Ο Κύκλος και ο Σταυρός (και το Μισοφέγγαρο)



του Αρριδαίου

Στην Παλαιά Διαθήκη, λέει, οι Άγγελοι αποκαλούνται Ελοχίμ, δηλαδή θεοί στα εβραϊκά! Ούτε λίγο ούτε πολύ η Παλαιά Διαθήκη είναι ένα πολυθεϊστικό βιβλίο, που διόλου δεν έρχεται σε αντίφαση με τον περίφημο αβρααμικό μονοθεϊσμό. Κατά τα άλλα χλευάζουν "τα πατομπούκαλα του Νεοπλατωνισμού". Ακριβώς γιατί ξέρουν ότι εκεί βρίσκεται η αληθινή Ελληνική Θρησκεία. Ο Πανθεϊστικός Ενοθεϊσμός. Ούτε αλά κόμιξ παγανισμός, ούτε μονόχνοτος μονοθεϊσμός. Μια απαγόρευση είναι στην ουσία μια περίφραξη. Η απαγόρευση ισχύει μόνο για αυτούς που είναι έξω από την περίφραξη. Για τους από μέσα είναι Κτήμα... Και οι περιφράξεις του Νου και της Καρδιάς είναι  οι χειρότερες.

Παρόλα αυτά δεν επιτίθεμαι στον Χριστιανισμό.  Και το σταυρό μου κάνω και τις εικόνες φιλώ (όχι όλες), γιατί κρύβουν μέσα τους Όλυμπο και Ελευσίνα. Ο Νίτσε άσκησε την πιο δριμεία κριτική στον Χριστιανισμό, αλλά τον είδε και σαν όχημα, σαν κανάλι, σαν Κιβωτό για την επιστροφή Αρχαιότητας. Και ο Μεσαίωνας και το δικό μας "Βυζάντιο" δεν ήταν παρά η ωριμότητα της Αρχαιότητας. Ο Καρλ Γιουνγκ στο περίφημο κείμενο του για τον Οντίν ως έκφανση ή ανάδυση ενός γνήσιου γερμανικού λαϊκού (volkish) πνεύματος κάνει λόγο για τις ομοιότητες του γερμανικού αυτού θεού με τον Διόνυσο. Ενώ παρομοιάζει τον στωικό Δία (Ζευς Πάτερ) με τον χριστιανικό Ουράνιο Πατέρα.

Για τον προχριστιανικό Ελληνισμό δηλαδή η ύπαρξη του Πατρός και του Υιού δε ήταν ξένη και κανονικά δεν θα έπρεπε να επιστρατεύσουμε τον Γιούνγκ για να το θυμηθούμε. Σήμερα η κυρίαρχη θρησκεία είναι η Φιλελεύθερη Παγκοσμιοποίηση, ο Φιλελέδικος Οικουμενισμός, η Θρησκεία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, όχι ο Χριστιανισμός. Όσοι αρχαιολάτρες παγανιστές κτλ νιώθουν καταπιεσμένοι από τον Χριστιανισμό, μάλλον χρειάζεται να απελευθερωθούν από τις αλυσίδες του μυαλού τους, όχι από τον Χριστιανισμό. Όσοι βλέπουν την ταινία "Agora" με την ζωή της Υπατίας και το μόνο που βλέπουν είναι τους κακούς χριστιανούς να επιτίθονταν στους Εθνικούς, στους Έλληνες, μάλλον χρειάζεται να κοιτάξουν πιο βαθιά, πίσω από τα πέπλα της φαινομενικότητας. Ίσως να τους διέφυγε ότι οι ίδιοι οι Εθνικοί στην συνέχεια όχι μόνο ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό, αλλά έγιναν ιερείς και επίσκοποι! Ίσως να τους διέφυγε ότι η όλη ταινία δεν είναι απλή εξιστόρηση του Παρελθόντος, αλλά αλληγορία για το Μέλλον, όπου στην θέση των χριστιανών είναι άλλοι και στην θέση των Εθνικών θα είναι τα σημερινά χριστιανικά δλδ ευρωπαϊκά έθνη.

