ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η Εθνικοσοσιαλιστική Φιλοσοφική και Πολιτική Επιθεώρηση «Βορεινός Οίαξ» σε μορφή αρχείου .pdf

ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η Εθνικοσοσιαλιστική Φιλοσοφική και Πολιτική Επιθεώρηση «Βορεινός Οίαξ» σε μορφή αρχείου .pdf

Στα πλαίσια της προβολής και στήριξης των εξωκοινοβουλευτικών δυνάμεων, μέσα από το ιστολόγιο «Μαύρος Κρίνος» έχουν προβληθεί όλες οι ποιοτικές κινήσεις και ομάδες της Ελληνικής Αντιδημοκρατικής παράταξης. Η προβολή των θέσεων και παρεμβάσεων των αυτόνομων/ανεξάρτητων ομάδων και κινήσεων, ενισχύει την Ιδέα και την Σύνθεση απέναντι σε έναν «καταγωγιακό εθνικισμό» που επιδιώκει να επιβάλλει η αστική ακροδεξιά.

Αρνούμενες να συμβιβαστούν με τα φαινόμενα παρακμής και ιδεολογικής σύγχυσης, οι εξωκοινοβουλευτικές δυνάμεις προβάλλουν ένα κόσμο Αξιών που καμιά σχέση δεν έχουν με διάφορα νοσηρά φαινόμενα και βδελυρά πρόσωπα. Τονίζουμε ιδιαίτερα ότι πέρα από τις όποιες διαφωνίες μπορεί να υπάρχουν στα θέματα τακτικής και οργάνωσης και τις επιμέρους ιδεολογικές διαφορές που προκύπτουν, θεωρούμε σημαντικό να δώσουμε ελεύθερο βήμα σε όλους αυτούς που συνεισφέρουν θετικά στην οικοδόμηση ενός μετώπου που θα δώσει τον αγώνα για μια Ελεύθερη Ελλάδα σε μια Ελεύθερη Ευρώπη. Ο εχθρός είναι ένας και οφείλουμε ως Αυτόνομοι, Εθνικιστές και Σοσιαλιστές, να είμαστε ενωμένοι, γιατί μόνο τότε έχουμε ελπίδα να νικήσουμε.  

Τον τελευταίο καιρό ο Στέφανος Γκέκας και οι Εθνικοσοσιαλιστές του Άρματος (η επίσημη ιστοσελίδα τους εδώ) εμφανίζονται και πάλι δυναμικά στο προσκήνιο παρά την εκστρατεία λασπολογίας που προέρχεται από πρόσωπα εντός και εκτός του λεγόμενου «χώρου». Υπενθυμίζουμε ότι τον Νοέμβριο του 2008 είχαμε την τιμή να δημοσιεύσουμε μια αποκλειστική συνέντευξη του Στέφανου Γκέκα (1^ο – 2^ο – 3^ο – 4^ο μέρος) και τον Δεκέμβριο του 2009 να προβάλλουμε τις απόψεις (σχετικός σύνδεσμος εδώ)  αυτή την φορά ενός μέλους της νεολαίας του Άρματος.

Προσφάτως δημοσιεύτηκε στον «Μαύρο Κρίνο» ένα εκτεταμένο ιστορικό της εν λόγω οργάνωσης (σύνδεσμος εδώ) καθώς και μια ομιλία από το youtube του Στέφανου Γκέκα (σύνδεσμος εδώ και εδώ). Επίσης δεν παραλείψαμε να προβάλλουμε μια συνέντευξη του της 18ης Ιανουαρίου (σύνδεσμος εδώ) εξ αφορμής επικαίρων ζητημάτων που προκάλεσε ιδιαίτερα θετικά σχόλια. Στην επίσημη σελίδα της Εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης μπορεί εύκολα κάποιος να «κατεβάσει» τα έντυπα τους όπως τα τετράδια Εθνοκοινοτικού Προβληματισμού «Αρμός» τα οποία προβάλλαμε στον σύνδεσμο εδώ.

Η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» μετά από άδεια του αρχηγού του Άρματος προχωράει σήμερα στην αποκλειστική προβολή ενός ακόμη οργάνου μάχης των Εθνικοσοσιαλιστών του Άρματος. Πρόκειται για μια φιλοσοφική και πολιτική επιθεώρηση που κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2009 με την επωνυμία «Βορεινός Οίαξ» και προωθήθηκε μέσω ενός δικτύου διανομής σε εκατοντάδες Συναγωνιστές και Συναγωνίστριες. 

Στα περιεχόμενα των 66 σελίδων μπορεί να μελετήσει κάποιος τα εξής θέματα:

-Η πλεύσις του «Βορεινού Οίακος»

-Η Έλευσις των Ελλήνων

-Η νομισματική πολιτική ως αφορμή του Β’ Π.Π.

-Συνάφειαι σήψεως και συνοχαί αυθεντικής δράσεως

-Συνέντευξις: Colin Jordan (του Άρη Αρίωνος)

-Ινδοευρωπαϊκός Πολιτισμός και η Αμερικάνικη Ν.Π.Τ.Π.

-Τα απόρρητα στον Πλούταρχο

-Η ανατροπή αξιών του κεφαλαίου (του Horst Mahler)

-1^ο Πανουκρανικό Εθνικοσοσιαλιστικό συνέδριο

Για να το κατεβάσετε σε .pdf στον σύνδεσμο εδώ

Στην Ελλάδα των reality shows

της Άρτεμις

Με τον όρο reality shows χαρακτηρίζονται όλες εκείνες οι τηλεοπτικές εκπομπές, στις οποίες οι διαγωνιζόμενοι καλούνται να δείξουν τον πραγματικό χαρακτήρα τους. Το πρώτο reality που έκανε την εμφάνισή του στην Ελλάδα, ήταν το Big Brother (Μεγάλος Αδελφός) στις 10 Σεπτεμβρίου 2001, με παρουσιαστή, τον πατέρα των reality, όπως χαρακτηρίζεται, Ανδρέα Μικρούτσικο. Έπειτα ακολούθησαν και άλλα reality τραγουδιού, reality που προωθούσαν τον έρωτα, μαγειρικής και επιβίωσης.

Θα έπρεπε να προβληματιστούμε για την ευρεία διάδοση και την μεγάλη επιτυχία των reality. Ποιοι λόγοι οδηγούν σε αυτό; Αρχικά, ο κόσμος προσπαθώντας να ξεχάσει τα δικά του προβλήματα προτιμά να ασχοληθεί με την ιδιωτική ζωή των υπολοίπων. Η περιέργεια όμως αυτή πολλές φορές φτάνει σε επίπεδα νοσηρότητας. Ως τηλεθεατές χαιρόμαστε με τη βία, τους καυγάδες και τη δυστυχία των άλλων. Ικανοποιούμαστε διαπιστώνοντας πως υπάρχουν άνθρωποι που αντιμετωπίζουν περισσότερες δυσκολίες απ’ ότι εμείς.

Δυστυχώς οι επιπτώσεις αυτών των reality έχουν αρνητικό αντίκτυπο στις νεαρές κυρίως ηλικίες. Οι έφηβοι θεωρούν πως θα επιτύχουν στη ζωή τους μέσα από τις μεγάλες σκηνές και τα φώτα δημοσιότητας , χωρίς καμία προσπάθεια. Τις περισσότερες φορές μέσα από τα reality προωθούνται αρνητικά πρότυπα, αφού προσπαθούν να μας πείσουν πως για να επιτύχουμε θα πρέπει είτε να έχουμε κοιλιακούς και γυμνασμένο σώμα, είτε να είμαστε ομοφυλόφιλοι, πλέον συχνό θέμα σε εκπομπές, είτε τα κοριτσάκια να περιφέρονται ημίγυμνα στις παραλίες του Αγίου Δομίνικου. 

Για ένα πιάτο φαγητό και ένα κομμάτι ψωμί, την ώρα που Ελληνικές οικογένειες πεινάνε, όχι γιατί δεν έχουν συνταγές, αλλά δεν έχουν χρήματα, προωθείται η «ρουφιανία» και το «τσατσιλίκι». Θα σε ρουφιανέψω πολύ απλά για να φάω. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι σήμερα, σε περίοδο οικονομικής κρίσης που οι ελληνικές οικογένειες είναι σε κατάσταση πουν δεν μπορούν ούτε να θρέψουν τα παιδιά τους, η πλουτοκρατία που κατέχει τα ΜΜΕ προβάλλει όλο και περισσότερες εκπομπές με συνταγές από ακριβά εστιατόρια και διάφορους ειδικούς της μαγειρικής τέχνης. Μια ακόμη γερή δόση ειρωνείας και μια ακόμη πρόκληση από τους γύπες της ενημέρωσης. Το μήνυμα είναι απλό και άμεσο. Μπορεί να μην έχεις να φας αλλά αφιέρωσε χρόνο για να δεις πως κάποιοι φτιάχνουν όμορφα πιάτα τα οποία έχεις το δικαίωμα μόνο να τα ονειρευτείς.

