Γκαμπριέλε Ντ’ Ανούντσιο: Βροχή στο πευκοδάσος.
Ο Γκαμπριέλε Ντ’
Ανούντσιο (1863 – 1938), υπήρξε από τους πιο φημισμένους ποιητές της Ιταλίας,
τόσο για το έργο του όσο και για την περιπετειώδη ζωή του. Αριστοκράτης,
δανδής, θρυλικός εραστής και εξαιρετικά ανδρείος και ριψοκίνδυνος πολεμιστής.
Πολέμησε στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο όπου και έχασε την όραση στο ένα του μάτι,
ενώ έγινε ξακουστός για την κατάληψη του Φιούμε το 1919.
Η λυρική αυτή σύνθεση γράφτηκε το 1902, όταν ο ποιητής ζούσε
στο στο Σεντινιάνο της Τοσκάνης, κοντά στη Φλωρεντία με την ηθοποιό Ελεονόρα
Ντούζε. Το ιταλικό πρωτότυπο αποδεικνύει την εκλεπτυσμένη ρητορική ικανότητα
του ποιητή, που εκφράζεται κυρίως μέσω της μίμησης των ήχων με «εργαλεία»
φωνητικής κα μετρικής υφής, σ’ ένα παιχνίδι από ομοιοκαταληξίες, ειδικά εσωτερικές,
ασυμφωνίες και συμφωνίες, χρησιμοποιώντας πολυάριθμες λογοτεχνικές υποβολές.
Οι σχολιαστές αναφέρονται στον «μουσικό τρόπο» με τον οποίο
αποδίδεται ο «μύθος», όπως στα μεσαιωνικά παραμύθια. Το ποίημα είναι
χαρακτηριστικό της αισθητικής/ηδονιστικής προσέγγισης του Ντ’ Αννούτσιο.
Ωστόσο, στο πρόσωπο της Ερμιόνης παρατηρούμε μια μεταμόρφωση προς το μυθικό
στοιχείο που ενδυναμώνεται προοδευτικά και ο ποιητής μετατοπίζεται από την
φυσική ύπαρξη στην μυθική εμπειρία.
μετάφραση - σχόλια Κωνσταντίνος Κίτσιος
Σιώπα. Στις παρυφές του δάσους δεν ακούω
λέξεις δικές σου, ανθρώπινες. Μα ακούω
λόγια καινούργια που λένε οι σταγόνες
και τα φύλλα τα μακρινά.
Άκου. Βρέχει από τα σκόρπια σύννεφα.
Βρέχει πάνω στους θάμνους τους αλμυρούς
απ’ την θάλασσα
κι απ’ τον ήλιο καμένους. Βρέχει πάνω στα
πεύκα
Με τους σκασμένους φλοιούς, τα ορθά,
Βρέχει στις μυρτιές τις θεϊκές
Στα λαμπερά λιόδεντρα
Απ’ τα λουλούδια φορτωμένα,
Στους θάμνους του πυκνούς από
κουκούλια μυρωδάτα
Βρέχει στα πρόσωπά μας που με το δάσος γίναν ένα
Βρέχει πάνω στα γυμνά μας χέρια, πάνω στα
ελαφρά ενδύματά μας
Πάνω στις φρέσκες σκέψεις, που η ψυχή ανοίγει καθαρή
Πάνω στο παραμύθι τ’ όμορφο, που χθες
Σ’ εξαπάτησε, που σήμερα μ’ εξαπατά,
ω Ερμιόνη.
Ακούς; Η βροχή πέφτει στα μοναχικά φύλλα
μ’ ένα θρόισμα που διαρκεί
και αλλάζει στον
αέρα
με τα φυλλώματα αλλού πυκνά κι αλλού αραιά
Απαντά στο κλάμα, το τραγούδι απ’ τα τζιτζίκια
Που το κλάμα του Νοτιά η βροχή δεν το φοβίζει
Ούτε ο γκρίζος ουρανός
Και το πεύκο έχει έναν ήχο, η μυρτιά έναν άλλο
κι οι θάμνοι τον δικό τους,
Όργανα διαφορετικά, κάτω απ’ αμέτρητα
δάχτυλα.
Κι εμείς είμαστε βυθισμένοι στο νεύμα του
δάσους
Ζωντανοί από πράσινη ζωή.
Η μεθυσμένη όψη σου μαλακώνει απ’ την βροχή σαν ένα φύλλο
Τα μαλλιά σου μοσχοβολούν σαν τα λευκά
λιόδεντρα
ω γήινη ύπαρξη, Ερμιόνη!
Άκου, άκου. Η συμφωνία απ’ τ’ αέρινα τζιτζίκια
Γίνεται πιο αδύναμη σιγά- σιγά
Από το κλάμα της βροχής που δυναμώνει.
