Μετάφραση από τα γερμανικά: αυτόνομη συντρόφισσα την
οποία και ευχαριστούμε για τον χρόνο
Με drones, ολική αποκοπή παροχής νερού και βαριές θερμοβαρικές βόμβες λύγισε το «Ατσάλι του Αζόφσταλ». Σε στιγμές ειλικρίνειας ο Alexander Khodakovsky, ιδρυτής του Τάγματος Vostok (αποσχιστές του Ντονέτσκ) παραδέχεται on camera σε συνέντευξη τον ηρωισμό και το φρόνημα των μαχητών του Azov.
"Όταν τους αποκόψαμε όλες τις "ζωτικές" αρτηρίες, η αντίσταση των μαχητών του Αζόφ έγινε ακόμα ισχυρότερη, ακόμα πιο λυσσαλέα, πραγματοποιούσαν συνεχώς εξόδους και αντεπιθέσεις".
Το τάγμα Βοστόκ είχε εμπλακεί σε μάχες ήδη από το 2014 και το 2015. Συμμετείχε στην μάχη της Μαριούπολης και στην πολιορκία του Αζόφσταλ. Σε ένα εμφανώς στημένο επικοινωνιακό περιβάλλον, πίσω από ένα γραφείο της δεκαετίας του '60, όχι με φόντο κάποιο άρμα και σε ήρεμο τόνο περιγράφει πως περικυκλώθηκε το Αζόφσταλ και αναλύει τις τακτικές που εφάρμοσε η πλευρά του εισβολέα.
Θεωρεί πως οι μαχητές του Αζόφ δεν είχαν υπολογίσει πως θα ήταν δυνατόν να ωθηθούν έξω από τις κατοικημένες γειτονιές της Μαριούπολης και να οχυρωθούν - περιχαρακωμένοι - στο Αζόφσταλ. Η κρίσιμη στιγμή ήταν όταν οι επιτιθέμενοι τους απέκοψαν την παροχή νερού Οι μαχητές είχαν σκάψει σήραγγες που οδηγούσαν στο ποτάμι, από όπου προμηθεύονταν νερό. Οι κατακτητές χρησιμοποίησαν drones για να ιχνηλατήσουν τις διαδρομές των σηράγγων και να αρχίσουν να μπλοκάρουν και να ναρκοθετούν τις εξόδους.
"Μεγάλες σήραγγες σαν αρτηρίες διέτρεχαν κατά μήκος και κατά πλάτος το καταφύγιο κάτω από το εργοστάσιο. Σε αυτές τις σήραγγες οι Ουκρανοί πολεμιστές μπορούσαν να κινούνται σχετικά άνετα. Στις μεγαλύτερες σήραγγες μπορούσαν ακόμα να κινούνται και μεγάλα στρατιωτικά οχήματα".
Οι επιτιθέμενοι κατόρθωσαν να εντοπίσουν τις εισόδους προς τις σήραγγες τις οποίες και ναρκοθέτησαν ή στόχευαν νυχθημερόν με βολές ακριβείας ελεύθερων σκοπευτών. Ρωσικά μαχητικά πραγματοποιούσαν συνεχώς επιθέσεις πάνω από το εργοστάσιο ρίπτοντας βαριές θερμοβαρικές βόμβες, το ωστικό κύμα των οποίων συνέθλιβε σε μεγάλο βάθος και τις σήραγγες και τις προσβάσεις προς αυτές, καταστρέφοντας τις ολοσχερώς. Όταν τους απέκοψαν όλες τις "ζωτικές" αρτηρίες, η αντίσταση των μαχητών του Αζόφ έγινε ακόμα ισχυρότερη, ακόμα πιο λυσσαλέα.
"Μάλιστα προέβαιναν συνεχώς σε αντεπιθέσεις" "Δεν σταμάτησαν ούτε τότε να αντεπιτίθενται. Στην πραγματικότητα βρίσκονταν σε απόγνωση. Η γραμμή του μετώπου στην Μαριούπολη απείχε πολύ, η έξοδος και η διαφυγή προς τις γραμμές τους ήταν αδύνατη, χωρίς προοπτική. Οι αντεπιθέσεις χρησίμευαν ωστόσο για να κερδίσουν χρόνο και ορίζοντα σε επίπεδο τακτικής".
Στη συνέχεια περιγράφει την τακτική του τάγματος που διοικεί.
"Έτσι αναγκάσθηκαν να εμφανίζονται για αντεπιθέσεις.
Τότε χρησιμοποιήσαμε τα drones. Το ανθρώπινο μάτι δεν μπορεί να παρατηρεί τα
πάντα, αλλά τα drones με τις 28 "κόρες" μπορούν. Οι άνδρες του
τάγματος κάθονταν συνεχώς μπροστά από τα μόνιτορ και εντόπιζαν κάθε στίγμα και
ανέλυσαν κάθε εικονοστοιχείο".
Το τέλος.
