του Ερωτόκριτου και της Αρετούσας Πυροβολάκη.
Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει Φυλή. Φυλή σημαίνει Συγγένεια.
Συγγένεια σημαίνει Γέννα. Γέννα σημαίνει Σεξ. Σεξ σημαίνει Ερωτική Επιθυμία. Η πιο ωμά , Καύλα.
Ωμά και κυριoλεκτικά.Όταν απουσιάζει η Καύλα , απουσιάζει και ο Εθνικοσοσιαλισμός.
Πότε απουσιάζει η Καύλα ; Όταν απουσιάζει το ένα από τα δύο φύλα.
Άρα , όταν απουσιάζουν οι Γυναίκες , απουσιάζει και ο Εθνικοσοσιαλισμός.
Τι είναι οι Άριοι Άντρες ; Μόνον η μισή Αρία Φυλή. Η άλλη μισή Αρία Φυλή είναι οι Άριες Γυναίκες.
Τι είναι οι Άντρες Ξατρίγια ; Μόνον οι μισοί Ξατρίγια. Οι άλλοι μισοί Ξατρίγια είναι οι Γυναίκες Ξατρίγια. Επομένως , τι είναι οι Εθνικοσοσιαλιστές ; Μόνον ο μισός Εθνικοσοσιαλισμός.
Ο άλλος μισός Εθνικοσοσιαλισμός είναι οι Εθνικοσοσιαλίστριες.
Εθνικοσοσιαλισμός σημαίνει Φυλή. Φυλή σημαίνει Συγγένεια.
Συγγένεια σημαίνει Γέννα. Γέννα σημαίνει Σεξ. Σεξ σημαίνει Ερωτική Επιθυμία. Η πιο ωμά , Καύλα.
Ωμά και κυριoλεκτικά.Όταν απουσιάζει η Καύλα , απουσιάζει και ο Εθνικοσοσιαλισμός.
Πότε απουσιάζει η Καύλα ; Όταν απουσιάζει το ένα από τα δύο φύλα.
Άρα , όταν απουσιάζουν οι Γυναίκες , απουσιάζει και ο Εθνικοσοσιαλισμός.
Τι είναι οι Άριοι Άντρες ; Μόνον η μισή Αρία Φυλή. Η άλλη μισή Αρία Φυλή είναι οι Άριες Γυναίκες.
Τι είναι οι Άντρες Ξατρίγια ; Μόνον οι μισοί Ξατρίγια. Οι άλλοι μισοί Ξατρίγια είναι οι Γυναίκες Ξατρίγια. Επομένως , τι είναι οι Εθνικοσοσιαλιστές ; Μόνον ο μισός Εθνικοσοσιαλισμός.
Ο άλλος μισός Εθνικοσοσιαλισμός είναι οι Εθνικοσοσιαλίστριες.
Πού είναι ο άλλος μισός Eθνικοσοσιαλισμός λοιπόν ; Γιατί οι Εθνικοσοσιαλίστριες μόλις και μετά βίας αποτελούν το 5% του λεγομένου Eθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος παγκοσμίως ;
Κάποιοι ανόητοι θα πουν ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι «αντρική υπόθεση». Μπα ; Σοβαρά ;
Ο Άντρας είναι κοκκόρι , ατομιστής , εγωιστής. Αντίθετα, η Γυναίκα αναζητά ασφάλεια μέσα σε μια κοινότητα , είτε αυτή λέγεται οικογένεια είτε σχέση είτε παρέα.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός θέτει το εγώ στην υπηρεσία της κοινότητας. Μήπως λοιπόν ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι «γυναικεία υπόθεση» ;
Γιατί παντρεύεται ο Άντρας για να γίνει οικογενειάρχης , δηλαδή για ν' ασκεί εξουσία.
Γιατί παντρεύεται η Γυναίκα ; Για να γεννήσει.
Ο Εθνικοσοσιαλισμός κηρύσσει πως η εξουσία υπηρετεί το αίμα. Μήπως λοιπόν ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι γυναικεία υπόθεση» ;
Τι λένε οι 14 Λέξεις; «Πρέπει να διασφαλίσουμε την επιβίωση της Φυλής μας και το Μέλλον των Λευκών Παιδιών», Ποια Λευκή Γυναίκα δεν θα πάλευε με νύχια και με δόντια για το μέλλον των παιδιών της ;
Δεν είναι όλοι οι Λευκοί Άντρες Εθνικοσοσιαλιστές. Απόδειξη : Οι εχθροί του Εθνικοσοσιαλισμού ανήκουν σε αυτήν την κατηγορία.
Κάθε Λευκή Γυναίκα όμως κρύβει μέσα της μια Εθνικοσοσιαλίστρια. Απόδειξη : Η απόλυτη ταύτιση των γυναικείων ενστίκτων με τα κύρια αιτήματα του Εθνικοσοσιαλισμού.
