του Πολυπέρχονα
Η ακροδεξιά ως άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς.
Αν διαβάσει κανείς τα κείμενα και τις ανακοινώσεις οργανώσεων της νεοταξικής αριστεράς , ή τα «καθοδηγητικά» έντυπα του χώρου τους που εκδίδουν μεγαλοεπιχειρηματίες , θα δει ότι ως πολιτικός τους αντίπαλος δεν εμφανίζονται τα μεγάλα αστικά κόμματα και το πολιτικό σύστημα, αλλά ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός». Όμως για την ανεργία τους χαμηλούς μισθούς και όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα είναι σε όλους καθαρό ότι δεν μπορεί να ευθύνεται ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός» , γιατί οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών είναι όχι μόνο κατά δήλωσή τους αλλά και στην πολιτική που εφαρμόζουν ξεκάθαρα «αντιεθνικιστές» και «αντιρατσιστές». Άλλωστε αν αυτοί που κυβερνούν ήταν «ρατσιστές» δε θα επέτρεπαν ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια Έλληνες να υπάρχουν και να εργάζονται περίπου δύο εκατομμύρια μετανάστες.
Και οι πολιτικές των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων, με τη στάση τους απέναντι στις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση , την Τουρκία, το σχέδιο Ανάν κλπ , αλλά και την ίδια την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση αναμφισβήτητα δε μπορεί από κανένα να χαρακτηριστεί εθνικιστική , αλλά το αντίθετο ακριβώς. Επίσης για τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα σε όλο τον πλανήτη, δεν ευθύνεται ο εθνικισμός, αλλά ακριβώς το αντίθετό του, η καπιταλιστική διεθνοποίηση.
Σε τέτοιες συνθήκες λοιπόν και μάλιστα όταν η ακροδεξιά και ο εθνικισμός έχουν περιορισμένη πολιτική επιρροή , ελάχιστη μπροστά στα μεγάλα κόμματα του πολιτικού συστήματος, δεν είναι τόσο εύκολο να εμφανίζει κανείς κύριο αντίπαλό του τον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» και να καταφέρει να συσπειρώσει κόσμο, όσο και να σκούζουν τα διαρκή αφιερώματα στις φυλλάδες των μεγαλοεκδοτών ενάντια στον «εθνικιστικό κίνδυνο». Είναι φανερό ότι η εποχή των ακροδεξιών δικτατοριών παραδοσιακού τύπου, έχει τελειώσει για περιοχές αναπτυγμένης καπιταλιστικής διεθνοποίησης όπως είναι και η Ευρώπη. Όπως αναλύσαμε σε προηγούμενα τμήματα του άρθρου, η ακροδεξιά παλαιού τύπου, ούτε βολεύει πλέον το σύστημα σαν λύση «εξουσίας» ούτε είναι δυνατό να βρει την κοινωνική βάση που είχε παλαιότερα στις σημερινές συνθήκες. Κανείς λοιπόν δε θα πίστευε εύκολα το παραμύθι του ακροδεξιού κινδύνου.
Κατά διαστήματα όμως τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο εξάμηνο του 2007 και μάλιστα πριν από κάθε «αντιφασιστική» συγκέντρωση, παρατηρούμε τεράστια προβολή από μέσα όπως αστικές εφημερίδες και κανάλια και τις οργανώσεις της νεοταξικής αριστεράς, σε μεμονωμένα χτυπήματα ενάντια σε μετανάστες ή σε αριστερούς, για τα οποία χρεώνουν ως ηθικούς αυτουργούς όλους γενικά τους μη κοσμοπολίτες τους οποίους η νεοταξική αριστερά αποκαλεί ως «φασίστες» , «εθνικιστές» και «ρατσιστές». Παράλληλα τα δεκάδες απρόκλητα χτυπήματα των «αντιφασιστικών» συμμοριών αποσιωπούνται έντεχνα , ενώ ακόμα και αν γρατσουνίσει το χέρι του οποιοσδήποτε «αντιρατσιστής» παρακρατικός επιτεθεί οπλισμένος με τσεκούρια και σιδερόβεργες σε οποιονδήποτε «ρατσιστή», ή ακόμα και όταν συμπλέκονται μεταξύ τους συμμορίες του υπόκοσμου, όπως και συμμορίες αλλοδαπών, παρουσιάζουν το γεγονός ως «δολοφονική απόπειρα» «φασιστών» ενάντια σε «δημοκράτες αριστερούς» ή σε μετανάστες. Κανείς σχεδόν δε θα πήγαινε στα «αντιρατσιστικά» φεστιβάλ ούτε στις «αντιφασιστικές» συγκεντρώσεις αν δεν πατούσαν στη συνεχή προβολή τέτοιων γεγονότων, που στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γεγονότα που δεν έχουν καμιά σχέση με «ρατσισμούς» και «φασίστες» αλλά η νεοταξική αριστερά προσπαθεί τεχνητά να τα παρουσιάσει έτσι.
Σε αρκετά περιστατικά προσπάθησαν να συνδέσουν τεχνητά τους δράστες με τον εθνικισμό και το «ρατσισμό» ακόμα και αν οι δράστες ήταν οι ίδιοι μετανάστες ή εμφανώς άτομα που δεν είχαν κανένα απολύτως πολιτικό κίνητρο. Επίσης υπάρχουν και περιπτώσεις με σχεδιασμένα προβοκατόρικα χτυπήματα που βάση αυτοπτών μαρτύρων έγιναν από μηχανισμούς της ασφάλειας και παρακρατικούς , με σκοπό να συκοφαντήσουν και να φυλακίσουν εθνικιστές και να ενοχοποιήσουν συνολικά όλους όσους δεν αποδέχονται τη νέα τάξη πραγμάτων. Όλα αυτά χρησιμοποιούνται επίσης από το σύστημα με σκοπό τη στρατολόγηση δωρεάν εθελοντών στις σύγχρονες δυνάμεις καταστολής, τις «αντιφασιστικές» παρακρατικές συμμορίες.
Μάλιστα πριν από την «αντιφασιστική» παρακρατική αντισυγκέντρωση ενάντια στη συγκέντρωση για τα Ίμια στις 2 Φλεβάρη 2008 , αυξήθηκαν έντονα αυτού του είδους τα γεγονότα , σε κάποια από τα οποία φαίνονται να εμπλέκονται και παρακρατικοί που κινούνται στον ακροδεξιό χώρο παριστάνοντας τους «ανένταχτους εθνικιστές». Εκτός από τις μεθοδευμένες επιθέσεις που τις φόρτωναν αλλού, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πετάνε δημόσια τρυκάκια παραμονές της αντισυγκέντρωσης με περιεχόμενο που καλούσε να χτυπηθούν μετανάστες, τρυκάκια που χρησιμοποίησε στη συνέχεια το αριστερό νεοταξικό παρακράτος για να στήσει την αντισυγκέντρωση και να κάνει μπάχαλο το κέντρο της Αθήνας , δίνοντας έτσι ακόμα μια φορά άλλοθι στο επίσημο κράτος να αυξήσει περισσότερο τα μέτρα καταστολής. Άλλοθι για περισσότερες κάμερες παρακολούθησης, περισσότερη αστυνομική δύναμη, απαγόρευση συγκεντρώσεων, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και άλλα.
Αυτά ενώ τα παπαγαλάκια του συστήματος , η νεοταξική αριστερά και οι μισθοφόροι διαμορφωτές κοινής γνώμης από κανάλια και εφημερίδες, φόρτωσαν τις δήθεν «ρατσιστικές» επιθέσεις, είτε υπαρκτές είτε ανύπαρκτες εκεί που τους βόλευε , ενοχοποίησαν στοχοποίησαν και προέβαλλαν αρνητικά συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση που μάλιστα δεν είχε σχέση με τις συγκεκριμένες επιθέσεις και γεγονότα, επειδή επίσης έτσι τους βόλευε , με σκοπό να νομιμοποιήσουν ηθικά τις παρακρατικές συμμορίες «αντιρατσιστών» δολοφόνων της νέας τάξης και να έχει επίσης άλλοθι το νεοταξικό κράτος να απαγορεύει ανοιχτά στο εξής οποιαδήποτε συγκέντρωση και πορεία με αναφορές σε εθνικό και πατριωτικό περιεχόμενο από όποιον και αν προέρχεται, ξεκινώντας από αυτή στις 2 του Φλεβάρη.
Η νεοταξική αριστερά χρησιμοποιεί την ακροδεξιά ως σκιάχτρο για να τρομάξει και να συσπειρώσει τον κόσμο της ενάντια στον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» , ενώ «εθνικιστές» και «ρατσιστές» αποκαλεί καθένα που αντιστέκεται στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Τα ακροδεξιά σκιάχτρα γίνονται ο καταλύτης που μετατρέπει κόσμο που νομίζει ότι παλεύει ενάντια στο σύστημα σε δυνάμεις καταστολής του ίδιου του συστήματος, στις σύγχρονες παρακρατικές «αντιφασιστικές» συμμορίες. Χωρίς ακροδεξιά , δε θα μπορούσε να συσπειρώσει κόσμο και να στήνει συμμορίες η νεοταξική αριστερά. Παράλληλα το νεοταξικό κράτος , εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση για να προωθεί την καταστολή και την ενοχοποίηση κάθε εθνικού στοιχείου, προωθεί την ποινικοποίηση και απαγόρευση έκφρασης κάθε μορφής πατριωτισμού και εθνικισμού. Γι αυτό αν δεν υπήρχε ακροδεξιά, η νεοταξική αριστερά θα την είχε κατασκευάσει.
Το τελευταίο δεν απέχει βέβαια και πολύ από την Ελληνική πραγματικότητα , αφού έχουν ακουστεί πολλά για χρηματοδοτήσεις ακροδεξιών από «αριστερούς» επιχειρηματίες , ενώ αυτό που σίγουρα μπορεί ο καθένας να δει είναι ότι το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού (όλοι οι εκτός του υποτιθέμενου «εθνικού χώρου») έμαθε πρώτη φορά την ύπαρξη γνωστών ακροδεξιών σκιάχτρων όχι μέσα από κάποια ακροδεξιά εφημερίδα, αλλά μέσα από την συνεχή προβολή τους για χρόνια ολόκληρα («αρνητική» διαφήμιση) που τους έκαναν τα μέσα της νεοταξικής αριστεράς , ενώ χωρίς αυτά τα μέσα ελάχιστοι θα γνώριζαν σήμερα την ύπαρξή τους.
Το σύστημα λοιπόν έχει ανάγκη να συντηρεί και να προβάλλει ως σκιάχτρο και άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς αλλά και της κρατικής καταστολής την ακροδεξιά «παλαιού τύπου», αυτή που θυμίζει τις παλιές ακροδεξιές δικτατορίες και το παρακράτος τους. Έτσι το τέλος αυτού του τύπου ακροδεξιάς δεν πρόκειται να έρθει, αλλά θα συνεχίσει να συντηρείται με περιθωριακή όμως απήχηση σε επίπεδο μικρών ομάδων, χωρίς όμως καμιά πιθανή προοπτική ακροδεξιάς «εξουσίας» ή «διακυβέρνησης». Παράλληλα όμως με τα κατάλοιπα της «παραδοσιακής» ακροδεξιάς, το σύστημα με βάση τις σημερινές συνθήκες, χρειάζεται και προσπαθεί να κατασκευάσει και να αναπτύξει μια «σύγχρονη» μεταλλαγμένη ακροδεξιά νέου τύπου , την ακροδεξιά της «νέας εποχής» που θα αυτοχαρακτηρίζεται ως «δημοκρατική» και «αντιφασιστική» και δε θα έχει προοπτικές αυτοδύναμης εξουσίας, αλλά θα παίζει ουσιαστικό πολιτικό ρόλο ενώ θα συμμετέχει ενεργά στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Τους λόγους θα περιγράψουμε στη συνέχεια.
