Το ΛΑΟΣ αλλάζει και πάλι τροπάρι.


του Γ. Ρακκά

Μετά το 2004 ο Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός προσπαθούσε διαρκώς να αποτινάξει τη «ρετσινιά» της Άκρας Δεξιάς –στην οποία όντως είχε στηριχτεί τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του - προβάλλοντας ένα υποτιθέμενο λαϊκό - πατριωτικό κράμα απόψεων , που υπερέβαινε τάχα τη διαίρεση μεταξύ Αριστεράς και Δεξιάς. Γι’ αυτό τον λόγο, όλα του τα στελέχη , με μπροστάρη τον πρόεδρο του κόμματος , επεσήμαιναν διαρκώς το φιλο-λαϊκό προφίλ του κόμματος.

Ολο τον προηγούμενο καιρό, ο Γ. Καρατζαφέρης δεν κουραζόταν να δηλώνει: «Στα κοινωνικά θέματα είμαστε αριστεροί» , ενώ διάνθιζε διαρκώς τον λόγο του με επιθέσεις φιλίας στο Κ.Κ.Ε. , με επικλήσεις στον Τσε Γκεβάρα, τον Κάστρο και τον Τσάβες. Σε αυτά τα πλαίσια ο προερχόμενος από την Αριστερά Αλέξης Οικονόμου ορίστηκε εκπρόσωπος Τύπου του κόμματος μετά τις εκλογές, ενώ πρόεδρος των Γυναικών έγινε ένα παλιό μέλος της ΚΝΕ.

Η «στροφή».

Τον τελευταίο καιρό , όλα αυτά μοιάζουν να ανήκουν οριστικά (;) στο παρελθόν. Πλέον οι βουλευτές του ΛΑΟΣ προτιμούν και πάλι να εμφανίζονται στη Βουλή ως ακραιφνείς στυλοβάτες της δεξιάς παράταξης και να υιοθετούν τη λογική της ελεύθερης αγοράς, εγκαταλείποντας την αντί-νεοφιλελεύθερη συνθηματολογία. Έτσι, για παράδειγμα , ο Ά. Γεωργιάδης κατά την κοινοβουλευτική συζήτηση για τη συνταγματική αναθεώρηση , και αφού πρώτα ετάχθη αναφανδόν υπέρ της αναθεώρησης των άρθρων 16 (για τα μη κρατικά πανεπιστήμια) και 24 (για τα δάση) , θα στηλιτεύσει τη Νέα Δημοκρατία ότι «φοβάται να πει ότι είναι δεξιά», όντας ευρισκόμενη υπό την «ιδεολογική τρομοκρατία της Αριστεράς» (Βουλή, 06/05/2008).

Στο ίδιο μήκος κύματος , ο Κ. Βελόπουλος θα σημειώσει ότι, με την είσοδο της παράταξής του στη Βουλή, «ακούγεται μια διαφορετική φωνή, μια φωνή που μέχρι σήμερα η Νέα Δημοκρατία ήθελε , αλλά δεν μπορούσε να ορθώσει» (Βουλή, ό.π.). Σε ό,τι αφορά δε στην ουσία της συζήτησης , οι εκπρόσωποι του ΛΑΟΣ θα εμφανιστούν με επιχειρήματα τα οποία εντάσσονται παραδοσιακά στη φιλελεύθερη υπεράσπιση της αγοράς.

Ο Θ. Πλεύρης θα δηλώσει : «Εμείς θέλουμε να το λέμε ανοιχτά, εμείς λέμε ιδιωτικά πανεπιστήμια. Δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη συνταγματική απαγόρευση για ιδιωτικά πανεπιστήμια. Μπορεί να έρχεται η Αριστερά και να μας λέει ότι υπάρχουν χώρες όπου δεν υπάρχουν ιδιωτικά πανεπιστήμια, αλλά συνταγματική απαγόρευση δεν υπάρχει. Τι είναι η παιδεία ; Είναι η παιδεία κρατικό μονοπώλιο ; Όχι, δεν είναι κρατικό μονοπώλιο , όπως και η υγεία δεν είναι κρατικό μονοπώλιο. Είναι και κρατική ευθύνη , πρέπει να βρίσκεται στην κρατική εποπτεία. Έπαθε τίποτα η παιδεία, η δημόσια παιδεία, από τα ιδιωτικά σχολεία ; Έπαθε τίποτα το σύστημα υγείας από τα ιδιωτικά νοσοκομεία ;» (Βουλή 06/05/2008).

Τέλος , ο Μ. Βορίδης , ως άλλος Μ. Φρήντμαν , θα καταγγείλει την Κεντροαριστερά και την Αριστερά για «συντηρητισμό» (στην πραγματικότητα αν υπάρχει μια συντηρητική πολιτική, αυτή τη στιγμή προέρχεται από τις πτέρυγες της Κεντροαριστεράς και της Αριστεράς. Αυτή είναι η συντηρητική πολιτική» (Βουλή 07/05/2008). Η στροφή του ΛΑΟΣ οφείλεται τόσο σε συγκυριακούς λόγους , που έχουν να κάνουν με το πώς εξελίσσεται στη χώρα μας το πολιτικό παιχνίδι κατά τους τελευταίους μήνες , όσο και σε βαθύτερους, που έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα και τη φυσιογνωμία της παράταξης. Σε ό,τι αφορά στο πρώτο , τρεις είναι οι κυριότεροι λόγοι που το αναγκάζουν να χαμηλώσει τους αντιπολιτευτικούς του τόνους :

1) Ο τρόπος με τον οποίο διαχειρίστηκε την εξωτερική πολιτική ο Καραμανλής τόσο κατά το Βουκουρέστι, με το βέτο εναντίον της ΠΓΔΜ, όσο και στην περίπτωση των συμφωνιών με τον Πούτιν, αφαίρεσε κάθε δυνατότητα αντιπολίτευσης του ΛΑΟΣ με βάση τα εθνικά θέματα.

2) Το ΛΑΟΣ θεωρεί ιδιαίτερα αδύναμη τη Νέα Δημοκρατία στο εσωτερικό μέτωπο, και σπεύδει να την υποστηρίξει εμφανιζόμενο «βασιλικότερον του βασιλέως» σε ζητήματα νεοφιλελευθερισμού και μεταρρυθμίσεων, προσβλέποντας στη συγκρότηση ενός άτυπου μετώπου ενάντια σε όσους αντιδρούν σε αυτές. Μέσα από αυτό το μέτωπο , θεωρεί ότι μπορεί να διαμορφώσει μεσοπρόθεσμα τις προοπτικές για μια στενότερη συνεργασία και –γιατί όχι;– για μια κυβερνητική σύμπραξη σε περίπτωση που η ΝΔ δεν μπορέσει να συγκεντρώσει την απόλυτη πλειοψηφία μέσα στη Βουλή σε επικείμενες εκλογές.

3) Βλέπει από τις δημοσκοπήσεις να μειώνεται η διείσδυσή του σε ψηφοφόρους της Αριστεράς, οπότε θεωρεί πλέον άνευ αντικειμένου τα διακηρυκτικά ανοίγματα προς την Αριστερά.

Η συγκυρία

Βεβαίως, θα ήταν λάθος να αποδώσουμε στη συγκυρία και μόνο την στροφή του ΛΑΟΣ. Όλα τα κόμματα της Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη περνούν μια φάση όπου διακηρυκτικά ενσωματώνουν στον λόγο τους αιτήματα και θεματικές που μέχρι πρότινος ανήκαν προνομιακά στην Αριστερά και που αφορούν στην κοινωνική δικαιοσύνη ή το περιβάλλον. Όμως αυτή η τάση είναι πρόσκαιρη και εν πολλοίς τυχοδιωκτική, διότι σύντομα τα ακροδεξιά κόμματα αναδιπλώνονται στην παραδοσιακή τους ατζέντα ( ξενοφοβία , ζητήματα ασφάλειας , καταστολής ) , ενώ ταυτόχρονα, επειδή η δεξιά στροφή στην Ευρώπη πολλαπλασιάζει τις προοπτικές να συμμετέχουν σε κυβερνήσεις συνασπισμού, εμφανίζονται ολοένα και περισσότερο δεκτικά ως προς την ελεύθερη αγορά , τις αναδιαρθρώσεις κ.ο.κ.

Αυτή τη στιγμή , ο «Λαϊκός Ορθόδοξος Συναγερμός» φαίνεται να διέρχεται από αυτή τη φάση. Οι ενδείξεις δε που συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση δεν περιορίζονται μόνον στο τι λένε οι βουλευτές του στη Βουλή και τα κανάλια. Η στροφή γίνεται αισθητή και στα πλαίσια της ιδεολογικής συζήτησης που διεξάγεται στο εσωτερικό της παράταξης. Χαρακτηριστική υπήρξε η παρέμβαση του Χρίστου Χαρίτου.

Ο Φιλοαμερικανισμός

Ο Χαρίτος , σ’ ένα άρθρο του στο περιοδικό Patria («ΗΠΑ , Ρωσία και η θέση της Ελλάδος», Μάρτιος 2008) , προσπαθώντας να απαντήσει στα σύγχρονα διλήμματα που θέτει η ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου στην ελληνική εξωτερική πολιτική, επιστρέφει στον σκληρό πυρήνα της ψυχροπολεμικής , φιλοαμερικανικής παράδοσης της εθνικοφροσύνης. Διατηρεί τις αποστάσεις του από την προσέγγιση με τους Ρώσους , στηλιτεύει τον ανέξοδο αντιαμερικανισμό της ελληνικής κοινωνίας και υποστηρίζει εν τέλει ότι η Ελλάδα θα πρέπει να διατηρήσει προνομιακές σχέσεις με τις Η.Π.Α. , ιδιαίτερα δε αν η εξωτερική πολιτική της υπερδύναμης συνεχίσει να επηρεάζεται από τις απόψεις και τις θέσεις της σκληρής , ρεπουμπλικανικής Δεξιάς. Στην προσπάθειά του δε να βρει ιστορικά ερείσματα στις απόψεις του, έφτασε στο σημείο να υποστηρίξει ότι οι Αμερικανοί έμειναν αμέτοχοι στην εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο το 1974 (!;!;!).

Τι σημαίνουν όλα αυτά ; Κάποιος θα πει ότι απλώς «οι μάσκες έπεσαν», υποστηρίζοντας πως οι εκπρόσωποι του ΛΑΟΣ λένε τώρα αυτά που πιστεύουν πραγματικά, εφησυχασμένοι από την εξασφάλιση της παρουσίας τους στη Βουλή. Βεβαίως, υφίσταται μια δόση αλήθειας σ’ αυτήν τη διαπίστωση.

Όμως , σημασία έχει το ότι σταδιακά το ΛΑΟΣ μετακινείται προς θέσεις σαφέστατα φιλο-παγκοσμιοποιητικές , συγκρατώντας από την παλιά του ρητορική μόνον ό,τι αφορά στην πολεμική του έναντι των μεταναστών και το αίτημα για ένα αυταρχικό κράτος, που θα αποκαθιστά διά της καταστολής τη διάχυτη στην ελληνική κοινωνία ανασφάλεια.

Τέλος , σε ό,τι αφορά στα εθνικά ζήτηματα, φαίνεται ότι ήταν πολύ εύκολο για τους εκπροσώπους του ΛΑΟΣ να καταγγέλλουν τους Αμερικανούς , σε μια εποχή όπου δεν διαφαινόνταν άμεσα μια εναλλακτική λύση στον ορίζοντα. Τώρα όμως, που ο πολυπολικός κόσμος είναι ήδη γεγονός – και που την έλευσή του διαπιστώνει ακόμα και ο Economist – , ορισμένοι ανάμεσά τους δείχνουν να αναδιπλώνονται σ’ έναν φιλο-αμερικανισμό, τόσο έντονο μάλιστα, που δεν επικαλούνται ούτε καν μια «ευρωατλαντική συμμαχία» για να διατηρήσουν τα προσχήματα , αλλά πηγαίνουν απευθείας στην «πηγή», τη ρεπουμπλικανική Δεξιά των ΗΠΑ. Εξάλλου, από παλιότερα είχαμε επισημάνει την «περίεργη» στάση του ΛΑΟΣ και του ίδιου του Καρατζαφέρη στο ζήτημα των υποκλοπών , όπου κάλυψε πλήρως τους Αμερικανούς, και την εξίσου περίεργη υποτονικότητά του στο Κυπριακό – τόσο στο Σχέδιο Ανάν , όσο και στις πρόσφατες προεδρικές εκλογές.

Φαίνεται ότι η κρίση του δικομματισμού στην Ελλάδα , σε συνδυασμό με τις εκλογικές επιτυχίες της Άκρας Δεξιάς στην Ευρώπη , έχουν ανοίξει τις ορέξεις του Λαϊκού Ορθόδοξου Συναγερμού. Γι’ αυτό και σπεύδει να περάσει από την φανφαρώνικη αντιπολίτευση σε μια «δυναμική συμπολίτευση» με τη Νέα Δημοκρατία. Διότι , εν τέλει, φαίνεται πως το μόνο χαρακτηριστικό του ΛΑΟΣ που υπερβαίνει καθέτως , οριζοντίως και διαγωνίως τις διαιρετικές γραμμές του πολιτικού συστήματος, είναι ο τυχοδιωκτισμός των επιφανών εκπροσώπων του...


Δημοσιεύτηκε στο http://www.ardin.gr/

Αποκλειστικό : Την πλήρη ταύτιση ΗΠΑ και του Σιωνισμού , και τα σχέδιά τους στη Μ. Ανατολή αποκαλύπτει ο υποψήφιος προέδρος των ΗΠΑ , Μπάρακ Ομπάμα.

του Πολυπέρχονα.

Στις 4 Ιούνη 2008 , στη σύσκεψη πολιτικής της AIPAC (American Israel Public Affairs Committee ) ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ , Μπάρακ Ομπάμα , δήλωσε ανοιχτά τα σχέδια της πολιτικής των ΗΠΑ στην Μέση Ανατολή , και την πλήρη στήριξή τους στο Σιωνισμό. Δήλωσε ότι «καταλαβαίνει βαθειά τη Σιωνιστική ιδέα» και ότι ο ίδιος και όλη η κυρίαρχη πολιτική των ΗΠΑ στρατεύεται στο παμπάλαιο θρησκευτικό δόγμα των Εβραίων το «tikkun olam» που σημαίνει κάποια θρησκευτική υποχρέωση που θυεωρούν ότι έχουν ως έθνος να «επισκευάζουν ολόκληρο τον κόσμο».

Για να «επισκευάσει τον κόσμο» ο Ομπάμα δήλωσε σκληρό οικονομικό αποκλεισμό του Ιράν και πόλεμο εάν δε συμμορφωθεί πλήρως με τις επιταγές των ΗΠΑ. Προανήγγειλε ότι σκοπεύει μέσα στη θητεία του να εξαφανίσει ουσιαστικά τη Χαμάς και τη Χεζμπολάχ και να χτυπήσει τη Συρία. Προανήγγειλε 30 δισεκατομμύρια δολάρια οικονομική ενίσχυση για στρατιωτικούς σκοπούς των ΗΠΑ στο Ισραήλ και εγκατάσταση νέου στρατιωτικού εξοπλισμού των ΗΠΑ στο έδαφός του. Είπε ότι η ασφάλεια των ΗΠΑ και του Ισραήλ απαιτεί εξαφάνιση των μη «δημοκρατικών» καθεστώτων όλης της Μέσης Ανατολής, και ότι τόσο το κόμμα του όσο και οι Ρεπουμπλικάνοι θα κάνουν τα πάντα για να το πετύχουν .



