ΕΛΛΗΝΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ

Domenico Leccisi: ένας ακόμα Φασίστας της αριστεράς



Πριν από 60 χρόνια ακριβώς, στις 30 Αυγούστου 1957, η σύζυγος του Μουσολίνι Dona Rachelle παρέλαβε από εκπροσώπους της Ιταλικής Πολιτείας μέσα σε ένα φτηνό κιβώτιο, ότι είχε απομείνει από το σύζυγό της τον άλλοτε δυνατό και κραταιό Duce του Φασισμού. Μαζί με το κιβώτιο τα οστά τοποθετήθηκαν στη κρύπτη της οικογένειας στο νεκροταφείο του Predappio. Η μεγάλη μετά θάνατο περιπλάνηση του λειψάνου του Μουσολίνι  είχε τελειώσει. H κατάρρευση του Φασιστικού Καθεστώτος και ο τερματισμός του πολέμου όχι μόνο δεν οδήγησε την Ιταλία σε καθεστώς ειρήνης αλλά προκάλεσαν καινούρια δεινά. Η χώρα βρέθηκε σε καθεστώς εμφυλίου πολέμου.  Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα στις  21 Ιουνίου 1945 ορκίστηκε  η Κυβέρνηση Parri, μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Η Κυβέρνηση δεν ήταν σε θέση να διασφαλίσει την ηρεμία και την ασφάλεια. 


Ιδιαίτερα στη Βόρεια και Κεντρική Ιταλία όπου δρούσε ανεξέλεγκτη η La Volante Rossa ένα οπλισμένο παρακλάδι των Gruppi di Azione Patriottica (GAP).  Αυτή η παρακρατική οργάνωση, με την ανοχή ή όχι των άλλων πολιτικών δυνάμεων είχε αυτοανακηρυχθεί αρχάγγελος μιας πολιτικής  κάθαρσης υποκαθιστώντας την δικαιοσύνη και περιφρονώντας τις αρχές. Απέναντι σ΄ αυτή την κατάσταση άρχισαν να οργανώνονται ομάδες αντίστασης αποτελούμενες κατά κύριο λόγο από οπαδούς του προηγούμενου καθεστώτος. Στις αρχές Ιουνίου του 1945 στη Λούκα έκαναν την εμφάνισή τους τα πρώτα συνθήματα στους τοίχους που παρέπεμπαν και εξυμνούσαν αξίες και συνθήματα του παλαιού καθεστώτος. 

Το  Νοέμβριο εμφανίστηκαν στο Τορίνο αυτοαποκαλούμενοι lupi mannari [ 5]. Στο Μιλάνο η κατάσταση του νεοφασισμού ήταν δύσκολη και σύνθετη [6] Και όμως με μια  λιτή ανακοίνωση, αναγγέλθηκε εκεί  η γέννηση ενός αυτοαποκαλούμενου Φασιστικού  Δημοκρατικού  Κόμματος   (Partito Democratico Fascista). Ιδρυτής του τελευταίου αυτού κόμματος καταδικασμένου εξ αρχής να ζήσει και να επιβιώσει στη παρανομία είναι ο εικοσιπεντάχρονος Domenico Leccisi [7]. Στο πλευρό του συντάσσονται από τη πρώτη στιγμή οι  Mauro Rana και Antonio Parozzi. Σκοπός της οργάνωσης είναι να δώσει κουράγιο και ελπίδα στους κατατρεγμένους και μη της πόλης του Μιλάνο και πάνω από όλα να δημιουργήσει ένα αντίπαλο δέος και να διαπραγματευτεί με κάποιους πολιτισμένους όρους την εθνική συμφιλίωση. Η πρώτη πράξη αντίστασης της παράνομης αυτής οργάνωσης με συμβολικό χαρακτήρα  καταγράφηκε  στις 5 Νοεμβρίου 1945 . Μια μικρή ομάδα εμφανίστηκε αιφνιδιαστικά έξω από το κινηματογράφο Odeon περιλούζοντας με εύφλεκτο υλικό και βάζοντας φωτιά στα ταμπλό με τις διαφημιστικές φωτογραφίες του έργου που παιζόταν εκείνη την ημέρα μέσα στην αίθουσα και δεν ήταν άλλο από το  "Roma città aperta".