Η «σύγχρονη» ακροδεξιά ως πυροσβέστης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης
Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση , η ανεργία , η ανασφάλεια και η εγκληματικότητα κυριαρχούν, είναι δεδομένο να αναπτύσσονται ως αντανακλαστική τουλάχιστον αυθόρμητη αντίδραση τάσεις που να θέτουν σε αμφισβήτηση τις πολιτικές και «αξίες» του «φιλελευθερισμού», της αστικής «δημοκρατίας», ή των καπιταλιστικών διεθνοποιήσεων και των «ανοιχτών συνόρων» και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Η παγκόσμια πλουτοκρατία δίνει τεράστια σημασία στην αποφυγή της ανάπτυξης αντικαπιταλιστικών εθνικιστικών τάσεων. Έτσι χρησιμοποιεί την ακροδεξιά που με την καπηλεία εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων και μιλώντας γενικά και αόριστα «ενάντια στη νέα τάξη», έχει στόχο να ενσωματώνει και να απορροφά μεγάλη μερίδα του κόσμου που βλέπει αρνητικά την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και προσδοκά μια «εθνική» κατεύθυνση στην εξέλιξη των πραγμάτων και να τον εγκλωβίζει στους κόλπους του συστήματος. Παρόλα αυτά η παρουσία ενός ακροδεξιού κοινοβουλευτικού αστικού κόμματος, που θα προβάλλει με κάθε τρόπο την αστική καπιταλιστική «δημοκρατία» ως μέγιστη αξία και θα στηρίζει ενεργά της αντιδραστικές πολιτικές, δεν αρκεί για την ενσωμάτωση των εθνικιστικών τάσεων που αναπτύσσονται. Στον εθνικιστικό χώρο και κυρίως στη νεολαία, δεν μπορεί να περάσει εύκολα το παραμύθι της δήθεν «εθνικής» φωνής μέσα στο κοινοβούλιο και το ντύσιμο των κυρίαρχων πολιτικών του συστήματος με «εθνικά χρώματα».
Για το σκοπό αυτό, βασικό ρόλο παίζουν ομάδες που δορυφοριοποιούνται γύρω από το ακροδεξιό αστικό κόμμα , εμφανιζόμενες με ένα πιο «εθνικιστικό», «βυζαντινό» ή «εθνικοσοσιαλιστικό» μανδύα, έτσι ώστε να καλύπτονται «όλα τα γούστα». Οι ομάδες αυτές βοηθάνε στην χαρτογράφηση-φακέλωμα , έλεγχο και ενσωμάτωση κυρίως των νεανικών επαναστατικών συνειδήσεων , ενώ προβάλλουν σε μικρό η μεγαλύτερο βαθμό την ιδέα της ενσωμάτωσης με το κοινοβουλευτικό αστικό ακροδεξιό κόμμα, στη λογική της στήριξης των «εθνικών φωνών» στη βουλή, καλώντας και ανοιχτά σε ψήφισή τους σε περιόδους εκλογών. Εμπόδιο σε αυτούς τους σχεδιασμούς είναι αυτόνομοι πυρήνες ανένταχτων εθνικιστών, είτε οργανωμένες ομάδες και συσπειρώσεις που δε δέχονται αρνούνται τη δορυφοριοποίηση και ενσωμάτωσή τους γύρω από τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Έτσι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, άρχισαν να δραστηριοποιούνται δήθεν «ανένταχτοι» που συνδέονται στενά με ακροδεξιούς κατά δήλωση τους «δημοκράτες» και «αντιφασίστες» που ονειρεύονται βουλευτικά έδρανα , να προσπαθούν να προσεγγίσουν και να διεισδύσουν σε ανένταχτους εθνικιστικούς ή πατριωτικούς «πυρήνες» και να τους ελέγξουν και όταν δεν τα κατάφερναν να προσπαθούν να τους απειλήσουν ή να τους προβοκάρουν και να τους διαλύσουν.
Για την καλύτερη αντιμετώπιση και αποφυγή δημιουργίας ή ανάπτυξης ανεξέλεγκτων πατριωτικών ή εθνικιστικών πυρήνων και ομάδων, προωθείτε ο σχεδιασμός για στήσιμο οργάνωσης «δορυφόρου» ακροδεξιού αστικού κόμματος , στο οποίο πρωτοστατούν άτομα με πολύ στενή σχέση με ανθρώπους που αυτοδιέλυσαν τη «δημοκρατική» «εθνικιστική» ομάδα που συμμετείχαν με στόχο να κάνουν καριέρα στη βουλή, με διασυνδέσεις και με άλλους ακροδεξιούς χώρους. Εμφανίζονται ως «εθνικιστές» που κινούνται στα «βόρεια προάστια» και έχουν διαμορφώσει ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο θέτει ως βασικότερο ζήτημα σήμερα την «ενότητα των εθνικιστών», μιλώντας ουσιαστικά για τη δορυφοριοποίησή τους γύρω από αυτούς που στοχεύουν κοινοβουλευτικά έδρανα και βρίσκονται πίσω από αυτή την υπόθεση.
Μάλιστα τα χρήματα τα οποία έχουν διαθέσει για να πετύχουν το στόχο τους ακούγονται να είναι αρκετά. Η ομάδα αυτή, βάζει επίσης ανοιχτά σαν βασικό πολιτικά ζήτημα τη σύγκρουσή της με τον κοινωνικό αντικαπιταλιστικό εθνικισμό, ενώ προβάλλει έντονα το αντικομμουνιστικό στοιχείο και μάλιστα δείχνει ιδιαίτερη εμπάθεια όχι ενάντια στις νεοταξικές, αλλά κυρίως στις αντικαπιταλιστικές πατριωτικές αριστερές τάσεις. Μεγάλο μίσος δείχνει επίσης να τρέφει και προσπαθεί μάλιστα να προβοκάρει ομάδες εθνικιστών που δεν ψήφισαν ακροδεξιό κόμμα στις εκλογές του 2007, προωθώντας λογικές που δε σταματούν στην σύγκρουση στο πεδίο πολιτικών ιδεών, αλλά θυμίζουν δράση τραμπούκικων παρακρατικών συμμοριών με κρατικές πλάτες.
Η λογική της νέας τάξης στον πυρήνα των θέσεων της μεταλλαγμένης «σύγχρονης» Ελληνικής ακροδεξιάς.
Πουθενά η σημερινή Ελληνική ακροδεξιά δεν έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές και τη φιλοσοφία της νέας τάξης, όπως ισχυρίζεται, αλλά αντίθετα τις έχει ενσωματώσει στον πυρήνα των θέσεών της. Θα παραθέσουμε εδώ μερικά παραδείγματα.
Η στάση της ακροδεξιάς απέναντι στο ΝΑΤΟ.
Η Ελληνική ακροδεξιά θυμάται την ύπαρξη του ΝΑΤΟ μόνο την περίοδο που εκδηλώνεται ανοιχτά έντονη λαϊκή αγανάκτηση εναντίον του, δηλαδή όταν ξεκινά ένας νέο πόλεμο ή όταν το ΝΑΤΟ στηρίζει την αποσταθεροποίηση στο Αιγαίο ή τα Βαλκάνια. Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θέτει ανοιχτά και άμεσα ζήτημα αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Επίσης όχι μόνο δεν αντιδρά απέναντι στην αναπροσαρμογή του Ελληνικού στρατού σύμφωνα με τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και την μετατροπή του ουσιαστικά στο Ελληνικό του τμήμα, αλλά μάλιστα ο ΛΑ.Ο.Σ. φτάνει στο σημείο να στηρίζει ανοιχτά την άποψη για μισθοφορικό στρατό με επαγγελματίες οπλίτες γράφοντας στο πρόγραμμά του ότι η βάση του στρατού πρέπει να είναι επαγγελματίες αξιωματικοί και οπλίτες. Ίσως μάλιστα με πλήρη μετατροπή του Ελληνικού στρατού σε μισθοφορικό, να γλύτωνε ευκολότερα την υποχρεωτική θητεία ο φυγόστρατος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ Αϊβαλιώτης.
Η στάση της ακροδεξιάς απέναντι στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΟΝΕ στηρίζονται σήμερα σε ένα σύνολο συμφωνιών, όπως η συνθήκη του Μάαστριχτ, με κεντρικό πυρήνα της ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού και την ελεύθερη ανάπτυξη της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». Ποτέ η ακροδεξιά δεν έθεσε σε αμφισβήτηση αυτές τις συνθήκες, αντίθετα τις στήριξε με κάθε τρόπο, στηρίζοντας ενεργά και στην ουσία της την πολιτική της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου. Και φυσικά ποτέ δεν έθεσε ζήτημα αποχώρησης της χώρας από αυτού του είδους τις συμφωνίες πάνω στις οποίες βασίζεται η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΟΝΕ, σαν δομές ιδανικά φτιαγμένες με βάση το συμφέρον των πολυεθνικών και την καταλήστευση και αποεθνικοποίηση των λαών της Ευρώπης. Η «Ευρώπη των εθνών» την οποία και ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει, δε μπορεί να έρθει μέσα από τα Ευρωκοινοβούλια και την Ευρώπη του Μάαστριχτ μέσω μεταρρύθμισης, αλλά μόνο με ρήξη και απεγκλωβισμό από την Ευρώπη των πολυεθνικών.
Η σημερινή ακροδεξιά ενσωματώνει στον πυρήνα της την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τις αξίες της «νέας εποχής». Ας δούμε τι λέει το ίδιο το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ : «Θεωρούμε ότι το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν είναι μονοδιάστατο και ότι έχει πολλές και αμφιλεγόμενες πλευρές και απόψεις» « Συμφωνούμε με την παγκοσμιοποίηση όταν η εφαρμογή της στοχεύει στην άρση των πάσης φύσεως ανισοτήτων ανάμεσα στους περισσότερο και λιγότερο αναπτυγμένους λαούς της γης και στην κατάκτηση μιας παγκόσμιας ευημερίας» ( παρατήρηση : η τελευταία άποψη για την παγκοσμιοποίηση είναι θέση των Σιωνιστών και των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήδη από το 19ο αιώνα, όπως και πάγια θέση τόσο του Ρεπουμπλικανικού όσο και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πλέον αποτελεί θέση και της Ελληνικής ακροδεξιάς ! ). «Θεωρούμε ότι αποτελεί πολιτικό πραγματισμό η αναγνώριση της σημαντικής θέσης των ΗΠΑ στον κόσμο, τόσο λόγω του ότι αποτελούν τη μοναδική σημερινή υπερδύναμη όσο και για την ιστορική προσφορά τους στους αγώνες εναντίον του φασισμού, και επιδιώκουμε μια καλή και αρμονική σχέση μαζί τους» Όμως οι ΗΠΑ «αποδεικνύονται κατώτερες των ηθικών προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει με τους αγώνες τους για την ελευθερία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα» ( παρατήρηση : πότε και που άραγε το κράτος των ΗΠΑ αγωνίστηκε για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ; Υποθέτουμε ότι εννοεί στην Κορέα και στο Βιετνάμ , ή στην επέμβασή τους στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο, γιατί στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν υποτίθεται ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν κατά του πολέμου).
