Propatria: Είμαστε στο πλευρό της Casa Pound!
Σήμερα το πρωί 15 συναγωνιστές από την CasaPound στην Ιταλία συνελήφθησαν επειδή προσπάθησαν να εμποδίσουν την έξωση 2 οικογενειών από κτίρια του δημοσίου. Η μια οικογένεια έχει ανάπηρο παιδί και η άλλη μια υπέργηρη γυναίκα. Κάποιοι ήδη έχουν προφυλακιστεί, όπως ο υπεύθυνος εξωτερικών σχέσεων Sébastien de Boeldieu αλλά και ο αντιπρόεδρος Simone di Stefano.
Είμαστε στο πλευρό των συναγωνιστών.
We Stand with CasaPound!
Defend Europe -Defend CasaPound!
Dominique Venner
Μετάφραση:
Λοθάριος
"Εάν παρέμενε μέσα μου ένα απόθεμα συμπόνιας θα μπορούσα
να λυπηθώ τους μετανάστες από την Μαύρη Αφρική, το Μαγκρέμπ, την Τουρκία ή την
ινδική υποήπειρο που εισήχθησαν μαζικά με σκοπό να ρίξουν τους μισθούς των
Ευρωπαίων εργαζομένων. Ένας ειδεχθής σκοπός συνδεδεμένος με το αισχρό κι
αρρωστημένο σχέδιο του εκφυλισμού της Ευρώπης και της αντικατάστασης πληθυσμού.
[...]
Η μοίρα των λεγομένων Γάλλων "de souche" (αυτοχθόνων), αυτών
που, στα προάστια, αποκαλούν "Γαλάτες", μου φαίνεται πολύ πιο
συγκλονιστική και απελπιστική. Και ξέρω ότι το ίδιο συμβαίνει παντού στην
σημερινή παραμορφωμένη Ευρώπη. Συνεπώς την συμπόνια μου την επιφυλάσσω στους
αυτόχθονες Ευρωπαίους»
Dominique Venner, "Un samouraï d'occident-Le bréviaire
des insoumis
(Ένας Σαμουράι της Δύσεως - Το εγκόλπιον των ανυποτάκτων)
Άρθρο - καταπέλτης του Εθνοκοινωνιστή Λουκά Σταύρου σχετικά με τον άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος.
Σχεδόν σύσσωμο το πολιτικό κατεστημένο της Κύπρου στο οποίο
συμπεριλαμβάνεται και το ακροδεξιό ελαμ σε πλήρη συμβατότητα με τα συμφέροντα
της ληστρικής εκκλησιαστικό- ιδιωτικής ολιγαρχίας, τάσσεται υπέρ της
δημιουργίας άξονα Ισραήλ - Κύπρου - Ελλάδος προς εκμετάλλευση και μεταφορά του
φυσικού αερίου της Ανατολικής μεσογείου μέσω υποθαλάσσιου αγωγού (east med)
στην Ευρωπαϊκή ένωση. Ως εδώ τα πράγματα ακούγονται ωραία.
Όμως πρέπει να εξετάσουμε το ζήτημα κάτω από το κυρίαρχο
δεδομένο που είναι η αδυναμία της κυπριακής δημοκρατίας να ασκήσει κυριαρχία
τόσο στο έδαφος της όσο και στην ΑΟΖ αυτής. Η κατοχική Τουρκία δείχνει με την συμπεριφορά της ότι
διεκδικεί εξ ονόματος των τουρκοκυπρίων αλλά και για δικό της λογαριασμό στο
ζήτημα της χάραξης της ΑΟΖ , δικαιώματα στην κυπριακή ΑΟΖ.
Δηλαδή δεν έχουμε μόνο αδυναμία άσκησης κυριαρχίας αλλά
έχουμε επίσης να αντιμετωπίσουμε και νέα επιθετικότητα της Τουρκίας σε σημείο
πολεμικής ρήξης. Αυτό σημαίνει πως αν επιμένουμε πως πρέπει να εξορυχθεί το
αέριο πάση θυσία τότε είναι αναγκαίο να καλυφθεί αυτό το εγχείρημα κάτω από μια
αμυντική ομπρέλα.
Και εφόσον η εξόρυξη του φυσικού αερίου θα γίνει σε συνεργασία με το Ισραήλ σημαίνει πως η Κύπρος όντας ανίσχυρη αμυντικά, γιατί έτσι την ήθελαν οι κρατούντες, θα αναγκαστεί να τεθεί κάτω από την στρατιωτική ομπρέλα του Ισραήλ. Η πράξη αυτή ισοδυναμεί με περαιτέρω απώλεια της κυριαρχίας της κυπριακής δημοκρτίας αλλά και με επέκταση της ζώνης επιρροής του Ισραήλ σε ολόκληρη σχεδόν την Ανατολική Μεσόγειο ...
Μουσική συλλογή Αυτόνομων/Ανένταχτων Συναγωνιστών για την οικονομική ενίσχυση του Βασίλη και του Νάσου (Refuse - Resist - Revenge - Arcabuz Records)
Για επικοινωνία: casualhellas@hotmail.gr
τιμή 10 ευρώ (συμπεριλαμβάνονται τα ταχυδρομικά)
Εκδήλωση αλληλεγγύης στην Λάρισα για την Μυρτώ και το μήνυμα που απέστειλε ο Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος.
Εκ μέρους της σ.ο.
Μέσα σε ένα κλίμα συγκινησιακό πραγματοποιήθηκε στις 25/09 στην Λάρισα η εκδήλωση αλληλεγγύης του Πατριωτικού Συνδέσμου για την αδερφή μας Μυρτώ που δέχτηκε επίθεση από Πακιστανό λαθρομετανάστη το 2012.
Παρευρέθηκαν δεκάδες Αυτόνομοι/Ανένταχτοι Συναγωνιστές. Μήνυμα απέστειλε μεταξύ άλλων και ο Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος το οποίο και σας παρουσιάζουμε:
«Εκτός από την ολόθερμη συμπαράσταση μου στο μαρτυρικό
πρόσωπο της ευγενούς αυτής υπάρξεως εκφράζω και την οργή μου για την έλλειψη ανταποδόσεως
από έναν εκφυλισμένο λαό όπως απαιτεί το εθιμικό δίκαιο των ιερών του, προγόνων»
Περίανδρος Ανδρουτσόπουλος
«ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΙΠΠΟΤΗΣ: Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ». ΝΙΤΣΕ, ΚΑΛΙ ΓΙΟΥΓΚΑ ΚΑΙ ΓΚΟΘΑΜ ΣΙΤΥ
του Γιώργου Πισσαλίδη
... Είναι καιρός λοιπόν να μιλήσουμε και εμείς για την
δημοφιλέστερη ταινία της χρονιάς, (σ.σ. 2012) η οποία βρίθει από αναφορές στον
Νίτσε και στην Παραδοσιoκρατική Σκέψη (Traditionalism) του Ιούλιου Έβολα και
του Ρενέ Γκενόν.
Πριν όμως από αυτό θα πρέπει να αναφερθούμε επί
τροχάδει στα δύο προηγούμενα μέρη της τριλογίας. Ο νεαρός Μπρους Γουέην μετά
την δολοφονία των γονιών περνάει μια σκοτεινή ψυχολογική περίοδο αυτοοικτιρμού,
από την οποία που θα την βγάλει η
συνάντηση του με τον μυστηριώδη Ντάνκαν (Λίαμ Νέλσον) που θα τον μυήσει στο
Ιπποτικό Πνεύμα. Ο Ντάνκαν είναι ο επιστάτης εκπαίδευσης της «Λεγεώνα των
Σκιών» (League of Shadows), ενός στρατού
ιπποτών-ασκητών και μυημένων της Ανατολής, της οποίας ηγείται ο Ράς Αλ Γκούλ.
Στην πραγματικότητα ο Ντάνκαν και ο Αλ Γκούλ είναι το ίδιο άτομο.
H Λεγεώνα αποδέχεται την άποψη περί κυκλικής πορείας
της Ιστορίας και της Κάλι Γιούγκα, που
αποδεχόταν ο Έβολα και ο Γκενόν. Ότι δηλαδή βρισκόμαστε σε μία τελείως
παρακμιακή εποχή, που βρίσκεται εκεί λόγω μη αρμονίας με τις Κοσμικές Αρχές του
κόσμου και χαρακτηρίζεται από κυριαρχία του υλισμού, πτώση των αξιών, πολιτική
διαφθορά και άκρατο ατομικισμό. Κάποια στιγμή θα υπάρξει ένας καινούργιος και
ανώτερος πολιτισμός (Σουράν Γιούγκα), ο οποίος θα προέλθει από τον θάνατο της
Κάλι Γιούγκα, της σύγχρονης εποχής. Με αυτήν την προοπτική η αρχαία Ρώμη, το
Λονδίνο νωρίτερα και σήμερα το Γκόθαμ Σίτυ (η Νέα Υόρκη;) συμβολίζουν την Κάλι
Γιούγκα. Όμως όπως έλεγε και ο Έβολα, πρέπει κάποιοι που ξεπερνούν τον
συνηθισμένο άνθρωπο να βοηθήσουν σε αυτήν την καταστροφή. Η «Λεγεώνα των Σκιών»
εκπροσωπεί ακριβώς τέτοιους εβολικούς υπεράνθρωπους/επαναστάτες.
Από την Ινδική Σκέψη προέρχεται και η άρνηση του
δυαδισμού καλού-κακού, που ασπάζεται η Λεγεώνα. Όταν όμως η μύηση
συμπεριλαμβάνει την εκτέλεση ενός ανθρώπου, που υπήρξε δολοφόνος, ο Γουέην
έρχεται σε σύγκρουση με τον Ντάνκαν, καταστρέφει το στρατόπεδο της «Λεγεώνας
της Σκιάς» και επιστρέφει στο Γκόθαμ Σίτυ. Πριν όμως γίνει αυτό, ο Γουέην
ανακαλύπτει ότι ο Ντάνκαν ήταν ο αληθινός Ρας Αλ Γκουλ. Με άλλα λόγια ο Γουέην πιστεύει
στην γραμμική πορεία της ιστορίας και την δυνατότητα καλυτέρευσης μέσω της
«προόδου», αλλά και της υιοθέτησης της «συμβατικής ηθικής» και του
«δημοκρατικού» ανθρωπισμού της Δύσης.
Από αυτήν την ηθική θα προσπαθήσει να τον βγάλει ο
Τζόκερ του Dark Knight, δίνοντας του μια τελείως Νιτσεϊκή άποψη περί ηθικής,
αλλά μάταια. Ο Γουέην παραμένει διχασμένος ανάμεσα στην φύση του υπερανθρώπου
και του εξισωτισμού. Από την άλλη, από την στιγμή που η Αμερική αποδέχεται την
συμβατική ηθική, τόσο ο Ρας Αλ Γκουλ, όσο και ο Τζόκερ (Χηθ Λότζερ), μοιάζουν
ως οι κακοί της υπόθεσης. Πολλοί μάλιστα θα πουν ότι ανώτερες αξίες μπαίνουν
στο στόμα ψυχασθενών η κακών. Οι δε δύο
πρώτες ταινίες είναι δοκίμια για το πως ακριβώς να έχεις δικαιοσύνη δίχως
εκδίκηση και πως να πολεμάς τους κακούς, χωρίς να ξεπέσεις ο ίδιος στο κακό.
