O Όττο Στράσσερ ήταν αντικομμουνιστής. Όμως ο αντικομμουνισμός του διέφερε από τον σημερινό ακροδεξιό αντικομμουνισμό. Ο Όττο Στράσσερ δεν στρεφόταν εναντίον του μαρξισμού επειδή θα μας «στερούσε την ατομική ιδιοκτησία» ή απλά επειδή ο Μαρξ ήταν Εβραίος αλλά διότι διαγίγνωσκε εντός του εγγενώς φιλελεύθερο στοιχείο που τον καθιστούσε μία ακατάλληλη μορφή σοσιαλισμού.
Ήδη από την διακήρυξη της αποχώρησης του από το NSDAP σημείωνε: «Στον μαρξισμό το εγγενώς σωστό σοσιαλιστικό συναίσθημα συνδέεται με το εσφαλμένο δόγμα του φιλελεύθερου μηχανισμού και με τον διεθνισμό, ενώ στην αστική τάξη το εγγενώς σωστό εθνικιστικό συναίσθημα συνδέεται με τον φιλελεύθερο ορθολογισμό και τον καπιταλισμό. Αντιτιθέμεθα τόσο στον μαρξισμό όσο και στην αστική τάξη και κατά συνέπεια δεν αντιλαμβανόμαστε καμία ουσιαστική διαφορά, αφού το φιλελευθέρο στοιχείο που ενυπάρχει και στους δύο τους καθιστά εχθρούς μας» και δεν είχε καθόλου άδικο.
Και ο μαρξισμός και ο φιλελευθερισμός είναι δύο ιδεολογίες με κοινή αφετηρία, αυτή του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, δύο ιδεολογίες οι οποίες έχουν ως επίκεντρο το άτομο και δύο ιδεολογίες οι οποίες προτάσσουν τις ίδιες φιλοσοφικές αρχές, αυτές του υλισμού, του ορθολογισμού, του αθεϊσμού, του διεθνισμού και της ισότητας. Κάνοντας μια περιγραμματική ανάλυση, για τους μαρξιστές το «άτομο» καθορίζεται από το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων, οι οποίες με την σειρά τους αποτελούν αντίκρισμα των ταξικών σχέσεων παραγωγής.
Ο αγώνας που δίνουν διαμέσου της ταξικής πάλης για την «κοινωνική απελευθέρωση» έχει ως τελικό σκοπό την πλήρη «ελευθερία» του ατόμου (κατάλυση θεσμού οικογένειας, διάλυση εθνικής ταυτότητας, κατάργηση μορφών ιεραρχίας κτλ) και το μέγιστο δυνατό υλικό όφελος για αυτό. Το φιλελεύθερο στοιχείο είναι λοιπόν εμφανές!
Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το ιδεολογικό μανιφέστο του Όττο Στράσσερ Germany Tomorrow και καταδεικνύει ακριβώς όλα τα παραπάνω, δηλαδή ότι ο μαρξισμός αποτελεί μία εξέλιξη του φιλελευθερισμού και για αυτό η σύγκρουση μαζί του είναι αναπόφευκτη. Ενδεικτικό για τον τρόπο σκέψης του Όττο Στράσσερ είναι το κείμενο ΕΔΩ στο οποίο ταυτίζει τον συντηρητισμό με την «ιδέα του Εμείς» και τον φιλελευθερισμό με την «ιδέα του Εγώ».
link: Με το Σπαθί και το Σφυρί: Προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο «Ορφικός» την σημαία της «Τρίτης Θέσης» και του «Μαύρου Μετώπου»
ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ
«Μου φάνηκε επίσης απαραίτητο να ξεκινήσω το Τρίτο Μέρος με μια σαφή δήλωση των φιλοσοφικών θεμελίων του γερμανικού σοσιαλισμού, έτσι ώστε να μπορέσω να εξηγήσω από νωρίς την εσωτερική και θεμελιώδης αντίθεση του γερμανικού σοσιαλισμού με τον διεθνή μαρξισμό - ένα θέμα στο οποίο θα πρέπει να γίνεται υπαινιγμός συνέχεια.
Για εμάς τους εθνικοσοσιαλιστές, φυσικά δεν τίθεται
θέμα για το αν ο μαρξισμός είναι εφεύρεση του «Εβραίου Μάρξ» ειδικά σχεδιασμένη
να οδηγήσει τους Γερμανούς εργάτες σε λάθη ή ακόμη και στη φτώχεια. Για εμάς ο
μαρξισμός είναι ένας σοσιαλισμός εξίσου φιλελεύθερος και αλλότριος, ένα δόγμα
του οποίου οι φιλελεύθεροι παράγοντες το καθιστούν αναγκαστικά ακατάλληλο για
την οικοδόμηση του σοσιαλιστικού (δηλαδή συντηρητικού) μέλλοντος και του οποίου
το πρόγραμμα θα συμπαρασυρθεί από την πτώση του φιλελευθερισμού.