Μα ένα τραγούδι αναμιγνύεται πιο βραχνό
Που από κει κάτω ανεβαίνει, απ’ την υγρή,
τη μακρινή σκιά.
Πιο βαθύ, κι αδύναμο, σβήνει, λιγοστεύει
Μόνο μια νότα ακόμα τρέμει, σβήνει
Ανασταίνεται, τρέμει και σβήνει.
Δεν ακούγεται η φωνή της θάλασσας.
Τώρα ακούγεται σ’ όλες τις φυλλωσιές, να πέφτει ασημένια η
βροχή που εξαγνίζει
Το θρόισμά της αλλάζει ανάλογα απ’ το φύλλωμα
Πιο πυκνό, πιο αραιό.
Άκου του αέρα ο γιός τραγουδάει στην πιο βαθειά σκιά
Ποιος ξέρει πού, ποιος ξέρει πού!
Και στα μαύρα σου ματόκλαδά βρέχει Ερμιόνη.
Έτσι που φαίνεται να κλαις από ηδονή
Όχι λευκή, αλλά σαν μια πράσινη νύμφη φαίνεσαι να βγαίνεις
απ’ τον φλοιό.
Κι όλη η ζωή είναι μέσα μας φρέσκια και
μυρωδάτη,
η καρδιά στο στήθος σαν ανέγγιχτο ροδάκινο
Απ’ τα βλέφαρα στα μέσα μάτια, σαν πηγές
στο φρέσκο χορτάρι,
τα δόντια σου σαν άγουρα αμύγδαλα.
Πάμε μαζί από λόγγο σε λόγγο κι η πράσινη πλεξίδα
απ’ τ’ άγρια χόρτα δένει τους αστραγάλους
Ποιος ξέρει πού, ποιος ξέρει πού…
Βρέχει στα πρόσωπά μας που με το δάσος γίναν ένα.
Βρέχει στα γυμνά μας χέρια, στα ελαφριά
ενδύματά μας
Πάνω στις φρέσκες σκέψεις που η ψυχή ανοίγει καθαρή
Πάνω στο παραμύθι τ’ όμορφο που χθές
μ’ εξαπάτησε, που σήμερα σ’ εξαπατά,
ω Ερμιόνη!
Der Dritte Weg: πορεία στην πόλη του Würzburg
Στις 18 Φεβρουαρίου, το Γερμανικό Εθνικιστικό κόμμα “Der
Dritte Weg” οργάνωσε μια πορεία στην πόλη του Würzburg για να τιμήσει τα θύματα
των “συμμάχων” οι οποίοι είχαν ως στόχο να πλήξουν το γερμανικό ηθικό, παρά το
γεγονός ότι το αποτέλεσμα του πολέμου ήταν ήδη σαφές!
Σύμφωνα με την επίσημη αναφορά του συμβάντος, αυτή η
ιστορική πόλη που φιλοξενούσε πάνω από 40 νοσοκομεία κατά την περίοδο του
Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, επιλέχθηκε επίτηδες για να πληγεί καθώς ήταν “η
απροστάτευτη πόλη”. Το Μάρτιο του 1945 η καταστροφή έφθασε στο 95 % στο
εσωτερικό της πόλης.
Το Würzburg είναι ίσως η γερμανική πόλη που
υπέστη τη μεγαλύτερη καταστροφή του
δευτέρου παγκοσμίου πολέμου. Οι Εθνικιστές τίμησαν, στα ερείπια της παλαιάς
πόλης, τους νεκρούς συμπατριώτες τους που έπεσαν από τις βόμβες των “συμμάχων”…
Μπορεί την Ιστορία να την γράφουν οι νικητές, αλλά η
ιστορική μνήμη ανήκει στην Αλήθεια!
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Ανένταχτο Εθνικιστή Κωνσταντίνο Τόνιο της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας»
Κωνσταντίνος Τόνιος, ανένταχτος Εθνικιστής από την
Καβάλα. Γεννήθηκε το 1971 μέλος πολύτεκνης οικογένειας και από 12 χρονών στην
μάχη για το μεροκάματο. Είναι σήμερα πατέρας 3 παιδιών και καθημερινά παλεύει
για ένα καλύτερο αύριο. Για 25 χρόνια στην μάχη της εργατιάς και στο πλευρό του
έλληνα εργάτη αφού διετέλεσε μέλος και αντιπρόεδρος εργατικού σωματείου με
εκατοντάδες μέλη. Πρόεδρος της Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας με
ακτιβιστική δράση εντός και εκτός της πόλης.