Σήμερα βρισκόμαστε λίγο πριν μια νέα εποχή του "Μεγάλου" Κωνσταντίνου. Ναι, λίγο πριν επισήμως η Δύση ανακηρύξει το Ισλάμ επίσημη μοναδική της θρησκεία. Λίγο πριν ο ασπασμός της νέας θρησκείας και η επιμειξία (interbreeding) θα γίνουν υποχρεωτικά. Ή έστω ο μόνος τρόπος που θα μας επιτρέπουν να μην είναι υποχρεωτική η αλλαγή φύλου για τα παιδιά μας θα είναι να είμαστε μουσουλμάνοι! Δείτε την Σουηδία... Σήμερα ο Ιουλιανός θα ήταν τρόπων τινά χριστιανός! Όπως οι απόγονοι των Μακεδόνων, των Ελλήνων και των Ρωμαίων στην Μέση Ανατολή. Δηλαδή εκεί που κυριάρχησε το Ισλάμ οι Εθνικοί κράτησαν σφιχτά τον... Χριστιανισμό τους!

Όπως σε εκείνη την αμφιλεγόμενη εξέγερση των νοτίων Ελλήνων κατά της χριστιανικής πλέον Νέας Ρώμης όπου οι Σπαρτιάτες, οι άλλοτε Αρνητές του Διονύσου και Μόνιμο Στρατόπεδο του Απόλλωνα κατά Νίτσε, είχαν για ηγέτη τους έναν ιερέα του... Διόνυσου! Ο Κύκλος έχει Σταυρό! Δεν υπερασπίζομαι τον Χριστιανισμό ως έχει. Απλά αρνούμαι να του επιτεθώ. Άλλωστε ο Χριστιανισμός εφευρέθηκε για να αντιμετωπιστεί από τον Ελληνορωμαϊκό Κόσμο ο Περσικός (Νέο) Μιθραϊσμός, απορροφώντας στοιχεία του. Η προσαρμογή στον εχθρό είναι σημάδι υγείας, όλα τα αντισώματα το ξέρουν αυτό. Ακόμα και από το Ισλάμ πρέπει να μάθουμε. Ο "Μεγάλος" Κωνσταντίνος είναι ο ιδρυτής του Χριστιανισμού ως Θρησκεία, μέχρι τότε ήταν ιουδαϊκή αίρεση ελληνιζόντων Ιουδαίων της διασποράς, όχι εξεβραισμένων Εθνικών. Σήμερα ο Χριστιανισμός είναι κενό δοχείο. Ας του δώσουμε Νέα Μορφή. Ίσως αυτό να είναι το Όραμα που μας λείπει. Η Νέα Μεγάλη Ιδέα. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα σε βαθιά παρακμή, αλλά όλος ο λεγόμενος, ο ευρωπαϊκός και ευρωγενής πιο σωστά Κόσμος, γιατί η Ευρώπη δεν είναι απαραίτητα Δύση. Στην Ελλάδα η Σήψη ζέχνει γιατί η Ελλάδα είναι η Πνευματική Καρδιά της Ευρώπης. Το Λίκνο της.  Μαρασμός και η Σαπίλα Εδώ είναι συμπυκνωμένα.

Η πρόταση για μια Πολιτιστική Επανάσταση (του Καραμπελιά) που να αξιοποιεί ακριβώς αυτήν την Αλήθεια, το ότι οι δυτικοευρωπαίοι επισκέπτονται κατά εκατομμύρια τους αρχαιολογικούς μας χώρους σαν ένα είδος πολιτισμικού προσκυνήματος και το ότι οι Ρώσοι και οι Ορθόδοξοι Σλάβοι γενικώς επισκέπτονται το Άγιον Όρος για τους ίδιους λόγους σε πιο θρησκευτική εκδοχή, είναι πολύ καλή αλλά για μένα δεν είναι αρκετή.  Δεν αρκούμαι δηλαδή στο να κηρύξω ανακωχή και σε αυτόν τον Εμφύλιο. Όχι. Αν είναι να μάθουμε κάτι από τους μουσουλμάνους - εκτός του ότι Τζιχάντ στην ουσία σημαίνει Αγώνας και ο Αγώνας βρίσκεται στο Κέντρο της Ελληνικής Κοσμοαντίληψης - ας ξεκινήσουμε με το ότι "Απαγορεύεται το Χαράμ και Επιβάλεται το Χαλάλ". Απαγορεύεται η Σπατάλη και Επιβάλλεται η Θυσία.  Η μιζέρια της αλληλοφαγωμάρας είναι σπατάλη.

Σαν τον Οντίν πρέπει να θυσιάσουμε κάτι από τον εαυτό μας για χάρη μιας ανώτερης εκδοχής του εαυτού μας. Αυτό το κάτι είναι ο κρυμμένος πίσω από δογματισμούς εαυτούλης μας. Ο φόβος μας να ενώσουμε τα κομμάτια μας. Από Εδώ, από τους Αγίους Τόπους της Ελλάδας πρέπει να ξεκινήσει μια Πανευρωπαϊκή Πνευματική Αναγέννηση. Και ο Κλήρος έλαχε σε μας. Όχι μόνο να συντηρήσουμε τη τρεμάμενη Φλόγα, αλλά και να ενώσουμε το Αείζωον Πυρ με το Άκτιστο Φως.

