ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Ανένταχτο Συναγωνιστή Κωνσταντίνο Σ. από την Αιτωλοακαρνανία (Ανένταχτοι Εθνικιστές Αιτωλοακαρνανίας)

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Ανένταχτο Συναγωνιστή Κωνσταντίνο Σ. από την Αιτωλοακαρνανία (Ανένταχτοι Εθνικιστές Αιτωλοακαρνανίας)

Πες μας λίγα λόγια για σένα και πότε ξεκίνησες την δράση σου ως Πολιτικός Στρατιώτης;

Καταρχάς θα ήθελα να χαιρετίσω την συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» τους συναγωνιστές και συντρόφους, καθώς επίσης τους φίλους και τους αναγνώστες του ιστολογίου σας. Είχα την ιδιαίτερη τιμή και χαρά να ενταχθώ στους αγώνες για την εθνική ιδέα τον Σεπτέμβρη του 2007, μετά από ιδιαίτερη ανησυχία και ευαισθησία για τα εθνικά κοινωνικά και πολιτικά θέματα της ελληνικής πατρίδας. Εντάχθηκα κατά την διάρκεια των μαθητικών μου χρόνων στην «Οργάνωση Ελληνόψυχων Μαθητών», έναν χρόνο αργότερα εντάχθηκα στις γραμμές του «Λαϊκού Συνδέσμου - Χρυσή Αυγή» κίνημα το οποίο και υπηρέτησα με πίστη και αυταπάρνηση μέχρι τον Ιούνιο του 2015 όπου και απεχώρησα.

Πως αυτοπροσδιορίζεσαι πολιτικά, και ποια ιστορικά πρόσωπα είναι αυτά που σε έχουν επηρεάσει στο επίπεδο των ιδεών;

Αυτοπροσδιορίζομαι ως Εθνικός Κοινωνιστής μη ενταγμένος σε κάποιον πολιτικό φορέα. Πάμπολλα είναι αυτά τα πρόσωπα τα οποία ένας ακτιβιστής θα μπορούσε να τα θεωρήσει ως παραδείγματα και υποδείγματα των ιδεών του. Συγκριμένοι χαρακτήρες και μορφές που με έχουν επηρεάσει θα έλεγα πώς είναι οι Gabriele D'Annunzio, Ezra Pound, Friedrich Nietzsche, Dominique Venner, Julius Evola, Leon Degrelle, Rudolf Hess, Ernst Röhm, Ramiro Ledesma Ramos, Corneliu Codreanu, José Antonio Primo de Rivera, και Yukio Mishima.

Όσον αφορά τα πρόσωπα και τις μορφές της Ελληνικής φυλής από πού να αρχίσει και να τελειώσει κάνεις... Ας ξεκινήσω από το κλέος των ηρωικών αγωνιστών και εθνεγερτών του 1821 τους οποίους πάντοτε οφείλω να βάζω πρώτους. Τον αρχιστράτηγο του γένους Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, τον αήττητο Γεώργιο Καραισκάκη, τον ηθικοαντρειωμένο Νικήτα Σταματελόπουλο (Νικηταρά) τον λεοντόκαρδο Μάρκο Μπότσαρη, το καμάρι της κλεφτουριάς Οδυσσέα Ανδρούτσο, τον Φώτη Χρυσανθόπουλο (Φωτάκο) τον μπουρλοτιέρη των ψυχών Γρήγοριο Δικαιό (Παπαφλέσσα) τον Ιωάννη Μακρυγιάννη, και τον Άγιο και Εθνομάρτυρα Θανάση Διάκο (Μασσαβέτα). Για να καταλήξω στους στίχους του Κωστή Παλαμά, στην πένα της Σίτσας Καραϊσκάκη, του Νίκου Καζαντζάκη και του Λορέντζου Μαβίλη μέχρι τις ηρωικές μορφές του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα της ΕΟΚΑ στην Κύπρο μας.

Πως βλέπεις την κατάσταση στην Αιτωλοακαρνανία και πως δρα η αυτόνομη ομάδα σας;

Ως γνωστόν μιλάμε για τον μεγαλύτερο νομό της Ελλάδας σε έκταση με αμέτρητους φυσικούς πόρους και πρωτογενή παραγωγή όπως η καλλιέργεια και η κτηνοτροφία που πάντοτε αποτελούσαν τον βασικό πυλώνα της ανάπτυξης της Ελληνικής υπαίθρου. Πλέον αυτό εδώ και μερικά χρόνια έχει τελειώσει όλο και περισσότεροι άνθρωποι (κυρίως νέοι) της περιοχής μας στρέφουν το βλέμμα τους προς τα αστικά κέντρα για αναζήτηση εργασίας, με αποτέλεσμα να συμβάλουν στην πληθυσμιακή συσσώρευση και την αστικοποίηση εξαιτίας της οικονομικής κρίσης και της αντεθνικής πολιτικής που ακολουθούν οι πολιτικές κυβερνήσεις της χώρας.