Η κυβέρνηση Parri έπεσε  στις 10 Δεκεμβρίου .Την διαδέχτηκε αμέσως η πρώτη κυβέρνηση De Gasperiη οποία εμπιστεύτηκε το νευραλγικό Υπουργείο  των Εσωτερικών στον Giuseppe Romita, Τον Ιανουάριο του 1946, ο Domenico Leccisi μαζί με το Rana μπαίνουν σε ένα τυπογραφείο στην Corso Garibaldi με σκοπό να τυπώσουν ένα  αριθμό αντιτύπων της  Lotta Fascista. Ο Φασιστικός Aγώνας ήταν ο τίτλος του παράνομου έντυπου της ομάδας, που για παράνομο απολάμβανε αξιόλογης κυκλοφορίας  μέσα στη πόλη. Την ευθύνη του εντύπου είχε μια νεαρή συναγωνίστρια η Brunilde Tanzi. Στα 35 της χρόνια ήταν μια όμορφη γυναίκα με μεγάλα μαύρα μάτια , που αδιαφορούσε για το κίνδυνο.

Στις 11 Απριλίου 1946 ο Leccisi απευθύνθηκε  με ενυπόγραφη  επιστολή στον νομάρχη του Milano Ettore Troilo προτείνοντας ένα πολιτικό συμβιβασμό που θα έριχνε μια “γέφυρα” επικοινωνίας ανάμεσα σε φασισμό και αντιφασισμό με μοναδική προϋπόθεση την αποφυλάκιση όσων ακόμα βρίσκονταν στις φυλακές του San Vittore ένοχοι για τα πολιτικά τους πιστεύω,  και την άδεια να πραγματοποιηθεί ένα μνημόσυνο στη μνήμη των πεσόντων της Repubblica Sociale Italiana. Σε αντίθετη περίπτωση επιφύλασσε για τον εαυτό του το δικαίωμα  να αρχίσει αγώνα στο όνομα των μαρτύρων. Μπροστά στο πυρετό των προετοιμασιών για το δημοψήφισμα σύμφωνα με το οποίο ο Ιταλικός λαός έπρεπε να αποφασίσει αν ήθελε ή όχι την Μοναρχία  οι προτάσεις του Leccisi έμειναν δίχως απάντηση.

Στο μεταξύ  ο Leccisi προετοιμάζεται για το επόμενο χτύπημα που ξεφεύγει κατηγορηματικά από τα στενά όρια της πόλης του Μιλάνου και πρόκειται να πάρει εθνικές διαστάσεις.  Όπως θα θυμηθεί ο ίδιος αργότερα: «Όλα τα βράδια όταν από το Μιλάνο επέστρεφα στο Vernante, του Piemonte - το τραίνο περνούσε κοντά από το νεκροταφείο  του Musocco - έβλεπα εκείνο το μεγάλο σταυρό που φώτιζε την είσοδο. Και γιγαντώθηκε μέσα μου η ιδέα: πρέπει να τον πάρω , δεν μπορώ να τον αφήσω εκεί [9]». Ήταν κοινό μυστικό ότι στο  νεκροταφείο του Musocco είχε θαφτεί με απόλυτη μυστικότητα και προφυλάξεις ο Ντούτσε του Φασισμού, ο Μπενίτο Μουσολίνι. Η αναζήτηση ενός τάφου δίχως όνομα ανάμεσα σε τάφους  που αντί για ονόματα είχαν αύξοντες αριθμούς, ήταν μια πολύ δύσκολη και χρονοβόρα υπόθεση. Οι όποιες μαρτυρίες πύκνωναν παρά ξεδιάλυναν το μυστήριο. 

Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, επισκέψεις στο συγκεκριμένο νεκροταφείο είχαν γίνει πολλές τόσο από τον Leccisi όσο και από τα άλλα μέλη της οργάνωσης. Προσπαθούσαν να βρουν κάποια ένδειξη, κάποιο χειροπιαστό στοιχείο που θα τους βοηθούσε να εντοπίσουν τον τάφο αλλά οι ιερείς δήλωναν άγνοια, τα αρχεία με τα τοπογραφικά δεν ήσαν προσβάσιμα, οι διάφορες φήμες μάλλον συσκότιζαν τα πράγματα. Η λύση του μυστηρίου ήρθε απρόσμενη από ένα γερμανό στρατιώτη αιχμάλωτο πολέμου, που ήταν εντεταλμένος με τη φροντίδα των τάφων των συμπατριωτών του στο ίδιο νεκροταφείο. Ήταν αυτόπτης μάρτυρας  της ταφής και μπορούσε να υποδείξει με ακρίβεια το σημείο που είχαν παραχώσει το κακοποιημένο πτώμα. Πεδίο αριθμός 16, ανώνυμος τάφος 384 [10]


Μια παράτολμη ενέργεια σχεδιάζεται παραμονές της πρώτης επετείου της μεταπολεμικής εποχής.Τη νύχτα της 22 προς 23 Απριλίου τρεις ίσκιοι σκαρφαλώνουν σε κάποιο σημείο του τοίχου, που κυκλώνει το νεκροταφείο και κατευθύνονται προς τον τομέα και το σημείο που βρίσκεται θαμμένος ο Μουσολίνι. Ο  Domenico Leccisi, θα θυμηθεί: Πήγαμε στο τάφο, σκάψαμε και εκείνο που με εντυπωσίασε  ήταν  η ηχώ από τα πρώτα χτυπήματα της αξίνας, που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Έμοιαζαν με κανονιοβολισμούς , έτσι αντηχούσαν  δυνατά και εντυπωσιακά στην ησυχία της νύχτας. Πρώτος κατέβηκε ο Parozzi (Alfredo Parozzi, ) και στη συνέχεια ο Mauro (Mauro Rana,), κι εγώ που έσυρα με προσοχή το μουσαμά  με τα λείψανα προς την κατεύθυνση των δύο.που τον έπιασαν  με τα χέρια ανοικτά[15] Πάνω στον ανοιγμένο τάφο, ο Leccisi  αφήνει ένα σημείωμα για όσους δουν το πρωί το τάφο άδειο: «Το λείψανο του Μπενίτο Μουσολίνι τέθηκε υπό τη προστασία  των Φασιστών του Δημοκρατικού Φασιστικού Κόμματος»... Ο Ντούτσε είναι και πάλι ανάμεσά μας. Πάνω σε ένα καρότσι του κήπου και σπρώχνοντας μπροστά φτάσαμε από το κεντρικό διάδρομο  την έξοδο.... Στη συνέχεια τον τοποθετήσαμε στο πορτμπαγκάζ  της μαύρης Aprilia που ήταν παρκαρισμένη εκεί κοντά. 

3 σχόλια:

  1. Ανώνυμος7/9/17 8:05 μ.μ.

    Φασιστικό Δημοκρατικό Κόμμα; Δεν είναι λίγο αντιφατικός ο τίτλος; Εκτός κι αν είναι 'στάχτη στα μάτια" ο τίτλος για το δημοκρατικό καθεστώς της μεταπολεμικής Ιταλίας και να αποφύγουν τα μέλη του ενδεχόμενες διώξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο τίτλος δεν είναι απλά αντιφατικος. Είναι σαν να λέμε κόμμα φασιστικού αντιφασισμού...

      Διαγραφή
    2. οι έννοιες αριστερά και δεξιά έχουν διαφορετική σημασία στο εξωτερικό. το άρθρο εννοεί την "αριστερή" πτέρυγα του φασιστικού κόμματος

      Διαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.