"Η Μαχητική Κοινότητα Propatria ευχαριστεί την Συντακτική Ομάδα του Μαύρου Κρίνου για την αμέριστη συμπαράσταση, στήριξη και προβολή των δραστηριοτήτων μας και δηλώνουμε ότι στεκόμαστε αλληλέγγυοι δίπλα στα μέλη της Σ.Ο.
Επίσης θέλουμε να εκφράσουμε την στήριξη μας σε κάθε αγνή προσπάθεια, που βάζει το λιθαράκι της στην ανοικοδόμηση του εθνικιστικού κινήματος στην Πατρίδα μας"
γράφει ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος - Πολιτικός Επιστήμονας Συγγραφέας
Η εποχή του Μετανθρώπου έφτασε και διαδέχεται αυτήν του Μαζανθρώπου. Σήμερα ο καπιταλισμός, ως νέος Λεβιάθαν με την νέα του επιθετική υπερτεχνολογική μορφή, παρασύρει τα πάντα. Διέλυσε τον δίδυμο αδερφό του τον κομμουνισμό, μάλλον τον απορρόφησε, δηλητηρίασε τον κάθε πατριώτη και εθνικιστή με τα ψηφιακά του όνειρα και οράματα, ενώ εξοντώνει με σκληρό τρόπο κάθε αντίσταση.
Μόλυνε το ευρωπαϊκό πνεύμα, τον μεγάλο εχθρό του Αμερικανισμού, αποβλάκωσε την νεολαία και όχι μόνο με την τεχνολογία και την είσοδο σε έναν εντελώς εντυπωσιακό αλλά ψεύτικο κόσμο, με ψεύτικες ηδονές, έρωτα, αγάπη αλλά και ζωή! Διασχίζουμε μια έρημο, αυτή του μηδενισμού, άρα χρειάζονται από τις άτολμες και άβουλες μάζες νέοι προφήτες και σωτήρες που θα αναγγείλουν την νέα γη της Επαγγελίας.
Και μάλλον τον βρήκαν αυτόν τον νέο θεό, που αντιπροσωπεύει ακριβώς την νέα λατρεία του Μετανθρώπου! Το νέο παγκόσμιο Κράτος, όπως έγραψε ο Junger, είναι πλέον εδώ, αλλά με την πιο φρικιαστική μορφή του: την ανεξέλεγκτη Τεχνολογία. Δυστυχώς οι ελπίδες κάποιων, των τελευταίων αισιόδοξων διανοούμενων του 1900, πέθαναν και αυτές, μαζί με την Ευρώπη.
Η απόλυτη νίκη της τεχνολογίας παρασέρνει και τους πιο πιστούς ρομαντικούς ενός άλλου κόσμου … που μοιάζει ως κάτι απελπιστικά πολύ παλιό. Τα προφητικά και δυστοπικά λόγια του Ernst Junger, απλά θα μπορούσαν να μπουν σαν μια επιγραφή στην ταφόπλακα του νέου κόσμου:
«Η τεχνική δεν παρέχει καμία βαθιά χαρά, κανένα συναίσθημα πληρότητας ή πραγματοποίησης, αλλά επιδεινώνει μόνο τον φθόνο, την απληστία και την αγανάκτηση. Aντί να έχει ως αποτέλεσμα την απελευθέρωση του ανθρώπου, η βασιλεία της τεχνολογίας προκαλεί τη σκλαβιά, καθώς και την καταστροφή της πνευματικής ζωής».
Το παρακάτω, είναι ένα ρεαλιστικό άρθρο του Gabriele Adinolfi. Η αναφορά του για τον αρχαιοφουτουρισμό, αφορά την θεωρία του Γάλλου εθνικιστή φιλόσοφου Guillaume Faye, που δυστυχώς τα στοιχεία της σκέψης αυτής θα εφαρμοστούν μάλλον από τον αιώνιο εχθρό, εναντίον μας
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
.png)
link: Ο προπαγανδιστής της 21ης Απριλίου που κατηγόρησε την Στρατιωτική Κυβέρνηση για το Πολυτεχνείο
του Χ.Τ.
Γράφτηκε το ’74 και έπαιζε κάθε πρωί στο ραδιόφωνο.
Ήταν το
«πάμε για δουλειά» της Μ. Τόλη και θα μπορούσε άνετα να αποτελεί τον
«ιδεολογικό» ύμνο της χούντας συμπυκνώνοντας χαριτωμένα ... το πνεύμα της εποχής.
Ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα:
«Έρχεται ο θείος Τζων απ’ την Αμερική.
Hi, everybody και η τσέπη του κλειστή.
Πλούσιος πολύ, εύκολη ζωή,
κάτω το δολάριο ζήτω η δραχμή.
Με γεμάτο το στομάχι και στ’ αυτιά μας μουσική
συζήτησις, «τι κάνετε, πώς πάει το παιδί».
«Πήραμε πλυντήριο». «Θα πάρετε κρασί;»
«Πρέπει να πηγαίνουμε, χαρήκαμε πολύ!»
Πάμε για δουλειά
(χέι)ότι και να κάνεις μην αναστενάζεις
ξύπνα και με κέφι πάμε για δουλειά».
Οι Συνταγματάρχες, που λες, δεν είχαν σκοπό να ανατρέψουν το παλιό αστικό καθεστώς, απλά το πήραν στα χέρια τους για να το «καθαρίσουν» και να το προστατεύσουν από κείνο που θεωρούσαν ότι το απειλεί.
Το σεβάστηκαν απόλυτα και τους εκπροσώπους του το ίδιο. Εξυπηρέτηση του έκαναν, για να μην καταρρεύσει.
Δεν είδαν το καθεστώς τους
σαν ένα καινούριο προορισμό, αλλά σαν μία μεταβατική περίοδο.
Δεν έθεσαν τις βάσεις για ένα Εθνικό Κράτος, δεν ίδρυσαν μία ΕΟΝ έστω, αφήνοντας τη νεολαία έρμαιο στα συνθήματα του Μάη του ’68, δε θωράκισαν ιδεολογικά την Επανάσταση τους, άφησαν απαράλλαχτο το αφήγημα του μετεμφυλιακού αστικού κράτους.
Πρωτόγονος αντικομμουνισμός, αμερικανολατρεία και ΝΑΤΟ-Θρησκεία-Θύρα 13.
Πίστεψαν ότι η σύντονη (ομολογουμένως) προσπάθεια οικονομικής ανάταξης αρκούσε για να δικαιωθεί ιστορικά ο μεταβατικός ρόλος τους.
Αμ δε …
Πήραμε πλυντήριο λοιπόν, πήραμε και ψυγείο, βάλαμε και ηλεκτρικό στα σπίτια. Καλά ήταν, αλλά ως εκεί.
