Theodore Kaczynski (Unabomber): Τα "αντικαταθλιπτικά" της Εξουσίας *The "antidepressants" of Power. (DER NACHTWANDERER)

 

Όταν ο αναρχικός Νίκος Ρωμανός απαγγέλει το ποίημα του «φασιστή» Κωνσταντίνου Καβάφη …

 

«Ο φασισμός είναι η εθνική αίρεση του σοσιαλισμού και η κοινωνική αίρεση του εθνικισμού. Από αυτές τις δύο αιρέσεις γεννιέται μια πίστη. Μοναδική. Από τις αιρέσεις, από θέσεις που αμφισβητούν η μία την άλλη, από τις αντιθέσεις που αντιπαρατίθενται, γεννιέται η πρόκληση της σύνθεσης. Μια νέα ορθοδοξία: η σωστή πίστη, ο σωστός δρόμος, ο σωστός τρόπος, η σωστή ζωή. Ο Berto Ricci μας το έδωσε αυτό. Η ζωή ως πολιτοφυλακή»

Με το Σπαθί και το Σφυρί: Προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο «Ορφικός» την σημαία της «Τρίτης Θέσης» και του «Μαύρου Μετώπου»

Ο Otto Strasser για τους Φασίστες:

«Το μονοπάτι όπου βαδίζουν αυτοί οι άνθρωποι είναι πά­ντοτε το ίδιο. Αρχικά είναι αναρχικοί ή ακραίοι σοσιαλιστές, κατόπιν “προσηλυτίζονται” στον εθνικισμό και δημιουργούν αξιοσημείωτες μεσσιανικές ιδέες … και φορτίζουν τον ακίνδυ­νο εθνικισμό των ενώσεων και των κομμάτων με το δυναμίτη της αναρχικής ετοιμότητας για δράση» 

του Μαυρομετωπίτη

Δεν πάει πολύς καιρός από την έκρηξη που συνέβη στους Αμπελόκηπους τα ξημερώματα της 1^ης Νοέμβρη του 2024. Μια έκρηξη που υπενθύμισε στο αστικό κράτος ότι εκτός από την νεκρόφιλη, αστική ηρεμία της σαπισμένης κοινοβουλευτικής ζωής και της παρλιαμενταρικής υποκρισίας υπάρχει και μια άλλη μορφή αναμέτρησης με το κατοχικό καθεστώς, μία άλλη μορφή σύγκρουσης με το εξουσιαστικό Σύστημα που τσακίζει, φυλακίζει και καταστρέφει τις ζωές μας, αυτή του ένοπλου αγώνα. Μια μέθοδος, που τα τελευταία χρόνια, ακολουθεί τακτικά η άκρα αριστερά ανά τον κόσμο ανεξαρτήτως του αν αποφαίνεται αποτελεσματική ή όχι.

Το αποτέλεσμα της αυτοσχέδιας βόμβας υψηλής ισχύος και τεχνοτροπίας που εξεράγγη ήταν ένας νεκρός με τα μάτια του να τα βρίσκουν στον φωταγωγό … μία βαρύτατα τραυματισμένη και δεκαέξι καθημερινές οικογένειες της βιοπάλης να είναι ξαφνικά άστεγες. 

Και εδώ γεννιούνται ορισμένα εύλογα ερωτήματα με πρώτο και κυριότερο το πως μπορεί ο οποιοσδήποτε να παριστάνει τον «τρομοκράτη» και τον «επαναστάτη» χωρίς να ξέρει το πώς ... να παίζει με την φωτιά, να κατασκευάσει και να χειριστεί εκρηκτική ύλη, βασικές μεθόδους μιας τέτοιας μορφής αγώνα και κυρίως σε τοποθεσίες πέραν του αστικού ιστού όπου ένα λάθος δεν θα κοστίσει ακριβά την ζωή ή την περιουσία απλών, καθημερινών ανθρώπων. 

Εν τέλει η βόμβα άλλον στόχο είχε και άλλον βρήκε: θύματα της τα λαϊκά διαμερίσματα 16 κατοίκων τα οποία κρίθηκαν ακατάλληλα και οι ένοικοι τους … θα μείνουν στο δρόμο για 6 μήνες. Ο αναρχικός αγώνας κατέληξε, από το να πλήττει βασικούς καθεστωτικούς στόχους, στο να καταστρέφει ζωές λαϊκών ανθρώπων, ανθρώπων του μόχθου και του μεροκάματου, τίμιους της εργατικής τάξης της διπλανής πόρτας. Άλλο ένα ακόμη δείγμα της αντικοινωνικής κατάντιας και της απόλυτης παρακμής την οποία υφίσταται η εν Ελλάδι άκρα αριστερά!

Ποιος όμως ήταν ο πραγματικός στόχος της σχεδιαζόμενης επίθεσης; 

Εδώ βρίσκεται και το «ζουμί». Ενώ τα καθεστωτικά μέσα οργίαζαν έσπευσαν να διαδώσουν ότι πιθανοί στόχοι ήταν η Ισραηλινή πρεσβεία ή αλλά κυβερνητικά κτήρια, διαδόθηκε γρήγορα η ανεπιβεβαίωτη είδηση ότι οι antifa θα τοποθετούσαν την βόμβα τους στο μνημείο του Γιώργου Φουντούλη και του Μανώλη Καπελώνη στο Νέο Ηράκλειο με σκοπό να μακελέψουν τους εθνικιστές που ετοίμαζαν τελετή μνήμης. 

1^η  Νοεμβρίου και ακόμη παρέμενε νωπή η θύμηση της άνανδρης δολοφονίας των δύο αδελφών μας, η οποία μέχρι σήμερα είναι ανεξιχνίαστη και θαμμένη από τις αρχές, αδιάφορη έως ... υποστηριζόμενη από μεγάλο μέρος της κοινωνίας και κυρίως αντικείμενο χλευασμού και επίδειξης δύναμης από το αστικό κατεστημένο το οποίο δεν χάνει την ευκαιρία να απαγορεύσει τις δραστηριότητες, εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις προς τιμή των νεκρών συντρόφων μας και να συλλάβει ξένους συναγωνιστές (βλέπε Casa Pound) που έρχονται στη χώρα μας για να τιμήσουν την θυσία (θυμηθείτε τα γεγονότα του 2023, τις απαγορεύσεις στο καιρό του κορωνοϊού κλπ).

Νωπό, φαίνεται, πως ήταν στη μνήμη των αντιφασιστών και το ... «πακέτο» στο μετρό στο Μοναστηράκι με το οποίο ένιωσαν, πως τιμωρούνται στη πράξη οι «μαγκιές» πάνω σε μαρμάρινες πλάκες και η βεβήλωση μνημείων. Από ότι φαίνεται μεγάλη η ντροπή και η ήττα για τους απέναντι, αναζητώντας, έναν χρόνο μετά, έναν νέο κύκλο αίματος για να ανακτήσουν την τιμή τους. Μια εφαρμογή της Ιταλικής «στρατηγικής της έντασης» που μόνο ζημιά στην ελληνική κοινωνία και στον βασανισμένο ελληνικό λαό έχει να κάνει και από την άλλη να ωφελήσει την αστική καταστολή της οποίας θα αποτελεί βούτυρο στο ψωμί. 

Οι ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες δείχνουν ότι για τους απέναντι είναι προτιμότερο να σφάξουν αθώους, απλούς, καθημερινούς, λαϊκούς ανθρώπους, ανθρώπους της εργατικής τάξης, μεροκαματιάρηδες. Είναι προτιμότερο να κομματιάσουν τον συμφοιτητή τους, τον συνάδελφο τους, ενδεχομένως τον φίλο τους. Είναι προτιμότερο να χτυπήσουν πατριώτες, εθνικιστές με τους οποίους ανήκουν στα ίδια κοινωνικά στρώματα, μοιράζονται κοινές αγωνίες και βάλλονται από τους ίδιους εχθρούς. 

Τα πάντα είναι προτιμότερα εκτός από το να χτυπήσουν τον Λεβιάθαν της αστικής δημοκρατίας, τον Κύκλωπα του κοινοβουλευτισμού, το τέρας της καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης που αφανίζει λαούς και έθνη, καταστρέφει πολιτισμούς και ωθεί άπαντες σε ένα τέλμα φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και υποταγής στο χρηματοπιστωτικό και πολυεθνικό κεφάλαιο. 

Μην ξεχνάμε με ποιους συνασπίζονταν όλα αυτά τα χρόνια μπροστά στον «κίνδυνο του φασισμού», μη ξεχνάμε τα «τείχη της δημοκρατίας», τις αγκαλιές έξω από το εφετείο, τους πανηγυρισμούς της πτώσης του Συνταγματάρχη Καντάφι, τις χαρές για την νίκη των τζιχαντιστών στη Συρία και τις σφαγές των εθνικιστών και κομμουνιστών που στήριζαν τον Άσαντ, την υποστήριξη στον Αμερικανοσιωνισμό ενάντια στο Ιράν, την αλληλεγγύη στους σιωνοκινούμενους Κούρδους, όλο το φαύλο κύκλο της πέρα για πέρα καθεστωτικής σαπίλας και κατρακύλας της ελληνικής antifa.

Μια σφαγή αθώων στο Νέο Ηράκλειο λοιπόν, που θα ήταν ... «ταμάμ» για το αστικό κράτος, μία υπέροχη αφορμή για την αύξηση της καταστολής, της μπατσοκρατίας, της εφαρμογής τρομονόμων που θα οδηγούσαν σε μία άλλη τρομοκρατία: την καθεστωτική! Όλα βολικά και όλα όμορφα για την Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία, πράγμα που μας δείχνει κατάφωρα το πως αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλοβοηθιούνται οι κεφαλές της συστημικής «Λερναίας Ύδρας». 

Ωστόσο, εν τέλει, τα γεγονότα έλαβαν μία τροπή εις βάρος του αναρχικού χώρου ο οποίος έπεσε στην ίδια του την λούμπα. Μία λούμπα που δείχνει, από την άλλη, την ξεφτίλα της ελληνικής ακροδεξιάς, του αιώνιου τσανακογλείφτη του γκλοπ ... που την κλείνει στο Δομοκό και την ντύνει καθαρίστρια και νοσηλεύτρια.

Με την αστεία αφορμή ότι τα δαχτυλικά του αποτυπώματα βρέθηκαν σε μία σακούλα (…) στο κεντρικό σημείο της έκρηξης, ο Νίκος Ρωμανός, συνελήφθη ξανά και προφυλακίστηκε χωρίς να συντρέχει κάποιο βάσιμο, σοβαρό και άξιο κατηγορητήριο. Το κράτος ήθελε να δείξει τα δόντια του και να φυλάξει τον κώλο του, κλείνοντας στα μπουντρούμια του έναν άνθρωπο, που παρόλο τις ιδεολογικές διαφωνίες και το αντίθετο άκρο που εκπροσωπεί, είχε διατηρήσει μία αξιοπρεπή επαναστατική θέση, είχε μείνει περήφανος μπροστά στην κρατική καταστολή και αλαζονεία. Ο ακροδεξιός τενεκές μπορεί να εκσπερματώνει με την μπλέ στολή, των κρατικών γουρουνιών να τον πιάνει ρίγος με το αστυνομικό γκλόπ, να εύχεται ψόφο στον αναρχικό στη φυλακή. 

Ο Εθνικοεπαναστάτης όμως, αυτός που οι απέναντι θα πουν Φασίστα, δεν χαίρεται με την κρατική καταστολή, δεν γουστάρει την αυθαιρεσία του μπάτσου, δεν χωνεύει τον δικαστή με την βίλα στην Εκάλη, δεν αδιαφορεί για τις άθλιες συνθήκες κράτησης στις ελληνικές φυλακές. Διότι ξέρει ότι κάποτε ίσως βρεθεί εκεί, εφόσον πρώτα περάσει από τα χέρια του αστυφύλακα και την κρίση του δικαστηρίου. 

Ο Εθνικοεπαναστάτης βλέπει σαν κύριο και πρωταρχικό του εχθρό το αστικό κράτος που τυραννάει το Λαό του, ξεπουλάει την Πατρίδα του, εξαφανίζει το Αίμα του. 

Ο Εθνικοεπαναστάτης πολέμαει με Λύσσα και Μίσος το κατεστημένο της Πλουτοκρατίας, της Διαφθοράς και της Διαπλοκής, της Ρεμούλας και της Βρωμιάς. 

