Η εκλογική φιέστα της 25ης Ιανουαρίου 2015 δεν αποτελεί
παρελθόν αλλά ... μέλλον διότι ανοίγει την αυλαία του νέου "σκεπτικού"
ενός ... απερίσκεπτου και, κυρίως, ακέφαλου, "σώματος ψηφοφόρων".
Σηματοδοτεί την νόμιμη και "βελούδινη" ανάληψη της εξουσίας από Αριστερούς
για πρώτη φορά στην Ελλάδα, όταν όλοι ανέμεναν την νίκη του ελλαδικού
"Εθνικισμού" ως εκ της μακρόχρονης χρεωκοπίας του δημοκρατικού
συστήματος και προμηνύει τον οριστικό ενταφιασμό του "Εθνικισμού"
αυτού ο οποίος, ως φαίνεται, στερείται αμυντόρων! Διότι, αν τώρα, υπό ιδανικές
συνθήκες "θερμοκρασίας και πίεσης", ο ελλαδικός
"Εθνικισμός" παραμερίσθηκε στα αζήτητα τόσο άνετα από μία
... περιπατούσα Αριστερά, σπανίως στο μέλλον θα τύχει παρόμοιων ιδανικών
συνθηκών για να σηκώσει κεφάλι. Ας δούμε, όμως, προσεκτικά την κατάσταση ... εκ των πεπραγμένων της σύγχρονης
ελλαδικής κοινωνίας διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι η πλειονότητα αυτού του λαού δε
διασυνδέεται κατά κανένα τρόπο με τον Ελληνικό τρόπο σκέψης και βίου. Δε
χρειάζεται καμία ιδιαίτερη αποδεικτική προσπάθεια για να πεισθούμε ότι η
δημοκρατική πλειοψηφία που μπορεί να αποφασίσει για τα "κοινά" στη
σημερινή Ελλάδα (;) κάθε άλλο παρά Ελληνική συνείδηση διαθέτει! Όσο, λοιπόν,
ισχύουν οι δημοκρατικοί εκλογικοί "κανόνες" το "παιγνίδι"
είναι εξ ορισμού χαμένο για τους ελάχιστους Έλληνες, ρυθμιζόμενο από την
πλειοψηφία των αριθμητικώς υπέρτερων γραικύλων! Δεν θα κομίσουμε "γλαύκα
ες Αθήνας" επαναλαμβάνοντας ότι η Ελλάδα πολύ προ του Β' Παγκοσμίου
Πολέμου χειραγωγείται από ξένα κέντρα εξουσίας, το εξής ... ένα υπερατλαντικό,
τις Η.Π.Α., που ανέλαβαν ρόλο "Receptionist" των πρώτων Ελλήνων
οικονομικών μεταναστών οι οποίοι τις επέλεξαν "ως σανίδα σωτηρίας" εκ
του ναυαγίου ενός νέου ελλαδικού κράτους το οποίο υπήρξε η τερατογένεση ενός
απελευθερωτικού Αγώνος ο οποίος δεν ολοκληρώθηκε ποτέ! Και διαπιστώσαμε ότι,
από τότε μέχρι σήμερα, ουδείς ανέρχεται στο πρωθυπουργικό θώκο της νεώτερης
γραικίας εάν προηγουμένως δεν έχει λάβει το χρίσμα από τον υπερατλαντικό
κουμανταδόρο ο οποίος, βρίσκοντας "ξέφραγο αμπέλι" ορίζει και τους
"φύλακες - τοποτηρητές" του!
Η Εκκλησία, παράλληλα, η οποία, από τους
μαύρους χρόνους της θρησκευτικής αλλοτριώσεως των Ελλήνων και μέχρι σήμερα
πεισματικά ποδηγετεί τον ελλαδικό πληθυσμό διατηρώντας τον υπό τον δογματικό
έλεγχό της, φρόντισε ώστε ο απελευθερωτικός - και κάθε απελευθερωτικός - Αγώνας
όχι μόνον να μην ακεραιωθεί αλλά και να αμαυρωθεί ώστε να συγχωρείται η
επικάλυψη του με την τεχνητή "υπεροχή" της οικουμενικής
δημοκρατικότητας που εγγυάται τη διαιώνιση της σκλαβιάς των Ελλήνων και
αποτελεί "εργαλείο" στη διάθεση της εκκλησιαστικής σκοταδιστικής
δεσποτείας. Με αυτές, λοιπόν, τις σταθερές
"συντεταγμένες" να συνεχίζουν αδιάλειπτα μέχρι σήμερα (με μόνη
εξαίρεση τη αξιοπρεπή, πατριωτική, στάση των Κυβερνήσεων της τριετίας
1941-1944) το ανθελληνικό τους "διάνυσμα", το πολυπρόσωπο αλλά κατά
βάθος ένα και το αυτό καθεστώς, (ανεξαρτήτως, των ονοματεπωνύμων των
αχυρανθρώπων "προκαθημένων") κάλεσε το λαό και πάλι να χορέψει στους
ρυθμούς του προκειμένου να ανανεώσει δια των "εκλογών" το προσωπείο
του ώστε η "καρδιά" του να πάρει νέα παράταση "ζωής"!