Δυστυχώς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα να αλλάξουν, αφού τα reality δεν έχουν μπει τόσο αθώα στη ζωή μας. Μέσα από αυτά τα προγράμματα ο τηλεθεατής αποσπάται από τα αληθινά και καίρια ζητήματα που συμβαίνουν γύρω του, ζει σε έναν πλασματικό κόσμο. Ας αναρωτηθούμε λοιπόν ως πολίτες και τηλεθεατές αν έχουμε καλύτερο ποιοτικό και διανοητικό επίπεδο απ’ όλους αυτούς τους συμμετέχοντες των reality. Ας κλείσουμε τη τηλεόραση μας σε αυτά τα τηλεοπτικά σκουπίδια και ίσως τότε καταφέρουμε να εξαλείψουμε τη μάστιγα που ονομάζεται reality shows. 

Ιούλιος Έβολα, η ζωή και το έργο του.

Ο Giulio Cesare Evola γεννήθηκε στην Ρώμη στις 19 Μαϊου 1898. Η συγγραφική του δραστηριότητα εκτείνεται σε έναν χρονικό ορίζοντα έξι δεκαετιών του 20ου αιώνος, από το 1920 ως το 1974, ενώ κείμενα του μεμονωμένα ή συγκεντρωμένα σε ανθολογίες κυκλοφόρησαν και μετά τον θάνατό του που επήλθε στις 11 Ιουνίου 1974 στην οικία του στην Ρώμη. Το έργο του μπορεί να διαχωριστεί κατά προσέγγιση σε τρεις βασικές περιόδους: την καλλιτεχνική, την φιλοσοφική και την τρίτη και κυριότερη που αφορούσε την ενασχόλησή του με την Παράδοση. Με την λέξη αυτή δεν εννοούσε την από συνήθεια και ουσιαστικώς μηχανική τήρηση εθίμων η τελετών. Αυτό άλλωστε ισοδυναμεί με τον θάνατο της παραδόσεως και όχι με την μετάδοση της από γενιά σε γενιά, ενώ είναι και ένα από τα χαρακτηριστικά της Κάλι Γιούγκα των ινδικών κειμένων, η οποία αποτελεί το αντίστοιχο της εποχής κυριαρχίας του Σιδηρού Γένους του Ησιόδου. Αντιθέτως με την λέξη αυτή εννοεί την μεταβίβαση διδασκαλιών μεταφυσικού περιεχομένου, οι οποίες σκοπό έχουν την στροφή του ανθρώπου προς το υπερανθρώπινο πεδίο, το πνευματικό φώς και την συνακόλουθη απελευθέρωσή του από το γήινο και το χθόνιο στοιχείο. 

Η Παράδοση αυτή φυσικά είναι η Υπερβόρεια Παράδοση την οποία θα μεταφέρουν στις νέες πατρίδες τους τα Άρια φύλα και η οποία έτσι θα εκφρασθεί στην διάρκεια του χρόνου με διάφορες μορφές, αναλόγως και με την επικράτησή της ή όχι κατά την ανάμειξή της με μη Άριες διδασκαλίες. Οι θέσεις που εξέφρασε γύρω από έννοιες όπως το Κράτος, η Φυλή, η Ιεραρχία, ο Πόλεμος, η Ειρήνη, ο Νόμος, η Κουλτούρα και τις οποίες βάσισε σε διδασκαλίες τόσο της Ανατολής όσο και της Δύσεως, σχετίζονταν άμεσα και εκπορεύονταν από Παραδοσιακές αρχές οι οποίες λειτουργούν ως άξονες, ως φωτεινά κέντρα σταθερά και ανεπηρέαστα από τον κύκλο των μεταβαλλόμενων συνθηκών και μορφών.

Όσον αφορά τον βίο του, οι πληροφορίες για τα παιδικά του χρόνια και τα χρόνια της εφηβείας όπως και για την καταγωγή του και την οικογένεια του είναι ελάχιστες, εφόσον και ο ίδιος απέφευγε να παραθέτει τέτοιου είδους στοιχεία, που δεν θεωρούσε πως ήταν τόσο σημαντικά και τα οποία γνωστοποιούσε, όπως αναφέρει και στη πνευματική αυτοβιογραφία του “Il Cammino del Cinabro”, μόνο κατά το μέτρο που διαφώτιζαν πλευρές του έργου του. Πίστευε πως η κριτική για την πνευματική εξέλιξη και την πορεία ενός ατόμου δεν μπορεί να βασίζεται αποκλειστικώς σε βιογραφικά στοιχεία, διαφωνούσε δηλαδή με την αντίληψη πως ο άνθρωπος καθορίζεται μόνο από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον του, καθώς πολλές φορές το άτομο ενεργεί υπό τη επήρεια δυνάμεων που υπερβαίνουν αυτό το ίδιο, ακόμη και αν δεν το συνειδητοποιεί. Επίσης θεωρούσε πως πολύ σημαντική ήταν η «προσωπική εξίσωση», όπως χαρακτηριστικά έλεγε, του κάθε ανθρώπου. 

Για τον εαυτό του ανέφερε πως βρισκόταν σε πλήρη αντίθεση με τις επικρατούσες ιδέες στην χώρα που γεννήθηκε, όσο και με τις αντιλήψεις του οικογενειακού του κύκλου, ενώ η προσωπική του εξίσωση χαρακτηριζόταν από δύο τάσεις: Μία «βραχμανική» που τον ωθούσε να υπερβεί το ανθρώπινο στοιχείο μέσω της ενατενίσεως και του διαλογισμού, με αποτέλεσμα να νοιώθει αποστασιοποιημένος από το γήινο και το εγκόσμιο πεδίο και μία πολεμική τάση προσήκουσα σε έναν κσατρίγια, η οποία τον έστρεφε προς την δράση, την ασυμβίβαστη στάση και την κατάφαση του Εγώ. Σε νεαρή ηλικία θα έρθει σε επαφή με το έργο του Friedrich Nietzche και θα εντυπωσιαστεί από την εξοντωτική κριτική που άσκησε ο τελευταίος στην αστική ηθική, όπως και από την εναντίωση του στον Χριστιανισμό. Πριν τον Α’ ΠΠ θα αναπτύξει σχέσεις με τον κύκλο γύρω από τον Τζιοβάνι Παπίνι όπως και τους Φουτουριστές και τον Μαρινέτι γοητευμένος πάλι από την αντισυμβατικότητα και την επαναστατικότητά τους. Είναι η εποχή που οι Φουτουριστές διακηρύττουν πως «ο πόλεμος είναι η μόνη υγιεινή», φράση που σίγουρα τράβηξε την προσοχή του νεαρού Έβολα με την πολεμική προδιάθεση. 

Μέσω της αναγνώσεως των εντύπων του Παπίνι θα έρθει επίσης σε επαφή με παραδοσιακά κείμενα τόσο της Ανατολής όσο και με θρησκευτικούς διανοητές της Δύσεως όπως ο Μάιστερ Έκχαρτ. Τελικώς όμως θα απομακρυνθεί από αμφότερες τις ομάδες, εξαιτίας της επιφανειακότητος, της ασυνέπειας και της επιδεικτικότητος που της χαρακτήριζε. Στην διάρρηξη των σχέσεων θα τον οδηγούσε και ο αντιγερμανισμός τόσο του Παπίνι όσο και του Μαρινέτι, οι οποίοι υποστήριζαν την είσοδο της Ιταλίας στον πόλεμο στο πλευρό της Αντάντ, ενώ ο ίδιος επιθυμούσε την συμπαράταξη με τις Κεντρικές Δυνάμεις. Μάλιστα σε άρθρο του εκείνη την εποχή έγραψε πως αν η Ιταλία συμμαχούσε τελικώς με τις δυνάμεις της Αντάντ και εισερχόταν στον πόλεμο εναντίον της Γερμανίας, αυτό θα έπρεπε να γίνει αφού υιοθετούσε γερμανικές αξίες και αντιλήψεις.

