Βιβλιοπαρουσίαση: Πεθαίνοντας στο Βερολίνο - Miguel Ezquerra Ισπανοί Εθελοντές στα Waffen SS



Το "Πεθαίνοντας στο Βερολίνο" εκτός από ένα άριστο από αφηγηματικής απόψεως βιβλίο είναι και ένα σπάνιο ιστορικό ντοκουμέντο γύρω από τους αγώνες και τις θυσίες των συνειδητοποιημένων Ευρωπαίων (στην συγκεκριμένη περίπτωση Ισπανών) εθελοντών που έδωσαν την ζωή τους πολεμώντας μαζί με τον γερμανικό στρατό εναντίον του μπολσεβικισμού. Είναι ένας ύμνος στην Τιμή και στην Ανδρεία, δείχνοντας πως στις δύσκολες ώρες της πτώσης του Βερολίνου και όταν όλα πλέον είχαν χαθεί οι Ευρωπαίοι εθελοντές δεν προτίμησαν την φυγή, αλλά έμειναν πιστοί ως το τέλος στις Ιδέες τους. 


Συγγραφέας: Ezquerra Miguel
 Εκδόσεις: Λόγχη
 Ημερομηνία έκδοσης: 04/2008
            Σελίδες:304

ΟΥΚΡΑΝΙΑ: Εταιρεία Συμφερόντων Του Εβραίου Ολιγάρχη Κολομότσκι… Στο Οσοκόρλκι Του Κιέβου… Έκανε Παράνομη Περίφραξη Δημοσίου Χώρου… Για Ανέγερση Εμπορικού Κέντρου — Δείτε Πώς Έδρασαν Οι Ουκρανοί Εθνικιστές Του Συντάγματος Αζώβ…, Όπου Μετά Από Δυναμική Σύγκρουση Με Τις Αστυνομικές Δυνάμεις… Επικράτησαν Ολοκληρωτικά…! (Video)

Βιβλιοπαρουσίαση: Otto Strasser - η ζωή και η εποχή ενός Γερμανού Σοσιαλιστή (Troy Southgate ομάδα μελετών Vidar)


Σημεία διάθεσης: 

Βιβλιοπωλείο "Αριστοτέλειο" Ερμού 61 Θεσσαλονίκη 

Κοινοτικός Χώρος Λυκώρεια Γρύπαρη 71 Αθήνα


Για την «αριστερή» έκφραση του Εθνικοσοσιαλισμού το ιστολόγιο του «Μαύρου Κρίνου» έχει κάνει πάμπολλες αναφορές στο παρελθόν όπως στον σύνδεσμο εδώ, ενώ τα τελευταία χρόνια το ενδιαφέρον των Ελλήνων συναγωνιστών είναι συνεχώς αυξανόμενο για τα πρόσωπα τις ιδέες και την ιστορική πορεία του λεγόμενου «Στρασσερισμού». Αυτή η τάση υπήρξε ένα καίριο τμήμα της συνολικής ιδεολογικής έκφρασης η οποία ας μην ξεχνάμε ότι προήλθε μέσα από την σύνθεση και σε καμιά περίπτωση από την μονολιθικότητα όπως πολλοί διαδίδουν. 

Ο «Στρασσερισμός» πολεμήθηκε τόσο στο παρελθόν αλλά και μέχρι σήμερα με αμείωτη ένταση από την λεγόμενη «ακροδεξιά» και τα παρακλάδια της καθώς και από την «ορθόδοξη» έκφραση η οποία αδυνατούσε να συνειδητοποιήσει την ανάγκη για μια σύγχρονη αντικαπιταλιστική ρητορική και πρακτική στην μεταπολεμική περίοδο. Αναμενόμενο άλλωστε αφού ο «χώρος» αποτελεί δυστυχώς ένα άμεσο πεδίο δράσης για τους διάφορους «εμποράκηδες» μέχρι τους γνωστούς προβοκάτορες που στο όνομα του Εθνικοσοσιαλισμού δεν διστάζουν να εκμεταλλευτούν τους πάντες και τα πάντα. 

Δυστυχώς την οδό της παραπληροφόρησης και της σύγχυσης ακολούθησαν και ακολουθούν μέχρι σήμερα πολλοί ποιοτικοί σύντροφοι που ξεχνούν όμως ότι το ζητούμενο του σήμερα δεν είναι η αναμόχλευση παθών και καταστάσεων του αιματηρού παρελθόντος με συνέπεια την ρήξη μεταξύ των Εθνικοσοσιαλιστών αλλά η άμεση αντιμετώπιση του κοινού εχθρού που δεν είναι άλλος από τον Διεθνή Σιωνισμό και τον αδηφάγο Καπιταλισμό καθώς και τα όργανα της μαρξιστικής «διανόησης». Αυτό μπορεί να γίνει μόνο αν αρνηθούμε τα παραμορφωτικά γυαλιά, και κοιτάξουμε στα λάθη του παρελθόντος τα οποία και πρέπει να αποφύγουμε στο μέλλον.