Οι
εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015 αλλά και ότι προηγήθηκε αυτών, απετέλεσαν ένα
από τα μεγαλύτερα "εύσημα" με τα οποία πιστώθηκε το πλέον αισχρό
κομματικό σύστημα που ταλαιπωρεί επί δύο αιώνες την Ελλάδα. Και το
"εύσημο" δεν το κατέκτησε το σύστημα με τις πράξεις ή τις παραλείψεις
του αλλά με την ενεργή απονομή του ακριβώς από εκείνους οι οποίοι θα έπρεπε να
σταθούν αντιμέτωποι του και να το κατανικήσουν εκμεταλλευόμενοι την ίδια την
αποσαθρωτική του συγκυρία. Με λίγα λόγια, χάρη στη βλακώδη αλλά και εγκληματική
συμπεριφορά των δύο ακροδεξιών κομματικών σχηματισμών (ΛΑ.Ο.Σ. και Χ.Α.), η
ντόπια Αριστερά έκανε τον πολιτικό "περίπατο" της και κατέκτησε την
πρωθυπουργία με τον πλέον επιτυχή και αναίμακτο τρόπο, κάτι για το οποίο όλοι
θα πρέπει να τη συγχαρούμε! Ο Μιχαλολιάκος και ο Καρατζαφέρης θα πρέπει να
νοιώθουν πολύ "περήφανοι" που χειραγώγησαν σαν "αδελφές του
ελέους" τον Αλέξη Τσίπρα να ανέβει τα σκαλιά του πρωθυπουργικού θώκου
ενταφιάζοντας, παράλληλα, από κοινού και τον ελλαδικό "Εθνικισμό"!
Για τον Γιώργο Καρατζαφέρη τα πάντα είναι
γνωστά και επαναλαμβανόμενα σταθερά ώστε να μη χρήζουν εκτενών αναλύσεων.
Πολιτικός απατεώνας αλλά ευφυής, πάντα φροντίζει να πουλά ακριβά και το τομάρι
του και όσους τον πλησιάζουν καταλήγοντας σε φιάσκο από το οποίο εξέρχεται
ανώδυνα όταν κι ο τελευταίος "Βορίδης", "Πλεύρης" ή
"Γεωργιάδης" κλείσει τη πόρτα. Κάθε φορά που ο Γιώργος Καρατζαφέρης
εμφανίζεται στο πολιτικό προσκήνιο, εξ αρχής, ξέρουμε ότι το μόνο που βούλεται
είναι η εκμετάλλευση της "στιγμής" με "επένδυση σε βάθος
χρόνου" και η "σφυγμομέτρησή" του αποτελεί μια υπόθεση ευθείας
γραμμής ... Δυστυχώς, δε συμβαίνει το ίδιο και στη περίπτωση του Νίκου
Μιχαλολιάκου του οποίου οι αβυσσαλέοι ψυχικοί διατοιχισμοί με τις απρόβλεπτες
συμπεριφορικές εκτροπές και τους δολιχοδρομικούς αυτοκαταστροφικούς
"αυτοχειριασμούς" χρήζουν ιδιαίτερης παρατήρησης και ερμηνείας.
Και αν το ΛΑ.Ο.Σ. δεν φάνηκε ποτέ να προβληματίζει το
σύστημα όντας εξ αρχής προβλέψιμο και συνεργάσιμο, η Χρυσή Αυγή με τη
μεταπτωτικότητα και τις δολιχοδρομίες του αρχηγού της υπήρξε ένας πόλος που,
άθελα του και λόγω της αντιφατικής συμπεριφοράς της, παρέσυρε το σύστημα στη
μεγάλη παγίδα της φυλάκισης των στελεχών της εν όψει εκλογών διότι, όπως,
θυμόμαστε, το φάσμα αυτών των εκλογών δεν προέκυψε ξαφνικά αλλά πάντα
"επαπειλούνταν" για τον Αντώνη Σαμαρά, ήδη από τις εκλογές του
Ιουνίου του 2012. Η Χρυσή Αυγή ως εκ της "ιδιαιτερότητας" της
προσωπικότητας του αρχηγού της και της έλλειψης
ιδεολογικής σταθερότητας, στερημένη ικανών καθοδηγητών αλλά και στελεχών
επιπέδου, φάνηκε από παλιά όχι απλώς εύκολος αντίπαλος του συστήματος αλλά και
ανεκτίμητος "σύμμαχος" του στην αντιφασιστική εκστρατεία του κάτι το
οποίο το σύστημα έγκαιρα αξιοποίησε. Στις εκλογές της 6ης Μαΐου 2012, η Χρυσή
Αυγή εκτιμώντας σωστά (δεν ήθελε άλλωστε και πολύ ...κόπο) την πλήρη κατάρρευση
του αστικού δημοκρατικού συστήματος "κατέβηκε" με αναπεπταμένα τα
"ναζιστικά" της λάβαρα, χωρίς καμία αναθεώρηση του
"ναζιστικού" της προφίλ που καλλιεργούσε επί δεκαετίες. Ο
αιφνιδιασμός του συστήματος ήταν πολύ οδυνηρός και ο κλυδωνισμός του, εκείνων
των ημερών, δεν του επέτρεψε να αντιμετωπίσει δυναμικά τη Χρυσή Αυγή η οποία
βρέθηκε εντός κοινοβουλίου με 21 βουλευτές της και ποσοστό 6.97%. Παρά τη
γκροτέσκα "παρουσία" της Χρυσής Αυγής, το "μήνυμα" ήταν
σαφές από τις εκατοντάδες χιλιάδες ψηφοφόρων της οι οποίοι με τη ψήφο τους,
αρχικώς, κατέδειξαν τη χρεωκοπία της δημοκρατίας. Εισερχόμενοι στη Βουλή οι 21
χρυσαυγίτες υπέστησαν και τη πρώτη ηθική "διάβρωση" με το
αποτελεσματικότατο "όπλο" που διαθέτει το σύστημα για τη φίμωση
συνειδήσεων: το δημόσιο χρήμα! Από τη στιγμή εκείνη άρχισε το
"στρογγύλεμα" του (όποιου...) πολιτικού λόγου της Χρυσής Αυγής και οι
"αναθεωρήσεις 180 μοιρών", με πρώτη - πρώτη την αποκήρυξη της
Ιδεολογικής Διακήρυξής της που κατέληγε στο "ΖΗΤΩ Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ - ΚΑΤΩ
Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ", αλλά και σε πολλά άλλα βασικά ιδεολογικά σημεία, με
αντάλλαγμα έναν πακτωλό δημοσίου χρήματος που άρχιζε να ασφυκτιά σε
χρυσαυγίτικα ατομικά και οικογενειακά πορτοφόλια αλλά και στο ίδιο το κομματικό
ταμείο. Και αυτό το δημόσιο παραδάκι με την "περίεργη" διαχείριση από
το ... οικογενειακό επιτελείο του αρχηγού προκάλεσε και τον πρώτο, μεγάλο,
εσωτερικό "τριγμό" όταν δύο από τους (τότε) εκλεγέντες βουλευτές του
κόμματος, μη δεχόμενοι την αδιαφανή παρακράτηση του μείζονος μέρους της
βουλευτικής αμοιβής τους από τον "αρχηγό" συνέπηξαν φράξια ώστε να
καταφύγουν σε παλιό γνωστό Εθνικοσοσιαλιστή (ουδέποτε αναμειχθέντα με τη Χρυσή
Αυγή ή άλλες συναφείς οργανώσεις ή κόμματα) παρακαλώντας τον, ανεπιτυχώς
βεβαίως, για ... πραξικόπημα κατά της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής ώστε να
συνεχίσουν οι εκλεγέντες να εισπράττουν ακέραια την αμοιβή τους! Δείγμα,
τραγικού επιπέδου ευφυΐας αλλά και ... εντιμότητας στελεχών που επέλεξε ο Νίκος
Μιχαλολιάκος και, μάλιστα, κάθε άλλο παρά το μόνο!
Αμέσως μετά αυτές τις
εκλογές του Μαΐου 2012 και εν όψει των συντομότατων επομένων, το σύστημα
αξιολογώντας ευφυώς την θρασύδειλη αλλά και αυτοκαταστροφική συμπεριφορά της
Χρυσής Αυγής η οποία θεώρησε πολύ άκαιρα ότι ήδη αποτελεί "εξουσία",
προέβη σε όλες τις απαραίτητες μεθοδεύσεις προκειμένου να την εξαναγκάσει να
υποστείλει τα "ναζιστικά" της λάβαρα και να περιοριστεί
"μαδημένη" σε μία γωνιά ως εκπρόσωπος του ντόπιου
"Εθνικισμού" απογοητεύοντας ένα καθοριστικό αρχικό ρεύμα υποστηρικτών
της που θα μπορούσε να αποτελέσει τον πυρήνα μιας αντιδημοκρατικής
χιονοστιβάδας με απρόβλεπτες εξελίξεις. Έτσι, χωρίς κανένα κόπο από πλευράς του
κλυδωνιζόμενου συστήματος, η Χρυσή Αυγή υπέκυψε σε τραγικές
"κωλοτούμπες" και ανεκδιήγητες συμπεριφορές τραμπουκισμών και
κομματικής ηλιθιότητος παγιδευόμενη, πλέον, στη "φάκα" του συστήματος
σα το κυνηγημένο ποντίκι. Τότε, η Χρυσή Αυγή, αποκήρυξε τον (ουδέποτε ισχύσαντα
στη πραγματικότητα) "ναζισμό" της, τότε οι εκλεγμένοι και μη
τραμπούκοι της δημιούργησαν την εικόνα διψασμένων βασιβουζούκων που οργιάζουν
για εξουσιαστική βία, τότε απεκαλύφθησαν οι αμέτρητες ψυχοπαθητικές
συμπεριφορές της ηγεσίας και των οπαδών της και σε δημόσια κλίμακα, με
αποτέλεσμα, η ελπίδα των ψηφοφόρων της να μεταλλάσσεται σε τρόμο προ της
διαφαινόμενης καταρράκωσης των προσδοκιών τους.
Και τότε, όμως, η Χρυσή Αυγή
αποφάσισε να εγκολπωθεί και να αποτελέσει μέρος του "σκληρού πυρήνα"
του ανθελληνικού κράτους, ομνύοντας ταπεινή δούλη του, νομίζοντας πως
"έτσι" θα ξέφευγε της προσοχής του ώστε, με την υποστήριξή του να
σκαρφάλωνε στους ώμους των ηλιθίων ψηφοφόρων... Δυστυχώς, οι "ασφαλιστικές
δικλείδες" του καθεστώτος φαίνεται να διαθέτουν αποτελεσματικά ανακλαστικά
και παρά το ότι η Χρυσή Αυγή αναδείχθηκε εύκολα σε "φαβορίτα" του
"σκληρού πυρήνα" του κράτους (όπως έδειξαν και τα, μετέπειτα,
εκλογικά αποτελέσματα κατά τα οποία η Χρυσή Αυγή υπερψηφίστηκε από
αστυνομικούς) το κράτος ουδέποτε την αποδέχθηκε παρά τις
"κωλοτούμπες" της ως "ομοτράπεζη συνδαιτυμόνα"! Με πολλά "τούτα" και με πολλά
"κείνα" στις εκλογές της 17ης Ιουνίου 2012 που ακολούθησαν, η Χρυσή
Αυγή εμφανίσθηκε με πτώση του δυναμικού της εκλέγοντας 18 (αντί 21) βουλευτές
και λαβαίνοντας ποσοστό 6,92 (αντί 6,97%), πτώση πολύ σημαντική δεδομένου του
πολύ μικρού διαστήματος μεταξύ των δύο εκλογών. Παρά ταύτα, εάν ο αρχηγός της
Χρυσής Αυγής δεν είχε αυτο-εκχωρηθεί σύσσωμος στο σύστημα θα μπορούσε να
ευθυγραμμίσει το μόρφωμα σε νόμιμη κυβερνώσα επαναστατική δύναμη και ο ίδιος να
μπορέσει να διεκδικήσει και τον τίτλο του επαναστάτη (όπως διακαώς επιθυμεί
αλλά η "στόφα" του διαρκώς τον προδίδει). Στις μεγάλες διαδηλώσεις
του φθινοπώρου (2012) που μεσολάβησαν θα μπορούσε να κατεβεί στη κεντρική
είσοδο της Βουλής με τους βουλευτές του, να τη κρατήσει ορθάνοιχτη (κανένας
φρούραρχος δε θα μπορούσε να τον αποτρέψει!) και να καλέσει τους διαδηλωτές να
διαδηλώσουν εντός κοινοβουλίου, όπως άλλωστε του υπεδείχθη γραπτά και δημόσια!