Την περίοδο του πολέμου θα υπηρετήσει ως έφεδρος αξιωματικός του πυροβολικού χωρίς όμως να δει σημαντική δράση. Μετά τον πόλεμο θα βιώσει μία ισχυρή υπαρξιακή κρίση η οποία θα τον οδηγήσει στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Θα την ξεπεράσει όμως μετά την ανάγνωση ενός βουδιστικού κειμένου που θα τον κάνει να αντιληφθεί πως η επιθυμία του για αυτό-διάλυση ήταν ένας ακόμη δεσμός με την άγνοια, τον οποίο και έπρεπε να αποκόψει. Η επαύριος του Α’ ΠΠ σηματοδοτεί την «καλλιτεχνική του περίοδο» κατά την οποία θα συνδεθεί με το κίνημα του Ντανταϊσμού και θα γνωρίσει προσωπικά τον ιδρυτή του Τριστάν Τσάρα. Το 1920 θα συγγράψει ποίηση και θα εκδώσει το βιβλίο του Arte Astratta (Αφηρημένη Τέχνη), ενώ πίνακες του θα εκτεθούν στη Ρώμη και στο Βερολίνο. Το 1921 θα εγκαταλείψει την ζωγραφική και την ποίηση εφόσον πίστευε πως είχε εξαντλήσει κάθε δυνατότητα σε αυτούς τους τομείς

Τα χρόνια από το 1921 εώς το 1927 εντάσσονται στην «φιλοσοφική περίοδο», οπότε και θα αναπτύξει το σύστημα του «Μαγικού Ιδεαλισμού» το οποίο θα εκθέσει με μία σειρά άρθρων, διαλέξεων και κυρίως στα βιβλία του «Δοκίμια περί του Μαγικού Ιδεαλισμού», «Θεωρία του Απόλυτου Ατόμου», «Το Άτομο και η Γένεση του Κόσμου», ενώ την ίδια περίοδο θα γραφεί και το «Φαινομενολογία του Απόλυτου Ατόμου» το οποίο όμως θα εκδοθεί το 1930. Το 1923 θα εκδοθεί η εισαγωγή του στο Τάο-Τε-Κινγκ του Λάο Τσε με τίτλο «Το Βιβλίο της Ζωής και της Αρετής» (Il Libro della Via e della Virtu). Η ενασχόληση με τον Λάο Τσε θα είναι και μία ώθηση για την σταδιακή απομάκρυνση του Έβολα από το ρεύμα του Ιδεαλισμού και από την σύγχρονη φιλοσοφία εν γένει, αν και εκείνη την εποχή όπως καταγράφει και ο ίδιος ερμήνευε τα παραδοσιακά κείμενα που μελετούσε υπό το πρίσμα του Ιδεαλισμού, τον οποίο και προσπαθούσε να αναμείξει με τις παραδοσιακές διδασκαλίες, προκαλώντας κατά κάποιο τρόπο μια μόλυνση τους από νεωτερικά στοιχεία. Για την ακρίβεια προσπαθούσε όπως αναφέρει στην αυτοβιογραφία του, αλλά και όπως υποστήριξε σε γράμμα του προς τον Γάλλο Παραδοσιολόγο Ρενέ Γκενόν, να παρουσιάσει Παραδοσιακές μεταφυσικές διδασκαλίες μέσω του φιλοσοφικού του συστήματος, μία προσπάθεια όμως που όπως ομολογούσε δεν είχε τα ανάλογα αποτελέσματα. Όπως συνέβη και με την ενασχόλησή του με την τέχνη έτσι και η φιλοσοφική του περίοδος έλαβε ένα τέλος την στιγμή που θεώρησε πως έκανε αυτό που έπρεπε να γίνει και πως πλέον δεν υπήρχε κάτι περισσότερο.

Το 1925 θα εκδόσει το «Ο Άνθρωπος ως Δύναμη», το οποίο θα επανεκδοθεί αναθεωρημένο το 1949 με τίτλο «Η Γιόγκα της Δυνάμεως». Εδώ πραγματεύεται τις Ταντρικές διδασκαλίες, την σχέση μεταξύ Ανατολής και Δύσεως και το πώς το πνεύμα των Τάντρας, με την έμφαση που έδινε στον μετασχηματισμό των στοιχειακών δυνάμεων που κυριαρχούν στην Κάλι-Γιούγκα ή Σκοτεινή Εποχή, μπορούσε να εφαρμοσθεί στην εξέλιξη των αξιών που κυριαρχούν στην νεώτερη Δύση. Άσκησε επίσης κριτική στην σύγχρονη επιστήμη για την οποία πίστευε πως όσο και αν διεύρυνε τις γνώσεις του ανθρώπου στο τεχνολογικό πεδίο, τον άφηνε παρόλα αυτά στο σκοτάδι όσον αφορά την ουσία της υπάρξεώς του, εφόσον στο υπόβαθρό της βρίσκονταν ωφελιμιστικές και δημοκρατικές αρχές, οι οποίες ουδεμία σχέση είχαν με οποιαδήποτε προσπάθεια αυτοπραγματώσεως του ατόμου. Το 1927 μαζί με άλλους Ιταλούς εσωτεριστές θα δημιουργήσει την Ομάδα Ουρ η οποία θα εκδόσει μέχρι το 1929 μία σειρά μονογραφιών που θα εκδοθούν σε τρεις τόμους με τη ονομασία «Εισαγωγή στην Μαγεία: Η Μαγεία ως Επιστήμη του Εγώ». Παράλληλα η ομάδα θα επικεντρωθεί στην εκτέλεση τελετουργιών που σκοπό είχαν να αποκαταστήσουν την επαφή με μία ανώτερη δύναμη, η οποία θα επηρέαζε το έργο του κάθε μέλους ξεχωριστά, αλλά και τις συλλογικώς επικρατούσες αντιλήψεις, με απώτερο στόχο την αναβίωση των Ρωμαϊκών ιδεωδών. Η δραστηριότητα της ομάδος εν τέλει θα πάψει ύστερα από εσωτερικές διαφωνίες και σχίσματα.

Το 1928 θα εκδοθεί το βιβλίο του το οποίο θα προκαλέσει και μία θύελλα αντιδράσεων εναντίον του. Ο τίτλος του ήταν «Παγανιστικός Ιμπεριαλισμός» και ήταν το πρώτο βιβλίο του που ήταν πολιτικό ενώ χαρακτηριζόταν από έντονο πολεμικό ύφος, το οποίο και αναθεώρησε στα μεταγενέστερα χρόνια χωρίς όμως να απορρίψει τις αρχές από τις οποίες διαπνεόταν όταν το συνέγραψε, αρχές τις οποίες θα συνέχιζε να υπερασπίζει μέχρι τέλους. Το περιεχόμενο του ήταν μία λυσσώδης κριτική των αιτίων της Ευρωπαϊκής παρακμής και ταυτοχρόνως η έκθεση των αξιών οι οποίες θα μπορούσαν να λειτουργήσουν ως σταθερά σημεία αναφοράς για αυτούς που ήταν αποφασισμένοι να αντισταθούν στην καθοδική πορεία. Βασική ρίζα των δεινών της Ευρώπης θεωρούσε την αποδυνάμωση και εξάλειψη της έννοιας της ιεραρχίας η οποία οδήγησε στην αρπαγή της εξουσίας από τους αστούς και τους πληβείους, στον υλισμό, στον θετικισμό και την αποπνευματοποίηση της δράσεως. Το αντίδοτο στην κατάσταση αυτή ήταν η αναβίωση του αρχαίου ρωμαϊκού ήθους και της ιδέας του Imperium, όχι απλώς ως θελήσεως για εδαφική εξάπλωση και επίτευξη υλικών στόχων, αλλά ως δυνάμεως που απορρέει από την εγγενή ανωτερότητα του φέροντος, ως δυνάμεως απολύτου εντός της σφαίρας επιρροής της και ως μεταφυσικής πραγματικότητος που εκδηλώνεται με την μορφή μίας ιεραρχικής και οργανικής κρατικής δομής με υπερεθνικό χαρακτήρα και επί κεφαλής ένα πρόσωπο που κατέχει την πνευματική αυθεντία και την πολιτική δύναμη. 

Η ελπίδα της Ευρώπης να αντισταθεί στην μέγγενη του Αμερικανισμού και του Μπολσεβικισμού θεωρούσε πως ήταν η ένωση των δύο αετών, του Ιταλικού και του Γερμανικού κατά το πρότυπο της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας του Γερμανικού Έθνους. Οι αντιδράσεις που προαναφέρθησαν προέρχονταν κυρίως από την Καθολική Εκκλησία και κύκλους εντός του Φασιστικού κόμματος, εξαιτίας της υποδείξεως του χριστιανισμού ως ενός από τους βασικούς παράγοντες της παρακμής, λόγω του εξισωτικού, ανατρεπτικού και ατομικιστικού κηρύγματος που χαρακτήριζε την πρώιμη περίοδο του. Ήταν η εποχή που ο Μουσσολίνι προσπαθούσε να αποσπάσει την υποστήριξη της εκκλησίας. Αποκορύφωμα των προσπαθειών αυτών ήταν οι Συμφωνίες του Λατερανού το 1929, οι οποίες έσβησαν και κάθε ελπίδα του Έβολα για την αναζωογόνηση των προχριστιανικών ρωμαϊκών παραδόσεων.

Το 1930 θα ιδρύσει το περιοδικό “La Torre” («Ο Πύργος»), η έκδοση του οποίου θα σταματήσει μετά από δέκα τεύχη εξαιτίας της κριτικής που ασκούσε στα θεωρούμενα ως «πληβειακά» και «αστικά» στοιχεία του Φασισμού καθώς και στην έλλειψη πνευματικών θεμελίων. Την περίοδο αυτή ο Έβολα θα αναγκασθεί να κυκλοφορεί με την συνοδεία φίλων του που ήταν Φασίστες, υπό τον φόβο επιθέσεως εναντίον του από εχθρικά διακείμενά απέναντι του μέλη του Φασιστικού κόμματος. Toν επόμενο χρόνο θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του για την αλχημεία «Η Ερμητική Παράδοση: Σύμβολα και Διδασκαλίες της Βασιλικής Τέχνης». Παρόλα τα προβλήματα που αντιμετώπιζε, μέσω της γνωριμίας του με τον υψηλόβαθμο Φασίστα Ρομπέρτο Φαρινάτσι, θα καταφέρει να συνεχίσει την δημοσίευση δικών του και όχι μόνο κειμένων από τις σελίδες της εφημερίδος “Regime Fascista” («Φασιστικό Καθεστώς») και την στήλη “Diorama Filosofico” («Φιλοσοφικό Διόραμα»).

