Evola και Nasser (https://samuraithsdyshs.wordpress.com/)

 

Συνεχίζοντας μια έρευνα της οποίας δόθηκαν τα πρώτα αποτελέσματα σε ένα ιταλικό περιοδικό το “La Nazione Eurasia”, οι μελετητές εξέδωσαν ένα δοκίμιο με τον τίτλο «Evola e l’ Islam«. Από την προσπάθεια οργανικής ανασυγκρότησης του οράματος του Evola για την ισλαμική παράδοση, προέκυψε μια εικόνα η οποία αν μερικές φορές φαίνεται ανακριβής σε ορισμένα στοιχεία και συχνά εξαρτάται από μια μάλλον προσωπική οπτική, αποτελεί ωστόσο μια αναπαράσταση εμπνευσμένη από την αναγνώριση του Evola για το τι είναι ουσιαστικά το Ισλάμ. 

Μια εκδήλωση του παραδοσιακού πνεύματος που δεν μπορεί να διαχωριστεί από την «εξέγερση ενάντια στον σύγχρονο κόσμο». Το παρακάτω άρθρο – κριτική, άνοιξε μια πολεμική που προκύπτει από την πρόσφατη εκ νέου ανακάλυψη ενός άρθρου του Evola σχετικά με τη «χειραφέτηση του Ισλάμ». 

Το άρθρο χρονολογείται από μια εποχή, τη δεκαετία του ’50, κατά την οποία οι ιταλικοί φασιστικοί κύκλοι διατηρούσαν ακόμα ζωντανή τη μνήμη της φιλοαραβικής και φιλοϊσλαμικής θέσης που είχε αναλάβει η Ιταλία κατά τη διάρκεια του Φασιστικής Κυβέρνησης, καθώς και της αλληλεγγύης που τα χρόνια του παγκοσμίου πολέμου καθιερώθηκε μεταξύ των δυνάμεων του Άξονα και των κινημάτων ανεξαρτησίας του μουσουλμανικού κόσμου. 

Από την άλλη πλευρά, το “Μανιφέστο της Βερόνας”, στο οποίο συνέχιζε να αναφέρεται μεγάλο μέρος των αγωνιστών του μεταπολεμικού φασισμού, είχε επισημάνει μεταξύ των βασικών σημείων της εξωτερικής πολιτικής της RSI (Κοινωνική Ιταλική Δημοκρατία) τον «απόλυτο σεβασμό προς εκείνους τους λαούς, ιδιαίτερα τους μουσουλμάνους που όπως και η Αίγυπτος, είναι ήδη πολιτισμένοι και ορθολογικά οργανωμένοι». 

Και ακριβώς στην Αίγυπτο, τη δεκαετία του 1950, η επανάσταση των “Ελεύθερων Αξιωματικών”, αφού έδιωξε τον κυβερνήτη μαριονέτα (φίλο του προδότη και φυγά βασιλιά της Σαβοΐας), ανακήρυξε τη δημοκρατία, κατάργησε την κομματική πολιτική, ξεκίνησε ένα τεράστιο πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, εθνικοποίησε ξένο κεφάλαιο, έδιωξε τους Βρετανούς από τη Διώρυγα του Σουέζ, αρνήθηκε στρατιωτικές συμμαχίες λειτουργικές για την ιμπεριαλιστική κυριαρχία, χορήγησε άσυλο και βοήθεια στους εξόριστους του Τρίτου Ράιχ και ανέλαβε να οικοδομήσει έναν εθνικό σοσιαλισμό. 

Όλα αυτά που στη “Νασερική” γεωπολιτική προοπτική της ενότητας των αραβικών εθνών, θα είχε γίνει ένας πραγματικός παναραβικός σοσιαλισμός, βασισμένος στις πνευματικές προϋποθέσεις που παρέχει το Ισλάμ. Και όταν το 1956, μετά την εθνικοποίηση της Διώρυγας του Σουέζ, η Αίγυπτος έπρεπε να αντιμετωπίσει την αγγλο – γαλλο – σιωνιστική επιθετικότητα, πολλοί από εκείνους που είχαν πολεμήσει συνειδητά ως πολιτικοί στρατιώτες ενάντια στις «δημοκρατικές πλουτοκρατίες της Δύσης» είδαν στην Αίγυπτο μια νέα γραμμή μετώπου ενάντια στους αιώνιους εχθρούς τους και εξέφρασαν την αλληλεγγύη τους στον αιγυπτιακό λαό και τον Προεδρό του, Gamal Abd el-Nasser. (1)

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο στον σύνδεσμο εδώ ...