Gregor Strasser: Εργασία
και Ψωμί
Το παρακάτω ιστορικό άρθρο δημοσιεύτηκε την
19η Νοεμβρίου 2021 στο ιστολόγιο «Μαύρες Λεγεώνες» το οποίο μπορείτε
να διαβάσετε εδώ.
Ο Γκρέγκορ Στράσσερ ο οποίος προσχώρησε στο NSDAP το φθινόπωρο του 1922 ήταν ένα από τα πιο ταλαντούχα και σημαντικά στελέχη του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος. Θεωρούμενος δεύτερος μόνο μετά τον Χίτλερ είχε κατορθώσει την εξής σειρά επιτευγμάτων:
έγινε ηγέτης των SA της Κάτω Βαυαρίας τον Μάρτιο του 1923, Gauleiter της Κάτω Βαυαρίας τον Μάρτιο του 1925, Reichspropagandaleitung (υπεύθυνος προπαγάνδας) τον Σεπτέμβριο του 1926, Reichsorganisationsleiter (υπεύθυνος οργάνωσης) τον Ιανουάριο του 1928, έγινε μέλος του Βαυαρικού Landtag τον Απρίλιο του 1924 και εξελέγη στο Ράιχσταγκ ως εκπρόσωπος της Βόρειας Βεστφαλίας τον Δεκέμβριο του 1924 (έδρα την οποία κράτησε μέχρι την παραίτηση του).
Ήταν ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του NSDAP στα οικονομικά ζητήματα συνεργαζόμενος στενά με τον Otto Wagener, ο οποίος ήταν πρόεδρος του τμήματος Οικονομικής Πολιτικής του NSDAP και με τον Walter Funk, μέλος του οικονομικού συμβουλίου του Κόμματος.
Σε αυτά τα πλαίσια δόθηκε η ακόλουθη ομιλία του στις 10 Μαΐου 1932 η οποία αναδημοσιεύθηκε και διανεμήθηκε από το Κόμμα σε μορφή φυλλαδίου αποτελώντας την βάση για το «Οικονομικό Πρόγραμμα Εκτάκτου Ανάγκης» που ήταν η δήλωση των οικονομικών αρχών του NSDAP εν΄όψει των εκλογών του Ιουλίου του 1932.
Η ομιλία «Εργασία και Ψωμί» θεωρείται ίσως η πιο σημαντική εργασία του Γκρέγκορ Στράσσερ αφού σε αυτήν εκθέτει ξεκάθαρα το όραμα ενός εθνικοσοσιαλιστικού αντικαπιταλισμού υποστηρίζοντας την αυτάρκεια, ένα πρόγραμμα πλήρους απασχόλησης των εργαζομένων και την υψηλή παρέμβαση του κράτους στην οικονομία.
Η ομιλία έχαιρε μεγάλης αναγνώρισης εκείνη την εποχή προκαλώντας το ενδιαφέρον των ηγετών των συνδικαλιστικών οργανώσεων και εγκωμιάστηκε δημόσια από τον Καγκελάριο Bruning.
Εξαντλήθηκε και επανακυκλοφορεί:
Θα το βρείτε από τις εκδόσεις «Λόγχη»
2103611590
info@logxi.com
Βιβλιοπαρουσίαση στον σύνδεσμο εδώ ...
ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΨΩΜΙ
Τα έκτακτα διατάγματα είναι το μόνο όπλο του παρόντος συστήματος!
Την τελευταία φορά που μίλησα εδώ τον Οκτώβριο του 1930 ξεκαθάρισα τους λογαριασμούς μας με το Σύστημα και βασισμένος στην εκλογική μας νίκη τον Σεπτέμβρη του 1930 ανακοίνωσα τις βασικές αρχές εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος. Από τότε τίποτα δεν έχει αλλάξει, τίποτα απολύτως! Το μόνο καινούργιο μας βίωμα είναι το νέο όπλο του συστήματος που λέγεται έκτακτο διάταγμα.
Κατά τα άλλα δεν έχει προκύψει καμία νέα και κυρίως καμία λυτρωτική ιδέα στις πολιτικές εξελίξεις. Την αιτία για όλο αυτό την βρίσκω στο ότι οι κυβερνώντες της Γερμανίας περιορίστηκαν στο να επικεντρώσουν όλη την πολιτική τους προσπάθεια στην καταστολή και τον αποκλεισμό από την εξουσία των εθνικών και κοινωνικών δυνάμεων που ενυπάρχουν στον εθνικοσοσιαλισμό όπως και στο γεγονός ότι η κυβέρνηση αναγνωρίζει μόνο έναν αγώνα: τον αγώνα εναντίον μας και όχι τον αγώνα για τα συμφέροντα του γερμανικού λαού.
Όλες οι ενέργειες της κυβέρνησης κατά την τελευταία προεκλογική εκστρατεία, όλη η προπαγάνδα και όλα τα μέσα που διατίθενται για να επηρεάσουν τον λαό αφιερώθηκαν στο να μας συκοφαντούν. Δεν έγινε καμία αναφορά στις ενδιάμεσες επιτυχίες της κυβέρνησης.
Η πρόσφατη δήλωση του Καγκελαρίου του Ράιχ ότι η ανάληψη της εξουσίας από τους εθνικοσοσιαλιστές θα συνεπαγόταν αυτόματα χάος, πληθωρισμό και εμφύλιο πόλεμο από πολιτικής σκοπιάς είναι επικίνδυνη αφού δεν υπάρχει κανείς που να αμφιβάλλει ότι η λύση του μεγάλου γερμανικού προβλήματος δεν θα επέλθει χωρίς την συγκατάθεση μας και την βοήθεια μας.
Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΥ.
Παρά την άνευ προηγουμένου αντίσταση όλων των ανθρώπων που εμπλέκονται στο σύστημα Bruning και όλων των ανδρών της κυβέρνησης οι τελευταίες εκλογές επέφεραν την αδιάκοπη και ακαταμάχητη άνοδο του κινήματος. Νομίζω είναι καιρός οι Γερμανοί αξιωματούχοι να βγάλουν τα κομματικά γυαλιά και να ρίξουν μια προσεκτική ματιά στους λόγους της ανόδου μας.
Όταν κάποιοι ισχυρίζονται πεισματικά πως η άνοδος των εθνικοσοσιαλιστών οφείλεται στην εκτεταμένη δυσαρέσκεια του γερμανικού λαού τότε πρέπει να τους ρωτήσω από που προέρχονται όλοι αυτοί οι δυσαρεστημένοι άνθρωποι και γιατί είναι δυσαρεστημένοι; Προφανώς φταίνε τα κυβερνητικά κόμματα και η κυβέρνηση που υποστηρίζεται από αυτά.
Αλλά αυτό δεν αποτελεί επαρκή εξήγηση. Δεν αρκεί καν να πω ότι ο λόγος της ανόδου του κινήματος μας είναι το πρόσφατα αφυπνισμένο εθνικό συναίσθημα που έχοντας καταπνιγεί ανόητα και εξωφρενικά τόσα χρόνια αναπτύσσεται όλο και πιο έντονα τώρα. Εδώ εμπλέκονται πολλά περισσότερα.
Η άνοδος του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος είναι η διαμαρτυρία ενός λαού ενάντια σε ένα κράτος που του αρνείται το δικαίωμα στην εργασία και την αποκατάσταση της φυσικής του διαβίωσης. Είναι η διαμαρτυρία ενάντια σε ένα κράτος που επιτρέπει και επιβάλει ένα οικονομικό σύστημα που παραποιεί τη φυσική παραγωγικότητα, καίει το σιτάρι, πετάει τον καφέ στην θάλασσα, συσσωρεύει ανόητα βασικά προϊόντα και όλα αυτά μόνο για να ανέβουν οι τιμές και τα κέρδη του χρηματιστηρίου.
Κύριοι κομμουνιστές πάντοτε μου άρεσε η συζήτηση και κανείς δεν μπορεί να μου χρεώσει ότι αποφεύγω την καυστική πολιτική διαφωνία. Ωστόσο τώρα που θα μιλήσω για τα επείγοντα προβλήματα της Γερμανίας και ειδικά για την ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας έχω το δικαίωμα να απαιτήσω τον σεβασμό σας.
Πρέπει να ισχυριζόμαστε σταθερά και να θυμόμαστε ακράδαντα (η ικανότητα να πράττουμε έτσι είναι εδραιωμένη στον εσωτερικό πυρήνα της σκέψης του γερμανικού λαού) ότι ο καλός Θεός επιτρέπει μια ποικιλία καλλιεργήσιμων ειδών σε όλο τον κόσμο προκειμένου να καλυφθούν οι ανάγκες της ανθρωπότητας. Εάν η σημερινή παγκόσμια οικονομία δεν μπορεί να διανείμει δίκαια τον πλούτο της φύσης τότε αυτό το σύστημα είναι λάθος και πρέπει να αλλάξει για να ζήσουν οι άνθρωποι!
Ο γερμανικός λαός διαμαρτύρεται ενάντια σε μία οικονομική τάξη που σκέφτεται μόνο με όρους χρήματος, κέρδους και μερισμάτων και που έχει ξεχάσει να σκέφτεται την εργασία και τα επιτεύγματα.
Η μεγάλη αντικαπιταλιστική λαχτάρα (όπως αρέσκομαι να την αποκαλώ) που έχει κυριεύσει τον λαό μας, που έχει ήδη πείσει ίσως το 95% του λαού συνειδητά ή ασυνείδητα, δεν είναι μια απόρριψη της ιδιοκτησίας γενικότερα, ακόμη και αυτής που έχει αποκτηθεί ηθικά με κόπο και θυσία. Δεν έχει πάνω από όλα καμία σχέση με τις παράλογες, αντι-παραγωγικές και καταστροφικές τάσεις της Κομιντέρν.
Είναι η διαμαρτυρία των εργαζομένων εναντίον ενός εκφυλισμένου συστήματος οικονομικής σκέψης. Απαιτεί από το κράτος να διακόψει τις σχέσεις του με τους «δαίμονες» του χρυσού, της παγκόσμιας οικονομίας και του υλισμού. Απαιτεί από το κράτος να πάψει να σκέφτεται αποκλειστικά με στατιστικούς όρους της Reichsbank και απαιτεί να βρεθεί ένας τρόπος ο οποίος θα εξασφαλίζει μία τιμητική απόδοση για την έντιμη εργασία.
Η μεγάλη αντικαπιταλιστική λαχτάρα αποδεικνύει ότι βρισκόμαστε μπροστά σε μία μεγάλη, μία θαυμάσια καμπή: το γκρέμισμα του φιλελευθερισμού και την άνοδο ενός νέου είδους οικονομικής σκέψης και μίας νέας αντίληψης γύρω από το κράτος.
ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.
