Η καπηλεία της μνήμης του Αλέξη Γρηγορόπουλου ως όχημα για διεργασίες αλλαγής του πολιτικού σκηνικού στην Ελλάδα. Η εμπειρία μας από το εξωτερικό.
Η ΟΤΠΟΡ (αντίσταση) υπήρξε μία αμερικανικής έμπνευσης και χρηματοδότησης οργάνωση με δράση στη Σερβία. Σκοπός της ίδρυσής της το 1998 υπήρξε η ανατροπή του τότε ηγέτη της Γιουγκοσλαβίας , Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς , κάτι που έγινε τελικά δύο χρόνια αργότερα [1]. Με κύριο όπλο της την αδιάκοπη και αστείρευτη δυτική οικονομική και πολιτική υποστήριξη, η «Μη Κυβερνητική» αυτή οργάνωση κατόρθωσε, έχοντας υπό την κατοχή της σημαντικά προπαγανδιστικά ΜΜΕ ( όπως π.χ. ο ραδιοσταθμός Β-92 ) , να προσεταιριστεί μεγάλο τμήμα της σερβικής νεολαίας - ιδίως φοιτητές - και να το καθοδηγήσει προς την κατεύθυνση που εκείνη επιθυμούσε : στην εγκαθίδρυση ενός φιλοδυτικού προτεκτοράτου.
Το έμβλημα της αμερικανοκίνητης νεολαιίστικης οργάνωσης της Σερβίας ΟΤΠΟΡ.
Κάτι παρόμοιο συνέβη και στην περίπτωση της Ουκρανίας. Το 2004 - 2005 ο νόμιμα εκλεγμένος πρόεδρος της χώρας, Βίκτωρ Γιανουκόβιτς ανετράπη από το «μεταμοντέρνο πραξικόπημα» της «Πορτοκαλί Επανάστασης» (ή ορθότερα αντεπανάστασης) , όταν ένας συνασπισμός φιλοδυτικών κομμάτων, με «ειδικούς» δεσμούς με τις ΗΠΑ, τον εξανάγκασε σε παραίτηση, έπειτα από ογκώδεις διαδηλώσεις χιλιάδων νέων ανθρώπων σε καθημερινή βάση. Η απόπειρα ωστόσο απόκτησης του ελέγχου και της Λευκορωσίας από τη Δύση οδηγήθηκε σε παταγώδη αποτυχία, όταν η φιλοδυτική «Ενωμένη Δημοκρατική Αντιπολίτευση» έλαβε το 2006 μονοψήφιο αριθμό ψήφων. Το ίδιο συνέβη και στις τελευταίες εκλογές στη Ρωσία με το αμερικανόδουλο κόμμα του ρωσοεβραίου τέως παγκόσμιου πρωταθλητή στο σκάκι Γκάρι Κασπάρωφ , «Η άλλη Ρωσία», απέτυχε να εισέλθει με το πενιχρό της ποσοστό στο ρωσικό κοινοβούλιο, παρά την υποστήριξη πολυάριθμων «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» (ΜΚΟ) που δραστηριοποιούνταν στην υπηρεσία των «μειονοτήτων».
Δεν συνέβη όμως το ίδιο και στη Γεωργία αφού ο αχυράνθρωπος των ΗΠΑ, Μιχαήλ Σαακασβίλι ανέτρεψε το 2004 τον μάλλον φιλορώσο Έντουαρ Σεβαρνάτζε , έπειτα από την επίσης κατευθυνόμενη και υποκινούμενη «Επανάσταση των Ρόδων», με την υποστήριξη του γνωστού μεγιστάνα, ιδιοκτήτη «Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων» [2] και εξαγωγέα «επαναστάσεων» Τζώρτζ Σόρος [3] . Παρόμοιες απόπειρες - επιτυχημένες ή αποτυχημένες - ανατροπής μη αρεστών στις ΗΠΑ κυβερνήσεων έχουν πραγματοποιηθεί και σε άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ και της ανατολικής Ευρώπης, όπως και στη Μέση Ανατολή (π.χ. Λίβανος) , αλλά και τη Λατινική Αμερική ( Βενεζουέλα του Τσάβες ).