Ξαναρωτάμε : Πού είναι οι Εθνικσσοσιαλίστριες ; Απάντηση : Υπάρχουν, είναι εκεί έξω, έτοιμες, χωρίς καμιά ανάγκη «διαφώτισης» ή «καθοδήγησης» ( ευφημισμοί για την πλύση εγκεφάλου ) , Να μια άλλη ερώτηση : Γιατί οι Εθνικοσοσιαλίστριες δεν εντάσσονται στο παγκόσμιο Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα ; Αφού τις καλούμε ! Με μεγαλόστομες διακηρύξεις και πομπώδη προσκλητήρια ! Γιατί δεν ανταποκρίνονται ;
Θέλουμε στ' αλήθεια να μάθουμε την απάντηση ; Α ν ναι , τότε θα πρέπει να ξεχάσουμε τις γλυκιές κουβέντες που χαϊδεύουν τ' αυτιά, Ν' ανατάμουμε μαζί την πραγματικότητα με την απάθεια ενός χειρούργου. Και να χώσουμε βαθιά το νυστέρι της αυτοκριτικής. Γιατί , έχουμε γεμίσει νοσηρά αποστήματα, που πρέπει να κοπούν δίχως έλεος , ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να παραδεχτούμε ότι κι εμείς οι ίδιοι νοσούμε.
Αν θέλουμε ν' απαλλαγούμε από τη νοσηρότητα , το πρώτο και αναπόδραστο βήμα είναι να παραδεχτούμε την ύπαρξή της.Το δεύτερο βήμα είναι να την καυτηριάσουμε. Πρώτα και κύρια σε μας τους ίδιους. Κι ύστερα στους συντρόφους που αγαπάμε.
Να λοιπόν η απάντηση: Οι Εθνικοσοσιαλίστριες επιμένoυν να μένουν μακριά από το «Κίνημα», λόγω μιας ιδιάζουσας ψυχοπαθολογίας που ενσκήπτει στις τάξεις μας. Κι όσες λίγες θαρραλέες, μ' αξιοθαύμαστη τόλμη πλησιάζουν, αργά ή γρήγορα απομακρύνονται απογοητευμένες για τον ίδιο λόγο.
Και η ιδιάζουσα αυτή ψuxoπαθoλoγία συνοψίζεται στο εξής : Παρά κι ενάντια στις αρχές της Κοσμοθεωρίας μας, ο «χώρος» στην πράξη δεν θέλει τις Εθνικοσοσιαλίστρίες. Και το δείχνει έμπρακτα με το να τους επιτίθεται συνεχώς, καταντώντας μάλιστα να υιοθετεί δόγματα και συμπεριφορές εντελώς αντεθνικοσοσιαλιστικές.
Εξηγούμεθα:
Είναι αντεθνικοσοσιαλιστικό το τρίπτυχο «Κinder, Κirche, Kίiche») (παιδιά, εκκλησία, κουζίνα) , αυτό το δόγμα της γερμανικής αντίδρασης, που νοσταλγούσε τον Κάιζερ και τον 19" αιώνα. Μόνον οι ανιστόρητοι το αποδίδουν στον Εθνικοσοσιαλισμό. Το «Κinder, Kirche, Kίiche» εκφράζει τους οπαδούς της Aυγoύστας Βικτωρίας και του Γουλιέλμου Β' όχι τους Εθνικοσοσιαλιστές. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ναι μεν τιμά τη μάνα (Μάγδα Γκαίμπελς), αλλά βγάζει μπροστά και την ιδιοφυή σκηνοθέτιδα (Λένι Ρίφενσταλ) , την πρωτοπόρο αεροπόρο (Χάννα Ράιτς), μα και την ανώνυμη πολιτική ακτιβίστρια ( εκείνη την υπέροχη συντρόφισσα , πρώιμο μέλος - και όχι απλώς σύζυγο μέλους - του Κόμματος, που το καλοκαίρι του 1920 έραψε με τα χέρια της την πρώτη Σημαία με τη Σβάστικα , κάνοντας τον Χίτλερ να χορεύει σαν παιδί από τη χαρά του).
Να σταματήσουν οριστικά λοιπόν οι γελοίοι ψίθυροι πως η γυναίκα κάνει μόνο για τον νεροχύτη. Οι Εθνικοσοσιαλίστριες μπορούν να κάνουν τα πάντα. Μόνος οδηγός τους θα είναι οι ιδιαίτερες κλίσεις τους και η δική τους βούληση - όχι οι ευσεβείς πόθοι φοβισμένων αρσενικών (και όχι Αντρών ) , που φοβούνται μήπως οι Εθνικοσοσιαλίστριες φανούν πιο άξιες από δαύτους στον στίβο της ζωής και του Αγώνα.
Κι αυτό σημαίνει πως η Εθνικοσοσιαλίστρια δεν θα ξανακλειστεί ποτέ στις κλασσικές και χιλιοειπωμένες και προδιαγεγραμμένες και εντελώς προβλέψιμες κοινοτοπίες περί μητρότητας και ξανά μητρότητας και ξανά-μανά μητρότητας , άντε και ολίγης μαγειρικής.