Έχω δηλώσει ότι η ανεργία και η ανάγκη παροχής εργασίας είναι τα πιο επείγοντα προβλήματα και θέλω δράττοντας την ευκαιρία να παρουσιάσω στον γερμανικό λαό τα σχέδια και τις ιδέες που αναπτύξαμε εμείς οι εθνικοσοσιαλιστές σχετικά με τα ζητήματα αυτά τους προηγούμενους μήνες. Λέμε εδώ και χρόνια πως τα ακόλουθα προβλήματα είναι επίμαχα για την Γερμανία: η βελτίωση της οικονομικής κατάστασης των αγροτών, η αναγκαιότητα της εσωτερικής επανεγκατάστασης, η μείωση της μετανάστευσης προς την πόλη, η ανάκαμψη του εμπορίου και του νομισματικού συστήματος, η αύξηση της εσωτερικής παραγωγής η οποία συμβαδίζει με την κλειστή οικονομία, η εξασφάλιση επαρκούς προμήθειας τροφίμων, η οργάνωση της εθνικής εργασίας, η δημιουργία εσωτερικής αγοράς με την συνεργασία της βιομηχανίας, η αναθεώρηση του κτηματολογικού νόμου και ίσως το πιο σημαντικά από όλα, αυτό που αποκαλώ «καθήκον στην εργασία» και «καθήκον παροχής τροφίμων» δηλαδή η υποχρέωση του Γερμανού να αφιερώσει όλη του την προσπάθεια για την κάλυψη των αναγκών του έθνους. Απαιτούμε την βαθμολόγηση και την αποτίμηση του ατόμου σύμφωνα με την έκταση των επιτευγμάτων του. Το αν εργάζεται ως μυστικοσύμβουλος ή ανειδίκευτος εργάτης δεν έχει καμία σημασία.
Για να επιστρέψουμε στην παροχή εργασίας και στο πραγματικό πρόγραμμα πλήρους απασχόλησης πρέπει να ξεκαθαρίσουμε στο μυαλό μας κάτι που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις σημερινές αντιλήψεις: Υπάρχουν στον κόσμο δύο αιώνιες αρχές από τις οποίες πηγάζουν όλα όσα χρειαζόμαστε, ότι έχουμε και ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε - οι φυσικοί πόροι και η εργασία. Με άλλα λόγια όλες οι δηλώσεις ότι «το κεφάλαιο δημιουργεί εργασία» είναι ψευδείς.
Η ΕΡΓΑΣΙΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟ!
Δύο πράγματα είναι απαραίτητα για να μπορέσει να προσεγγίσει κανείς επαρκώς το ζήτημα της παροχής εργασίας. Πρώτον το άρθρο 163 του συντάγματος της Βαϊμάρης πρέπει να αλλάξει. Νομίζω ότι δείχνει τη συνειδητή δειλία της συντακτικής συνέλευσης η φράση «κάθε Γερμανός πρέπει να έχει δικαίωμα στην εργασία». Η φράση αυτή εκφράζει την αδυναμία και την απροθυμία αυτών των ανθρώπων να κατευθύνουν το κράτος και την οικονομία σύμφωνα με τις οργανικές αρχές και να δώσουν δουλειά σε όποιον ειλικρινά επιθυμεί να εργαστεί. Το άρθρο 163 πρέπει να αλλάξει έτσι ώστε να λέει «κάθε Γερμανός πρέπει να έχει δικαίωμα στην εργασία εφόσον είναι ειλικρινά πρόθυμος να εργαστεί».
Το άρθρο 163 του συντάγματος το οποίο ρυθμίζει το δικαίωμα στην εργασία πρέπει να συμπληρωθεί με το αίτημα που διατύπωσα νωρίτερα: την αξιοποίηση της εργασίας για το συλλογικό όφελος. Από την εργασία προέρχονται τα απαραίτητα είδη διαβίωσης: τροφή, στέγη, ρούχα, φως και ζεστασιά. Η εργασία και όχι το κεφάλαιο είναι ο πλούτος ενός λαού. Τα πάντα πηγάζουν από την εργασία!
Επομένως όταν το κράτος βρίσκεται αντιμέτωπο με το πρόβλημα της παροχής εργασίας δεν πρέπει ποτέ να αναρωτιέται «υπάρχουν χρήματα;». Η μόνη ερώτηση η οποία πρέπει να θέσει είναι «πως πρέπει να διατεθούν τα χρήματα». Χρήματα υπάρχουν πάντα για την παροχή απασχόλησης το μόνο πρόβλημα θα είναι η επέκταση της πίστωσης η οποία είναι απολύτως δικαιολογημένη για την παραγωγικότητα της οικονομίας. Αυτό που λέμε είναι τόσο βάσιμο όσο και ο πληθωρισμός σας και τόσο ασφαλές όσο και οι ρωσικές πιστώσεις σας μάλιστα ασφαλέστερο από τα χρήματα που χρησιμοποιήσατε για τη σταθεροποίηση των γερμανικών τραπεζών. Στο ζήτημα της παροχής εργασίας το ερώτημα δεν μπορεί παρά να είναι: από που να ξεκινήσουμε; Πρέπει να βρεθεί το σημείο εκκίνησης. Επ' αυτού πρέπει να ειπωθούν τα εξής.