και συνεχίζει :
«Πιστεύουμε ότι το μέλλον της χώρας μας συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σημαντικό βαθμό και είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης όλων των Ευρωπαϊκών χωρών σε μία βιώσιμη Ένωση» ( παρατήρηση : Ο Καρατζαφέρης ως βουλευτής της ΝΔ είχε ψηφίσει τη συνθήκη του Μάαστριχτ ) «Πιστεύουμε στην Ιδιωτική Πρωτοβουλία και την Ελεύθερη Αγορά ως κοινωνική δράση για λογαριασμό και για το καλό της κοινωνίας μας» «Θεωρούμε ότι το τραπεζικό μας σύστημα αποτελεί τροχοπέδη στις αναπτυξιακές προσπάθειες της Ελλάδας και των Ελλήνων καθώς δεν έχει εκσυγχρονιστεί πραγματικά, με βάση τα δεδομένα των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.» H Ελλάδα μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο, εκμεταλλευόμενη την Ελληνική επιχειρηματική διείσδυση στις γειτονικές μας χώρες» ( παρατήρηση : Το να διαδραματίζει μια χώρα «ηγετικό ρόλο» στο έδαφος μιας ξένης χώρας μέσα από την «επιχειρηματική διείσδυση» σε αυτή είναι ακριβώς ο ορισμός της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Οι αξίες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και η εφαρμογή τους στην Ελλάδα βρίσκονται λοιπόν είναι στον πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΛΑ.Ο.Σ ! )
Αφού λοιπόν η ακροδεξιά ενσωματώνει στον πυρήνα της τις ιδέες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τι στάση θα περίμενε κανείς να έχει απέναντι στα εθνικιστικά κινήματα και σε κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση σε όλο τον πλανήτη; Τι άλλο από το να τα καταδικάζει ανοιχτά ή απλά να σιωπά κάνοντας ότι δεν υπάρχουν. Έτσι π.χ. τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής φαίνονται σαν να υπάρχουν για την ακροδεξιά , ο Τσε Γκεβάρα υπάρχει μόνο σε ακροδεξιά μπλουζάκια με “STOP” πάνω , ο Κάστρο είναι «δικτάτορας» , στη Βόρεια Κορέα υπάρχει «δικτατορία» και «παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα», τα Ισλαμικά κινήματα είτε επίσης δεν υπάρχουν είτε εμφανίζονται ως «απειλή» για το «δυτικό κόσμο» , ο IRA επίσης καταδικάζεται.
Ενώ σε ακροδεξιά εφημερίδα έχει δημοσιευτεί κείμενο ενάντια στη Χεζμπολάχ , κυκλοφορεί η φήμη ότι υπήρχε κάποτε σε γραφείο της ΕΠΕΝ κορνίζα με τον Μπεν Γκούριον, πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ. Η Ελληνική ακροδεξιά φροντίζει να καταδικάζει ανοιχτά ή να αποσιωπά οποιοδήποτε κίνημα αντιστέκεται στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ή το ταυτίζει με την κομμουνιστική αριστερά ιδιαίτερα μάλιστα αν πρόκειται για κίνημα με λαϊκά πατριωτικά ή κοινωνικά εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Αναμενόμενη η στάση τους, αφού ο Λαϊκός Κοινωνικός Επαναστατικός Εθνικισμός αποτελεί τον κύριο αντίπαλο του αστικού «εθνικισμού» της ακροδεξιάς.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, είναι η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής. Η ακροδεξιά λοιπόν ως υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης δεν θα μπορούσε παρά να ζητά την ενίσχυση αυτών των μηχανισμών στο μέγιστο δυνατό, και μάλιστα να προβάλλει με κάθε τρόπο το «εθνικό» έργο τους και να καλλιεργεί μάλιστα και το φετιχισμό γύρω από αυτές προβάλλοντας σήματα σύμβολα και μπλουζάκια που σχετίζονται με δυνάμεις καταστολής. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τις συνεντεύξεις από ΜΑΤατζήδες σε ακροδεξιές εφημερίδες. Βέβαια αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο, όταν και σήμερα στους κόλπους της ακροδεξιάς υπάρχουν άτομα από κάθε χώρο καταστολής , ξεκινώντας από τα ΜΑΤ και φτάνοντας μέχρι την Ε.Υ.Π. (πρώην Κ.Υ.Π.)
Στα πλαίσια της «νέας εποχής» προωθείται το «νέο εργασιακό μοντέλο» , αυτό που στην Ελλάδα οδήγησε «στη γενιά των 700 Ευρώ». Η Ελληνική ακροδεξιά φρόντιζε όμως να σιωπά απέναντι σε κάθε αντεργατική κρατική ρύθμιση όλα αυτά τα χρόνια , παρουσιάζοντας ότι όλα τα εργατικά προβλήματα οφείλονται μόνο στους μετανάστες. Μάλιστα χώροι όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. δε δίστασαν να στηρίξουν ανοιχτά την εκάστοτε κυβέρνηση στις αντεργατικές τις πολιτικές. Αντίστοιχα η ακροδεξιά φρόντισε να αποσιωπήσει την πλήρη εμπορευματοποίηση στον τομέα της υγείας. Μάλιστα το ΛΑ.Ο.Σ. στο πρόγραμμά του στηρίζει ανοιχτά τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας, τομέα που θα έπρεπε να είναι δημόσιο και δωρεάν αγαθό για όλους.
Η παιδεία είναι θέμα ταυτόχρονα εθνικό και κοινωνικό. Είναι εθνικό θέμα αφού από αυτή διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό τόσο η συνείδηση ενός λαού όσο και η δυνατότητα κοινωνικής πολιτιστικής και οικονομικής του ανάπτυξης. Την ακροδεξιά που εμφανίζεται σαν δήθεν υπερασπιστής της «παιδείας του έθνους» την πείραξε που δόθηκε η συγγραφή του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού στην κυρία Ρεπούση, με απόψεις από το χώρο της νεοταξικής αριστεράς. Όμως δεν την πειράζει μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσης των ίδιων των εκπαιδευτικών που θα πάνε μετά στα σχολεία να διδάξουν αυτά που διδάχθηκαν, να παραδοθεί κατευθείαν στις πολυεθνικές της παγκοσμιοποίησης που διαθέτουν στην ιδιοκτησία τους τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και Κολλέγια , τα οποία ζητά η ακροδεξιά να έρθουν στην Ελλάδα ! Ζητάνε η επιστήμη της χώρας μας, η παραγωγή νέων επιστημόνων και νέων εκπαιδευτικών να περάσει στα χέρια ξένων πολυεθνικών.
Έτσι λοιπόν η ιστοσελίδα «Ελληνικές Γραμμές» φρόντισε να φιλοξενήσει δημοσκόπηση και άρθρα υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, προβάλλοντας τις θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. για αυτό το ζήτημα. Είναι γνωστό βέβαια ότι οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι κυρίως Βρετανικής και Αμερικανικής προέλευσης ( και μάλιστα με έντονα παρόν το Εβραϊκό στοιχείο) που θα βγάλουνε εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο από τα λεφτά του Ελληνικού λαού που θα πληρώνει τα πανάκριβα δίδακτρα , ενώ θα πουλάνε «γνώσεις» αναλώσιμες με βάση το νέο εργασιακό μοντέλο, που πολλές φορές θα οδηγούν άμεσα στην ανεργία ή στους γνωστούς μισθούς των 700 Ευρώ.
Σε σχετικό κείμενο υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων που δημοσίευσαν στις «Ελληνικές Γραμμές» αναφέρουν ότι ζητάνε «το 16% των σπουδαστών να φοιτούν δωρεάν» σε αυτά τα ιδρύματα ως αντάλλαγμα για την έγκρισή τους από το κράτος. Προφανώς όμως η επιχείρηση που θα έχει μια τέτοια σχολή δε θα ζημιώνεται η ίδια με το κόστος από τα δίδακτρά αυτού του 16% των σπουδαστών, αλλά θα το φορτώνει στους υπόλοιπους σπουδαστές κάτι που θα ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά τα ποσά των διδάκτρων που είναι ήδη τεράστια. Εφόσον όμως στον καπιταλισμό η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη να δουλεύει μισθωτή εργασία για να επιβιώσει , γιατί αλλιώς δε θα έχει πρόσβαση σε τροφή της και σε είδη πρώτης ανάγκης, και εφόσον για να δουλέψει κάποιος μισθωτή εργασία το σύστημα σήμερα απαιτεί την κατάλληλη εκπαίδευση, θα έπρεπε τουλάχιστον αυτή η εκπαίδευση που ισοδυναμεί με το δικαίωμα στην επιβίωση , να διεκδικηθεί να παρέχεται δωρεάν σε όποιον τη χρειάζεται. Το ίδιο ακριβώς και με τις υπηρεσίες υγείας. Αυτές οι αντιλήψεις όμως για την ακροδεξιά ανήκουν στην «διαχρονική καπηλεία και μικροκομματική εκμετάλλευση» κοινωνικών ομάδων από την «αριστερά» και πρέπει να χτυπηθούν, όπως αναφέρεται σε σχετικό κείμενο του ΛΑ.Ο.Σ.
Μια από τις βασικές συνέπειες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, με τη μόλυνση του, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την καταστροφή του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Το καλοκαίρι του 2007, θυμόμαστε τα κανάλια να δείχνουν μέλη του ΛΑ.Ο.Σ. να κρατάνε μια μάνικα και τον ίδιο τον Καρατζαφέρη , προσεκτικά ενδεδυμένο και ατσαλάκωτο να συμμετέχει και να δίνει υποτίθεται οδηγίες στους άλλους ποζάροντας στις κάμερες, ρίχνοντας νερό σε υπολείμματα πυρκαγιάς. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αποχώρησαν σχεδόν αμέσως μετά που σταμάτησαν τα κανάλια να γυρίζουν το βίντεο, ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι παρακώλυσαν ένα υδροφόρο όχημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται εκείνη την ώρα κάπου που το είχαν πραγματικά ανάγκη και που δε θα τολμούσε να πλησιάσει εκεί ο Καρατζαφέρης ( μην κινδυνεύσει να καεί ) , αρκετοί θεώρησαν ότι ίσως να ενδιαφέρεται για την προστασία του Ελληνικού δάσους.
Τη θέση του ΛΑ.Ο.Σ. για τα δάση διαβάζουμε από το ίδιο το πρόγραμμά του: «Θεωρούμε ότι ως δασικές περιοχές πρέπει να χαρακτηρίζονται μόνον οι εκτάσεις των δρυμών» «Θεωρούμε, ακόμα, ότι οι εκτάσεις που χαρακτηρίζονται σήμερα ως δασικές χωρίς να είναι δρυμοί θα πρέπει να αποχαρακτηρισθούν και να παραδοθούν για συγκεκριμένη γεωργική, αστική ή περιαστική χρήση». Σημειώνουμε ότι υπάρχουν δέκα δρυμοί στην Ελλάδα, οι οποίοι αποτελούν το 2% της συνολικής δασικής της έκτασης !
Το λέει καθαρά το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ζητά να αποχαρακτηριστούν τα δάση μας και να παραδοθούν στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο…
Το ενδιαφέρον της ακροδεξιάς για το περιβάλλον, αφορά το πώς δε θα θιγούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Είδατε ποτέ κάποιον από τους «εθνικιστές» βουλευτές (έτσι τους αποκαλούσαν οι ακροδεξιές εφημερίδες που μας καλούσαν να τους ψηφίσουμε προεκλογικά) που εμφανίζονται καθημερινά στα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών να καταγγείλει τους Έλληνες καπιταλιστές γιατί οι επιχειρήσεις τους ή τα δημόσια έργα που κάνουν δε σέβονται καθόλου το περιβάλλον στα πλαίσια της αύξησης του κέρδους ; Ή μήπως να τους καταγγείλει γιατί πουλάνε μεταλλαγμένα στα ράφια των σουπερμάρκετ τους ;
Ένα άλλο βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι η διάλυση των πολιτισμών και η αντικατάστασή τους με διάφορα πρότυπα της υποκουλτούρας, που είναι γεγονός ότι βρίσκουν τη μεγαλύτερη τους απήχηση στα μικροαστικά στρώματα και στο λούμπεν προλεταριάτο. Ταυτόχρονα όμως αυτές ακριβώς είναι οι κοινωνικές ομάδες όπου βρίσκει και την όποια απήχησή της η ακροδεξιά. Έτσι οι ακροδεξιοί, όχι μόνο δεν είναι φορείς κάποιας ψηλότερης πολιτιστικά ποιότητας σε σχέση με τους γύρω τους, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι ακροδεξιοί είναι ο πολιτιστικός και ηθικός πάτος της σημερινής κοινωνίας. Φέρουν τα χειρότερα κατάλοιπα του παλιού ακροδεξιού συντηρητισμού ταυτόχρονα με τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης υποκουλτούρας του μικροαστισμού.
