Κάλεσμα συνείδησης από τις Λύκαινες: ο λόγος στις Ελληνίδες Συντρόφισσες που υπερασπίζονται την Ιδέα για τον Εθνικοσοσιαλισμό και την Πατρίδα

γράφουν οι συντρόφισσες Ίρμα και Εκάτη

Ο θεσμός της  μητριαρχίας  γνωστός ήδη από την προϊστορική περίοδο έως και το 2500 π.χ. περίπου, είναι η λατρεία της Mητέρας - Θεάς. Ένας κοινωνιολογικός, πολιτικός και θρησκευτικός όρος, μια μορφή κοινωνικής οργάνωσης στην οποία κυρίαρχο ρόλο κατέχει η γυναίκα η οποία αποτελεί αρχηγό του γένους και τα δικαιώματα της μεταβιβάζονται στα θηλυκά μέλη της οικογένειας. Διότι η γυναίκα ήταν υπεύθυνη για την διαπαιδαγώγηση των τέκνων της και την ανατροφή τους. Άλλωστε η μητέρα των παιδιών είναι ένας σίγουρος γονεϊκός ρόλος, ενώ αντίστοιχα ο πατέρας σε πολλές περιπτώσεις όχι. Στην θρησκευτική του διάσταση, συνδέεται με την λατρεία γυναικείων θεοτήτων της μητρότητας και της γονιμότητας. Βλέπουμε λοιπόν την ιδιαίτερη θέση που κατείχε η γυναίκα ήδη από την προϊστορία. Δε πρέπει να λησμονούμε τις περιπτώσεις της ιστορίας, οι οποίες δεν είναι λίγες, κατά τις οποίες οι γυναίκες φάνηκαν αντάξιες με τους άντρες. Όπως οι γενναίες Σπαρτιάτισσες που μεγάλωναν γενιές πολεμιστών -  ηρώων και με τιμή, τους έστελναν στην μάχη. Αλλά και οι Μανιάτισσες στην μάχη της Βέργας που κατάσφαξαν με δρεπάνια τον στρατό των εισβολέων του Ιμπραήμ ,όπως και πολλά άλλα παραδείγματα. Θα μπορούσαμε να περιοριστούμε σε μια στείρα ιστορική ανάλυση του θέματος, όμως προφανώς και δεν θα το κάνουμε. Το κυρίαρχο ερώτημα που υποβόσκει είναι το εξής:

Ποια θα πρέπει να είναι η θέση της γυναίκας στην φυλετική κοινότητα αλλά και σε ένα μελλοντικό Εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς; Αυτό είναι και το βασικό ερώτημα κάθε παραγράφου της Ιστορίας, δηλαδή τι θα γίνει αν βρεθεί ο Κόσμος σε ανάλογες καταστάσεις όπως στο παρελθόν. Τα ερωτήματα σχετικά με τον Εθνικοσοσιαλισμό ,ειδικά, είναι επείγοντα μιας και όλοι μπορούμε να δούμε ότι οι καταστάσεις έχουν αρχίσει να θυμίζουν σε κάποιους 1932. Η οικονομική κρίση καλά κρατεί και τα κινήματα αντίστασης έχουν αρχίσει και ορθώνονται σε όλη την Ευρώπη. Το καπιταλιστικό τέρας ευτυχώς για άλλη μία φορά νιώθει φοβερά σίγουρο για τον εαυτό του. Επιστρέφοντας στο θέμα μας να πω ότι θα ειπωθούν πράγματα που θα κάνουν τις φεμινίστριες να θυμώσουν, όχι γιατί ότι θα πω θα είναι εναντίον των γυναικών με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά γιατί θα είναι υπέρ των γυναικών σε μορφή που οι φεμινίστριες δεν θα μπορούσαν ποτέ ούτε να ψελλίσουν. Ιστορικά πρώτα και ιδεολογικά έπειτα θα προσπαθήσουμε να αφουγκραστούμε τον παλμό του παρελθόντος και τον απόηχο του στο μέλλον. Σε περιόδους επικράτησης των Φασιστών και των Εθνικοσοσιαλιστών οι γυναίκες απόλαυσαν μητρικές άδειες και προνόμια που οι "σουφραζέτες" δεν θα μπορούσαν καν να ονειρευτούν. Ενώ οι "σουφραζέτες" λοιπόν στην υπόλοιπη Ευρώπη κήρυτταν την άρνηση της φύσης για τις γυναίκες και μέσα σε όλο το αντί-φυσικό τους παραλήρημα είχαν και αίτημα για δικαίωμα ψήφου, οι γυναίκες για παράδειγμα στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, στην R.S.I. ακόμη και στην εθνικοεπαναστατική Λιβύη που το καθεστώς επηρέαστηκε από τις εθνικές ιδέες είχαν πάρει την μοίρα τους στα χέρια τους έχοντας γυναίκες για ηγέτιδες τους. 