Για την ικανοποίηση της πιο σημαντικής από τις ανθρώπινες ανάγκες, της ανάγκης για τροφή, η Γερμανία εξακολουθεί να εξαρτάται από ξένες χώρες. Αλλά σε τελευταία ανάλυση ένας λαός που εξαρτάται από ξένες χώρες δεν είναι ποτέ σε θέση να λύσει τα διεθνή του προβλήματα και να αποκτήσει την ελευθερία του. Με άλλα λόγια: πρέπει να καταστήσουμε εφικτή την παραγωγή σε γερμανικό έδαφος για την επιβίωση ολόκληρου του λαού. Θα έπρεπε να το είχαμε κάνει ήδη προτού φτάσουμε στα σημερινά επίπεδα ανεργίας. Θα έπρεπε να το είχαμε κάνει ως απάντηση στην Συνθήκη των Βερσαλλιών η οποία περιόρισε τον ζωτικό μας χώρο και συνεπώς κατέστησε αυτομάτως αναγκαία την αναδιοργάνωση της γεωργικής παραγωγής.
Επιπλέον χρειαζόμαστε στην Γερμανία μια μεγάλης κλίμακας στεγαστική και πληθυσμιακή πολιτική, δηλαδή την εκκένωση των μεγάλων πόλεων. Οι πόλεις συρρικνώνονται ήδη, γεγονός που αποδεικνύει ότι η εγγενής δύναμη των ανθρώπων, το ασυνείδητο συναίσθημα αρχίζει να ακολουθεί τον σωστό, φυσικό, οργανικό δρόμο. Δεν χρειάζεται να διερευνήσω περαιτέρω αυτό το ζήτημα και τις προεκτάσεις του. Σε τελευταία ανάλυση το στεγαστικό πρόβλημα είναι το μεγαλύτερο κοινωνικό πρόβλημα και είναι αδύνατον για ένα άτομο το οποίο ζει σε μία φρικτή, κρύα, σκοτεινή τρύπα ενός διαμερίσματος μεγάλης πόλης να έχει κάποια ενσυναίσθηση των πολιτικών αναγκών του λαού. Πρέπει να βοηθήσουμε να βελτιωθεί η ζωή αυτών των ανθρώπων χτίζοντας οικιστικές αναπτύξεις που θα αποτελούν ιδιωτικές οικίες.
Η κατεύθυνση προς την οποία πρέπει να κινηθούν τα ελεύθερα επαγγέλματα στην Γερμανία φαίνεται ξεκάθαρα. Μας την προδιαγράφει η ίδια μας η οικονομία και οι ανάγκες του λαού μας: αύξηση της παραγωγής τροφίμων και επίτευξη κατασκευαστικών έργων τα οποία θα οδηγήσουν σε μια εξαιρετική τόνωση της αγοράς εργασίας αυξάνοντας έτσι την αγοραστική δύναμη. Για την οικοδόμηση των οικιστικών αναπτύξεων θα επαναπροσληφθούν άνεργοι οι οποίοι θα πληρωθούν με μισθό. Αλλά για να το πετύχουμε αυτό πρέπει καταρχήν να απορρίψουμε έναν κανόνα που διέπει συχνά τις συναλλαγές του Οικονομικού Συμβουλίου. Εννοώ το σύνθημα περί «εσφαλμένης κατεύθυνσης κεφαλαίων». Υπάρχουν ακόμη άνθρωποι εντελώς μολυσμένοι με την φιλελεύθερη σκέψη που διακηρύττουν: εάν δημιουργήσουμε περισσότερες θέσεις εργασίας μέσω διευρυμένης πίστωσης ή διευρύνοντας την προσφορά χρήματος σε έναν τομέα της γερμανικής οικονομίας τότε τα χρήματα αυτά θα λείψουν από έναν άλλο τομέα.
Για τον σύγχρονο άνθρωπο αυτή η άποψη είναι αδιανόητη αφού η εργασία δημιουργεί νέα εργασία βρισκόμενη σε μια συνεπή και συνεχή εξέλιξη. Οποιοσδήποτε απασχολούμενος αποτελεί μία ακόμη οικονομική μονάδα επομένως δεν μπορεί να υπάρξει «λανθασμένο κεφάλαιο». Θα σας πω πως πιστεύω ότι μπορεί να επιτευχθεί η χρηματοδότηση. Χρειαζόμαστε την εξοικονόμηση πόρων από την ελάφρυνση της ανεργίας, τα πρόσθετα φορολογικά έσοδα που θα προκύψουν από την επαναφορά της οικονομίας σε λειτουργία, κάποια πληρωμή από τον ίδιο τον δικαιούχο και τα υπόλοιπα θα τα αποκτήσουμε με μία παραγωγική δημιουργία κεφαλαίων.
Υπάρχει αρκετή γη στην Γερμανία. Οκτώ και ένα δεύτερο εκατομμύρια στρέμματα μπορούν να διατεθούν προς αποξήρανση. Τα δύο εκατομμύρια στρέμματα βαλτότοπων και το ένα εκατομμύριο που κάποτε καλλιεργούνταν αλλά τώρα βρίσκεται σε αγρανάπαυση - όλα αυτά καθιστούν δυνατή σε στρογγυλούς αριθμούς την απασχόληση ενός εκατομμυρίου ανέργων για πέντε χρόνια με κανονικούς μισθούς αν εφαρμοστεί υποχρεωτική εργατική υπηρεσία. Πραγματικά εκπλήσσομαι όταν άνθρωποι της ηλικίας μου που υπερασπίζονταν επί τέσσερα χρόνια με κίνδυνο την ζωή τους τα γερμανικά σύνορα αντιστέκονται στην ιδέα ένας εικοσάχρονος Γερμανός να εργαστεί υποχρεωτικά για τον λαό του για έναν χρόνο.