Στο τέλος του Dark Knight, o Γουέην και ο αρχιφύλακας
Γκόρντον (Γκάρυ Όλντμαν) έχουν αποδεχθεί να αναλάβει ο πρώτος τα εγκλήματα του
δημάρχου Χάρβεϋ Ντεντ, ο οποίος υπήρξε στην πραγματικότητα ο Διπρόσωπος. Και
αυτό για να έχει το Γκόθαμ Σίτυ ένα πρότυπο δημάρχου ενάντια στο έγκλημα (ο
Τζουλιάνι του Γκόθαμ Σίτυ;) Με άλλα
λόγια η ευημερία και η ασφάλεια του Γκόθαμ Σίτυ στηρίζεται σε ένα ψέμα, το
οποίο οι δημιουργοί του πληρώνουν πικρά. Ο Γκόρντον χάνει την οικογένεια του
από μια συμμορία και ο Μπάτμαν/Γουέην θεωρείται ως Νο1 εγκληματίας. Και έτσι
μένει απομονωμένος στον πύργο του.
Από την απομόνωση θα τον βγάλει η εμφάνιση της
Κάτγουμαν (Αν Χάθαγουαίη) που του κλέβει ένα κολιέ διαμάντια αλλά και τα
αποτυπώματα του. Μαζί του σε αυτήν επιστροφή έχει ως βοηθούς έχει τον πιστό του
υπηρέτη Άλφρεντ (Μάικλ Κέην), τον Λούσιους Φοξ (Μόργκαν Φρήμαν) μία υποτιμημένη
ιδιοφυία της τεχνολογίας που πολλές φορές τον καθοδηγεί και τον αστυνομικό
Μπλέηκ. Η ίδια η Κατγούμαν απεχθάνεται τους πλούσιους, όπως φαίνεται και από την κλασική της ατάκα «Θα
καταλάβετε κύριε Γουέην ότι δεν μπορείτε να ζείτε τόσο πλούσια, αφήνοντας τα
λίγα για εμάς τους υπόλοιπους». Υπάρχει και η Μιράντα (Μάριον Κοτιγιάρ) που θα
προσπαθήσει να σώσει τις επιχειρήσεις του Γουέην και την οποία ο ίδιος
ερωτεύεται.
Όμως η πραγματική απειλή του Γκόθαμ φαίνεται να είναι ο
Μπέην, ένας πρώην μισθοφόρος της «Λεγεώνας της Σκιάς», που έχει οργανώσει ένα
στρατό που ζει και εργάζεται στους υπονόμους. Με τον Μπέην έχουμε ένα
αριστοκράτη/ πολεμιστή που απεχθάνεται το χρήμα και το Γκόθαμ σε πνευματικό
επίπεδο. Έχουμε λοιπόν την σύγκρουση Αίματος και Χρήματος, που βλέπουμε στην
«Παρακμή της Δύσεως» του Σπένγκλερ. Δεν είναι σύμπτωση ότι καταστρέφει τα δύο
μεγαλύτερα σύμβολα της υλιστικής Αμερικής, το χρηματιστήριο και το στάδιο του
μπέηζμπωλ. Ενώ είναι αυτός που διαλύει το ψέμα στο οποίο ζει το Γκόθαμ Σίτυ,
απελευθερώνοντας έτσι όλες τις θετικές δυνάμεις που ζουν σε αυτό.
Όμως μπερδεύει πολλούς, όταν ιδρύει ένα μπολσεβίκικου
τύπου καθεστώς, που περνάει τους πλούσιους και τους εχθρούς της από λαϊκά
δικαστήρια. Εδώ η επίθεση σε Αριστερά και το κίνημα «Καταλάβετε την Γουώλ
Στρητ» είναι προφανής. Η Κατγούμαν, που απεχθάνεται τους Μπολσεβίκους
περισσότερο από τους πλούσιους, αποφασίζει να συμμαχήσει με τον Μπάτμαν
εναντίον του Μπέην. Ο οποίος Γουέην για να νικήσει τον Μπέην, θα πρέπει να
μεταμορφωθεί (δηλαδή να ξεπεράσει τον εαυτό του) όταν θα κλεισθεί σε μια
ιδιότυπη φυλακή κάπου στην Ανατολή. Ένα υπόγειο μέρος, από όπου ο μόνος που
υποτίθεται ότι δραπέτευσε είναι ο απόγονος του Ρας Αλ Γκουλ, τον οποίο ο Γουέην
ταυτίζει λανθασμένα με τον Μπέην.
Αυτό το Νιτσεϊκό ξεπέρασμα του εαυτού είναι το
φιλοσοφικό νόημα της ταινίας, αλλά και ολόκληρης της τριλογίας. Στην αρχή της
ταινίας ο Γουέην θρηνεί επί οκτώ χρόνια την Ρέητσελ, τον μεγάλο του έρωτα.
Δηλαδή δεν έχει ξεπεράσει τα τραύματα του παρελθόντος, βρισκόμενος στο ίδιο
σημείο που βρισκόταν πριν τον ανακαλύψει ο Ντάνκαν/Ρας Αλ Γκουλ. Όμως αυτήν
την φορά σέρνει και άλλους στον γκρεμό.
Ήτοι τους εργαζόμενους στις επιχειρήσεις του και το ορφανοτροφείο, το οποίο
χρηματοδοτεί. Δεν είναι σύμπτωση ότι δείχνεται ως σακάτης, πράγμα που έχει και
την πνευματική του διάσταση. Από αυτήν την κατάσταση δεν πρόκειται να ξεφύγει
ούτε με το τεχνητό πόδι ούτε με τα τεχνολογικά επιτεύγματα του Φοξ. Αντίθετα
πρέπει να ξεπεράσει τους φόβους του και τις αδυναμίες του για να νικήσει τον
Μπέην, ένα αληθινό μυημένο, που όπως λέει ο μέντορας Άλφρεντ «πολεμάει με την
δύναμη της πίστης». Τώρα δε στην φυλακή πρέπει μια για πάντα να ξεπεράσει τις
φοβίες του και τις αδυναμίες του.
Το τέλος έχει πολλές ανατροπές όσο αφορά τον αληθινό απόγονο του Γκουλ. Όμως παρόλη την νίκη των απλών ανθρώπων του Γκόθαμ, έχουμε μία πόλη που τόσο οι καλοί, όσο και οι κακοί θεωρούν ότι δεν αξίζει να την υπερασπισθεί κανείς. Για αυτό και οι δύο σωτήρες της εξαφανίζουν κάθε στοιχείο τους και εξαφανίζονται μια δια παντός. Όσο αφορά το καλλιτεχνικό επίπεδο, η ταινία είναι καλογυρισμένη, καλοερμηνευμένη και πιο πολύπλοκη από ότι περιμένουν οι περισσότεροι. Όμως δύσκολα θα συγκρίνεται με το δεύτερο θρυλικό μέρος που είχε τον καλύτερο «κακό» στην ιστορία του κινηματογράφου (ο Τζόκερ του Χήθερ Λόντζερ).
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Μια φωνή από τον παγωμένο Βορρά, συνέντευξη με Νορβηγό Εθνικοσοσιαλιστή.
Έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε στο
ιστολόγιο μας, μια πολύ σημαντική προσωπικότητα του ευρύτερου
Εθνικοσοσιαλιστικού χώρου της Νορβηγίας. Δεν θα αποκαλύψουμε τα πραγματικά
στοιχεία του διότι υπάρχει κυνήγι
μαγισσών (και) στη Νορβηγία και ενδεχομένως κάποια από τα λεγόμενα του να του
δημιουργούσαν προβλήματα με τις Σιωνιστικές κατοχικές αρχές της χώρας του.
Ο «Εξοστρακισμένος» (όπως ο ίδιος νιώθει
στην πατρίδα του εξού και η επιλογή του συγκεκριμένου ψευδωνύμου) δέχτηκε με
ιδιαίτερη χαρά να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και θα θέλαμε ειλικρινά να τον
ευχαριστήσουμε για τον χρόνο που διέθεσε προκειμένου να πραγματοποιηθεί αυτή η
άκρως ενδιαφέρουσα και αποκαλυπτική, όπως θα διαπιστώσετε, συνέντευξη.
Μετάφραση: Λυκούργος
1)Πες μας ορισμένα πράγματα σχετικά με
τον χώρο του Εθνικισμού/ Εθνικοσοσιαλισμού στη Νορβηγία. Υπάρχουν Ε/Σ
οργανώσεις/ομάδες που προωθούν τις Ιδέες μας;
Υπάρχει απήχηση του Εθνικισμού/Εθνικοσοσιαλισμού στους Νορβηγούς;
Στην Νορβηγία υπάρχει το εξής παράδοξο: Από τη μία πλευρά έχουμε έναν ισχυρό
εθνικισμό, έμφυτο στο λαό μας, από την
άλλη όμως πλευρά, έχουμε ένα δολίως καλλιεργούμενο μίσος απέναντι σε ότι
σχετίζεται, έστω και κατ’ ελάχιστα, με την ιδεολογία του Εθνικοσοσιαλισμού.
Δυστυχώς, εκτός από τους λίγους που
αντιλαμβάνονται πραγματικά την εσωτερική φύση του Ε/Σ, οι υπόλοιποι τείνουν να τον ερμηνεύουν ως μια ιδεολογία που
προωθεί το μίσος και την ανελευθερία. Ωστόσο, η βούλησή μας για εθνικισμό
είναι εξασθενημένη. Η αληθινή ουσία των ιδεών που πρεσβεύει ο Ε/Σ είναι μια
χαμένη υπόθεση για τους περισσότερους, υπάρχουν ωστόσο μερικοί που φαίνεται ότι
μπορούν να τον προσεγγίσουν, με ελάχιστους όμως να κατανοούν τις ζωτικές αξίες
του.
Υπάρχουν ορισμένες ομάδες στη Νορβηγία
που προωθούν τις ιδέες του Φασισμού, του
Εθνικοσοσιαλισμού ή του αυθεντικού Εθνικισμού.
Οι φορείς αυτών των κινήσεων έχουν καλές προθέσεις αλλά υπάρχουν πολλές
διαφορές μεταξύ τους, με αποτέλεσμα η συνεργασία αυτών των ομάδων να καθίσταται
αρκετά δύσκολη. Είναι επίσης λυπηρό το γεγονός ότι κάποιες ομάδες προβάλλουν
τις ιδέες τους σε ένα μη ιδανικό υπαρξιακό
πλαίσιο . Έχουν καλό σκοπό, αλλά βρίσκουν τους εαυτούς τους
να προσδιορίζονται εν τέλει από το ίδιο το σύστημα, υιοθετώντας ουσιαστικά
το πρότυπο του «Χολιγουντιανού Ναζί», τόσο ενδυματολογικά όσο και ιδεολογικά.
Υπάρχουν επίσης ορισμένες πολιτικές
οργανώσεις που προσπαθούν να
εκπροσωπήσουν την αυθεντική αντίσταση τόσο
απέναντι στη λαθρομετανάστευση όσο και στην
παγκοσμιοποίηση, αλλά έχω την αίσθηση ότι
αποτυγχάνουν σε κάποιες βασικές πτυχές και κυρίως την εξής: Tην αντιμετώπιση της κύριας αιτίας του
προβλήματος που δεν είναι άλλη από το ίδιο το σύστημα. Για να το θέσω
διαφορετικά: Δεν πρέπει να αντιμετωπίσεις μόνο τα συμπτώματα, αλλά την ίδια
την ασθένεια.
