Συνέντευξη με τον Συναγωνιστή Δημήτρη από το Νορδικό Κίνημα Αντίστασης

ΜΚ: Καλησπέρα Δημήτρη.

ΔΤ: Καλησπέρα.

ΜΚ: Κατ αρχήν πες μας λίγα λόγια για την πορεία σου στον εθνικιστικό χώρο και πως βρέθηκες στην μακρινή Ισλανδία;

ΔΤ: Με την πολιτική ασχολούμαι από 15 ετών, τότε που ακόμα το ίντερνετ δεν ενδείκνυται για προπαγάνδα. Κάπου τότε στα τέλη της δεκαετίας του 1990 με αρχές του 2000 η διακίνηση προπαγανδιστικού υλικού γινόταν ταχυδρομικώς ή χέρι με χέρι. Εποχές που σίγουρα θυμάσαι κι εσύ, μιας και τότε μεταξύ μας ανταλλάσσαμε ταχυδρομικώς προπαγανδιστικό υλικό (πληροφοριακά: Έχω ακόμα το CD μουσικής με RAC τραγούδια που μοιράζατε στα σχολεία).

Ως αρθρογράφος, blogger και ακτιβιστής στον αυτόνομο εθνικιστικό χώρο, πέρασα και κάποιο χρονικό διάστημα από το ΑΡΜΑ. Και ένα πρωινό του Φεβρουαρίου του 2014, έχοντας σιχαθεί τους πάντες και τα πάντα, έκλεισα αεροπορικό εισιτήριο χωρίς επιστροφή για την Ισλανδία και αυτοεξορίστηκα εκεί. Δηλώνω αυτοεξόριστος διότι δεν πήγα ως οικονομικός μετανάστης, αφού και δουλειά είχα στην Ελλάδα (έστω ως ανασφάλιστος με 600 ευρώ) και δικό μου σπίτι. Πήγα στην Ισλανδία με σκοπό να εξελιχθώ ως άτομο, κάτι το οποίο η νεοελλαδίτικη παρακμή δεν μου επέτρεπε. Και ο σκοπός επετεύχθη, αφού μέσα σε λιγότερο από 6 χρόνια σπούδασα, έκανα οικογένεια, έχτισα επαγγελματική καριέρα και αγόρασα σπίτι, κάτι που στην Ελλάδα δεν μπορούσα ούτε καν να ονειρευτώ

ΜΚ: Εκεί συνάντησες άλλους συναγωνιστές; Πώς δημιουργήθηκε το Κίνημα;

ΔΤ: Οι μοναδικές μου επαφές με συναγωνιστές ήταν κάποιοι εν κρυπτώ Ε/Σ που έγραφαν στο Stromfront. 4 άτομα όλοι κι όλοι, χωρίς καμία δράση και πείρα, προσπαθώντας να κρύψουν τις ιδέες τους από την Liberal μικρή κοινωνία της Ισλανδίας. Η Ισλανδία από το 1944 που διαλύθηκε το τοπικό Ε/Σ Κόμμα, δεν είχε κανένα κίνημα. Έχοντας λοιπόν κάποια πείρα στο οργανωτικό κομμάτι τούς κινητοποίησα, τυπώσαμε αυτοκόλλητα, αναρτήσαμε πανό σε γέφυρες, και γενικώς αρχίσαμε να περνάμε μηνύματα αλλά χωρίς κάποια υπογραφή. Μέχρι που μέσω του ΑΡΜΑτος έμαθε το Νορδικό Κίνημα Αντίστασης στη Σουηδία ότι βρίσκομαι στην Ισλανδία και είμαι σε θέση να τρέξω ένα Ισλανδικό παράρτημα του Κινήματος. Ήταν 2016, και τότε το Νορδικό Κίνημα Αντίστασης είχε παραρτήματα στη Σουηδία (το κεντρικό), στη Νορβηγία και τη Φινλανδία. Το Ισλανδικό παράρτημα ήταν το τέταρτο, και σήμερα έχουμε ακόμα ένα στη Δανία.

