Η πτώση του Ernst Röhm και η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» (Μαύρες Λεγεώνες)
Η πτώση του Ernst Röhm και η «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών» (Μαύρες Λεγεώνες)
Τον Οκτώβριο του 2021 μια νέα αυτόνομη συντακτική ομάδα κάνει την εμφάνιση της στο διαδίκτυο. Το όνομα της ιστορικό για όσους θυμούνται τις παραδόσεις των ένοπλων κινήσεων.
Προβάλλονται μέχρι σήμερα εξαιρετικά άρθρα από ελληνικές και ξένες πηγές, σχετικά με την αντικαπιταλιστική τάση του Εθνικοσοσιαλισμού και ενάντια στην ακροδεξιά λαίλαπα και την σύγχυση που επιβάλλει το καθεστώς μέσω γνωστών προσώπων.
Το κείμενο που ακολουθεί περιέχει κάποια σημαντικά αποσπάσματα από το βιβλίο του Συντηρητικού Επαναστάτη, Ernst von Salomon, «Der Fragebogen» και συγκεκριμένα από τον διάλογο του με τον νομικό σύμβουλο των SA και επιφανή εθνικοσοσιαλιστή δικηγόρο Walter Luetgebrune.
« ... Συγκέντρωσα όλες τις αναφορές που μπόρεσα να βρω σχετικά με τις 30 Ιουνίου 1934. Ένα όνομα που μάταια κυνηγούσα παντού ήταν αυτό του παλιού μου υπερασπιστή Δρ. Luetgebrune. Δεν τον είχα δει από τότε που με έβγαλε από τη φυλακή με αφορμή την εμπλοκή μου στο «Αγροτικό Κίνημα».
Αλλά είχα δει σε κάποιο έντυπο μία φωτογραφία του, με τον ίδιο να συμμετέχει σε μία παρέλαση των SA φορώντας τη στολή του SA Group Leader. Ένα χρόνο μετά τις 30 Ιουνίου 1934, νόμιζα πως επιτέλους τον είδα σε ένα ταξί που πέρασε τυχαία από μπροστά μου σε ένα δρόμο του Βερολίνου.
Δεν μπορούσα όμως να είμαι σίγουρος ότι ήταν αυτός. Τηλεφώνησα στον Muthmann τον οποίο ο Luetgebrune είχε επίσης υπερασπιστεί κάποια στιγμή στη δίκη του Neumuster. Ο Muthmann μου υποσχέθηκε να ξεκινήσει έρευνες. Την επόμενη κιόλας μέρα με πήρε πίσω. Ο Δόκτορας βρισκόταν πραγματικά στο Βερολίνο μετά από μήνες φυλάκισης. Ο Muthmann μου έδωσε τη διεύθυνση του και πήγα να τον βρω αμέσως.
Καθώς μπήκα μέσα εκείνος σηκώθηκε και εγώ έπαθα σοκ. Μπροστά μου στεκόταν ένας γέρος που φαινόταν να έχει εξέλθει από απίστευτες δυσκολίες.
- «Δόκτορα - με αναγνωρίζετε;»
Με κοίταξε επίμονα και είπε
- «Ναι, ναι!»
Άναψα το φως και ο δόκτορας άνοιξε τη πόρτα ενός μεγάλου δωματίου. Το πάτωμα ήταν καλυμμένο με σκισμένα βιβλία. Στο κέντρο στεκόταν ένα τεράστιο στρογγυλό τραπέζι γεμάτο με χαρτιά. Στη γωνία βρισκόταν ένα ιερό με μία ανοιχτή βίβλο του Γουτεμβέργιου. Ο δόκτορας ήταν πιστός χριστιανός της Μεταρρυθμισμένης Εκκλησίας.
- «Δόκτορα υπάρχει κάτι που μπορώ να κάνω για εσάς;»
- «Τελείωσα, είμαι εντελώς τελειωμένος. Με τελείωσαν!»
Είδα ένα σορό από χαρτιά στο τραπέζι, μεγάλα και μικρά φύλλα, όλα εντελώς λευκά. Το καθένα ήταν υπογεγραμμένο είτε με «Αδόλφος Χίτλερ» είτε με «Έρνστ Ρέμ».
«Τι είναι αυτά;» ρώτησα.
Ο δόκτορας πήρε ένα φύλλο με τρεμάμενο χέρι και είπε
«Είναι υπογραφές εν λευκώ. Έπρεπε πάντα να δείχνω την πλήρη εξουσία μου για τις υποθέσεις που χειριζόμουν. Έτσι ο Χίτλερ και ο Ρεμ μου έδωσαν αυτά τα λευκά φύλλα για να τα συμπληρώσω όποτε χρειαζόταν. Ήμουν νομικός σύμβουλος στην Ανωτάτη Διοίκηση των SA». Επανέλαβε « ... νομικός σύμβουλος».
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη
«Σιδηρά Νεολαία»: αποκλειστική συνέντευξη με τον
Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη
.png)
Γεννημένος στις αρχές της δεκαετίας του 2000 στην πόλη της Λαμίας. Πολιτικός Στρατιώτης με έντονη πολιτική και κοινωνική δράση αλλά και σημαντική εργασιακή εμπειρία.
Υπέρμαχος της «φαιάς» αισθητικής και της μουσικής παράδοσης αλλά και έμπρακτος υποστηρικτής της αγροτικής ζωής. Λάτρης των πολεμικών τεχνών με σημαντικές διακρίσεις σε πολλούς αγώνες.
Αρθρογράφος σε πατριωτικές και εθνικιστικές ιστοσελίδες και πρώην μέλος της νεολαίας του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη.
Δραστηριοποιείται στις τάξεις των Ανένταχτων/Αυτόνομων συναγωνιστών μέσα από την ομάδα «Lamia Casual Crew», μια συλλογική προσπάθεια τοπικού χαρακτήρα με κύριο εκπρόσωπο τον Κωνσταντίνο Μποβιάτσο, το προσωπικό ιστολόγιο του οποίου μπορείτε να δείτε εδώ ...
Η παρουσίαση του βιβλίου του «Για το Έθνος και την Ιδέα» - σύνδεσμος εδώ - προκάλεσε έντονο ενδιαφέρον και αρκετά σχόλια στις τάξεις της εθνικιστικής νεολαίας, όπως και η ηχογράφηση ενός ολιγόλεπτου podcast - σύνδεσμος εδώ - για το κανάλι της συντακτικής μας ομάδας «Μαύρες Φλόγες» το οποίο και έχει πλέον την πρώτη θέση στα στατιστικά δεδομένα.
Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.
Διάθεση από τις εκδόσεις «Πελασγός» - Απρίλιος 2022 - σελίδες 96
Θα το βρείτε και στο βιβλιοπωλείο «Πολιτεία»
Συλλογή κειμένων πάνω στον Εθνικό Κοινωνισμό
Πότε εντάχθηκες στις τάξεις του λεγόμενου «χώρου» και
τι ήταν αυτό που σε έκανε να νιώσεις την ουσία της έννοιας του Εθνοκοινωνισμού;
Βρίσκομαι ενεργά στον «χώρο» από το Γυμνάσιο και
συγκεκριμένα από το 2017. Τα ερεθίσματα ήταν πολλά και η δραστηριοποίηση -
διαφοροποίηση ήταν το λιγότερο αναγκαία και ένα κάλεσμα εσωτερικό. Το Έθνος ήταν
πάντα στο κέντρο της σκέψεως μου, ο κοινωνισμός και η αλληλεγγύη που φέρνει
μαζί του ήρθε μεταγενέστερα, όταν για διάφορα ζητήματα ιδεολογικού περιεχομένου
κλήθηκα να βρω τις σωστές απαντήσεις στις δικές μου εσωτερικές ερωτήσεις.