Η Εθνικοσοσιαλίστρια θα έχει λόγο και στην εν γένει πολιτική , στη χάραξη στρατηγικής, στη διαχείριση. Επιτέλους , ας ασχoληθούν και οι Εθνικοσοσιαλιστές με το ζήτημα της πατρότητας ( αλήθεια πόσοι από τους «πολλά βαρείς είναι πατέρες ; )
Κι ας δοθεί ο λόγος στις Εθνικοσοσιαλίστριες και για άλλα θέματα εκτός από τον θηλασμό. Έχουν πολλά να πουν. Έχουν πολλές ιδέες να δώσουν. Και όποιος τις ακούσει θα εκπλαγεί με το πόσο εφαρμόσιμες και αποτελεσματικές μπορούν να είναι οι προτάσεις τους. Γιατί η Γυναίκα είναι πρακτική. Την ενδιαφέρει η αποτελεσματικότητα κι όχι οι πομπώδεις πόζες.
Είναι αντεθνικοσοσιαλιστικό λοιπόν να φυλακίζουμε τις Εθνικοσοσιαλίστριες στον άχαρο ρόλο της σιωπηλής και άβουλης σκιάς που ξέρει μόνο να χειροκροτεί , να συμφωνεί και να μιλάει (όταν της επιτρέπουμε , βεβαίως , βεβαίως) μόνο για στρουμπουλά Άρια μωράκια.
Και είναι ακόμα πιο αντεθνικοσοσιαλιστικό, όταν η Εθνικοσοσιαλίστρια παίρνει τον λόγο, να παίρνουμε ύφος μπλαζέ και να την κοιτάμε με μισόκλειστο μάτι και ανθυπομειδίαμα που στάζει ειρωνεία ( που υπονοεί «άντε να δούμε τι κοτσάνα θα πει η γκομενίτσα»), λες κι εμείς είμαστε πιο έξυπνοι από δαύτην , λες κι εμείς οι «πανέξυπνοι» και «ανώτεροι» αρσενικοί καταφέραμε τίποτε στις έξι δεκαετίες που πέρασαν μετά την πτώση του Βερολίνου.
Και βολικά ξεχνάμε ότι στη δεκαετία του '20, ο μετέπειτα Στρατάρχης Λούντεντορφ (ο οποίος ήταν πιο άντρας και πολύ πιο Πολεμιστής από όλους μαζί τους «πολλά βαρείς» του σήμερα) αναγνώριζε δημόσια τη συμβολή της γυναίκας του στη διαμόρφωση των πολιτικών του θέσεων.
Λοιπόν, σήμερα έχουμε 2005 κι οποιοσδήποτε, έστω και υπογείως προσπαθεί να φιμώσει την Εθνικοσοσιαλίστρια , δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστής.
Είναι ακόμη αντεθνικοσοσιαλιστική η αλλεργία προς τις μορφωμένες και δυναμικές Γυναίκες. Ξεχνάμε μήπως την περίπτωση Φλωρεντίνε Ροστ Βαν Τέννινγκεν ; Μια από τις κορυφαίες επιστημόνισσες στη Βιολογία και τη Ζωολογία , με μεταπτυχιακά και συμμετοχές σ' ερευνητικές αποστολές στα πέρατα του κόσμου. Και ταυτόχρονα μια από τις πιο συγκροτημένες Εθνικοσοσιαλίστριες του καιρού της. Κι όλ' αυτά πότε ; Στη δεκαετία του ' 30 ! Όταν η πλειονότητα των Γυναικών δεν είχε δει πανεπιστήμιο ούτε απ' έξω. Ή μήπως ξεχνάμε τη Σάβιτρι Ντέβι ; Γυναίκα ανεξάρτητη, με συλλογή από διδακτορικά ήδη από τον Μεσοπόλεμο, κεντρική μορφή του γυναικείου κινήματος στην Ινδία της δεκαετίας του' 40 , διπλωμάτισσα , κατάσκοπος , πρωτοπόρος της Οικολογίας, κοσμογυρισμένη και συνάμα «Ιέρεια του Χίτλερ».
Σήμερα λοιπόν, εν έτη 2005 , που ακόμα και η τελευταία δημοκράτισσα μορφώνεται και είναι ανεξάρτητη, ποιος θα τολμήσει να απαιτήσει από την Εθνικοσοσιαλίστρια να μείνει ημιαγράμματη ; Μόνον αυτός που κρυφίως τη θέλει χειραγωγήσιμη δούλα , αλλά , όντας ανίκανος να τη σκλαβώσει με τον Αντρισμό ( τον οποίον δεν διαθέτει ) την «ευνουχίζει»
διανοητικά, για να την κάνει εύκολο θήραμα. Ένας τέτοιος άνθρωπος μπορεί να είναι στ' αλήθεια Εθνικοσοσιαλιστής ;
Είναι αντεθνικοσοσιαλιστικός και βαθύτατα νοσηρός ο περιρρέων μισογυνισμός που ενδημικά χαρακτηρίζει τις περισσότερες συσπειρώσεις μας παγκοσμίως. Τι είναι ο μισογυνισμός ; Μίσος προς τη μισή Φυλή. Αυτοενουχισμός. Στειρότητα. Και τελικά, θάνατος. Είναι δυνατόν ο Εθνικοσοσιαλιστής να μισεί τη μισή Ράτσα του; Να μισεί τις Μάνες των παιδιών του; Να μισεί τις Αδερφές του και τις Κόρες του ;
Τι θα πει «οι γυναίκες είναι άτιμες , επειδή πάνε με τον ισχυρό» ; Καλά κάνουν ! Αυτό είναι εφαρμοσμένος Εθνικοσοσιαλισμός. Μπράβο στις Γυναίκες.
