην λασπολογία του διαδικτύου ούτε στην παραπληροφόρηση ομάδων που έχουν ως χόμπι την συκοφαντία. Προτείνω στους συναγωνιστές να αναφέρουν εκείνα τα σημεία στα οποία διαφωνούμε με επιχειρήματα και όχι με αόριστες παρατηρήσεις.

      εκ της σο

      Διαγραφή
  2. Αφού,με τη σειρά μου, σας ευχαριστήσω για τη παρέμβασή σας,θα ήθελα να τονίσω ότι η αναφορά σας στην "υπερχριστιανική προπαγάνδα"συνιστά το πλέον ενδιαφέρον στοιχείο της περιόδου 1967-74.Η "ανεπαρκής" λειτουργία των ιδεολογικών μηχανισμών του καθεστώτος,καθήλωσε το εθνικιστικό κίνημα της χώρας μας για πολλές δεκαετίες και εκεί αποδίδω,σε μεγάλο βαθμό, τη σημερινή του υπανάπτυξη.Το θέμα φυσικά είναι τεράστιο και δε μπορεί να αναλυθεί επαρκώς στο περιορισμένο χώρο του ιστότοπου.Άς ελπίσουμε ότι θα υπάρξει σειρά άρθρων τα οποία θα φωτίσουν αρκετές πλευρές της επταετίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανώνυμος21/4/16 10:50 μ.μ.

    ΜΙΑ ΤΥΠΙΚΗ ΑΣΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΣΑΦΩΣ ΚΑΤΩΤΕΡΟΥ ΕΠΙΠΕΔΟΥ ΑΠΟ ΑΛΛΕΣ ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ (ΒΛΕΠΕ ΦΡΑΝΚΟ-ΜΕΤΑΞΑΣ)......ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΚΛΕΦΤΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΗΣΑΝ (ΚΑΙ ΩΣ ΕΝΑ ΒΑΘΜΟ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ) ΝΑ ΒΑΛΟΥΝ ΜΙΑ ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ ΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ (ΣΕ ΑΣΤΙΚΑ ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ ΠΑΝΤΑ ΠΛΑΙΣΙΑ)......

    ΚΑΤΑ ΤΑ ΑΛΛΑ Η ΕΠΤΑΕΤΙΑ, ΥΠΗΡΞΕ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ......ΧΩΡΙΣ ΙΔΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΣΜΟ ,ΠΑΡΕΔΩΣΕ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ ΕΡΜΑΙΟ ΣΤΗΝ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ" ΑΡΙΣΤΕΡΑ.......ΑΛΛΩΣΤΕ Η ΦΑΙΔΡΗ ΑΠΟΨΗ ΤΩΝ ΑΠΡΙΛΙΑΝΩΝ "ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ" ,ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΤΑ ΛΕΕΙ ΟΛΑ.......

    ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΙΚΟ ΜΗ ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΠΟΥ ΥΠΗΡΧΕ (ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ ΣΤΙΣ 3-7-64) , ΠΡΑΚΤΟΡΕΥΘΗΚΕ ΚΑΙ ΤΕΘΗΚΕ ΟΡΙΣΤΙΚΑ ΥΠΟ ΤΗΝ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΚΡΑΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ.......ΜΕ ΤΑ ΓΝΩΣΤΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΤΙΚΑ ΚΩΜΙΚΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ.....

    ΟΣΟ ΓΙΑ ΤΑ ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ.......ΑΠΟ ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΚΑΡΑΚΙΤΣΑΡΙΟ ΑΛΛΟ ΤΙΠΟΤΕ.......ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΩΝ ΠΡΑΞΕΩΝ ΟΜΩΣ ΑΠΟΣΥΡΘΗΚΕ Η ΜΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟΝ ΠΡΩΤΟ ΑΤΤΙΛΑ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΘΗΚΕ ΦΥΛΛΟ.......ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΓΡΙΝΑ ΔΙΓΕΝΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΤΙΜΩΤΙΚΗ ΑΠΟΣΥΡΣΗ ΤΗΣ ΜΕΡΑΡΧΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ"ΕΘΝΙΚΟΦΡΟΝΕΣ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΡΑΧΕΣ" ,ΕΙΝΑΙ ΣΑΦΕΣ.....