Από το δεύτερο ήμισυ της δεκαετίας του ’30 και ύστερα εντοπίζονται και οι συγγραφικές του προσπάθειες για διαμόρφωση των φυλετικών αντιλήψεων, πάντοτε υπό την Παραδοσιακή οπτική. Απορρίπτοντας την αποκλειστικώς βιολογική θεώρηση της φυλής, η οποία κατά την γνώμη του υποβίβαζε τον άνθρωπο στο επίπεδο του ζώου, διακρίνει τρεις βαθμούς φυλετισμού: τον φυλετισμό α’ βαθμού που εστιάζει στα μορφολογικά και βιολογικά χαρακτηριστικά της φυλής, τον φυλετισμό β’ βαθμού που εξετάζει την ψυχοσύνθεση και τέλος τον φυλετισμό γ’ βαθμού που επικεντρώνει σε πνευματικά ζητήματα, δηλαδή στην αντίληψη κάθε φυλετικού τύπου όσον αφορά μεταφυσικές έννοιες. Ο γ’ βαθμός φυλετισμού ήταν και ο σημαντικότερος χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι η εξέταση των μορφολογικών χαρακτηριστικών ήταν αμελητέα. Υιοθετώντας την αρχαιοελληνική και αριστοκρατική αντίληψη περί κάλους, υπεστήριζε πως η εξωτερική ομορφιά αντανακλούσε την εσωτερική συνοχή και τον υγιή πνευματικό προσανατολισμό. Ο ιδανικός Ιταλικός τύπος θα εξέφραζε με τα φυσικά χαρακτηριστικά του τις ρωμαϊκές αρετές της virtus δηλαδή της ανδροπρέπειας, της dignitas (αξιοπρέπεια και κύρος), της Constantia και fortitudo δηλαδή της νοητικής σταθερότητος, της sapientia (σωφροσύνη), της pietas (ευσέβεια όχι όμως με την έννοια της παθητικής λατρευτικής στάσης, αλλά της συναισθήσεως του καθήκοντος απέναντι στο γένος, τους θεούς και την πατρίδα.), της humanitas και της disciplina (συνεκτικότητα χαρακτήρος, εσωτερικός πλούτος και αυτοπειθαρχία), της solemnita (συναίσθηση του μέτρου) και της fides (πίστη ή εμπιστοσύνη). Τα έργα στα οποία εξέθεσε τις αντιλήψεις του ήταν τα: «Τρεις πλευρές του Εβραϊκού ζητήματος», «Ο Μύθος του Αίματος – Γένεση του Φυλετισμού», «Σύνθεση του Δόγματος περί Φυλής» και «Στοιχεία Φυλετικής Διαπαιδαγωγήσεως».

Την δεκαετία αυτή και συγκεκριμένα το 1935 θα εκδοθεί το θεωρούμενο ως magnum opus του “Rivolto Contro il Mondo Moderno” («Εξέγερση Ενάντια στον Σύγχρονο κόσμο»). Το βιβλίο είναι χωρισμένο σε δύο τμήματα με το πρώτο να αναφέρεται στον Παραδοσιακό κόσμο και το δεύτερο στην εμφάνιση του Σύγχρονου κόσμου, ενώ εντός του εξετάζονταν τα θεμέλια των παραδοσιακών κοινωνικών θεσμών, η έννοια της κάστας, του βασιλικού θεσμού και η σημασία των τελετουργιών, οι σχέσεις των δύο φύλων και οι κύκλοι των πολιτισμών. Ιδιαίτερη έμφαση στο βιβλίο δίνεται στο ηρωϊκό στοιχείο, ενώ ο ίδιος είχε αναφέρει αρκετές φορές πως χρησιμοποιεί την λέξη ήρωας συμφώνως προς την περιγραφή του Ησιόδου στο «Έργα και Ημέραι», οπού το ηρωικό γένος τοποθετείται ανάμεσα στον Χάλκινο και το Σιδηρούν, με την δράση των εκπροσώπων του να αποτελεί μία προσπάθεια παλινορθώσεως της Χρυσής Εποχής. Ο Ήρωας αντιπαραβάλλεται με τον Τιτάνα, ο οποίος αντιπροσωπεύει μια αντίδραση μεν στην κυριαρχία της Σεληνιακής πνευματικότητος, αλλά με αρνητικά αποτελέσματα καθώς χαρακτηρίζεται από άμετρη ενδυνάμωση του Εγώ και όχι από την υπέρβαση του.

Τα χρόνια πριν από τον Β’ ΠΠ, οπότε και κυβερνά το Εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα, ξεκινούν και οι επισκέψεις του στην Γερμανία. Παρά τις όποιες επιφυλάξεις είχε θεωρούσε πως στον Εθνικοσοσιαλισμό έβρισκε τα στοιχεία που έλειπαν στον Φασισμό: Την έμφαση στην παράδοση και τον αγώνα για την διαμόρφωση μίας κοσμοθεάσεως. Εκτός αυτών, η πειθαρχία, η αφοσίωση, η αυτοθυσία και οι ξεκάθαρες ιεραρχικές σχέσεις που χαρακτηρίζονταν από αφοσίωση και πίστη δεν ήταν δυνατόν να μην τραβήξουν την προσοχή του Έβολα. Με την υποστήριξη του Μουσσολίνι και παρότι δεν ήταν απολύτως σύμφωνος με τις θέσεις Ιταλών και Γερμανών θεωρητικών του φυλετισμού θα προσπαθήσει να ξεκινήσει την έκδοση ενός Ιταλο-Γερμανικού περιοδικού για φυλετικά ζητήματα. Η προσπάθεια παρόλα αυτά θα ματαιωθεί λόγω αντιδράσεων υποστηρικτών του βιολογικού φυλετισμού και Καθολικών κύκλων στην Ιταλία. Την ίδια περίοδο θα ταξιδέψει στην Ρουμανία όπου θα γνωρίσει προσωπικά τον Κορνήλιο Κοντρεάνου και θα εντυπωσιαστεί από την προσωπικότητά του, αλλά και από το κίνημα του οποίου ηγούνταν. Θα γράψει άρθρα τόσο για τον χαρακτήρα του Λεγεωναρικού κινήματος που συνένωνε ασκητικά και πολεμικά ιδεώδη με τον εθνικισμό, όσο και για τον τραγικό θάνατο του Κοντρεάνου. Στην Ρουμανία θα γνωριστεί και με τον Μιρτσέα Ελιάντε με τον οποίον θα ανταλλάσσουν αλληλογραφία για τα επόμενα έτη. Κατά την διάρκεια του πολέμου θα συγγράψει σειρά άρθρων για την έννοια του πολεμιστού και της σημασία της στην παλινορθωτική προσπάθεια των δυνάμεων του Άξονος, ενώ θα εκδόσει και το βιβλίο του σχετικά με τον Βουδισμό υπό τον τίτλο «Η διδασκαλία της Αφυπνίσεως». 

Το 1943 οπότε και ο Μουσολίνι θα ανατραπεί, ο Έβολα παρόλη την αντίθεσή του στην επανεμφάνιση των σοσιαλιστικών στοιχείων του πρώιμου Φασισμού και της αντιμοναρχικής στάσεως της Ιταλικής Κοινωνικής Δημοκρατίας, θα σταθεί στο πλευρό των υπερασπιστών της εκτιμώντας την αφοσίωσή τους προς την σύμμαχο Γερμανία σε μία στιγμή που πλέον όλα ήταν χαμένα. Την συγκεκριμένη περίοδο θα συλλάβει και την ιδέα δημιουργίας ενός μετώπου που θα έχει σκοπό να διασώσει ότι μπορεί μετά το τέλος του πολέμου και να αντισταθεί στην επερχόμενη πλημμυρίδα. Το μέτωπο αυτό θα αποτελούταν από μία ελίτ, από τις ομάδες δράσεως και από ένα πολιτικό κόμμα. Δυστυχώς όμως οι εξελίξεις ματαίωσαν την εκπλήρωση του σχεδίου. Το 1945 βρίσκεται στην Βιέννη όπου μελετά αρχεία που είχαν κατασχεθεί από τα SS με σκοπό την συγγραφή βιβλίου για την ιστορία των μυστικών εταιρειών. Εκεί θα τραυματισθεί βαριά κατά την διάρκεια αεροπορικού βομβαρδισμού καθώς συνήθιζε να μην κατευθύνεται προς τα καταφύγια, αλλά να περπατά μέσα στην πόλη ενώ εξελισσόταν ο βομβαρδισμός για να «δοκιμάσει την μοίρα» όπως έλεγε χαρακτηριστικά. Αποτέλεσμα του τραυματισμού ήταν η μόνιμη παράλυση από την μέση και κάτω.