Παρά την αντιναζιστική υστερία και τις απέλπιδες προσπάθειες να θαφτούν τα γεγονότα σώζονται οι αποδείξεις για όλα αυτά και πολλά άλλα στις ομιλίες της Gertrud Scholtz - Klink, στον βίο της Hanna Reitsch - η οποία άρχισε να πετάει με αεροπλάνα το 1932 και έγινε η μόνη γυναίκα που της απονεμήθηκε ο Σιδηρούν Σταυρός και άλλα παράσημα - η Eleonore Baur που άνηκε στα SA. Όλως "τυχαίως" και οι τρεις αυτές γυναίκες παραμείναν φανατικές Εθνικοσοσιαλίστριες μέχρι και τον θάνατο τους, χρόνια αργότερα. Και φυσικά εκείνη η ανώνυμη πολιτικά ακτιβίστρια που έραψε με τα χέρια της την πρώτη σημαία με την Σβάστικα το καλοκαίρι του 1920. Στο σήμερα λοιπόν. 

Υπάρχουν πολλές αξιόλογες Εθνικοσοσιαλίστριες εκεί έξω έτοιμες να στηρίξουν το Κίνημα και να μεγαλώσουν την επόμενη γενιά που θα υπερασπιστεί την φυλή μας έχοντας ως γνώμονα τις 14 λέξεις του David Lane:

"Πρέπει να διασφαλίσουμε την επιβίωση της φυλής μας 

και ένα μέλλον για τα λευκά παιδιά"

Και όμως για ποικίλους λόγους όσες τολμηρές και θαρραλέες πλησιάζουν το κίνημα κάποιες απομακρύνονται απογοητευμένες και αποκαρδιωμένες. Ο Εθνικοσοσιαλισμός είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την φυλή. Η κάθε φυλή είτε ανθρώπων είτε ζώων έχει δύο φύλα. Το αρσενικό και το θηλυκό.Ο ολοκληρωμένος άντρας αποτελείται από πολλές διαστάσεις και για να είναι πλήρως ολοκληρωμένος πρέπει να ενωθεί με την γυναίκα η οποία έχει άλλες διαστάσεις. Οι οποίες είναι αλληλένδετες άντρας δε μπορεί να γίνει πατέρας χωρίς την μητέρα και η μητέρα δε μπορεί να είναι μητέρα χωρίς τον πατέρα. Ο Εθνικοσοσιαλισμός ουδέποτε παγίδευσε την γυναίκα σε στείρες ρητορικές αλλά την θέλει έτοιμη και μάχιμη και για τον μεγάλο και για τον μικρό πόλεμο για να θυμηθούμε και τον Julius Evola. Το είδαμε στις τελευταίες ώρες της Ευρώπης το ’45 και το βλέπουμε και σήμερα στις Λέαινες του Assad. 

