Συνέντευξη με έναν Αριστερό Εθνικιστή. ΄Β μέρος.

6. Πιστεύεις ότι υπάρχει προοπτική στην Ελλάδα για τις βάσεις νέου κινήματος πραγματικά λαϊκού και εθνικοεπαναστατικού ;

Ποια είναι τα εμπόδια που θα πρέπει να αντιμετωπίσει ;

Οδ : Όσο ένα τεράστιο ποσοστό της νεολαίας θα είναι άνεργοι , όσο η πρόσβαση στις σπουδές είναι απαγορευμένη για μεγάλο κομμάτι της εργατικής τάξης , όσο θα υπάρχουν μισθοί που φτάνουν οριακά για να επιβιώσεις , όσο η πρόσβαση σε αξιοπρεπείς υπηρεσίες υγείας είναι απαγορευμένη για το μεγαλύτερο μέρος του λαού , όσο οι καπιταλιστές καταστρέφουν το περιβάλλον και μας ταΐζουν χημικά μεταλλαγμένα , ορυκτέλαια και άρρωστα ζώα , όσο υπάρχουν περιοχές της Ελλάδας που ερημώνουν και εγκαταλείπονται και βιομηχανίες που φεύγουν στο εξωτερικό , όσο η εγκληματικότητα αυξάνεται , όσο το δικαίωμα στην απόκτηση πρώτης κατοικίας φαντάζει για μεγάλο κομμάτι του λαού μας άπιαστο όνειρο , όσο οι τράπεζες μας ληστεύουν κανονικά με τη βούλα του κράτους , όσο ο λαός μας δεν είναι κυρίαρχος στη χώρα του και οι πολιτικοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα μιας διεθνοποιημένης πλουτοκρατίας , όσο ο ιμπεριαλισμός απειλεί και με γενικότερη πολεμική σύρραξη την περιοχή , όσο κομμάτι της Κύπρου θα παραμένει υπό κατοχή , και όσο οι πολιτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της παγκοσμιοποιημένης καπιταλιστικής ολιγαρχίας κάνουν το λαό μας να στενάζει , τόσο θα υπάρχει στη χώρα μας η προοπτική για τις βάσεις ενός πραγματικά λαϊκού και εθνικοεπαναστατικού κινήματος.

Τα εμπόδια , θα είναι πάρα πολλά, και διαφέρουν ανάλογα με τη φάση ανάπτυξης του κινήματος. Στη φάση που βρισκόμαστε τώρα , βασικό εμπόδιο είναι ότι το ίδιο το σύστημα έχει εξουθενώσει όλα τα στρώματα που θέλουν να κάνουν κάτι ενάντια στο σύστημα. Από τους μαθητές σε ένα σχολείο που λειτουργεί κυρίως σαν εξεταστικό κέντρο και σαν μέρος εξόντωσης και αποχαύνωσης και όχι ουσιαστικής μάθησης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του παιδιού , που τους αφήνει ελάχιστο χρόνο διαθέσιμο , τους φοιτητές στις σχολές που πιέζονται ολοένα και περισσότερο και τους εξαφανίζουν τον ελεύθερο χρόνο , μέχρι τους εργάτες που τους ξεθεώνει το σύστημα στη δουλειά και δεν έχουν χρόνο ούτε για να μπορέσουν να χαλαρώσουν , ενώ τα χρήματά που παίρνουν τους φτάνουν οριακά για την επιβίωση.

Από την άλλη πλευρά έχουν να αντιμετωπίσουν άεργους επαγγελματίες «επαναστάτες» που ασχολούνται όλο το 24άωρό τους απλά με το να πουλάνε δήθεν «επαναστατικές» ιδεολογίες και «επαναστατικά» μαγαζάκια εγκλωβισμού στο σύστημα που ρίχνουν τεράστια χρηματικά ποσά για να εγκλωβίσουν κόσμο, να τον εκμεταλλευτούν και τνα τον «κάψουν».

Σοβαρό εμπόδιο επίσης είναι ο γενικότερος ιδεολογικός , πνευματικός και ηθικός εκφυλισμός που κυριαρχεί όχι μόνο στους αστικούς αλλά και σε μεγάλο βαθμό και σε χώρους που υποτίθεται ότι είναι ενάντια στο σύστημα. Εμπόδιο είναι επίσης ότι τέτοιοι χώροι , σε μεγάλο βαθμό πλέον παίρνουν κόσμο που έχει διάθεση να παλέψει για τα ιδανικά του και τον συνηθίζουν στον αυτισμό ή απλά στο να εκτελεί εντολές , έτσι είναι δύσκολο μετά όταν θα φύγει απογοητευμένος από εκεί να συνηθίσει και να προσαρμοστεί σε νοοτροπία και λογική πραγματικής επαναστατικής δράσης και κινήματος.


Υπάρχουν ακόμη και προσπάθειες εσωτερικού εκφοβισμού του κόσμου εγκλωβισμένου σε διάφορες οργανώσεις, που φτάνουν μέχρι και σε προσωπικές απειλές, ώστε να φοβηθεί να φύγει και να παραμένει έτσι εκεί μέσα, στον μικρόκοσμο και τον αυτισμό του. Και σκέφτονται κάποιοι ότι ακόμα και αν φύγουν από τα αυτιστικά μαγαζάκια , θα έχουν μετά στη δράση τους να αντιμετωπίσουν πρόσωπο με πρόσωπο τους μαγαζάτορες , επαγγελματίες δήθεν «επαναστάτες» τους οποίους και φοβούνται.


Παράλληλα ανάλογα με την ανάπτυξη αυτού του κινήματος , θα δούμε και αλλαγή φρασεολογίας και ύφους , ακόμα και προσωρινή μετατόπιση πολιτικών θέσεων ομάδων είτε στην ουσία τους ακροδεξιών είτε ψευτοαριστερών προθέσεων πυροσβεστικών για το σύστημα προθέσεων που θα προσπαθούν να μιμηθούν τις επαναστατικές ιδέες για να μπορέσουν να κρατήσουν ή να τραβήξουν και άλλο ανυποψίαστο κόσμο στο μικρόκοσμό τους για να τον «κάψουν» και να τον εμποδίσουν να συμβάλλει στην ανάπτυξη ενός πραγματικά επαναστατικού εθνικού και κοινωνικού κινήματος.

Εάν ένα τέτοιο κίνημα αρχίσει να μεγαλώνει , θα πρέπει να περιμένουμε πολύ χειρότερα χτυπήματα. Από μεθοδευμένες προβοκάτσιες, μέχρι οργανωμένη συκοφαντική σταθερή δυσφήμιση από διάφορα έντυπα , προσπάθειες κρατικής καταστολής και εκφοβισμού κλπ.

Αν το κίνημα αυτό κάποτε αρχίσει να γιγαντώνεται , αντίστοιχα θα γιγαντώνονται και οι προσπάθειες καταστολής. Και αν καταφέρει να επικρατήσει στην Ελλάδα, θα χει να αντιμετωπίσει το χτύπημα των ιμπεριαλιστών όλης της γης , όπως συμβαίνει και με άλλες χώρες. Όμως ο λαός της Ελλάδας τότε δε θα είναι μόνος του. Οι εξελίξεις στα κινήματα της Ευρώπης είναι παρόμοιες , καθότι παρόμοιες και ου συνθήκες που ζουν οι λαοί, ενώ τα κινήματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους , και έτσι το να φτάσει ένα τέτοιο κίνημα να επικρατήσει στην Ελλάδα , σημαίνει ότι είτε θα έχουν επικρατήσει ήδη, είτε θα υπάρχουν ήδη πολύ ισχυρά τέτοια κινήματα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Και θα υπάρχει η συνεργασία ανάμεσα σε όλους τους λαούς του πλανήτη που παλεύουν ενάντια στον ιμπεριαλισμό. Το κίνημα της χώρας μας δε θα είμαστε λοιπόν καθόλου μόνο στον αγώνα του ενάντια στον καπιταλισμό και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη. Οι λαοί τελικά θα νικήσουν !


7. Παλαιότερα την αριστερή «πτέρυγα» του Ελληνικού Εθνικισμού εξέφρασαν διάφορες κινήσεις , ομάδες περιοδικά και πρόσωπα.

