Mario Tuti: ο αντάρτης του νεοφασισμού.
Ο Mario Tuti ήταν ένας καταζητούμενος μαχητής του Φασισμού, ο οποίος έγινε
σύμβολο του νεοφασιστικού κινήματος στην Ιταλία τη δεκαετία του '70.
Η συνάντηση στο δάσος.
Στις 23 Ιανουαρίου,περίπου τριάντα μέλη του
Fronte Nazionale Revoluzionario (FNR), μια παράνομη οργάνωση που είχε συσταθεί
από τους αγωνιστές της Τοσκάνης της Ordine Nuovo - μόλις τέθηκε εκτός νόμου η
οργάνωση - συναντήθηκαν σε ένα δάσος κοντά στο Αρέτσο. Ανάμεσα τους ήταν ο Augusto
Cauchi, ηγέτης της Ordine Nuovο. Σε αυτή τη συνάντηση βρέθηκε και ο
νεοφασίστας Mario Tuti.
Ένα πράγμα ήταν ξεκάθαρο για τα μέλη του FNR, ότι ο
καιρός για διανομή φυλλαδίων και για συνθήματα στους δρόμους είχε περάσει
ανεπιστρεπτί. Ειδικά μετά την εξάρθρωση της Ordine Nuovo και τη φυλάκιση δεκάδων μελών της - η οργάνωση ήταν υπαίτια για την έκρηξη δεκάδων βομβών - ο δρόμος που διαφαινόταν ήταν ένας, ο ένοπλος αγώνας.
Για αρκετούς μήνες η
ομάδα «Ordinovist» του Αρέτσο είχε δείξει την μεγαλύτερη μαχητικότητα από όλους
στην Ιταλία. Ένοπλος ακτιβισμός με πάνω από 50 επιθέσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο,
αμέτρητες συγκρούσεις με δημοκράτες, αριστερούς και αστυνομία, ετοιμοπόλεμοι,
εμπειρία και τυφλός φανατισμός ήταν μερικά από τα στοιχεία τους.
απέναντι στις διώξεις του συστήματος αμετανόητοι και θαραλλέοι !
Ο
στόχος.
Ο Mario Tuti είχε ένα τεράστιο πλεονέκτημα. Ενώ στο
ενεργητικό του είχε πάνω από μια ντουζίνα επιθέσεις, ήταν εντελώς άγνωστος,
χωρίς δικαστικές υποθέσεις ενώ ο περίγυρος του τον θεωρούσε απολίτικο.
Κατά
τη συνάντηση στο δάσος του Αρέτσο πάρθηκαν δύο σημαντικές αποφάσεις. Η πρώτη
ήταν η ανατίναξη του Εμπορικού Επιμελητηρίου του Αρέτσο και η δεύτερη η
αεροπειρατεία σε εμπορικό αεροσκάφος με σκοπό να ζητήσουν την άμεση
αποφυλάκιση των Giorgio Fredda και Giovanni Ventura, συναγωνιστών που
δικάζονταν εκείνη την περίοδο για την έκρηξη στη Banca de Agricultura στο
Μιλάνο.
Στους Luciano Franci και Piero Malentachi ανατέθηκε η μεταφορά των
εκρηκτικών από τις κρύπτες στα βουνά της περιοχής όπου και τα είχαν κρυμμένα. Ο Cauchi
έπρεπε να μελετήσει το ζήτημα της πειρατείας και τις λεπτομέρειες αυτής. Οι
υπόλοιποι ακτιβιστές θα επέστρεφαν προσεχτικά στα σπίτια τους.
Ήταν η περίοδος όπου στόχοι της Τοσκάνης είχαν δεχθεί αρκετές βομβιστικές επιθέσεις, και οι αστυνομικοί γνώριζαν πως τις είχαν κάνει μέλη του παλαιού Ordine Nuovo αλλά δεν είχαν τα στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο εις βάρος τους. Έτσι ήταν πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις τους.
Ήταν η περίοδος όπου στόχοι της Τοσκάνης είχαν δεχθεί αρκετές βομβιστικές επιθέσεις, και οι αστυνομικοί γνώριζαν πως τις είχαν κάνει μέλη του παλαιού Ordine Nuovo αλλά δεν είχαν τα στοιχεία για να στοιχειοθετήσουν κατηγορητήριο εις βάρος τους. Έτσι ήταν πολύ προσεκτικοί στις κινήσεις τους.
Η επιδρομή.
Δυστυχώς για τους Luciano
Franci και Piero Malentachi , η αστυνομία είχε εντοπίσει την κρύπτη των
εκρηκτικών με αποτέλεσμα να τους συλλάβει και τους δύο επ' αυτοφώρω τηυν ώρα που έβγαζαν
μεγάλες ποσότητες εκρηκτικών.
Μια τεράστια επιχείρηση από την αστυνομία ξεκίνησε αμέσως, με αποτέλεσμα να συλληφθούν ένα ένα όλα τα μέλη του FNR εκτός από τους Augusto Cauchi, Marco Affatigato και μια τρίτη ακτιβίστρια παρά τους 30 ένοπλους αστυνομικούς που περικύκλωσαν τα σπίτια των συναγωνιστών.
Μια τεράστια επιχείρηση από την αστυνομία ξεκίνησε αμέσως, με αποτέλεσμα να συλληφθούν ένα ένα όλα τα μέλη του FNR εκτός από τους Augusto Cauchi, Marco Affatigato και μια τρίτη ακτιβίστρια παρά τους 30 ένοπλους αστυνομικούς που περικύκλωσαν τα σπίτια των συναγωνιστών.
Η διαφυγή.
Στις 25 Ιανουαρίου του 1974 ο Mario Tuti βρισκόταν στο σπίτι
του μαζί με τη γυναίκα του και το ενός έτους παιδί του. Ξαφνικά χτύπησε το
κουδούνι και εμφανίστηκαν στην πόρτα δύο αστυνομικοί, οι οποίοι τον κάλεσαν να τους ακολουθήσει στο τμήμα για μια υπόθεση στην οποία σίγουρα
είχε γίνει λάθος όπως έλεγαν, και έπρεπε ο Τούτι να συμπληρώσει κάποια έγγραφα.
Ο Mario πάντα με το χαμόγελο στα χείλη έγνεψε καταφατικά στους αστυνομικούς και ζήτησε άδεια για να φέρει την οδοντόβουρτσα του από το μπάνιο. Οι αστυνομικοί δέχτηκαν χωρίς να υποψιαστούν τίποτα. Ο Μάριο όμως γύρισε στην πόρτα μαζί με ένα υποπολυβόλο sten το οποίο και άδειασε απάνω στους αστυνομικούς σκοτώνοντας τον έναν ακαριαία και τραυματίζοντας βαριά τον άλλον. Στην συνέχεια σκότωσε έναν τρίτο που βρισκόταν στο περιπολικό. Αργότερα μπήκε στο αυτοκίνητο του και εξαφανίστηκε χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής για μήνες, ούτε καν στην οικογένεια του.
Ο Mario πάντα με το χαμόγελο στα χείλη έγνεψε καταφατικά στους αστυνομικούς και ζήτησε άδεια για να φέρει την οδοντόβουρτσα του από το μπάνιο. Οι αστυνομικοί δέχτηκαν χωρίς να υποψιαστούν τίποτα. Ο Μάριο όμως γύρισε στην πόρτα μαζί με ένα υποπολυβόλο sten το οποίο και άδειασε απάνω στους αστυνομικούς σκοτώνοντας τον έναν ακαριαία και τραυματίζοντας βαριά τον άλλον. Στην συνέχεια σκότωσε έναν τρίτο που βρισκόταν στο περιπολικό. Αργότερα μπήκε στο αυτοκίνητο του και εξαφανίστηκε χωρίς να δώσει κανένα σημείο ζωής για μήνες, ούτε καν στην οικογένεια του.