Και ντροπή σ' όσους παραπονιούνται που οι γυναίκες προτιμούν τους ισχυρούς, αλλά οι ίδιοι δεν γίνονται ισχυροί. Τι περιμένουν από τη Γυναίκα ; Να γίνει Χριστιανή ; Ιεραπόστολος ; Να τους λυπηθεί ;;
Να διευκρινιστεί : Άλλο Χίτλερ κι άλλο Άγιος Παντελεήμων. Οι κουτσοί , οι στραβοί και οι λοιποί δυστυχείς ας πάνε στον Άγιο Παντελεήμoνα. Ο Χίτλερ θέλει μόνο τους ισχυρούς. Τους ίδιους δηλαδή που θέλουν και οι Γυναίκες.
Να συμπληρώσουμε και κάτι που μας επεσήμανε φιλικό μας ανδρόγυνο , ψυχολόγοι και οι δύο. Φαίνεται να έχει βάση. Συχνά , οι μισογύνηδες , αφού αναλωθούν στο να βρίζουν σκαιότατα τις Γυναίκες , επιδίδονται στο έτερο αγαπημένo τους σπορ : Ν' αποδίδουν όλα τα κακά του κόσμου στη δυστυχή συνομοταξία των ομοφυλοφίλων ( και συγκεκριμένα των ανδρών ομοφυλοφίλων - διότι σχεδόν ποτέ δεν τους απασχολούν οι ομοφυλόφιλες γυναίκες ) , λες και μια περιθωριακή κατηγορία εν πολλοίς προβληματικών ανθρώπων είναι πιο επικίνδυνη από τον Καπιταλισμό ή την Παγκοσμιοποίηση.
.jpg)
Μ' άλλα λόγια, βρίζουν με πάθος την ανδρική πάντοτε ομοφυλοφιλία , την ίδια στιγμή που, υπόγεια και συστηματικά, υποσκάπτουν την ετεροφυλοφιλία των γύρω τους, διαβεβαιώνοντάς τους ότι οι γυναίκες είναι κάτι σαν σατανάδες. Σε μια τέτοια συμπεριφορά, ακόμα και ο πρωτοετής φοιτητής ψυχολογίας διακρίνει τους κρυφούς και γεμάτους ενοχές ομοφυλόφιλους , οι οποίοι προσπαθούν να ξορκίσουν αυτό που είναι με μια οξεία ανθομοφυλόφιλη ρητορική , αλλά ταυτόχρονα, ωθούμενοι από τα ένστικτά τους βλέπουν τις Γυναίκες ως «ανταγωνιστική απειλή» και κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να υπονομεύσουν τις φυσιολογικές ετεροφυλόφιλες σχέσεις. Πράγματι , αυτή η κατηγορία μισογύνηδων δεν δίνει δεκάρα για τη Φυλή. Γι' αυτό και χύνουν τόση χολή ενάντια στη μισή Φυλή και στις μέλλουσες Μητέρες της. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να ξεφορτωθούν τις τόσο ενοχλητικές γι' αυτούς Γυναίκες ώστε να μπορούν να βρίσκονται σ' έναν χώρο αποτελούμενο σχεδόν αποκλειστικά από Άντρες.
Ε , αυτοί ας πάνε στην Εκκλησία της Ελλάδος !
Οπότε όταν ο «χώρος» ανέχεται τον μισογυνισμό είτε των αποτυχημένων και ανέραστων είτε των κρυφών ομοφυλόφιλων δίκιο δεν έχει και η Γυναίκα , που , σεβόμενη τον εαυτό της αποφασίζει ότι δεν θέλει να έχει σχέση με καταστάσεις ενάντιες στο φύλο της , άρα και στην ίδια ;
Είναι αντεθνικοσοσιαλιστική η έντεχνη υπονόμευση της θηλυκότητας των Εθνικοσοσιαλιστριών μέσα από γελοίους ισχυρισμούς ότι ο καλλωπισμός , το μακιγιάζ και το κομψό γυναικείο ντύσιμο είναι δήθεν αστικές συνήθειες. Αστική συνήθεια είναι η κακογουστιά. Η καλαισθησία είναι Εθνικοσοσιαλιστική αρετή. Το 1938 , στο Γ' Ράιχ ο επικεφαλής της Χιτλερικής Νεολαίας Μπάλντουρ φον Σίραχ δήλωνε « ο καλλωπισμός και η κομψότητα έχουν μεγάλη παιδαγωγική αξία για τα νέα κορίτσια : Όσο περισσότερο ομορφαίνουν τα κορίτσια μας , τόσο πιο περήφανα και συνειδητοποιημένα θα γίνονται. Προϋπόθεση για τον γυναικείο αυτοσεβασμό και την περηφάνια της μητρότητας είναι η εντρύφηση στις πολιτιστικές αξίες και στη φροντίδα της ομορφιάς. » ( Ιδρυτικός λόγος του BDM - Glaube und Schonheit ).
