Ευρώπη Ξύπνα !

του Λυκούργου

"Υπάρχει σήμερα μια εθνικότητα ευρωπαϊκή, όπως στον καιρό του Αισχύλου, του Σοφοκλή και του Ευριπίδη υπήρχε μια εθνικότητα ελληνική." Victor Hugo

Οι Ευρωπαϊκοί λαοί σήμερα αντιμετωπίζουν την σκληρή πραγματικότητα της συρρίκνωσης τους ζωτικού τους χώρου, τις περιορισμένες οικονομικές τους δυνατότητες  και τους ολοένα και περισσότερο φόρους  που καλούνται να καταβάλουν προκειμένου να υποστηρίξουν ένα συνεχώς αυξανόμενο αριθμό  «προσφύγων» από την Ασία και την Αφρική. Έχοντας υποστεί μια άνευ προηγουμένου «αντιρατσιστική» πλύση εγκεφάλου από αριστερές, σοσιαλιστικές ή δεξιές κυβερνήσεις, υπομένουν όλα τα μέτρα που λαμβάνονται από τους εγκάθετους των παγκοσμίων εξουσιαστών,  πάντα στο πλαίσιο της πολυπολιτισμικότητας, της «ανεκτικότητας» και  της «συναδέλφωσης των λαών».  Μέτρα που σε πολλές περιπτώσεις τους καθιστούν πολίτες δεύτερης κατηγορίας μέσα στην ίδια τους τη χώρα,  με τα προκλητικά περισσότερα προνόμια που παρέχουν στους αλλοφύλους εις βάρος του ντόπιου πληθυσμού.

Βλέπουμε ότι στις περισσότερες Ευρωπαϊκές χώρες αυξάνεται πλέον το αντιμεταναστευτικό ρεύμα. Υπάρχει έντονη δυσαρέσκεια και πολλές αντιδράσεις από τη πλευρά των γηγενών κατοίκων καθώς διαπιστώνουν ότι οι προδοτικές  κυβερνήσεις τους  αδιαφορούν για τους ίδιους και τα συνεχώς αυξανόμενα προβλήματα που καλούνται να αντιμετωπίσουν, δείχνοντας παράλληλα μια ιδιαίτερη ευαισθησία όσον αφορά τους λαθροεισβολείς. Αυτή η κατάσταση είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς στην ανάπτυξη της φυλετικής τους συνείδησης, χωρίς ωστόσο αυτό να σημαίνει ότι είναι αρκετό  για να μπορέσει από μόνο του να μετουσιωθεί σε επαναστατικό πνεύμα. Μια αληθινή αφύπνιση απαιτεί κάτι πολύ περισσότερο από την αναγνώριση τους προβλήματος. Απαιτεί τη βούληση για την εφαρμογή της λύσης!

Εδώ ακριβώς έγκειται το πρόβλημα της λύσης του … προβλήματος: Τι συμβαίνει όταν  η λύση κοστίζει περισσότερο από το ίδιο το πρόβλημα; Αυτό που φαίνεται να συμβαίνει είναι μια παθητική αποδοχή του προβλήματος, ως  προτιμώμενου αποτελέσματος. Είναι μια άνευρη, ψοφοδεής, και γεμάτη φόβο νοοτροπία που έχει ενσταλαχθεί στις ψυχές των Ευρωπαϊκών λαών, οι οποίοι, ευρισκόμενοι σε πλήρη αποχαύνωση, παρακολουθούν σχεδόν αμέτοχοι την κατάρρευση της Ευρώπης. Αρνούμαστε τα δεινά που αντιμετωπίζουμε εθελοτυφλώντας, διότι κάθε μεγάλη λύση απαιτεί αγώνες και θάρρος ψυχής. Χρειαζόμαστε ακλόνητη πίστη, ατσαλένιες καρδιές  χωρίς οίκτο και μηδενική ανοχή ενάντια σε όλους όσοι στέκονται στο δρόμο μας! Ο αγώνας για την επιβίωση είναι δύσκολος και θα παραμείνει έτσι ωσότου αποκτήσουμε την θέληση που χρειάζεται ώστε να δώσουμε προτεραιότητα στα συμφέροντα του Λαού μας έναντι του εαυτού μας. Όταν θα μπορέσουμε να  προτάξουμε τα συμφέροντα τους «εμείς» έναντι του «εγώ», τότε η λύση του προβλήματος θα είναι εφικτή.