Ο Εθνικοεπαναστάτης θέλει την κατάρρευση της Πολιτείας των πρεζεμπόρων, των δολοφόνων των Τεμπών, των παιδεραστών και των βιαστών. 

Ο Εθνικοεπαναστάτης διακατέχεται από τα Αρχέγονα Άρια Αισθήματα της Τιμής, της Περηφάνιας και της Ανδρείας, αισθήματα που χαρακτηρίζουν τον επαναστατικό μηδενισμό, φορέας του οποίου είχε υπάρξει ο Νίκος Ρωμανός. 

Μια κουλτούρα και μία αισθητική που προτάσσει τον ωμό, ατομικό ηρωισμό των αγωνιστών συνδυασμένο με την ύψιστη ελιτιστική περιφρόνηση προς τις συμβιβασμένες και ηττοπαθείς μάζες. Μία επανεμφάνιση του Αριστοκρατικού Τρόπου Ζώης που δεν περιμένει την έγκριση και τη νομιμοποίηση από τα κάτω, αλλά δρα γενναία, άμεσα και ολοκληρωτικά μέσα από την καθαρτήρια Φλόγα του Πολέμου. Η επανεμφάνιση του Πολεμιστή που τόσο είχε υμνήσει ο Ιούλιος Έβολα!

Στη διακήρυξη του, επ'αφορμή της καταδίκης του, ο Νίκος Ρωμανός αφού τορπίλισε επικοινωνιακά την κρατική αυθάδεια και τον μικροαστικό καθωσπρεπισμό έκλεισε κάνοντας αναφορά σε ένα ποίημα του Αλεξανδρινού Κωνσταντίνου Καβάφη. «Τιμή σε εκείνους που στη ζωή τους όρισαν να φυλάγουν Θερμοπύλες ...» μια αναφορά λίγο οξύμωρη για τον «χώρο» στον οποίον απευθύνεται. 

Διότι μπορεί να μη συγκινεί και πολύ την άκρα αριστερά που φτύνει την Παράδοση, που περιφρονεί την Τιμή και Περηφάνια της Εθνικής κληρονομιάς, που δεν αισθάνεται τον Ιδεαλιστικό πολεμικό παλμό του Σπαρτιάτη Μαχητή, που δεν μπορεί να νιώσει την ύστατη ηρωική αυτοθυσία του Πολεμιστή των Θερμοπυλών, αλλά σίγουρα συγκινεί όλους εμάς τους Έλληνες που και νιώθουμε το Υπεράνθρωπο Ήθος και το θεωρούμε φάρο και οδοδείκτη στον «πόλεμο του σήμερα». 

Έναν πόλεμο για την επαναφορά του Ανθρώπου έναντι του αποχαυνωμένου, μηχανικά συντηρούμενου, δούλου της εξουσίας, ένας πόλεμος που περνάει μόνο μέσα από την θύμηση των Ηρωικών Αρχετύπων.

Ο Νίκος Ρωμανός λοιπόν κλείνει με τον Καβάφη. Τον Κωνσταντίνο Καβάφη που κάποτε η υπογραφή του βρέθηκε σε συγχαρητήρια επιστολή προς την «Ένωση Ελλήνων Φασίστων», η οποία δημοσιεύθηκε στη τότε εφημερίδα ΣΚΡΙΠ και την οποία επιβεβαίωσε χρόνια αργότερα ο ιστορικός Σαράντος Καργάκος. Και επειδή πολλά έχουν ειπωθεί και ισχυριστεί για να αμφισβητήσουν το γεγονός, δεν θα επιμείνουμε στο αν πρόκειται περί πλαστογραφίας ή παραφιλολογίας αλλά θα αφήσουμε στους ιστορικούς να εξακριβώσουν το αν ο Καβάφης υπήρξε Φασίστας ...

Δεν ξεχνάμε και την προκήρυξη των «Πυρήνων της Φωτιάς» (στους οποίους ανήκε ο Νίκος Ρωμανός) το 2010, όπου ειπώθηκαν κάποια σωστά πράγματα και τέθηκαν κάποιες σωστές θέσεις σχετικά με την κατάσταση που επικρατούσε και επικρατεί στον εθνικιστικό χώρο. Ορθώς, θίχτηκαν κάποια πρόσωπα, κόμματα και καταστάσεις που κρατούν τους εθνικιστές αγωνιστές υποδόρια της κρατικής εξουσίας με αποτέλεσμα σε πολλούς να φαντάζουν ως «παρακρατικοί». 

Ανίκανοι ηγετίσκοι και «φυρερίσκοι» που συνδιαλέχθηκαν με το κρατικό σύστημα και στο τέλος το πλήρωσαν ακριβά. Προβατοποιημένοι αγωνιστές του κώλου, χρήσιμοι ηλίθιοι των καθεστωτικών φιλοδοξιών. Ένας φαύλος κύκλος που συντηρεί και εκτρέφει την σαπισμένη μπατσόφιλη αστική ακροδεξιά. Και μπορεί οι «Πυρήνες της Φωτιάς» να παραδέχτηκαν ότι ακόμη και αν εμφανιστούν «καθαροί, πράγματι αντικαθεστωτικοί και απαλλαγμένοι από τον παρακρατικό έλεγχο, εθνικοσοσιαλιστές» θα συνεχίσει να τους χωρίζει άβυσσος μαζί τους, ωστόσο υπάρχουν κάποιες τέμνουσες παράλληλες που φέρνουν κοντά τους Εθνικοεπαναστάτες και τους Αναρχικούς και προκαλούν τον αμοιβαία σεβασμό μεταξύ τους. 

Και αυτές είναι οι γραμμές του αντικαθεστωτικού αγώνα, της αντικρατικής πάλης που τους οδηγεί στα ίδια ανήλιαγα κελιά της αστικής δημοκρατίας. Οι γραμμές της από κοινού άρνησης του συστήματος και της ύψιστης αηδίας για τις κοινωνικές σχέσεις τις οποίες γεννά. Τις σχέσεις υποταγής, εθελοδουλείας, ατομικισμού, ωφελιμιστικής απόλαυσης. Μόνο λίγοι μπορούν να καταλάβουν τι σημαίνει να ζεις κοινωνικά αποκλεισμένος, χωρίς να μπορείς να ταιριάξεις πουθενά στα φρικτά καλούπια της μεταμοντέρνας κοινωνίας του αστικού lifestyle. Μόνο λίγοι μπορούν να νιώσουν τι θα πει πραγματικά Αντικοινωνικός! 

Και επειδή δεν είναι ώρα να ανοίξουμε ιδεολογικές συζητήσεις, να οριοθετήσουμε έννοιες όπως ο «Αναρχοφασισμός» και να ψάξουμε τις αναρχικές αφετηρίες και την αναρχική φύση της Φασιστικής ιδεολογίας, θα πούμε ότι και μόνο η αίσθηση της ΥΠΕΡΗΦΑΝΙΑΣ και της ΤΙΜΗΣ είναι αρκετές για να δείξουμε τον σεβασμό μας στον οποιονδήποτε μένει ακλόνητος στις επαναστατικές του θέσεις, υπερασπίζεται μέχρι τέλους τις ιδέες του, μένει ακέραιος πολιτικός στρατιώτης στο «πολεμικό μέτωπο» των αστικών φυλακών!

Κλείνουμε λοιπόν και εμείς με τα λόγια ενός άλλου μεγάλου «καταραμένου» της Ιστορίας, ενός άλλου μεγάλου «του δικού μας Λένιν» τον οποίον λάτρεψε ο Nicola Bombacci αυτός ο «Mαύρος Kομμουνιστής».

Κλείνουμε με τα λόγια του Μπενίτο Μουσολίνι:

«Το κράτος, αυτός ο Μολώχ με την τρομερή όψη, παίρνει τα πάντα, γνωρίζει τα πάντα και αφανίζει τα πάντα. Κάθε λειτουργία του κράτους αποτελεί μία συμφορά. Η τέχνη του κράτους είναι μία συμφορά. Το ίδιο και η κρατική ιδιοκτησία της ναυτιλίας καθώς και η κρατική παροχή των αναγκαίων προς το ζην και η λιτανεία θα μπορούσε να επεκταθεί στο άπειρο ... Εάν οι άνθρωποι είχαν έστω και μία αμυδρή ιδέα της αβύσσου προς την οποία σπρώχνονται θα αυξανόταν ο αριθμός των αυτοκτονιών, διότι τείνουμε να φτάσουμε στην πλήρη καταστροφή της ανθρώπινης προσωπικότητας. Το κράτος είναι μία τρομερή μηχανή που καταβροχθίζει ζωντανούς ανθρώπους και  μετά τους ξερνάει άψυχα μηδενικά»

Προτεινόμενοι σύνδεσμοι: (ανανεώθηκε)

Οι αριστερές καταβολές του Φασισμού (περιοδικό Ένζυμο τεύχος Η, Φθινόπωρο 2020)

Το Φασιστικό κράτος είναι ένα αντι-κράτος

Berto Ricci, ο αναρχοφασιστής που κατάφερε να ξεπεράσει την αριστερά και την δεξιά

Marciano Durruti (06.03.1911 - 22.08.1937): Presente!

Πάντα γελαστοί και γελασμένοι - «Ισαάκ και Σολωμού και Μαρίνου Μαρτύρων»: Μια άγνωστη «αναρχοεθνικιστική» μουσική ρωγμή αίματος στον σάπιο τοίχο της ντόπιας και ξένης κατοχής.

Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: αυτά έλεγε ο Αναρχικός ηγέτης Ντιέγκο Αμπάντ ντε Σαντιγιάν, γραμματέας της FAI, ένα χρόνο μετά τη λήξη του ισπανικού εμφυλίου, για τον Φασίστα αρχηγό της Φάλαγγας Χοσέ Αντόνιο Πρίμο ντε Ριβέρα

Αιρετική γραφή: Τι συμβαίνει με κάποιους αναρχικούς στην Ελλάδα;

Pyotr Kropotkin και Muammar Qaddafi - μια συγκριτική ματιά στον Κανταφισμό από την αριστερή οπτική: όταν ο ευγενής «Aναρχικός Πρίγκιπας» Πέτρος Κροπότκιν συνάντησε τον Εθνικιστή «Αδερφό Συνταγματάρχη» Μουαμάρ Καντάφι στην όαση των ιδεών της Λιβύης

Τα άγνωστα θραύσματα της ιστορίας: όταν η «κόκκινη» λύσσα της RAF επανέφερε την «φαιά» κληρονομιά των «Ταγμάτων Εφόδου» - «Baader - Meinhof - Gruppe» - «Οι Κόκκινοι Werewolves* που άργησαν;» ή μια μεταπολεμική αναλαμπή του Γερμανικού «αριστερού εθνικισμού;» (απόσπασμα από το άρθρο «Το αίνιγμα RAF: Avantgarde της Τρομοκρατίας ή ριζικός Γερμανικός εθνικισμός;» που δημοσιεύτηκε στο https://allenaki.wordpress.com/)

Ο «αναρχοφασισμός»: από τον Berto Ricci στους NAR, η μεγάλη ιστορία ενός αιρετικού φλερτ.

Les extrêmes se touchent: η Αλληλοεπικάλυψη Αναρχισμού και Φασισμού

Ο «καταραμένος αναρχοφασίστας» Νίκος Βεργίδης: Αυτόνομος, Άναρχος και Αμετανόητος, ένας «συνειδητός ασυμβίβαστος» - και ένα άρθρο του στο περιοδικό «Έρημη Χώρα» - (.pdf)

«Αναρχοφασισμός»: Μια επισκόπηση της «Δεξιάς Αναρχικής» Σκέψης

Βασιλικές εφεδρείες

«Το σύστημα δεν ξεμένει ποτέ από εφεδρείες. Και τώρα που ο (ακρο)δεξιός νάρκισσος αυτοκαταστράφηκε καιρός να αναλάβουν οι νέες μαριονέτες. Και τι πιο έξυπνο από Λονδρέζους με περίεργες φιλίες και διασυνδέσεις. Νέοι και αμόλυντοι επικοινωνιακοί και με έναν αέρα ευρωπαϊκό. Οι νέοι κυβερνήτες της αποικίας είναι εδώ έτοιμοι να αποτελειώσουν το έργο της μεταπολίτευσης»

 

Εξεγερμένη συνείδηση: Δυστοπίας επακόλουθα (γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης)

 

Μετά από πολλούς μήνες η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» φιλοξενεί ένα ακόμη άρθρο ενός νεολαίου συναγωνιστή που διακρίνεται για το ήθος του και την κινηματική αλληλεγγύη του. 

Ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης για μια ακόμη φορά απευθύνεται στην «Σιδηρά Νεολαία» παρά τις όποιες καθημερινές υποχρεώσεις. 

Μια φωνή που λαμβάνεται σοβαρά υπόψη στον «χώρο» λόγω της δυναμικής εκφοράς αλλά και της πηγαίας αποφασιστικότητας που αντηχεί ως προσταγή και κατάθεση συνάμα: 

«Δεν διαθέτουμε δηλώσεις μετανοίας - Θάνατος στην αστική δημοκρατία!». 

Καλή ανάγνωση λοιπόν για αυτούς που αποδέχονται την αυτόνομη σκέψη και δράση και δεν φορούν ιδεοληπτικές παρωπίδες. 

Για τους υπόλοιπους δεν μας καίγεται καρφί ότι και αν πουν ότι και αν γράψουν εντός και εκτός διαδικτύου.

γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης

Έχει κατακαεί η μισή Αθήνα, γιατί η άλλη μισή κάηκε τα προηγούμενα χρόνια. Δεν θα ησυχάσει το καθεστώς αν δεν πεθάνει κάθε γηγενής, είτε λιώσει σε ένα νοσοκομείο αβοήθητος, του πάρει το σπίτι η τράπεζα ή πεθάνει στην ψάθα από την ακρίβεια. Ένα κράτος μεθοδικό και όχι ανίκανο επιβουλεύεται επιτυχώς, όχι τα τελευταία χρόνια μονάχα αλλά μισό αιώνα τον αφανισμό του γένους. 

Όταν ο Έλληνας καταλάβει πρωτίστως ότι είναι μειοψηφία στον τόπο του, δευτερευόντως πώς η Τρίτη Ελληνική Δημοκρατία είναι εχθρός του, ίσως αντιστραφεί ένα μέρος της καταστροφής. Ολόκληρη: Ξεχάστε το!

Όσο θα πληθαίνουν οι πυρκαγιές τόσο οι οικονομικοί καρχαρίες και δυνάστες των ζωών μας θα πλουτίζουν και θα γίνονται πιο ισχυροί με την ανοχή μας. Όποιος δεν βλέπει πλέον στο καμένο πράσινο που κάποτε έδινε ζωή, την αποκρουστική εικόνα της ανεμογεννήτριας να αναδύει κοιμάται καλά και δυστυχώς επιλεκτικά.

Και μετά τις ετήσιες καταστροφικές πυρκαγιές, έρχεται η αποζημίωση του λαουτζίκου που έχασε τα σπίτια του. Από ενδιαφέρον; Ή για να βουλώσουν όλοι πάλι το στόμα για τις ανεμογεννήτριες που θα γεμίσουν κάθε πλαγιά της χώρας. Τα ελληνόφωνα εξωτικά πλάσματα θα επιστρέψουν στην κανονικότητα της δυστυχίας τους σε μερικές μέρες και όλα θα έχουν ξεχαστεί. Τα κέρδη τραπεζών και ολιγαρχών θα φτάσουν πάλι στα ύψη, οπότε το δόγμα «Δόξα το χρήμα, έχουμε Δημοκρατία» υπερτερεί κάθε ηθικής. Λύση; Ὁ ἔχων ὦτα ἀκούειν ἀκουέτω!

Τον Σεπτέμβριο του 2024 ο ΟΗΕ θα υπογράψει το «Σύμφωνο του Μέλλοντος» (Pact of the Future) που φέρνει την δημιουργία μίας παγκόσμιας κυβέρνησης από ΜΗ εκλεγμένους διεθνιστές πολιτικούς. Είσαι έτοιμος να νιώσεις τις αλυσίδες της Σιωνιστικής κατοχής;

Με λιγότερες από 30 ημέρες μέχρι την Σύνοδο Κορυφής του ΟΗΕ για το Μέλλον και την πιθανή κήρυξη μιας «Πλανητικής Έκτακτης Ανάγκης», οφείλω να πω όσα βλέπω και κυρίως να τα γράψω για να ενημερωθεί όποιος δεν «μολύνθηκε» από το πνεύμα του νεοτερισμού. 

Ο κίνδυνος που εγκυμονεί για την εθνική κυριαρχία, την ατομική ελευθερία, τα δικαιώματα και τον πολιτισμό μας είναι πιο μεγάλος από ποτέ. Σβήνουμε και πρέπει να αντισταθούμε με τα όπλα της Κουλτούρας μας!

Την φρικτή δυστοπία που ζούμε σήμερα με υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις, πολιτικές διώξεις και παρακολουθήσεις, αποχαύνωση και μαζικό ψηφιακό εθισμό, μετατροπή της προσωπικότητας του κάθε ανθρώπου σε "αριθμό", αχρήματη και οικονομικά ελεγχόμενη κοινωνία, μαντράχαλους που παίρνουν μετάλλια σε γυναικεία αθλήματα, ούτε ο Τζορτζ Όργουελ δεν την είχε προβλέψει. 

Και όμως είναι η θλιβερή πραγματικότητα. Οι επικυρίαρχοι ετοιμάζουν ένα μέλλον για τον μαζάνθρωπο χωρίς Ταυτότητα και Συνείδηση, δίχως ανθρωπιά και αυτεξούσιο. Δίχως κάτι ιδιόκτητο και κερδισμένο, με τροφή για αρρώστια, καθώς πρόσφατα το Ηνωμένο Βασίλειο θέσπισε νόμο για την κατανάλωση ψεύτικου εργαστηριακού κρέατος και ο γενοκτόνος Νετανιάχου εγκαινιάζει μονάδες εκτυπωτών που παράγουν τροφή. 

Δεν θα αργήσει λοιπόν σύντομα να έρθει και στην χώρα μας. Η Παγκόσμια Διακυβέρνηση έρχεται με τάχιστους ρυθμούς και πλέον δεν κρύβονται, η γεωπολιτική σκακιέρα βράζει με τις εκλογικές εξελίξεις στις ΗΠΑ μετά την απόπειρα δολοφονίας του Τραμπ, το Ουκρανικό, την φλεγόμενη Μέση Ανατολή και το οικονομικό «κραχ» που αν δεν συμβεί θα αντικατασταθεί από τον ΓΠΠ. 

Και θα πει κανείς γιατί όχι, στήσιμο εκλογών δοκίμασαν, πανδημίες, εμβολιασμούς, διαδικτυακή φίμωση και λογοκρισία άρα τι απέμεινε ...; Το συντονισμένο σχέδιο είναι πολυποίκιλο και δεν θα σταματήσουν μέχρι την τελική υλοποίηση αυτού. Σημασία για εκείνους δεν έχει η διαδρομή, αλλά ο προορισμός. Και αυτός καταλήγει στην αρπαγή των ψυχών μας, αλλά κυρίως στην επιβολή της δυστυχίας τους πάνω στις ζωές μας. Ο καπιταλισμός το σύστημα τους, οι τράπεζες οι "ενορίες" τους, οι στοές οι "εκκλησίες" τους. 

Λειτουργούν βάσει πλάνου δίχως αντιστάσεις, ο αέρας, το νερό, τα τρόφιμα, η ακτινοβολία και ο βιολογικός μας αφανισμός είναι συνυφασμένες έννοιες πλέον. Η απάτη του κλίματος θα συνδυαστεί με την «ευλογιά των πιθήκων» για να τρομοκρατηθεί η μάζα για ακόμη μία φορά, ώστε νέα μέτρα ελέγχου να προωθηθούν, τα πάντα θα καταγράφονται και ο ραγιάς θα βλέπεις ενέσεις και ανεμογεννήτριες μέχρι και στον ύπνο του. 

Δουλειά, κατσαρίδες, σιωνιστική προπαγάνδα και αντικατάσταση πληθυσμού θα βιώνεται ως η υγιής καθημερινότητα από τον ελληνόφωνο κάτοικο της πρώην Ελλάδας. Αλλάζει το πράγμα; Μονομερής αν είναι η αλλαγή ναι, διότι ακόμα δεν σβήσαμε όλοι από τις μηχανές τους και την βιομηχανία του θανάτου τους, όμως για πανελλήνια, πανευρωπαϊκή και παγκόσμια αλλαγή ... Ούτε σε δέκα ζωές με αυτήν την σαθρή νοοτροπία που φέρει μαζί του σε κάθε του σκέψη και ενέργεια ο Λευκός Άνθρωπος. 

Αποβάλλοντας την υλιστική αντίληψη όμως, τον ατομικισμό και την εγωπάθεια που πολλάκις έχω αναφέρει τότε υπάρχει ελπίδα για τα έθνη και τους λαούς. Ειδάλλως, το Πνεύμα θα ακολουθήσει την φυσική κατάληξη της Δύσης όπως την βλέπουμε να εξελίσσεται τις τελευταίες δεκαετίες, στον αργό και βασανιστικό θάνατό της.

Κλείνω με μία λέξη: Τρέχα! Όπως λέει και ένας αγαπημένος ερευνητής. Στο χαράκωμα θα συμπλήρωνα εγώ. Χρέος μας η μνήμη των νεκρών μας και οι χτύποι των παιδιών μας.

Η σκέψη μας Σάλπιγγα Εξέγερσης ενάντια στον κόσμο των νικητών!

Λευτεριά στην Παλαιστίνη! Στον δρόμο που έδειξε ο Αντίοχος ο Επιφανής!

Ευτοπία στην επικράτεια του εφήμερου

 

Άρθρο του Κωνσταντίνου Τάταρη στο παρθενικό τεύχος του περιοδικού «Μηδέν Τελεία» (Χειμώνας 2011)

Ζούμε στην επικράτεια του εφήμερου, στη δικτατορία της φυλής των “εφήμερων ανθρώπων”, για να θυμηθούμε τον Ιούλιο Έβολα. Τα πάντα γύρω μας έχουν την αίσθηση του “καθημερινού”, του πεπερασμένου, του αναλώσιμου, όπως η ανάγνωση της εφημερίδας που πρέπει να προλάβουμε να την τελειώσουμε “σήμερα”, διότι πολύ απλά, αύριο δε θα είναι χρηστική ...

Όλοι ζούμε εντός αυτής της “επικράτειας”, όλοι κατά καιρούς έχουμε υπάρξει ή υπάρχουμε ως “εφήμεροι”, γι αυτό, πέρα από την όποια κριτική, απαραίτητη (όσο κι επώδυνη) προσωπική άσκηση, η αυτοκριτική...

Εφήμερο είναι η αποθέωση της “στιγμής”, του παρόντος, της καθημερινότητας, είναι η κυρίαρχη στις δυτικές κοινωνίες κουλτούρα της σύμβασης και της συναλλαγής, της χρηστικότητας, του λογικού υπολογισμού, της χυδαίας αντίληψης ότι “ο χρόνος είναι χρήμα” και “όπου γης, πατρίς”. Είναι το “αυτονόητο” του ωφελιμισμού που πέρα από τη “δουλειά” και τη “διασκέδαση” κατακλύζει και τις ανθρώπινες “σχέσεις”. Απουσιάζουν η χαρά της άδολης συνεύρεσης, η βιωματική εμπειρία της σύναξης, η ανιδιοτέλεια της δωρεάς, η πεποίθηση ότι δεν είμαστε μόνον “σημερινοί”, ότι είναι “παιδιά πολλών ανθρώπων τα λόγια μας”. Το Εφήμερο φοβάται τις όχι κατασκευασμένες Αξίες, εκείνες που δεν έχουν ημερομηνία λήξης. Η Διαχρονία είναι η μοναδική αναγνωρίσιμη απειλή. 

Όλοι οι διαχειριστές του (πολιτικοί, εκδότες, “ιντελιγκέντσια”) προσπαθούν να μας πείσουν ότι τίποτε δε διαρκεί, διότι, πολύ απλά, τίποτε δεν είναι προορισμένο να διαρκέσει. Τα πάντα είναι “σχετικά και γι αυτό ανεκτά”, τα πάντα υπάρχουν “σήμερα” για να αντικατασταθούν “αύριο”, όπως οι διανοούμενοι του συρμού και τα βιβλία τους που γίνονται “best sellers” για να πεταχτούν την επομένη μαζί με τις εφημερίδες και τα “life style” περιοδικά. Στην Ελλάδα του Εφήμερου που δεν είναι καν δυτική, αλλά εκδυτισμένη (κάτι πολύ χειρότερο, κάτι πρόστυχο, υβριδικό), όχι μόνον η “δουλειά”, η “διασκέδαση”, “οι σχέσεις”, αλλά όπως πολύ όμορφα έγραψε κάποιος, “ακόμα και η απόγνωση δεν κοινωνείται”. 

