Συνέντευξη με τον Στέφανο Γκέκα ( Β ' μέρος. )

ΜΚ : Πείτε μας κάποια πράγματα παραπάνω σχετικά με το ΑΡΜΑ. Για την φιλοσοφία του , το πώς ιδρύθηκε και το που διαφέρει από άλλες οργανώσεις στην Ελλάδα που μιλάνε στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού.


Μας διαβάζουν αρκετοί νέοι που είτε βρίσκονται είτε σκέφτονται να οργανωθούν σε κάποιες οργανώσεις πιστεύοντας ότι μέσα από αυτές μπορούν να παλέψουν για ιδέες που αναφέρονται στον εθνικοσοσιαλισμό.

Δεν υπάρχει δυνατότητα στα πλαίσια μιας ερώτησης σε μια συνέντευξη να εξηγήσει κανείς την πραγματική κατάσταση σε διάφορες τέτοιες οργανώσεις στην Ελλάδα , αλλά δεδομένης αυτής , αν θα έπρεπε να δώσετε μια σύντομη συμβουλή σε κάποιον από αυτούς που τώρα μας διαβάζει , τι θα τον συμβουλεύατε να προσέξει παίρνοντας μια τέτοια απόφαση ;


Στ. Γκ : Αδυνατώ να αναφέρω διαφορές μας από άλλες ομάδες στην Ελλάδα – διότι κατά βάσιν δεν υπάρχουν πολλές ομοιότητες ! Όσο για οργανώσεις , δεν γνωρίζω καμμίαν άλλην τέτοια εν Ελλάδι ! – Εκτός κι αν ομιλούμε για κινήσεις ηχητικής (κατ΄ άλλους «μουσικής») διαμαρτυρίας ή για χαμαιλεοντικά προσωπεία προσωπικής αποκαταστάσεως βιοψυχικώς ανερματίστων ατόμων , που συστηματικώς και δολίως εγκλωβίζουν νέα κι αδαή άτομα, για ν΄ αναπληρώνουν εκείνα που εν τω μεταξύ είδαν … κι έπαθαν – και φύγαν εντελώς απογοητευμένοι , ώστε με την συνεχή ανανέωσιν, δυνάμει επιμελώς συντηρουμένων τακτικών φυλλάδων και (βολικώτατα γι΄ αυτούς) ανακυκλουμένης λαϊκής ταυτοποιήσεως του χώρου με κάποιους τίτλους, να υπάρχη καύσιμο στην «μηχανή» …


Αφ΄ ετέρου, ως προς τις ομάδες, το να υψώνης ένα έμβλημα υπό το κράτος ενός ενστικτώδους μαγνητισμού ή αντιδρώντας σε αρνητικότητες και νοσηρότητες των αντιπάλων μας είναι μεν, ασφαλώς, ελπιδοφόρο κατ΄ αρχήν· όμως αν μείνη κανείς εκεί, δεν κάνει και τίποτε σπουδαίο τελικώς. Ο Εθνοκοινοτισμός δεν είναι ούτε μόδα , ούτε απλό δόγμα , ούτε αντίδρασις , ούτε απλή απάντησις στα κυρίαρχα κόμματα με τους όρους του Συστήματος – αλλά μία ενδογενής , ριζική επανάστασις και μία αναγνώρισις των πραγμάτων όλων υπό ένα κεντρικό Κοσμικό πρίσμα, που υπερβαίνει και διαθραύει όχι μόνον τον εγωκεντρισμό ως «αυτονόητη» αφετηρία, αλλά και κάθε στενό υποκειμενισμό ή προβεβλημένο σύγχρονο «ουμανιστικό» «ανθρωποκεντρισμό» που, εν είδει ψυχολογικών παρωπίδων, εκτρέπει το εσωτερικό βλέμμα από τις πλέον στοιχειώδεις και θεμελιώδεις Κοσμικές Αλήθειες και πραγματικότητες.

Εκτροπή που ήδη εξ υπαρχής ενέχει ως βασικό συστατικό την δειλίαν και την σύγχυσιν, ως θεμέλιον πρωταρχικής αστοχίας, αμαρτίας αρχαϊστί, της οποίας απτοί κι ορατοί πια για όλους καρποί είναι και η προβάλλουσα εκφυλιστική ενέλιξις, διαστροφή και καταστροφή της ανθρωπότητος, και δή των ευγενεστάτων της μερών - και της υφηλίου δε ακόμη ολοκλήρου ως φυσικού περιβάλλοντος.


Αλλά και η ιδία η Σύγχυσις στηρίζεται επί της εσωτερικής δειλίας (και την στηρίζει , ανακυκλωτικώς) αφού , καθώς έδειξεν ο Νίτσε , δεν είναι τόσον ότι δεν μπορούν, αλλά ΔΕΝ ΤΟΛΜΟΥΝ να δουν την αλήθεια !


Ιδίως τις αλήθειες που είναι συνυφασμένες με τα ψευδή «εγώ», ιδίως τα πλήρη δημοκρατικής οιήσεως και ινστρουχτορευμένης δογματικής ακαμψίας εξ εκείνων. Χρειάζεται, λοιπόν, ένα νυστέρι που τέμνει βαθύτερα προς εντοπισμόν της νόσου. Όπως διαπιστώνετε, θεωρώ το εσωτερικόν αδιαχώριστον εκ του «εξωτερικώς» υπό του πλήθους υπολαμβανομένου· μία καθαρώς Αρία, μάλιστα δε Ελληνική θεώρησις, από του Ομήρου, του Ηρακλείτου και του Πλάτωνος, απαιτούντος την υπό των αληθών φιλοσόφων διοίκησιν, μέχρι του Γεωργίου Πλήθωνος και του Δημητρίου Βεζανή επιμαρτυρουμένη.