"Στις αίθουσες του θρυλικού Μεταλλουργείου που άλλοτε έσφυζαν από ζωή και φωτίζονταν από τις αναλαμπές του πυρακτωμένου μετάλλου, έγιναν οι τελευταίες μάχες. Όμως οι χώροι όπου έζησαν οι πολιορκημένοι τους τρεις μήνες που κράτησε η πολιορκία, δεν ήταν κατάλληλη για άμυνα. Αυτό οφειλόταν στο δάπεδο από σκυρόδεμα, στο οποίο δεν μπορούσαν να σκάψουν χαρακώματα ή να δημιουργήσουν οχυρώματα πυρός. Έτσι, για να ρίψουν μια χειροβομβίδα ή έναν όλμο έπρεπε να βγαίνουν στην επιφάνεια, όπου τους εντόπιζαν τα drones."
"Η έξοδος τους ήταν αναπόφευκτη. Εξαντλημένοι και ακρωτηριασμένοι, έπρεπε να βγουν. Ωστόσο καλύτερα έτσι παρά αργός θάνατος και σήψη μέσα στο εργοστάσιο, χωρίς ταφή, βορά σε όρνεα και σκυλιά".
Στη συνέχεια της συνέντευξης ο Chodakowski ισχυρίζεται ότι οι αιχμάλωτοι κρατούνται σε καλές συνθήκες, επαναλαμβάνοντας το κουραστικό μοτίβο του Κρεμλίνου για "ναζί".
Δεν αναφέρει πως οι Ουκρανοί μαχητές προδόθηκαν και πως οι αποσχιστές εξουσιαστές του Ντονέτσκ τους αφαίρεσαν το στάτους του στρατιώτη και του αιχμαλώτου πολέμου και θα τους δικάσουν σε στημένη δίκη ως "τρομοκράτες".
Από τα αποσπάσματα βλέπω μια συνέντευξη με σεβασμό για τον αντίπαλο. Καλό θα ήταν και ο ΜΚ να μην επιτρέψει σχόλια που δεν θα σέβονται τον πολεμιστή Χοντακόφσκι ή τους πολεμιστές Αζόφ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρατήρηση: το Βοστόκ και ο Χοντακόφσκι είναι εθνικιστές, Ρώσοι της Ανατολικής Ουκρανίας που είχαν πολεμήσει παλιότερα τους Τσετσένους τζιχαντιστές και τους Γεωργιανούς εγκληματίες. Η φωτό από πίσω, της σημαίας που υψώθηκε στο Ράιχσταγκ το '45 (και όχι μια οποιαδήποτε κόκκινη σημαία), αρέσει δεν αρέσει σε δυτικοαναθρεμμένους νοτιοβαλκάνιους, για τους Ρώσους είναι εθνικό σύμβολο.
Επίσης, τι εννοεί η αυτόνομη συντρόφισσα (;) για το "κουραστικό μοτίβο του Κρεμλίνου για ναζί"; Δεν είναι οι Αζόφ εθνικοσοσιαλιστές; Το "Κρεμλίνο" μόνο δηλαδή τους λέει έτσι; Κι αν δεν είναι τέτοιοι στ' αλήθεια, τι είναι;
Έχει αναφερθεί πολλάκις. Δεν είναι όλοι εθνικοσοσιαλιστές. Είναι πολλές οι τάσεις του κινήματος της Ουκρανίας. Σχετική περιγραφή έχει κάνει και ο Άρης Αρίων στην συνέντευξη του στα "νέα του κανένα". Προσφάτως για παράδειγμα έπεσε στο πεδίο της μάχης ο αρχηγός μιας νεοφασιστικής κίνησης. Στις συνελεύσεις υπάρχουν οι πάντες δεν είναι Ελλάδα ... η Ουκρανία σε κινηματικό επιπέδο. Για τους Βοστόκ σεβαστή η άποψη σου αλλά άλλοι τους συνδέουν απευθείας με την KGB και τις αντιτρομοκρατικές ομάδες του υπουργείου εσωτερικών. Για το σύμβολο μην πιάσουμε αυτή την κουβέντα θα μεταφερθεί το βάρος εκεί και όχι στην ουσία της συνέντευξης. Τώρα για τα σχόλια μην έχετε και παράπονο. Πλην του 90% των υβριστικών ΟΛΑ τα άλλα τα έχουν εγκριθεί. Ακόμη και αυτά που δείχνουν κακή χρήση της ελληνικής γλώσσας λόγω καταγωγής από το Νταγκεστάν. Καμία άλλη συντακτική ομάδα δεν έχει δείξει ανάλογη ανοχή σε ένα ζήτημα που δείχνει να διχάζει τον "χώρο". Για την κόρη του Ντούγκιν υπήρξε ένα καλό επίπεδο αν κρίνει κάποιος από το ενδιαφέρον των αναγνωστών.