Σε αντίθεση με τις εξεγέρσεις της Τυνησίας και της Αιγύπτου, (λαών που δεν είναι καν ομοιογενείς), εξεγέρσεις αληθινές, παλλαϊκές, στις οποίες οι Εθνικές Σημαίες ενσάρκωναν την υπαρκτή διάθεση ατομικής αυτουπέρβασης και συλλογικότητας, την ετοιμότητα της θυσίας, στη δική μας περίπτωση η συλλογική αγανάκτηση και απόγνωση ανέδειξαν μόνο την ξεκομμένη ατομικότητα. Ένα τυχαίο ανθρωπομάζωμα, ένα άθροισμα ατόμων, που με δίκαιη οργή και αληθινά αιτήματα βρέθηκαν “όλοι μαζί εκεί”, αλλά “ο καθένας μόνος του”, ο καθένας για τους δικούς του και μόνον ιδιαίτερους λόγους, ένα ποσοτικό άθροισμα απελπισμένων, όχι ένα ποιοτικό οργανικό σύνολο, που επειδή απειλούνταν του καθενός η ατομική ασφάλεια, (αλλά και οι μέχρι τότε χρήσιμες αυταπάτες) κινήθηκαν με το ένστικτο της απελπισμένης ατομικότητας.

Το Εφήμερο οικοδομεί το δικό του “χώρο”, τη δική του “πολιτεία”, τη μεγαλόπολη. Ένα χαοτικό συγκρότημα απρόσωπων κτιρίων, διαδρόμων, διαύλων και δικτύων, όπου καθημερινά “ρέει” ένας αηδιαστικός ανθρώπινος πολτός. Εκεί όπου η μεγέθυνση (ανύπαρκτων ποιοτικά μεγεθών) και η υπερβολή υποκαθιστούν την ανάγκη της ταυτότητας (είναι άραγε τυχαίο που οι ουρανοξύστες είναι το σήμα κατατεθέν των δυστοπικών αμερικανικών μεγαλουπόλεων;). Σ' έναν τέτοιο χώρο το Εφήμερο δεν αισθάνεται απλώς ασφαλές, αλλά και παντοδύναμο, εκεί βασιλεύει ο Μαζάνθρωπος και τα χαρακτηριστικά τούτα περιέγραψε ο Ίων Δραγούμης ήδη στην πρώτη δεκαετία του 20ού αιώνα!

Όπως αναφέρει στο “Όσοι Ζωντανοί”, μαζάνθρωποι είναι εκείνοι “που δεν έχουν ορμές, παρά μόνον γούστα”, “που δεν έχουν εχθρούς”, παρά μόνον ανταγωνιστές, που δεν έχουν φίλους παρά μόνον συναδέλφους, που δεν έχουν ήθος, αλλά περισσεύει η διάθεση τους στην ηθικολογία. Σε λίγο καιρό όλοι, εκόντες άκοντες, θα ζούμε σε μεγαλοπόλεις, και μεγαλόπολη πέραν της χαοτικότητας, πέραν της ανθρωπόμορφης ποντικοδρομίας των δικτύων, σημαίνει πολυπολιτισμικότητα το νέο “political correct” ιδεολόγημα των εξουσιαστών και των “χρήσιμων ηλιθίων” που περισσεύουν. “Συνύπαρξη” πολλών παράλληλων, εφήμερων κοινωνιών που δεν θα συγκροτούν κοινότητα Αξιών και Πεπρωμένου. Αναγκαστική συγκατοίκηση ανθρωπομαζωμάτων που θα λειτουργούν μεταξύ τους ανταγωνιστικά είτε ως “lobby” στο “Κυβερνείο”, είτε ως δυστοπικά γκέτο, όπου οι “διαχειριστές” τους θα επιβάλλουν “δυναμικά” την παρουσία και προστασία τους (“Αφροέλληνες” εναντίον“ ελληνοΑσιατών”).

Πολυπολιτισμική κοινωνία είναι το αντίθετο της πολιτισμένης κοινωνίας, είναι η επιβεβαίωση της άριζης ατομικότητας. Μεγαλόπολη σημαίνει “δυστοπία”, δηλαδή βίωση της ασχήμιας ως μοναδικής πραγματικότητας, το “δύσμορφο τόπο” ως μοναδικό υπαρκτό χώρο. Ο όρος πρωτοχρησιμοποιήθηκε από τους πρωτοπόρους της επιστημονικής φαντασίας, σήμερα όμως είναι ένας όρος απόλυτα πολιτικός, δηλαδή υπαρκτός, παράγει άμεσα αποτελέσματα. Η δυστοπία θα είναι η πραγματικότητα, εντός της οποίας, “όλοι ώριμα οφείλουμε να συμπεριφερόμαστε”, να αποδεχόμαστε τα όποια “τετελεσμένα” ως δεδομένα. Η δυστοπία θα σηματοδοτεί το αιώνιο “σήμερα”, εν απουσία του “αύριο”.

Και η αντίδραση; Α, ναι. Η “αντίδραση” έρχεται σχεδόν μηχανικά. Μηχανικά και προβλέψιμα. Η δυστοπική μεγαλόπολη είναι ο κατάλληλος χώρος για να φωλιάσουν οι “όποιες ουτοπίες”, ως εναλλακτικότητα (με ή χωρίς εισαγωγικά), αλλά και ως φυγή, ως ατομικό ή μικρο-ομαδικό καταφύγιο, ως οπιούχα συνήθεια σε χασισοποτείο. Μήπως ως “ουτοπικές αντιδράσεις” δεν λειτουργούν οι παραθρησκευτικές οργανώσεις και οι πολιτικές σέχτες που φαντασιώνονται ότι συνιστούν πολιτικά κινήματα; Να είμαστε προσεκτικοί απέναντι στην έννοια “ουτοπία”, πολλές φορές προσφέρεται αφειδώς ως ανώδυνη εκτόνωση. 

Επαναλαμβάνω: να είμαστε επιφυλακτικοί απέναντι στην “ουτοπία” και όταν δεν λειτουργεί ευνουχιστικά, δεν οδηγεί κατ' ανάγκην στην επανεύρεση του απωλεσθέντος παραδείσου, αντιθέτως πολλές φορές στρώνει το δρόμο προς την κόλαση. Μήπως η Καμπότζη δεν μετατράπηκε σε ένα απέραντο σφαγείο, από τον κομμουνιστή χασάπη Πολ Ποτ και τους“ Ερυθρούς Χμερ” του στο κυνήγι της ουτοπίας της αγροτικής κολλεκτίβας; Η ουτοπία είναι απαραίτητη, ναι! Αλλά ως διεγερτικό, ως δείκτης για την ευτοπία, όχι ως νεφελοκοκκυγία. Απέναντι στο δυστοπικό σήμερα, απέναντι στο παντοδύναμο Εφήμερο η απάντηση δεν είναι ο “ου τόπος”, αλλά ο “ευ τόπος”, η Ευτοπία.

Να λειτουργούμε μέσα στο Εφήμερο και να είμαστε διαφορετικοί. Όχι απλώς να είμαστε διαφορετικοί, αλλά να οικοδομούμε τη διαφορά ως υπαρκτό, μετρήσιμο γεγονός, να οικοδομούμε “όμορφους τόπους” μέσα στο δυστοπικό περιβάλλον. Και αυτοί οι “όμορφοι τόποι” να μη λειτουργούν (μόνο) ως αποκομμένες νησίδες σε μια σκοτεινή θάλασσα, αλλά ως υπαρκτή, συνολική πρόταση για ολόκληρη την κοινωνία. Να επανασχεδιάσουμε τα σύμβολα και τα χρώματα μας, να αποκοπούμε από ομφάλιους λώρους που πλέον δεν μας τροφοδοτούν με τίποτα ζωτικό. 

Να προτείνουμε την εναλλακτικότητα, ως υπαρκτό γεγονός, από τη διατροφή και τη διασκέδαση, την τέχνη και τις εκδόσεις μέχρι το πως πρέπει να καλλιεργείται η ελληνίδα γη και ποιά πρέπει να είναι η σχέση οικιστικού-πολιτισμικού-φυσικού περιβάλλοντος. Να προτείνουμε τον εθνοκοινοτισμό όχι ως άσαρκο ιδεολόγημα, αλλά ως βιωμένη εμπειρία σ' έναν κόσμο που τρέφεται με ιδεολογήματα, ως εναλλακτική πρόταση απέναντι στους απονευρωμένους τεχνοκράτες και στους πολιτικούς που δρουν ως ατζέντηδες των υπερεργολάβων και των τραπεζιτών. 

Να οικοδομούμε τις δικές μας παράλληλες δομές και κοινότητες, αλλά και να μην αφήνουμε τους μαζικούς χώρους είτε είναι ο συνδικαλισμός, ιδιαίτερα ο αγροτοσυνδικαλισμός, είτε η τοπική αυτοδιοίκηση στην αποκλειστικότητα άλλων. Να ενώνονται οι “νησίδες” μας και να δημιουργούν “ήπειρο”. Να είμαστε “εντός, εκτός και επί τα αυτά”. Πρέπει να αναγκάσουμε την Ιστορία ν' ασχοληθεί μαζί μας. Η πολιτικοποίηση της ευτοπίας είναι το νέο στοίχημα. Δύσκολο στοίχημα; Οπωσδήποτε. Αλλά (ποιος μας είπε πως) ζούμε σε εύκολους καιρούς;

«Πολλοὶ μὲν ἄνθρωποι εἶεν, ὀλίγοι δὲ ἄνδρες»: Ο Γιώργος Κουτιώλας για τον Γιάννη Λαγό

 

«Πολλοὶ μὲν ἄνθρωποι εἶεν, ὀλίγοι δὲ ἄνδρες»

(ΗΡΟΔΟΤΟΣ, Ζ 211)

2024, το έτος 135

50 χρόνια ελλαδικής μεταπολίτευσης

Διανύοντας μισό αιώνα κυνοβουλευτικής διακυβέρνησης οφείλουμε να κάνουμε έναν απολογισμό. Τι έχουμε αποκομίσει; Εδαφική συρρίκνωση, κοινωνική σήψη, οικονομική συντριβή, φυλετική παρακμή. 

Ο εθνικιστικός χώρος θα έπρεπε να είναι η αιχμή του δόρατος της αντίστασης ενάντια στο σχέδιο της περιουσίας διεθνούς κλίκας. Αντίθετα είναι ένας οχετός με στάσιμα λιμνάζοντα λήμματα. 

Δηλωσίες μετανοίας, παρακμιακά στοιχεία, μπολσεβίκοι και κάθε λογής ξένα σώματα και προφανώς πράκτορες. Όλοι αυτοί επιπλέουν στον οχετό της εθνικιστικής αποχέτευσης.

Ο Εθνικοσοσιαλισμός περιλαμβάνει εκείνη την Ιερά μερίδα που είναι Έλληνες στο αίμα, την συνείδηση, το φρόνημα και την γλώσσα. Εμείς οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές τιμούμε πάντα τους πιστούς ιδεολόγους αλλά και τους γνήσιους αγωνιστές της αρχέγονης ιδέας του εθνικού κοινοτισμού και κοινωνισμού και τους αγωνιστές της σωτηρίας της φυλής. 

Παλαιότερα ο Περίανδρος φυλακίστηκε για τις ιδέες του και ως Εθνικοσοσιαλιστής δεν συνεργάστηκε με το καθεστώς και εξέτισε την ποινή του μακριά από ανίερες συμφωνίες.

Σήμερα ο μόνος φυλακισμένος της υπόθεσης της Χρυσής Αυγής που δηλώνει πολιτικός κρατούμενος, αναγνωρίζει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανεξάρτητη και δηλώνει εθνικοσοσιαλιστής είναι ο Γιάννης Λαγός. 

Αναγνωρίζουμε και επικροτούμε την αποφασιστική και γενναία στάση του ως γνήσιου επαναστάτη απέναντι στο καθεστώς και αποστρεφόμεθα την δουλοπρέπεια άλλων οι οποίοι θεωρούν και ελπίζουν ότι αν κάνουν ιδεολογική περιτομή θα λάβουν ευμενή μεταχείριση από το καθεστώς και πιο σύντομη αποφυλάκιση.

Γιώργος Κουτιώλας

Μετανθρωπισμός και 4η Βιομηχανική Επανάσταση

 

Για όσους δεν καταλαβαίνουν και δεν θέλουν να καταλάβουν ...

