Με τεταμένη την δεξιά: Συναγωνιστή Δημήτρη Κολτσίδα καλό πέρασμα! (ανανεώθηκε 22.02)

Έζησε σαν Λύκος - Έφυγε σαν Λύκος

Αυτόνομοι Μακεδόνες Εθνικιστές

“Θα έρθουμε μια Νύχτα, Όπου κι αυτά τα αστέρια Θα έχουν σβήσει, Και δεν θα ξέρετε Αν Ζωντανοί ή Πεθαμένοι είστε. Μα Εμείς θα έρθουμε, Φέρνοντας μαζί μας Χιλιάδες άστρα, ΤΙΣ ΨΥΧΕΣ ΜΑΣ, Και έναν Ήλιο Ματωμένο, ΤΗ ΣΗΜΑΙΑ ΜΑΣ!

για τον συναγωνιστή Δημήτρη Κολτσίδα: 

γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης

Σε εύλογη συγκυρία, πριν λίγο καιρό σε γνώρισα και κράτησα τις λίγες κουβέντες που ανταλλάξαμε και τις πολύτιμες παροτρύνσεις σου. Μέχρι τότε σε γνώριζα ως όνομα, ως έναν μύθο του «χώρου» στο πεζοδρόμιο, ως ενός αγνού Συναγωνιστή με όλη την σημασία του όρου και πάνω απ' όλα καλού πατέρα και οικογενειάρχη. 

Η «τρέλα» σου, έδειξε πώς σε έναν τόσο σάπιο και άδικο κόσμο, υπάρχουν κάποιοι ασυμβίβαστοι, ελάχιστοι πλέον, οι οποίοι έχουν εφηβική ψυχή και πράττουν το καθήκον τους. Ως Άντρες και Ιδεολόγοι που στέκονται στα πάσης φύσεως μιάσματα της κοινωνίας και αντιδρούν. 

Έτσι έκανες και εσύ απέναντι σε αυτά τα σκουπίδια, που νόμιζαν ότι μπορούν να κλέβουν ανενόχλητοι τον ιδρώτα σου. Δημήτρη, δεν ταίριαζες σε αυτήν την σιχαμένη κοινωνία, έφυγες ως μαχητής και μας έδειξες την μαχητικότητα που έφερες όχι μόνον με την τελευταία σου πράξη, αλλά και με τον αγώνα που έδινες τα τελευταία χρόνια με την επάρατη νόσο. 

Οι αλήτες «παπαγάλοι» των μέσων μαζικού επηρεασμού, θα σου χρεώσουν πολλά κοσμητικά επίθετα. Όσοι σε ήξεραν όμως, θα σε θυμούνται για πάντα για την ευθύτητα και την ολοτελή αφοσίωση σου στην Αιώνια Ιδέα. Τώρα για εμάς τους υπόλοιπους, γεννιέται άλλη μία ευκαιρία μπροστά μας, να δούμε την ωμή πραγματικότητα μετά και από αυτό το περιστατικό. 

Κλέβουν, σκοτώνουν, πυροβολούν, μπουκάρουν σε σπίτια ανήμπορων γερόντων, απαξιώνουν κάθε κοινωνική δομή και συμπεριφορά, δεν πάνε σχολείο, στρατό, δεν πληρώνουν φόρους και παίρνουν επιδόματα από το διεφθαρμένο κράτος. 

Πότε Έλληνα θα μιλήσεις; Πότε θα δώσεις ξανά αξία στην ζωή και στα παιδιά σου; Πότε θα επαναστατήσεις; Πότε θα νοιαστείς για το μέλλον της Φυλής σου; Η θυσία αυτή του Δημήτρη, θα μείνει χαραγμένη στην μνήμη μας ως φλόγα αντίστασης. Έφυγες όρθιος. 

Καλό Ταξίδι και Καλή Αντάμωση!

Χάραμα στην παλιά πόλη

γράφει ο Κώστας Β.

Ο περισσότερος από τον κόσμο σπρωχνόταν μεταξύ τους στην παρέλαση για να ακούσει τα σχόλια για την ειρήνη. Εκτός από τους λίγους αδιάφορους, πολλοί έδιναν το παρών τους σε εκείνη την γιορτή, ενώ άλλοι πιο μεγάλοι σκεφτικοί έφερναν στο νου τις αναμνήσεις .

Ένας άνδρας έσπρωξε τους μπροστινούς του και άνοιξε δρόμο για να ξεφύγει από το πλήθος. Με βουρκωμένα μάτια και το κεφάλι σκυμμένο, κίνησε και βηματίζοντας ελαφρά χάθηκε στους δρόμους της πόλης.