Το άρθρο σχετικά με το βιβλίο σου που δημοσιεύτηκε στον
«Μαύρο Κρίνο» προκάλεσε καταιγισμό επισκέψεων στο ιστολόγιο μας, αλλά και σχολίων/αντιδράσεων. Ποιος ήταν ο σκοπός
αυτής της κίνησης;
Εδώ και αρκετά χρόνια μελετώ με πολλή προσοχή τα
κείμενα που αναρτώνται από την συντακτική ομάδα και θέλησα να γίνω μέρος
αυτής. Να βάλω ένα λιθαράκι στην διάδοση των θέσεων της Ελληνικής «Τρίτης Θέσης»,
στην πιο ριζοσπαστική τάση του «χώρου» εν Ελλάδι. Οι αντιδράσεις και τα σχόλια
από όπου και αν προέρχονται είναι καλοπροαίρετα, διότι αν κάτι εκφράζει την «Εθνική
Αυτονομία» είναι η έλλειψη της αυστηρής λογοκρισίας. Συνεπώς χαίρομαι για αυτό!
Γιατί αποχώρησες από το κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη; Τελικά
ένα ακόμη προσωπολατρικό μόρφωμα - με όνομα δανεικό από την ΕΠΕΝ … - ή μια αγνή
προσπάθεια «απογοητευμένων» εθνικιστών και ακροδεξιών που τον θεωρούν τον νο2 - της παλιάς γνωστής σε όλους κομματικής αυλής - ως «ηγέτη» και «σωτήρα»;
Αποχώρησα για ιδεολογικούς και ηθικούς λόγους. Δεν
συμβαδίζει το όραμα μου με εκείνο της πλειονότητας των στελεχών του εν λόγω κόμματος.
Δυστυχώς ή ευτυχώς η απάντηση στο δεύτερο μέρος της ερωτήσεως, βρίσκεται στην
ίδια την ερώτηση. Προσωπολατρία, ίδια συνταγή, ίδια συνθηματολογία, στείρα
επιχειρηματολογία πολλά χειροκροτήματα και τύποι που υπηρέτησαν με πάθος το καθεστώς για χρόνια, και προπαντός οι εκλογές σε πρώτη μοίρα και τίποτε άλλο μετά
από αυτό ...
Το βιβλίο σου έχει αξιόλογες πωλήσεις με κύριο αποδεκτή
την νεολαία. Ποια τα μηνύματα που λαμβάνεις μέχρι στιγμής;
Τα περισσότερα είναι θετικά και μόνο χαρά μου δίνει η
θέληση πολλών νέων, ανθρώπων της δικής μου γενιάς που αποφασίζουν να γνωρίσουν
μέσω των γραπτών μου την Ιδέα μας. Τολμώ να πω ότι ήδη μέσα από αυτό το μικρό
βιβλίο, ίσως έχουμε βρει κάποιους μελλοντικούς Πολιτικούς Στρατιώτες!
Δραστηριοποιείσαι πλέον στο «Lamia Casual Crew» (LCC) υπό την αρωγή του Κωνσταντίνου Μποβιάτσου
και άλλων συναγωνιστών. Πώς βλέπεις την κίνηση αυτή;
Η ομάδα που έχουμε είναι κάτι σαν το «σπίτι» μας. Συναγωνιστές με αρχές και ιδανικά που την πλαισιώνουν, έχουν όρεξη για μαχητικότητα στον δρόμο την κοινωνία αλλά και στο γήπεδο. Ο Κωνσταντίνος Μποβιάτσος που είναι τιμή μου να τον έχω γνωρίσει πρώτα ως άνθρωπο και μετά ως πραγματικό διανοητή και ακτιβιστή, είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για να δώσει τις σωστές κατευθύνσεις για τους νέους «αποστάτες» που μισούν θανάσιμα οι «προτεστάντες» των διαφόρων ακροδεξιών κομμάτων.
Λόγω της ηλικίας σου έχεις άμεση επαφή με νεολαίους. Τι
προτείνεις ως πυξίδα στην ζωή τους και στην πολιτική τους δράση;
Προτείνω αυτό που προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ ο ίδιος.
Μια πολύπλευρη «εξέγερση» (διαβάστε βιβλία) και όχι μία απλή φωνασκία, σε όλα τα μέτωπα και από
όπου μπορεί ο καθένας με το προτέρημα της φλόγας της νεότητος. Εμείς
καθορίζουμε το μέλλον μας, μέσω των βιβλίων, των συναυλιών, του πολιτισμού, του
αθλητισμού, της κουλτούρας και της πολιτισμικής μας ταυτότητας.
Ποιες οι κορυφαίες πολιτικές μορφές για εσένα από τον
ελληνικό/ευρωπαϊκό εθνικισμό και εθνικοσοσιαλισμό/φασισμό;
Είναι αρκετές οι μορφές, σίγουρα θα ξεχωρίσω κάποιους για μην
κουράσω τους συναγωνιστές, τον Αριστείδη Ανδρόνικο, την Σίτσα Καραϊσκάκη, τον Ίωνα Δραγούμη και τον
Ανδρέα Δενδρινό από τους Έλληνες. Και από την Ευρώπη σίγουρα τους Pier drieu la Rochelle, Martin Heideger, Knut Hamsun, Ferdinand Celine, Robert Brasillach. Είναι πολλοί
περισσότεροι όμως …
Προσφάτως το ρυπαρό Indymedia ασχολήθηκε με το πρόσωπο
σου. Ένα ακόμη δείγμα ότι ενοχλήθηκαν οι antifa και
οι δημοκράτες της Λαμίας. Τελικά όπως είπε και ο Mussolini «πολλοί
εχθροί μεγάλη τιμή»;
Διαφήμιση έκαναν στα λεγόμενα και τα γραφόμενα μου οι «κύριοι»
(;) και τους ευχαριστώ. Για την ενόχληση τους προτείνω να ακούσουν σε επανάληψη
την κυρία Μποφίλιου, να αποφασίσουν αν είναι woke σε όλα … και
να «τσακίσουν τους φασίστες» σε κάθε γειτονιά (γέλια). Τιμή θα ήταν αν
υπήρχε μία ξεκάθαρη ιδεολογική αντίκρουση εκ μέρους τους, που δεν υπήρξε ποτέ ... Όπως
λέει και το ρητό «όποιος δεν έχει εχθρούς κάτι κάνει λάθος». Ας μην ξεχνάνε λοιπόν, ότι
υπάρχουμε ακόμη παρά τις διώξεις και τους νεκρούς μας!
Τα τελευταία χρόνια λόγω του «Μακεδονικού» και της
καθημερινής επιβίωσης πολλοί νεολαίοι στρέφονται στην αναζήτηση απαντήσεων, μέσα
από την ιδεολογία την λεγόμενη «φασιστική». Τελικά ακόμη υπάρχει η φλόγα ή όλα τα έχει
σαρώσει ο δημοκρατικός άνεμος της κατανάλωσης και της ευημερίας;
Είδα την περίοδο 2017 - 2019 άτομα που δεν περίμενα
ποτέ να δω δίπλα μου, σε πορείες και συλλαλητήρια για την Μακεδονία. Κάποιοι εξαφανίστηκαν,
όσοι έμειναν όμως, ακόμα δεν ξέχασαν την προδοσία και βρίσκονται στις επάλξεις
και αναμένουν το κάλεσμα του πεπρωμένου.
