Pump the iron: Η σωματοδομή μέσα από την ματιά ενός εθνικοεπαναστάτη

 

γράφει ο Στάθης Μαυρολέων

Στον σύγχρονο κόσμο υπάρχει ένας παράξενος ψυχικός δυισμός, ο οποίος μετατρέπει τον άνθρωπο σε μια ελαττωματική αλγοριθμική μάζα που επιδιώκει το εφήμερο. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και μια μερίδα ανδρών που επιδιώκει να ξεγελάσει το Matrix ούτως ώστε να αγγίξει το τέλειο γύρω από το κομμάτι της ξεχωριστής προσωπικότητας μέσα στον κόσμο της καπιταλιστικής κατανάλωσης που αδρανοποιεί τους ανθρώπους. Άλλοι το επιδιώκουν στις πεζοπορίες, άλλοι στις πολεμικές τέχνες και άλλοι στην ανάγνωση βιβλίων συνδυάζοντας το με τα δύο προηγούμενα.

Αλλά για να αποφύγουμε την λεξηθυρία όπως έλεγε και ο Ευάγγελος Λεμπέσης ας μπούμε στο θέμα μας.

Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια τάση γύρω από το ταξίδι της σωματοδομής σε ένα μεγάλο κομμάτι της νεολαίας (υπό διαφορετικό πρίσμα) το οποίο σπάει τα στεγανά του εύκολου στόχου και κυρίως της παθητικής κοινωνίας. Ο νέος που επιλέγει το συγκεκριμένο life style είναι αυτός που σιχάθηκε την ζωούλα του υπαλλήλου με την κοιλίτσα και τις placebo υποχρεώσεις της καταναλωτικής κοινωνίας με αποτέλεσμα να θέλει να γίνει η καλύτερη εκδοχή του εαυτού του.

Διαλέγει να ανήκει σε μια κοινότητα ανδρών που έχουν ως στόχο και υποκείμενο στην προσωπική τους ιστορία την προσπάθεια και την πειθαρχία γύρω από το βέλτιστο αποτέλεσμα και αυτό είναι παρήγορο σε μια εποχή που προτάσσει την μαλθακότητα και επικροτεί την ελάσσονα προσπάθεια. Η γυμναστική είναι μια στάση ζωής που ενθαρρύνει την πειθαρχία και το βασικότερο διαχωρίζει το άτομο από το πλήθος.

Ο Ιάπωνας εθνικιστής και λογοτέχνης Γιούκιο Μισίμα στο αυτοβιογραφικό του έργο Sun and Steel περιγράφει την σχέση του με το bodybuilding και τις πολεμικές τέχνες και εκεί που καταλήγει είναι πως ένας άνθρωπος δεν πρέπει ποτέ να αφήνεται στο έλεος του χρόνου. Συνεπώς η αέναη μάχη μεταξύ θέλησης και χρόνου είναι ισάξια με το Ηρακλείτιο ρητό το ''Είναι και το Γίγνεσθαι''.

Σαφώς και όσοι γυμνάζονται δεν το βλέπουν όλοι έτσι, όμως υποσυνείδητα αυτή η κοσμοθεωρία επικρατεί σε όσους έχουν πεισθεί πως το σώμα μας είναι ένας ναός που οφείλουμε να τον σεβόμαστε και να τον προσέχουμε.

Άλλωστε δεν είναι τυχαίο που όλα αυτά τα χρόνια τα στερεότυπα γύρω από τους γυμναστηριακούς τα έχουν προωθήσει τόσο οι αριστεροί, τροτσκιστικής προελεύσεως ως επί το πλείστον, αλλά και οι wanna be επιχειρηματίες που σωματικά θυμίζουν κάτι γκροτέσκα έργα της Αναγέννησης. Μερικά από αυτά τα στερεότυπα είναι τα εξής: όσοι γυμνάζονται είναι ηλίθιοι, αυτοί που σηκώνουν βάρη είναι κομπλεξικοί και το αποκορύφωμα είναι το σχόλιο για το  μικρό ανδρικό μόριο σε όσους διαθέτουν μύες. Σχόλια που αν τα έκανε ένας γυμνασμένος άνθρωπος για κάποιον αγύμναστο η αντίπερα πλευρά θα ωρυόταν.

Όμως επειδή κατά Karl Jung ''η ψυχολογία του ασυνείδητου προσδιορίζει το συνειδητό'' το μίσος όλων αυτών για τους ανθρώπους που επιδιώκουν το βέλτιστο σωματικό αποτέλεσμα είναι στην πραγματικότητα μια πνευματική μάχη ιδεών, καθώς πολεμάει η αδράνεια με την προσπάθεια και η μαλθακότητα με την θέληση. Στην ουσία όλοι αυτοί οι επικριτές δεν μπορούν να διαχειριστούν πως κάποιος μπορεί να είναι πιο ισχυρός και υποσυνείδητα καταρρέει ο κόσμος τους γύρω από την υποτιθέμενη ''ισότητα'' που έχουν φτιάξει στο μυαλό τους.