Φτάνοντας στην άκρη της πόλης μπήκε στο σπίτι του, έβαλε ένα εμβατήριο και ο ήχος γέμισε την ψυχή του και ξανά βούρκωσε. Ακούμπησε στο κρεβάτι ολομόναχος, ίσως να θρηνούσε και αυτός για κάποιον γιο, κάποιον αδελφό ίσως … οι Βαλκυρίες έσπασαν τη σιγαλιά της νύχτας, τα μάτια του έκλεισαν και ξεκουράστηκε για λίγες ώρες.

Ξύπνησε πριν χαράξει. Άναψε το φως  του δωματίου κι ερεύνησε το χώρο. Οκτώ και μια σφαίρες γύρω από το πιστόλι. Βγήκε στο μικρό μπαλκόνι και αφού εναπόθεσε το χέρι του στο κλουβί, ελευθέρωσε  το πουλί που πέταξε μακριά. Γύρισε, χάιδεψε τη σκονισμένη μαύρη φορεσιά, την ξεδίπλωσε με ευλάβεια. Ντύθηκε.

Η πόρτα έκλεισε ελαφρά και κατέβηκε στον δρόμο. Περπατούσε μέσα στο κρύο σκοτάδι, οι κινήσεις του ήταν άψογες. Πέρασε από την παλιά πόλη βγήκε στα στενά μια μακρόσυρτη βοή ηδονής και ηρωισμού έφτανε στην ψυχή του.

«Άκουγε τον απόηχο». Ανέβηκε στο πεζοδρόμιο και είδε με την κόγχη του ματιού του στον τοίχο ενός σπιτιού κάποιο μισοσβησμένο σύνθημα. «Η ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΠΟΥ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ».

Ο Γέρος γύρισε την απόκοσμη γκρίζα ματιά του προς την μεριά της πόλης και αντίκρισε το ροδοκίτρινο χρώμα της αυγής στο χάραμα της μέρας. Χαμογέλασε, πρόλαβε να ψελλίσει  … «ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΛΑΟΣ ΑΝΑΤΕΛΛΕΙ».

Ο θανατηφόρος ήχος αντιλάλησε στους δρόμους της πόλης, πέρασε από τα αυτιά  των νεκρών υπερασπιστών, για να χαθεί και να στοιχειώσει κάτω από τα ερείπια της βασανισμένης πόλης.

Τιμή μας η Πίστη! Αθάνατος!

Δημήτρης Κολτσίδας : Ο Έλληνας Werwolf

γράφει ο Ανέστης Θεοφίλου

Ένας ιδεολόγος περνάει τον Αχέροντα, ένας άνδρας που είχε τον δικό του κώδικα τιμής έκανε την καλύτερη επαναστατική πράξη στο τέλμα της αστικής δημοκρατίας που επιβραβεύει την ατιμία και ποινικοποιεί το καθήκον. 

Ο Δημήτρης Κολτσίδας έκανε πράξη την ρήση του Βίκτορος Ουγκό ''πως οι νόμοι είναι το επιστέγασμα της αδικίας'' συνεπώς ο Δημήτρης αν δεν ανέχθηκε κάτι αυτό ήταν την ενθαρρυμένη, στην αστική δημοκρατία, ''νομιμότητα'' που συγκαλύπτει μέσα από την μικρή παρανομία την μεγάλη ρεμούλα. 

Η επαναστατική δράση του Δημήτρη είναι αυτή που ώθησε το κράτος να βρει πάτημα να τον εκδικηθεί όμως ο ίδιος έπεσε σαν πραγματικός πολεμιστής περιφρονώντας τις πλαδαρές κοιλιές και τα προγούλια των δειλών αστυνομικών διευθυντών που ως φερέφωνα του κάθε πολιτευτή λειτουργούν ως τοπικοί σερίφηδες. 

Η μεταφυσική του Εθνικισμού και δη του Σοσιαλιστικού Εθνικισμού, υπαγορεύει πως μια πράξη συνοδεύει στην αιωνιότητα την μετουσίωση μιας ιδέας, έτσι λοιπόν και ο ''Μητσάρας'' σαν άλλος Mishima αρνήθηκε την μετριότητα και την μικροαστική υποταγή του νεοραγιά και σαν άλλος Γιουνγκεριανός αντάρτης έδωσε το δικό του τέλος στο ελλαδικό Grand Soir. 

Ο δικός μας ''Μητσάρας'' εκπροσωπεί τον Έλληνα που δεν συμβιβάζεται με τις δεσμεύσεις μιας Ελλάδος πουλημένης και το βασικότερο πως ακόμα υπάρχει η ψυχή του αρματωλού βαθιά ριζωμένη μέσα μας. Έναν Έλληνα που απειλείται πρωτίστως από το σάπιο νομοθετικό σύστημα και κατ' επέκταση από τον κάθε λογής εγκληματία.

Δημήτρης Κολτσίδας: ΑΘΑΝΑΤΟΣ!