Καλά τα φράγκα, αλλά αν δεν καταφέρεις να κάνεις την Ιδέα του Έθνους υπόθεση όλων και του καθενός ξεχωριστά, δεν πας πουθενά.
Ήρθε ο
λογαριασμός και τον πληρώνουμε ακόμα και σήμερα.
Το καθεστώς της 21ης Απριλίου δεν μπορεί να θεωρηθεί ούτε
προπάτορας, ούτε και πρότυπο για τον σύγχρονο Ελληνικό Εθνικισμό.
Μαύρη επέτειος σήμερα, όχι γιατί έπεσε η χούντα, αλλά γιατί ξεκίνησε κάτι άλλο.
«Ο αληθινός καθαρός φασισμός, όπως τον φαντάστηκε ο Μουσολίνι, είναι παρόμοιος με μια μορφή σοσιαλισμού. Ήταν μια προσπάθεια επιβολής του εθνικιστικού προγράμματος μέσω της δικτατορίας και της ένοπλης βίας. Το κίνημα απαλλάχθηκε από τον μαρξισμό και τον φιλελευθερισμό. Και σε αυτό βλέπουμε τον ρομαντικό συναισθηματισμό, τον ακραίο εθνικισμό, τη λατρεία της θέλησης και του «ανθρώπου της δράσης», και πάνω απ 'όλα είδαμε μια αγάπη για τη χώρα πάνω από όλα τα ατομικά μικροσυμφέροντα. Ο στόχος ήταν η εθνικοποίηση της βιομηχανίας και η υποταγή όλων των τάξεων στις ανάγκες του κράτους. Οι εργατικές τάξεις θα ωφελούνταν από αυτή την επανάσταση, όπως και ολόκληρος ο κόσμος»
του Α.Π.
Οι σιωνιστές και οι παπαγάλοι τους δεν διδάσκονται ούτε από την Ιστορία, ούτε καν από τα γεγονότα των τελευταίων εβδομάδων. Με τον αμερικανιάρικο τρόπο σκέψης τους, «φτιάχνονται» με το να κατασκευάζουν «δαιμόνιους» και «σκληρούς» ηγέτες που «κινούν τα νήματα» της Αντίστασης, ωσάν να ήταν αυτή προσωπική υπόθεση και όχι βαθιά ριζωμένη στους αραβικούς λαούς (της Λεβαντίνης, ιδιαίτερα).
Διαπίστωσαν, όμως, με τα αυξημένα φέρετρα των φαντάρων τους (σήμερα, άλλα πέντε – τουλάχιστον) που έρχονται από τον Λίβανο (όπου δεν έχουν μπορέσει να προχωρήσουν, κι αυτό, χάρη στην Αντίσταση) ότι καμία δολοφονία ηγετικού στελέχους της Αντίστασης δεν την λυγίζει, ειδικά την αραβική. Δεν καταλαβαίνουν καν ότι, όταν φωτογραφίζουν τον νεκρό Αντιστασιακό, με τη στρατιωτική του στολή, με τη μαντίλα και το όπλο στο χέρι, όταν δείχνουν βίντεο με τις τελευταίες στιγμές του ηγέτη, να εξαντλεί τις τελευταίες του σωματικές δυνάμεις για να επιτεθεί στο ντρόουν που αντιλήφθηκε ότι έρχεται (κανένας σιωνιστής δεν είχε το θάρρος να τον κοιτάξει στα μάτια), και να μην ήταν πηγή έμπνευσης, τον καθιστούν. Δηλαδή, χάνουν ακόμα και στον επικοινωνιακό τομέα, στον οποίο «διαπρέπουν».
Και τι να πει κανείς ειδικά για τον Γιάχια Σίνουαρ; Με σχεδόν 23 χρόνια στις σιωνιστικές φυλακές και μη έχοντας αποκηρύξει τον ένοπλο αγώνα για την απελευθέρωση του λαού του, δεν θα μπορούσε παρά να πεθάνει με το όπλο στο χέρι. Έχοντας μάθει, στη φυλακή, τη γλώσσα του εχθρού, γνώρισε και την ψυχή του: βασικό δίδαγμα για κάθε επαναστάτη, ώστε να μην υποτιμά, ούτε όμως να υπερτιμά τον αντίπαλο, σε αντίθεση, φυσικά, με τη στάση των σιωνιστών και κάθε εξ ορισμού αλαζόνα λακέ του ιμπεριαλισμού. Αυτό αποτελεί προϋπόθεση για κάθε επαναστατική ενέργεια, όπως ήταν η ηρωική 7η Οκτώβρη, που τσαλάκωσε μια για πάντα τον σιωνιστικό-ιμπεριαλιστικό «χάρτινο τίγρη», στον (τέλειο) σχεδιασμό της οποίας ο Σίνουαρ, ως φαίνεται, είχε κομβικό ρόλο.
Ακόμα και ο ηρωικός θάνατός του (πόσες φορές διαβάσαμε έναν χρόνο τώρα, ότι «την είχε κάνει», «κρύβεται σε τούνελ» κλπ.) ρίχνει ξανά «τη μπάλα στο γήπεδο» των σιωνιστών. Αυτοί, τώρα, πρέπει να αποδείξουν (και σε όσους ως τώρα έμειναν πεισμένοι) για ποιο λόγο συνεχίζουν τον γενοκτονικό πόλεμο. Ήδη, τα σιωνιστικά ΜΜΕ αναγκάζονται κάτι να ψελλίσουν για «παράθυρο ευκαιρίας» για «ντηλ». Ακόμα πιο αδικαιολόγητη στην παγκόσμια κοινή γνώμη φαντάζει τώρα και μία επίθεση και στο Ιράν. Ούτε αυτό είχαν υπολογίσει.
Οι σιωνιστές μπορεί να επιχαίρουν για μια επικοινωνιακού και μόνο τύπου εφήμερη «επιτυχία», ιδίως μετά τις φάπες από την ιρανική ανταπάντηση και την επιτυχή διάλυση του στρατοπέδου της «επίλεκτης» συμμορίας Γκολάνι από τη Χεζμπολάχ. Επί της ουσίας, ωστόσο, ο θάνατος Σίνουαρ, αν άλλαξε κάτι, όσον αφορά την αραβική Αντίσταση και, γενικότερα, την υπόθεση των Λαών, είναι στο ότι πυκνώνουν οι γραμμές όσων εμπνέονται από τον θάνατο του και προσχωρούν σε αυτή.