Η διαδρομή.
Στις 22
Ιουλίου 1975, ο Mario Tutti εισήλθε στην Ιταλία παράνομα για τελευταία φορά.
Είχε επιστρέψει νωρίτερα από την Αργεντινή και εγκαταστάθηκε στο Draguignan,
κοντά στη Νίκαια. Από τις 25 Ιανουαρίου όταν άρχισαν οι διαρροές στην αστυνομία
ήρθε στη Νάπολη όπου πήρε το πρώτο αυτοκίνητο του και κάποια πλαστά έγγραφα, μέχρι να
μεταβεί στην Κορσική και στη συνέχεια προς τα νότια της Γαλλίας. Εν τέλει στην συνέχεια επιστρέφει αρκετές φορές στην Ιταλία . Το θάρρος του δεν γνώριζε όρια.
Χλεύαζε την αστυνομία, και την αντιτρομοκρατική υπηρεσία.
Η
δήλωση.
Σχεδόν αμέσως μετά τη διάπραξη του διπλού φόνου και τη διαφυγή
του Tutti, εφημερίδες, ραδιοφωνικοί σταθμοί και αστυνομικά τμήματα κατακλύζονται
από έναν απίστευτο αριθμό τηλεφωνημάτων όπου όλα αναφέρουν την παρουσία του Tutti
εδώ και εκεί σε διάφορα σημεία. Προφανώς αυτό ήταν μια κίνηση αντιπερισπασμού και αποτελεσματικού τεχνάσματος προς τις αρχές για την προστασία του Mario Tuti.
Στις 30 Ιανουαρίου, η εφημερίδα La Nazione της Τοσκάνης έλαβε δήλωση του FRN στην οποία έγραφαν ότι "ο αντάρτης Tutti Mario είναι θύμα πολιτικής μηχανορραφίας των ψευδομαρτύρων του δημοκρατικού κράτους το οποίο και θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα σοβαρά προβλήματα που ταλαιπωρούν την χώρα. Η επανάσταση έχει διακηρύξει το τέλος του συστήματος και η επόμενη βόμβα θα εκραγεί στο κοινοβούλιο στα τέλη του 1975".
Στις 30 Ιανουαρίου, η εφημερίδα La Nazione της Τοσκάνης έλαβε δήλωση του FRN στην οποία έγραφαν ότι "ο αντάρτης Tutti Mario είναι θύμα πολιτικής μηχανορραφίας των ψευδομαρτύρων του δημοκρατικού κράτους το οποίο και θέλει να αποπροσανατολίσει την κοινή γνώμη από τα σοβαρά προβλήματα που ταλαιπωρούν την χώρα. Η επανάσταση έχει διακηρύξει το τέλος του συστήματος και η επόμενη βόμβα θα εκραγεί στο κοινοβούλιο στα τέλη του 1975".
Θανάσιμα τραυματισμένος.
Η
πρώτη επαφή με τους αστυνομικούς θα γίνει στις 22 Ιουλίου, καθώς θα γίνει
αντιληπτός από μια περίπολο αστυνομικών αλλά θα καταφέρει να ξεφύγει. Ωστόσο
στις στις 27 Ιούλη του 1975, θα ξαναγίνει αντιληπτός από την αντιτρομοκρατική υπηρεσία και μεταξύ καταιγισμού πυρών από δεκάδες σφαίρες, πολλές από αυτές θα καταλήξουν στο σώμα του Μάριο Τούτι.
Σε κρίσιμη κατάσταση μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Draguignan και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο επιδόθηκε σε χιουμοριστικές δηλώσεις όπως έλεγαν και οι γιατροί. Ενδεικτικά λίγο μετά την δίκη του και αφού καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη όντας νέος 29 ετών σε ερώτηση δημοσιογράφου πως νιώθει που θα μπει ισόβια φυλακή, απάντησε "Ποιος σας είπε πως θα μείνω στη φυλακή ; Σιχαίνομαι την καθιστική ζωή"
Σε κρίσιμη κατάσταση μεταφέρεται στο νοσοκομείο της Draguignan και αφού ξεπέρασε τον κίνδυνο επιδόθηκε σε χιουμοριστικές δηλώσεις όπως έλεγαν και οι γιατροί. Ενδεικτικά λίγο μετά την δίκη του και αφού καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη όντας νέος 29 ετών σε ερώτηση δημοσιογράφου πως νιώθει που θα μπει ισόβια φυλακή, απάντησε "Ποιος σας είπε πως θα μείνω στη φυλακή ; Σιχαίνομαι την καθιστική ζωή"
Ο μύθος.
Η υπόθεση του Mario Tuti ήταν διεθνής σημασίας για τον
ευρωπαϊκό εθνικισμό, διότι ήταν μαχητής της Ιδέας του
εθνικισμού, με ιδεολογικό φανατισμό και σπάνια μαχητικότητα. Ένα τρανό
παράδειγμα του Φασιστικού ένοπλου αγώνα ο οποίος κατάφερε να σπρώξει προς αυτή
την διέξοδο αρκετούς νέους Φασίστες της Ιταλίας. Ο Mario Tuti είναι πραγματικά ένας σπουδαίος συναγωνιστής και ήρωας της Ιδέας μας.
πηγή: antistasi info
πηγή: antistasi info
Adriana Pontecorvo: η μαχήτρια της νεοφασιστικής οργάνωσης «Ordine Nuovo».
μετάφραση - επεξεργασία κειμένου: Αλεξόπουλος Στέλιος
Το όνομα της Ιταλικής οργάνωσης «Ordine Nuovo» είναι σίγουρα γνωστό ανάμεσα στους περισσότερους
Έλληνες Εθνικιστές και Εθνικοσοσιαλιστές.
Μετά το πολιτικό σχίσμα του νεοφασιστικού MSI που έλαβε μέρος το 1956, αξιόλογα στελέχη του Ιταλικού κινήματος ίδρυσαν μια νέα συσπείρωση στην οποία και προσχώρησαν όλοι αυτοί που απέρριπταν πλήρως τις κοινοβουλευτικές κινήσεις της ηγεσίας του κόμματος. Η νέα κίνηση ιδρύθηκε στους κύκλους του ομώνυμου πολιτιστικού κινήματος του Pino Rauti.
Το σύμβολο της οργάνωσης ήταν ο διπλός πέλεκυς και το ρητό που συνόδευε την
δράση της οργάνωσης δεν ήταν άλλο από το «Τιμή μας η Πίστις». Τα μέλη της οργάνωσης
κατηγορήθηκαν από τους δημοκράτες για δεκάδες ένοπλες επιθέσεις με στόχο την Ιταλική
αριστερά το κράτος και την μισητή αστυνομία που είχε δολοφονήσει επί σειρά ετών
μέλη εθνικιστικών οργανώσεων.
Το 1973 η οργάνωση τίθεται εκτός νόμου και τριάντα μέλη της καταδικάζονται για
ανασύσταση του Φασιστικού κόμματος. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα πολλοί νεοφασίστες να φύγουν στο εξωτερικό για να
αποφύγουν τα κάτεργα της δημοκρατίας. Υπολογίζεται ότι 12.000 Ιταλοί στήριξαν
με κάθε μέσο την ένοπλη επαναστατική κίνηση «Ordine Nuovo».