Προσωπικώς δεν διακατέχομαι από καμμίαν εκ των γνωστών ψυχώσεων μοναδικότητος – και θα ευχόμουν να υπήρχαν, πράγματι, αξιόλογες οργανώσεις, υγιείς και με ικανώς κοινόν, ασφαλώς , ιδεολογικόν υπόβαθρον, με τις οποίες να μπορούσαμε και να προχωρήσουμε ακόμη και σε συνδιοργανώσεις διάφορες.
Σ΄ όλην μου την ζωήν υπήρξα Στρατιώτης – και θα συνεχίσω να είμαι.


Αν σας ανέλυα τι αυτό σημαίνει, θα εξέφευγα των στενών περιθωρίων του παρόντος. Κάποτε πρέπει να το διευκρινίσω κι αυτό. Επιφυλάσσομαι να το πράξω στον «Βορεινό Οίακα» που θα κυκλοφορήση λίαν συντόμως , ως νέα περιοδική έκδοσις. Η Τιμή , όμως , όχι ως κοινωνική υπόληψις αλλ΄ ως αυθεντική, ενδογενής αξία και ανορθωτική ενέργεια και οδηγός, είναι επίσης στοιχείον, ουσιαστικόν κι όχι ονομαστικόν, του Στρατιώτου όπως τον αντιλαμβάνομαι. Και το καθήκον, επίσης, είναι για μας ενδογενής έννοια – και πάντως στην εξιδανικευμένη, στοχευομένη τουλάχιστον περίπτωσι. Γι΄ αυτό και το αυθεντικό Καθήκον του ισορροπημένου, φωτοτροπικώς καθωρισμένου, ωρίμου Στρατιώτου είναι πηγή χαράς κι ευδαιμονίας – καθώς κι ο Σίλλερ διατρανώνει, στην «Ωδήν των Ιπποτών» :


«Τ΄ Ουρανού είν΄ ο κλήρος χαράς Τιμή

- χωρίς αγκομάχη και ψόγο» -


που και συγκαταλέγεται στα ωραία τραγούδια του ΑΡΜΑΤΟΣ.




Προσέτι όμως, μία τέτοια φωτοτροπική, ανορθωτική φορά δεν δύναται να σταματήση με την, βεβαίως τόσον κρισίμως ζωτικής σημασίας, αποκατάστασιν των ως άνω συστηματικώς παραγνωρισθεισών στοιχειωδών κοσμικών αληθειών μόνον εις ένα εξωτερικόν επίπεδον - αλλά, αν είναι αυθεντική και θείας, όντως, υφής και προελεύσεως, συνεχίζει ως προανέφερον προς μίαν καθολικήν ανέλιξιν και τελείωσιν, στοχεύουσα κυριολεκτικώς εις το άπειρον: όχι δε τιτανικώ αλλ΄ ολυμπίω τω τρόπω. Το τελευταίον τούτο, ο ολύμπιος τουτέστιν τρόπος και χαρακτήρ, συνιστά και μίαν, λεπτήν ίσως για κάποιους, όμως ουσιωδεστάτην διάκρισιν – που και ξεχωρίζει ριζικώς το ΑΡΜΑ και την φιλοσοφίαν του από άλλα, φαινομενικώς παρόμοια κινήματα.


Ο χαρακτήρ ούτος διαπερνάει τα ατομικά φράγματα των μετεχόντων, ου μόνον καθ΄ υποβολήν, αλλά και μέσω της δυνάμεως των εξελισσομένων διεργασιών, της δυνάμεως επίσης του χώρου όπου εκτυλίσσονται και του βαθμηδόν οικοδομουμένου πνευματικού κλίματος και αυθεντικής κοινοτικής συνοχής των ομάδων μας, ως ιεραρχημένων μεν αλλ΄ εν αδελφικώ πνεύματι επιρρωνυμένων αρμονικών συνόλων, κατά τρόπον μάλιστα φυσικόν κι όχι τεχνητόν. Περαιτέρω, στις προχωρημένες βαθμίδες, η εργασία αποκτά και καθαρώς εσωτερικόν χαρακτήρα.


Θα ήθελα μεν ν΄ αποφύγω τοιαύτην αναφοράν ως η αμέσως επομένη - όμως, καθάπερ το παροιμιώδες , «θέλω ν΄ αγιάσω αλλά δεν μ΄ αφήνουν οι διαβόλοι».


Δυστυχώς, εντός του λεγομένου «χώρου» υπάρχει πολλή κόπρος του Αυγείου στοιβαγμένη … Καθώς δε ο ολύμπιος ήρως Ηρακλής καθήρεν εκείνην, επίσης θα κάμη έτσι και η ολύμπιος αρετή των αληθών στρατιωτών του Εθνοκοινοτισμού, όπου αυτοί πράγματι υπάρχουν κι ανδρώνονται.

Διότι, διά να συνεχίσω ένα λογοπαίγνιο εκ του α΄ μέρους της συνεντεύξεως , μη διαθέτοντες ανα-στήματα , επιβάλλουν οι γνωστοί σκοτεινοί κύκλοι τα ίδια (:δικά τους) απο-στήματα, ώστε να προκόψουν προ παντός τα … κατα-στήματα που έχουν στήσει, καπηλευόμενοι, οικειοποιούμενοι κατά τίτλον και ευτελίζοντες τα ύψιστα ιερά και όσια …

Το δε κύριον προϊόν των αποστημάτων συνίσταται, ως γνωστόν, εις πύον και λοιπά παρεμφερή κοπρώδη απεκκρίματα, τα οποία και αποτελούν το ψωμοφάι των τρωκτικών που επιχωριάζουν εις τους αναλόγους βοθρολυματικούς σταθμούς, (δια-) δίκτυα αγωγών, πρακτορεία και χαβούζας. Το διαδίκτυον έχει επίσης παράσχει φυσικόν κατάλυμα και ενδιαίτημα εις τοιούτους παραφουσκωμένους ποντικούς , διασφαλίζον ανωνυμίαν, μαζύ με δυνατότητα ανέτου κι ανεξελέγκτου παραγωγής «φημών» ή και «ειδήσεων».