Αυτό ισχύει τόσο για τον συνταγματικό μαρξισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, όσο και για τον επαναστατικό μαρξισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Κάτι το οποίο φαίνεται από το γεγονός ότι το Σ.Κ.Γ (Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας) δεν είναι λιγότερο εχθρικό προς τον εθνικοσοσιαλισμό από το Κ.Κ.Γ (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας).
Αρχικά δεν υπήρχε τίποτα «λαθεμένο» με αυτό τον φιλελεύθερο αλλοτριωτισμό. Οφειλόταν απλώς στο γεγονός ότι η λαχτάρα για το σοσιαλισμό άρχισε να βρίσκει έκφραση στην εποχή οπού κυριαρχούσε η «ιδέα του Εγώ», δηλαδή ο φιλελευθερισμός. Υπό αυτές τις συνθήκες ο σοσιαλιστικός αγώνας των εργατών έπρεπε είτε να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη ήττα (όπως ηττήθηκαν στον Αγροτικό Πόλεμο του 1525 καθώς και τότε κυριαρχούσε ο φιλελευθερισμός) [1] είτε να προσαρμοστεί στις κρατούσες φιλελεύθερες ιδέες.
Χάρη στον Μάρξ, τον Ένγκελς, τον Κάουτσκι κλπ (όλοι τυπικά φιλελεύθεροι και λόγω της καταγωγής τους και λόγω της φύσης τους) ο σοσιαλισμός πήρε τη φιλελεύθερη πορεία προς την αλλοτρίωση, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τις σχέσεις του με τη Διεθνή, τις τακτικές του ταξικού πολέμου και την υλιστική φιλοσοφία του.
Για αυτό το λόγο και μόνο για αυτόν θα είναι αδύνατο για το μαρξισμό να έχει διαμορφωτικό ρόλο στις επερχόμενες εξελίξεις και για αυτό το λόγο η παρακμή του φιλελευθερισμού θα τον συμπαρασύρει.
Ο συγγραφέας άφησε σκόπιμα τις παραπάνω παραγράφους όπως ακριβώς γράφτηκαν το 1931 για να δείξει πως η αλήθεια των όσων έγραφε τότε έχει επιβεβαιωθεί από τα μεταγενέστερα γεγονότα. Η καταστροφή των μαρξιστικών κομμάτων στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Αυστρία - εν μέρει επίσης στην Ισπανία - γίνεται κατανοητή μόνο όταν αντιληφθούμε ότι αποτελεί τη μοιραία συνέπεια της εξασθένισης της φιλελεύθερης ιδέας και των συναφών μορφών της. Ούτε οι διαφορές στη στρατηγική που μετήλθαν οι δύο κύριες τάσεις του μαρξισμού, ο κομμουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία, ούτε ακόμη οι διαφορές στη τακτική που άσκησε ο μαρξισμός στους έσχατους αγώνες του στη Γερμανία και την Αυστρία στάθηκαν ικανοί να τον σώσουν από την μοίρα του.
Επιπλέον αν αναλογιστούμε τη θέση των μαρξιστικών κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, παρατηρούμε ότι ούτε στην επαναστατική, ούτε στη μεταρρυθμιστική του μορφή ο μαρξισμός διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στα ευρωπαϊκά γεγονότα. Σε αυτό το σημείο είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο ρόλος τον οποίον εξακολουθούν να διαδραματίζουν τα διάφορα μαρξιστικά κόμματα είναι ανάλογος της προσκόλλησης τους στο έθνος ενώ οι πολυάριθμες και ευπρόσδεκτες προσπάθειες αναπροσαρμογής του μαρξισμού, εκκινούν αναγκαστικά από την ανανεωμένη προσέγγιση μεταξύ έθνους και εργατών.
Ωστόσο, εν όψει του γεγονότος ότι το «Πολεμήστε τον Μαρξισμό» έχει καταστεί ένα επίκαιρο σύνθημα, μου φαίνεται δίκαιο και αξιοπρεπές να επισημάνω το πόσα το μαρξιστικό εργατικό κίνημα έχει πετύχει για λογαριασμό του ευρύτερου λαού και των μαζών και ιδιαίτερα να τονίσω τη σημασία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.
Όμως η γνώση και η παραδοχή των άνω πραγμάτων καθιστά ακόμη πιο αναγκαίο να διερευνήσουμε το γιατί ο μαρξισμός ήταν μία πολιτική αποτυχία και εδώ δεν θα σταθώ στη μαρξιστική θεωρία αλλά στη πολιτική πρακτική των μαρξιστικών κομμάτων. Αυτή είναι που πάνω από όλα πρέπει να διατηρηθεί στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των ερευνών που θα ακολουθήσουν»
Ο Μαρξ ήταν μέτριος ως φιλόσοφος.
ΑπάντησηΔιαγραφήβασικά έχωσε τον υλισμό του Ντιντερό μέσα στη διαλεκτική του Χέγκελ και έφτιαξε ό,τι έφτιαξε, που πάλι βέβαια ως φιλοσοφικό σύστημα είναι κλάσεις ανώτερο από το συνονθύλευμα ασύνδετων αφορισμών του Νίτσε, αλλά σαφώς κατώτερο από τον κλασικό πλατωνικό και γερμανικό ιδεαλισμό.