    ΕΙΧΑΜΕ ΛΟΙΠΟΝ ΜΙΑ ΕΠΤΑΕΤΙΑ ΜΕ ΤΗ ΧΩΡΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΔΕΜΕΝΗ ΦΥΣΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΑΜΕΡΙΚΑΝΙΚΟ -ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΟ ΑΡΜΑ ΚΑΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ ΚΥΒΕΡΝΩΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΕΠΙΒΟΛΗ ΤΟΥ ΚΑΤΕΞΟΧΗΝ ΑΡΕΣΤΟΥ ΣΤΟΥΣ ΦΙΛΕΛΕΥΘΕΡΟΥΣ ΑΣΤΟΥΣ ΣΥΝΘΗΜΑΤΟΣ "ΗΣΥΧΙΑ-ΤΑΞΗ- ΑΣΦΑΛΕΙΑ".......

    ΗΤΑΝ ΦΥΣΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΛΟΙΠΟΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΑΡΑΔΟΞΟ, ΟΤΙ ΤΗΝ ΕΠΤΑΕΤΙΑ ΕΙΧΑΜΕ ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ "ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΧΟΥΝΤΙΚΟΥΣ" ΚΑΙ ΜΟΛΙΣ ΕΠΕΣΕ Η ΧΟΥΝΤΑ ΞΑΦΝΙΚΑ ΕΜΑΦΝΙΣΤΗΚΑΝ "ΔΕΚΑ ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΙΣΤΑΣΙΑΚΟΙ".......ΑΥΤΑ ΣΥΜΒΑΙΝΟΥΝ ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ ΩΣ "ΠΑΡΕΝΘΕΣΗ" ΣΤΟΝ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΟΧΙ ΩΣ ΦΟΡΕΑ ΜΙΑΣ ΝΕΑΣ ΚΟΣΜΟΑΝΤΙΛΗΨΗΣ........

    ΤΟ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΣΗΜΕΡΑ ΑΠΟΚΑΛΟΥΝ "ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ" ΤΗΝ ΕΠΤΑΕΤΙΑ ,ΑΠΛΑ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΙ ΤΗΝ ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ (ΜΗΝ ΠΩ ΤΡΑΓΕΛΑΦΙΚΗ) ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΝΤΕΛΗ ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΔΙΑΦΩΤΙΣΗΣ, ΤΗΣ ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ ΤΩΝ ΣΗΜΕΡΙΝΩΝ ΕΛΛΗΝΟΦΩΝΩΝ ΠΟΥ ΑΥΤΟ-ΑΠΟΚΑΛΟΥΝΤΑΙ "ΕΘΝΙΚΙΣΤΕΣ-ΠΑΤΡΙΩΤΕΣ"........

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος25/4/16 11:55 μ.μ.

    Εντάξει αλλά όχι και της CIA ο γνωστός Ιντελιντζενσερβίτης Παπαδόπουλος-Αυτό κάποτε πρέπει να λήξει-Η σιωνίστρια Δαμανάκη και οι λοιποί που τον έριξαν λίγο μετά την Αραβοισραηλινή σύρραξη και λίγο πριν τον Αττίλα δεν λέει κάτι;
    Και βέβαια ο Παττακός ήταν Μασόνος-
    Για τον Ιωαννίδη στην καλύτερη περίπτωση θύμα-αν και μάλλον ήξερε για ποιούς δουλεύει όταν αντικαθιστούσε τον Ιντελιτζεσερβίτη-
    Συμπερασματικά ατυχής ιστορία ενός Εθνους που την πλήρωσε ακριβά αφού ανόητοι-θύματα και πράκτορες κατέστρεψαν το προκεχωρημένο φυλάκιο του Ελληνισμού στην Κύπρο και διέλυσαν την όποια πολιτιστική μας βάση ως νεοέλληνες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανώνυμος26/4/16 10:06 μ.μ.

