του Έσπερου.
Η οικονομική κρίση στην Ελλάδα είναι τόσο μεγάλη, που χρειάζεται να βάλουν πλάτη οι πλούσιοι αυτού του τόπου. Αυτό που συνέβη στην επανάσταση του 1821 είναι αναγκαίο να επαναληφθεί και σήμερα. Όμως οι σημερινοί πλούσιοι μεγαλοαστοί έχουν βγάλει την ουρά τους έξω, όπως και τα κεφάλαια τους άλλωστε.
Η κρατικοδίαιτη μεγαλοαστική τάξη στην Ελλάδα, οι μεταπράτες, οι κάθε λογής προμηθευτές του δημοσίου, ο αποκαλούμενος «επιχειρηματικός κόσμος» - που επί χρόνια με τη βοήθεια του κράτους πλούτιζε - αντί να συμπεριφερθεί με εθνική συνείδηση και να βοηθήσει έμπρακτα την ελληνική οικονομία, κρύφτηκε, σταμάτησε τις επενδύσεις, άρχισε τις απολύσεις και έβγαλε νωρίς τα τεράστια κέρδη που απόκτησε με την βοήθεια του πολιτικού κατεστημένου, στο εξωτερικό.
Μια από αυτές τις μεγαλοαστικές οικογένειες είναι και οι Αγγελόπουλοι της Χαλυβουργικής. Το χαρακτηριστικό αυτής της οικογένειας ήταν ότι με κάθε πολιτική κατάσταση τα πήγαιναν καλά. Ένα από τα αδέλφια συμμετείχε ως Γραμματέας Οικονομικών στην «κυβέρνηση του βουνού» μαζί με το ΚΚΕ.
Τα εγκαίνια στην υψικάμινο το '63 τα έκαναν ο βασιλιάς Παύλος και ο Καραμανλής φίλοι και οι δύο της οικογένειας. Την περίοδο 77 - 78, επί κυβερνήσεων ΝΔ απαγορευόταν η εξαγωγή κεφαλαίων. Οι Αγγελόπουλοι μετέφεραν κεφάλαια στο εξωτερικό και έκαναν επενδύσεις. Όταν ο Κεδίκογλου ήταν στο υπουργείο Οικονομικών επί κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, είχε δηλώσει ότι ο Αγγελόπουλος είχε 11 δισεκατομμύρια δραχμές (!) φοροδιαφυγή.
Χρήματα που ποτέ δεν πληρώθηκαν. Όμως και σήμερα το κάθε πολιτικό κόμμα του χρεοκοπημένου κοινοβουλευτισμού, ακόμη και αν δηλώνει ότι είναι «εθνικιστικό» και αναζητά ψηφοφόρους για την είσοδο του στη βουλή, κάνει αγώνα για να υπερασπιστεί τα συμφέροντα της «αγίας» μεγαλοαστικής οικογένειας.
Οι Αγγελόπουλοι είναι τα αφεντικά που έζησαν όλα αυτά τα χρόνια μέσα στην χλιδή από τον ιδρώτα και το αίμα των εργατών τους. Αδίστακτοι που έκαναν πολιτικές φιλίες και στηρίχθηκαν στο χρήμα του ελληνικού λαού. Τα μέσα ενημέρωσης που διοικούν οι νταβατζήδες εργολάβοι των δημόσιων έργων τους χαϊδεύουν και τους κάνουν αφιερώματα χαρακτηρίζοντας τους σαν ευεργέτες. Ακόμη και τον γιο τους τον μεταμόρφωσαν σε επαναστάτη και συμπαραστάτη των «αγανακτισμένων».
Βλέπετε δεν μπορούν να δαγκώσουν το χέρι που τα τάιζε στην πολυφυλετική φιέστα της Ολυμπιάδας του 2004. Η εικόνα της Αγγελοπούλου, που μετά το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών, χόρευε αισθησιακά στις κερκίδες του Ολυμπιακού Σταδίου, δείχνει την αληθινή εικόνα των μεγαλοαστών της πατρίδας μας, που παρέμειναν όλα αυτά τα χρόνια κρατικοδίαιτοι και με τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου αλλά και τον ιδρώτα των εργατών τους έχτιζαν περιουσίες.
Η Αγγελοπούλου πρώην βουλευτής της ΝΔ, ευνοούμενη του ΠΑΣΟΚ και αγαπημένο παιδί των ξένων.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1980 άρχισε να ασχολείται με την πολιτική. Το 1986 γνωρίσθηκε με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, και έτσι έγινε υποψήφια στις δημοτικές εκλογές εκείνου του έτους και εκλέχθηκε στο Δημοτικό Συμβούλιο της Αθήνας, με τον συνδυασμό του Μιλτιάδη Έβερτ. Το 1989 και το 1990 εκλέχθηκε βουλευτής της ΝΔ στην Αθήνα. Το 1994 διατέλεσε αντιπρόεδρος του πρυτανικού συμβουλίου της Σχολής Διοίκησης John Kennedy στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ.