Μετάφραση στίχων: Στέφανος Καρδιτσιώτης

Μια στιγμή γαλήνης για τους πεσόντες

Για όλους όσους ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα

Μια στιγμή γαλήνης για όσους ακούστηκε η φωνή

Από την υπόθεσή τους δεν πτοήθηκαν ποτέ

Μια στιγμή γαλήνης για όσους δεν φοβήθηκαν ποτέ

Παρόλο που ήξεραν ότι το τέλος τους πλησίαζε

Μια στιγμή γαλήνης από την κούνια μέχρι τον τάφο

Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τις θυσίες που κάνατε

Κοιμηθείτε τώρα ήσυχα η αναζήτηση σας έχει ολοκληρωθεί

Μόνο να σε πάρουν οι κόρες και οι γιοι σου

Συνεχίστε την κληρονομιά, παιδιά του σήμερα

Αύριο είστε οι στρατιώτες μας που οδηγούν το δρόμο

Πρέπει να προχωρήσουμε, να αρχίσουμε να φυτεύουμε τους σπόρους μας

Πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να περάσουμε από τα άκρα

Πρέπει να δείξουμε σεβασμό για εκείνους πριν από την ώρα μας

Γιατί η σοφία τους και το θάρρος τους έγινε το καμάρι μας

Αντίο φίλε μου

Έλα μια μέρα που θα ξαναβρεθούμε

Η πίστη σου έλαμψε και η τιμή σου ήταν αληθινή

Τώρα θα κουβαλήσω το σπαθί για σένα

Αντίο σε σένα αδερφέ μου

Από τις σκιές θα αναδυθεί άλλος

Ο δρόμος μπορεί να είναι ανώμαλος και το ταξίδι μπορεί να είναι μακρύ

Αλλά σου υποσχόμαστε Erik, ο αγώνας θα συνεχιστεί!

Ακούστε την ιστορία ενός αδερφού που χάθηκε

Αν μπορούσα να αλλάξω το παρελθόν, θα το έκανα με οποιοδήποτε κόστος

Μνήμες του χθες, ακόμα βαθιά μέσα

Το πνεύμα των ημερών μας δεν πέθανε ποτέ

Θυμάμαι ακόμα εκείνη τη μοιραία μέρα, που τα δάκρυα έπεφταν σαν βροχή

Τίποτα δεν μπορούσε να περιγράψει την αγωνία, τίποτα δεν μπορούσε να περιγράψει τον πόνο

Μου πήραν έναν αδερφό με το που είχα μεγαλώσει

Ένα από τα αγόρια, ένα από το The Glory, τώρα μόνο μια ανάμνηση...

Ο αγώνας συνεχίζεται!

Αντίο φίλε μου

Έλα μια μέρα που θα ξαναβρεθούμε

Η πίστη σου έλαμψε και η τιμή σου ήταν αληθινή

Τώρα θα κουβαλήσω το σπαθί για σένα

Αντίο σε σένα αδερφέ μου

Από τις σκιές θα αναδυθεί άλλος

Ο δρόμος μπορεί να είναι ανώμαλος και το ταξίδι μπορεί να είναι μακρύ

Αλλά σου υποσχόμαστε Erik, ο αγώνας θα συνεχιστεί!

Ήσουν η φωνή του λαού

Ήσουν η φωνή της περιφρόνησης

Με τραγούδια για το Blood and Honour

Δημιουργήσατε μια παγκόσμια συμμαχία

Τα λόγια της σοφίας σου έκαιγαν βαθιά.

Κάηκαν βαθιά μέσα τους

Ήσουν ο προφήτης, ήσουν η φωνή,

Αυτό μας έδωσε την περηφάνια μας

Όταν οι ουρανοί κάλεσαν τον αριθμό σου,

Ήταν τόσο δύσκολο να σε αφήσω να φύγεις

Ήσουν άντρας μπροστά από την εποχή σου,

Και θέλουμε να ξέρετε ... Ο αγώνας συνεχίζεται! 

"Μόνο όσοι δεν πιστεύουν πια σε ένα ευτυχισμένο τέλος, μόνο εκείνοι που συνειδητά το έχουν απαρνηθεί, μπορούν να ζήσουν. Δεν υπάρχει ευτυχισμένος αιώνας. Αλλά υπάρχουν στιγμές ευτυχίας και σε εκείνες τις στιγμές υπάρχει ελευθερία"

Ernst Junger

Ένοπλος ανάμεσα στις ύαινες του κατοχικού καθεστώτος 

Πανό από Αυτόνομους στο Νέο Ηράκλειο: Μητσάρα δίνεις τον παλμό ακόμη και νεκρός!

Οι Αυτόνομοι Αθηνών για τον Δημήτρη Κολτσίδα: