Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: Πώς είδαν οι Κομμουνιστές την «Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών»;

Εισαγωγικό σημείωμα: Α.Π.

Παρακάτω μεταφράζεται για πρώτη φορά στα ελληνικά και παρουσιάζεται ένα σύντομο άρθρο που εμφανίζεται στο τεύχος Ιουλίου 1934 του "The Communist", το οποίο ήταν το θεωρητικό περιοδικό του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ εκείνη την εποχή. 

Το ίδιο το άρθρο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην "International Press Correspondence", κάτι που καθιστά πολύ πιθανό να ήταν ο συγγραφέας μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας (KPD). 

Η μετάφραση είναι κατά καιρούς πρόχειρη, αλλά δεδομένου του πόσο θεμελιώδους σημασίας ήταν η Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών - η λεγόμενη «υπόθεση Ερνστ Ρεμ» - για την εγκαθίδρυση του Χιτλερισμού ως τέτοιου, είναι ένα ενδιαφέρον ιστορικό τεκμήριο.

Συμμερίζομαι την άποψη πολλών ιστορικών ότι η 30η Ιουνίου 1934 ήταν το σημείο στο οποίο η κυβέρνηση του NSDAP του Χίτλερ πήρε τη μορφή της δικτατορίας σε συμμαχία με το γερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο, και ότι πριν από την εκκαθάριση του Ρεμ και των S.A., τίποτα για το μέλλον του Χίτλερ και της εξουσίας του δεν ήταν σίγουρο. 

Μάλιστα, έμοιαζε προορισμένος να καταλήξει όπως κατέληξαν οι φον Πάπεν και οι Μπρύνινγκ πριν από αυτόν. Η καταστολή εναντίον του KPD και των συνδικάτων σίγουρα είχε κάνει τον Χίτλερ συμπαθή στο μεγάλο κεφάλαιο, δεν υπάρχει αμφιβολία γι' αυτό, αλλά μόνο στις 29 -30 Ιουνίου 1934, η άρχουσα τάξη συμφιλιώθηκε πλήρως με τον Χίτλερ, μόνο τότε αυτή αποφάσισε ότι τον προτιμά από όλα τα άλλα δεξιόστροφα κόμματα.

Το αδύναμο σημείο του άρθρου είναι ότι αυτό προβλέπει πως σύντομα, μετά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, το γερμανικό μονοπωλιακό κεφάλαιο θα ξεφορτωνόταν και τον Χίτλερ. 

Η ιστορία έδειξε πως κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν συνέβη, αλλά αντίθετα οι μεγάλοι καπιταλιστές και γαιοκτήμονες της Γερμανίας στάθηκαν στο πλευρό του Χιτλερισμού ως το τέλος του πολέμου και αρνήθηκαν να τον ανατρέψουν ακόμα και τον Ιούλιο του 1944, ακόμα δηλαδή κι όταν ο πόλεμος είχε εμφανώς χαθεί και ορισμένοι αξιωματικοί όπως οι Ρόμελ, Μπεκ και Στάουφενμπεργκ έκαναν απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Χίτλερ, ακόμα κι εκεί ο γερμανικός καπιταλισμός αρνήθηκε να τους παράσχει κάποια βοήθεια και πήγε με τον Χίτλερ ως το τέλος. 

Κατά τη μελέτη του σύγχρονου Γερμανού ιστορικού Kurt Gossweiler, το γεγονός αυτό οφείλεται στο ότι οι Γερμανοί καπιταλιστές φοβόντουσαν περισσότερο μια λαϊκή επανάσταση παρά την ήττα σε έναν πόλεμο: άλλωστε ο ηττημένος του πολέμου μπορεί να ξανασταθεί στα πόδια του με τη βοήθεια ενός Σχεδίου Μάρσαλ και να ξαναχτίσει τις επιχειρήσεις του με τη βοήθεια των νικητών Αμερικανών, ενώ ο ηττημένος μιας επανάστασης θα έχει την τύχη που είχαν οι καπιταλιστές και οι γαιοκτήμονες στη Ρωσία του 1917. 

Ο Χίτλερ είχε δείξει στους κεφαλαιοκράτες και τους Γιούνκερ ότι εξακολουθούσε να αποτελεί την καλύτερη εγγύηση για την αποτροπή μιας επανάστασης, καθώς, σε αντίθεση με άλλες δικτατορίες του Μεσοπολέμου, το δικό του σύστημα είχε την ιδιαιτερότητα να "μιλάει με τις μάζες" και να τις παίρνει με το μέρος του μέσω της προπαγάνδας, απομακρύνοντας τες από τη σκέψη μιας επανάστασης, και όχι μόνο να τις χτυπά με το βούρδουλα της αστυνομίας όπως έκαναν οι διάφοροι Μεταξάδες και Φράνκο.

Με αυτή την τελευταία διαπίστωση σχετίζεται και η παρατήρηση ενός άλλου αδύναμου σημείου του άρθρου: η πίστη του συγγραφέα ότι το (παράνομο) Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας σύντομα θα έπαιρνε με το μέρος του τις - απηυδισμένες από τη συνεχιζόμενη οικονομική στενωπό - μικροαστικές μάζες, τους αγρότες και τους εργάτες, που θα ανέτρεπαν τον Χίτλερ (αν δεν τον είχε ανατρέψει πρώτα το κεφάλαιο, όπως προβλέπεται αλλού μέσα στο άρθρο). 

Κάτι τέτοιο επίσης δεν συνέβη, γιατί μετά τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών και την καταστολή των αντικαπιταλιστικών φωνών μέσα στην κοινωνία από τον Χίτλερ, ο γερμανικός μονοπωλιακός καπιταλισμός έβαλε μπρος τις μηχανές, πέτυχε τη στρατιωτικοποίηση της οικονομίας και κατόρθωσε να επιτύχει έναν ορισμένο βαθμό οικονομικής ανάπτυξης η οποία χάρισε μια - επίπλαστη φυσικά και προσωρινή, που αμέσως εξανεμίστηκε με την αρχή του πολέμου - ευημερία στους μικροαστούς, αγρότες και εργάτες, και έτσι το καθεστώς σταθεροποιήθηκε και μπόρεσε να ξεπεράσει τους όποιους τριγμούς είχε προκαλέσει η κρίση της 30ης Ιουνίου 1934.

Σε γενικές γραμμές, το άρθρο αναγνωρίζει ότι στα S.A. οργανώνονταν πλατιές μάζες με αντικαπιταλιστικά φρονήματα που είχαν εξαπατηθεί από τον Χίτλερ, και ότι η 30η Ιουνίου ήταν η κατάπνιξη της "Δεύτερης Επανάστασης", όσων δηλαδή ήθελαν να συνεχιστεί η εθνικοσοσιαλιστική επανάσταση του 1933 προς μια πιο σοσιαλοεπαναστατική κατεύθυνση. 

Η εφημερίδα του NSDAP, Voelkischer Beobachter, άλλωστε, είχε προειδοποιήσει από τον Ιούλιο του 1933 ότι "όσοι μιλούν για συνέχιση της επανάστασης ή για δεύτερη επανάσταση είναι εχθροί του εθνικοσοσιαλισμού" (δηλαδή, στην πραγματικότητα, εχθροί του συμβιβασμού Χίτλερ - μονοπωλίων - γαιοκτημόνων - στρατιωτικής ηγεσίας, που ήδη λάμβανε χώρα). 

Αναγνωρίζει επίσης ότι ο Χίτλερ εκείνη τη Νύχτα έδρασε για λογαριασμό του Κρουπ, όπως πιστοποιεί αργότερα ο βιογράφος του Κρουπ, William Manchester (βιβλίο "The Arms of Krupp 1587-1968"), που πήρε συνέντευξη από τον Κρουπ μεταπολεμικά όπου ο τελευταίος του είπε ότι πράγματι ο τελευταίος άνθρωπος τον οποίο είδε ο Χίτλερ πριν πάρει την απόφαση για την εξάλειψη των S.A. ήταν ο μεγιστάνας του χάλυβα. 

Αλλά δυστυχώς το άρθρο παραμένει κοντόφθαλμο όταν παραβλέπει τα αποθέματα ισχύος της Χιτλερικής δικτατορίας, η οποία μπόρεσε να βγει ισχυρότερη από αυτή την κρίση, αντί να αποδυναμωθεί. Δεν νομίζω ότι αυτό το άρθρο αποτυπώνει όλη την ουσία της υπόθεσης. 