Adriana Pontecorvo.
Η Adriana
Pontecorvo
γεννήθηκε
στις 28.06.1939. Από τα πρώτα χρόνια της ζωής είχε επηρεαστεί από το έργο και τις
ιδέες του πατέρα της ο οποίος και συμμετείχε στο Φασιστικό κίνημα. Βρέθηκε πολύ
νωρίς στο πλευρό των προσφύγων του β’ παγκοσμίου πολέμου και τους βοήθησε με όλες τις δυνάμεις που
διέθετε. Αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής της και συμμετείχε ενεργά στο δύσκολο
έργο κάποιων προσώπων και ομάδων που συνέχιζαν την έρευνα για τις σορούς Ιταλών,
που είχαν χάσει την ζωή τους σε μάχες με τους Συμμάχους στον πόλεμο.
Υπήρξε η υπεύθυνη του γυναικείου τμήματος της «Ordine Nuovo» ενώ μετά από μια εντατική εκπαίδευση σε μαθήματα νοσηλευτικής κατάφερε να αποκτήσει
πολύτιμη εμπειρία στον τομέα των πρώτων βοηθειών. Ένας ακόμα λόγος που την
ώθησε να ασχοληθεί με τον τομέα της υγείας ήταν η βεβαρυμμένη κατάσταση της μητέρας
της η οποία και είχε ανάγκη από συνεχή νοσηλεία. Υπήρξε ένα από τα πιο
σημαντικά πρόσωπα της οργάνωσης σε θέματα συντονισμού, προπαγάνδας καθώς και εκπαίδευσης σχετικά με
τα όπλα και τις τακτικές και ως εκ τούτου υπήρξε κορυφαίος στόχος του Ιταλικού
κράτους για τα επόμενα χρόνια.
Συνελήφθη κοντά στα Γαλλικά σύνορα στις 19.07.1974 κατά
την διάρκεια μιας επιχείρησης που είχε ως στόχο την παροχή πληροφορίων σε
συντρόφους που βρίσκονταν στην Γαλλία. Στον ίδιο γεωγραφικό χώρο - «κάστρο» των
κομμουνιστών - είχε λάβει μέρος μια προσπάθεια να δημιουργηθεί ένας χώρος για
ένοπλη εκπαίδευση των μελών της οργάνωσης.
Αντιμετώπισε με απίστευτο θάρρος τον διωγμό του συστήματος και τις ψευδείς κατηγορίες του κομμουνιστή εισαγγελέα Luciano Violante. Ο εν λόγω κύριος ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες του μετά την καταδίκη των Εθνικιστών σε πολυετείς καθείρξεις.
Αντιμετώπισε με απίστευτο θάρρος τον διωγμό του συστήματος και τις ψευδείς κατηγορίες του κομμουνιστή εισαγγελέα Luciano Violante. Ο εν λόγω κύριος ανταμείφθηκε πλουσιοπάροχα για τις υπηρεσίες του μετά την καταδίκη των Εθνικιστών σε πολυετείς καθείρξεις.
Στις 04.04.1976 καταδικάστηκε σε 3 χρόνια και 6 μήνες φυλάκιση για συνομωσία ενάντια
στο καθεστώς. Πέρασε τα επόμενα χρόνια σε φυλακές υψίστης ασφαλείας της χώρας -
σε κάποιες από αυτές στα διπλανά κελιά βρίσκονταν τα μέλη των «Ερυθρών
Ταξιαρχιών» οι οποίοι και εκτιμούσαν την Φασίστρια λόγω της αδιάλλακτης στάσης της
απέναντι στο καθεστώς - ενώ άντεξε με απαράμιλλο θάρρος τα συνεχή βασανιστήρια
των δεσμοφυλάκων και των ανακριτών.
Ο θάνατος της μητέρας της, η αγωνία της σχετικά
με την ασφάλεια του υιού της καθώς και οι δύσκολες συνθήκες της φυλακής
κατέστρεψαν την υγεία της και η καρδιά της σταμάτησε να χτυπάει τις πρώτες
πρωινές ώρες της 1ης Απριλίου του 1987.
Στην κηδεία της εκατοντάδες Εθνικιστές και
Εθνικοσοσιαλιστές έδωσαν το παρών ενώ το φέρετρο με την σορό της είχε σκεπαστεί
με την τρίχρωμη σημαία της «Ordine
Nuovo»
και τα σύμβολα της RSI.
http://adrianapontecorvo.blogspot.com/
http://adrianapontecorvo.blogspot.com/
Franco Giorgio Freda: ο επαναστάτης.
Αρχείο Ήχου: Εκπομπή Δευτέρας 23 Ιανουαρίου 2012 (στο στόμα του λύκου)
Για όσους δεν άκουσαν την χθεσινή εκπομπή "Στο στόμα του Λύκου" υπάρχει το αρχείο ήχου στον σύνδεσμο εδώ
Subcomandante Marcos - Zapatista Army of National Liberation (EZLN)
"Απευθυνόμαστε στους αληθινούς πατριώτες, που αισθάνονται ακόμη κάτι το οποίο δεν εξηγείται, που το νιώθεις στην καρδιά και που είναι ο εθνικισμός, το αίσθημα του Έθνους, της Ιστορίας, της Πατρίδας"
Subcomandante Marcos - Zapatista Army of National Liberation (EZLN)
link: Εμιλιάνο Ζαπάτα: Ο εθνικιστής ηγέτης της αγροτικής επανάστασης του Μεξικού.
Άνευ πολλών σχολίων …
Δεν είναι μόνο ο Μπουτάρης … δεν είναι μόνο η Ρεπούση … δεν είναι μόνο οι Σιωνιστές και οι Καπιταλιστές …Αυτή η αφίσα είναι μια ακόμη απάντηση σε όλους αυτούς που δεν τολμούν να πετάξουν τις παρωπίδες που φορούν χρόνια τώρα …
Περαστικά σας ...
Στην μνήμη του Ανδρέα ...
22.01.2006
Ομάδα Αυτόνομων Εθνικιστών / Εθνικοσοσιαλιστών από την Πελοπόννησο παρευρέθηκε για μια ακόμη χρονιά στο σημείο ταφής ενός συναγωνιστή που "έφυγε" ξαφνικά από κοντά μας στις αρχές του 2006. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ συναγωνιστή ...
Οικολογικό έγκλημα στα ελληνικά ποτάμια: Ψαρεύουν με ηλεκτροσόκ, χλωρίνες, βαριοπούλες.
Ένα τεράστιο οικολογικό έγκλημα, άνευ προηγουμένου, συντελείται στον ποταμό Εβρο, με θύμα τα ψάρια του. Σύμφωνα με καταγγελίες Ελλήνων αλιέων που δραστηριοποιούνται στην περιοχή της Ορεστιάδας, Βούλγαροι και Ελληνες ψαράδες χρησιμοποιούν απαγορευμένες και καταστροφικές μεθόδους για να εξοντώσουν μαζικά τα ψάρια, τα οποία στη συνέχεια πωλούν παράνομα στο εμπόριο.
Στα βόρεια του Εβρου, κοντά στα σύνορα με τη Βουλγαρία, ψαράδες από τη γειτονική χώρα δολοφονούν με ηλεκτρικό ρεύμα τους ιχθυοπληθυσμούς, ενώ στην ελληνική πλευρά ντόπιοι αλιείς, με κίνητρο την κερδοσκοπία, απλώνουν δίχτυα από τη μια όχθη στην άλλη και «χτενίζουν» το ποτάμι, σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά τους.
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...