Έννοιες όπως κράτος, κυβέρνηση, στρατός και θητεία τι
νόημα έχουν για σένα;
Το κράτος και η κυβέρνηση έχουν νόημα για μένα όταν
πρέπει να ονομάσω σε κάποιον δύο από τα μεγαλύτερα πλοκάμια του εχθρού. Ο
στρατός είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο όσον αφορά την ηγεσία του που είναι ξεκάθαρα
προδοτική και υπάκουη στις εντολές των πολιτικών, αλλά η ουσιαστική ένοπλη θητεία
είναι κάτι εντελώς αντίθετο. Προσωπικά, αναμένω με ανυπομονησία ώστε να «υπηρετήσω»
τον λαό μου που διαφέρει από τον «λαουτζίκο». Το τονίζω ξανά, όχι τον διεφθαρμένο
αξιωματικό, αλλά την Σημαία και τον συμβολισμό της που βαφτίστηκε στο αίμα των ηρώων των πολέμων!
Ποια η σχέση σου με την Ορθοδοξία; Πώς βλέπεις την
ηγεσία της ;
Είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος και μάλιστα πολύ πιστός, αλλά
θλίβομαι βαθύτατα όταν βλέπω τον έναν μετά τον άλλον ιεράρχη, που κατέχει μεγάλο
αξίωμα να παραμερίζει τον Χριστό και την Ελλάδα ή να επισκέπτεται τον πρέσβη των
ΗΠΑ και να συνομιλεί με τους εθνομηδενιστές ταλμουδιστές. Να αποσιωπά στα κοινωνικά ζητήματα στα
οποία επιβάλλεται να επέμβει, φτώχεια, μνημόνια, έξαρση διαστροφών αλλά και στα
εθνικά θέματα όπως το Αιγαίο και η Μακεδονία. Σκέτη απογοήτευση και το
φραγγέλιο χρήζει άμεσης χρήσης εντός των ναών ...
Το Ουκρανικό ζήτημα και η εισβολή της Μόσχας δείχνει να
«διχάζει» ένα μέρος του «χώρου». Ποια η άποψη σου για τον Βλαδίμηρο Πούτιν, το
ΝΑΤΟ και την ΕΕ;
Διχάζει όσους δεν είναι πραγματικοί Εθνικιστές και
ριζοσπάστες! Πούτιν: Μία φορά Καγκεμπίτης πάντα πράκτορας, το «ξανθό γένος» πήγε περίπατο … μαζί με τους μισθοφόρους
Τσετσένους στην ερειπωμένη Μαριούπολη. Ορθοδοξία και μισθοφόροι του Καντίροφ δεν πάνε μαζί. Το ΝΑΤΟ και η ΕΕ είναι εκτελεστικά όργανα της «νέας τάξης πραγμάτων» και
έπρεπε η χώρα μας να έχει βγει από τις ζώνες επιρροής τους εδώ και δεκαετίες.
Τελικά η Αυτονομία όπως διαμορφώθηκε στην χώρα μας,
είναι η φυσική πορεία μετά την φυγή από ένα ακροδεξιό προσωπολατρικό κόμμα ή
μια λύση ανάγκης ίσως και με ... αδιέξοδο κυρίως λόγω των συνθηκών;
Ξεκάθαρα ναι, όποιος θέλει να αγωνιστεί πρέπει να
πετάξει από πάνω του τον βραχίονα των «πατριωτικών» κομμάτων που τον
εφησυχάζουν κάθε τέσσερα χρόνια, εμπαίζοντας τον με το εθνικό του συναίσθημα. Η
αυτόνομη αντίσταση και πολιτική πρακτική είναι η μόνη πραγματική διέξοδος ευτυχώς το κατάλαβα νωρίς!
Άτομα της ηλικίας σου προάγουν το τραπ. Ποια η σκέψη
σου για αυτή την μουσική παρωδία;
Προερχόμενος από πατέρα μουσικό και έχοντας τελειώσει
το Μουσικό Σχολείο, δεν θα ήταν ποτέ δυνατόν να χαρακτηρίσω αυτή την μόδα ως «μουσική».
Είναι απλά μία τάση δημιουργημένη από το σύστημα, για την προώθηση ενός καθαρά
υλιστικού, εκφυλιστικού και βαθιά αντιαισθητικού τρόπου ζωής στην γενιά μου και
όχι μόνο.
Ποια τα σχέδια σου για το μέλλον; Τελικά υπάρχει λόγος
να σε δούμε σε άλλο κόμμα … ή ο κοινοβουλευτικός εμετός αρκεί την πρώτη φορά;
Το μέλλον το ορίζω μέρα με την μέρα για τον εαυτό μου
και δεκαετία με δεκαετία για τους ομόαιμους μου. Θα δείξει αν θα υλοποιηθούν τα
σχέδια μου. Αν με δείτε δεν θα είναι για καλό ... (γέλια).
Ένα Ιταλικό μεταπολεμικό σλόγκαν γράφει «Θάλασσα - Ήλιος - Φασισμός».
Τελικά έχει διακοπές φέτος ή όχι;
Τα δύο τελευταία τα έχουμε, τα υπόλοιπα τα παραμέρισα
για να βιοποριστώ και να βοηθήσω την οικογένεια μου όσο μπορώ, αφού δεν
σιτίζομαι από τις ξένες πρεσβείες ή την Κατεχάκη όπως άλλοι ούτε έχω φυσικά χορηγούς. Η
καλοπέραση μπορεί να περιμένει, η επιβίωση όμως εν καιρώ δημοκρατίας και
καπιταλισμού όχι ...
Κάποιοι στην ηλικία σου οι γιοι της Ευρώπης, πολέμησαν
στις γέφυρες του Ρήνου, άφησαν την ζωή τους στα δάση της Βαλτικής, υπέστησαν τα
πάνδεινα στα βουνά της Αλγερίας ή θάφτηκαν ζωντανοί στα ορύγματα του
στρατοπέδου της ΕΛΔΥΚ. Τι σημαίνει Ευρώπη για εσένα τελικά και ποιος ο κύριος
εχθρός;
Η Ευρώπη είναι η οικογένεια με τα πολλά όμορφα παιδιά,
και εμείς θέλουμε να μεγαλώσουμε αυτή την οικογένεια ομοιομορφίας, παράδοσης,
τιμής και πολιτισμού. Για τους νεκρούς και τους αγέννητους της Φυλής και του
Ευρωπαϊκού Αίματος!
Είμαστε σε φυλετικό, εθνικό και πολιτικό επίπεδο στο
πάρα πέντε ή … στο και πέντε;
Η ώρα έφτασε όποια και να είναι είτε το θέλουμε είτε
όχι. Το προσωπικό συμφέρον επιβάλλεται να πεθάνει στον βωμό της επιβίωσης του
Έθνους, της Φυλής και της Ευρωπαϊκής μας Ταυτότητας και Ιστορίας. Οτιδήποτε μας
συνέδεσε και μας έφτασε στο σημερινό επίπεδο που κάποτε ήμασταν πλέον πεθαίνει
κάθε μέρα, και δυστυχώς απειλεί και εμάς τους επαίσχυντους απογόνους πανάξιων
προγόνων με τον θάνατο. Όχι μόνο τον βαθιά ψυχικό, αλλά και τον βιολογικό μας
πλέον.
Νιώθεις ότι ζεις ανάμεσα στα ερείπια ... όπως είπε και ο Ιούλιος Έβολα;
Γίναμε συλλογικά ως έθνος αριθμοί χωρίς όραμα, ηθικούς φραγμούς και όρεξη
για δημιουργία τάσεων, θέσεων και λύσεων. Χωρίς να πέσει ούτε μία τουφεκιά ως
έθνος μιλάω πάντα, σηκώσαμε ψηλά τα χέρια και όχι για να αποδώσουμε τιμή στους νεκρούς ήρωες
της Λευκής Φυλής, αλλά για να παραδοθούμε αμαχητί στους παγκόσμιους εξουσιαστές
της αστικής δημοκρατίας και των στοών.