Για την καλύτερη περιγραφή της Νύχτας των Μεγάλων Μαχαιριών, μια πολύ εκτενής γερμανόγλωσση μελέτη είναι το βιβλίο του Kurt Gossweiler, Die Roehm Affaere (Η Υπόθεση Ρεμ) το οποίο όμως κυκλοφορεί μόνο στα γερμανικά.

Η Αιματοβαμμένη Τριακοστή Ιουνίου

Στις 30 Ιουνίου ο Χίτλερ πραγμάτωσε τη «Λαϊκή Κοινότητα» του. Προκάλεσε την εκτέλεση των στενότερων συντρόφων και βετεράνων του. Στις 30 Ιουνίου εξαπέλυσε έναν μικρό εμφύλιο πόλεμο με τον πιο βάναυσο, κτηνώδη και προδοτικό τρόπο ενάντια στις δικές του μαζικές οργανώσεις. Έδωσε επίσης ένα παράδειγμα εθνικοσοσιαλιστικής «συντροφικότητας» αφήνοντας ελεύθερο ένα τμήμα του κόμματος του να συντρίψει και να σφάξει το άλλο. Έφερε την εθνικοσοσιαλιστική αρχή της «πίστης για πίστη» στο λογικό της τέλος στο πνεύμα του πραγματικού «πατριωτισμού της πρώτης γραμμής» προκαλώντας τη δολοφονία των Rohm, Heines, Ernst και των άλλων ηγετών των Φαιοχιτώνων (S.A.). από τους δικούς του μελανοχίτωνες Ειδικούς Φρουρούς (S.S.). 

Αυτή τη μέρα υλοποιήθηκε επίσης η «αρχή του Ηγέτη». Οι υφιστάμενοι ηγέτες ήθελαν να ανατρέψουν τον «Ηγέτη» τους και ο «Ηγέτης» λοιδορούσε και κατακρεουργούσε ακόμη και τα πτώματα των παλιών συντρόφων και αγωνιστών του, των ίδιων ανδρών που είχαν προταθεί ως λαμπρό παράδειγμα στη νεολαία ως βετεράνοι μαχητές και νιτσεϊκοί «υπεράνθρωποι». 

Στις 30 Ιουνίου ο Χίτλερ απέδειξε την πραγματική ουσία των εθνικοσοσιαλιστικών φυλετικών θεωριών. Πράγματι, μόνο μεταξύ των «υπερανθρώπων», μόνο μεταξύ των εκπροσώπων της υψηλότερης «νορδικής-άριας φυλής» θα μπορούσαν να έχουν συμβεί τέτοιες σκηνές Σοδόμων και Γομόρρων, τέτοια όργια, τέτοια λαιμαργία, τέτοια διαστροφή, τέτοια ληστεία και τέτοια υπεξαίρεση του κοινού κεφαλαίου. 

Στις 30 Ιουνίου ο Χίτλερ επέδειξε επίσης στο έπακρο την εθνικοσοσιαλιστική ιδέα της «τιμής». Χρησιμοποίησε προβοκάτσιες, ψέματα και απάτες εναντίον των δικών του συντρόφων και φίλων και τους παρέδωσε στα εκτελεστικά αποσπάσματα για να τους σφάξουν σαν σκυλιά. Η «Λαϊκή Κοινότητα», η τιμή, η πίστη, η συντροφικότητα, ο πατριωτισμός της πρώτης γραμμής, ο ηρωισμός, οι υπεράνθρωποι, η καθαρότητα της δημόσιας ζωής, το οικογενειακό αίσθημα όλα αυτά τα ιδανικά του φασισμού αποκαλύφθηκαν με τα αληθινά τους χρώματα. 

Και μετά από ένα όργιο προδοσίας, κακίας, ψεύδους, κτηνωδίας και διεστραμμένου σαδισμού παρουσιάστηκε ως ο «Σωτήρας του Έθνους», λαμβάνοντας δηλώσεις πίστης, υποκλίσεις από τους επισκόπους, επαίνους από τους στρατηγούς, συγχαρητήρια από τους ηγέτες της βιομηχανίας, και όρκους υπακοής και υποταγής από εκείνους τους ηγέτες των S.A. που δεν είχε εκτελέσει.

Μόνο μια τάξη καταδικασμένη σε θάνατο, μόνο μια κοινωνική τάξη καταδικασμένη σε καταστροφή μπορεί να έχει τέτοιους εκπροσώπους, τέτοιους «ήρωες», τέτοιους ηγέτες. Εκφυλισμένοι και σάπιοι όπως ο γερμανικός μονοπωλιακός καπιταλισμός, εκφυλισμένοι και σάπιοι όπως η φασιστική δικτατορία, βυθίζονται στο αίμα και τη λάσπη όπως η άρχουσα τάξη της Γερμανίας αυτοί είναι οι αντιπροσωπευτικοί παράγοντες αυτού του «συστήματος». 

Η 30η Ιουνίου αποκάλυψε το βάθος της κρίσης από την οποία υποφέρει η φασιστική δικτατορία και η 30η Ιουνίου είναι η αρχή του τέλους για τη φασιστική δικτατορία στην εθνικοσοσιαλιστική της μορφή. Οι οικονομικές, κοινωνικές, εσωτερικές και εξωτερικές πολιτικές δυσκολίες έφθασαν στο προσκήνιο στις 30 Ιουνίου, αλλά ταυτόχρονα η 30η Ιουνίου αντιπροσωπεύει μια απεγνωσμένη προσπάθεια εκ μέρους του γερμανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού να σώσει τη φασιστική του δικτατορία και να τη μεταρρυθμίσει σε ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία σε νέα βάση.

Το κράτος αποτελείται από αποσπάσματα ενόπλων με τέτοια χαρακτηριστικά όπως οι τρόφιμοι των φυλακών, μας δίδαξε ο Ένγκελς. Στις 30 Ιουνίου το Κράτος του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ εμφανίστηκε στη σκηνή με όλη του τη γυμνή βαρβαρότητα. Ο στρατός, η αστυνομία και τα επιλεγμένα σώματα των S.S. εξαπολύθηκαν κατά των S.A. Οι ηγέτες των S.A. εκτελέστηκαν, άλλοι ρίχτηκαν στη φυλακή, το αρχηγείο των S.A. καταλήφθηκε, τα μέλη των S.A. στάλθηκαν «σε διακοπές», τους απαγορεύτηκε να φορούν τις στολές τους και - αν και ακούγεται σαν ένα αιματηρό και γκροτέσκο αστείο - απαγορεύεται να φορούν τους «δείκτες τιμής» τους μέχρι νεοτέρας. 

Τα S.A. πρέπει να καθαριστούν και δεκάδες χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες «παλαιοί και νέοι μαχητές για τον εθνικοσοσιαλισμό» πρέπει να πεταχτούν έξω. Η βασική δύναμη του Τρίτου Ράιχ του Χίτλερ συκοφαντείται τώρα με λάσπη, αλλά έτσι η αντίφαση εντός του Τρίτου Ράιχ, της φασιστικής δικτατορίας όχι μόνο δεν λύθηκε, αλλά αναπαρήχθη σε μια ανώτερη σκηνή. Η αντίφαση ήταν ότι ο γερμανικός μονοπωλιακός καπιταλισμός είχε σφυρηλατήσει για τον εαυτό του ένα όπλο για την ανέγερση της φασιστικής δικτατορίας, με τη μορφή του Εθνικοσοσιαλιστικού Κόμματος, που μέσω αυτού του κόμματος ο γερμανικός μονοπωλιακός καπιταλισμός απευθύνθηκε στις πλατιές μάζες της μικροαστικής τάξης, τους αγρότες, τα πληβεία και τα λούμπεν προλεταριακά στοιχεία για να στήσει τη δική της τρομοκρατική δικτατορία ενάντια στο προλεταριάτο. 

Η αντίφαση ήταν ότι ο φασισμός στη Γερμανία πέτυχε όσο σε καμία άλλη χώρα να δημιουργήσει για τον εαυτό του μια ευρεία μικροαστική, αγροτική, πληβειακή, λούμπεν προλεταριακή βάση για να πραγματοποιήσει, όταν βρεθεί στην εξουσία, την ανοιχτή τρομοκρατική δικτατορία των πιο αντιδραστικών, πιο σοβινιστικών και πιο ιμπεριαλιστικών στοιχείων του γερμανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Τα μικροαστικά στοιχεία στις αγροτικές περιοχές και στις πόλεις, και ιδιαίτερα τα πιο ενεργά στοιχεία στα στρατεύματα των S.A. και στις φασιστικές οργανώσεις εργοστασίων, θα εξελιχθούν τώρα σε μια αντιφασιστική δύναμη, χάρη στη δυσαρέσκεια και την αγανάκτηση τους μια δύναμη στην οποία εμείς, οι κομμουνιστές, μπορούμε να απευθυνθούμε και να την πάρουμε με το μέρος μας.