Για μια μεταστροφή  του τρόπου σκέψης σε τέτοιο βαθμό θα πρέπει να ξεπεράσουμε τα στενά υλικά όρια μιας εφήμερης ύπαρξης  και να επανασυνδέσουμε τις ψυχές μας μέσα στον ιστορικό χρόνο. Να ακούσουμε τις φωνές των προγόνων μας και τη κραυγή αγωνίας των επερχομένων γενεών. Να ανακτήσουμε τη χαμένη φυλετική μας υπερηφάνεια, να επιστρέψουμε στις παραδόσεις μας, να εμποτιστούμε με τις διαχρονικές αξίες του αίματος και της τιμής απορρίπτοντας τον ατομικισμό και συνθλίβοντας τους ψευτοκήρυκες της πολυπολιτισμικότητας. Ο ατομικισμός δίνει έμφαση στα ιδιαίτερα δικαιώματα του κάθε ατόμου και εστιάζει  στις προσωπικές του ευθύνες, κάτι που περιορίζει τις υποχρεώσεις του απέναντι στους άλλους. Προτάσσει το ατομικό συμφέρον έναντι του κοινού καλού, μετατρέποντας μας σε λάτρεις μιας εφήμερης «ευτυχίας». Μας κάνει να προσκυνάμε το «εγώ» και να ενδιαφερόμαστε αποκλειστικά για τη προσωπική μας ευδαιμονία. Μόνο η λατρεία του χρήματος και η απόκτηση άψυχων αντικειμένων δίνει  νόημα στην ανούσια ζωή μας γεμίζοντας μας με αισθήματα ικανοποίησης. Η αποθέωση του υλισμού και της ματαιοδοξίας.

Η πολυπολιτισμικότητα ενδιαφέρεται για τη προστασία των διαφόρων μειονοτικών ομάδων (νομιμοποιημένων ή μη, μα αρχικά παράνομα εισελθόντων «μεταναστών»), με σκοπό την επιβολή μιας πολιτισμικής διαφορετικότητας υπό τον μανδύα της «ενσωμάτωσης». Οι μαριονέττες του συστήματος μας προτρέπουν να αποδεχθούμε … το «διαφορετικό». Να το προσκυνήσουμε. Μόνο η αποδοχή της «διαφορετικότητας» θα μπορέσει να εξαγνίσει τις γεμάτες «μίσος» ζωές μας. Κάτι που οφείλει να γίνεται με κάθε τρόπο, ακόμα και όταν απειλεί την ευημερία του λαού μας. Εμείς θα πρέπει να είμαστε ανεκτικοί και να μην αντιδρούμε αφού όλα γίνονται για το καλό και την πρόοδο της … ανθρωπότητας.

Μας ενθαρρύνουν να αγαπάμε τον εαυτό μας, μας  παροτρύνουν να αγαπάμε τους ξένους, αλλά δεν πρέπει να αγαπάμε τους ανθρώπους της δικής μας ράτσας. Γίναμε  άψυχα όντα χωρίς ηθικό χρέος απέναντι στους προγόνους μας. Μετατραπήκαμε σε άτομα  εγωιστικά χωρίς συναίσθηση της ηθικής υποχρέωσης στους απογόνους μας.  Αγνοώντας το παρελθόν και αδιαφορώντας για το μέλλον, οι Ευρωπαϊκοί λαοί παραμένουν ανήμποροι  μπροστά στον επικείμενο αφανισμό τους. Δεν βρίσκουν κάποιο βαθύτερο νόημα στο να διατηρήσουν ότι παρέλαβαν από τους προγόνους τους,  ούτε να χτίσουν έναν καλύτερο κόσμο  για τους απογόνους τους. Οι περισσότεροι ενδόμυχα  αντιλαμβάνονται ότι  μια υπερκαταναλωτική κοινωνία με σημαία τη  «διαφορετικότητα» δεν μπορεί να διαρκέσει για πάντα.  Γνωρίζουν ότι η προσήλωση στις ψεύτικες «αρετές» του ατομικισμού και της πολυπολιτισμικότητας θα επιφέρει  τη διάλυση της Φυλής και του Πολιτισμού μας. Δεν είναι όμως αρκετό να διαπιστώνουμε την ύπαρξη του προβλήματος. Αυτό που χρειαζόμαστε είναι η θέληση για την αντιμετώπισή του!

Τα μαύρα σύννεφα πυκνώνουν ολοένα και περισσότερο πάνω από την Ευρώπη καθώς η κατάσταση χειροτερεύει με ταχύτατους ρυθμούς ... κάτι που ενδεχομένως να οδηγήσει τους Ευρωπαϊκούς λαούς στο να αντιληφθούν το κοινό τους πεπρωμένο, ως μέλη της ίδιας Φυλής. Γεγονός που θα μπορούσε να συμβάλλει  και στην ανάπτυξη μιας  ευρύτερης αλληλεγγύης μεταξύ τους , καθότι  η επιβίωση της Φυλής μας και η προάσπιση του Πολιτισμού μας αποτελεί καθήκον κάθε συνειδητοποιημένου Ευρωπαίου! Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς οφείλουμε να οπλιστούμε με αποφασιστικότητα ώστε να υπομείνουμε τον πόνο που θα βιώσουμε και να χαλυβδώσουμε τις ψυχές μας για να αντέξουμε τις δοκιμασίες που καλούμαστε να ξεπεράσουμε. Αν θέλουμε να επιβιώσουμε, η επιλογή που έχουμε μπροστά μας είναι σαφής: Να ανακαλύψουμε ξανά όλα όσα μας ενώνουν και να τα υπερασπιστούμε από κοινού! Τίποτα άλλο δεν μπορεί να σώσει τους ανθρώπους μας από τη φυλετική και πολιτιστική τους αυτοκτονία.