Στήριξε πλήρως τις θέσεις του Ισραήλ όσον αφορά το να διατηρήσει κατεχόμενα Παλαιστινιακά εδάφη και είπε ότι σκοπεύει να αναγκάσει τους Παλαιστίνιους να δεχτούν δημιουργία Παλαιστινιακού κράτους με τα σύνορα που θέλει το Ισραήλ και την Ιερουσαλήμ ολόκληρη να ανήκει στους Εβραίους. Δήλωσε ότι οι ΗΠΑ ταυτίζονταν και θα ταυτίζονται πάντα με τις θέσεις του Σιωνισμού και του Ισραήλ.

Οι δηλώσεις έγιναν στις 4 Ιούνη 2008. Ο αντίκτυπος από τις αντιδράσεις έκανε το γύρο του κόσμου , έκανε πάταγο και απασχόλησε όλα τα διεθνή δημοσιογραφικά πρακτορεία , σε βαθμό που ακόμα και οι αστικές εφημερίδες στην Ελλάδα αναφέρθηκαν στο γεγονός και έβαλαν κάποια πού μικρά αποσπάσματα από αυτές, τέτοια βέβαια που να λείπουν τα περισσότερα σημεία που θα μπορούσαν να προκαλέσουν έντονες αντιδράσεις στον Ελληνικό λαό.


Παρόλα αυτά , δύο πολιτικοί χώροι υπήρχαν στην Ελλάδα , από τους οποίους έλειπε οποιαδήποτε ουσιώδης αναφορά στο γεγονός , σε οποιοδήποτε έντυπο ή ηλεκτρονικό μέσο όλου του φάσματος. Αυτός της νεοταξικής αριστεράς , και αυτός της μεταλλαγμένης , ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς.


Για τη νεοταξική αριστερά , ο λόγος που έλειπαν οι αναφορές είναι σαφής. Σιωνισμός λένε ότι δεν υπάρχει , και όσοι λένε ότι υπάρχει ισχυρίζονται ότι επηρεάζει μόνο το Ισραήλ και μια μικρή χιλιομετρική ακτίνα γύρω από αυτό. Το ότι ο Σιωνισμός επηρεάζει κυβερνήσεις , είναι λένε φαντασίωση «ρατσιστών» «συνωμοσιολόγων» που θέλουν να αποκρύψουν ότι αιτία για το πρόβλημα είναι η φύση του καπιταλιστικού συστήματος, και θέλουν να ρίξουν όλες τις ευθύνες στους Εβραίους. Οι τελευταία κατηγορία «σκέψης» στην οποία αναφέρονται , πράγματι υπάρχει και είναι σε κάποιους κόλπους της ακροδεξιάς.

Όμως η αλήθεια και το πραγματικό γεγονός είναι ότι Σιωνισμός και καπιταλισμός είναι άμεσα συνδεδεμένοι. Ο Σιωνισμός σήμερα αποτελεί βασικό παράγοντα της νέας τάξης πραγμάτων, και όπως ο ίδιος ο υποψήφιος πρόεδρος των ΗΠΑ δηλώνει δημόσια , η πολιτική των ΗΠΑ ανεξαρτήτως κομμάτων , ταυτίζονταν και θα ταυτίζονται πάντα με το Σιωνισμό. Ας διαβάσουν λοιπόν όσοι προσδιορίζονται ως «αριστεροί αντιρατσιστές» τις δηλώσεις του Ομπάμα που τους απέκρυψε η «ανεξάρτητη ενημέρωση» που πληρώνει ο Σόρος και οι «αριστεροί» «αντιεθνικιστές» δημοσιογράφοι σε αστικές εφημερίδες που λειτουργούν ως εκπρόσωποι τύπου της Αμερικάνικης πρεσβείας. Και ας αποφασίσουν μετά για το αν ο έλεγχος των κυβερνήσεων από το Σιωνισμό και η ταύτισή του με τη νέα τάξη και την πολιτική των ΗΠΑ είναι υπαρκτά ζητήματα ή είναι «συνωμοσιολογίες» «ρατσιστών» και ας προσπαθήσουν να σκεφτούν τους λόγους που οι «ανεξάρτητοι» και «αριστεροί» «ενημερωτές», τους απέκρυψαν την είδηση και το πραγματικό περιεχόμενο της ομιλίας.


Πήραμε την εφημερίδα Άλφα Ένα ( Α1 ) , του Σαββατοκύριακου 7-8 Ιούνη 2008. Είχε και πρόσφατες ειδήσεις , μέχρι και την Παρασκευή , καμιά αναφορά όμως στις συγκεκριμένες δηλώσεις δεν είχε. Η όλη αναφορά στον Ομπάμα ήταν ένα κείμενο που έλεγε ( σωστά ) ότι όλοι οι πρόεδροι των ΗΠΑ το ίδιο είναι και την ίδια πολιτική εξυπηρετούν. Πως γίνεται όμως σε μια εφημερίδα κόμματος που λέει ότι είναι ενάντια στη «νέα τάξη» στα τραγουδάκια του στο Τηλεάστυ και σε κάποια κείμενά του , να μην θέλει να προβάλλει πολιτικά αυτό το γεγονός το οποίο και είχαν αναφέρει έστω και επιγραμματικά οι περισσότερες αστικές εφημερίδες στην Ελλάδα και θεωρήθηκε σε όλες τις χώρες του πλανήτη από τις σημαντικότερες στον πλανήτη διεθνείς ειδήσεις αυτής της εβδομάδας ;


Την απάντηση δίνει ανοιχτά το στέλεχος του ΛΑΟΣ , Χρήστος Χαρίτος , σε κείμενό του με τίτλο «ΗΠΑ , Ρωσία και η θέση της Ελλάδας».

Λέει λοιπόν : «Η Ελλάς πρέπει να μπορεί να ελίσσεται με βάση τα συμφέροντά της. Να εκμεταλλευθούμε τις δυνατότητες τις Ρωσίας , τους αγωγούς πετρελαίου και του φυσικού αερίου. Η προτεραιότητά μας όμως είναι οι ΗΠΑ και η οικοδόμηση μιας πραγματικής στρατηγικής συνεργασίας μαζί τους»

Και λέει αλλού στο ίδιο κείμενο πάλι το στέλεχος του ΛΑΟΣ :

«Η Αριστερά καλά κάνει να έχει ως σημαία της τον αντι-αμερικανισμό. Άξιος ο μισθός της. Εμείς όμως έχουμε μια δουλειά να κάνουμε στην πατρίδα μας. Και αυτή είναι η ενίσχυση της εθνικής κυριαρχίας, λαμβάνοντας υπόψη το διεθνές περιβάλλον και την παντοδυναμία των ΗΠΑ»

«Να συνειδητοποιήσουμε λοιπόν ότι η Αμερική δεν είναι ούτε ανθελληνική ούτε φιλελληνική. Είναι μια αυτοκρατορία με φίλους και εχθρούς. Τους πρώτους τους ανταμείβουν , τους δεύτερους τους πολεμούν. Και όλα τα έθνη καλούνται να λάβουν θέση σε αυτό το περιβάλλον. Θέλοντας και μη».

Και εδώ είναι καλό να θυμηθούμε τι είχε πει ο βουλευτής του ΛΑΟΣ , Κυριάκος Βελόπουλος , όταν υπεγράφη η συμφωνία με τη Ρωσία για το φυσικό αέριο. Ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να πατάει σε δύο βάρκες. «Πρέπει να διαλέξουμε ξεκάθαρα ένα από τους δύο πόλους , ή την Αμερική ή τη Ρωσία» και να συμμαχήσουμε μαζί του.

Η επιλογή από το ΛΑΟΣ έγινε. Δεν είναι μόνο το κείμενο του Χαρίτου. Το έδειξε ο ίδιος ο Καρατζαφέρης, με τις δηλώσεις του όταν συναντήθηκε με τον κατοχικό υπουργό πολιτισμού του Ιράκ. Δήλωσε τα εξής: «Έχουν περάσει πέντε χρόνια από την εισβολή των Αμερικανών στο Ιράκ και δεν έχουν έρθει τα αποτελέσματα που θα έπρεπε. Το Ιράκ προσπαθεί και εμείς θα είμαστε δίπλα του».

Την ίδια στάση έδειξε και ο Άδωνις Γεωργιάδης , που επισκέφτηκε το κατεχόμενο Αφγανιστάν, συνοδεύοντας την ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής που απέστειλαν οι Έλληνες δείχνοντας την υποταγή τους στη νέα τάξη , τους Αμερικάνους και το διεθνή Σιωνισμό.

Όλοι αυτοί όμως δεν έκαναν τίποτε διαφορετικό , από ότι έγραφε το πρόγραμμα του ΛΑΟΣ από το οποίο αντιγράφουμε τα εξής: «Θεωρούμε ότι αποτελεί πολιτικό πραγματισμό η αναγνώριση της σημαντικής θέσης των ΗΠΑ στον κόσμο , τόσο λόγω του ότι αποτελούν τη μοναδική σημερινή υπερδύναμη όσο και για την ιστορική προσφορά τους στους αγώνες εναντίον του φασισμού , και επιδιώκουμε μια καλή και αρμονική σχέση μαζί τους» Σήμερα οι ΗΠΑ «αποδεικνύονται κατώτερες των ηθικών προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει με τους αγώνες τους για την ελευθερία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα».




Από τα παραπάνω μπορεί κανείς ελεύθερα να βγάλει τα συμπεράσματά του για το λόγο για τον οποίο η εφημερίδα Άλφα Ένα δεν έκανε την οποιαδήποτε αναφορά στις συγκεκριμένες δηλώσεις του Ομπάμα.

Τα ίδια βέβαια και η εφημερίδα Στόχος. Και στην έντυπη και στην ηλεκτρονική της μορφή. Τι άλλο θα περίμενε κανείς , όταν η βασική τους «εθνική» πρόταση και νέα «Μεγάλη Ιδέα» είναι να γίνουν οι Έλληνες μισθοφόροι των Αμερικάνων και των Σιωνιστών για να μετατρέψουν τα Βαλκάνια σε μια ανοιχτή κοινωνία του Σόρος , ενώ στηρίζουν ανοιχτά την επίθεση των ΗΠΑ και του Ισραήλ στις αραβικές χώρες επικαλούμενοι τη δήθεν «αποτροπή του ισλαμικού κινδύνου για την Ευρώπη».
Μάλιστα κάποιοι στενά συνδεδεμένοι με την εφημερίδα Στόχος , στηρίζουν και ανοιχτά την υποψηφιότητα του Σιωνιστή Ομπάμα , όπως μπορείτε να δείτε στα παρακάτω link:


http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/02/blog-post_9938.html

http://hellenicrevenge.blogspot.com/2008/05/blog-post_3118.html


Στον αντίποδα όλων αυτών , ο Μαύρος Κρίνος , δημοσιεύει σε πανελλήνια αποκλειστικότητα , ολόκληρη την ομιλία του Ομπάμα , όπου θα βρείτε αυτά που τα δύο δίδυμα αδέλφια του συστήματος , η νεοταξική ακροδεξιά και η νεοταξική αριστερά δεν ανέφεραν γιατί δεν ήθελε να μάθουμε.

Η μετάφραση έχει γίνει με ευθύνη του Μαύρου Κρίνου , από την δοθείσα στη δημοσιότητα απομαγνητοφώνηση της ομιλίας.

Ο Μαύρος Κρίνος αποτελείται από Αυτόνομους συναγωνιστές , κυρίως χαμηλόμισθους εργάτες, που βρήκαν όμως το χρόνο και τη δυνατότητα να κάνουν μια μετάφραση. Δεν είναι θέμα βέβαια έλλειψης χρόνου , ούτε δυνατοτήτων αλλά πολιτικής σκοπιμότητας η απόκρυψη του θέματος από τους «επαγγελματίες» και τα μαγαζάκια που πουλάνε δήθεν «εθνικισμό» ενώ απέκρυψαν και παλαιότερα σκόπιμα την είδηση με το χτύπημα μιας μητέρας και δύο παιδιών στη Θεσσαλονίκη από συμμορίες «αντιφά», και για να δικαιολογήσουν την απόκρυψη είπαν μάλιστα ότι είναι … ψέμα του Μαύρου Κρίνου , ενώ υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες.

Το ίδιο έκαναν μεθοδευμένα και κατά παραγγελία με παλαιότερο κείμενο με αναφορά σε γεγονός της Παντείου, αναφέροντας άλλη ημερομηνία και άλλου πολιτικού χώρου δράστες , ενώ πάλι το γεγονός είχε γίνει ευρέως γνωστό με γραπτές καταγγελίες εκείνη την εποχή , από αυτόπτες μάρτυρες, φοιτητές και φοιτητικές παρατάξεις που ανάφεραν σαφώς τι είχε συμβεί και είχαν διακινηθεί ευρύτερα και εκτός της σχολής, γεγονότα που κατά παραγγελία αρκετά χρόνια αργότερα κάποιοι δήθεν «εθνικιστές» και δήθεν ενάντια στις συμμορίες «αντιφά» προτίμησαν να βαφτίσουν τα γεγονότα «αστικό μύθο»....

Αυτή τη φορά βέβαια οι ακροδεξιοί κλόουν δεν μπορούν να πουν μετά από εντολή κανενός ότι η συγκεκριμένη ομιλία του Ομπάμα δεν έγινε… Έχει δημοσιευτεί σε όλες τις μεγάλες εφημερίδες του πλανήτη και έχουμε και το βίντεο διαθέσιμο.


Οπουδήποτε αλλού βρείτε στο μέλλον ολόκληρη την ομιλία ή εκτενή αποσπάσματα από αυτή στα Ελληνικά , θα είναι αντιγραφή από τη μετάφραση του Μαύρου Κρίνου. Παρακαλούμε λοιπόν όσους επιθυμούν να αναδημοσιεύσουν την ομιλία , κάνοντας αναφορά στο μεταφραστή.





Σχόλια στην συνδιάσκεψη πολιτικής της Αμερικάνικης επιτροπής Δημοσίων Υποθέσεων του Ισραήλ.

Γερουσιαστής Μπάρακ Ομπάμα

4 Ιούνη 2008



Είναι σπουδαίο να βλέπω τόσους πολλούς φίλους από όλη τη χώρα. Θέλω να δώσω συγχαρητήρια στους Howard Friedman , David Victor και Howard Kohr για την επιτυχημένη συνδιάσκεψη, και για την ολοκλήρωση των νέων τους κεντρικών γραφείων που αναμένεται πολύ σύντομα.

Πριν ξεκινήσω, θέλω να πω ότι γνωρίζω μερικά προβοκατόρικα e-mail που κυκλοφορούν ανάμεσα στις κοινότητες των Εβραίων στη χώρα. Μερικοί από εσάς μπορεί να τα έχετε λάβει. Είναι γεμάτα με απίθανες ιστορίες και καταστροφικές προειδοποιήσεις σχετικά με μια συγκεκριμένη υποψηφιότητα προέδρου. Και ότι έχω να πω γι αυτό είναι – ενημερώστε με αν βλέπετε αυτόν τον τύπο που λέγεται Μπάρακ Ομπάμα, επειδή ακούγεται πολύ τρομακτικός.

Αλλά αν κάποιος έχει μπερδευτεί από αυτά τα e-mail , θέλω να ξέρετε ότι σήμερα θα μιλήσω μέσα από την καρδιά μου, και σαν πραγματικός φίλος του Ισραήλ. Και ξέρω ότι όταν επισκέπτομαι την AIPAC , είμαι ανάμεσα σε φίλους. Καλούς φίλους. Φίλους που μοιράζονται τη στενή μου δέσμευση , ότι ο δεσμός ανάμεσα στις ΗΠΑ και το Ισραήλ είναι αδιάσπαστος, σήμερα, αύριο και για πάντα.