2) Μπορώ να θυμηθώ κάποια νορβηγικά
ακροδεξιά πολιτικά κόμματα (τα οποία έχουν πλέον διασπαστεί) όπως το FLP (Fedrelandspartiet),το
Stopp Innvandringen και το Hvit Valgallianse. Θα ήθελες να
μας πεις ορισμένα πράγματα σχετικά με αυτά τα κόμματα; Το FLP υπήρχε για
περίπου 20 χρόνια χωρίς ωστόσο να έχει κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Ποιες είναι,
κατά την άποψή σου, οι κυριότερες αιτίες
μη επιτυχημένης πορείας του; Είναι αλήθεια ότι αρκετοί Ε/Σ αντιτίθεντο στο
FLP επειδή κάποια από τα μέλη του ήταν στη
πραγματικότητα πρώην μέλη του Νορβηγικού κινήματος αντίστασης κατά τον Β’ Παγκόσμιο
Πόλεμο;. (O
Arvid Austad
συμμετείχε ακόμη και σε εκτελεστικά αποσπάσματα εναντίον
Εθνικοσοσιαλιστών)
Τα FLP,
HV (Hvit
valgallianse), Stop innvandring, και άλλα, είχαν όλα μια αρχική επιτυχία αλλά η συνέχεια δεν ήταν ανάλογη· κάποια διασπάστηκαν, κάποια από τα μέλη τους
προσχώρησαν σε άλλα κόμματα ή απλά έπαυσαν να υφίστανται. Το HV είχε κάποια επιτυχία το 1997, μάλλον
περιορισμένη όμως. Κανένα από τα θεωρούμενα ως «ακροδεξιά» κόμματα της
Νορβηγίας δεν έχουν καταφέρει κάτι περισσότερο από κάποια χαμηλά μονοψήφια ποσοστά
στις εκλογές. Ο αρχηγός του ΗV, Jack Kjus, είχε καταδικαστεί ακόμα και σε ποινή
φυλακίσεως 60 ημερών για κάποιες δηλώσεις του ενάντια στους μετανάστες. Το FLP (Fedrelandspartiet), που ιδρύθηκε το 1990 από πρώην μέλη του Fremskrittspartiets, ήταν ένα, κυρίως,
συντηρητικό κόμμα. Κατάφερε να εκλέξει ένα αντιπρόσωπο το 1995, το 2008 ωστόσο
επήλθε η διάλυση του κόμματος. Υπήρξαν και κάποια άλλα κόμματα στην
Νορβηγία, χωρίς ωστόσο να καταφέρουν κάτι αξιόλογο. Αυτό που όλα ανεξαιρέτως τα αναφερθέντα
κόμματα είχαν κοινό ήταν η αντίθεση τους στη μετανάστευση και η υπεράσπιση της
κοινωνίας και των παραδοσιακών αξιών της. Παρότι είχαν αρχικά κάποια επιτυχία
δεν μπόρεσαν να τη διατηρήσουν με αποτέλεσμα να μην καταφέρουν να εδραιωθούν
στη πολιτική σκηνή.
Το χαμηλό ποσοστό επιτυχίας αυτών των
κομμάτων θέτει ένα ερώτημα. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να κερδίσουν μια ευρύτερη υποστήριξη;
Έχουν δοθεί πολλές απαντήσεις, αλλά κανείς δεν κατάφερε να αλλάξει το γεγονός
της μικρής υποστήριξης που τυγχάνουν αυτά τα κόμματα εκ μέρους του Νορβηγικού λαού. Κατά τη γνώμη
μου, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα έχει πολλές πτυχές: Πιστεύω ότι η οικονομία
στη Νορβηγία είναι αρκετά ισχυρή, κάτι που αποκοιμίζει το λαό δημιουργώντας του
μια ψευδαίσθηση ηρεμίας και σταθερότητας. Επίσης, η δεσπόζουσα θέση των
Σοσιαλδημοκρατών στην πολιτική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και η μεγάλη
επιρροή των αμερικάνικων ιδεών και αξιών. Ένας ακόμη λόγος –και σίγουρα όχι
λιγότερο σημαντικός–είναι η έλλειψη επαναστατικού πνεύματος στους Νορβηγούς. Μας «εξημέρωσαν», μας έκαναν να απωλέσουμε την
ηθική μας, και μας απονεύρωσαν με έναν ελλιπή υπαρξισμό. Υπάρχει όμως και κάτι
ακόμα που θα ήθελα να αναφέρω: Είναι το γεγονός ότι δεν μπορέσαμε να
απαλλάξουμε την ιδεολογία μας από τα φαντάσματα του παρελθόντος, για να το θέσω
έτσι απλά. Πρέπει να προωθήσουμε τις ιδέες μας
με τέτοιο τρόπο ώστε να μην χρειάζεται συνεχώς να δικαιολογούμε τις
θέσεις μας βασιζόμενοι σε γεγονότα μιας άλλης εποχής. Οφείλουμε να κάνουμε τον
Εθνικοσοσιαλισμό προσιτό και κατανοητό σε ευρύτερα τμήματα του πληθυσμού,
συνδυάζοντας ταυτόχρονα ηθική και νοοτροπία ως ενιαίο σύνολο.
3) Ποιές είναι οι σκέψεις σου σχετικά
με τη τωρινή πολιτική κατάσταση στη Νορβηγία; Υιοθετεί κάποιο από τα υπάρχοντα
κόμματα θέσεις που θα μπορούσαν να
θεωρηθούν ως εθνικιστικές;
Η πολιτική κατάσταση στη Νορβηγία είναι
κατά κάποιο τρόπο παρόμοια με τη γενικότερη κατάσταση που επικρατεί σε
πανευρωπαϊκό επίπεδο, στερούμαστε φυσικά ενός κόμματος το οποίο να έχει
ισχυρούς δεσμούς με τον Εθνικοσοσιαλισμό ή τον Φασισμό. Έχουμε κάποια
συντηρητικά κόμματα, ιδιαίτερα το Fremsritspartiet κανένα όμως
από αυτά δεν αντιπροσωπεύει μια ρεαλιστική εναλλακτική πρόταση απέναντι στην
ιδεολογική κυριαρχία των σοσιαλδημοκρατών. Όλα λειτουργούν μέσα από ένα
προκαθορισμένο πλαίσιο υπό το πρίσμα της μαρξιστικής ιδεολογίας. Οπότε,
ανεξαρτήτως του πολιτικού κόμματος που καταλαμβάνει την εξουσία, το αποτέλεσμα είναι
λίγο πολύ το ίδιο. Είναι αδύνατον να ακούσεις πραγματικές εθνικιστικές απόψεις
στις τάξεις των κυρίαρχων κομμάτων. Υπήρχαν, και υπάρχουν ακόμα, ορισμένα
κόμματα και οργανώσεις που όντως προσπαθούν να προτείνουν κάποια εναλλακτική
πρόταση, βρίσκονται όμως στο περιθώριο κινούμενα υποτονικά, δέσμια της
γραφειοκρατίας, ενός συντάγματος «κομμένου και ραμμένου» στα μέτρα του
συστήματος και του ελέγχου της σκέψεως. Η αλήθεια είναι ότι το να εκφέρεις
απόψεις που υπερασπίζουν τον Εθνικοσοσιαλισμό ή τον Φασισμό σου αποφέρει πάντα τον
κοινωνικό εξοστρακισμό.
4) Ποια θα πρέπει να είναι σήμερα η
στάση των Εθνικοσοσιαλιστών όσον αφορά την πολιτική; Θεωρείς ότι η υποστήριξη
κάποιου πολιτικού κόμματος μπορεί να επιφέρει κάποια αλλαγή ή πιστεύεις ότι η
ύπαρξη πολιτικών κομμάτων εξυπηρετεί το ίδιο το σύστημα, προκειμένου να ελέγχει
όσους αντιστέκονται και να «απορροφά» τις όποιες αντιδράσεις τους; (στοχεύοντας
ουσιαστικά τον ευρύτερο εθνικιστικό χώρο, που αποτελεί και το μόνο σοβαρό
κίνδυνο για το σύστημα)
Το σκεπτικό μιας Εθνικιστικής, Φασιστικής και Εθνικοσοσιαλιστικής «συνεργασίας» με το σύστημα με σκοπό την
προώθηση των Ιδεών μας είναι ένα δοκιμασμένο και χωρίς κάποια ιδιαίτερη
επιτυχία, εγχείρημα. Αυτό γίνεται ακόμη περισσότερο αντιληπτό από τα σχόλια
διάφορων κοινωνικών ανθρωπολόγων· κάθε επαναστατικό κίνημα,
όταν προσπαθεί να «ενσωματωθεί» στο σύστημα, στα πλαίσια της πολιτικής ομαλότητας,
οφείλει να υιοθετήσει μία συγκεκριμένη
τακτική. Υπάρχουν δύο προσεγγίσεις: Η μία είναι η επιδίωξη ισχυρότερης λαϊκής
υποστήριξης, χρησιμοποιώντας ήπιο πολιτικό λόγο, εγκαταλείποντας όμως κατ’
αυτόν τον τρόπο τον επαναστατικό πυρήνα των
ιδεών του. Η άλλη είναι να παραμείνει πιστό στις βασικές αξίες της ιδεολογίας
του διατηρώντας τον επαναστατικό του λόγο, που έχει όμως σαν αποτέλεσμα την
περιορισμένη λαϊκή υποστήριξη. Το
σύστημα είναι εκ φύσεως αδύνατον να δεχθεί να συνεργαστεί με ένα πραγματικό
φασιστικό/εθνικοσοσιαλιστικό πολιτικό κόμμα. Για να μπορέσει να
ισχυροποιηθεί και να έχει μια ευρύτερη
απήχηση στις μάζες, το κόμμα θα πρέπει να εγκαταλείψει μέρος των ιδεών του και
να υιοθετήσει έναν πιο «μετριοπαθή» πολιτικό λόγο, προκειμένου να αποτελέσει ένα κατάλληλο
συνεργαζόμενο εταίρο σε ένα κοινοβουλευτικό σύστημα. Αν δεν ρίξει τους τόνους, κανένα
από τα υπόλοιπα πολιτικά κόμματα δεν θα επιθυμεί τη σύναψη πολιτικών δεσμών
μαζί του. Έτσι, θα πρέπει να αποκτήσει τη πλειοψηφία μόνο του χωρίς καμία
συνεργασία. Ένα εγχείρημα εξαιρετικά δύσκολο και επισφαλές.
Εν κατακλείδι: Tο σύστημα είναι δομημένο με τέτοιο τρόπο ώστε οποιαδήποτε
προσπάθεια για πραγματική αλλαγή να είναι σχεδόν αδύνατη. Το σύστημα δεν
επιτρέπει καμία ουσιαστική αλλαγή στον εαυτό του. Σε περίπτωση που κάποιο - μη
ελεγχόμενο - κόμμα θα επιχειρούσε να ταρακουνήσει τα θεμέλια της
κοινοβουλευτικής πολιτικής σκηνής, θα υπήρχε άμεση αντίδραση εκ μέρους του
συστήματος με ολέθριες συνέπειες για όποιον θα επεδίωκε κάτι τέτοιο. Οι
συνέπειες θα οδηγούσαν - χωρίς να περιορίζονται αποκλειστικά - σε: Οικονομικό
αποκλεισμό από άλλες χώρες, πολιτικό και κοινωνικό εξοστρακισμό ακόμη και - στο
χειρότερο σενάριο - στρατιωτικές επιθέσεις «χειρουργικής ακριβείας» από άλλα
έθνη. Έτσι, κατά τη γνώμη μου, κάθε φιλότιμη
προσπάθεια ενός τέτοιου κόμματος που θέλει να συμμετάσχει στη πολιτική σκηνή,
εναρμονιζόμενο με τους υπάρχοντες πολιτικούς κανόνες, είναι καταδικασμένη σε
αποτυχία. ΑΛΛΑ, αυτό δεν σημαίνει ότι αισθάνομαι πως θα πρέπει να απέχουμε από
την πολιτική. Πέρα από αυτό, υποστηρίζω και προωθώ δραστηριότητες σε όλα τα
μέτωπα: ακόμη και εντός του διαφθαρμένου συστήματος. Στη χειρότερη περίπτωση,
δεν θα υπάρξει κάποιο θετικό αποτέλεσμα· αλλά και σε αυτό το σενάριο, υπάρχει πάντα οι πιθανότητα να ρίξεις
λίγο φώς στα ψεύδη του συστήματος και να το εκθέσεις στα μάτια του κόσμου· με
το να φανερώσεις ότι η Δημοκρατία είναι μια ρηχή λέξη και στη πραγματικότητα
ένα τυραννικό ολοκληρωτικό καθεστώς, που δεν ανέχεται την αλήθεια και μας
στερεί την ελευθερία να
αντιπροσωπεύσουμε τις αξίες και την ηθική της Ιδεολογίας μας. Έτσι, θα
μπορούσαμε ίσως να αντιστρέψουμε τους όρους προς όφελός μας. Τι είναι, άλλωστε,
αυτό που πραγματικά θέλουμε; Να επισημάνουμε το δικαίωμα μας εκφράσουμε τους
εαυτούς μας και να εκφέρουμε τις απόψεις μας.