Ξεχώρισαν ανάμεσα σε αυτά το περιοδικό και η συντακτική ομάδα «Αντίδοτο» το οποίο σταμάτησε αρχές δεκαετίας του ’90 και πρόσφατα η περιοδική έκδοση «Γαμμάδιον» που κυκλοφόρησε συνολικά οκτώ τεύχη με αξιόλογα άρθρα. Ποια είναι η γνώμη σου για αυτά τα δύο περιοδικά ;

Πιστεύεις ότι οι προαναφερόμενες εκδόσεις κατάφεραν να επηρεάσουν αρκετά πρόσωπα στον «χώρo» ;

Έπεσε ο σπόρος για να φυτρώσει μια νέα γενιά Ελλήνων Σοσιαλιστών Εθνικιστών ;


Οδ : Το «Αντίδοτο» είχε παρέμβαση σε μια δύσκολη εποχή , σε μια εποχή που η πτώση των καθεστώτων της Ανατολικής Ευρώπης και της Σοβιετικής Ένωσης , παρουσιάζονταν ως «επανάσταση» των αξιών της «δημοκρατίας» και του «φιλελευθερισμού», ένα ρεύμα το οποίο παρουσίαζαν ότι έπρεπε να συνεχίσει τις αντιδραστικές αλλαγές και στις υπόλοιπες χώρες του καπιταλιστικού κόσμου ως «επαναστατικό» ενάντια σε «καθεστώτα απολυταρχικά» και λιγότερο «φιλελεύθερα» κλπ. Ήταν η εποχή που ο καπιταλισμός ταύτισε και το Στάλιν με το Χίτλερ , τους παρουσίασε ως τους μεγαλύτερους εχθρούς και κινδύνους της ανθρωπότητας , αύξησε και άλλο τον ήδη τεράστιο ψεύτικο αριθμό δήθεν θυμάτων του «εβραϊκού ολοκαυτώματος» , ενώ παράλληλα κατασκεύασε και ένα νέο «ολοκαύτωμα» , αυτό των δήθεν δεκάδων εκατομμυρίων «θυμάτων του Στάλιν».


Κύριος φορέας αυτής της προπαγάνδας τότε ήταν ο λεγόμενος «ευρωκομμουνισμός» , που μαζί με την υποτιθέμενη «σοσιαλδημοκρατία» και κάποιες ομάδες με αναφορές στον «τροτσκισμό» εξελίχθηκαν αργότερα στη λεγόμενη νεοταξική αριστερά.


Σε μια τέτοια εποχή , το «Αντίδοτο» έπαιξε ουσιαστικό ρόλο, δείχνοντας ότι τόσο ο αστικός αλλά και ο «αριστερός» «φιλελευθερισμός» και οι ιδέες περί «δημοκρατίας» είναι ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση από την κοινωνική , λαϊκή και εθνική ελευθερία . Παράλληλα συνέβαλε στο να μπούνε οι βάσεις για συνεργασία ετερογενών δυνάμεων για την ανατροπή του αστικού φιλελεύθερου καπιταλιστικού κόσμου και των ψεύτικων αξιών του. Επίσης επηρέασε και κόσμο μέσα σε διάφορες ομάδες και οργανώσεις και βοήθησε να διαμορφωθεί όπως και να απεγκλωβιστεί από τις αδιέξοδες λογικές μια γενιά Ελλήνων Σοσιαλιστών Εθνικοεπαναστατών, που έπαιξε ενεργό ρόλο στη συνέχεια μέχρι και σήμερα.

Το «Γαμμάδιον» , συνέβαλε σημαντικά σε μια διαφορετική περίοδο. Ήταν η περίοδος που κάποιοι , μετά από μακρόχρονη προσπάθεια , είχαν φτάσει στο σημείο να απαξιώσουν και να ρεζιλέψουν πλήρως τις ιδέες του Εθνικιστικού Σοσιαλισμού και γενικότερα του κοινωνικού εθνικισμού στα μάτια όλης της Ελληνικής νεολαίας και του λαού γενικά και να στείλουν πάρα πολύ κόσμο σπίτι του ή να τον κάνουν να φοβάται να έρθει σε επαφή με άτομα που σχετίζονταν με τις ιδέες αυτές. Βλέπετε ήταν και οι φήμες για παρακράτος , για συμμορίες , ληστείες , για θαυμαστές της Αμερικανοκίνητης χούντας κλπ όπως και διάφοροι που συνειδητά προσπαθούσαν να συσχετίσουν τις ιδέες του εθνικιστικού σοσιαλισμού με τέτοια πράγματα με σκοπό να τις απαξιώσουν.

Την ίδια περίοδο κάποιοι προσπάθησαν επίσης και κατάφεραν μερικώς να αναβιώσουν το λείψανο μιας τελειωμένης μορφής ακροδεξιάς , αυτή της ΝΑΤΟικής ακροδεξιάς υπηρέτη των σχεδιασμών του Σιωνισμού και των Αμερικάνων στα Βαλκάνια, μια ακροδεξιά άκρως αντιλαϊκή αντεργατική και παρακρατική , και να εμφανίσουν αυτό το νεοταξικό ΚΥΠατζίδικο μόρφωμα ως δήθεν «επαναστατικό» ρεύμα ενάντια ….στη «νέα τάξη». Μαζί με αυτό, την ίδια περίοδο γεννήθηκε ένα ρεύμα «δημοκρατικής» «αντιφασιστικής» νεοταξικής κοινοβουλευτικής ακροδεξιάς , ενώ οι μαγαζάτορες από τις τελευταίες ομάδες μαγαζιά με αναφορές σε επαναστατικούς κοινωνικούς εθνικισμούς και σοσιαλισμούς , προσπάθησαν να τα κλείσουν, να ενσωματωθούν στα διάφορα αστικά δήθεν «εθνικά» ρεύματα νομίζοντας ότι έτσι θα κατάφερναν να βάλουν ταφόπλακα στον Ελληνικό Εθνικιστικό Σοσιαλισμό μια για πάντα.


Το σχέδιο όμως δεν τους βγήκε…


Το Γαμμάδιον είχε το χαρακτηριστικό ότι εκατοντάδες νέοι διάβασαν και κατάλαβαν για πρώτη φορά στη ζωή τους τι πραγματικά είναι ο εθνικοσοσιαλισμός , όπως και για άλλα επαναστατικά εθνικιστικά ρεύματα , τον εθνομπολσεβικισμό , τον εθνοαναρχισμό , το Φαιοκόκκινο μέτωπο , όπως και για τα επαναστατικά κινήματα σε διάφορες χώρες του κόσμου και την ιστορία τους.

Βρήκε μεγάλη απήχηση στη νεολαία και μάλιστα σε όλους τους ιδεολογικούς και πολιτικούς χώρους και συνέβαλε ουσιαστικά να γκρεμιστεί σε μεγάλοι βαθμό ο μύθος της ακροδεξιάς που είχε μεταμφιεστεί και προσπαθούσε να παρουσιάσει τον εαυτό της ως «διέξοδο». Τους βοήθησε να καταλάβουν ότι ο επαναστατικός κοινωνικός εθνικισμός δεν έχει καμιά σχέση με ότι του παρουσίαζαν οι νεοταξίτες ψευτοαριστεροί μαζί με τους δήθεν εχθρούς τους ,διάφορους ακροδεξιούς Αμερικανοτσολιάδες ψευτοΕλληνόψυχους που εμφανίζονταν με τη βιτρίνα του «εθνικισμού».

Τους βοήθησε να καταλάβουν επίσης ότι τελικά διάφοροι χρησιμοποίησαν το όνομα εθνικιστικών και σοσιαλιστικών ρευμάτων , με σκοπό να χρησιμοποιήσουν την όποια έλξη και αίγλη που έβρισκαν αυτά τα ρεύματα στη νεολαία, ως βιτρίνα απλώς για να βρούνε κόσμο, ενώ το πολιτικό περιεχόμενο που προωθούσαν όπως και η στάση ζωής , η αισθητική και η νοοτροπία τους καμιά σχέση δεν είχε με αυτές τις ιδέες αλλά πολλές φορές βρίσκονταν μάλιστα στον αντίποδά τους.

Βοήθησε επίσης να καταλάβουν άνθρωποι από κάθε ιδεολογική αφετηρία , ότι ο πραγματικός εχθρός τους δεν είναι οι ομάδες με κάποια άλλη ιδεολογία , αλλά ότι αυτή η ιστορία ήταν στημένο παιχνίδι του συστήματος που καλλιεργούν κάποιοι και από τα «μέσα» σε διάφορους χώρους, γιατί θέλουνε αντί η νεολαία να χτυπάει στο σύστημα , να χωρίζεται σε ομάδες που να συγκρούονται μεταξύ τους και να μένει έτσι το σύστημα αλώβητο.