Μόλις ανέβηκε στην εξουσία, η κυβέρνηση του Χίτλερ εφάρμοσε τη δικτατορία του μονοπωλιακού καπιταλισμού, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο, αναπόφευκτα ήρθε σε σύγκρουση με τη δική της μαζική βάση. Αυτό ήταν ακόμη πιο αναπόφευκτο γιατί η φασιστική δικτατορία δεν πέτυχε και δεν μπορούσε να καταφέρει να διεισδύσει στον πυρήνα της γερμανικής εργατικής τάξης. Η περήφανη και ηρωική μας γερμανική εργατική τάξη, με επικεφαλής το Κομμουνιστικό της Κόμμα, στάθηκε σαν βράχος από γρανίτη ανάμεσα στις καταιγίδες της φασιστικής δικτατορίας. 

Όλες οι επιθέσεις του φασισμού έσπασαν τα μούτρα τους χωρίς αποτέλεσμα εναντίον αυτού του βράχου από γρανίτη. Και επειδή η φασιστική διακυβέρνηση ενέτεινε ακόμη περισσότερο την κρίση του γερμανικού καπιταλισμού, επιδείνωσε όχι μόνο την κατάσταση του προλεταριάτου, αλλά και όλων των άλλων τμημάτων των εργαζομένων μαζών, γιατί: βυθίζοντας τη χώρα σε κοινωνική, εσωτερική και εξωτερική πολιτική ατροφία, χάνει επίσης σταθερά την αγροτική και μικροαστική μαζική βάση του. 

Ο αρχικός ενθουσιασμός αυτών των τμημάτων γρήγορα μετατράπηκε σε στάση κριτικής αναμονής και αυτό με τη σειρά του εξελίσσεται τώρα σε πικρή αγανάκτηση. Η κρίση που κορυφώθηκε στις 30 Ιουνίου ήταν μόνο το αναπόσπαστο μέρος της προόδου της επαναστατικής εργατικής τάξης που ήταν πια έτοιμη να αρχίσει να τραβά στο πλευρό της τις αγανακτισμένες μάζες της μικροαστικής τάξης και τις αγροτικές μάζες στις αγροτικές περιοχές. Τα S.A. ήταν ένας πραιτοριανός στρατός του μεγάλου κεφαλαίου. 

Μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία, εκατοντάδες χιλιάδες νεοσύλλεκτοι εντάχθηκαν σε αυτά τα στρατεύματα, τα οποία σύντομα αριθμούσαν από 2.500.000 έως 3.000.000 άνδρες. Στον εμφύλιό της πόλεμο ενάντια στο προλεταριάτο και στις προετοιμασίες του για ιμπεριαλιστικό πόλεμο, η αστική τάξη αναγκάστηκε να απευθυνθεί στις ευρύτερες δυνατές μάζες. Μαζί με αυτά τα εκατομμύρια, όμως, πήγαν και η απογοήτευση, η δυσαρέσκεια, η αγανάκτηση και η εξέγερση των μικροαστικών μαζών, των πληβείων και ακόμη και ορισμένων καθυστερημένων στοιχείων του προλεταριάτου στις τάξεις των S.A.. 

Ο Rohm, ο Ernst, ο Heines και οι άλλοι ηγέτες των S.A. ονειρεύονταν την ανατροπή του Χίτλερ και την ανέγερση ενός κράτους υπό τα S.A. Προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν τη δυσαρέσκεια των μαζών -σε παραμορφωμένη μορφή- για τους δικούς τους σκοπούς. Φυσικά δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι στην περίοδο του μονοπωλιακού καπιταλισμού τα μικροαστικά, πληβεία και λούμπεν προλεταριακά στοιχεία βρίσκονται ανάμεσα στις σιδερένιες μυλόπετρες της σύγχρονης κοινωνίας, μεταξύ της αστικής τάξης και του προλεταριάτου, και είναι επομένως εντελώς ανίκανοι να παίξουν έναν ανεξάρτητο ρόλο.

Η μονοπωλιακή αστική τάξη συνέτριψε την εξέγερση των μικροαστικών τμημάτων στο βαθμό που εκφράζονταν μέσα από τα S.A. Συνέτριψε την εξέγερση με αίμα και σίδερο με τη βοήθεια του στρατού, της αστυνομίας και των S.S., και μπόρεσε να το κάνει επειδή το προλεταριάτο δεν είχε ακόμη καταφέρει με τη μαζική πάλη του να κερδίσει την ηγεσία αυτών των τμημάτων. Σε αυτή την επιχείρηση ο Χίτλερ, ο Γκέρινγκ και ο Γκέμπελς ήταν μόνο οι λακέδες του γερμανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου. Ήταν ο μανδύας που έκρυβε τα γυμνά αιματηρά και αντεπαναστατικά χαρακτηριστικά του γερμανικού χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου και των μεγάλων γαιοκτημόνων Γιούνκερ. 

Ο Χίτλερ βρισκόταν στο Neudeck και έλαβε ταπεινά τις εντολές του Όλντενμπουργκ, φον Γιανουσχάου και των Γιούνκερ της Ανατολικής Ελβίας. Από το Neudeck πήγε να συναντήσει τον Κρουπ στο Έσσεν και έλαβε από αυτόν εξίσου ταπεινά τις παραγγελίες της βαριάς βιομηχανίας και του Εθνικού Επιμελητηρίου της Γερμανικής Βιομηχανίας. Από το Neudeck και το Essen πήγε στο Μόναχο. Οι παραγγελίες που ελήφθησαν στο Neudeck και στο Essen εκτελέστηκαν αμέσως στο Βερολίνο και το Μόναχο. Η 30η Ιουνίου στη Γερμανία σημαίνει ότι η φασιστική δικτατορία του μονοπωλιακού καπιταλισμού έχει απωθήσει οπωσδήποτε τη μικροαστική μαζική βάση της, ή μάλλον τα απομεινάρια αυτής της μαζικής βάσης, επειδή δεν ήταν πλέον δυνατό να τη διατηρήσει. 

Η βιομηχανία μεγάλης κλίμακας, οι Γιούνκερ, οι στρατηγοί, οι υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι κ.λπ., άφησαν αυτή τη βρώμικη δουλειά στον Χίτλερ, τον Γκέμπελς, τον Γκέρινγκ και τον Χίμλερ. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός και οι Γιούνκερ είναι αρκετά κυνικοί ώστε να «επιτρέψουν» στους λακέδες τους να πραγματοποιήσουν αυτό το βρώμικο και αιματηρό έργο σαν να πραγματοποιήθηκε τόσο ενάντια σε μια «δεύτερη επανάσταση» και ενάντια στην «αντίδραση» ταυτόχρονα. Επέτρεψαν στον Γκέμπελς και στον Γκέρινγκ να οργανώσουν μια νέα προβοκάτσια ανάλογη της πυρκαγιάς του Ράιχσταγκ, να μιλήσουν για μια συνωμοσία μεταξύ του Ρεμ και του στρατηγού φον Σλάιχερ και να κάνουν μυστηριώδεις υπαινιγμούς για «συνωμοσία με μια ξένη δύναμη». 

Ως ιπποτικοί κύριοι επέτρεψαν στους δολοφόνους να σφάξουν και τον φον Σλάιχερ και τη γυναίκα του και να θέσουν τον φον Πάπεν υπό αστυνομική επιτήρηση. Όλα αυτά ανήκουν στην απάτη Χίτλερ - Γκέμπελς, όπως και η αποκάλυψη όλης της σαπίλας της φασιστικής ηγεσίας από τον ίδιο τον Χίτλερ. Στο μέλλον οι μεγαλοβιομήχανοι, οι Γιούνκερ και οι στρατηγοί και ανώτατοι αξιωματούχοι πιθανότατα θα επιτρέψουν στον Χίτλερ να συνεχίσει τη βρώμικη και αιματηρή δουλειά του για μερικές εβδομάδες ή μήνες ακόμη, να διαλύσει τα S.A., να ξεκινήσει ξανά την καπιταλιστική επίθεση με ανανεωμένη ενέργεια, να βάλει τη χρεοκοπία του Κράτους με όλες τις συνέπειές της- στους ώμους του εθνικοσοσιαλισμού και ίσως ακόμη και να επωμιστεί τον πληθωρισμό. Αλλά τότε θα ξεφορτωθούν τον Χίτλερ, τον Γκέμπελς και τον Γκέρινγκ και θα παρουσιαστούν ως «Σωτήρες του Έθνους».

