Οι Εθνικοσοσιαλιστές Εργάτες της Χιλής πεθαίνουν για την Πατρίδα: Η σφαγή του Seguro Obrero της 5ης Σεπτεμβρίου του 1938.

του Αλεξόπουλου Στέλιου

1^η Μαΐου σήμερα ημέρα των εργατών και θα αναφερθώ σε μια θυσία  ξένων συναγωνιστών που δυστυχώς είναι άγνωστη για όσους συμμετέχουν στις τάξεις του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού. Μπορεί να μην έλαβε μέρος την ίδια μέρα πριν πολλά χρόνια, αλλά οι νεκροί που έδωσαν το αίμα τους υπήρξαν στην πλειοψηφία τους υπερήφανα μέλη της εργατικής τάξης και πρόμαχοι της Νοτίου Αμερικής απέναντι στον καπιταλισμό και τον μαρξισμό. Χρέος όλων μας να θυμόμαστε τις θυσίες των Συναγωνιστών για την Πατρίδα.

Η Χιλή υπήρξε ιστορικά μια από τις πιο δυνατές «φρουρές» του Εθνικοσοσιαλισμού και του Φασισμού καθώς και καταφύγιο πολλών Συντρόφων μετά την προσωρινή ήττα του Δεύτερου Μεγάλου Πολέμου. Σε όλες τις χώρες της Νοτίου Αμερικής το πατριωτικό συναίσθημα μετουσιώθηκε σε επαναστατικά κινήματα τα οποία πρωταγωνιστούν μέχρι σήμερα στις πολιτικές εξελίξεις όπως ο Περονισμός.

Jorge González von Marées

Το Εθνικοσοσιαλιστικό Κόμμα της Χιλής με αρχηγό τον Jorge González von Marées το 1938 κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έλαβε την απόφαση να καταλάβει την εξουσία περνώντας από το στάδιο του πολιτικού ακτιβισμού στην επαναστατική ένοπλη ανατροπή της κυβέρνησης πριν εδραιωθούν οι αντεπαναστατικές δυνάμεις και μετατραπεί η χώρα σε προτεκτοράτο. Απέναντι τους είχαν τις μαρξιστικές οργανώσεις αλλά και τις αντιφασιστικές ακροδεξιές ορδές που χρηματοδοτούσαν οι τεκτονικές στοές της χώρας και οι σιωνιστές. Οι αντιναζιστές ακροδεξιοί καθοδηγούνταν από τον πρόεδρο της χώρας Arturo Fortunato Alessandri Palma, ένα πιόνι των καπιταλιστών που είχε δολοφονήσει δεκάδες εργάτες χρησιμοποιώντας τις δυνάμεις ασφαλείας. Αναμφίβολα ένα μισητό πρόσωπο για τους Χιλιανούς συναγωνιστές αλλά και για ολόκληρο τον λαό.  

Δεν ήταν η πρώτη φορά που η «εθνικόφρονη» … παράταξη της Χιλής θα έβαφε τα χέρια της με το αίμα των Εθνικοσοσιαλιστών και των Ριζοσπαστών Εθνικιστών όπως έπραξε και αργότερα για όσους γνωρίζουν την αληθινή ιστορία. Να θυμίσω στους αναγνώστες ότι το καθεστώς του Τέκτονα Pinochet  το ΄73, φυλάκισε Εθνικοσοσιαλιστές και πολλοί  υπέστησαν βασανιστήρια ενώ κάποιοι εκτελέστηκαν και τα πτώματα τους εξαφανίστηκαν.

αναμνηστική πλάκα για την σφαγή

Το πρωί της Δευτέρας της 5^ης Σεπτεμβρίου του  ‘38 - μια περίοδος με τεταμένη την ατμόσφαιρα αφού σύντομα θα διεξάγονταν οι προεδρικές εκλογές - ένοπλοι νεολαίοι Εθνικοσοσιαλιστές καταλαμβάνουν το κτίριο Seguro Obrero στο Santiago, πρωτεύουσα της χώρας  το οποίο βρισκόταν πολύ κοντά στο προεδρικό μέγαρο. Ένας καραμπινιέρος μέλος της ασφάλειας του κτιρίου αντιλαμβάνεται την μεταφορά όπλων κάτω από τα παλτά των συναγωνιστών και αντιδρά. Την αμέσως επόμενη στιγμή είναι νεκρός από τις ριπές των Εθνικοσοσιαλιστών. Ο πυροβολισμός κινητοποιεί τις καθεστωτικές δυνάμεις οι οποίες ενισχύονται συνεχώς με πολυάριθμο πεζικό και πεδινό πυροβολικό, με συνέπεια να αρχίσει μια σφοδρή ανταλλαγή πυροβολισμών. 


O Gerald Gallmeyer μέλος του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος της Χιλής (MSN) πέφτει νεκρός και περνάει πρώτος στο πάνθεον των ηρώων.

Οι υπέρτερες εχθρικές δυνάμεις και η έλλειψη πυρομαχικών οδηγεί τους Εθνικοσοσιαλιστές μετά από πολλές ώρες στην απόφαση να παραδοθούν. Την ίδια στιγμή 32 Εθνικοσοσιαλιστές είχαν καταλάβει το κεντρικό κτίριο στο πανεπιστήμιο της πόλης. Και σε αυτό το σημείο έλαβε μέρος μια μάχη με ορυμαγδό πυροβολισμών και από τις 2 πλευρές αλλά η γενική έφοδος των πολυάριθμων αντιπάλων οδήγησε στην σύλληψη πολλών εξ αυτών.