Οι κύριοι της αριστεράς αντιτίθενται στην υποχρεωτική εργασία όχι επειδή ως κομμουνιστές αντιτίθενται στην βία αυτή καθαυτή αλλά επειδή γνωρίζουν πολύ καλά πως η αξία της εργατικής υπηρεσίας δεν έγκειται μόνο στις υλικές επιτυχίες αλλά κυρίως στην εκπαίδευση γύρω από μία νέα γερμανική ιδέα περί κράτους. Αυτή η νέα εκπαίδευση γύρω από την έννοια του κράτους θα καταστρέψει την κοσμοθεωρία των κομμουνιστών!
Μεταξύ των τρόπων βελτίωσης του εδάφους είναι επίσης η μέθοδος της λίπανσης. Είναι αδιανόητο επειδή ο αγρότης δεν έχει αγοραστική δύναμη το λίπασμα να μένει στο εργοστάσιο και να μην ωφελεί το έδαφος, παρόλο που, αν είχαμε σωστή πολιτική τιμών η λίπανση θα ήταν αυτομάτως κερδοφόρα και ως εκ τούτου προσιτή στον Γερμανό αγρότη ανά πάσα στιγμή. Έχω ξαναπεί και λέω άλλη μία φορά: τα έργα που θα εκτελεστούν θα εκτελούνται με σταθερούς μισθούς. Θα επανέλθω εν κατακλείδι στα θέματα της χρηματοδότησης
Η βελτίωση του εδάφους σε μικρές και μεσαίες ιδιοκτησίες θα πρέπει κατά την γνώμη μας να πραγματοποιηθεί από εδαφοβελτιωτικούς συνεταιρισμούς υπό την εποπτεία του κράτους.
H ανάγκη για εξοπλισμό, στέγαση και ρουχισμό που θα δημιουργηθεί από αυτά τα έργα θα απασχολήσει περισσότερα τμήματα του εργατικού δυναμικού στη βιοτεχνία, τη βιομηχανία, το εμπόριο και τις μεταφορές. Είμαι απόλυτα πεπεισμένος ότι ουσιαστικά είναι απλώς θέμα εκκίνησης του κινητήρα. Η εργασία δημιουργεί περισσότερη εργασία. Δεν χρειάζεται μεγάλη κρατική παρέμβαση εδώ αλλά οι πρώτες μεγάλες προμήθειες πρέπει να προέρχονται από το κράτος γιατί κανένας ιδιώτης επιχειρηματίας δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει ένα τέτοιο πρόβλημα σήμερα. Από την στιγμή που οι μεγάλες προμήθειες δρομολογηθούν τότε είμαι σίγουρος ότι μέσα σε δύο χρόνια θα έχουμε κανονική εξέλιξη. Αυτό είναι το αιώνιο όφελος της εργασίας που είναι η βάση της ζωής και των πάντων.
Τα έργα βελτίωσης του εδάφους και της δημιουργίας καλλιεργήσιμης χερσαίας γης θα δημιουργήσουν ευκαιρίες επανεγκατάστασης για 100.000 άτομα ετησίως. Εδώ κάνω διάκριση μεταξύ των οικιστικών κατασκευών κοντά στην πόλη για τους κατοίκους της πόλης και τους οικισμούς στην ύπαιθρο, ένα πρόβλημα που έχει εν μέρει αντιμετωπιστεί στα ανατολικά. Εάν επανεγκατασταθούν 100.000 άνθρωποι ετησίως (οφείλω να ομολογήσω ότι ο αριθμός αυτός είναι κάπως ψηλός αλλά μπορεί να επιτευχθεί) μετά από από πέντε χρόνια θα έχουμε μισό εκατομμύριο νέους εποίκους στα ανατολικά και ως εκ τούτου τεράστιες γεωγραφικές και στρατιωτικές δυνατότητες που δεν μπορούμε να συζητήσουμε σήμερα.
Έρχομαι τώρα σε ένα θέμα για το οποίο οι κύριοι της αριστεράς με έχουν συχνά κατηγορήσει. Με κατηγορούν για το γεγονός ότι στην διακήρυξη του δικαιώματος στην εργασία και της υποχρέωσης στην εργασία (την οποία θεωρούμε απαραίτητη για να προσεγγίσουμε αυτά τα προβλήματα με ελπίδες επιτυχίας) υπάρχει περιορισμός της ατομικής ελευθερίας. Σε τελική ανάλυση έχουμε ήδη παραγράφους στο σύνταγμα της Βαϊμάρης που λένε ότι σε περιόδους έκτακτης ανάγκης ο πολίτης μπορεί να υποχρεωθεί να καταβάλει συγκεκριμένες προσπάθειες. Αν νομίζετε ότι μπορείτε να λύσετε το πρόβλημα χωρίς βία, αν θέλετε δηλαδή να λιμοκτονήσετε για χάρη της ελευθερίας, προχωρήστε! Γιατί η πείνα θα είναι αναπόφευκτη αν συνεχιστεί το σημερινό σύστημα και η παρούσα οικονομική σκέψη.