Δεν γνωρίζω τις λεπτομέρειες. Νογώ πως Στωικισμός και Νεοπλατωνισμός πρέπει να τεθούν στον Πυρήνα του Πολιτισμικού και Πνευματικού μας Γίγνεσθαι. Όπως στον κινεζικό παραδοσιακό πολιτισμό ο Κομφουκιανισμός για το εξωτερικό γίγνεσθαι και το Ταό για το εσωτερικό. Και σαν τους βουδιστές να δεχόμαστε πως κάποιος μπορεί να είναι χριστιανός, παγανιστής ή και μουσουλμάνος ακόμα και να προσεγγίζει τον Ελληνισμό μέσα από αυτά τα πρίσματα.  Άλλοι πάλι προτιμούν τον δημοκρατικό Αριστοτέλη κι άλλοι τον Επίκουρο και τον Δημόκριτο. Έστω, δεν μας ενοχλούν. Αρκεί να μην μας επιτίθονταν. Εμείς θα κρατήσουμε και τον Διογένη τον Σκύλο. Ίσως γιατί αγαπάμε τα ποιμενικά. Γιατί αν δεν ήταν Αλέξανδρος θα 'θελε να'ναι Διογένης, ο Νέος Διόνυσος και Παις του Διός! Διογένιδες είναι και οι ασκητές καλόγεροι, όχι προφανώς οι κοιλαράδες με τα λούσα. Αλλά οι ασκούντες την φιλοκαλία, την αγάπη για το Κάλος -Η Ομορφιά θα σώσει τον Κόσμο- το Αγαθό. Οι ασκούντες την λεγόμενη και Ορθόδοξη Ησυχαστική "γιόγκα" (δεν μας απασχολεί που οι επίσημοι κύκλοι της εκκλησίας όχι μόνο αρνούνται αυτόν τον ανεπίσημο παραλληλισμό αλλά και του επιτίθονταν. Εκδηλώσεις της Σήψης είναι αυτά), τη Νοερά Προσευχή.

Και στην Ελευσίνα Ησυχία επιβάλλονταν και μάλιστα επί ποινή θανάτου. Και όταν για πρώτη φορά οι "βυζαντινοί" υιοθέτησαν την Θεία Κοινωνία, των Αχράντων Μυστηρίων, επί υποτιθέμενου διώκτη των Ελλήνων Θεοδόσιο, ο Πάπας τους κατηγόρησε "επί ελληνισμό", δηλαδή για Παγανισμό!  Το "Λάβετε Φάγετε" δηλαδή είναι Ελευσίνιο! Ενώ το τελετουργικό των Βουκελαρίων, δηλαδή των βυζαντινών Ιπποτών, είναι το ίδιο ακριβώς με το τελετουργικό του Μεγαλέξανδρου στους γάμους των Εταίρων, δηλαδή των Μακεδόνων Ιπποτών, εκτός του ότι αντηχεί και κάτι από τον Κέλτικο Κύκλο των Ιπποτών της Στρογγυλής Τραπέζης και του Ιερού Γκράαλ! Τόσο Χάσμα χωρίζει την Αρχαιότητα από το Βυζάντιο και την Ελληνισμό από την Ορθοδοξία! Το Χάσμα μέσα μας. Το Χάσμα που πρέπει να διαβούμε. Σαν τον Ηρακλή και σαν τον Διγενή. Περήφανα και ταπεινά. Όσοι πιστοί και όστις πολεμιστής!

Έρρωσθε!

Οι χρυσές μας διαψεύσεις - Η ιστορία ενός κινήματος που δεν γεννήθηκε ποτέ



του Άγγελου Δημητρίου

Οι ριζοσπάστες εθνικιστές στην Ελλάδα σύρονταν πάντα από την κυριαρχούσα Δεξιά παράταξη στο περιθώριο.  Το περιθώριο αυτό σιγά σιγά έγινε η κατοικία τους, την οποία μισούσαν και αγαπούσαν ταυτόχρονα. Συχνά ενώ είχαν την δυνατότητα να απεμπλακούν από αυτό, επέλεγαν την προστατευτική κρυψώνα που τους παρείχε. Φαίνεται ότι η πολιτική περιθωριοποίηση προσδίδει σε έναν πολιτικό χώρο τον χαρακτήρα μιας μόνιμα αποδυναμωμένης φωνής που αδυνατεί να παρέμβει και να συγκινήσει τις μάζες, ακόμα κι αν οι θέσεις του συζητούνται καθημερινά στις παρέες και αποτελούν προσωπικούς προβληματισμούς πολλών. Τον καθηλώνει στην θέση του γραφικού διαμαρτυρόμενου. Το περιθώριο κατέστη ταυτοτικό στοιχείο των Ελλήνων εθνικιστών. Ας το παραδεχτούμε ψύχραιμα και ειλικρινά. Το πολιτικό περιθώριο αποτελεί μια μέγγενη που προκαλεί άλγος και μαζί γοητεία. Η έξοδος από αυτήν είναι αβέβαιη.

