Comandante Ahmad Shah Massoud ο Εθνικοεπαναστάτης πολέμαρχος του Αφγανιστάν που νίκησε τους Σοβιετικούς και αντιστάθηκε μέχρι το τέλος στους Ταλιμπάν: «το Λιοντάρι του Panjshir» (02.09.1953 - 09.09.2001)

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Συμπληρώνονται σήμερα 13 χρόνια από την άνανδρη δολοφονία του Κομμαντάντε Ahmad Shah Μassoud ενός ανθρώπου που παραμένει άγνωστος στους περισσότερους και αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Θρυλική μορφή για τον συνεχή αγώνα του ενάντια στην Σοβιετική Ένωση αλλά και για την πολυετή προσπάθεια του να πολεμήσει τους συμμάχους του Bin Laden καθώς και τους ίδιους τους Ταλιμπάν. Ένας άνθρωπος που προειδοποίησε από πολύ νωρίς για την μελλοντική συμμαχία μεταξύ των Αμερικανών και Σαουδικής Αραβίας και κυρίως για τον κίνδυνο να επικρατήσουν οι «τζιχαντιστές» σε ολόκληρη την ευρύτερη περιοχή. Υπήρξε ο νικητής στις μάχες στα βόρεια της χώρας απέναντι στις μηχανοκίνητες μονάδες των Κομμουνιστών και επικράτησε σε όλες τις αναμετρήσεις με τις δυνάμεις της Μόσχας στα σκληροτράχηλα τοπία της χώρας που τα βουνά φτάνουν τα 6.000 μέτρα ανάμεσα σε χιλιάδες στενά φαράγγια και ονομάζεται Αφγανιστάν. Τιμούμε την μνήμη του με το άρθρο αυτό.

Η  αγάπη του για το διάβασμα - αγαπούσε ιδιαίτερα τον Πλάτωνα, μελετούσε την διδασκαλία του Βουδισμού και του Σουφισμού - και την περσική ποίηση, η πολιτική του επιρροή και κυρίως η στρατιωτική του ιδιοφυία έμειναν στην ιστορία ενώ το πνεύμα του για ένα ελεύθερο Αφγανιστάν χωρίς τους Πακιστανούς και τους Αμερικανούς να κυριαρχούν στα εσωτερικά ζητήματα, αλλά και η εναντίωση του στην καταπίεση των γυναικών αυτής της πολύπαθης χώρας τον έκαναν να είναι μέχρι και σήμερα ένας ζωντανός θρύλος στην περιοχή. 

Στις εκτάσεις που κατέλαβε υπήρξε θρησκευτική ελευθερία και απαγόρευση βασανιστηρίων, συμμετοχή των γυναικών στην εκπαίδευση ενώ δεν υποχρεώνονταν οι Αφγανές να φοράνε την μπούργκα όπως επιβάλλει αλλού ο νόμος των φονταμενταλιστών. Υπήρξε εχθρός του αδυσώπητου καπιταλισμού και του μαρξισμού, αντίθετος στον υλισμό της αγοράς και των τραπεζών, υπέρμαχος της ελευθερίας του λαού του ο οποίος σύμφωνα με τον ίδιο δεν είχε παρά να βρει καταφύγιο στις πατροπαράδοτες αξίες και παραδόσεις και όχι στις υποσχέσεις των ξένων διπλωματών. Ο άνθρωπος που κατέλαβε την πρωτεύουσα Καμπούλ το ’92 και προσπάθησε να επιβάλλει την εθνική ενότητα σε μια χώρα που σπαρασσόταν από τον πόλεμο μεταξύ των φυλών και των φατριών. Κατέβαλλε κάθε προσπάθεια για να περιορίσει την δυναμική των πακιστανικών υπηρεσιών ασφαλείας οι οποίες μέσα από τις ιερατικές σχολές στα σύνορα των 2 χωρών  χρηματοδοτούσαν τους Ταλιμπάν. Όλα τα χρόνια σχεδίαζαν την δολοφονία του ενώ στήριζαν παράλληλα τον Bin Laden έναν άνθρωπο που η οικογένεια του διατηρούσε εταιρείες και μετοχές στο έδαφος των ΗΠΑ ακόμη και μετά την επίθεση της 11ης  Σεπτεμβρίου και στο παρελθόν είχε στενές επαφές με την CIA!

Μετά την ατιμωτική αποχώρηση των Σοβιετικών κατοχικών στρατευμάτων στις αρχές της δεκαετίας του ’90 οι περιφερειακές δυνάμεις της περιοχής εξόπλισαν τους Ταλιμπάν και τους εκπαίδευσαν σε αεροσκάφη , τεθωρακισμένα και σύγχρονο οπλισμό με σκοπό να εξυπηρετήσουν τα σχέδια των Αμερικανών και των Πακιστανών αλλά και των πετρελαϊκών εταιρειών. Ο ρόλος της Al Qaida υπήρξε σημαντικός αφού χρησιμοποίησε το κίνημα των Ταλιμπάν και έμμεσα το εθνικιστικό συναίσθημα των Pasthuns απέναντι στην εξάπλωση του Τατζίκου Massud. 


