Αυτονομία.

του Ι.Κ.

Να το επαναστατικό σύνθημα , να ο επαναστατικός ορίζοντας μιας «φράξιας» αγωνιστών , να το επαναστατικό παρόν της δικιάς μας εθνικιστικής γενιάς.


Τι σημαίνει αυτονομία.

Η λέξη προέρχεται από το αυτός δηλ. εγώ και τον Νόμο. Σημαίνει ότι εγώ καθορίζω τους νόμους ιδεολογικούς – πολιτικούς , ότι εγώ οριοθετώ κοινωνικά δίχως κατ΄ ανάγκη να έχω πολιτική ή κομματική οργάνωση ή εκπροσώπηση. Δηλαδή μπορώ να κινηθώ στο επίπεδο του πανεπιστημίου , των συνδικάτων , της γειτονιάς και της περιοχής , του αθλητισμού , της τέχνης και κουλτούρας , του σχολείου , της οικολογίας , «μεμονωμένα» , αυτόνομα χωρίς να με περιορίζει αυτή στην άσκηση του «λόγου» μου.


Είναι αναγκαίο αυτό ;


ΟΧΙ μόνο είναι αναγκαίο αλλά είναι και το μόνο ρεαλιστικό κάτω απ' τις σημερινές συνθήκες. Σήμερα, προς το παρόν , τα κόμματα και οι οργανώσεις είναι απάτη. Δεν προσφέρουν τίποτα περισσότερο από μια εκτόνωση. Μια λεκτική επαναστα­τική γυμναστική.


Αντίθετα μια αυθόρμητη ανένταχτη ορ­γάνωση εθνικιστών σ' επίπεδο πανεπιστη­μίου ή κοινωνικής ομάδος έχει να προσ­φέρει πάρα πολλά. Ένας ελεύθερος κοι­νωνικός συνδικαλισμός σ' όλες τις πτυχές της δημόσιας ζωής θα δώσει φερεγγυότη­τα στον πολιτικό μας λόγο.


Αυτόνομες κοινωνικές επιτροπές βά­σεως , να τι μας λείπει. Χωρίς την κομματι­κή ταμπέλα, μ' ένα κατάλληλο ρεαλιστικό ριζοσπαστικό λόγο , μπορούμε να ελέγξουμε και να καθοδηγήσουμε πολλές πολιτικές εξελίξεις.

Δεν χρειαζόμαστε «αρχηγούς». Χρειαζόμαστε απλά μια ξεκάθαρη ιδεολογική και κοινωνική γραμμή , ανθρώπους που να γνωρίζουν τι αντιπροσωπεύουμε και τι ζητάμε από αυτούς. Δεν θέλουμε ρομπότ και ούτε χρειαζόμαστε καθάριες ελεύθερες βουλήσεις , που να πιστεύουν με κριτικό «αντιπολιτευτικό» πνεύμα στην ΙΔΕΑ , στον σκοπό μας.


Δεν έχουμε δόγματα αλλά αρχές. Οι αρχές μας περιλαμβάνουν μια διαλεκτική τριαδική ενότητα η οποία είναι :


α) Κατοχύρωση της εθνικής ανεξαρτησίας και πολιτιστικής ουδετερότητας του κάθε έθνους.


β) Σοσιαλιστική οικοδόμηση του κράτους και των κοινωνικών δομών της πολιτείας.


γ) Οργανική συνοχική και αλληλοδιείσδυση μεταξύ κράτους - λαού - πολίτη.


Η αυτονομία σήμερα αποτελεί το μόνον πολιτικό μέσον για να κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας , για να ασκήσουμε κοινωνικό λόγο. Μέσα σε συνθήκες πλήρους κοινωνικού δαρβινισμού που επικρατούν στον σημερινό «εθνικιστικό» χώρο , όποια αυτόνομη ομάδα καταφέρει να περάσει τις ιδέες της , την πολιτική της αυτή θα διαμορφώσει και τις προϋποθέσεις ανάπτυξης του κινήματος μας.


Η αυτονομία αποτελεί αποκλειστικά το πρώτο μεταβατικό στάδιο. Σε ένα ανώτερο στάδιο όλες αυτές οι αυτόνομες εθνικιστικές ομάδες θα μπορέσουν να δημιουργήσουν μέσα από τους εκπαιδευτικούς χώρους , τα εργοστάσια , τις ομάδες κοινωνικής παρέμβασης , έναν πολιτικό πλέον φορέα , ο οποίος καθώς και τα μέλη του έχουν «ψηθεί» στον αγώνα , ο καθένας στην «ειδικότητα» του θα έχει πολιτικό πρόγραμμα.


Οι προσανατολισμοί του εθνικιστικού κινήματος πρέπει να είναι σε καθαρά κοινωνικά θέματα. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει πως δεν μας ενδιαφέρουν τα εθνικά ( Κυπριακό , Βορειοηπειρωτικό , Μακεδονικό ). Απλά τότε και μόνο τότε θα μας πλησιάσει ο κόσμος , όταν δει ότι οι λύσεις που του προσφέρουμε εμείς , οδηγούν σε μια διέξοδο τα προβλήματα του.


Πρέπει να πείσουμε το λαό ότι εμείς είμαστε κάτι το διαφορετικό σε σχέση με το κομματικό καπιταλιστικό κατεστημένο. Πρέπει να πειστεί ο λαός ότι αν ακολουθήσει το δικό μας δρόμο δεν θα προδωθεί , δεν θα χρησιμοποιηθεί για να πάρουμε απλά την εξουσία , και να συνεχίσουμε την δυναστεία του κεφαλαίου και της παρασιτοκρατίας με άλλη μορφή.

Κάτω από τις σημερινές συνθήκες καμιά ομάδα δεν φαίνεται να μπορεί να εκπληρώσει αυτούς τους στόχους. Και αυτό ίσως γιατί ο νέος εθνικισμός τώρα προσπαθεί να ορθοποδήσει μακριά από φαντάσματα , τις καταστάσεις και ιδέες του παρελθόντος.


Οι εθνικιστές είναι καιρός πλέον να ασχοληθούν σοβαρά με τα προβλήματα και τις ανάγκες του λαού.


Η σημερινή κοινωνία μας δεν έχει ανάγκη από φιλοσόφους αλλά από πολιτικούς στρατιώτες και κοινωνικούς επαναστάτες.


Έχει ανάγκη από έργα και όχι από λόγια.


Περιοδικό «Αντίδοτο» δέκατο έκτο τεύχος Οκτώβρης 1988.