οι αγνοούμενοι βρίσκονται εν ζωή.
Δεν θα δεχτώ να θαφτούν ζωντανοί.
Κι αν εγώ χαθώ, η ψυχή μου από ψηλά
θα αγωνίζεται γι’ αυτούς».
Θεόφιλος Γεωργιάδης
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης μεγάλωσε σε μια οικογένεια που είχε άμεση σχέση με τον Ελληνισμό της Κύπρου. Ο πατέρας του Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης ήταν αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. του Στρατηγού Γρίβα και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο το 1963, κάτω από τις διαταγές των Ελλαδιτών αξιωματικών που γνώριζαν την φύση και την τακτική των εχθρών της ανατολής.
Ο Θεόφιλος είδε το φως του ήλιου στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Χαράλαμπου και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας.
Αμέσως μετά την αποφοίτηση του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32η Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθόδοξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στην Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης.
Μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Είναι εχθρός κάθε «δημοκρατικής» λύσης που δεν θέτει ως πρώτο ζήτημα την απελευθέρωση μέσω της ένοπλης αντιπαράθεσης και την ανεύρεση των αγνοουμένων. Εναντιώνεται σε κάθε συμφωνία που προωθεί ο σάπιος πολιτικός κόσμος προς όφελος της Τουρκίας.
Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού «Φωνή του Κουρδιστάν».
Η συμμετοχή του σε επιχειρήσεις ενάντια στο βαθύ τουρκικό κράτος τον φέρνει στο στόχαστρο των Τούρκων. Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης είχε ενημερώσει τις Κυπριακές αρχές για τις τηλεφωνικές απειλές που δεχόταν. Αυτό όμως που δεν τολμούσαν οι Τούρκοι, το έκανε ένας υποτακτικός με το ψευδώνυμο «όλμος» με εντολή της ΜΙΤ. Ο μάρτυρας του Ελληνισμού Εθνικιστής Θεόφιλος Γεωργιάδης έπεσε νεκρός στις 20 Μαρτίου του 1994 έξω από το σπίτι του στην Λεμεσό. Ο δολοφόνος τον πυροβόλησε εξ επαφής πέντε φορές με πιστόλι των 9 χιλιοστών. Ο Γεωργιάδης έδωσε μάχη και με τον θάνατο. Παρά τα σοβαρά τραύματα που είχε δεν πέθανε αμέσως αλλά μερικές ώρες αργότερα στο νοσοκομείο που είχε μεταφερθεί. Ο «όλμος» είχε το τέλος που έπρεπε. Βρέθηκε νεκρός σε ορεινή περιοχή της Λεμεσού. Την ίδια κατάληξη είχαν και οι δυο συνεργάτες του μέλη του υποκόσμου της νήσου αφού ανατινάχτηκαν στα αυτοκίνητα τους.
Η εκτέλεση
του Τούρκου διπλωμάτη στην Αθήνα Ομέρ Χαλούκ Σιπαχιόγλου - αρχηγός της ΜΙΤ στη
Ελλάδα - την 4η Ιουλίου του 1994 από την οργάνωση της «17 Νοέμβρη»
με τον Μήτσο Κουφοντίνα να κρατάει την σκανδάλη και να ρίχνει έξι σφαίρες, ήταν η «Νέμεσις»
που δεν προήλθε όπως θα έπρεπε από τους Εθνικιστές αλλά από τους πολιτικούς τους
αντιπάλους. Στην προκήρυξη της οργάνωσης που απέστειλαν στα ΜΜΕ υπέγραψαν ως «17
Νοέμβρη - Κομάντο Θεόφιλος Γεωργιάδης», θέλοντας να τιμήσουν την μνήμη του
Ελληνοκύπριου Καταδρομέα.