Εάν το έκανε τότε, η Χρυσή Αυγή θα κυβερνούσε την Ελλάδα νόμιμα, με πλήρη λαϊκή
συναίνεση και επί μακρόν, όμως ο Νίκος Μιχαλολιάκος ως ευκαιριακός
πολιτικάντης ούτε τη βούληση αλλά ούτε και τη "καρδιά" του επαναστάτη
έχει! Έκτοτε η Χρυσή Αυγή, χάνοντας
μεγάλες ευκαιρίες, μετατράπηκε σε κομματικό ... ουζερί του κοινοβουλίου, ένα
ευχείριστο παιχνιδάκι του συστήματος το οποίο άρχισε να τη κατευθύνει σε πλήρη
εκδημοκρατισμό εκβιάζοντάς την με απόλυτη επιτυχία ώστε να απορρίψει δημόσια
και μετά "βδελυγμίας" κάθε "ναζιστικό" της κατάλοιπο που θα
μπορούσε να θέσει εν κινδύνω το δημοκρατικό καθεστώς, οδηγώντας τη στο
ιδεολογικό "ξεδόντιασμα" αλλά χωρίς καμία εμφανή διάθεση να τη
διαλύσει, αντιθέτως ... Οι εκ μέρους του δημοκρατικού καθεστώτος χειρισμοί σε
σχέση με την Χρυσή Αυγή δείχνουν δύο διαφορετικές προθέσεις: πρώτη και βασική η
"αποναζιστικοποίησή" της, με δεύτερη τη παράλληλη διατήρηση της στο
προσκήνιο μιας κυβερνητικής προοπτικής δεδομένου ότι το σύστημα χρειάζεται
διαρκώς "μαριονέτες" ώστε να ανανεώνεται το προσωπείο του μέσα στο
χρόνο προκειμένου να διαιωνίζεται η κυριαρχία του μέσα σε μία κοινωνία χωρίς
μαχητικότητα επιβίωσης! Η ύποπτη όψιμη αντιφασιστική μετάλλαξη της Χρυσής Αυγής
για την οποία ευθύνεται προσωπικά ο ίδιος ο Νίκος Μιχαλολιάκος, καταλήγει, στις
18 Σεπτεμβρίου 2013, στο μαχαίρωμα ενός περιθωριακού ανεπάγγελτου και
αμφιλεγόμενου "τραγουδοποιού" του οποίου η ύπαρξη ήταν αμελητέα, έως
και αναλώσιμη (...) για το σύστημα! Μία "πράξη" προβοκατόρικη όχι
μόνο στην υπηρεσία του ντόπιου αντιφασισμού αλλά και στα - φαινομενικά! - "συμφέροντα" του κόμματος της Χρυσής Αυγής, του οποίου, όμως, τα
πραγματικά συμφέροντα φαίνονται πολύ σκοτεινότερα!
Έτσι, εν όψει εκλογικής
εκκρεμότητας, ξεκίνησε το "ξήλωμα" του κουβαριού της Χρυσής Αυγής, με
συνέπεια την ποινικοποίηση της ύπαρξης και των στελεχών της επιτρέποντας στο
σύστημα να "αθροίσει" τις μέχρι τότε αξιόποινες συμπεριφορές της και
να τη μπουζουριάσει στο Κορυδαλλό. Είναι δεδομένο ότι η ύπαρξη του πρώην (?)
κομμουνιστή Γιώργου Ρουπακιά κατά κανένα τρόπο δεν δικαιολογούνταν μέσα στη
Χρυσή Αυγή και μάλιστα σε πόστο "ζωτικών" τοπικών γραφείων! Ακόμα ένα
"δείγμα" κομματικής ανοργανωσιάς και έλλειψης κομματικής
διαπαιδαγώγησης των επικίνδυνων "διαχειριστών" του ελλαδικού
"Εθνικισμού"! Το ίδιο ανόητη υπήρξε και η πεποίθηση των στελεχών της
Χρυσής Αυγής ότι το σύστημα θα σέβονταν το απόρρητο των τηλεφωνικών τους
επικοινωνιών εξαντλώντας "από τηλεφώνου" συζητήσεις ποινικού
περιεχομένου οι οποίες, τελικά, τους εξέθεσαν ανεπανόρθωτα. Η τραγική
επικοινωνία Λαγού - Δεβελέκου η οποία αναλύεται διεξοδικά σε άλλη ανάρτησή μας,
αποδεικνύει ότι το εσωτερικό μέτωπο της Χρυσής Αυγής ήταν ανέκαθεν σαθρό με
επικίνδυνα εκφυλιστικά φαινόμενα σε τέτοιο βαθμό ώστε η ανταρσία αναμένεται
μαζί με τη διάλυση, ώστε κανείς να μην ενδιαφέρεται για την τήρηση στοιχειωδών
μέτρων ασφαλείας.