 

Δια χειρός Βασίλη εκ Ξυπετής

γράφει ο Κωνσταντίνος Θ. Παπαδογιάννης

Η λεγόμενη "Μεγάλη Επανεκκίνηση" που υποστηρίζεται από τον Klaus Schwab και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ είναι ένα μοχθηρό σχέδιο κεκαλυμμένο με την ρητορική του περιβαλλοντισμού, της κοινωνικής δικαιοσύνης, της ανάπτυξης και της προόδου των λαών. Πρόκειται για μία τολμηρή αρπαγή εξουσίας από τις παγκόσμιες ελίτ για την διάλυση των Πατρίδων, για την αναδιαμόρφωση του κόσμου σύμφωνα με το τεχνοκρατικό τους όραμα.

Οι χρήσιμοι ηλίθιοι της φιλελεύθερης διανόησης μπορεί να χάψουν την ανθρωπιστική πόζα του νεοταξιτών, αλλά οι ορθολογικά σκεπτόμενοι τους βλέπουν ως τους σατανικούς απατεώνες και δυνάστες που πραγματικά είναι. Με την υποστήριξη θεσμών όπως του ΠΟΥ (Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας), του ΔΝΤ - ένα εργαλείο της ιουδαϊκής καπιταλιστικής λεηλασίας - το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ υποστηρίζει μια επανεφεύρεση του καπιταλισμού, όπου δεν θα σου ανήκει τίποτα και θα είσαι ευτυχισμένος υπό τον ολοκληρωτικό έλεγχο των ολιγαρχών.

Σχεδόν κάθε σκέψη και ενέργεια που διαπράττουμε είναι εκ διαμέτρου αντίθετη με την φύση και το συμφέρον του Έθνους, όμως πολλοί παραμένουν θελημένα και μη ανυποψίαστοι. Πρόκειται για ένα προσεκτικά ενορχηστρωμένο σχέδιο που έχει σχεδιαστεί για να μας κρατήσει σε μία κατάσταση αέναης υποτέλειας. Μίας υποτέλειας από μηχανισμούς και ανθρώπους που μισούν τον άνθρωπο και την Ταυτότητα του. Το κράτος διαθέτοντας μία ακόρεστη θέληση για έλεγχο των μαζών, δεν γνωρίζει όρια και επιθυμεί να διασφαλίσει την δουλεία και την σκλαβιά στην καθημερινότητα μας διαβρώνοντας τους ψυχικούς μας αισθητήρες με την προώθηση της πνευματικής λήθης και της αδράνειας. 

Επιδιώκει να κυριαρχήσει σε κάθε πτυχή της ύπαρξης μας, στο μυαλό, στον νου, στο σώμα και στο ίδιο μας το DNA πλέον. Και παρόλο που μπορεί να σας είναι άβολο να το παραδεχτείτε, η αλήθεια είναι ότι το κράτος έχει επιτύχει σε μεγάλο βαθμό σε αυτήν την προσπάθεια. Μόνο λίγοι και εκλεκτοί έχουν καταφέρει να κρυφοκοιτάξουν πίσω από την κουρτίνα και να κατανοήσουν την πραγματική έκταση της ψυχικής και πνευματικής υποδούλωσής τους. Έχουμε γίνει μια κοινωνία κακόγουστων δούλων, που παραπαίουν μέσα σε ένα προσεκτικά επιμελημένο τοπίο ψηφιακής συγχύσεως. Τα εγώ μας, που κάποτε αποτελούσαν την ουσία της ατομικότητας μας, έχουν αφαιρεθεί χειρουργικά, αφήνοντας μας ως κάτι περισσότερο από εναλλάξιμα εξαρτήματα στην μεγάλη μηχανή του κράτους. 

Έχουμε ενταχθεί στο κυψελώδες μυαλό της ομαδικής σκέψης, κάθε σκέψη και πράξη μας υπαγορεύεται από τις ιδιοτροπίες της συλλογικότητας. Δεν προσπαθώ να σας εμφυσήσω το εγωιστικό συναίσθημα της φιλαυτίας, αλλά καλούμε να ενεργοποιήσω ξανά την αξιοπρέπεια σας. Τα αστικά δημοκρατικά καθεστώτα δεν χρειάζεται καν να προσπαθήσουν όπως κάποτε για να επιβάλλουν τα σχέδια τους, γιατί οι πειθήνιοι αστοί και πάντα αντιφασίστες στην ψυχή ήδη τα επιζητούν μετά χαράς. Όποιος εναντιώνεται στους κανόνες της οικονομικής και ψηφιακής δικτατορίας της πλειοψηφίας τιμωρείται άμεσα και ανελέητα από τους ίδιους του τους ανθρώπους. Γνωστοί, φίλοι, συνάδελφοι και δυστυχώς ακόμη και συγγενείς αναλαμβάνουν τον προσεκτικό ρόλο της αποθάρρυνσης από τον αγώνα και την αντίσταση. 

Το θλιβερό είναι πώς οι περισσότεροι το κάνουν άθελα τους και έτσι μετατρέπονται σε ιδανικούς υπηρέτες της πολιτιστικής μαρξιστικής λαίλαπας, που ισοπεδώνει κάθε διαφορετική γνώμη σαν οδοστρωτήρας. Η κριτική έρευνα και η ανεξάρτητη σκέψη δηλητηριάζονται καθημερινά από τις δεξαμενές πολιτικής ορθότητας και παραπληροφόρησης που λέγονται σχολεία, πανεπιστήμια και ΜΜΕ. Το "τοξικό" αυτό "κοκτέιλ" πετυχαίνει και είναι ξεκάθαρο σε όλους, όταν διακρίνουμε την αδυναμία του λαού να εναντιωθεί σε προφανείς αδικίες και αντιφάσεις με την στοιχειώδη νόηση. 

Με τελευταίο παράδειγμα την αθώωση του ΣΥΡΙΖΑ για το έγκλημα στο Μάτι και τα "χάδια" της δικαιοσύνης στους βουλευτές και υπουργούς σε ζητήματα παραβίασης του νόμου. Αλλά εκεί βρίσκεται και όλη η ουσία αγαπητοί αναγνώστες ... Ο ποινικός κώδικας είναι παρμένος και υπογεγραμμένος σε μασονικές στοές και οι μασόνοι μασόνους δεν καταδικάζουν...

Χρειάζεται υπεράνθρωπη προσπάθεια για να απελευθερωθούμε από την ψυχική φυλακή στην οποία έχουμε εισέλθει οικειοθελώς, για να σβήσουμε τα ψέματα και τις μισές αλήθειες που έχουν χαράξει στην ψυχή μας. Μόνο μέσω της αδιάκοπης έρευνας και την ανάγνωση ιδεολογικών γιγάντων όπως του Julius Evola για παράδειγμα, είμαστε σε θέση να ξεφύγουμε από τον προγραμματισμένο λαβύρινθο που μας κρατά αιχμαλώτους. Αλλά ο αγώνας έχει μεγάλο κόστος! Το μυαλό και η ψυχή μας δεν είναι τα μόνα πράγματα που δέχονται επίθεση όπως προανέφερα, ξανασκεφτείτε το. Από την στιγμή που ένα νεογέννητο παίρνει την πρώτη του ανάσα, το κράτος διεκδικεί το ίδιο του το σώμα. Οι εμβολιασμοί, αυτές οι «ιερές αγελάδες» της σύγχρονης ιατρικής, χορηγούνται στα βρέφη πριν καν βγουν από το νοσοκομείο, με τους γονείς να συναινούν πρόθυμα χωρίς δεύτερη σκέψη. 

Τι ακριβώς εισάγουν στα παιδιά σας; Τι μακροπρόθεσμες επιπτώσεις μπορεί να έχουν αυτές οι ουσίες; Αυτά τα ερωτήματα μένουν αναπάντητα, πνιγμένα από την χορωδία του καθεστωτικού συμβιβασμού που επιμένει ότι πρέπει να εμπιστευόμαστε τους ειδικούς, ακόμη και όταν αυτοί πειραματίζονται πάνω στους πιο ευάλωτους ανθρώπους. Με τελευταίο πείραμα τους γενετικούς τροποποιητές από την Κίνα που τα ονόμασαν εμβόλια κόβιντ. Τα φαρμακευτικά μεγαθήρια με την μεγάλη μύτη, σε συνεννόηση με το πολιτικό κατεστημένο, έχουν ενορχηστρώσει αυτό το μαζικό σχέδιο μείωσης του πληθυσμού, τροφοδοτούμενο από μια ακόρεστη δίψα για κέρδη και καμπαλιστική "λύσσα". Οι γονείς, εξαρτημένοι από την χρόνια προπαγάνδα και τρομολαγνεία, προσφέρουν πρόθυμα τα παιδιά τους ως θύματα, πιστεύοντας ότι ενεργούν προς το συμφέρον τους. 

Αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ πιο σκοτεινή. Παρά τις προσπάθειες κάποιων ολίγων διαφοροποιημένων και ενημερωμένων ατόμων που αναγνωρίζουν την εγγενή παραβίαση της ιατρικής ελευθερίας στους υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, το πρόβλημα είναι πολύ βαθύτερο. Χτυπά την ίδια την καρδιά της επιβίωσης του συστήματος, ενός συστήματος που απαιτεί ατελείωτη προσφορά πειθήνιων σωμάτων για να τροφοδοτήσει την αδηφάγο όρεξη του. Και όσοι τρέφονται από το θηρίο των Βρυξελλών δεν πρόκειται ποτέ να επιτρέψουν την πτώση αυτού με κάθε θεμιτό ή αθέμιτο μέσο. Και αυτό πρέπει να γίνει κατανοητό από όλους, ως προς την πρόθεση των πολλών για αποθάρρυνση των μικρομεσαίων για κάτι ριζοσπαστικό. 

Σε αυτό το δυστοπικό τοπίο, η έννοια της ατομικής ευθύνης για την υγεία και την ελευθερία του ατόμου δεν αποθαρρύνεται απλώς, αλλά καταστέλλεται ενεργά. Οι εξουσίες έχουν μεθοδεύσει σχολαστικά μία κοινωνία στην οποία η ίδια η έννοια της από αστικοποίησης και της αυτονομίας θεωρείται και είναι ανατρεπτική. Χρειάζονται το σώμα, τον πόνο και τον έλεγχο στον θάνατο μας για να διατηρήσουν την αυτοκρατορία της άπληστης και τυφλής υπακοής τους στον Αντίχριστο. Κάποιοι θα πεθάνουν άμεσα, θα θυσιαστούν στον βωμό των κερδών της Μεγάλης Φαρμακοβιομηχανίας, ενώ άλλοι θα μείνουν ανάπηροι και εξαρτημένοι, με τις δυνατότητες τους για πάντα καχεκτικές. 

Όμως η πραγματική φρίκη έγκειται στην ωρολογιακή βόμβα των εκφυλιστικών ασθενειών, που θα εκραγεί μόλις φτάσουμε στην ηλικία συνταξιοδότησης, εξασφαλίζοντας ότι θα πεθάνουμε πριν προλάβουμε να επιβαρύνουμε το σύστημα. Όντας σωματικά, πνευματικά και νοητικά εξαντλημένοι από μία ζωή που μόνο ζωή δεν θα μπορείς να την χαρακτηρίσεις. Για να απελευθερωθούμε από αυτό το πλέγμα ελέγχου, πρέπει να είμαστε πρόθυμοι να αντιμετωπίσουμε την αλήθεια "κοιτώντας την κατάματα", όσο σοκαριστική ή απίστευτη κι αν φαίνεται στο εξαρτημένο μυαλό μας. Γιατί όλοι είμαστε θύματα αλλά δεν θέλουμε όλοι να πάψουμε να είμαστε. Αποτινάξτε την υπνωτιστική προπαγάνδα και αντισταθείτε σθεναρά σε αυτήν την Μεγάλη Εξαπάτηση με κάθε μέσο! 

Το μέλλον των παιδιών του Έθνους μας, εξαρτάται από το να αψηφήσετε την οργουελική "βιώσιμη" δυστοπία τους και να διεκδικήσετε την πραγματική ανεξαρτησία, λαϊκή κυριαρχία και γνήσια κοινωνική δικαιοσύνη διαμέσου της αλληλεγγύης όλων. Είναι ένας αγώνας ζωής ή θανάτου, μεταξύ της ανθρωπότητας και του πανάρχαιου εχθρού του Ελληνισμού και του Θεού. Ποιον δρόμο θα επιλέξεις Έλληνα ...; Ας μην είναι ρητορικό και αυτό το ερώτημα ...