«Κι αφού εμείς στην Κύπρο δεν αξιωθήκαμε ν’
αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας, τουλάχιστον να βοηθήσουμε πρέπει εκείνους
που αγωνίζονται και για μας εναντίον του τουρκικού κράτους»
Σωστή προσέγγιση και γουστάρουμε το πάθημα του Τούρκου. Γουστάρουμε και τον εθνικοαπελευθερωτικο λόγο των βιβλίων του
ΑπάντησηΔιαγραφήΜήτσου. Αλλά να μην χαφτουμε και τις αφηγήσεις της αριστεράς. Ούτε να χάνουμε το δάσος βλέποντας το δέντρο. Ο Μήτσος και τα συντρόφια του κάποτε θα έπρεπε να μας πουν πως είχαν τόσες πληροφορίες για πρόσωπα και πράγματα τα οποία γνωρίζουν μόνο αστυνομικοί και μυστικές υπηρεσίες. Να μας πουν πως οργάνωναν παρακολουθήσεις και αντιπαρακολουθησεις, που έβρισκαν τον κατάλληλο επιχειρησιακο εξοπλισμό και άλλα πολλά. Δεν είναι δημοσιογράφοι να επικαλούνται κάποιο απόρρητο. Αφήστε που οι πρακτικές τους έχουν παλιώσει και δεν κινδυνεύουν με αποκάλυψη. Αν δεν απαντηθούν τέτοια ερωτήματα η υποψία ότι αποτελούσαν παρακρατικο μηχανισμό θα τους συντροφεύει εσαει. Επιπλέον είναι γνωστό ότι με κουρδικες ομάδες είχε σχέση το ελληνικό κράτος (ας θυμηθούμε την περίπτωση Καλλεντεριδη). Γιατί η δεκαεφτά Ν να μην τροφοδοτούνταν με πληροφορίες από αυτό;
Ηθικόν Δίδαγμα: Ας μείνει ο πολύπαθος εθνικιστικό χώρος μακριά από θέματα που περιλαμβάνουν άμεσα η έμμεσα εμπλοκή πρακτόρων. Όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να διατηρήσουν αυτό το προνόμιο για πάντα οι αντιφάδες.
Ανήκω στο αντίπαλο στρατόπεδο αλλά αναγνωρίζω το άλμα του "Μαύρου Κρίνου" στο κενό και κάνω κι εγώ άλλο ένα για να το συναντήσω εκεί μέσα από αυτό το σχόλιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ 17Ν στην προκήρυξή της για την εκτέλεση Σιπαχίογλου γράφει για τον Θ. Γεωργιάδη: "..σαν πραγματικός πατριώτης και διεθνιστής αγωνιστής θεωρούσε σαν στοιχειώδες καθήκον του να βοηθάει έμπρακτα πολιτικά και υλικά τον αγώνα του Κουρδικού λαού.."
Επίσης στην προκήρυξη για την εκτέλεση του ακόλουθου τύπου της τουρκικής πρεσβείας Τσετίν Γκιοργκού στις 7/10/1991 η 17Ν γράφει τα εξής επίκαιρα: "..η πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων από την εποχή της ΕΡΕ περνώντας από τη χούντα και μέχρι σήμερα, υπήρξε μια διαρκής παραίτηση και ενδοτικότητα, απέναντι στις -συνεχείς-συνεχώς κλιμακούμενες τουρκικές διεκδικήσεις, ένα διαρκές Μόναχο. Μόναχο μέσω του οποίου ο τουρκικός επεκτετατισμός, υποδαυλιζόμενος από τη Δύση, κατακτάει συνεχώς πιο προωθημένες θέσεις σε βάρος του ελληνισμού, χωρίς να χρειάζεται να ρίξει ούτε μια τουφεκιά. Μόναχο, για το οποίο τουλάχιστον για την περίοδο της ματαπολίτευσης μεγάλες ευθύνες δεν έχουν μόνο οι κυβερνήσεις αλλά και η βουλή, ο στρατός, ο τύπος και τα μεγάλα συγκροτήματά του, αφού στο βωμό του κέρδους, της "ησυχίας", των καλών σχέσεων με τους συμμάχους, του βολέματός τους ποιούν "την νήσσα", όντας πρόθυμοι να ξεπουλήσουν τα πάντα. Διαρκές Μόναχο οδήγησε τη χώρα στο σημερινό τραγικό αδιέξοδο. Στο να αντιμετωπίζει ανήμπορη και παράλυτη τις νέες κατακτήσεις και κλιμακούμενες διεκδικήσεις του τουρκικού επεκτατισμού. Την κατοχή του 1/3 της Κύπρου, τις διεκδικήσεις στο Αιγαίο, την υφαλοκρηπίδα, τον εναέριο χώρο, τη Θράκη τα Δωδεκάνησα και αλλού. Αυτό το διαρκές Μόναχο των εξωνημένων
πολιτικών,στρατιωτικών,εκδοτών,μόνο η άμεση λαϊκή κινητοποίηση στη βάση μπορεί να ανατρέψει,να βάλει έναν αποφασιστικό φραγμό στη συνεχή προδοσία, στο συνεχές ξεπούλημα στην πράξη".