Η δημοκρατία, πράγματι, δεν είναι η
λειτουργία των αποκλειστικά σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων, αλλά ένα ουδέτερο
εργαλείο, κατασκευασμένο σύμφωνα με το ελληνικό πρότυπο της συμμετοχής του
πλήθους και της έκφρασης μιας διαφορετικής άποψης, με το λόγο και όχι δια της
βίας. Βάζοντας μας συνεχώς εμπόδια προκειμένου να μην έχουμε θέση στη πολιτική
σκηνή, λαμβάνουν ουσιαστικά το ρόλο μια ολοκληρωτικής δύναμης, με συνέπεια να μας
δίνουν την ευκαιρία να επικαλούμαστε τη δημοκρατία προκειμένου να εισακουστεί η
φωνή μας. Κατ’ αυτό τον τρόπο είμαστε εμείς οι
καταπιεσμένοι· είμαστε εμείς που γινόμαστε στόχοι μιας συνεχούς επίθεσης και
που δεν μας επιτρέπεται να συμμετέχουμε ακόμη και όταν τηρούμε τους … δημοκρατικούς τους
κανόνες. Αυτός είναι ο τρόπος που αντιλαμβάνονται την ελευθερία ...
5)Κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκόσμιου
Πολέμου ένας μεγάλος αριθμός εθελοντών από τη Νορβηγία πολέμησαν στις τάξεις
της Wehrmacht,
ειδικότερα όμως στις τάξεις των WAFFEN SS. Ποια ήταν οι μοίρα όσων επέζησαν στην
μεταπολεμική Νορβηγία; Είχες ποτέ την ευκαιρία να συναντήσεις κάποιον εξ αυτών;
γνωρίζεις αν κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ακόμη εν ζωή;
Αρκετές χιλιάδες Νορβηγών έσπευσαν να
πολεμήσουν εθελοντικά τους Μπολσεβίκους κατά τη διάρκεια του πολέμου. Από
αυτούς, περίπου 1.000 έχασαν τη ζωή τους στις μάχες. Υπερασπίστηκαν μια Ιδέα η
οποία τους ενέπνευσε και για την οποία ήταν πρόθυμοι να θυσιάσουν τη ζωή τους. Mετά το τέλος του πολέμου οι παλιοί
αυτοί πολεμιστές δεν αντιμετωπίστηκαν με σεβασμό· αρκετοί τους
απέφευγαν, άλλοι τους μισούσαν… υπέστησαν διώξεις και κοινωνικό εξοστρακισμό. Πολλοί
εκ των επιζώντων φυλακίστηκαν, άλλοι θανατώθηκαν με απαγχονισμό κατόπιν απόφασης
κάποιου δικαστηρίου ή των εξαγριωμένων μαζών. Οι γυναίκες τους έπεφταν συχνά
θύματα ξυλοδαρμού, διαπομπεύονταν ή τους ξύριζαν τα κεφάλια. Η
πλειονότητα των εθελοντών που επέζησαν του πολέμου δεν μπόρεσαν ποτέ να βρούν
κάποια εργασία. Τα ονόματα τους έγιναν για πάντα συνώνυμα του «προδότη». Το
κράτος δεν έδειξε ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού – σε όλους όσοι είχαν τη θέληση
να αγωνιστούν για τις ιδέες τους - ανεγείροντας έστω και ένα μικρό μνημείο στη
μνήμη των πεσόντων.
Για το σύστημα ήταν «προδότες» που δεν τους άξιζε ούτε το ελάχιστο ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οφείλουμε να μην ξεχνάμε και να απαντούμε ανάλογα. (κοινώς, να τους πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα). Ορισμένοι βρίσκονται ακόμη εν ζωή, πολλοί έχουν αλλάξει τα ονόματά τους, άλλοι διατηρούν τα αρχικά τους ονόματα. Αυτό που είναι κοινό στους περισσότερους εξ αυτών είναι το μίσος που νοιώθουν για την μεταχείριση που έτυχαν. Είχα την χαρά να συναντήσω κάποιους εξ αυτών, είναι πραγματικά αξιοπρεπείς άνθρωποι. Οραματιστές στην εποχή της νιότης τους … και είχαν δίκιο! Θα πρέπει να τιμώνται, να χαίρουν του απόλυτου σεβασμού και να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα ευγένεια και αξιοπρέπεια για τις πράξεις τους. Πράξεις, που λίγοι μόνο Σκανδιναβοί ακολουθούν σήμερα. Ας αποτελέσουν λοιπόν τα κατορθώματά τους παράδειγμα το οποίο θα ακολουθήσουν και άλλοι.
Για το σύστημα ήταν «προδότες» που δεν τους άξιζε ούτε το ελάχιστο ίχνος ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Οφείλουμε να μην ξεχνάμε και να απαντούμε ανάλογα. (κοινώς, να τους πληρώνουμε με το ίδιο νόμισμα). Ορισμένοι βρίσκονται ακόμη εν ζωή, πολλοί έχουν αλλάξει τα ονόματά τους, άλλοι διατηρούν τα αρχικά τους ονόματα. Αυτό που είναι κοινό στους περισσότερους εξ αυτών είναι το μίσος που νοιώθουν για την μεταχείριση που έτυχαν. Είχα την χαρά να συναντήσω κάποιους εξ αυτών, είναι πραγματικά αξιοπρεπείς άνθρωποι. Οραματιστές στην εποχή της νιότης τους … και είχαν δίκιο! Θα πρέπει να τιμώνται, να χαίρουν του απόλυτου σεβασμού και να αντιμετωπίζονται με τη δέουσα ευγένεια και αξιοπρέπεια για τις πράξεις τους. Πράξεις, που λίγοι μόνο Σκανδιναβοί ακολουθούν σήμερα. Ας αποτελέσουν λοιπόν τα κατορθώματά τους παράδειγμα το οποίο θα ακολουθήσουν και άλλοι.
6) Vidkun Quisling: Ήρωας ή «προδότης»;
To φαινόμενο του Vidkun Quisling έχει
μια ιδιαιτερότητα. Από τις επίσημες αρχές χαρακτηρίστηκε ως προδότης. Το 1942
διορίστηκε επίσημα πρωθυπουργός. Η ανάληψη της πρωθυπουργίας, σε συνδυασμό με
το γεγονός της συνεργασίας του με τις κατοχικές δυνάμεις και της αναμείξεως του
στην εκτέλεση Νορβηγών, οι οποίοι είχαν προβεί σε παράνομες ενέργειες εναντίον
των Γερμανών στη Νορβηγία, τον στιγμάτισαν ως προδότη και εκτελέστηκε με
συνοπτικές διαδικασίες μετά τη λήξη του πολέμου. Ήταν όμως προδότης; Λοιπόν, ενήργησε
κατά της χώρας του συνεργαζόμενος με ένα άλλο κράτος προωθώντας το σχέδιο της
κατάληψης της Νορβηγίας. Δεδομένου όμως ότι η Νορβηγία απέτυχε να
καταδικάσει, ή να λάβει μέτρα, εναντίον της Αγγλίας για τη σκόπιμη τοποθέτηση
ναρκών θαλάσσης εντός των χωρικών μας υδάτων, δίνοντας ξεκάθαρα την εντύπωση
ότι επρόκειτο κάποια στιγμή να παρασυρθούμε σε πόλεμο. Υπήρχε, επίσης, ένας
μεγάλος φόβος για τον Μπολσεβικισμό
εκείνη τη περίοδο, κάτι το οποίο, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι το Νορβηγικό
Εργατικό Κόμμα είχε οικονομική ενίσχυση και πολιτικούς δεσμούς με τους
Κομμουνιστές στη Ρωσία, είχε
δημιουργήσει μια ιδιαιτέρως τεταμένη ατμόσφαιρα.
Ο φόβος μιας εξέλιξης με απρόβλεπτες
συνέπειες, έχοντας επίγνωση του τρόπου δράσεως των κομμουνιστών ανά την Ευρώπη,
αποτυπώνει στις αποφάσεις του Quisling
ένα πραγματισμό και μια ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο. Σαφώς
προτιμότερο να υποστηρίξεις τους μαχόμενους για την Ευρώπη Γερμανούς παρά τους
εκφυλισμένους μαρξιστές, που ο Quisling
φοβόταν ότι θα ανήρχοντο στην εξουσία αν δεν επικρατούσε η Γερμανία. Σε γενικές γραμμές, είναι ένα τεράστιο και
πολύπλοκο ζήτημα και για να το εξηγήσω με κάθε λεπτομέρεια θα χρειάζονταν
τουλάχιστον 20 σελίδες. Συνοπτικά: O Quisling πήρε μια απόφαση που έκρινε ότι ήταν
αναγκαία και, βάση των συλλογισμών του, ήταν η μόνη επιλογή. Ναι, οι πράξεις
του χαρακτηρίζονται από αυτούς νίκησαν ως προδοτικές, αλλά αυτό είναι σχετικό.
Κάποιος έγραψε: «Η ιστορία γράφεται από τους νικητές» και αυτό είναι πάντα
αληθές. Αν οι Γερμανοί είχαν νικήσει, ο Quisling θα ήταν ήρωας. Αλλά ηττήθηκαν, με
αποτέλεσμα το όνομα του να σπιλωθεί. Εγώ όμως, όπως και πολλοί άλλοι, τον
προσεγγίζω από μία διαφορετική σκοπιά. Θα προτιμούσα μια Μεγάλη Γερμανική
Ευρώπη από την Ευρώπη της «Ευρωπαϊκής Ένωσης» που δήθεν έχουμε σήμερα.
7) Ας μιλήσουμε τώρα σχετικά με ένα από
τα σοβαρότερα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει η Ευρώπη : Την μαζική
μετανάστευση. Η κατάσταση φαίνεται να οδεύει σε ένα σημείο χωρίς επιστροφή.