Με την επιστροφή του στην Ιταλία το 1948, αφού νοσηλεύτηκε πρώτα σε διάφορες κλινικές, θα βρει προς έκπληξή του έναν κύκλο νεαρών ατόμων που αναζητούσαν την πνευματική του καθοδήγηση. Ο ίδιος πίστευε πως μέσα στο χάος που είχε προκύψει από την επικράτηση των Συμμάχων δεν θα υπήρχαν πλέον άνθρωποι που θα είχαν το σθένος να ανασυνταχθούν και να αντισταθούν. Νοιώθοντας την ανάγκη να τους παράσχει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές θα συγγράψει το 1950 τα εννέα σημεία του “Orientamenti” («Προσανατολισμοί») που θα εκδοθεί μαζί με το περιοδικό Imperium που εξέδιδε η ομάδα με το ίδιο όνομα. Ο σεβασμός των νεαρών νεοφασιστών στο πρόσωπο του σε συνδυασμό με διάφορα περιστατικά όπως η τοποθέτηση βομβών από την ομάδα «Μαύρη Λεγεώνα» και η ανακάλυψη σχεδίου αντικομμουνιστικής αντιστάσεως από πρώην οδηγούς τεθωρακισμένων στην Μπολόνια, θα οδηγήσουν στην δίκη του με την κατηγορία της εξυμνήσεως του Φασισμού και της προτροπής δημιουργίας μυστικών ομάδων μάχης. Τελικά θα αθωωθεί και δύο χρόνια μετά το 1953 θα εκδόσει το “Gli Uomini e le Rovine” («Οι Άνθρωποι και τα Ερείπια»). Σκοπός του με το συγκεκριμένο βιβλίο ήταν να αναλύσει περισσότερο τα όσα είχε αναφέρει στο «Προσανατολισμοί» και να επηρεάσει τους νεολαιίστικους κύκλους του Ιταλικού Κοινωνικού Κινήματος ή όσους πιο ριζοσπαστικούς νεολαίους δεν είχαν ενταχθεί σε αυτό. 

Θα τονίσει την σημασία της απορρίψεως των αρχών που προπαγάνδισε η Γαλλική Επανάσταση και την ανάγκη ξεκάθαρων ιεραρχικών δομών που θα δίνουν την δυνατότητα υγιούς αναπτύξεως των επιμέρους τμημάτων του κρατικού οργανισμού. Βασική προϋπόθεση για την ανάπτυξη αυτού του είδους κρατικής οργανώσεως αποτελεί η συνεχώς εμφανιζόμενη στην σκέψη του έννοια της υπερβατικότητος του Κράτους, μία εξ άνωθεν δύναμη η οποία μορφοποιεί την κοινωνία, τον λαό, το έθνος. Υπερασπιστής του Κράτους θα είναι όχι το μοναδικό κόμμα, αλλά ένα Τάγμα το οποίο θα είναι η ραχοκοκαλιά και ο φύλακας του Κράτους.

Πέντε χρόνια μετά θα κυκλοφορήσει η «Μεταφυσική του Φύλου» που θα πραγματευτεί την σχέση αρσενικού και θηλυκού, ενώ το 1961 θα εκδοθεί το “Cavalcare la Tigre” («Ίππευσε την Τίγρη»). Οι συνθήκες κατά τον τρόπο που εξελίχθηκαν δημιούργησαν στον Έβολα την πεποίθηση πως δεν υπάρχει κάτι περισσότερο που μπορεί να γίνει στο πεδίο της πολιτικής και πως η καθοδική πορεία δεν μπορεί να αναχαιτιστεί με πολιτικά μέσα. Η στροφή του επομένως στρέφεται στο άτομο που θέλει να μείνει όρθιο. Η εποχή δεν γνωρίζει πλέον θεσμούς που να ολοκληρώνουν την προσωπικότητα του ανθρώπου, όπως συνέβαινε στον Παραδοσιακό κόσμο και το βιβλίο απευθύνεται σε όσους χωρίς να ανήκουν στον σύγχρονο κόσμο είναι εντούτοις αναγκασμένοι να αντιμετωπίσουν ακόμη και τις πιο παροξυσμικές πλευρές του. Η βασική κατεύθυνση δίνεται μέσω του παραδείγματος της ιππεύσεως της τίγρεως: όπως κάποιος ο οποίος έχει ανέβει στην πλάτη της τίγρεως και αναμένει την στιγμή που θα εξαντληθεί και δεν θα μπορεί πλέον να τον βλάψει, έτσι και ο διαφοροποιημένος άνθρωπος θα μεταστοιχειώσει σε θετικά τα αρνητικά στοιχεία του σύγχρονου κόσμου μετά την εξασθένηση της καταστροφικής ορμής τους.

Το 1963 θα εκδοθεί η πνευματική του αυτοβιογραφία “Il Cammino del Cinabro” («Ο Δρόμος της Κιναβάρεως”), ενώ μέχρι τον θάνατο του θα εκδόσει την συλλογή δοκιμίων «L’ Arco e la Clava” («Το Τόξο και το Ρόπαλο»), μία κριτική του Φασισμού και την αναθεωρημένη έκδοση της εργασίας του για τον Ταοισμό. Θα πεθάνει στις 11 Ιουνίου 1974 στην Ρώμη. Θα ζητήσει πριν πεθάνει να τον μετακινήσουν σε όρθια στάση, ώστε να αντικρύσει τον θάνατο με τον ίδιο τρόπο όπως και μορφές της Ευρωπαϊκής Παραδόσεως σαν τον Κούχουλαϊν και τον Ρολάνδο. Οι στάχτες του τοποθετήθησαν στον παγετώνα του όρους Ρόζα από ομάδα φίλων του που ανερριχήθησαν ως το σημείο αποθέσεως. 

πηγή

Τεράστιο το ενδιαφέρον των Ελλήνων Συναγωνιστών για την σκέψη και το έργο του Julius Evola

Η Διδασκαλία της Αφυπνίσεως (Μετάφραση Κωνσταντίνος Ν. Μαλεβίτης)

Η Διδασκαλία της Αφυπνίσεως

Η Επίτευξη της Αυτοκυριαρχίας

σύμφωνα με τα πρώτα Βουδιστικά Κείμενα

Μετάφραση Κωνσταντίνος Ν. Μαλεβίτης

Ένας από τους σημαντικότερους φιλοσόφους της σύγχρονης εποχής, ο Julius Evola (1898-1974), είναι ίσως ο βασικότερος εκφραστής της Εσωτερικής Παράδοσης. Τον αριστοκρατικό, εσωτερικό και ηρωικό τρόπο ζωής τον οποίο ακολούθησε συνοδεύουν μία σειρά εργασιών ανάμεσα στις οποίες συγκαταλέγεται και το παρόν βιβλίο. Στη διδασκαλία της Αφυπνίσεως ο Evola υπεισέρχεται σε μία έξοχη ανάλυση των ιερών κειμένων Pali του αρχέγονου Βουδισμού τα οποία αντικατοπτρίζουν το πολιτιστικό, μεταφυσικό και υπερβατικό περιεχόμενο της εν λόγω ανατολικής παράδοσης. Πρόκειται για μία διδασκαλία η οποία απευθυνόμενη σε μία ελίτ ασκητών πνευματικής ευγένειας, κατευθύνεται κόντρα στο ρεύμα, αόρατη για τον περισσότερο κόσμο και τους κοινούς θνητούς που ζουν στη σκιά της άγνοιας. 

Ο Βουδισμός ιδιαίτερα στην πρωταρχική του μορφή αποστασιοποιείται του οτιδήποτε θυμίζει θρησκεία, μυστικισμό ή χαρακτηρίζεται από τις έννοιες της πίστης, της αφοσίωσης, της δογματικής ακαμψίας και του προσηλυτισμού. Αντίθετα, εξυψώνεται ο ασκητισμός ως προς την αυθεντική του σημασία δηλαδή αυτή της πρακτικής εξάσκησης, της πειθαρχίας και της εκμάθησης. Παράλληλα εκθειάζεται η αυτοσυγκέντρωση, η δύναμη της θελήσεως, ο έλεγχος της σκέψης και του νου, η ηθική συμπεριφορά, ο μοναχισμός. Εkattam monam akkhatam - Η μοναξιά είναι σοφία. Εκείνος ο οποίος είναι μόνος θα ανακαλύψει ότι είναι χαρούμενος, άρχοντας του εαυτού του, τεχνίτης του προσωπικού του πεπρωμένου. 

Ο άνθρωπος έρχεται σε αντιπαράθεση με τον ίδιο του τον εαυτό και την εξαρτημένη φύση της ύπαρξής του. Μπαίνει σε μία μάχη καθημερινή, χωρίς ανακωχή, σε έναν ηρωικό αγώνα πνευματικού είδους. Προτιμάει να πεθάνει μαχόμενος για την πραγμάτωση της ύστατης κορύφωσης, παρά να ζει νικημένος. Περπατάει το μονοπάτι της αφυπνίσεως, κατευθυνόμενος προς τη φώτιση. Το μόνο που έχει πλέον σημασία είναι η κάθε στιγμή. Έχει αποκτήσει έλεγχο επί του εαυτού του, διακατέχεται από επίγνωση, γαλήνη, αταραξία και αξιοπρέπεια. Κatam karaniyam - Θα γίνει αυτό που ήταν να γίνει.