Martin Heidegger (26.09.1889 - 26.05.1976)
«Όσο περισσότερο η νύχτα του κόσμου πλησιάζει το μεσονύχτι, τόσο περισσότερο αποφασιστικά κυριαρχεί η φτώχεια κατά τρόπο που να κρύβει την ίδια της την ουσία. Όχι μόνο πάει να χαθεί το ιερό σαν ίχνος της θεϊκότητας, μα έχουν σχεδόν χαθεί ακόμα και τα ίχνη αυτής της χαμένης ιχνηλασίας.
Όσο περισσότερο τα ίχνη χάνονται, τόσο λιγότερο είναι δυνατό σε ένα θνητό που κείται στην άβυσσο, να μπορέσει να αναγνωρίσει κάποιο νεύμα και ένα σημάδι»
Martin Heidegger
Μήνυμα προς την Εθνικιστική Νεολαία.
Κόντρα στον άνεμο ακόμα πιο δυνατοί και στέκοντας όρθιοι στον κόσμο όπου τα πάντα σβήνουν ή ακολουθούν μια συγκεκριμένη διαδρομή σήψεως περιμένοντας και αυτά τη σειρά τους προς τον θάνατο, εμείς καταφέραμε και επιβιώσαμε.
Όχι, δεν είμαστε εδώ για να σώσουμε ότι ήδη νεκρό, αλλά για να δώσουμε ελπίδα και φωνή σε ότι στέκεται ακόμη Ορθό. Από την πρώτη κιόλας δράση μας φάνηκε ότι αυτή η αυτόνομη συλλογικότητα δεν είναι κάτι συνηθισμένο , αλλά κάτι το διαφορετικό , το νέο.
Ουδέποτε ενδιαφερθήκαμε εξάλλου να προχωρήσουμε σε κινήσεις που ήδη κάποιοι πραγματοποιούν σε μια … εθιμοτυπική βάση, καθότι τόσο πεπαλαιωμένες σίγουρα θα κουράσουν τον κόσμο.
Όχι ότι ο Μαύρος Κρίνος είναι συσπείρωση που ενδιαφέρεται για την άποψη του μαζανθρώπου, αλλά όπως είπαμε και πιο πριν δεν είμαστε εδώ για να αναστήσουμε ότι ήδη είναι νεκρό.
Με τα θέματα και τις παρεμβάσεις που καταπιάνεται η ομάδα μας δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε για το αν θα σας εκφράζουν ή όχι.
Αλλά θα πρέπει όμως να σας πούμε ότι σε μια Εθνικoεπαναστατική σκέψη δεν χωράνε καλούπια και δογματισμοί αυτός εξάλλου είναι και ένας από τους σκοπούς της ομάδας του Μαύρου Κρίνου, να σπάσει τα καλούπια του παρελθόντος.
Ποιος εξάλλου ουδέποτε ήταν αυτός που μας έδωσε τα εφόδια να πετάξουμε τις παρωπίδες ;
Ουδείς !
Συναγωνιστές, δεν είμαστε εμείς αυτοί που θα σας πούμε ποιον δρόμο θα πρέπει να ακολουθήσετε, εμείς δεν είμαστε ούτε κόμμα ούτε κλασσική οργάνωση του «χώρου» , ποιο εξάλλου το όφελος μας απέναντι σας ;
Θα πρέπει όμως να ξέρετε ότι ο Πολιτικός Στρατιώτης δεν εκφράζει κανέναν μικροπολιτικό σκοπό.
Η «συμβουλή» λοιπόν η δικιά μας είναι η εξής : Πετάξτε τις αλυσίδες σας !
Ο Εθνικοσοσιαλιστής δεν χρειάζεται δεσμά για να προχωρήσει, και όποιος θεωρεί κάτι τέτοιο αναγκαίο, σίγουρα αυτός δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστής.
Ο Εθνικοσοσιαλιστής πρωτίστως αναπτύσσεται εσωτερικώς και μετά πλέον είναι σε θέση να χαράξει την πορεία του. Μα θα μου πείτε, υπάρχουν πολλές πορείες ; Ασφαλώς και υπάρχουν.
Κανείς δεν είναι πραγματικά σε θέση να σας πει ποια πορεία πρέπει να ακολουθήσετε, αυτός που μπορεί να το κάνει αυτό είναι μόνο ο εαυτός σας.
Σπάστε λοιπόν τα δεσμά σας σύντροφοι , σκοτώστε αυτόν τον σκλάβο που από γεννησιμιού κατοικεί μέσα σε όλους τους ανθρώπους. Όταν πραγματικά το κάνετε αυτό η Επανάσταση πλέον δεν θα 'ναι κάτι το απόμακρο για εσάς , αλλά κάτι το εφικτό.
Ξέρετε υπάρχουν δυο ειδών επαναστάσεις, η εσωτερική και η εξωτερική χωρίς την πρώτη η δεύτερη δεν είναι δυνατή. Εμείς λοιπόν είμαστε εδώ και σας λέμε ξεκάθαρα ότι είμαστε στο πλευρό σας !
Όχι σαν καθοδηγητές , ούτε σαν αρχηγοί και υπαρχηγοί ως συνήθως , αλλά αυτήν την φορά ως Σύντροφοι και Συναγωνιστές !
Εμείς ήδη σηκώσαμε την σημαία της Αμφισβήτησης. Την αμφισβήτηση του σύγχρονου ψευδούς κόσμου.
Σας καλούμε λοιπόν και σας στο κοινό μετερίζι, με ένα κάλεσμα συντροφικό, επαναστατικό δίχως όρους , σε όλους εσάς που παραμείνατε ακόμη ζωντανοί, αληθινοί και αγνοί μέχρι το τέλος.
Σε όλους εσάς , τους γεννημένους Επαναστάτες !
Κάποια μέρα σε αυτή την κοινωνία η Επανάσταση δεν θα ναι ουτοπία !
Οι Ρουμάνοι Εθνικιστές και Πατριώτες δείχνουν τον δρόμο !
Πρωταγωνιστούν οι Ρουμάνοι Εθνικιστές και Πατριώτες στις κινητοποιήσεις ενάντια στην διεφθαρμένη - και άκρως φιλοσιωνιστική - κυβέρνηση συμμαχίας.
Αφορμή για τις διαδηλώσεις τα σχέδια της κυβέρνησης να διαλύσει το σύστημα υγείας και να ενισχύσει τις πρωτοβουλίες ιδιωτών με συνέπεια τον αποκλεισμό του λαού από την δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.
Μετά την παραίτηση του παλαιστινιακής καταγωγής υφυπουργού υγείας ο οποίος και επέκρινε νομοσχέδιο του υπουργείου, χιλιάδες κατέβηκαν στον δρόμο και τσάκισαν τα ένστολα σκυλιά του καθεστώτος.
Όπως αναφέρουν διάφορες πηγές: «Το απόγευμα της Κυριακής διαδηλωτές πέταξαν πέτρες εναντίον μονάδων αντιμετώπισης ταραχών της αστυνομίας, που έκαναν εκτεταμένη χρήση δακρυγόνων.
Κάδοι απορριμμάτων πυρπολήθηκαν κοντά στο Πανεπιστήμιο του Βουκουρεστίου, στο κέντρο της πρωτεύουσας. Επεισόδια αναφέρθηκαν και στην πλατεία Ουνιρίι, στο κέντρο της ρουμανικής πρωτεύουσας.
Οι διαδηλωτές ζητούν από τον πρόεδρο Τράιαν Μπασέσκου και την κεντρώα κυβέρνηση συμμαχίας υπό τον πρωθυπουργό Έμιλ Μποκ να παραιτηθούν.