ως πολιτικός επιστήμονας επίσης έχει τις γνωστές ατέλειες του 19ου αιώνα, τα καθαρά πολιτικά του κείμενα σήμερα χρησιμεύουν σαν ιστορικές αναφορές μόνο.
αλλά ως οικονομολόγος -στο Κεφάλαιο και στα Grundrisse- είναι με τεράστια διαφορά ο μεγαλύτερος όλων των εποχών, η λεπτομερέστατη κριτική του στις βασικές δομές του καπιταλισμού θα παραμένει επίκαιρη όσο θα υπάρχει αυτό το σύστημα (γιατί όσο κι αν η τεχνολογία εξελίσσεται και το "εποικοδόμημα" να αλλάζει, οι βασικές αρχές και δομές του καπιταλισμού παραμένουν οι ίδιες).
χωρίς τον οικονομολόγο Μαρξ δεν υπάρχει Βιλφρέντο Παρέτο, δεν υπάρχει Γκότφριντ Φέντερ, δεν υπάρχει τίποτα από την κριτική του πρώιμου NSDAP στον καπιταλισμό, δεν υπάρχει τίποτα από τις ομιλίες του Γκέμπελς για τη δουλεία του τόκου, εν τέλει δεν υπάρχει και η καθαυτό αντικαπιταλιστική οικονομική κριτική του Στρασσερισμού. Αυτά όλα είναι από τον Μαρξ και από τον μαρξιστή Χίλφερντινγκ (που είχε γράψει το "Χρηματιστικό Κεφάλαιο" που το διάβαζε όλη η Γερμανία την εποχή του Στράσσερ).
Καθαρά ως μελετητή του οικονομικού σκέλους του καπιταλισμού, νομίζω ότι δεν υπάρχει άτομο που θα πει ότι δεν χρειαζόμαστε τον Μαρξ, πολύ απλά δεν υπάρχουμε χωρίς αυτόν. Τώρα ως φιλόσοφο και πολιτικό, μας χωρίζει άβυσσος από αυτόν.
Η τριτη θέση και ο σοσιαλιστικός εθνικισμος δεν έχουν ανάγκη τα απαρχαιωμένα κομμουνιστικά ιδεολογήματα για να κριτικαρουν τον φιλελευθερισμο. Ο Μαρξ ήταν επικαιρος στην εποχή του και μόνο
ΔιαγραφήΜόνο που ο εθνικοσοσιαλιστικός αντικαπιταλισμος δεν περιορίζεται αποκλειστικά στο οικονομικό σκέλος. Και ούτε ο Στράσσερ ενσωμάτωσε μαρξιστικές ορολογίες στην αντικαπιταλιστική του κριτική. Μάλιστα οι εθνικομπολσεβικοι της εποχής (οι οποίοι ήταν επηρεασμένοι από τον Μαρξ) κατηγορούσαν τον Όττο Στράσσερ ως "αντιδραστικό".
ΔιαγραφήΠώς κάνει μπαμ ότι οι 3:05 και 5:06 είτε δεν έχουν διαβάσει ποτέ τους εθνικοσοσιαλιστικό κείμενο της εποχής 1918-33, ή, αν έχουν διαβάσει, είτε δεν το κατάλαβαν είτε δεν το συνέκριναν με αντίστοιχα μαρξιστικά.
Διαγραφήαλάνια, ΟΛΗ, μα ΟΛΗ η οικονομική ρητορεία του αντιπολιτευόμενου εθνικοσοσιαλισμού επί Βαϊμάρης, είναι ξεπατικωσούρα της μαρξιστικής κριτικής στον καπιταλισμό. Δεν είναι ούτε προυντονική ούτε νιτσεϊκή (γιατί θα την καταλάβαιναν μόνο διανοούμενοι) αλλά μαρξογενής. Το ότι μετά από 10-15 παραγράφους ξεπατικώματος καθαρώς μαρξικής οικονομικής ανάλυσης, ο Γκέμπελς ολοκλήρωνε την ομιλία του λέγοντας ότι φταίνε για όλα οι Εβραίοι, έχει να κάνει με το λαϊκισμό του Γκέμπελς, και σε καμιά περίπτωση δεν αναιρεί ότι οι προηγούμενες 10-15 παράγραφοι είναι απλά το "Κεφάλαιο" και το Finanzkapital του Χίλφερντινγκ σε εκλαϊκευμένη μορφή.
Αυστηρά στα οικονομικά, ξαναλέω, η κριτική στον καπιταλισμό από NSDAP, KPD και SPD ήταν εντελώς μα εντελώς η ίδια. Εκεί που τα χάλαγαν ήταν σε όλα τα άλλα (έθνος, τύπος μελλοντικής κοινωνίας, τακτικές επανάστασης κλπ), αλλά σε ό,τι αφορά το καθαρά οικονομικό σκέλος, ΟΛΗ, το ξαναλέω ΟΛΗ η γερμανική αριστερά (και το NSDAP σε αυτή ανήκε ως προς το οικονομικό τουλάχιστον) στη Βαϊμάρη έπαιρνε ξεπατικωσούρα τις αναλύσεις του προπολεμικού (προ του 1914) μαρξιστικού SPD (Χίλφερντινγκ, Μέρινγκ, Μπερνστάιν) δηλαδή εν τέλει αυτές των Μαρξ - Ένγκελς.