Φανεροί ή κρυφοί θαυμαστές του σκυλάδικου , όπως τακτικοί επισκέπτες των οίκων ανοχής με αλλοδαπές λαθρομετανάστριες. Χτυπάνε συχνά τις γυναίκες ή τις κοπέλες τους για επίδειξη «ανδρισμού» απέναντι στον εαυτό τους , μιλάνε υποτιμητικά γι αυτές στους φίλους τους για επίδειξη «ανδρισμού» απέναντι στους άλλους. Αναφέρουν συνέχεια το μίσος τους για τους ομοφυλόφιλους πάλι ως επίδειξη «ανδρισμού», ταυτόχρονα όμως αρκετοί από αυτούς όταν πίνουν κάτι παραπάνω εκδηλώνουν δημόσια ομοφυλοφιλικές τάσεις προς τους «συναγωνιστές» τους. Όταν τσακωθούν με κάποιον το υβρεολόγιο που συχνά χρησιμοποιούν δείχνει ότι έχουν έντονες τάσεις σεξουαλικής διαστροφής.
Παράλληλα από τη μια πλευρά παρουσιάζουν τη γυναίκα ότι πρέπει να είναι «σεμνή» και να κάθεται στο σπίτι να μαγειρεύει , από την άλλη όμως ζητάνε σεξουαλική συνεύρεση και οποιοδήποτε σεξουαλικό όργιο χωρίς συναισθηματισμούς ή ενδοιασμούς από οτιδήποτε θηλυκού γένους κάνει το λάθος να προσεγγίσει πολιτικά το «χώρο» τους , ενώ αν απορρίψει τις προτάσεις τους χαρακτηρίζεται ως «χαζή» και «πόρνη». Παράλληλα στους κύκλους αυτούς η κύρια ενασχόληση με την οποία καλύπτουν τον ελεύθερο χρόνο τους είναι το κουτσομπολιό, το «θάψιμο», η «κατινιά» και το «ψάρεμα», είτε από κοντά είτε μέσω τηλεφώνου.
Οι ακροδεξιοί εμφανίζονται δημόσια ως σκληροί χριστιανοί , αλλά μεταξύ τους πολλές φορές μιλάνε για την «αρχαία ελληνική θρησκεία» που «κατέστρεψε ο ιουδαιοχριστιανισμός» , την επόμενη φλερτάρουν με τη λατρεία του «ήλιου», και περιστασιακά με ότι βρεθεί μπροστά τους από τις κάρτες ταρώ μέχρι την αστρολογία και το κινέζικο ωροσκόπιο , σε μια ακροδεξιά εκδοχή του «New Age».
Η Ελληνική «δημοκρατική» ακροδεξιά της «νέας εποχής» ως διέξοδος της πολιτικής κρίσης του συστήματος.
Ένας από τους μπελάδες της Ελληνικής και ξένης άρχουσας τάξης, είναι τι θα κάνουν στην Ελλάδα αν από κάποια στιγμή και μετά ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος πάψει να ψηφίζει τα δύο μεγάλα κόμματα. Θα πρέπει να βρουν λύση για σχηματισμό κυβέρνησης διατηρώντας το παραμύθι της δήθεν «δημοκρατίας» τους. Συγκυβέρνηση όμως των δύο μεγάλων κομμάτων ενισχύει την πολιτική κρίση του συστήματος, καθώς ενισχύει την άποψη ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα είναι το ίδιο και άρα την ακόμα μεγαλύτερη απαξίωσή τους.
Τη χρυσή για το σύστημα λύση διεξόδου από την κατάσταση αυτή έρχεται να δώσει η Ελληνική ακροδεξιά. Με τη δική της συμμετοχή θα βοηθήσει το σύστημα να ξεπεράσει την πολιτική του κρίση περνώντας από το «δικομματισμό» στο «διπολισμό». Τα δύο μεγάλα κόμματα σήμερα για πολύ κόσμο θεωρούνται ότι είναι το ίδιο ακριβώς πολιτικά και έτσι αυξάνεται και η απαξίωση της ψήφισής τους. Σε ένα διπολικό σύστημα όμως οι δύο «πόλοι» δε θα είναι καθόλου το ίδιο. Ο μισός κόσμος θα ψηφίζει «κεντροδεξιά» για να μην πάρουν υπουργείο οι κοσμοπολίτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι μετανάστες από 2 εκατομμύρια που είναι στην Ελλάδα φτάσουν τα 4 εκατομμύρια , ενώ το βιβλίο ιστορίας όχι μόνο της ΣΤ Δημοτικού αλλά όλων των τάξεων θα γράφει μέσα ότι υπήρχε «συνωστισμός» στο λιμάνι της Σμύρνης και ότι επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας κάποιοι … φασίστες τρομοκράτες Έλληνες έσφαζαν και δολοφονούσανε τους Τούρκους και θέλανε δημιουργία νέων συνόρων και όχι «σύνορα ανοιχτά» και μια κοινωνία πολυπολιτισμική όπως ήτανε την εποχή εκείνη η Οθωμανική επικράτεια.
Ταυτόχρονα , ο άλλος μισός κόσμος θα ψηφίζει κεντροαριστερά, με το φόβο να μην επανέλθει η θανατική ποινή (είναι και αυτό στις θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ) , να μην αποχαρακτηριστεί το 98% των εναπομεινάντων Ελληνικών δασικών εκτάσεων (και αυτή θέση του ΛΑ.Ο.Σ όπως την παραθέσαμε παραπάνω στο άρθρο με απόσπασμα από το πρόγραμμά του), να μην περισταλεί ο συνδικαλισμός , να μην απαγορευτούν οι πορείες την ώρα που θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά, να μην αυξηθεί η αστυνομοκρατία κ.λ.π. Έτσι η άποψη ότι «τα δύο μεγάλα κόμματα το ίδιο είναι και δεν ψηφίζω κανένα» θα πάψει να υπάρχει αφού πλέον για τους μισούς ο ένας κυβερνητικός πόλος θα έχει μέσα «νεοταξίτες αριστερούς» ή όσους «εκτρέφουν στα σπλάχνα τους κουκουλοφόρους και ληστές τραπεζών» και θα πρέπει να καταψηφιστεί για να μην πάρει την εξουσία , ενώ για τους άλλους μισούς θα πρέπει να καταψηφιστεί ο άλλος κυβερνητικός πόλος επειδή έχει μέσα «φασίστες».
Ο διπολισμός λοιπόν όχι μόνο θα λύσει το πρόβλημα της πολιτικής απαξίωσης του συστήματος, αλλά θα πετύχει και μέγιστη συσπείρωση πολιτών και κυρίως μαζών της εργατικής τάξης γύρω από τον ένα ή τον άλλο πόλο, προς μεγάλη χαρά της πλουτοκρατίας. Μάλιστα η μη στήριξη ενός από τους δύο πόλους από κάποιο πολιτικό χώρο και η καταδίκη και των δύο θα παρουσιάζεται από τα μέσα των μεγαλοεπιχειρηματιών της κοινωνικής εξαπάτησης ως «εγκληματική» διότι «γίνεται αιτία να πάρουν την εξουσία οι φασίστες» θα λέει ο ένας πόλος ενώ ο άλλος θα λέει ότι «γίνεται αιτία να πάρουν την εξουσία κουκουλοφόροι , ληστές τραπεζών και νεοταξίτες».
Η Ελληνική και ξένη άρχουσα τάξη έχει καταλάβει εδώ και χρόνια ότι αν τα γεγονότα την οδηγήσουν σε πολιτικό αδιέξοδο τότε ίσως θα είναι η μόνη της λύση να ενεργοποιήσει αυτό το σενάριο και έχει λάβει τα μέτρα της. Έτσι από το σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και το περιθώριο όπου βρίσκονταν έβαλε στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό την ακροδεξιά, στη νέα «σύγχρονη» μεταλλαγμένη «δημοκρατική» μορφή της, την οποία χρηματοδότησε και προέβαλλε στο μέγιστο δυνατό, ενισχύοντας παράλληλα σημαντικά και τις δυνάμεις της «ριζοσπαστικής» νεοταξικής αριστεράς για να απορροφήσουν από κοινού όλο τον κόσμο που έκανε δειλά δειλά κάποια βήματα να ξεφύγει και από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος πίσω στο σύστημα και μάλιστα μετατρέποντάς τους σε ακραίους φανατικούς «μαχητές» υπέρ του. Το σύστημα δεν είχε απλά σκοπό να εκφυλίσει και να ελέγξει την αμφισβήτηση και την αυθόρμητη ριζοσπαστικότητα κυρίως των νέων , αλλά έφτασε στο σημείο να καταφέρει να πετύχει την διοχέτευσή της ως δύναμη ιδεολογικής και φυσικής καταστολής υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι αγωγοί αυτής της διοχέτευσης είναι οι οργανώσεις της μεταλλαγμένης ακροδεξιάς της «νέας εποχής» και της νεοταξικής αριστεράς , που στην ουσία αποτελούν ακριβώς την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος , ενώ η ύπαρξη της κάθε μιας πλευράς είναι το κυριότερο ιδεολογικό άλλοθι για την ύπαρξη της άλλης. Το «νόμισμα» δεν είναι άλλο από την ίδια την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση όταν αυτή φορά τη μάσκα της δήθεν «αμφισβήτησης», είτε αυτή έχει χρώμα το κράμα του ροζ με τις εκφυλισμένες εκδοχές από το κόκκινο και το μαύρο , είτε χρώμα γαλανόλευκο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Σύνδεσμος 1ου μέρους :
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/02/blog-post_04.html
Σύνδεσμος 2ου μέρους :
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/02/2.html
Η ακροδεξιά ως άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς.
Αν διαβάσει κανείς τα κείμενα και τις ανακοινώσεις οργανώσεων της νεοταξικής αριστεράς , ή τα «καθοδηγητικά» έντυπα του χώρου τους που εκδίδουν μεγαλοεπιχειρηματίες , θα δει ότι ως πολιτικός τους αντίπαλος δεν εμφανίζονται τα μεγάλα αστικά κόμματα και το πολιτικό σύστημα, αλλά ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός». Όμως για την ανεργία τους χαμηλούς μισθούς και όλα τα προβλήματα της εργατικής τάξης στην Ελλάδα είναι σε όλους καθαρό ότι δεν μπορεί να ευθύνεται ο «εθνικισμός» και ο «ρατσισμός» , γιατί οι κυβερνήσεις των τελευταίων δεκαετιών είναι όχι μόνο κατά δήλωσή τους αλλά και στην πολιτική που εφαρμόζουν ξεκάθαρα «αντιεθνικιστές» και «αντιρατσιστές». Άλλωστε αν αυτοί που κυβερνούν ήταν «ρατσιστές» δε θα επέτρεπαν ανάμεσα σε 10 εκατομμύρια Έλληνες να υπάρχουν και να εργάζονται περίπου δύο εκατομμύρια μετανάστες.
Και οι πολιτικές των δύο μεγάλων αστικών κομμάτων, με τη στάση τους απέναντι στις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση , την Τουρκία, το σχέδιο Ανάν κλπ , αλλά και την ίδια την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση αναμφισβήτητα δε μπορεί από κανένα να χαρακτηριστεί εθνικιστική , αλλά το αντίθετο ακριβώς. Επίσης για τα μεγάλα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα σε όλο τον πλανήτη, δεν ευθύνεται ο εθνικισμός, αλλά ακριβώς το αντίθετό του, η καπιταλιστική διεθνοποίηση.