Επίσης, το 1997 ορίσθηκε «Πρέσβης εκ Προσωπικοτήτων» της Ελλάδας. Αφού έδωσε εξετάσεις υπακοής οι ξένοι την αγάπησαν. Έτσι επέβαλαν το 1996 και ορίσθηκε από τον τότε πρωθυπουργό Κώστα Σημίτη πρόεδρος της επιτροπής διεκδίκησης των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Στις 5 Σεπτεμβρίου του 1997, οι αγώνες ανατέθηκαν στην Αθήνα.
Όμως, η Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη δεν ορίσθηκε πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής. Μετά από πιέσεις της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, τον Μάιο του 2000, η ελληνική κυβέρνηση άλλαξε την διοίκηση της οργανωτικής επιτροπής και η Αγγελοπούλου - Δασκαλάκη ορίσθηκε τελικά πρόεδρος της επιτροπής. Η ζήτηση για προϊόντα χάλυβα ήταν μεγάλη στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2004 και η Αγγελοπούλου έκανε ότι ήταν δυνατόν για να εφοδιάζει τους εργολάβους δημοσίων έργων και να αυξάνει τα κέρδη της οικογενειακής επιχείρησης της.
Ήταν τότε που οι ξένοι τοκογλύφοι δάνειζαν στην Ελλάδα πακτωλούς χρημάτων, επειδή ήξεραν ότι τα δανεικά τους θα πήγαιναν στις τσέπες των ντόπιων επιχειρηματικών λαμογιών, που με την σειρά τους θα το επέστρεφαν σε αυτούς και στις ξένες τράπεζες που κατέχουν. Ο κύκλος των χαμένων δανεικών και της εξαθλίωσης του ελληνικού λαού είχε αρχίσει.
Πακτωλός κερδών για την Χαλυβουργική που έχτισε την μισή Ελλάδα.
Ας δούμε όμως την ιστορία της ματωμένης βιομηχανίας. Στις 3 Μαρτίου 1948 ιδρύθηκε η Χαλυβουργική ΑΕ και τέσσερα χρόνια μετά, το 1952, σε παραθαλάσσια έκταση κοντά στην Ελευσίνα κατασκευάζονται μοντέρνες μονάδες παραγωγής σιδήρου, για να ακολουθήσουν στις 27 Ιουλίου 1963 τα εγκαίνια της πρώτης υψικαμίνου στην Ελλάδα.
Στη σκληρή μάχη για τη χορήγηση της σχετικής άδειας οι Αγγελόπουλοι είχαν συγκρουστεί με την οικογένεια Τσάτσου των τσιμέντων «Ηρακλής», αλλά κέρδισαν την προτίμηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τα εγκαίνια της υψικαμίνου έκανε ο βασιλιάς Παύλος, που διατηρούσε «φιλικές» σχέσεις με την οικογένεια.
Η μισή Ελλάδα περίπου χτίστηκε τις δύο επόμενες δεκαετίες με χάλυβα της Χαλυβουργικής. Ο δημιουργός Θεόδωρος Αγγελή Αγγελόπουλος έχει πεθάνει από το 1953, τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης έχουν την ηγεσία του εργοστασίου μαζί με τον άλλο τους αδελφό Άγγελο, που την περίοδο της Κατοχής δεν είχε διστάσει να συμμετάσχει ως Γραμματέας Οικονομικών στην «κυβέρνηση του βουνού», ενώ στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Οικονομικών.
Τον Σεπτέμβριο 1972, δύο χρόνια πριν από τον θάνατο του Γιάννη Αγγελόπουλου, μετά από συνδρομή κρατικών «κεφαλαίων» εγκαινιάζεται και η δεύτερη υψικάμινος και αρχίζουν μεγάλες εξαγωγές σιδήρου. Με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ το 1981, η Χαλυβουργική των 2.500 και πλέον εργατοτεχνιτών κλείνει τις υψικαμίνους, επιστρέφει στην παραγωγή με ηλεκτρικούς κλιβάνους, εξαπολύει πογκρόμ εναντίων των εργατών και απολύει εκατοντάδες εργαζομένους, αν και διευρύνει την παραγωγή με νέες μονάδες που αποδίδουν λαμαρίνα και άλλα χαλυβουργικά προϊόντα.
Η επαναδυνάμωση της Χαλυβουργικής από τον Κώστα Αγγελόπουλο και τους γιους του, και η εδραίωση της ναυτιλιακής Arcadia Ship Management (με 15 τον αριθμό δεξαμενόπλοια, όλα με ελληνική σημαία) την καθιστά μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών διαχείρισης δεξαμενοπλοίων στον κόσμο. Ακόμη, η συμφωνία με τη ΔΕΗ για την από κοινού κατασκευή δύο μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, συνολικής δυναμικότητας 880 MW, με καύσιμο φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα, εισάγει την οικογένεια στο κλάδο της ενέργειας.
Παράλληλα η οικογένεια ελέγχει και την Aegean Bulk, εταιρεία με οκτώ φορτηγά πλοία. Επίσης η οικογένεια είναι μεταξύ των βασικών μετόχων της Τράπεζας Πειραιώς και ο Κώστας Αγγελόπουλος μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο ως αντιπρόεδρος.
