Με αφορμή την παρουσία του Αθανασίου Σφήκα στην εκπομπή της «Αντικαθεστωτικής Επικαιρότητας».

 

του Σταύρου Λιμποβίση

Δεν μπορεί κάποιος που κινείται εντός του «χώρου» να αγνοήσει την 96^η εκπομπή της ΕΣΑ η οποία προβλήθηκε πριν τρεις μέρες και οργανικά κινείται γύρω από τον κύκλο υποστηρικτών του Κωνσταντίνου Πλεύρη, ενώ ιδεολογικά προβάλλει τον Εθνικοσοσιαλισμό σύμφωνα με τα Χιτλερικά πρότυπα. Ο μεγάλος αριθμός προβολών και σχολίων που προέρχονται κυρίως από νεολαίους αποδεικνύει στην πράξη ότι εντός των τειχών κάποιοι - που είναι πολλοί περισσότεροι από τους υπολογισμούς της ασφάλειας και της antifa - δεν αποδέχονται το αφήγημα της «εθνικοφροσύνης» και της ακροδεξιάς παράνοιας. Πέρα από τις όποιες διαφωνίες που σίγουρα υπάρχουν, μια εκπομπή που έχει ένα φανατικό κοινό καλό είναι να μπαίνει στο πολιτικό μικροσκόπιο προς ανάλυση σχετικά με την εκφορά του λόγου των παρουσιαστών και κυρίως των καλεσμένων. 

Η πρόσφατη φιλοξενία στελέχους του κόμματος του Ηλία Κασιδιάρη δεν αναδεικνύει μόνο το χάος ανάμεσα στα επιχειρήματα των δυο πλευρών αλλά προϊδεάζει για το τι μέλλει γενέσθαι με το «εθνικό κόμμα» που χτίστηκε με φθαρτά υλικά και στέκει ως παράνομο παράπηγμα στο οικόπεδο της ζοφερής πολιτικής πραγματικότητας. Ο λόγος του μέλους της νεολαίας του Κασιδιάρη «τρομάζει» όσους πίστεψαν σε κάτι ελπιδοφόρο και «φρέσκο» που θα ξεπρόβαλλε από τα πολιτικά αποκαΐδια της «Χρυσής Αυγής». Οι υποστηρικτές του Πλεύρη εύκολα διαπόμπευσαν μέσα σε μια μιάμιση ώρα ένα ολόκληρο κόμμα και προς δική τους ικανοποίηση κατάφεραν να αναδείξουν την αχίλλειο πτέρνα του «κόμματος της τηλεκάρτας». Ενός κόμματος που η ηγεσία του βρίσκεται αδίκως στην φυλακή, και προσπαθεί να συντονίσει καταστάσεις και προεκλογικές εκστρατείες με έναν αποτυχημένο καθιερωμένο τρόπο από το παρελθόν ενώ στα ποσοστά των δημοσκοπήσεων δείχνει να εισέρχεται στο κ(υ)νοβούλιο. Όμως ο βασιλιάς (όχι ο playboy που πέθανε προσφάτως) είναι γυμνός εδώ και καιρό. 

Οι απαντήσεις σχετικά με τον καπιταλισμό και την Ε.Ε. το ΝΑΤΟ και το εθνικό νόμισμα είναι μόνο η κορυφή του πολιτικού παγόβουνου. Συνολικά το κόμμα του Κασιδιάρη κινείται σε αχαρτογράφητα πολιτικά νερά χωρίς πυξίδα και στην ουσία χωρίς καπετάνιο. Πρόσωπα άχρωμα και άοσμα επαναλαμβάνουν τα λάθη και τα τσιτάτα της πιο άσχημης στιγμής της «Χρυσής Αυγής», κάνουν πρόβα σε γραβάτες και κουστούμια για την στιγμή της δικαίωσης … ενώ τα κομβικά ιδεολογικά ζητήματα παραμένουν στην αφάνεια λες και θέλουν με μανία να είναι ο μελλοντικός εύκολος στόχος για την δεξιά του Μητσοτάκη. Η πολιτική ανικανότητα του Σφήκα να απαντήσει σε απλές ερωτήσεις είναι ένα γενικό χαρακτηριστικό των πολιτικών στελεχών του κόμματος και εν αγνοία του ο εν λόγω νεαρός έκανε μεγαλύτερη ζημιά από ποτέ στο πολιτικό καμπαρέ του πρώην νο2 της «Χρυσής Αυγής». 