Η αστική δημοκρατία χρειάζεται να προβάλλει μια ελεγχόμενη «πολυφωνία» και οι εθνικιστές άθελά τους συνεισέφεραν σε αυτή τη μεθόδευση, λαμβάνοντας τον ρόλο μιας ασήμαντης μειοψηφίας, «επικίνδυνης και ακραίας», την οποία όμως όλοι «οι υπόλοιποι φυσιολογικοί πολίτες ανέχονταν» χάριν του «πλουραλισμού» και της «ελευθερίας». Ο ρόλος του φόβητρου ωστόσο, είχε και ένα καταρχήν θετικό επακόλουθο. Χιλιάδες νέοι άνθρωποι, η πιο αγνή μερίδα της νεολαίας, σ’ αυτούς που άνθισε ανεπιτήδευτα μέσα τους η αγάπη για την πατρίδα και το επαναστατικό πνεύμα,  μετά την πρώτη τους εφηβεία, επέλεγαν να ριζοσπαστικοποιηθούν κατά τις δεκαετίες της μεταπολίτευσης και να στρατευθούν στον εθνικισμό. Το αφήγημα με το οποίο τρέφονταν, απευθυνόταν ακριβώς στα εφηβικά αντανακλαστικά τους: αυτοί ήταν οι «εκλεκτοί» που νομοτελειακά κάποια μέρα θα άλλαζαν τον κόσμο. Αυτοί ήταν οι «διαφορετικοί», μέσα σε ένα κόσμο νεκροζώντανων. 

Η ρητορική αυτή παρότι αγαπήθηκε και μέχρι και σήμερα αναπαράγεται, διατήρησε στους νέους αυτούς την οσμή του περιθωρίου, διαιώνισε έναν εσωστρεφή εθνικισμό και δυστυχώς, από την φύση της, οδηγούσε στο να απογοητεύονται οι νεαροί ιδεολόγοι, αργά ή γρήγορα. Βέβαια, δεν υπάρχει τίποτα κακό στον να αισθάνεται και να δηλώνει κανείς «διαφορετικός». Αυτό που αποτελεί πρόβλημα είναι όταν τέτοιου είδους διακηρύξεις και πεποιθήσεις λειτουργούν περιοριστικά, πολλές φορές σεχταριστικά, όταν αποκόπτουν τον πολιτικό οργανισμό από την πραγματικότητα. Όταν αναπτύσσονται όχι προκειμένου να ενδυναμώσουν τις συνειδήσεις, αλλά για να συντηρήσουν μια ελεγχόμενη, μικρή, χειραγωγήσιμη  ομάδα ανθρώπων των οποίων η κριτική ικανότητα διαρκώς αμβλύνεται σκόπιμα.

Επιπλέον κάθε φορά που συγκυριακά ο χώρος των εθνικιστών αποκτούσε μεγαλύτερη δυναμική και είχε την ικανότητα να εκφραστεί πλατύτερα, οι ασθένειες του περιθωρίου αποτελούσαν ανασταλτικό παράγοντα. Όπως συμβαίνει στους ανθρώπους με ψυχικές ασθένειες, ο αληθινός χαρακτήρας με τα παθολογικά στοιχεία είχαν για καιρό συμβιώσει και ήταν πια δυσδιάκριτα. Ποια είναι πια τα στοιχεία ενός υγιούς κινήματος και τι αποτελεί ασθένεια;

Σήμερα, βλέπουμε ότι ένας κύκλος κλείνει όσον αφορά τα πολιτικά πράγματα στην Ελλάδα. Παρά όμως τις καινοφανείς μεταβολές, οι εθνικιστές σαν συγκροτημένο - συνειδητοποιημένο πολιτικό σώμα στέκονται μετέωροι και όπως είναι φυσικό, βρέθηκαν απροετοίμαστοι. Καλύπτονται οι δυνάμεις τους από τα φαινόμενα που τόσα χρόνια συντηρούσαν την αδράνεια, την περιθωριοποίηση, την ομφαλοσκόπηση.