Κάποιες σκέψεις εν΄όψει εκλογών

 

γράφει ο Μαυρομετωπίτης

Οι ευρωεκλογές πλησιάζουν. Το δημοκρατικό «πανηγύρι» ξαναρχίζει. Και πέρα από τα όσα κωμικοτραγικά βλέπουμε με τους διάφορους φαιδρούς υποψήφιους (από την Ελεονόρα Μελέτη που κατά δήλωση της κάνει καλές...πίπες μέχρι τον Κασσελάκη που ανακοίνωσε ότι η βάφτιση του ήταν ένα θαύμα) και το γέλιο που αυτοί προκαλούν, κάποιοι από εμάς μπαίνουμε στο κόπο να κάνουμε βαθύτερες σκέψεις:

- Καμιά δύναμη του πολιτικού συστήματος, από την Άκρα Αριστέρα μέχρι την Άκρα Δεξιά, δεν τάσσεται υπέρ της εξόδου από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Για όλες τις πολιτικές παρατάξεις (και δη για τις ήδη κοινοβουλευτικές) έξοδος από την ΕΕ συνεπάγεται αδιέξοδο και οικονομική καταστροφή. Για τους εχέφρονες βέβαια αδιέξοδο και οικονομική καταστροφή είναι η παραμονή στην χρηματοπιστωτική «ευρω»-φυλακή της κεφαλαιοκρατίας που όχι μόνο αφαιμάζει οικονομικά τον Λαό και την Πατρίδα μας, αλλά με τις άθλιες μεταναστευτικές και κοινωνικές νομοθεσίες της οδηγεί σε αποδόμηση και σαπίλα του κοινωνικού ιστού - της ανθρώπινης προσωπικότητας (ΛΟΑΤΚΙ, κοινωνικό φύλο, ανθρώπινα δικαιώματα) αλλά και σε βιολογική καταστροφή του ελληνικού πληθυσμού.

- Καμία δύναμη του πολιτικού συστήματος, από την Άκρα Αριστερά μέχρι την Άκρα Δεξιά, δεν τάσσεται υπέρ της εξόδου από το ΝΑΤΟ. Για όλες τις πολιτικές παρατάξεις (και δη για τις ήδη κοινοβουλευτικές) η έξοδος από το ΝΑΤΟ είναι ο μεγάλος τους τρόμος καθώς θα προκαλέσει την οργή των Δυτικών αφεντικών τους. Ακόμη και το ΚΚΕ ή οι διάφορες αριστερές εξω κοινοβουλευτικές οργανώσεις, όταν μιλάνε κατά του ΝΑΤΟ, μένουν απλώς σε μία ακίνδυνη ψευτο-επαναστατική φρασεολόγια, αφού εκ των πραγμάτων αποδεικνύεται ότι σε όλα τα καίρια γεγονότα γεωστρατηγικής σημασίας τάσσονται με το πλευρό των δυτικών πλουτοκρατιών. (Πόσοι αριστεροί υποστήριξαν το Ιράν στα πρόσφατα γεγονότα; Πόσοι αριστεροί υποστήριξαν έμπρακτα και σε θεωρητικό επίπεδο τον εθνικό-αντιϊμπεριαλιστικό αγώνα της Συρίας του Άσαντ; Πόσοι αριστεροί υποστήριξαν τον Καντάφι, τον Χουσείν, τους Χούτι και πάσης φύσεως άλλα εθνικά αντιϊμπεριαλιστικά κινήματα;).

Κατά συνέπεια, όπως προκύπτει από τα παραπάνω, καμία δύναμη του πολιτικού συστήματος δεν αμφισβητεί την ηγεμονία των ΗΠΑ και της Δύσης. Καμία πολιτική δύναμη δεν απειλεί τον ιμπεριαλισμό και την κυριαρχία του μονοπωλιακού - πολυεθνικού - χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου που εδρεύει κατά κύριο λόγο στην Δύση. Και φυσικά, καμία δύναμη του πολιτικού συστήματος, δεν εκπροσωπεί την αλλαγή συμμαχιών και προσανατολισμού για την χώρα μας. Μεγάλος ωφελούμενος, μεταξύ άλλων, το Ισραήλ που θα συνεχίσει να εκμεταλλεύεται την Ελλάδα ως υποβοήθημα για τα συμφέροντα του στην Ανατολική Μεσόγειο και θα συνεχίσει να γενοκτονεί ανενόχλητο τους Παλαιστίνιους. Καμία δύναμη του πολιτικού συστήματος δεν υποστηρίζει τον δίκαιο αγώνα του Παλαιστινιακού Λαού! (Μιλάμε πάντα για την ουσία και όχι για τις ψευτο - επαναστατικές φρασεολογίες!).

- Κάμια δύναμη του πολιτικού συστήματος, από την Άκρα Αριστερά μέχρι την Άκρα Δεξιά, δεν υποστηρίζει την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και του τρόπου διαχείρισης της παραγωγής. Δεν θα αναφερθούμε καν στους Ακροδεξιούς φελλούς που εκσπερματώνουν με τον καπιταλισμό και την ελεύθερη οικονομία. Αναγουλιάζουμε και μόνο αναλογιζόμενοι αυτά τα αποβράσματα και τις ανοησίες που λένε. Από την άλλη πλευρά, η αντικαπιταλιστική ρητορική της Αριστεράς, (και μιλάμε για το ΚΚΕ και τις εξωκοινοβουλευτικές οργανώσεις, όχι τον ΣΥΡΙΖΑ και τα υπόλοιπα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα) περιορίζεται σε μία ειρηνική διαχείριση των διαμαρτυριών του Λαού, σε μία προβατοποίηση του συνδικαλιστικού κινήματος, που επί της ουσίας ή κατευθύνει σε συστημικές ατραπούς ή κουκουλώνει τον θυμό και την διάθεση για αλλαγή. Ποιος ξεχνάει τα ΚΝΑΤ και την προστασία στο Κοινοβούλιο που παρείχε το ΚΚΕ το 2011; Ποιός δεν βλέπει τις ακίνδυνες απεργίες που γίνονται κάθε χρόνο χωρίς άλλο αποτέλεσμα εκτός από την-για λίγες ώρες- παράλυση της εύρυθμης αστικής ζωής; 

Πέρα από αυτό, οι κομμουνιστικές - ακροαριστερές οργανώσεις αρκούνται σε μία διαρκή προσπάθεια για αυτοεπιβεβαίωση και αναπαραγωγή της επιρροής τους απέναντι σε ένα καθυστερημένο κομματικό κοινό που μένει πάντα ίδιο και σταθερό. Μόνο ατέρμονη θεωρητικολογία και δογματισμός. Καμία προσπάθεια χάραξης επαναστατικών στρατηγικών και μορφών πάλης προσαρμοσμένες στα σύγχρονα δεδομένα. Για όλους αυτούς ο σοσιαλισμός είναι κάτι στατικό, ο Μάρξ ένα ευαγγέλιο, δεν κατανοούν τις σύγχρονες ανάγκες, δεν αντιλαμβάνονται τα σύγχρονα δεδομένα. Φυσικά αυτό έχει σαν συνέπεια, αυτές οι δυνάμεις της πολιτικής παράλυσης, να λειτουργούν σαν βαρίδια που καταστρέφουν κάθε επαναστατική συνείδηση και εξυπηρετούν πλήρως το Σύστημα και την καπιταλιστική κυριαρχία.

- Καμία δύναμη του πολιτικού συστήματος, από την Άκρα Αριστέρα ως την Άκρα Δεξιά, δεν εκπροσωπεί την δόμηση - ανάπτυξη νέου τύπου κοινωνίας. Όλες οι πολιτικές δυνάμεις αφομοιώνουν πλήρως τα κυρίαρχα αφηγήματα και τις κυρίαρχες κοινωνικές συνθήκες που έχει διαμορφώσει ο νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός και ο μεταμοντερνισμός. Ο «φιλελεύθερος ατομοκεντρισμός», η «ρευστότητα του φύλου», τα «ανθρώπινα δικαιώματα», ο «νεοφεμινισμός», το ναρκισσιστικό-καταναλωτικό lifestyle, η ηδονοθηρία και η σεξουαλικοποίηση, καλύπτουν όλο το εύρος της κοινωνικής ζωής ιδίως στις νεότερες ηλίκιες. Κανένα πολιτικό κίνημα δεν επιχειρεί την παρέμβαση στην ζωή των ανθρώπων -κυρίως της νεολαίας- για την διαμόρφωση κατάλληλης ηθικής, σοσιαλιστικής, πατριωτικής συνείδησης. Η διαμόρφωση τέτοιου τύπου σύνειδησης είναι απαραίτητη αν θέλουμε να οδηγηθούμε με επιτυχία σε επαναστατικές διαδικασίες. 

Η Αριστέρα (πλήν απειροελαχίστων εξαιρέσεων) έχει εγκολπωθεί πλήρως την μεταμοντέρνα διαστροφή και την παράνοια του «δικαιωματισμού» ενώ από την άλλη η Δεξιά (και εδώ εννοούμε κόμματα ή οργανώσεις που αυτοπροσδιορίζονται ως Ακροδεξιά - Εθνικιστικά και όχι την φιλελεύθερη συμμορία της ΝΔ) είτε αποδέχεται βασικά σημεία αυτής της τρέλας, είτε λειαίνει όλο και περισσότερο τις θέσεις της, μη απειλώντας έτσι την κυρίαρχη κοινωνική ιδιοσυστασία, είτε απλά αρκείται σε παρεμβάσεις φορμαλιστικού - νομοθετικού χαρακτήρα που δεν μπορούν να αλλάξουν εκ θεμελίων την «σαπισμένη ψυχή» της τωρινής κοινωνίας. Είναι απαραίτητο εδώ να προστεθεί και ο παράγοντας της αισθητικής (ένας ακόμη κλάδος της ανθρώπινης συνείδησης) ο οποίος είναι αρκετά σημαντικός και δεν πρέπει να αγνοείται από τα επαναστατικά κινήματα.

Εν τέλει, καμία πολιτική δύναμη, δεν αντιπροσωπεύει την ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΗ ΡΗΞΗ με το ΣΥΣΤΗΜΑ. Κανένας από τους πολιτευομένους δεν απειλεί το κυρίαρχο status quo και τις άθλιες συνθήκες ζωής που αυτό έχει επιφέρει. Από την Άκρα Αριστέρα μέχρι την Άκρα Δεξιά δεν υπάρχει, αυτή την στιγμή, στα ψηφοδέλτια ουδεμία πραγματικά επαναστατική, ριζοσπαστική, αντισυστημική πολιτική οργάνωση. Όλες εξυπηρετούν πλήρως την κυριαρχία του καθεστώτος σε όλους τους τομείς: πολιτική, οικονομία, κοινωνία, ηθική! Και φυσικά πάντα κοιτάμε την ουσία και όχι το περιτύλιγμα και το φαίνεσθαι. Στις εκλογές λοιπόν ψηφίστε ότι θέλετε, ότι θεωρείτε πως μπορεί να εμφανίσει περισσότερο τα τρωτά σημεία του συστήματος. Αν δεν θέλετε μην ψηφίσετε και καθόλου. Χρέος δικό μας όμως, χρέος των ΕΘΝΙΚΟΕΠΑΝΑΣΤΑΤΩΝ είναι η δημιουργία ενός πραγματικά επαναστατικού, λαϊκού, αντισυστημικού κινήματος που θα πολεμάει όλα αυτά που οι άλλοι αποδέχονται: τον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό και τις προεκτάσεις του, τουτέστιν την παγκοσμιοποίηση και τις δομές της, την κοινωνική και βιολογική σαπίλα του ανθρωπίνου είδους.

Εκεί αποσκοπούμε, όχι σε ψηφοδέλτια και κάλπες. Δεν έχουμε φετίχ με τους αστικούς θεσμούς, πολλώ δε μάλλον εφόσον είμαστε εχθροί του αστικού κράτους. Και να είστε σίγουροι πως η ζύμωση ενός τέτοιου κινήματος δεν θα αργήσει να γίνει. Οι εξελίξεις τρέχουν και είναι αρκετά επώδυνες για τον Λαό που σύντομα θα σκιρτήσει. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να είμαστε ενεργοί, δραστήριοι, αισιόδοξοι, παθιασμένοι και να μένουμε μακριά από τις Σειρήνες του Συστήματος. Μακριά από εμάς κάθε παραίτηση! Η Φλόγα, η Λύσσα και η Συνείδηση είναι αυτά που μας οδηγούν... και η Επανάσταση, η Ρήξη και η Ανατροπή θα φθάσουν με την σειρά τους! Φτάνει μονάχα να είμαστε εκεί για να δώσουμε την ώθηση, όταν θα πρέπει!