ΜΚ: Βλέπεις διαφορές στη νοοτροπία των Σκανδιναβών συναγωνιστών με αυτή των Ελλήνων;

ΔΤ: Η μέρα με τη νύχτα. Κατ αρχήν στο οργανωτικό κομμάτι είναι άπαιχτοι. Η παρουσίαση του Κινήματος γίνεται με επαγγελματισμό που θυμίζει μεγάλη εταιρία, η στρατολόγηση νέων μελών γίνεται με συγκεκριμένο τρόπο, η ιεραρχία είναι διακριτή και ακολουθείται με πειθαρχία, και γενικώς με άφησαν έκπληκτο με την σοβαρότητά τους. Ακόμα και σε προσωπικό επίπεδο, οι συναγωνιστές του Νορδικού Κινήματος δεν έχουν καμία σχέση με τους τυπικούς Σκανδιναβούς. Δεν διστάζουν να θυσιάσουν την επαγγελματική τους καριέρα, να φυλακιστούν και να στιγματιστούν κοινωνικά για τις Ιδέες τους. Ιδέες που στην κομμουνιστική Σουηδία είναι επικίνδυνο να τις έχεις. Όποτε πηγαίνω εκεί για κάποια εκδήλωση, η αστυνομία συνεχώς μάς κάνει τη ζωή δύσκολη, μάς παρακολουθούν σε κάθε βήμα, μέχρι και ελικόπτερο επιστρατεύουν να παρακολουθεί το κομβόι αυτοκινήτων όταν τυχαίνει να μεταβαίνουμε μαζικά εκτός Στοκχόλμης. Μιλάμε για Οργουελικές καταστάσεις.

Μία άλλη χαοτική διαφορά ανάμεσα σε Σκανδιναβούς και Έλληνες, είναι ότι οι Σκανδιναβοί είναι συνειδητοποιημένοι για τον σκοπό του Αγώνα και δεν αναλώνονται σε ανούσιες διαμάχες και διχαστικές κόντρες. Αυτό το θέατρο σκιών που λαμβάνει χώρα στην Ελλάδα ανάμεσα σε Χριστιανούς-Παγανιστές, Μεταξικούς-Εθνικοσοσιαλιστές, νορδικιστές-μεντιτεραντιστές, μπουζουκόβιους-μεταλάδες και γενικώς οποιαδήποτε παιδιάστικη διαμάχη έρθει στο προσκήνιο επειδή κάποιος παρανοϊκός δεν έχει τι να κάνει, στην Σκανδιναβία δεν υπάρχει. Από το 1997 που ιδρύθηκε το Κίνημα στη Σουηδία, μόνο μία φορά υπήρξε διάσταση απόψεων σχετικά με το αν το Κίνημα πρέπει να είναι ανοιχτό στις μάζες ή να παραμείνει ιδεολογικά συμπαγές έχοντας μόνο ακτιβιστές στον πυρήνα του. Και βεβαίως, αυτή η διαφωνία λύθηκε με ωριμότητα και επιχειρήματα και από τις δύο πλευρές, όπως δηλαδή αρμόζει σε πραγματικούς ιδεολόγους και ενήλικα άτομα.

ΜΚ: Πού πιστεύεις οφείλεται αυτός ο διχασμός στην Ελλάδα;

ΔΤ: Στο γεγονός ότι ο εθνικισμός στην Ελλάδα ήταν πάντοτε οπορτουνιστικός. Αυτοί που γαλουχήθηκαν με τις αξίες του Ε/Σ απομονώνονται βλέποντας την σαπίλα που επικρατεί στον χώρο, και δίνεται η ευκαιρία σε αρουραίους να τρυπώσουν και να γίνουν ιδεολογικοί καθοδηγητές και ινστρούχτορες. Αν κάποιος ξένος δει πόσες εφημερίδες, περιοδικά, εκδοτικούς οίκους και ιστολόγια εθνικιστικού περιεχομένου έχουμε στην Ελλάδα, θα νομίζει ότι τα εθνικιστικά κόμματα στις εκλογές παίρνουν ποσοστά τουλάχιστον 70%. Μην πω για τα κόμματα και τις γκρούπες που ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια. Και το 99% αυτών χωρίς κάποια σαφή ιδεολογική ταυτότητα ... Υπάρχουν απλώς για να υπάρχουν και να διαιωνίζουν τις προαναφερθείσες ανούσιες κόντρες. Κάποτε θα πρέπει να απομονώσουμε αυτά τα σκουπίδια που λυμαίνονται τον χώρο, αν θέλουμε να πάμε μπροστά. Θα πρέπει οι ιδεολόγοι να μείνουν στην πολιτική, και οι επαγγελματίες οπορτουνιστές να γυρίσουν πίσω στα σκυλάδικα.