«O Celine στο έργο του “Το ταξίδι στο τέλος της νύχτας”, η διαμαρτυρία ενάντια στο βασίλειο του χρυσού έχει πολύ κοινωνικό, για να μην πω σοσιαλιστικό ύφος. Είναι ειδικά οι εργάτες, οι φτωχοί που υποφέρουν από τον υλισμό των πλουσίων. Όπως και οι άλλοι χαρακτήρες του μυθιστορήματος, ο Bardamu το γνωρίζει αυτό: «Δεν είχα μάθει ακόμη ότι υπάρχουν δύο πολύ διαφορετικές ανθρωπιστικές επιστήμες, αυτή των πλουσίων και αυτή των φτωχών. Μου πήρε, όπως και πολλοί άλλοι, είκοσι χρόνια και ο πόλεμος, για να μάθω να κρατώ τον εαυτό μου στην κατηγορία μου, να ρωτάω την τιμή των πραγμάτων και των όντων πριν τα αγγίξω και πάνω απ' όλα πριν τα κρατήσω». Μερικές φορές ο συγγραφέας εκνευρίζεται από τον τρόπο με τον οποίο κακοποιούνται οι φτωχοί. Οι πλούσιοι είναι οι πραγματικοί υλιστές. Ακόμη και στον τον Bardamu κυριαρχεί το υλιστικό ένστικτο, γιατί ανήκει στον σύγχρονο κόσμο»
Μετάφραση: Κωνσταντίνος Μποβιάτσος
«Είμαστε γοητευμένοι από το πρόσωπο του Jose Antonio που δολοφονήθηκε σε ηλικία 33 ετών στη φυλακή του Αlicante. Μας ελκύει ο προφασισμός (ή ο προμπολσεβικισμός), άντε τα Freikorps και οι Squadristi, από την πρώτη Falange, αλλά καθόλου από τους θριαμβευτές και αστικούς φασισμούς.
Από την επομένη της πορείας στη Ρώμη, ο Μουσολίνι δεν μας ενδιαφέρει πλέον και το ίδιο ισχύει και για τον Hitler μέχρι λίγο μετά το πραξικόπημα του Μονάχου. Από την άλλη ο Χίτλερ με τη γοητεία του δεν μας ενδιάφερε πολύ για τον λιωμένο δημαγωγικό του τρόπο, ενώ ο Τρότσκι του πραξικοπήματος της Πετρούπολης και του εμφυλίου, με τους σωματοφύλακες του με μαύρα δερμάτινα μπουφάν, τα πιστόλια Mauser και τις αιματηρές ομιλίες του, δεν μας δυσαρεστεί καθόλου.
Είμαστε παθιασμένοι αναγνώστες του έργου "Η Τεχνική του Πραξικοπήματος" του Malaparte και του "Οι Απαγορευμένοι", του Von Salomon, των δύο πιο συναρπαστικών μαχητικών βιβλίων για να καταπιούμε .
Είναι οι συμμορίες των τυχοδιωκτών των εποχών της αναταραχής, ειδικά της δεκαετίας του 1920, που ψιθυριστά στη φαντασία μας δημιούργησαν κάτι μεγάλο μέσα μας και όχι οι οργανωμένες και δαμασμένες μαζικές κινητοποιήσεις «ολοκληρωτικών» καθεστώτων.
Ακόμα κι αν τραγουδάμε το Horst Wessel για να
σκανδαλίσει τους παλιούς παρτιζάνους. Άλλωστε κάποιοι από αυτούς κατέληξαν να
το τραγουδούν, σε ρεφρέν μαζί μας ... σήμερα!»
«Έχουν προταθεί αμέτρητοι ορισμοί του Φασισμού. Το
απλούστερο εξακολουθεί να είναι το καλύτερο: ο Φασισμός είναι μια επαναστατική
πολιτική μορφή που χαρακτηρίζεται από τη συγχώνευση τριών βασικών στοιχείων:
έναν Εθνικισμό τύπου Ιακωβίνου, έναν μη Δημοκρατικό Σοσιαλισμό και το αυταρχικό
κάλεσμα για μαζική κινητοποίηση. Στο βαθμό που είναι ιδεολογία, ο Φασισμός
προκύπτει από έναν επαναπροσανατολισμό του Σοσιαλισμού σε μια κατεύθυνση
εχθρική προς τον υλισμό και τον διεθνισμό. Απευθυνόμενος σε ένα κατεξοχήν δεξιό
εκλογικό σώμα, είχε συχνά υποστηρικτές μεταξύ των αριστερών»
Alain de Benoist
Ο Evola στην κριτική ανάλυση του περίφημου 1968, απέρριψε χωρίς πολλά περιττά λόγια, δύο από τους ψευδείς μύθους των ψευδο - διαμαρτυριών εκείνων των χρόνων, συγκεκριμένα του Herbert Marcuse (Γερμανός μαρξιστής, εβραϊκής καταγωγής, φιλόσοφος και κοινωνιολόγος και εξέχων μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης) και του Μαοϊσμού: δύο από τα περίφημα «τρία Μ» (Marx, Mao, Marcuse). Πάμε να δούμε τι έγραψε ο Βαρόνος που μας δίνει τα πνευματικά όπλα να αντιμετωπίσουμε την μαρξιστική πνευματική παρακμή του πνεύματος.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
.png)
.png)
Δίνουμε τον λόγο στην «Σιδηρά Νεολαία» - Αυτόνομοι και Ελεύθεροι: αποκλειστική συνέντευξη των «Αυτόνομων Αθηνών» στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου»
· Ποτέ διαμορφώθηκε η μαχητική σύνθεση των Αυτόνομων Αθηνών;
Η Αυτόνομη Εθνικιστική Νεολαία Αθήνας είναι μια κοινότητα κυρίως νέων εθνικιστών με σκοπό την επικράτηση του εθνικισμού στην σύγχρονη κοινωνία, την ανάδειξη των σύγχρονων κοινωνικών και εθνικών προβλημάτων, την υπενθύμιση της αληθινής ιστορίας στους Έλληνες αλλά και για την επικράτηση της μνήμης των συναγωνιστών μας Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη.
Η δράση της κοινότητας ξεκίνησε περίπου την τελευταία 5ετία έχοντας την αποδοχή των εθνικιστών ανά την χώρα, μακριά απο τους πολιτικούς μανδύες τα βουλευτικά έδρανα και τις ψήφους. Ένα σύνολο ανιδιοτελών ανθρώπων που ζουν στα πρότυπα της εθνικιστικής ιδέας.
· Σε ποιες περιοχές έχετε ιδιαίτερη εκπροσώπηση και πως μπορεί κάποιος νεολαίος να έρθει σε επαφή μαζί σας;
Σαν Αυτόνομοι Εθνικιστές δραστηριοποιούμαστε σε όλη την Αθήνα. Οποιοσδήποτε μπορεί να ενημερωθεί και να επικοινωνήσει μαζί μας από τα δημόσια social media που χρησιμοποιούμε.