Κατακλύζομαι υπό εκρηκτικής οργής κατά τοιούτων σκουπιδιών μόλις τα φέρω στον νού μου, που θα ήθελα να βγω έξω μαζύ τους και να τους πολεμήσω με τα χέρια – ή μάλλον με τα πόδια , διότι η αφή των βδελυρά , όμως αδυνατώ διότι είναι αόρατοι ! Όχι έναν - έναν , ακόμη κι όλους μαζύ θα έσπευδα να τους πολεμήσω· διότι, καθώς σχετικώς κάποτε είπε ένας θρυλικός ήρως του Βορρά , ο Σταιρκόδερος , τα λυσσασμένα βρωμόσκυλα πολεμούνται κι εκδιώκονται όπως έρχονται , κατ΄ αγέλας – όχι ένα-ένα …


Γνωρίζετε όλοι ότι μου εξαπελύθη ένας πόλεμος μιαράς κόπρου εδώ και χρόνια , που υπογείως πάντοτε όμως ήδη σιγόβραζε, ως εκδήλωσις χαρακτηριστική του φυσικού μένους, μίσους και φθόνου του εκφυλισμένου υπανθρώπου. Όπως δε όλοι, κι ο υπάνθρωπος πολεμά κατά τον ιδικόν του τρόπον και διά των όπλων μάλιστα εκείνων τα οποία του είναι φυσικώς οικεία και εν παραγωγική αφθονία πρόχειρα· περί κόπρου και λάσπης εν προκειμένω ο λόγος. Εξέσπασε δε ακριβώς μόλις παρενέβαλα εις μίαν διαμάχην, πολύ μάλιστα ιπποτικώς και προασπιζόμενος και την οικογένειαν του εκτιθεμένου (από κάποια έγγραφα) , την οποίαν πολλοί κατινολόγοι ως ουκ έδει ενέπλεκαν , μίαν ξεκάθαρη θέσι που διευκρίνιζε πολλά. Ο λόγος, όμως, και η παρουσία μου τους «χαλούσε την πιάτσα» …

Ο συναγωνιστής Στέφανος Γκέκας με τον Γάλλο συγγραφέα και δημοσιογράφο κ. Γκυγιώμ Φάυ και τον Ρώσο συγγραφέα και εκδότη του περιοδικού «Athenaeum» κ. Πάβελ Τουλάεφ.

Κι όταν ακατάσχετη, πλέον, κι απροκάλυπτος, εξεμάνη η οφιώδης λύσσα κάποιων παροξυσμικών εγκεφάλων και κέντρων μεσανατολικής χροιάς και διαβολικής-εβραϊκής ουσιώδους ψυχικής υφής, η χαβούζα κατέκλυσε το λεκανοπέδιον …

Η ευρηματικότης και η σεναριοπλασία ετέθησαν εις άοκνον εντατικήν ενέργειαν πρωτοφανώς αηδιαστικών επιδόσεων, στην γλώσσα τους την αυθεντική, που πια τους έβγαινε πηγαίως και αβιάστως, μετ΄ εμφανεστάτης δη σκωληκώδους ηδονής - εκείνην των τραβεστί. Τότε κι έπεσαν όλες τους οι μάσκες· και το ότι αυτό που τότε ανάγλυφον, ως εν οξυτάτη και διαρκεί επιληπτική κρίσει αυτο - απεκαλύφθη συνεχίζει ακάθεκτον να «ζη και βασιλεύη», αποτελεί όνειδος για όλους μας. Είναι δε πολύ γελοίον όταν κάποιος αποπειράται να κρυφτή πισω από το δάχτυλό του – έτι δε μάλλον , αν τυγχάνη να είναι και χοντρός. Καλό γι΄ αυτούς, λοιπόν, που δεν τους φοβίζει καθόλου η γελοιότης και δεν τους πτοεί το ξεσκέπασμα - πολλώ δε μάλλον αφού εξακολουθούν να έχουν τον ρυπαρόν ρόλον τους «κρυφό καμάρι», όταν ο κόσμος όλος τώχει «τούμπανο» !


Μου είναι αδύνατον να αντιμετωπίσω, πλέον, τέτοια φαινόμενα ως ατομικά, έστω κι αν έχουν ονοματεπώνυμα - και τα γνωρίζουμε όλοι. Η κόπρος μετράται σε κιλά , όχι σε μονάδες – κι αυτό τους ευνοεί και υπό την έννοιαν ότι , μονάδες μεν δεν διαθέτουν , από κιλά όμως , δόξα στον Γιαχβέ και το βολικό του ( για «κοπριές» , που λέμε στην Μακεδονία , και κοπροσχόλους ) Σύστημα , ευδοκιμούν οι αγωνιστικοί συναγελασταί και «προκόπτουν» παχυνόμενοι.


Λυσσομανούν και δολοπλοκούν απαύστως, εφ΄ όσον η ( προς τον Κόσμον και το Φως υβριστική ! ) ελεεινή των παρουσία και ύπαρξις παρατείνεται , το γνωρίζω – διότι δεν μπορούν να ενεργήσουν αλλοιώς , ΔΙΟΤΙ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ. Εκμεταλλευόμενοι και , λίαν πάλιν συνοπτικώς μάλιστα, καταστρέφοντες την όποια εναπομείνασα αγνότητα αδυνάμων κι αδαών νεαρών παιδιών, τους εμβαπτίζουν στην χαβούζα των εκπτυσμάτων και δηλητηρίων τους για να τους αφομοιώσουν.