Ένα από τα πολλά πράγματα που εκτιμώ στο AIPAC, είναι ότι παλεύεται για αυτό τον κοινό σκοπό, από τη βάση προς τα πάνω. Το ζωτικό κομμάτι της AIPAC είναι εδώ, σε αυτή την αίθουσα , στελέχη ακτιβιστές από όλες τις ηλικίες , από όλα τα μέρη της χώρας , που έρχονταν στην Ουάσιγκτον χρόνο με το χρόνο για να κάνουν τις φωνές σας να ακούγονται. Τίποτα δεν αντανακλά το πρόσωπο της AIPAC περισσότερο από τους 1200 φοιτητές που ταξίδεψαν εδώ να κάνουν ξεκάθαρο στον πλανήτη ότι ο δεσμός ανάμεσα στο Ισραήλ και τις ΗΠΑ έχει ρίζες σε κάτι περισσότερο από τα κοινά μας εθνικά ενδιαφέροντα- έχει ρίζες στις κοινές αξίες και κοινές ιστορίες των λαών μας. Και ως Πρόεδρος , θα δουλέψω μαζί σας για να διασφαλίσω ότι αυτός ο δεσμός θα ενισχυθεί.

Έγινα για πρώτη φορά οικείος με την ιστορία του Ισραήλ όταν ήμουνα 11 ετών. Έμαθα για το μακρύ ταξίδι και για τον ακλόνητο σκοπό του λαού των Εβραίων να διατηρήσουν την ταυτότητά τους , μέσα από τη θρησκευτική τους πίστη, την οικογένεια και τον πολιτισμό τους. Χρόνο με το χρόνο, αιώνα με τον αιώνα , οι Εβραίοι διατήρησαν τις παραδόσεις τους και το όνειρο , αντιμετωπίζοντας τις πιθανότητες του αδύνατου.

Η ιστορία μου έκανε πολύ δυνατή εντύπωση. Είχα μεγαλώσει χωρίς αίσθηση των ριζών μου. Ο πατέρας μου ήταν μαύρος , ήταν από την Κένυα , και μας άφησε όταν ήμουν δύο ετών. Η μητέρα μου ήταν λευκή , ήταν από το Κάνσας , και μετακινήθηκα μαζί της στην Ινδονησία και μετά πίσω στη Χαβάη. Κατά πολλούς τρόπους , δεν ήξερα από πού προερχόμουν. Έτσι με γοήτευσε η πίστη ότι μπορούσατε να διατηρείται μια πνευματική , συναισθηματική και πολιτιστική ταυτότητα. Και μπορώ να καταλάβω βαθειά τη Σιωνιστική ιδέα – ότι υπάρχει πάντα μια πατρίδα στο κέντρο της ιστορίας μας.



Έμαθα επίσης σχετικά με τον τρόμο του Ολοκαυτώματος, και για την τρομερή επιτακτικότητα που έφερε στο ταξίδι επιστροφής στο Ισραήλ. Για τα περισσότερα από τα παιδικά μου χρόνια , έζησα με τους παππούδες μου. Ο παππούς μου είχε υπηρετήσει στο Β παγκόσμιο πόλεμο , το ίδιο και ο σπουδαίος μου θείος. Ήταν ένα αγόρι από το Κάνσας που ποτέ του δεν περίμενε να δει την Ευρώπη – έμεινε μόνος με τους τρόμους που τον περίμεναν εκεί. Και για μήνες αφού επέτρεψε από τη Γερμανία , παρέμεινε σε μια κατάσταση σοκ, μόνος με τις επίπονες αναμνήσεις που δεν άφηναν το κεφάλι του.

Βλέπετε , ο σπουδαίος μου θείος ήταν μέλος της 89ης Μεραρχίας Πεζικού – των πρώτων αμερικάνων που προσέγγισαν ένα στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Απελευθέρωσαν το Ohrdruf , τμήμα του Buchenwald , μια μέρα του Απρίλη του 1945. Η φρίκη σε αυτό το στρατόπεδο ξεπερνάει την ικανότητά της φαντασίας μας. Δεκάδες χιλιάδες πέθαναν από λιμό, βασανιστήρια, αρρώστιες ή ψυχρή δολοφονία – τμήμα της Ναζιστικής μηχανής δολοφονιών που σκότωσε 6 εκατομμύρια ανθρώπους.

Όταν προέλασαν οι Αμερικάνοι , ανακάλυψαν τεράστιους σωρούς από νεκρά πτώματα και λιμοκτονούντες επιζήσαντες. Ο Στρατηγός Αϊζενχάουερ , διέταξε τους Γερμανούς από τη γειτονική πόλη να περιοδεύσουν στο στρατόπεδο , για να δουν τι γινόταν στο όνομά τους. Διέταξε τα Αμερικανικά στρατεύματα να περιοδεύσουν στο στρατόπεδο, έτσι ώστε να μπορέσουν να δουν το κακό ενάντια στο οποίο πολεμούσαν. Κάλεσε ανθρώπους του Κογκρέσου και δημοσιογράφους, για να μεταφέρουν τη μαρτυρία. Και διέταξε να γίνουν φωτογραφίσεις και κινηματογραφήσεις. Εξηγώντας τις ενέργειές του , ο Αϊζενχάουερ είπε ότι ήθελε να παράγει «αποδείξεις από πρώτο χέρι για αυτά τα πράγματα , αν κάποτε , στο μέλλον αναπτυχθεί μια τάση που να επιτίθεται σε αυτούς τους ισχυρισμούς, απλώς για προπαγάνδα».

Είδα μερικές από αυτές τις πραγματικές εικόνες στο Yad Vashem και ποτέ δε με άφησαν. Και αυτές οι εικόνες είναι απλά ίχνη από τις ιστορίες που επιζήσαντες από το Shoah έφεραν μαζί τους. Όπως ο Αϊζενχάουερ, καθένας από εμάς μεταφέρει μαρτυρία σε οποιονδήποτε που θα μπορούσε να αρνηθεί αυτά τα ανείπωτα εγκλήματα, ή ακόμα και να μιλήσει για επανάληψή τους. Πρέπει να εννοούμε αυτό που λέμε όταν προφέρουμε τις λέξεις «ποτέ ξανά».



Ήταν μόλις λίγα χρόνια μετά την απελευθέρωση από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όταν ο Νταβίντ- Μπέν Γκουριόν κήρυξε τη θεμελίωση του Εβραϊκού κράτους του Ισραήλ. Ξέρουμε ότι η εγκαθίδρυση του Ισραήλ ήταν δίκαια και απαραίτητη, με ρίζες σε αιώνες αγώνων, και δεκαετίες υπομονετικής δουλειάς. Αλλά 60 χρόνια αργότερα, ξέρουμε ότι δεν μπορούμε να ενδώσουμε, δεν μπορούμε να υποχωρήσουμε και σαν Πρόεδρος ποτέ δε θα συμβιβαστώ όταν πρόκειται για την ασφάλεια του Ισραήλ.

Όχι όταν ακόμα υπάρχουν φωνές που αρνούνται το Ολοκαύτωμα. Όχι όταν υπάρχουν τρομοκρατικές ομάδες και πολιτικοί ηγέτες που υπόσχονται την καταστροφή του Ισραήλ. Όχι όταν υπάρχουν χάρτες της Μέσης Ανατολής που ούτε καν αναγνωρίζουν την ύπαρξη του Ισραήλ και χρηματοδοτούμενα από κυβερνήσεις βιβλία γεμάτα με μίσος ενάντια στους Εβραίους. Όχι όταν υπάρχουν πύραυλοι που πέφτουν βροχή στη Sderot , και τα παιδιά του Ισραήλ πρέπει να πάρουν μια βαθειά ανάσα και να δείξουν απίστευτο κουράγιο κάθε φορά που μπαίνουν σε ένα λεωφορείο ή παίρνουν το δρόμο για το σχολείο.

Έχω καταλάβει εδώ και καιρό την αποστολή του Ισραήλ για την ειρήνη και την ανάγκη του για ασφάλεια. Αλλά ποτέ περισσότερο από ότι κατά τη διάρκεια των ταξιδιών μου, εκεί πριν δύο χρόνια. Πετώντας με ένα ελικόπτερο IDF , είδα μια στενή και όμορφη λωρίδα γης που ακουμπούσε γύρω από τη Μεσόγειο. Στο έδαφος, είδα μια οικογένεια που είδε το σπίτι τους κατεστραμμένο από ένα πύραυλο Κατιούσα. Μίλησα στα Ισραηλινά στρατεύματα που αντιμετωπίζουν καθημερινά κινδύνους καθώς παρέχουν ασφάλεια κοντά στη μπλε γραμμή. Μίλησα με ανθρώπους που δεν ήθελαν τίποτα περισσότερο απλό , ή άπιαστο , από ένα ασφαλές μέλλον για τα παιδιά τους.

Είμαι υπερήφανος που είμαι ένα μέρος μιας ισχυρής, δικομματικής συναίνεσης που έχει υποστηρίξει το Ισραήλ απέναντι σε όλες τις απειλές. Αυτή είναι μια δέσμευση που και εγώ και ο John McCain μοιραζόμαστε, γιατί η υποστήριξη στο Ισραήλ σε αυτή τη χώρα είναι υπεράνω κομμάτων. Αλλά τμήμα της δέσμευσής μας είναι επάνω στο όταν η ασφάλεια του Ισραήλ είναι σε κίνδυνο, και δε νομίζω ότι κανείς από εμάς είναι ικανοποιημένος ότι η πρόσφατη εξωτερική πολιτική της Αμερικής έχει κάνει το Ισραήλ περισσότερο ασφαλές.

Η Χαμάς τώρα ελέγχει τη Γάζα. Η Χεζμπολάχ έχει σφίξει την επιρροή της στο νότιο Λίβανο και κινεί της δυνάμεις της στη Βυρηττό. Εξαιτίας του πολέμου στο Ιράκ, το Ιράν – που πάντα εξέφραζε μια μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ από το Ιράκ – έχει ενθαρρυνθεί και εκφράζει τη μεγαλύτερη στρατηγική απειλή για τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ στη γέννησή της. Το Ιράκ είναι ασταθές και η Αλ Κάιντα έχει αυξήσει τη στρατολόγηση από εκεί. Ο αγώνας για ειρήνη του Ισραήλ με τους γείτονές του έχει παγώσει, παρά τα βαριά φορτία που φέρει ο λαός του Ισραήλ. Και η Αμερική είναι περισσότερο απομονωμένη στην περιοχή, μειώνοντας τη δύναμή μας και θέτοντας σε κίνδυνο την ασφάλεια του Ισραήλ.

Η ερώτηση είναι πώς να προχωρήσουμε μπροστά. Υπάρχουν εκείνοι που θα συνεχίσουν και θα ενισχύσουν αυτή την αποτυχημένη κατάσταση, αγνοώντας οκτώ χρόνια συσσωρευμένων αποδεικτικών στοιχείων ότι η εξωτερική μας πολιτική είναι επικίνδυνα ελλατωματική. Και υπάρχουν εκείνοι που τοποθετούν όλα τα προβλήματα της Μέσης Ανατοής στο κατώφλι του Ισραήλ και των υποστηρικτών του , σαν να είναι η Ισραηλινο-Παλαιστινιακή διένεξη η ρίζα όλων των προβλημάτων στην περιοχή. Αυτές οι φωνές καταφέρονται εναντίον της μόνης δημοκρατίας της Μέσης Ανατολής, για τον περιφερειακό εξτρεμισμό. Αυτοί προσφέρουν τη λαθεμένη υπόσχεση, ότι εγκαταλείποντας ένα πιστό σύμμαχο , είναι κατά κάποιο τρόπο ο δρόμος για τη σταθερότητα. Δεν είναι, ποτέ δεν ήταν και ποτέ δε θα είναι.



Η συμμαχία μας βασίζεται σε κοινά ενδιαφέροντα και κοινές αξίες. Αυτοί που απειλούν το Ισραήλ απειλούν εμάς. Το Ισραήλ πάντα αντιμετώπιζε αυτές τις απειλές στις πρώτες γραμμές. Και θα φέρω στο Λευκό Οίκο μια ακλόνητη δέσμευση για την ασφάλεια του Ισραήλ.
Αυτή ξεκινάει διασφαλίζοντας τη στρατιωτική ποιοτική υπεροχή του Ισραήλ. Θα διασφαλίσω ότι το Ισραήλ θα μπορεί να αμυνθεί σε κάθε απειλή– από τη Γάζα ως την Τεχεράνη. Η αμυντική συνεργασία ανάμεσα στις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι ένα μοντέλο επιτυχίας. και πρέπει να εμβαθυνθεί.

Σαν Πρόεδρος, θα υλοποιήσω ένα Μνημόνιο Κατανόησης, που παρέχει 30 δισεκατομμύρια δολάρια για ενίσχυση του Ισραήλ μέσα στην επόμενη δεκαετία. Επενδύσεις στην ασφάλεια του Ισραήλ που δε θα δεσμευτούν για κανένα άλλο έθνος. Πρώτα θα εγκρίνω την αίτηση ξένης βοήθειας για το 2009. Προχωρώντας, μπορούμε να ενισχύσουμε την συνεργασία μας στην πυραυλική άμυνα. Θα εξάγουμε στρατιωτικό εξοπλισμό στο σύμμαχό μας Ισραήλ, με τους ίδιους κανόνες όπως στο ΝΑΤΟ. Και θα ορθώνω το ανάστημά μου για το δικαίωμα του Ισραήλ να αμύνεται , στα Ηνωμένα έθνη και σε όλο τον πλανήτη.

Σε όλο το πολιτικό φάσμα, οι Ισραηλινοί καταλαβαίνουν ότι αληθινή ασφάλεια μπορεί μόνο να έρθει με διαρκή ειρήνη. Και αυτό είναι που εμείς – ως φίλοι του Ισραήλ - πρέπει να αποφασίσουμε να κάνουμε ότι μπορούμε για να βοηθήσουμε το Ισραήλ και τους γείτονές του να το πετύχουν. Επειδή μια ασφαλής , διαρκής ειρήνη είναι στο εθνικό ενδιαφέρον του Ισραήλ. Είναι στο εθνικό ενδιαφέρον της Αμερικής. Και είναι στο ενδιαφέρον του λαού της Παλαιστίνης και του Αραβικού κόσμου. Ως Πρόεδρος, θα βοηθήσω το Ισραήλ να πετύχει το στόχο των δύο κρατών, ένα Εβραϊκό κράτος του Ισραήλ και ένα Παλαιστινιακό κράτος, που να ζουν δίπλα δίπλα με ειρήνη και ασφάλεια. Και δε θα περιμένω μέχρι τις τελευταίες μέρες της προεδρίας μου. Θα πάρω ενεργό ρόλο, και δεσμεύομαι προσωπικά να κάνω όλα όσα μπορώ για να προωθήσω αυτό το σκοπό της ειρήνης από την αρχή της κυβέρνησής μου.

Ο μακρύς δρόμος για την ειρήνη απαιτεί οι Παλαιστίνιοι εταίροι να δεσμευθούν να κάνουν το ταξίδι. Πρέπει να απομονώσουμε τη Χαμάς, εκτός αν και μέχρι να αποκηρύξουν την τρομοκρατία, να αναγνωρίσουν το δικαίωμα του Ισραήλ να υπάρχει, και να υπακούσουν στις προηγούμενες συμφωνίες. Δεν υπάρχει χώρος σε ένα τραπέζι συζήτησης για τρομοκρατικές οργανώσεις. Αυτός είναι ο λόγος που ήμουν αντίθετος με τις εκλογές του 2006 με τη Χαμάς υποψήφια. Η Ισραηλινή και η Παλαιστινιακή αρχή μας προειδοποίησε τότε για τις εκλογές. Αλλά η κυβέρνηση προχώρησε και το αποτέλεσμα είναι μια Γάζα ελεγχόμενη από τη Χαμάς, με πυραύλους να πέφτουν βροχή στο Ισραήλ.