Αξίζουν λοιπόν συγχαρητήρια σε όσους συνεισέφεραν να βγουν και να διαδοθούν αυτά τα τεύχη του «Γαμμάδιον», διότι χωρίς καθόλου οικονομικά μέσα , κρυφούς «πατρόνες» κλπ και αφιερώνοντας απλά λίγο ως περισσότερο από τον ελεύθερο χρόνο τους , κάποιοι ανένταχτοι με ποικίλες ιδεολογικές αφετηρίες και μόνο κίνητρο να εκφράσουν απλά τις ιδέες τους , τελικά προσέφεραν και ακόμα προσφέρουν μέσα από τα κείμενά τους πάρα πολλά, ίσως περισσότερα από ότι και οι ίδιοι είχαν αρχικά φανταστεί.


Σήμερα , στην εποχή του «ευρυζωνικού» Ίντερνετ , νομίζω ότι πρέπει τόσο το «Γαμμάδιον» όσο και το «Αντίδοτο» όπως και άλλα περιοδικά και Fanzines αλλά και διάφορα βιβλία που αρκετά από αυτά πλέον είναι πολύ δύσκολο να τα βρει κάποιος , θα πρέπει να μετατραπούν σε ηλεκτρονική μορφή και να διακινηθούν , ώστε να γίνουν προσβάσιμα και στις επόμενες γενιές , διότι το περιεχόμενό τους είναι πάντα επίκαιρο και ουσιαστικό !


8. Οι κατηγορίες της αστικής ακροδεξιάς και κάποιων αυτοαποκαλούμενων «ορθόδοξων» δήθεν Εθνικιστών είναι ότι η αριστερή έκφραση των Σοσιαλιστών Εθνικιστών διακατέχεται από ιδεολογική σύγχυση… ενώ δεν λείπουν εκ μέρους κάποιων σε μορφή "κατηγορίας" οι εκφράσεις "μαρξιστοναζί" , "οπορτουνιστές" κλπ.

Δεν παραλείπουν να αναφερθούν σε αυτούς ως Στρασσερικούς και Εθνικομπολσεβίκους.

Ποια είναι η δική σου απάντηση ;


Οδ : Θα απαντήσω πρώτα στους καλοπροαίρετους και θα αφήσω τους ακροδεξιούς και τους προβοκάτορες για το τέλος. Η ενότητα στη δράση , η κοινή δράση και παρέμβαση πάνω σε συγκεκριμένα ζητήματα , προφανώς δεν απαιτεί να έχουν όσοι συμμετέχουν την ίδια ακριβώς ιδεολογική , φιλοσοφική και ιστορική θεώρηση των πραγμάτων. Το να δρας μαζί με ανθρώπους που έχουν διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες από σένα, αλλά υπάρχει ταύτιση απόψεων πάνω στα περισσότερα σύγχρονα και άμεσα ζητήματα κοινωνικά και εθνικά που μας απασχολούν, δεν σημαίνει ότι βρίσκεσαι σε ιδεολογική σύγχυση ανάμεσα σε διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα, σημαίνει ακριβώς το αντίθετο.

Σε ιδεολογική σύγχυση βρίσκονται όσοι νομίζουν ότι τα Εθνικοεπαναστατικά κινήματα σε κάθε χώρα του κόσμου που ήταν μάλιστα και πλατειές κοινωνικές πλειοψηφίες σε αυτές τις χώρες, δεν αποτελούνταν από πλατειά κοινωνικά λαϊκά στρώματα , που εκτός από την όποια ιδεολογική πρωτοπορία στην πλειοψηφία τους στηρίζονταν στον αγώνα ανθρώπων που δεν είχαν διαβάσει ποτέ ούτε ένα σχετικό ιδεολογικό βιβλίο , αλλά νομίζουν ότι αποτελούνταν μόνο από ανθρώπους που ήταν πλήρως καταρτισμένοι ιδεολογικά, και ότι είχαν πλήρη ιδεολογική ταύτιση μεταξύ τους και πλήρη γνώση από κάποιο «ορθόδοξο» ιδεολογικό ρεύμα !

Όταν κάθε μέρα διαλύονται τα πάντα γύρω μας , κάθε τι εθνικό όπως και κάθε δικαίωμά μας στην εργασία , την υγεία, την ασφάλιση κλπ, υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι επειδή είναι ιδεολογικά «ορθόδοξοι» δεν μπορούν και δεν θέλουν να έχουνε κοινή δράση με εκείνους που ανοιχτά θέλουν να παλέψουν και να αντισταθούν στα παραπάνω, διότι ο ένας τους φαίνεται λίγο παραπάνω «στρασσερικός», ο άλλος ολίγον «εθνομπολσεβίκος» και άλλα τέτοια.

Μα αν δεν μπορούν να έχουν κοινή δράση ούτε με αυτούς που είναι κοινωνικοί εθνικοεπαναστάτες , τότε τι κοινή δράση μπορούν να έχουν με την εργατική τάξη ως κοινωνικό στρώμα , που «ιδεολογικά» η μεγάλη πλειοψηφία της δεν έχει ιδέα τι είναι όλα αυτά ;

Καμία απολύτως. Εκτός αν νομίζουν ότι για να παλέψουν μαζί με τους ανέργους και τους εργάτες ενάντια στον καπιταλισμό αλλά και για να διαμορφωθεί εθνικοεπαναστατικό εργατικό κίνημα στην Ελλάδα θα πρέπει πρώτα να κάτσουν όλα τα εκατομμύρια της Ελληνικής εργατικής τάξης , από τον άνεργο μέχρι την καθαρίστρια να κατανοήσουν ποιες ακριβώς είναι οι ιδεολογικές διαφορές κάποιου δήθεν «ορθόδοξου» ρεύματος από τους «στρασσερικούς» , τι διαφορά έχουν οι απόψεις του Ντούγκιν από του Λιμόνοφ , πόσα παιδιά είχε η Μάγδα Γκαίμπελς και ποια ήταν η ακριβής φυλετική προέλευση των Μινωιτών.

Ναι υπάρχουν ιδεολογικές , φιλοσοφικές και ιστορικές διαφορές ανάμεσα σε «ορθόδοξους» και «στρασσερικούς», όπως και ανάμεσα σε «στρασσερικούς» και «εθνομπολσεβίκους» κλπ. Η προβολή τέτοιων διαφορών σαν επιχείρημα που δήθεν «εμποδίζει» την κοινή δράση απέναντι στα σημερινά συγκεκριμένα εθνικά και κοινωνικά προβλήματα που δημιουργεί ο καπιταλισμός , είναι για τον εργάτη που στη ζωή του αντιμετωπίζει τα προβλήματα με την ανεργία και τους μισθούς των 700 Ευρώ , αντίστοιχου ενδιαφέροντας με το τι διαφορά έχει το ΜΛ-ΚΚΕ από το ΚΚΕ (μλ).

Είναι εμφανές ότι σε όσες περιπτώσεις αυτή η προβολή των ιδεολογικών διαφορών για παρεμπόδιση της κοινής δράσης δεν γίνεται σκόπιμα ή προβοκατόρικα , πρόκειται για αφέλεια και αυτισμό και μάλιστα με συνειδητό ρόλο ότι δεν υπάρχει καμιά προοπτική και σκοπός για ανάπτυξη κάποιου κινήματος , ούτε καμιά διασύνδεση με την εργατική τάξη , τους ανέργους , τους αγρότες και λαϊκά στρώματα , αλλά για μια απλή παρέα δέκα το πολύ είκοσι ατόμων που ζουν στο μικρόκοσμό τους και είτε λύνουν μοναχοί τους όλα τα μυστήρια του σύμπαντος είτε σε άλλες περιπτώσεις απλά πίνουνε όλοι μαζί μπύρες.

Αντίθετα με αυτά , τα λαϊκά Εθνικοεπαναστατικά κινήματα σε όλο τον κόσμο είχανε βάση εργάτες και αγρότες με κινηματική διάσταση και συσπείρωση και κοινή δράση σε επίπεδο κοινωνικής τάξης. Οι εργάτες που ξεκίνησαν και αποτέλεσαν μαζικά εθνικά και επαναστατικά λαϊκά κινήματα ανεξάρτητα με το που κατέληξε καθένα τελικά , από την ΕΟΚΑ , την Κούβα , την Κορέα , μέχρι τη Γερμανία την Ιταλία ή όπου αλλού θέλετε , δεν ήτανε ούτε «πλήρως καταρτισμένοι και ιδεολογικά ορθόδοξοι» σοσιαλιστές, εθνικιστές ή οτιδήποτε.