Θα πρέπει όμως, τουλάχιστον τα φυλετικώς υγιέστερα και πνευματικώς εναργέστερα μεταξύ εκείνων στοιχεία να λάβουν προφυλακτικά μέτρα, μη εκχωρούντες την ιδίαν των κρίσιν και νοημοσύνην και μη συγκατανεύοντες παθητικώς εις ολικήν λοβοτομήν, ώστε να μη καταντήσουν τα επόμενα ψυχικά τους κουρέλια προς καθαρισμόν - συντήρησιν βόθρων … Ο Κόσμος , οι δεδηλωμένες θέσεις, ο υποφαινόμενος επίσης, ο καθένας μας ακόμη - πρέπει να διερευνώνται κατά την πραγματικήν κι όχι την οίαν εικονικήν και καθ΄ οιονδήποτε τρόπον πλασματικήν υφήν και υπόστασίν των· αντί δε μέσω παραμορφωτικών φακών, μέσα ιδίως από τα ειδικώς προς τούτο μελετημένα επίχρυσα γυαλιά που κατασκευάζουν γνωστές ( … και μέχρι αηδίας, μάλιστα !) «φίρμες» και φάμπρικες, να συνεπικρίνουν και κατακρίνουν άτομα που δεν γνωρίζουν ίσως ούτε κατ΄ όψιν, επειδή έτσι τους έχουν πει, θα ήτο πιθανώς καλή ιδέα να επιχειρήσουν να θραύσουν τα «λέπαδνα»· και, παύοντες διά μίαν έστω στιγμήν, λυτρωτικώς διαφεύγοντες, να λειτουργούν ως ελεγχόμενα, υπό δολιωτάτων μάλιστα και φαυλωτάτων αυθεντών, υποζύγια κι ελεεινός συρφετός, να ίδουν ιδίοις όμμασι (μετά την απολέπισιν) και να κρίνουν – πρωτογνώρως ίσως λογιζόμενοι, αναλογιζόμενοι – ακόμη και διαλογιζόμενοι … Λυπούμαι δι΄ όσους είναι εγκλωβισμένοι κατά τέτοιον τρόπον – τους οικτείρω δε ως θύματα, μηδαμώς κατ΄ εκείνων στρεφόμενος, πλην κατά των βιοψυχικώς προκαθωρισμένων εις τους σκοτεινούς και υποχθονίους των ρόλους.


Κάποιος συναγωνιστής από την επιμελητεία του «Μαύρου Κρίνου» μου απέστειλε από τον υποχώρο του διαλόγου του ιστοτόπου τους ένθετη «κριτική» ενός τέτοιου διαδικτυακού λιγδιάρη , που έλεγε πώς να , «ο Γκέκας αναφέρεται κατ΄ ιδίαν συνεχώς στην εργατική τάξη περιφρονητικά ως «πλέμπα» [ κατά σύμπτωσιν μία λέξις που ΟΥΔΕΠΟΤΕ χρησιμοποιώ ! ] - και συνιστά να βρουν οι συναγωνισταί πλούσιες γυναίκες ώστε να διεισδύσουν στο Σύστημα», προσθέτοντας ως συμπέρασμα ότι, ως προφανέστατα πλέον προκύπτει , είμαι πολύ ηλίθιος … ΑΥΤΟΙ είναι , λοιπόν, οι εν λόγω «κύριοι» – και η βασική πηγή που παράγει, αυτοπροσώπως ή υποθάλπουσα, την ροήν εμετικής σάχλας και δηλητηριώδους ψεύδους, εν είδει, μάλιστα, ενημερώσεως ή καταρτίσεως, προάγουσα την μεγίστην άμυναν του Συστήματος, δηλ. την Σύγχυσιν, Διαβολήν και Ψεύδος, «εκ των ένδον» εντός του ( τόσον αμαρτωλού … ) «χώρου», κι αυτή είναι λοιπόν πασίγνωστη, με όνομα και διεύθυνσιν – αλλά χωρίς υπογραφήν, χωρίς ίχνος ανδρισμού και θάρρους αναγνωρίσεως. Όπου μπαίνει υπογραφή της είναι επικάλυμμα, προσωπίς, μάσκα – εν ώ τα ουσιωδέστερα «έργα» και πάρεργα είναι ανυπόγραφα , έργα του σκότους και των υποχθονιακών εκείνων ζόμπι, διά των οποίων το Σύστημα παγιδεύει κι αχρηστεύει (ολικώς όμως !) όσους έχουν επικίνδυνες ανησυχίες …


Με ρωτούν συχνά αν αληθεύουν τα περί ΚΥΠ κ.ο.κ. για κάποιους – και απαντώ ότι δεν με απασχολεί και πολύ , καθ΄ ήν στιγμήν βλέπω ότι η άμυνα του Συστήματος ουδέποτε θα ηδύνατο να κατασκευάση αποτελεσματικωτέρους πράκτορας : τι μ΄ ενδιαφέρει, λοιπόν, αν υφίσταται ή όχι και άνωθεν σχεδιασμός ; Κι ούτε θα μπορούσε ποτέ , πιστεύω , η ΚΥΠ να είναι ΤΟΣΟΝ βρώμικη , άλλως τε !


Διότι αυτό που μετά θλίψεως και οργής πιστοποιώ είναι ήδη ΤΟΣΟΝ απείρως δυσωδέστερον και σαθρώτερον πάσης πρακτορικής εκδοχής – αφού το να είσαι πράκτωρ του Διαβόλου, κυριολεκτικώς, είναι το απολύτως χείριστον. «Διαβόλου» νοουμένου κι ως «των δυνάμεων κι ενεργειών του Ενεργού Θανάτου», που έλεγεν η Σαβίτρι Ντέβι , ή ως της Αρνητικής Ψυχής ή Αντιψυχής (die Minusseele), που εξήτασε κάποιος Γερμανός μελετητής/συναγωνιστής. Είναι το Μη όν των αρχαίων μας φιλοσόφων. Ένα ακόμη πολύ εσωτερικόν θέμα, που δεν συνίσταται προς γραπτήν δημοσίαν ανάλυσιν, καθώς εκ προοιμίου είναι παντελώς απρόσιτον εις τον κοινόν επιφανειακόν νούν, ακόμη και των οξυδερκεστάτων.


Έναντι, λοιπόν, κοπριών και εξεμάτων, μόνον το πρωταρχικόν Ύδωρ της αποκαθάρσεως, όπως έδειξεν ο Ηρακλής με την κόπρον του … Αυγείου (:μαγικές συγχρονότητες!) – το Ύδωρ, λοιπόν, του ποταμού Αλφειού (: Λευκού!) διά της μαινομένης εξυγιαντικής του ορμής, συνδυασμένον προς το Πυρ της εξαγνίσεως κι ανακυκλωτικής αποθέσεως, ώστε να γίνη χώρος δι΄ υγιείς καταστάσεις, δύνανται να ενδείκνυνται ως αντίμετρα – κι όχι «απαντήσεις».