Ο λαός της Παλαιστίνης πρέπει να καταλάβει ότι η πρόοδος δε θα έρθει μέσα από ψευδοπροφήτες ή τον εξτρεμισμό ή την αλλοιωμένη χρήση της ξένης βοήθειας. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και η διεθνής κοινότητα πρέπει να σταθεί στο πλευρό των Παλαιστινίων που έχουν δεσμευθεί να σπάσουν τον τρόμο και κουβαλάνε το φορτίο της ειρηνοποίησης. Θα πιέσω ισχυρά τις Αραβικές κυβερνήσεις να κάνουν βήματα για να ομαλοποιήσουν τις σχέσεις τους με το Ισραήλ, και να εκπληρώσουν την ευθύνη τους για να πιέσουν τους εξτρεμιστές και να παρέχουν πραγματική στήριξη στον Πρόεδρο Abbas και στον Πρωθυπουργό Fayyad. Η Αίγυπτος πρέπει να κόψει το λαθρεμπόριο όπλων στη Γάζα. Το Ισραήλ πρέπει επίσης να προωθήσει το σκοπό της ειρήνης κάνοντας κατάλληλα βήματα – συνεπή με την ασφάλειά του – να διευκολύνει την ασφάλεια μετακινήσεων των Παλαιστινίων, να διευκολύνει τις οικονομικές συνθήκες στη Δυτική Όχθη, και να αποφύγει να χτίσει νέους οικισμούς, όπως συμφώνησε με την κυβέρνηση Μπους στην Αννάπολη.

Θα είμαι ξεκάθαρος. Η ασφάλεια του Ισραήλ είναι ιερή και απαραβίαστη. Δεν είναι συζητήσιμη. Οι Παλαιστίνιοι χρειάζονται ένα κράτος που να είναι συνεχόμενο και συνεκτικό αι που τους επιτρέπει να ευδοκιμήσουν – αλλά με τη δέσμευση του Παλαιστινιακού λαού ότι θα διαφυλάξει την ταυτότητα του Ισραήλ ως Εβραϊκό κράτος, με ασφαλή, αναγνωρισμένα και αμυντικά σύνορα. Η Ιερουσαλήμ θα παραμείνει πρωτεύουσα του Ισραήλ και θα παραμείνει αδιαίρετη.

Δεν έχω ψευδαισθήσεις ότι αυτό θα είναι εύκολο. Θα απαιτήσει δύσκολες αποφάσεις και στις δύο πλευρές. Αλλά το Ισραήλ θα είναι αρκετά ισχυρό ώστε να πετύχει την ειρήνη, ακόμη και αν θα έχει εταίρους που να δεσμεύονται στο στόχο αυτόν. Οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να είναι ένας ισχυρός και συνεπής εταίρος σε αυτή τη διαδικασία – όχι για να καταναγκάσει παραχωρήσεις, αλλά για να βοηθήσει τους δεσμευμένους εταίρους να αποφύγουν τη στασιμότητα και το είδος των κενών που είναι γεμάτα με βία. Αυτό είναι που δεσμεύομαι εγώ να κάνω ως Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών.

Οι απειλές για το Ισραήλ αρχίζουν κοντά στην πατρίδα του, αλλά δεν τελειώνουν εκεί. Η Συρία συνεχίζει να στηρίζει την τρομοκρατία και την παρέμβαση στο Λίβανο. Και η Συρία έχει κάνει επικίνδυνα βήματα στην επιζήτηση όπλων μαζικής καταστροφής, και γι αυτό η ενέργεια του Ισραήλ ήταν δικαιολογημένη για να τελειώσει αυτή την απειλή.

Πιστεύω επίσης ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν την ευθύνη να υποστηρίξουν τις προσπάθειες του Ισραήλ να ξαναρχίσει τις συνομιλίες ειρήνες με τους Σύριους. Ποτέ δεν πρέπει να σπρώξουμε το Ισραήλ να καθίσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων , αλλά ούτε επίσης θα έπρεπε ποτέ να μπλοκάρουμε τις διαπραγματεύσεις, αν οι ηγέτες του Ισραήλ αποφασίσουν ότι μπορεί να εξυπηρετούν διάφορα Ισραηλινά συμφέροντα. Ως Πρόεδρος, θα κάνω οτιδήποτε να βοηθήσω το Ισραήλ να πετύχει σε αυτές τις διαπραγματεύσεις. Και η επιτυχία αποτελεί την πλήρη επιβολή της απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας 1701 στο Λίβανο, και να σταματήσει η υποστήριξη της Συρίας στην τρομοκρατία. Είναι η ώρα αυτή η επικίνδυνη συμπεριφορά να έρθει σε ένα τέλος.

Δεν υπάρχει μεγαλύτερη απειλή για το Ισραήλ – ή για την ειρήνη και τη σταθερότητα στην περιοχή – από το Ιράν. Τώρα το κοινό αποτελείται και από Ρεπουμπλικάνους και από Δημοκρατικούς , και οι εχθροί του Ισραήλ πρέπει να μην έχουν καμιά αμφιβολία ότι, ανεξαρτήτως κόμματος οι Αμερικάνοι στέκονται πλευρό με πλευτό στη δέσμευσή τους για την ασφάλεια του Ισραήλ. Έτσι αν και δε θέλω να προβάλλω μια αρκετά κομματική τοποθέτηση εδώ πέρα, θέλω όμως να εξετάσω μερικούς σκόπιμα λαθεμένους χαρακτηρισμούς των θέσεών μου.

Το Ιρανικό καθεστώς υποστηρίζει βίαιους εξτρεμιστές και μας προκαλεί μέσα από τη θρησκεία. Επιδιώκει πυρηνική δυνατότητα που μπορεί να ανάψει σπίθες σε ένα αγώνα επικίνδυνων όπλων και να ανυψώσει την προοπτική μεταφοράς με γνώση επί των πυρηνικών. Ο πρόεδρός τους αρνείται το Ολοκαύτωμα και απειλεί να εξαφανίσει το Ισραήλ από το χάρτη. Ο κίνδυνος από το Ιράν, είναι σοβαρός , είναι πραγματικός, και στόχος μου είναι να εξαλείψω αυτό τον κίνδυνο.

Αλλά ενώ βλέπουμε καθαρά αυτό τον κίνδυνο πρέπει να δούμε καθαρά και την αποτυχία της σημερινής πολιτικής. Ξέραμε το 2002, ότι το Ιράν υποστήριζε την τρομοκρατία. Ξέραμε ότι το Ιράν είχε ένα παράνομο πυρηνικό πρόγραμμα. Ξέραμε ότι το Ιράν εξέφραζε μια σοβαρή απειλή στο Ισραήλ. Αλλά αντί να προωθήσουμε μια στρατηγική για να αντιμετωπίσουμε αυτόν τον κίνδυνο, τον αγνοήσαμε και αντί γι αυτόν εισβάλλαμε και καταλάβαμε το Ιράκ. Όταν ήμουν αντίθετος στον πόλεμο, προειδοποίησα ότι θα αέριζε τις φλόγες του εξτρεμισμού στη Μέση Ανατολή. Αυτό είναι ακριβώς ότι συνέβη στο Ιράν , αυτοί της σκληρής γραμμής έσφιξαν την επιρροή τους και ο Mahmoud Ahmadinejad εκλέχθηκε Πρόεδρος το 2005. Και οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ είναι λιγότερο ασφαλείς.

Σέβομαι το γερουσιαστή McCain και επιδιώκω να έχω μια ουσιαστική δημόσια συζήτηση μαζί του τους επόμενους μήνες. Αλλά σε αυτό το σημείο έχουμε διαφοροποιηθεί και θα έχουμε διαφορά. Ο γερουσιαστής McCain αρνείται να καταλάβει ή να αναγνωρίσει την αποτυχία της πολιτικής που θα συνέχιζε. Κριτικάρει τη θέλησή μου να χρησιμοποιήσω ισχυρή διπλωματία, αλλά προσφέρει μόνο μια εναλλακτική πραγματικότητα – μία όπου ο πόλεμος στο Ιράκ έχει εξουδετερώσει το Ιράν. Η αλήθεια είναι το αντίθετο. Το Ιράν έχει ισχυροποιήσει τη θέση του. Τα Ιράν τώρα εμπλουτίζει ουράνιο, και έχει αναφερθεί ότι έχει αποθηκεύσει 150 κιλά χαμηλά εμπλουτισμένου ουρανίου. Η υποστήριξή του στην τρομοκρατία και τις απειλές ενάντια στο Ισραήλ έχει αυξηθεί. Αυτά είναι τα γεγονότα, δεν μπορεί να τα αρνηθεί κανείς, και αρνούμαι να συνεχίσω μια πολιτική που έχει κάνει τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ λιγότερο ασφαλείς.

Ο γερουσιαστής McCain προσφέρει μια λαθεμένη επιλογή : Μένουμε στο Ιράκ , ή προσφέρουμε την περιοχή στο Ιράν. Απορρίπτω αυτή τη λογική επειδή υπάρχει καλύτερος τρόπος. Κρατώντας όλα μας τα στρατεύματα δεμένα επ αόριστον στο Ιράκ δεν είναι ο τρόπος να αποδυναμώσουμε το Ιράν - είναι σαφές ότι το έχουμε ισχυροποιήσει. Είναι μια πολιτική για παραμονή, όχι σχέδιο για νίκη. Έχω προτείνει μια υπεύθυνη, σε φάσεις μετακίνηση αλλού των στρατευμάτων μας από το Ιράκ. Θα φύγουμε τόσο προσεκτικά όσο απρόσεκτα μπήκαμε. Τέλος θα πιέσουμε τους ηγέτες του Ιράκ να πάρουν σημαντική ευθύνη για το δικό τους μέλλον.

Θα χρησιμοποιήσουμε επίσης όλα τα στοιχεία της Αμερικάνικης δύναμης για να πιέσουμε το Ιράν. Θα κάνω ότι υπάρχει στη δύναμή μου για να παρεμποδίσω το Ιράν από το να αποκτήσει ένα πυρηνικό όπλο. Αυτό ξεκινάει από επιθετική, διπλωματία με αρχές, χωρίς προϋποθέσεις να ηττηθεί κάποιος από μόνος του, αλλά με ξεκάθαρη οπτική της κατανόησης των συμφερόντων μας. Δεν έχουμε χρόνο για σπατάλη. Δεν μπορούμε να αποκλείσουμε άνευ όρων μια προσέγγιση που θα μπορούσε να αποτρέψει το Ιράν από την απόκτηση ενός πυρηνικού όπλου. Έχουμε δοκιμάσει τις περιορισμένες, αποσπασματικές συζητήσεις ενώ μεταφέρουμε τη συνεχή δουλειά στους Ευρωπαίους συμμάχους μας. Είναι καιρός για τις Ηνωμένες Πολιτείες να αναλάβουν να ηγηθούν.

Θα υπάρχει μια προσεκτική προετοιμασία. Θα ανοίξουμε γραμμές επικοινωνίας, θα φτιάξουμε μια ατζέντα, να συντονιστούμε στενά με τους συμμάχους μας, και να αξιολογήσουμε τα ενδεχόμενα για να προχωρήσουμε. Αντίθετα από τους ισχυρισμούς μερικών, δεν ενδιαφέρομαι να κάτσω κάτω με ανθρώπους όπως ο Ahmadinejad απλά προς χάριν της συζήτησης. Αλλά ως Πρόεδρος των Η. Π. Α., θα ήμουν πρόθυμος να ηγηθώ στη σκληρή και με αρχές διπλωματία με τον κατάλληλο Ιρανό ηγέτη σε χρόνο και τόπο της επιλογής μου - εάν, και μόνο εάν - μπορεί να προωθήσει συμφέροντα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μόνο πρόσφατα είχαμε κάποιους να έρχονται να σκεφτούν ότι η διπλωματία εξ ορισμού δεν μπορεί να είναι σκληρή. Ξεχνάνε το παράδειγμα του Τρούμαν, του Κένεντι και του Ρήγκαν. Αυτοί η πρόεδροι κατάλαβαν ότι η διπλωματία στηριζόμενη από την πραγματική δύναμη, αποτελεί ένα θεμελιώδες εργαλείο της πολιτικής. Και είναι καιρός να κάνουμε μια ακόμη φορά την Αμερικάνικη διπλωματία ένα εργαλείο επιτυχίας, όχι απλά ένα μέσο που περιέχει την αποτυχία. Θα επιδιώξουμε αυτή τη διπλωματία χωρίς ψευδαισθήσεις για το Ιρανικό καθεστώς. Αντί γι αυτό θα παρουσιάσουμε μια καθαρή επιλογή. Αν εγκαταλείψετε το επικίνδυνο πυρηνικό σας πρόγραμμα, την υποστήριξη στην τρομοκρατία, και τις απειλές στο Ισραήλ, θα υπάρχουν σημαντικά κίνητρα – περιλαμβανομένων της άρσης των κυρώσεων και της πολιτικής και οικονομικής ενσωμάτωσης στη διεθνή κοινότητα. Αν αρνηθείτε, θα αυξήσουμε την πίεση.

Η προεδρία μου θα δυναμώσει τα χέρια μας καθώς θα υποκαθιστούμε τη φήμη μας.Η πρόθεσή μας να ακολουθήσουμε τη διπλωματία θα κάνει πιο εύκολο να κινητοποιήσει τους άλλους να ενωθούν με τους στόχους μας. Εάν το Ιράν αποτύχει να αλλάξει πορεία ενώ του παρουσιάζεται αυτή η επιλογή από τις Ηνωμένες Πολιτείες,, θα είναι καθαρό – στο λαό του Ιράν και στον πλανήτη– ότι το Ιρανικό καθεστώς είναι ο δημιουργός της δικής του απομόνωσης. Αυτό θα δυναμώσει τα χέρια μας με τη Ρωσία και την Κίνα καθώς θα επιμένουμε σε ισχυρότερες κυρώσεις στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Και θα πρέπει να δουλέψουμε με την Ευρώπη, την Ιαπωνία και τα κράτη του Κόλπου για να βρούμε κάθε δρόμο έξω από τα Ηνωμένα Έθνη για να απομονώσουμε το καθεστώς του Ιράν – από κόψιμο των εγγυήσεων στα δάνεια και επεκτείνοντας οικονομικές κυρώσεις, απαγορεύοντας την εξαγωγή καθαρού πετρελαίου στο Ιράν, μέχρι να μποϋκοτάρουμε εταιρείες που σχετίζονται με την Ιρανική Επαναστατική Φρουρά, που δίκαια έχει χαρακτηριστεί τρομοκρατική οργάνωση.

Επιχείρησα να δω το γερουσιαστή McCain για να του προτείνω την απόρριψη ως ενέργεια- όχι τη μισαλλόδοξη απόρριψη που έχουμε δει να κακομεταχειρίζεται Ισραηλινούς επιστήμονες και ακαδημαϊκούς, αλλά την απόρριψη με στόχο το Ιρανικό καθεστώς. Είναι μια καλή ιδέα, αλλά όχι καινούρια. Εισήγαγα τη νομοθεσία πάνω από ένα χρόνο πριν που θα μπορούσε να ενθαρρύνει κράτη και τον ιδιωτικό τομέα να απορρίψουν εταιρείες που κάνουν επενδύσεις στο Ιράν. Αυτό το νομοσχέδιο έχει δικομματική υποστήριξη, αλλά για λόγους που θα αφήσω τον ίδιο να εξηγήσει, ο γερουσιαστής McCain ποτέ δεν υπέγραψε. Εν τω μεταξύ ένας ανώνυμος γερουσιαστής μπλοκάρει το νομοσχέδιο. Είναι καιρός να το κάνουμε νόμο ώστε να σφίξουμε την πίεση στο Ιρανικό καθεστώς. Θα πρέπει επίσης να επιδιώξουμε και άλλες μονομερείς κυρώσεις που να χτυπάνε τις Ιρανικές τράπεζες και περιουσιακά στοιχεία.