Ήτανε απλοί άνθρωποι που έβλεπαν ποιο ήτανε το κοινό ταξικό και εθνικό συμφέρον τους, με ποιους είναι και σε ποιους είναι ενάντια και ενάντια σε ποιον παλεύουν συγκεκριμένα. O κοινωνικός εθνικοεπαναστάτης λοιπόν ανήκει είναι αυτός που μπορεί και καταφέρνει να δραστηριοποιήσει και να συσπειρώσει τις μάζες και να τις πάρει με το μέρος του, να τις πείσει να παλέψουν για τον σκοπό που και ο ίδιος υπηρετεί και όχι αυτός που τις διώχνει μακριά του επειδή τις θεωρεί ιδεολογικά «αστοιχείωτες» επειδή δεν έχουν κατανοήσει ή έχουν σε κάποια ζητήματα διαφορετική άποψη από το δικό του φιλοσοφικό και ιστορικό φάσμα αντιλήψεων.

Το να φοράει κάποιος άρβυλα , να διαβάζει βιβλία, να ακούει κάποια είδη μουσικής και να κάνει εκδρομές και φιλοσοφικές συζητήσεις ή και συγκεντρώσεις και ομιλίες με τους φίλους του παρέα και ακροατήριο, από μόνο του δεν είναι αυτό τίποτα το επαναστατικό , είναι απλά ένα εναλλακτικό Lifestyle. Και εμένα μου αρέσουν οι προηγούμενες δραστηριότητες , όμως επαναστατική είναι η δράση που επιδιώκει και καταφέρνει να πείθει τις μάζες να παλέψουν στο πλευρό της επανάστασης, και μέσα από αυτή τη διαδικασία είναι που αποκτά και ο καθένας και βιωματική εμπειρία και ιδεολογική κατάρτιση. Η θεωρία δεν προηγείται της δράσης , ούτε η δράση της θεωρίας. Αυτά πάντα τα αναπτύσσει καθένας ταυτόχρονα , μέσα από το ένα βοηθιέται και αντιλαμβάνεται καλύτερα και αναπτύσσει το άλλο.

Το ποια διαφορετική μορφή , τροπή και κατάληξη είχε το κίνημα σε κάθε χώρα , ήτανε λόγω των διαφορετικών κοινωνικών γεωγραφικών και ιστορικών συνθηκών και τις χρονικής στιγμής που έγινε το κίνημα σε κάθε χώρα όπως και το αποτέλεσμα το που κατέληξε και πως αναπτύχθηκε εκεί μέσα η ταξική πάλη και μετά και πριν την επανάσταση. Μπορεί οι ιδέες του Σοσιαλιστικού Εθνικισμού να είναι ίδιες και διαχρονικές , όμως σε κάθε χώρα όπου υπήρχαν Σοσιαλιστικά Εθνικοεπαναστατικά κινήματα , η συγκεκριμένη μορφή και εξέλιξη που πήραν , ήταν διαφορετική , και εξαρτήθηκε από τους παραπάνω παράγοντες. Ποια λοιπόν θα είναι η συγκεκριμένη μορφή που θα πρέπει να ονομάζουμε «ορθόδοξο» ρεύμα στην Ελλάδα του σήμερα και ποιο θα πρέπει να ονομάζουμε «ορθόδοξο» ρεύμα όταν θα γίνει η επαναστατική διαδικασία ;

Και αν θεωρήσουμε ως «ορθόδοξο» «εθνικοσοσιαλισμό» αυτό που εμφανίστηκε στη Γερμανία , η αλήθεια είναι ότι το NSDAP θεμελιώθηκε και χτίστηκε πάνω σε χιλιάδες εργάτες και αγρότες που εμπνεύστηκαν από τις απόψεις αυτού του «αριστερού» και «στρασσερικού» ρεύματος , ενώ αργότερα επικράτησε η «δεξιά» πτέρυγα και η πολιτική αυτή αλλοιώθηκε, έχοντας την κατάληξη που είχε.

Αν θεωρήσουμε λοιπόν ως «ορθόδοξο» ρεύμα αυτό που αποτέλεσε τον ιδεολογικό και πολιτικό πυρήνα πάνω στο οποίο πάτησε η άνοδος του NSDAP, ορθόδοξο ρεύμα είναι το Στρασσερικό , ενώ το άλλο που κάποιοι αποκαλούν «ορθόδοξο» είναι η μετάλλαξη και αλλοίωσή του. Αν θεωρήσουμε επίσης ως «ορθόδοξο» αυτό το ρεύμα το οποίο επιβεβαιώθηκε και δικαιώθηκε ιστορικά, και πάλι το «ορθόδοξο» ρεύμα είναι το Στρασσερικό.

Η ουσία του ζητήματος όμως δεν είναι ποιος θα λέγεται «ορθόδοξος» και ποιος «ανορθόδοξος». Υπάρχουν σήμερα ένα σωρό αυτοαποκαλούμενοι «ορθόδοξοι» «εθνικιστές «σοσιαλιστές» με τελείως διαφορετικές και αντίθετες απόψεις μεταξύ τους. Ας τους χαρίσουμε το δικαίωμα να είναι λοιπόν όλοι αυτοί ταυτόχρονα οι «ορθόδοξοι» και εμείς οι «μη ορθόδοξοι». Η ουσία του ζητήματος όμως είναι , αν παλεύει κανείς να ανατρέψει τον καπιταλισμό ή αν μιλά για «εθνικισμούς» στα πλαίσια του συστήματος. Αν μιλά για κοινωνικοποίηση των σημαντικών κλάδων της παραγωγής , για σπίτια στους άστεγους και γη στους άκληρους αγρότες και σχεδιασμένη προγραμματισμένη παραγωγή στη βάση της λαϊκής κοινότητας με βάση της ανάγκες τις ίδιας της κοινότητας, αν μιλά για πραγματική αξιοκρατία και έλεγχο και της παραγωγής από το λαό και όχι από κληρονομικές , οικονομικές ή γραφειοκρατικές κάστες.

Ή αντίθετα αν μιλά για ένα «εθνικοσοσιαλιστικό» κράτος που οι ντόπιες μεγάλες ιδιωτικές εταιρείες θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι με την κυβέρνηση και θα προγραμματίζουν μαζί την οικονομία όπως τους βολεύει , ή και τις στρατιωτικές τους επεμβάσεις σε γειτονικές χώρες , και η καπιταλιστική ντόπια άρχουσα τάξη θα παραμείνει στη θέση της , την οποία βέβαια κατέχει με μη αξιοκρατικό και φυσικό τρόπο , δίνοντας στο λαό κάθε φορά ότι μερίδιο της παραγωγής η ίδια θέλει και απαγορεύοντας κάθε εργατική διεκδίκηση και ταξική πάλη.

Εάν το τελευταίο το ονομάζουν «ορθόδοξο» «εθνικοσοσιαλισμό», εγώ το νομίζω ΔΕΞΙΑ μετάλλαξη του Εθνικοσοσιαλισμού , μια μορφή μεταλλαγμένου φασισμού σε ακροδεξιά κατεύθυνση που το πρώτο για το οποίο ενδιαφέρεται είναι να μη χάσουν τις θέσεις και τα κέρδη τους οι ντόπιοι πλουτοκράτες, και μάλιστα να τα αυξήσουν με κάθε δυνατό τρόπο.

Δεν είναι λοιπόν τυχαίο , ότι τα περισσότερα από αυτά τα οποία είπες στην ερώτηση, περί «ορθόδοξου» εθνικοσοσιαλισμού και περί «αριστερής» έκφρασης που δήθεν βρίσκεται σε κάποια «σύγχυση» εγώ όλα αυτά τα χρόνια συνήθως δεν τα ακούω από εθνικοσοσιαλιστές κλπ , αλλά από ακροδεξιούς αστούς , που εμφανίζονται ως ανένταχτοι αλλά που τα τελευταία χρόνια ψηφίζουν το ΛΑΟΣ.