Οι εργάτες νεκροί και το αφεντικό μεγάλος ευεργέτης.
Όλα αυτά τα χρόνια στην Χαλυβουργική συνολικά σαράντα πέντε εργάτες έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή. Εκατοντάδες είναι οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα. Ελάχιστοι είναι οι χαλυβουργοί που βγήκαν στη σύνταξη και πρόλαβαν να φτάσουν τα 70 έτη ζωής. Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακήρυξε τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο «Άρχοντα Λογοθέτη» και μέγα ευεργέτη. Ευεργέτης με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και τον ιδρώτα των εργατών του.
Ένας ευεργέτης με αιματοβαμμένα χέρια.
Στη σκληρή μάχη για τη χορήγηση της σχετικής άδειας οι Αγγελόπουλοι είχαν συγκρουστεί με την οικογένεια Τσάτσου των τσιμέντων «Ηρακλής», αλλά κέρδισαν την προτίμηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και τα εγκαίνια της υψικαμίνου έκανε ο βασιλιάς Παύλος, που διατηρούσε «φιλικές» σχέσεις με την οικογένεια.
Η μισή Ελλάδα περίπου χτίστηκε τις δύο επόμενες δεκαετίες με χάλυβα της Χαλυβουργικής. Ο δημιουργός Θεόδωρος Αγγελή Αγγελόπουλος έχει πεθάνει από το 1953, τα παιδιά του Δημήτρης, Παναγιώτης και Γιάννης έχουν την ηγεσία του εργοστασίου μαζί με τον άλλο τους αδελφό Άγγελο, που την περίοδο της Κατοχής δεν είχε διστάσει να συμμετάσχει ως Γραμματέας Οικονομικών στην «κυβέρνηση του βουνού», ενώ στην πρώτη μεταπολεμική κυβέρνηση του Γεωργίου Παπανδρέου είχε τοποθετηθεί υφυπουργός Οικονομικών.
Τον Σεπτέμβριο 1972, δύο χρόνια πριν από τον θάνατο του Γιάννη Αγγελόπουλου, μετά από συνδρομή κρατικών «κεφαλαίων» εγκαινιάζεται και η δεύτερη υψικάμινος και αρχίζουν μεγάλες εξαγωγές σιδήρου. Με την ένταξη της χώρας στην ΕΟΚ το 1981, η Χαλυβουργική των 2.500 και πλέον εργατοτεχνιτών κλείνει τις υψικαμίνους, επιστρέφει στην παραγωγή με ηλεκτρικούς κλιβάνους, εξαπολύει πογκρόμ εναντίων των εργατών και απολύει εκατοντάδες εργαζομένους, αν και διευρύνει την παραγωγή με νέες μονάδες που αποδίδουν λαμαρίνα και άλλα χαλυβουργικά προϊόντα.
Η επαναδυνάμωση της Χαλυβουργικής από τον Κώστα Αγγελόπουλο και τους γιους του, και η εδραίωση της ναυτιλιακής Arcadia Ship Management (με 15 τον αριθμό δεξαμενόπλοια, όλα με ελληνική σημαία) την καθιστά μεταξύ των κορυφαίων εταιρειών διαχείρισης δεξαμενοπλοίων στον κόσμο. Ακόμη, η συμφωνία με τη ΔΕΗ για την από κοινού κατασκευή δύο μονάδων ηλεκτροπαραγωγής, συνολικής δυναμικότητας 880 MW, με καύσιμο φυσικό αέριο στις εγκαταστάσεις της Χαλυβουργικής στην Ελευσίνα, εισάγει την οικογένεια στο κλάδο της ενέργειας.
Παράλληλα η οικογένεια ελέγχει και την Aegean Bulk, εταιρεία με οκτώ φορτηγά πλοία. Επίσης η οικογένεια είναι μεταξύ των βασικών μετόχων της Τράπεζας Πειραιώς και ο Κώστας Αγγελόπουλος μετέχει στο διοικητικό συμβούλιο ως αντιπρόεδρος.
Οι εργάτες νεκροί και το αφεντικό μεγάλος ευεργέτης.
Όλα αυτά τα χρόνια στην Χαλυβουργική συνολικά σαράντα πέντε εργάτες έχουν αφήσει την τελευταία τους πνοή. Εκατοντάδες είναι οι σακατεμένοι, αμέτρητα τα εργατικά ατυχήματα. Ελάχιστοι είναι οι χαλυβουργοί που βγήκαν στη σύνταξη και πρόλαβαν να φτάσουν τα 70 έτη ζωής. Και ενώ συνέβαιναν όλα αυτά το Οικουμενικό Πατριαρχείο ανακήρυξε τον Παναγιώτη Αγγελόπουλο «Άρχοντα Λογοθέτη» και μέγα ευεργέτη. Ευεργέτης με χρήματα των Ελλήνων φορολογουμένων και τον ιδρώτα των εργατών του.
Ένας ευεργέτης με αιματοβαμμένα χέρια.
-wzor.jpg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com
Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.
Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.
Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.
Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.
Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.
Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.
Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.
Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.
Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.
Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.
Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.
Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.
Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.
Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.