Κρατώντας ρουμανικές σημαίες και ηχώντας σφυρίχτρες, οι διαδηλωτές φώναζαν «παραιτηθείτε» και κρατούσαν πανό που έγραφαν «θέλουμε σεβασμό» και «όχι άλλη διαφθορά». Εκατοντάδες άνθρωποι διαδήλωσαν και σε άλλες περίπου 20 πόλεις, όπως η Τιμισοάρα, το Ιάσι κ.ά»
Viktor Padellaro: φυλακισμένος Σουηδός ακτιβιστής εθνικιστής για τα δικαιώματα των ζώων.
Ο Viktor Padellaro είναι ένας Σουηδός ακτιβιστής για τα δικαιώματα των ζώων. Είχε κατηγορηθεί και εν τέλει συλληφθεί για εμπρησμό εναντίον της αλυσίδας εστιατορίων Mc Donalds, για την αποστολή 17 απειλητικών επιστολών (επιστολών - βομβών) προς βιομηχανίες γούνας και την καταστροφή ενός εστιατορίου που σέρβιρε στους πελάτες κρέας από καρχαρία.
Ο Viktor Padellaro υποστηρίζει τον αγώνα για την απελευθέρωση και τα δικαιώματα των ζώων, σαν προέκταση του αγώνα ενάντια στον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση, λόγω της ασύδοτης εκμετάλλευσης της φύσης και των ζώων με σκοπό το κέρδος.
Κινείται σ' έναν ανθρωποκεντρικό άξονα και τρέφει μεγάλο σεβασμό για τη φύση και την φυλή του. Για γράμματα συμπαράστασης και υποστήριξης ισχύει η παρακάτω διεύθυνση:
Viktor Padellaro (11/11 7-4)
Ullevigaten 11, Box 216401
23 Gothenburg, Sweden
πηγή:
Ελεύθερο Συλλογικό Μέσο Ενημέρωσης Antistasi Info
Ανταπόκριση από το εθνικό κοινωνικό χαράκωμα της «Χαλυβουργίας Ελλάδος».
του Σπάρτακου.
Σήμερα Κυριακή (15.01.2012) ομάδα συναγωνιστών της Αυτόνομης Κίνησης «Μαύρος Κρίνος» έδωσαν το παρών - για δεύτερη φορά μέσα σε 12 ώρες - εκεί όπου οι Έλληνες εργάτες της «Χαλυβουργίας Ελλάδος» ιδιοκτησίας του Μάνεση δίνουν τον σκληρό αγώνα για τα δικαιώματα τους.
Η υποστήριξη μας είχε υλική και ψυχική διάσταση πάντα στα πλαίσια των δυνατοτήτων της ομάδας μας. Είδαμε τα αδέρφια μας τους εργάτες να στέκονται υπερήφανοι μέσα στο κρύο και να κρατάνε την απεργιακή κινητοποίηση ζωντανή για μια ακόμα μέρα.
Αμέσως τους μιλήσαμε και τους είπαμε ότι είμαστε Αυτόνομοι Εθνικιστές και παρά το γεγονός ότι κάποιοι από αυτούς ουδεμία σχέση έχουν με τον ευρύτερο εθνικιστικό «χώρο» (αν και πάρα πολλοί ασπάζονται τις πατριωτικές απόψεις) μας δέχθηκαν με καλοσύνη στο χώρο τους.
Μας πρόσφεραν τσιγάρο (αν και ο γράφων είναι αντικαπνιστής) και συζητήσαμε για αρκετή ώρα μαζί τους. Ανέφερα ρητά ότι για εμάς τους Αυτόνομους Εθνικιστές η «Χαλυβουργία Ελλάδος» είναι ένα εθνικό κοινωνικό χαράκωμα όπου ο ελληνικός λαός μάχεται για επιβίωση και αξιοπρέπεια όπως σε κάθε εθνικό πόλεμο. Ανέφερα ότι δεν είμαστε στον χώρο από αισχρή «φιλανθρωπία» αλλά από καθήκον !
Το έθνος είναι οι εργαζόμενοι, είναι οι εργάτες του σώματος και του πνεύματος οι οποίοι μαζί με τις εθνικές (και όχι τις αστικές) ένοπλες δυνάμεις συγκροτούν αυτό που λέμε Πατρίδα. Το έθνος δεν είναι το κάτεργο των καπιταλιστών και οι έλληνες εργάτες και πατρίδα έχουν και την αγαπούν όπως αγαπούν και την οικογένεια τους.
Πόλεμος ενάντια στους εργάτες σημαίνει πόλεμος ενάντια στο έθνος. Είμαστε λοιπόν στο χαράκωμα για να σταθούμε πλάι στους καταπιεζόμενους Έλληνες. Όπου ο Έλληνας μάχεται να σπάσει τα δεσμά της καταπίεσης είμαστε δίπλα του.
Μου μίλησαν με απογοήτευση και πίκρα για την αισχρή δημοσίευση σε γνωστή ακροδεξιά ιστοσελίδα όπου ο αρθρογράφος καταδικάζει και περιφρονεί τον αγώνα τους. Κατέβασα το κεφάλι και για λίγο δεν μίλησα. Μετά όμως ανέφερα περήφανα ότι όλος ο Αυτόνομος Εθνικιστικός «χώρος» είναι στο πλάι τους όχι με λόγια αλλά με πράξεις όπως η παρουσία μας στον χώρο από την 1η μέρα της απεργίας !
Μας ανέφεραν τις σκληρές συνθήκες εργασίας και μας εξήγησαν πως πετιούνται στο δρόμο μετά από τόσα σκληρά χρόνια εργασίας. Δώσαμε τα χέρια σφιχτά όχι «γλυκανάλατα» όπως συνηθίζουν αυτοί που μαζεύουν «ψηφαλάκια» για τις εκλογές και κοιταχτήκαμε στα μάτια.
Φεύγοντας από το χώρο του εργοστασίου μαζί με τους υπόλοιπους συντρόφους ήμουν υπερήφανος για την εκπλήρωση έστω στο ελάχιστο ενός καθήκοντος που μας καλεί να υπερασπιστούμε αγώνες και ιδέες.
Λυπημένος που δεν βοήθησα ακόμα περισσότερο αλλά και οργισμένος γιατί κάποιοι που μιλούν για Πατρίδα και Σοσιαλισμό πάντα ΑΠΕΧΟΥΝ όπου διαμελίζονται και δολοφονούνται Έλληνες εργάτες από τους καπιταλιστές και τους εξουσιαστές.
Όμως εμείς ως Αυτόνομοι Εθνικιστές δώσαμε το παρών για πολλοστή φορά και θα συνεχίσουμε να στηρίζουμε τους συμπατριώτες μας !
Πόλεμο στον Πόλεμο των Καπιταλιστών ! Οι εργάτες έχουν Πατρίδα !
Αντισταθείτε στην κυβέρνηση ανδρείκελο των τραπεζιτών της Σιωνιστικής Ε.Ε. !
Ενάντια στην φιλοσιωνιστική ακροδεξιά και την καθεστωτική ακροαριστερά !
Κάθε Ιανουάριο φαίνεται μας κάνει ποδαρικό και ένας εγκληματίας πολέμου.
"Κάθε Ιανουάριο φαίνεται μας κάνει ποδαρικό και ένας εγκληματίας πολέμου: πέρυσι επίσημος προσκεκλημένος της κυβέρνησης του ΠαΣοΚ ο αρχηγός του Ισραηλινού Επιτελείου Ναυτικού Ελιέζερ Μάρομ.