Κι όλα αυτά, κατάλληλα ποινικοποιημένα από το σύστημα
κατέληξαν σε έναν θρίαμβο δικαιικής "ορθότητας" του δημοκρατικού
κράτους το οποίο επέδειξε μηχανισμούς επιβολής Δικαίου ακόμα και στο επίπεδο
του κοινοβουλίου, αντιμετωπίζοντας ένα έγκλημα άσχετα με την ιδιότητα του
εκλεγμένου των δραστών του και άσχετα και με τη κομματική υπόσταση του φορέα
απ΄ όπου "εκπήγασε" το συγκεκριμένο έγκλημα! Η, πρωτοφανής για τα ελλαδικά κοινοβουλευτικά
χρονικά, κινηματογραφική σύλληψη των στελεχών της Χρυσής Αυγής υπήρξε η πρώτη
μεγάλη χαμένη ευκαιρία για το κομματικό επιτελείο του αντιφασιστικού μορφώματος
που έδειξε την οργανωτική γύμνια του. Από το, σχεδόν, μισό εκατομμύριο των
ψηφοφόρων της, ούτε διακόσια άτομα δε βρέθηκαν έξω από την Γ.Α.Δ.Α. την ώρα της
προσαγωγής του αλυσοδεμένου και διαπομπευόμενου Νίκου Μιχαλολιάκου και των
συνεργατών του. Όσοι ήσαν παρόντες εκείνη τη μέρα στη Γ.Α.Δ.Α. πρόσεξαν ότι η
Χρυσή Αυγή υπήρξε ανίκανη να κινητοποιήσει τους οπαδούς της εν όψει ενός
αναμενόμενου ενδεχομένου σε τέτοιο βαθμό, ώστε οι δημοσιογράφοι να είναι
περισσότεροι από τους οπαδούς στο αστυνομικό κτήριο! Η απόλυτη ξεφτίλα ενός
αρχηγικού κόμματος!
Η φυλάκιση των στελεχών της Χρυσής Αυγής υπήρξε το
μεγαλύτερο προεκλογικό της "ατού" για τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου
2015 λόγω της θετικής συγκινησιακής φόρτισης που θα μπορούσε να έχει στους
ψηφοφόρους! Η Χρυσή Αυγή όμως, αυτό το μεγάλο προεκλογικό της πλεονέκτημα, λόγω
ανοργανωσιάς και μειωμένης πολιτικής ικανότητας του αρχηγού της δε κατάφερε να
αξιοποιήσει περιοριζόμενη, μετά την έκδοση των θλιβερών αποτελεσμάτων, το
πλεονέκτημα αυτό να το "σερβίρει" στη "πελατεία" της ως
... μειονέκτημα "περιορισμού επικοινωνιακότητας" ενώ γνωρίζει πολύ
καλά ότι όλα τα φυλακισμένα στελέχη της είχαν τη δυνατότητα να απευθυνθούν στη
κομματική του πελατεία "ζωντανά" μέσω ελεύθερων τηλεφωνικών επικοινωνιών,
όπως και έγινε! Κι εδώ η Χρυσή Αυγή
εντελώς απατεωνίστικα προσπαθεί να παρουσιάσει"το άσπρο, μαύρο" νομίζοντας ότι
απευθύνεται σε μάο - μάο! Και το
αποτέλεσμα των πρόσφατων εκλογών αυτό ακριβώς κατέδειξε, εμφανίζοντας το
εκλογικό "σώμα" όχι μόνο να μη συγκινείται αλλά και να επικροτεί την
φυλάκιση των στελεχών της Χρυσής Αυγής μειώνοντας της ακόμα περισσότερο το
εκλογικό ποσοστό και τις έδρες της, ενώ, σε κάθε άλλη περίπτωση (όπως θα δούμε
εν συνεχεία) θα έπρεπε να την υπερψηφίσει αναγνωρίζοντας της την ιδιότητα του
"αδίκως" διωκομένου πολιτικού αντιπάλου.