Κύριος φορέας υλοποίησής όλων των παραπάνω ιμπεριαλιστικών παρεμβάσεων αποτελούν κατά κύριο λόγο κάποιες «Κοινωνίες Πολιτών» και κυρίως ορισμένες υποτιθέμενες «Μη κυβερνητικές Οργανώσεις» που δραστηριοποιούνται κατά τα λεγόμενά τους υπέρ των «ανθρωπίνων δικαιωμάτων», των «ατομικών ελευθεριών», του «αντιρατσισμού» κτλ, αποτελώντας την αιχμή του δόρατος για την προώθηση των ανά τον κόσμο των γεωστρατηγικών συμφερόντων των ΗΠΑ [4] . Εκμεταλλευόμενοι την υπαρκτή λαϊκή δυσαρέσκεια, απόρροια υπαρκτών κοινωνικών προβλημάτων, οι ιμπεριαλιστές, με το άφθονο χρήμα που διαθέτουν, μπορούν και ανεβάζουν στην εξουσία τους εκλεκτούς τους με κύριο όπλο τους την αξιοποίηση ισχυρών προπαγανδιστικών και παρασκηνιακών μηχανισμών [5] .
Ογκώδεις διαδηλώσεις στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια της «Πορτοκαλί Επανάστασης».
Στην Ελλάδα η διαρκώς ογκούμενη υπαρκτή λαϊκή δυσαρέσκεια, προϊόν των μεγάλων και υπαρκτών κοινωνικών προβλημάτων - ιδίως μετά το ξέσπασμα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης - φαίνεται ότι έγινε - σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις - αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης από δυνάμεις εγχώριες, αλλά ενδεχομένως και από ξένες[6] , που θεωρείται ότι θα ήθελαν μία αλλαγή του υφιστάμενου πολιτικού status προς ίδιον όφελος, με μία «υποβοηθούμενη» εκτροπή της λαϊκής οργής προς μία «πιο επιθυμητή» κατεύθυνση. Δεν μπορούμε να αρνηθούμε βεβαίως τη γνησιότητα των περισσότερων από τις ειρηνικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας εναντίον της κρατικής αυθαιρεσίας ή της αντιλαϊκής οικονομικής πολιτικής, ωστόσο δεν μπορούμε να παραβλέψουμε και την ύπαρξη στους κόλπους των διαδηλωτών μελών “αμφιλεγόμενων” «αντιφασιστικών» και «αντιρατσιστικών» οργανώσεων, που πρωτοστάτησαν στα έκτροπα που σημειώθηκαν αυτές τις ημέρες σε μεγάλες πόλεις της χώρας μας.
Η συμμετοχή στις πρόσφατες ταραχές θυγατρικών διεθνών «αντιφασιστικών» οργανώσεων με φιλοατλαντικό προσανατολισμό (βλέπε antifa) [7] , που όμως πλασάρονται ως «αντιεξουσιαστικές», σε συνδυασμό με την πολιτική κάλυψη που τους παρέχεται από φορείς της νεοταξικής ροζ «αριστεράς» και πρωτίστως από τα καθεστωτικά ΜΜΕ, μας βάζει σε πολλές σκέψεις αναφορικά με τον πραγματικό χαρακτήρα των κινητοποιήσεων. Γιατί πως είναι δυνατό να προκύψουν γνήσιες επαναστατικές διεργασίες, προερχόμενες από το λαό, όταν στους κόλπους των διαμαρτυρομένων δραστηριοποιούνται ομάδες και οργανώσεις που αποδεδειγμένα βρίσκονται στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού [8] και μάλιστα χωρίς αυτές να απομονώνονται ή να καταγγέλλονται από τους υπολοίπους ;
η γνωστή antifa .. ( hahaha ) ...
Επίσης το γεγονός της άμεσης, ακαριαίας και πολύ καλά οργανωμένης αντίδρασης των «αντιεξουσιαστών» στο άκουσμα της είδησης του θανάτου του 15χρονου Αλέξη , γεννά πολλά ερωτηματικά. Μέσα σε λίγες ώρες μετά το τραγικό συμβάν σε όλη την Ελλάδα, σε μικρές και μεγάλες πόλεις, άναψαν οι φωτιές των ταραχών, των βανδαλισμών, των επιθέσεων σε αστυνομικά τμήματα, ένα σκηνικό που θύμιζε επιδρομή αλλοφύλων. Σαν κάποιος κεντρικός συντονιστικός καθοδηγητής να έδωσε το σύνθημα, που εδώ και καιρό περίμεναν, για δράση[9] . Επιπλέον την επόμενη κιόλας μέρα τα «φτωχά παιδιά του λαού» προέβησαν σε καταλήψεις των ελληνικών προξενείων του Λονδίνου και του Βερολίνου, υποστέλλοντας την ελληνική σημαία και αναρτώντας τη μαυροκόκκινη. Επίσης , χιλιάδες μαθητών άρχισαν να διαδηλώνουν εναντίον της αστυνομίας, άλλοτε ειρηνικά και άλλοτε κάνοντας επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα και σε άλλα κρατικά κτήρια, υπό την άτυπη αιγίδα «αριστερών» φορέων, κομμάτων και εκπαιδευτικών, που προσπάθησαν να καπελώσουν τον πηγαίο αυθορμητισμό και την επαναστατικότητά τους.