η σφαγή αποτυπωμένη σε έργο τέχνης της εποχής ...

Κρατικοί αξιωματούχοι έδωσαν διαβεβαιώσεις ότι αν παραδοθούν δεν θα τους πειράξει κανείς. Έμαθαν για την αποτυχία του επαναστατικού κινήματος στην περιφέρεια και αποφάσισαν να καταθέσουν τα όπλα. Οδηγήθηκαν δίπλα από το κτίριο Seguro Obrero περισσότεροι από 60 στον αριθμό - ανάμεσα τους κάποιοι τραυματίες - όπου παρόλο τις διαβεβαιώσεις μέχρι την τελευταία στιγμή από τον επικεφαλή των αντιφασιστικών δυνάμεων της άκρας δεξιάς, εκτελέστηκαν λίγο μετά δια τυφεκισμού μπροστά σε έναν τοίχο και ελάχιστά μέτρα από το οπτικό πεδίο των κατοίκων της πόλης. Μια εν ψυχρώ εκτέλεση και μάλιστα με προεδρική σφραγίδα που θυμίζει τις σύγχρονες δημοκρατικές κτηνωδίες.

Πριν πέσουν νεκροί φώναξαν με υψωμένη την δεξιά «Ζήτω η Χιλή!», «Ζήτω ο Εθνικοσοσιαλισμός!». Μόνο 4 κατάφεραν να διαφύγουν την τελευταία στιγμή ενώ στην συνέχεια σε μια επίδειξη δημοκρατικής «ηθικής» ... οι χωροφύλακες παραμόρφωσαν τα πτώματα των αγωνιστών με χτυπήματα από ξιφίδια και ξιφολόγχες! Παραμένει άγνωστο ποιος έδωσε την διαταγή για την εκτέλεση αν και όλα τα στοιχεία και οι μαρτυρίες συγκλίνουν στην άποψη ότι ο πρόεδρος Alessandri είπε χαρακτηριστικά «Σκοτώστε τους όλους!».

Πορεία του '39 για την σφαγή των Εθνικοσοσιαλιστών

Το καθεστώς στην συνέχεια για να μειώσει τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης δημοσίευσε ιστορίες για «ξεκαθάρισμα λογαριασμών» ανάμεσα σε Εθνικοσοσιαλιστές ... υπόθεση που δεν υιοθέτησε κανείς φυσικά. Στο ίδιο κτίριο που έλαβε μέρος το δημοκρατικό έγκλημα στεγάζεται σήμερα το υπουργείο δικαιοσύνης … ενώ κάθε χρόνο οι Σύντροφοι της Χιλής διοργανώνουν εκδηλώσεις μνήμης για τους πεσόντες.

Οι Χιλιανοί Εθνικοσοσιαλιστές Εργάτες είναι Μάρτυρες της Ιδέας και θα ζουν για πάντα στις μνήμες όλων!

Τα ονόματα των 58 Εθνικοσοσιαλιστών που δολοφονήθηκαν από την ακροδεξιά αντίδραση:

1. Enrique Herreros del Río                 2. César Parada Henríquez

3. Francisco Maldonado Chávez         4. Juan Silva Tello

5. Hugo Badilla Tellería                       6. Jesús Ballesteros Miranda

7. Ricardo White Alvarez                    8. Julio César Villasiz Zura

9. Pedro Angel Riquelme Triviño        10. Mario Pérez Perreta

11. Mauricio Falcon Piñeiro               12. Luis Thennet Gillet

13. Héctor Thennet Gillet                   14. Guillermo Cuello González

15. Waldemar Rivas Vilaza                16. Hermes Micheli Candia

17. Raúl Méndez Ureta1                    18. Bruno Bruning Schwarzenberg

19. José Sotomayor Sotomayor          20. Gerardo Gallmeyer Klotzche

21. Neftalí Sepúlveda Soto                 22. Domingo Chávez Whalen

23. Walter Kusch Dietrich                  24. Víctor Muñoz Cárdenas

25. Juan Kähni Holzapfel                    26. Marcos Magasich Huerta

27. Enrique Magasich Huerta              28. Heriberto Espinoza Lizana

29. Jorge Jaraquemada Vivanco         30. Félix Maragaño Flores

31. Jorge Valenzuela San Cristóbal     32. Salvador Zegers Terrazas

33. Carlos Alfredo Barraza Robles     34. Jorge Alvear Soto

35. Víctor Tapia Briones                    36. Humberto Yuric Yuric

37. Jorge Tépper Bradanovic             38. Juan Orchard Fox

39. Alejandro Bonilla Tajan                40. Emiliano Aros Molina

41. Salvador Fernández Ponicio         42. Jorge Sepúlveda Céspedes

43. Timoleón Jijón González               44. José Figueroa Figueroa

45. Eduardo Suárez Suárez                46. Renato Chea Meneses

47. Manuel Silva Durán                      48. Daniel Jorge Jeldres

49. Carlos Jorge Jeldres                     50. Luis Arriagada Muñoz

51. Alberto Murillo Muñoz                 52. Julio Hernández García

53. Efraín Rodríguez Sáez                  54. Carlos Riveros Sáez

55. Hugo Moreno Donoso                 56. Alberto Ramírez Zamora

57. Manuel Jelves Olea                      58. Pedro Molleda Ortega

59. Carlos Muñoz Cortés

ΑΘΑΝΑΤΟΙ!