Το «Μακεδονικό» και η ενίσχυση των ελληνικών
οικογενειών, ο αποκλεισμός του Τουρκικού προξενείου στην Κομοτηνή, οι εκδηλώσεις
μνήμης για τους ήρωες της πατρίδας, η αποκατάσταση ζημιών σε εθνικά μνημεία, οι
παρεμβάσεις για τους λαθρομετανάστες και η εναντίωση στα σχέδια της δημοτικής
αρχής σχετικά με την ανέγερση σιωνιστικού μνημείου, καθώς και 2 γευστικές επιθέσεις σε τσιράκια του Καραμανλισμού είναι μόνο μερικές από τις κινήσεις
του ίδιου και των συμμαχητών του.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη με τον Ανένταχτο Εθνικιστή Κωνσταντίνο
Τόνιο της «Πατριωτικής Κίνησης Πολιτών Καβάλας»
1. Πες μας πότε εντάχθηκες στις γραμμές του πατριωτικού
κινήματος.
Το 2010 με άλλους πέντε συναγωνιστές βλέποντας ότι το
μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο αποφασίσαμε να δημιουργήσουμε έναν πατριωτικό
σύλλογο για την ενημέρωση των πολιτών μας και για να τους αφυπνίσουμε.
2. Ποια η δράση σας όλα αυτά τα χρόνια στην πόλη σας
και ποιες οι αντιδράσεις από τους εθνομηδενιστές;
Είχαμε μεγάλη δράση κυρίως σε κοινωνικό έργο αλλά και σε
πολιτικό ακτιβισμό. Στηρίξαμε Ελληνικές οικογένειες με διανομή τροφίμων (για πρώτη
φόρα στην Ελλάδα από πατριωτικό μη κομματικό φορέα) αρκετό καιρό πριν κάποιους άλλους
που το έκαναν ξεκάθαρα για τους ψήφους. Και φυσικά χωρίς κάμερες και συλλογή
στοιχείων από ταυτότητες. Η παρουσία μας και η δράση μας στην πόλη ήταν η
εγγύηση για την σωστή διαχείριση και διανομή. Οι αντιδράσεις βεβαία από τους χρήσιμους ηλιθίους της κεφαλαιοκρατικής
αριστεράς και του συστήματος που είναι
οι εκμηδενιστείς γνωστοί συμμορίτες ήταν έντονες, όμως εμείς είχαμε πάρει τις αποφάσεις
μας και τις υλοποιήσαμε. Επίσης με «καταδρομικές» αποκλείσαμε δυο φόρες τα σύνορα
με τα Σκοπιά διαμαρτυρόμενοι για το κράτος μαριονέτα του Σόρος και το «Μακεδονικό»
αλλά και για τα καζίνο όπου οι γραικύλοι αφήνουν τα λεφτά τους εκεί την στιγμή
που η πατρίδα μας αιμορραγεί.
3. Πως βλέπεις την κατάσταση ευρύτερα στην πατρίδα μας
αλλά και στην κοινωνία;
Η κατάσταση στην πατρίδα μας είναι σίγουρα άσχημη από την
άποψη της οικονομίας αλλά να μην κοιτάμε μόνο αυτό. Χάνουμε ηθικές αξίες και αρχές.
Βάλλεται η πιστή μας, βάλλεται η Ορθοδοξία, κάτι που δεν είναι αποδεκτό από τον
Ελληνικό λαό και προβάλλεται έντονα το Σαλαφιστικό Ισλάμ. Αν δεν ενωθούμε νομίζω
ότι ως κοινωνία δεν έχουμε καμία τύχη. Φυσικά όταν λέω "ενωθούμε" δεν
εννοώ τα κόμματα αλλά ως λαός ως Έλληνες ανεξαρτήτως ιδεολογίας.
4. Πες μας για τα παρασκήνια της παρέμβασης σας σχετικά
με την παλαιότερη ανέγερση ενός σιωνιστικού μνημείου στην πόλη σας.
Για το σιωνιστικό μνημείο έχω να πω μόνο ότι προσκυνημένοι
είναι όλοι οι θεσμικοί παράγοντες στα εβραϊκά λόμπυ. Δεν μπορείτε να φανταστείτε
τι ζήσαμε εκείνες τις μέρες. Ο τρόμος ήταν έντονος στα μάτια τους. Εμείς ως Πατριωτική
Κίνηση Πολιτών Καβαλάς κάναμε την παρέμβαση μας στο δημοτικό συμβούλιο αλλά όπως
καταλαβαίνεται όταν δεν ξεσηκώνεται ο κόσμος διότι φοβάται και δεν ακολουθεί το
αποτέλεσμα θα είναι το αναμενόμενο.
5. Με ποιες αυτόνομες/ανένταχτες ομάδες και κινήσεις
έχετε συνεργασία;
Με όλες τις αυτόνομες εξωκοινοβουλευτικές κινήσεις που
προασπίζονται τα ιδανικά του Ελληνισμού και δεν έχουν σχέση με παρακράτος και
ρουφιάνους.