Το εθνικιστικό κίνημα δεν απέτυχε γιατί τέτοιο κίνημα, εδώ στην Ελλάδα, δεν υπήρξε ποτέ. Μόνο κάποια ευγενή ξεσπάσματα γνωρίσαμε στην καλύτερη περίπτωση, και κυρίως κατά κανόνα, μόνο έναν πολιτικό χώρο υβριδικό, σπαρασσόμενο, έναν χώρο που (αυτό) υπονομεύτηκε και έδωσε αφορμές για να γίνει πεδίο εκμετάλλευσης των αγαθών προθέσεων των μελών του. Όχι, το μέλλον για μας δεν είναι ευοίωνο. Αλλά αυτό αποτελεί μια πρόκληση και πρέπει να μας πεισμώνει.

Δημοσιεύτηκε στον "Ελεύθερο Κόσμο" αρ. φύλλου 536

Φάλαγγα



Κοιτάζοντας τὸν Ἥλιο
μὲ καινούργιο πουκάμισο
πού τὸ κέντησες κόκκινο ἐχθὲς
θά μὲ βρεῖ ὁ Θάνατος νά μὲ πάρει
καὶ δὲν θά σὲ ξαναδῶ ποτέ μου...

Δίπλα στοὺς Συντρόφους μου θὰ βρίσκομαι
ποὺ στέκονται Φρουροί στὸν Παράδεισο
φυλώντας Σκοποὶ κάτω ἀπό τὰ Ἀστέρια
Ἀτάραχοι καὶ Παρόντες
στὴν Κοινὴ Προσπάθεια...

Ἄν σοῦ ποῦν πὼς ἔπεσα
νὰ ξέρεις πὼς πῆγα στὸ πόστο
πού μὲ περιμένει ἐκεῖ ἐπάνω...

Θὰ ξαναγυρίσουν Νικηφόρες οἱ Σημαῖες
μέ τὸ χαρούμενο βῆμα τῆς εἰρήνης
καὶ πέντε τριαντάφυλλα
θὰ 'ναι καρφωμένα
στὰ Βέλη τῆς Φαρέτρας μου...

Θὰ ξαναγελάσει ἡ Ἄνοιξη
ποὺ προσμένουν οἱ Οὐρανοί,
ἡ Γῆ καὶ ἡ Θάλασσα.
Ὄρθιες οἱ Φάλαγγες!
Ἐμπρὸς γιά τὴ Νίκη!
Μιὰ καινούργια Αὐγὴ
ἀνατέλλει γιά τὴν Ἰσπανία!

Ezra Pound - Η Πέμπτη δεκάδα των Κάντο


Η Πέμπτη δεκάδα από τα «Κάντο» του Έζρα Πάουντ είναι γνωστή στη διεθνή βιβλιογραφία ως «Λεοπολδινά Κάντο». Ο Πάουντ τα έγραψε στο Ραπάλο της Β. Ιταλίας μεταξύ 1935-1937 και η πρώτη τους έκδοση οφείλεται στον εκδοτικό οίκο Faber&Faber.

Σε αυτά τα κάντο, ο Πάουντ (πρωταγωνιστής-προφήτης) καταγγέλλει την τοκογλυφία σαν την επίγεια Κόλαση. Αφορμή υπήρξε η πρώτη στον κόσμο συνεταιριστική και μη τοκογλυφική τράπεζα “Monte dei Paschi”, που ιδρύθηκε στη Σιένα το 1624. Μετά από λίγα χρόνια και παρά τη σωτήρια παρέμβαση του φωτισμένου δούκα Λεοπόλδου, έπεσε στα χέρια αγυρτών τοκογλύφων. «…Η αλήθεια είναι πως η δίψα για το κέρδος δεν σβήνει εύκολα (Κάντο L). 

Την αμερικανική δημοκρατία την αφάνισαν οι τοκογλύφοι. Τον Ναπολέοντα τον αφάνισε η Ευρώπη των χρηματιστών. Ο κόσμος παραδόθηκε στην τοκογλυφία. Αλλά ο κόσμος δεν είναι η κόλαση των εξουσιαστών και των τοκογλύφων (Κάντο LI). Ο κόσμος είναι θεϊκός. Η ύβρις της τοκογλυφίας μπορεί να καταστρέψει τα πάντα, αλλά όλα γίνονται από την αρχή. ‘Ειλικρίνεια!’ φωνάζει ο ποιητής. Και σωπαίνει» […] (απόσπασμα από την υποδειγματική Εισαγωγή του Γιώργου Μπλάνα).