Το βιβλίο συνοδεύεται από το "Εννοιολογικό Λεξικό Βουδιστικών και Ανατολικών Παραδοσιακών Όρων", μια επιτομή στην ορολογία που χρησιμοποιεί ο Evola στην Διδασκαλία της Αφυπνίσεως.

πηγή

Ελληνική ιστοσελίδα για την ζωή και το έργο του Julius Evola :

www.juliusevola.gr

Ρεπορτάζ: Militant Black Metal, μουσική και εξτρεμισμός στην Ουκρανία.

Ρεπορτάζ: Militant Black Metal, μουσική και εξτρεμισμός στην Ουκρανία.

της Irene Donatoni στο eastjournal.net

μετάφραση - επεξεργασία: Α.Ν.

Συνάντηση της Ευρωπαϊκής «ακροδεξιάς» στο Κίεβο. 

Συνέντευξη για την οργάνωση ενός κοινού κοινωνικοπολιτικού σχεδίου

Στα μέσα Δεκεμβρίου, για τρεις ημέρες, το Κίεβο είδε περισσότερα από 1.200 άτομα ντυμένα στα μαύρα γύρω από τους δρόμους. Πολλοί οι τόποι προέλευσης: Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Πολωνία, Βέλγιο. Κάποιοι ακόμα και από την Ιταλία (Σημ.Μετ. συμμετείχε και αντιπροσωπεία Αυτόνομων Εθνικοσοσιαλιστών από την Ελλάδα). Διάφορες δραστηριότητες έλαβαν χώρα: εκπομπή ενός μουσικού βίντεο, συναυλίες "Black Metal" της Militant Black Metal με έξι συγκροτήματα στη σειρά και μια σειρά διαλέξεων. Η East Journal ακολούθησε ολόκληρο το γεγονός και μπόρεσε να πάρει συνέντευξη από τον διοργανωτή και τον υπεύθυνο επικοινωνίας, ο οποίος όμως δεν ασχολείται μόνο με το Black Metal, αλλά και με την πολιτική και την στρατιωτική διοίκηση.

Ο Alexey, τραγουδιστής των Moloth (M8L8TH), συνδέεται στενά με το τάγμα της AZOV, και οργανώνει, στην πραγματικότητα τα εκπαιδευτικά σεμινάρια για το τάγμα, που λαμβάνουν χώρα στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. H Olena ολοκληρώνει το διδακτορικό της στην φιλοσοφία με διατριβή στον Ernst Junger, ενώ απασχολείται ως διεθνής γραμματέας του Εθνικού Τμήματος του κόμματος (Nacionalni Korpus). Θα συναντήσετε σε κοντινή απόσταση με τα πόδια από την πλατεία Ανεξαρτησίας (Maidan Nezalezhnosti) στην καρδιά του Κίεβου, το λεγόμενο «Σπίτι των Κοζάκων» (Kozatsky Dim), ένα αθλητικό και πολιτιστικό κέντρο της «ακροδεξιάς», που τρέχουν οι ίδιοι. Μαζί τους έχουμε ορίσει τα βασικά κοινωνικοπολιτικά θέματα που συζητήθηκαν στις διασκέψεις και τις συναντήσεις εκείνων των ημερών. 

Στην πρώτη θέση ο ορισμός και η υλοποίηση του λεγόμενου «τρίτου δρόμου», ή μιας ιδέας περισσότερο μακρινής από τα σημεία του καπιταλισμού παρά από εκείνα του κομμουνισμού, του οποίου τα κεντρικά σημεία θα είναι η διατήρηση των παραδόσεων και των εθνών και η επιστροφή στη γη και την γεωργική εργασία.

Δεύτερον, η υποστήριξη έργων διεθνούς εμβέλειας, όπως το Intermarium (η επιθυμητή ένωση των κρατών της Κεντρικής Ευρώπης μεταξύ της Βαλτικής Θάλασσας και της Μαύρης Θάλασσας για την προάσπιση των κοινών συμφερόντων, τόσο οικονομικών όσο και στρατιωτικών) και της Paneuropa (πρόταση για μια ευρωπαϊκή ολοκλήρωση) εναλλακτική στην Ευρωπαϊκή Ένωση, που επικεντρώνεται στην υπεράσπιση της κυριαρχίας και των εθνικών συμφερόντων των μελών της έναντι γεγονότων που θεωρούνται απειλή, όπως οι μεταναστευτικές ροές και οι αγώνες μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Ρωσίας για τη διατήρηση του καθεστώτος των υπερδυνάμεων.

Πώς ιδρύθηκε αυτό το "Σπίτι των Κοζάκων" και γιατί αισθανθήκατε την ανάγκη να το δημιουργήσετε;

Α: Αυτό είναι ένα πραγματικά μοναδικό μέρος. Εδώ έχουμε ένα γυμναστήριο, το κατάστημα Militant Zone (για την εμπορευματοποίηση των νεοσύστατων ομάδων του φεστιβάλ, Asgardsrei), έναν καλλιτέχνη για τατουάζ και τον λογοτεχνικό σύλλογο Plomin. Η λέσχη είναι απαραίτητη, με τη βιβλιοθήκη της και τη δυνατότητα διοργάνωσης εβδομαδιαίων σεμιναρίων με διάφορους ειδικούς και κινηματογραφικές προβολές. Είμαστε εμπνευσμένοι από την Casa Pound για τη δημιουργία ενός κέντρου αφιερωμένου όχι μόνο στην πολιτική δραστηριότητα αλλά και στην τέχνη και τις πνευματικές δραστηριότητες. Είμαι ευτυχής να πω ότι είμαι ο αρχηγός αυτού του έργου. Αυτό το κτίριο χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της επανάστασης του Maidan για να θεραπεύσει τους τραυματίες και να αποθηκεύσει τα αποθέματα τροφίμων. Στη συνέχεια, μετά την επανάσταση, έγινε ο τόπος όπου εμφανίστηκαν οι λεγόμενοι "μαύροι άνδρες" (τα πρώτα μέλη της στρατιωτικής εκπαίδευσης των εθελοντών της Azov).

Υπάρχουν επομένως συνδέσεις μεταξύ σας και των ουκρανικών στρατιωτικών και πολιτικών οργανώσεων που θεωρούνται ότι βρίσκονται στην ακροδεξιά;

Α: Ναι, αλλά κάτι άλλαξε μετά τον όρκο των "μαύρων ανδρών" που έλαβε χώρα στην αυλή αυτού του κτιρίου. Εν τω μεταξύ, η AZOV έγινε τάγμα της Εθνικής Φρουράς (εντάσσεται στο Υπουργείο Εσωτερικών). Στη συνέχεια, η πολιτική μας έκφραση, το Εθνικό Τμήμα, έχει αυξηθεί τόσο πολύ που πρέπει να μεταφερθεί σε άλλο κτίριο. Το Κοζάκικο Σώμα παρέμεινε το κέντρο των πολιτιστικών έργων. Είναι προφανές ότι οι άνθρωποι μπορούν να εγκαταλείψουν την AZOV και να γίνουν μέλη του Εθνικού Τμήματος, ίσως να ασχολούνται με το πολιτιστικό μέτωπο, όπως και ο Yevgeniy. Ήταν από τα πρώτα είκοσι μέλη που συγκεντρώθηκαν για να σχηματίσουν την AZOV σε αυτή την αυλή. Στη συνέχεια συμμετείχε σε όλες τις κρίσιμες στιγμές του πολέμου, όπως στο Ilovaisk. Μεταφέρθηκε στη Μαριούπολη. Αλλά όταν τα πράγματα άρχισαν να ηρεμούν αποφάσισε να έρθει στο Κίεβο για να διαχειριστεί τoν Plomin.