6. Ποια τα σχέδια σας για το μέλλον;
Αυτή τη στιγμή ο σύλλογος βρίσκεται "εν υπνώσει"
και απλώς παρακολουθούμε τα γεγονότα. Βεβαία δικαιωνόμαστε για τα όσα φωνάζαμε όλα
αυτά τα χρονιά. Ο σύλλογος θα ενεργοποιηθεί πάλι σύντομα. Βρίσκεται σε κάποια διεργασία
με τα μέλη του ως προς τον επαναπροσδιορισμό του στόχου του. Υπάρχει θέληση και αυτό θα το δείτε
τον επόμενο καιρό που θα ακολουθήσει.
7. Μίλησε μας για την εμπειρία σου σχετικά με την
υπεράσπιση της ελληνικής εργατικής τάξης αφού είναι γνωστό ότι βρέθηκες στην
πρώτη γραμμή σε χώρους εργασίας.
Τα χρόνια οπού βρισκόμουν στην εργασία μου ασχολήθηκα
με το σωματείο εργαζομένων (500 εργαζόμενοι) από την θέση του μέλους αρχικά και
αργότερα ως αντιπρόεδρος. Υπήρχε δυναμική και φυσικά δεν δίνουμε εργολαβία τα εργασιακά
μας δικαιώματα σε κανέναν να καπηλεύεται
τους αγώνες των εργατών και εννοώ την αριστερά αλλά και τα μαντρόσκυλα της καπιταλιστικής
συμμορίας.
8. Ποιο το μήνυμα σου σε όλους αυτούς που προσπάθησαν
να σας συκοφαντήσουν ενώ εμφανίζονταν την ίδια στιγμή ως «συναγωνιστές»;
Αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα. "Συναγωνιστές". Δυστυχώς ο χώρος μας έχει πολλά
πρακτοράκια και αν δεν ελέγχουν ήδη κάποιους συλλόγους, οργανώσεις, ομάδες υπάρχει
σχέδιο να τις διαλύουν για να μπορούν να τους χειραγωγήσουν. Το ίδιο συνέβη και
σε εμάς αλλά και σε άλλους συλλόγους. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Εδώ θέλω να
τονίσω να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί οι συναγωνιστές ποιον δέχονται στις τάξεις
τους ... να μην δέχονται τον κάθε «μούτσο» του πολιτικαντισμού. Αυτή είναι και
η γάγγραινα στον χώρο μας. Φυσικά έντονο είναι και το ενδιαφέρον των ξένων αλλά
και Ελληνικών μυστικών υπηρεσιών ώστε να μπορούν μέσω κάποιων να ελέγχουν τα πάντα.
Να σημειώσουμε εδώ και να δώσουν προσοχή οι συναγωνιστές ότι όλοι φοβούνται το
μη ελεγχόμενο. Όταν κάνουμε μια δράση και δεν το έχει μάθει κάνεις εκ των πρότερων.
Αυτό ενοχλεί τις υπηρεσίες.
9. Τέλος και αφού σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο σου,
ένα μήνυμα για τους αναγνώστες του ιστολογίου μας
Θα ήθελα να πω για τους αναγνώστες και συναγωνιστές να
μην σταματήσουν να αγωνίζονται για την ιδεολογία μας. Είμαστε λίγοι αλλά όλα τα
καλά ξεκίνησαν από τους λίγους. Αυτούς θυμάται ο λαός. Αγώνας, δύναμη, πειθαρχεία,
αγάπη μεταξύ μας και ένωση! Σας ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία σας.
Μνήμη Hristo Lukov (06.01.1887 – 13.02.1943)
του Αλεξόπουλου Στέλιου
Hristo Lukov, Στρατηγός και βετεράνος
του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου, ηγέτης της πιο δυναμικής
Εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης της Βουλγαρίας, στην μνήμη του οποίου κάθε χρόνο
διοργανώνεται πορεία μνήμης στο κέντρο της Σόφιας καθώς και εκδηλώσεις σε όλες τις πόλεις.
Δολοφονήθηκε πισώπλατα από τους Κομμουνιστές
μπροστά στα μάτια της 9χρόνης κόρης του την 13η Φεβρουαρίου 1943
στην Σόφια, μπροστά στην οικεία του. Ελάχιστοι μετά την κατάρρευση του
κομμουνιστικού καθεστώτος είχαν στην μνήμη τους την θυσία του, και μια μικρή
ομάδα νεολαίων ξεκίνησε να τον τιμάει μαζί με βετεράνους του πολέμου που είχαν
σωθεί από τα στρατόπεδα εξόντωσης των μπολσεβίκων. Από τα μνημόσυνα στις
εκκλησίες η μνήμη του Πολεμιστή Lukov
πέρασε
στους δρόμους της χώρας.