Φέτος προσκεκλημένος της κυβέρνησης ΠαΣοΚ - ΝΔ - ΛΑΟΣ ο Υπουργός Άμυνας Εχούντ Μπάρακ, ο οποίος ευθύνεται για την σφαγή 918 Παλαιστίνιων αμάχων, μεταξύ των οποίων 318 παιδιών στη Λωρίδα της Γάζας κατά την επιχείρηση «Χυτό Μολύβι» το 2008 - 2009"
(σχόλιο συντρόφου στο facebook)
“Επιδρομή στον Πειραιά” του Μιχάλη Γενίτσαρη.
Ρεμπέτικο που αφορά τον βομβαρδισμό του Πειραιά από τους
Δημοκράτες της Συμμαχικής πολεμικής αεροπορίας στις 11.01.1944
"Εθνική Αυτονομία": εφημεριδάκι δρόμου (Ιανουάριος 2012).
2ο φύλλο για το μηνιαίο εφημεριδάκι "Εθνική Αυτονομία". Το εφημεριδάκι δρόμου "Εθνική Αυτονομία" κυκλοφορεί σε παγκάκια, στάσεις λεωφορείων, τηλεφωνικούς θαλάμους, μέσα μαζικής μεταφοράς, στέκια νεολαίας και όπου αλλού μπορεί κανείς να το αφήσει.
Πρόκειται για μια μηνιαία αυτοοργανωμένη προσπάθεια τεσσάρων σελίδων, την οποία μπορείτε να κατεβάσετε και να αναπαράγετε ελεύθερα (στη μια όψη στις στήλες "χρήσιμες ιστοσελίδες" και "επικοινωνία" μπορεί κανείς να συμπληρώσει ελεύθερα χειρόγραφα τα στοιχεία που επιθυμεί).
Η αναπαραγωγή του γίνεται απλά σε εκτυπωτή, μπρος - πίσω A4 που μετά διπλώνει σε μέγεθος Α5.
Στηρίξτε τα εναλλακτικά μέσα έκφρασης, διαδώστε όπου μπορείτε τη φωνή των Ελεύθερων Εθνικιστών.
[σελίδες 1&4] [σελίδες 2&3]
πηγή
Μήνυμα στήριξης απο τους συναγωνιστές της Ρωσίας για την διαμαρτυρία στις αγγλικές βάσεις.
Οι Αυτόνομοι Εθνικιστές Ρωσίας "ΕΘΝΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ" σε γραπτή τους ανακοίνωση θέλουν να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους Έλληνες συντρόφους που αγωνίζονται ενάντια στους ιμπεριαλιστές που κατέχουν παράνομα τη γη τους!
Με τη σειρά μας θέλουμε να εκφράσουμε την ευχαρίστηση μας για την στήριξη και θέλουμε να στείλουμε το μήνυμα της ενότητας και της αλληλεγγύης στους Αυτονόμους Συναγωνιστές ανά το παγκόσμιο.
5ο φύλλο για το εφημεριδάκι δρόμου "Αντίσταση"
Αυτό το έντυπο αποτελείται από τα σημαντικότερα άρθρα επικαιρότητας που γράφουμε όλοι μας και αναπαράγεται σε φωτοτυπίες από όλους μας.
Σκοπό έχει να διαδώσει την φωνή μας έξω από το διαδίκτυο, αλλά και να διαφημίσει το μέσο αυτό στο οποίο συνεργαζόμαστε.
Διαβάστε εδώ οδηγίες αναπαραγωγής και διανομής.
Στην τελευταία σελίδα υπάρχει επίσης κενός χώρος για όποιον επιθυμεί να βάλει κάποια στοιχεία επικοινωνίας ή κάποιας τοπικής ομάδας ή οργάνωσης.
Κατεβάστε το νέο φύλλο από εδώ.
πηγή: Antistasi.info
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης (04.03.1851 - 03.01.1911)
του M.N.F.
Σαν σήμερα ακριβώς πριν από 101 χρόνια, πέθανε ο Άγιος των Γραμμάτων, «η κορυφή των κορυφών» κατά τον Κ. Π. Καβάφη, ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες λογοτέχνες, ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης.
«Ὁ Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, ποιητὴς μὲ τὸν πεζὸ τὸ λόγο, καὶ κάποτε,μὰ πολὺ σπάνια, μὲ τὸ στίχο, ἕνας ἀπὸ τοὺς ξεχωριστοὺς ἁρμονικοὺς ἀντιπροσώπους τῆς νέας καὶ ἄμουσης ἀκόμα σὲ πολλὰ ἑλληνικῆς ψυχῆς»
Κωστῆς Παλαμᾶς, Ἡ Μοῦσα τοῦ Παπαδιαμάντη
«Όπου καὶ νὰ σᾶς βρίσκει τὸ κακό, ἀδελφοί ὅπου καὶ νὰ θολώνει ὁ νοῦς σας μνημονεύετε Διονύσιο Σολωμὸ καὶ μνημονεύετε Ἀλέξανδρο Παπαδιαμάντη»
Ὀδυσσέας Ἐλύτης, Τὸ Ἄξιoν Ἐστί
«Ὁ Μακρυγιάννης εἶναι ὁ πιὸ σημαντικὸς πεζογράφος τῆς νέας Ἑλληνικῆς Λογοτεχνίας, ἂν ὄχι ὁ πιὸ μεγάλος, γιατί ἔχομε τὸν Παπαδιαμάντη»
Γιῶργος Σεφέρης, Ἕνας Ἕλληνας - ὁ Μακρυγιάννης
Μπορεί η χριστιανοπρεπή ιδιοσυγκρασία του που διαμόρφωσε, λόγω του οικογενειακού περιβάλλοντος, να φαντάζει ξένη εμπρός στην Κοσμοθεωρία μας, δεν μπορούμε όμως να παραβλέψουμε το μεγάλο συγγραφικό του έργο που τον κατέστησε γνήσιο συνεχιστή της Ελληνικής Λογοτεχνίας που έχει τις ρίζες της στην Κλασσική Εποχή της Αρχαιότητας.
Ο Παπαδιαμάντης βέβαια με την στάση του και με τον τρόπο ζωής του υπήρξε ένας καθαρά Δωρικός Χαρακτήρας. Λιγομίλητος. Του άρεσε η μοναξιά και η απομόνωση. Δεν έπιανε εύκολα φιλίες και ήταν πάντα επιφυλακτικός, κλεισμένος στον εαυτό του.
Ελάχιστοι ήταν οι φίλοι του. Του άρεσε να ζει στον κλειστό εσωτερικό του κόσμο και να ζητά την πνευματική ανακούφιση, ακολουθώντας μια ζωή συνεχούς ασκητισμού.
Υπήρξε από τους πιο αυθεντικούς εκπροσώπους των Ελληνικών γραμμάτων, μακριά από τους λογίους, τους δημοσιογράφους και την κοινωνία της εποχής του. Ο Γρηγόριος Ξενόπουλος τον τίμησε με μια από τις καλύτερες κριτικές μελέτες του.
Όπως έγραψε, «ο Παπαδιαμάντης δεν εψεύτηκε ποτέ, δεν εμιμήθη ποτέ, δεν έπροσποιήθη ποτέ, δεν εκιβδηλοποίησε ποτέ. Εκοψε μόνον ολόχρυσα νομίσματα από το μεταλλείον της ψυχής του, της αγνής καί αδιάφθορου (...). Η ψυχή του είναι καθαυτό η ρωμέικη λαϊκή ψυχή».