ΜΚ: Μιας που αναφέρθηκες στις κόντρες του «χώρου», πολλοί απορούν γιατί το Κίνημα λέγεται Νορδικό;

ΔΤ: Στην Ελλάδα η λέξη νορδικός-ή-ό είναι σχεδόν απαγορευμένη στον «χώρο» διότι παραπέμπει στη γνωστή διαμάχη νορδικιστών-μεντιτερανιστών. Να ενημερώσω λοιπόν τους ημιμαθείς ότι Νορδικές χώρες ονομάζονται στις Διεθνείς Σχέσεις αυτές οι χώρες που στην Ελλάδα αναφέρουμε ως Σκανδιναβικές. Απλώς επειδή η Σκανδιναβία είναι γεωγραφικός προσδιορισμός και αποκλείει χώρες με κοινή πολιτιστική καταγωγή (όπως πχ η Ισλανδία), χρησιμοποιείται ο όρος «Νορδικές». Το Νορδικό Συμβούλιο που περιλαμβάνει τελωνειακή ένωση αυτών των κρατών, είναι πολύ παλαιότερο της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Οπότε ο όρος «Νορδικός» στον υπόλοιπο πλανήτη λαμβάνεται με την πολιτική, γεωγραφική και πολιτισμική του έννοια, σε αντίθεση με την Ελλάδα όπου όλοι έγιναν γενετιστές και θεωρούν ότι ως «νορδικός» χαρακτηρίζει αποκλειστικά και μόνο έναν φυλετικό τύπο.

ΜΚ: Πίσω στα δικά σου λοιπόν. Ποια η πορεία του νέου κινήματος στην Ισλανδία και ποιος ο ρόλος σου στο Νορδικό Κίνημα Αντίστασης;

ΔΤ: Η Ισλανδία είναι μία χώρα 340.000 κατοίκων. Είναι σαν ένα μεγάλο χωριό, και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να είναι διστακτικός ο κόσμος να έρθει σε επαφή μαζί μας, τουλάχιστον κατά τα πρώτα βήματα του Κινήματος. Το καλοκαίρι που μας πέρασε όμως έγινε το μεγάλο μπαμ με την πρώτη μας ανοιχτή εκδήλωση όπου είχαμε την στήριξη συναγωνιστών από τις υπόλοιπες Νορδικές χώρες, οι οποίοι επισκέφτηκαν την Ισλανδία επ’ ευκαιρία της συνάντησης των μελών του κινήματος που φέτος την φιλοξενήσαμε στο νησί. Πλέον έχουμε αρκετές αιτήσεις μελών και το Κίνημα δείχνει να έχει μέλλον.

Η θέση μου στο Κίνημα ως Νο 2 σε εθνικό επίπεδο είναι τρομερά μεγάλη τιμή για εμένα. Για προφανείς λόγους δεν μπορούσε να είναι Αρχηγός ένας αλλοδαπός, αν και οι Σκανδιναβοί είναι πολύ αξιοκρατικοί σε αυτά και δεν θα είχαν πρόβλημα. Είμαι επίσης εκπρόσωπος της Ισλανδίας στο συμβούλιο των ηγετών των παραρτημάτων του Κινήματος που συνεδριάζει διαδικτυακά κάθε εβδομάδα, και ο μοναδικός μη Σκανδιναβός που έχει φτάσει σε αυτήν την θέση.

ΜΚ: Πρέπει να είσαι και ο μοναδικός ξένος που στελεχώνει σε τόσο υψηλά κλιμάκια κάποιο εθνικιστικό κίνημα.