ΑπάντησηΔιαγραφήσε μυστική υπηρεσία υπήρξε ο Χοντακόφσκι για ένα διάστημα, αλλά όχι την KGB (δεν υπάρχει καλέ αυτό το όνομα, πού το θυμήθηκες, FSB εννοείς;) αλλά την SBU της Ουκρανίας.
ΔιαγραφήΜε το Υπουργείο Εσωτερικών της Ουκρανίας επί Αρσέν Αβάκοφ είχαν συνδέσει πολλοί και τους Αζόφ. Ας μην πιανόμαστε από το τι "συνδέουν πολλοί".
ΔιαγραφήΓια τον συναγωνιστή που ρωτάει και δεν επιθυμεί να ανέβει το σχόλιο του η απάντηση είναι ναι θα το δούμε
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν υπάρχει κάποιος ειδικός επί του θέματος ας απαντήσει για το Βοστόκ. Για τα μέλη του τάγματος κάποιες πηγές κάνουν λόγο για επαφές και με την ρωσική υπηρεσία πληροφοριών. Για τον ίδιο τον ιδρυτή υπάρχει πράγματι διαφορετική πληροφόρηση. Αν έχει κάποιος να προτείνει βιβλία ή ταινίες για την κατάρευση του σοβιετικού καθεστώτος και τις διεργασίες στα παρασκήνια ευχαρίστως.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://www.newsweek.com/watch-ukrainian-kraken-special-ops-unit-hits-russian-headquarters-1719987
ΑπάντησηΔιαγραφήKill Kraken Kill
28 Ιουνίου;
ΔιαγραφήLast year
τώρα... Kraken is kil'd (συνάντησαν τον Αλέξανδρο):
https://www.youtube.com/watch?v=e7UGgcU4EZE
Για τους στοχαστές που επηρέασαν τον Ντούγκιν και τη σκέψη του (για να κατανοήσουμε τι είναι ντουγκινισμός, πρέπει να εντρυφήσουμε στους προδρόμους):
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Ευρασιανισμός ως όρος και ως έννοια
Ο όρος Ευρασιανισμός χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά το 1926 από τον Πρίγκιπα Ντμίτρι Σβιατοπόλκ-Μίρσκι, Ρώσο εμιγκρέ του Λευκού Στρατού, και αμέσως τον οικειοποιήθηκαν ο επίσης εμιγκρές Γεβγκένι Μίλερ και ο -φασίστας τότε, εθνικομπολσεβίκος μετέπειτα- Νικολάι Ουστριάλοφ. Η έννοια όμως είναι πολύ παλιότερη.
Η έννοια του Ευρασιανισμού ξεκινά τον 19ο αιώνα με τη συντηρητική ρωσική σκέψη των Ντανιλέφσκι και Λεόντιεφ. Στον καιρό τους, υπήρχαν οι Σλαβόφιλοι και οι Δυτικόφιλοι. Αυτοί οι δύο ήταν αντιδυτικοί και σλαβόφιλοι, αλλά σε αντίθεση με τους άλλους σλαβόφιλους, θεωρούσαν ότι η ρώσικη αγροτική κοινοτική οικονομία έχει, οργανικά, περισσότερα κοινά με τον "ασιατικό τρόπο παραγωγής" και δεν ήθελαν βιομηχανίες, καπιταλισμούς κλπ. Ο ευρασιανισμός αυτός υπήρξε λοιπόν κοινωνικο-οικονομικός, δεν είχε γεωπολιτικές προεκτάσεις.
Μαθητής αυτών στον 20ό αιώνα ήταν ο λαογράφος-ανθρωπολόγος Λεβ Γκουμιλιόφ. Αυτός μελέτησε τις κουλτούρες των τουρανικών λαών της Κεντρικής Ασίας και βρήκε θελκτικό το γεγονός ότι, αφού δεν είχαν περάσει Διαφωτισμό, διατηρούσαν τον κοινοτισμό και την παραδοσιοκρατία. Θυμίζει, δηλαδή, τη γνώμη του Χίμλερ για αυτούς τους λαούς (Τάταρους, Ουζμπέκους) που τους θεωρούσε noble savage.
Ο Γκουμιλιόφ πήγε για ένα διάστημα στα γκουλάγκ αλλά τον έβγαλε ο Στάλιν και τον έκανε Ακαδημαϊκό της Ιστορίας τον καιρό της αντισιωνιστικής "εκστρατείας κατά του κοσμοπολιτισμού 1948-53" για να διδάσκει ότι οι Χάζαροι ήταν παράσιτα στο κορμί των αρχαίων Σλάβων. Ο Γκουμιλιόφ πέθανε το 1992 και ποτέ δεν του απαγόρευσαν τα γραπτά οι Σοβιετικοί, γιατί τα περνούσε ως εθνογραφικά-ανθρωπολογικά, δεν τα πολιτικοποιούσε έντονα.