Η σκοτεινή και αμφιλεγόμενη δολοφονία των δύο
οπαδών της Χρυσής Αυγής στο Νέο Ηράκλειο που επακολούθησε, υπήρξε ακόμα ένα
προεκλογικό "ατού" του κομματικού μορφώματος το οποίο, αν και η Χρυσή
Αυγή έκανε τα πάντα προκειμένου να το "κεφαλαιοποιήσει", εν τούτοις
κι εδώ αποδείχθηκε ανίκανη! Ενώ για τον περιθωριακό Παύλο Φύσσα η αριστερά
προκάλεσε, όπως πάντα "σεισμό" (γι αυτό, άλλωστε και, με την
αλληλεγγύη και τη κινητικότητά της νικά
κατά κράτος τη δεξιά η οποία ομφαλοσκοπείται ...) με "παλλαϊκά"
συλλαλητήρια και ανεγέρσεις ... δύο ανδριάντων, η Χρυσή Αυγή περιορίστηκε σε ένα
πλαστικό πλακάτ έξω από τα κεντρικά της γραφεία και κάποιες ασήμαντες
κινητοποιήσεις με χαρακτήρα ... μνημοσύνου! Η διαγωγή των φυλακισμένων στελεχών
της Χρυσής Αυγής στο Κορυδαλλό, καθ' όλη
τη διάρκεια μιας μακράς προεκλογικής περιόδου, υπήρξε αντικείμενο παρατήρησης
των οπαδών της κι εκτίμησης του "μαχητικού" ... ήθους της. Σε όλη
αυτή τη περίοδο οι "αγωνισταράδες" χρυσαυγίτες κρατούμενοι, άφησαν
άναυδο το "κοινό" τους με την αιτίαση την οποία διατύπωσαν δημόσια
και σύμφωνα με την οποία το μόνο που τους ενόχλησε κατά τη διάρκεια του
εγκλεισμού τους ήταν η ... εθνικότητα των γυναικών σερβιτόρων που όρισε η
υπηρεσία των φυλακών για να τους πηγαίνουν το συσσίτιο!! Ενώ, κατά την ίδια
χρονική περίοδο, ο αντιεξουσιαστής Νίκος Ρωμανός έδινε μέσα από το κελί του
επικό αγώνα για τα ατομικά του δικαιώματα ως πολιτικού κρατουμένου, οι
χρυσαυγίτες έλαμπαν με τη σιωπή, το βόλεμα στα κελιά και τη "μούγγα στη
στρούγκα"! Αυτή η συμβιβασμένη (και μέσα στο Κορυδαλλό!) "στάση"
των χρυσαυγιτών κρατουμένων υπήρξε ακόμα ένα επιβαρυντικό στοιχείο
"πειθούς" ως προς τη μαχητικότητα τους εν όψει των τελευταίων εκλογών
κάτι το οποίο και πλήρωσαν. Η μεταχείριση του χρυσαυγίτικου μορφώματος από το
σύστημα δεν αιφνιδίασε, απλά, το ίδιο και τα μέλη του αλλά αποκάλυψε και τις
εσωτερικές αδυναμίες του με άξονα την πολιτική ευκαιριακότητα που το
χαρακτηρίζει. Κατ' αρχάς η πλήρης
ανικανότητα του ίδιου του αρχηγού του να επιλέγει στελέχη , όπως απέδειξε η
τραγική "φιγούρα" του Μπούκουρα, με τον οποίο γέλασε όλη η Ελλάδα
εντός κι εκτός Βουλής! Το ίδιο γελοία απεδείχθη η επιλογή του Νίκου
Μιχαλολιάκου και στο πρόσωπο του Χρυσοβαλάντη Αλεξόπουλου, του Ηλία Σταύρου και
όχι μόνον...
Οι ταυτόχρονες "δραπετεύσεις" πολλών στελεχών της Χρυσής
Αυγής σε όλη την Ελλάδα (Σταθόπουλος, Βλαμάκης, Ηλιακόπουλος, Κολτσίδας κλπ
κλπ) υπήρξαν ακόμα ένα "σεισμικό" ρήγμα που προκάλεσαν οι ποινικές
διώξεις της επιδρώντας εκβιαστικά στη ψυχολογία ετερόκλητων στελεχών που
συγκέντρωσε γύρω του ο Νίκος Μιχαλολιάκος από "πολυσυλλεκτικό" λάθος!
Βεβαίως, καθένα από τα "δραπετεύσαντα, αυτά στελέχη έδωσε τους δικούς του
εξωραϊσμένους "λόγους αποχωρήσεως" αφού, κατά βάθος, κανείς δε μπορούσε
να βρει τη δύναμη να παραδεχθεί τον πραγματικό ... λόγο! Κι εδώ το διεφθαρμένο
κράτος είχε κάνει πολύ καλά τη δουλειά του εκμεταλλευόμενο την ηλιθιότητα ενός
φίλαυτου αλλά καταστροφικού κομματάρχη! Η ηλιθιότητα του χρυσαυγίτικου
μορφώματος έπαιξε κι εδώ το ..."ρόλο" της! Διψασμένοι για ισοτιμία με
εκείνους που θεωρούσαν ως αντίπαλους, τους κρατιστές εξουσιαστές της
δημοκρατίας και, στην ουσία, όντας ίδιοι με αυτούς, ξιπάστηκαν όταν βρέθηκαν
παρακαθήμενοι στα έδρανα του κοινοβουλίου και νόμισαν ότι αποτέλεσαν, πια, μέρος
της "πίττας" της εξουσίας μη διαθέτοντας ψήγμα αυτογνωσίας! Έτσι, με
την ανοησία και τη ξιπασιά του, κατά φαντασία "δυνατού" και με την
εικόνα μαφιόζικης συμμορίας, θεώρησαν ότι η κομματική υπόσταση και η βουλευτική
ιδιότητα αποτελούν γι αυτούς εγγύηση "απυρόβλητου" με αποτέλεσμα να
δώσουν στους διώκτες τους το ίδιο το φωνητικό τους "αποτύπωμα" ως
αποδεικτικό στοιχείο εγκληματικής οργάνωσης και να βρεθούν στα κελιά του
Κορυδαλλού. Έτσι ... με ευνουχισμένο και στειρωμένο το ψευδο - "ναζιστικό"
της παρελθόν και ταυτισμένη, πλέον, αλλοτριωμένη, με τον αμφιλεγόμενο ελλαδικό
"Εθνικισμό" ως ένα ταπεινό ακροδεξιό δημοκρατικό και αντιφασιστικό
μόρφωμα, η Χρυσή Αυγή προσήλθε στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου 2015.