Oswald Mosley



“Ήμασταν διχασμένοι και είμαστε κατακτημένοι. Αυτός είναι ο τραγικός  επιτάφιος δύο γενεών πολέμου.  Τα λόγια αυτά από μόνα τους θα έπρεπε να κοσμούν τον τάφο της νεολαίας της Ευρώπης. Αυτή ήταν η μοίρα της γενιάς μου το 1914, και αυτή ήταν η καταστροφή της νέας γενεάς νεαρών στρατιωτών το 1939. Η νεολαία της Ευρώπης έχυσε  αίμα συγγενικό και τα παγκόσμια τσακάλια πάχυναν. Όσοι πολέμησαν βρίσκονται στην θέση του κατακτημένου, ανεξαρτήτως χώρας.  Όσοι δεν πολέμησαν, αλλά απλώς  πλούτισαν, είναι οι μόνοι νικητές.”

München Putsch



της Μαρίας Παπαστεφάνου

ταν 8 Νοεμβρου το 1923 ταν ποπειρθηκε νατροπ τς στικς κυβρνησης τς Βαυαρας. Στ μπυραρα το Μονχου «Löwenbräukeller» εχαν συγκεντρωθε πιχειρηματικ λτ καθς κα ο πικεφαλς τν κρατικν θεσμν κα τς βαυαρικς κυβρνησης, σ μιλα το προδρου το κρατιδου τς Βαυαρας, Γκοσταφ φν Κρ.

π τν γεσα το Χρμαν Γκρινγκ, τ τγματα φδου το θνικοσοσιαλιστικο Γερμανικο ργατικο Κμματος περικκλωσαν τν μπυραρα. Στς 8:30 Χτλερ, κολουθομενος π μα μδα νοπλων SA, εσβαλε στν μπυραρα νακοιννοντας πς: « θνικ πανσταση βρσκεται σ ξλιξη. Ο κυβερνσεις Βαυαρας κα Βερολνου κατρρευσαν. Σ λγη ρα θ σχηματσουμε τ δικ μας κυβρνηση». Τν δια ρα, ρνστ Ρμ, γτης τν SA, μ μα μδα μαχητν του, κατλαβε τ πουργεο Πολμου.

Τν πομνη, στς 9 Νοεμβρου, Χτλερ μαζ μὲ περπου 3.000 νπλους θνικοσοσιαλιστς, πορετηκε στος δρμους το Μονχου μ στχο ν συνενωθε μ τς δυνμεις το Ρμ πο κατεχαν τ πουργεο Πολμου. Στν πλατεα Odeonsplatz μως, βρκαν τν δρμο κλεισμνο π τς δυνμεις καταστολς τς Βαυαρας, ο ποες, μετ π σκληρ μχη, θ καταπνξουν στ αμα τν ξγερση τν θνικοσοσιαλιστν, ο ποοι θ θρηνσουν 16 νεκρος. Τ γχερημα θ μενει γνωστ ς München Putsch (πραξικπημα το Μονχου).

δλφος, μσα π τν φυλακ, τιμντας τος νεκρος συντρφους του, θ φιερσει τ " γν μου" στν μνμη τους. Δκα χρνια μετ, η φση νομοτελειακ φρντισε κα ξουσα πρασε στ χρια μας, νατρποντας τν μισητ δημοκρατα τς Βαϊμρης.

Τ Feldherrnhalle ταν τ κτριο τς πλατεας Odeonsplatz μπροστ στ ποο πεσαν ο 16 ρωες το "Πραξικοπματος τς Μπυραρας". Μετ τν πικρτηση το θνικοσοσιαλισμο (ανουάριος 1933) στ Γερμανα, μα πλκα μ τ νματα τν νεκρν ρων τοποθετθηκε στν νατολικ πλευρ το κτηρου, τ ποο μετατρπηκε σ μνημεο κα χρο πσημων τελετν, στς ποες γινταν κα παρση τς Blutfahne (Σημαα το Αματος), μας σημαας πο εχε βαφτε μ τ αμα τν νεκρν ρων. Λγο ργτερα χτστηκαν δο λλα κτσματα, ο "Ehrentempel" (Ναο τς Τιμς), στος ποους φυλσσονταν τ σματα τν ρων. 