Κακό δεν είναι να παραδεχόμαστε τα αυτονόητα.
Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα μπορείς να φέρεις 6:39?
ΔιαγραφήΝα εδώ αποσπάσματα από ομιλία του Γκέμπελς (ΙΟΥΛΙΟΣ 1927):
Διαγραφή"The German people is an enslaved people. Under international law, it is lower than the worst Negro colony in the Congo. One has taken all sovereign rights from us. We are just good enough that international capital allows us to fill its money sacks with interest payments. That and only that is the result of a centuries-long history of heroism. Have we deserved it? No, and no again!
Therefore we demand that a struggle against this condition of shame and misery begin, and that the men in whose hands we put our fate must use every means to break the chains of slavery.
While we dreamed and chased strange and unreachable fantasies, others stole our property. Today some say this was an act of God. Not so. Money was transferred from the pockets of the poor to the pockets of the rich. That is cheating, shameless, vile cheating!
A government presides over this misery that in the interests of peace and order one cannot really discuss. We leave it to others to judge whether it represents Germany’s interests or those of our capitalist tormenters.
We however demand a government of national labor, statesmen who are men and whose aim is the creation of a German state.
These days anyone has the right to speak in Germany — the Jew, the Frenchman, the Englishman, the League of Nations, the conscience of the world, and the Devil knows who else. Everyone but the German worker. He has to shut up and work. Every four years he elects a new set of torturers, and everything stays the same. That is unjust and treasonous. We need tolerate it no longer. We have the right to demand that only Germans who build this state may speak, those whose fate is bound to the fate of their fatherland.
Therefore we demand the destruction of the system of exploitation! Up with the German worker’s state!
Germany for the Germans!"
https://research.calvin.edu/german-propaganda-archive/angrif05.htm
Και να εδώ, απόσπασμα από μανιφέστο της Γ' Διεθνούς για τη Γερμανία (ΙΟΥΛΙΟΣ 1924):
Διαγραφή"The world war ended with the 'peaceful war' of the Versailles treaty, which was followed by the Ruhr war. After the Ruhr war, the 'peaceful war' has begun again, this time in the form of a systematic, elaborate, considered squeezing of the German proletariat according to the Morgan-group plan which goes by the name of the Experts' report. Anglo-American capital needs Europe as a market, as a colony; with this in mind finance-capital thrusts the Labour Government forward as a screen and turns to 'civilized' and 'peaceful' methods, recommended by the best experts, of throttling the proletariat.
What is French imperialism after? It wishes to establish the political and military hegemony of France on the European continent for ever. It wants to perpetuate the Versailles treaty; it wants to perpetuate the enslavement of the German proletariat; it wants to arm for a new war. It wants to squeeze the blood out of the veins of the German proletariat, and the marrow out of its bones, to ensure the payment of reparations. . . .
Germany is to be turned into an international colony, a field of exploitation for the robbers of all countries. All the bourgeois German parties are wholly in favour of the Experts' report. . . . The London conference imposes crushing taxes on German industry, but these are to be shunted to the last penny on to the German proletariat, the urban middle classes, and the working peasantry. That is why all the German bourgeois parties are in favour of the report and only seem to be carrying on a struggle against Entente capital. The social-democrats and trade union bureaucrats—traitors by profession—have again offered their services to world capital and are helping to establish the dictatorship of American imperialism throughout Europe.
The London conference means for the German proletariat a twelve-hour day, the dismissal of half the railwaymen, a steep reduction in the number of public employees, work to the point of exhaustion, insane taxation, higher tariffs, higher fares and prices. The German workers will become the white slaves of democracy, coolies of pacifism, involuntary strike-breakers for the whole world. . . .
Down with the international stock exchange and its branch, the Second International!
Down with the Versailles treaty!"
https://www.marxists.org/history/international/comintern/documents/volume2-1923-1928.pdf
Από τα δύο κείμενα συμπεραίνεται:
Διαγραφή1) ότι ο Γκέμπελς αποδέχεται πλήρως τη μαρξιστική ανάλυση της προέλευσης του μεγάλου κέρδους των πλουσίων ως προϊόντος της εκμετάλλευσης των φτωχών, και δεν αποδέχεται τις κοινωνικο-δαρβινικές μπούρδες του οικονομικώς πανάσχετου Χίτλερ ότι τάχα ο καπιταλιστής κερδίζει επειδή είναι "γεννημένος ηγέτης" ή "φυσικώς ανώτερος" και άλλες τέτοιες χιτλεροπαπαριές.
2) ότι η Γ' Διεθνής -κι αυτό πραγματικά δεν το περίμενα- ήταν η ίδια πολύ κοντά στη ρητορεία των Εθνικοσοσιαλιστών. Άκου "white slaves of democracy, coolies of pacifism"!!! Δηλαδή, δημοκρατία και πασιφισμός είναι για τη Γ' Διεθνή ο εχθρός, όπως ΑΚΡΙΒΩΣ ήταν για τους Εθνικοσοσιαλιστές!