O: Περιττό να πούμε ότι όλοι στην αρχή ανήκαμε στον Δεξιό Τομέα. Ήμουν εκεί επειδή από την αρχή συνειδητοποίησα ότι η οργάνωση στερούνταν επικοινωνίας στα αγγλικά. Έτσι πήγα στον Dmytro Yarosh (σημείωση συντάκτη: Ουκρανός βουλευτής, πρώην επικεφαλής του Δεξιού Τομέα) κατά την κατάληψη του Ξενοδοχείου Dnipro και του είπα ότι έπρεπε να κάνουμε κάτι, διότι ο διεθνής Τύπος μας παρουσίαζε ως «νεοναζί» και δεν ήταν αλήθεια . Από εκεί αναπτύξαμε τη γραπτή και κοινωνική μας παρασκευή μέσων, προσπαθώντας να αντισταθούμε στην προπαγάνδα του Κρεμλίνου. Ο Δεξιός Τομέας ήταν μια ομπρέλα για όλους τους άλλους οργανισμούς. Μεταξύ των άλλων υπήρξαν εμείς και οι Ουκρανοί Πατριώτες (Patriot Ukrainy, τότε μια παραστρατιωτική ομάδα που συνδεόταν με το πολιτικό κόμμα Svoboda). Μαζί καταφέραμε να έχουμε κάποια αποτελέσματα με το Maidan, όπως η απελευθέρωση των πολιτικών κρατουμένων του καθεστώτος Yanukovich, συμπεριλαμβανομένων του ηγέτη μας Andrey Biletsky. Αλλά όταν ο Yarosh αποφάσισε να μην ασκήσει περαιτέρω τον ρόλο του στην υπεράσπιση της ιδέας μας της «τρίτης θέσης», προτιμώντας να βοηθήσει το Υπουργείο Άμυνας της Ουκρανίας, κατά μία έννοια κέρδισε χρήματα μετά την επανάσταση και πρόδωσε τις ελπίδες πολλών ψηφοφόρων, έτσι οι διάφορες ομάδες δεν θα μπορούσαν πλέον να είναι μαζί.

Επιπλέον, στον Δεξιό Τομέα δεν υπάρχουν πάντα πραγματικές οργανωτικές βάσεις και διεθνής προοπτική. Υπάρχουν πολλοί καλοί πατριώτες ακόμα στον Δεξιό Τομέα, ακόμη και καλοί στρατιωτικοί, αλλά εκτός από κάποια υποστήριξη από τους Ουκρανούς της διασποράς στον Καναδά δεν μπορούμε να υπολογίζουμε σε στήριξη του κράτους, από όπλα, πυροβολικό και ακόμη και φάρμακα που παρέχονται από μια δομή λιγότερο ασταθή. Αντίθετα, η Azov είναι πιο αποτελεσματική, αν και πολλοί την επικρίνουν για συνεργασία με την κυβέρνηση. Προσωπικά βρίσκομαι στην πλευρά του Biletsky, με τον οποίο μοιράζομαι και την ιδεολογική γραμμή.

Κατά τη διάρκεια των διασκέψεων που πραγματοποιήσατε αυτές τις μέρες μπόρεσα να αποκτήσω μια ιδέα για την ιδεολογία σας: η αποστολή σας θα ήταν να πολεμήσετε δύο σύγχρονους «τιτάνες», δηλαδή τον καπιταλισμό και τον ρωσικό ιμπεριαλισμό. Είναι έτσι; Ποιες ιδέες χαρακτηρίζουν το έργο σας;

Ο: Προσωπικά θα ήθελα να ενώσω τον φιλοσοφικό-ακαδημαϊκό κόσμο και τον πολιτικό κόσμο, στην πραγματικότητα, αν κάποιος με ρωτούσε τι κάνω στη ζωή μου θα μπορούσα να απαντήσω διαβούλευση με την επανάσταση. Ενδιαφέρομαι να προωθήσω την αναγέννηση της Δύσης και της Jüngerian ιδέας της Paneuropa τόσο σε θεωρητικό όσο και πρακτικό τρόπο. Και η θεωρητική βάση μας οδηγεί στην ίδια αναζήτηση μιας τρίτης πολιτικής και οικονομικής διαδρομής για την Ουκρανία, η οποία χωρίζεται μεταξύ της Δύσης και της Ρωσίας. Αυτός είναι ένας τρίτος τρόπος που θα προταθεί στην ίδια την Ευρωπαϊκή Ένωση, έξω από τα υπάρχοντα καπιταλιστικά και ιμπεριαλιστικά μοντέλα.

Α: Είμαι Ρώσος. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ρωσία και μιλούσα ρωσικά. Παρόλο που αγωνίζομαι κατά της Ρωσίας (από την οποία είχε δραπετεύσει πριν από τον πόλεμο για να αποφύγει την καταδίκη των πολιτικών του ιδεών), αυτό για το οποίο αγωνίζομαι δεν είναι η εθνοτική μου ταυτότητα ή η προσωπική μου αντίληψη. Αντί αυτού πάντοτε έχω ενδιαφερθεί για πράξεις και ιδέες μεγαλύτερες από την τύχη ενός ατόμου, γι' αυτό δεν θέλω μια μικρή ζωή μέσα στην καθημερινή ασφάλεια. Κάνοντας αυτό που κάνω, αισθάνομαι σαν ένας ήρωας: διοργανώνω αυτά τα φεστιβάλ, ως καλλιτέχνης και πολεμώ με την Azov. Κάνοντας όλα αυτά είναι μέρος του ευρωπαϊκού συμβιβασμού, ο οποίος στοχεύει στην απελευθέρωση της Ευρώπης από την τρέχουσα κατάσταση ηθικής και οικονομικής υποβάθμισης. Και σε αυτή την Ευρώπη που πρέπει να ξυπνήσω, συμπεριλαμβάνω και τη Ρωσία: είναι μια ευρωπαϊκή χώρα, παρά το σοβιετικό παρελθόν της. Και αυτή η ιδεολογία λαμβάνει χώρα εδώ και τώρα. Στην Ουκρανία.

Γιατί στην Ουκρανία; Πιστεύετε ότι η ουκρανική κοινωνία υποστηρίζει την ιδέα σας;

Α: Η Ουκρανία είναι σήμερα ο μόνος τόπος όπου οι δυνάμεις της «ακροδεξιάς» έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν. Στη συνέχεια, θα δημιουργήσουν μια εξουσία βασισμένη στην κοινωνία των πολιτών. Τους βλέπω να είναι έτοιμοι, επειδή βιώνουν τον πόλεμο, ένα γεγονός που απειλεί τους ανθρώπους. Μπορεί να ακούγεται λίγο «ιδεαλιστικό», αλλά νομίζω ότι αυτοί και αυτό το κίνημα μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα ολόκληρης της Ευρώπης.

O: Μέχρι ένα συγκεκριμένο σημείο. Δυστυχώς, πολλοί άνθρωποι εξακολουθούν να έχουν μια μετασοβιετική νοοτροπία: δεν πιστεύουν στην πολιτική και ότι θέλουν είναι ρεαλιστικές σκέψεις. Φυσικά, το Maidan είναι εκπληκτικό στον κόσμο, δείχνοντας σε όλους ότι υπάρχουν πολλοί ενεργοί πολίτες στην Ουκρανία. Αλλά κινδυνεύουμε να επιστρέψουμε στο προ-Majdan κράτος. Συνεπώς, πρέπει να γίνουν ακόμη πολλά για να αυξηθεί το πνευματικό και πολιτικό δυναμικό στην ουκρανική κοινωνία των πολιτών, μια δυνατότητα που έχουμε χάσει με την οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1990, τόσο με τη μετανάστευση όσο και με τις χαμηλές επενδύσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα.

Αλλά η δική σας προσπάθεια δεν αποτελεί δέσμευση που αφορά μόνο την Ουκρανία. Είναι δικό σας ένα διεθνές σχέδιο;

Ο: Όπως αναφέρει ο φιλόσοφος Alexander Dugin, είμαστε υπέρ ενός πολυπολικού κόσμου, ακόμα και αν δεν θα είναι η Μόσχα ένα γεωπολιτικό κέντρο. Στην ιδέα μας το Κίεβο θα μπορούσε να είναι το στρατιωτικό κέντρο μιας μελλοντικής πανευρωπαϊκής πραγματικότητας με βάση την αρχή της ταυτότητας), ίσως σε συνεργασία με άλλες χώρες: για παράδειγμα η Πολωνία για τον οικονομικό παράγοντα, η Ουγγαρία για την πολιτική. Μέσω αυτών των μονάδων μπορούμε να αναπτύξουμε υπερεθνικά πολιτικά ιδρύματα και πανεπιστήμια, αυξάνοντας το επίπεδο ανάπτυξης κάθε εμπλεκόμενης χώρας. Ονομάζουμε αυτά τα διεθνή έργα Intermarium και Paneuropa. Για αυτό, συνεργαζόμαστε με πολλές ομάδες και «ακροδεξιά» κινήματα σε όλη την Ευρώπη, όπως η GUD (Γαλλία), Wotan Jugend (Ρωσία) και Generacija Obnove (Κροατία).

Για να είμαστε πιο αποτελεσματικοί, πρέπει να βελτιώσουμε την εσωτερική και εξωτερική επικοινωνία μας, ειδικά στο διαδίκτυο και μέσω των κοινωνικών μέσων, οι εμπειρογνώμονες για τα βίντεο και γραφικά μας είναι ήδη οι καλύτεροι, αλλά πρέπει να αναπτυχθεί το δίκτυο «Reconquista», στο οποίο θα μπορούν να ενημερωθούν οι συμμετέχοντες για το τι συμβαίνει σε άλλες χώρες. Έτσι μπορούμε, για παράδειγμα, να γνωρίσουμε μια εκδήλωση που οργανώθηκε στην Ιταλία και να έρθουμε να την υποστηρίξουμε.