Ένα κράτος το οποίο παραχωρεί στον λαό του το δικαίωμα στην εργασία πρέπει να ορίζει την υποχρέωση να εργάζεσαι τόσο για χάρη του ατόμου όσο και για χάρη του έθνους. Ένα τέτοιο κράτος πρέπει φυσικά να λάβει τις πιο εκτεταμένες προφυλάξεις ώστε τα αγαθά που παράγονται από τους συμμετέχοντες στην υπηρεσία εργασίας να μην πέσουν στα χέρια ιδιωτών κερδοσκόπων. Με άλλα λόγια το γερμανικό κράτος θα πρέπει να καθιερώσει ολοκληρωμένο έλεγχο της αγοράς τροφίμων προκειμένου να αποτραπούν τα δικαιολογημένα παράπονα όσων στρατολογούνται στην υπηρεσία εργασίας.
Εάν συνεχιστούν οι σημερινές καταστροφικές τάσεις δεν νομίζω ότι τέτοιοι έλεγχοι θα είναι αποτελεσματικοί χωρίς το μονοπώλιο στα σιτηρά. Διότι μεταξύ των αγροτικών κύκλων έχω ακούσει επανειλημμένα το εξής: τα αποθέματα τροφίμων είναι ήδη πολύ μικρά τους τελευταίους μήνες της συγκομιδής επειδή η αγροτική έκτακτη ανάγκη μειώνει όλο και περισσότερο τις εκτάσεις καλλιέργειας.
Είμαι επίσης πεπεισμένος ότι ο έλεγχος της αγοράς τροφίμων προσφέρει την μόνη δυνατότητα επίλυσης του προβλήματος των μισθών στη Γερμανία. Τις τελευταίες εβδομάδες ευρισκόμενος στην Κρατική Βιβλιοθήκη της Κάτω Βαυαρίας ψάχνοντας παλιές εφημερίδες από τα μέσα του περασμένου αιώνα, διάβασα ομιλίες ανδρών όπως οι πολιτικοί von Hasenbradl και άλλοι που όταν άρθηκαν οι φόροι της Βαυαρικής Αστυνομίας (που μέχρι τότε λειτουργούσαν ως έλεγχοι στα τρόφιμα) προέβλεψαν πληθωρισμό και καταστροφή της οικονομίας. Θα μπορούσα να πω ότι αυτές οι μελέτες με έμαθαν να αξιολογώ τον συχνά γελοιοποιημένο «Βαυαρικό Πόλεμο της μπύρας».
Στην Βαυαρία μία ποσότητα μπύρας αντιπροσώπευε μια πολύ συγκεκριμένη ποσότητα εργασίας και μια πολύ συγκεκριμένη ποσότητα περιουσίας. Η άνοδος της τιμής κατά μία δεκάρα θα σήμαινε την αύξηση της τιμής για όλα τα αγαθά γενικά. Βλέπω τις τεράστιες δυσκολίες των σημερινών διαπραγματεύσεων για τους μισθούς ως αποτέλεσμα του γεγονότος ότι το κράτος δεν μπορεί να προσεγγίσει το μισθολογικό πρόβλημα κάτω από ένα τέτοιο πρότυπο. Η ανάγκη προστασίας των τροφίμων από την κερδοσκοπία μέσω της αύξησης της παραγωγής ως αποτέλεσμα της αναδιοργάνωσης πρέπει και θα μας δώσει την ευκαιρία να λύσουμε τα παρακάτω ζητήματα: έλεγχος της αγοράς τροφίμων και πέραν αυτού του μισθολογικού προβλήματος γενικότερα.
Είναι σαφές ότι η γεωργία πρέπει να καταστεί κερδοφόρα αν θέλουμε να κάνουμε την αρχή στη βελτίωση του εδάφους. Αλλά εξίσου απαραίτητη είναι η απαίτηση οι εισαγωγές να περιοριστούν προτού η βελτίωση του εδάφους μπορέσει να βοηθήσει τον Γερμανό αγρότη να παράγει περισσότερα.
Ο περιορισμός των εισαγωγών ή ο καθορισμός ποσοστώσεων - κάναμε τέτοιες προτάσεις και σας δώσαμε την ευκαιρία να εκφράσετε την γνώμη σας επ΄αυτών - είναι απαραίτητα για να μπορέσουμε να προσφύγουμε με επιτυχία στην πρωτοβουλία του αγρότη και να καταστήσουμε την γεωργία κερδοφόρα. Το να καταστεί η γεωργία κερδοφόρα επιτυγχάνεται κατά την γνώμη μας με την στήριξη των τιμών - εδώ και πάλι προτείνω για συζήτηση το ζήτημα του πλήρους μονοπωλίου - και κυρίως με τη μείωση του επιτοκίου, ειδικά για τα πρώτα δάνεια όπου θα είναι πραγματικά αποτελεσματικά.
Είμαστε επίσης πεπεισμένοι ότι είναι απαραίτητο να τεθεί ολόκληρο το σύστημα γεωργικών πιστώσεων σε νέα βάση. Πέρα από αυτό (και το λέω ως πολιτικός, όχι ως ειδικός) δεν βλέπω την ανάγκη δημιουργίας μιας εκτεταμένης οργάνωσης για την γερμανική αγροτιά. Εκείνη την στιγμή που το κράτος θα αναλάβει ως εγγυητής της βιωσιμότητας της γερμανικής γεωργίας - και θα κάθε κράτος θα πρέπει να πράττει έτσι αν δεν θέλει καταρρεύσει- εκείνη τη στιγμή όλες οι σημερινές οργανώσεις αντιπολίτευσης που προέκυψαν δικαιολογημένα απλά θα χάσουν κάθε αιτία ύπαρξης τους.