Μ' αυτή τη λογική κατά νου , στο πλαίσιο του Bund deutscher Miidel ( Σύνδεσμος Γερμανίδων Κορασίδων το κοριτσίστικο αντίστοιχο της Hitlerjugend ) ιδρύθηκε το ειδικό τμήμα Glaube und Schonheίt ( Πίστη και Ομορφιά). Σ' αυτό, οι νεαρές Εθνικοσοσιαλίστριες εμβάθυναν στην Κοσμοθεωρία , μελετούσαν τον πολιτισμό της πατρίδας τους την αξία της μητρότητας και το κυριότερο , διδάσκονταν τα μυστικά του καλλωπισμού : πώς να βάφονται σωστά πώς να ντύνονται κομψά , πως να φέρονται με στυλ, πώς να φροντίζουν το κορμί τους.
Οι σοφοί νομοθέτες του Γ' Ράιχ ήθελαν τις Εθνικοσοσιαλίστριες κομψές , θηλυκές καλλιεργημένες , ιδεολογικά συγκροτημένες , αλλά και γκομενάρες ( για να το πούμε χύδην, αλλά σαφώς). Να ποια είναι η Εθνικοσοσιαλιστική αντίληψη.Οπότε τίθεται το ερώτημα : Ποιος θα επέτρεπε τη διαμόρφωση ενός κλίματος που ασκεί ψυχολογική πίεση στις Εθνικοσοσιαλίστριες ώστε αυτές να ντύνονται σαν φαντάροι και να συμπεριφέρονται σαν νταλικέρηδες , μήπως και κερδίσουν λίγο σεβασμό;
Ίσως εκείνος που τόσο απεχθάνεται τη θηλυκότητα, ώστε ακόμα και τις Γυναίκες τις θέλει να μοιάζουν με Άντρες. Ή εκείνος που θέλει ν' ασχημύνουν οι Εθνικοσοσιαλίστριες , ώστε να μην «κινδυνεύουν» να τραβήξουν την προσοχή άλλων Αντρών ( μια που ο ίδιος δεν είναι αρκετά ανταγωνιστικό αρσενικό για να τις διεκδικήσει με πιθανότητες επιτυχίας ). Έτσι κι αλλιώς όμως, ο Εθνικοσοσιαλιστής δεν θα έκανε κάτι τέτοιο.
Είναι σφόδρα αντεθνικοσοσιαλιστικό το θέαμα υποτιθέμενων Εθνικοσοσιαλιστών με κατηφή έκφραση , δήθεν φτωχικό ντύσιμο και την αύρα της μικροαστικής ακαλαισθησίας και μιζέριας να τους περιτριγυρίζει. Πώς περιμένουν να τους πλησιάσει Γυναίκα με τόσο μικροαστιλίκι που κουβαλάνε με τόση γκρίνια με τόση κλάψα για την « άτιμη κενωνία » ; Γκρινιάζουμε ότι οι Γυναίκες προτιμάνε κάτι «φλώρους», «κουλτουριάρηδες», «φλούφληδες» κι όχι εμάς. Ναι αλλά οι «φλώροι» μπορούν να χορέψουν ένα ταγκό με μια κοπελιά και να τη στείλουν στον έβδομο ουρανό , μπορούν να της μιλήσουν να την κάνουν να γελάσει και να περάσει όμορφα. Εμείς τι κάνουμε ; Περιμένουμε στα σοβαρά να τη γοητεύσουμε μιλώντας της γι' αυτούς τους « παλιοξένους που μας κλέβουν τις δουλειές ». και καυχώμενοι ότι εμείς είμαστε «τίμια λαϊκά παιδιά» ( κάτι σαν τον Καζαντζίδη δηλαδή) ;
Κι ύστερα να καθόμαστε στη γωνία κάθε παρέας ξινοί , απόβλητοι και χαιρέκακοι σαν το Γκόλλουμ ; Προσοχή , είναι πολιτικό το θέμα : Αν δεν καλλιεργήσουμε τον ερωτισμό μας , οι γυναίκες δεν υπάρχει περίπτωση να ενδιαφερθούν για το τι πρεσβεύουμε , διότι η έλλειψη ερωτισμού προδίδει λάθος κοσμοθεωρία. Κι επειδή κάποιοι θα βιαστούν να μιλήσουν για δήθεν «αστικές συνήθειες» , ας ξεκαθαριστεί επιτέλους : Άλλο πράγμα η Εθνικοσοσιαλιστική καλαισθησία και ευγένεια και τελείως άλλο πράγμα η μικροαστική κακογουστιά και κακομοιριά. Ο Εθνικοσοσιαλιστής είναι και όμορφος και καλοντυμένος ( έστω και με κλεμμένα ρούχα ) και ευγενικός και πάντα χαμογελαστός και πάντα κεφάτoς και πάντα γοητευτικός. Άλλο αν χθες το βράδυ έκαψε καναδυό τράπέζες. Όμως , η κακομοιριά καθόλου δεν συνεπάγεται επαναστατικότητα.