Οι απαντήσεις, όπως και ο περιβόητος «διάλογος» , έχουν μόνον νόημα μεταξύ αν-θρώπων, με μέτωπο και καρδιά καθαρά – προς εχίδνας δε και τρωκτικά , μάλλον ως τροφή φθονεράς μισαλλοδοξίας θα εχρησίμευαν. Εκεί μόνον ξίφος και χείρ μάχιμος , μετά νοήσεως και κέαρος (καρδίας) εμπύρου ανταπεξέρχεται – καθώς αι Λερναίαι Ύδραι αναπαράγουν τας αποτεμνομένας των ψευδοκεφαλάς δίκην καρκινικών κυττάρων …


Σε άλλες εσωτερικές λεπτομέρειες του ΑΡΜΑΤΟΣ δεν θα αναφερθώ – πέραν του ενός τούτου: επιλογή μου εξ αρχής υπήρξε η οργανική και ουσιαστική αύξησις, αντί της συνήθους θέσεως ενός προκαθωρισμένου, αμέσως πληρωτέου οργανωτικού πλαισίου.

ΜΚ : Η προβολή ενός διαφορετικού πολιτιστικού προτύπου , τρόπου σκέψης και στάσης ζωής, αποτελεί βασικό συστατικό μιας πραγματικά επαναστατικής ιδεολογίας όπως είναι ο Eθνικοσοσιαλισμός. Μιλήστε μας λίγο για το κυρίαρχο πολιτιστικό πρότυπο του σήμερα και για το Eθνικοσοσιαλιστικό πρότυπο σε αυτούς τους τομείς.


Στ. Γκ : Η αλήθεια μιας καταστάσεως ή ενεργείας είναι άμεσος συνάρτησις του βάθους, του βαθμού κατά τον οποίον αυτή συντελείται – ήτοι, του κατά πόσον εκεί η ύπαρξις ακεραία, ολόκληρη δηλαδή, συμμετέχει, συνδρά, συν-γεύεται και, κυρίως, συνεκπληρούται, ανευρίσκει δηλαδή εαυτήν. Άρα η διάκρισις μάλλον εις το ενδότερον «πώς» παρά εις το επιφανειακόν, επώνυμον και τιτλοφόρον «τί» αναζητητέα. Τούτο δύναται και να τεθή ως το ζήτημα της αυθεντικότητος – εν βάθει νοουμένης.


Κατά την Αρίαν Σκέψιν και Παράδοσιν, όπως επί παραδείγματι εκφαίνεται στους Προσωκρατικούς και τον Πλάτωνα, μάλιστα δε και στους Νεοπλατωνικούς, τούτο ακριβώς προσδιορίζει και τον βαθμόν υπάρξεως : ο χαμηλός βαθμός προσδιορίζει το Μη Όν! Στην τρέχουσα γλώσσα αυτό εν μέρει καλύπτεται από τα λεγόμενα «δήθεν».


Ο μοντέρνος άνθρωπος, ξεριζωμένος από τις αυθεντικές Πηγές της διαισθήσεώς του, των υγιών ενστίκτων, του (συν)αισθάνεσθαι και του συγκινείσθαι, έχει συσσωρεύσει εντός και γύρω του σωρούς πλαστικών υποκαταστάτων, αζώων κι αψύχων ειδώλων με τα οποία ψευδώς συνταυτίζει ζωήν και κοινωνίαν εν γένει, μίαν όμως ελεεινήν «ζωή» και μίαν ακόμη πιο μίζερη κι αρρωστημένη «κοινωνία», φερομένην υπό της διαβολικής βίας της διευθυνούσης δογματικής διαστροφής· της οποίας η υποσυνείδητος αυτεπίγνωσις ανακυκλουμένης (ιδίας) ψευδότητος και απολύτου αδυναμίας προ πάσης απτής αληθείας και αυθεντικότητος την στρέφει, με την γνώριμη εκείνην ηθικοσημιτίζουσα αφρώδη («αντιφασιστική»!) λύσσα, κατά πάσης αυθεντικής αναφάνσεως αληθών και αυθεντικών ποιοτήτων.


Καθ΄ ότι δή ο εν κηβδιλότητι μεγαλυνόμενος έχει μεγίστην, υπαρξιακήν, ούτως ειπείν, εις το επίπεδον ανουσιότητος και ψευδότητος όπου κινείται και «διαπρέπει», χρείαν τού να μη αναφαίνεται τίποτε αυθεντικόν και αληθές που θα κατεδείκνυε απτώς κι αναποδράστως την ιδικήν του ψευδότητα. Για να το εκφράσω και λιανότερα, σκεφθήτε μόνον, πώς οι κρυπτοθηλυπρεπείς κουτσαβάκηδες μισούν τους άνδρες κι οι τραβεστί τις γυναίκες ; Ή, πώς το Σύστημα αναγκάζεται να εκτίθεται, καταθρυμματίζοντας όλα του τα ψευδή ( αλλ΄ απαραίτητα ! ) προσχήματα, καθώς καταδιώκει και ποινικοποιεί κάθε αμφισβήτησιν των θεμελιωδών του, αλλ’ απολύτως κι επικινδυνώτατα επισφαλών εν κριτική επισκοπήσει, τερατωδών ιστορικών Ψευδών ; Έτσι, πάλιν, κι ο πολιτικώς ορθός μοντερνισμός καθ΄ όλα μισεί και δολιώτατα δηλητηριάζει την αυθεντικότητα και την κρυσταλλίνην αλήθεια και διάκρισιν, εν γένει, αφού «υπαρξιακώς», εν είδει μυσαράς σκιάς, βασίζεται εις το Ψεύδος και την Σύγχυσιν, την διαστροφήν και την Αντιστροφήν των Αξιών – και ούτω καθ΄ εξής.