Σε τέτοιες συνθήκες λοιπόν και μάλιστα όταν η ακροδεξιά και ο εθνικισμός έχουν περιορισμένη πολιτική επιρροή , ελάχιστη μπροστά στα μεγάλα κόμματα του πολιτικού συστήματος, δεν είναι τόσο εύκολο να εμφανίζει κανείς κύριο αντίπαλό του τον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» και να καταφέρει να συσπειρώσει κόσμο, όσο και να σκούζουν τα διαρκή αφιερώματα στις φυλλάδες των μεγαλοεκδοτών ενάντια στον «εθνικιστικό κίνδυνο». Είναι φανερό ότι η εποχή των ακροδεξιών δικτατοριών παραδοσιακού τύπου, έχει τελειώσει για περιοχές αναπτυγμένης καπιταλιστικής διεθνοποίησης όπως είναι και η Ευρώπη. Όπως αναλύσαμε σε προηγούμενα τμήματα του άρθρου, η ακροδεξιά παλαιού τύπου, ούτε βολεύει πλέον το σύστημα σαν λύση «εξουσίας» ούτε είναι δυνατό να βρει την κοινωνική βάση που είχε παλαιότερα στις σημερινές συνθήκες. Κανείς λοιπόν δε θα πίστευε εύκολα το παραμύθι του ακροδεξιού κινδύνου.
Κατά διαστήματα όμως τα τελευταία χρόνια και ειδικά το τελευταίο εξάμηνο του 2007 και μάλιστα πριν από κάθε «αντιφασιστική» συγκέντρωση, παρατηρούμε τεράστια προβολή από μέσα όπως αστικές εφημερίδες και κανάλια και τις οργανώσεις της νεοταξικής αριστεράς, σε μεμονωμένα χτυπήματα ενάντια σε μετανάστες ή σε αριστερούς, για τα οποία χρεώνουν ως ηθικούς αυτουργούς όλους γενικά τους μη κοσμοπολίτες τους οποίους η νεοταξική αριστερά αποκαλεί ως «φασίστες» , «εθνικιστές» και «ρατσιστές». Παράλληλα τα δεκάδες απρόκλητα χτυπήματα των «αντιφασιστικών» συμμοριών αποσιωπούνται έντεχνα , ενώ ακόμα και αν γρατσουνίσει το χέρι του οποιοσδήποτε «αντιρατσιστής» παρακρατικός επιτεθεί οπλισμένος με τσεκούρια και σιδερόβεργες σε οποιονδήποτε «ρατσιστή», ή ακόμα και όταν συμπλέκονται μεταξύ τους συμμορίες του υπόκοσμου, όπως και συμμορίες αλλοδαπών, παρουσιάζουν το γεγονός ως «δολοφονική απόπειρα» «φασιστών» ενάντια σε «δημοκράτες αριστερούς» ή σε μετανάστες. Κανείς σχεδόν δε θα πήγαινε στα «αντιρατσιστικά» φεστιβάλ ούτε στις «αντιφασιστικές» συγκεντρώσεις αν δεν πατούσαν στη συνεχή προβολή τέτοιων γεγονότων, που στην μεγάλη τους πλειοψηφία είναι γεγονότα που δεν έχουν καμιά σχέση με «ρατσισμούς» και «φασίστες» αλλά η νεοταξική αριστερά προσπαθεί τεχνητά να τα παρουσιάσει έτσι.
Σε αρκετά περιστατικά προσπάθησαν να συνδέσουν τεχνητά τους δράστες με τον εθνικισμό και το «ρατσισμό» ακόμα και αν οι δράστες ήταν οι ίδιοι μετανάστες ή εμφανώς άτομα που δεν είχαν κανένα απολύτως πολιτικό κίνητρο. Επίσης υπάρχουν και περιπτώσεις με σχεδιασμένα προβοκατόρικα χτυπήματα που βάση αυτοπτών μαρτύρων έγιναν από μηχανισμούς της ασφάλειας και παρακρατικούς , με σκοπό να συκοφαντήσουν και να φυλακίσουν εθνικιστές και να ενοχοποιήσουν συνολικά όλους όσους δεν αποδέχονται τη νέα τάξη πραγμάτων. Όλα αυτά χρησιμοποιούνται επίσης από το σύστημα με σκοπό τη στρατολόγηση δωρεάν εθελοντών στις σύγχρονες δυνάμεις καταστολής, τις «αντιφασιστικές» παρακρατικές συμμορίες.
Μάλιστα πριν από την «αντιφασιστική» παρακρατική αντισυγκέντρωση ενάντια στη συγκέντρωση για τα Ίμια στις 2 Φλεβάρη 2008 , αυξήθηκαν έντονα αυτού του είδους τα γεγονότα , σε κάποια από τα οποία φαίνονται να εμπλέκονται και παρακρατικοί που κινούνται στον ακροδεξιό χώρο παριστάνοντας τους «ανένταχτους εθνικιστές». Εκτός από τις μεθοδευμένες επιθέσεις που τις φόρτωναν αλλού, έφτασαν μάλιστα στο σημείο να πετάνε δημόσια τρυκάκια παραμονές της αντισυγκέντρωσης με περιεχόμενο που καλούσε να χτυπηθούν μετανάστες, τρυκάκια που χρησιμοποίησε στη συνέχεια το αριστερό νεοταξικό παρακράτος για να στήσει την αντισυγκέντρωση και να κάνει μπάχαλο το κέντρο της Αθήνας , δίνοντας έτσι ακόμα μια φορά άλλοθι στο επίσημο κράτος να αυξήσει περισσότερο τα μέτρα καταστολής. Άλλοθι για περισσότερες κάμερες παρακολούθησης, περισσότερη αστυνομική δύναμη, απαγόρευση συγκεντρώσεων, κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου και άλλα.
Αυτά ενώ τα παπαγαλάκια του συστήματος , η νεοταξική αριστερά και οι μισθοφόροι διαμορφωτές κοινής γνώμης από κανάλια και εφημερίδες, φόρτωσαν τις δήθεν «ρατσιστικές» επιθέσεις, είτε υπαρκτές είτε ανύπαρκτες εκεί που τους βόλευε , ενοχοποίησαν στοχοποίησαν και προέβαλλαν αρνητικά συγκεκριμένη πολιτική οργάνωση που μάλιστα δεν είχε σχέση με τις συγκεκριμένες επιθέσεις και γεγονότα, επειδή επίσης έτσι τους βόλευε , με σκοπό να νομιμοποιήσουν ηθικά τις παρακρατικές συμμορίες «αντιρατσιστών» δολοφόνων της νέας τάξης και να έχει επίσης άλλοθι το νεοταξικό κράτος να απαγορεύει ανοιχτά στο εξής οποιαδήποτε συγκέντρωση και πορεία με αναφορές σε εθνικό και πατριωτικό περιεχόμενο από όποιον και αν προέρχεται, ξεκινώντας από αυτή στις 2 του Φλεβάρη.
Η νεοταξική αριστερά χρησιμοποιεί την ακροδεξιά ως σκιάχτρο για να τρομάξει και να συσπειρώσει τον κόσμο της ενάντια στον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» , ενώ «εθνικιστές» και «ρατσιστές» αποκαλεί καθένα που αντιστέκεται στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση. Τα ακροδεξιά σκιάχτρα γίνονται ο καταλύτης που μετατρέπει κόσμο που νομίζει ότι παλεύει ενάντια στο σύστημα σε δυνάμεις καταστολής του ίδιου του συστήματος, στις σύγχρονες παρακρατικές «αντιφασιστικές» συμμορίες. Χωρίς ακροδεξιά , δε θα μπορούσε να συσπειρώσει κόσμο και να στήνει συμμορίες η νεοταξική αριστερά. Παράλληλα το νεοταξικό κράτος , εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση για να προωθεί την καταστολή και την ενοχοποίηση κάθε εθνικού στοιχείου, προωθεί την ποινικοποίηση και απαγόρευση έκφρασης κάθε μορφής πατριωτισμού και εθνικισμού. Γι αυτό αν δεν υπήρχε ακροδεξιά, η νεοταξική αριστερά θα την είχε κατασκευάσει.
Το τελευταίο δεν απέχει βέβαια και πολύ από την Ελληνική πραγματικότητα , αφού έχουν ακουστεί πολλά για χρηματοδοτήσεις ακροδεξιών από «αριστερούς» επιχειρηματίες , ενώ αυτό που σίγουρα μπορεί ο καθένας να δει είναι ότι το σύνολο σχεδόν του Ελληνικού λαού (όλοι οι εκτός του υποτιθέμενου «εθνικού χώρου») έμαθε πρώτη φορά την ύπαρξη γνωστών ακροδεξιών σκιάχτρων όχι μέσα από κάποια ακροδεξιά εφημερίδα, αλλά μέσα από την συνεχή προβολή τους για χρόνια ολόκληρα («αρνητική» διαφήμιση) που τους έκαναν τα μέσα της νεοταξικής αριστεράς , ενώ χωρίς αυτά τα μέσα ελάχιστοι θα γνώριζαν σήμερα την ύπαρξή τους.
Το σύστημα λοιπόν έχει ανάγκη να συντηρεί και να προβάλλει ως σκιάχτρο και άλλοθι της νεοταξικής αριστεράς αλλά και της κρατικής καταστολής την ακροδεξιά «παλαιού τύπου», αυτή που θυμίζει τις παλιές ακροδεξιές δικτατορίες και το παρακράτος τους. Έτσι το τέλος αυτού του τύπου ακροδεξιάς δεν πρόκειται να έρθει, αλλά θα συνεχίσει να συντηρείται με περιθωριακή όμως απήχηση σε επίπεδο μικρών ομάδων, χωρίς όμως καμιά πιθανή προοπτική ακροδεξιάς «εξουσίας» ή «διακυβέρνησης». Παράλληλα όμως με τα κατάλοιπα της «παραδοσιακής» ακροδεξιάς, το σύστημα με βάση τις σημερινές συνθήκες, χρειάζεται και προσπαθεί να κατασκευάσει και να αναπτύξει μια «σύγχρονη» μεταλλαγμένη ακροδεξιά νέου τύπου , την ακροδεξιά της «νέας εποχής» που θα αυτοχαρακτηρίζεται ως «δημοκρατική» και «αντιφασιστική» και δε θα έχει προοπτικές αυτοδύναμης εξουσίας, αλλά θα παίζει ουσιαστικό πολιτικό ρόλο ενώ θα συμμετέχει ενεργά στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό. Τους λόγους θα περιγράψουμε στη συνέχεια.
Η «σύγχρονη» ακροδεξιά ως πυροσβέστης της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης
Σε μια εποχή που η οικονομική κρίση , η ανεργία , η ανασφάλεια και η εγκληματικότητα κυριαρχούν, είναι δεδομένο να αναπτύσσονται ως αντανακλαστική τουλάχιστον αυθόρμητη αντίδραση τάσεις που να θέτουν σε αμφισβήτηση τις πολιτικές και «αξίες» του «φιλελευθερισμού», της αστικής «δημοκρατίας», ή των καπιταλιστικών διεθνοποιήσεων και των «ανοιχτών συνόρων» και το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Η παγκόσμια πλουτοκρατία δίνει τεράστια σημασία στην αποφυγή της ανάπτυξης αντικαπιταλιστικών εθνικιστικών τάσεων. Έτσι χρησιμοποιεί την ακροδεξιά που με την καπηλεία εθνικών και θρησκευτικών συμβόλων και μιλώντας γενικά και αόριστα «ενάντια στη νέα τάξη», έχει στόχο να ενσωματώνει και να απορροφά μεγάλη μερίδα του κόσμου που βλέπει αρνητικά την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και προσδοκά μια «εθνική» κατεύθυνση στην εξέλιξη των πραγμάτων και να τον εγκλωβίζει στους κόλπους του συστήματος. Παρόλα αυτά η παρουσία ενός ακροδεξιού κοινοβουλευτικού αστικού κόμματος, που θα προβάλλει με κάθε τρόπο την αστική καπιταλιστική «δημοκρατία» ως μέγιστη αξία και θα στηρίζει ενεργά της αντιδραστικές πολιτικές, δεν αρκεί για την ενσωμάτωση των εθνικιστικών τάσεων που αναπτύσσονται. Στον εθνικιστικό χώρο και κυρίως στη νεολαία, δεν μπορεί να περάσει εύκολα το παραμύθι της δήθεν «εθνικής» φωνής μέσα στο κοινοβούλιο και το ντύσιμο των κυρίαρχων πολιτικών του συστήματος με «εθνικά χρώματα».