(Η νέα μας ιστοσελίδα για περαιτέρω πληροφορίες: athensautonomous.com)
· Σε σχόλια στο ιστολόγιο μας κάποιοι ανώνυμοι (…) σας κατηγορούν ότι διευθύνεστε από κορυφαίο στέλεχος του «Εθνικού Μετώπου». Ποια η απάντηση σας;
Πάντα θα υπάρχουν οι τοξικοί άνθρωποι στον εθνικιστικό χώρο, που λόγω του ναρκισσισμού τους και του εγωισμού τους, θα θελήσουν να σπείρουν την διχόνοια αλλά και τα αρνητικά τους σχόλια. Σε ότι αφορά την παραπάνω ερώτηση δεν υπάρχει καμία διεύθυνση από κανένα στέλεχος του «Εθνικού Μετώπου» ή οποιουδήποτε άλλου πολιτικού φορέα. Οι συγκεντρώσεις μας απευθύνονται σε όλους τους υγιείς εθνικιστές και πατριώτες που επιθυμούν να παρευρεθούν ώστε να γνωριστούμε και να ανταλλάξουμε απόψεις.
Υ.γ* Το ότι κάποιο πολιτικό στέλεχος που διευθύνει τον φορέα του βρέθηκε σε συγκέντρωση μας και μπορεί να έβγαλε μια φωτογραφία μπροστά από ένα πανό μας δεν τον καθιστά και επικεφαλή της κοινότητας μας. Μην αναλύουμε τώρα τα αυτονόητα!
· Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ενταχθείτε στις τάξεις της Εθνικής Αυτονομίας;
Το γεγονός ότι πολλές εθνικιστικές παρατάξεις έπεσαν στην παγίδα να ασχοληθούν μονάχα με το ευρύτερο πολιτικό κομμάτι, να προσπαθούν να καπαρώσουν κάποια θέση είτε στη βουλή είτε σε κάποιον δήμο, και να παρατήσουν τον ακτιβισμό και τις αρχές του εθνικισμού. Ο Εθνικισμός είναι κοινωνισμός πάνω από όλα και στάση ζωής.
· Ποια η άποψη σας για την στάση που κράτησε η «Χρυσή Αυγή» στην συγκεκριμένη εκδηλωση;
Υπήρξε μια άψογη συνεννόηση με τα μέλη της «Χρυσής Αυγής» ώστε η εκδήλωση να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα όπως και έγινε τελικά. Είναι μια συγκέντρωση που καλούνται όλοι οι εθνικιστές να δίνουν το παρόν ώστε η μνήμη του Γίωργου και του Μάνου να μην ξεχαστεί ποτέ.
· Προσφάτως παρευρεθήκατε στην εκδήλωση μνήμης της 1ης Νοεμβρίου. Ποια η συμμετοχή σας;
Από το προηγούμενο διάστημα σαν Αυτόνομη Εθνικιστική Νεολαία Αθήνας είχαμε ξεκινήσει τις δράσεις μας για την ενημέρωση σχετικά με τα γεγονότα της 1ης Νοεμβρίου. Ενημερωτικές εξορμήσεις σε γειτονιές και σταθμούς τρένων με φυλλάδια, μοτοπορεία 28ης ( από τις πιο πετυχημένες μέχρι τώρα) ανάρτηση γιναντοπανό με καπνογόνα στην κεντρική πλατεία του Νέου Ηρακλείου και αποκορύφωμα η εκδήλωση της 1ης Νοεμβρίου.
Η συμμετοχή μας φάνηκε από νωρίς το μεσημέρι, όπου η περιφρούρηση διασφάλισε την ομαλή προσέλευση του κόσμου. Κατά της έναρξη των ομιλιών και στην κατάθεση στεφάνων, το block της Αυτόνομης Νεολαίας των μαυροντυμένων νέων παρατάχθηκε σε 5αδες με σημαίες και πανό, τόσο στο σημείο του μνημείου όσο και έξω από το κοιμητήριο. Οι εικόνες μιλήσανε από μόνες τους χωρίς να χρειαστεί να εξηγήσουμε κάτι άλλο από εδώ!
. Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον και γιατί ένας νεολαίος οφείλει να ενταχθεί στις ομάδες σας;
Η συνέχιση υγιών δράσεων, η ενημέρωση και το να δείχνουμε τι εστί αληθινός εθνικισμός είναι μερικά από αυτά. Κάποιος νέος και όχι μόνο, μπορεί να παρευρίσκεται ή και να βοηθάει με όποιον τρόπο μπορεί για όλους τους παραπάνω λόγους που έχουν γραφτεί. Οι αυτόνομες κοινότητες μέσα από τις δράσεις τους, σε όποια περιοχή και αν βρίσκονται, δημιουργούν συνειδήσεις για ένα λαμπρό μέλλον. Είτε συλλογικά είτε ατομικά ο καθένας.
· Ποιες προσωπικότητες θεωρείτε κορυφαίες από τον χώρο;
Δεν μας αρέσει να κατονομάζουμε συγκεκριμένα. Σεβόμαστε πολλούς παλαιούς συναγωνιστές που προσέφεραν και συνεχίζουν να προσφέρουν στον Εθνικισμό με τις εμπειρίες και τις γνώσεις τους.
· Ποιες οι αντιδράσεις του κόσμου όταν συμμετέχετε σε δράσεις και πορείες;
Οι επευφημίες και τα χειροκροτήματα είναι μεγάλο γεγονός. Αλλά ας μην γινόμαστε γραφικοί. Σε γενικές συγκεντρώσεις για κάποιο εθνικό θέμα πχ, ο απλός κόσμος που δεν έχει ιδέα του τι γίνεται παραέξω, αυτοί που εμφανίζονται κάθε 5 χρόνια σε μια συγκέντρωση έχοντας και οι ίδιοι μερίδιο ευθύνης με όσα ψήφιζαν τόσα χρόνια, και νομίζουν ότι κάτι έκαναν επειδή ήρθαν σε μια συγκέντρωση, κοιτούν λοξά και ξεκινάνε τα σχόλια τύπου ποιοί είναι αυτοί, ήρθαν να χαλάσουν την συγκέντρωση και τα σχετικά. Σε όλα αυτά απαντάμε δυναμικά και με παλμό!
· Ποια η άποψη σας για την εθνικιστική ροκ σκηνή;
Η Εθνικιστική ροκ σκηνή θα μπορούσαμε να πούμε ότι βρίσκεται σε μία ύφεση. Εκπροσώπηση υπάρχει και τα παιδιά που ασχολούνται με το συγκεκριμένο είδος μουσικής(όπως οι Skumshot για παράδειγμα) προσπαθούν για το καλύτερο και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αλλά βλέπουμε ότι δεν υπάρχει μεγάλο ρεύμα.