Χιλιάδες Άραβες και Πακιστανοί που είχαν μισθοδοσία από την Σαουδική Αραβία έφτασαν στο Αφγανιστάν για να πολεμήσουν τον Massoud - αλλά και τακτικός πακιστανικός στρατός  - αφού έπρεπε να εξοντωθεί πριν τεθούν σε εφαρμογή τα σχέδια των πολυεθνικών και του Πενταγώνου για την κυριαρχία στην περιοχή. Οι συνεχείς προκλήσεις των αντιπάλων διοικητών δεν πτόησαν τον πατριώτη πολέμαρχο ο οποίος διατηρούσε τις βάσεις του στα βόρεια της χώρας, μια γεωγραφική περιοχή με ιδιαίτερη σημασία. Η ανεξαρτησία του χαρακτήρα του και οι επισημάνσεις σχετικά με τον ιμπεριαλισμό στην περιοχή τον έθεσαν στο στόχαστρο και μετά από πολλές και συνεχείς ανεπιτυχείς προσπάθειες κατάφεραν να τον δολοφονήσουν στις 09.09.2001 όταν 2 Μαροκινοί «δημοσιογράφοι» μέλη των Ταλιμπάν εμφανιζόμενοι ως Βέλγοι σε μια επίθεση αυτοκτονίας ενεργοποίησαν εκρηκτικά που είχαν κρύψει στον δημοσιογραφικό εξοπλισμό όταν επισκέφτηκαν ένα από τα κρησφύγετα του στο βόρειο Αφγανιστάν. 

Zenit

Το 2001 επισκέφτηκε τις Βρυξέλλες και προειδοποίησε την Ευρώπη για τους Ταλιμπάν και τον Bin Laden ενώ ζήτησε ανθρωπιστική βοήθεια για τον λαό του. Όλες οι πολιτικές μαριονέτες της εποχής κράτησαν παγερή στάση απέναντι του και δεν έλαβαν καθόλου υπόψιν τις προειδοποιήσεις ενός ανθρώπου που είχε καταλάβει ποιο θα είναι το μέλλον αν αφήσουν το «τέρας» να μεγαλώσει, με εξαίρεση την υπερδύναμη της Ινδίας η οποία προσπάθησε να τον στηρίξει με κάθε μέσο. Υπήρξε ο μοναδικός ηγέτης που δεν εγκατέλειψε ποτέ την χώρα κατά την διάρκεια της Σοβιετικής κατοχής και την μετέπειτα ανόδο των Ταλιμπάν.

Αφίσα του Φασιστικού βιβλιοπωλείου στην Ρώμη "La Testa di Ferro" ...

Γεννήθηκε το ’53 στην κοιλάδα του Panjshir και ο πατέρας του ήταν αξιωματικός στον Βασιλικό Αφγανικό Στρατό. Σπούδασε αρχιτεκτονική και πολιτικός μηχανικός ενώ διακρίθηκε για τις επιδόσεις του στα μαθήματα. Συμμετείχε ως φοιτητής σε εκδηλώσεις ενάντια στην Αμερικανική κατοχή στο Βιετνάμ ενώ υπήρξε ο κύριος οργανωτής των Αντισιωνιστικών εκδηλώσεων στο πανεπιστήμιο της Καμπούλ. Από πολύ νωρίς αντιλήφθηκε τα προδοτικά σχέδια του Αφγανικού Κομμουνιστικού Κόμματος και αντιστάθηκε στην μετατροπή της κοινωνίας σε έναν ακόμη Σοβιετικό δορυφόρο. Υπήρξε ο πρώτος οργανωτής του Αφγανικού αντικομμουνιστικού αντάρτικου για το οποίο είχε μάλιστα μελετήσει με προσοχή τον Γκεβάρα και τον Μάο. Κινήθηκε άμεσα ενάντια στις δυνάμεις των Κομμουνιστών οι οποίοι εκτελούσαν επακριβώς τις διαταγές της Σοβιετικής Ένωσης, και εφάρμοσε πρωτοποριακές τεχνικές για την εμψύχωση του ηθικού και την ενίσχυση του αντάρτικου στρατού ενώ υπήρξε ο δάσκαλος όλων των άλλων Αφγανών διοικητών που εναντιώθηκαν άμεσα στους Σοβιετικούς και τους συνεργάτες τους. Παρέλυσε με θυελλώδεις αντεπιθέσεις επί σειρά ετών τις γραμμές του στρατού κατοχής και του «εθνικού» αφγανικού στρατού όταν αυτοί είχαν απομακρυνθεί αρκετά από τις βάσεις εξόρμησης προκαλώντας τεράστιες απώλειες, ενώ σεβάστηκε τους αιχμαλώτους γεγονός που οδήγησε Ρώσους στρατιωτικούς πριν μερικά χρόνια να αποτίσουν φόρο τιμής στον τύμβο του εχθρού τους!