Για το σκοπό αυτό, βασικό ρόλο παίζουν ομάδες που δορυφοριοποιούνται γύρω από το ακροδεξιό αστικό κόμμα , εμφανιζόμενες με ένα πιο «εθνικιστικό», «βυζαντινό» ή «εθνικοσοσιαλιστικό» μανδύα, έτσι ώστε να καλύπτονται «όλα τα γούστα». Οι ομάδες αυτές βοηθάνε στην χαρτογράφηση-φακέλωμα , έλεγχο και ενσωμάτωση κυρίως των νεανικών επαναστατικών συνειδήσεων , ενώ προβάλλουν σε μικρό η μεγαλύτερο βαθμό την ιδέα της ενσωμάτωσης με το κοινοβουλευτικό αστικό ακροδεξιό κόμμα, στη λογική της στήριξης των «εθνικών φωνών» στη βουλή, καλώντας και ανοιχτά σε ψήφισή τους σε περιόδους εκλογών. Εμπόδιο σε αυτούς τους σχεδιασμούς είναι αυτόνομοι πυρήνες ανένταχτων εθνικιστών, είτε οργανωμένες ομάδες και συσπειρώσεις που δε δέχονται αρνούνται τη δορυφοριοποίηση και ενσωμάτωσή τους γύρω από τον αστικό κοινοβουλευτισμό. Έτσι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα, άρχισαν να δραστηριοποιούνται δήθεν «ανένταχτοι» που συνδέονται στενά με ακροδεξιούς κατά δήλωση τους «δημοκράτες» και «αντιφασίστες» που ονειρεύονται βουλευτικά έδρανα , να προσπαθούν να προσεγγίσουν και να διεισδύσουν σε ανένταχτους εθνικιστικούς ή πατριωτικούς «πυρήνες» και να τους ελέγξουν και όταν δεν τα κατάφερναν να προσπαθούν να τους απειλήσουν ή να τους προβοκάρουν και να τους διαλύσουν.
Για την καλύτερη αντιμετώπιση και αποφυγή δημιουργίας ή ανάπτυξης ανεξέλεγκτων πατριωτικών ή εθνικιστικών πυρήνων και ομάδων, προωθείτε ο σχεδιασμός για στήσιμο οργάνωσης «δορυφόρου» ακροδεξιού αστικού κόμματος , στο οποίο πρωτοστατούν άτομα με πολύ στενή σχέση με ανθρώπους που αυτοδιέλυσαν τη «δημοκρατική» «εθνικιστική» ομάδα που συμμετείχαν με στόχο να κάνουν καριέρα στη βουλή, με διασυνδέσεις και με άλλους ακροδεξιούς χώρους. Εμφανίζονται ως «εθνικιστές» που κινούνται στα «βόρεια προάστια» και έχουν διαμορφώσει ένα πολιτικό πλαίσιο το οποίο θέτει ως βασικότερο ζήτημα σήμερα την «ενότητα των εθνικιστών», μιλώντας ουσιαστικά για τη δορυφοριοποίησή τους γύρω από αυτούς που στοχεύουν κοινοβουλευτικά έδρανα και βρίσκονται πίσω από αυτή την υπόθεση.
Μάλιστα τα χρήματα τα οποία έχουν διαθέσει για να πετύχουν το στόχο τους ακούγονται να είναι αρκετά. Η ομάδα αυτή, βάζει επίσης ανοιχτά σαν βασικό πολιτικά ζήτημα τη σύγκρουσή της με τον κοινωνικό αντικαπιταλιστικό εθνικισμό, ενώ προβάλλει έντονα το αντικομμουνιστικό στοιχείο και μάλιστα δείχνει ιδιαίτερη εμπάθεια όχι ενάντια στις νεοταξικές, αλλά κυρίως στις αντικαπιταλιστικές πατριωτικές αριστερές τάσεις. Μεγάλο μίσος δείχνει επίσης να τρέφει και προσπαθεί μάλιστα να προβοκάρει ομάδες εθνικιστών που δεν ψήφισαν ακροδεξιό κόμμα στις εκλογές του 2007, προωθώντας λογικές που δε σταματούν στην σύγκρουση στο πεδίο πολιτικών ιδεών, αλλά θυμίζουν δράση τραμπούκικων παρακρατικών συμμοριών με κρατικές πλάτες.
Η λογική της νέας τάξης στον πυρήνα των θέσεων της μεταλλαγμένης «σύγχρονης» Ελληνικής ακροδεξιάς.
Πουθενά η σημερινή Ελληνική ακροδεξιά δεν έρχεται σε ρήξη με τις πολιτικές και τη φιλοσοφία της νέας τάξης, όπως ισχυρίζεται, αλλά αντίθετα τις έχει ενσωματώσει στον πυρήνα των θέσεών της. Θα παραθέσουμε εδώ μερικά παραδείγματα.
Η στάση της ακροδεξιάς απέναντι στο ΝΑΤΟ.
Η Ελληνική ακροδεξιά θυμάται την ύπαρξη του ΝΑΤΟ μόνο την περίοδο που εκδηλώνεται ανοιχτά έντονη λαϊκή αγανάκτηση εναντίον του, δηλαδή όταν ξεκινά ένας νέο πόλεμο ή όταν το ΝΑΤΟ στηρίζει την αποσταθεροποίηση στο Αιγαίο ή τα Βαλκάνια. Ακόμα όμως και σε αυτές τις περιπτώσεις δεν θέτει ανοιχτά και άμεσα ζήτημα αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Επίσης όχι μόνο δεν αντιδρά απέναντι στην αναπροσαρμογή του Ελληνικού στρατού σύμφωνα με τις ανάγκες του ΝΑΤΟ και την μετατροπή του ουσιαστικά στο Ελληνικό του τμήμα, αλλά μάλιστα ο ΛΑ.Ο.Σ. φτάνει στο σημείο να στηρίζει ανοιχτά την άποψη για μισθοφορικό στρατό με επαγγελματίες οπλίτες γράφοντας στο πρόγραμμά του ότι η βάση του στρατού πρέπει να είναι επαγγελματίες αξιωματικοί και οπλίτες. Ίσως μάλιστα με πλήρη μετατροπή του Ελληνικού στρατού σε μισθοφορικό, να γλύτωνε ευκολότερα την υποχρεωτική θητεία ο φυγόστρατος βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ Αϊβαλιώτης.
Η στάση της ακροδεξιάς απέναντι στην καπιταλιστική Ευρωπαϊκή Ένωση και την ΟΝΕ.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΟΝΕ στηρίζονται σήμερα σε ένα σύνολο συμφωνιών, όπως η συνθήκη του Μάαστριχτ, με κεντρικό πυρήνα της ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και εργατικού δυναμικού και την ελεύθερη ανάπτυξη της «επιχειρηματικότητας» και της «ανταγωνιστικότητας». Ποτέ η ακροδεξιά δεν έθεσε σε αμφισβήτηση αυτές τις συνθήκες, αντίθετα τις στήριξε με κάθε τρόπο, στηρίζοντας ενεργά και στην ουσία της την πολιτική της παγκοσμιοποίησης του κεφαλαίου. Και φυσικά ποτέ δεν έθεσε ζήτημα αποχώρησης της χώρας από αυτού του είδους τις συμφωνίες πάνω στις οποίες βασίζεται η σημερινή Ευρωπαϊκή Ένωση και η ΟΝΕ, σαν δομές ιδανικά φτιαγμένες με βάση το συμφέρον των πολυεθνικών και την καταλήστευση και αποεθνικοποίηση των λαών της Ευρώπης. Η «Ευρώπη των εθνών» την οποία και ισχυρίζεται ότι υποστηρίζει, δε μπορεί να έρθει μέσα από τα Ευρωκοινοβούλια και την Ευρώπη του Μάαστριχτ μέσω μεταρρύθμισης, αλλά μόνο με ρήξη και απεγκλωβισμό από την Ευρώπη των πολυεθνικών.
Η σημερινή ακροδεξιά ενσωματώνει στον πυρήνα της την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση και τις αξίες της «νέας εποχής». Ας δούμε τι λέει το ίδιο το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ : «Θεωρούμε ότι το φαινόμενο της παγκοσμιοποίησης δεν είναι μονοδιάστατο και ότι έχει πολλές και αμφιλεγόμενες πλευρές και απόψεις» « Συμφωνούμε με την παγκοσμιοποίηση όταν η εφαρμογή της στοχεύει στην άρση των πάσης φύσεως ανισοτήτων ανάμεσα στους περισσότερο και λιγότερο αναπτυγμένους λαούς της γης και στην κατάκτηση μιας παγκόσμιας ευημερίας» ( παρατήρηση : η τελευταία άποψη για την παγκοσμιοποίηση είναι θέση των Σιωνιστών και των Μαρτύρων του Ιεχωβά ήδη από το 19ο αιώνα, όπως και πάγια θέση τόσο του Ρεπουμπλικανικού όσο και του Δημοκρατικού Κόμματος των ΗΠΑ. Πλέον αποτελεί θέση και της Ελληνικής ακροδεξιάς ! ). «Θεωρούμε ότι αποτελεί πολιτικό πραγματισμό η αναγνώριση της σημαντικής θέσης των ΗΠΑ στον κόσμο, τόσο λόγω του ότι αποτελούν τη μοναδική σημερινή υπερδύναμη όσο και για την ιστορική προσφορά τους στους αγώνες εναντίον του φασισμού, και επιδιώκουμε μια καλή και αρμονική σχέση μαζί τους» Όμως οι ΗΠΑ «αποδεικνύονται κατώτερες των ηθικών προσδοκιών που έχουν δημιουργήσει με τους αγώνες τους για την ελευθερία και για τα ανθρώπινα δικαιώματα» ( παρατήρηση : πότε και που άραγε το κράτος των ΗΠΑ αγωνίστηκε για την ελευθερία και τα ανθρώπινα δικαιώματα ; Υποθέτουμε ότι εννοεί στην Κορέα και στο Βιετνάμ , ή στην επέμβασή τους στην Ελλάδα μετά τον εμφύλιο, γιατί στην Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν υποτίθεται ότι ο ΛΑ.Ο.Σ. ήταν κατά του πολέμου).