ΠΩΣ ΘΑ ΧΡΗΜΑΤΟΔΟΤΗΘΕΙ ΤΟ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΛΗΡΟΥΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗΣ.
Τώρα στρέφομαι στο ζήτημα της χρηματοδότησης της εργασίας. Όταν το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα απαιτεί την εκτέλεση μεγάλων έργων ως θεραπεία για την ανεργία, οι εκπρόσωποι του παρόντος πολιτικού συστήματος διατυπώνουν πάντα την ίδια αντίρρηση: μας λείπουν τα μέσα. Αυτό είναι εντελώς ψευδές. Αν κάποιος είναι φτωχός πρέπει να εργαστεί περισσότερο προκειμένου να εξασφαλίσει την ευημερία του. Όσο φτωχότερος είναι ένας λαός τόσο περισσότερο πρέπει να εργάζεται γιατί η αύξηση της ευημερίας μπορεί να προέλθει μόνο από δύο εξωτερικές πηγές: την εργασία και τους φυσικούς πόρους.
Η χρηματοδότηση ενός, μεγάλης κλίμακας, προγράμματος παροχής απασχόλησης είναι απολύτως εφικτή. Δίνω ως παραδείγματα την βελτίωση του εδάφους και την κατασκευή οικιστικών αναπτύξεων. Και τα δύο παρέχουν εκτεταμένες ευκαιρίες απασχόλησης. Είναι απαραίτητο η χρηματοδότηση να πραγματοποιηθεί από μία τράπεζα που θα έχει συσταθεί αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό ως μια κρατική εταιρεία οικοδομών και δανειοδοτήσεων. Στο παρελθόν είτε γελούσατε, είτε διαμαρτυρόσασταν «εταιρεία οικοδομών και δανείων» λέγατε περιπαικτικά. Σήμερα δεν διαμαρτύρεστε γιατί η τράπεζα «αποδοχής και εγγυήσεων» που επιβλήθηκε λόγω της έκτακτης ανάγκης είναι κάτι πολύ παρόμοιο.
Οι εργαζόμενοι που θα εργάζονται με το πρόγραμμα πλήρους απασχόλησης θα λαμβάνουν πλήρεις αποδοχές εν αντιθέσει με αυτούς που θα εργάζονται στην υπηρεσία εργασίας. Πρέπει τώρα να συντομεύω γιατί ο χρόνος τελειώνει: αν σε εδαφοβελτιωτικά έργα, οικιστικές αναπτύξεις και άλλα παρόμοια μετατρέψουμε τις δαπάνες για υλικά όσο το δυνατόν περισσότερο σε μισθούς τότε το κόστος θα κατανεμηθεί κατά μέσο όρο με τον ακόλουθο τρόπο. Το γραφείο ασφάλισης ανέργων του Ράιχ θέτει στην διάθεση της νέας τράπεζας (της οικονομικής και δανειοδοτικής εταιρείας) τις εισφορές που μέχρι τότε είχαν καταβληθεί για την αποζημίωση ανεργίας. Έτσι η τράπεζα λαμβάνει το 30% του συνολικού ποσού που απαιτείται για τους μισθούς. Αν ξεκινήσει η συγκεκριμένη διαδικασία η ανεργία θα σταματήσει.
Οι άνθρωποι οι οποίοι θα εργασθούν κάτω από την νεοδημιουργηθείσα διαδικασία θα αποσυρθούν από το επίδομα ανεργίας και θα συμπεριληφθούν εδώ εν όλω ή εν μέρει. Τότε δεν θα χρειάζεται η παράταση του επιδόματος ανεργίας. Εάν το ένα εκατομμύριο εργάζεται τότε το 6,5% των όσων λαμβάνουν επίδομα ανεργίας σταματάει να βαραίνει τα ταμεία. Αυτό το ποσό αντιπροσωπεύει το 5% των χρημάτων που απαιτείται για την χρηματοδότηση. Μετά εφόσον υπάρχει εργασία υπάρχουν και χρήματα προς φορολόγηση. Όταν το συνολικό εισόδημα του εργατικού δυναμικού αυξάνεται και μειώνεται τα φορολογικά έσοδα αυξάνονται και μειώνονται παράλληλα. Υπάρχει λοιπόν εδώ μια στενή σχέση που δεν επιδέχεται αμφισβήτησης.
Προσθέτοντας τα έσοδα από τους φόρους των ανθρώπων της μεσαίας τάξης, τεχνίτες κλπ (αν και υπολογίσαμε ότι στην πραγματικότητα αυτά τα ποσά και οι αποδόσεις μπορούν να φτάσουν σε ψηλότερο επίπεδο όπως 22-23%) έχουμε άλλο ένα 15% για χρηματοδότηση. Προσθέτοντας την συνεισφορά των γεωργών έχουμε άλλο ένα 25%. Σε περίπτωση βελτίωσης του εδάφους η προσφορά του αγρότη θα είναι μεγαλύτερη. Προκειμένου να επιτευχθεί ο εξαγροτισμός μπορούν να επανεγκατασταθούν όσοι έχουν μικρές αποταμιεύσεις οι οποίες δύναται να χρησιμοποιηθούν για αυτό το σκοπό είτε μπορεί να δοθεί σε μελλοντικούς εποίκους η δυνατότητα να αποταμιεύσουν μέσω παρακράτησης από τους μισθούς τους αρκετά ώστε να αγοράσουν ένα μερίδιο 25% δημιουργώντας μια μικροϊδιοκτησία.