Ορδές Αφρικανών και Αράβων εισβάλλουν στις πατρίδες μας. Εκατομμύρια από αυτούς
ζουν ήδη στην Ευρώπη κάνοντας πολλά παιδιά, ενώ υπάρχει και το πολύ σοβαρό
ζήτημα των μεικτών γάμων. Λαμβάνοντας υπόψιν τα καίρια αυτά ζητήματα θεωρείς
ότι υπάρχει ακόμα ελπίδα για τους λαούς μας ή είμαστε πλέον καταδικασμένοι;
Αυτό είναι ένα πολύ λυπηρό θέμα. Μας
εξασθενίζουν συστηματικά τόσο πολιτισμικά όσο και βιολογικά. Πρόκειται για μια
εξέλιξη δρομολογημένη από παλιά… τα σημερινά γεγονότα καθορίστηκαν τόσο κατά
τη διάρκεια συνεδρίων της Γιάλτας και του Πότσδαμ όσο και, μεταπολεμικώς, μέσω
της Σχολής της Φρανκφούρτης. Τα αποτελέσματα αποτυπώνονται σε ότι βιώνουμε
σήμερα ... Μετά τον πόλεμο, όλες οι Ευρωπαϊκές χώρες υποχρεώθηκαν - με
δικτατορικό διάταγμα από τις Η.Π.Α και τους συμμάχους των - να δεχθούν
πληθυσμούς από τις πρώην αποικίες. Παρά
το γεγονός ότι το αίτημα της Γερμανίας, αλλά και άλλων χωρών, ήταν να παραμείνουν
εκεί μόνο για όσο θα διαρκούσε η άδεια εργασίας (5 έτη), εξαναγκάστηκαν να τους
δεχθούν σαν κηφήνες, γεγονός που αποτέλεσε την αφετηρία της μαζική εισροής που βλέπουμε σήμερα. Με τους σοσιαλιστές σε κυρίαρχες θέσεις
σχεδόν σε κάθε χώρα, θιασωτών του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, δεν υπάρχει το ήθος ή η θέληση να υψώσουν τη
φωνή τους και να διακηρύξουν τη βιολογική ομοιογένεια ως στόχο και αναγκαία συνταγή
για σταθερότητα και ευημερία στην Ευρώπη. Είμαστε «εξαναγκασμένοι» να δεχθούμε
μια κατάσταση η οποία, κατά την κοινωνική μηχανική, θα οδηγήσει σε μια καταστροφική
εξέλιξη. Αλλά τι μπορεί συμβεί;
Αυτό είναι το πλέον κρίσιμο ερώτημα. Θα μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου σχετικά με αυτό το ζήτημα και στη συνέχεια θα τις σχολιάσω και θα εξετάσω κατά πόσο είναι πιθανές. Θεωρώ ότι υπάρχουν 2 σενάρια όσον αφορά το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, βλέποντας την επικρατούσα κατάσταση στην Ευρώπη: Το ένα, είναι αυτό που ονομάζεται διαχωρισμός: εντός κάθε χώρας θα υπάρξει ένας φυσικός διαχωρισμός. Οι άνθρωποι θα επιδιώξουν να ζήσουν με τους ομόφυλους τους, σε δικές τους περιοχές εντός της χώρας. Θα δημιουργηθούν περιοχές με διαφορετικό φυλετικό υπόβαθρο. Θα υπάρξουν φυσικά και αυτοί που αποδέχονται τις πολυπολιτισμικές πόλεις, αλλά πολλοί θα συμμετάσχουν σε αυτό που ονομάζεται white flight (ή «black», «yellow» flight κλπ). Ο λαός θα αναζητήσει τις δικές του περιοχές. Αλλά αυτό είναι μια φαινομενική ασφάλεια. Δεν εγγυάται την απαιτούμενη συνοχή και προστασία. Είναι μάλλον μια φυσική αντίδραση από ανθρώπους που νοιώθουν να χάνεται η ταυτότητα τους.
Αυτό είναι το πλέον κρίσιμο ερώτημα. Θα μοιραστώ κάποιες σκέψεις μου σχετικά με αυτό το ζήτημα και στη συνέχεια θα τις σχολιάσω και θα εξετάσω κατά πόσο είναι πιθανές. Θεωρώ ότι υπάρχουν 2 σενάρια όσον αφορά το πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, βλέποντας την επικρατούσα κατάσταση στην Ευρώπη: Το ένα, είναι αυτό που ονομάζεται διαχωρισμός: εντός κάθε χώρας θα υπάρξει ένας φυσικός διαχωρισμός. Οι άνθρωποι θα επιδιώξουν να ζήσουν με τους ομόφυλους τους, σε δικές τους περιοχές εντός της χώρας. Θα δημιουργηθούν περιοχές με διαφορετικό φυλετικό υπόβαθρο. Θα υπάρξουν φυσικά και αυτοί που αποδέχονται τις πολυπολιτισμικές πόλεις, αλλά πολλοί θα συμμετάσχουν σε αυτό που ονομάζεται white flight (ή «black», «yellow» flight κλπ). Ο λαός θα αναζητήσει τις δικές του περιοχές. Αλλά αυτό είναι μια φαινομενική ασφάλεια. Δεν εγγυάται την απαιτούμενη συνοχή και προστασία. Είναι μάλλον μια φυσική αντίδραση από ανθρώπους που νοιώθουν να χάνεται η ταυτότητα τους.
Το Έθνος δεν θα αποκτήσει έτσι την απαιτούμενη σταθερότητα ή ταυτότητα
που θα του επιτρέψει την ανάπτυξη (οικονομική, βιολογική ή πολιτιστική).
Αντιθέτως, θα μαστίζεται από αστάθεια, υποβάθμιση και συγκρούσεις. Περιοχές με
τέτοιο παρελθόν ή παρόν είναι η πρώην Γιουγκοσλαβία, πολλά αφρικανικά κράτη και
η πρώην Αυστροουγγαρία. Όλα αυτά τα έθνη γνώρισαν εσωτερικές αναταραχές, σε
κάποια υπήρξαν ακόμη και γενοκτονίες, σε άλλα δημιουργήθηκαν αποσχιστικές/αυτονομιστικές
ομάδες. Η άλλη εξέλιξη που μπορεί να προκύψει, είναι
ένας γεωγραφικός διαχωρισμός : Ένα Έθνος θα εκχωρήσει τα πρώην γεωγραφικά όρια
του και θα χωριστεί σε μικρότερα τμήματα. Εδώ κάθε ομάδα ατόμων σε μια
συγκεκριμένη περιοχή θα επιδιώξει να περιοριστεί σε μια καθορισμένη έκταση, ξεχωριστά από την άλλη, τόσο πολιτικά όσο και
βιολογικά. Κάθε φυλετική ομάδα θα επιθυμεί να αυτοπροσδιορίζεται, για να
διατηρήσει την ταυτότητα και τον πολιτισμό της. Ως αποτέλεσμα, πολλά Έθνη θα
πάψουν να υφίστανται με την ίδια μορφή. Έτσι, θα προκύψουν πολλά μικρότερα γύρω
από τα σύνορα τους. Θα επικαλεστώ ξανά τη Γιουγκοσλαβία και τις
Αυστρία-Ουγγαρία ως παράδειγμα. Κάτι ανάλογο πιθανόν να συμβεί και στις Η.Π.Α,
αν η οικονομίας της έχει κατακόρυφη πτώση, οδηγώντας έτσι σε κρίση ταυτότητας
ένα πληθυσμό τόσο ετερόκλητο.
Αυτές οι καταστάσεις είναι αρκετά πιθανές για την
Ευρώπη... Υπάρχουν όμως και παραδείγματα Εθνών που όντως διαχειρίζονται τη μαζική
εισροή διαφορετικών ανθρώπων, καθώς ωθούν τα ξένα στοιχεία σε μια εθελούσια
έξοδο. Αλλά δεν υπάρχει καμία αμφιβολία· ο κίνδυνος της πολιτιστικής και
βιολογικής αποδόμησης είναι μεγάλος. Το πρόβλημα διαιωνίζεται όσο η οικονομία παραμένει
ισχυρή ή, τουλάχιστον, αποφέρει στο λαό το κλασσικό «panem et circenses» (άρτον και θεάματα)· που σημαίνει ότι το
σύστημα κρατάει τους ανθρώπους χορτασμένους «ταΐζοντας» τους με υλισμό και
ψυχαγωγία. Έτσι, μπορούν να προκληθούν πολύ άσχημες εξελίξεις όπου λίγοι θα μπορέσουν να
αντιδράσουν πριν να είναι πολύ αργά. Ευτυχώς, η πραγματικότητα είναι ότι η
μετανάστευση σπάνια ισοδυναμεί με οικονομική ανάπτυξη. Τα μάτια αρχίζουν να
ανοίγουν, αλλά η βούληση για ανταπόκριση με τον πλέον αναγκαίο τρόπο, σε ότι ξετυλίγεται
μπροστά τους, είναι σχεδόν απούσα. Υπάρχει όμως προοπτική, συνεπώς υπάρχει και ελπίδα.
Ελπίδα ότι ο λαός αρχίζει να βλέπει αυτό που συμβαίνει στη πραγματικότητα, συνειδητοποιώντας
παράλληλα ότι αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να εξαφανιστεί με το να χώνει ο
καθένας το κεφάλι του στην άμμο ελπίζοντας για το καλύτερο. Έχω ελπίδες ότι το
Αίμα και το Πνεύμα μας θα αντιδράσουν σε κάποιο σημείο, οδηγώντας μας να
λάβουμε μέτρα προκειμένου να αποτρέψουμε την καταστροφή των αρχαίων πολιτισμών
μας. Εν κατακλείδι: Η κατάσταση είναι πραγματικά πολύ δύσκολη, υπάρχει όμως φώς
στην άκρη του τούνελ καθώς όλο και περισσότεροι συνειδητοποιούν την αλήθεια.
Όχι μόνο απλοί εργαζόμενοι, αλλά συγγραφείς, φιλόσοφοι, διανοούμενοι και
μεγαλοβιομήχανοι. Οπότε, υπάρχει πράγματι ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον.
8) Ισλαμοποίηση της Ευρώπης : Ένα «ακραίο» σενάριο ή κάτι αναπόφευκτο;
Η Ισλαμοποίηση της Ευρώπης είναι μία
πραγματικότητα και αποτελεί ένα τεράστιο πρόβλημα. Η αλήθεια είναι ότι ενώ δεν
έχω αντίρρηση στο γεγονός ότι οι ξένοι θέλουν να είναι προσκολλημένοι στη
κουλτούρα και τη θρησκεία τους, πρέπει να τονίσω το εξής: το πρόβλημα είναι ότι
δημιουργεί μια διπλή ταυτότητα στο ίδιο Έθνος. Έτσι, δεν διαφυλάσσεται η
ομοιογένεια και η σταθερότητα. Γιατί, όπως ένας κοινωνικός ανθρωπολόγος είπε
κάποτε, η ομοιογένεια ισοδυναμεί με σταθερότητα. Μόνο όταν τα μέλη μιας
κοινότητας βλέπουν τους άλλους ως προέκταση των ίδιων τους των εαυτών και των
οικογενειών τους, μπορεί η (σαφώς απαραίτητη) κοινή ταυτότητα να αποτελέσει το
θεμέλιο για ένα Έθνος. Έτσι, ο ισλαμισμός είναι όντως ένα σοβαρό πρόβλημα. Οι
σοσιαλιστές πολιτικοί και οι αφελείς αριστερίζοντες ψευτοανθρωπιστές
συνοδοιπόροι τους πιστεύουν ότι ο κοσμοπολιτισμός μπορεί να επισκιάσει την ίδια
την ουσία του κάθε λαού, αγνοώντας το γεγονός ότι όλοι έχουμε εξελιχθεί με διαφορετικούς
τρόπους. Έτσι, αντί στη πραγματικότητα να γιορτάζουμε τη διαφορετικότητα,
αφήνοντας το κάθε ανεξάρτητο Έθνος να επιλέξει το δικό του μονοπάτι και να
διατηρήσει τη δική του ξεχωριστή ταυτότητα - είτε πρόκειται για χώρες της
Ευρώπης, είτε για χώρες της Αφρικής, της Μέσης ανατολής ή της Ασίας - μας
εξαναγκάζουν να αποδεχθούμε ένα κοινωνικό κατασκεύασμα, όπου διαφορετικοί
πολιτισμοί επιβάλλεται να συγχωνευτούν, δημιουργώντας έτσι προβληματικές
καταστάσεις σε κάθε Έθνος. Σε αυτή τη βάση, ο ισλαμισμός είναι πρόβλημα. Όχι όμως
λόγω των ίδιων των μεταναστών, μολονότι δημιουργούν πολλά προβλήματα που δεν πρέπει να αγνοούμε. Η κατάσταση έχει
δημιουργηθεί από εμάς τους ίδιους και από αδαείς πολιτικούς σε τοπικό, εθνικό και
διεθνές επίπεδο (Eευρωπαϊκή
Ένωση, Ο.Η.Ε , Η.Π.Α κλπ).