Βλέπεις να πραγματοποιείται τελικά η αντικατάσταση πληθυσμού;
Καθημερινά, πλέον σε κάθε γειτονιά, όχι μονάχα στην
Αθήνα ή το Παρίσι και το Βερολίνο, αλλά παντού σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη
βλέπουμε τον βιασμό της κουλτούρας και της αισθητικής με τον πιο χυδαίο τρόπο.
Κάθε είδους περίεργα πλάσματα έχουν εισβάλλει με την δική μας ανοχή στο σπίτι
μας, στην ζωή μας και απειλούν την ύπαρξη και την ζωτικότητα μας. Εύλογα θα πει
κάποιος μα γιατί ενώ σε «κανέναν» δεν αρέσει αυτό το κατάντημα γιατί δεν
βλέπουμε μεγάλες αντιδράσεις αν και κάποιοι πρόσφατα έδειξαν τον δρόμο …
Καπιταλισμός, ποια η άποψη σου;
Πάνω από την όποια αξία και δόμηση του κόσμου που
μεγαλώσαμε που πλέον κινδυνεύει με αφανισμό, είναι το χρήμα και η οικονομική
ανάπτυξη της πλουτοκρατικής ελίτ. Καθένας από εμάς έγινε ένα πλάσμα
καταναλωτικό και γίναμε ένα υπόλειμμα, που μόλις θα βρεθεί το επόμενο, θα μας
ξεβράσει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα που μας συντηρεί με το κλέψιμο της
Γης μας. Η διαγραφή μας είναι δεδομένη από τον χάρτη, λόγω της επιβολής της
ασχήμιας και της αηδίας στις ζωές μας. Ιδέες άχρηστες και ανεφάρμοστες,
ακατάλληλες, σκοπίμως αναφερόμενες για συμφεροντολογικούς λόγους από άθλιους
υπηρέτες της τρίτης ελληνικής δημοκρατίας.
Εμείς οι «καταραμένοι» γιατί συνεχίζουμε να
υπερασπιζόμαστε ιδανικά και αξίες;
Όσοι λέμε ότι μείναμε, όσο απογοητευμένοι και να είμαστε
έχουμε την κυριαρχία του πεπρωμένου με το μέρος μας. Σε δέκα, είκοσι ίσως και
πολλά περισσότερα χρόνια από τώρα, όταν ίσως η νέα γενιά που ανήκω θα βρίσκεται
στα βαθιά γεράματα ή δεν θα βρίσκεται καν εν ζωή, η θλιβερή αυτή κατάσταση θα
αλλάξει και η αλλαγή δεν θα έρθει από άλλους, αλλά από εμάς. Είναι μία πρόκληση
με τον εαυτό και την ιστορία μας, που δεν γίνεται να μην απαντήσουμε αν θέλουμε
να παραμείνουμε στιβαροί στις θέσεις και τις προθέσεις μας. Ας γίνει ο καθένας
από εμάς κοινωνός του προβλήματος, ας βάλουμε έναν θεμέλιο λίθο διατήρησης,
ανάδειξης και συνέχισης της πολιτιστικής μας ταυτότητας. Μέχρι αυτός ο
απαιτητικός νοητικός και επικοινωνιακός (προς το παρόν αγώνας), να μην μας βρει
αφανισμένους και κατακρεουργημένους από τις κατάρες του χώματος και των ηρώων.
Τελικά «μην ρωτάς αν θα νικήσουμε, πολέμα!» που λέει και
ο Καζαντζάκης;
Δεν θα τελειώσουμε, είναι υπόσχεση εσωτερική και
μεταφυσική στον Θεό και σε όποιον δεν πρόδωσε αυτόν τον Ιερό Σκοπό, εκπλήρωσης
του προαιώνιου καλέσματος για την επιβίωση της καλαισθησίας. Σύντροφοι, γίνεται
η φλόγα που θα κατακάψει τα ερείπια της δημοκρατίας τους ώστε όταν έρθει το
κάλεσμα, εκείνη την νύχτα να γίνουμε ξανά οι τιμωροί και όχι οι τιμωρημένοι.
Να μην παραλείψουμε ένα τελευταίο μήνυμα σου για τους εχθρούς μας
τα γνωστά όρκς της καθεστωτικής κυριαρχίας που πιστεύουν ότι μας … τέλειωσαν;
Τέλος, θα ήθελα να κλείσω με ένα μήνυμα προς όλους, εχθρούς και «φίλους». Την ημέρα που θα επανέλθει ο «Μαύρος Ήλιος» λαμπερός όσο ποτέ θα είναι και η στιγμή του δικού σας τέλους. Η καθεστωτική κυριαρχία και οι υπηρέτες της θα συντρίβουν, όπως αξίζει σε κάθε προδότη που η δειλία και ο εγωισμός του γνωρίζουν μόνο την άγονη καταστροφή.
Μπορεί να καούμε αλλά θα αναγεννηθούμε! Ευχαριστίες στην συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» για την φιλοξενία. Έσσεται Ήμαρ!
«Προς αποκατάστασιν της Αληθείας»: η άγνωστη επιστολή του Δρ. Ανδρέα Σταθόπουλου για τα γεγονότα της Κύπρου και τα πρόσωπα της στρατιωτικής κυβέρνησης (εφημερίδα «Χρυσή Αυγή» 17.12.1999 - .pdf)
για να κατεβάσετε το αρχείο .pdf στον σύνδεσμο εδώ ...
Προτεινόμενοι σύνδεσμοι:
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η συγκλονιστική συνέντευξη του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ Β΄ Λευτέρη Παπαδόπουλου σε .pdf στο περιοδικό "Το Αντίδοτο" (Ελληνική Δράση Καλαμάτας τεύχος 2&3 - Αύγουστος 2015&Μάρτιος 2016)
Ημέρα μνήμης για τις Αντιδημοκρατικές δυνάμεις: ΕΟΚΑ Β' Ξαναχτύπα! (15η Ιουλίου 1974)
Μια αναγκαία απάντηση σε παλαιότερο άρθρο γνωστού αστέρα της αντιφασιστικής «Χρυσής Αυγής» σχετικά με τον Ταξίαρχο Ιωαννίδη.
ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Η άγνωστη επιστολή του Δρ. Ανδρέα Σταθόπουλου στο περιοδικό "Απολλώνειο Φως" (09-10/2010 τεύχος 85) για τους υπαίτιους της Κυπριακής τραγωδίας και τον Ταξίαρχο Δημήτριο Ιωαννίδη (.pdf)
Από την Μήλο και την Εύβοια της αρχαιότητας, την Βανδέα και την Απείρανθο της Νάξου, μέχρι το Αμβούργο την Δρέσδη και τον Πειραιά η φωνή της ιστορίας αντηχεί στις συνειδήσεις των Εθνικοσοσιαλιστών και των Φασιστών: «Θάνατος στη Δημοκρατία!»
Δύο τόμοι του Γαλλικού Συντάγματος είναι ντυμένα με ανθρώπινο δέρμα από την Βανδέα. Οι δύο γενοκτόνοι νόμοι αυτής της εποχής ισχύουν μέχρι και σήμερα και η Γαλλική κυβέρνηση αρνείται να τους αποσύρει.
του Κ.Σ.
Σαν σήμερα το 1789 ξεκινούσε η αρχή του τέλους της
ανθρώπινης ύπαρξης. Η αρχή της βαρβαρότητας, της φαυλότητας, της απόλυτης
τυρρανίας που γεννά η δημοκρατία και στηρίζουν οι άβουλες και ανόητες μάζες των
αβράκωτων «Sans - culottes».