Α, και αν κάποιος νομίζει ότι το σύνθημα του Γκέμπελς "η Γερμανία στους Γερμανούς" δεν το έλεγαν τότε και οι Κομμουνιστές, απλά ακούστε αυτό το τραγούδι του 1929 των μαχητών του KPD:
https://www.youtube.com/watch?v=kXl52c611i8
Για ακούστε τι λέει στο 2:23.
Ειλικρινά, ρε μάγκες, μιλάμε για εποχή που κατέβαιναν μαζί σε απεργίες, που ο Ράντεκ υμνούσε τον Σλάγκετερ, που ο Γκέμπελς, ο Στράσσερ και ο Μόλερ βαν ντεν Μπρουκ διατηρούσαν συνομιλία με τον Τέλμαν και τον Ούλμπριχτ. Υπάρχει η παραμικρή περίπτωση να γινόταν όλο αυτό χωρίς να έβλεπαν και οι δύο μεριές ότι, τουλάχιστον στην οικονομική ρητορεία, υπήρχε ιδεολογική σύγκλιση;
Εγκαταλείψτε τον Πλευρο-Μιχαλολιακισμό σας μερικοί. Οι πραγματικοί Εθνικοσοσιαλιστές δεν είχαν ΠΟΤΕ την ιδεολογία της ΕΡΕ και του Λαδά.
Ρε φίλε ειλικρινά εσύ από την κοινή εναντίωση κομμουνιστών - Εθνικοσοσιαλιστών στην συνθήκη των Βερσαλλιών και την υποδούλωση της Γερμανίας από το διεθνές κεφάλαιο, όπως ακριβώς συνέβη με το ΚΚΕ και την Χρυσή Αυγή που συμφωνούσαν στα εναντίον της ΕΕ και του μνημονίου, συμπέρανες ότι οι Ε/Σ αφομοίωσαν την μαρξιστική κριτική του καπιταλισμού;
ΔιαγραφήΣίγουρα εφάρμοσαν και μαρξιστική ιδεολογική ρητορική...
ΔιαγραφήΚοίτα να δεις ο Μαρξ ήτο Εβραίος, πέτυχε τόσο πολύ στο σοσιαλιστικό σύστημα κι έδωσε το μαρξιστικό στίγμα του σε αυτό, επειδή ήταν γνώστης του καπιταλιστικού συστήματος αφού ακριβώς οι Εβραίοι το δημιούργησαν, έπρεπε όμως να υπάρχη κι μια σοβαρή ιδεολογική αντιπολίτευση αυτού κι εδώ αναλαμβάνει ο Μαρξ σίγουρα πίσω από τον Μαρξ κι Ένγκελς υπήρχαν πολύ καθοδηγητές των γνωστών οικογενειών, απλά δεν περίμεναν τις τόσο απρόβλεπτες διαστάσεις του σοσιαλισμού κι μετέπειτα ΕΣ, υπήρχε μια ευκαιρία τότε καί χάθηκε, ελπίζω να δόθη κι δεύτερη...
Φοβερός Όττο Στράσσερ. Να προστεθεί επίσης ότι ο μαρξισμός έχει υποχρεωτικά ανάγκη τον φιλελευθερισμό για να υπάρξει. Για να συμβεί η κομμουνιστική επανάσταση πρέπει πρώτα να έχει προηγηθεί η αστικοδημοκρατική φιλελεύθερη επανάσταση σύμφωνα με τους θεωρητικούς του μαρξισμού. Χωρίς την αστική τάξη οι μαρξιστές δεν μπορούν να σταθούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ ιστορία βασικά έδειξε ακριβώς το αντίθετο.
ΔιαγραφήΗ ύπαρξη δυνατής αστικής τάξης παντού απέτρεψε τις μαρξιστικές επαναστάσεις.
Μαρξιστικές επαναστάσεις πέτυχαν ιστορικά μόνο σε χώρες είτε καθαυτό φεουδαρχικές (Κίνα - Βιετνάμ), είτε σε ημιφεουδαρχικές με αδύναμη-ανώριμη αστική τάξη (Ρωσία), είτε σε χώρες που αντί ντόπιας αστικής τάξης υπήρχε στρατογραφειοκρατία με ρόλο υπαλλήλων του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού (Κούβα).
Αντίθετα, όπου υπήρξε δυνατή ντόπια αστική τάξη, μπόρεσε να χτίσει μέτωπα δυνάμεων ικανά να αμυνθούν νικηφόρα ενάντια στη μαρξιστική επανάσταση (Γερμανία 1918-19 με ευρύ μέτωπο αστών - γαιοκτημόνων - στρατού - μη-κομμουνιστικής σοσιαλδημοκρατίας) είτε να την αποτρέψουν εντελώς (αγγλοσαξωνικές χώρες που δεν υπήρξε πιθανότητα τέτοιας επανάστασης ούτε ως φανταστικό ενδεχόμενο).
Να μιλάμε με γεγονότα, συναγωνιστές, όχι με ιδεοληψίες.
Δεν σου λέω τι έγινε, σου λέω τι κήρυτταν θεωρητικοί του Μαρξισμού. Πράγμα που επιβεβαιώνει το ότι ο μαρξισμός είναι μετεξέλιξη του φιλελευθερισμού.
ΔιαγραφήΠάντως το backbone του οικονομικού μαρξισμού, δλδ η Εργασιακής Θεωρίας της Αξίας, έχει αποδειχτεί εντελώς λάθος και ανίκανη να ερμηνεύσει/προβλέψει οικονομικά φαινόμενα. Και είναι λογικό εφόσον μιλάμε για θεωρία του 19ου αιώνα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚανένας σοβαρός οικονομολόγος από τα 30ς και μετά δεν χρησιμοποιεί μαρξιστικά εργαλεία, μόνο κάτι καθηγητές φιλοσοφίας ασχολούνται και αυτοί για καθαρά ιστορικούς/ακαδημαικούς λόγους.
αυτό που εφάρμοσε ο Χίτλερ ήταν οικονομικά Τζων Κέυνς αλλά με στρατιωτικοποίηση της εργασίας, τύπου Πολεμικού Κομμουνισμού του Λένιν (που βασικά ήταν ο Πολεμικός Σοσιαλισμός της εμπόλεμης Γερμανίας ήδη στον Α' Παγκόσμιο).
ΔιαγραφήΚανείς δεν είπε ότι εφάρμοσαν μαρξισμό. Αλλά το ότι ως το 1933 κέρδισαν τις μάζες χρησιμοποιώντας στο λόγο τους καθαρά μαρξική πολιτική οικονομία, είναι αδιαμφισβήτητο.
Back bone εστί, πίσω κόκαλο;
ΔιαγραφήΕλληνικά δεν ξέρετε;
όλα αυτά ήταν σε μια εποχή που οι κόκκινοι είχαν πολεμήσει μαζί με τους ναζί πριν ελάχιστα χρόνια οι Γκαίμπελς και Χίτλερ και Στράσσερ έγιναν δημοφιλείς στους κόκκινους που στην αρχή τους περίμεναν με ποτήρια μπύρας και στο τέλος πήγαιναν να γραφτούν στο κόμμα. Οι γειτονιές είχαν χωριστεί αλλά ήξεραν ότι και οι δύο μισούσαν τους αστούς και την Βαϊμάρη. Κοινές πορείες και απεργίες κοινά μνημόσυνα κοινές ομιλίες άλλες φάσεις και τώρα έχεις τον Κουτσούμπα και κάποτε τον Μιχαλολιάκο ... κατάντια
ΔιαγραφήΟ Κέυνς δεν είχε γράψει ακόμη όταν ο Χίτλερ έγινε καγκελάριος και Φύρερ. Μάλλον ο Κέυνς αντέγραψε τον σοσιαλισμό του ε/ς σε φιλελεύθερα πλαίσια.
ΔιαγραφήΟ Μαρξ και ο Μαρξισμός πότε δεν είναι ξεπερασμένοι αυτοί οι δυο έχουν κοινή αφετηρία τον υλισμό και τον φιλελευθερισμού και είναι διαχρονική.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Μαρξισμός είναι το γέννημα του φιλελευθερισμού και του Καπιταλισμού, είναι απαραίτητο εργαλείο για να κατανοήσουμε το πως λειτουργεί η ελεύθερη αγορά ο Κεφαλαιοκρατισμός. Χωρίς αυτόν ο Καπιταλισμός δεν μπορεί να ερμηνευτεί και να λειτουργήσει.
Ο Πραγματικός Σοσιαλισμός δεν έχει καμιά σχέση με τον σοσιαλισμό του Μαρξ
ο πραγματικός Σοσιαλισμός είναι πέρα από τον υλισμό έχει μια Θεία προέλευση που σχετίζετε με το πνεύμα και το αίμα της φυλής του κάθε έθνους.
Κάποια λίγα για τον Πραγματικό Σοσιαλισμό (wahre Sozialismus): ήταν υπαρκτό κίνημα του 19ου αιώνα στη Γερμανία, είχε εκπροσώπους τους Λούντβιχ Φόιερμπαχ και Ρίχαρντ Βάγκνερ:
Διαγραφήhttps://www.marxists.org/archive/lukacs/works/1937/richard-wagner.htm
με το Πνεύμα και τον Θεό, όμως, δεν γίνεται να πάρεις με το μέρος σου τους πεινασμένους και απελπισμένους εργάτες της Βαϊμάρης. Με απτή υλική κριτική στην καθημερινότητα του καπιταλισμού, παρμένη ΚΑΙ από τα κιτάπια του Μαρξ (αλλά και συντηρητικών όπως ο Werner Sombart που όμως επίσης αντέγραφαν τον Μαρξ), ήταν που κερδήθηκαν οι μάζες ως το 1933.