9) Θεωρείς πιθανό να ξεσπάσει φυλετικός
πόλεμος στην Ευρώπη στο κοντινό μέλλον;
Η ιδέα ενός φυλετικού πολέμου είναι
πάντα παρούσα στο μυαλό μας, για την ακρίβεια αποτελεί ένα πολύ πιθανό σενάριο
που ορισμένα Ευρωπαϊκά Έθνη καλούνται να αντιμετωπίσουν ως συνέπεια της κατάστασης
στην οποία έχουν περιέλθει. Η κακή και επικίνδυνη κοινωνική
μηχανική έχει δημιουργήσει εντάσεις που είναι πιθανώς μη αναστρέψιμες και οι
οποίες θα κορυφωθούν με κάποια μορφή ένοπλων συγκρούσεων. Τα πρώτα δείγματα τα
έχουμε ήδη δει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες: Σουηδία, Γερμανία, Αγγλία, Γαλλία
όπως και σε κάποιες άλλες. Η κατάσταση σε αυτές τις χώρες είναι τόσο άσχημη σε
σημείο που η αστυνομία, η πυροσβεστική και τα ασθενοφόρα (!) να αρνούνται να
πάνε σε αρκετές περιοχές όπου ξεσπούν
συγκρούσεις υπό το φόβο του να δεχθούν επίθεση. Στη Γαλλία, υπάρχουν περιοχές
στην επαρχία όπου οι κάτοικοι δεν μπορούν να εισέλθουν στις οικίες τους, αφού
συμμορίες μεταναστών τους παρεμποδίζουν, απαιτώντας «τέλη διοδίων» προκειμένου
να επιτρέψουν στους πολίτες την είσοδο στις οικίες τους. Είναι μόνο μία από τις πολλές περιπτώσεις όπου
φανερώνονται οι πραγματικές διαστάσεις που έχει λάβει η μετανάστευση. Το ερώτημα δεν είναι αν θα ξεσπάσει
«εμφύλιος πόλεμος», αλλά πότε και με ποια ακριβώς μορφή. Οι κυβερνήσεις κάνουν
ελάχιστα για να αποτρέψουν μια τέτοια εξέλιξη και συνεχίζουν να κλείνουν τα
μάτια, αρνούμενοι να δουν τη πραγματικότητα. Αργά ή γρήγορα, οι βιολογικές,
πολιτιστικές και θρησκευτικές διαφορές θα είναι τόσο κυρίαρχες ώστε οι
μειονότητες δεν θα θεωρούν πλέον τους εαυτούς τους ως μία ισχνή μειοψηφία, αλλά
μεγάλα και ισχυρά σύνολα, ώστε να επιδιώκουν επιρροή στις προαναφερθείσες περιοχές. Σε τέτοιες περιπτώσεις, οι πιθανότητες
ενός φυλετικού πολέμου δεν είναι πλέον ένα θεωρητικό σενάριο, αλλά μια πραγματικότητα.
Το ερώτημα έπειτα είναι κατά πόσον εμείς, ως λαός, έχουμε τη δύναμη για να
αντέξουμε τη πίεση που θα μας ασκηθεί. Αυτό θα το μάθουμε σύντομα.
10) Περιέγραψε μας τη κατάσταση με τους
μετανάστες στη χώρα σου. Μπορείς να προσδιορίσεις τον αριθμό τους; Από πού
προέρχονται οι περισσότεροι εξ αυτών;
Οι μετανάστες στη Νορβηγία ποικίλλουν
σε αριθμούς, ανάλογα με το πώς ορίζονται.
Η Στατιστική Υπηρεσία (SSB)
υπολογίζει τους αριθμούς κάπως διαφορετικά απ’ ότι εμείς (οι οποίοι
προσεγγίζουμε το ζήτημα υπό άλλο πρίσμα)· συχνά εκλαμβάνουν ως Νορβηγούς όσους
έχουν γεννηθεί στη Νορβηγία. Αλλά ο αριθμός των μεταναστών ανέρχεται περίπου
στο 18% που σημαίνει ότι περίπου 850.000-900.000 προέρχονται από άλλες χώρες.
Οι αριθμοί όμως, δεν αναφέρουν κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό: τα τελευταία χρόνια
οι γεννήσεις παιδιών μεταναστών αντιπροσωπεύουν το 60% του πραγματικού αριθμού
γεννήσεων. Η πλειονότητα των μεταναστών προέρχεται
κυρίως από την Αφρική, το Πακιστάν, το Βιετνάμ και την Ανατολική Ευρώπη (αν και
οι τελευταίοι είναι Λευκοί). Είμαστε ένα μικρό Έθνος, με πληθυσμό περίπου 5.2
εκατομμυρίων κατοίκων, και δεν έχουμε τη δυνατότητα να συντηρήσουμε ένα μεγάλο
αριθμό μεταναστών. Είμαστε ήδη σε οριακό σημείο με τη «λευκή φυγή» (white flight) να αποτελεί ένα όλο και πιο συχνό
φαινόμενο. Η κατάσταση είναι εκτός ελέγχου. Δεν
μπορούμε να τους ενσωματώσουμε. Δεν υπάρχει καμία τέτοια δυνατότητα και δεν
γίνεται να τους αφομοιώσουμε. Πρόκειται περί μιας πραγματικά αλλόκοτης
κατάστασης που επικρατεί στις κοινωνίες μας, την μεταμόρφωση των οποίων
βιώνουμε καθημερινά, θέλοντας ή μη. Το εγγύς μέλλον είτε θα μας δυναμώσει ώστε
να αντέξουμε το πολύ βαρύ αυτό φορτίο, αρχίζοντας σταδιακά να ευημερούμε (κατά
προτίμηση με πολιτική δράση, ανακόπτοντας αυτό το κύμα και επιβάλλοντας αλλαγή
της υπάρχουσας κατάστασης) ή θα μας λυγίσει, αναγκάζοντaς μας να μετακινηθούμε
σε «λευκούς» θύλακες ώστε να ώστε να μπορέσουμε να προστατευτούμε. Όπως και να έχει,
τα πράγματα δεν θα είναι ποτέ ξανά τα ίδια.
11) Έχουμε διαβάσει επανειλημμένα πολλά άρθρα, αλλά και μαρτυρίες από τα ίδια
τα θύματα, σχετικά με το μεγάλο αριθμό βιασμών που διαπράττονται στη Νορβηγία
από συμμορίες αφρικανών και μουσουλμάνων. Λόγω της πολύ μεγάλης παρουσίας τους,
υπάρχει μια αύξηση του αριθμού των βιασμών, ειδικότερα τα τελευταία χρόνια.
Είναι ακριβείς όλες αυτές οι αναφορές/μαρτυρίες; Ποια είναι η αντίδραση εκ
μέρους των πολιτών;
Δυστυχώς οι αριθμοί δεν ψεύδονται
σχετικά με τους βιασμούς στη Νορβηγία. Ο αριθμός των βιασμών είναι εξαιρετικά
υψηλός. Στο Όσλο, την πρωτεύουσα μας, οι αλλοδαποί διαπράττουν το 70%-80% των
βιασμών. Άλλες φορές ως μεμονωμένοι δράστες , συχνά ως γκρουπ που βιάζουν
ομαδικά. Οι πολιτικοί μας προσπαθούν να
αποκρύψουν αυτό το γεγονός, ώστε να μην εξοργίσουν τον λαό και στραφεί ενάντια
στις μάζες των Αφρικανών, Πακιστανών, Αφγανών, Ιρακινών και άλλων μεταναστών
αραβικής καταγωγής. Το αποδίδουν συχνά στην έλλειψη κατάλληλης πολιτικής ομαλής
εντάξεως των μεταναστών, στις άσχημες εμπειρίες λόγω πολέμων και στην
«ανηθικότητα» της Λευκής γυναίκας, η οποία στέλνει το λάθος μήνυμα σε όσους δεν
είναι σε θέση να τις καταλάβουν. Ο κόσμος είναι διχασμένος επί του θέματος.
Πολλοί πιστεύουν ότι αυτές οι ομάδες των αλλοδαπών εμφανίζουν υπερβολικά μεγάλα
ποσοστά βιαστών και απαιτούν να ληφθούν μέτρα, άλλοι, κυρίως εκείνοι με
σοσιαλδημοκρατικές πεποιθήσεις, προσπαθούν να επικεντρωθούν στο να ξοδεύουν
εκατομμύρια σε διάφορα εκπαιδευτικά προγράμματα, σε μαθήματα ηθικής και στη βασική
εκπαίδευση. Αυτά τα υποστηρίζουν οι «ανοιχτόμυαλοι» φιλελεύθεροι δήθεν «ανθρωπιστές»,
που συχνά προέρχονται από τις ανώτερες κοινωνικές τάξεις και οι οποίοι φυσικά δεν
βιώνουν τα προβλήματα. Ενώ αυτοί που προέρχονται από την εργατική τάξη και όσοι
ζούνε σε περιοχές που αντιμετωπίζουν προβλήματα εξαιτίας την παρουσίας
αλλοδαπών, απαιτούν λύσεις. Έχουμε δει μικρές ομάδες αυτόκλητων τιμωρών να
παίρνουν το νόμο στα χέρια τους, χωρίς να περιμένουν την όποια αντίδραση της
αστυνομίας ή των δικαστηρίων, θεσμούς για τους οποίους δεν αισθάνονται ότι
αποδίδουν την απαιτούμενη δικαιοσύνη. Το φαινόμενο των βιασμών αποτελεί μείζον
πρόβλημα, με αρκετές εκατοντάδες θυμάτων να βιώνουν την τραυματική αυτή
εμπειρία σε ετήσια βάση. Το πρόβλημα δεν λύνεται με αβρότητες και όμορφα λόγια,
θα πρέπει οπωσδήποτε να ληφθούν μέτρα, φοβούμαι όμως ότι δεν θα τα δούμε να
υλοποιούνται με την επικρατούσα πολιτική νοοτροπία…
12) Ποια είναι η άποψη των Νορβηγών
σχετικά με το φαινόμενο της μαζικής μετανάστευσης; Θα έλεγες ότι οι περισσότεροι
εξ αυτών είναι ανεκτικοί ή πολλοί εκ των συμπατριωτών αντιτίθενται αλλά δεν θα
το δηλώσουν ανοιχτά προκειμένου να
αποφύγουν να χαρακτηριστούν ως «ρατσιστές»
Σχετικά με το φαινόμενο της μαζικής
μετανάστευσης ο κόσμος είναι κάπως διχασμένος αλλά όχι προς όφελος μας.