Ο Εθνικοσοσιαλιστής έχει μια μεγαλειώδη διαφορά από τον ακροδεξιό ηθικιστή. Δε φοβάται τη γυναίκα και δεν την ανταγωνίζεται.  Αντίθετα την σέβεται και την αγαπάει ,χωρίς να είναι επικριτικός. Καταλαβαίνει πως η γυναίκα είναι διαφορετική. Όχι ανώτερη ή κατώτερη. Το 1937 οι στείροι ηθικολόγοι είχανε ειδική «σύσταση» να μην τοποθετούνται περαιτέρω στον δημόσιο λόγο και τα κορίτσια υμνούνταν που τύγχανε να είναι και μητέρες, στην πατρίδα του Περόν πήραν την θέση που τους άξιζε και σήμερα στα όρη που έπεσε ο θρυλικός Διγενής πρωτοστατούν όχι απλά στην χειραφέτηση αλλά και στην υπεράσπιση του έθνους. Τότε οι γυναίκες δεν είχαν το cosmopolitan και το sex and the city και άλλες σειρές που μυρίζουν kosher να τις μαθαίνουν να είναι “τέλειες” … αγαπώντας παράλληλα τον εαυτό τους. Οποία ειρωνεία! Το επίκεντρο τους δεν ήταν το πρόσκαιρο sex και ένα ζευγάρι Manolo Blahnik. Τότε τα κορίτσια μάθαιναν να είναι ερωτικά, υγιή, γυμνασμένα και το άλλο μισό της Φυλής. Δεν κυριαρχούσε η θεωρητική κατήχηση όμως αλλά ζωντανά παραδείγματα όπως η Savitri Devi, η Leni Riefenstahl, η Eva Braun αλλά και χιλιάδες άλλες ανώνυμες συντρόφισσες που εργάζονταν στα εργαστήρια, στις αποθήκες πυρομαχικών, που κρατούσαν ψηλά το ηθικό ενός ολόκληρου λαού. Θέλοντας να είμαστε αντικειμενικές, θέλουμε να διαπιστώσουμε πως και η γυναίκα έχει γίνει σήμερα καριερίστρια, εγωκεντρική και υλίστρια. Αλλά όλο αυτό είναι ένας ρόλος και ένα τείχος προστασίας από τα συναισθήματα της που έφτιαξε ο σιωνισμός και τα ΜΜΕ. Το τείχος είναι έτοιμο να γκρεμιστεί όταν βρεθεί ένας άντρας να την στηρίξει αντί για ένα ανδρείκελο. Δεκτό το γεγονός το ότι η γυναίκα έγινε ή μάλλον αναγκάστηκε να γίνει φεμινίστρια. Αλλά για να είμαστε ξανά αντικειμενικοί  πρέπει να πούμε πως για αυτήν την απόκλιση, τεράστιο μερίδιο ευθύνης έχουν οι άντρες. 

Ω ναι σύντροφοι! Όταν αντί να μας προστατέψετε σιωπάτε, δεν έχετε την εικόνα που φωνάζει ότι είστε ενάντια στην παγκόσμια εξουσία τους, έχετε ήδη απομακρυνθεί από την Ιδέα. Και δεν θέλουμε προγονολατρεία  ή φετιχισμό ούτε στείρο μιμητισμό. Οι πρόμαχοι της ιδέας που έπεσαν στο καθήκον είναι πρόσωπα που καλούμαστε σήμερα εμείς να συνεχίσουμε το έργο τους σε ένα δύσβατο μονοπάτι για να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο αφού πρώτα αλλάξουμε τον εαυτό μας. Οι ήρωες μας είχαν αισθητική, κομψότητα και διατηρούσαν τον τύπο που κρατάει την ουσία δεν έδιναν βάση στο εφήμερο αλλά στο αιώνιο. Σύντροφοι όταν έχετε πέσει στην παγίδα με τα αναβολικά, όταν κοιτάτε την «μόδα» στα μπλουζάκια που σας προωθεί ο κάθε κομματάρχης, όταν δείχνετε υπακοή σε κηφήνες της εξουσίας, αγνοείτε τις Λύκαινες και υποτιμάτε την νοημοσύνη μας, ενώ τέλος μας απωθείτε.Και ως άντρες και ως σύντροφοι. Και χωρίς το άλλο μισό της φυλής δεν μπορείτε να συνεχίζετε την Φυλή μας και την Ιδέα. Πρέπει να κατανοήσετε πως η γυναίκα και ακόμη περισσότερο η Εθνικοσοσιαλίστρια αναζητάει την ασφάλεια μέσα στην κοινότητα και θέτει το εγώ της για το κοινό καλό. Αυτή είναι η πεμπτουσία του Αγώνα. Όλοι εσείς λατρεμένοι μας σύντροφοι πρέπει να στηρίζετε και να τιμάτε τις γυναίκες του «χώρου», να είστε υπερήφανοι και όχι να τις θεωρείτε εύκολη λεία για τις επιδιώξεις σας. Γιατί ποια είναι πιο άξια για σύντροφος σας από την ομοϊδεάτισσα σας που θα μεγαλώσει με αξία τους γόνους σας και θα είναι στο πλευρό σας σε κάθε δυσκολία, σε κάθε άγχος και αλύγιστη φρουρός της οικογένειας σας; Πολλοί θα πούνε ότι ο άντρας είναι φρουρός. Σαφώς και είναι. Αλλά η γυναίκα πρέπει να είναι ικανή να δώσει μάχη δίπλα στον άντρα της. Και αν τυχόν αυτός πέσει εκείνος, εκείνη πρέπει να συνεχίσει να μάχεται και να προστατεύει και εκείνον και την οικογένεια της.  Γιατί, στην τελική, οι δύο τους είναι οι τελευταίοι υπερασπιστές της Γής των Αρίων.