Ένα
κουρέλι του παρελθόντος της, η Χρυσή Αυγή περιφέρεται γραπωμένη στη παγίδα των
ποσοστών χωρίς όμως να μπορεί και να εμβαθύνει στη διαδικασία του ... πολλαπλασιασμού τους, έρμαια ενός αρχηγικού αυτισμού γεμάτου μίσος
"εναντίον όλων" το οποίο "μεταφράζεται" τελικά σε δουλικότητα
ενώπιον όλων προκειμένου να αναρριχηθεί στο πολυπόθητο θώκο της εξουσίας,
ασχέτως αν ο ίδιος είναι πολύ λίγος γι αυτόν. Παραμονές των τελευταίων εκλογών,
από το παρόν ιστολόγιο είχαμε προβλέψει επακριβώς και είχαμε προειδοποιήσει τη
Χρυσή Αυγή για το προοίμιο της ήττας της, όπως άλλωστε φαίνονταν να το
παραδέχεται και το φερέφωνό της, η εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΗ", αλλά τα
... ζώα μου αργά για το κόμμα της εθνικιστικής κωλοτούμπας! Το που
"όδευε" η Χρυσή Αυγή όχι μόνον στις τελευταίες εκλογές αλλά και το
που "οδεύει" στο εγγύς μέλλον είναι προδιαγεγραμμένο! Απλά οι
κομματικοί "πελάτες" της είναι αντάξιοι της όλης "Πινακοθήκης
των Ηλιθίων" που εκπροσωπεί η Χρυσή Αυγή! Ακολουθώντας την
"πεπατημένη" των δουλικών υποκλίσεων παλιομοδίτικων κομματαρχών στα
κομβικά πρόσωπα του συστήματος, ο Νίκος Μιχαλολιάκος, με το ελαττωματικό,
απαρχαιωμένο και επαρχιώτικο "μυαλό" του, νόμισε ότι το σύστημα θα
τον αναγνωρίσει ως ισότιμο παρακαθήμενο στο μεγάλο φαγοπότι της εξουσίας και θα
του επιτρέψει τη "διείσδυση" που τόσο θα ικανοποιούσε το ανταλλάξιμο
"εγώ" του αλλά η μικρόνοιά του δεν του επέτρεψε να αντιληφθεί
ότι κανείς δε σε καλεί να παίξεις στο
γήπεδο του με τους κανόνες του, για να ... ηττηθεί εκείνος και εσένα να σε
αναδείξει νικητή! Βασικά λογικά συμπεράσματα τα οποία, πάντως, ο ... Νικολάκης
στάθηκε ανίκανος να συλλάβει!
Υφ' όλες τις παραπάνω συγκυρίες, ο αρχηγός της
Χρυσής Αυγής υπέκυψε στη "γοητεία" της εμπλοκής στο παιγνίδι του
εμπειρότατου "παίχτη - εχθρού", δεχόμενος να παίξει στο αντίπαλο
κοινοβουλευτικό γήπεδο υπό τους αντίπαλους δημοκρατικούς "κανόνες",
μετατρέποντας, έτσι, τη Χρυσή Αυγή σε υποτελές μέρος του εχθρικού συστημικού
παιγνιδιού. Και το τραγικότερο, ο Νίκος
Μιχαλολιάκος μπήκε ανοήτως σε μια "κούρσα εμπείρων" παραβλέποντας τη
"γύμνια" του η οποία προδιέγραφε το αποτέλεσμα ... Κανείς δε παραβλέπει ότι στις εκλογές της
25ης Ιανουαρίου 2015 η Χρυσή Αυγή έκανε απελπισμένες προσπάθειες να βελτιώσει
το προφίλ των υποψηφίων της και να φέρει σε δεύτερο "πλάνο" τους
... Καιάδες που μέχρι τώρα τη στιγμάτιζαν! Όμως, μπουρδουκλωμένη με τη
παρακρατική νοοτροπία δε κατάφερε παρά να δώσει ακόμη περισσότερη έμφαση στο παραστρατιωτικό
προφίλ της με πλήθος απόλεμων και αστοιχείωτων αποστράτων καραβανάδων, μπάτσων
και λοιπών ένστολων ανακυκλώσιμων "προσωπικοτήτων", εντελώς άσχετων
με την πολιτική πράξη και τον πολιτικό λόγο και, πάντως, με πασιφανέστατη τη
διείσδυση και στοιχείων κάθε άλλο παρά συναδόντων με το
"αντισιωνιστικό" της παρελθόν! Ο ... Μισραήλ, δε στάθηκε ικανός να τη
σώσει! Ούτω πως, οι άλλοτε ... λάβροι "αντισυστημικοί" ροπαλοφόροι
Χρυσαυγίτες κατέληξαν προβατοποιημένοι ψηφοφόροι στο μαντρί του συστήματος,
καλούμενοι να υποβαθμιστούν σε απλά ποσοστιαία νούμερα στο "καρέ"
μιας στημένης τράπουλας! Ο Νίκος Μιχαλολιάκος κατάφερε με τις ιδεολογικές
"κωλοτούμπες" του και τα συμπλέγματά του, να μετατρέψει τα πρώην
"χοιρινά" σε ... σγουρόμαλλα "πρόβατα"!
Στις τελευταίες
εκλογές το αποτέλεσμα επιβεβαιώνει την "ελεύθερη ΠΤΩΣΗ" της Χρυσής
Αυγής αλλά και την ηλιθιότητα της να προσπαθεί με έωλα σοφίσματα περί
"τρίτου κόμματος". Οι αδιάψευστοι αριθμοί δίνουν την εικόνα της
"ελεύθερης ΠΤΩΣΗΣ":
Εκλογές 6/5/2014 έλαβε 6.97, έδρες 21
Εκλογές 17/6/2014 έλαβε 6.92, έδρες 18
Εκλογές 25/1/2015 έλαβε 6.28, έδρες 17
Και μετά την παραπάνω εκτυφλωτική ΠΤΩΣΗ της Χρυσής
Αυγής την οποία τεκμηριώνουν οι αδιάψευστοι αριθμοί, ο αρχηγός και οι υποτελείς
του αυτού του τραγικού μορφώματος, τολμούν να θριαμβολογούν και να
...πανηγυρίζουν, απευθυνόμενοι ασφαλώς όχι σε νουνεχείς αλλά πυγμαίους της
κεντρώας Αφρικής! Επικαλούνται απατεωνίστικα τη ..."νίκη του τρίτου
κόμματος" γνωρίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα ίσχυε εφ' όσον και μόνον, το σύστημα τους αποδέχονταν
ως ισότιμους "παίκτες" της πολιτικής σκηνής, όμως γνωρίζουν πολύ
καλά, με αφετηρία την ίδια τη μέχρι τώρα πρωτοφανή ποινική μεταχείρισή τους,
ότι το σύστημα απλώς τους προορίζει να τους κρεμάσει ως εύσημο πολιτικής ανοχής
στο πέτο του!
