Σκέψεις για τις τρέχουσες εξελίξεις.

Ήδη από την 28^η Ιουνίου η συντακτική μας ομάδα, ενόψει των κυοφορούμενων εξελίξεων και του κλίματος τρομοκρατίας που είχε διαμορφωθεί από το σύνολο των ΜΜΕ, προχώρησε σε μια βραχυπρόθεσμη εκτίμηση της κατάστασης, αναθέτοντας στον συναγωνιστή Γεώργιο Γιαννακόπουλο την έγγραφη εκφορά της. Στόχος μας υπήρξε η προειδοποίηση των συναγωνιστών για τις μελλοντικές εξελίξεις, προκειμένου να μπορούν να διαμορφώσουν αντίστοιχη στάση στις δυνατές επιλογές του δημοψηφίσματος. 

Η απόλυτη δικαίωσή μας - προϊόν των ορθών εκτιμήσεων μας σχετικά με την ανυπαρξία οποιασδήποτε κυβερνητικής προετοιμασίας εξόδου από το ευρώ - μας προέτρεψε στη προβολή της θέσης περί της αποχής, όπως εκφράστηκε στο άρθρο εδώ. 

Στη κατεύθυνση αυτή και με δεδομένη την ταχύτατη ροή των πολιτικών γεγονότων αλλά και τις περιορισμένες δυνατότητες για συνεχή πληροφόρηση και ανάλυση θα επιχειρήσουμε, αξιολογώντας τα τωρινά  δεδομένα, την διατύπωση προβλέψεων που πιστεύουμε ότι θα βοηθήσουν στο καθορισμό της στάσης κάθε Αυτόνομου συναγωνιστή  μας.

άρθρο του Γεωργίου Γιαννακόπουλου

1. Το πολιτικό - οικονομικό κατεστημένο θα προστατέψει παντοιοτρόπως τον Τσίπρα, καθώς δεν διαθέτει κάποια άλλη εναλλακτική. Έχει ήδη ξεκινήσει μια εμφανής προσπάθεια αλλαγής στάσης των πρώην εχθρικών, προς αυτόν, ΜΜΕ, θυμίζοντας μας έντονα την αντίστοιχη στροφή προς το πρόσωπο Τσοχατζόπουλου μετά την «ήπια» αποδοχή της ήττας του στη κούρσα της εσωκομματικής διαδοχής απέναντι στο Σημίτη.

2. Λόγω της εντεινόμενης κρίσης εκπροσώπησης πιθανή διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ θα αποβεί μοιραία για το σύστημα. Τα μεταπολιτευτικά κόμματα έχουν απονομιμοποιηθεί πλήρως τόσο πολιτικά όσο και ιδεολογικά. Μπορεί η αστική ιδεολογία -σε οποιαδήποτε μορφή της- να παραμένει κυρίαρχη αλλά ο διαμεσολαβητικός ρόλος των κομμάτων έχει ουσιαστικά ακυρωθεί. Το μόνο αστικό κόμμα που μπορεί να παίξει ακόμα αυτό το ρόλο είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά το πλήγμα αξιοπιστίας που δέχθηκε λόγω της αποδοχής του τρίτου μνημονίου. Προκειμένου να μην καταρρεύσει στη λαϊκή συνείδηση θα πρέπει απαραίτητα να διατηρήσει την «αριστερή» του επίφαση, δηλαδή τη συνιστώσα της Αριστερής Πλατφόρμας. Γι αυτό και είναι επιβεβλημένη  για την ηγετική του ομάδα, η πάση θυσία, διαφύλαξή της. Από τη μεριά τους, τα μέλη της Α.Π., δεν είναι ούτε έτοιμα αλλά ούτε και διατεθειμένα να απεμπολήσουν τα δικαιώματά τους στη νομή της εξουσίας. 

Όταν επί σαράντα χρόνια αποτελούσαν το «φτωχό συγγενή» της σοσιαλδημοκρατίας εκλιπαρώντας για λίγα ψίχουλα πελατειακών προνομίων - προσφέροντας έμμεση στήριξη στη μορφή της αμφισβήτησης εντός των ανεκτών ορίων του συστήματος - πως μπορούμε να περιμένουμε μια αλλαγή στάσης 180 μοιρών που απαιτεί μια  επαγγελλόμενη ρήξη; Όσο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να ψηφίσουν τα μέτρα, άλλο τόσο σίγουρο είναι ότι δεν πρόκειται να αποχωρήσουν από τον ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργώντας παράλληλα και ανεξάρτητη κοινοβουλευτική ομάδα. Όσοι πιστεύουν στη φερεγγυότητα τους, ελπίζοντας ότι θα αποτελέσουν τη τελευταία γραμμή άμυνας των εξαθλιωμένων θα απογοητευθούν και μάλιστα πολύ σύντομα. Η ρήξη απαιτεί ξεκάθαρη ιδεολογική κατεύθυνση, άμεση στήριξη στα λαϊκά στρώματα, προετοιμασία, ανιδιοτέλεια και πάνω από όλα θάρρος. Τι από όλα αυτά διαθέτουν; Δυστυχώς  τίποτα!