και συνεχίζει :
«Πιστεύουμε ότι το μέλλον της χώρας μας συνδέεται με την Ευρωπαϊκή Ένωση σε σημαντικό βαθμό και είμαστε υπέρ της ενσωμάτωσης όλων των Ευρωπαϊκών χωρών σε μία βιώσιμη Ένωση» ( παρατήρηση : Ο Καρατζαφέρης ως βουλευτής της ΝΔ είχε ψηφίσει τη συνθήκη του Μάαστριχτ ) «Πιστεύουμε στην Ιδιωτική Πρωτοβουλία και την Ελεύθερη Αγορά ως κοινωνική δράση για λογαριασμό και για το καλό της κοινωνίας μας» «Θεωρούμε ότι το τραπεζικό μας σύστημα αποτελεί τροχοπέδη στις αναπτυξιακές προσπάθειες της Ελλάδας και των Ελλήνων καθώς δεν έχει εκσυγχρονιστεί πραγματικά, με βάση τα δεδομένα των άλλων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.» H Ελλάδα μπορεί και πρέπει να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο, εκμεταλλευόμενη την Ελληνική επιχειρηματική διείσδυση στις γειτονικές μας χώρες» ( παρατήρηση : Το να διαδραματίζει μια χώρα «ηγετικό ρόλο» στο έδαφος μιας ξένης χώρας μέσα από την «επιχειρηματική διείσδυση» σε αυτή είναι ακριβώς ο ορισμός της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης. Οι αξίες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και η εφαρμογή τους στην Ελλάδα βρίσκονται λοιπόν είναι στον πυρήνα της πολιτικής πρότασης του ΛΑ.Ο.Σ ! )
Αφού λοιπόν η ακροδεξιά ενσωματώνει στον πυρήνα της τις ιδέες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, τι στάση θα περίμενε κανείς να έχει απέναντι στα εθνικιστικά κινήματα και σε κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση σε όλο τον πλανήτη; Τι άλλο από το να τα καταδικάζει ανοιχτά ή απλά να σιωπά κάνοντας ότι δεν υπάρχουν. Έτσι π.χ. τα κινήματα της Λατινικής Αμερικής φαίνονται σαν να υπάρχουν για την ακροδεξιά , ο Τσε Γκεβάρα υπάρχει μόνο σε ακροδεξιά μπλουζάκια με “STOP” πάνω , ο Κάστρο είναι «δικτάτορας» , στη Βόρεια Κορέα υπάρχει «δικτατορία» και «παραβιάζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα», τα Ισλαμικά κινήματα είτε επίσης δεν υπάρχουν είτε εμφανίζονται ως «απειλή» για το «δυτικό κόσμο» , ο IRA επίσης καταδικάζεται.
Ενώ σε ακροδεξιά εφημερίδα έχει δημοσιευτεί κείμενο ενάντια στη Χεζμπολάχ , κυκλοφορεί η φήμη ότι υπήρχε κάποτε σε γραφείο της ΕΠΕΝ κορνίζα με τον Μπεν Γκούριον, πρώτο πρωθυπουργό του Ισραήλ. Η Ελληνική ακροδεξιά φροντίζει να καταδικάζει ανοιχτά ή να αποσιωπά οποιοδήποτε κίνημα αντιστέκεται στην καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση, ή το ταυτίζει με την κομμουνιστική αριστερά ιδιαίτερα μάλιστα αν πρόκειται για κίνημα με λαϊκά πατριωτικά ή κοινωνικά εθνικιστικά χαρακτηριστικά. Αναμενόμενη η στάση τους, αφού ο Λαϊκός Κοινωνικός Επαναστατικός Εθνικισμός αποτελεί τον κύριο αντίπαλο του αστικού «εθνικισμού» της ακροδεξιάς.
Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης, είναι η ενίσχυση των μηχανισμών καταστολής. Η ακροδεξιά λοιπόν ως υπηρέτης της παγκοσμιοποίησης δεν θα μπορούσε παρά να ζητά την ενίσχυση αυτών των μηχανισμών στο μέγιστο δυνατό, και μάλιστα να προβάλλει με κάθε τρόπο το «εθνικό» έργο τους και να καλλιεργεί μάλιστα και το φετιχισμό γύρω από αυτές προβάλλοντας σήματα σύμβολα και μπλουζάκια που σχετίζονται με δυνάμεις καταστολής. Εδώ αξίζει να αναφέρουμε τις συνεντεύξεις από ΜΑΤατζήδες σε ακροδεξιές εφημερίδες. Βέβαια αυτό δεν είναι καθόλου παράξενο, όταν και σήμερα στους κόλπους της ακροδεξιάς υπάρχουν άτομα από κάθε χώρο καταστολής , ξεκινώντας από τα ΜΑΤ και φτάνοντας μέχρι την Ε.Υ.Π. (πρώην Κ.Υ.Π.)
Στα πλαίσια της «νέας εποχής» προωθείται το «νέο εργασιακό μοντέλο» , αυτό που στην Ελλάδα οδήγησε «στη γενιά των 700 Ευρώ». Η Ελληνική ακροδεξιά φρόντιζε όμως να σιωπά απέναντι σε κάθε αντεργατική κρατική ρύθμιση όλα αυτά τα χρόνια , παρουσιάζοντας ότι όλα τα εργατικά προβλήματα οφείλονται μόνο στους μετανάστες. Μάλιστα χώροι όπως ο ΛΑ.Ο.Σ. δε δίστασαν να στηρίξουν ανοιχτά την εκάστοτε κυβέρνηση στις αντεργατικές τις πολιτικές. Αντίστοιχα η ακροδεξιά φρόντισε να αποσιωπήσει την πλήρη εμπορευματοποίηση στον τομέα της υγείας. Μάλιστα το ΛΑ.Ο.Σ. στο πρόγραμμά του στηρίζει ανοιχτά τις μεγάλες καπιταλιστικές επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τομέα της υγείας, τομέα που θα έπρεπε να είναι δημόσιο και δωρεάν αγαθό για όλους.
Η παιδεία είναι θέμα ταυτόχρονα εθνικό και κοινωνικό. Είναι εθνικό θέμα αφού από αυτή διαμορφώνεται σε μεγάλο βαθμό τόσο η συνείδηση ενός λαού όσο και η δυνατότητα κοινωνικής πολιτιστικής και οικονομικής του ανάπτυξης. Την ακροδεξιά που εμφανίζεται σαν δήθεν υπερασπιστής της «παιδείας του έθνους» την πείραξε που δόθηκε η συγγραφή του βιβλίου της Ιστορίας της ΣΤ Δημοτικού στην κυρία Ρεπούση, με απόψεις από το χώρο της νεοταξικής αριστεράς. Όμως δεν την πειράζει μεγάλο κομμάτι της εκπαίδευσης των ίδιων των εκπαιδευτικών που θα πάνε μετά στα σχολεία να διδάξουν αυτά που διδάχθηκαν, να παραδοθεί κατευθείαν στις πολυεθνικές της παγκοσμιοποίησης που διαθέτουν στην ιδιοκτησία τους τα Ιδιωτικά Πανεπιστήμια και Κολλέγια , τα οποία ζητά η ακροδεξιά να έρθουν στην Ελλάδα ! Ζητάνε η επιστήμη της χώρας μας, η παραγωγή νέων επιστημόνων και νέων εκπαιδευτικών να περάσει στα χέρια ξένων πολυεθνικών.
Έτσι λοιπόν η ιστοσελίδα «Ελληνικές Γραμμές» φρόντισε να φιλοξενήσει δημοσκόπηση και άρθρα υπέρ της ίδρυσης ιδιωτικών πανεπιστημίων στην Ελλάδα, προβάλλοντας τις θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ. για αυτό το ζήτημα. Είναι γνωστό βέβαια ότι οι εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον τομέα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης είναι κυρίως Βρετανικής και Αμερικανικής προέλευσης ( και μάλιστα με έντονα παρόν το Εβραϊκό στοιχείο) που θα βγάλουνε εκατομμύρια Ευρώ το χρόνο από τα λεφτά του Ελληνικού λαού που θα πληρώνει τα πανάκριβα δίδακτρα , ενώ θα πουλάνε «γνώσεις» αναλώσιμες με βάση το νέο εργασιακό μοντέλο, που πολλές φορές θα οδηγούν άμεσα στην ανεργία ή στους γνωστούς μισθούς των 700 Ευρώ.
Σε σχετικό κείμενο υπέρ των ιδιωτικών πανεπιστημίων που δημοσίευσαν στις «Ελληνικές Γραμμές» αναφέρουν ότι ζητάνε «το 16% των σπουδαστών να φοιτούν δωρεάν» σε αυτά τα ιδρύματα ως αντάλλαγμα για την έγκρισή τους από το κράτος. Προφανώς όμως η επιχείρηση που θα έχει μια τέτοια σχολή δε θα ζημιώνεται η ίδια με το κόστος από τα δίδακτρά αυτού του 16% των σπουδαστών, αλλά θα το φορτώνει στους υπόλοιπους σπουδαστές κάτι που θα ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά τα ποσά των διδάκτρων που είναι ήδη τεράστια. Εφόσον όμως στον καπιταλισμό η εργατική τάξη είναι υποχρεωμένη να δουλεύει μισθωτή εργασία για να επιβιώσει , γιατί αλλιώς δε θα έχει πρόσβαση σε τροφή της και σε είδη πρώτης ανάγκης, και εφόσον για να δουλέψει κάποιος μισθωτή εργασία το σύστημα σήμερα απαιτεί την κατάλληλη εκπαίδευση, θα έπρεπε τουλάχιστον αυτή η εκπαίδευση που ισοδυναμεί με το δικαίωμα στην επιβίωση , να διεκδικηθεί να παρέχεται δωρεάν σε όποιον τη χρειάζεται. Το ίδιο ακριβώς και με τις υπηρεσίες υγείας. Αυτές οι αντιλήψεις όμως για την ακροδεξιά ανήκουν στην «διαχρονική καπηλεία και μικροκομματική εκμετάλλευση» κοινωνικών ομάδων από την «αριστερά» και πρέπει να χτυπηθούν, όπως αναφέρεται σε σχετικό κείμενο του ΛΑ.Ο.Σ.
Μια από τις βασικές συνέπειες της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι η καταστροφή του περιβάλλοντος, με τη μόλυνση του, το φαινόμενο του θερμοκηπίου και την καταστροφή του φυσικού πλούτου από το κεφάλαιο. Το καλοκαίρι του 2007, θυμόμαστε τα κανάλια να δείχνουν μέλη του ΛΑ.Ο.Σ. να κρατάνε μια μάνικα και τον ίδιο τον Καρατζαφέρη , προσεκτικά ενδεδυμένο και ατσαλάκωτο να συμμετέχει και να δίνει υποτίθεται οδηγίες στους άλλους ποζάροντας στις κάμερες, ρίχνοντας νερό σε υπολείμματα πυρκαγιάς. Ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αποχώρησαν σχεδόν αμέσως μετά που σταμάτησαν τα κανάλια να γυρίζουν το βίντεο, ακόμα και αν θεωρήσουμε ότι παρακώλυσαν ένα υδροφόρο όχημα που θα μπορούσε να χρησιμοποιείται εκείνη την ώρα κάπου που το είχαν πραγματικά ανάγκη και που δε θα τολμούσε να πλησιάσει εκεί ο Καρατζαφέρης ( μην κινδυνεύσει να καεί ) , αρκετοί θεώρησαν ότι ίσως να ενδιαφέρεται για την προστασία του Ελληνικού δάσους.
Τη θέση του ΛΑ.Ο.Σ. για τα δάση διαβάζουμε από το ίδιο το πρόγραμμά του: «Θεωρούμε ότι ως δασικές περιοχές πρέπει να χαρακτηρίζονται μόνον οι εκτάσεις των δρυμών» «Θεωρούμε, ακόμα, ότι οι εκτάσεις που χαρακτηρίζονται σήμερα ως δασικές χωρίς να είναι δρυμοί θα πρέπει να αποχαρακτηρισθούν και να παραδοθούν για συγκεκριμένη γεωργική, αστική ή περιαστική χρήση». Σημειώνουμε ότι υπάρχουν δέκα δρυμοί στην Ελλάδα, οι οποίοι αποτελούν το 2% της συνολικής δασικής της έκτασης !