Διαγραφή2/7/22 3:37 μ
ΔιαγραφήΕυχαριστώ για τον σύνδεσμο
Η κάθε γνώση είναι οφέλημη
Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος που απέτυχε να κερδίσει τις μάζες η σοσιαλιστική προπαγάνδα του ΚΚΓ, αλλά τις κέρδισε η εξίσου σοσιαλιστική του NSDAP, δεν έχει να κάνει με την καθαυτό οικονομική ρητορεία (που ήταν κατά 99% η ίδια) αλλά με τον παράγοντα ΕΘΝΟΣ.
Οι εργάτες της Γερμανίας ενδιαφέρονταν και για το τέλος της εθνικής ταπείνωσης εκτός από τα ταξικά ζητήματα.
Το ΚΚΓ ανέβαινε εκλογικά όποτε μιλούσε για έθνος. Πχ το 1930 είχαμε προσχωρήσεις μελών του NSDAP στο ΚΚΓ (Bodo Uhse μετέπειτα υπουργός πολιτισμού Ανατολικής Γερμανίας, Bruno von Salomon αδερφός του Ερνστ, είναι κομμουνιστές που μέχρι το 1930 ήταν εθνικοοσιαλιστές), τότε ακριβώς που το ΚΚΓ αποφάσισε να ανεβάσει τους τόνους στον αγώνα κατά των Βερσαλιών και υπέρ της εθνικής ανεξαρτησίας.
Αντίθετα, όποτε το ΚΚΓ σταματούσε να μιλάει για έθνος, οι εργάτες πήγαιναν στο NSDAP.
Το ΚΚΓ έχασε γιατί δεν μπόρεσε να βρει τρόπο να μιλήσει ταυτόχρονα στο ταξικό και στο εθνικό συναίσθημα του εργάτη. Αυτό το πέτυχε το NSDAP.
Το παραδέχεται ο Λούκατς, που γράφει για τον "εθνικό μηδενισμό της Λούξεμπουργκ" που μάστιζε το ΚΚΓ:
"A further point was the nihilistic attitude of large· sections of the radical bourgeois intelligentsia to the national humiliation (abstract pacifism), a nihilism which also found its way into the labour movement, although in different forms. (This tendency was particularly marked in the German Independent Socialist camp, but under the influence of Rosa Luxemburg's ideological errors even the German Communist Party was not untouched by national nihilism at the start of its development.)"
Αλλά δεν ισχύει ότι οι εργάτες πήγαν στο NSDAP επειδή είδαν κάποια θεμελιώδη διαφορά στην καθαυτό οικονομική ρητορεία του NSDAP από αυτή του ΚΚΓ. Η καθαυτό οικονομική ρητορεία, σε καθημερινές συνελεύσεις, ομιλίες κλπ., ήταν καθαρά μαρξογενής, και λογικό, γιατί αυτήν καταλάβαιναν οι εργάτες, ήταν απτή και υλική. Με Νίτσε και με Σπένγκλερ δεν γίνεται να μιλήσεις στον εργάτη που ψωμολυσσάει.
Αυτό είναι αλήθεια. Ήταν μανούλες οι Ε/Σ σε αυτά. Στους εργάτες μιλούσαν με Μαρξ, στους διανοούμενους με Νίτσε, στους βιομήχανους με Σμιθ.
ΔιαγραφήΣτην πράξη όμως μονο τον Σμιθ εφάρμοσαν οι χιτλερικοί εθνικοκαπιταλιστές. Ζήτω η ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ επανασταση του 1934 που εμεινε στη μέση!
ΔιαγραφήΚαλά δεν εφάρμοσαν και Σμιτ μην τα ξεφτιλίζουμε όλα
ΔιαγραφήΜε ιδιωτικοποιήσεις και δώρα στο κεφάλαιο όντως δεν εφάρμοσε Κάρλ Σμιτ αλλά Ανταμ Σμιθ.
Διαγραφή6:42 το φαρμακο ειναι μια νυχτα των μεγαλων μαχαιριων
ΔιαγραφήΌσοι μιλάτε υπέρ της νύχτας των μεγάλων μαχαιριών,να ξέρετε ότι έχουμε κάτι μεγάλα μαχαίρια για το πάτο σας...
Διαγραφή5:38 ..... ονειροπόλε μαχαιροβγάλτη ο Στράσσερ ήταν φαρμακοποιός
ΔιαγραφήΤί σημασία έχει να μιλάμε για εθνικό σοσιαλισμό ή για διεθνιστικό σοσιαλισμό, αφού πάλι σοσιαλισμό και κομμουνισμό θα έχουμε στον τρόπο διακυβέρνησης; Δηλαδή πλήρη ισοπέδωση το ατόμου, ένας ακόμα αριθμός μέσα σε ένα σύνολο προβάτων διοικούμενα από συγκεντρωτικό κράτος, ακριβώς όπως το θέλει η παγκοσμιοποίηση στις μέρες μας με τέτοια κέντρα συγκεντρωτικής εξουσίας σαν την Ε.Ε, Π.Ο.Υ. και Ο.Η.Ε. Ξυπνάτε και παραδεχτείτε επιτέλους ότι εθνικοσοσιαλισμός και κομμουνισμός είναι στην ουσία το ίδιο πράγμα με διαφορετικό πλασάρισμα για να μαντρωσουν διαφορετικό κόσμο. Εθνικιστές από τη μια και υλιστες από την άλλη στον ίδιο τρόπο διακυβέρνησης. Μόνο ο καπιταλισμός απελευθερώνει εστιάζοντας στην προσωπική αξία του ατόμου και όχι σε άβουλα σύνολα μαζάνθρωπων, είτε εθνικιστικών είτε υλιστικών. Για αυτό σαν εθνικιστής θα προτιμούσα τον εθνικοκαπιταλισμο. Σιγά να μην αφήσουμε τους κομμουνιστές να παρασύρουν με το μέρος τους κόσμο πουλώντας εθνικοσοσιαλιστικό αφήγημα. Ευχαριστώ δεν θα πάρω! Ο Μαρίνης καλά τα είπε περί εθνικοσοσιαλισμού και ας τσατίζεται όσο θέλει ο ιππέας με αυτά που έγραψε στο Καθίδρυμά του πρόσφατα.