Ο "επαναστατικός εθνισμός" του Δ.Κουφοντίνα συναντήθηκε με αυτόν του Θ. Γεωργιάδη στην πράξη. Γιατί η δράση γανώνει τα πάντα. Άλλοι ακόμα ακονίζουν τις ξιφολόγχες στα πεζοδρόμια και εύχονται τον θάνατο του αριστερού αγωνιστή απεργού πείνας. Κούνια που τους κούναγε.
Αντί ύπνοτικο Μανιφέστο!
ΔιαγραφήΓια εμάς δεν υπάρχη "πολιτική θέση" έτσι όπως σας τη πασαρανε!
Δεν υπάρχουν αριστερά-δεξια και τα αντίστοιχα άκρα!
Για εμάς υπάρχουν δύο δρόμοι με τον ίδιο προορισμό! Για εμάς υπάρχη ο Εθνικοσοσιαλισμός και για εσάς η Αναρχία!
Δύο ΚΙΝΉΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΎ ΑΓΏΝΑ!
Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΌΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ Ο ΧΊΤΛΕΡ, ΥΠΉΡΧΕ ΠΟΛΎ ΠΡΊΝ ΑΠΌ ΕΚΕΊΝΟΝ ΚΑΊ ΣΥΝΕΧΊΖΕΙ ΝΑ ΥΠΆΡΧΗ ΓΙΑ ΠΆΝΤΑ, ΕΊΝΑΙ Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΆ ΠΟΥ ΑΦΉΝΕΙ Η ΜΊΑ ΓΕΝΙΆ ΣΤΗΝ ΆΛΛΗ!
Ο ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΌΣ, ΌΠΩΣ ΚΑΊ Η ΑΝΑΡΧΊΑ ΕΊΝΑΙ ΈΝΑΣ ΔΙΆΡΚΕΙΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΌΣ ΤΡΌΠΟΣ ΖΩΉΣ!
ΘΆ ΤΟ ΔΕΊΤΕ ΜΊΑ ΜΈΡΑ, ΕΚΕΊΝΗ ΤΗ ΜΕΓΆΛΗ ΜΈΡΑ ΠΟΎ ΌΛΑ ΠΊΑ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΤΌΣΟ ΤΡΑΓΙΚΆ, ΤΌΣΟ ΣΆΠΙΑ, ΤΌΤΕ ΠΟΥ Η ΕΠΑΝΆΣΤΑΣΗ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΜΌΝΟ ΔΡΌΜΟΣ ΟΙ ΓΕΝΝΑΊΟΙ ΔΡΌΜΟΙ ΜΑΣ ΘΑ ΣΥΝΑΝΤΗΘΟΎΝ ΚΑΊ ΤΌΤΕ ΌΛΟΙ ΘΆ ΠΕΙΣΤΟΎΝ ΚΑΙ ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΉΣΟΥΝ ΤΌΝ ΑΝΤΊ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΌ ΑΓΏΝΑ ΜΑΣ!
ΠΡΟΣ Εθνικοσοσιαλιστές, Φασίστες, Αναρχικούς!
ΠΑΝΚΟΦΩΝΙΞ!
ΆΝΕΡΓΟΙ ΚΑΙ ΑΠΕΝΤΑΡΟΙ, ΑΝΑΡΧΙΚΟΊ ΚΑΊ ΑΝΈΝΤΑΧΤΟΙ,ΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΖΟΎΜΕ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΆ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΟΙ ΈΛΛΗΝΕΣ ΔΕΝ ΖΟΎΜΕ ΣΤΗΝ ΣΚΛΑΒΙΆ!