Αυτοί οι δύο κόσμοι, τώρα, εκπροσωπούνται κι ενσωματώνονται από τους αντιστοίχους τύπους – αλλά και πραγματώνονται μέσω αυτών. Ως αντιστοίχους δε τύπους δεν πρέπει να νοήσουμε αυτούς που ΛΕΝΕ πως «εκπροσωπούν» ή υποστηρίζουν τον ένα εκ των δύο – αλλά κατά περίπτωσιν οφείλουμε να διαγιγνώσκουμε την οικείαν συνάφειαν εκάστου! Να διακρίνουμε, δηλαδή, τους «δήθεν» από τους αυθεντικούς. Επειδή δε το νυστέρι της διακρίσεως στους δύο κόσμους έχει ακριβώς τεθή με βάσιν την αλήθεια και την αυθεντικότητα, με την Ουσίαν και την ένδοθεν ακραιφνή εκπήγασιν ως λυδίαν λίθο, κατ΄ εμέ μόνην επαξίαν λυδίαν λίθο, έπεται μαθηματικώς κατ΄ ουσίαν, ότι η χειρίστη και υβριστικωτάτη των κηβδίλων προσποιήσεων είναι εκείνη η οποία επαγγέλλεται τον δικό μας Κόσμο, τον αληθή Κόσμο της Αρίας επιγνώσεως, Παραδόσεως και ανασυντάξεως, ενώ προέρχεται από και παραμένει αιματοψυχικώς συναφής προς το έτερον στρατόπεδον, προς την σημιτίζουσαν ανουσιότητα και τα προσωπεία της, το Ψεύδος και την επιθετικήν Ύβριν, την κατασπίλωσιν, υπόσκαψιν και λυσσαλέαν παντοιότροπον αναίρεσιν πάσης αυθεντικότητος και παντός αληθώς αυθεντικού στοιχείου !

Μεταξύ δε των δύο τούτων κόσμων μόνον η απόλυτος άβυσσος υπάρχει – και απολύτως ουδεμία δυνατότης συνδιαλλαγής. Κατά τούτο και οι αχυράνθρωποι που καπηλεύονται δικά μας σύμβολα, πολιτική και Ιδέες μας αφορούν βασικώς τόσον ελάχιστα, όσον και το τι κάνει η Ν.Δ. ή το ΛΑ.Ο.Σ. ή το Κ.Κ.Ε. – εκτός της πρακτικώς αναποφεύκτου συγκρούσεως αν κάποτε ο Κόσμος νικήση, οπότε και θα κληθούν οι αρχηγέται της Διαστροφής εις το εδώλιον της Δίκης. Μόνον που οι παραλλασσόμενοι κάπηλοι, ειδικώς, και παρείσακτοι των ιδικών μας Ιδεών, διά τούτου δε αναφέρομαι εις τα κέντρα των κι όχι την περιφέρειαν των αδαών «οπαδών» - χειροκροτητών, είναι ακριβώς εντεταλμένοι εις την κατασπίλωσίν μας, ημών μάλιστα πρώτιστα, ως εκπροσωπούντων το διακύβευμα της αποκαθηλώσεώς των εκ του κηβδίλου των και πολλαπλώς προσοδοφόρου θώκου.


Ως , δε, προς τα κοπρώδη πυρομαχικά των ούτω δολίως παρεισφρυόντων υπανθρώπων , η υπεροπλία τους είναι απολύτως ακαταμάχητος – αλλά καθόλου επίζηλος , εν τούτοις βεβαίως, παρ΄ ημίν …


Όμως, σε μία χώρα όπου τέτοια συμπτώματα, επιθετικώτατα δή επιφερόμενα , μεταξύ των ως Ε/Σ βαυκαλιζομένων δεν προκαλούν την άμεσον και πλήρη ηθικήν και φυσικήν κατακεραύνωσιν των ανθρωπιδών που επιμολύνουν ου μόνον τον «χώρον» , αλλά τον Κόσμον διά της Ύβρεως που ενσωματώνουν και υπηρετούν, η οία ανοικτή παρέμβασις καθίσταται ανεπιθύμητος , απαξιωτική και αλυσιτελής.


Διότι μία τέτοια χώρα κι ένας τέτοιος «χώρος» δεν αξίζουν μιάν αυθεντικήν έκφρασιν κι επέμβασιν !


Αξίζουν τους Καραμανλήδες τους, τους τραγελαφικούς Καρατζαφούσκους τους και τους δηλητηριώδεις εθνολιακοτσιγγάνους να τους πουλούν φούμαρα και φούμα για παραλλαγή και μπλουζάκια – για μεταξωτές συσκευασίες των , τόσο ευπροσαρμόστων κι ευμεταβλήτων , εμπορικών τους πακέτων.


Ώστε, το περί Ανορθώσεως ζήτημα, περί αληθούς, δηλαδή, Επαναστάσεως, είναι συναφές προς το ζήτημα της αυθεντικότητος, της α-ληθείας , της οποίας ο καρπός , ο Νέος Άνθρωπος , ο αυθεντικός Άνθρωπος, θα είναι υποκείμενον και αντικείμενον της αληθούς Πολιτείας εν ταυτώ, καθώς σαφέστατα και ο θείος Πλάτων διηρμήνευσεν. Γι΄ αυτό ακριβώς, άλλως τε, και κατά το α΄ μέρος, εις το περί μεγίστων εμποδίων ανορθώσεως του Ε/Σ στην Ελλάδα , δεν εξεκίνησα από εξωτερικά αλλ΄ από εσωτερικά ελαττώματα και αρρώστιες του νεοέλληνος – αφού η κυρία μάχη εκεί διεξάγεται , ως ο Μέγας Πόλεμος των Αρχαίων , που τόσον ωραία μας ανέλυσε ο Ιούλιος Έβολα , σ΄ ένα πολύ γνωστό του δοκίμιο.