Ως ισότιμη "τρίτη πολιτική δύναμη" στο μετεκλογικό
κομματικό πάνελ, η χρυσή Αυγή θα είχε πολλές πιθανότητες αναδείξεως σε
μελλοντική κυβερνητική δύναμη, όχι μόνο με συγκυβέρνηση αλλά και με ενδεχόμενη
αυτοδυναμία εάν και εφ΄ όσον, ακόμη και χωρίς ιδεολογικό υπόβαθρο, κατάφερνε να
διαμορφώσει πυρήνα ικανών στελεχών μιας μελλοντικής τεχνοκρατικής κυβέρνησης
και, κυρίως, να αρθρώσει πειστικό πολιτικό λόγο. Είναι, όμως, δεδομένο ότι ο
Νίκος Μιχαλολιάκος ουδέποτε είχε "έφεση" σε σωστές επιλογές προσώπων
με το θλιβερό αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή από καταβολής της να
"εξατμίζεται" μέσα σε μία αρρωστημένη εσωστρέφεια και μία συντριπτική
αυτοκαταστροφικότητα όντας εκ γενετής ... καταραμένη! Έτσι, κάθε προσδοκία
άρθρωσης "πειστικού πολιτικού λόγου" είναι εκ των προτέρων ανύπαρκτη!
Συνεπώς, η επίκληση της "νίκης του τρίτου κόμματος" από τους
χρυσαυγίτες είναι άνευ αντικρίσματος και η ηγεσία του χρυσαυγίτικου μορφώματος
εξαπατά συνειδητά τους οπαδούς της γνωρίζοντας εκ των προτέρων ότι η πολιτική
παρουσία της Χρυσής Αυγής στερείται κυβερνητικού μέλλοντος αλλά αποτελεί
"ροκάνισμα χρόνου" για τη προώθηση προσωποπαγών και
οικογενειοκρατικών συμφερόντων του αρχηγού και μόνον!
Με λίγα λόγια, το ΟΙΚΤΡΟ
τέλος της Χρυσής Αυγής που θα συμπαρασύρει στο τάφο τον ίδιο τον ελλαδικό
"Εθνικισμό" είναι προδιαγεγραμμένο και η πορεία της προς τον καιάδα
"αύτανδρα" με τους Καιάδες που τη στελεχώνουν είναι πασιφανής από το
τραγικό "γράφημα" των εκλογικών αποτελεσμάτων! Είναι χαρακτηριστικό
ότι το παραμύθι περί "τρίτου κόμματος" το παρέκαμψε ευφυώς και το
φερέφωνο της Χρυσής Αυγής, η εφημερίδα "ΑΚΡΟΠΟΛΗ" η οποία, την
επόμενη μέρα των εκλογών, χθες, κυκλοφόρησε με μία, ουσιαστικά κενή πρώτη
σελίδα αφιερωμένη στην ήττα του Αντώνη Σαμαρά και όχι στο όποιο κέρδος του
κόμματος της Χρυσής Αυγής που υποστηρίζει. Έτσι και οι υποστηρικτές της Χρυσής
Αυγής δείχνουν ότι ευγενικά μεν αλλά πολύ σκληρά της υποδεικνύουν να
εγκαταλείψει τα παραμύθια και να σοβαρευτεί εν όψει εκρηκτικών εσωτερικών
εξελίξεων!
Οι Έλληνες Εθνοκοινωνιστές, μετά το τελευταίο αναμενόμενο εκλογικό
αποτέλεσμα, το πρώτο πράγμα που έχουμε κατά νου είναι η συμβουλή του μεγάλου
Léon Degrelle o οποίος μας συνέστησε να φυλαγόμαστε από τη δεξιά και όχι από
την αριστερά η οποία είναι και γνωστός αλλά και προβλέψιμος αντίπαλος. Έτσι. δε
μας ανησυχεί η άνοδος στην εξουσία ενός αριστεροφανούς κομματικού μορφώματος το
οποίο κυβερνά από χθες με το δεκανίκι ενός παρόμοιου καπιταλιστικού διότι τα
δημοκρατικά τερατομορφώματα είναι πια κοινός αντιαισθητικός "τόπος"
της τυραννίδας που λέγεται "δημοκρατία"! Και τηρώντας ίσες αποστάσεις
μεταξύ "αριστεράς" και "δεξιάς" δε μας ανησυχεί και ο,
αναμενόμενος άλλωστε, καταποντισμός της Χρυσής Αυγής στο γκρεμό των ανομημάτων
της ανοησίας της. Το μόνο που μας προβληματίζει είναι η συμπαράσυρση του ελλαδικού
"Εθνικισμού" σε έναν τάφο που δε του αξίζει! Αν και ο
"Εθνικισμός" δεν είναι το αντικείμενο της αποκλειστικής
κοσμοθεωρητικής "εστίασής" μας, εν τούτοις ως το πρώτο συνθετικό της
έχει κάθε λόγο να μας απασχολεί, με ό,τι κι αν αυτό σημαίνει!