ΔΤ: Αν και δεν το έχω ψάξει, δεν μου έρχεται κάτι ανάλογο στο μυαλό. Πιθανόν.

ΜΚ: Από το ΑΡΜΑ διαγράφηκες λόγω της συμμετοχής σου στις Ευρωεκλογές με τον συνδυασμό του Κολλάτου. Θέλεις να μας πεις κάτι σχετικά με αυτό;

ΔΤ: Όσο και αν περιμένουν πολλοί να μιλήσω αρνητικά για το ΑΡΜΑ, δεν θα το πράξω. Οι διεθνείς διασυνδέσεις του ΑΡΜΑτος μού άνοιξαν την πόρτα για να φτάσω εδώ που είμαι τώρα, και θα ήταν αχαριστία από μέρους μου να μην το επισημάνω. Όμως με την εξορία μου στην Ισλανδία ο κύκλος αυτός άρχισε να κλείνει. Το ΑΡΜΑ είναι και λειτουργεί ως Κοινότητα, όχι ως Κίνημα. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχουν πολλοί περιορισμοί στη λήψη αποφάσεων από τα κατώτερα μέλη. Όντας στο εξωτερικό και ακολουθώντας την δομή του ΑΡΜΑτος ένιωθα περιορισμένος, οπότε η συμμετοχή μου στις Ευρωεκλογές ήταν η αφορμή για ένα βελούδινο διαζύγιο. Στο Νορδικό Κίνημα Αντίστασης υπάρχουν σαφείς εντολές και κανονισμοί που εφόσον τηρούνται δεν χρειάζεται καμία έγκριση από κάποιον ανώτερο στην ιεραρχία, κάτι το οποίο με εκφράζει καλύτερα και μου δίνει περισσότερη ευελιξία.

Όσον αφορά την συμμετοχή μου στις Ευρωεκλογές με τον Δημήτρη Κολλάτο, έχω τοποθετηθεί πολλές φορές. Ήταν μία συμβολική κίνηση που έδειχνε πως υπάρχουν επιλογές για συνεργασία εκτός των στενών ορίων του «χώρου».  Αρκεί ένας κρυστάλλινος χαρακτήρας με αγνές προθέσεις, και έχεις έναν σύμμαχο πολύ πιο αξιόπιστο και αξιόλογο από τους διάφορους γυρολόγους που έχουν κατακλύσει τον «χώρο». Όταν εκεί έξω υπάρχουν προσωπικότητες σαν τον Κολλάτο, δεν υπάρχει λόγος να ψάχνουμε συνεργασίες με άτομα που έχουν βρώμικο παρελθόν ή που έχουν κάνει τον εθνικισμό επάγγελμα.

MK: Πόσο δύσκολο είναι για έναν Ε/Σ να ζει στην Σκανδιναβία;

ΔΤ: Απίστευτα δύσκολο. Τα ΜΜΕ στην Ισλανδία ασχολούνται συνεχώς με εμάς. Συναγωνιστές έχουν χάσει τη δουλειά τους, ενώ άλλοι δέχονται συνεχώς απειλές. Το παράρτημα του Κινήματος στη Φινλανδία έχει κηρυχθεί παράνομο, ενώ στη Νορβηγία οι συναγωνιστές ζουν υπό τη μόνιμη απειλή της επιμέλειας των παιδιών τους από το κράτος. Η χειρότερη όμως χώρα είναι η Σουηδία. Η προσωπική μου πείρα σε αυτήν την σοσιαλιστική χαβούζα του Ούλοφ Πάλμε έχει πολλές ιστορίες να διηγηθεί. Αν και ουδέποτε υπήρξα κάτοικος της Σουηδίας και την επισκέπτομαι μόνο για συμμετοχή σε εκδηλώσεις του Κινήματος, η εικόνα που έχω είναι αρκετή για να φανταστώ την κόλαση που βιώνουν οι συναγωνιστές εκεί. 