Ίσως είναι θέμα διαφήμισης ή ίσως πρέπει το συγκεκριμένο μουσικό είδος να βρει τα ροκ πατήματα του με στίχο και μουσική που θα συνδυάσει τον σύγχρονο ήχο με τον old school. Η μουσική είναι έκφραση και ο καθένας που δημιουργεί δομημένο ήχο με βάση τα συναισθήματα του είναι σεβαστό. Η συμβουλή μας στους πιο νέους παρόλα αυτά, σε ότι αφορά την μουσική παιδεία, είναι να ξεκινήσουν να έχουν και γενικές ασχολίες αλλά και μουσικές.
Η εκμάθηση μουσικών οργάνων και η επαφή με την μουσική εξυψώνουν το πνεύμα. Ειδικά στην metal και στην κλασσική μουσική, που μπορούν να συνδυαστούν με πολλούς πειραματισμούς.
· Πώς βλέπετε τις εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο;
Οι εξελίξεις στο πολιτικό μέλλον του εθνικισμού (Κοινοβουλευτικά) φαίνεται να μην υπάρχει φώς στο τούνελ. Καλό ή κακό; Το μέλλον θα κρίνει. Σε επίπεδο διακυβέρνησης ζούμε σε μια παράσταση θεάτρου. Υπάρχουν οι πολίτες-ψηφοφόροι, με την κουρτίνα του θεάτρου, που όταν ανοίγει να βλέπουν μια καλοστημένη παράσταση (όπως γίνεται με τα πολιτικά πρόσωπα όταν δίνουν την παράσταση τους στα κανάλια) και όταν κλείνει να ξεχνάνε το τι γίνεται από πίσω!
· Ποια η στάση σας απέναντι στην εξουσία του κράτους του στρατού και της εκκλησίας;
Κράτος-Στρατός-Αστυνομία προδότες για το Έθνος και την Μακεδονία όπως λέγαμε πιο παλιά. Όσο για την εκκλησία έχουμε δει προ πολλού την στάση της και στα Εθνικά θέματα και στα κοινωνικά. Χωρίς να θέλουμε να θίξουμε τον Xριστιανισμό και την πίστη. Μιλάμε καθαρά για την ηγεσία της εκκλησίας.
· Ποιο το μήνυμα σας στην εθνομηδενιστική antifa που απειλεί … με κρεμάλες και νεκροτομεία;
Η συνήθης τακτική ενός ανθρώπου που φοβάται ή τον έχει κυριεύσει ο φόβος είναι να απειλεί κατ' εξακολούθηση. Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια που έλεγαν και οι παλαιοί. Οι αληθινές απαντήσεις δίνονται καθημερινά στους δρόμους, εκεί που δεν θα σε σώσει ούτε το πληκτρολόγιο, ούτε η περιουσία των γονιών. Όποιος έχει όρεξη για κρεμάλες, να τις ετοιμάσει για τον εαυτό του..
· Τέλος ένα μήνυμα σας για τον νεολαίο που σας διαβάζει
Ενισχύστε τις δράσεις του εθνικιστικού αγώνα ανά την χώρα, μορφωθείτε διαβάζοντας ιστορία, να έχετε ασχολίες που εξυψώνουν νου και πνεύμα. Να θυμάστε δεν είμαστε εμείς στο περιθώριο, αυτοί είναι στο περιθώριο του κόσμου που χτίζουμε εμείς.
Μαθήματα συντροφικότητας και ηθικής, κάτι που λείπει στην Ελλάδα από πολλούς.
"Σήμερα το πρωί αντιπροσωπεία του Casa Pound Italia έγινε δεκτή στη Ρώμη από τη γραμματεία της Ελληνικής Πρεσβείας. Παραδώσαμε μια επιστολή και ένα μπουκέτο λουλούδια στη μνήμη του Μανώλη Καπελώνη και του Γιώργου Φουντούλη, των δύο νέων του Εθνικιστικού κόμματος της Χρυσής Αυγής, που δολοφονήθηκαν την 1η Νοεμβρίου 2013 μπροστά στα γραφεία του κόμματος σε συνοικία της Αθήνας. Πέρυσι 21 αγωνιστές μας, που σκόπευαν να συμμετάσχουν στις εκδηλώσεις μνήμης στην Ελλάδα, συνελήφθησαν εκ των προτέρων στο αεροδρόμιο της Αθήνας. Καμία καταστολή δεν θα μπορέσει να μας εμποδίσει να θυμηθούμε αυτούς τους δύο νέους ανθρώπους που σκοτώθηκαν βάρβαρα και έμειναν ακόμη χωρίς δικαιοσύνη."
Η ακόλουθη ομιλία, δόθηκε από τον Γιόσεφ Γκέμπελς, το 1926, σε διάφορες πόλεις της Γερμανίας.
Στόχος της ήταν η κινητοποίηση της εργατικής τάξης, των φτωχών λαϊκών μαζών, των πιο επαναστατικών - ριζοσπαστικών τμημάτων της γερμανικής κοινωνίας αλλά και των μελών του Κομμουνιστικού Κόμματος, για την ένταξη τους στο Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα.
Η ριζοσπαστική σοσιαλ-επαναστατική ιδεολογία των πρώτων ετών πολιτικής δραστηριότητας του Γκέμπελς είναι εμφανής, όπως επίσης οι εθνικομπολσεβικικές τάσεις και η πρωταρχική φύση του Εθνικοσοσιαλιστικού Κινήματος που αποσκοπούσε στο τσάκισμα των καταπιεστικών όρων της Συνθήκης των Βερσαλλιών, την εθνική ελευθερία, την κοινωνική απελευθέρωση και την συμμαχία με την ΕΣΣΔ εναντίον των καπιταλιστικών δυτικών αστικών δημοκρατιών.
Διαβάστε την ομιλία εδώ ...
Χρειάστηκε να περάσουν πέντε ολόκληρα χρόνια για να πραγματοποιηθεί μια κανονική εκδήλωση Τιμής στην Μνήμη των δολοφονηθέντων από το παρακράτος της κυβέρνησης Σαμαρά, Γιώργου Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη.
Από το 2020 μέχρι το 2023, όλες οι εκδηλώσεις απαγορεύτηκαν από την κυβέρνηση Μητσοτάκη με διάφορες προφάσεις.
Εφέτος, υπήρχαν δυο καλέσματα για τον Γιώργο και τον Μάνο. Στις 6 μ.μ. από την Αυτόνομη Εθνικιστική Νεολαία Αθήνας και από την Χρυσή Αυγή στις 7 μ.μ. Aυτό που έχει σημασία είναι ότι η εκδήλωση Τιμής και Μνήμης πραγματοποιήθηκε από κοινού λίγο μετά τις 7 μ.μ., δείχνοντας στην πράξη έναν ενωτικό και ελπιδοφόρο χαρακτήρα.