Ο Ντούγκιν μέσα σε αυτά έβαλε τη γεωπολιτική (που πήρε από τους Μάκιντερ, Χαουσχόφερ, Κιτσίκη και Σμιτ), τον εσωτεριστικό φασιστικό μυστικισμό (που πήρε από τους Έβολα, Ελιάντε, Γκενόν, Σπένγκλερ, Χάιντεγκερ και Ουστριάλοφ) και την ιδέα για μια "νέα πολιτική θεωρία" που θα υπερβαίνει τις τρεις νεωτερικές (αυτή την ιδέα την πήρε από τον Μπενουά).
Ως προς το μυστικισμό ο Ντούγκιν είναι εκλεκτικιστής φασίστας, δηλαδή παίρνει ό,τι θεωρεί καλό από τους εσωτεριστές του 20ού αιώνα.
Ως προς τη γεωπολιτική, παίρνει τον οικονομικό-κοινωνικό ευρασιανισμό των παλιών Ρώσων συντηρητικών και του Γκουμιλιόφ και του δίνει γεωπολιτική χροιά. Αυτό μπορούσε να γίνει μόνο τη δεκαετία του '90, όπου η Ρωσία δεν μπορούσε να είναι "σλαβόφιλη" γιατί οι Πολωνοί κλπ. είχαν γίνει ΝΑΤΟικοί, δεν μπορούσε να είναι δυτικόφιλη γιατί η Δύση την ήθελε για σκλάβα, οπότε αναγκαστικά έπρεπε να κοιτάξει προς την Ασία (γι' αυτό ο Ντούγκιν δεν έφτιαξε τη γεωπολιτική, αλλά μάλλον η γεωπολιτική έφτιαξε τον Ντούγκιν). Τα επίσημα γεωπολιτικά δόγματα του ρωσικού κράτους μετά τον Γέλτσιν (διατυπωμένα από τους Πριμακόφ και Γερασίμοφ) μιλούν για σύσφιξη των σχέσεων με Κίνα και Ινδία ως αναγκαίο βήμα ενάντια στο αμερικάνικο "δόγμα Μπρεζίνσκι" (πορτοκαλί αντιρωσικές επαναστάσεις και ΝΑΤΟική περικύκλωση) όσο και ενάντια στο "δόγμα Κίσινγκερ" (που ήθελε Ρωσία και Κίνα χωρισμένες). Αυτά έλεγε και ο Ντούγκιν, αλλά δεν τα είπε πρώτος.
Γενικά είναι μέτριος στοχαστής και μη-επιδραστικός στη Ρωσία. Απλά τα δυτικοειδή θέλουν να φτιάχνουν διάφορους Νταρθ Βέιντερ, και για χρόνια διογκώνουν τον ρόλο του στα άρθρα τους για να βγάλουν τη Ρωσία φασιστικό κράτος (και οι ίδιοι βέβαια ξέρουν ότι δεν είναι σημαντικός, όπως φαίνεται σε έγγραφο της Rand Corporation που το πιστοποιεί).
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
Ο Πρίγκηπας Μίρσκι επέστρεψε στην ΕΣΣΔ τη δεκαετία του 1930 και μάλιστα έγραψε μια από τις κορυφαίες ρωσικές πραγματείες περί Ρομαντισμού:
https://www.marxists.org/subject/art/lit_crit/romanticism/mirsky.htm
(διδάσκεται ως σήμερα στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και τυγχάνει να το ξέρω από προσωπική εμπειρία)
Ο Γκουμιλιόφ ήταν γιος του εκτελεσμένου από τους Μπολσεβίκους ποιητή Νικολάι Γκουμιλιόφ και της Άννας Αχμάτοβα
Εξαιρετικό σχόλιο και αφορμή για να θυμηθούμε αλλά και για να βρουν κάποιοι πηγές αλλά και παλιά έντυπα που προσπαθούν κάποιοι να μας κάνουν να τα ξεχάσουμε: την σκέψη του Ντούγκιν στην Ελλάδα την εισάγει πλαγίως και σε ψιλά γράμματα η "Χρυσή Αυγή" και το περιοδικό "Έλληνας Εργάτης" σε μικρά αποσπάσματα αμέσως μετά τον πόλεμο στο Κόσοβο. Αλλά και ο εθνικομπολσεβίκος Κιτσίκης με το περιοδικό "Ενδιάμεση Περιοχή". Η έντονη φιλοτουρανική στάση του Κιτσίκη είναι και το μεγάλο μείον ή ανάθεμα για την ευρύτερη διάδοση του ε/μ και αργότερα του πιο πολιτικαλ κορεκτ λόγω Πούτιν "ευρασιανισμού" και η αφορμή για την αντίθεση πολλών απέναντι στην Ντουγκινική σκέψη που και σήμερα δεν κρύβει την φιλοτουρκική στάση της. Όμως ένα άγνωστο κομβικό σημείο στον χώρο είναι το περιοδικό "Γαμμάδιον" που φιλοξενεί σειρά άρθρων από τον πρώην κολλητό του