Τοποθετθηκαν ν τσσερις σ εδικς σαρκοφγους σ κθε γωνα το μνημεου, μ κθε σαρκοφγο ν φρει τ νματα τν νεκρν πο περιεχε. Στ σημεο πρχαν σ 24ωρη βση δο φρουροί κα κθε διερχμενος φειλε θνικοσοσιαλιστικό χαιρετισμ

Μετ τν ττα τς θνικοσοσιαλιστικς Γερμανας, τ σματα φαιρθηκαν π τ μνημεο. Ο συγγενες τν ρων ναγκστηκαν ετε ν νταφισουν τς σορος σ ννυμους τάφους, ετε ν τος ποτεφρσουν, ν τ μνημεο στ Feldherrnhalle ξηλθηκε κα τ κτριο πστρεψε στν παλι του μορφ κα τοποθετθηκε ναμνηστικ πλκα μ τ νματα τν μελν τν δυνμεων καταστολς πο εχαν σκοτωθε κατ τν καταστολ το πραξικοπματος. 

Στον απόηχο της απολογίας του "μικρού Νικόλα" (του Σωτήρη Δεβελέκου)



Κάποτε αρκετοί Έλληνες Εθνικιστές πιστέψαμε σε έναν τύπο τον οποίο όσοι τον είχαν γνωρίσει πριν από εμάς τον απεχθάνονταν. Τους θεωρούσαμε όλους όσους “λέρωναν” το στόμα τους για αυτόν ως ψεύτες, πληρωμένους, συκοφάντες και εν τέλει ως εχθρούς μας και ας ήταν πάραυτα Εθνικιστές με ιστορία και έργο στις “πλάτες” τους. Κανένας δεν θα έπρεπε να κρίνει τον συγκεκριμένο άνθρωπο γιατί ήταν ο “αρχηγός” μας και ως Εθνικιστές ο “αρχηγός” είναι κάτι το ιερό γιατί θεωρητικά είναι ο καλύτερος όλων, ο πιο άριστος ανάμεσα στους άριστους. Κάποιοι λίγοι που βρισκόντουσαν δίπλα του, όπως ο γράφων του κειμένου, θα μπορούσαμε να δεχτούμε μέχρι και σφαίρα στο στήθος σε περίπτωση που κάποιος πήγαινε να βλάψει τον "αρχηγό" μας.

Τα χρόνια πέρναγαν και βήμα βήμα ο Εθνικισμός άρχιζε να μεγαλώνει ραγδαία. Τα προβλήματα που μάστιζαν την Πατρίδα μας έκαναν τους συμπατριώτες μας να ξυπνούν από τον λήθαργο τον οποίο βρίσκονταν. Έτσι λοιπόν οι Εθνικιστές μπήκαμε στην βουλή και μέσα μας επιθυμούσαμε όσο τίποτα άλλο να γίνουμε η κυβέρνηση αυτού του τόπου. Μια κυβέρνηση όπου θα έφερνε την κάθαρση απέναντι στην ασυδοσία των πολιτικάντιδων και θα έκανε την Πατρίδα μας μεγάλη και άξια ξανά. Θεωρούσαμε τους εαυτούς μας ευλογημένους και απίστευτα τυχερούς που τα όνειρα μας ήταν έτοιμα να πάρουν σάρκα και οστά και πιστεύαμε ακόμα πως και οι ίδιες μας οι ζωές ήταν μικρές μπροστά σε ένα τέτοιο μεγαλείο. Βέβαια η αλήθεια ήταν πως ελάχιστοι πιστεύαμε σε όλα αυτά και εκ του αποτελέσματος λογαριάζαμε χωρίς τον ξενοδόχο...

Πολύ σύντομα οι μάσκες άρχισαν να πέφτουν από τα οφέλη που παρέχει το σύστημα, για κάποιους οφέλη για εμάς δηλητήριο. Το πραγματικό πρόσωπο του "αρχηγού" μας άρχισε να φαίνεται, πάραυτα κάναμε υπομονή για το γενικότερο καλό. Όμως η ανοχή μας έδωσε χώρο δράσης σε αριβίστες, τυχοδιώκτες, οπορτουνιστές και καρεκλοκένταυρους που μόνο τους ενδιαφέρον ήταν πως θα κάνουν τις μεγάλες κοιλιές τους ακόμα μεγαλύτερες. Η ηδονή που έβρισκαν δεν ήταν σαν την ηδονή που νιώθαμε και νιώθουμε εμείς μέσω του Αγώνα . Ο σκοπός ο δικός μας ήταν η επικράτηση της Ιδέας και η απελευθέρωση της Ελλάδας, ενώ ο δικός τους ήταν να βλέπουν τους ήδη παχυλούς αριθμούς των ATM να παχαίνουν ακόμα περισσότερο. Ο κόμπος είχε φτάσει στο χτένι, το κλίμα που υπήρχε ήταν κάτι πολύ περισσότερο από άρρωστο και το μεγαλύτερο κομμάτι των αξιόλογων Συναγωνιστών άρχισε να αποχωρεί. Το άλλοτε μάχιμο Εθνικιστικό κίνημα δεν είναι τίποτα άλλο πλέον πέρα από ένα Κ.Α.Π.Ι και αυτό ήταν μια απόφαση του κάποτε "αρχηγού" μας και της αυλής του.