Οι προσπάθειες των Σοβιετικών που είχαν εισβάλλει στην χώρα το ’79 παρόλο τις τακτικές που συνήθιζαν - όπως το να καίνε ολόκληρα χωριά, να καταστρέφουν αρδευτικές εγκαταστάσεις και καλλιέργειες η να εκτελούν όλο τον πληθυσμό επειδή υποψιάζονταν ότι στήριζαν τους αντάρτες -  με νέες δυνάμεις να τους ενισχύουν δεν κατάφεραν το παραμικρό. Οι Μπολσεβίκοι αναγκάστηκαν να ζητήσουν προσωρινή ανακωχή (!) γεγονός που εκμεταλλεύτηκε ο πολέμαρχος Massoud για να δημιουργήσει ένα ανώτατο συμβούλιο 130 στρατιωτικών διοικητών από 12 επαρχίες με στόχο την υπερπήδηση δυσκολιών λόγω εθνικών και θρησκευτικών διαφορών. Στις περιοχές ευθύνης του οργάνωσε δικαστικές, οικονομικές, υγειονομικές, πολιτιστικές και διοικητικές υπηρεσίες ενώ σε μια επίδειξη υψηλής στρατηγικής εκκένωσε άμεσα τις περιοχές οι οποίες είχαν στοχοποιηθεί από την Σοβιετική αεροπορία (άμαχοι φυσικά στο σύνολο τους …) με στόχο να προστατέψει τα γυναικόπαιδα από τον σαδισμό των «Κόκκινων» οι οποίοι έριχναν βόμβες διασποράς αλλά και παιχνίδια για μικρά παιδιά τα οποία στην πραγματικότητα ήταν παραλλαγμένα εκρηκτικά με στόχο να ακρωτηριαστούν ...

Υπήρξε ο ιδρυτής των αφγανικών δυνάμεων κρούσης, ταχυκίνητες μονάδες πεζικού 33 ατόμων οι οποίες είχαν εμβέλεια δράσης άνω των 100 χιλιομέτρων και φορούσαν ίδιες στολές μαζί με το παραδοσιακό «pakul» με συνέπεια η ενδυμασία αυτή να θεωρηθεί το σύμβολο της αντίστασης. Μαζί με τα παιδιά του και τους επιτελείς του έδινε το παρών στην πρώτη γραμμή των μετώπων και η απλή παρουσία του και μόνο ήταν ικανή για να κινητοποιήσει τις αντάρτικες δυνάμεις και να ανατραπεί ο αντίπαλος που χρησιμοποιούσε υπέρτερες δυνάμεις στο πεδίο μάχης επιθετικά ελικόπτερα, τα βομβαρδιστικά Tupolev και πολλές μονάδες των επίλεκτων μονάδων Spetsnaz ενώ το εχθρικό πεζικό πολλές φορές στις επιχειρήσεις ξεπερνούσε τις 30.000 σε αριθμό!

Η πατριωτική του στάση απέναντι στην Σοβιετική εισβολή και η άρνηση του να μετατραπεί σε όργανο των Πακιστανών και του Αμερικανισμού οδήγησε πολλούς Συναγωνιστές στην Ευρώπη να τον εντάξουν στο πάνθεον όλων αυτών που πολέμησαν για τα Ιδανικά της Πατρίδας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης απέναντι στην Σιωνιστική κατοχή. 


Υπάρχουν παλαιότερες αναφορές για τον πολέμαρχο Massoud στο ελληνικό «αριστερό» εθνικιστικό περιοδικό «Αντίδοτο» κατά την διάρκεια της δεκαετίας του ’80 όταν τσάκιζε στα όρη του Αφγανιστάν τις επίλεκτες δυνάμεις της Μόσχας, ενώ σήμερα οι Ιταλοί Φασίστες τιμούν την μνήμη του και μέσω εκδόσεων, τραγουδιών (Skoll) και ποιοτικών εκδηλώσεων - με πρωτοπόρους τους ακτιβιστές της Φασιστικής κατάληψης «Casa Pound» - φροντίζουν να μάθουν ακόμη περισσότεροι Ευρωπαίοι για την ζωή και το έργο του αγωνιστή της Ελευθερίας του «Λιονταριού του Panjshir» Comandante Ahmad Shah Massoud!