Συγκεκριμένα ο Κώστας Αθάνατος κήρυξε ότι: «μετά τον Σολωμόν μόνον ο Παπαδιαμάντης υπάρχει σοβαρός εις τα νεοελληνικά γράμματα».
Ο Φώτος Πολίτης με ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο του, ανάμεσα στα άλλα έγραψε: «Έλλην γνήσιος και συγγραφεύς ισχυρός εχάρισε σελίδας εξόχου αγνότητος και ηθικής ρώμης».Το έργο του υπήρξε πολυδιάστατο.
Συγκεκριμένα μετά την έκδοση των Απάντων του, η κριτική είχε στη διάθεση της όλο το έργο του συγγραφέα. Μέσα στο έργο του ο Παπαδιαμάντης μιλάει για την αρετή και την κακία, για τον αγώνα της εξύψωσης του ελληνικού έθνους.
Επίσης μιλάει για την πολιτική κατάντια του καιρού του και προτείνει τα μέτρα για την ηθική ανάπλαση, για την παιδεία, το χτύπημα του λογιοτατισμού και την αληθινή ανόρθωση της παιδείας με το ζωντανό πνεύμα της λαϊκής παράδοσης.
Χτύπησε τους γραμματοσοφιστές, τους τοκογλύφους και τους δημαγωγούς.Συγκεκριμένα στο έργο του "Χρήστος Μηλιόνης" καταφέρνει να ξαναζωντανέψει την Κλεφτουριά, τα ηρωικά χρόνια της Εθνικής Αντίστασης επί Τουρκοκρατίας.
Εκεί, κατά τον συγγραφέα, η λαϊκή ψυχή, παρατημένη από την ηγεσία της, πήρε στα χέρια της την τύχη του Έθνους. Ο Παπαδιαμάντης πιστεύει πως η Επανάσταση δεν δικαιώθηκε. Ο λαός, που πολέμησε για να βρει την ελευθερία του, «απλώς και μόνον μετήλλαξεν τυράννους».
Κατά τον συγγραφέα, οι τύραννοι αυτοί είναι ξενόδουλοι, λογιότατοι γραμματοσοφιστές, που με τις νόθες εκλογές κάθονταν στην πλάτη του φτωχού λαού, που τον περιφρονούσαν κιόλας. Την άθλια αυτή μετεπαναστατική κοινωνία θέλησε να στηλιτεύσει με το έργο του αυτό.
Τον πυρήνα του έργου του τον πήρε από το γνωστό δημοτικό τραγούδι για τον ηρωικό θάνατο του Χρήστου Μηλιόνη. Με το έργο αυτό δίνει την εικόνα μιας Κλεφτουριάς με αγνό ηρωισμό και ασίγαστη πίστη για την ελευθερία.
Στο δεύτερο έργο του «Οι έμποροι των εθνών», χτυπάει τους τοκογλύφους ξαναζωντανεύοντας την Βενετοκρατία στα Ελληνικά νησιά και πλάθοντας με δαντικές εικόνες την αγριότητα των Βενετών και των Γενοβέζων, κατακτητών.
Αυτοί είναι «οι έμποροι των εθνών» που η δίψα του χρήματος τους μεταβάλλει σε λύκους και απαίσιους φονιάδες των ήσυχων ανθρώπων των ελληνικών νησιών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί και το τρίτο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Η Γυφτοπούλα» που είναι ένα μυθιστόρημα της Άλωσης, ο θρήνος της Πόλης, από ένα μεγαλοϊδεάτη και Βυζαντινό, τον περίφημο φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είχε μεγάλη επιτυχία στο κοινό, και μάλιστα λόγω της αφάνειας και της αινιγματικής προσωπικότητας του συγγραφέα δημιουργήθηκε ένας θρύλος γύρω από το όνομα του Παπαδιαμάντη και συχνά τον παρομοίαζαν με μάγο και υπεράνθρωπο.
Έδειξε την Ελληνικότητα του με τις βαθύτερες μελέτες του στην Αρχαιότητα, στην Αλεξανδρινή εποχή, στη Βυζαντινή εποχή και την εποχή της Τουρκοκρατίας. Υποστήριξε από τη μια πλευρά την πνευματική αναγέννηση, ενώ από την άλλη, στενά δεμένος με την παράδοση, προσπάθησε να την ανασύρει στη ζωή.
Συγκεκριμένα ο Κώστας Αθάνατος κήρυξε ότι: «μετά τον Σολωμόν μόνον ο Παπαδιαμάντης υπάρχει σοβαρός εις τα νεοελληνικά γράμματα».
Ο Φώτος Πολίτης με ένα αξιοπρόσεκτο άρθρο του, ανάμεσα στα άλλα έγραψε: «Έλλην γνήσιος και συγγραφεύς ισχυρός εχάρισε σελίδας εξόχου αγνότητος και ηθικής ρώμης».Το έργο του υπήρξε πολυδιάστατο.
Συγκεκριμένα μετά την έκδοση των Απάντων του, η κριτική είχε στη διάθεση της όλο το έργο του συγγραφέα. Μέσα στο έργο του ο Παπαδιαμάντης μιλάει για την αρετή και την κακία, για τον αγώνα της εξύψωσης του ελληνικού έθνους.
Επίσης μιλάει για την πολιτική κατάντια του καιρού του και προτείνει τα μέτρα για την ηθική ανάπλαση, για την παιδεία, το χτύπημα του λογιοτατισμού και την αληθινή ανόρθωση της παιδείας με το ζωντανό πνεύμα της λαϊκής παράδοσης.
Χτύπησε τους γραμματοσοφιστές, τους τοκογλύφους και τους δημαγωγούς.Συγκεκριμένα στο έργο του "Χρήστος Μηλιόνης" καταφέρνει να ξαναζωντανέψει την Κλεφτουριά, τα ηρωικά χρόνια της Εθνικής Αντίστασης επί Τουρκοκρατίας.
Εκεί, κατά τον συγγραφέα, η λαϊκή ψυχή, παρατημένη από την ηγεσία της, πήρε στα χέρια της την τύχη του Έθνους. Ο Παπαδιαμάντης πιστεύει πως η Επανάσταση δεν δικαιώθηκε. Ο λαός, που πολέμησε για να βρει την ελευθερία του, «απλώς και μόνον μετήλλαξεν τυράννους».
Κατά τον συγγραφέα, οι τύραννοι αυτοί είναι ξενόδουλοι, λογιότατοι γραμματοσοφιστές, που με τις νόθες εκλογές κάθονταν στην πλάτη του φτωχού λαού, που τον περιφρονούσαν κιόλας. Την άθλια αυτή μετεπαναστατική κοινωνία θέλησε να στηλιτεύσει με το έργο του αυτό.
Τον πυρήνα του έργου του τον πήρε από το γνωστό δημοτικό τραγούδι για τον ηρωικό θάνατο του Χρήστου Μηλιόνη. Με το έργο αυτό δίνει την εικόνα μιας Κλεφτουριάς με αγνό ηρωισμό και ασίγαστη πίστη για την ελευθερία.
Στο δεύτερο έργο του «Οι έμποροι των εθνών», χτυπάει τους τοκογλύφους ξαναζωντανεύοντας την Βενετοκρατία στα Ελληνικά νησιά και πλάθοντας με δαντικές εικόνες την αγριότητα των Βενετών και των Γενοβέζων, κατακτητών.
Αυτοί είναι «οι έμποροι των εθνών» που η δίψα του χρήματος τους μεταβάλλει σε λύκους και απαίσιους φονιάδες των ήσυχων ανθρώπων των ελληνικών νησιών.