Η δε παλινόρθωσις – αφού είναι μεν νέος αλλά και αρχέγονος μαζύ ο αυθεντικός Άνθρωπος - δύναται μόνον ν΄ αποτελή προϊόν εσωτερικής κι αυθεντικής Εργασίας. Ήτοι εκπαιδεύσεως, διδαχής όπως έλεγεν ο Δημόκριτος - π.χ. , εις το εξής εκπληκτικόν απόφθεγμα:


«Η φύσις και η διδαχή παραπλήσιόν εστι· και γάρ η διδαχή μεταρρυσμοί , μεταρρυσμούσα δε φυσιοποιεί (: διότι και η διδαχή μεταρρυθμίζει, μεταρρυθμίζουσα δε επαναφέρει εις την αυθεντικήν, αρχέγονον, ιδίαν φύσιν)»!!! Αυτό και περικλείει συμπυκνωμένη όλην μας την φιλοσοφία ! Όπως και το του Πινδάρου: «Γένοιο οίος εσσί μαθών (: μέσω της αληθούς μαθήσεως , γίνε αυτό που είσαι).»


Αν αυτά σας ακούγονται μη πολιτικά, θα σας υπενθυμίσω ότι ήτο η θεμελιώδης προσέγγισις τόσον των SS , μάλιστα δε της Ahnenerbe , όσον και της Σιδηράς Φρουράς του Codreanu στην Ρουμανία. Και , φυσικά , του Πλάτωνος , όταν ωμίλει περί αληθούς Πολιτικής. Πολύ δε περισσότερο σήμερα, οπότε η μεταξύ ημών και του Συστήματος αντίθεσις έχει καταδείξει όλην της την ριζικήν αντιπολικότητα, κάθε άλλος δρόμος είναι από ανόητος έως ύποπτος και επικίνδυνος. Είναι παρήγορον ότι νέοι αγωνισταί ανά την Ευρώπην εις ολονέν αύξοντα βαθμόν αντιλαμβάνονται αυτές τις αλήθειες και, στην εποχή του απολύτου εξεικονισμού, της πλαστότητος και της «virtual reality», του «image making» και της ναρκισσιστικής ταυτίσεως μετά του αυτο - ειδώλου αντ΄ άλλης αυτεπιγνώσεως, κατά τον τρόπον των πλέον επιπολαίων κορασίδων, το πνευματικό και βιολογικό μας φυλετικό κύτταρο αποδεικνύεται ικανό ν΄ αντιδράση – αλλά και να δράση …

Η ανεύρεσις του αυθεντικού εσωτερικού Άξονος δύναται μόνη να σώση τον Άριον Άνδρα , δι΄ αυτού δε, και μέσω της ούτω εξυγιασμένης και εκ της εις ήν έχει καταρριφθή αβύσσου ανειλκυσμένης Αρίας Γυναικός , τον Κόσμον, τώρα που δέσμιος εκπέμπει ρόγχον επιθανάτιον «επ΄ ουδόν» (:στο κατώφλι του) απολύτου Μη Όντος.


Είχε βαθύτατα δίκιο η μεγάλη Αρία Μαξιμιανή Πόρτα (Savitri Devi) , όταν απεφαίνετο ότι ο Εθνικοσοσιαλισμός από ένα πολιτικό Κίνημα έχει μεταπολεμικώς ανυψωθή εις την πανοπτικήν ισχύν Θρησκείας : μιας μη δογματικής Θρησκείας της Αναγνωρίσεως, της Συνειδήσεως/Επιγνώσεως, της Αυθεντικότητος, της Κοσμικότητος, της Επανορθώσεως κι Ανατάσεως καθ’ όλα. Τούτο και αποτελεί την συμβολικήν ισχύν της ιεράς ρούνας του TYR, που εγκολπούται εις το έμβλημα του ΑΡΜΑΤΟΣ.


Πλέον κατά την παρούσαν νοσηράν κατάστασιν έχει αλλοιωθή κάθε ουσία και νόημα, κάθε ενέργεια και λειτουργία. Οι αρχετυπικοί δε χαρακτήρες, υποκατασταθή υπό τεχνητών νοσηρών εντυπωμάτων υπό των διεστραμμένων ανοσιουργών των ΜΜΕ και συναφών δημοκρατικών θεσμών και καθιδρυμάτων επάνω εις τα παθητικά, ξεριζωμένα κι αβοήθητα μηχανικά μυαλουδάκια των εγωπαθών τροφίμων των αστικών κονικλοτροφείων, ομοίως δε και η ενέργεια εκείνων των αρχετύπων: που, έτσι, γίνεται επίσης αυτό που λένε «virtual», εννοώντας (ψευδόμενοι και λεκτικώς, ετυμολογικώς δια του όρου «virtual»…) εικονική – άρα, ανίκανη προς ουσιώδη τέλεσιν των αρχετυπικών ρόλων.


Γι΄ αυτό κι ο έρωτας, ακόμη, είναι κατά 99,9% εικονικός, πολύ μακράν του αρχετυπικού του ύψους ριγμένος – οι δε σχέσεις των δύο φύλων ομοίως, οι γάμοι μάλλον ανούσιες «συμβιώσεις», δίκην κοινωνικών συμβολαίων άνευ συναισθηματικού, ουσιώδους και μεταφυσικού βάθους, μεταξύ ενεργειακώς και ουσιαστικώς ελλιποβαρών κελυφών, όπου όλη τους η ουσία έχει γίνει κέλυφος, καθαρή εγωπάθεια και αβοήθητη νοσηρότητα κι αρρώστια … Αλλά και η «διανόησις» εικονική - μάλιστα δε στρεβλωτικώτατα !


Εκπροσωπούμε τον πλήρη κι απόλυτον, ήδη κατά το θεμελιώδες μεταφυσικόν επίπεδον, αντί-πολον της συνολικής Εκτροπής την οποίαν το Σύστημα εκφράζει και υπηρετεί – καθώς και οι φορείς του. Πρέπει δε μάλιστα να ξεριζώση ο καθείς μας τις αποικίες του Συστήματος εντός του – αλλοιώς δεν έχει καμμιάν ελπίδα, όχι να κάμη Επανάστασιν, αλλ΄ ούτε κάν να ζήση !