Και πρέπει να ελευθερώσουμε τους εαυτούς μας από την τυραννία του πετρελαίου. Η τιμή του βαρελιού το πετρελαίου είναι ένα από τα πιο επικίνδυνα όπλα στον κόσμο. Πετροδολάρια πληρώνουν για όπλα που σκοτώνουν Αμερικανικά στρατεύματα και Ισραηλινούς πολίτες. Και οι πολιτικές της κυβέρνησης Μπους έχουν ανεβάσει την τιμή του πετρελαίου, ενώ η ενεργειακή πολιτική του μας έχει κάνει περισσότερο εξαρτημένους στο ξένο πετρέλαιο και τη βενζίνη. Είναι η ώρα για της Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν πραγματικά βήματα για να τελειώσουν τον εθισμό μας στο πετρέλαιο. Και μπορούμε να συνεργαστούμε με το Ισραήλ, χτίζοντας πάνω στης συνεργασία ΗΠΑ-Ισραήλ για την ενέργεια της τελευταίας χρονιάς, να εμβαθύνουμε στη συνεργασία ανάπτυξης εναλλακτικών πηγών ενέργειας αυξάνοντας την επιστημονική συνεργασία και την κοινή έρευνα και ανάπτυξη. Ο πιο σίγουρος τρόπος να αυξήσουμε την επιρροή μας σε βάθος χρόνου είναι να σταματήσουμε τις τραπεζικές διεργασίες του Ιρανικού καθεστώτος.

Τελικά δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία : Θα κρατήσω πάντα στο τραπέζι την απειλή για στρατιωτική δράση στο τραπέζι , για να υπερασπίσω την ασφάλειά μας και των συμμάχων μας του Ισραήλ. Και είμαι σίγουρος ότι σήμερα στο Capitol Hill θα συναντηθείτε με μέλη του Κογκρέσου και θα επεκταθείτε σε όλο τον κόσμο. Αλλά είμαστε εδώ για κάτι περισσότερο από πολιτική. Είμαστε εδώ επειδή οι αξιών που κρατάμε αγαπημένα είναι βαθειά ενσωματωμένες στην ιστορία του Ισραήλ.

Ας κοιτάξουμε απλά τι κατάφερε το Ισραήλ τα τελευταία 60 χρόνια. Από δεκαετίες αγώνων και την φρικτή αφύπνιση του Ολοκαυτώματος ένα έθνος σφυρηλατήθηκε για να παρέχει μια πατρίδα στους Εβραίους από όλες τις γωνιές της γης – από τη Συρία στην Αιθιοπία και τη Σοβιετική Ένωση. Αντιμετωπίζοντας τις μόνιμες απειλές , το Ισραήλ θριάμβευσε. Αντιμετωπίζοντας το μόνιμο κίνδυνο, το Ισραήλ ευδοκίμησε. Σε ένα κράτος συνεχούς ανασφάλειας, το Ισραήλ έχει διατηρήσει ένα δραστήριο και ανοιχτό λόγο, και μια σταθερή δέσμευση στο νόμο του δικαίου.

Όπως κάθε Ισραηλινός θα σας πει , το Ισραήλ δεν είναι το τέλειο μέρος, αλλά όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, θέτει ένα παράδειγμα για όλους όσους ψάχνουν ένα πιο τέλειο μέλλον. Οι ίδιες αρετές μπορούν να βρεθούν ανάμεσα στους Αμερικανοεβραίους. Να γιατί τόσο πολλοί Αμερικανοεβραίοι έχουν σταθεί δίπλα στο Ισραήλ, ενώ προάγουν την Αμερικάνικη ιστορία. Επειδή υπάρχει μια δεύσμευση ενσωματωμένη στην πίστη και την παράδοση κάθε Εβραίου : για την ελευθερία και τη δίκαιη μεταχείρηση, για την κοινωνική δικαιοσύνη και τις ίσες ευκαιρίες. Στο Tikkun olam – την υποχρέωση να επιδιορθώσουν τον κόσμο.

Ποτέ δε θα ξεχάσω ότι δε θα στεκόμουν εδώ σήμερα αν δεν υπήρχε αυτή η δέσμευση. Στα μεγάλα κοινωνικά κινήματα τις ιστορίας της χώρας μας , οι Εβραίοι και οι Αφροαμερικάνοι έχουν σταθεί στο ίδιο πλευρό. Πήραν λεωφορεία προς τα νότια μαζί. Βάδισαν μαζί. Αιμορράγησαν μαζί. Και Αμερικανοεβραίοι όπως οι Andrew Goodman και Michael Schwerner ήταν πρόθυμοι να πεθάνουν δίπλα σε ένα μαύρο άνδρα, τον James Chaney, για την ελευθερία και την ισότητα.

Το κληροδότημά τους είναι η δική μας κληρονομιά. Δεν πρέπει να επιτρέχουμε στη σχέση ανάμεσα στους Εβραίους και τους Αφοραμερικάνους να πάθει ζημιά. Είναι ένας δεσμός και πρέπει να δυναμώσει. Μαζί, μπορούμε να ξαναφιερώσουμε τους εαυτούς μας στο να τελειώσουμε την προκατάληψη και να παλέψουμε το μίσος σε όλες του τις μορφές. Μαζί μπορούμε να ανανεώσουμε τη δέσμευσή μας για δικαιοσύνη. Μαζί μπορούμε να ενώσουμε τις φωνές μας και κάνοντάς το να ρίξουμε ακόμα και τα μεγαλύτερα τείχη.

Αυτή η δουλειά πρέπει να περιλαμβάνει την κοινή μας δέσμευση για το Ισραήλ. Εσείς και εγώ ξέρουμε ότι πρέπει να κάνουμε περισσότερα από το να στεκόμαστε σιωπηλοί. Τώρα είναι η ώρα να είμαστε ξάγρυπνοι και να αντιμετωπίσουμε κάθε ομίχλη , καθώς προχωράμε μπροστά αναζητώντας ένα ειρηνικό μέλλον για τα παιδιά του Ισραήλ και για όλα τα παιδιά. Τώρα είναι η ώρα να σταθούμε δίπλα στο Ισραήλ καθώς γράφει το νέο κεφάλαιο στο εξαιρετικό του ταξίδι. Τώρα είναι η ώρα να ενωθούμε μαζί στο έργο να επισκευάσουμε τον κόσμο.

Διαγωνισμός Γιουρο-βύζιον 2008.

του Μαύρου Λύκου.

Τι είναι ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον ; Μήπως είναι ένα απλό καρναβαλάκι ή ένα απλό πανυγηράκι , που εδώ στην Ελλάδα του έχουμε δώσει πολύ σημασία , όπως λένε κάποιοι ; Λάθος.

Eurovision είναι το όνομα του Ευρωπαϊκού τηλεοπτικού δικτύου διανομής της European Broadcasting Union (EBU) , που ιδρύθηκε στα μέσα της δεκαετίας του 50 και συνεχίζει μέχρι σήμερα να προμηθεύει με υλικό όπως ειδησεογραφικό αθλητικό , ντοκιμαντέρ και θεατρικά έργα υλικό εντός και αλλά και εκτός Ευρώπης.

Σκοπός ήταν να προωθήσει τη λογική της «ενότητας» της καπιταλιστικής Ευρώπης και του Ισραήλ , που συμμετέχει χωρίς να είναι Ευρωπαϊκή χώρα , σε μια λογική ψυχρού πολέμου ενάντια στους λαούς του «ανατολικού μπλοκ». Στα πλαίσια αυτά , το 1956 ξεκίνησε και ο διαγωνισμός τραγουδιού, που σύμφωνα με τις επίσημες δηλώσεις των ίδιων των διοργανωτών είχε σκοπό να προωθήσει καλύτερα στις συνειδήσεις των λαών της Ευρώπης αυτού του είδους την έννοια της πολιτιστικής και πολιτικής «ενότητας» , κάτω από τις «αξίες» του καπιταλισμού και των πολυεθνικών της Ευρώπης και ενάντια σε απόψεις για εθνική συνείδηση , εθνική ανεξαρτησία και αυτοδιάθεση.



Μετά την πτώση του «ανατολικού μπλοκ», ο ρόλος πλέον της Eurovision δεν ήταν άλλος από την προώθηση του «πολιτισμού» και των πολιτικών και ηθικών αρχών της νέας τάξης πραγμάτων.

Από την Ισραηλινή τραβεστί “Dana International” μέχρι τη συμμετοχή από τη Σερβία που κέρδισε τον περσινό διαγωνισμό και εκατοντάδες συμμετέχοντες ομοφυλόφιλους , προωθήθηκε η ιδέα άνδρες και γυναίκες να αγοράζουν τα παρόμοια καλλυντικά και όλα τα άλλα καταναλωτικά είδη για το μέγιστο κέρδος των πολυεθνικών. Στη σελίδα της Ελληνικής Ομοφυλοφιλικής Κοινότητας , υπήρχε παλαιότερα αγγελία που πρότεινε σε επιχειρήσεις να διαφημιστούν εκεί , λέγοντας ότι οι ομοφυλόφιλοι έχει αποδειχθεί με στατιστικές ότι καταναλώνουν πολύ περισσότερο από τους ετεροφυλόφιλους , ιδίως όσον αφορά θέματα όπως καλλυντικά , ρούχα και θέματα διασκέδασης. Εκτός από το οικονομικό κέρδος , υπάρχει και το πολιτικό. Η αποδοχή ενός γκέι καταναλωτικού προτύπου κάνει τον άνθρωπο συνειδησιακά κομμάτι του συστήματος , που προφανώς δε θα θελήσει να αναπτύξει κάποια δράση για να το ανατρέψει.



Σημαντική επίσης είναι και η συμβολή του διαγωνισμού στην προσπάθεια για διάλυση των πολιτισμών. Η πρωτιά της Παπαρίζου , όπως όλοι οι «ειδικοί» διοργανωτές και τηλεμαϊντανοί τότε εξήγησαν , οφείλονταν εκτός των άλλων σε μεγάλο βαθμό και στη χρήση του «έθνικ» στοιχείου της λύρας. Είχαν απόλυτο δίκιο. Η ιδέα του να πάψει η Ποντιακή ή η Κρητική λύρα να παίζει τα τραγούδια της παράδοσης , και να αρχίσει να παίζει τα νεοταξικά τερατουργήματα , ενθουσίασε τους διοργανωτές. Οι υψηλές θέσεις της Ελλάδας τα τελευταία χρόνια , δεν οφείλονται μόνο στην διείσδυση δισκογραφικών εταιρειών της Ελλάδας σε γειτονικές χώρες (που για το λόγο αυτό ψηφίζουν Ελλάδα) , αλλά και στην προσπάθεια πλήρους διάβρωσης του Ελληνικού πολιτισμού , που διατηρεί έστω κάποια λίγα από τα στοιχεία του στον τομέα του δημοτικού , του ρεμπέτικου , του έντεχνου , ή του πραγματικά λαϊκού τραγουδιού.



Τίποτε από αυτά δεν ισχύει λένε κάποιοι , αντίθετα είναι «ένα απλό πανηγυράκι και πρέπει να το βλέπουμε έτσι». Κανένα όμως «απλό πανηγυράκι» δεν είναι μόνιμο θέμα για πολλούς μήνες σε όλα τα τηλεοπτικά κανάλια με χιλιάδες συνολικές ώρες προβολής. Είναι δεδομένο και ξεκάθαρο ότι με τόσες ώρες προβολής , διαμορφώνονται και περνάνε κάθε χρόνο νέα πρότυπα , σε όλο τον Ελληνικό πληθυσμό , αλλά και ιδιαίτερα στις μικρές ηλικίες. Επίσης το ότι πείθουν τον κόσμο να μιλά για «εθνική εκπροσώπηση» και για «εθνική επιτυχία» , είναι σοβαρό θέμα και όχι «απλό πανηγυράκι» . Με την πρωτιά της Παπαρίζου , είχαν γεμίσει οι δρόμοι όλης της Ελλάδας ανόητους που κουνούσαν με καμάρι χιλιάδες Ελληνικές σημαίες. Με την τρίτη θέση της Καλομοίρας , κάποιοι βγήκαν στους δρόμους της Λακωνίας και πανηγύριζαν , γιατί λέει ο πατέρας της έχει καταγωγή από εκεί !

Για «εθνική επιτυχία» και «εθνική εκπροσώπηση» μίλησε μέχρι και ο τηλεοπτικός σταρ , βουλευτής του ΛΑΟΣ Άδωνις Γεωργιάδης , ο οποίος παρόλα αυτά τόνισε ότι υπάρχει πρόβλημα που το τραγούδι δεν είχε Ελληνικό στοίχο ! Δηλαδή αν είχε Ελληνικό στοίχο το συγκεκριμένο νεοταξικό τερατούργημα , θα άλλαζε κάτι…

Παράλληλα γνωστή ακροδεξιά εφημερίδα , με αφορμή την εκδήλωση με τα Αφρικάνικα “happenings” που διοργάνωσε ο ΣΥΡΙΖΑ κατά τη διάρκεια της προβολής της Γιουροβίζον, βρήκε να γράψει ως αντίλογο ότι ο διαγωνισμός της Γιουροβίζιον «αρέσει στους Έλληνες». Οι νεοταξίτες ακροδεξιοί το παίζουν λοιπόν «Ελληναράδες» μόνο όταν έρθει ο ανασφάλιστος μετανάστης που δουλεύει στο μαγαζί ή στο χωράφι τους και ζητήσει να πληρωθεί , αλλά όποτε έχει Γιουροβίζιον είναι κολλημένοι στις τηλεοράσεις ώρες ολόκληρες και δεν ξεχνάνε να ψηφίζουν και για την «Κύπρο». Το ποιος είναι που απέσυρε την Ελληνική μεραρχία από την πραγματική Κύπρο το 1967 και έτσι έδωσε ελεύθερο έδαφος για την Τούρκικη εισβολή και κατοχή , το ξεχνάνε σε μόνιμη βάση αλλά και τα γεγονότα που ακολούθησαν , για την ακρίβεια δεν έχουν θυμηθεί να τα αναφέρουν ποτέ.

Κοιτάξτε που καταντήσαμε. Η σημαία ενος Έθνους που πολέμησε σε πολλούς αγώνες για ανεξαρτησία και επιβίωση , κατάντησε να την κουνάνε οι τρέντηδες επειδή βγήκε στη Γιουροβίζον τρίτη , μια «τραγουδίστρια» που το χορευτικό της είχε ως βασικό σημείο να πιάνει το στήθος της... και δεν ξέρει ούτε να μιλήσει καλά Ελληνικά , καθότι έχει μεγαλώσει στις ΗΠΑ , ενώ δεν ήξερε ούτε ποιος είναι πρωθυπουργός της Ελλάδας...



Στο ίδιο πνεύμα ήταν και η παλαιότερη νικήτρια , Παπαρίζου, που όσοι ήταν στη σκηνή κοντά είχαν τη χαρά και την τιμή... να βλέπουν και το εσώρουχό της , ενώ δε γνώριζε ούτε ποιος ήταν ο Θεοδωράκης. Το να χρησιμοποιείται η Εθνική σημαία ενός λαού σε τέτοιες διαδικασίες και να θεωρείται «εθνική επιτυχία» ένα τέτοιο θλιβερό γεγονός , δεν είναι κάτι που θα πετύχαινε ένα «απλό πανηγυράκι», αλλά μια σημαντική νεοταξική διεργασία αλλοίωσης συνειδήσεων.


Εμείς θα είχαμε λόγο να μας εκπροσωπεί και να νιώθουμε περήφανοι για την επιτυχία της καθαρίστριας που κατάφερε και αυτό το μήνα να πληρώσει και να στείλει τα παιδιά της στο σχολείο.