Λιμόνοφ. Άλλες εποχές όπου ο Ντούγκιν δεν μιλάει για τον "κακό ναζισμό της Ουκρανίας" αλλά τονίζει την αξία μορφών του ε/σ καθεστώτος, δίπλα σε άρθρα για τον φασισμό και τους αδελφούς Στράσσερ αλλά και τον ε/α ακόμη και θετικές αναφορές στον Χίτλερ που βλέπει κάποιος να υπάρχουν στο ίδιο έντυπο. Πραγματική ιδεολογική αιρετική σύνθεση που εκείνη την εποχή προσφέρει πολλά και ενοχλεί κάποιους όπως την αντιφα αλλά και τον Ιό. "Τρίτο Μάτι" και άλλοι όπως ο γνωστός Βελοπουλικός πολιτευτής αρχίζουν να δείχνουν ενδιαφέρον για τον ρωσικό ε/μ και τον Ανατολικό φασισμό την σκέψη της στέπας την ψυχή του αινιγματικού Ρώσου, από κοντά την ίδια δεκαετία "Απολλώνιο Φως" και "Πάτρια", και για λίγο ακόμη καιρό υπήρξε έντονο ενδιαφέρον για τον μουσάτο διανοητή που θεωρήθηκε η ύψιστη μορφή της πολιτικής σκέψης του Κρεμλίνου. Άρθρα για τον ε/μ υπήρξαν και στο περιοδικό Έρημη Χώρα" που τα έχουμε ανεβάσει όλα σε .pdf
ΔιαγραφήΦοβερό σχόλιο! Είχε αναρτηθεί και ένα βίντεο στο κανάλι του Αντίνοου που ανέλυε την σκέψη του Γκομίλοφ νομίζω.
Διαγραφήhttps://mavreslegeones.blogspot.com/2022/08/blog-post_24.html
ΑπάντησηΔιαγραφήη γερμανική πρόταση "das Kremlnarrativ, es handelt um "Nazis" κλπ "Dann behauptet Chodakowski, dass die Gefangenen gut behandelt worden seien. Und wiederholt das Kremlnarrativ, dass es sich um "Nazis" handle."
ΑπάντησηΔιαγραφήποντίκια και δειλούς δεν έλεγαν οι ... τους αζοφ;
ΑπάντησηΔιαγραφήη καλύτερη απάντηση ήρθε από τον αντίπαλο τους τελικά που τους ...
συλλυπητήρια παιδιά πονάει η αλήθεια
ο Βλαδίμηρος γιατί έχει απομονώσει τον Στρελκοφ;
αλήθεια ότι πολλοί φοβήθηκαν την κόρη του Ντούγκιν ότι θα είναι στο μέλλον η Ρωσίδα Λεπέν και τελικά προσπαθούν να μας πείσουν ότι μια δωδεκάχρονη έβαλε την βόμβα;
πόσοι οπλαρχηγοί των λαϊκών δημοκρατιών πέθαναν τελικά από τα όργανα του Πούτιν;
γιατί αρνήθηκε ο κοντός να χτυπήσει με πυραύλους τον ζελέ να τελειώνει το θέμα στην αρχή και προτίμησε γενική εμπλοκή;
Παραθέτω και το παρακάτω, που είναι από Ρώσο αριστερό εθνικιστή που είχε παρακολουθήσει μαθήματα του Ντούγκιν, δίνει την παρακάτω εμπειρία:
ΑπάντησηΔιαγραφή"At one time he was giving lectures at the Mayakovsky Museum and once at Moscow State University (Lomonosov). Now Dugin is a sedate, systemic uncle, but then he was a marginal, publicly raving in Limonka and in the basement publishing houses that crawled out of the fragments of the "Memory" society.
In terms of content, there was a compilation of Western right-wing marginals, Western left-wing marginals, the ideas of Danilevsky and Tikhomirov (the one who was a renegade Narodnik), Guy Debord and just a lot, a lot of drug delirium about Hyperborea. He seasoned these ideas with psychedelia and mysticism - this infernal mixture of Maeterlinck, Evola and Marcuse sounded like a fairy tale. There was nothing of reality there. It looked very funny, we had a lot of fun there.
It was already under Putin that demand arose for him, and he began to spud "Pobedonostsev's triad" (Orthodoxy - Autocracy - Nationality). The bourgeoisie does not disdain any rubbish. It became boring both in form and in content.