14 Ιουλίου 1789, η Γαλλική επανάσταση, ο διαφωτισμός και η
δημοκρατία θα διέλυαν επίσημα την παράδοση του παλαιού κόσμου. Η επιβολή του
ατομικισμού θα γινόταν η νέα θρησκεία.
Την σκοτεινή εκείνη εποχή, μία μικρή επαρχία στις ακτές του
Ατλαντικού ωκεανού ύψωσε το ανάστημα της κατά του Παρισιού: η Βανδέα.
Όμως οι δημοκράτες και οι παραλλαγές τους, θα επικρατούσαν σε ολόκληρο τον κόσμο δείχνοντας τις πραγματικές τους προθέσεις σε όποιον διαφωνούσε. Το φανατικό αυτό κίνημα κατάφερε να διαλύσει συθέμελα την παράδοση του παλαιού κόσμου με αυταρχικές πολιτικές, μαζικές εκτελέσεις αλλά και με την βίαιη αποθρησκειοποίηση της κοινωνίας.
Αυτά συμβαίνουν και σήμερα με τον μανδύα της ωραιοποίησης και του δικαιωματισμού.Σίγουρα οι γκιλοτίνες των Γάλλων είχαν περισσότερο ήθος από τα σημερινά όπλα των δημοκρατών.
Το δημοκρατικό πολίτευμα αναγεννήθηκε το 1789 μέσα στο αίμα και μέχρι σήμερα αξιολογεί την ορθότητα της άποψης ανάλογα με τον αριθμό των οπαδών που την ακολουθούν. Η πολιτική ορθότητα και η παγκοσμιοποίηση είναι ένας σταθμός στην διαδρομή αυτή.
Τα γεγονότα και οι εξελίξεις οδηγούν όσους
διαχωρίσουν την θέση τους από τις αυταρχικές πολιτικές των κυβερνήσεων της Σοβιετίας
της ΕΕ σε νέες γκιλοτίνες.
Όσοι κρατήσουν το κεφάλι ψηλά, όσοι αντισταθούν μέχρι το τέλος θα έχουν την Τιμή να ζήσουν μια νέα Βανδέα, ένα νέο Βερολίνο.
ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ ΦΡΑΝΣΟΥΑ ΖΟΣΕΦ ΒΕΣΤΕΡΜΑΝ:
"Ο ΧΑΣΑΠΗΣ ΤΗΣ ΒΑΝΔΕΑΣ"
«Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα. Πέθανε κάτω από το ελεύθερο σπαθί μας μαζί με τις γυναίκες και τα παιδιά της. Δεν υπάρχει πλέον Βανδέα, Δημοκράτες (αντιμοναρχικοί) πολίτες, μόλις την έθαψα στους βάλτους και στα δάση της Σαβεναί, συμφωνά με τις διαταγές που μου δώσατε [.. .] Συνέθλιψα τα παιδιά κάτω από τις οπλές των αλόγων, έσφαξα τις γυναίκες, που, τουλάχιστον αυτές, δεν θα γεννήσουν ξανά συμμορίτες ... εξολόθρευσα τα πάντα»!
Η έκτρωση, η Βαστίλη, η Βανδέα και ο Μαρκήσιος Ντε Σαντ: μια σημειολογία του Μοντέρνου
Η σφαγή της Βανδέας από τους Γάλλους Διαφωτιστές
Βασίλειος Κ. Μιχαλόπουλος: Παραμένω ανέντακτος και δεν «ανήκω» σε κανένα κόμμα
Επειδή διαδίδονται κακόβουλες φήμες για την πολιτική μου
τοποθέτηση, συμμετοχή και δραστηριότητα με σκοπό την παραπληροφόρηση, δεν
επιτρέπω να χρησιμοποιείται το όνομα μου, και δηλώνω ότι παραμένω ανέντακτος
και δεν ανήκω στο κόμμα του Ηλία Κασιδιάρη ούτε σε εκείνο του Κυριάκου Βελόπουλου,
τον οποίο έχω καταγγείλει για ακατάσχετη πατριδοκαπηλία και θρησκειοκαπηλία,
όπως είχα καταγγείλει τον Γ. Καρατζαφέρη από το 2003 καθώς και τον Ν.
Μιχαλολιάκο από το 2005, και έχω επιβεβαιωθεί για τους δύο τελευταίους.
Όσον αφορά τον Βελόπουλο στα τρία χρόνια της θητείας του δεν έχει διαπιστωθεί η οποιαδήποτε αποτελεσματικότητα, και πρόκειται να επιβεβαιωθεί το ανέφικτο των λεκτικών αναφορών του επί των εθνικών θεμάτων.
Ο δε Κασιδιάρης δεν θα διαφέρει των προηγούμενων εάν μπει στην Βουλή. Άπαντες οι πατριδοκάπηλοι λειτουργούν ως πολιτικές ασφαλιστικές βαλβίδες του επικρατούντος εθνοβλαβούς καθεστώτος.
Βασίλειος Κων. Μιχαλόπουλος
Ναυπηγός - Συγγραφέας
Βιοθεωρητικός και Εθνοπολιτικός Αναλυτής
Μιχάλης Νεοφύτου: δολοφονήθηκε από την Κυπριακή αστυνομία και την δεξιά του Αναστασιάδη!
του Δημήτρη Αιγινίτη
Τα μέσα μαζικής αποχαύνωσης και παραπληροφόρησης
γράφουν:
«Την τελευταία του πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρνακας
άφησε το βράδυ της Παρασκευής, ο 44χρονος Μιχάλης Νεοφύτου από τη Λάρνακα. Σύμφωνα
με επίσημη ενημέρωση από την Αστυνομία, ο 44χρονος ενώ βρισκόταν στο σπίτι του
έχασε τις αισθήσεις του και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, ωστόσο παρά τις
προσπάθειες των γιατρών να τον κρατήσουν στη ζωή, απεβίωσε».
Την ίδια ώρα, φίλοι του στο διαδίκτυο αναφέρουν πως
πρόκειται για τον διαμαρτυρόμενο αγωνιστή και πατριώτη που κατά τη διάρκεια της
διαμαρτυρίας της 18ης Ιουλίου
του 2021, όπου εκτυλίχθηκαν τα σοβαρά επεισόδια έξω από το Προεδρικό και το
ΔΙΑ, δέχθηκε στο κεφάλι χτύπημα από όπλο δακρυγόνου, ενώ έκτοτε, όπως
ισχυρίζονται, ο 44χρονος είχε συχνά πονοκεφάλους και κρίσεις.
Οι πάνοπλοι πραιτοριανοί του καθεστώτος δεν δίστασαν λεπτό να τον πυροβολήσουν στο κεφάλι με το πιστόλι, με στόχο και σκοπό να τρομοκρατήσουν για πολλοστή φορά όσους αντιστέκονται στην υγειονομική δικτατορία.
Ξέρουν καλά το έργο τους από τον καιρό που έστελναν στην απομόνωση της φυλακής Ενωτικούς ή τους έδερναν μπροστά στους συγγενείς τους, από την εποχή που έκαναν βασανιστήρια στους αντάρτες της EOKA Β' ίδια με αυτά που τους τα δίδαξαν οι Άγγλοι φίλοι τους ενώ οι πρώτοι που τα ένιωσαν στην «εφαρμογή» τους ήταν οι χιλιάδες Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές που είχαν την ατυχία να είναι αιχμάλωτοι των Συμμάχων.
Για μια ακόμη φορά η Κυπριακή αστυνομία δικαιώνει στην πράξη την Μακαριακή παράδοση, την επίσημη κρατική εκστρατεία τρόμου που εγκαινιάστηκε στις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου και στην πορεία απήγαγε, φυλάκισε, εξόρισε και δολοφόνησε Ενωτικούς Εθνικιστές και Πατριώτες.