Είμαστε περισσότερο περήφανοι για τον μαθητή από φτωχή οικογένεια , που χωρίς να πηγαίνει φροντιστήρια κατάφερε να διακριθεί στη Μαθηματική Ολυμπιάδα.

Είμαστε περήφανοι για τον αγρότη , που κατάφερε και φέτος να επιβιώσει και να μην πουλήσει το χωράφι του για ελάχιστα χρήματα και να μην πάει να ψάξει για δουλειά στην πόλη.

Είμαστε περήφανοι για τον άνεργο , που έδωσε κάποια από τα τελευταία του χρήματα όχι στα σκυλόμπαρα , αλλά για να αγοράσει ένα λογοτεχνικό και ένα κοινωνικό βιβλίο και που δεν δέχτηκε να πάει να μοιράζει φυλλάδια για τα αστικά κόμματα μήπως και του βρούνε δουλειά.


Για όλους αυτούς τους ήρωες της καθημερινότητας είμαστε περήφανοι και νιώθουμε ότι μας εκπροσωπούν. Για τη Καλομοίρα , όχι μόνο δεν είμαστε περήφανοι και δεν νιώθουμε ότι σε κάτι μας εκπροσωπεί , αλλά ντρεπόμαστε πραγματικά που έστω και λίγοι άνθρωποι στην Ευρώπη μπορεί να νόμισαν ότι «εκπροσωπεί» τον πολιτισμό , τη μουσική και την αισθητική μας.

Η μουσική για χιλιετίες ήταν ένας τρόπος έκφρασης των ανθρώπων. Εξέφραζαν συναισθήματα , σκέψεις, κοινωνικές σχέσεις. Την εποχή της νέας τάξης αυτό παύει να ισχύει. Ο δημιουργός της μουσικής πλέον δεν προσπαθεί να εκφράσει τίποτα από όλα αυτά, παρά να παράγει ένα φτηνό κερδοφόρο προϊόν σε ποσότητα. Ένα προϊόν που δε θα εκφράζει συναισθήματα , αλλά που θα πνίγει τα συναισθήματα. Ένα προϊόν που δε θα εκφράζει σκέψεις , αλλά θα πνίγει τις σκέψεις. Ένα προϊόν που δε θα αναπτύσσει τις κοινωνικές σχέσεις αλλά θα προωθεί τον ατομικισμό και θα πνίγει τις κοινωνικές σχέσεις. Μετά από χιλιάδες χρόνια , η μουσική από υπόθεση των καλλιτεχνών και της κοινωνίας , πέρασε στα χέρια και τον έλεγχο των πολυεθνικών και του εμπορίου.

Αυτοί σκότωσαν τη μουσική και την αντικατέστησαν με ήχους που επαναλαμβάνονται με ρυθμό , έχοντας ανοησίες ως στίχο και συνδυαζόμενα με σόου αθλιότατης αισθητικής. Στα καμπαρέ της Ευρώπης παλαιότερα , υπήρχε το ημίγυμνο στοιχείο , αλλά είχε κάποια σχετική “αισθητική”. Ο χορός της κοιλιάς και το αφρικανικό ταμ ταμ , αλλά και η μουσική σε τελετές ζουλού στις ζούγκλες , είχαν και αυτά τη δική τους αισθητική προσαρμοσμένη στο χρόνο και στον τόπο που συνέβαιναν. Οι ινδιάνοι που χόρευαν γύρω από το τοτέμ , επίσης είχαν αισθητική. Αντίθετα το σύγχρονο δήθεν «τραγούδι» δεν έχει καμιά αισθητική. Φέροντας και προωθώντας τον εκφυλισμό και θάνατο της σκέψης , της μουσικής , του ήθους , της παράδοσης και κάθε ίχνους ανθρώπινης αξιοπρέπειας , το μόνο του περιεχόμενο είναι η φρίκη και η βαρβαρότητα της νέας τάξης πραγμάτων.

Η μουσική σχετίζονταν λοιπόν με την έκφραση συναισθημάτων , σκέψεων , κοινωνικών σχέσεων. Ποιες είναι σήμερα οι κοινωνικές σχέσεις ; Το 20% των Ελλήνων βρίσκεται πολύ κάτω από τα όρια της φτώχειας και οι μισοί Έλληνες εργαζόμενοι χρωστάνε στις τράπεζες. Ποιες είναι οι σκέψεις και τα συναισθήματα του Έλληνα εργάτη , αγρότη , συνταξιούχου , ανέργου ; Το πώς θα εξασφαλίσει τη διατροφή του , το πώς θα πληρώσει τα χρέη του , το πώς θα στείλει το παιδί του στο σχολείο.


Ακούσατε κάποιο «τραγούδι» από αυτά που προβάλλονται από το σύστημα να μιλά για αυτά τα θέματα ;

Ή μήπως ακούσατε κάποιο «τραγούδι» να εκφράζει τις σκέψεις και τα συναισθήματα του λαού μας μέσα στην κατάσταση που βιώνει ;


To μόνο το οποίο εκφράζεται αποκλειστικά είναι διάφορα προβλήματα της αστικής τάξης στις σχέσεις της με το άλλο φύλλο , προβλήματα που οφείλονται στην αλλοτρίωση του πνεύματος που προκαλεί ο «δυτικός» «πολιτισμός». Ο αστισμός σκοτώνει τη στοιχειώδη σκέψη και τη νόηση, ενώ η αντίληψη και αίσθηση της έννοιας του έρωτα ή της αγάπης χρειάζεται εγκεφαλική λειτουργία και ικανότητα επικοινωνίας, συναίσθημα και αισθητική. Για χιλιετίες η ανάπτυξη σχέσης και ερωτισμού ανάμεσα σε άτομα διαφορετικού φύλλου ήταν φυσική , αυθόρμητη και αυτονόητη , ενώ σήμερα εξαρτάται από διάφορους κοινωνικούς , οικονομικούς και καταναλωτικούς παράγοντες και πρότυπα και για τον ΑΣΤΟ , που δεν έχει να αντιμετωπίσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η εργατική τάξη , αυτό είναι που αποτελεί σήμερα το μεγαλύτερό του πρόβλημα. Ένα πρόβλημα το οποίο και σχεδόν αποκλειστικά μόνο αυτό εξιστορεί μέσα από τους ήχους που παράγει σαν υποκατάστατο «μουσικής».

Και επειδή ο άνθρωπος ως κοινωνικό όν μαθαίνει από τη γέννησή του μέσω της διαδικασίας της μίμησης , μέσω αυτής της διαδικασίας χτίζεται σήμερα μια εργατική τάξη που προσπαθεί και ονειρεύεται όχι την ελευθερία της και ένα διαφορετικό κόσμο , αλλά να μοιάσει με κάθε τρόπο στην αστική , την οποία μιμείται κακόγουστα με διαδικασίες πιθηκισμού , σε κάθε τι , το ίδιο και στον τομέα της μουσικής. Δεν είναι τυχαίο ότι όνειρο μεγάλης μερίδας του σημερινού νέου εργάτη , είναι η αγορά αυτοκινήτου , και άλλων ειδών που θα τον κάνουν να δείχνει αστός , ενώ για την φτωχή κοπέλα είναι ο γάμος ή η ερωτική σχέση με έναν ΑΣΤΟ που θα σημάνει και την άμεση αλλαγή της κοινωνικής τάξης που ανήκει χωρίς καμιά ιδιαίτερη προσπάθεια πέρα από το να φροντίζει την εμφάνισή της και να ακολουθεί ίσως αυστηρά και τις ανόητες οδηγίες συμπεριφοράς στις σχέσεις με το άλλο φύλλο , που διαβάζει στα περιοδικά Lifestyle , και που συχνά γράφουν άνθρωποι που δεν έχουν συνάψει ποτέ σχέση με άτομο διαφορετικού φύλλου.

Παράλληλα , η σοβαρή ενασχόληση με τη μουσική είναι σχεδόν απαγορευμένο είδος για το μεγαλύτερο ποσοστό του Έλληνα εργάτη , όπως και οτιδήποτε έχει να κάνει με παραγωγή πραγματικού πολιτισμού και τέχνης. Δεν υπάρχει καθόλου ελεύθερος χρόνος , είναι αδύνατο να πληρώσει το κόστος για όλα αυτά και εξουθενωμένος από τη δουλειά δεν έχει την ψυχική διάθεση και τη δυνατότητα ικανότητα για οτιδήποτε τέτοιο. Ακόμη και αν τα καταφέρει να κάνει κάτι, αυτό θα είναι απρόσιτο για τον υπόλοιπο κόσμο , αφού δεν θα έχει τρόπο να το διαδώσει πέρα από κάποια πολύ μικρή διακίνηση μέσα από το Ίντερνετ , αφού τηλεόραση , ραδιόφωνα , εφημερίδες , δισκογραφικές εταιρείες και ότι θα μπορούσε να συμβάλλει στην ενημέρωση και διάδοση της τέχνης βρίσκεται υπό την κατοχή των πλουτοκρατών της νέας τάξης.

Η Επανάσταση λοιπόν , εκτός από το έθνος και την εργατική τάξη , θα απελευθερώσει από τα καπιταλιστικά δεσμά και στοιχεία της φύσης του ανθρώπου που για χιλιετίες θεωρούνταν στοιχειώδη αλλά σήμερα είναι υπό εξαφάνιση. Την τέχνη , τη σκέψη , τον έρωτα και τη σκλάβα μουσική.

29η Μαΐου 1453. Τι σημαίνει για μας.


του Μαύρου Λύκου.


1453. Ο Σουλτάνος Μωάμεθ Β’ κάνει πρόταση στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο , να παραδώσει την Πόλη και ο Κωνσταντίνος σαν άλλος Λεωνίδας απαντά :

«Το την πόλιν σοι δούναι ούτ’ εμού, ούτε των αυτήν οικούντων. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής»

Στις 29 Μάη οι τελευταίοι υπερασπιστές της Πόλης , πολεμούν μέχρι το θάνατο, δεν προσκυνούν το βάρβαρο κατακτητή. Mετά από μαζικές σφαγές και λεηλασίες των πάντων, ξεκινάνε οι αιώνες της σκλαβιάς στην Οθωμανική αυτοκρατορία.

Η Πόλις Εάλω.



O Παλαιολόγος μπροστά στα τείχη της Πόλης. Του λαϊκού ζωγράφου Θεόφιλου.



Και όμως ο Ελληνισμός παρέμεινε ζωντανός , μέσα σε αυτούς τους αιώνες. Δεν προσκυνά τον Τούρκο, δεν αλλάζει τη γλώσσα, τον πολιτισμό και τα πιστεύω του. Πολλοί ήταν αυτοί που μέσα σε αυτή τη σκλαβιά προτιμούσαν να ζήσουν στα βουνά σαν αντάρτες, ή να πέσουν μαχόμενοι για την τιμή , την αξιοπρέπεια και την ελευθερία , παρά να γίνουν ραγιάδες και προσκυνημένοι.

Σήμερα ζούμε μια νέα σκλαβιά. Αυτή τη φορά , μια παγκοσμιοποιημένη αυτοκρατορία, υπερεθνική και αντεθνική , η αυτοκρατορία της παγκόσμιας πλουτοκρατίας
. Θρησκεία της το μέγιστο κέρδος της πλουτοκρατίας , όπως και οποιαδήποτε μεταφυσική , υλιστική η πολιτική δοξασία ταιριάζει με αυτό το κέρδος , από το Σιωνισμό μέχρι διάφορα θρησκευτικά ρεύματα της «Νέας Εποχής» όπως και τις ιδέες της αστικής «δημοκρατίας» και του «φιλελευθερισμού».

Και σήμερα όπως και τότε υπάρχουν και οι «γενίτσαροι». Αυτοί που γεννιούνται μεγαλώνουν και αναθρέφονται στα χέρια της Νέας Τάξης , που δεν γνωρίζουν ούτε καταγωγή ούτε πατρίδα ούτε πολιτισμό, γιατί νιώθουν να ταυτίζονται πολιτιστικά και συνειδησιακά με τον πολιτισμό και τις ιδέες των βαρβάρων.

Και όπου δεν πιάνει η ιδεολογική και πνευματική καταστολή, όπου δεν περνάει η σύγχρονη λογική του ραγιά, του «δημοκράτη» ή του κοσμοπολίτη , υπάρχει η φυσική καταστολή. Μπάτσοι , συμμορίες «αντιφά» και νεοταξίτες αριστεροί είναι παντού να χτυπήσουν ότι τους φαίνεται διαφορετικό από τα πρότυπα της νέας τάξης. Και όταν σε κάποιους λαούς δεν αρκούν αυτοί οι τρόποι καταστολής , επιστρατεύονται οι σύγχρονες μαζικές σφαγές, μόνο που αντί για γιαταγάνια σήμερα έχουν βόμβες με απεμπλουτισμένο ουράνιο. Ισοπεδωμένες πόλεις , καμένη σάρκα , αίμα , χιλιάδες άμαχοι νεκροί σε τακτική βάση.



Στη φωτογραφία : δεκάδες χιλιάδες άμαχοι νεκροί στη Φαλούτζα του Ιράκ , όταν έλιωσε το σώμα τους από το λευκό φώσφορο που τους ψέκασαν οι Αμερικάνοι.

Και όλα αυτά ενώ η αφορμή με την οποία ξεκίνησαν τον πόλεμο στο Ιράκ ήταν υποτιθέμενα χημικά όπλα του Σαντάμ, τα οποία όμως δε βρέθηκαν ποτέ...


Στην Τουρκοκρατία , ο Έλληνας έβγαινε από το σπίτι του και δεν ήξερες αν θα γυρίσει. Μπορεί να τον σκότωνε ο βάρβαρος που θα τύχαινε να συναντήσει στο δρόμο. Σήμερα συμβαίνει το ίδιο. Και εκτός από τα φαινόμενα της άμεσης δολοφονίας , έχουμε και τα τροχαία. Ποτέ δεν ξέρεις αν και πότε θα πέσει πάνω σου με το αυτοκίνητό του ο φέρων τον πολιτισμό της νέας τάξης αστός , μετά από κατανάλωση βιομηχανοποιημένου αλκοόλ ενώ θα επιστρέφει από το σκυλάδικο.

Αν και οι βάρβαροι ήταν τότε περισσότεροι , τα όπλα τους ήταν παρόμοιων δυνατοτήτων με αυτά των μαχητών της ελευθερίας. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Από τη μια πολεμούν μέχρι και με σφεντόνες , πέτρες , και όπλα από τον 'Α και το 'Β παγκόσμιο , και από την άλλη υπερσύγχρονα αεροπλάνα , πυρηνικά , ραντάρ , ρομπότ , δορυφόροι , πύραυλοι με κάμερα που ακολουθούν το στόχο.


Τότε ο εχθρός και ο κατακτητής ξεχώριζε , ήταν ξένο διακριτό σώμα από την κοινωνία. Σήμερα όμως είναι δυσδιάκριτος
.


Σήμερα κατάφεραν να περάσουν τον βάρβαρο υποπολιτισμό τους στο μεγαλύτερο κομμάτι της κοινωνίας , που έτσι δε μπορεί να διακρίνει τον εχθρό. Και αντί για τις φυσικές αλυσίδες της σκλαβιάς, σήμερα κυρίαρχες είναι οι αόρατες πνευματικές και πολιτιστικές αλυσίδες. «Αποχτήσαμε την ελευθερία μας το 1945» λένε οι περισσότεροι σήμερα στην Ελλάδα. «Έχουμε δημοκρατία» «εμείς ψηφίζουμε για τις αποφάσεις» λένε...