Όλα αυτά μας δίνουν την αίσθηση ότι η δολοφονία του νεαρού μαθητή δεν ήταν παρά μόνο η αφορμή για το ξεκίνημα διεργασιών που έχουν ως στόχο την αλλαγή του σημερινού πολιτικού status της χώρας μας, όχι όμως «από τα κάτω», αλλά από κάπου αλλού, εμφανιζόμενες ωστόσο με το ένδυμα της «λαϊκής εξέγερσης» [10] , με την ευμενή πάντοτε αντιμετώπιση των καθεστωτικών ΜΜΕ. Φαίνεται λοιπόν ότι πρόκειται για προμελετημένες και προσχεδιασμένες και όχι για τόσο «αυθόρμητες» ενέργειες, όσο θέλουν να μας τις παρουσιάσουν. Βέβαια όλοι οι διαδηλωτές δεν μπορούν και δεν πρέπει να μπουν στο ίδιο τσουβάλι, αφού στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας συμμετέχουν και υγιείς πολιτικά δυνάμεις, χωρίς ωστόσο να μπορούν να δώσουν το “στίγμα” τους στις πολιτικές διεργασίες και ζυμώσεις που λαμβάνουν χώρα αυτό το διάστημα.
Το γεγονός πάντως ότι οι διαδηλωτές - κατά κανόνα - όχι μόνο δεν στρέφονται εναντίον των καθεστωτικών ΜΜΕ (δεν έκαψαν κανένα κανάλι) , αλλά και υποστηρίζονται από αυτά [11] , μας δυσκολεύει να πεισθούμε για την αυθεντικότητα όλων όσων εκτυλίσσονται γύρω μας. Γιατί εάν απειλούταν το σύστημα από τις εν λόγω κινητοποιήσεις, αυτό θα τις αντιμαχόταν, θα ελάμβανε μέτρα εναντίον τους, είτε αποσιωπώντας τες είτε δυσφημίζοντάς τες. Δεν θα ήταν κάθε μέρα πρώτο θέμα στις ειδήσεις οι διαδηλώσεις με αφορμή το θάνατο του άτυχου 15χρονου, ούτε η αντιμετώπιση τους από δημοσιογράφους θα ήταν θετική.
Μια εικόνα χίλιες λέξεις ...
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε τόσο τους «αναρχικούς» όσο και τα κυρίαρχα ΜΜΕ να μας «βομβαρδίζουν» συνεχώς και σε καθημερινή βάση με την είδηση του όντως τραγικού θανάτου του Αλέξη ; Γιατί επέλεξαν το συγκεκριμένο πρόσωπο να το αναδείξουν στον «ήρωα – σύμβολο» ενός υπό εκκόλαψη «κινήματος»; Είναι ποτέ δυνατόν ένας νοήμων άνθρωπος να πιστεύει ότι όλα αυτά έγιναν και γίνονται για τη μνήμη του μικρού Αλέξη ; Γιατί δεν έκαναν οι «αναρχικοί» κάποια παρόμοια κινητοποίηση όταν πριν από 5 χρόνια, όταν 21 παιδιά από την Βέροια σκοτώθηκαν στα Τέμπη, θύματα της κρατικής αδιαφορίας και αναλγησίας ; Και αφού οι «αντιεξουσιαστές» και λοιποί «κοινωνικοί αγωνιστές» έχουν τόσο μεγάλες πολιτικές και κοινωνικές ευαισθησίες, για ποιο λόγο δεν κινητοποιήθηκαν με τον ίδιο τρόπο σε όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό (όπως συμβαίνει σήμερα), τον περασμένο Ιούλιο όταν 8 εργάτες έχασαν τη ζωή τους στη ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη Περάματος [12] , αφήνοντας παιδιά ορφανά ;
Εδώ γιατί δεν λειτούργησαν τα «ταξικά» τους αντανακλαστικά ; Γιατί δεν έκαναν και τότε επιθέσεις σε κρατικούς στόχους για τον άδικο χαμό αυτών των ανθρώπων, που θυσιάστηκαν στο βωμό του κέρδους των εφοπλιστών και του καπιταλισμού ; Ο θάνατος των 8 αυτών εργατών, αλλά και δεκάδων άλλων κατά τη διάρκεια του 2008 δεν αποτελεί πολιτικό έγκλημα ; Τι όμως μπορεί να κρύβεται πίσω από την εμμονή του καθεστώτος των ΜΜΕ και των «αναρχικών» για την πέρα από κάθε μέτρο προβολή το άδικου χαμού του Αλέξη Γρηγορόπουλου ; Μπορούμε να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί εμφορούνται από τόσο ανιδιοτελή και φιλάνθρωπα αισθήματα ; Εμείς απλώς θέτουμε κάποια ερωτήματα. Ο λαός μπορεί να κρίνει.
