Σκέψεις εν όψει Θερινού Ηλιοστασίου …

του Wood Brother

Βρισκόμαστε εν όψει του Θερινού Ηλιοστασίου, το οποίο σηματοδοτεί την μετάβαση στο Καλοκαίρι, μία εποχή που η φύση δρέπει καρπούς μία άκρως παραγωγική περίοδος που παρέχει στον άνθρωπο εφόδια υλικά και πνευματικά για την επιβίωση και εξέλιξη του. Αυτήν την ίδια εποχή, οι κεφαλαιοκράτες την εκμεταλλεύονται αφύσικα, προωθώντας έναν καταναλωτικό οργασμό, που εμπορεύεται και ξεπουλάει τα πάντα στον βωμό του Μαμμωνά, ακόμα και το πνεύμα των Προγόνων μας, αφού πρώτα το διαστρεβλώσουν αρρωστημένα. Σαν αποτέλεσμα έχουμε τον λεγόμενο «οικονομικό πολιτισμό», που φέρνει εκατομμύρια τουριστών στην πατρίδα μας, για να θαυμάσουν μία Κοσμοθέαση που το σύστημα θέλει να παρουσιάζει ως νεκρή, περνώντας το μήνυμα που θέλει, πως η Ελλάδα είναι πλέον ένα μουσείο - μαυσωλείο ενδόξων ερειπίων, ένας τάφος του Ελληνικού πνεύματος, το οποίο έχει πεθάνει οριστικά και αμετάκλητα.

Ωστόσο, ο Ελληνισμός δεν αποτελεί ένα μουσειακό έκθεμα, εν είδει μαυσωλείου, όπως επιθυμούν οι πάσης φύσεως οικουμενιστές, τα ιερά μας δεν είναι απλά ένδοξα ερείπια και τουριστικά αξιοθέατα. Ο Ελληνισμός  αποτελεί μια ζώσα δύναμη, που λαμβάνει υπόσταση και μορφοποιείται δια μέσω του Εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος επιφέρει  πλήρη αρμονία δυνάμεων και ενεργειών, καθώς μόνο αυτός ανακαλεί την κοσμική νομοτέλεια στον κόσμο που εμείς οι άνθρωποι συνειδητοποιούμε. 


Σύμφωνα με τον αιρετικό του 20^ου Αιώνα: «ο λαός δεν ζει για την οικονομία, και ούτε η οικονομία υπάρχει για το κεφάλαιο, αλλά το κεφάλαιο υπηρετεί  την οικονομία και η οικονομία τον λαό». Αυτή είναι εν ολίγοις η οικονομική αντίληψη του Εθνικοσοσιαλισμού, που εναρμονίζεται πλήρως με τον φυσικό νόμο που μας διέπει. Σε μία κοινωνία όμως Αρίστων η οικονομία έχει δευτερεύουσα σημασία καθώς τα παραπάνω είναι νόμος απαράβατος και έτσι η βασική επιδίωξη του ατόμου είναι η αριστεία και η καλλιέργεια  αρετών. 

Αυτήν την κοινωνία οραματιζόμαστε να ξανανιώσει η φυλή μας. Ο Πλήθων ανακαλεί τα παραπάνω σε ένα Πλατωνικό του απόσταγμα: «Ουχί πλουτίνδην αλλά αριστίνδην». Η διαχρονική αυτή προτροπή συνάδει με τον ψυχισμό των Ελλήνων  Εθνικοσοσιαλιστών και όχι των γραικύλων ραγιάδων, των υποταγμένων σκλάβων που λόγω της πνευματικής  αφελλήνισης, το έχουν αντιστρέψει πλήρως, συνεπώς έχουμε το εγκληματικό: «Ουχί αριστίνδην, αλλά πλουτίνδην».  Τον ραγιά αυτόν πρέπει να πολεμήσουμε όλοι μέσα μας και να τον σκοτώσουμε. Όταν το καταφέρουμε αυτό θα είμαστε ελεύθεροι ή νεκροί, μα ποτέ σκλάβοι, κατ ’απόδοση του συνθήματος των Montoneros: «libres o muertos pero jamas esclavos!»