Υπάρχουν φυσικά αρκετοί, θα έλεγα ένα ποσοστό της τάξης του 40%-50% (κάποιες
φορές και υψηλότερο) , που διαφωνούν με την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση
σχετικά με το μεταναστευτικό. Το ποσοστό μπορεί να φαίνεται υψηλό, αλλά όταν
κάποιος λάβει υπόψιν την πραγματική γνώμη των ανθρώπων αυτών, οι αριθμοί έχουν
μικρή σημασία. Πολλοί συμφωνούν ότι τα πράγματα είναι εκτός ελέγχου, κατά βάση
όμως είναι αφελείς και παραπλανούνται εύκολα. Από τη στιγμή που το ένα κόμμα ή
το άλλο αρχίζουν να μιλούν για ρυθμίσεις και άμεσες διαπραγματεύσεις σχετικά με τους αριθμούς των μεταναστών, οι
πολίτες είναι πρόθυμοι να προσφέρουν την υποστήριξη τους στο σύστημα, αγνοώντας
το γεγονός ότι τέτοιου είδους εξαγγελίες έχουν ελάχιστη σημασία. Στη πραγματικότητα, αυτού του είδους τα
πολιτικά κόμματα είναι τα χειρότερα. Όταν ένα λαϊκιστικό κόμμα υπόσχεται
περιορισμό της μετανάστευσης, της τάξης του 20%, 30% ή 40%, ο κόσμος πιστεύει
ότι κάτι αρχίζει να γίνεται. Ικανοποιημένοι στη σκέψη ότι ο κίνδυνος έχει
περάσει, εφησυχάζουν και γίνονται πειθήνιοι, αγνοώντας τον πραγματικό κίνδυνο που
ελλοχεύει για την κοινωνία. Έτσι, το μόνο που καταφέρνουν είναι να μεταφέρουν
το πρόβλημα κατά 15-20 χρόνια μελλοντικά. Χωρίς καμία πραγματική αλλαγή να έχει
συμβεί. Όμως, παρά τα όποια αρνητικά της
πλειονότητας τους πληθυσμού, μπορεί κάποιος να διακρίνει την επιθυμία να έρθει
τουλάχιστον αυτό το ζήτημα στην επιφάνεια. Πολλοί είναι θυμωμένοι από τα
κοινωνικά πειράματα της κυβέρνησης με τη χώρα, τον πολιτισμό και, ουσιαστικά, το
ίδιο το μέλλον τους. Αισθάνονται ότι ένα από τα πιο σημαντικά ζητήματα της
εποχής μας δεν είναι ανοικτό προς διάλογο. Η μετανάστευση δεν αποτελεί μέρος
των θεμάτων που τίθενται προς συζήτηση. Έτσι, ως προς αυτό το ζήτημα, η ταμπέλα
του «ρατσισμού» δεν εγκλωβίζει τους ανθρώπους, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
13) Πόσο εκτεταμένη είναι η φυλετική
επιμειξία; Βλέπεις συχνά μεικτά ζευγάρια;
Το ζήτημα της φυλετικής επιμειξίας
είναι δυστυχώς ένα φαινόμενο που έχει λάβει πολύ ανησυχητικές διαστάσεις. Παλαιότερα,
ήταν «μόνο» νέες γυναίκες με ξένους · στη πορεία, επεκτάθηκε και σε άνδρες που
έμπλεκαν με Λατινοαμερικάνες και Ασιάτισσες· τώρα , έχει πλέον επεκταθεί και στο γηραιότερο
πληθυσμό: άνδρες και γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας αναζητούν κατά πολύ νεότερους
σε ηλικία Τούρκους, Αφρικανούς και Άραβες. Μια από τις μεγαλύτερες αλλαγές,
όμως, είναι ότι ενώ στο παρελθόν κάποιος αναμειγνυόταν με τους μετανάστες εδώ, τώρα
πλέον οι περισσότεροι ταξιδεύουν σε άλλες χώρες και φέρνουν το ταίρι τους πίσω
στη Νορβηγία. Υπάρχουν επίσης αρκετές ιστοσελίδες που προωθούν και ενθαρρύνουν
τους γάμους μεταξύ Ευρωπαίων και μη
Ευρωπαίων. Ένα-δυο «κλικ» στην οθόνη του υπολογιστή και ένας άνδρας ή μια
γυναίκα, που διανύουν τα 50-60, μπορούν να επιδείξουν το νέο τους ταίρι, που
βρίσκεται στα τέλη της εφηβείας του ή στην ηλικία των 20-25 ετών... Είναι μια αρρωστημένη
εξέλιξη και, για κάθε Ευρωπαίο που φέρνει σπίτι του έναν ξένο σύντροφο, ένας
άλλος Ευρωπαίος του αντιθέτου φύλου έχει ένα λιγότερο πιθανό σύντροφο που
μπορεί να επιλέξει. Είναι πολύ δύσκολο να προσδιορίσει κάποιος με ακρίβεια το
πόσο εκτεταμένη είναι η επιμειξία, αλλά δεν αποτελεί μυστικό ότι είναι ένα
φαινόμενο που έχει πάρει ανεξέλεγκτες διαστάσεις.
Η τραγωδία (θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως μια εξέλιξη που ισοδυναμεί με αυτή μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας) είναι ότι οι θιασώτες των διαφυλετικών σχέσεων, ειδικότερα εκείνοι που προέρχονται από τις ανώτερες βαθμίδες της κοινωνίας, καταστρέφουν την ίδια τη δομή αυτού που ισχυρίζονται ότι προωθούν, την ύπαρξη δηλ. του πολυπολιτισμού. Αν όλοι οι άνθρωποι νοθευτούν (βιολογικά μη ομοιογενείς), αμερικανοποιηθούν και γίνουν κοσμοπολίτες, δεν θα υπάρχει πλέον καμία κουλτούρα· επομένως, κανένας πολυπολιτισμός. Το να είσαι εναντίον της φυλετικής επιμειξίας και του πολυπολιτισμού, σημαίνει στη πραγματικότητα ότι είσαι εσύ αυτός που διαφυλάσσει τον πολυπολιτισμό.
Η τραγωδία (θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηριστεί ως μια εξέλιξη που ισοδυναμεί με αυτή μιας αρχαίας ελληνικής τραγωδίας) είναι ότι οι θιασώτες των διαφυλετικών σχέσεων, ειδικότερα εκείνοι που προέρχονται από τις ανώτερες βαθμίδες της κοινωνίας, καταστρέφουν την ίδια τη δομή αυτού που ισχυρίζονται ότι προωθούν, την ύπαρξη δηλ. του πολυπολιτισμού. Αν όλοι οι άνθρωποι νοθευτούν (βιολογικά μη ομοιογενείς), αμερικανοποιηθούν και γίνουν κοσμοπολίτες, δεν θα υπάρχει πλέον καμία κουλτούρα· επομένως, κανένας πολυπολιτισμός. Το να είσαι εναντίον της φυλετικής επιμειξίας και του πολυπολιτισμού, σημαίνει στη πραγματικότητα ότι είσαι εσύ αυτός που διαφυλάσσει τον πολυπολιτισμό.
14) Ποια είναι η γνώμη σου για την antifa;
Μια περιγραφή που ταιριάζει απόλυτα
στους antifa
είναι εκπρόσωποι της άγνοιας. Οι δήθεν αυτοί επαναστάτες δεν είναι τίποτα
περισσότερο από μαριονέτες του συστήματος, που επιλέγονται για να εκπροσωπήσουν
και να προωθήσουν τη μαρξιστική ιδεολογία. Το ίδιο το σύστημα κάνει μεγάλη
χρήση αυτών των ομάδων, αφού ωφελείται τα μέγιστα από την ύπαρξη τους, δεδομένου
ότι μπορούν να λειτουργούν ως προέκταση του ίδιου του συστήματος, προωθώντας με
τη βία τις μαρξιστικές ιδέες.Έτσι, ως αποτέλεσμα, αυτές οι ομάδες σπάνια
διώκονται για τις πράξεις τους και, συν τοις άλλοις, συχνά λαμβάνουν οικονομική
υποστήριξη/πριμοδοτούνται για τα «πολιτιστικά κέντρα», «στέκια υποστήριξης μεταναστών»
κ.λ.π. Στο σύνολο τους, αυτές οι ομάδες δρουν σαν μαντρόσκυλα του συστήματος.
15) Υπάρχουν κάποιες ομάδες ατόμων στην
Βόρειοευρωπαϊκές χώρες που ισχυρίζονται ότι οι σύγχρονοι κάτοικοι της Νότιας
Ευρώπης δεν είναι φυλετικά καθαροί και κατά επέκταση δεν τους θεωρούν
«Λευκούς». Ποια είναι η προσωπική σου άποψη. Μπορείς να εκφραστείς ελεύθερα επί
του θέματος.
Η όλη συζήτηση σχετικά με τη φυλετική κατάσταση των Νοτιοευρωπαίων μου
είναι γνώριμη. Κάποιοι θεωρούν ότι το αίμα τους (Νοτιοευρωπαίων) έχει - ως
κάποιο βαθμό - νοθευτεί σε περιόδους που είχαν κατακτηθεί, από τις μετακινήσεις
πληθυσμών διαφορετικής φυλετικής προέλευσης και αναμίξεώς τους με τους γηγενείς
και από τις μεταναστεύσεις. Άλλοι ισχυρίζονται ότι κάτι τέτοιο δεν εμφανίζεται παρά
μόνο σε μικρά ποσοστά των κατοίκων και ότι το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού
παρέμεινε πιστό στο αίμα και τον πολιτισμό του, ακόμα και κάτω από τις διάφορες
κατακτήσεις και μεταναστεύσεις. Βλέπω και τις δύο πλευρές, αλλά αν και/παρότι οι Οθωμανοί, Μουσουλμάνοι και άλλα αραβικά φύλα, έχουν οπωσδήποτε αφήσει
το στίγμα τους/τα σημάδια τους στις κατεκτημένες περιοχές της Ευρώπης, η νόθευση του αίματος
είχε ελάχιστη επίδραση. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων των επηρεαζόμενων
Εθνών εξακολουθούν να έχουν Καυκάσια καταγωγή/παραμένει Καυκάσιας καταγωγής.
Δεν είναι όμως μόνο το αίμα που καθορίζει ένα πολιτισμό. Υπάρχει όμως κάτι
περισσότερο εκτός από το αίμα που καθορίζει ένα πολιτισμό· είναι η νοοτροπία, η
πρόθεση, ο τρόπος σκέψης, η ιστορικότητα. Σε όλους αυτούς τους τομείς οι
άνθρωποι του Νότου είναι αδιαμφισβήτητα Ευρωπαίοι.
Δεν έχω
καμία πρόθεση να έρθω σε αντιπαράθεση ή να συκοφαντήσω άλλες ομάδες ή κινήματα,
δυστυχώς όμως κάποια από αυτά συμπληρώνουν τα κενά στις γνώσεις τους με την
ένταση του λόγου και εσφαλμένες ιδεολογικές αντιλήψεις. Συχνά ξεχνούν ότι
είναι, σε πολύ μεγάλο βαθμό, χάρη στους Νότιοευρωπαίους που έχουμε αυτό που ορίζεται ως δυτικός
πολιτισμός. Αντί λοιπόν να επικεντρωθούμε στα πραγματικά προβλήματα, όπως οι
πολιτικοί, η επιρροή της Σχολής της Φρανκφούρτης στον τρόπο σκέψης μας αλλά και
τη δική μας έλλειψη πνευματικών και
ηθικών αρχών, ασχολούμαστε με το να προκαλούμε προβλήματα από μόνοι μας. Δυστυχώς,
οι μόνοι που επωφελούνται από όλο αυτό είναι οι εχθροί των ιδεών μας.
16) Σου αρέσει η ελληνική
ιστορία/πολιτισμός; Υπάρχει κάποια προσωπικότητα της Ελλάδος που θαυμάζεις;
Η όλη περίοδος της κλασσικής
αρχαιότητας είναι μια από τις πιο ενδιαφέρουσες στην Ευρωπαϊκή ιστορία. Έχω
αφιερώσει ατέλειωτες ώρες μελέτης σχετικά με την ανάπτυξη και εξέλιξη της
Σπάρτης, της Αθήνας αλλά και των άλλων πόλεων-κρατών. Έχω μελετήσει Αριστοτέλη,
Πλάτωνα, Γαληνό. Σόλωνα, Παρμενίδη, Επίκουρο και πολλούς άλλους. Έχω διαβάσει
για τις σπουδαίες μάχες στο Μαραθώνα, στην Σαλαμίνα, στις Θερμοπύλες, στην Χαιρώνεια κ.α. Η περίοδος της Αρχαίας Ελλάδος είναι φανταστική! Αλλά αν υπάρχει
κάποιος που θαυμάζω (δεν θα ακολουθήσω τα στερεότυπα αναφέροντας τον Λεωνίδα) θα πρέπει να παίξω «κορώνα - γράμματα» μεταξύ
Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Θαυμάζω απεριόριστα τη σκέψη του Πλάτωνα, τις απόψεις
του περί δημιουργίας και λειτουργίας του κράτους και τον τρόπο που
επικεντρώνεται στη μεταφυσική. Η Αριστοτελική τελεολογία (να μην εκλαμβάνεται ως
θεολογία) έχει προσφέρει πολλά στο να κατανοήσουμε τη φύση και την ύπαρξη των
πραγμάτων. Αυτοί οι άνθρωποι συνέβαλαν τα μέγιστα στο σχηματισμό και τη δόμηση
της φύσης μας ως «Δυτικών», βοηθώντας μας να κατανοήσουμε τόσο το ποιοι είμαστε
όσο και της ξεχωριστής μας αντίληψης, ως σκεπτόμενα όντα.