Το βέβαιο είναι πως η ιστορική εμπειρία μας έχει διδάξει ότι η μεταβολή του πολιτικού καθεστώτος μίας χώρας, για να έχει θετικά και όχι αρνητικά αποτελέσματα, θα πρέπει να γίνεται «από τα κάτω», θα πρέπει δηλαδή να έχει έναν σαφή και αυθεντικό παλλαϊκό χαρακτήρα, με ταξικές και αντιμπεριαλιστικές αναφορές. Σε διαφορετική περίπτωση , όταν η ανατροπή του υφισταμένου πολιτικού σκηνικού είναι υποκινούμενη και κατευθυνόμενη, μόνο δυσάρεστες συνέπειες μπορεί να έχει για το λαό.Γι’ αυτό ας έχουμε τα μάτια πάντοτε ανοιχτά. Και ας μην ξεχνάμε ότι τα γεωπολιτικά συμφέροντα που παίζονται στην περιοχή μας είναι πολλά και μεγάλα [13] . Η Ντόρα Μητσοτάκη καραδοκεί [14] . Το ίδιο και ο Γιωργάκης.
Ναι στους αγώνες της νεολαίας και της εργατικής τάξης ενάντια στην κρατική και παρακρατική αυθαιρεσία , ναι στη μάχη ενάντια στον καπιταλισμό !
Όχι στο καπέλωμά των λαϊκών αγώνων από τους υποτακτικούς της Νέας Τάξης !
Η κόρη του Μητσοτάκη παίρνει το «χρίσμα» από τον πατέρα Μπους κατά την επίσκεψή τους στο Λευκό Οίκο το Δεκέμβριο του 1990.
Ο γιος της αμερικανίδας Μάργκαρετ Τσάντ , Γιωργάκης, ο έτερος εκλεκτός της Ουάσινγκτον.
--------------------------------------------------------------------------------
[1] http://en.wikipedia.org/wiki/Otpor.
[2] http://www.soros.org,
http://www.fosserbia.org/?change_lang=en
http://www.soros.org.mk/default.asp?lang=eng&menuid=10
http://www.soros.org/about/foundations/albania
[3] «Τζόρτζ Σόρος, το πραγματικό αφεντικό της Γεωργίας»,
http://stavrochoros.pblogs.gr/2008/07/tz-soros-hrwma-kai-epanastash-.html
Επίσης, όπως προκύπτει, ο Σόρος βρίσκεται πίσω και από το γνωστό προβοκατόρικο «βήμα αντιπληροφόρησης» “Indymedia Athens”
http://thessaloniki.indymedia.org/index.php?page=7.
[4] «Ο ρόλος των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) στην προώθηση της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής»,
http://metopo.gr/article.php?id=2369.
[5] «Οι σχεδιαστές των επαναστάσεων», Ριζοσπάστης, Κυριακή 3 Ιούλη 2005,
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=2926714&publDate=3/7/2005
, «Επαναστάτες με το αζημίωτο», Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, 19/02/2006,
http://www.enet.gr/online/online_text/c=111,dt=19.02.2006,id=90466160
, «Οι οργανωτές των «εξεγέρσεων» ,
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2941.
[6] Αλέκα Παπαρήγα, «Υποκινούμενες από ξένα κέντρα οι λεηλασίες», Ναυτεμπορική, 12/12/2008,
http://www.naftemporiki.gr/news/static/08/12/12/1604689.htm.
[7] «Αντιφασιστική Δράση : ο εισαγόμενος αντιφασισμός»,
http://www.resaltomag.gr/forum/viewtopic.php?t=2306#_edn13
και
http://www.e-grammes.gr/article.php?id=3169#11.