I was even surprised by the choice of object for undermining. Apparently, Khokloshtat (Ukraine) has its own Hyperborea, and in this way they fight in the spiritual sphere. Because they could have chosen a better object if they wanted to annoy the Russian world."
https://zen.yandex.ru/media/prorivists/v-svoe-vremia-emu-davali-chitat-lekcii-v-muzee-maiakovskogo-i-odin-raz-v-mgu-6304b9756e2c5802a1ba566f?&
αυτό το τελευταίο "θα μπορούσαν οι χαχόλοι να βρουν καλύτερο στόχο από τον Ντούγκιν αν ήθελαν πραγματικά να πονέσουν εμάς τους Ρώσους, εμείς για τον τρελόγερο ψιλοχεστήκαμε, αλλά αυτοί είναι χαχόλοι ναζί και πιστεύουν τις ίδιες πνευματιστικές μαλακίες με τον Ντούγκιν" (χαχόλους λέει τους Ουκρανούς), το ακούω τις τελευταίες μέρες από πολλούς Ρώσους αλλά και από τους ίδιους τους Ουκρανούς (σε στυλ "μόνο οι χιτλεροχτυπημένοι οι Αζόφ ασχολούνται με τον Ντούγκιν, μπορεί να νομίζουν ότι έκαναν και sacrificial killing για τον Βόταν αυτοί οι ηλίθιοι" και τέτοια.
Το αγαπημένο αφήγημα των απανταχού δυτικών φιλελεύθερων, αριστερών ΒΠ, αλλά και αναρχοκομμουνιστών «δαιμονικός τύραννος Πούτιν» που μέσω της FSB λύνει, δένει και δολοφονεί, είχε βρει την κορύφωσή του με τη δολοφονία της Πολιτόφσκαγια ανήμερα των γενεθλίων του το 2006. Κάτι σαν δώρο γενεθλίων δηλαδή στον πρόεδρο από την FSB. Ιστορίες για αγρίους βγαλμένες από την βαθύτερη υπόγα των δυτικών υπηρεσιών που συνεχίζονται με την Ντούγκινα και αγκαλιάζονται πλέον μεταξύ άλλων και από Έλληνες Ε/Σ. Όλος ο –πολιτισμένος- πλανήτης μια παρέα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία και κυρίως... ομοιογενής συγκέντρωση. Ουκρανοί με τριζούμπ και ΟΑΚΚίτες με σφυροδρέπανα
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://scontent.fskg4-1.fna.fbcdn.net/v/t39.30808-6/300973076_5930348990343438_724801042503054740_n.jpg?_nc_cat=109&ccb=1-7&_nc_sid=730e14&_nc_ohc=tEXRnMA6DYcAX8u5ymw&_nc_ht=scontent.fskg4-1.fna&oh=00_AT88tHeZU9BHMOqFNW4MgKPgRv7UHwcrHe4lSw-rK6shfg&oe=630DE255
ποιος από όλους τους τρεις-κι-ο-κούκος της φωτό είναι ο εστιάτωρ;
Σχετικά με δύο σύγχρονα Ουκρανικά συνθήματα (τι σημαίνουν και από πού προέρχονται)
ΑπάντησηΔιαγραφή"Khto ne skache—toi moskal / Moskalyaku—na gilyaku" (σημαίνει "όποιος δε χοροπηδάει είναι Μοσχοβίτης, τους Μοσχοβίτες κρεμάμε στα δέντρα")
και
"Putin huilo" (σημαίνει, σε ελεύθερη μετάφραση, Πούτιν γ...αι)
είναι τα δύο συνθήματα της μετα-Μαϊντανικής Ουκρανίας (το Heroyam Slava είναι του Μπαντέρα που αναστήθηκε ως σύνθημα στο Μαϊντάν, αλλά αυτά τα δύο είναι προϊόν της δεκαετίας του 2010).
και τα δύο ξεκίνησαν από συνθήματα γηπεδικά, με άλλους στίχους, και το 2014 έγιναν πολιτικά παίρνοντας τη σημερινή μορφή
Το πρώτο προέρχεται από σύνθημα των οπαδών της εθνικής Αργεντινής (!!!) από τα παιχνίδια της δεκαετίας του '90 με την Αγγλία: “Y ya lo ve / y ya lo ve / El que no salta / es un ingles!” (και τώρα βλέπεις / τώρα βλέπεις / όποιος δε χοροπηδάει / είναι Εγγλέζος). Το χοροπηδητό γινόταν φυσικά στις κερκίδες. Με τη μια ή την άλλη μορφή έγινε διεθνές, και κάπως πέρασε και στα ουκρανικά. Πχ, οι οπαδοί των ομάδων του Χαρκόβου, του Ντονέτσκ, του Λβιβ κλπ. φώναζαν, όποτε έπαιζαν με τη Δυναμό "Khto ne skache—toi Kivlyan" (όποιος δεν πηδάει είναι από το Κίεβο).
Το Νοέμβριο του 2013, όταν ο Γιανουκόβιτς αρνήθηκε να υπογράψει τους όρους ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, όρους που περιείχαν στροφή στον ακραίο νεοφιλελευθερισμό και κυρίως την απο-βιομηχάνιση του Ντονμπάς (που θα ωφελούσε τους Γερμανούς βιομηχάνους του Ρουρ), ξεκίνησαν οι γνωστές διαδηλώσεις στην πλατεία Μαϊντάν, αρχικά από φοιτητές και, στη δεύτερη φάση (του καπελώματος από Νούλαντ-Πάιατ) από οπαδούς ομάδων που τους έστελναν εκεί οι ολιγάρχες-ιδιοκτήτες.