17) Θα ήθελες να στείλεις κάποιο μήνυμα στους
Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές;
Θα ήθελα να απευθύνω τους χαιρετισμούς
μου με σεβασμό σε όλους τους Έλληνες Ε/Σ. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Βρίσκεστε
σε μια ιστορική περίοδο του Έθνους σας· σε
χρόνους όπου χαράσσεται το μέλλον και όλες οι πιθανότητες αποτελούν μέρος του
παιχνιδιού. Αποτελείτε μέρος της εμπροσθοφυλακής της αλλαγής και αυτοί που
μπορεί να έχουν καθοριστικό ρόλο στη επιτυχή έκβαση της, φέρνοντας ένα άνεμο
αλλαγής στην Ευρώπη. Είστε εκφραστές της δύναμης και της θέλησης, όπως ήταν και
οι πρόγονοι σας εναντίον των Περσών, με αποκορύφωμα τη μάχη των Πλαταιών, όπου
έσωσαν την Ευρώπη. Θυμηθείτε το αίμα και την ισχύ σας και σταθείτε περήφανοι
ενάντια σε εκείνους που μας υπονομεύουν θέλοντας να μας βλάψουν. Για να
επικαλεστώ τον Αριστοτέλη:
«Ο στόχος του πολέμου είναι η ειρήνη»
18) Τα τελευταία λόγια ανήκουν σε σένα.
Δεν είμαι παρά ένας απλός άνθρωπος από
τον παγωμένο Βορρά της Ευρώπης. Τα λόγια μου μπορεί να φαίνονται ασήμαντα σε
πολλούς, ή πιθανότατα, το απόλυτο κακό, λαμβάνοντας υπόψιν τη διαστρέβλωση των
ιδεών μας μετά τον τελευταίο μεγάλο πόλεμο. Αυτό που πρεσβεύουμε, φαντάζει στο
μυαλό των περισσότερων ανθρώπων ως κάτι διαβολικό, μισαλλόδοξο, ξεπερασμένο. Τι
είναι όμως τόσο λάθος σε αυτό που εκπροσωπούμε; Είναι τόσο κακό που θέλουμε να διαφυλάξουμε
την κληρονομιά των προγόνων μας; Το να τιμούμε τις πράξεις τους, τις ζωές τους,
την σκέψη τους; Είναι μια εντελώς λανθασμένη εντύπωση, ανάμεσα σε πολλές άλλες,
ότι είμαστε γεμάτοι μίσος. Δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλων, εγώ τουλάχιστον
δεν είμαι κάποιος που εκφράζει ένα τυφλό μίσος.
Δεν μισώ έναν κόσμο από διαφορετικά έθνη, κουλτούρες, φυλές. Αντιθέτως, τους καλωσορίζω ως κομμάτι αυτού το κόσμου αλλά χωριστά από εμάς, ζώντας σε άλλα μέρη από τα δικά μας. Εγώ, σε αντίθεση με τους μαρξιστές και σοσιαλιστές, είμαι ένας πραγματικός διεθνιστής, από τη στιγμή που πρεσβεύω μια κοσμοθεωρία η οποία μπορεί να καταστήσει εφικτό για τα Έθνη να υπάρχουν έχοντας τη δική τους κουλτούρα, φυλή και ιστορία. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς το κάθε Έθνος να διατηρήσει τη κουλτούρα του εντός των δικών του γεωγραφικών ορίων, έτσι ο κόσμος θα αποτελείται από διαφορετικές φυλετικές και πολιτιστικές μονάδες. Είναι μέσα από τη διαφορετικότητα του κόσμου που ο Προμηθεϊκός μας πολιτισμός θα λάμψει σαν φάρος, φανερώνοντας τη μοναδικότητά του. Ανέφερα προηγουμένως ότι δεν είμαι ένας άνθρωπος που τρέφει τυφλό μίσος. Υπάρχουν βέβαια ορισμένες εξαιρέσεις. Μισώ όλους όσοι ανάμεσα μας κηρύσσουν τη καταστροφή της Φυλής και του Πολιτισμού μας, εκείνους που προκειμένου να προωθήσουν τις καριέρες τους, χρησιμοποιούν την ίδια την πατρίδα τους ως σκαλοπάτι για μια προοπτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ κα τα Ηνωμένα Έθνη.
Στο πέρασμα τους υπάρχει μόνο καταστροφή, πόνος , ηθική κατάπτωση και βιολογική παρακμή. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί. Αυτά είναι τα αληθινά πρόσωπα της αρρώστιας που βασανίζει τους λαούς μας. Για να επικεντρωθούμε κατά κύριο λόγο στα εμφανή συμπτώματα: μετανάστες, αιτούντες πολιτικό άσυλο και οικονομικοί οπορτουνιστές υπάρχουν για να αγνοούμε την αληθινή φύση των αιτιών που μας βασανίζουν. Για να θεραπεύσουμε την ασθένεια, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αιτία, όχι τα συμπτώματα. Προς όλους τους Ευρωπαίους: Βόρειους, Ισπανούς, Γερμανούς, Έλληνες κλπ, ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον· έχοντας αυτό κατά νου, θα ήθελα να επικαλεστώ μια φράση του Οράτιου: «Dulce et decorum est pro patria mori» (Είναι γλυκό και τιμημένο το να πεθάνει κανείς για την Πατρίδα) Το νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις δεν σημαίνει απαραίτητα τον θάνατο κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, αλλά το να αφιερώσουμε ολόκληρη τη ζωή μας ώστε να βελτιώσουμε το μέλλον μας και το μέλλον της φυλής μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι όλη αυτή η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ένα σενάριο φαντασίας. Είναι η πραγματικότητα. Εάν εμείς οι λίγοι, δεν βαδίσουμε εμπρός, σαν μια ασπίδα, για να προστατεύσουμε ότι μας ανήκει, τότε προμηνύεται ένα μέλλον ζοφερό για τα παιδιά και τη Φυλή μας. Είμαστε με την πλάτη και έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές: Τη αποδοχή ενός κοσμοπολίτικου μέλλοντος ή την αντίσταση. Το τελευταίο σημαίνει ότι «στιγματίζεσαι» ως επαναστάτης. Η αντίδραση τους θα είναι άμεση και αμείλικτη. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα. Πρέπει να αντισταθούμε. Κρατήστε γερά αδερφέ μου! Δώστε τον καλύτερο εαυτό σας ώστε οι υπόλοιποι να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα κάποια μέρα και να ευημερήσουν ως πολιτισμός.
Δεν μισώ έναν κόσμο από διαφορετικά έθνη, κουλτούρες, φυλές. Αντιθέτως, τους καλωσορίζω ως κομμάτι αυτού το κόσμου αλλά χωριστά από εμάς, ζώντας σε άλλα μέρη από τα δικά μας. Εγώ, σε αντίθεση με τους μαρξιστές και σοσιαλιστές, είμαι ένας πραγματικός διεθνιστής, από τη στιγμή που πρεσβεύω μια κοσμοθεωρία η οποία μπορεί να καταστήσει εφικτό για τα Έθνη να υπάρχουν έχοντας τη δική τους κουλτούρα, φυλή και ιστορία. Είναι πολύ σημαντικό για εμάς το κάθε Έθνος να διατηρήσει τη κουλτούρα του εντός των δικών του γεωγραφικών ορίων, έτσι ο κόσμος θα αποτελείται από διαφορετικές φυλετικές και πολιτιστικές μονάδες. Είναι μέσα από τη διαφορετικότητα του κόσμου που ο Προμηθεϊκός μας πολιτισμός θα λάμψει σαν φάρος, φανερώνοντας τη μοναδικότητά του. Ανέφερα προηγουμένως ότι δεν είμαι ένας άνθρωπος που τρέφει τυφλό μίσος. Υπάρχουν βέβαια ορισμένες εξαιρέσεις. Μισώ όλους όσοι ανάμεσα μας κηρύσσουν τη καταστροφή της Φυλής και του Πολιτισμού μας, εκείνους που προκειμένου να προωθήσουν τις καριέρες τους, χρησιμοποιούν την ίδια την πατρίδα τους ως σκαλοπάτι για μια προοπτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το ΝΑΤΟ κα τα Ηνωμένα Έθνη.
Στο πέρασμα τους υπάρχει μόνο καταστροφή, πόνος , ηθική κατάπτωση και βιολογική παρακμή. Αυτοί είναι οι πραγματικοί εχθροί. Αυτά είναι τα αληθινά πρόσωπα της αρρώστιας που βασανίζει τους λαούς μας. Για να επικεντρωθούμε κατά κύριο λόγο στα εμφανή συμπτώματα: μετανάστες, αιτούντες πολιτικό άσυλο και οικονομικοί οπορτουνιστές υπάρχουν για να αγνοούμε την αληθινή φύση των αιτιών που μας βασανίζουν. Για να θεραπεύσουμε την ασθένεια, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την αιτία, όχι τα συμπτώματα. Προς όλους τους Ευρωπαίους: Βόρειους, Ισπανούς, Γερμανούς, Έλληνες κλπ, ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον· έχοντας αυτό κατά νου, θα ήθελα να επικαλεστώ μια φράση του Οράτιου: «Dulce et decorum est pro patria mori» (Είναι γλυκό και τιμημένο το να πεθάνει κανείς για την Πατρίδα) Το νόημα πίσω από αυτές τις λέξεις δεν σημαίνει απαραίτητα τον θάνατο κατά τη διάρκεια ενός πολέμου, αλλά το να αφιερώσουμε ολόκληρη τη ζωή μας ώστε να βελτιώσουμε το μέλλον μας και το μέλλον της φυλής μας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι όλη αυτή η κατάσταση που αντιμετωπίζουμε δεν είναι ένα σενάριο φαντασίας. Είναι η πραγματικότητα. Εάν εμείς οι λίγοι, δεν βαδίσουμε εμπρός, σαν μια ασπίδα, για να προστατεύσουμε ότι μας ανήκει, τότε προμηνύεται ένα μέλλον ζοφερό για τα παιδιά και τη Φυλή μας. Είμαστε με την πλάτη και έχουμε μπροστά μας δύο επιλογές: Τη αποδοχή ενός κοσμοπολίτικου μέλλοντος ή την αντίσταση. Το τελευταίο σημαίνει ότι «στιγματίζεσαι» ως επαναστάτης. Η αντίδραση τους θα είναι άμεση και αμείλικτη. Πρέπει να κινηθούμε γρήγορα. Πρέπει να αντισταθούμε. Κρατήστε γερά αδερφέ μου! Δώστε τον καλύτερο εαυτό σας ώστε οι υπόλοιποι να μπορέσουν να ζήσουν ελεύθερα κάποια μέρα και να ευημερήσουν ως πολιτισμός.
Είμαστε η τελευταία γραμμή άμυνας.
ΒΑΣΤΑΤΕ ΓΕΡΑ!
ΒΑΣΤΑΤΕ ΓΕΡΑ!