Ιδιαίτερο ενδιαφέρον προκαλεί και το τρίτο μυθιστόρημα του Παπαδιαμάντη «Η Γυφτοπούλα» που είναι ένα μυθιστόρημα της Άλωσης, ο θρήνος της Πόλης, από ένα μεγαλοϊδεάτη και Βυζαντινό, τον περίφημο φιλόσοφο Γεώργιο Γεμιστό Πλήθωνα.
Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είχε μεγάλη επιτυχία στο κοινό, και μάλιστα λόγω της αφάνειας και της αινιγματικής προσωπικότητας του συγγραφέα δημιουργήθηκε ένας θρύλος γύρω από το όνομα του Παπαδιαμάντη και συχνά τον παρομοίαζαν με μάγο και υπεράνθρωπο.
Έδειξε την Ελληνικότητα του με τις βαθύτερες μελέτες του στην Αρχαιότητα, στην Αλεξανδρινή εποχή, στη Βυζαντινή εποχή και την εποχή της Τουρκοκρατίας. Υποστήριξε από τη μια πλευρά την πνευματική αναγέννηση, ενώ από την άλλη, στενά δεμένος με την παράδοση, προσπάθησε να την ανασύρει στη ζωή.
Εμείς ως Έλληνες Εθνικιστές μνημονεύουμε το έργο του, προασπίζοντας παράλληλα και τα Ελληνικά Γράμματα που αποτελούν τον συνδετικό κρίκο με το βαθύτερο παρελθόν μας και την αυθεντικότητα της Ελληνικής Ψυχής.
Άνευ ψεύδους ουδεμία υπόθεσις ευοδούται.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Χρήστος Μηλιόνης"
Άνευ ψεύδους ουδεμία υπόθεσις ευοδούται.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης "Χρήστος Μηλιόνης"
Η εκδίκηση μας θα είναι το γέλιο των παιδιών μας !
Κράτος εν κράτη. Ομάδα Αυτόνομων Εθνικιστών συμπορεύτηκε με την Εθνική Αντι - αποικιοκρατική πλατφόρμα για να διατρανώσουν την θέση μας για άμεση εγκατάλειψη των στρατιωτικών βρετανικών βάσεων.
Για άλλη μια φορά τα αγγλικά σκυλιά μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι η Κύπρος είναι αποικία τους και δεν έχουν σκοπό να την εγκαταλείψουν την στιγμή μάλιστα που κυβέρνηση και οι πολίτες της επιεικώς στην πλειοψηφία τους υποταχθηκαν και το έχουν ξεχασμένο.
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...
Για άλλη μια φορά τα αγγλικά σκυλιά μας έδωσαν να καταλάβουμε ότι η Κύπρος είναι αποικία τους και δεν έχουν σκοπό να την εγκαταλείψουν την στιγμή μάλιστα που κυβέρνηση και οι πολίτες της επιεικώς στην πλειοψηφία τους υποταχθηκαν και το έχουν ξεχασμένο.
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...
Έξω οι βάσεις, τέρμα οι προφάσεις !
Στην αντι - ιμπεριαλιστική και αντι - αποικιοκρατική ενέργεια αντίστασης, των Κυπρίων Eθνικιστών αδερφών μας, δηλώνουμε την αμέριστη συμπαράσταση και υποστήριξή μας και στεκόμαστε στο πλευρό όλων των Εθνικιστών που αντιπαλεύονται την κατοχική δύναμη των ιμπεριαλιστών.
Η άμεση διεξαγωγή διεργασιών αποχώρησης των ιμπεριαλιστικών στρατευμάτων είναι ζήτημα που αφορά όχι μόνο την Κύπρο και την Ελλάδα, μα ολόκληρη των Ευρώπη.
Είναι ένα καθαρά πολιτικό ζήτημα στο οποίο οι Ευρωπαίοι Εθνικιστές οφείλουν να λάβουν ξεκάθαρη θέση. Είναι εξωφρενικό, απαράδεκτο και πολιτιστικά πρωτόγονο να υπάρχουν ιμπεριαλιστικές βάσεις σε Ευρωπαϊκό και Ελληνικό έδαφος.
Το βαθύτατα πολιτικό αυτό ζήτημα, το οποίο έχει ξεπουληθεί από τους πολιτικάντηδες Αθήνας και Λευκωσίας, οφείλουμε να το επαναφέρουμε σε μείζον ζήτημα της κοινωνικής και εθνικής μας πολιτικής.
Ως μέλη της πολιτικής κοινότητας που συγκροτεί το Δίκτυο Αυτόνομων Εθνικιστών Ελλάδος, αποστέλλουμε τους συντροφικούς και αγωνιστικούς μας χαιρετισμούς σε όλους τους Κύπριους Έλληνες Εθνικιστές.
πηγή
Εθνικοεπαναστατικό εφημεριδάκι "Αφύπνισις".
Σύντροφοι από την Αθήνα κυκλοφορούν ένα τετρασέλιδο εφημεριδάκι που θα ασχοληθεί με την πολιτική επικαιρότητα και τον ιδεολογικό τομέα.
Μοιράζεται ελεύθερα από χέρι σε χέρι.
πηγή
Filippo Tommaso Emilio Marinetti: Ο Εθνικοεπαναστάτης ηγέτης του Φουτουρισμού.
Έκλεισαν στις 22 Δεκεμβρίου 2011, 135 χρόνια από την γέννηση του Φίλιππο Τομάσο Μαρινέττι, του ποιητή που υπήρξε ηγέτης του «αβάντ γκαρντ» κινήματος του Φουτουρισμού και ο κύριος πρόδρομος του Ιταλικού Φασισμού. Ευκαιρία να θυμηθούμε το έργο του.
Από τον Νίτσε και τον Σορέλ στον Φουτουρισμό
Ο Φίλιππο Μαρινέττι έκανε την εμφάνιση του το 1904, εμπνευσμένος από την Νιτσεϊκή ανατροπή των παλιών αξιών και κυριαρχία του Υπεράνθρωπου και τις απόψεις του αναρχοσυνδικαλιστή Ζωρζ Σορέλ για ένα επαναστατικό προλεταριάτο με ηρωικούς ηγέτες.
Το πρώτο ποίημα «Καταστροφή» ήταν «ένα αναρχικό ποίημα, ένα ερωτικό ποίημα». Όμως οι ιδέες του αποκρυσταλλώθηκαν καλύτερα στο «Μανιφέστο του Φουτουρισμού» που έγραψε μαζί με τους Ουμπέρτο Μοτσιόνι, Κάρλο Κάρα, Λουίτζι Ρουσόλο και Τζίνο Σεβερλινι. Ένα κείμενο που θα ήταν ο πρόδρομος του φασισμού, του επαναστατικού εθνικισμού του Μεσοπολέμου.
Υπήρχε όμως ένα στοιχείο που θα έκανε τον Μαρινέττι να διαφέρει από τους άλλους στοχαστές και λογοτέχνες του επαναστατικού εθνικισμού. Αυτό ήταν η ταχύτητα του αυτοκινήτου και γενικότερα η καινούργια τεχνολογία.
Αντίθετα με τον Έβολα και τον Γέητς που λάτρευαν τον Μεσαίωνα και τους Χάμσουν και Χένρυ Γουίλλιαμς που απεχθανόταν την τεχνολογία προς χάριν μιας αγροτικής ζωής, ο Μαρινέττι ασπάσθηκε την τεχνολογία και ήθελε να ζει στο σημερα, όχι στο χθες.
για περισσότερα στον σύνδεσμο εδώ ...
ΑΡΧΕΙΟ -45- Filippo Tommaso Emilio Marinetti