Όσον αφορά για το πολιτικό-ιδεολογικό ταμπεραμέντο θα έλεγε κανείς πως αυτό που επικρατεί στον νομό της Αιτωλοακαρνανίας είναι ο νεοφιλελευθερισμός και ο μαρξισμός, λόγω της πολιτικής παράδοσης του νομού που τον καθιστούσε πάντοτε προπύργιο της μαρξιστικής αριστεράς. Ειδικά στην ιστορική πρωτεύουσα του νομού την Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου και κυρίως στην μεγαλύτερη πόλη του νομού το Αγρίνιο, το στοιχείο των ομάδων της άκρας αριστεράς είναι ιδιαίτερα έντονο και οι άνανδρες επιθέσεις σε νεαρούς εθνικιστές και πολιτικούς ακτιβιστές του χώρου μας είναι συχνό φαινόμενο κυρίως τα προηγούμενα χρόνια.

Ως ανένταχτοι εθνικιστές ο τρόπος δράσης μας είναι η αυτοοργάνωση, ο ακτιβισμός, η μελέτη της ιδεολογίας μας και οι συχνές παρεμβάσεις μέσω της προπαγάνδας έχοντας πλέον αναλάβει ένα δύσκολο έργο μιας και οι εκπρόσωποι του κοινοβουλευτικού «εθνικισμού» είναι παντελώς ανύπαρκτοι από την τοπική κοινωνία. Τέλος ένας από τους βασικότερους σκοπούς μας είναι η δημιουργία η κατήχηση και η γαλούχηση αγνών ιδεολόγων Πολιτικών Στρατιωτών, οι οποίοι μέσω την αδερφικότητας και της συλλογικότητας θα καταφέρουν να αποκτήσουν τον τίτλο τιμής του Συντρόφου και του αγωνιστή με τον οποίον θα πορευτούν στην ζωή τους.

Ποια η γνώμη σου για την Χρυσή Αυγή και τι πιστεύεις για την ηγεσία της;

Με μεγάλη θλίψη αλλά και οργή διακρίνω ότι η Χρυσή Αυγή από ένα κίνημα πολιτικών ακτιβιστών και ιδεολόγων πλέον έχει μετατραπεί και καταστεί σε ένα μικροαστικό ακροδεξιό κόμμα αγανάκτησης και καταγγελίας, με σκοπό την περισυλλογή ψήφων πλήρως υποταγμένη στα έδρανα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας και της βουλευτικής μισθοδοσίας. Η έλλειψη της πολιτικής ικανότητας των στελεχών της και η τυφλή υπακοή τους στην οικογενειοκρατία του ηγετίσκου της, την έχουν οδηγήσει στον ηθικόπνευματικό ξεπεσμό και την κατάπτωση. Όλο και περισσότεροι νέοι ακτιβιστές μέρα με την μέρα παίρνουν τον δρόμο της εξόδου από τα γραφεία των τοπικών της οργανώσεων - πού πολλές εξ αυτών βρίσκονται υπό διάλυση - απογοητευμένοι και αηδιασμένοι αναζητώντας τον πραγματικό ιδεαλισμό και τον αγωνιστικό τρόπο ζωής που αρμόζει σε έναν αγνό πολιτικό στρατιώτη.

                                                                                                           

Λίγα λόγια για τα παρακάτω πρόσωπα: Σπύρο Σταθόπουλο, Λεωνίδα Σταθόπουλο, Θεόδωρο Καραμπέτσο.

Ως γνωστόν ο νομός της Αιτωλοακαρνανίας φημίζεται για τους ιδεολόγους πολιτικούς αγωνιστές της που πάντοτε πρωτοστατούσαν στους αγώνες της ιδέας, ένας εξ αυτών ήταν ο Σπύρος Σταθόπουλος όπου από τα εφηβικά του χρόνια εντάχθηκε ως στέλεχος στο κόμμα της «4ης Αυγούστου». Στα χρόνια των σπουδών του στην Ιταλία μαζί με τον συντοπίτη του Αγρινιώτη Θεόδωρο Καραμπέτσο ίδρυσαν τον «Εθνικό Σύνδεσμο Σπουδαστών Ιταλίας» (ΕΣΕΣΙ). 