[8] Ποία είναι τελικά η σχέση της antifa με τον ιμπεριαλισμό;»
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/11/antifa.html.
[9] «Όλοι και όλα «φωτογραφίζουν» σχέδιο..», Το Παρόν της Κυριακής, 14 Δεκεμβρίου 2008,
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=35662&colid=37&catid=33&dt=2008-12-14%200:0:0.
[10] «Προβοκατόρικο μπάχαλο ή παλλαϊκή εξέγερση;»
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/12/blog-post_12.html.
[11] «Πως αντιμετωπίζουν την κρίση τα εγχώρια ηλεκτρονικά ΜΜΕ»,
http://www.defencenet.gr/defence/index.php?option=com_content&task=view&id=5877&Itemid=85.
[12] «Οι καπιταλιστές δολοφόνοι ξαναχτυπούν στο Πέραμα»,
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/07/blog-post_7224.html.
[13] «Που αποβλέπουν οι «συμβουλές» Μπράιζα», Το Βήμα της Κυριακής, 4 Μαΐου 2008,
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=188554&ct=86.
[14] «Η «βελούδινη επανάσταση» κατά του Καραμανλή άρχισε»,
http://www.antinews.gr/?p=4243.
Υ.Γ. : Τελικά αυτό που όλοι υποψιαζόμασταν, επιβεβαιώθηκε ...
Η συμμετοχή Αλβανών στις κινητοποιήσεις των τελευταίων ημερών είναι πλέον γεγονός. Μετά την αλβανική εθνική σημαία που εθεάθη σε μπλοκ «αντιεξουσιαστών», μετά τα φυλλάδια, γραμμένα στ’ αλβανικά, που διανεμήθηκαν σε δρόμους της Αθήνας , έρχονται επίσημα και οι ίδιοι οι Αλβανοί, να επιβεβαιώσουν τη συμμετοχή τους στα τεκταινόμενα.
Το στέκι Αλβανών το οποίο συμπτωματικά στεγάζεται στα Εξάρχεια ( οδός Σπυρίδωνος Τρικούπη 43 ) , εξέδωσε ανακοίνωση με τίτλο :
«Αυτές οι μέρες είναι και δικές μας» ( http://steki-am.blogspot.com/2008/12/blog-post.html ) , σύμφωνα με το οποίο οι νέοι Αλβανοί , που ζουν στη χώρα μας, κινητοποιήθηκαν μαζικά και δυναμικά αυτές τις ημέρες, με σκοπό τη διεκδίκηση ισχυρών πολιτικών ( μειονοτικών ;) δικαιωμάτων, ζητώντας με λίγα λόγια τη νομική εξίσωσή τους με τους γηγενείς Έλληνες.
Η ανακοίνωση αυτή αναδημοσιεύτηκε - ίσως καθόλου τυχαία - από την ιστοσελίδα της φιλοαμερικανικής και φιλοσιωνιστικής οργάνωσης Terminal 119 ...
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/01/terminal-119.html
Δεν γνωρίζουμε αν οι εν λόγω Αλβανοί έχουν κάποιου είδους διασυνδέσεις με τον UCK ή με τους υπερατλαντικούς προστάτες του και το ΝΑΤΟ. Ούτε γνωρίζουμε αν το «Στέκι» χρηματοδοτείται μέσω της American Bank of Albania. Υποψιαζόμαστε όμως ότι υπάρχει μία «ειδική σχέση» ανάμεσα σ’ αυτούς και την Antifa , μιας που η τελευταία έχει να μας επιδείξει «υπερβάλλοντα ζήλο» κατά των Σέρβων, διοργανώνοντας μάλιστα «διαδηλώσεις μνήμης» για τη Σρεμπρένιτσα ...
http://mavroskrinos.blogspot.com/2008/10/antifa.html
Γεγονός πάντως παραμένει ότι αυτό που εδώ και χρόνια περιμέναμε, φαίνεται ότι αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά : μία συστηματική και οργανωμένη από ξένα κέντρα προσπάθεια αποσταθεροποίησης της χώρας μας, με αιχμή του δόρατος «εξεγέρσεις» αλλοδαπών που θα χρησιμοποιηθούν ενδεχομένως από τους ιμπεριαλιστές ως «στρατηγικές μειονότητες».
Ο χρόνος θα δείξει τι τελικά συμβαίνει. Το βέβαιο είναι ότι θα πρέπει να είμαστε ιδιαιτέρως επιφυλακτικοί αναφορικά με τον πραγματικό χαρακτήρα των τελευταίων κινητοποιήσεων.
-wzor.jpg)