Ένας ακόμη νεκρός από τους δολοφόνους του Ισραηλινού προτεκτοράτου οι οποίοι ως άλλοι Άγγλοι στρατονόμοι και επικουρικοί Τούρκοι, πιστοί στις διαταγές της νεοκυπριακής εξουσίας βάφουν τα χέρια τους με αίμα!
Ένας ακόμη νεκρός από τους ένστολους που στο παρελθόν πυροβόλησαν και σακάτεψαν μέλη της ΕΟΚΑ Α', που κυνήγησαν σε κάθε γωνιά του νησιού τους υποστηρικτές και αντάρτες της Ένωσης και της ΕΟΚΑ Β' καθώς και τους πολιτικούς εχθρούς του Μούσκου - αλλά δεν αντέδρασαν στο ελάχιστο απέναντι στις δολοφονίες των εθνοφρουρών στην «Πράσινη Γραμμή» και στην δολοφονία των Ισαάκ και Σολωμού - που έστρωσαν το χαλί στους κήρυκες των εισβολέων και απειλούσαν όσους αντιδρούσαν στα σχέδια της Άγκυρας!
Δεν είναι η πρώτη φορά που το σιδερένιο χέρι της αστικής δεξιάς της Λευκωσίας σκοτώνει τους εχθρούς της Νέας Τάξης Πραγμάτων και προδίδει τον λαό της Μεγαλονήσου.
Δεν είναι η πρώτη
φορά που η αστυνομία της νήσου δείχνει το μίσος της για κάθε τι ελληνικό. Αμέτρητες
προσαγωγές και ανακρίσεις σε εθνικιστές και οπαδούς ενωτικών ομάδων, ξυλοδαρμοί
σε τμήματα και χημικά σε πολίτες και παιδιά, πλήρης αδιαφορία για την προστασία
αγωνιστών από την δράση της ΜΙΤ και των ξένων πρακτόρων, προβοκατόρικες
ενέργειες με στόχο την σπίλωση προσώπων και κινήσεων, απειλές σε στρατεύσιμους και έφεδρους που τιμούν τον αγώνα της Ένωσης του Γρίβα και του Αυξεντίου.
Δεν είναι η πρώτη φορά που τα γουρούνια της δημοκρατικής εξουσίας στέλνουν στον τάφο Κύπριους που λένε όχι στην εισβολή, όχι στην διζωνική, όχι στις Αγγλικές βάσεις, όχι στην ρεμούλα του ΑΚΕΛ και του ΔΗΣΥ, όχι στην διαφθορά και την λαθρομετανάστευση! Όχι στην μετατροπή της χώρας σε προτεκτοράτο των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων και σε δορυφόρο της Τουρκίας!
Χρέος των Κυπρίων συναγωνιστών να μην ξεχάσουν την
κρατική δολοφονία που διαπράχθηκε από τα μίσθαρνα όργανα του μέθυσου
εξουσιομανή και της παρέας του!
Μιχάλης Νεοφύτου: ζει και μάχεται!
Μιχάλης Νεοφύτου: Παρών!
Το ταξίδι στη Σπάρτη Μωρίς Μπαρές / Maurice Barrès
Το ταξίδι στη Σπάρτη
Μωρίς Μπαρές / Maurice Barrès
Editions du
Trident, Παρίσι, 1987, σσ. 176
γράφει ο Διόνυσος Ανδρώνης
Ο Ζαν Ζιλ Μαλλιαράκης είναι ένας σημαντικός εκδότης και δυστυχώς αυτό είναι το πρώτο έργο του οίκου του που παρουσιάζουμε. Όπως γνωρίζετε, ο Maurice Barrès (1862-1923) είναι «ο εφευρέτης του Γαλλικού Εθνικισμού» (γραμμένο στο οπισθόφυλλο) και αυτό το μυθιστόρημα δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά το 1906. Αυτή η επανέκδοση είναι αισθητικά πολύ όμορφη, όπως τα περισσότερα του ίδιου εκδότη. Το μυθιστόρημα ξεκινά με ένα κεφάλαιο αφιερωμένο στον Λουί Μενάρ (1822-1901) αφού ο συγγραφέας αυτός χαρακτηρίζεται ως «ειδωλολάτρης» από τους σύγχρονους αναγνώστες.
Με αυτήν την ευκαιρία θα θέλαμε να αναπαράγουμε για εσάς ένα απόσπασμα του Ménard για να σας βάλει στο πνεύμα του Barrès και του ταξιδιού του: «όλα τα μέρη του σύμπαντος εμψυχώνονται από μια θεϊκή ζωή. Εκεί που οι άνθρωποι στις μέρες μας δεν βλέπουν μόνο αδρανή πράγματα, Οι αρχαίοι αναγνωρίζουν τις ζωντανές ενέργειες και είναι αυτές οι κρυφές δυνάμεις που αποκαλούσαν θεούς» (στο «Προσανατολισμοί για έναν κοσμικό παγανισμό», εκδόσεις Lore, Γαλλία, 2014). Το μυθιστόρημα γράφτηκε μεταξύ 1900-1905.
Ο αφηγητής Barrès φτάνει με πλοίο στην Ελλάδα το 1900 και
αρχίζει να επισκέπτεται πρώτα την Ακρόπολη πριν κατέβει στη Σπάρτη. Στη σελίδα
31 αποκαλεί την Αθήνα «αλβανικό χωριό», ίσως γιατί εκείνη την εποχή υπήρχαν
πολλοί Αρβανίτες ακόμα και στην πρωτεύουσα. Η ακραία φτώχεια θα μπορούσε να
είναι ο δεύτερος λόγος για αυτόν τον χαρακτηρισμό. Στη σελίδα 55 μαθαίνουμε ότι
ο Φειδίας (ο διάσημος γλύπτης) είχε βασανιστεί και καταδικαστεί σε θάνατο και
αυτό μας θυμίζει τη Βουλγαρική ταινία «Αίσωπος» που σας έχουμε ήδη παρουσιάσει.
Οι θέσεις του εθνικισμού «κολακεύουν έντονα ένα κάπως περήφανο άτομο, γιατί τον
παρατείνουν στο παρελθόν και στο μέλλον της φυλής του, του επιτρέπουν να
αισθάνεται ότι η ανθρωπότητα ζει σε μια στενή ελίτ, όπου βρίσκεται ακόμα και ο
ίδιος» (ό.π. .παραπομπή σελίδα 74).
«Κάτι ελαφρύ και γενναιόδωρο, δηλαδή ιπποτικό, νιώθουμε αιώνια στη χώρα μας, που καθησυχάζει το θάρρος, όπως η αρχαία Αθήνα βάζει στο μυαλό των ενθουσιωδών αυτές τις αρετές του μέτρου και της σύνεσης. που έκαναν τον Οδυσσέα τον πιο δημοφιλή ήρωα του» (ό.π. .παραπομπή σελίδα 88). Δεν πρόκειται να σας αποκαλύψουμε το τέλος, αλλά πρόκειται να αναπαράγουμε αυτό το απόφθεγμα του Γάλλου αρχαιολόγου Paul Foucart (1836-1926): «Ο Δρ Τζέβονς εμπνεύστηκε από τις θεωρίες της παλιάς ανθρωπολογικής σχολής: βλέπουμε να επανεμφανίζεται, για να εξηγήσει τις τελετουργικές πράξεις των Ελευσίνιων μυστικιστών, τον τοτεμισμό σε συνδυασμό με τις κοινοτικές θυσίες, που επινοήθηκε για τη χρήση των Σημιτών» (στο «Μυστήρια της Ελευσίνας», 1η έκδοση το 1872, απόσπασμα που αναπαράγεται στις εκδόσεις Dualpha, Παρίσι, 2009, σελίδα 380).
