Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

 

γράφει ο Διόνυσος Ανδρώνης

Ernst von Salomon - Οι εγκαταλειμμένοι

Εκδόσεις Omnia, Παρίσι, 2007, σελ. 422

Ο Ernst Von Salomon (1902-1972) έγραψε αυτό το μυθιστόρημα το 1930 το οποίο μεταφράστηκε για πρώτη φορά στα γαλλικά το 1931 από τον André Vaillant, γνωστό και ως Claude Raynal, εκδόσεις Plon. Αυτή η πρόσφατη επανέκδοση μας δίνει τη βεβαιότητα ότι οι παλιοί μεταφραστές είναι μερικές φορές πολύ χρήσιμοι σήμερα. Ο συγγραφέας ξεκινά αποδοκιμάζοντας τον Ναπολέοντα στη σελίδα 30 και συνεχίζει την αφήγηση του κάνοντας επίθεση στη Γαλλική Επανάσταση και στους πρακτικούς της, τους Γάλλους. Αγαπάμε τους Γάλλους και παρακολουθήσαμε την ανάγνωση με κάποια καχυποψία στην αρχή.

Το μυθιστόρημα μας μιλά για την περιπέτεια που έζησε ο Φον Σάλομον όταν αποφάσισε να πάει να πολεμήσει ως εθελοντής μετά το τέλος του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου (το 1919) στα σύνορα της χώρας του, της Γερμανίας, ενάντια στους Ρώσους ή άλλους συμμάχους». «Σατανικός» (op.cit.σελίδα 145). «Προερχόμενος από οικογένεια Ουγενότων, ο Von Salomon επιστρατεύτηκε το 1918 για να εγκαταλείψει τη Στρατιωτική Σχολή στο Freikorps που πολέμησε στην Άνω Σιλεσία και στις χώρες της Βαλτικής για να συντρίψει την Κόκκινη Επανάσταση» (όπ.π. γραμμένο στο οπισθόφυλλο). 

Έχουμε διαβάσει σχεδόν όλα τα πολλά μυθιστορήματα του Saint Loup και τις περιπέτειες του με την LVF (Σύνδεσμος Γάλλων Εθελοντών ενάντια στον Μπολσεβικισμό) και ήμασταν πολύ χαρούμενοι που διαβάσαμε ένα μυθιστόρημα στο ίδιο μήκος κύματος αλλά αυτή τη φορά εμπνευσμένο από τον Πρώτο Πόλεμο. «Το αποτέλεσμα του 1918 είναι μόνο ένα μείγμα 48, του Γκιγιόμ 2 και του Μαρξ» (op.cit.σελίδα 170). Μαθαίνουμε στη σελίδα 167 ότι ένα άλλο πραξικόπημα έγινε το 1919 αλλά ότι «απέτυχε εντελώς» (op.cit.σελίδα 167). Έτσι ο αγαπητός μας Αδόλφος δεν ήταν ο πρώτος Γερμανός που έκανε ένα αποτυχημένο πραξικόπημα το 1923.

Ο Ernst Von Salomon καταδικάστηκε το 1922 σε οκτώ χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στη δολοφονία του Walter Rathenau, ο οποίος ήταν ένας πλούσιος Εβραίος επιχειρηματίας και μέλος προηγούμενων γερμανικών κυβερνήσεων. Τελικά του δόθηκε χάρη το 1927. «Στον κόσμο των αφεντικών και των εργατών, όλοι πίστευαν ότι είχαν τη λύση στα τρέχοντα κοινωνικά προβλήματα και όλες οι θεωρίες που ανακοινώθηκαν με μεγάλη φανφάρα μπέρδευαν ακόμη περισσότερο την πραγματική κατάσταση» (op.cit.σελίδα 188).

Και τελικά συγκλονιστήκαμε από την αφήγηση των βασανιστηρίων που υπέβαλαν οι Γάλλοι στους Γερμανούς το 1919: «Ένας Γάλλος άναψε τσιγάρο, τον πλησίασε και του έβαλε το φλεγμονώδες άκρο στο δέρμα του» (όπ.π. σελίδα 201). Φαίνεται λοιπόν ότι πολεμήσαμε σε λάθος μέρος κατά τη διάρκεια των δύο πολέμων.