Περισσότεροι από 500 Εθνικιστές παρευρέθηκαν για να Τιμήσουν την Μνήμη του Γιώργου και του Μάνου. Ομιλητές ήταν ο πατέρας του Γιώργου Φουντούλη, Λάμπρος, καθώς και ένας Χρυσαυγίτης, του οποίου δεν αναγγέλθηκε το όνομα.
Κατόπιν, έγινε κατάθεση στεφάνων από την Χρυσή Αυγή, το Εθνικό Μέτωπο, την οργάνωση Φράκτια (αν άκουσα καλά το όνομα της) από την Κύπρο, τους οργανωμένους οπαδούς του ΑΠΟΕΛ, το κόμμα Die Heimat (όπως μετονομάστηκε το NPD το 2023), τη νεολαία του ίδιου κόμματος Junge Nationalisten, καθώς και την ουγγρική οργάνωση Legio Hungaria.
Αξίζει να σημειωθεί ότι δεν παραβρέθηκε στην εκδήλωση κανένας πρώην ή νυν βουλευτής, με εξαίρεση τον πρώην ευρωβουλευτή της Χρυσής Αυγής Λάμπρο Φουντούλη (για ευνόητους λόγους), καθώς και τον πρώην βουλευτή του ίδιου κόμματος Απόστολο Γκλέτσο.
Η εκδήλωση στον χώρο της δολοφονίας του Γιώργου και του Μάνου έκλεισε με την αναφορά των ονομάτων τους, τον Εθνικό Ύμνο και τον Ύμνο της Χρυσής Αυγής. Εκείνη την στιγμή ήταν που άναψαν και οι δάδες.
Αξιοσημείωτο, επίσης, είναι το γεγονός ότι η συντριπτική πλειοψηφία των παρευρισκόμενων στην φετινή εκδήλωση ήταν πολύ νέοι σε ηλικία Εθνικιστές. Δεν έλειψαν, φυσικά, και αρκετοί «παλιοί», οι οποίοι έδωσαν το δικό τους στίγμα στην εκδήλωση.
Παρότι δεν ανακοινώθηκε αμέσως (προφανώς λόγω κακής συνεννόησης) ότι θα ακολουθήσει πορεία προς το νεκροταφείο του Νέου Ηρακλείου, με αποτέλεσμα κάποιοι από τους παρευρισκόμενους να αποχωρήσουν πρόωρα, εντούτοις αυτή πραγματοποιήθηκε, δονώντας την ατμόσφαιρα με τα συνθήματα εκείνα που αρμόζανε στην περίπτωση.
Ας ελπίσουμε ότι ο φετινός ενωτικός χαρακτήρας της εκδήλωσης για τον Γιώργο και τον Μάνο θα έχει και την ανάλογη συνέχεια στο άμεσο μέλλον σε όσο το δυνατόν περισσότερες Εθνικιστικές οργανώσεις, κινήσεις και ομάδες, κάνοντας ελπιδοφόρα πρακτική το γνωστό ρητό «Η Ισχύς εν τη Ενώσει».
Γιώργος Φουντούλης-Μανώλης Καπελώνης:
ΑΘΑΝΑΤΟΙ-ΑΙΩΝΙΟΙ-ΑΞΕΧΑΣΤΟΙ!
«Υπάρχει μία βία που καθιστά τους ανθρώπους ανελεύθερους και μία βία που τους ελευθερώνει. Υπάρχει μία βία που είναι ηθική και μία που είναι ανόητη και ανήθικη. Η βία που ασκείται από δέκα εναντίον ενός είναι άξια περιφρόνησης. Η βία που δεν γνωρίζει τι θέλει είναι άξια περιφρόνησης. Να περιφρονείται η βία που ασκείται μόνο για χάρη της βίας, είτε είναι δόγμα είτε σπορ. Αλλά η βία που πηγάζει από την αναγκαιότητα της στιγμής και από σαφή γνώση, και που φέρει το πραγματικό της νόημα μέσα της, αυτή η βία είναι ηθική στην υψηλότερη έννοια. Η βία δεν πρέπει να αποκλίνει από μία συγκεκριμένη υψηλή γραμμή· πρέπει να έχει, θα έλεγα, έναν αριστοκρατικό χαρακτήρα»
- Benito Mussolini, ομιλία στο Udine, 20 Σεπτεμβρίου 1922
Λίγοι ξέρουν ότι κατά την διάρκεια της Κουβανικής Επανάστασης 1955-1959, ο Φιντέλ Κάστρο κουβαλούσε παντού μαζί του τα "Άπαντα" του Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα, αρχηγού της Ισπανικής Φάλαγγας
Ο Κάστρο μελέτησε τον Χίτλερ σε βάθος. Ο Ισπανός Ιησουίτης ιερέας Armando Llorente, δάσκαλος, μέντορας και φίλος του Φιντέλ στο Colegio de Belén, είπε πριν από χρόνια ότι ο Κάστρο ζήτησε από τη βιβλιοθήκη του σχολείου το βιβλίο «Mein Kampf» του Χίτλερ και «τον εντυπωσίασε πολύ».
Ο Φιντέλ Κάστρο εισέβαλε στους στρατώνες της Μονκάδα, απέτυχε, τράπηκε σε φυγή, ανακαλύφθηκε και συνελήφθη. Στη δίκη είπε στο δικαστήριο: «Η σημερινή σιωπή δεν έχει σημασία. Η ιστορία σίγουρα θα τα πει όλα».
Αυτό δημοσιεύθηκε από τη δημοσιογράφο Marta Rojas (η οποία κάλυψε τη δίκη) στο περιοδικό Bohemia, στις 27 Δεκεμβρίου 1953 στο τμήμα "Στην Κούβα".
Ο δημοσιογράφος δεν έγραψε «Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η ιστορία θα με απαλλάξει», γιατί δεν ήταν αυτό που είπε ο κατηγορούμενος στη δίκη.
Αργότερα, ήδη φυλακισμένος (22 μήνες), μετά από πρόταση του συγγραφέα και φίλου Jorge Mañach, ο caudillo έδωσε ένα μικρότερο και πιο λυρικό τέλος στην έκκληση του (πιθανώς για να δυσκολέψει την ανακάλυψη της λογοκλοπής της φράσης του Χίτλερ), το μόνο πολιτικό πρόγραμμα που έκανε σε ολόκληρη τη ζωή του και το ονόμασε "Η ιστορία θα με απαλλάξει".
link: Όταν ο Fidel Castro διάβαζε Jose Antonio Primo de Rivera και ο Guevara ήταν λαϊ(κι)στής*
Σήμερα σας παραθέτω σε μετάφραση, μια επιλογή μου από το βιβλίο «qu’est-ce que le fascisme» (Τι είναι ο φασισμός), του 1961 από τον διανοούμενο Maurice Bardèche.