Είτε λοιπόν αυτοί βρίσκουν τον Καρατζαφέρη πιο κοντά στις «ορθόδοξες» ιδέες του Σοσιαλιστικού Εθνικισμού από ότι βρίσκουν τους Στρασσερικούς που είναι σε «σύγχυση» , είτε απλά μας κοροϊδεύουν.


Δεν είναι τυχαίο ότι το ζήτημα με τις δήθεν «ανησυχίες» για το «τι θα γίνει μετά» όταν συνεργαστούν «ετερογενείς» δυνάμεις και διάφορα περί δήθεν «ιδεολογικής σύγχυσης» τις έχω ακούσει και τις ακούω συνέχεια από συγκεκριμένο δήθεν ανένταχτο «ελληνόψυχο» άτομο που κινείται χρόνια στο «χώρο» ως προβοκάτορας και ΡΟΥΦΙΑΝΟΣ , μπαινοβγαίνει καθημερινά σε φόρουμ με διάφορα ψευδώνυμα για να προβοκάρει , απειλεί συντρόφους και διαθέτει «άκρες» , χρηματοδότηση και στήριξη , για να έχει ως επάγγελμα το να κάνει αρκετές ομάδες «άνω κάτω» προσπαθώντας να διαλύσει κάθε προσπάθεια που βγαίνει έξω από τα όρια του αστικού κοινοβουλευτισμού ή μιας ακροδεξιάς χούντας.


Θα απαντήσω όμως και στο επιχείρημα ότι δεν πρέπει να υπάρχει συνεργασία εφόσον υπάρχουν ιδεολογικές διαφορές , λαμβάνοντας όπως λένε υπόψη το τι θα γίνει «μετά» , εφόσον θα καταφέρουν οι συνεργαζόμενες δυνάμεις να ανατρέψουν τον καπιταλισμό.


Πρώτον , ένα απλό παράδειγμα. Έστω ότι δύο άτομα κατέχουν ένα κοινό σπίτι , και ότι έχουν μεταξύ τους διαφορετική άποψη για το πώς θα πρέπει να γίνει η ανακαίνιση του σπιτιού , τι χρώμα να το βάψουνε και που θα πρέπει να χτιστεί ένα καινούριο μπαλκόνι. Έστω ότι το σπίτι παίρνει φωτιά. Παίρνει ο ένας ένοικος τον κουβά και αρχίσει να σβήνει , και ο άλλος του ζητά να βοηθήσει να τη σβήσουνε μαζί. Τι πρέπει να κάνει ο πρώτος ένοικος ; Όποιος απαντήσει ότι πρέπει να διώξει τον δεύτερο , να μην τον αφήσει να τον βοηθήσει να σβήσουν τη φωτιά, γιατί αυτό που εκείνη τη στιγμή προέχει είναι «τι θα γίνει μετά» αν καταφέρουν τελικά μαζί να σώσουν το σπίτι, θα πρέπει να πάσχει από νοητική καθυστέρηση. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, το σπίτι που καίγεται , λέγεται Ελλάδα , είναι η κοινωνία και το έθνος που ζούμε. Ας σώσουμε πρώτα λοιπόν το σπίτι μας, και ας δούμε τότε τι το κάνουμε «μετά».

Αλλά σε σχέση με το «μετά», είναι σαφές ότι στην ουσία όλα τα συνεργαζόμενα διαφορετικά ιδεολογικά ρεύματα , συμφωνούμε ότι παλεύουμε για μια κοινωνία με κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά που επίσης ανέφερα πιο πάνω. Από κει και πέρα οι όποιες διαφορετικές ιδεολογικές και φιλοσοφικές αφετηρίες, δεν θα παίξουν ιδιαίτερο ρόλο στο να υπάρξει συμφωνία ευρύτερης κοινωνικής αποδοχής σε συγκεκριμένα πρακτικά ζητήματα. Αν υπάρχει κάποιος που λέει ότι ξέρει από τώρα ποιες ακριβώς συγκεκριμένα διαφορές θα έχουν όχι πάνω στη φιλοσοφία , την κοσμοθεωρία και τις ιστορικές καταβολές τους, διότι αυτά είναι γνωστά αλλά δε δημιουργούν πουθενά πρόβλημα , αλλά πάνω στα συγκεκριμένα πρακτικά ζητήματα της καθημερινότητας οι «εθνομπολσεβίκοι» με τους «στρασσερικούς» μετά την … επανάσταση στην Ελλάδα , όταν θα γίνει , καλύτερα είναι να πάει να γράφει προφητικά βιβλία και να τα πουλάει στις εκδόσεις του τηλέμπορα , γιατί σχέση με την πολιτική σίγουρα δεν έχει.

Όσον αφορά τα περί ασυμβατότητας του «εθνοαναρχισμού», με τον εθνικιστικό σοσιαλισμό πάνω σε πρακτικά ζητήματα για το τι θα γίνει «μετά» , ο εθνικιστικός σοσιαλισμός όχι μόνο δεν έχει πρόβλημα να υπάρχουν κάποιες αυτοδιαχειριζόμενες εθνοαναρχικές κολλεκτίβες και κοινότητες , αντίθετα μάλιστα αυτή η ιδέα είναι πάρα πολύ κοντά στον πυρήνα των ιδεών μας, για παράδειγμα σκεφτείτε τις θέσεις του όσον αφορά τη ζωή την ανάπτυξη της ζωής στην περιφέρεια σε αρμονία με τη φύση και το ζήτημα της κολεκτιβοποίησης και συνεταιριστικοποίησης τομέων της παραγωγής.


9. Από την αρχή λειτουργίας του Μαύρου Κρίνου συνεχίσαμε με αμείωτη ένταση την πολεμική εναντίον της ακροδεξιάς και της νεοταξικής αριστεράς.

Πιστεύεις ότι είναι χρέος κάθε νοήμονα συντρόφου να ξεσκεπάζει σε κάθε ευκαιρία αυτά τα δύο δίδυμα αδερφάκια του συστήματος ;

Τι μπορούμε να πετύχουμε μακροπρόθεσμα με αυτή την τακτική ;


Οδ : Η παγκόσμια άρχουσα τάξη , εκτός από την κυρίαρχη πολιτική , κατασκευάζει και τις δήθεν αντιστάσεις. Έχει πάρει όλο τον πυρήνα των αλλαγών που προωθεί η νέα τάξη πραγμάτων και προσπαθεί να τον παρουσιάσει ως «προοδευτικό». Κάνει κάποιους που νομίζουν ότι παλεύουν σε κάποια εναλλακτική κατεύθυνση από τη σημερινή, όχι μόνο να μην παλεύουν ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές, αλλά να τις διεκδικούν και ως αιτήματα, με το επιχείρημα ότι αυτές δήθεν καταπολεμούν τον «εθνικισμό». Ως κύριος εχθρό της εργατικής τάξης και το κύριο πρόβλημα σήμερα εμφανίζουν τον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό» και στρατολογούν μάζες για να τους καταπολεμήσουν , ενώ ως «εθνικισμό» και «ρατσισμό» αποκαλούν κάθε διαφορετική άποψη από τις πολιτικές της ιμπεριαλιστικές νέας τάξης πραγμάτων για την επίθεση της στους λαούς και την πλήρη μετατροπή τους σε σύγχρονους σκλάβους.

Τις πολιτικές της νέας τάξης πραγμάτων όμως δεν τις δημιουργούν «εθνικιστές» αλλά αντιεθνικιστές «διεθνιστές» και στην πραγματικότητα η νεοταξική αριστερά αποτελεί το κυρίαρχο κίνημα ιδεολογικής και φυσικής καταστολής απέναντι σε όσους αντιστέκονται στη νέα τάξη πραγμάτων.

Όμως ποιος είναι ο τρόπος να πείσουν όλους αυτούς τους ηλίθιους , ότι ο εχθρός τους σήμερα είναι ο εθνικισμός και όχι η ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων ; Πραγματικά δεν θα υπήρχε εύκολος τρόπος, αν δεν υπήρχε η ακροδεξιά. Άσκοπες επιθέσεις σε μετανάστες και κάποιους που τους έμοιαζαν «αριστεροί» , μαζί με άσχετα γεγονότα που παρουσιάστηκαν από «δημοσιογράφους» και νεοταξικές ομάδες ως δήθεν «ρατσιστικές» και «εθνικιστικές» επιθέσεις , κατάφεραν να κατασκευάσουν μια πλαστή εικόνα ότι όποιος αντιστέκεται στη νέα τάξη και τη χρησιμοποίηση των μεταναστών στη σύγχρονη εργατική και κοινωνική σκλαβιά και τη διάλυση των κοινωνικών ιστών, είναι αυτόματα «επικίνδυνος», «τραμπούκος» , «απάνθρωπος» και «χαμηλής νοημοσύνης».

