«Πιστεύουμε με απόλυτη ειλικρίνεια στηνν αναγκαιότητα της ελληνοτουρκικής συνεργασίας. Η συνεργασία ανάμεσα στις δύο χώρες θα μπορούσε να αναπτυχθεί σταθερά πρός αμοιβαίον όφελος και να οδηγήσει σταδιακά σε ένα είδος Κοινής Αγοράς ανάμεσά τους, με απώτερο σκοπό την κατά στάδια ίδρυση μιας Ελληνοτουρκικής Συνομοσπονδίας. Αυτή η πολιτική δεν είναι ρομαντική, εκτός τόπου και χρόνου ονειροπόλησις, αλλά θαρραλέα αντιμετώπισις της πραγματικότητας και αληθινός ρεαλισμός»
Γεώργιος Γεωργαλάς δημοσιογράφος και στέλεχος της 21ης Απριλίου.
Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Γεωργαλά "Ελληνικό Μανιφέστο" εκδόσεις Ελεύθερη Σκέψις 1979 σελ.60 - 61.
Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος στις 25.05.1971 δήλωσε στην τουρκική εφημερίδα Milliet ότι η Αθήνα αντιμετωπίζει την Ελληνοτουρκική ομοσπονδία θετικά:
«Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί»
«Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί σε ίσως 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί»
«Έξι μήνες μετά την πρωθυπουργοποίηση του, ο Γεώργιος Παπαδόπουλος, σε συνέντευξη που έδωσε στην καθημερινή εφημερίδα της Κωνσταντινουπόλεως, Μιλιέτ, και που δημοσίευε η εφημερίδα αυτή στις 28 Ιουνίου 1968, δήλωσε: “Ακούγονται ακόμη οι φωνές του Ατατούρκ και του Βενιζέλου … Πρέπει να ενώσουμε τις δύο ακτές του Αιγαίου”.
Ο Τούρκος δημοσιογράφος τον ρώτησε τότε εάν με την ένωση δύο χωρών εννοούσε ομοσπονδία. “Θέλω ιδιαιτέρως να υπογραμμίσω” απάντησε ο Παπαδόπουλος, “την πίστη μου στην αναγκαιότητα πραγματοποιήσεως αυτής της ομοσπονδίας …
Εάν είχα μαγική δύναμη θα έκανα το παν για την πραγματοποίηση της ομοσπονδίας και θα οδηγούσα πάραυτα τον λαό μας προς αυτήν την κατεύθυνση”.
Το 1969 και το 1970, ο “αρχηγός της ελληνικής επαναστάσεως” έκανε μεγάλη προσπάθεια για να αναπτύξει την ελληνοτουρκική φιλία […] Αλλά χρειάστηκε να περιμένει τη στρατιωτική επέμβαση στην Άγκυρα, στις 12 Μαρτίου 1971, για να πάρει ευμενή ανταπόκριση από την απέναντι όχθη.
Έγινε πρώτα η δήλωση του Μετίν Τοκέρ, γαμπρού του Ισμέτ Ινονού, που ήρθε στην Αθήνα και έδωσε συνέντευξη Τύπου, στις 25 Μαΐου 1971. Έλεγε πως, κατόπιν της συναντήσεώς του με τον Παπαδόπουλο, ήταν πλέον πεπεισμένος ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμούσε ειλικρινά την τουρκοελληνική φιλία. Άλλωστε, πρόσθεσε, επρόκειτο να δημοσιεύσει στη Μιλιέτ, σε μερικές ημέρες, δηλώσεις που ο Παπαδόπουλος τού είχε κάνει […]
Οι δηλώσεις του Παπαδόπουλου δημοσιεύτηκαν πράγματι στην πολιτική εφημερίδα, στις 29 Μαΐου 1971. Από τις ερωτήσεις του Μετίν Τοκέρ έβγαινε καθαρά ότι η πραγματοποίηση της συνομοσπονδίας εξαρτούνταν από δύο όρους: την ύπαρξη και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου ισχυρών κυβερνήσεων. τη λύση του Κυπριακού. […]
Όσο για το Κυπριακό, η γνώμη του “αρχηγού της ελληνικής επαναστάσεως”, όπως την είχε παρουσιάσει στις δηλώσεις του, ήταν πως η λύση του δεν ήταν αναγκαίο προηγούμενο, διότι διαφορετικά θα κινδυνεύαμε, είπε, “να χάσουμε το πέταλο για το καρφί”.
Και πρόσθεσε: “Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι η ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί ίσως σε 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί. Πρέπει να δεχθούμε πως είμαστε μικρές χώρες. Εάν έχουμε την ένωση, τότε η δύναμή μας έναντι των μεγάλων χωρών δεν θα διπλασιαστεί απλώς, αλλά θα πολλαπλασιαστεί.