Όπως βλέπετε, αυτός ο αρχαιολόγος μας λέει ότι οι Εβραίοι έβαλαν το ίδιο τους το χέρι στα μυστήρια της Ελευσίνας και προσθέτουμε ότι οι άλλοι Εβραίοι (όχι μόνο οι αρχαιολόγοι) παντού αλλού.
link: Ο Μωρίς Μπαρρές και η εθνικιστική ηγεμονία των Ιδεών (του Ιάσωνος Δράγου)
Βιβλιοπαρουσίαση της Πανεπιστημιακής μελέτης του Παρασκευά Ματάλα «Κοσμοπολίτες Εθνικιστές: Ο Μωρίς Μπαρρές και οι ανά τον κόσμο ‘’μαθητές’’ του», Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης, Δεκέμβριος 2021
Συνέντευξη με τον Béla Incze, τον άνθρωπο που κατάστρεψε το άγαλμα του BLM στην Βουδαπέστη
Ο άνδρας που ανέτρεψε το άγαλμα BLM είπε στο Vasárnap ότι οι ενέργειές του εναντίον του αγάλματος εκφράζουν τα συναισθήματα του μέσου Ούγγρου. Ο Béla Incze, ο άνθρωπος που έριξε κάτω το άγαλμα BLM, μίλησε επίσης για τη μεταπολιτική και την αντίσταση στη συνέντευξή του μαζί μας.
Μέχρι τη Μεγάλη Παρασκευή (των καθολικών) το πρωί, το άγαλμα BLM που παρουσιάστηκε στο δήμο Ferencváros της Βουδαπέστης δεν έστεκε πλέον όρθιο. Μιλήσαμε με τον Béla Incze, έναν από τους ηγέτες της Légió Hungária (Ουγγρική Λεγεώνα) για το ποιο ήταν το κίνητρο στην ενέργειά του αυτή. Είπε επίσης λίγα λόγια για το πώς αισθάνθηκαν τα άτομα με συντηρητικά συναισθήματα για αυτό που είχε συμβεί και το BLM γενικά.
για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...
Με περηφάνεια ενάντια στο Pride
.png)
Θεσσαλονίκη 2022
.png)
Καλλιθέα 2022
Η επίθεση στο Φύλο και στην Οικογένεια: Η κληρονομιά της Σχολής της Φρανκφούρτης
Ιούλιος Έβολα, «To Αιώνιο Κράτος» - άρθρο δημοσιευμένο στην Il Popolo Italiano, 1957
Μετάφραση: Ιάσονας Δράγος
Συνηθίζεται να κρίνουμε την Πλατωνική αντίληψη για το κράτος ως ουτοπία, η οποία μπορεί να ενδιαφέρει μόνο όσους μελετούν την ιστορία της φιλοσοφίας ως αξιοπερίεργο. Τα πράγματα είναι διαφορετικά, από διπλή σκοπιά.
Πρώτα απ' όλα, αυτή η αντίληψη, στα ουσιαστικά της χαρακτηριστικά, αντανακλούσε το πνεύμα των Δωρικών φυλών, δημιουργών της Σπάρτης, όχι χωρίς κάποια αναφορά στη νομοθεσία του ίδιου του Λυκούργου και είναι γνωστό πώς αυτές οι φυλές σχετίζονταν με πολλές άλλες Ινδοευρωπαϊκής προέλευσης, συμπεριλαμβανομένης της πρώτης Ρώμης. Και ο ίδιος ο Πλάτωνας, στον Τίμαιο, αναφέρει ότι η σύλληψη του επαναλαμβάνει τις αρχές που καθόριζαν μια σειρά από κοινωνικοπολιτικούς οργανισμούς που υπήρχαν στην πραγματικότητα και όχι μόνο στη Δύση.
Νέα κυκλοφορία για πρώτη φορά στα ελληνικά:
Ιούλιος Έβολα «Καβαλικεύοντας την τίγρη»
Το δεύτερο και
σημαντικότερο σημείο είναι ο κανονιστικός χαρακτήρας που αποδίδει ο Πλάτωνας
στην αντίληψή του για το κράτος. Ο Πλάτων κάνει λόγο για μια «Αιώνια
Πολιτεία», η οποία υπάρχει ως ιδέα πάνω και
πριν από κάθε συγκεκριμένη πραγματική κατάσταση, και με την οποία καθένα από τα
πράγματα πρέπει να μετρηθεί ως προς τη νομιμότητα του.
Μιλάει επίσης για ένα ιδανικό που ανήκει σε αυτό το αιώνιο κράτος πριν από κάθε
κράτος που υπόκειται σε ιστορικές και ανθρώπινες προϋποθέσεις - δηλαδή: είναι
απαραίτητο μερικοί άνθρωποι, ενώ ζουν σε ασυμβίβαστες πολιτικές μορφές, διαρκώς
και ακλόνητα να διατηρούν αυτό το πολιτικό ιδανικό ως νόρμα και μέτρο, χωρίς να
αφήνει κανείς τον εαυτό του να παραβιάζεται από την πραγματική πραγματικότητα.
Που διαφέρει αρκετά από την «ουτοπία».
Τούτου λεχθέντος, εδώ μπορεί να έχει ενδιαφέρον να θυμηθούμε γρήγορα ποια είναι η ουσία του Πλατωνικού κράτους. Το πρώτο του χαρακτηριστικό είναι η οργανικότητα, παίρνει τον ανθρώπινο οργανισμό ως πρότυπο, επομένως θα μπορούσε να ονομαστεί «φυσικός» με μια ξεχωριστή έννοια. Στον άνθρωπο υπάρχουν, ιεραρχικά διατεταγμένες, τρεις κύριες δυνάμεις: το ένστικτο σε συνδυασμό με τη φυσική ζωή, η θέληση ή η ψυχή, το πνεύμα. Αντίστοιχα, κάθε αληθινή κατάσταση πρέπει να είναι μια οργανική και ιεραρχική τάξη που περιλαμβάνει τρεις ξεχωριστές ανθρώπινες ομάδες, αποτελούμενες από άτομα στα οποία κυριαρχεί η μία ή η άλλη από αυτές τις τρεις ικανότητες και που επομένως έχουν ξεχωριστές διαθέσεις και κλήσεις από μόνες τους: είναι οι άνθρωποι (εργάτες και αστοί), οι «πολεμιστές», οι πνευματικοί ηγέτες.
Επομένως, δεν έχουμε να κάνουμε με τάξεις με τη σύγχρονη έννοια, τουλάχιστον με την οικονομική έννοια. Στην καλύτερη περίπτωση, μπορούμε να μιλήσουμε για «λειτουργικές τάξεις», σε σχέση με τις συγκεκριμένες δραστηριότητες τους. Η θεμελιώδης απαίτηση, όμως, είναι οι κοινωνικοί διαχωρισμοί, αν και ξεκάθαροι, να μην είναι τεχνητοί αλλά φυσικοί, να βασίζονται, δηλαδή, στην «ορθή φύση» των διαφόρων ατόμων, διαφορετικών στο καθένα. Όμως, κατά τη γνώμη μας, η αρχή που, χθες όπως και σήμερα, πρέπει να συμμορφώνεται με κάθε υγιή κοινωνική τάξη δεν διαφέρει.