Αν κάποιος κάνει τον κόπο να μελετήσει ποιοι εκπροσωπούν το κόμμα θα διαπιστώσει με θλίψη ότι ο πυρήνας των προβεβλημένων στελεχών δεν είναι παρά κρατικοδίαιτοι και πρώην ένστολοι υποστηρικτές του καθεστώτος ή απογοητευμένοι πρώην πλασιέ του πολιτικού τσελεμεντέ του Νίκου Μιχαλολιάκου. Είναι πασιφανές ότι το κόμμα του Κασιδιάρη αν τελικά καταφέρει να κατέβει στις εκλογές και δεν τους σκάψει τον λάκκο ο Βορίδης θα αποτελέσει ένα νέο εξαπτέρυγο της άκρας δεξιάς. Τα δείγματα γραφής είναι συγκεκριμένα από την αρχή ενώ οι επαφές και οι ύμνοι προς Μελόνι, Τραμπ και Ορμπάν θυμίζουν τις ανάλογες ευρωπαϊκές ακροδεξιές ομάδες που είναι η νέα μόδα στον εθνικισμό. 

Η δημοτικότητα και ο λόγος του ιδρυτή του κόμματος δεν θα μπορέσει στο μέλλον να περιορίσει τις επιθέσεις του συστήματος αφού οι ρίζες της ιδεολογικής συγκρότησης είναι πλήρως αποκομμένες από το λαϊκό συμφέρον και την καθημερινή πραγματικότητα. Στο άρθρο εδώ με τίτλο ‘’Ηλίας Κασιδιάρης: ένας«νεοναζί λύκος» ή ακόμη ένας θεσμικός αντιφασίστας ακροδεξιός;’’ αρκετό καιρό πριν είχε αναλυθεί η πολιτική ταυτότητα και ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου που σήμερα θεωρείται η νέα ελπίδα των εθνικιστών, ενώ δεν έσπευσα να αναφερθώ και πάλι παρά όταν η επιβεβαίωση υπήρξε πλήρης με το άρθρο ‘’Με τον Ελληνισμό ή με τον Eliyáhu (אֱלִיָּהוּ) ;’’ και το ‘’Κύριε Δημακόγιαννη … Shalom שָׁלוֹם ;’’ όπου τέθηκαν ερωτήματα σχετικά με την στάση των Ελλήνων ΓΤΠ σε σχέση με τον διεθνή σιωνιστικό παράγοντα. Ο τελευταίος θεωρείται θέμα ταμπού για την πλειοψηφία των ακροδεξιών και σπανίως υπάρχουν αναφορές ή καταγγελίες για την δράση του και την εξάπλωση των σχεδίων του.

Εν κατακλείδι η παρουσία του υποψήφιου βουλευτή των Ελλήνων ΓΤΠ είναι δείγμα γραφής των «νεοεθνικιστών» που έχουν αλώσει σε πολλαπλά επίπεδα τον εθνικισμό και δυστυχώς την ριζοσπαστική σκέψη και δράση. Ενώ αρχικά δείχνουν να ευνοούνται από τις πολιτικές συνθήκες και να απολαμβάνουν της ευκαιρία να γευτούν τους «λωτούς» του κοινοβουλευτικού ονείρου, την ίδια στιγμή παραμένουν μια εύκολη λεία στα μαντρόσκυλα του κράτους και των αντιφασιστών. Χρέος μας είναι να ξεχωρίσουμε την θέση μας και να αρνηθούμε συνολικά το αφήγημα που ίδιο με το σημερινό είχαν στο παρελθόν η ΕΠΕΝ,  το ΕΝΕΚ, η Χρυσή Αυγή και οι υπόλοιπες βαλβίδες ασφαλείας του συστήματος με κατασκευαστή την ελληνική άκρα δεξιά. 

Ο γράφων θα έχει την ευκαιρία στο μέλλον - σε ένα ευρύτερο κοινό - να αναλύσει το παρασκήνιο της νέας ακροδεξιάς οπερέτας προς ενημέρωση όλων αυτών που νοιάζονται πραγματικά για την αντιδημοκρατική παράδοση και δεν ερεθίζονται μπροστά στην θέα του κοινοβουλευτικού πορνείου της αστικής δημοκρατίας που ζέχνει διαστροφή σαπίλα και βρωμιά.