Έχοντας έντονη εθνικιστική δράση ειδικά κατά την διάρκεια των φονικών συγκρούσεων στα «Χρόνια του Μολυβιού» στην Ιταλική πρωτεύουσα την δεκαετία του 1970 όπου και απέδειξαν με την δράση τους αυτή και το έργο τους το τι πραγματικά σημαίνει πραγματικός Ριζοσπαστικός Εθνικισμός. Μετά την επιστροφή τους στην Ελλάδα έχοντας πλέον αποκτήσει μεγάλη εμπειρία με μεγάλες προσωπικότητες των κάτωθι Ιταλικών κινημάτων (Mοvimento Sociale Italiano - ΜSI FUAN Fronte Della Gioventu Alleanza Nationale Ordine Nuovo) όπου εντάχθηκαν στήριξαν και αγωνίστηκαν και με διατριβή στον ιδεολογικό και πολιτικό τομέα, στήριξαν με την παρουσία τους και την διδασκαλία τους άλλες Ελληνικές εθνικές και πατριωτικές κινήσεις. 

Ένας από τους μαθητές και με κοινές ρίζες αίματος που ένωναν τον Σπύρο Σταθόπουλο ήταν ο ανιψιός του Λεωνίδας Σταθόπουλος ενταγμένος από τα νεανικά του χρόνια στο Ενιαίο Εθνικιστικό Κίνημα (ΕΝΕΚ) αργότερα μέλος και στέλεχος της Χρυσή Αυγής στον νομό της Αιτωλοακαρνανίας, όπου πρωταγωνίστησε στην λειτουργία των οργανώσεων του κινήματος στην Δυτική Στερεά την Πελοπόννησο και την Ήπειρο μέχρι την αποχώρηση και την παραίτηση του από τις τάξεις της Χρυσής Αυγής τον Σεπτέμβρη του 2014. Λίγες μέρες αργότερα έφυγε από την ζωή σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα βυθίζοντας στην θλίψη της καρδιές της οικογένειας του των συγγενών του των φίλων και συναγωνιστών του αφήνοντας ένα μεγάλο πλήγμα στους αγώνες της εθνικής ιδέας.

Πως βλέπεις την πολιτική, οικονομική, κοινωνική, πολιτιστική κατάρρευση της χώρας και το μέλλον της νεολαίας;

Είναι παρά πολλοί οι άνθρωποι αυτοί που πιστεύουν ότι η χώρα μαστίζεται μόνο από την οικονομική κρίση πιστεύω ότι η πατρίδα μας έχει δεχτεί ένα τεράστιο πλήγμα, στις παραδοσιακές της αρχές στην ταυτότητα και στις αξίες όπως η οικογένεια και το συναίσθημα της αγάπης και προσφοράς προς την πατρίδα. Με λίγα λόγια μιλάμε για μια ηθικοπνευματική κρίση που έχει εξωτερικευθεί κυρίως μετά την επιβολή της βοράς των καλόπαιδών της «γενιάς του Πολυτεχνείου» και με την συνδρομή των ξένων κέντρων εξουσίας. 

Με μια νεολαία πλήρως κυριευμένη από το δηλητήριο του φιλελευθερισμού και του μαρξισμού, αγνοώντας και κατακρίνοντας ότι εστί εθνικό, όπως είναι γνωστό ο φιλελευθερισμός χτυπάει στην καρδία του έθνους δηλαδή την νεότητα του δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι οι μαρξιστές γνωρίζουν πάρα πολύ καλά πώς πρέπει να δράσουν και μέσο της παιδείας και της γαλούχησης χτυπούν την νεότητα την μετατρέπουν και την πλάθουν σύμφωνα με τα δικά τους πρότυπα και την στρέφουν κατά του έθνους. Στην μαρξιστική και αντεθνική λαίλαπα που σε τέτοιος καιρούς κυριεύει καταστρέφει και κατακαίει στο διάβα της εμείς καλούμαστε να γίνουμε το ανάχωμα, και να αποδείξουμε με την αντίσταση αυτή ότι πράγματι είμαστε ο ανθός της ελληνικής νεολαίας.

Υπάρχει μια τάση της ακροδεξιάς τα τελευταία χρόνια να προσπαθεί να στήσει μαγαζάκια - και εκτός Χρυσής Αυγής - στο όνομα δήθεν του Εθνικισμού ενώ την ίδια στιγμή τα εν λόγω άτομα διατηρούν σχέσεις με μπάτσους, προωθούν μια γραφική και άκρατη προσωπολατρεία, «σερβίρουν» έναν γελοίο φετιχισμό και μια μιζέρια όταν δεν γεμίζουν τις τσέπες τους με απάτες και ραδιουργίες ή δεν περιμένουν τον Wotan να τους σώσει ... Κάποιοι άλλοι επιλέγουν να λασπολογούν τους Αυτόνομους συντρόφους και τις συντρόφισσες και να ασκούν κριτική σε τέσσερις τοίχους παρά το γεγονός ότι η Εθνική Αυτονομία ουδέποτε ασχολήθηκε μαζί τους. 

