Stepan Bandera: ο ήρωας του Ουκρανικού Φασισμού.

του Αλεξόπουλου Στέλιου.

Ο Stepan Bandera θεωρείται η κορυφαία προσωπικότητα του Ουκρανικού Εθνικοεπαναστατικού κινήματος. Συμμετείχε στην ηγεσία της οργάνωσης των Ουκρανών Εθνικιστών (OUN) της Γαλικίας (Δυτική Ουκρανία). Μετά την έναρξη της επίθεσης της Εθνικοσοσιαλιστικής Γερμανίας στην επικράτεια της ΕΣΣΔ, επιδίωξε την δημιουργία ενός ανεξάρτητου κράτους εκφράζοντας στο έπακρο τα όνειρα των συμπατριωτών του. Δυστυχώς οι συνεχείς διαμάχες στο εσωτερικό των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών σχετικά με τους Σλαβικούς πληθυσμούς και το ζήτημα της ανεξαρτησίας της Ουκρανίας καθώς και η έλλειψη εμπιστοσύνης προς τις Εθνικιστικές ηγεσίες περιοχών που μόλις είχαν απελευθερωθεί από τον Stalin και τον Μπολσεβικισμό οδήγησε στην σύγκρουση.

Ας μην ξεχνάμε ότι στο Εθνικοσοσιαλιστικό αλλά και στο Φασιστικό κίνημα από τα μέσα της δεκαετίας του '30 υπήρχαν κάποια πρόσωπα σε καίριες θέσεις που είχαν υιοθετήσει άκρως αντεπαναστατικές και συντηρητικές απόψεις και είχαν επιδιώξει μάλιστα τόσο τον περιορισμό όσο και την βιολογική εξόντωση των εκπροσώπων της λεγόμενης «αριστερής» έκφρασης του Φασισμού/Εθνικοσοσιαλισμού. 

Την ίδια περίοδο με την δίωξη του Ουκρανού Stepan Bandera είχαν φυλακιστεί στην Γερμανία τα κορυφαία στελέχη της Ρουμανικής «Σιδηράς Φρουράς» - ανάμεσα τους μάλιστα ο Horia Sima διάδοχος του Capitan Cornelius Codreanu -  τα μέλη της οποίας εναντιώνονταν στην πολιτική του Antonescu, στην Ισπανία ο ακροδεξιός μοναρχικός  Franco εναντιώθηκε πλήρως στην προσπάθεια των Ισπανών Φαλαγγιτών να στηρίξουν ακόμα πιο δυναμικά τον Άξονα ενώ ο ίδιος πολέμησε στο παρελθόν τις επαναστατικές κινήσεις του Ledesma Ramos και του Manuel Hedilla, στην Ιταλία οι απόψεις του Roberto Farinacci και των άλλων εκπροσώπων της «Σοσιαλιστικής» πτέρυγας του Φασιστικού κόμματος αγνοήθηκαν παντελώς από τον Mussolini με αποτέλεσμα να υπάρξουν ολέθρια λάθη και καίριες παραλείψεις στην μετέπειτα πορεία. Τέλος στην Ουγγαρία ο Ferenc Szalasi απομονώθηκε μέχρι το 1944.

Μερικά στοιχεία για την ζωή του.

Γεννήθηκε στην περιφέρεια της Kalush στην Δυτική Ουκρανία, ο πατέρας του υπήρξε ιερέας του Ελληνοκαθολικού ρυθμού ενώ είχε την ατυχία να χάσει την μητέρα του σε μικρή ηλικία. Είχε ιδιαίτερη κλίση στα αθλήματα και ασχολείτο με δραστηριότητες που εξασκούσαν το μυαλό και το σώμα. Παρόλο τις όποιες απαγορεύσεις είχε από το καθεστώς λόγω της καταγωγής του, κατάφερε να εγγραφεί στο Πολυτεχνείο του Lviv. Εκεί από την πρώτη στιγμή έβαλε ως στόχο την εξάπλωση της Εθνικιστικής ιδέας και την απελευθέρωση της Πατρίδας.



Πολύ γρήγορα στις Εθνικιστικές οργανώσεις διακρίθηκε ως υπεύθυνος προπαγάνδας ενώ η συμβολή του στην ενίσχυση του κινήματος υπήρξε τεράστια. Οι Πολωνοί υπήρξαν ιδιαίτερα εχθρικοί απέναντι στους Ουκρανούς, είχαν φροντίσει για αυτό άλλωστε οι εβραϊκές κοινότητες της Πολωνίας. Για την ένοπλη δράση του απέναντι στις πολιτικές καταπίεσης καταδικάστηκε σε θάνατο. Μετά την μετατροπή της ποινής του σε ισόβια οι σύντροφοι του προσπάθησαν να τον απελευθερώσουν αλλά απέτυχαν. 

