Το 1969 δημοσιεύει την «αποσύνθεση του συστήματος», ένα δημιουργικό βιβλίο για το εθνικιστικό στρατόπεδο εκείνα τα χρόνια. Σε αυτό το βιβλίο ο Freda απορρίπτει την στείρα αντικομμουνιστική στάση του τότε «εθνικιστικού χώρου» και προτείνει μια στρατηγική συμμαχία μεταξύ της ένοπλης άκρας αριστεράς και των ριζοσπαστών εθνικιστών / φασιστών για να επιτευχθεί η ανατροπή της σύγχρονης καπιταλιστικής κοινωνίας.
Η θέση αυτή, μαζί με την πρόταση για μια ιεραρχική, κολεκτιβιστική πολιτεία με τις ρίζες της να βρίσκονται στην πολιτική σκέψη του Πλάτωνος, τον έκανε γνωστό με τον τίτλο του "Nazi Maoist".
Αυτή η πολιτική τάση του «αριστερού φασισμού» επηρέασε πολλές Ιταλικές εθνικιστικές ομάδες της δεκαετίας του '70, όπως την Lotta di Popolo και την Terza Posizione .
Υπήρξε ο πρώτος Ιταλός που υποστήριξε ανοιχτά το παλαιστινιακό ζήτημα και καταδίκασε έντονα την επεκτατική πολιτική του Ισραήλ ενώ παράλληλα κατήγγειλε την υποκρισία της ιταλικής ακροδεξιάς στο θέμα αυτό. Τον Μάρτιο του 1969 οργάνωσε μαζί με την Μαοϊκή οργάνωση «Potere Operairo» (Εργατική Δύναμη) το πρώτο διεθνές συνέδριο στην Ιταλία για την Παλαιστίνη στο οποίο παρευρέθηκαν και επίσημοι εκπρόσωποι της παλαιστινιακής PLO.
Ο εκδοτικός του οίκος προχώρησε στην έκδοση των «πρωτοκόλλων των σοφών της Σιών» γεγονός που εξόργισε τους Σιωνιστές ενώ στην συνέχεια όχι μόνο δεν σταμάτησε μπροστά στις απειλές αλλά συνέχισε με την έκδοση μέρους της σύγχρονης παλαιστινιακής ποίησης.
Οι Σιωνιστές εξεγέρθηκαν για πολλοστή φορά και ζήτησαν την καταδίκη του.
Έχει αυτοπροσδιοριστεί ο ίδιος ως «μελετητής της εθνικιστικής θεωρίας» ενώ προώθησε παράλληλα τις αρχές του επαναστατικού φυλετισμού. Μετά από επαφές που είχε με τον Pino Rauti , συμμετείχε στις δραστηριότητες της «Ordine Nuovo», αν και δεν εντάχθηκε ποτέ στο κίνημα αυτό.
Οι διώξεις και τα δικαστήρια επί σειρά πολλών ετών δεν σταμάτησαν καθόλου την επαναστατική πρωτοπορία του Freda. Το 1971 αρχίζει άλλος ένας κύκλος διώξεων με αφορμή τις πολύνεκρες βομβιστικές επιθέσεις σε κεντρικά σημεία των Ιταλικών πόλεων. Τις οργάνωσαν και τις εκτέλεσαν μυστικές υπηρεσίες σε συνεργασία με μασονικές στοές καθώς και πράκτορες των Σιωνιστών.
Παρόλο που οι κατηγορίες ήταν γελοίες και ήταν ξεκάθαρο ότι πρόκειται για ένα ακόμα στημένο «κυνήγι μαγισσών» τον στέλνουν στα δημοκρατικά κάτεργα για τα επόμενα 16 χρόνια μόνο και μόνο επειδή δήλωνε και έπραττε ως Εθνικιστής και επαναστάτης.
Η φιλοσιωνιστική ακροδεξιά πτέρυγα του MSI τον κατηγορεί την εποχή εκείνη ως κομμουνιστή (!) και πράκτορα της Κίνας … ενώ η αστική αριστερά και οι Σιωνιστές ως «ρατσιστή και αντισημίτη». Οι κατηγορίες το 1976 καταρρέουν πολύ γρήγορα και αμέσως μετά βρίσκεται σε συνεχή παρακολούθηση καθώς και σε κατ οίκον περιορισμό. Θεωρεί και το κάνει γνωστό προς κάθε κατεύθυνση ότι «η ένοπλη πάλη είναι ο μόνος δρόμος αντίστασης».
Παίρνει τον δρόμο της αυτοεξορίας στο εξωτερικό, συλλαμβάνεται και κατηγορείτε και πάλι για ανατρεπτική δράση με σκοπό της καταστροφή του καθεστώτος. Συνεχίζονται επί σειρά ετών οι πολιτικές διώξεις τα στημένα κατηγορητήρια και οι συκοφαντίες και στο τέλος για άλλη μια φορά αποδεικνύεται ότι είναι άσχετος με τα γεγονότα που τον κατηγορούν. Βλέποντας οι δικαστές ότι δεν μπορούν να του φορτώσουν τις κατηγορίες σχετικά με τις βόμβες τον κατηγορούν στην συνέχεια για «εγκλήματα γνώμης» !
Το 1990 ίδρυσε την εθνικιστική επαναστατική κίνηση «Fronte Nazionale» ενώ δημοσίευσε στο περιοδικό «L' Antibancor», οικονομικές μελέτες. Το νέο αυτό κίνημα που είχε ως στόχο την καταπολέμηση του αμερικανισμού και του κοσμοπολιτισμού απαγορεύτηκε από την Ιταλική σιωνιστική κυβέρνηση το 2000, με τον νόμο Mancino.
Αμέσως μετά 49 σύντροφοι του «Fronte Nazionale», μεταξύ των οποίων και ο Freda, κρίθηκαν ένοχοι με την κατηγορία της «ανασύστασης του Φασιστικού κόμματος» (το οποίο είναι παράνομο στην Ιταλία).
Ο Freda εξακολουθεί να είναι σήμερα παρών στη ευρύτερη εθνικιστική σκηνή της χώρας του ως ιδεολόγος και εκδότης, παρότι οι δημόσιες εμφανίσεις του οι παρεμβάσεις και τα άρθρα του είναι σπάνια. Είναι γνωστός στην εθνικιστική σκηνή για την ευρυμάθεια του, το κομψό ύφος γραφής και την αδιάλλακτη στάση του.
Ο εκδοτικός οίκος του συναγωνιστή Franco G. Freda:
http://www.edizionidiar.it/
-wzor.jpg)
The Disintegration of the System
ΑπάντησηΔιαγραφήhttps://disintegrationofthesystem.wordpress.com/