Το 2012 έλαβε μέρος η πρώτη πορεία
με συμμετοχή 1.000 Συναγωνιστών ενώ την επόμενη χρονιά ο αριθμός των Εθνικοσοσιαλιστών
διπλασιάσθηκε. Η ετήσια πορεία
μνήμης είναι το μεγαλύτερο γεγονός για τον «χώρο» στην γειτονική χώρα η οποία
δεν είναι μόνο μια ακόμη πολιτική δράση αλλά και ευκαιρία για να έρθουν πιο
κοντά διαφορετικές οργανώσεις και ομάδες. Χιλιάδες Εθνικοσοσιαλιστές από
ολόκληρη την Ευρώπη - και από την χώρα μας - δίνουν το παρών κάθε χρόνο ενώ
μετά το τέλος της πορείας μνήμης υπάρχουν μουσικές εκδηλώσεις.
Οργανώσεις που
κινούνται στα εθνομηδενιστικά πλαίσια και χρηματοδοτούνται από Σιωνιστές
καπιταλιστές αλλά και από την πρεσβεία του Ισραήλ, διοργανώνουν εκδηλώσεις
ενάντια στους συμμετέχοντες αλλά δεν
έχουν κάποια επιτυχία αφού είναι συνήθως ελάχιστοι στον αριθμό και ανίκανοι να
σταματήσουν τους Αντιδημοκράτες. Λόγω των αντιδράσεων των Σοσιαλοδημοκρατών ο
δήμαρχος της πόλης έχει απαγορεύσει τα τελευταία
3 χρόνια την διεξαγωγή της πορείας, μια σπασμωδική κίνηση του συστήματος αφού
οι Εθνικοσοσιαλιστές αγνοούν παντελώς τις απειλές της αστυνομίας και τιμούν
κάθε χρόνο τον Εθνικοσοσιαλιστή Hristo Lukov.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Ο George Soros χρηματοδότησε και το Ρεπουμπλικανικό κόμμα του Δισεκατομμυριούχου Εβραίου Σιωνιστή Donald Trump (άρθρο του Άρη Αρίωνος)
γράφει ο ΑΡΗΣ ΑΡΙΩΝ
Πέραν του γεγονότος, ότι η
Σιωνίστρια Χίλαρι Κλίντον και ο Σιωνιστής Ντόναλντ Τράμπ, έχουν κοινή Εβραϊκή καταγωγή
- η γιαγιά της Κλίντον ήταν Εβραία και ο παππούς του Τραμπ ήταν Εβραίος - αμφότεροι
είχαν κοινό χρηματοδότη τον Τζωρτζ Σόρος. Ο Τζωρτζ Σόρος, χρηματοδότησε το Ρεπουμπλικανικό
κόμμα, καθώς και τα κάτωθι κορυφαία ρεπουμπλικανικά στελέχη:
John McCain
Paul Ryan
Marco Rubio
Lindsey Graham
Jeb Bush
John Kasich
John Boehner
Joe Heck
Ed Royce
Carlos Curbelo
Chuck Grassley
Ron Johnson
McMorris Cathy Rodgers,
Dan Donovan
Φυσικά, ο Τζωρτζ Σόρος, χρηματοδότησε
και μία πλειάδα άλλων λιγότερο γνωστών στελεχών του Ρεπουμπλικανικού κόμματος, που
ήταν είτε υπέρ είτε και εναντίον της προεδρικής υποψηφιότητας του δισεκατομμυριούχου
Εβραίου Σιωνιστή Ντόναλντ Τραμπ.
Σε όλες τις Αμερικανικές προεκλογικές προεδρικές εκστρατείες, οι διεθνείς τραπεζίτες, οι διεθνείς οικονομικοί κερδοσκόποι και οι μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, φροντίζουν να χρηματοδοτούν και τα δύο κόμματα - το δημοκρατικό και το ρεπουμπλικανικό - ώστε κάθε φορά να διασφαλίζονται τα συμφέροντα της οικονομικής ελίτ και του παγκόσμιου χρηματοπιστωτικού σιωνιστικού κεφαλαίου.
Έτσι λοιπόν, τα στελέχη που
επέλεξε ο Ντόναλντ Τραμπ για να πλαισιώσουν την κυβέρνησή του και πρωτίστως στον
οικονομικό τομέα - όχι τυχαία - ήταν πρώην στελέχη των διεθνών τραπεζών Goldman
Sachs, J P Morgan, Rothschild & Co και του George Soros.
Συνεπώς, το να ισχυρίζεται
η αστική ακροδεξιά ηγεσία της Χρυσής Αυγής και οι κάθε λογής Αμερικανόδουλοι, ότι
ο νέος Αμερικανός πρόεδρος, Ντόναλντ Τραμπ, είναι "εχθρός" του Συστήματος,
ξεπερνά κατά πολύ τα όρια της φαιδρότητας και ασφαλώς γίνεται εκ του πονηρού...
* *
* * *
* *
Υ.Γ. Ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ ως δισεκατομμυριούχος δεν
δέχθηκε να χρηματοδοτηθεί από κάποιον άλλον, αντιθέτως ο Τραμπ χρηματοδότησε αρκετούς
υποψήφιους του ρεπουμπλικανικού κόμματος, συμπεριλαμβανομένων ορισμένων υποψηφίων
της Alt-Right (Εναλλακτικής Δεξιάς).