Ο Bardèche ήταν Γάλλος δοκιμιογράφος, δημοσιογράφος και κριτικός τέχνης, ήταν επίσης κουνιάδος του Robert Brasillach, που εκτελέστηκε μετά την απελευθέρωση.
Δυναμικός, με πνεύμα και λόγο, έγραψε βιβλία που προκάλεσαν τους πολιτικά ορθούς.
Άρθρο για τον διανοούμενο αυτόν, θα βρείτε στο ιστολόγιο.
Σας αφήνω λοιπόν να διαβάσετε το ενδιαφέρον κεφάλαιο από το βιβλίο του:
«Είναι ο Fidel Castro φασίστας;»
Γιατί οι φασίστες που αναγνωρίζουν, γενικά και χωρίς πολλές επιφυλάξεις, τον φασισμό του Nasser, να είναι απείρως πιο επιφυλακτικοί απέναντι στο καθεστώς του Fidel Castro και μάλιστα πολύ συχνά να είναι αποφασιστικά εχθρικοί προς το νέο Καθεστώς της Κούβας;
Παρόλα αυτά, η προέλευση των δύο κινημάτων είναι παρόμοια. Και στις δύο περιπτώσεις είναι μια εθνικιστική επανάσταση, που έχει ως αντικείμενο την απελευθέρωση της χώρας από την ξένη κυριαρχία. Και στις δύο περιπτώσεις τα όργανα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ήταν μια τοπική δικτατορία, ένα καθεστώς σύγχυσης και μοχθηρίας, μια πραιτοριανή φρουρά, ένα σύστημα τρόμου.
Και στις δύο περιπτώσεις είναι οι εκφραστές της κατώτερης μεσαίας τάξης που ηγούνται του απελευθερωτικού κινήματος, ο λαός τους υποστηρίζει, τους καταξιώνει τη στιγμή της νίκης, χωρίς όμως να έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στον αγώνα.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Μετάφραση: Wolverine
Το σχολείο του Φασιστικού Μυστικισμού εγκαθιδρύθηκε στο Μιλάνο το 1930 από τον Niccolò Giani, μπορείτε να διαβάσετε σχετικά άρθρα εδώ και εδώ. Ο σκοπός ήταν να εκπαιδευτούν τα στελέχη των ηγετών του Εθνικού Φασιστικού Κόμματος.
Ο Giani αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τον όρο «Μυστικιστής» για να βαφτίσει τις ιδέες του αφού διάβασε τον ορισμό της έννοιας που έδωσε ο Γάλλος φιλόσοφος Louis Rougier: «Ο μυστικισμός είναι ένα σύνολο προτάσεων στις οποίες κάποιος εμμένει από την παράδοση ή από το συναίσθημα». Συνέλαβε την Ευρώπη χωρισμένη σε δύο μπλοκ: ένα πνευματιστικό που αναπτύχθηκε από την ανάπτυξη του ελληνολατινικού πνεύματος και ένα υλιστικό που γεννήθηκε από τη Γαλλική Επανάσταση.
Καθώς οι δύο θέσεις ήταν ασυμβίβαστες σύμφωνα με τον Giani, αργά ή γρήγορα θα συγκρούονταν μεταξύ τους για να καθορίσουν ποια από τις δύο ήταν η ισχυρότερη (ο Ισπανικός εμφύλιος πόλεμος ήταν, σύμφωνα με τον Giani, ένα πρώτο δείγμα της προφητείας του). Ο Giani υποστήριξε ότι ο υλισμός είχε διαμορφώσει έναν στρατηγικό άξονα που συνέδεε τη Μόσχα με το Λονδίνο, τους κομμουνιστές με τους φιλελεύθερους και ότι οι εφευρέτες αυτής της συμμαχίας ήταν οι Εβραίοι.
Ως αποτέλεσμα, ο Φασιστικός Μυστικισμός διέδωσε τον αντιιουδαϊσμό και πρότεινε ότι η Ιταλία θα πρέπει να συνεργαστεί στενά με το Τρίτο Ράιχ για την επίλυση του Εβραϊκού ζητήματος. Σύμφωνα με τους Φασίστες Μυστικιστές, το βασικό χαρακτηριστικό του νέου Ιταλού ήταν η ικανότητα του να επιβάλλεται ενάντια στις αντιξοότητες. Το Φασιστικό μυστήριο θα ήταν έτσι πίστη και έργα, απόλυτη πεποίθηση αλλά ταυτόχρονα και απόλυτη ευθύνη. Αν και ο Φασιστικός Μυστικισμός παρουσιάστηκε ως ένα σαφώς Ιταλικό δόγμα, το αποτύπωμα ξένων στοχαστών όπως ο Friedrich Nietzsche ή ο Henri Bergson ήταν περισσότερο από εμφανές.
Οι δογματικές αρχές του Φασιστικού Μυστικισμού διατυπώθηκαν κυρίως από τον Niccolò Giani και τους στενότερους συνεργάτες του: Berto Ricci, Guido Pallotta, Ferdinando Mezzasoma, Giuseppe Bottai, Telesio Interlandi και Virginio Gayda. Ο ίδιος ο Μπενίτο Μουσολίνι, κατά τη σύνταξη του «Programa per gioventù fascista») – που δημοσιεύθηκε τον Ιούλιο του 1932 στο Giornale della gioventù fascista – συνεργάστηκε με το κίνημα περιγράφοντας τις πολιτιστικές κατευθυντήριες γραμμές που έπρεπε να ακολουθήσουν οι νέοι Ιταλοί για να γίνουν αυθεντικοί Φασίστες. Άλλοι υποστηρικτές του Φασιστικού Μυστικισμού ήταν ο παιδαγωγός Luigi Stefanini και ο δημοσιογράφος Paolo Orano.