Αντίθετα, είναι απόδειξη έλλειψης επαναστατικότητας, διότι χρησιμοποιείται ως υποκατάστατο για να κρύψει το γεγονός ότι , χθες το βράδυ, ο μίζερος ήταν σπίτι του βλέποντας τα ίδια τηλεοπτικά προγράμματα με τον όχλο , τρώγοντας τα ίδια σκουπιδοφάγια και υιοθετώντας τις ίδιες συμπεριφορές. Η μόνη του διαφοροποίηση από τον αστό είναι ότι , ενώ ο αστός, αν και αστός, τουλάχιστον φροντίζει κάπως την εμφάνισή του , ο μίζερος κουβαλάει παντού την ασχήμια και την κακομοιριά. Αλίμονο αν περιμένουμε από μια υγιή Γυναίκα να προτιμήσει τον μίζερο.
Αυτόν τον ανθρώπινο τύπο που από παλιά παρασιτούσε στον Εθνικοσοσιαλισμό στηλίτευε ήδη από το 1934 ο Γιόζεφ Γκαίμπελς , γράφοντας στην εφημερίδα του Κόμματος Der Vοlkische Beobachter : " Νομίζουν ότι οι απολαύσεις της ζωής δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστικές και προτιμούν τη σκοτεινή πλευρά του ανθρώπινου βίου. Γι'αυτούς, η ζωή είναι μια κοιλάδα δακρύων. Οδηγοί τους η απαισιοδοξία και η καχυποψία... Αν έχουν δυο κολάρα, το ένα καθαρό και το άλλο βρώμικο , τότε θα φορέσουν το βρώμικο για να δείξουν δήθεν μίσος προς τις αστικές αξίες. Αν έχουν δυο κοστούμια, το ένα καλό και το άλλο φτηνιάρικο ,τότε θα φορέσουν το φτηνιάρικο για να επιδείξουν δήθεν επαναστατική εμφάνιση στον αποσβολωμένο περίγυρό τους ... "
Ένας αληθινός Εθνικοσοσιαλιστής δεν έχει κανένα λόγο να προστατέψει τέτοια μίζερα πλάσματα με χαρακτήρα σημαδεμένο από τον πρωτογονισμό και την απόρριψη της ηδονής». Στα σοφά λόγια του Γκαίμπελς τι άλλο χρειάζεται να προσθέσουμε ;
Μια αληθινή Εθνικοσοσιαλίστρια λοιπόν έχει κάθε δίκιο ν' απωθείται από την εικόνα που δίνουμε, όταν , αντί να ενσαρκώνουμε τον όμορφο και χαρούμενο Άριο , προτιμούμε να ενσαρκώνουμε τον μίζερο , κακόγουστο μικροαστό κακομοίρη.
Είναι αντεθνικοσοσιαλιστικό και συνάμα θλιβερό το παγκοσμίως παρατηρούμενο θέαμα «αντρών», που πέφτουν σαν λιγούρηδες πάνω σε όποια Εθνικοσοσιαλίστρια πάρει το θάρρος να τους πλησιάσει και που θεωρούν δεδομένο ότι η Εθνικοσοσιαλίστρια... ανήκει σεξουαλικά στους ίδιους. Μια τέτοια ιταμή θρασυδειλία καταδεικνύει δυο πράγματα : Πρώτον , τη σεξουαλική τους ανεπάρκεια (είναι ανίκανοι να βρουν γυναίκα εκτός «χώρου») και, δεύτερον την περιφρόvηση τους προς κάθε έννοια συντροφικότητας. Συχνά δε , οι «επίδοξοι μνηστήρες» επιδίδονται σε πισώπλατα μαχαιρώματα και προς τους Συντρόφους, οι οποίοι από Συναγωνιστές μετατρέπονται σε... ανταγωνιστές για το χέρι ( ή , για ν' ακριβολογούμε, για το αιδοίο) της Εθνικοσοσιαλίστριας. Ναι, είναι αναπόφευκτες και μάλιστα λίαν επιθυμητές οι ερωτικές σχέσεις μέσα στον «χώρο», αλλά η Εθνικοσοσιαλίστρια δεν είναι ούτε παλλακίδα του κάθε μπακούρη ούτε τρόπαιο ενός λίαν αμφίβολου «αντρισμού». Το αν θα επιλέξει ερωτικό σύντροφο μέσα από τις τάξεις μας ή και έξω από αυτές είναι λογαριασμός δικός της και κανενός άλλου. Κι επιτέλους, λίγη αξιοπρέπεια στο «καμάκι» δεν βλάφτει.