Υπό αυτή την έννοια, η 30η Ιουνίου αντιπροσωπεύει μια προσπάθεια εκ μέρους της μονοπωλιακής αστικής τάξης και των Γιούνκερ να αναδιοργανώσουν τη φασιστική τους δικτατορία σε μια νέα αν και στενότερη βάση, αυτό είναι το σχέδιο του γερμανικού μονοπωλιακού καπιταλισμού. Με τη βοήθεια του στρατηγού φον Μπλόμπεργκ, ο Χίτλερ, ο Γκέρινγκ, ο Γκέμπελς και ο Χίμλερ θα εξαπολύσουν ένα νέο κύμα τρόμου ενάντια στις εργαζόμενες μάζες, γιατί γνωρίζουν καλά ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να νικήσει αυτό το σχέδιο αναδιοργάνωσης της φασιστικής δικτατορίας είναι η ανεξάρτητη ταξική δράση του προλεταριάτου, που σήμερα έχει πιο ευνοϊκές συνθήκες από ποτέ για να πάρει μαζί του τις μάζες της εργατικής μικροαστικής τάξης ως συμμάχους στον αντιφασιστικό αγώνα της. 

Παρά το νέο αυτό κύμα τρόμου, το γερμανικό προλεταριάτο, υπό την ηγεσία του ηρωικού Κομμουνιστικού Κόμματος, θα αναπτύξει τη μαζική του δράση και τον αντιφασιστικό αγώνα του και θα συντρίψει το σχέδιο της γερμανικής φασιστικής αστικής τάξης. Το γερμανικό προλεταριάτο βρίσκεται αντιμέτωπο με έναν μεγάλο και σοβαρό κίνδυνο σε αυτόν τον αγώνα. Η σοσιαλδημοκρατία αισθάνεται ότι η ευκαιρία της έρχεται ξανά. Η Deutsche Freiheit (σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα) ανακοινώνει ήδη ότι μια στρατιωτική δικτατορία θα αντιπροσώπευε ένα προοδευτικό βήμα σε σύγκριση με τη Χιτλερική δικτατορία. 

Στο θεωρητικό όργανο της Κεντρικής Επιτροπής του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος στην Πράγα, Zeitschrift fuer Sozialismus, ο Victor Schiff υπερασπίζεται ανοιχτά τον ρεφορμισμό και την πολιτική συνασπισμού. Γράφει: «Υποτίθεται ότι ήμασταν πολύ ασυνεπείς μαρξιστές; Μήπως δεν ήμασταν πολύ μαρξιστές; Μήπως δεν ασχολούμασταν υπερβολικά μόνο με τους εργάτες της βιομηχανίας αποκλείοντας άλλα τμήματα του πληθυσμού, και η παραδοχή της ταξικής πάλης, μια ιδέα που μπορεί να απευθύνεται μόνο στο προλεταριάτο των πόλεων, δεν μας κάνει περισσότερο κακό παρά καλό;» 

Και συνεχίζει: «Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στον εαυτό μας να απομακρύνουμε πιθανούς συμμάχους στον αγώνα μας, συμμάχους που ίσως είναι αυτοί που μας προετοιμάζουν το δρόμο και που αυτή τη στιγμή έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα δράσης από εμάς. Θα ήταν λάθος να υπεισέλθω σε λεπτομέρειες αυτή τη στιγμή». Αυτό είναι το πρόγραμμα της νέας πολιτικής συνασπισμού, δηλαδή το πρόγραμμα του λακέ των στρατηγών της Ράιχσβερ, των S.S. και των Επισκόπων. Και αυτή η χρεωκοπημένη Κεντρική Επιτροπή της Πράγας, οι άνδρες που ψήφισαν υπέρ του Χίντενμπουργκ, οι άνδρες που γονάτισαν μπροστά στον Χίτλερ και τον φον Πάπεν, τολμούν τώρα να υπαινιχθούν ότι η λάσπη και το αίμα, η ντροπή και η διαφθορά που επικρατούν σήμερα στη Γερμανία. είναι συγκρίσιμες με τον μπολσεβικισμό και μάλιστα ότι αποτελούν "το άλλο του άκρο" (!).

Για άλλη μια φορά αυτοί οι χρεωκοπημένοι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες προσφέρουν τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης στη γερμανική εργατική τάξη ως το ιδανικό τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης που πρόσφερε τη βάση για την ανάπτυξη του φασισμού. Για να αποτρέψουμε τη νέα ταξική τους προδοσία, πρέπει να σφυρηλατήσουμε την ενότητα δράσης του μαχόμενου προλεταριάτου για την ανατροπή της φασιστικής δικτατορίας, ανεξάρτητα από τη μορφή με την οποία αυτή μπορεί να εμφανιστεί, και να κρατήσουμε αυτόν τον στόχο μπροστά μας σε όλους τους αντιφασιστικούς αγώνες μας, σε όλες τις απεργίες, στην προετοιμασία της πολιτικής. 

Στη διεξαγωγή αντιφασιστικών μαζικών δράσεων και αγώνα για να πάρουμε με το μέρος μας τα εξαπατημένα και προδομένα μέλη των S.A., των εθνικοσοσιαλιστών προλετάριων, των σοσιαλδημοκρατών, των χριστιανών και των συνδικαλιστών εργαζομένων. Η 30η Ιουνίου στη Γερμανία ανοίγει ένα νέο στάδιο του αγώνα για τον σοσιαλισμό, για τη σοσιαλιστική εξουσία, για μια σοσιαλιστική Γερμανία!

55 σχόλια:

  1. Μάλιστα. Ενδιαφέρον άρθρο,κάποιες άγνωστες πτυχές της συνθέτης εκείνης περιόδου. Είχε δίκιο ο Armin Mohler που τόνισε ότι, για τον εθνικοσοσιαλισμο , έχουμε ακόμα πολλά να μάθουμε.. δεν έχει βγει η Απόλυτη ενημέρωση.
    Οι κομμουνιστες εδώ, γράφουν λογικο είναι, με τις δικές τους παρωπίδες, πογδεν έβλεπαν,, όπως και άλλοι, πέρα από την μύτη τους..έχασαν την Γερμανία και αυτό κόστισε.. Χρειάζεται μελέτη απο πηγες διαφόρων αποχρώσεων για να καταλάβουμε και τα λάθη.. διότι με τα λάθη μας αν τα καταλάβουμε.. πάμε μπροστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος26/7/24 10:14 μ.μ.

    Μήπως είστε κομμουνιστές;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 12:53 π.μ.

      10:14 Εθνικομπολσεβικοι - αναρχοστρασσεριστες τραβάς κάνα ζωρι μωρι λουλου;

      Διαγραφή
    2. Dimitri Kitsikis27/7/24 6:37 π.μ.

      Εγώ είμαι ορθόδοξος σιωνιστής βασιλοκομμουνιστης

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος27/7/24 10:38 π.μ.

      Μήπως;

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος29/7/24 10:11 π.μ.

      Ο Κιτσίκης έχει φύγει απτη ζωή μην σκορπάτε μπερδέματα με το όνομα του.

      Διαγραφή
  3. Ανώνυμος26/7/24 10:38 μ.μ.

    Ενάντια στην Κοινή Λογική

    https://mavreslegeones.blogspot.com/2024/07/blog-post_26.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανώνυμος26/7/24 11:50 μ.μ.

    για τους κομμουνιστές οι στρασσερικοί είναι ναζιστές που τονίζουν την σημασία του σοσιαλισμού και για τους γραφικούς ακροδεξιούς τίποτε άλλο παρά ιδιόρρυθμοι κομμουνιστές που τολμούν να αμφισβητούν το αλάθητο του αρχηγού

    τελικά αυτό που γράφει ο μποβυ για τους τροτσκιστές του εθνικοσοσιαλισμού είναι το πιο σωστό που έχω διαβάσει

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 4:43 π.μ.

      Δεν μας προκαλεί καμία έκπληξη που χαίρεστε να αυτοπροσδιορίζεστε τσοτσκιστές,οι οποίοι εκτός των άλλων ήταν οι προδότες και του ίδιου του κομμουνισμού.

      Διαγραφή
    2. Είναι μια ορολογια του Armin Mohler, που πραγματικά , δίνει μια σωστή περιγραφή των πραγμάτων. Για αυτό θεωρώ το η Συντηρητική Επανασταση, ένα βιβλίο σταθμο

      Διαγραφή
  5. Ανώνυμος27/7/24 12:32 π.μ.