Για τον Πλάτωνα, οι τρεις ομάδες δεν είναι άκαμπτα κλειστές με το πρόσχημα της κάστας με την υποτιμητική έννοια. Αναφέρει τον μύθο σύμφωνα με τον οποίο αρχικά οι άνδρες, ως παιδιά της κοινής Μητέρας Γης, θα ήταν όλοι ίδιοι (αυτό, μπορεί να ειπωθεί, είναι το νατουραλιστικό στάδιο στο οποίο θα μπορούσε να επιβεβαιωθεί η ακέφαλη και ισότιμη αντίληψη της κοινωνίας). Αλλά οι ουράνιοι Θεοί προνόησαν να βάλουν χρυσό, ασήμι και σίδηρο στους ανθρώπους, κάνοντάς τους τόσο διαφορετικούς, σύμφωνα με μια ποικιλομορφία που είναι ακριβώς αυτή των τριών προαναφερθέντων λειτουργικών καστών ιεραρχικά διατεταγμένων στην αληθινή κατάσταση.
Τώρα, ο Πλάτων αναγνωρίζει ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ιδιότητα του «χρυσού» μπορεί να μην υπάρχει σε έναν δεδομένο αριθμό ατόμων της ανώτερης κάστας, και αντίθετα εμφανίζεται εξαιρετικά σε άτομα των άλλων τάξεων, που χαρακτηρίζονται από ασήμι και σίδηρο. Σε τέτοιες περιπτώσεις, το όριο πρέπει να αφαιρεθεί, οι ανάξιοι πρέπει να αφαιρεθούν, οι άξιοι πρέπει να συγκεντρωθούν ώστε σε κάθε κάστα να βασιλεύει η αρχή που της αντιστοιχεί και να ισχύει πραγματικά για όλα η δικαιοσύνη: αυτό που θέλει ο καθένας να έχει τη θέση, την λειτουργία και την αξιοπρέπεια σύμφωνα με την πραγματική του φύση.
Χθες ο Pareto, σήμερα ο Toynbee υιοθέτησαν αυτήν την ιδέα, αναγνωρίζοντας σε αυτήν την προϋπόθεση να εξασφαλιστεί η σταθερότητα σε ένα ιεραρχικό κράτος και να αποτραπεί οποιαδήποτε ανατροπή, οποιαδήποτε διαστρεβλωτική «κίνηση των ελίτ». Η ιδέα της δικαιοσύνης εφαρμόζεται στην πολιτεία του Πλάτωνα επίσης με την έννοια ότι η πολιτικοκοινωνική ιεραρχία είναι ποιοτική, αντανακλά την ύπαρξη μεταξύ ανώτερων ανθρώπινων συμφερόντων και κατώτερων ανθρώπινων συμφερόντων. Αυτό δεν εμποδίζει να είναι δυνατή η επίτευξη μιας αντίστοιχης «αρετής» ή τελειότητας μέσα σε κάθε ομάδα, στο δικό της επίπεδο.
Εάν, όπως ειπώθηκε, τα τρία τμήματα - στο κάτω μέρος, τα στρώματα στα οποία κυριαρχούν μόνο υλικά, ζωτικά και οικονομικά συμφέροντα, πάνω από αυτά οι «πολεμιστές», στην κορυφή οι ηγέτες - αντιστοιχούν αναλογικά στο ένστικτο, τη θέληση και το πνεύμα. Σε αυτές τις ικανότητες αντιστοιχούν, με τη σειρά τους, τρεις αρετές που πρέπει να αναπτυχθούν: στο επίπεδο των ενστίκτων, η εγκράτεια και ο αυτοέλεγχος. Σε αυτό της θέλησης υπάρχει το θάρρος και η ανδρεία («ανδρεία»), η ικανότητα να διακρίνεις τι πρέπει να φοβάσαι ηθικά από αυτό που δεν πρέπει να φοβάσαι και τέλος στο επίπεδο της πνευματικής ιερής σοφίας, της υπερ-λογικής γνώσης του «είναι» (όχι «φιλοσοφία», όπως συχνά, κυριολεκτικά αλλά αμήχανα, φυσικά), της οποίας, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, θα έπρεπε να είναι και οι ηγέτες, και ο εξαιρετικά προικισμένος να διατάσσει τα πάντα σύμφωνα με μια ανώτερη αρχή. Μόνο όταν ενσωματώνουν αυτές τις αρετές, οι τρεις κάστες ανταποκρίνονται στην αρχή ή την «ιδέα» τους και το κράτος έχει μια καλοσχηματισμένη, σταθερή δομή, που να αποκλείει κάθε αταξία και κάθε κατάχρηση εξουσίας.
Η Πλατωνική τάξη των «πολεμιστών» ή «φυλάκων» αξίζει ιδιαίτερης προσοχής. Έχει τα χαρακτηριστικά ενός «Τάγματος», μιας αρρενωπής «ελίτ». Κάποιος σωστά το όρισε: «η ένοπλη συνείδηση του κράτους». Για αυτήν την κάστα δεν πρέπει να υπάρχει ιδιωτική, ατομική ιδιοκτησία αγαθών. Αλλά δεν πρόκειται για μια οικονομική αρχή, αλλά για μια ασκητική αρχή, όπως ο όρκος της φτώχειας, της μη ιδιοκτησίας στα μοναστικά τάγματα. Και, επιπλέον, όποιος έχει εξουσία - όπως αυτή η κάστα - δεν χρειάζεται πλούτη, δεν ενδιαφέρεται για τον πλούτο. Είναι λοιπόν απολύτως λανθασμένο να θεωρούμε το Πλατωνικό κράτος ως «κομμουνιστικό», και γι' αυτό γιατί σε αυτό γίνεται αποδεκτή η ατομική ιδιοκτησία έξω από την κάστα των πολεμιστών υπό τον έλεγχο της. Επιπλέον, για «ασκητισμό» μπορεί να γίνει λόγος και σε σχέση με την ιεραρχική σύνοδο, την κάστα εκείνων που αποτελούν το αληθινό κέντρο του κράτους, όπως το αντιλαμβάνεται ο Πλάτωνας.
Στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τον Πλάτωνα, εκείνοι για τους οποίους η πολιτική εξουσία σήμαινε άνοδο και προσωπική ανέλιξη, δεν θα ήταν άξιοι της υπέρτατης εξουσίας για αυτόν ακριβώς τον λόγο. Όποιος το αναλαμβάνει εξ ανάγκης αξίζει πραγματικά την υπέρτατη εξουσία - γιατί δεν υπάρχουν ίσοι ή ανώτεροι άνδρες για να την εμπιστευτούν - που έχουν ξεπεράσει τη «λίμπιντο κυριαρχία» και έχουν συνειδητοποιήσει μέσα τους την απρόσωπη ιδέα της δικαιοσύνης. Έχοντας το βλέμμα καρφωμένο σε μη πρόσκαιρα πράγματα, γι' αυτούς η εξουσία - λέει ο Πλάτων - σημαίνει περισσότερο απάρνηση παρά αγορά, αλλά μόνο σε αυτά μπορεί η ανωτερότητα να είναι το θεμέλιο της δύναμης, παρά η δύναμη να είναι το θεμέλιο (εφήμερη και εξωγενής) της υπεροχής της κυριαρχίας.
Ακόμη και
περιοριζόμενοι σε αυτά τα λίγα πολύ ουσιώδη σημεία, βλέπουμε όλα όσα προσφέρει
η σύλληψη του Πλάτωνα να ισχύουν πέρα από τη δική του εποχή. Ούτε υπάρχουν προειδοποιήσεις για μια
μοναδική συνάφεια. Να ένα: «Από κανένα άλλο καθεστώς δεν προκύπτει και δεν
ριζώνει η τυραννία αν όχι από τη δημοκρατία, δηλαδή από την ακραία ελευθερία η
πληρέστερη και πιο σκληρή δουλεία». Και εδώ, ένα από τα λόγια του ισχύει για
όσους σήμερα, παρ' όλα αυτά, μένουν πιστοί στην Ιδέα: «Δεν υπάρχει τίποτα
σπουδαίο που να μην είναι επικίνδυνο».