Ένας εθνικοεπαναστάτης οφείλει να γυμνάζει το σώμα του διότι για αυτόν είναι εσωτερική υπόθεση και όχι εξωτερική. Ένας εθνικοεπαναστάτης δεν ζηλεύει τα εξώφυλλα του Down Town και λοιπών εκφυλισμένων περιοδικών. Η επιδίωξη του είναι η contrapposto φιλοσοφία γύρω από την τεμπελιά και την παθητικότητα. Η αποστολή του είναι να ξεχωρίζει και να δίνει το κίνητρο σε ανθρώπους να ακολουθήσουν τον κόσμο της βελτίωσης με αρχικό πεδίο το σώμα μας που είναι το εργαλείο για μια ποιοτική ζωή.

Το γυμναστήριο και τα βάρη είναι η αρχή για μια δομημένη ζωή. Το πρωινό ξύπνημα, η διατροφή και το ορατό αποτέλεσμα πείθουν τον άνθρωπο πως αν δεν αλλάζουν όλα σίγουρα αυτό που μπορεί να αλλάξει είναι η αντίληψη σου γύρω από την ζωή και σίγουρα το σώμα σου το οποίο το προπονείς όχι μόνο για αισθητικούς λόγους αλλά και για να είναι ανθεκτικό σε οποιαδήποτε πρόκληση.  Ένα  παλιό ρητό λέει '' αν θέλει η ψυχή το σώμα ακολουθεί '' και επειδή κατά Πλάτωνα είμαστε όντα ψυχοσωματικά η ρήση αυτή είναι πιο επίκαιρη από ποτέ.

Ο Πλάτωνας φερειπείν φιλοσοφούσε, όταν όμως δεν το έκανε αυτό περνούσε τον χρόνο του στην παλαίστρα. Ο Ξενοφών μπορεί να έγραψε το Κύρου Ανάβασις όμως ήταν στρατιωτικός και αυτό αποδεικνύει πως καμία θεωρία δεν είναι υπεράνω της δύναμης, αντιθέτως η οποιαδήποτε θεωρία προκύπτει από την παραγωγή έπους που οφείλεται σε δυνατούς άνδρες.

Επειδή όμως τίποτα δεν είναι τυχαίο και όλα πηγάζουν από κάπου, η πλειοψηφία των νέων που διαθέτουν εθνικιστικές, ταυτοτικές και εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες ανήκουν στην κατηγορία που περιγράφουμε ενώ στην αντίπερα όχθη του κουλτουλιάρικου μαρξισμού και του νέο φιλελευθερισμού βλέπουμε πως η πλειοψηφία είναι μια μίξη σωματικά ηττημένων και συνειδησιακά αλλοτριωμένων. Ο λόγος απλός, τα άτομα αυτά έχουν δεχθεί την ήττα τους και δικαιολογούν αυτή τους την ήττα με θεωρήματα που θα ζήλευε και ο τελευταίος δικαιωματιστής, ενώ η νεολαία που μάχεται και διαχωρίζει την θέση της από τον συρφετό έχει επιλέξει την πειθαρχία, τον αθλητισμό και την υγιεινή ζωή. Άλλωστε το έθνος είναι ένα ζήτημα βιολογικό και  ένα έθνος είναι υγιές όταν κάνει και τις σωστές επιλογές ούτως ώστε να ανταποκριθεί στους φυσικούς νόμους.

Ως ακροτελεύτιο θα χρησιμοποιήσουμε την ρήση του Bodybuilder και λογοτέχνη εθνικιστή Γιούκιο Μισίμα από το έργο του ''Αφηνιασμένα Άλογα'' ένα απόσπασμα που εξυμνεί το γερό σώμα ακόμα κι όταν το άτομο επιλέγει τον ηρωικό θάνατο του.

''Έχει πολλή ώρα μέχρι να βγει ο ήλιος μονολόγησε ο Ισάο. Δεν μπορώ να περιμένω, δεν υπάρχει λαμπερός δίσκος που ν'ανατέλλει. Δεν υπάρχει κάποιο αρχοντικό πεύκο να με σκεπάσει με τον ίσκιο του. Ούτε θάλασσα να αστράφτει. Αμέσως μετά με μια δυνατή κίνηση έμπηξε την λεπίδα στο στομάχι του. Ακριβώς την στιγμή που η λεπίδα έσκιζε την σάρκα του, ο λαμπερός δίσκος του ήλιου τινάχτηκε ψηλά κι έγινε συντρίμμια πίσω από τα βλέφαρα του.''