    Εύγε και πάλι εύγε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ανώνυμος27/7/24 12:41 π.μ.

    ΕΙΝΑΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΠΟΥ ΚΑΙ ΧΡΟΝΟΥ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΧΙΤΛΕΡ-ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ........ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΕΣ ΔΕΝ ΑΝΕΤΡΕΨΑΝ ΚΑΝΕΝΑ ΧΙΤΛΕΡ ΤΟ 1944 ΔΙΟΤΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΤΟΝ ΑΝΕΤΡΕΨΟΥΝ......ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΚΟΜΗ ΕΙΧΑΝ ΧΑΣΕΙ ΚΑΘΕ ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΣΥΝΑΛΛΑΓΜΑΤΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ,ΑΦΟΥ ΟΙ ΤΙΜΕΣ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΔΙΑΜΟΡΦΩΝΟΤΑΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ......

    ΕΑΝ ΤΩΡΑ ΠΙΣΤΕΥΕΙΣ ΟΤΙ ΕΙΣΠΡΑΤΟΝΤΑΣ ΚΑΠΟΙΟΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΑΠΟ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΚΑΘΙΣΤΑΤΑΙ ΑΥΤΟΜΑΤΑ ΚΑΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ,ΤΟΤΕ ΜΑΛΛΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΙΔΕΑ ΠΕΡΙ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΥ........Ο ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΗΣ ΣΤΗΝ ΧΙΤΛΕΡΙΚΗ ΓΕΡΜΝΙΑ ΕΙΧΕ ΕΚΦΥΛΙΣΤΕΙ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΠΛΟ ΜΕΓΑΛΟΜΕΡΙΔΙΟΥΧΟ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΜΙΚΡΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΡΡΟΗ........

    ΓΙΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΟΣΟΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΟΥΝ ΤΟ ΚΟΡΥΦΑΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΛΑΝΑΡΑ "ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΜΟΣ ΚΟΜΜΑ-ΚΙΝΗΜΑ -ΚΡΑΤΟΣ".....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ανώνυμος27/7/24 12:46 π.μ.

    Γλέντα τους Κρίνε...Μαζί με Λεγεώνες...Γλέντα τους

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 4:42 π.μ.

      Είδαμε το γλέντι που έπεσε στις 30 Ιούνη 1934.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος27/7/24 12:11 μ.μ.

      Έχεις μείνει 90 χρόνια πίσω. Σήμερα ούτε SS έχεις ούτε τίποτα. Θα έχουμε άλλου είδους γλέντι.

      Διαγραφή
  8. Ανώνυμος27/7/24 12:52 π.μ.

    τα είδαμε τα χαίρια των νέο χιτλερικών στην Ελλάδα. Ο Φιλίππου θεωρεί τον Πούτιν ως τον νέο Φύρερ ο Παππάς μιλούσε για παιδικές εμμονές όταν τον ρώτησαν για τα περιβραχιόνια και ο Μιχαλολιάκος δεν αναγνώριζε την υπογραφή του στα άρθρα που υμνούσε τον αυστριακό ζωγράφο. το άρθρο παρόλο που είναι από κομμουνιστική πηγή αντικατοπτρίζει ένα μέρος της τότε πραγματικότητας. Μερικοί νομίζουν ότι επί Χίτλερ όλα ήταν καλά και ωραία με την Γκεστάπο να μεσουρανεί και το κράτος να είναι προσωπολατρεία. Κούνια που σας κούναγε. Έτσι είναι η εξουσία μάγκες καλά τα Ες Ες στις ταινίες αλλά δεν μπορούσες να ανοίξεις ούτε περίπτερο αν δεν ήσουν πιστός στο κόμμα. Ούτε μια ώρα δεν θα αντέχατε μερικοί στο τρίτο Ράιχ. Σιγά μην άφηνε τον Ρέμ και τον στρασσερ ζωντανό ο χορτοφάγος μουστάκιας μπροστά στην μεγαλομανία του κεφαλαίου δεν το είχε σε τίποτε να σε κρεμάσει με χορδή πιάνου ή να σου πάρει το κεφάλι επειδή μοίραζες προκηρύξεις. Δυστυχώς πολύ νωρίς το κόμμα απέκτησε Μερσεντές και επαύλεις ο Γκαίρινγκ έπινε μορφίνη ημέρα και νύχτα όταν δεν κυνηγούσε φασιανούς ο κάθε αγροίκος ήταν γκαουλαιτερ και αυτοί που ήθελαν την δεύτερη επανάσταση ή ήταν στον περιθώριο ή νεκροί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 9:45 π.μ.

      Είσαι ένας άσχετος και ανόητος χαρακτηριστικό παράδειγμα χατζηρωμιού εθνικιστή.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος28/7/24 2:57 μ.μ.

      Ενώ εαν επικρατούσε ο Ρεμ θα υπήρχαν πολιτικές ελευθερίες. Ρε σε ποιον κόσμο ζείτε;

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος29/7/24 12:14 π.μ.

      Εάν επικρατούσε ο Ρεμ θα υπήρχε σοσιαλισμός και εθνικό κράτος. Όχι ρατσιστικός σοβινισμός.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος29/7/24 7:40 π.μ.

      Εάν επικρατούσε ο Ρεμ θα υπήρχαν παρελάσεις ομοερωτικών και οικονομία Βενεζουέλας από τότε.

      Διαγραφή
    5. ΧΑΪΛ ΧΙΤΛΕΡ! ρε ανύπαρκτε...

      Διαγραφή
  9. Ανώνυμος27/7/24 4:41 π.μ.

    Ρε Αντώνη πως είναι δυνατόν να δουν αυτή την μαγική Νύχτα οι ηττημένοι αυτής κομμουνιστές;Είναι σαν να ρωτάς τον Τούρκο πως είδε την μάχη στα Δερβενάκια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 6:42 π.μ.

      Από την απάντηση αυτή και μόνο μπορείς να καταλάβεις τι ζημιά έχουν κάνει στον ελληνικό εθνικοσοσιαλισμό οι λεγόμενοι "ναζί" της γενιάς του Πολυτεχνείου. Άσχετοι ανιστόρητοι και προφανώς γελοίοι

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος27/7/24 5:49 μ.μ.

      Είδαμε και τους ναζί της γενιάς του μπολσεβίκου ομοφυλόφιλου εστέτ εβραίου Λιμόνοφ που μας τον παρουσιάζατε και για σπουδαίο τριτοθεσίτη φασίστα.Εκτός από την κομμουνιστίλα σας μας φορτώσατε και τον αρχάνθρωπο των Πετραλώνων "αυτόχτονες".

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος28/7/24 2:59 μ.μ.

      Οι "ναζί" της γενιάς του Πολυτεχνείου είναι οι μόνοι στον μεταπολεμικό κόσμο που κατάφεραν την μαζικοποίηση Ε/Σ κόμματος. Εσείς απλά είστε κάποιες μειοψηφίες του διαδικτύου.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος28/7/24 3:55 μ.μ.

      Άκου παιδάκι για να μαθαίνεις γιατί λες βλακείες αν και λογικό αφού μάλλον είσαι μαθητής του Φώτη και γκαρσόνι. Ο Λιμόνοφ ήταν στο παλιό εθνικομπολσεβικικό κόμμα και δεν δήλωσε ποτέ φασίστας. Τώρα αν ήταν πούστης δεν το ξέρω πάντως κάποιοι από πουστιές ξέρετε καλύτερα. Τι θες να πεις με τα σχόλια για τον αρχανθρωπο ένας θεός ξερει

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος28/7/24 10:02 μ.μ.

      Φασίστας δεν ξέρω αν δήλωνε,ξέρω ότι τον θαυμάζουν κάτι ελληνικά φασιστικά γκάργκοιλ εδώ μέσα πάντως.Ευτυχώς για την ιδέα δεν δήλωσε ΠΟΤΕ εθνικοσοσιαλιστής.Η μπασταρδεμένη φύση του ήταν αντίθετη εξάλλου προς τις διδαχές της ράτσας μας.

      Διαγραφή
  10. Franz Von Papen27/7/24 7:59 π.μ.