Ο κ. Ερίμ πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που λέει ο κ. Παπαδόπουλος το πιστεύει και θα το κάνει … Δηλώνω κατηγορηματικά ότι θα κάνουμε αυτό που κηρύττουμε …
Ήμουν στο κρεβάτι μου όταν το έμαθα (τον σεισμό του Μπινγκέλ στην ανατολική Τουρκία). Η πρώτη σκέψη υπήρξε … με ποιον τρόπο η Ελλάς θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία στη δύσκολη αυτή στιγμή. Πιστέψτε με, δεν επρόκειτο περί απλής ανθρωπιστικής στάσεως, αλλά διότι η Τουρκία είχε κτυπηθεί”».
Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Δημήτρη Κιτσίκη Ιστορία του ελληνοτουρκικού Χώρου (1928 - 1973) σελ. 305 - 307 Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»
Διαβάστε τους παρακάτω συνδέσμους:Ο Τούρκος δημοσιογράφος τον ρώτησε τότε εάν με την ένωση δύο χωρών εννοούσε ομοσπονδία. “Θέλω ιδιαιτέρως να υπογραμμίσω” απάντησε ο Παπαδόπουλος, “την πίστη μου στην αναγκαιότητα πραγματοποιήσεως αυτής της ομοσπονδίας …
Εάν είχα μαγική δύναμη θα έκανα το παν για την πραγματοποίηση της ομοσπονδίας και θα οδηγούσα πάραυτα τον λαό μας προς αυτήν την κατεύθυνση”.
Το 1969 και το 1970, ο “αρχηγός της ελληνικής επαναστάσεως” έκανε μεγάλη προσπάθεια για να αναπτύξει την ελληνοτουρκική φιλία […] Αλλά χρειάστηκε να περιμένει τη στρατιωτική επέμβαση στην Άγκυρα, στις 12 Μαρτίου 1971, για να πάρει ευμενή ανταπόκριση από την απέναντι όχθη.
Έγινε πρώτα η δήλωση του Μετίν Τοκέρ, γαμπρού του Ισμέτ Ινονού, που ήρθε στην Αθήνα και έδωσε συνέντευξη Τύπου, στις 25 Μαΐου 1971. Έλεγε πως, κατόπιν της συναντήσεώς του με τον Παπαδόπουλο, ήταν πλέον πεπεισμένος ότι ο Έλληνας πρωθυπουργός επιθυμούσε ειλικρινά την τουρκοελληνική φιλία. Άλλωστε, πρόσθεσε, επρόκειτο να δημοσιεύσει στη Μιλιέτ, σε μερικές ημέρες, δηλώσεις που ο Παπαδόπουλος τού είχε κάνει […]
Οι δηλώσεις του Παπαδόπουλου δημοσιεύτηκαν πράγματι στην πολιτική εφημερίδα, στις 29 Μαΐου 1971. Από τις ερωτήσεις του Μετίν Τοκέρ έβγαινε καθαρά ότι η πραγματοποίηση της συνομοσπονδίας εξαρτούνταν από δύο όρους: την ύπαρξη και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου ισχυρών κυβερνήσεων. τη λύση του Κυπριακού. […]
Όσο για το Κυπριακό, η γνώμη του “αρχηγού της ελληνικής επαναστάσεως”, όπως την είχε παρουσιάσει στις δηλώσεις του, ήταν πως η λύση του δεν ήταν αναγκαίο προηγούμενο, διότι διαφορετικά θα κινδυνεύαμε, είπε, “να χάσουμε το πέταλο για το καρφί”.
Και πρόσθεσε: “Εγώ, προσωπικά, πιστεύω ότι η ιστορία μας οδηγεί προς μία ομοσπονδία της Τουρκίας με την Ελλάδα. Θα πραγματοποιηθεί ίσως σε 20 ή 50 χρόνια. Αλλά θα πραγματοποιηθεί. Πρέπει να δεχθούμε πως είμαστε μικρές χώρες. Εάν έχουμε την ένωση, τότε η δύναμή μας έναντι των μεγάλων χωρών δεν θα διπλασιαστεί απλώς, αλλά θα πολλαπλασιαστεί.
Ο κ. Ερίμ πρέπει να γνωρίζει ότι αυτό που λέει ο κ. Παπαδόπουλος το πιστεύει και θα το κάνει … Δηλώνω κατηγορηματικά ότι θα κάνουμε αυτό που κηρύττουμε …
Ήμουν στο κρεβάτι μου όταν το έμαθα (τον σεισμό του Μπινγκέλ στην ανατολική Τουρκία). Η πρώτη σκέψη υπήρξε … με ποιον τρόπο η Ελλάς θα μπορούσε να βοηθήσει την Τουρκία στη δύσκολη αυτή στιγμή. Πιστέψτε με, δεν επρόκειτο περί απλής ανθρωπιστικής στάσεως, αλλά διότι η Τουρκία είχε κτυπηθεί”».
Το παραπάνω απόσπασμα από το βιβλίο του κ. Δημήτρη Κιτσίκη Ιστορία του ελληνοτουρκικού Χώρου (1928 - 1973) σελ. 305 - 307 Εκδόσεις «Βιβλιοπωλείον της Εστίας»
Σκατά στους Τουρκολάγνους
ΑπάντησηΔιαγραφή