Ο Julius Evola συνεργάστηκε με τη Σχολή του Φασιστικού Μυστικισμού. Αποδέχθηκε τη θέση ότι θα μπορούσε να υπάρξει μια ιστορική συνέχεια μεταξύ της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και της Φασιστικής Ιταλίας, αλλά υποστήριξε ότι, για να είναι αποτελεσματική αυτή η ιδέα, οι Φασίστες έπρεπε να επιστρέψουν στον Παγανισμό, απορρίπτοντας την Καθολική παράδοση. Πολλοί ιστορικοί ισχυρίζονται ότι η προσέγγιση του Έβολα στη Σχολή του Φασιστικού Μυστικισμού συνέβη επειδή ο φιλόσοφος προσπάθησε να διορθώσει δογματικά τον Φασισμό προκειμένου να οδηγήσει το κίνημα εκεί που δεν έφτασε ποτέ: την προώθηση υψηλότερων αξιών. Για το λόγο αυτό, για τον Έβολα, ο Φασιστικός Μυστικισμός δεν θα ήταν τίποτα περισσότερο από μια απλή προσπάθεια (αν και μια καλοπροαίρετη προσπάθεια) να συγκροτηθεί μια λειτουργική ηθική.
Ο Μουσολίνι είχε περιγράψει τον Φασισμό ως «την εκκλησία των χιλίων αιρέσεων» και ως μια «θρησκευτική προσέγγιση της ζωής που προωθεί την πνευματική κοινότητα». Υποστήριζαν ιδρυτές ότι ο Φασισμός δεν χρειαζόταν να συγκροτηθεί ως ορθολογικό δόγμα, αλλά έπρεπε να αναπτυχθεί ως Μυθολογία στην οποία κάποιος θα προσκολληθεί μέσω της πίστης. Οι ιδρυτές της σχολής σκέψης προήλθαν από σπουδαστές πανεπιστημιακών σχολών και βρήκαν στέγη στον «Φασιστικό Οίκο» που ήταν μέρος του ινστιτούτου της Φασιστικής Κουλτούρας. Κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1930 αρκετά Ιταλικά πανεπιστήμια δημιούργησαν τις δικές τους έδρες Φασιστικού Μυστικισμού.
Κεντρικό ρόλο στην διεύθυνση τους έπαιξε ο αδερφός του Μουσολίνι Arnaldo. Η πολιτική μόρφωση και η πλήρης κατανόηση των αρχών του Φασισμού υπήρξε ο κύριος στόχος της σχολής ένας προορισμός που δεν ήταν εύκολη υπόθεση σε συνθήκες πίεσης από τις αστικές δημοκρατίες και μέσα στην ρευστή καθημερινότητα του καθεστώτος. Ομιλίες συνέδρια και αρθογραφία ήταν μόνο μερικές από τις δραστηριότητες.
Η έκδοση περιοδικών και βιβλίων υπήρξε βασική παράμετρος για την διαμόρφωση της σκέψης. Παρά την σύναψη συμφωνίας με το Βατικανό πάντα υπέβοσκε μια κρίση με την εκκλησιαστική εξουσία η οποία όμως φαινόταν χαμηλής ισχύος. Η χρήση του όρου «Μυστικισμός» απορρίφθηκε από την Καθολική Εκκλησία, η οποία συνέλαβε τη λέξη ως συνδεδεμένη με το καθαρά θρησκευτικό και όχι με το πολιτικό. Ωστόσο, ο Giani αρνήθηκε ότι η χρήση του όρου ήταν θρησκευτικής φύσης, έτσι ώστε, σύμφωνα με τον ίδιο, ένας Φασίστας θα μπορούσε κάλλιστα να είναι Καθολικός ή ένας Καθολικός θα μπορούσε να είναι απόλυτα Φασίστας, χωρίς απαραίτητα να χρειάζεται να επιλέξει μία από τις δύο θέσεις απορρίπτοντας την άλλη.
Ο Μουσολίνι βλέποντας την δυναμική του Πάπα προσπαθούσε να υποτάξει μέρος της εκκλησίας χωρίς όμως να φέρνει την κατάσταση στα άκρα. Η άλλη μεριά όποτε ένιωθε την πίεση έσπευδε να καταγγείλει τον «παγανισμό» του καθεστώτος. Για τον Μουσολίνι ο Φασιστικός Μυστικισμός ήταν το αντίβαρο στην εκκλησιαστική εξουσία. Ο κορυφαίος Φασιστής φιλόσοφος Giovanni Gentile τόνιζε την ανάγκη να αντιπαρατεθεί ο Φασισμός με τον Καθολικισμό.
Κορυφαία στελέχη της σχολής πήραν μέρος στις πολεμικές επιχειρήσεις ενώ ο πρωτοπόρος Niccolò Giani βρίσκει τον θάνατο στις 14 Μαρτίου του 1941 στα βουνά της Αλβανίας. Ο Giani προσφέρθηκε εθελοντικά σε μια επικίνδυνη αποστολή που περιελάμβανε την κατάκτηση μιας καλά εξοπλισμένης ελληνικής θέσης. Η επίθεση ήταν αρχικά επιτυχής με την κατάληψη της θέσης, αλλά ανασυντάχθηκαν, οι Έλληνες ηγήθηκαν μιας αντεπίθεσης με επικεφαλής τον Έλληνα αξιωματικό Ιωάννη Φουσκάκη που ανέκτησε τις χαμένες θέσεις. Ο Giani έπεσε στη σύγκρουση.
Το περιοδικό L'Illustrazione Italiana έγραψε ότι ο Έλληνας αξιωματικός που τον είχε πυροβολήσει μέχρι θανάτου θα έλεγε ότι στη σύγκρουση ο Giani είχε σταθεί μπροστά του «σαν θεός ή δαίμονας». Ένα χρόνο αργότερα η Μαρία Σαμπιέτρο, η σύζυγος του κλήθηκε στη Ρώμη για να λάβει το χρυσό μετάλλιο στρατιωτικής ανδρείας στη μνήμη του συζύγου της. Με την ευκαιρία αυτή, αφού ζήτησε ακρόαση από τον Μουσολίνι ζήτησε να επιτραπεί στον κουνιάδο της και στον αδελφό της Άλντο Σαμπιέτρο να φύγουν για την Αλβανία.
Ο τελευταίος, με τη βοήθεια του Έλληνα αξιωματικού Φουσκάκη, ο οποίος είχε ηγηθεί της ελληνικής περιπόλου που είχε συγκρουστεί με τον Ιταλό Μυστικιστή στις 10 Ιουνίου 1942 βρήκε το πτώμα θαμμένο στο ελληνικό έδαφος. Η σορός μεταφέρθηκε στο μικρό στρατιωτικό νεκροταφείο της Κλεισούρας.
Οι απώλειες κορυφαίων στοχαστών έφεραν το σταδιακό τέλος της σχολής που διαδραμάτισε τον δικό της ρόλο στην κληρονομιά της αντιδημοκρατικής σκέψης. Κορυφαίοι πανεπιστημιακοί, δημοσιογράφοι και πολιτικοί επιστήμονες ασχολήθηκαν με τα τεκταινόμενα της σχολής σκέψης ενώ μέχρι και σήμερα εκδίδονται σχετικά βιβλία και πανεπιστημιακές μελέτες.