Η ακροδεξιά ταυτίζονταν παλαιότερα με τον αστικό «εθνικισμό», δηλαδή της διεκδικήσεις της ντόπιας αστικής τάξης απέναντι σε άλλους λαούς και τη συσπείρωση όλου του λαού γύρω από τα συμφέροντα της αστικής τάξης που ονόμαζαν «συμφέροντα του έθνους». Σήμερα όμως ακροδεξιά και εθνικισμός σε χώρες όπως η Ελλάδα είναι ξεκάθαρα έννοιες αντίθετες , διότι κάποιος που στηρίζει ένα σύστημα που από τη φύση του διαλύει και χτυπάει με κάθε τρόπο την εθνική ανεξαρτησία , την ίδια την εθνική υπόσταση και μετατρέπει τους λαούς σε σκλάβους εργάτες της πλουτοκρατίας, κάποιος που στηρίζει διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς κατοχής της χώρας , δε μπορεί να λέγεται εθνικιστής. Όμως τόσο η ίδια η ακροδεξιά όσο και η νεοταξική αριστερά παρουσιάζουν το ψέμα ότι ακροδεξιά και κοινωνικός εθνικισμός , που είναι τα ακριβώς αντίθετα άκρα, ταυτίζονται.

Έτσι η ακροδεξιά λειτουργεί ως καρικατούρα για να διώχνει μακριά από, τον κοινωνικό εθνικισμό και τις ιδέες περί εθνικής ανεξαρτησίας και λαϊκής κυριαρχίας το μεγαλύτερο κομμάτι του πληθυσμού και ιδιαίτερα της νεολαίας και να τα σπρώχνει στην αγκαλιά της νεοταξικής αριστεράς.

Διότι , εκτός από τις πολιτικές θέσεις τις ακροδεξιάς, που είναι απεχθέστατες για τη νεολαία , και όλη η αισθητική της, η ιστορία με τις εξορίες στην Μακρόνησο και τη Γυάρο , τα βασανιστήρια της χούντας των Απριλιανών και του ΕΑΤ -ΕΣΑ , οι δολοφονίες απεργών από ακροδεξιές κυβερνήσεις και ένα σωρό πράγματα που γίνονταν στη χώρα μας από μαριονέτες των Άγγλων , των Αμερικάνων και των Σιωνιστών, σίγουρα όχι μόνο δεν μπορούν να αποτελέσουν έλξη για τη νεολαία αλλά ακριβώς το αντίθετο.

Και όπως πολύ σωστά είχα διαβάσει σε κάποιο από τα blog σας , ούτε οι ΝΑΤΟικοί Robocop μπροστά στην Αγιά Σοφιά και οι φωτογραφίες με μπάτσους και ΜΑΤ μπορούν να αποτελέσουν πόλο έλξης με τη νεολαία. Όμως ακριβώς για αυτό το λόγο τα βάζουν αυτά ! Για να απωθούν τη νεολαία και να τη σπρώχνουν στην αγκαλιά της νεοταξικής αριστεράς. Η αυτό δυσφήμιση του κοινωνικού εθνικισμού είναι από τους κύριους ρόλους της ακροδεξιάς.


Υπάρχει όμως και η έτερο δυσφήμιση του εθνικισμού , που ταυτόχρονα λειτουργεί ως προβολή και «αρνητική» διαφήμιση της ακροδεξιάς. Αν πάρετε τις εφημερίδες της νεοταξικής αριστεράς , η ακροδεξιά έχει καθημερινά την «τιμητική της» στην αρνητική διαφήμιση. Η νεοταξική αριστερά προσπαθεί να τραβήξει και να εγκλωβίσει κόσμο, να τον βάλει να παλέψει όχι ενάντια στο σύστημα αλλά ενάντια σε όσους αντιστέκονται και παράλληλα να ευτελίσει τον εθνικισμό. Γι αυτό πρώτα ταυτίζει τον εθνικισμό με τις ακροδεξιές καρικατούρες και μαριονέτες και μετά τις παρουσιάζει και ως «μπαμπούλα» για τους ηλίθιους , ανοίγοντας την αγκαλιά της για να τους «σώσει» από το «μπαμπούλα» και να τους μετατρέψει σε ανεγκέφαλα πιόνια της νέας τάξης πραγμάτων. Με αυτό τον τρόπο διαφημίζει και τους ακροδεξιούς και τους δίνει ερείσματα για να συσπειρώνουν και αυτοί κόσμο ! Το ένα χέρι νίβει το άλλο και τα δύο το σύστημα.

Στον κεντρικό πυρήνα θέσεων της ακροδεξιάς σήμερα είναι οι πολιτικές του συστήματος , του εγκλωβισμού της χώρας σε υπερεθνικούς ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, και μια ψεύτικη «επεκτατική» προπαγάνδα για επιθέσεις σε γειτονικές χώρες που χρησιμοποιείται από το ΝΑΤΟ για να μπορεί να παρέχει «προστασία» ως αυτόκλητος νταβατζής σε κάθε χώρα από την ακροδεξιά «απειλή» της απέναντι χώρας. Εικονικές «απειλές» που και στις δύο πλευρές τις στηρίζει , χρηματοδοτεί και προωθεί το ίδιο το ΝΑΤΟ , ακριβώς για να μπορεί να παίζει μετά το ρόλο του νταβατζή και να υποτάσσει ακόμη περισσότερο τις δύο χώρες στα σχέδια της νέας τάξης και των Σιωνιστών.

Βέβαια αυτές οι απειλές μπορούν να γίνουν και υπαρκτές , μόνο εφόσον δημιουργηθεί σε κάποια χώρα κάποια κυβέρνηση αντίθετη με τα συμφέροντα των ιμπεριαλιστών, οπότε το ΝΑΤΟ θα χρησιμοποιήσει τις μειονότητες και την ακροδεξιά από τις γειτονικές χώρες για να εισβάλλει και να την ανατρέψει. Δείχνουν στους Σκοπιανούς τους χάρτες και τα εξώφυλλα του «Στόχου» για «σύνορα με τη Σερβία» και δείχνουν στους Έλληνες τους χάρτες τις ακροδεξιάς των Σκοπίων , με αποτέλεσμα τελικά και τα δύο κράτη να νομιμοποιούνται να δείχνουν ακόμα μεγαλύτερη υποτέλεια στο ΝΑΤΟ ως νταβατζή τους.

Στην Ελλάδα μάλιστα είχαμε κάποιους από το χώρο της ακροδεξιάς που παρουσίασαν ως «λύση» στα εθνικά μας θέματα την ακόμα μεγαλύτερη υποτέλεια στο ΝΑΤΟ και τους Αμερικάνους , που για να μας «ανταποδώσουν» θα πάρουν το δικό μας μέρος περισσότερο από ότι των γειτονικών χωρών.

Αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε και σε κείμενο του Χρίστου Χαρίτου , που προσπαθούσαν να μας τον παρουσιάσουν ως «εθνικιστή» και μας καλούσαν να τον ψηφίσουμε, ο οποίος πρότεινε μεταξύ άλλων σε πρόσφατο τεύχος του περιοδικού Patria ( που φιλοξένησε στο ίδιο τεύχος και αρκετά κείμενα με την αντίθετη άποψη από του Χαρίτου ) , ως «λύση» στα «εθνικά» θέματα την μεγαλύτερη υποταγή μας στους Αμερικάνους και το χτύπημα του Αντιαμερικανισμού και γέφυρες επικοινωνίας των Ελλήνων εθνικιστών με την «πατριωτική» Αμερικάνικη δεξιά … του θείου Σάμ !

Την ίδια στιγμή ακριβώς το ίδιο έλεγε και η ακροδεξιά των Σκοπίων στο εσωτερικό της δικής της χώρας...

Ακροδεξιά και νεοταξική αριστερά λοιπόν προωθούν με το δικό τους τρόπο τα συμφέροντα και τους σχεδιασμούς της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης σε κάθε χώρα , και ταυτόχρονα η μια παρουσιάζεται ως δήθεν αντίπαλο δέος της άλλης. Έτσι η ύπαρξη της κάθε μιας, στην ουσία προωθεί , βοηθά και αποτελεί απαραίτητο συστατικό για την ύπαρξη και την ανάπτυξη της άλλης !