    Aν πραγματοποιούταν η δεύτερη επανάσταση που απαιτούσαν οι θερμοκεφαλοι S.A. η Γερμανία θα παραδινόταν στο χάος και την ακυβερνησία.Οι ασιαται Σοβιετικοί καραδοκουσαν,με τους πράκτορες τους πανετοιμους.Ευτυχως όμως που οι παναρχαιοι Γιουνκερς που επαγρυπνουσαν σε αγαστη συνεργασία με τους νεοπαγεις αριβιστες του κόμματος πρόλαβαν και συνέτριψαν την σχεδιαζόμενη κομμουνιστική ανταρσία εν τη γεννεσι της.Περιττο να αναφερθεί ότι η συνεισφορά μου στο σχεδιασμό της επιχείρησης ήταν τεράστια,ακόμα και αν χρειάστηκε,για τα μάτια της κοινής γνώμης να παραστήσω για κάποιο διάστημα τον περιορισμένο στην οικεία του πολιτικό κρατούμενο.
    Δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα,σκληραγωγημένος καθώς ήμουν από την περίοδο που εμφανίστηκαν ως Νεόφυτος στο τάγμα.Εwige Blumencraft.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος27/7/24 11:23 μ.μ.

      Τα τσιράκια των Τύσεν πουλάνε ειρωνεία περί επαναστατικότητος.Καλά θα πάει αυτό.

      Διαγραφή
  11. Ανώνυμος27/7/24 4:40 μ.μ.

    οι wannabe νεοναζί αν δουν την λίστα παλαιμάχων πολεμιστών που καλωσόρισαν τον Όττο Στράσσερ στην μεταπολεμική Γερμανία θα νιώσουν άβολα

    Ένας Γκέκας λείπει από τα σχόλια να γίνει ταναπού η ανάρτηση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανώνυμος27/7/24 4:46 μ.μ.

    http://mavroskrinos.blogspot.com/2021/10/friedhelm-busse.html

    ένα άρθρο σταθμός που λίγοι μπορούν να διαβάσουν χωρίς παρωπίδες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Ανώνυμος27/7/24 4:54 μ.μ.

    ο πολύς Χατζηγώγος κάποτε δήλωσε φίλος του Αμερικανού πρέσβη και σήμερα ότι είναι οπαδός του Ισραήλ. σήμερα του δίνουν τον λόγο στην Αντικαθεστωτική και προχτές έβριζε την Γρίβα στην ελεύθερη τηλεόραση. και μετά σας φταίει ο Στράσσερ και δεν ξέρω ποιος άλλος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος28/7/24 12:45 μ.μ.

      Εδω ο αλλος ο ανιστόρητος έβγαλε τον... Νίτσε εθνικοσοσιαλιστή.

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος28/7/24 10:01 μ.μ.

      Όχι έχεις δίκιο είναι εθνικοσοσιαλιστής ο κάθε αιώνιος φοιτητής και τα ορφανά του Φράνκο και του Μεταξά.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος29/7/24 11:13 π.μ.

      Ο Χατζηγώγος είναι εμφανώς πληρωμένος από τους Αμερικανούς και δεν είναι ούτε βλάκας ούτε χαζός είναι κάνει υπηρεσία και οι άλλοι τον βγάζουν σε εκπομπή.Γιώργο επειδή θα διαβάσεις το σχόλιο μου σου λέω ότι κακώς φωνάζεις στο χατζηγωγο αλλά ρίξε του μπάτσες γιατί τις θελει ο οργανισμός του.Χατζηγωγο επειδή θα διαβάσεις το σχόλιο μου σου λέω ότι ο καιρός έχει γυρίσματα

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος30/7/24 12:37 π.μ.

      Ελεύθερη τηλεόραση και αντικαθεστωτικοί καλούν τον Χατζηγώγο και μετά διαφωνούν και φωνάζουν.Ρε άμα δεν τον γουστάρετε γιατί τον καλείτε;Μην τον καλείτε ούτε οι μεν ούτε οι δε είναι εγκάθετος και ύποπτος.Αντί να κάνετε εκπομπές σοβαρές ασχολείστε μαζί του και τον διαφημίζετε.

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος4/8/24 12:41 μ.μ.

      Δεν είναι εγκάθετος ο Χατζηγώγος. Απλά τρολάρει.

      Διαγραφή
  14. Ανώνυμος27/7/24 7:12 μ.μ.

    Οι κατηγορίες ανωνύμων περί φιλοκομμουνισμού θυμίζουν συν τοις άλλοις τα σχόλια στην ελεύθερη τηλεόραση του γιου του Σκαλούμπακα που υπήρξε διοικητής στην Μακρόνησο. Ο εν λόγω κύριος πιστός φίλος του Ισραήλ και των ΗΠΑ χαρακτήρισε τους εθνικιστές αντικαπιταλιστές ως "μαύρους κομμουνιστές". Είναι κοινό γνώρισμα των ελλειμματικών ακροδεξιών η έλλειψη επαφής με την πραγματικότητα καθώς και με την ιστορία των ιδεών και των κινημάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Ανώνυμος27/7/24 11:54 μ.μ.

    Προβλέπω διάσπαση σε ΜΛ Κρίνος και Κρίνος (μ-λ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ανώνυμος28/7/24 11:00 π.μ.

    Σας έχει ξεφτιλισει ο κρίνος ακροδεξιά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Ανώνυμος28/7/24 5:13 μ.μ.

    Θα το ήθελα τόσο πολύ να έχω την καλοπροαίρετη πίστη ότι ο τυπάκος που δεν έχει μάθει να βάζει κενό μετά τα κόμματα και τις τελείες, και που γράφει ως χιτλερικός, αντιστρασερικός, σιωνιστής, αντισέρβος και αντιρώσος, είναι απλά ένα αγάμητο τρολ που αρέσκεται να βάζει φιτιλιές κατά πάντων στα σχόλια.

    Αλλά αμέσως παρατηρώ ότι ο συγκεκριμένος τυπάκος ποτέ δεν έχει βρίσει ή συκοφαντήσει ή έστω τρολάρει νεο-χιτλερικούς, φιλο-Ουκρανούς, φιλο-Κροάτες, σιωνιστές, Αμερικανούς ή Νεοδημοκράτες.

    Θέλω βρε άνθρωπε να πιστέψω ότι είσαι απλά ένα άκακο τρολ αλλά εσύ δεν μού δίνεις κανένα περιθώριο να μην είσαι ο Φώτης ή κάποιο άλλο γκαρσόνι της Πρεσβείας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί αλλιώς τι θα κάνεις ρε "καλοπροαίρετε" φαντασιόπληκτε;;;

      Διαγραφή
  18. Ανώνυμος28/7/24 6:10 μ.μ.

    https://kars1918.wordpress.com/2010/12/27/i_dragumis/?fbclid=IwY2xjawETO_lleHRuA2FlbQIxMQABHbiQYHNy9usVBQb1KHYNOt0cbIZ_Q6_BzeVpgT74RNGju0LiwANGX1-yPw_aem_6-4nAWBj9ORDYycj9fTdfw

    Ποια η άποψη σας για το παραπάνω άρθρο; Ήταν εθνικομπολσεβίκος ο Ίων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ανώνυμος28/7/24 8:25 μ.μ.

      δεν έχει γράψει μία αλήθεια ο άτιμος

      Διαγραφή
    2. Ανώνυμος28/7/24 8:50 μ.μ.

      Το σχόλιο που είχα στείλει στη ΦΛΕΦΑΛΟ το 2022 αφορά αυτό που ρωτάς:

      ***

      Ο Δραγούμης υπήρξε μπαρεσικός εθνικιστής. Για τους μπαρεσικούς ο εθνικισμός συνδέεται με ριζοσπαστική κριτική του αστικού πολιτισμού. Αυτό δεν μπορούν να το κατανοήσουν οι νεοεθνικιστές, που μέμφονται το Δραγούμη για ένα σωρό πράγματα (την αποστροφή του για τον Α' π.π. και τις κριμαϊκές και μικρασιατικές εκστρατείες). Δηλαδή τι θα έπρεπε, κατ' αυτούς, να έλεγε ο Δραγούμης; Να πέταγε τη σκούφια του για τον ιμπεριαλιστικό Α' π.π. όπου έθνη σύρθηκαν ενάντια σε άλλα, πολλές φορές συγγενή έθνη, για χάρη των μεγαλοκαπιταλιστών; Να στηρίξει τους εθνικά αυτοκτονικούς τυχοδιωκτισμούς του Βενιζέλου στην υπηρεσία των Αγγλογάλλων;

      Ανήκε ο Δραγούμης σε εκείνον τον κλάδο της ευρωπαϊκής διανόησης που, ενώ προπολεμικά έψαχνε το "ηρωικό" στον πόλεμο (κι έγραψε το Μαρτύρων και Ηρώων Αίμα ουσιαστικά φτιάχνοντας εκ των ενόντων την ηρωική φιγούρα του Μελά), το σφαγείο του 1914 τους έκανε να αναθεωρήσουν και να δουν ότι ο πόλεμος στη βιομηχανική εποχή είναι όχι το ηρωικό, αλλά ακριβώς το αντίθετό του.