3. Στη προσπάθεια ισχυροποίησης των δεσμών του με τα λαϊκά στρώματα ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα εγκαλεί κύρια στη βάση πατριωτικών - εθνικιστικών προταγμάτων. Θα επαναδιαμορφώσει το δίπολο «εθνικό - αντεθνικό» με τέτοιο τρόπο ώστε να άρει εντέχνως από το δεύτερο όρο την Ε.Ε. ως θεσμό - ουδετεροποιώντας την - προκειμένου να αποδώσει  τα δεινά σε ευρωπαϊκούς αλλά και εγχώριους σκοτεινούς νεοφιλελεύθερους κύκλους, το ΔΝΤ κ.α. Με σκοπό να εμπεδώσει όσο το  δυνατόν ταχύτερα τη κομματική του ηγεμονία θα επιχειρήσει μερική αναδιάρθρωση «νομής» των μερίδων της αστικής πλουτοκρατίας, προωθώντας όσες τον έχουν στηρίξει μέχρι σήμερα στη θέση των πολιτικών του αντιπάλων. Τα μελλοντικά πογκρόμ σε βάρος  αστικών μερίδων - ανεξάρτητα της πραγματικής επαχθούς φύσης τους π.χ. Αλαφούζος κ.α. - θα ενδυθούν ιδεολογικά με τον «εθνικιστικό μανδύα» κάτι το οποίο θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας προκειμένου να μη πέσουμε στη παγίδα της ενεργητικής επικρότησης τους. Οι ενδοαστικές αντιθέσεις στο βαθμό που δεν αποδομούν το αστικό σύστημα αλλά σκοπό έχουν να το αναδιατάξουν δεν θα πρέπει να καθορίζουν τη δράση μας, έστω και στο ελάχιστο.

4. Θα ενισχυθεί μέσο - βραχυπρόθεσμα η εκλογική επιρροή (προσοχή εκλογική και όχι ιδεολογική) της Χ.Α., αντανάκλαση της επικείμενης εξαθλίωσης αλλά και απογοήτευσης των πρώην μικροαστικών και ήδη νεόπτωχων στρωμάτων. Η ακροδεξιά συστημική συνιστώσα αποτελεί τον κύριο αντίπαλο ανάπτυξης του Εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος και ως τέτοια θα πρέπει να αντιμετωπίζεται. Καθήκον μας αποκάλυψη της πραγματικής της φύσης προκειμένου να αποτραπεί η «ιδεολογική μόλυνση» κάθε δυνάμει συντρόφου.

5. Θα ενταθεί η φτωχοποίηση του λαού μας, χωρίς καμία ελπίδα ανάκαμψης, καθώς το  πολυδιαφημιζόμενο αναπτυξιακό πακέτο των 35 δις αποτελεί μια χοντροκομμένη επικοινωνιακή απάτη. Το συγκεκριμένο ποσό αποτελεί άθροισμα προηγούμενων αδιαθέτων πιστώσεων ΕΣΠΑ συνυπολογιζομένου εκείνου της περιόδου 2014 - 18 (το οποίο ακόμα δεν έχει καν ξεκινήσει!). Η εκταμίευσή του απαιτεί συγχρηματοδότηση της χώρας μας η οποία - και με τα μέχρι τώρα δεδομένα -  είναι  αδύνατη.  

6. Η καπιταλιστική κρίση - στη συγκεκριμένη μορφή της κρίσης χρέους -αποτελεί πανευρωπαϊκό φαινόμενο που πολύ σύντομα (με επίκεντρο πιθανότατα την Ιταλία) θα υποχρεώσει όλες τις χώρες της Ε.Ε. σε μια βίαιη κοινωνική αναδιάρθρωση, με αποτέλεσμα τη διάλυση της υπέρ -ιμπεριαλιστικής ένωσης. Μέσα από αυτή τη διαδικασία θα προκύψουν νομοτελειακά οι όροι αναγέννησης του Εθνικοσοσιαλισμού ως ιδεολογίας μαζών. 

Σύντροφοι γρηγορείτε !