Πρόκειται ουσιαστικά για δίδυμα αδέλφια κατασκευασμένα από το σύστημα , που έχουν χωρίσει σε δυο κομμάτια κάποιο κόσμο που θα θελε να αντιδράσει απέναντι στο σύστημα. Αντί να παλεύει ενάντια στο σύστημα , εγκλωβίζουν τον κόσμο σε αυτά τα δίδυμα αδέλφια και τους βάζουν να παλεύουν μεταξύ τους, έχοντας ως σημαία τους η κάθε πλευρά διαφορετικές οπτικές και κομμάτια από τις θέσεις και τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ, του Σιωνισμού , του συστήματος και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων !

Οι καπιταλιστές , γνώστες αυτής της κατάστασης που κατασκεύασαν οι ίδιοι και το πολιτικό και δημοσιογραφικό υπηρετικό τους προσωπικό , τρίβουν τα χέρια τους από χαρά , και διασκεδάζουν πολύ με ότι πράττουν τα δύο δίδυμα αδέλφια ! Ναι δυστυχώς, η υποτιθέμενη «αντίσταση» στο σύστημα από αυτούς τους χώρους, έχει ξεπεράσει τα όρια του ιδεολογικού εκφυλισμού και της ηλιθιότητας και ανήκει πλέον στην περιοχή της γελοιότητας. Οι καπιταλιστές τα κατάφεραν καλά.

Όχι μόνο χώρισαν τους αντιπάλους τους σε στρατόπεδα και τους έβαλαν να παλεύουν μεταξύ τους, αντί να παλεύουν ενάντια στο σύστημα, όχι μόνο αλλοίωσαν τις ιδεολογίες τους και αντικατέστησαν τον ιδεολογικό πυρήνα τους με τις θέσεις και τα συμφέροντα της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης, όχι μόνο έκαναν και τους «αντιστεκόμενους» να παλεύουν υπέρ του συστήματος νομίζοντας ότι παλεύουν εναντίον του, αλλά επιπλέον τους μετέτρεψαν και σε κλόουν, είτε πολύχρωμους και πολυπολιτισμικούς «αριστερούς», είτε σε ακροδεξιές «ελληνόψυχες» «λατέρνες».

Εάν δεν απεγκλωβιστεί ο κόσμος από όλο αυτό τον τρόπο σκέψης και το νεοταξικό δίπολο αριστεράς-ακροδεξιάς , κανένας αγώνας που να χει νόημα δεν πρόκειται να αναπτυχθεί στην Ελλάδα. Σε άλλες χώρες , όπως στις Αραβικές και τη Λατινική Αμερική , τέτοια πράγματα δεν υπάρχουν και δεν έχουν θέση. Γι αυτό και εκεί έχει αναπτυχθεί η αντίσταση ενάντια στον ιμπεριαλισμό , το Σιωνισμό και τη νέα τάξη πραγμάτων. Εδώ στην Ελλάδα πάτησαν στην αστικοποίηση και μικροαστικοποίηση και με αυτή τη βάση κατάφεραν να αναπτύξουν αυτά τα γελοία αντιδραστικά ρεύματα. Σήμερα που υπάρχει έντονη προλεταριοποίηση και χιλιάδες νεόπτωχοι Έλληνες, αυτά τα ρεύματα τους εγκλωβίζουν εύκολα, μέσω μαζικής πλύσης εγκεφάλου και μαζικού βομβαρδισμού με προπαγάνδα, από τηλεόραση , εφημερίδες και δεκάδες κάθε είδους δήθεν «επαναστατικές» οργανώσεις εγκλωβισμού στο σύστημα. Υπάρχει μια τέτοια οργάνωση για κάθε ένα από όλα «τα γούστα» , σχεδόν όλες όμως είναι πιόνι και κομμάτι του ίδιου παιχνιδιού.




Γι αυτό αναπόσπαστο στοιχείο οποιουδήποτε επαναστατικού αγώνα είναι να προσπαθεί να απεγκλωβίζει κόσμο από αυτές τις λογικές και τα τεχνητά «δίπολα» του συστήματος. Η απάτη της συμμετοχής σε τέτοια δίπολα είναι σαν να βάζεις κόσμο να παλεύει εναντίον της Coca Cola και να προπαγανδίζεις ως λύση την Fanta και αντιστρόφως, αποκρύπτοντάς του ότι και τα δύο αναψυκτικά ή ίδια εταιρεία τα βγάζει , ανεβάζοντας κατακόρυφα τις πωλήσεις και την κυριαρχία της εταιρείας στην αγορά.


10. Ας πάμε και σε άλλα κάποια θέματα. Ποια είναι η γνώμη σου για τον Τσάβες και τον Μοράλες και τον Υποδιοικητή Μάρκος ;


Οδ : Η κυβέρνηση Τσάβες , προχώρησε στην εθνικοποίηση της βιομηχανίας πετρελαίου , της παραγωγής ηλεκτρισμού και άλλων στρατηγικών τομέων της οικονομίας. Έδωσε δικαιώματα στη γη σε άκληρους αγρότες , έφτιαξε σχολεία ακόμα και για τους ενηλίκους σε περιοχές που ο αναλφαβητισμός άγγιζε το 90%, έφτιαξε δωρεάν σύστημα υγείας και νοσοκομεία σε περιοχές που κανείς δεν είχε ξαναδεί γιατρό. Αύξησε το κατώτατο εισόδημα της χώρας του και από εκεί που ήταν ένα από τα χαμηλότερα της Λατινικής Αμερικής το έκανε να είναι το ψηλότερο. Το βιοτικό επίπεδο του πληθυσμού ανέβηκε κατακόρυφα , και όλα αυτά σαν αποτέλεσμα μιας πολιτικής απεξάρτησης από τον Αμερικάνικο ιμπεριαλισμό που τη μάστιζε για δεκαετίες.

Αυτό είναι ένα ακόμα παράδειγμα ότι το όφελος του λαού και η άνοδος του βιοτικού επιπέδου, δεν επιτυγχάνεται με καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις και εμβάθυνση της υποτέλειας στον ιμπεριαλισμό και της «ελεύθερης αγοράς» όπως μας παρουσιάζουν στην Ελλάδα ως λύση και τα αστικά κόμματα αλλά μέχρι και κάποιοι «εθνικιστές» που ζητάνε να συνταχθούμε ανοιχτά και μόνο με τις ΗΠΑ (βλέπε το κείμενο του Χαρίτου στο Patria) , αλλά με ακριβώς την αντίθετη πολιτική.

Ο Τσάβες στήριξε και βοήθησε να αναπτυχθούν και άλλα τέτοια κινήματα στη Λατινική Αμερική. Ο Έβο Μοράλες εθνικοποίησε και αυτός την παραγωγή πετρελαίου , ώστε να πηγαίνει προς όφελος του λαού και όχι να το εκμεταλλεύονται ξένοι ιμπεριαλιστές αποικιοκράτες. Προχώρησε σε αγροτική μεταρρύθμιση και νέο σύνταγμα που κατοχυρώνει τα δικαιώματα των φτωχών και λαϊκών στρωμάτων. Παρόμοιες κυβερνήσεις αναδείχτηκαν και στο Εκουαδόρ και η αλλαγή συνεχίζεται σε όλη τη Λατινική Αμερική.

Οι κυβερνήσεις αυτές λειτουργούν ξεκάθαρα προς όφελος του λαού , κάτι που είναι ταυτόσημο με το να σηκώνουν κεφάλι αντίστασης στον ιμπεριαλισμό, του οποίου προκαλούν τις έντονες αντιδράσεις. Οι ιμπεριαλιστές σπρώχνουν εκατομμύρια δολάρια σε προπαγάνδα κάθε χρόνο στο εσωτερικό αυτών των χωρών για να ανατρέψουν αυτές τις κυβερνήσεις. Αυτό είναι και το κρίσιμο σημείο.

Πόσο μακριά μπορεί να πάνε με ένα πολιτικό σύστημα που επιτρέπει στη CIA και τους ιμπεριαλιστές να κινούνται ελεύθερα, να κατεβαίνουν κάθε τόσο σε εκλογές για να τις ανατρέψουν και να προπαγανδίζουν καθημερινά ψευδείς ειδήσεις μέσα από πλήθος χρηματοδοτούμενα από τις ΗΠΑ ιδιωτικά κανάλια ;


Όπως έγραψε χαρακτηριστικά ο David Lane :

«Σε μια δημοκρατία , αυτοί που ελέγχουν τα μίντια , και άρα τα μυαλά του εκλεκτορικού σώματος , κατέχουν τόση δύναμη που ούτε την είχαν ονειρευτεί οι δικτάτορες και οι βασιλιάδες».