Το υπόλοιπο 25% θα καλυφθεί από την οικοδομική και δανειοδοτική εταιρεία (σ.σ εννοεί την κρατική τράπεζα στην οποία αναφέρθηκε παραπάνω «είναι απαραίτητο η χρηματοδότηση να πραγματοποιηθεί από μία τράπεζα που θα έχει συσταθεί αποκλειστικά για αυτόν τον σκοπό ως μια κρατική εταιρεία οικοδομών και δανειοδοτήσεων») η οποία θα εκδώσει πιστώσεις. Με την έκδοση πιστώσεων θα καλυφθεί το μη διαθέσιμο από φορολογικά έσοδα μέρος των χρημάτων. Τώρα θα εξετάσω το πρόβλημα - το οποίο δεν χρειάζεται να εξηγήσω λεπτομερέστατα - της παραγωγικής δημιουργίας πιστώσεων. Η παραγωγική δημιουργία πιστώσεων είναι δυνατή μόνο από ένα έντιμο κράτος το οποίο βρίσκεται σε θέση να σταματήσει την κατάλληλη στιγμή αποτρέποντας δυσάρεστες εξελίξεις.
Θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι για όλα αυτά τα νέα εργασιακά σχέδια μια αντίληψη πρέπει να απορριφθεί εντελώς: ο καπιταλιστικός υπολογισμός του κέρδους. Δεν θα ρωτάμε πόσος τόκος δύναται να παραχθεί από μία εργασία προκειμένου να γεμίσουν τα ταμεία του τοκογλύφου. Θα εξετάζουμε μόνο κατά πόσο η χρηματοδότηση τέτοιων έργων επηρεάζει την ευημερία ολόκληρου του έθνους και τι μπορούν να προσφέρουν τέτοια έργα στις πολιτιστικές, οικονομικές και πολιτικές ανάγκες του λαού. Δηλαδή θα πράττουμε σύμφωνα με αυτό που σε εμένα αρέσει να αποκαλώ εθνικοσοσιαλιστικό υπολογισμό του κέρδους.
Το πιο σημαντικό όμως είναι η μείωση των τόκων. Αν δεν απαλλαγούμε από τους τόκους - μειώνοντας τους σε ένα υποφερτό επίπεδο - και τους προδοτικούς ελιγμούς των τραπεζών δεν θα υπάρξει καμία ανάκαμψη στη Γερμανία και όλες οι δυνατότητες που απαρίθμησα παραπάνω θα παραμείνουν δίχως νόημα. Μιλούν για τόκο 5% αλλά κοιτάζοντας πιο προσεκτικά κανείς βρίσκει 2% πρόσθετη χρέωση, άλλα 2% παροχή πίστωσης και στην συνέχεια άλλο 1% ως πρόνοια έναντι υπερανάληψης. Δηλαδή στην πραγματικότητα δεν υπάρχει τόκος κάτω από 10%. Αυτή είναι μια αφόρητη κατάσταση για έναν λαό που πρέπει να ανασυγκροτήσει την οικονομία του μέσω της εργασίας και των δημοσίων έργων. Οι τόκοι δημιουργούν κεφάλαιο μόνο σε κερδοφόρες οικονομίες. Όταν οι τόκοι καταβάλλονται από το πραγματικό κεφάλαιο τότε το κεφάλαιο καταστρέφεται.
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι όταν στην Γερμανία αντιμετωπίζουμε την αναγκαιότητα να οργανώσουμε την εσωτερική οικονομία δεν μπορούμε παρά να αναδιοργανώσουμε και την κοινωνική μας ζωή. Η αναδιοργάνωση της οικονομίας και της κοινωνίας είναι προτιμότερη από την πείνα και την παρούσα κατάσταση. Όλο αυτό έχει ως συνέπεια το να βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία νέα εποχή από την οποία δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε.
Ο καγκελάριος Bruning έχει σίγουρα προσεγγίσει αυτά τα προβλήματα με καλή θέληση, δεν το αμφισβητήσαμε ποτέ, αλλά μου φαίνεται ότι είναι αδύνατον να λυθούν όσο σπαταλάει τις δυνάμεις του ασχολούμενος με τα ετερογενή κόμματα που απαρτίζουν την κυβέρνηση. Θεωρώ αδύνατον να επιτευχθεί μακροπρόθεσμη διακυβέρνηση από ένα πλήθος κόμματων πολλώ δε μάλλον να λυθούν τόσο σημαντικά προβλήματα. Για τον λόγο αυτό η «επανάσταση των ψηφοφόρων», όπως αποκαλείται συχνά αυτό το οποίο βιώνουμε σήμερα, έχει δίκιο. Μικρά κόμματα των οποίων τα αιτήματα είναι αντιστρόφως ανάλογα του μεγέθους τους και τα οποία λόγω της εσωτερικής τους αδυναμίας υπόκεινται σε κάθε είδους διεφθαρμένες επιρροές πρέπει να εξαφανιστούν και δεν υπάρχει αμφιβολία για αυτό.
Σε μεγάλο βαθμό ο γερμανικός λαός έχει πειστεί από τον
Αδόλφο Χίτλερ και το κίνημα του. Έχουμε κερδίσει για τους εαυτούς μας το
δικαίωμα να κυβερνήσουμε χτίζοντας αυτό το κίνημα από το μηδέν εναντίον όλων
σας. Μόνο ο Κύριος μπορεί να μας δώσει την εκπλήρωση και η Ιστορία την κρίση
της.
%20(1).png)