Και , τέλος, είναι βαθύτατα αντεθνικοσοσιαλιστικές οι ψιθυριστές φωνoύλες των ηθικολόγων, που, μέσα στη δυστυχία του κατινίστικου κουτσομπολιού τους ασχολούνται -πάντοτε θρασύδειλα και πάντοτε πισώπλατα με τη στηλίτευση της γυναικείας σεξουαλικότητας της Εθνικοσοσιαλίστριας. Με την κάθε μορφής ηθική πήραμε διαζύγιο από τον καιρό του Νίτσε και δεν θα ξαναγυρνάμε στην αλφαβήτα ύστερα από ενάμιση αιώνα.Όποιος μιλάει για ηθική είναι σαν αυτόν που μιλάει υπέρ της φυλετικής επιμειξίας : εχθρός του Εθνικοσοσιαλισμού. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι ο καταστροφέας κάθε ηθικής και ο δημιουργός της νέας χαρούμενης πραγματικότητας που εδράζεται στην Αισθητική και τη Φυσιολογία. Επιδιώκουμε το Όμορφο και το Υγιές. Μας είναι άγνωστη κι αδιάφορη η ηθική.
Τη χαρίζουμε στους δεξιούς , στους χριστιανούς και σ' όλους εκείνους τους υποκριτές ηθικολόγους που τη σεξουαλικά χειραφετημένη Εθνικοσοσιαλίστρια την αποκαλούν «πουτάνα» - ακριβώς γιατί τα μόνα θηλυκά που τους καταδέχονται είναι οι μετανάστριες πουτάνες των πορνείων ( κι αυτές , μόνον κατόπιν πληρωμής). Όπως και ο Εθνικοσοσιαλιστής, έτσι και η Εθνικοσοσιαλίστρια δεν δεσμεύεται από κανενός είδους ηθική και κυρίως δεν δεσμεύεται από τη χριστιανογενή ηθική , που σκοτώνει τόσο την πολεμική όσο και την ερωτική φύση του Άριου και της Άριας.
Η Εθνικοσοσιαλίστρια είναι κυρίαρχη στο κορμί και στο κρεβάτι της : το αν , πότε , πώς και με ποιους θα κάνει έρωτα είναι αποκλειστικά δική της υπόθεση. Πρέπει να είναι όμορφη , πρέπει να είναι υγιής, αλλά σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να είναι ηθική. Μήπως ήταν ηθική η ερωμένη Εύα Μπράουν ή η Κλάρα Πετάτσι ; Ή η πολυγαμική Λένι Ρίφενσταλ ; Αν ανατρέξει κανείς στην ιστορία του Εθνικοσοσιαλισμού, θα διαπιστώσει ότι οι περισσότερες Μεγάλες Εθνικσσοσιαλίστριες θα θεωρούνταν ακόμη και με τα σημερινά μέτρα «πουτάνες». Σκεφτείτε τι έλεγαν γι' αυτές οι μικροαστοί ηθικολόγοι του καιρού τους.
Κι αν κάποιοι ακόμη και σήμερα σοκάρονται , τότε ας τους θυμίσουμε τις εγκυμοσύνες του BDM. Το 1937 πολλά από τα κορίτσια (ηλικίας 15-17) του ΒDΜ έμειναν έγκυοι. Έγινε μεγάλο σούσουρο από τους ηθικολόγους της εποχής , που άρχισαν να τις αποκαλούν -τι άλλο ; «πουτάνες». Αντιμέτωπο με την ιερή αγανάκτηση των ανέραστων ή υποκριτών ηθικολόγων, το Κόμμα ετοιμάστηκε ν' αποβάλει τις «μικρές αμαρτωλές» από τον BDM. Τότε, όμως, οι πιτσιρίκες σήκωσαν κεφάλι. Κόλλησαν τις καθοδηγήτριές τους στον τοίχο μ' ένα ακαταμάχητο επιχείρημα :
«Εσείς δεν μας διδάσκετε να είμαστε υγιείς και ερωτικές , ώστε να γίνουμε αύριο μητέρες της Φυλής μας ; Εσείς δεν μας διδάσκετε ότι η χριστιανική ηθική είναι ξένη προς την ψυχή της Φυλής μας ; Τώρα λοιπόν που εμείς έμπρακτα εφαρμόσαμε τη διδασκαλία σας , γιατί θέλετε να μας διώξετε ;»
Αυτό το επιχείρημα έφτασε ως τ' αυτιά του ίδιου του Χίτλερ. Κι ο Χίτλερ , που ούτε ηθικολόγος ήταν ούτε ανέραστος , διέταξε, όχι μόνο τα κορίτσια να μην υποστούν την παραμικρή κύρωση, αλλά και τα οικονομικά βάρη των τοκετών και της ανατροφής των μωρών να τα -επωμιστεί το Ράιχ. Στους δε ηθικολόγους η Γκεστάπο έκανε τις γνωστές διακριτικές συστάσεις της να κλείσουν το στόμα τους.
Αυτός ήταν ο Εθνικοσοσιαλισμός. Μια εφαρμοσμένη ουτοπία , όπου ο ίδιος ο Φύρερ , ο μέγας ανήθικος, άφηνε κατά μέρος τις υποθέσεις ενός ολόκληρου κράτους για ν' αποδώσει δικαιοσύνη ακόμα και σε δεκαπεντάχρονες Εθνικοσοσιαλίστριες που είχαν το σθένος να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ανηθικότητα - δηλαδή στην υγεία και στον έρωτα.