Πόσοι άραγε ψηφίσανε συνειδητά ότι θέλουνε οι μισθοί να είναι 700 Ευρώ , ότι θέλουν να διαλύσουν τη δημόσια υγεία και ασφάλιση και να χαρίσουν τα λεφτά των ασφαλισμένων σε επιχειρηματικούς μέσα από το χρηματιστήριο ;

Πόσοι άραγε ψηφίσανε συνειδητά ότι συμφωνούν να χρησιμοποιηθεί η βάση της Σούδας για να χτυπήσουν το Ιράκ , να στείλει η Ελλάδα στρατό στο Αφγανιστάν και να περάσουν οι Αμερικάνοι από την Ελλάδα για να χτυπήσουν τη Γιουγκοσλαβία ;

Πόσοι ψήφισαν συνειδητά να μπει η Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση, να δώσουν τον Οτσαλάν στους Τούρκους και να μετατρέψουν το Αιγαίο σε γκρίζες ζώνες ;

Πόσοι ψήφισαν συνειδητά να γεμίσει η Ελλάδα ξένα κολλέγια που να πουλάνε με πανάκριβα δίδακτρα πτυχία κουρελόχαρτα ;

Πόσοι ψήφισαν συνειδητά να περάσουν όλες οι επιχειρήσεις στην ενέργεια στις μεταφορές και τις τηλεπικοινωνίες στα χέρια ιδιωτών και ξένων επιχειρήσεων ;

Πόσοι ψήφισαν συνειδητά να υπάρχει ανεργία μέχρι και το 40% στη νεολαία και σε περιοχές όπως η Ήπειρος ;

Πόσοι ψήφισαν συνειδητά υπέρ ενός «σχεδίου Ανάν» και ενός Ευρωσυντάγματος που ονομάζεται τώρα «Ευρωσυνθήκη» ή υπέρ των «ανοιχτών συνόρων» ;

Μόνο οι πλουτοκράτες , οι υπάλληλοι τους πολιτικοί και κάποιοι παρατρεχάμενοι. Οι υπόλοιποι δεν είχαν ιδέα τι πράττουν όταν ψηφίζουν.



Και όμως οι διεθνείς πλουτοκράτες έχουν βρει τους τρόπους , να περνάνε με θρησκευτικό τρόπο την αποδοχή της έννοιας του πολιτεύματος αυτής της κατοχής , της αστικής «δημοκρατίας» στους υποταγμένους λαούς. Τους ποτίζουνε με «δημοκρατία» από τη στιγμή που γεννήθηκαν μέχρι τη στιγμή που θα πεθάνουν παρουσιάζοντάς την σαν υπέρτατο αγαθό. Τους κάνουν να πιστεύουν δογματικά στην «αξία» της «δημοκρατίας» και τις «αξίες» του «φιλελευθερισμού» χωρίς οι περισσότεροι να γνωρίζουν γιατί , ή γιατί απλά θεωρούν ότι είναι το λιγότερο «κακό» από άλλους τρόπους κοινωνικής οργάνωσης τους οποίους το ίδιο το σύστημα και οι υπηρέτες του έχουν δαιμονοποιήσει και ευτελίσει.


Η πραγματική έννοια κάθε πλειοψηφικής δημοκρατίας όμως, δεν είναι τίποτε άλλο από το να έχουν τρία άτομα από μια ψήφο και οι δύο να ψηφίζουν να καρπωθούν αυτοί για λογαριασμό τους τα δικαιώματα του τρίτου.

Επίσης η σύγχρονη αστική «δημοκρατία» είναι το να έχουν δέκα άτομα από μια ψήφο και οι εννιά να ψηφίζουν να παραχωρήσουν όλα τα δικαιώματά τους στον δέκατο.


Κάποιες αξίες του «φιλελευθερισμού» είναι οι εξής : Nα είναι ελεύθερος ο αστός να χρησιμοποιεί το ανθρώπινο δυναμικό σαν εμπόρευμα. Να καρπώνεται τα προϊόν της εργασίας του εργάτη και μετά να του πουλά ότι έχει παράγει ο ίδιος και του είναι αναγκαίο για να επιβιώσει, πολύ ακριβότερα από όσο τον πλήρωσε για να το παράγει. Να παίρνει ο μεγαλοκαπιταλιστής προϊόντα από το φυσικό και ορυκτό πλούτο της γης λαών που ζουν σε μια μακρινή χώρα χωρίς σχεδόν κανένα τίμημα, και μετά να τα πουλάει στον ίδιο το λαό της χώρας αυτής, κάτι που του ανήκει , σε τεράστιες τιμές. Αυτά λέγονται «ελεύθερη αγορά». Το να είναι ελεύθερος ο πλουτοκράτης να κάνει μαζική πλύση εγκεφάλου με ψευδείς ειδήσεις συκοφαντία απέναντι σε όσους αντιστέκονται , διαστρέβλωση της ιστορίας και ψεύτικες «αξίες» υποταγής στο λαό , λέγεται , «ελευθερία του τύπου της έκφρασης και της διακίνησης ιδεών».




Το να πληρώνει ο άνεργος τον ίδιο ακριβώς φόρο επί της αξίας των τροφίμων που χρειάζεται για να ζήσει στο κράτος με τον μεγαλοεπιχειρηματία ( για παράδειγμα ΦΠΑ στην Ελλάδα ) λέγεται «ισονομία» και «ισοπολιτεία».

Το να γεννιέται κάποιος σε αυτή τη γη χωρίς να του ανήκει απολύτως τίποτα πάνω στον τόπο που γεννήθηκε , από το να μην έχει κανένα δικαίωμα χρήσης λίγων τετραγωνικών μέτρων για να βάλει ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι του , μέχρι να μην έχει λίγο χώμα που να μπορεί να φυτέψει ούτε καν ένα δέντρο να κόψει ένα φρούτο να φάει , ενώ έχουν μαντρώσει με τη βία και την κληρονομιά τεράστια κομμάτια γης ελάχιστοι άνθρωποι και τα μεταβιβάζουν με αντάλλαγμα εργασία που αντιστοιχεί σε μια ολόκληρη ζωή , λέγεται «προστασία του δικαιώματος της ατομικής ιδιοκτησίας»....

Το ότι πρέπει να πληρώνει ο ίδιος ο εργάτης για να σπουδάσει τα παιδιά του για να αποκτήσουν τη δυνατότητα να δουλέψουν μετά σκλάβοι για την άρχουσα τάξη για να επιβιώσουν , αλλά και το ότι αν αρρωστήσει από τα χημικά που τον ταΐζουν πάλι ο ίδιος πρέπει να πληρώσει το κόστος , αλλά και το ότι πρέπει να πληρώσει σχεδόν όλο το μεροκάματο μιας μέρας για να φάει ένα φαγητό χωρίς χημικά λέγεται «δικαίωμα του καταναλωτή στην ελεύθερη επιλογή»....




Αντίθετα με όλα αυτά , στην Τουρκοκρατία τα πράγματα ήταν απλά και ξεκάθαρα. Ο κόσμος έβλεπε τα πράγματα όπως είναι. Ο καταχτητής ήταν σαφώς για όλους καταχτητής, ο φόρος κεφαλής ήταν ξεκάθαρο γιατί υπήρχε , ο ραγιάς ήταν σαφώς για όλους ραγιάς και αυτός που λέγονταν επαναστάτης ήταν πράγματι επαναστάτης. Αντίθετα η αστική δημοκρατία και ο «φιλελευθερισμός» έχουν κατασκευάσει ένα πολύπλοκο τεράστιο σύστημα εννοιών , «φιλοσοφιών» και πολιτικών «θεωριών» μέσα χάνεται και βρίσκεται διαρκώς σε σύγχυση το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού. Τότε ο κόσμος έβλεπε ως προφανή διέξοδο από τη σκλαβιά , την απελευθέρωση.

Σήμερα προβάλλεται ως διέξοδος για τον καθένα να προσπαθήσει ατομικά να γίνει και εκείνος αφέντης. Να ακολουθήσει τα αστικά νεοταξικά πρότυπα , να κινηθεί μέσα στην «ελεύθερη» αγορά και να γίνει και εκείνος αστός. Του προβάλλουν να υποταχθεί πλήρως στο σύστημα ώστε το σύστημα μετά να τον «ανταμείψει». Και του προβάλλουν ότι για την άσχημη οικονομική και κοινωνική κατάσταση στην οποία βρίσκεται δε φταίει το σύστημα αλλά είναι ο ίδιος υπεύθυνος επειδή «δεν «προσπάθησε αρκετά» όσο οι αστοί.



Τα πράγματα λοιπόν σήμερα είναι πολύ πιο δύσκολα από ότι τότε. Τότε υπήρχαν ξεκάθαρα και αναλλοίωτα τα χαρακτηριστικά του υποταγμένου πολιτισμού και έθνους μπροστά στην βαρβαρότητα του καταχτητή. Σήμερα τα υποταγμένα έθνη φέρουν σε μεγάλο βαθμό τον ίδιο τον βάρβαρο υποπολιτισμό του καταχτητή , έχουν χάσει τα ιδιαίτερα πολιτιστικά και εθνικά χαρακτηριστικά τους και σε μεγάλο βαθμό έχει εξαφανιστεί η έννοια της αξιοπρέπειας , της ελευθερίας , της τιμής , της υπερηφάνειας , της φυλής και της πραγματικής εθνικής συνείδησης.


Ποιος όμως είναι που άνοιξε την κερκόπορτα σήμερα στην Αυτοκρατορία ;


Η παντοτινά ξενόδουλη ακροδεξιά και η καθεστωτική και σήμερα πλέον νεοταξική αριστερά
. Η Ελληνική ακροδεξιά σε όλο τον εικοστό αιώνα στόλιζε με τα σύμβολα της Επανάστασης του 21 , πάντοτε την πολιτική εκείνου του πόλου που είχε στο πλευρό του περισσότερο το Σιωνισμό και τα πιο βάρβαρα πολιτικά και πολιτιστικά πρότυπα.

Από τους Άγγλους του Μεταξά μέχρι τους Αμερικάνους των Απριλιανών και σήμερα τους Αμερικάνους του Χρήστου Χαρίτου και την πρόταση για κατάληψη των Σκοπίων στα πλαίσια του ΝΑΤΟ από το Στόχο.


Παράλληλα , ακροδεξιοί παρακρατικοί λειτούργησαν σκόπιμα με μόνιμες προβοκάτσιες για δεκαετίες , με σκοπό να ρεζιλέψουν και να εξευτελίσουν κάθε τι εθνικό. Αποτελούν ουσιαστικά τον ένα από τους δύο πόλους που έγιναν πατεράδες του «αντιρατσισμού» και «αντιεθνικισμού στην Ελλάδα , αφού τον πριμοδότησαν μέσα από ανούσιες επιθέσεις που θα επηρέαζαν την κοινή γνώμη αρνητικά για τους εθνικιστές και πάνω στις οποίες θα πατούσε μετά η νεοταξική αριστερά για να προβάλλει και ένα σωρό άσχετα γεγονότα ως δήθεν «ρατσιστικές» και «φασιστικές» επιθέσεις και έτσι να στήσει τις «αντιφασιστικές» και «αντιρατσιστικές» παρακρατικές της συμμορίες.

Εκτός από αυτά , η συνεχής σκόπιμη αλλαγή πολιτικής «γραμμής» και οι διάφορες σκόπιμες «ακροβασίες» αλλά και ο γενικότερος αυτοεξευτελισμός που προώθησαν στο χώρο , απαξίωσαν κάθε τι εθνικό , σύμβολα και ιδέες και έσπρωξαν τη νεολαία στην αγκαλιά των παρακρατικών του Σόρος , των Ιντυμίντια , των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων , της Νεοταξικής αριστεράς και των συμμοριών τύπου «αντιφά».


Στον αντίποδα αυτών , οι ηγεσίες της αριστεράς στην Ελλάδα , όσο δεν ήταν απλοί μεταφορείς πολιτικών θέσεων της Μόσχας στην Ελλάδα , προώθησαν την ιδέα της «δημοκρατίας» σαν υπέρτατη αξία , και μάλιστα μετά το 1953 μιλούσαν ανοιχτά ότι είχαν ως στόχο την αστική «δημοκρατία», ενώ προώθησαν και τις «αξίες» του «φιλελευθερισμού». Μάλιστα τις «αξίες» του «φιλελευθερισμού» και της αστικής «δημοκρατίας» έφτασαν στο σημείο να διδάσκονται επί Γκορμπατσόφ και στα ίδια τα Ρώσικα πανεπιστήμια και σχολεία , ενώ πέρα από το ρεύμα του «ευρωκομουνισμού» που ξεκίνησε ουσιαστικά στην Ελλάδα το 1968, και το ίδιο το ΚΚΕ είχε φτάσει στο σημείο να χαιρετίζει την ανατροπή του Τσαουσέσκου ως «μη δημοκράτη», ενώ κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα μέχρι και οι θέσεις του Χρουστσόφ από το εικοστό συνέδριο του ΚΚΣΕ που κατήγγειλαν τον Στάλιν ως «δικτάτορα» και ουσιαστικά ως «φασίστα» , με επίθεση εναντίον του από την πλευρά αστικοδημοκρατικών θέσεων.



Οι χώροι και οι συνθήκες αυτές , μαζί με τη «σοσιαλδημοκρατία» αποτέλεσαν το πρόπλασμα για τη γέννηση της σημερινής νεοταξικής αριστεράς , που έχει στον πυρήνα των θέσεών της ακριβώς ολόκληρη την πολιτική της νέας τάξης πραγμάτων την οποία προβάλλει και διεκδικεί ως «προοδευτική» , παρουσιάζοντας ως βασικό της αντίπαλο κάθε διαφορετική άποψη από τη νέα τάξη , που την ταυτίζει με τον εθνικισμό και το φασισμό τους οποίους δεν ερμηνεύει και δεν αντιμετωπίζει με όρους πολιτικούς , αλλά με θρησκευτικούς καθώς τους παρουσιάζει κάτι σαν το δαίμονα.


Και τη στιγμή που «αντιφασίστες» και «αντιεθνικιστές» Αμερικάνοι και Εβραίοι δολοφονούν χιλιάδες αμάχους συνεχώς στον πλανήτη, ενώ οι νεκροί άμαχοι και μόνο της Γερμανίας στο 'Β παγκόσμιο πόλεμο από τη δράση των «αντιφασιστών» ήταν πολλοί περισσότεροι από ότι οι άμαχοι όλων των δυτικών χωρών μαζί , και τη στιγμή που τα κυρίαρχα Ελληνικά κόμματα ταυτίζονται πλήρως και είναι συνένοχοι στα σημερινά εγκλήματα του ιμπεριαλισμού, η νεοταξική αριστερά θεωρεί σήμερα η βασική απειλή και το βασικό πρόβλημα για τον Ελληνικό λαό είναι ο Χίτλερ.


Και όπως η αστική ξενόδουλη ακροδεξιά ευτέλισε και απαξίωσε πλήρως τον Εθνικισμό , έτσι και η καθεστωτική και σήμερα νεοταξική αριστερά , ευτέλισε και απαξίωσε τον Αντικαπιταλισμό , με αποτέλεσμα σήμερα μεγάλη μερίδα του κόσμου να βλέπει το σύστημα ως μονόδρομο και να πιστεύει ότι δε γίνεται τίποτα. Αυτοί είναι λοιπόν που άνοιξαν την κερκόπορτα για τη σημερινή σκλαβιά.



Η Ελλάδα εάλω , λοιπόν.


Και η πόλη που ζει ο καθένας μας εάλω , και η γειτονιά μας εάλω. Και τη στιγμή που έχουμε καταντήσει ξένοι και σκλάβοι στον τόπο μας , η ΝΑΤΟική ακροδεξιά, δε λέει τίποτα για όλα αυτά , λέει όμως να εισβάλλει άμεσα ο Ελληνικός στρατός ως παράρτημα του ΝΑΤΟ , στα Σκόπια !