Μέσα στην μπουζουκλερί, υπέρ των Η.Π.Α. η Χρυσή Αυγή: Ο Μιχαλολιάκος της "Χρυσής Αυγής" υποστηρίζει δημοσίως τον Σιωνιστή Trump!
Propatria: Κανένας δεν λυγίζει τους Εθνικιστές.
Ενημερώνουμε τους φίλους, συναγωνιστές αλλά και εχθρούς ότι η Μαχητική κοινότητα του Propatria δέχθηκε την Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου το απόγευμα άναδρη επίθεση από παρακρατικούς. Τον τελευταίο καιρό οι προκλήσεις με σκοπό να διαλύσουν την κοινότητα μας έχουν ενταθεί, ξεκινώντας έναν κύκλο συστηματοποιημένων επιθέσεων σε βάρος αρχικά περουσιακών στοιχείων ατόμων που σχετίζονταν ή και όχι με την κοινότητα μας.
Η σημερινή επίθεση είναι ακόμα μια επίθεση στοχευεμένη και οργανώμενη με σκοπό να κάμψει το ηθικό όσων αντιστέκονται και πρεσβεύουν πατριωτικές και εθνικιστικές Ιδέες. Πλήροφορούμε εχθρούς και φίλους, οτι μπήκαμε στον αγώνα με επίγνώση όλων των δυσκολιών, με σκοπό να υπερασπιστούμε την Πατρίδα μας, τον λαό μας και τις οικογένειες μας.
Γνωρίζουμε επίσης και δεν τρέφουμαι αυταπάτες ότι ακόμη μια επίθεση εις βάρος εθνικιστών θα μείνει ατιμώρητη ,οι δράστες δεν θα βρεθούν ποτέ και η ζωή συνεχίζεται, ενώ σε αντίθετες περιπτώσεις δημιουργούνται αμέσως δικογραφίες.
Σε συνέχεια της επίθεσης και από τον κόσμο που μαζεύτηκε για να δείξει την αλληλεγγύη του σε αυτή την άναδρη επίθεση, προέκυψε αυθόρμητη πορεία στους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας με σκοπό την ενημέρωση του κόσμου για αυτή την ύπουλη και άναδρη επίθεση. Δείχνοντας ξεκάθαρα ότι οι επιθέσεις τους δεν μας τρομοκρατούν και δεν μας λυγίζουν.
Νιώθω σαν να χτυπάμε τα κεφάλια μας στα σίδερα.
Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.
Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.
Πολλά κεφάλια θα σπάσουν.
Μα κάποια στιγμή, θα σπάσουν και τα σίδερα.
Νίκος Καζαντζάκης
Θα ακολουθήσει εκτενής ενημέρωση της επόμενες μέρες και πλήρης δημοσιοποίηση αυτής της επίθεσης με όλες τις επεκτάσεις της.
ΑΜΕΣ ΔΕ ΓΕΣΟΜΕΘΑ ΠΟΛΛΩ ΚΑΡΡΟΝΕΣ
Werner Sombart: O προφήτης του καπιταλιστικού ολέθρου.
Ο Werner
Sombart γεννήθηκε το 1863 στο Emsleben της βορειας Γερμανίας, και ήταν γιος του
Anton Ludwig Sombart πλούσιου βιομήχανου και φιλελεύθερου πολιτικού. Η
οικονομική επιφάνεια της οικογένειας του, του επέτρεψε να σπουδάσει νομικά και
οικονομικές επιστήμες στην Πίζα, στην Ρώμη, και στο Βερολίνο, ενώ το 1888
αναγορεύεται διδάκτωρ του πανεπιστήμιου του Βερολίνου, έχοντας ως καθηγητές
τους κορυφαίους Γερμανούς οικονομολόγους της εποχής, Gustav von Schmoller και
Adolph Wagner. Η
ακαδημαϊκή καριέρα του Sombart, όπου ήδη από τα πρώτα χρόνια είχε προκαλέσει το
έντονο ενδιαφέρον με τις φιλοσοφικές και ιστορικές του μελέτες πάνω στην
οικονομία, θα συνεχιστεί το 1890 όπου διδάσκει στο πανεπιστήμιο του Breslau ως
το 1906, στην συνέχεια ως καθηγητής στην Ανωτάτη Εμπορική Σχολή του Βερολίνου
ως το 1917, και στην συνέχεια ως το 1931 ως καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του
Βερολίνου. Το 1896 δημοσιεύει το βιβλίο Sozialismus und soziale Bewegung
(Σοσιαλισμός και κοινωνικό κίνημα), όπου είναι έντονα εμφανείς οι μαρξιστικές
επιρροές του, αν και ήδη μέσα από το βιβλίο αυτό αρχίζει η διαφοροποίηση του
από την μαρξιστική θεώρηση του καπιταλιστικού προβλήματος. Το 1902 δημοσιεύει
το πρώτο μέρος του κορυφαίου του ίσως έργου του Der moderne Kapitalismus (Ο
Σύγχρονος Καπιταλισμός) το οποίο θα το ολοκληρώσει το 1927, και το οποίο
περιλαμβάνει 3 τόμους οι οποίοι διαιρούνται σε έξι ημιτόμους!