Ποια η άποψη σου για τις «κινήσεις» αυτές που σήμερα προωθούν την διχόνοια και την παραπληροφόρηση με κάθε τρόπο, ενώ δεν διστάζουν ακόμη και να συνεργαστούν με μασονικές στοές και παρακρατικούς (όταν δεν δίνουν στοιχεία συναγωνιστών και διευθύνσεις στο διαδίκτυο) με μοναδικό στόχο την πολεμική ενάντια στα υγιή και δυναμικά στοιχεία του «χώρου»;

Ανέκαθεν ο εθνικό-πατριωτικός χώρος έκρυβε στις τάξεις του ανθρώπους εγωιστές, προσωπολάτρες, ανόητους, φετιχιστές, πολιτικάντηδες, άτομα με αρχηγικές τάσεις που μέσω των ηγετικών ρόλων τους κινούσαν ύποπτα υπόγεια και σκοτεινά νήματα. Το τελευταίο χρονικό διάστημα παρατηρώ την πλήρη αποσύνθεση του «χώρου» και με μεγάλη απογοήτευση για το κατάντημα του, άτομα τα οποία κατά το παρελθόν τους έτρεφα μια εκτίμηση τους βλέπω να στήνουν διάφορα μαγαζάκια και να συνεργάζονται με πρόσωπα που μέχρι πριν λίγο καιρό ήταν στο πλάι πολιτικών που ξεπούλησαν απ’ άκρη σ άκρη την πατρίδα, στηρίζοντας εθνοκτόνα μνημόνια και καταδυναστεύοντας τον ελληνικό λαό. 

Ακόμα δεν δίστασαν οι φίλοι τους να φυλακίσουν συναγωνιστές μας και με μεγάλη απογοήτευση και οργή που νιώθω μέσα στην ψυχή μου θέτω το ερώτημα στον εαυτό μου «μα πώς τα άτομα αυτά είναι δυνατόν να θεωρούν τον εαυτό τους εθνικιστή» δεν είναι καθόλου τυχαίου που παλαιοί αγωνιστές μαχητές και καθοδηγητές του χώρου όπως ο Ανδρέας Δενδρινός αποχώρησαν (σ.σ. απεβίωσε τον Ιούλιο του 2016) με μεγάλη θλίψη και αηδία έχοντας θυσιάσει στον βωμό του αγώνα για την εθνική ιδέα τα καλύτερα τους χρόνια.

Την εικόνα σου και την πρόταση σου για τις Αυτόνομες ομάδες, κινήσεις και συλλογικότητες και με ποιες από αυτές υπάρχει επαφή και συνεργασία;

Μερικές από τις κινήσεις και ομάδες που πιστεύω ότι πραγματικά συνδράμουν μέσω της προσπάθειας τους και του αγώνα τους είναι η μαχητική κοινότητα «Propatria» ο «Κύκλος Ιδεάπολις» και άλλες συλλογικότητες παλαιοτέρων αγωνιστών και Συντρόφων. Πιστεύω ακράδαντα μέσα από τον ιδεαλισμό που τις διακατέχει και τις επαφές με μεγάλα κινήματα της Ευρώπης όπως το κοινωνικό κίνημα της Ιταλίας (Casa Pound) θα παράγουν τους αυριανούς αγωνιστές και τα στελέχη του εθνικιστικού κινήματος.

(φωτογραφία: ομάδα Propatria)

Ποια η πρόταση σου για τους νεολαίους συναγωνιστές και ένα μήνυμα σου στους αναγνώστες συντρόφους φίλους αλλά και εχθρούς της συντακτικής μας ομάδας;

Αταλάντευτη πίστη στο Έθνος. Προσφορά και μελέτη στα ιδεώδη του Εθνικισμού. Αδιάκοπος αγώνας χωρίς προσωπικά συμφέροντα και εγωισμούς. Ψηλά το φρόνημα. Και τέλος αδερφικότητα συντροφικότητα και συνεργασία.

Το αύριο ανήκει σε εμάς.

Ζήτωσαν εμείς λοιπόν!

Κωνσταντίνος Σ. 

http://anentaxtoi-ethnikistes-aitnias.blogspot.gr/