Αυτοί, για να ζεσταθούν μέσα στο κρύο, χόρευαν φωνάζοντας "όποιος δεν πηδάει (χορεύει) είναι Μοσχοβίτης". Μετά το Μαϊντάν, και όταν άρχισε η εκστρατεία τρομοκρατίας του ουκρανικού κράτους κατά των Ρωσόφωνων, προστέθηκε και ο στίχους "Moskalyaku na gilyaku" που παραπέμπει στο Μπαντερικό "komunyaku na gilyaku" (τα κουμούνια στην κρεμάλα) του Β' π.π., μόνο που τώρα έγινε "οι Μοσχοβίτες στην κρεμάλα" (επακριβώς: στο δέντρο, gilyak είναι ο κορμός του δέντρου).
* * *
Το δεύτερο, στο ρυθμό του Speedy Gonzalez ("Putin huilooooo... lalalala lalalalaaaaaa") πάλι ξεκίνησε από γήπεδο.
Συμπληρώθηκαν φέτος 30 χρόνια από τη μέρα που ο εβραίος ολιγάρχης Ιγκόρ Σούρκις αγόρασε τη Δυναμό Κιέβου το 1992. Ο αδερφός του, Γκριγκόρι, είναι 30 χρόνια πρόεδρος στην ουκρανική ΕΠΟ, και οι οπαδοί των άλλων ομάδων τους μισούν γιατί είναι κάτι σαν "παράγκα".
Στις αρχές τις δεκαετίας του 2010, ο επικεφαλής των οργανωμένων οπαδών της Μέταλιστ Χαρκόβου, Sergei Velichenko "Chile" (νυν μέλος του Κράκεν, και επίσης καταδικασμένος για εγκλήματα κοινού ποινικού δικαίου πριν τον πόλεμο, αποφυλακισμένος όμως στις 25/2/22 όταν ο Ζελένσκι άνοιξε τις φυλακές) έφτιαξε το σύνθημα "Surkis huilo" (Σούρκις γ...αι) για τον πρόεδρο της Δυναμό (όχι, πάντως, από αντισημιτικά αισθήματα, καθώς και ο πρόεδρος της Μέταλιστ εβραίος ήταν). Το 2014 το "Σούρκις" άλλαξε σε "Πούτιν" και έγινε σύνθημα των φιλο-Μαϊντανικών Ουκρανών (ανεξαρτήτως ομάδας).
Βίντεο με τη γενική εισαγγελέα της Ουκρανίας, στην αρχή του πολέμου, να δικαιολογεί την αποφυλάκιση του Velichenko επειδή αυτός έφτιαξε το "σύνθημα κατά του μεγάλου εχθρού":
https://mobile.twitter.com/DCS8732/status/1516612431161798657
κι εδώ βλέπουμε τον ίδιο τον Velichenko να παραδέχεται ότι η μονάδα του πυροβολούσε Ρώσους αιχμάλωτους στα πόδια (έγκλημα πολέμου):
https://mobile.twitter.com/KYTKYTKYTKYTKYT/status/1528149083373846530
Το "οποίος δε πηδάει γαύρος είναι ρε" είναι και ελληνικό σύνθημα στις κερκίδες του Παναθηναϊκού.
ΔιαγραφήΝα παίζει η ΑΕΚΑΡΑ στα Φιλαδέλφεια κ μεις γυμνοί στους δρόμους ξύλο σε αστυνόμους καμένα μπατσικα!
ΔιαγραφήΤίγκα στα αλβαναρια είναι η Φλοριτζιναλ
ΔιαγραφήΑΕΚ Μια ζωή,δεν χαρίζουμε τίποτα στους Αλβανούς,ας είναι όσοι θέλουν στην Ορίτζιναλ,Εδώ είναι Ελλάδα καμία παραχώρηση!
ΔιαγραφήΈβγαλε χθες το Άρμα την ομιλία του Γκέκα στην κατασκήνωση τους.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτα Βορεινά Σαλπίσματα, ΥΤ
εγώ δηλώνω και με lazio και με Rohm κύριε Γκέκα
ΔιαγραφήΘα ξεκινήσει τώρα κορδόνι των γνωστών τρολ σχετικά με την ομιλία; M.K, κράτα ένα σχετικό επίπεδο, αφού δεν μπορείς να διαχωρίσεις/διακρίνεις.
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια κύριε 11:42.
ΔιαγραφήΣυγχαρητήρια.
ΔιαγραφήΟ άνθρωπος δεν το έχει με την ομιλια. Ουτε αρχή ουτε μέση ουτε τέλος. Όποιος το καταφέρει και το δει ολόκληρο κερδίζει ... ... ....
ΑπάντησηΔιαγραφή10:03, ξεκίνα για αρχή με ομιλία Καιάδα, και σε 2-3 ζωές βάλε να ακούσεις την ομιλία του Γκέκα.