Το φαινόμενο Καρυστιανού

 

γράφει ο Μαυρομετωπίτης

Το τελευταίο διάστημα, την προσοχή της κοινής γνώμης, συγκεντρώνει το πρόσωπο της χαροκαμένης μητέρας Μαρίας Καρυστιανού. Όντας μητέρα ενός εκ των θυμάτων των Τεμπών, η κ. Καρυστιανού ξεκινάει από την σωστή αφετηρία. Μετατρέπει τον πόνο της σε Οργή και την θλίψη της σε Θέληση, ξεκινώντας έναν πραγματικά πεισματικό αγώνα για να τιμωρηθούν οι υπαίτιοι του εγκλήματος (διότι περί αυτού πρόκειται) που δεν είναι άλλοι από την μεγαλοαστική μούργα της Νέας Δημοκρατίας. 

Τα «Τέμπη» δεν ήταν απλά ένα ατύχημα, ούτε ένα τυχαίο τραγικό περιστατικό. Ήταν το αποτέλεσμα του συστήματος στο οποίο ζούμε. Το αστικό, καπιταλιστικό κράτος δεν νοιάζεται για την ανθρώπινη ζωή! Νοιάζεται μόνο για τα κέρδη και την λειτουργικότητα! Στις καπιταλιστικές δημοκρατίες ο άνθρωπος και η υπόσταση του δεν έχουν καμία σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι το κεφάλαιο, οι επενδύσεις και οι μετοχές! Όλα αυτά μας αποδεικνύουν ότι η Δημοκρατία σκοτώνει και ότι πολύ σωστά οι υπεύθυνοι για την τραγωδία των Τεμπών αναζητούνται ανάμεσα στα ευθυνόφοβα και δειλά ανθρωπάκια της κυβερνητικής συμμορίας.

Ο αγώνας και το πείσμα της κ. Καρυστιανού και των υπόλοιπων συγγενών των θυμάτων είναι πραγματικά αξιοθαύμαστος. Διότι παρά τα Τείχη που σηκώνει ένα ολόκληρο σύστημα, από την στημένη Δικαιοσύνη μέχρι τους διεφθαρμένους Υπουργούς, εκείνοι επιμένουν, συνεχίζουν, δεν το βάζουν κάτω, πιστεύουν και διεκδικούν. Η Καρυστιανού ενσαρκώνει ένα πρότυπο αγωνίστριας γυναίκας! Μίας γυναίκας η οποία δεν ενδιαφέρεται μόνο για την κοκεταρία της, μίας γυναίκας η οποία δεν κάθεται στα αυγά της ανάβοντας καντήλια στην εκκλησία ή μαγειρεύοντας στην κουζίνα της, αλλά μίας γυναίκας η οποία παρεμβαίνει, έχει άποψη, παλεύει και εν τέλει κατορθώνει να εκθέσει την πλουτο-δημοκρατική κλίκα! 

Μίας γυναίκας την οποία τόσο θαυμάζει ο Φασισμός και την οποία σίγουρα οι μαχητές των Μαύρων και των Καφέ Πουκαμίσων θα επαινούσαν αν ζούσαν! Η ανυπαρξία του εθνικιστικού χώρου για μία ακόμη φορά πασίδηλη, αφήνοντας την Κυρία να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης από την Αριστερά και τον φεμινισμό. Η διαχρονική ανικανότητα του εθνικιστικού χώρου να θέσει την άποψη του και να παρέμβει με δυναμισμό στα κοινωνικά θέματα και μαζί η καθυστερημένη ακροδεξιά αντίληψη που «αγριοκοιτάζει» την γυναίκα με πολιτικές αντιλήψεις, μας καθιστούν ακόμη μία φορά τους ηττημένους της υπόθεσης!

ΠΡΟΣΟΧΗ ΟΜΩΣ! Όπως προαναφέρθηκε η αφετηρία της κ. Καρυστιανού είναι σωστή και ο μέχρι τώρα αγώνας της αξιέπαινος. Ωστόσο υπάρχει μία ουσιαστική διαφορά ανάμεσα στην δική μας επαναστατική αντίληψη και τα νομικίστικα φληναφήματα. Η αστικό - δημοκρατική μαφία δεν θα πέσει ούτε με υπογραφές, ούτε με κλάματα, ούτε με ομιλίες στο ευρωκοινοβούλιο, ούτε με συναισθηματισμούς! Θα πέσει με επαναστατικό αγώνα, εξέγερση, λαϊκή κινητοποίηση και την αποφασιστική βούληση μιάς επαναστατικής ηγεσίας! Διότι μόνο με Εξέγερση που συνοδεύεται από Συνείδηση αλλάζουν οι καταστάσεις και ανατρέπονται τα καθεστώτα! 

Και την εξέγερση σίγουρα δεν μπορούν να την φέρουν ο ΣΥΡΙΖΑ, οι αριστέρες γκρούπες, οι κωμικοτραγικές φεμινιστικές λέσχες, το Rosa και τα  instagram accounts! Την Εξέγερση η οποία θα μετατραπεί σε Επανάσταση θα την φέρουν οι δυνάμεις που εναντιώνονται στο Σύστημα. Και αυτές οι δυνάμεις είναι πολύ ευδιάκριτες είτε εξ΄αριστερών, είτε εκ δεξιών. Μάλιστα πολλές φορές οι δύο πόλοι φέρουν αρκετά κοινά σημεία. Ας μη πέφτουν λοιπόν στην παγίδα η κ. Καρυστιανού, οι συγγενείς των θυμάτων και η μεγάλη μερίδα του Λαού που παρουσιάζει αισθήματα συμπάθειας για τον αγώνα των πληγέντων.

Οτιδήποτε πλήττει το Σύστημα, οτιδήποτε εκθέτει τα τρωτά του σημεία είναι Υπέρ μας! Από εκεί και περά, είναι δουλειά των επαναστατών να ρίξουν το τελειωτικό χτύπημα στον παρλιαμενταρικό κύκλωπα και να γκρεμίσουν συθέμελα το Αντεθνικό κράτος της εκμετάλλευσης, ορθώνοντας στην θέση του ένα Εθνικό, Λαϊκό Καθεστώς υπέρ της Πατρίδας, της Εθνικής Ελευθερίας και της Κοινωνικής Δικαιοσύνης!

ΑΡΗΣ ΑΡΙΩΝ: Ο ΝΟΜΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΑΜΟ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ, ΕΙΝΑΙ ΤΜΗΜΑ ΠΡΟΣΥΜΦΩΝΗΘΕΝΤΟΣ ΕΘΝΟΚΤΟΝΟΥ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ ΤΗΣ ΚΑΤΟΧΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΣΑΜΑΡΑ!

Γράφει ο ΑΡΗΣ ΑΡΙΩΝ

Καταρχήν και καταρχάς, ο όρος "ομόφυλος" σημαίνει το πρόσωπο που ανήκει στην ίδια φυλή ή στο ίδιο γένος. Συνεπώς, η αναφορά περί "γάμου ομοφύλων" είναι ανυπόστατη και απολύτως εσφαλμένη.

Ως γνωστόν, στην αρχαία Ελλάδα ο κιναιδισμός, δηλαδή η ομοφυλοφιλία, ήταν παράνομη. Στην αρχαία Αθήνα οι ομοφυλόφιλοι, έχαναν το δικαίωμα του πολίτη, θανατώνονταν ή εξορίζονταν συνήθως σε κάποιο μικρό νησί, ενώ στην αρχαία Σπάρτη οι ομοφυλόφιλοι θανατώνονταν, συνήθως ρίπτοντάς τους στον Καιάδα. Στο Βυζάντιο, οι ομοφυλόφιλοι έχαναν αμέσως κάθε δημόσιο αξίωμα, δικάζονταν και αφού πρώτα διαπομπεύονταν, θανατώνονταν δημοσίως.

Το 1973, στις ΗΠΑ, η ομοφυλοφιλία αφαιρέθηκε από την επίσημη λίστα DMS (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders) στην οποία ήταν καταχωρημένη ως "διανοητική διαταραχή" και τούτο συνέβη αφού προϋπήρχε επί δεκαετίες εξαιρετικά ισχυρή προπαγάνδα και κοινωνική μηχανική υπέρ της ομοφυλοφιλίας η οποία εκπορεύονταν πρωτίστως από το Εβραϊκό λόμπυ, Εβραίους καθηγητές Πανεπιστημίων (πολιτιστικούς μαρξιστές), Εβραίους και μη-Εβραίους μαρξιστές ακτιβιστές, το Χόλυγουντ, τα συστημικά ΜΜΕ (όλως τυχαίως Εβραϊκής ιδιοκτησίας), πορνογραφικές ταινίες και πορνογραφικά περιοδικά (όλως τυχαίως Εβραϊκής ιδιοκτησίας) και εν γένει από την αριστερή μαρξιστική διανόηση.

Εάν ένας ενήλικος άνδρας ή μία ενήλικη γυναίκα επιλέξει την ομοφυλοφιλική παρα φύσιν σεξουαλική επαφή, ασφαλώς, δεν μας αφορά..., αλλά διαφωνούμε στην οποιαδήποτε επιβολή προώθησης μιας τέτοιας σεξουαλικής κατευθύνσεως στον υπόλοιπο πληθυσμό της Ελλάδος.

Εν πάση περιπτώσει, ο άνδρας και η γυναίκα, είναι μία βιολογική πραγματικότητα, η οποία αποδεικνύεται και επιστημονικά. Επιπλέον, ένα παιδί για να μεγαλώσει με ψυχική υγεία πρέπει να έχει το αρχετυπικό βίωμα του πατέρα και της μητέρας στην οικογένεια του.

Στην Ελλάδα του καιρού μας, το ανθελληνικό πολιτιστικό καθεστώς της διεφθαρμένης εγχώριας και ξένης ελίτ, θέλει να διαστρέψει την κατά φύσιν χρήση του ανθρωπίνου σώματος σε παρά φύσιν χρήση του, ενώ η "Χώρα" μεταλλάσεται σε έναν απλό "Χώρο", όπου όλοι μας σταδιακά βιώνουμε δυστοπικές πτυχές του Οργουελικού έργου "1984".

Η κατοχική κυβέρνηση Μητσοτάκη, θεσμοθέτησε, δηλαδή επέβαλε, τον "γάμο" των ομοφυλοφίλων, ώστε οι ομοφυλόφιλοι αύριο να έχουν την νομική κατοχύρωση στο να υιοθετήσουν παιδί ή να αγοράσουν ένα κατα παραγγελίαν παιδί από μία παρένθετη μητέρα.

Ο Αφανισμός του Έθνους

Αν θέλεις να καταστρέψεις ένα έθνος, θα πρέπει πρώτα απ' όλα να καταστρέψεις την οικογένεια που είναι το κύτταρο και ο πυρήνας της κοινωνίας, να καταστρέψεις κάθε παραδοσιακή αξία, αρετή και πρότυπο, να επιφέρεις αποηθικοποίηση και εκφυλισμό σε όλους τους τομείς της κοινωνίας, να καταστρέψεις την δημογραφική ομοιογένεια, να καταστρέψεις την εθνική παιδεία, να καταστρέψεις την θρησκεία του, να καταστρέψεις την θρησκευτική ομοιογένεια, να καταστρέψεις την γλώσσα του, τον πολιτισμό του και την εθνική κρατική υπόστασή του.

Δυστυχώς, ο αφανισμός του ελληνικού έθνους, είναι προαποφασισμένος και ήδη συμφωνημένος με υπογραφές από την εποχή της κατοχικής κυβέρνησης Σαμαρά με το περιβόητο Μνημόνιο του Στρασβούργου για την Διοικητική Μεταρρύθμιση, από τον Ιούνιο του 2014. [Φυσικά, η διαδικασία καταστροφής του Ελληνικού έθνους, εξελίσσεται πολύ πριν το εν λόγω μνημόνιο.]