Άλλα
σημαντικά έργα του είναι: Krieg und Kapitalismus (Πόλεμος και Καπιταλισμός, του
1913), Der Bourgeois (ο Αστός, του 1913, βιβλίο το οποίο κυκλοφορεί στην
ελληνική του μετάφραση από τις εκδόσεις «Νεφέλη»), και Deutscher Sozialismus
(Γερμανικός σοσιαλισμός, του 1934), όπου ο Sombart θεμελιώνει τις θέσεις του
περί ενός εθνικού σοσιαλισμού. Το 1911 δημοσιεύει το έργο του Die Juden und das
Wirtschaftsleben (Οι Εβραίοι και η οικονομική ζωή), ένα έργο τομή (μαζί με το
«Η προτεσταντική ηθική και το πνεύμα του Καπιταλισμού», του Max Weber) στην
μέχρι τότε μελέτη της ιστορίας και της φιλοσοφίας της οικονομίας. Είναι δε
χαρακτηριστικό πως η απόλυτη αντικειμενικότητα του Sombart στο συγκεκριμένο
έργο και η επιστημονική συστηματοποίηση των συμπερασμάτων του οδήγησαν πολλούς
τότε από το μαρξιστικό στρατόπεδο να «κατηγορήσουν» τον Sombart ως
«φιλοσημίτη». Βέβαια όπως παραδέχτηκαν αργότερα και οι ίδιοι οι «κατήγοροι»
του, το βιβλίο δεν είναι ούτε «φιλοσημιτικό» ούτε φυσικά «αντισημιτικό», για
τον απλούστατο λόγο ότι είναι επιστημονική μελέτη, με σύστημα, έρευνα και
συμπεράσματα. Και φυσικά η επιστημονική έρευνα και μελέτη δεν μπορούν να
χαρακτηρίζονται από εμπάθεια ή αντιπάθεια, παρά μόνο από λογική.
Η
ανταπόκριση δε του συγκεκριμένου έργου του ήταν τόσο μεγάλη, ώστε ο Sombart να
στηριχτεί ουσιαστικά σε αυτό για να γράψει δυο χρόνια αργότερα τον «Αστό»,
βιβλίο στο οποίο παρουσιάζεται η συμβολή του ιουδαϊσμού ως πνεύματος αλλά και
κοινωνικής οντότητας, σε μια γενικότερη συναλληλία με πολλές άλλες πνευματικές
προϋποθέσεις για την γένεση και πορεία του δυτικού Καπιταλισμού. Ουσιαστικά
ολόκληρο το έργο του Sombart είναι μια
προσπάθεια ερμηνείας και κριτικής της πνευματικής ιστορίας του σύγχρονου
ανθρώπου. Ο Sombart το επιχειρεί αυτό, και εδώ έγκειται σημασία του έργου του,
συνδυάζοντας την ψυχολογική ανάλυση βασιζόμενος σε ιστορικό υλικό. Ο δυτικός κόσμος
και η ταυτόσημη με αυτόν καταναλωτική κοινωνία βρίσκονται στο πλέον κρίσιμο
σημείο της ιστορικής και κοινωνικής τους πορείας, πλέον δε κρισιμότερο και από
την ίδια τους την γένεση. Ο Werner Sombart υπήρξε ένας από τους κορυφαίους
κοινωνιολόγους και φιλοσόφους του 20ου αιώνος. Το κέντρο ακριβώς της σκέψης του
σε όλα του τα έργα είναι αυτή ακριβώς η προσπάθεια για την ανίχνευση των
γενεσιουργών αιτιών του Καπιταλισμού. Η δημιουργία και η πορεία του στην Ευρώπη
της εποχής μετά την έκρηξη της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Η δημιουργία του
«καπιταλιστικού πνεύματος» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει, και πως αυτό
κυριάρχησε στον δυτικό κόσμο. Η συμβολή του Sombart είναι όντως καταλυτική. Και
αυτό γιατί αναλύει την πορεία του Καπιταλισμού σε μια παράλληλη συνάρτηση με
την δυτική κοινωνία και την μετεξέλιξη, αλλοτρίωση και τέλος την μετάλλαξη της.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι επειδή ακριβώς τα κορυφαία του έργα όπως το
“Εβραίοι και Καπιταλισμός” γράφτηκαν στις αρχές του 20ου αιώνα, δηλαδή σε μια
εποχή που ήταν ακόμη νωπά τα χαρακτηριστικά της γέννησης του καπιταλιστικού
ολέθρου, αυτό μας προσφέρει την μοναδική ικανότητα να διαβάσουμε το έργο του ως
μια αυθεντική ιστορική πηγή της δημιουργίας του Καπιταλισμού. Ο Sombart μας
προσφέρει μια εντελώς διαφορετική οδό για την ιστορική κατανόηση του
Καπιταλισμού απ’ ότι ο Marx και οι συνεχιστές του. Δεν είναι άλλωστε καθόλου
τυχαίο που οι «θεωρητικοί» του μαρξισμού κυριολεκτικά εξαφάνισαν και
αποσιώπησαν τα έργα του Sombart, παρά την διαπίστωση του Engels ότι ο Sombart
είχε κατανοήσει βαθύτερα όσο κανείς άλλος την μαρξιστική θεωρεία που αναλύεται
στο «Κεφάλαιο».