Η ταυτότης δεν είναι δήλωσις κομματικής προτιμήσεως – αλλ΄ αντικείμενον αενάου κι ατέγκτου αντιμαχίας κι αιματηρών συγκρούσεων μεταξύ Ουσίας και Α-ληθείας, αφ΄ ενός, αυθεντικότητος δηλαδή, κατά την οικείαν εκάστου δέουσαν (φυλετικώς, καστικώς και ατομικώς) εκδοχήν, και θνησιγενούς εικονικότητος, δολιότητος και τυμπανοκρουστικής επιφανειακότητος/ψευδότητος αφ΄ ετέρου. Διά να ανακαλέσω δε πάλιν τον προσφιλή μου ήρωα Σταιρκόδερον, «άδεια βαρέλια βροντούνε πιότερο» …

Προβαίνω, λοιπόν, εις την απλήν και κρυσταλλίνην διακήρυξιν, ότι αν καταφέρουμε να ζήσουμε αυθεντικώς, ανταξίως της Ουσίας μας, ώστε αυτή ν΄ ανθοβολήση, του Αίματός μας, των Προγόνων μας, ήδη τότε η Επανάστασις θα έχη αυθεντικώς και ουσιαστικώς ξεκινήσει. Αυτό θα το καταγελάσουν κάποιοι γελοίοι δοκησίσοφοι «διανοούμενοι» της ακαδημαϊκής καθέδρας – αλλά οι Σοφοί της Σιών γνωρίζουν απολύτως το βάθος της αληθείας του, έστω και εκ της αντι - πόλου οπτικής εποπτεύοντες ...


Η δε αυθεντικότης θα ξαναοδηγήση τα βήματά μας, από τα αστικά λύματα και απορρίμματα, επάνω στις βουνοκορφές της ζώσης Παραδόσεως αλλά και της αυθεντικής δημιουργίας, στα ουράνια διαμάντια που μας γεφυρώνουν με τον Κόσμον, με τον Ουρανό του Θεού που έπλασε την Φυλήν μας : γιατί εμείς αυτόν θέλουμε και ψάχνουμε - και τα οποία το θνησιγενές και μίζερο ελλαδικό μόρφωμα που διεδέχθη την Τουρκοκρατία έκανε ό,τι μπορούσε για ν΄ αποσβέση και αλλοιώση διά παντός, στα πλαίσια μιας νέας, μόνον όμως πολύ βαθύτερης και λεπτώτερης, κατοχής: ενός ενδομύχου, ριζικού εξανδραποδισμού, μιάς συστηματικής δηλητηριάσεως και αλλοιώσεως που, δυστυχώς, απεδείχθη τελικώς αποτελεσματική. Και που μόνον διά της αναιρέσεώς της και ολικής αναστροφής μπορεί να αποσεισθή αληθώς, ώστε να δύναται να επακολουθήση η αναγέννησις, εν αυθεντικότητι και ελευθερία – καθώς αυτές οι δύο έννοιες μόνον όταν είναι αδιαχώριστες μπορούν να είναι αληθινές.


Κι είναι, ακόμη, τόσα που δεν ανέφερα κι αφορούν αμέσως εις το ερώτημά σας – όμως πολλές εκ των απαντήσεων συμπληρούνται επαλλήλως, όπως κι ο,τιδήποτε, ιδεολογικού χαρακτήρος, έχω γράψει. Δεν αλλάζω εις τίποτε ουσιώδες, αρμενίζων εις την θάλασσα του Αρίου Πνεύματος με δοιάκι (Οίακα , πηδάλιον ήγουν - πρωταρχαϊκώς εκαλείτο Fοίαξ με δίγαμμα, προφερόμενον ως β) την προσήλωσιν εις το Κέντρον, τον Άξονα της Στήλης του Νοήματος του Κόσμου, μικρού και μεγάλου, εσωτερικού κι εξωτερικού – της πανιέρου Ιρμινσούλ (IRMINSUL).


Γι΄ αυτό και ό,τι γράφω συμβάλλει εις διευκρίνισιν κι όχι θόλωσιν, αποδυνάμωσιν των προηγουμένων. Αναμένω τους εντίμους αναζητητάς, ακόμη κι εκτός του χώρου αν είναι αγνοί κι ειλικρινείς, να θέσουν οποιοδήποτε ερώτημα προς διευκρίνισιν· θα ήτο όμως παραφροσύνη ν΄ ασχοληθώ με τα σεληνιαζόμενα ανθρωπάρια που ανακυκλώνουν μυθοπλασίες του τύπου « ρε , ξέρεις , ο Γκέκας είπε ότι … » ! Προφανώς δεν τους βολεύουν, ως λαβές κατασπιλώσεως, ούτε τα πραγματικά μου λόγια ούτε οι πραγματικές πράξεις ! Κανένα πρόβλημα γι΄ αυτούς – φτιάχνουν άλλα – κι εξ άλλου, σκέπτονται, «η Αθήνα είναι μακρυά γι΄ αυτόν – κι αντε να τον βρουν να διαψεύση» !!!


Όμως το Πνεύμα τελικώς, και όχι το Ψέμμα, παρ΄ ό,τι θέλει το ίδιον να φαντάζεται, είναι παντοδύναμον – καθώς και η Αλήθεια. Που πραγματώνεται ήδη μέσω της Αυθεντικότητος και του Αγώνος – αλλά και που τελικώς θα νικήση.


Γιατί , χωρίς να αισθάνωμαι οποιανδήποτε μεταφυσικήν ή ψυχολογικήν χρείαν αυτής της πίστεως , και εις πείσμα όλων των φαιδρο - τραγικών καλλικαντζάρων , πιστεύω ακραδάντως εις την Τελικήν Νίκην.

Κρατήστε το αυτό , ειδικώς !



ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ …



Σχετικοί σύνδεσμοι :


Περιοδικό ATHENΑEUM :


http://www.ateney.ru/


Σύνδεσμος Εθνοφυλετικής Αναπλάσεως ΑΡΜΑ :

http://www.armahellas.com/


Συνέντευξη με τον Στέφανο Γκέκα ( Α΄ μέρος ) :

http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/11/blog-post_16.html