    Τον Μαιο του 1993,στο πλαισιο επισκεψεως μου στις Φυλακες Κορυδαλλου, μαζι με αποστρατους Αξιωματικους εκ Μαγνησιας,συναντησα τον Γεωργιο Παπαδοπουλο στο Κελλι του. Απο την συνομιλια με αυτον τον εντιμο Πατριωτη, κρατησα τις τελευταιες λεξεις του,κατοπιν σχετικης υποβληθεισης ερωτησεως απο τον Συνταγματαρχη ε.α Αποστολο Π. στον Παπαδοπουλο.. Και τωρα τι πρεπει να κανουμε..κ.Προεδρε; ;Η Απαντηση του ηταν αποκαλυπτικως αφοπλιστικη....Να ασχολειθειτε μονον με τις οικογενειες σας.....
    .
    Και το ερμηνευσα ως μια εκφραση Πικριας αλλα και στιβαρας ρεαλιστικης Επιγνωσεως...Δεν αξιζει να ασχολειθειτε με τα..κοινα..ενος Λαου αχαριστου....Και ειχε Δικαιο..Κατα την εκτιμηση μου οι Δημιουργοι της 21ης Απριλιου ηταν ανυστεροβουλοι Πατριωτες,προσεφεραν οικονομικη ευημερια και χρηστη Διοικηση στο Ελλαδιτικο Κρατος ,με δεδομενες τις εκ γενετης του ,Παθογενειες και υποτελειες..Αλλα δεν ηταν Επαναστατες,οπως θα επρεπε να ηταν για να εδραιωσουν μια διαδοχη,πολιτειακη Κατασταση ,διαφορετικη απο την επιστροφη στον κυνοβουλετισμο....
    .
    Μαρτυρια δευτερη..Ιουνιος 1995 Αγρια Μαγνησιας. .Οικια του Αειμνηστου Στρατηγου Πορφυρη..Συναντηθηκα με τον Νικολαο Μακαρεζο,οπου παραθεριζε,αποφυλακισθεις λογω ανηκεστου Βλαβης Υγειας..παρουσια αποστρατων Συναδελφων του..Ο Μακαρεζος ,μας διηγηθηκε τις εσωτερικες εριδες της επαναστατικης Ομαδος,με την αφηγηση ενος περιεργου περιστατικου στα 1971,οπου κατα την συναντηση τους,απεφασισαν να απομακρυνουν τον Παπαδοπουλο.. Απαντες εδεχθησαν..ο Παπαδοπουλος δεν εφερε αντιρρησεις, αλλα ο μονος που αντεταχθη ηταν ο..Ιωαννιδης ...με συνεπεια να ακολουθησει βιαιη εμπλοκη του Ιωαννου Λαδα,ο οποιος επετεθη κατα του Ιωαννιδου.....Το επεισοδιο επιβεβαιωσε και ο Λαδας..στον Γραφοντα και σε Ομηγυρη ,επισκεφθεισα την Οικια του..το 1993..και πολλα αλλα τραγικως ευτραπελα...
    .
    Απο την παραθεση αυτων των προσωπικων μου εμπειριων και ως αποτοκος της μελετης μου για το φαινομενο της 21ης Απριλιου,καταληγω στο ακολουθο γενικο συμπερασμα ...Οι Αξιωματικοι ηταν εντιμοι,ανιδιοτελεις Πατριωτες..αλλα ιδεολογικα ανεπαρκεις για ενα γνησιο επαναστατικο ρηξικελευθο Εγχειρημα,με αποτελεσμα την αυτοδιαλυση του Καθεστωτος,την δολια παρεισφρηση των πολιτκαντηδων,οι οποιοι εκμεταλλευομενοι την ανεκδιηγητη Αβελτερια του Ιωαννιδου τον Ιουλιο του 1974,,με προθυμους Συμμαχους τον Μακαριο και τους προδοτες Στρατηγους Αραπακη,Μπονανο κτλ,χρησιμοποιησαν την κυπριακη Κριση,ξεπουλησαν το Νησι στους Τουρκους ,για να επαναφερουν στην Ελλαδα την Σαπιλα του Παλαιοκομματισμου,που μεχρι και σημερα διαβρωνει τον Τοπο

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος28/4/16 9:33 μ.μ.

    Εξαιρετικό σχόλιο από τον συναγωνιστή και δημοφιλοσοφο Απόστολο Λαγό. Μεγάλο πράγμα να ξέρεις να αντιλαμβάνεσαι σωστά την ιστορία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. υπάρχει σχόλιο το οποίο η σο δεν μπορεί να αναρτήσει λόγω τεχνικού προβλήματος του blogger

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.