Σύντροφοι, ακόμα δεν βρισκόμαστε ούτε στα προπύλαια της τραγωδίας που θα βιώσουμε σαν Έθνος. Η κάθαρση αργεί και θα επέλθει αφού παρέλθει πρώτα η εποχή του χάους, το οποίο κατά τον Ησίοδο είναι Γεννήτωρ της τάξης. Μία τάξη που θα σημάνει την αναγέννηση του Ελληνισμού, που αποτελούσε πάντοτε και αποτελεί τον στυλοβάτη της ευρύτερης Ευρωπαϊκής οικογένειας. «Νυν ευπλόηκα, ότε εναυάγησα» (Πήγε καλά το ταξίδι μου, όταν ναυάγησα) Η ρήση αυτή του Ζήνωνα ταιριάζει γάντι με την περίπτωση του λαού μας. Καθήκον μας είναι να μετατρέψουμε την κρίση που μας φέρνει προ του φάσματος του φυλετικού θανάτου, σε εφαλτήριο μιας νέας εθνικής συνειδητότητας, που θα ακυρώσει τα γενοκτονικά σχέδια της ΝΤΠ, και θα πρωτοστατήσει σε μία πανευρωπαϊκή νίκη.

Όντας Εθνικοσοσιαλιστές, γνωρίζουμε την κυκλική πορεία του χωροχρόνου και την επερχόμενη Νίκη μας. Αυτό ίσως σήμερα φαντάζει ακατόρθωτο, σταθμίζοντας απλά τα δεδομένα, αλλά τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από τον πόθο για την ελευθερία, για την οποία αξίζει κάθε θυσία. Πρέπει λοιπόν να αναβιώσει ο ηρωικός άνθρωπος που περιγράφει ο μεγάλος Νεοπλατωνικός Ιωάννης Συκουτρής:

«Ο ηρωικός άνθρωπος αισθάνεται πως είναι διαλεγμένος από την Μοίραν ως αγωνιστής και ως μάρτυς - περισσότερον ως μάρτυς, αφού την επιτυχίαν δεν την μετρεί με αποτελέσματα άμεσα, με αριθμούς και μεγέθη, δεν την μετρεί καν διόλου. Είναι το αλεξικέραυνον, που θα συγκεντρώση επάνω του (θα προσελκύση μάλλον εθελουσίως) όλας τας καταιγίδας και όλα τ' αστροπελέκια, διά να προστατευθούν τα κατοικητήρια των ειρηνικών ανθρώπων.


Εις την ετοιμότητα του κινδύνου, τον σύρει με ακαταμάχητον έλξιν η αισθητική, θα έλεγα, γοητεία του κινδύνου, η συναίσθησις ότι είναι προνόμιον των ολίγων να συντρίβωνται υπέρ των άλλων υπό των άλλων - το πολυτιμότερονπρονόμιον! Ο ηρωικός άνθρωπος δεν είναι το άνθος, δεν είν' ο καρπός - αυτά αντιπροσωπεύουν το παρόν και του παρόντος την ανεπιφύλακτονχαράν. Είναι ο σπόρος που θα ταφή και θα σαπίση δια ν' αναφανή το άνθισμα και το κάρπισμα. Είν' εκείνος που θάπτεται δια να εορτασθή η ανάστασις, και ανάστασις χωρίς ταφήν δεν υπάρχει»

Αντίσταση ενάντια στον οικονομικό ολοκληρωτισμό που καταστρέφει τις ζωές μας! Αντίσταση στα κελεύσματα των τοκογλύφων και των εγχώριων δοσίλογων συνεργατών τους. Αντίσταση στην παγίδα της αντιφασιστικής άκρας δεξιάς και καθεστωτικής αριστεράς που ξερνάει το σύστημα σαν έσχατη προσπάθεια ανασχέσεως της επέλασης του Εθνικοσοσιαλισμού, που θα απελευθερώσει  την Ελληνική πατρίδα και ολόκληρη την Ευρώπη.

Ζήτω η Νίκη!