Ήμουν πεπεισμένος πως στη χθεσινή του απολογία θα προσπαθήσει να διασώσει τα τελευταία ψήγματα αξιοπρέπειας που του είχαν απομείνει. Ειδικά όταν είχαν προηγηθεί τουλάχιστον δύο απολογίες αξιοπρεπέστατες, θεωρούσα πως είναι για αυτόν μονόδρομος. Μάταια όμως, το βαρέλι όντως δεν είχε και δεν έχει πάτο και η υστεροφημία είναι κάτι που δεν απασχολεί τον πρώην "αρχηγό" μας.

Έτσι λοιπόν, μέσα σε πολλούς Συναγωνιστές που "άδειαζε" και σε Ιδέες που απαρνιόταν με τρομερή άνεση και ευκολία, αναφέρθηκε και σε εμένα χαρακτηρίζοντας με ως άτομο μη άξιο της εμπιστοσύνης του. Στην χρυσή αυγή 16 χρόνια συναπτά πέρασα ως επικεφαλής από αρκετά πόστα τα οποία ήταν πρότυπο όσο βρισκόταν υπό την διοίκηση μου. Ως γνωστόν υπήρξα και συνοδός του λεγόμενου "αρχηγού", πάραυτα όλα αυτά έγιναν εν αγνοία του διότι ήμουν άτομο το οποίο δεν ήταν άξιο για την εμπιστοσύνη ενός τόσου μεγάλου άντρα.

Θέλω να δηλώσω πως όταν ένας αποδεδειγμένος ψεύτης, ένας αρνητής των ιδεών του, ένας ρουφιάνος των συντρόφων του, ένας οικονομικά αδηφάγος, ένας προσκυνητής του συστήματος, με αποκαλεί ως άτομο ανάξιο της εμπιστοσύνης του, αυτό για μένα είναι ένας τίτλος Τιμής και παράσημο το οποίο με κάνει ιδιαίτερα υπερήφανο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στα μάτια των πραγματικών Εθνικιστών και Συναγωνιστών μου. Βέβαια δείξε μου τον κουμπάρο σου να σου πω ποιος είσαι. Ένα άλλο ακόμα θλιβερό άτομο που μέχρι και την ώρα που βρισκόταν στην τουαλέτα χαιρετούσε με το δεξί του χέρι τεντωμένο αλλά όλα αυτά ήταν ένα αστείο και έκαναν απλά πλάκα όπως είπε και ο ίδιος... Σύντομα θα καταλάβετε ότι δεν έχουμε όλοι μας το ίδιο χιούμορ και δεν κάνουμε όλοι πλάκα.

Πολλοί θεωρούν πως η πτώση της χρυσής αυγής σήμανε και το τέλος του Εθνικισμού. Η απάντηση είναι Όχι! Η πτώση της χρυσής αυγής έφερε την κάθαρση που είχε ανάγκη η Ιδέα μας και όλα θα φτιαχτούν από την αρχή, αλλά αυτή την φορά οι βάσεις μας θα είναι γερές και όχι σαπισμένες. Το κάστρο το οποίο ήδη φτιάχνουν οι Εθνικιστές από άκρη σε άκρη της Ελλάδας δεν πρόκειται αυτή την φορά να πέσει εκ των έσω, γιατί οι εφιάλτες φάνηκαν και σύντομα θα παραδοθούν στην λήθη της Ιστορίας, στο μοναδικό σημείο στο οποίο τους αξίζει να βρίσκονται.

Σωτήρης Δεβελέκος

Υ.Γ(1):Ένα μεγάλο συγχαρητήρια σε όσους δεν έσκυψαν το κεφάλι απέναντι στο κυνήγι μαγισσών που εξαπέλυσε το σύστημα και κυρίως στον Ηλία Κασιδιάρη και στον Γιάννη Λαγό που κοίταξαν την Ιστορία κατάματα.

Υ.Γ(2):Το σύστημα και οι πολιτικοί αντίπαλοί μας, ήσασταν πολλοί τυχεροί που υπήρξε ως αρχηγός των Εθνικιστών το εν λόγω άτομο. Μην βιαστείτε όμως να το γιορτάσετε και να θυμάστε πως η τύχη δεν κρατάει για πάντα και κάποτε τελειώνει.