Όταν η Ανατολική Πολωνία βρέθηκε κάτω από την Σοβιετική κατοχή μεταφέρθηκε στην Κρακοβία. Εκεί συγκρούστηκε με την συντηρητική πτέρυγα των Εθνικιστών με αποτέλεσμα να υπάρξει μια διάσπαση στη δομή της κύριας οργάνωσης. Πολύ γρήγορα οι Ουκρανοί Εθνικιστές βρέθηκαν στο πλευρό των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών και προετοίμασαν τον αγώνα εντός του εδάφους της Ουκρανίας. Κάποιες αποστολές ανδρών και όπλων έπεσαν σε ενέδρες της NKVD αλλά αυτό το γεγονός δεν κλόνισε το ηθικό τους. Να τονίσουμε ότι η πανίσχυρη υπηρεσία της ΕΣΣΔ την εποχή εκείνη ήταν κάτω από τις εντολές του σαδιστή, βιαστή νεαρών γυναικών και κατά συρροή δολοφόνου Lavrentiy Beria.

Η προσπάθεια για την συντριβή των κατοχικών Σοβιετικών δυνάμεων βασίστηκε σε μικρές ταχυκίνητες ομάδες των 5 - 15 ατόμων  οι οποίες εκπαιδεύτηκαν από τον Γερμανό στρατιωτικό και θρύλο των ειδικών επιχειρήσεων Otto Skorzeny, ενώ παράλληλα φρόντιζαν για την τόνωση του ηθικού και την ενημέρωση του πληθυσμού μέσω φυλλαδίων ώστε να επηρεάσουν τις επαναστατικές συνειδήσεις. Οι μετέπειτα σχέσεις του Bandera και του Hitler δεν υπήρξαν θετικές με άμεση συνέπεια στην μελλοντική έκβαση του τιτάνιου αγώνα. Οι Γερμανοί δεν εμπιστεύονταν τους Ουκρανούς και ένας  λόγος ήταν η έντονη ρητορική ενάντια στους Σλάβους που κυριαρχούσε ανάμεσα στους κύκλους  της Γερμανικής ηγεσίας καθώς και οι διαφωνίες για την πλήρη ανεξαρτησία της Ουκρανίας μετά την λήξη του πολέμου. Οι αντίθετες φωνές που υπήρξαν στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα δεν εισακούστηκαν παρόλο που οι Ουκρανοί στην πλειοψηφία τους στήριζαν το καθεστώς με φανατισμό.

Αποτέλεσμα της κατάστασης αυτής ήταν η σύλληψη του Ουκρανού αγωνιστή και η μεταφορά του στο Βερολίνο! Επίσης η συμπεριφορά μερίδας των Γερμανών στρατιωτικών εξαγρίωσε τους ντόπιους Ουκρανούς και συνέβαλλε στην περαιτέρω ένταση μεταξύ των 2 πλευρών. Μόλις το 1944 η Γερμανική ηγεσία συνειδητοποίησε τα τραγικά λάθη των περασμένων ετών και απελευθέρωσε τον Stepan Bandera με σκοπό να ενισχυθεί το μέτωπο και να σταματήσει η προέλαση των Κομμουνιστών. Άμεσα εξοπλίστηκαν με όπλα και στρατιωτικά υλικά χιλιάδες Ουκρανοί με στόχο την καταστροφή του εχθρού στα μετόπισθεν. Αυτές οι προσπάθειες δεν έφεραν κάποιο αποτέλεσμα αφού ο εχθρός υπερείχε σε επίπεδο εξοπλισμών.

Στις 15.10.1959 ο μεγάλος αυτός αγωνιστής της Ουκρανίας δολοφονείται στο Μόναχο από έναν πράκτορα των Σοβιετικών. Παραμένει σήμερα κορυφαίο σύμβολο αντίστασης για τους Ουκρανούς Εθνικιστές και τους Εθνικοσοσιαλιστές. Στην Ουκρανία υπάρχουν μνημεία και προτομές για τον Stepan Bandera, ενώ οι αρχές της της χώρας το 2009 έδωσαν εντολή να κυκλοφορήσει γραμματόσημο με την μορφή του. Οι εκδηλώσεις μνήμης και σεβασμού σε σχολεία, σχολές, χώρους εργασίας καθώς και σε αθλητικούς αγώνες προκάλεσαν την οργή των Εβραίων.