Από την άλλη πλευρά ο «εθνικιστής» Χαρίτος έγραψε στο περιοδικό Patria ότι το βασικό πρόβλημα είναι ο «αντιαμερικανισμός» στην Ελλάδα , και πρέπει λέει να παραδειγματιστούμε από τους Κούρδους του Ιράκ , τους Αλβανους του Κοσσόβου και τους Σκοπιανούς !


Εκεί καταντήσαμε λοιπόν, να θεωρείται εθνικισμός να μην έχουμε ως πρότυπο τους επαναστάτες του '21 ή τους υπερασπιστές της Πόλης , αλλά τους μισθοφόρους των Τούρκων τότε και σήμερα των Αμερικάνων ! Αυτός είναι ο «δυτικός πολιτισμός».


Οδηγεί τον άνθρωπο σε τέτοια αποξένωση από τη φύση και την πραγματικότητα και τέτοια παράνοια έτσι ώστε να θεωρείται ως συνηθισμένο και φυσιολογικό αυτό που θα έπρεπε να είναι μόνο ανέκδοτο ή επιστημονική φαντασία , όπως το να αυτοαποκαλούνται ως «ορθόδοξοι εθνικιστές» οι φανατικοί υποστηρικτές της εθνικής υποταγής στον καταχτητή και ως «αντικαπιταλιστές» οι φανατικοί υποστηρικτές των πολιτικών του καπιταλισμού , ενώ ο εθνικοεπαναστατικός και αντικαπιταλιστικός λόγος να θεωρείται «παράξενος» και «διασπαστικός».


Για εμάς η 29η του Μάη δεν είναι ούτε μνημόσυνο , ούτε κηδεία των τελευταίων υπερασπιστών της Πόλης , ούτε η μέρα που παρακαλάμε να διαλύσει το ΝΑΤΟ την Τουρκία και να πάμε μισθοφόροι εκεί να κάνουμε τη δουλειά εμείς για να δώσουν μετά οι Αμερικάνοι και οι Σιωνιστές κάποιο ξεροκόμματο της Τουρκίας δώρο στους «Έλληνες» καπιταλιστές, αφού πρώτα έχουν κάνει Ελλάδα , Τουρκία και όλα τα Βαλκάνια ένα απέραντο νεκροταφείο με εκατοντάδες χιλιάδες νεκρούς και στη συνέχεια μια «ανοιχτή κοινωνία» του Σόρος.



Για εμάς η 29η του Μάη συμβολίζει τα ιδανικά που ενέπνευσαν αυτούς που αντιστάθηκαν στη βαρβαρότητα, που προτίμησαν να πεθάνουν για την ελευθερία , την τιμή , την αξιοπρέπεια , τον πολιτισμό και τα ιδανικά τους παρά να προσκυνήσουν τον καταχτητή. Μέσα σε αυτή την σημερινή κατάσταση , υπάρχουν ακόμα άνθρωποι που έχουν άσβεστα μέσα τους αυτά τα ιδανικά και τις ηθικές αρχές.


Για μας η Κωνσταντινούπολη είναι σήμερα πρώτα η γειτονιά μας , μετά η πόλη που ζούμε , μετά ολόκληρη η Ελλάδα και τέλος όλος ο κόσμος.

Εκεί , θα βρει κανείς τους τελευταίους υπερασπιστές του ανθρώπινου πολιτισμού , να μάχονται ακόμα και να δίνουν και τη ζωή τους για την εθνική και κοινωνική ελευθερία , την τιμή , την αξιοπρέπεια , τον πολιτισμό , τη σωτηρία της φυλής τους και ολόκληρης της φύσης και κάθε είδους ζωής μέσα σε αυτή , ενάντια στη νεοταξική βαρβαρότητα.



Τα τείχη Έπεσαν οι Καρδιές μας Όμως Όχι !

Ελευθερία Ή Θάνατος !


25 Μάη 1834. Η ξενοκρατία και οι ντόπιοι υποτακτικοί καταδικάζουν σε θάνατο Έλληνες Εθνικοεπαναστάτες.

Η βαριά καταδίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη από τους Βαυαρούς το 1834 στην εσχάτη των ποινών , που μετατράπηκε στη συνέχεια σε πολυετή κάθειρξη , όπως και άλλων αγωνιστών του 1821 , αποτελεί την άλλη , τη σκοτεινή πλευρά της Εθνικοαπελευθερωτικής επανάστασης. Πρωταγωνιστικό ρόλο στην ενοχοποίηση του Κολοκοτρώνη διαδραμάτισε η αγγλική πρεσβεία.

«Στο δικαστήριον επαρρησιάσθησαν μερικοί άτιμοι μικροί άνθρωποι , ψευδομάρτυρες και έλεγαν πως είδαν αναφορές και άλλα ψέματα. Ήλθαν απ’ όλα τα μέρη τίμιοι άνθρωποι νοικοκυραίοι , είπαν πως όλα αυτά είναι ψέματα {…}

Μας κατέβασαν , μας εδιάβασαν την απόφασιν. Είδα τόσες φορές το θάνατο , και δεν εφοβήθηκα ούτε τότε. Καλλίτερα είναι όπου σκοτωνόμουν άδικα παρά δίκαια.


(Θεόδωρος Κολοκοτρώνης μετά την ανακοίνωση της απόφασης).


Τον Μάϊο του 1834 η Ελλάδα μετά τη δολοφονία του Ιωάννη Καποδίστρια και τη δήθεν προστασία των μεγάλων δυνάμεων , αντιμετώπιζε καινούργια προβλήματα. Η βαυαροκρατία και τα νέα πολιτικά ήθη και έθιμα της εποχής (που δυστυχώς για την Ελλάδα ζουν και βασιλεύουν μέχρι σήμερα) , αποφάσισαν να διαπράξουν «από κοινού» ένα από τα πιο ασύλληπτα εγκλήματα κατά αγωνιστών της Επανάστασης του 1821.

Έπρεπε πάση θυσία να εξοντωθούν δύο από τους μεγαλύτερους ήρωες της Επανάστασης. Οι στρατηγοί Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και Δημήτριος Πλαπούτας. Ο μεν πρώτος συνελήφθη στις 6 Σεπτεμβρίου 1833 και κλείστηκε στο Ιτς-Καλέ και ο δεύτερος τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό.




Οι δύο τους είχαν συλληφθεί τον Σεπτέμβριο του 1833 μαζί με αρκετούς άλλους αγωνιστές επειδή 12 χρόνια μετά την Επανάσταση οργάνωσαν :

«συνομωσία επί σκοπώ να ταράξη την κοινήν ησυχία και να προσβάλλη την εσωτερικήν ασφάλειαν του κράτους και εις την εθνικήν ανεξαρτησία {…} Δεν άφησαν ουδεμίαν μυστικήν μηχανορραφίαν , ουδεμίαν ραδιουργίαν. Προσέφυγον εις την πειθώ, εις τας υποσχέσεις, εις ψεύδος για να κατορθώσουν τους προδοτικούς σκοπούς των, να παροξύνουν τους υπηκόους της Αυτού μεγαλειότητος και της υπέρτατης εξουσίας και επιφέρουν εμφύλιον πόλεμον , και καταργήσουν το καθεστώς πολίτευμα του έθνους»


(Απόσπασμα από το κατηγορητήριο του επιτρόπου).


Η βασική κατηγορία και για τους δύο κατηγορούμενους ήταν πως είχαν σκοπό την κατάλυση της αντιβασιλείας με τη βοήθεια της Ρωσίας. Ουσιαστικά η δίκη είχε να κάνει με τα συμφέροντα των Μεγάλων Δυνάμεων, της Αγγλίας , της Γαλλίας και της Ρωσίας για τον έλεγχο της Ελλάδας.

Η δίκη ξεκίνησε τον Απρίλιο του 1834 και σύμφωνα με τα όσα έγραψε ο Αμβρόσιος Φραντζής (συγκατηγορούμενος στη δίκη) στην τετράτομη Επιτομή της Ιστορίας της Αναγεννηθείσης Ελλάδας το 1841 «αφού πρώτον ο Μάσσων και η συμμορία προετοίμασαν τα περίπου των 50 ψευδομαρτύρων πεπυρωμένα βέλη , ήλθον δε και υπέρ τους 280 αυτόκλητοι μάρτυρες διά να μαρτυρύσσωσιν υπέρ της αληθείας».

Ο Μάσσον ήταν το δεξί χέρι του άγγλου πρεσβευτή Ντώκινς και ήταν μάλιστα συνήγορος του δολοφόνου του Καποδίστρια και στην αγόρευσή του είχε ζητήσει την αθώωση του Μαυρομιχάλη. Στη δίκη του Κολοκοτρώνη δεξί χέρι του Μάσσον ήταν ο Κανέλος Δελληγιάννης , «επίλεκτο» μέλος του στρατοδικείου που καταδίκασε το 1853 τον Ιωάννη Μακρυγιάννη για «εσχάτη προδοσία».

Στις 10 Μαΐου 1834 έφτασε η ώρα της απόφασης και έφεραν τους δύο κατηγορούμενους στο δικαστήριο για την ανάγνωση της απόφασης.

«Η έγγραφος απόφασις ήτις κατεδίκαζε τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούταν εις κεφαλική ποινήν διά της λαιμητόμου , εκτελεστέαν εντός 24 ωρών και εντός του Ναυπλίου εις την Πλατεία του Ναυπλίου». Η απόφαση θα έπαιρνε σάρκα και οστά σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα εάν δεν διαφωνούσαν με το κατηγορητήριο δύο εκ των δικαστών, ο πρόεδρος Α. Πολυζωίδης και ο δικαστής Γ. Τερτσέτης , οι οποίοι δεν «ενέδωσαν να γίνωσιν συνένοχοι εις εν τοιούτον αδίκημα».

Ο Κολοκοτρώνης μετά την ανάγνωση της απόφασης είπε το περίφημο «χαίρομαι διότι φονεύομαι άδικα». Μια φράση η οποία σε μεγάλο βαθμό αντανακλά πολλές από τις μεγάλες δίκες της σύγχρονης Ελλάδας.


Όπως είπε ο Κολοκοτρώνης το τελευταίο βράδυ πριν από την εκτέλεση της καταδίκης :


«Είδα τόσες φορές το θάνατο , και δεν εφοβήθηκα ούτε τότε. Καλλίτερα είναι όπου σκοτωνόμουν άδικα παρά δίκαια. Τον Κολιόπουλο ελυπόμουν , διότι είχε μεγάλη φαμελιά. Εφάγαμεν το βράδυ. Την αυγή εκάμαμεν την διαθήκη μας και επροσμέναμεν την ώρα του θανάτου. Μετά από δύο ώρας εμάθαμε πως ο βασιλιάς μας έκαμε χάρη τη ζωή μας από το άδικο».

Η απόφαση κατά του Κολοκοτρώνη μετατράπηκε σε 20ετή φυλάκιση λίγες ώρες αργότερα και τελικά ο Κολοκοτρώνης αποφυλακίστηκε στις 27 Μαΐου 1835. Πέθανε το 1843.

Η δίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα και είκοσι χρόνια αργότερα , το 1853 , η καταδικαστική απόφαση για «εσχάτη προδοσία» κατά του Ιωάννη Μακρυγιάννη έδειχναν το σάπιο και το σαθρό της ελληνικής σκηνής της εποχής. Αντιπαλότητες και πολιτικές «αψιμαχίες» μεταξύ των Ελλήνων για να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμεων της εποχής.

Με μοναδικά θύματα αγωνιστές που είχαν δώσει όλο τους το είναι για την ελευθερία της Ελλάδας από τους Τούρκους χωρίς κανένα προσωπικό όφελος και κέρδος. Η δίκη του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα χάραξε το δρόμο για όσα ακολούθησαν στη συνέχεια σε μια Ελλάδα η οποία για να σταθεί στα πόδια της έπρεπε να δηλώνει υποταγή , να καλεί σε βοήθεια τις σύγχρονες μεγάλες δυνάμεις και να ευχαριστεί δημοσίως τα αφεντικά της μέσα από το Κοινοβούλιο.



Στο σπίτι των Κολοκοτρωναίων.


Οδοιπορικό Αυτόνομων Συντρόφων στα λημέρια του μεγάλου Έλληνα Εθνικοεπαναστάτη.

Αυτόνομοι Σύντροφοι του Μαύρου Κρίνου την ημέρα της επετείου της καταδικαστικής απόφασης επισκέφτηκαν συμβολικά τα βουνά στα οποία υπήρχαν αντάρτικα επαναστατικά στρατόπεδα και το Λιμποβίσι το χωριό των Κολοκοτρωναίων στον Δήμο Φαλάνθου στην κεντρική Πελοπόννησο.



Ως ελάχιστος φόρος τιμής στον μεγάλο αυτό αγωνιστή ένα λιτό στεφάνι , στον άνθρωπο που με ελάχιστους άνδρες κυνηγημένος από τους πάντες , πεινασμένος και άρρωστος επικηρυγμένος από τις τουρκικές αρχές , τους ντόπιους προδότες τα θρησκευτικά και πολιτικά όργανα της κατοχής πολέμησε ενάντια τους οργάνωσε την αντίσταση , νίκησε κάθε εμπόδιο και κατάφερε να συσπειρώσει τον Ελληνικό λαό στην μάχη για την λευτεριά.



Στα στρατόπεδα του Αγώνα.


« 'Όταν αποφασίσαμε να κάμομε την Επανάσταση, δεν συλλογισθήκαμε ούτε πόσοι είμεθα , ούτε πως δεν έχομε άρματα , ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις , ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε «που πάτε εδώ να πολεμήσετε με «σιταροκάραβα βατσέλα»,αλλά ως μια βροχή , έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της ελευθερίας μας...»


Είμασταν εκεί για να φέρουμε ξανά στην σκέψη μας τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη , τον Έλληνα Εθνικοεπαναστάτη τον Αντάρτη του Μωριά.

Αντίσταση στη νέα κατοχή !




Το μήνυμα της Αυτόνομης Κίνησης Μαύρος Κρίνος στο βιβλίο επισκεπτών.


Αυτόνομες Ομάδες Μαύρος Κρίνος :


Μαύρος Κρίνος – “ Χαίνηδες ” Κρήτη


ηλεκτρονική διεύθυνση :

mkxakritis@gmail.com


Ιστολόγιο : http://mkritis.blogspot.com

Μαύρος Κρίνος – ‘’ Γεώργιος Καστριώτης ‘’

Δυτική Πελοπόννησος


Μαύρος Κρίνος – ‘’ Χοσέ Αντόνιο Πρίμο Ντε Ριβέρα ‘’

Θεσσαλία


Μαύρος Κρίνος – ‘’ Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου ‘’

Ανατολική Πελοπόννησος


Μαύρος Κρίνος – ‘’ Αχμέτ Γιασίν ‘’ Αττική


Μαύρος Κρίνος – ‘’ Κολοσσός ‘’ Δωδεκάνησα


Μαύρος Κρίνος – ‘’ Γρηγόρης Αυξεντίου ‘’ Κύπρος

τηλ για επικοινωνία με την Κύπρο : 0035797733216


Για επικοινωνία με την συντακτική ομάδα :

ηλεκτρονική διεύθυνση :

mavros_krinos@yahoo.gr


τηλ : 6930 - 875650

Αυτόνομη Δράση του Μαύρου Κρίνου.

Σε σχολεία…



Σε πανεπιστημιακούς χώρους…




Σε κεντρικά σημεία πόλεων…




Σε γήπεδα…




Και μια συμβολική απάντηση στην παρακρατική "αντίφα" για τον ξυλοδαρμό μάνας και 2 ανήλικων παιδιών στην Θεσσαλονίκη στις 19/5…





Σκέψου Παγκόσμια Δράσε Τοπικά !

Αυτονομία Σημαίνει Ελευθερία !