Ποιος λοιπόν θα τολμήσει σήμερα να Φορέσει «ζώνες αγνότητας» στην Εθνικοσοσιαλίστρια ;
Μόνον ο ηθικολόγος θαμώνας των πορνείων , ο σεξουαλικά ανίκανος , ο εξαρτημένος από την πορνογραφία (κι ας την καταδικάζει) , ο κρυπτοχριστιανός υποκριτής. Σε καμιά περίπτωση όμως ο Εθνικοσοσιαλιστής.
Ο καυτηριασμός ας σταματήσει εδώ. Ήδη προβάλλει μια αρκετά σαφής εικόνα των πραγματικών λόγων για τους οποίους οι Γυναίκες αποφεύγουν το λεγόμενο Κίνημα παγκοσμίως. Και οι λόγοι αυτοί συνοψίζονται στον εξής έναν : Εμείς οι κήρυκες του Εθνικοσοσιαλισμού δεν τον εφαρμόζουμε στη ζωή μας και στο Κίνημά μας.
Από τη μια προσκαλούμε τις Εθνικοσοσιαλίστριες κι από την άλλη τις περιμένουμε με το μαχαίρι στη γωνία.
Ας πάμε τώρα στο ζητούμενο. Δηλαδή στο πώς θα πειστεί το άλλο μισό της Φυλής να ενωθεί μαζί μας στον πανάρχαιο πόλεμο για τη λύτρωση του κόσμου. Είναι απλό. Δεν χρειάζονται κηρύγματα ούτε πομπώδεις προσκλήσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πετάξουμε το μαχαίρι και να βγούμε από τη γωνία.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάψουμε να λειτουργούμε αντεθνικοσοσιαλιστικά απέναντι στις Εθνικοσοσιαλίστριες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε Εθνικοσοσιαλιστές στην πράξη κι όχι στα λόγια.
Αυτός ήταν ο Εθνικοσοσιαλισμός. Μια εφαρμοσμένη ουτοπία , όπου ο ίδιος ο Φύρερ , ο μέγας ανήθικος, άφηνε κατά μέρος τις υποθέσεις ενός ολόκληρου κράτους για ν' αποδώσει δικαιοσύνη ακόμα και σε δεκαπεντάχρονες Εθνικοσοσιαλίστριες που είχαν το σθένος να υπερασπιστούν το δικαίωμά τους στην ανηθικότητα - δηλαδή στην υγεία και στον έρωτα.
Ποιος λοιπόν θα τολμήσει σήμερα να Φορέσει «ζώνες αγνότητας» στην Εθνικοσοσιαλίστρια ;
Μόνον ο ηθικολόγος θαμώνας των πορνείων , ο σεξουαλικά ανίκανος , ο εξαρτημένος από την πορνογραφία (κι ας την καταδικάζει) , ο κρυπτοχριστιανός υποκριτής. Σε καμιά περίπτωση όμως ο Εθνικοσοσιαλιστής.
Ο καυτηριασμός ας σταματήσει εδώ. Ήδη προβάλλει μια αρκετά σαφής εικόνα των πραγματικών λόγων για τους οποίους οι Γυναίκες αποφεύγουν το λεγόμενο Κίνημα παγκοσμίως. Και οι λόγοι αυτοί συνοψίζονται στον εξής έναν : Εμείς οι κήρυκες του Εθνικοσοσιαλισμού δεν τον εφαρμόζουμε στη ζωή μας και στο Κίνημά μας.
Από τη μια προσκαλούμε τις Εθνικοσοσιαλίστριες κι από την άλλη τις περιμένουμε με το μαχαίρι στη γωνία.
Ας πάμε τώρα στο ζητούμενο. Δηλαδή στο πώς θα πειστεί το άλλο μισό της Φυλής να ενωθεί μαζί μας στον πανάρχαιο πόλεμο για τη λύτρωση του κόσμου. Είναι απλό. Δεν χρειάζονται κηρύγματα ούτε πομπώδεις προσκλήσεις. Το μόνο που χρειάζεται είναι να πετάξουμε το μαχαίρι και να βγούμε από τη γωνία.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να πάψουμε να λειτουργούμε αντεθνικοσοσιαλιστικά απέναντι στις Εθνικοσοσιαλίστριες. Το μόνο που χρειάζεται είναι να είμαστε Εθνικοσοσιαλιστές στην πράξη κι όχι στα λόγια.
Κλείνουμε :
Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι σέξυ. Κι αυτό δεν είναι ένα κενό ευφυολόγημα. Είναι αντικειμενική, ωμή πραγματικότητα. Διότι Φυλή ίσον Σεξ. Και Σεξ ίσον Άντρας συν Γυναίκα. Οπότε Εθνικοσοσιαλισμός ίσον Εθνικοσοσιαλιστής συν Εθνικοσοσιαλίστρια.
Το μισό της Φυλής μαζί με το άλλο μισό της Φυλής.
Δημοσιεύτηκε στο έβδομο τεύχος του περιοδικού «Γαμμάδιον» τον χειμώνα του 2005.
-wzor.jpg)