Αυτή ακριβώς η αντίθεση του Sombart στον Καπιταλισμό και η
βαθύτητα των αναλύσεων του, οδήγησαν πολλούς τα πρώτα χρόνια να τον
χαρακτηρίσουν ως μαρξιστή, γεγονός που ο ίδιος Sombart ποτέ δεν αποδέχτηκε,
πόσω δεν μάλλον όταν στην συνέχεια του βίου, ο ίδιος τοποθετήθηκε στο ακριβώς
αντίθετο ιδεολογικό στρατόπεδο, σε εκείνο του εθνικού σοσιαλισμού. Είναι
γεγονός πως πράγματι η αρχική του τοποθέτηση προς την μαρξιστική οικονομική
θεωρεία δεν ήταν αρνητική. Βιώνοντας όμως εκ των έσω την «σοσιαλιστική»
κενότητα διαπίστωσε το αδιέξοδο της μαρξιστικής θεωρίας τόσο σε επίπεδο
οντολογίας, όσο και στο ζήτημα του Προσώπου. Γι’ αυτό άλλωστε, όπως ο ίδιος
γράφει στον πρόλογο του βιβλίου του «Ο Αστός», όλες οι μελέτες είναι
ανθρωποκεντρικές, έχουν δηλαδή ως κέντρο και αναφορά τον Άνθρωπο, και όχι
ασαφείς έννοιες και άλογα νοητικά σχήματα. Ο προκαπιταλιστικός άνθρωπος είναι ο
φυσικός άνθρωπος. Ο φυσικός άνθρωπος είναι ο «πάντων χρημάτων μέτρον» mensura
omnium rerum homo.
Η ηθική αυτή του προκαπιταλιστικού ανθρώπου φανερώνει τη
στάση του απέναντι στην οικονομία αλλά και απέναντι στην φύση. Την αρμονική
αυτή σχέση και συνύπαρξη ήρθε να διακόψει βιαία ο Καπιταλισμός, ο οποίος
μετάλλαξε στην κυριολεξία τον άνθρωπο, την κοινωνία, και τον πολιτισμό του.
Δυστυχώς στη Ελλάδα ο Werner Sombart είναι μέχρι σήμερα σχεδόν άγνωστος. Η
σημασία του έργου αλλά ειδικότερα των ιδεών του Sombart είναι πραγματικά
απαραίτητα εφόδια για την βαθύτερη κατανόηση της σημερινής οικονομικής κρίσης. Ο Sombart μας αποδεικνύει ότι δεν υπάρχει μόνον η μαρξιστική κριτική στον
Καπιταλισμό, ούτε φυσικά η σοσιαλδημοκρατική καρικατούρα της. Μας δείχνει έναν
δρόμο πέρα από αυτά. Έναν δρόμο ο οποίος διαβλέπει την κρίση του Καπιταλισμού
μέσα από την κρίση της ίδιας της ανθρώπινης φύσης. Όπως γράφει χαρακτηριστικά
στον «Αστό», «Τώρα πια ο γίγαντας (σ.σ. ο Καπιταλισμός) τριγυρνά μαινόμενος και
λυτός, στεριές και θάλασσες, ποδοπατώντας ότι βρεθεί μπροστά του». Και
αναρωτιέται ο Γερμανός φιλόσοφος, «Τι πρόκειται να έρθει όταν κάποτε το
καπιταλιστικό πνεύμα παύσει να διαθέτει την τωρινή του ρωμαλεότητα; Ίσως τότε ο
γίγαντας, όταν πια θα έχει τυφλωθεί, να μάθει να τράβα το καρό μιας
δημοκρατικής κουλτούρας. Ίσως πάλι να σημάνει η ώρα για το λυκόφως και των
δικών του Θεών. Ο χρυσός θα επιστραφεί στο ρέμα του Ρήνου. Ποιος ξέρει;»...