      Ο Λούκατς, που είχε στα νιάτα του παρόμοιες επιρροές με τον Δραγούμη (Ζίμελ, Νίτσε) γράφει στην αυτοβιογραφία του πώς ο ίδιος και άλλοι διανοητές της γενιάς του, ήρθαν σε ρήξη με τις παλιές ελιτίστικες ιδέες τους περί "ηρωισμού" στην έναρξη του Α' π.π. και έψαξαν το ηρωικό κάπου αλλού, στον κοινωνικό επανααστάτη:

      "It then occurred to me that I had once had a talk with Marianne Weber, Max Weber's wife - I cannot recall the precise date, but it was long before my turn to Marxism - in which she had praised the moral value of the deeds of heroism performed in the war. My response to this was to say that the more heroic the deeds, the worse it was, for this was a heroism objectively perpetuating nothing but the current social order, the order of inhumanity."

      κι ο Δραγούμης λέει το ίδιο γλαφυρότερα:

      "Ηρωες ποιοι είναι; Εκείνοι που πολεμούν αντρεία ή και σκοτώνονται στον πόλεμο; Ή εκείνοι που αψηφούν την κατακραυγή της κοινωνίας ή την μπουρζουάζικη κρίση της και στις πράξες, μα προπάντων στις ιδέες; Οι λιγότερο ήρωες είναι εκείνοι που πολεμούν αντρεία στον πόλεμο, γιατί όλα τους σπρώχνουν για να το κάμουν. Και ίσως οι πιο αντρείοι νάναι όσοι αψηφούν την κοινωνία και τους αμείλιχτα στενούς της νόμους και κανόνες και τα λόγια του κόσμου. Εκείνοι που σκοτώνονται στον πόλεμο, ενεργούν σύμφωνα με την αντίληψη της κοινωνίας, όλο το βάρος της κοινωνίας τούς σπρώχνει να πολεμήσουν αντρεία και να σκοτωθούν. Ολοι θα τους πουν ήρωες, όλοι θα χειροκροτήσουν και όλοι πάλι θα τους τιμωρήσουν, αν τυχόν ξεφύγουν το χρέος που τους ορίζει η κοινωνία. Τους άλλους όμως δεν τους σπρώχνει η κοινωνία, το ενάντιο. Αυτή τους λέει πως είναι αστείο και γελοίο να μην είναι ισοπεδωμένοι και να μη λεν και κάνουν ό,τι λέει και κάνει όλος ο κόσμος, και κείνοι κάνουν του κεφαλιού τους».

      (Ίων Δραγούμης, 28-12-1912)

      Τέτοιο πέρασμα, από τον ελιτίστικο υποκειμενισμό στη λατρεία της εξέγερσης, έκαναν κι άλλοι στοχαστές εκείνης της εποχής. Ο Μπλοχ, ο Λαντάουερ, ο Σορέλ, ο Μπράντες (που ενώ το 1888 ενθουσιαζόταν για τον νιτσεϊκό αριστοκρατισμό και την ευγονική, το 1918, έχοντας δει ότι αυτά οδηγούν σε παγκόσμιο σφαγείο, στήριξε τους Μπολσεβίκους ως τη μόνη ικανή δύναμη να σταματήσει τον πόλεμο και την εκμετάλλευση). Άνοιξε πολλών τα μάτια ο Α' π.π. Πολλοί ως τότε αμφισβητούσαν νιτσεϊκώς την κουλτούρα του αστισμού, αλλά όχι τις βάσεις του. Το σφαγείο του 1914-18 έδειξε ότι είναι ακριβώς οι οικονομικές βάσεις που γεννούν τη σαπίλα.

      Θα γινόταν άραγε συνειδητός σοσιαλιστής ο Ίων αν ζούσε; Κανείς δεν ξέρει.

      ***

      Στο λινκ σου πάντως διαβάζουμε αυτό:

      "Ο Δραγούμης, κατά την τελευταία του περίοδο φαίνεται ότι ολίσθησε και σε φιλομπολσεβικικές θέσεις και άρχισε να επεξεργάζεται έναν πρώιμο εθνικοσοσιαλισμό: «Τώρα μπαίνω σε μια σοσιαλιστική και ανθρωπιστική περίοδο. Αρχίζω να λαβαίνω συνείδηση του αναρχισμού μου (1917-1919) και προχωρώ…»"

      Κάτι που κάνει τον Ίωνα ακόμα περισσότερο συμπαθή σε εμένα προσωπικά.

      Διαγραφή
    3. Ανώνυμος28/7/24 10:00 μ.μ.

      Μπολσεβίκος ο Ίων σκέτο.Τόσο από άποψη πολιτικών ιδεών,όσο και από την πορεία του στην αρθρογραφία της κομματικής εβραικής δήθεν ελληνικής,αριστεράς.

      Διαγραφή
    4. Ανώνυμος30/7/24 12:08 π.μ.

      Ρε 8:50 μμ του Ματάλα το άρθρο αντιγράφεις; Αφού σχολιάζεις στη Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. δεν είδες ότι ο Σταμάτης τον κάνει με τα κρεμμυδάκια του το Ματάλα; Τουλάχιστον ο ιππέας τρολάρει τους φλεφαλέους ασύστολα υποδυόμενος μια τον ομοφυλόφιλο και μια τον Εβραίο 🔯. Εσύ γιατί τρολάρεις σαν διωγμένος κνίτης;

      Διαγραφή
    5. Ανώνυμος30/7/24 1:28 μ.μ.

      12:08 μείνε μακριά από τέτοιες συζητήσεις αν η μόνη σου ασχολία είναι να κατηγορείς συνομιλητές ως τρολ. Και μη με μπλέκεις με το εγγεγραμμένο μέλος της Λέσχης Φίλων Αστυνομίας τον ΑΗΚ.

      Παρακάτω απαντώ, αλλά όχι σε εσένα γιατί αποδεικνύεσαι κακοπροαίρετος, όταν σε συζήτηση ατόμων με πραγματική αγάπη για το αντικείμενο που συζητούν (τον Ίωνα) έρχεσαι σαν ακάλεστο κακομαθημένο ούγκανο και μιλάς για τρολαρίσματα. Απαντώ σε όποιον ενδιαφέρεται να ασχοληθεί σοβαρά με τον Δραγούμη και την εποχή του.

      Ο Δραγούμης, όπως ο Καζαντζάκης, ο Χάινριχ Μαν, ο Τόμας Μαν, ο Μαρινέτι, ο Μπρεχτ και τόσοι άλλοι της ευρύτερης αστικής ευρωπαϊκής διανόησης εκείνης της εποχής περνούσαν εκείνη την εποχή μια πνευματική κοσμογονία βλέποντας την belle epoque που τους μεγάλωσε να καταρρέει στα συντρίμμια του Α' π.π. Άλλοι γίνανε φασίστες, άλλοι αναρχικοί, άλλοι εθνοκεντρικοί, άλλοι μπολσεβίκοι, άλλοι ουμανιστές, πασιφιστές και πάει λέγοντας. Είναι μια εποχή που κανείς διανοητής δεν μένει χωρίς να κάνει επεξεργασία και αναθεώρηση των ιδεών του, είναι η εποχή του "you cannot be neutral on a moving train" (H. Zinn).

      Ο Ίωνας ποτέ, ούτε στην εποχή του Όσοι Ζωντανοί, δεν ήταν ο μπανάλ πολεμόκαβλος εθνικιστής. Το εδάφιο που δίνει ο Ματάλας, φυσικά, δεν κάνει τον Δραγούμη του 1912 "μπολσεβίκο" (τι χιλιο-χρησιμοποιημένος όρος κι αυτός, τα γκαρσόνια το λένε για όποιον δεν γουστάρει ο ΦΞ). Άλλωστε σε αυτό το εδάφιο ο Ίων εξιδανικεύει μάλλον τον μποέμ "καταραμένο ποιητή" ή ατομικό επαναστάτη που πάει κόντρα στις πνευματικές νόρμες της κοινωνίας. Αυτό είναι μια σταγόνα αστικού μποέμικου αναρχισμού, όχι μπολσεβικισμού (το "I am sure it was long before my conversion to Marxism" του Λούκατς, εδώ είναι ενδεικτικό και για τον Ίωνα, διότι αυτές οι ιδέες είναι αισθητά μη-μαρξιστικές).