ΑπάντησηΔιαγραφή- Ελεύθερος Ακροδεξιός και περήφανος για αυτό...
Άντε καλό παιδί μου, πήγαινε για ύπνο να μη σε σουρο τίποτα μπινελικια...
ΔιαγραφήΘα πιαστούν μαλλί με μαλλί οι δύο τους σε περίπτωση που η αντιπαράθεση ξεπεράσει το επίπεδο της ανταλλαγής απόψεων στα ιστολόγια.
ΔιαγραφήΕφόσον η διαχείριση του ιστολογίου ακολουθεί την μεροληπτικώς μικρόνοη πολιτική να διαγράφει τα σχόλια που την φέρνουν σε δυσκολη θέση είναι πρακτικώς αδύνατον να πραγματοποιηθεί ο στοιχειώδης διάλογος ο οποίος θα προκαλούσε στον συμπαθή υπερήλικα Παναγιώτη εφίδρωση ικανή να τον οδηγήσει σε αλλαγή χλαμύδας. Ας είναι...
ΔιαγραφήΠοια είναι η δύσκολη θέση, ότι δεν αναπαράγεται το σενάριο του ιππέα για τον Μαρίνη και τον κάθε Μαρίνη; Μπορείς να βολευτείς με το καθίδρυμα. Ξαφνικά ανακάλυψαν κάποιοι ότι ο εθνικοσοσιαλισμός είναι κίνημα της αριστεράς, μόνο και μόνο για να απαντήσουν σε έναν κύριο που τα έχει γράψει αλλού εκατό φορές!
ΔιαγραφήΠοιος είναι ο κύριος στον οποίο αναφέρεστε;
ΔιαγραφήΦωτογράφε, αρκέσου στο καθίδρυμα σου με τους χιλιάδες θεατές σου. Από τον ΜΚ ξεκουμπίδια !
ΔιαγραφήΜικρόνοη πολιτική που δεν σ΄ αφήνει η σ.ο να ξεσαλώνεις στα σχόλια φωτογράφε, που θα πιάσεις στο ρυπαρό σου στόμα τον Μαρίνη.
ΔιαγραφήMαρξισμος και Φιλελευθερισμός (Καπιταλισμός) είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.Ενω παρουσιάζονται ως αντίπαλοι έχουν κοινή προέλευση ,τον άθεο διαφωτισμο,την υλιστική φιλοσοφία, τον άκρατο ορθολογισμό.Βλεπουν τον άνθρωπο σαν οικονομική μονάδα, αρνούνται τη θε'ι'κη προέλευση του ανθρώπου.Διεπονται από οικονομικό μόνιμο. Αυτά είχε γράψει πριν δεκαετίες ο αείμνηστος Νίκος Ψαρουδακης.Τωρα βλέπω στην ανάρτηση αυτή ότι τα ίδια λόγια είχε χρησιμοποιήσει ο Όττο Στρασσερ σχεδόν 100 έτη πριν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά μην τρελένεστε με τον ...., είναι ο κλασσικός. Εκεί που τρώει, εκεί φτύνει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μην ασχοληθούμε άλλο μαζί του. Αρκέτα εκτέθηκε στα σχόλια μιας παλαιότερης ανάρτησης, στην οποία υπήρξε τακτική και κάποιοι έσπευσαν να βγάλουν συμπεράσματα. Ξημερώματα γράφει τα ίδια και τα ίδια.
ΔιαγραφήΞημερώματα δίνεις δικαιώματα, σε διαβάζουνε μαύρε κρίνε πρόβατα.
ΔιαγραφήΑκούει και τσιφτετέλια ο φωτογράφος, μωρέ μπράβο ! Και να φανταστείτε πως κάποιοι νόμιζαν πως ακούει μόνο Deutsche Grammophon. Ψεύτικος σε όλα του.
ΔιαγραφήΠαντού μπροστά σου τον βλέπεις. Έχει γίνει ο εφιάλτης σου.
ΔιαγραφήΑφού παντού γράφεις, παντού σε βλέπω κατά τα άλλα ευγενή πανελίστα.
Διαγραφή