Συμπέρασμα: λίγοι, αλλά οργανωμένοι

Η ίδια συναυλία που διοργανώθηκε στο Κίεβο ήταν μια ευκαιρία να ενισχυθεί μια πραγματικότητα που είχε προκύψει ήδη από την πρώτη διοργάνωση το 2016. Μέσα σε ένα χρόνο, οι συνεργασίες έχουν ενταθεί και οι θεατές έχουν αυξηθεί. Πρόκειται για μια σύνθετη πραγματικότητα, που διαμορφώνεται όχι μόνο από μια μάζα των ανθρώπων κουνώντας σημαίες με τη σβάστικα ή ουρλιάζοντας «Sieg Heil» σηκώνοντας το δεξί χέρι τους μπροστά από τα αγαπημένα τους συγκροτήματα. Υπάρχουν εκείνοι που συναντιούνται για να καθορίσουν τα επόμενα βήματα των έργων που μας εξήγησαν ο Alexey και η Olena. Πρόκειται για έργα που μεταφράζονται σε συγκεκριμένες ενέργειες όπως την πρώτη ημέρα των διοργανωτών του φεστιβάλ που είχαν συλλέξει υπογραφές για τις «καλοκαιρινές αθλητικές και πολιτιστικές δραστηριότητες» που θα πραγματοποιηθούν στην ανατολική Ουκρανία, με ανοικτή εκπαίδευση σε όλους όσους θέλουν να σταματήσει η κατάπτωση της Ευρώπης. Είναι κατά των μεταναστών, κατά της αμερικανικής παρέμβασης ή του ρωσικού κολοσσού, σύμφωνα με τα συμφέροντα τους ή τους φόβους τους.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα που η Ουκρανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση θα πρέπει να γνωρίζει αντί να συνεχίζουν να τρέχουν μακριά από αυτή, επειδή έχει αναπτυχθεί από την έλλειψη πολιτικής και διοικητικής απαντήσεως στα κοινωνικά προβλήματα που οι άνθρωποι βιώνουν στην καθημερινή τους ζωή, από την περιθωριοποίηση έως την έλλειψη προοπτικής. Δεν είναι πολλοί σε αριθμό και η πολιτική τους βαρύτητα είναι μικρή αυτή την εποχή, αλλά σίγουρα είναι πεπεισμένοι και έχουν κίνητρα, καλά οργανωμένοι και εξοπλισμένοι με τις τεχνικές και επαγγελματικές δεξιότητες. Επί του παρόντος, λίγοι Ευρωπαίοι είναι πεπεισμένοι για το τι λένε αυτά τα κινήματα. Μερικοί Ουκρανοί και λίγοι black metallers. Πράγματι, δεν αμφισβητείτε το γεγονός ότι η ρωσική προπαγάνδα τους δίνει υπερβολικό βάρος, με στόχο τη δυσφήμιση της ΕΕ και της Ουκρανίας στο σύνολο της. Αλλά η Ευρωπαϊκή και η Ουκρανική κοινωνία των πολιτών πρέπει να γνωρίζουν καλύτερα ότι είναι ακόμα ένα μέρος τους, ειδικά αν σκοπεύουν να είναι απολύτως αποστασιοποιημένοι και να σταματήσουν την ελκυστικότητα και την αποτελεσματικότητα τους.

Βιβλιοπαρουσίαση: "Το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης στα μυστήρια του Μίθρα"

Το μονοπάτι της αυτοπραγμάτωσης 

στα Μυστήρια του Μίθρα
Ιούλιος Έβολα

Εκδόσεις: Λυκώρεια
09/2015
Σελίδες: 52

Τα Μιθραϊκά Μυστήρια γνώρισαν μεγάλη άνθιση στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία περίπου από τον 1ο έως τον 4ο αι μ.Χ. Το όνομα του θεού Μίθρα (Μίτρα στην αρχική ινδο-ιρανική του εκδοχή), συνεδέθη με μία νέα μορφική έκφραση. Συγγραφείς της περιόδου της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, αναφέρονται σε αυτή την μυστηριακή θρησκεία ως Μυστήρια του Μίθρα ή Περσικά Μυστήρια, ενώ οι σύγχρονοι ιστορικοί την αποκαλούν Ρωμαϊκό Μιθραϊσμό. 

Με επίκεντρο την Ρώμη, ο Μιθραϊσμός μετέδιδε εσωτερικά πανάρχαιες ιερές παραδόσεις, ενώ διαδόθηκε ιδιαίτερα στους στρατιώτες των ρωμαϊκών Λεγεώνων. Με ένα σύστημα επτά βαθμών μύησης, τελετές, γεύματα, εορτές και μία ανεπτυγμένη συντροφικότητα, οι "συνδέξιοι" είχαν τις συναθροίσεις τους στα Μιθραία. Πολλοί τέτοιοι υπόγειοι ναοί έχουν βρεθεί στην Ρώμη.

Μέσα από αυτά τα τρία δοκίμια, ο Βαρώνος Giulio Cesare Andrea Evola, ένας από τους σπουδαιότερους φιλοσόφους του 20ού αιώνα, ερμηνεύει σε μεγάλο βάθος την λατρεία που ανταγωνίστηκε τον Χριστιανισμό για την πνευματική υπεροχή στην Δύση, τα διάφορα σύμβολα, τα οποία δίνουν ζωή στον μύθο του Μίθρα και τέλος, εξετάζει την προσπάθεια του Αυτοκράτορα Ιουλιανού να επανορθώσει το ηλιακό και ιερό ιδεώδες της Αυτοκρατορίας. 

http://lycoreia.blogspot.gr/

για να το παραγγείλετε στον σύνδεσμο εδώ

Από την συμμετοχή του Κύκλου Ιδεάπολις στο συλλαλητήριο για τη Μακεδονία

για περισσότερα εδώ

Βιβλιοπαρουσίαση: Orientamenti - Προσανατολισμοί του Ιούλιου Έβολα (εκδόσεις Λόγχη)

Orientamenti - Julius Evola

Εκδόσεις: Λόγχη

05/2011
Μετάφραση: Κίτσιος Κωνσταντίνος
Σελίδες: 103

Λένε πως κάθε βιβλίο έχει την δική του μοναδική ιστορία. Πόσο μάλλον όταν αυτό έχει γραφεί από τον Ιταλό φιλόσοφο Ιούλιο Έβολα, μια ξεχωριστή φυσιογνωμία του ανταγωνιστικού προς το σύστημα χώρου. Ακόμη περισσότερο σημασία έχει το γεγονός ότι το συγκεκριμένο βιβλίο αποτελεί την πρώτη βιβλιογραφική παρουσία του συγγραφέα στην μετά το 1945 εποχή. Και απετέλεσε, ενώ ίσως για κάποιους αποτελεί ακόμα, ένα κείμενο που άλλαξε ριζικά την σκέψη, το ύφος, την κουλτούρα αλλά και την διαδρομή της πέρας της δεξιάς παράταξης. Ένα κείμενο που πραγματικά αποτέλεσε καμπή στην ιστορία των ιδεών του χώρου, όχι μόνο στην Ιταλία, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο.

Ο Έβολα και όσοι εμπνεύστηκαν και συνεχίζουν να εμπνέονται από αυτόν, ήταν πραγματικά αυτοί που διέρρηξαν την παράδοση μεταξύ των προ του πολέμου εθνικών κινημάτων, τα οποία είχαν έναν χαρακτήρα κυρίως εθνικό και κοινωνικό και προσέδωσαν σε αυτό που σωστά ή λάθος ονομάζεται νεοφασισμός μία διάσταση η οποία βρίσκεται πέρα από αυτές τις δύο έννοιες. Tο Orientamenti (Προσανατολισμοί) εκδόθηκε το 1951 και αποτέλεσε ένα από τα “ιερά κείμενα” της νεοφασιστικής νεολαίας.  Γι’ αυτό το δοκίμιο ο Έβολα κατηγορήθηκε για προτροπή της νεολαίας προς επαναστατικές και “τρομοκρατικές” κατά του αστικού  καθεστώτος πράξεις, συνελήφθη και  παρέμεινε προφυλακισμένος επί εξάμηνο πριν συρθεί σε δίκη. Ας μην ξεχνάμε ότι επρόκειτο για το μεταπολεμικό αστικό καθεστώς της Ιταλίας με δημοκρατικές διαδικασίες επιβληθείσες από τους νικητές…  

Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου ξεκίνησε η δίκη. Στην απολογία του ο Έβολα, είπε τα εξής:  «Eγώ υπερασπίστηκα και υπερασπίζομαι τις “Φασιστικές” ιδέες. Όχι στο κατά πόσον είναι φασιστικές αλλά στο μέτρο κατά το οποίον επαναποδέχονται μια παράδοση  ανώτερη και προϋπάρχουσα του φασισμού, καθόσον ανήκουν στην ιεραρχική κληρονομιά, την αριστοκρατική  και παραδοσιακή του Κράτους έννοιας που έχει παγκόσμιο χαρακτήρα και που διατηρήθηκε  στην Ευρώπη μέχρι την Γαλλική επανάσταση» 

για να το παραγγείλετε στον σύνδεσμο εδώ