Εδώ, θα πρέπει να αναφέρω για ιστορικούς λόγους, ότι το εν λόγω μνημόνιο υπερψηφίστηκε από όλα τα πολιτικά κόμματα εκτός του ΚΚΕ και της Χρυσής Αυγής. Ωστόσο, ούτε η ηγεσία του ΚΚΕ ΑΕ, αλλά ούτε η ηγεσία των οικονομισάριων της Χρυσής Αυγής δεν το κατήγγειλαν, δεν ενημέρωσαν τον ελληνικό λαό και δεν το έκαναν λάβαρο πολιτικού και εθνικού αγώνα...

Το φαιδρόν της ιστορίας, είναι ότι σήμερα ο φαρισαίος υποκριτής Αντώνης Σαμαράς, ενεμφανίσθη υποδυόμενος τον μέγα πολέμιο σε έναν νόμο, τον οποίο η δική του κυβέρνηση, το 2014 είχε δεσμευτεί ενυπογράφως σε συγκεκριμένο μνημόνιο να τον ψηφίσει...!!!

Τέλος, τον μόνο πολιτικό που γνωρίζω ότι έχει γράψει και μιλήσει εναντίον, ανοικτά για το "Μνημόνιο του Στρασβούργου", είναι ο Δημήτρης Καμμένος (πρώην υφυπουργός Υποδομών και αντιπρόεδρος της Βουλής στην κατοχική κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ), αλλά ως κλασικός πολιτικάντης άσκησε κριτική επί του συγκεκριμένου μνημονίου όταν πλέον ευρέθη εκτός βουλευτικών εδράνων...

Παραθέτω λοιπόν κατωτέρω το απεχθές ανθελληνικό και αντίχριστο αυτό μνημόνιο, όπου όπως θα διαπιστώσετε πολλά από τα άρθρα του έχουν ήδη γίνει πράξη... και στο οποίο εμπεριέχεται και το θέμα των ομοφυλοφιλικών γάμων...

STRASBURG MEMORANDUM / ΜΝΗΜΟΝΙΟ ΤΟΥ ΣΤΡΑΣΒΟΥΡΓΟΥ

·         Ηλεκτρονική ταυτοποίηση πολιτών όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του Ρωσικού κράτους.

·         Κατάργηση κρατικών οντοτήτων και αποδοχή ομοσπονδιακών κρατών.

·         Αποδοχή ομοσπονδίας στην Κύπρο. [Τουρκοποίηση της Κύπρου.]

·         Αποδοχή του υπέρτατου ρόλου του ΟΗΕ σε όλες τις θρησκείες του πλανήτη. [Πανθρησκεία]

·         Νομιμοποίηση όλων των μεταναστών σε όλα τα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης χωρίς όρους.

·         Αποδοχή ομοφυλοφιλικής δραστηριότητας, να παρελαύνουν ελευθέρως και φραστικώς σε όλες τις οδούς και πόλεις της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. [Ομοφυλοφιλικές Παρελάσεις / Gay Parade.]

·         Αποδοχή ομοφυλοφιλικών γάμων, υιοθεσίας παιδιών από ομοφυλόφιλους.

·         Πολυπολιτισμική παιδεία σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της χώρας.

·         Κατάργηση θρησκευτικών και εθνικών εορτών σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Ελλάδος και της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

·         Κατάργηση εκκλησιασμού μαθητών.

·         Υποχρεωτική επίσκεψη σε Συναγωγή και Ισλαμικό Τέμενος από το Δημοτικό και σταδιακώς  από τις εκπαιδευτικές βαθμίδες Γυμνασίου και Λυκείου. [Εξιουδαϊσμός και Εξισλαμισμός.]

·         Εισαγωγή στην εκπαιδευτική βαθμίδα του Δημοτικού του μαθήματος της σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως.

·         Εισαγωγή εικόνων slides στα μαθήματα σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως σε όλες τις κλίμακες της εκπαίδευσης, αρχίζοντας από το Δημοτικό σχολείο. [Πορνογραφία.]

·         Πρακτική εφαρμογή του μαθήματος σεξουαλικής διαπαιδαγωγήσεως. [;]

·         Σεξουαλική απελευθέρωση των μαθητών. [Αποηθικοποίηση, εκφυλισμός και εν συνεχεία αποδοχή της Παιδοφιλίας.]

·         Κατάργηση του μαθήματος της ιστορίας σε όλα τα κράτη και εισαγωγή μαθήματος Ευρωπαϊκής Αναγεννήσεως. [Γι'αυτό άρχισαν να μας λένε, ότι η Ακρόπολη δεν είναι Ελληνικό μνημείο, αλλά μνημείο της Ευρωπαϊκής Αναγέννησης.]

·         Εισαγωγή εορτών για το περιβάλλον σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες. [Πράσινη Απάτη.]

·         Κατάργηση εθνικών εορτών και παρελάσεων.

·         Κατάργηση θεολογικών σχολών στο Πανεπιστήμιο. Τέρμα οι σχολές Θεολογίας και μετατροπή αυτών σε Θρησκειολογικές Σχολές του τμήματος Φιλοσοφικών σχολών.

·         Κατάργηση του μαθήματος των θρησκευτικών σε όλες τις εκπαιδευτικές βαθμίδες και εισαγωγή του μαθήματος θρησκειολογίας στα σχολεία.

·         Κατάργηση των πολλών καθηγητών και εισαγωγή διαδικτυακών μαθημάτων. [Η Τεχνητή Νοημοσύνη, σταδιακά θα αντικαταστήσει δασκάλους και καθηγητές.]

·         Εισαγωγή ηλεκτρονικής ταυτοποιήσης των μαθητών.

·         Εισαγωγή ηλεκτρονικής μπάρας ασφαλείας σε όλα τα σχολεία και Πανεπιστημιακά ιδρύματα για να μπαίνουν με ηλεκτρονικές κάρτες ασφαλείας.

Το εν λόγω MEMORANDUM για την Εκκλησία της Ελλάδος, Κύπρου και άλλων κρατών:

·         Κατάργηση τέμπλων των Ιερών Ναών.

·         Εισαγωγή αναγεννησιακών εικόνων και αντικατάσταση των εικόνων από την Βυζαντινή νοοτροπία στους Ιερούς Ναούς.

·         Εισαγωγή μουσικών οργάνων σε όλες τις εεκλησίες για διεξαγωγή συναυλιών - όχι μόνον θρησκευτικών - εντός των Ιερών Ναών.

·         Κατάργηση υποχρεωτικών ράσων εκτός των Ιερών Ναών.

·         Αφαίρεση γενειάδας και μακριών μαλλιών από τους κληρικούς.

·         Κατάργηση αγρυπνιών σε Ιερούς Ναούς και Ιερές Μονές.

·         Κατάργηση των αντισημιτικών Αγίων. [Δηλαδή, κατάργηση περίπου του 50% των Ορθοδόξων Αγίων, όπως Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός κλπ...]

·         Κατάργηση του Όρθου στις Χριστιανικές Ορθόδοξες εκκλησίες.

·         Εισαγωγή νέων Ακολουθιών σε όλες τις Χριστιανικές Ορθόδοξες εκκλησίες.

·         Εισαγωγή εορτής για το Εβραϊκό Ολοκαύτωμα με ειδική Ακολουθία σε όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες. Η συγκεκριμένη εορτή, ορίζεται 3 φορές τον χρόνο, 27 Ιανουαρίου, 21 Απριλίου και την Κυριακή του Θωμά.

·         Κατάργηση όλων των εθνικών εορτών από όλες τις χριστιανικές εκκλησίες.

·         Εισαγωγή νέων εορτών στην χριστιανική εκκλησία.

·         Κατάργηση αβάτων σε όλες τις χριστιανικές εκκλησίες.

·         Σύνδεση των χριστιανικών εκκλησιών με τον ΟΗΕ που θα αναλάβει την επίβλεψη της ενοποιημένης θρησκείας. [Πανθρησκεία.]

·         Αποδοχή καταργήσεως των Πατριαρχείων των Ιεροσολύμων, της Αλεξανδρείας, της Αντιοχείας και των Σλαβικών Πατριαρχείων εκτός της Μόσχας. Τα Πατριαρχεία της ενοποιημένης θρησκείας - Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως, Πατριαρχείο Ρώμης και το Πατριαρχείο Μόσχας, θα παραμείνουν.

·         Αλλαγή των θρησκευτικών σχολών σε θρησκειολογικές όλων των χριστιανικών εκκλησιών.

·         Η Ελλαδική Εκκλησία, αποδέχεται την συντήρηση με δικών της χρημάτων αλλά και της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ευκτηρίων οίκων μουσουλμάνων. Επίσης, η Ελλαδική Εκκλησία αποδέχεται την οικονομική τήρηση ευκτηρίων οίκων Βουδιστών και γενικώς όλων των θρησκευτικών πεποιθήσεων.

·         Μάθημα θρησκειολογίας σε όλους τους πιστούς για όλες τις θρησκευτικές πεποιθήσεις σε όλα τα θρησκευτικά κέντρα όλων των χριστιανικών εκκλησιών.

·         Εισαγωγή πολυθρησκειακών Ακολουθιών μετά μουσικών οργάνων σε όλες τις Χριστιανικές εκκλησίες.

·         Εισαγωγή μουσικών οργάνων σε όλες τις εκκλησίες για διεξαγωγή συναυλιών - όχι μόνον θρησκευτικών - εντός των Ιερών Ναών.

·         Κατάργηση του Αβάτου του Αγίου Όρους.

·         Αποδοχή Παγκοσμίου Διακυβερνήσεως από τον ΟΗΕ σε διεθνείς ενώσεις. [Παγκόσμια Κυβέρνηση.]

·         Αποδοχή ως πρώτου ρόλου στην Χριστιανική Εκκλησία στο Βατικανό.

·         Εισαγωγή Καθολικών Παπικών μοναχών και Καθολικών μοναχικών ταγμάτων και μοναχών αρχαιοελληνικών λατρειών στο Άγιον Όρος.

·         Μετατροπή του Αγίου Όρους σε νέο κέντρο της νέας θρησκευτικής κατευθύνσεως και της νέας εκκλησιαστικής μουσικής.

·         Διοργάνωση στο Άγιον Όρος συμποσίων οικολογίας, αλλά και διοργάνωση συνεδρίων διεθνών ενώσεων σε νησιά της Ελλάδος, αλλά και στην Κύπρο.

·         Αποδοχή από τις Χριστιανικές εκκλησίες καταργήσεως των εθνών κρατών και όπως δημιουργηθούν ενώσεις πολυκρατικές, πολυκεντρικές, πολυπολιτισμικές, πολυθρησκευτικές και δημιουργία θρησκευτικών κρατιδίων, όπως το κρατίδιο του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

·         Κατάργηση των ψαλτών στις Χριστιανορθόδοξες εκκλησίες και εισαγωγή χορωδιών.

Οι άνω συμφωνίες επικυρώθηκαν από τους κάτωθι:

Υπογραφές

Πρόεδρος Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι,

Εκπρόσωπος κυβερνήσεως της Ελλάδος, υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ανδρέας Λοβέρδος (κυβέρνηση Σαμαρά),

Εκπρόσωπος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, Μητροπολίτης Ικονίου Θεόληπτος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος,

Εκπρόσωπος Αγίου Όρους, Εκκλησίας και κράτους Κύπρου, Ηγούμενος Εφραίμ Ιεράς Μονής Βατοπεδίου,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, Μητροπολίτης Βόστρων Τιμόθεος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας, Αρχιεπίσκοπος Τριπόλεως Βασίλειος,

Εκπρόσωπος του Πατριαρχείου Αντιοχείας, Αρχιεπίσκοπος Τριπόλεως Ηλίας,

Εκπρόσωπος όλων των Σλαβικών Χριστιανικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, της Ρωσικής Ορθοδόξου Εκκλησίας και της κρατικής οντότητας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Αρχιεπίσκοπος Βολοκολάνσκι Ιλαρίων και ο

Εκπρόσωπος του Βατικανού, Καρδινάλιος Βάλτερ Κάσπερ

--------------

Υ.Γ. Η σειρά ορισμένων άρθρων διαφέρει με την σειρά των άρθρων που υπάρχουν στο πρωτότυπο έγγραφο. Η αλλαγή έγινε για λόγους θεματολογικής παρουσίασης. Τέλος, θεωρώ ότι μετά την ανάγνωση του "Μνημονίου του Στρασβούργου", γίνεται απολύτως καταληπτό γιατί η επίσημη ιεραρχία της Εκκλησία της Ελλάδος δεν αντέδρασε ουσιαστικά και δυναμικά ως όφειλε να πράξει για την αποτροπή θεσμοθέτησης του "γάμου των ομοφυλόφιλων".