ΔιαγραφήΔηλαδή εσύ μας μιλάς για τη συνολική μορφή της ομιλίας, χωρίς καν να την έχεις ακούσει ολόκληρη!!!
ΔιαγραφήΟ Γ. Σουρής σου έχει αφιερώσει ολόκληρο ποίημα, το ξέρεις;
«Ο Ρωμηός»
Στον καφενέ απ' έξω σαν μπέης ξαπλωμένος,
του ήλιου τις ακτίνες αχόρταγα ρουφώ,
και στων εφημερίδων τα νέα βυθισμένος,
κανέναν δεν κοιτάζω, κανένα δεν ψηφώ.
Σε μια καρέκλα το ’να ποδάρι μου τεντώνω,
το άλλο σε μιαν άλλη, κι ολίγο παρεκεί
αφίνω το καπέλλο, και αρχινώ με τόνο
τους υπουργούς να βρίζω και την πολιτική.
Ψυχή μου! τί λιακάδα! τί ουρανός! τί φύσις!
αχνίζει εμπροστά μου ο καϊμακλής καφές,
κι εγώ κατεμπνευσμένος για όλα φέρνω κρίσεις,
και μόνος μου τις βρίσκω μεγάλες και σοφές.
Βρίζω Εγγλέζους, Ρώσους, και όποιους άλλους θέλω,
και στρίβω το μουστάκι μ' αγέρωχο πολύ,
και μέσα στο θυμό μου κατά διαβόλου στέλλω
τον ίδιον εαυτό μου, και γίνομαι σκυλί.
Φέρνω τον νουν στον Διάκο και εις τον Καραΐσκο
κατενθουσιασμένος τα γένια μου μαδώ,
τον Έλληνα εις όλα ανώτερο τον βρίσκω,
κι απάνω στην καρέκλα χαρούμενος πηδώ.
Την φίλη μας Ευρώπη με πέντε φασκελώνω
απάνω στο τραπέζι τον γρόθο μου κτυπώ...
Εχύθη ο καφές μου, τα ρούχα μου λερώνω,
κι όσες βλασφήμιες ξέρω αρχίζω να τις πω.
Στον καφετζή ξεσπάνω... φωτιά κι εκείνος παίρνει.
Αμέσως άνω κάτω τον κάνω τον μπουφέ,
τον βρίζω και με βρίζει, τον δέρνω και με δέρνει,
και τέλος... δεν πληρώνω δεκάρα στον καφέ.
Νοέμβριος 1880
τι να σε κάνω τώρα που δεν ξέρω τι κερδίζω, μέχρι το τέλος έφτασα και άκουσα και το εμβατήριο, αλλά εσύ μου δίνεις... τρεις τελίτσες!
Διαγραφή10:03. Δεν είναι διάλεξη ή διατριβή σε κάποιο ζήτημα. Ούτε έκθεση ιδεών..
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσα δεν φτάνει η αλεπού... , το ξέρεις καλά εσύ, έ;
Σημαντικό είναι να κατανοήσουμε τι ρόλο έπαιξε στο συλλογικό υποσυνείδητο και των Ρώσων και των Ουκρανών η σφαγή της Οδησσού (2 Μαΐου 2014).
ΑπάντησηΔιαγραφήΩς τότε, το mood στον μέσο πολίτη της Ουκρανίας (που δε γούσταρε Μαϊντάν αλλά δε γούσταρε ούτε απόσχιση) ήταν "έλα μωρέ, τι ναζί και μαλακίες, ακόμα κι αν υπάρχουν ναζί, αν θέλει η Ουκρανία να μπει στην ΕΕ θα τους ξωπετάξει αυτούς, δεν είναι λόγος τώρα να διαλύσουμε τη χώρα και να την κάνουμε χίλια κομμάτια, αδέρφια είμαστε". Αυτό έλεγε ο κόσμος το Μάρτη-Απρίλη του 2014. Κι ήρθε η Οδησσός, και τότε κατάλαβαν όλοι, ότι Ρώσοι και Ουκρανοί "μαζί ψωμί δεν ξανατρώνε", όπως έλεγε ο Καραϊσκάκης στον Κιουταχή για Έλληνες και Τούρκους.
+ από Telegram κατοίκου της Οδησσού, ρωσόφωνης, σήμερα:
Pro-Ukrainians, to this day, celebrate the Odessa massacre as a "lesson taught" to their enemies. Many will claim it was a Russian conspiracy (surprise) - but a significant number are happy to own up to it.
I still remember the "grilled shashlik meat" jokes which made the rounds across Ukrainian social media after Odessa.
These same people now give me puppy eyes and expect me to give a shit about their cause?
No.
Όποιος θέλει να καταλάβει την δομή στις περισσότερες ομιλίες του Γκέκα, πρέπει να μελετήσει το Εννεάγραμμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό και τελειώνει εκεί που ξεκίνησε - και χωρίς χειρόγραφο.
Αναμενόμενο να πονάνε κάποιοι, καλή ανάρρωση νάχουν!