Είτε λοιπόν θα προχωρήσει η επανάσταση σε οριστική ρήξη με την αστική δημοκρατία και τον καπιταλισμό, είτε αναπόφευκτα κάποια στιγμή θα πάρουν την εξουσία με «δημοκρατικές» διαδικασίες οι ντόπιοι πλουτοκράτες υπάλληλοι των ιμπεριαλιστών και μέσα σε λίγα χρόνια θα ανατρέψουν όλες τις κατακτήσεις της Μπολιβαριανής επανάστασης και θα επιβάλλουν ένα καθεστώς φυσικής και ιδεολογικής καταστολής, τέτοιο ώστε η χώρα θα κάνει πάρα πολλά χρόνια μέχρι να μπορέσουν οι εργάτες , οι αγρότες και τα λαϊκά στρώματα να ξαναπάρουν πίσω έστω και ένα μικρό στοιχειώδες κομμάτι από τον πλούτο που οι ίδιοι παράγουν και κάποια δικαιώματα πάνω στη γη που κατοικούν. Το τι θα γίνει τελικά, ας περιμένουμε να το δούμε. Ο ίδιος ο Τσάβες έχει δείξει ότι μέσα από την εμπειρία που αποχτά και αυτός και ο λαός της χώρας του μέσα από τους αγώνες , αλλά και μέσα από τα όποια λάθη του , μπορεί να αντιλαμβάνεται κάποια πράγματα και να προχωρά μπροστά. Υπάρχουν πράγματι δυσκολίες σε αυτή την προσπάθεια.

Αν θυμάστε ένα ιδιωτικό τηλεοπτικό κανάλι ήταν που πρωταγωνίστησε στα γεγονότα ανατροπής του Τσάβες από τη CIA , αφού προέβαλε μονταρισμένες ψευδείς εικόνες περί πυροβολισμών υποστηρικτών του καθεστώτος πάνω σε αμάχους, ενώ στην πραγματικότητα είχε συμβεί ακριβώς το ανάποδο, και στη συνέχεια προέβαλλε ότι ο Τσάβες ανετράπη από το «λαό» και διαδέχεται νέα «δημοκρατική» κυβέρνηση , (πραξικοπηματιών της CIA) με πρόεδρο μεγαλοβιομήχανο της χώρας υπό τις οδηγίες των Αμερικάνων, ενώ ταυτόχρονα είχαν κόψει τα καλώδια επικοινωνίας της κρατικής τηλεόρασης, για να μην δει ο λαός τι είχε συμβεί στην πραγματικότητα. Το σχέδιο ανατράπηκε από οπαδούς του Τσάβες που ανακατέλαβαν την κρατική τηλεόραση και προέβαλλαν εικόνες με τα πραγματικά γεγονότα. Στη συνέχεια με λαϊκή μαζική εξέγερση και τη στήριξη λαϊκών δυνάμεων του στρατού , το πραξικόπημα της CIA απετράπη.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν αργότερα η κυβέρνηση Τσάβες έκλεισε αυτό το συγκεκριμένο τηλεοπτικό κανάλι, τα Indymedia μεταξύ αυτών και το Αθηναϊκό και όλη η νεοταξική αριστερά , του πλανήτη , ξεκίνησαν καμπάνια καταδίκης του «δικτάτορα Τσάβες» γιατί δήθεν παραβίαζε την «ελευθερία της έκφρασης».




Σκεφθείτε τι θα συνέβαινε αν ο Τσάβες είχε προχωρήσει σε ουσιαστικότερα μέτρα κατοχύρωσης της λαϊκής εξουσίας. Ο λαός της Βενεζουέλας θα είχε εκτός από τους Αμερικάνους ιμπεριαλιστές και τους Σιωνιστές να αντιμετωπίσει και όλη τη νεοταξική αριστερά του πλανήτη, που θα υποστήριζε την άμεση πραξικοπηματική ανατροπή της λαϊκής εξουσίας από τους ιμπεριαλιστές για την «αποκατάσταση της δημοκρατίας». Είναι και αυτός λοιπόν ένας από τους λόγους που ο Τσάβες διστάζει να προχωρήσει άμεσα , όπως και η αποφυγή ευρύτερης πολεμικής σύρραξης με ιμπεριαλιστική επέμβαση στην περιοχή. Κάποια στιγμή όμως ή θα πρέπει να προχωρήσει σε ουσιαστικότερα μέτρα προς το σοσιαλισμό και την ανατροπή του καπιταλισμού, ή θα ανατραπεί τόσο ο ίδιος όσο και η διαδικασία της Μπολιβαριανής επανάστασης.

Ο EZLN (στρατός των Ζαπατίστας για την Εθνική Απελευθέρωση) είναι παράδειγμα αντίστασης για όλους τους λαούς της γης. Στο Μεξικό, μια χώρα δίπλα στο παγκόσμιο κέντρο του ιμπεριαλισμού, παλεύει για την εθνική ανεξαρτησία και ελευθερία του λαού της. Ένα κίνημα με καθαρά αντικαπιταλιστικά και φυλετικά χαρακτηριστικά , ένα κίνημα που βάζει στο επίκεντρο ένα τρόπο ζωής που βασίζεται στην παράδοση του λαού του, την αρμονία με τη φύση και τους φυσικούς νόμους, έξω από τον εκφυλισμό την «ηθική» και τις ψεύτικες «αξίες» των δυτικών κοινωνιών.



Αυτό το θετικό έργο των κυβερνήσεων της Λατινικής Αμερικής , όπως και τον αγώνα των Ζαπατίστας , που είναι σε πραγματικά εθνική και κοινωνική επαναστατική κατεύθυνση και είναι ξεκάθαρα ενάντια στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων, αποσιωπά πλήρως η Ελληνική ακροδεξιά. Είναι ακόμα ένα δείγμα που δείχνει ότι δεν είναι τίποτα άλλο από ένα συνοθύλευμα από ΝΑΤΟικά παρακρατικά παραμάγαζα του Αμερικανοσιωνισμού , της ΚΥΠ , της ασφάλειας και μηχανισμών καταστολής στη χώρα μας, που προσπαθεί να εγκλωβίζει νεανικές συνειδήσεις πολλές φορές και ανθρώπων αξιόλογων με όνειρα και ιδανικά για ένα διαφορετικό και ελεύθερο από τον καπιταλισμό κόσμο , πουλώντας τους παραμύθια ότι δήθεν στηρίζει τον εθνικισμό και το σοσιαλισμό ενώ ο ρόλος των ηγεσιών της είναι ακριβώς ο αντίθετος. Είναι το χτύπημα και η παρεμπόδιση ανάπτυξης κάθε εθνικής και κοινωνικής αντίστασης στη χώρας μας.

Όσο για τη νεοταξική αριστερά της Ελλάδας, όσες ομάδες δεν καταδικάζουν ανοιχτά αυτά τα κινήματα μιλώντας περί «δικτατόρων» «γραφειοκρατών» ή ακόμα και προβοκάροντάς τα με πλήθος συκοφαντιών, δείχνουν κάποια ανεκτικότητα ή ακόμα και προβολή αυτών των κινημάτων, για να το παίξουν «αντιιμπεριαλιστές» και να εγκλωβίζουν κόσμο.

Είναι όμως δεδομένο ότι αν υπήρχαν τέτοια κινήματα στην Ελλάδα, οι πρώτοι που θα έβγαιναν στο δρόμο να τα χτυπήσουν θα ήταν οι νεοταξίτες «αριστεροί» και θα παρουσίαζαν τη δράση τους ως αγώνα ενάντια στο «φασισμό» , τον «εθνικισμό» και το «ρατσισμό».



Είναι επίσης δεδομένο ότι εφόσον τέτοια κινήματα προχωρήσουν σε μέτρα ουσιαστικής κατοχύρωσης της λαϊκής εξουσίας και το Σοσιαλισμό , η νεοταξική αριστερά θα καταγγείλει τα μέτρα και θα στηρίξει ανοιχτά τα πραξικοπήματα της CIA , παρουσιάζοντάς τα ως αγώνα για «δημοκρατία» και «ελεύθερη έκφραση»


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...