Το λέει καθαρά το πρόγραμμα του ΛΑ.Ο.Σ. ότι ζητά να αποχαρακτηριστούν τα δάση μας και να παραδοθούν στο ντόπιο και ξένο κεφάλαιο…
Το ενδιαφέρον της ακροδεξιάς για το περιβάλλον, αφορά το πώς δε θα θιγούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Είδατε ποτέ κάποιον από τους «εθνικιστές» βουλευτές (έτσι τους αποκαλούσαν οι ακροδεξιές εφημερίδες που μας καλούσαν να τους ψηφίσουμε προεκλογικά) που εμφανίζονται καθημερινά στα κανάλια των μεγαλοεπιχειρηματιών να καταγγείλει τους Έλληνες καπιταλιστές γιατί οι επιχειρήσεις τους ή τα δημόσια έργα που κάνουν δε σέβονται καθόλου το περιβάλλον στα πλαίσια της αύξησης του κέρδους ; Ή μήπως να τους καταγγείλει γιατί πουλάνε μεταλλαγμένα στα ράφια των σουπερμάρκετ τους ;
Ένα άλλο βασικό στοιχείο της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης είναι η διάλυση των πολιτισμών και η αντικατάστασή τους με διάφορα πρότυπα της υποκουλτούρας, που είναι γεγονός ότι βρίσκουν τη μεγαλύτερη τους απήχηση στα μικροαστικά στρώματα και στο λούμπεν προλεταριάτο. Ταυτόχρονα όμως αυτές ακριβώς είναι οι κοινωνικές ομάδες όπου βρίσκει και την όποια απήχησή της η ακροδεξιά. Έτσι οι ακροδεξιοί, όχι μόνο δεν είναι φορείς κάποιας ψηλότερης πολιτιστικά ποιότητας σε σχέση με τους γύρω τους, αλλά συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Οι ακροδεξιοί είναι ο πολιτιστικός και ηθικός πάτος της σημερινής κοινωνίας. Φέρουν τα χειρότερα κατάλοιπα του παλιού ακροδεξιού συντηρητισμού ταυτόχρονα με τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης υποκουλτούρας του μικροαστισμού.
Φανεροί ή κρυφοί θαυμαστές του σκυλάδικου , όπως τακτικοί επισκέπτες των οίκων ανοχής με αλλοδαπές λαθρομετανάστριες. Χτυπάνε συχνά τις γυναίκες ή τις κοπέλες τους για επίδειξη «ανδρισμού» απέναντι στον εαυτό τους , μιλάνε υποτιμητικά γι αυτές στους φίλους τους για επίδειξη «ανδρισμού» απέναντι στους άλλους. Αναφέρουν συνέχεια το μίσος τους για τους ομοφυλόφιλους πάλι ως επίδειξη «ανδρισμού», ταυτόχρονα όμως αρκετοί από αυτούς όταν πίνουν κάτι παραπάνω εκδηλώνουν δημόσια ομοφυλοφιλικές τάσεις προς τους «συναγωνιστές» τους. Όταν τσακωθούν με κάποιον το υβρεολόγιο που συχνά χρησιμοποιούν δείχνει ότι έχουν έντονες τάσεις σεξουαλικής διαστροφής.
Παράλληλα από τη μια πλευρά παρουσιάζουν τη γυναίκα ότι πρέπει να είναι «σεμνή» και να κάθεται στο σπίτι να μαγειρεύει , από την άλλη όμως ζητάνε σεξουαλική συνεύρεση και οποιοδήποτε σεξουαλικό όργιο χωρίς συναισθηματισμούς ή ενδοιασμούς από οτιδήποτε θηλυκού γένους κάνει το λάθος να προσεγγίσει πολιτικά το «χώρο» τους , ενώ αν απορρίψει τις προτάσεις τους χαρακτηρίζεται ως «χαζή» και «πόρνη». Παράλληλα στους κύκλους αυτούς η κύρια ενασχόληση με την οποία καλύπτουν τον ελεύθερο χρόνο τους είναι το κουτσομπολιό, το «θάψιμο», η «κατινιά» και το «ψάρεμα», είτε από κοντά είτε μέσω τηλεφώνου.
Οι ακροδεξιοί εμφανίζονται δημόσια ως σκληροί χριστιανοί , αλλά μεταξύ τους πολλές φορές μιλάνε για την «αρχαία ελληνική θρησκεία» που «κατέστρεψε ο ιουδαιοχριστιανισμός» , την επόμενη φλερτάρουν με τη λατρεία του «ήλιου», και περιστασιακά με ότι βρεθεί μπροστά τους από τις κάρτες ταρώ μέχρι την αστρολογία και το κινέζικο ωροσκόπιο , σε μια ακροδεξιά εκδοχή του «New Age».
Η Ελληνική «δημοκρατική» ακροδεξιά της «νέας εποχής» ως διέξοδος της πολιτικής κρίσης του συστήματος.
Ένας από τους μπελάδες της Ελληνικής και ξένης άρχουσας τάξης, είναι τι θα κάνουν στην Ελλάδα αν από κάποια στιγμή και μετά ένα μεγάλο κομμάτι του εκλογικού σώματος πάψει να ψηφίζει τα δύο μεγάλα κόμματα. Θα πρέπει να βρουν λύση για σχηματισμό κυβέρνησης διατηρώντας το παραμύθι της δήθεν «δημοκρατίας» τους. Συγκυβέρνηση όμως των δύο μεγάλων κομμάτων ενισχύει την πολιτική κρίση του συστήματος, καθώς ενισχύει την άποψη ότι και τα δύο μεγάλα κόμματα είναι το ίδιο και άρα την ακόμα μεγαλύτερη απαξίωσή τους.
Τη χρυσή για το σύστημα λύση διεξόδου από την κατάσταση αυτή έρχεται να δώσει η Ελληνική ακροδεξιά. Με τη δική της συμμετοχή θα βοηθήσει το σύστημα να ξεπεράσει την πολιτική του κρίση περνώντας από το «δικομματισμό» στο «διπολισμό». Τα δύο μεγάλα κόμματα σήμερα για πολύ κόσμο θεωρούνται ότι είναι το ίδιο ακριβώς πολιτικά και έτσι αυξάνεται και η απαξίωση της ψήφισής τους. Σε ένα διπολικό σύστημα όμως οι δύο «πόλοι» δε θα είναι καθόλου το ίδιο. Ο μισός κόσμος θα ψηφίζει «κεντροδεξιά» για να μην πάρουν υπουργείο οι κοσμοπολίτες του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. και οι μετανάστες από 2 εκατομμύρια που είναι στην Ελλάδα φτάσουν τα 4 εκατομμύρια , ενώ το βιβλίο ιστορίας όχι μόνο της ΣΤ Δημοτικού αλλά όλων των τάξεων θα γράφει μέσα ότι υπήρχε «συνωστισμός» στο λιμάνι της Σμύρνης και ότι επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας κάποιοι … φασίστες τρομοκράτες Έλληνες έσφαζαν και δολοφονούσανε τους Τούρκους και θέλανε δημιουργία νέων συνόρων και όχι «σύνορα ανοιχτά» και μια κοινωνία πολυπολιτισμική όπως ήτανε την εποχή εκείνη η Οθωμανική επικράτεια.
Ταυτόχρονα , ο άλλος μισός κόσμος θα ψηφίζει κεντροαριστερά, με το φόβο να μην επανέλθει η θανατική ποινή (είναι και αυτό στις θέσεις του ΛΑ.Ο.Σ) , να μην αποχαρακτηριστεί το 98% των εναπομεινάντων Ελληνικών δασικών εκτάσεων (και αυτή θέση του ΛΑ.Ο.Σ όπως την παραθέσαμε παραπάνω στο άρθρο με απόσπασμα από το πρόγραμμά του), να μην περισταλεί ο συνδικαλισμός , να μην απαγορευτούν οι πορείες την ώρα που θα είναι ανοιχτά τα μαγαζιά, να μην αυξηθεί η αστυνομοκρατία κ.λ.π. Έτσι η άποψη ότι «τα δύο μεγάλα κόμματα το ίδιο είναι και δεν ψηφίζω κανένα» θα πάψει να υπάρχει αφού πλέον για τους μισούς ο ένας κυβερνητικός πόλος θα έχει μέσα «νεοταξίτες αριστερούς» ή όσους «εκτρέφουν στα σπλάχνα τους κουκουλοφόρους και ληστές τραπεζών» και θα πρέπει να καταψηφιστεί για να μην πάρει την εξουσία , ενώ για τους άλλους μισούς θα πρέπει να καταψηφιστεί ο άλλος κυβερνητικός πόλος επειδή έχει μέσα «φασίστες».
Ο διπολισμός λοιπόν όχι μόνο θα λύσει το πρόβλημα της πολιτικής απαξίωσης του συστήματος, αλλά θα πετύχει και μέγιστη συσπείρωση πολιτών και κυρίως μαζών της εργατικής τάξης γύρω από τον ένα ή τον άλλο πόλο, προς μεγάλη χαρά της πλουτοκρατίας. Μάλιστα η μη στήριξη ενός από τους δύο πόλους από κάποιο πολιτικό χώρο και η καταδίκη και των δύο θα παρουσιάζεται από τα μέσα των μεγαλοεπιχειρηματιών της κοινωνικής εξαπάτησης ως «εγκληματική» διότι «γίνεται αιτία να πάρουν την εξουσία οι φασίστες» θα λέει ο ένας πόλος ενώ ο άλλος θα λέει ότι «γίνεται αιτία να πάρουν την εξουσία κουκουλοφόροι , ληστές τραπεζών και νεοταξίτες».
Η Ελληνική και ξένη άρχουσα τάξη έχει καταλάβει εδώ και χρόνια ότι αν τα γεγονότα την οδηγήσουν σε πολιτικό αδιέξοδο τότε ίσως θα είναι η μόνη της λύση να ενεργοποιήσει αυτό το σενάριο και έχει λάβει τα μέτρα της. Έτσι από το σκουπιδοτενεκέ της ιστορίας και το περιθώριο όπου βρίσκονταν έβαλε στο κεντρικό πολιτικό σκηνικό την ακροδεξιά, στη νέα «σύγχρονη» μεταλλαγμένη «δημοκρατική» μορφή της, την οποία χρηματοδότησε και προέβαλλε στο μέγιστο δυνατό, ενισχύοντας παράλληλα σημαντικά και τις δυνάμεις της «ριζοσπαστικής» νεοταξικής αριστεράς για να απορροφήσουν από κοινού όλο τον κόσμο που έκανε δειλά δειλά κάποια βήματα να ξεφύγει και από τη λογική του καπιταλιστικού συστήματος πίσω στο σύστημα και μάλιστα μετατρέποντάς τους σε ακραίους φανατικούς «μαχητές» υπέρ του. Το σύστημα δεν είχε απλά σκοπό να εκφυλίσει και να ελέγξει την αμφισβήτηση και την αυθόρμητη ριζοσπαστικότητα κυρίως των νέων , αλλά έφτασε στο σημείο να καταφέρει να πετύχει την διοχέτευσή της ως δύναμη ιδεολογικής και φυσικής καταστολής υπέρ του καπιταλιστικού συστήματος.
Οι αγωγοί αυτής της διοχέτευσης είναι οι οργανώσεις της μεταλλαγμένης ακροδεξιάς της «νέας εποχής» και της νεοταξικής αριστεράς , που στην ουσία αποτελούν ακριβώς την άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος , ενώ η ύπαρξη της κάθε μιας πλευράς είναι το κυριότερο ιδεολογικό άλλοθι για την ύπαρξη της άλλης. Το «νόμισμα» δεν είναι άλλο από την ίδια την καπιταλιστική παγκοσμιοποίηση όταν αυτή φορά τη μάσκα της δήθεν «αμφισβήτησης», είτε αυτή έχει χρώμα το κράμα του ροζ με τις εκφυλισμένες εκδοχές από το κόκκινο και το μαύρο , είτε χρώμα γαλανόλευκο.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ…
Σύνδεσμος 1ου μέρους :
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/02/blog-post_04.html
Σύνδεσμος 2ου μέρους :
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/02/2.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com
Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.
Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.
Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.
Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.
Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.
Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.
Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.
Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.
Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.
Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.
Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.
Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.