Όποτε βγαίνουμε για βόλτα οι αστυνομικοί μας παρακολουθούν, στις εκδηλώσεις προκαλούν, συλλαμβάνουν για ασήμαντη αφορμή, τα περιπολικά είναι μονίμως σταθμευμένα έξω από τα σπίτια των υψηλόβαθμων στελεχών και πολλές φορές ανάβουν τα φώτα πορείας μέσα στη νύχτα για να ενοχλήσουν τους ενοίκους, και διάφορες τέτοιες πρακτικές ψυχολογικού πολέμου. Και βεβαίως διορισμοί στο δημόσιο, στον στρατό ή σε οποιαδήποτε κρατικά ελεγχόμενη υπηρεσία είναι αδύνατη. Το ίδιο αδύνατη είναι και η έκδοση κυνηγετικής άδειας.Τα ψυχικά αποθέματα όμως των συναγωνιστών του Νορδικού Κινήματος Αντίστασης είναι τόσο μεγάλα που με έχουν αφήσει άφωνο. Δεν περίμενα να δω τέτοιο ηρωισμό σε Σκανδιναβούς, μιας και ο μέσος Σκανδιναβός είναι άκαπνος και ευνουχισμένος.

ΜΚ: Για το τέλος άφησα μία ερώτηση που δεν μπορούσα να μην την κάνω. Βλέπω συνεχώς σε αναρτήσεις σου στη Σελίδα σου στο Facebook αλλά και σε αρθρογραφία σου να εκφράζεις απόψεις εξαιρετικά «αιρετικές» και εκτός «γραμμής». Είναι κάποια τακτική που ακολουθείς; Θέλεις να περάσεις κάποιο μήνυμα; Τι ακριβώς πετυχαίνεις με αυτό;

ΔΤ: Ο χώρος μας έχει περιθωριοποιηθεί εδώ και δεκαετίες, και γι αυτό έχουμε μερίδιο ευθύνης κι εμείς οι ίδιοι. Πέραν του κυνηγιού μαγισσών που εξαπολύει το διεθνές κατεστημένο της νέας τάξης, εμείς οι ίδιοι φανήκαμε ανίκανοι των περιστάσεων. Υπό την συνεχή δικαιολογία των διωγμών (οι οποίοι όντως υφίστανται) βρήκαμε τον αποδιοπομπαίο τράγο και επιρρίπτουμε συνεχώς σε αυτόν τις ευθύνες για την αποτυχία μας. Δεν κοιτάμε που έχουμε δώσει βήμα στον κάθε άχρηστο. Δεν κοιτάμε που δώσαμε έδαφος στην κάθε Χολυγουντιανή υποκουλτούρα να γίνει μόδα στις τάξεις μας. 

Δεν μαθαίνουμε από τα λάθη του μιμητισμού μίας φθηνής απομιμήσεως της δεκαετίας του 1930... Γεμίσαμε φετιχιστές που έχουν ονειρώξεις με στολές και σύμβολα! Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα την στασιμότητας και την μη εξέλιξη. Οι ιδέες μας πέτυχαν στο παρελθόν διότι είχαν να επιδείξουν κάτι το καινούριο, κάτι το ρηξικέλευθο και πρωτοποριακό. Η αντιγραφή μίας πρωτοπορίας του 1930 δεν σε κάνει πρωτοποριακό στον 21ο αιώνα, αλλά κακέκτυπο και γραφικό.

Αυτό ακριβώς προσπαθώ να ξεπεράσω και μετά εκπλήξεως μου διαπιστώνω ότι με τον καιρό όλο και περισσότεροι μπαίνουν στο πνεύμα. Έχοντας ως βάση τον Φυλετισμό και τις Αξίες της Φυλής, οικοδομούμε μία νέα Ιδεολογία που συμβαδίζει περισσότερο με τις απαιτήσεις του 21ου αιώνος. Σήμερα για παράδειγμα οι ατομικές ελευθερίες είναι αδιαπραγμάτευτες και δεν μπορούμε να μιλάμε για ολοκληρωτισμό στον Δυτικό Κόσμο. Το κρατικιστικό μοντέλο του Γ’ Ρἀιχ λειτούργησε όταν η Γερμανία ήταν κατεστραμμένη, αλλά όταν ορθοπόδησε ο ίδιος ο Χίτλερ παραχώρησε περισσότερες ελευθερίες στον λαό. Διότι όταν δεν έχεις ούτε βρακί να φορέσεις, είναι πρόοδος να μοιράζονται πέντε άτομα ένα βρακί. Όταν όμως το βιοτικό επίπεδο έχει ήδη κάποια υποτυπώδη στάνταρ, δεν υπάρχει λόγος να επιβάλλεται σοσιαλισμός. Είναι ντροπή για την ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