      Το 1917-19 όταν μιλάει ο Ίων για "μπολσεβικισμό" επίσης έχει στο μυαλό του τη δική του μποέμικη επαναστατικότητα, εξού και αμέσως μιλά για αναρχικό ουμανισμό. Εκείνη την εποχή κάθε διανοούμενος έβλεπε τον "μπολσεβικισμό" όπως καλάρεσε στα ατομικά του πιστεύω και θέλω. Πχ ο Αλεξάντερ Μπλοκ το 1918 γράφει το ποίημα "Οι Δώδεκα" όπου τους Μπολσεβίκους καθοδηγεί ο... Ιησούς Χριστός!

      Γενικά, η κριτική του Ίωνα στον αστισμό δεν σταμάτησε ποτέ να λαμβάνει χώρα μέσα από το αστικό πνευματικό έδαφος. Δεν έγινε ποτέ (όσο ζούσε) υπέρμαχος της ανατροπής του αστισμού από την εργατική τάξη (αυτό που λένε τα γκαρσόνια "μπολσεβίκος"). Δεν ξέρουμε τι θα γινόταν, αν ο βενιζελικός γκάνγκστερ (καταχραστής δημόσιου χρήματος στον Μακεδονικό Αγώνα) Γύπαρης δεν τον είχε δολοφονήσει. Άλλοι ξεκινώντας από εκεί που είχε φτάσει ο Ίων, γίνανε κομμουνιστές, άλλοι φασίστες, άλλοι σοσιαλεθνικιστές. Για τον Ίωνα όλα είναι ανοιχτά.

      Ο Σταμάτης ΟΡΘΟΤΑΤΑ κάνει κριτική στον Ματάλα για την αγνόηση, εκ μέρους του τελευταίου, του εύρους της επιρροής του Μπαρές στον πρώιμο ακόμα Δραγούμη του 1902. Το κείμενο του Σταμάτη δεν γράφει κάτι εναντίον του Ματάλα ως προς τα εδάφια του 1912 και του 1917.

      Κρίνε, θα σε παρακαλούσα στο μέλλον να μην δημοσιεύεις σχόλια τσουτσεκιών που μιλώντας για τρολιές δείχνουν ασέβεια σε άτομα που σπαταλάνε πολύτιμο χρόνο για να μορφωθούν οι ίδιοι και να μορφώσουν συναγωνιστές για ζητήματα όπως του Δραγούμη. Δεν θα κατατρύχουμε εδώ μέσα τη φαιά ουσία μας για να έρχεται ο κάθε καραγκιόζης και να μιλάει για τρολαρίσματα και αλογατάρηδες.

      Διαγραφή
  19. Ανώνυμος29/7/24 12:15 π.μ.

    Ρεκλάμα κάνεις Μαύρε Κρίνε; Άρθρα επί άρθρων και από ουσία υπό του μηδενός;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Gr. Socialist Nationalist29/7/24 12:11 μ.μ.

    Με το συνδυασμό τις υψηλές θερμοκρασίες και τα άρθρα που γράφετε
    οι δεξιοί μπατρωτες έχουν πάθει θερμοπληξία.
    Τα καλύτερα άρθρα που έχω διαβάσει μέχρι τώρα σε Μαύρο Κρίνο και Μαύρες Λεγεώνες

    Δώσε πόνο Μαύρε Κρίνε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Εθνοαναρχικός30/7/24 8:47 π.μ.

    Συγχαρητήρια μαύρε κρίνε για τις αναρτήσεις. Συνέχισε σε παρακαλώ στο μοναχικό και δύσκολο δρόμο της ΙΔΕΑΣ μέχρι την τελική νίκη και άσε τα ακροδεξιά υπολείμματα να παθαίνουν κολούμπρα. Να ξέρεις πως νιώθω ξεχωριστό καμάρι για τη στάση σου. Και είμαστε πολλοί αλλά είμαστε σκόρπιοι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Ανώνυμος30/7/24 7:45 μ.μ.

    Ο Ρεμ πολυτραυματίας από το μέτωπο ήταν αυτός που τσάκισε τους αντιδραστικούς για να επικρατήσει το κόμμα. Έφυγε στην Βολιβία γιατί σιχάθηκε τις βρώμικες δουλειές πολλών προσώπων και επανήλθε όταν τον παρακάλεσε ο Χίτλερ να αναλάβει και πάλι καίριο πόστο. Όλα αυτά είναι γνωστά ανοίξτε τα μάτια σας και διαβάστε

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μεγάλη μορφή ο Έρνεστ Ρεμ, κόφτε όμως επιτέλους την ιδιοτελή (σας) "αγιοποίησή" του όλοι οι κομπλεξικοί αντιναζί...

      Διαγραφή

Για να επικοινωνήσετε άμεσα με την συντακτική ομάδα μας καθώς και για συνεργασία στην αρθρογραφία, νέες κυκλοφορίες βιβλίων και περιοδικών, ενημέρωση σχετικά με νέα ιστολόγια, απορίες, διαφωνίες, μουσικά νέα ή labels, ομιλίες και εκδηλώσεις, προτάσεις στην ηλεκτρονική μας διεύθυνση: blackmilitiagr@gmail.com

Η συντακτική ομάδα δημοσιεύει άμεσα κάθε σχόλιο. Ωστόσο δεν υιοθετούμε τις απόψεις αυτές καθώς εκφράζουν αποκλειστικά τον εκάστοτε σχολιαστή.

Σχόλια με ύβρεις διαγράφονται χωρίς προειδοποίηση.

Ο κάθε αναγνώστης μπορεί να εντοπίζει τη θεματική περιοχή που τον ενδιαφέρει από το πλαίσιο δεξιά του ιστολογίου που αναγράφονται στο μενού αρχειοθέτησης ιστολογίου.

Οι διαχειριστές δεν πρόκειται να απαντήσουν σε υβριστικά ή προβοκατόρικα σχόλια ή σε ερωτήσεις που οι απαντήσεις δόθηκαν ή θα δοθούν σε άρθρα της.

Απαντήσεις θα υπάρξουν μόνο αν κριθεί απαραίτητο αναλόγως την περίπτωση και σύμφωνα με τους κανόνες λειτουργίας στην ενότητα «Μια υπενθύμιση προς τους αναγνώστες» που θα πρέπει να διαβαστεί ΠΡΩΤΑ πριν υπάρξει επικοινωνία.

Τα σχόλια που θα είναι άσχετα με την κύρια ανάρτηση θα διαγράφονται πλην εξαιρέσεων.

Σχόλια που θα προσπαθούν να δώσουν πληροφορίες σε ιδεολογικούς εχθρούς και στο ανθελληνικό κράτος θα διαγράφονται επίσης.

Σχόλια που θα είναι σε ευγενικά πλαίσια ακόμη και αυτά με αυστηρή κριτική προς την συντακτική ομάδα ή άλλες αυτόνομες και ανένταχτες ομάδες και πολιτικές κινήσεις θα εγκρίνονται αν αυτά συνεισφέρουν στην ενδυνάμωση της κινηματικής δυναμικής.

Τα σχόλια σας να είναι MONO σχετικά με το θέμα, περιεκτικά και ευπρεπή.

Για την καλύτερη επικοινωνία δώστε κάποιο όνομα ή ψευδώνυμο. Διαφημιστικά σχόλια ΔΕΝ δημοσιεύονται.

Επειδή ΔΕΝ υπάρχει η δυνατότητα διόρθωσης του σχολίου σας παρακαλούμε μετά την τελική σύνταξή του να ελέγχεται.

Προτιμάτε την ελληνική γραφή κι όχι την λατινική (κοινώς greeklish). Πολύ σημαντικό είναι να κρατάτε προσωρινό αντίγραφο του σχολίου σας ειδικά όταν είναι εκτενές διότι ενδέχεται να μην γίνει δεκτό από την Google (λόγω μεγέθους) και θα παραστεί η ανάγκη να το σπάσετε σε δύο ή περισσότερα.

Το σχόλιο σας θα δημοσιευθεί, μετά από έγκριση των διαχειριστών. Υβριστικά, ειρωνικά, συκοφαντικά, μη ευπρεπή και προπαγανδιστικά σχόλια θα διαγράφονται ή ΔΕΝ θα δημοσιεύονται.

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των άρθρων με μόνη προϋπόθεση να υπάρχει αναφορά στην πηγή.