Και βεβαίως τα παραπάνω βρίσκουν εφαρμογή και στην οικονομική ελευθερία. Ένα συγκεντρωτικό κράτος μπορεί εύκολα να αλλάξει χέρια και να παραχωρηθούν όλες οι δομές στον εχθρό. Αντίθετα, σε ένα μικρό κράτος με έμφαση στην ιδιωτική πρωτοβουλία, οι δυνατότητες του ατόμου θα αναδειχτούν περισσότερο και η ελευθερία του Έθνους θα διασφαλιστεί καλύτερα απ ότι σε ένα βαθύ κράτος.  Το ίδιο και οι δυνατότητες των ατόμων που πληρούν τα Φυλετικά κριτήρια που θέτουμε ως ιδανικά, θα αναδειχτούν μεγαλουργώντας με τις δικές τους δυνάμεις και όχι μέσω της επιβολής μίας μεροληπτικής πολιτικής. Έτσι θα αναδειχτεί κιόλας η απόδειξη της ορθότητας των Πιστεύω μας.

ΜΚ: Αν και διαφωνώ σε κάποια σημεία, είσαι ξεκάθαρος και σαφής. Θέλεις να προσθέσεις κάτι για το κλείσιμο της συνέντευξης;

ΔΤ: Η Ιδέα μας βασίζεται στις Αξίες της Φυλής και αυτήν οφείλουμε να υπηρετούμε. Οτιδήποτε υπηρετεί την Φυλή θα πρέπει να είναι αποδεκτό στους κύκλους μας. Δεν έχουμε την πολυτέλεια του διχασμού και δεν περισσεύει κανένας. Οι μοναδικοί που θα πρέπει να κρατήσουμε μακριά είναι όσοι διασπείρουν την διχόνοια με διχαστικό λόγο που δεν ωφελεί την Φυλή αλλά την οδηγεί ακόμη πιο κοντά στον αφανισμό. Αυτά τα άτομα λειτουργούν ως γιαχωβάδες που προωθούν την θρησκεία και τις ιδεοληψίες τους, και ακολουθούν ρουφιάνικες πρακτικές όπως το στεγνό δόσιμο στις προδοτικές κρατικές αρχές. Συνεργάτες του ψευδοκράτους που έμαθαν τις ΚΥΠατζήδικες τακτικές από τον Μιχαλολιάκο και τον Πλεύρη.

Θα πρέπει λοιπόν να δημιουργηθεί ένα Think Tank το οποίο θα ασχοληθεί με την στάση μας στα ζητήματα του αφορούν το παρόν και το μέλλον, διότι αυτό είναι το κομβικό σημείο στο οποίο χάσαμε το παιχνίδι. Όταν τα κινήματα στην Ευρώπη έχουν προτάσεις και λύσεις, στην Ελλάδα μαλώνουμε για το αν το τάδε ιστορικό πρόσωπο έπραξε σωστά ή το αν θα πρέπει να αποδείξει κάποιος την Ορθόδοξη πίστη του για να θεωρείται εθνικιστής. Αυτή η γελοιότητα μάς κρατάει πίσω και καταντήσαμε να είμαστε η μοναδική χώρα της Ευρώπης χωρίς Εθνικιστικό κόμμα στη Βουλή, ενώ θα έπρεπε να έχουμε την πιο έντονη παρουσία σε σχέση με οποιαδήποτε άλλη χώρα. Προσωπικά θα δηλώνω πάντοτε παρών σε οποιαδήποτε ενωτική κίνηση απαλλαγμένη από τα καρκινικά κύτταρα που ταλαιπωρούν τον πολύπαθο χώρο μας εδώ και δεκαετίες.