Την παρακάτω έκδοση την έχει επιμεληθεί η ομάδα μελετών VIDAR.  Παρόλο που η συντακτική ομάδα του «Μαύρου Κρίνου» δεν ταυτίζεται στο σύνολο της με τις θέσεις του Otto Strasser καθώς και με τις απόψεις του συγγραφέα του βιβλίου Troy Southgate οφείλουμε να προβάλλουμε την εν λόγω έκδοση αφού εκτός από τα ελάχιστα κείμενα που υπάρχουν στην ελληνική γλώσσα για τους αδερφούς Στράσσερ, αυτή η προσπάθεια δίνει την ευκαιρία σε πολλούς συναγωνιστές μας να γνωρίσουν μια ιστορική προσωπικότητα του Γερμανικού Εθνικοσοσιαλισμού καθώς και ένα «ρεύμα» που άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια του στην πορεία του κινήματος.

Ευχόμαστε να ακολουθήσουν και άλλες ανάλογες εκδόσεις οι οποίες βοηθούν τα μέγιστα στην ιδεολογική θωράκιση της Ελληνικής Εθνικοσοσιαλιστικής Νεολαίας αλλά και στην ενίσχυση της πολιτικής μας βιβλιοθήκης.

εκ μέρους της συντακτικής ομάδας


Συνέντευξη με την ομάδα ProPatria … «Μάχου υπέρ Πατρίδος» (04.02.2015 Axis Radio)




www.propatriafc.wordpress.com/ propatriafest@hotmail.com


Συναντήσαμε και γνωρίσαμε την ομάδα Propatria για πρώτη φορά στο φεστιβάλ μαχητικών τεχνών που διοργάνωσαν στο κέντρο της Αθήνας τον περασμένο Οκτώβριο. Μετά την πρώτη αυτή μας συνάντηση μας προσκάλεσαν  και σε μια συναυλία που πραγματοποιήθηκε μέσα σε ένα κλειστό κύκλο ατόμων προς τιμήν των δύο νέων μαρτύρων του Εθνικισμού Γιώργο Φουντούλη και Μανώλη Καπελώνη. Αποδεχόμενοι φυσικά την πρόσκληση με μεγάλη μας ευχαρίστηση βρεθήκαμε και παρακολουθήσαμε μια ακουστική συναυλία μεταξύ νέων εθνικιστών σε ένα λιτό και χωρίς πολλές φανφάρες περιβάλλον στις 2 Νοεμβρίου, μια μέρα μετά την συμπλήρωση ενός έτους από την δολοφονία των 2 νέων εθνικιστών. Στα πλαίσια της προσπάθειας που κάνει η εφημερίδα μας για την παρουσίαση και ανάδειξη ομάδων και συλλογικοτήτων πήραμε την απόφαση, να προχωρήσουμε σε μια παρουσίαση - συνέντευξη στον «ΕΚ». 



Θα θέλαμε να πείτε στους αναγνώστες μας που δεν σας ξέρουν τι ακριβώς είναι η ομάδα Propatria 

Η ομάδα Propatria είναι μια ομάδα νέων  εθνικιστών σκοπός μας είναι η διαμόρφωση του υγιούς ατόμου μέσα στην παρηκμασμένη κοινωνία μέσα από την διαφοροποίηση του τρόπου ζωής μας, είμαστε ριζοσπάστες εθνικιστές και ο τρόπος ζωής μας πρέπει να είναι ο ανάλογος, θέλουμε εμείς να είμαστε τα πρότυπα των γύρω μας και μέσα από τις πράξεις και τον λόγο μας  να δίνουμε το παράδειγμα. Πιστεύουμε ότι ο εθνικισμός δεν είναι αποσπασματικές στιγμές μέσα σε αφιλόξενες αίθουσες, αλλά μια ζώσα καθημερινή βιωματική εμπειρία. Ο Εθνικιστής δεν ντρέπεται για αυτό που πιστεύει και για αυτό που είναι. Είναι περήφανος και το υπερασπίζεται. Όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω, είναι η ομάδα μας και μέσα από την μάθηση και την άθληση προσπαθούμε να χτίσουμε τους εαυτούς μας και ύστερα την κοινωνία που ονειρευόμαστε. Και ας μην ξεχνάμε εμείς είμαστε οι φορείς των Ιδεών μας και κανείς άλλος. Δεν περιμένουμε από άλλους να πράξουν αυτό που εμείς θέλουμε. 



Tι σημαίνει «Propatria»; 

Είναι μια σύνθετη λατινική λέξη η οποία προέρχεται από την σύζευξη δύο λέξεων του Pro και του Patria. Η απόδοση του πρώτου λατινικού συνθετικού  Pro στα ελληνικά είναι Υπέρ και του δευτέρου Patria είναι Πατρίδα. Και η λέξη Propatria είναι σημαίνει ακριβώς αυτό Yπέρ της Πατρίδας....

Που μπορούμε να σας βρει κάποιος που ενδιαφέρεται να συμμετάσχει σε αυτό που κάνετε, υπάρχει κάποιο site; 

Δυστυχώς αλλά και ευτυχώς για εμάς, δεν είναι εύκολα να μας βρει κάποιος διαδικτυακά το μοναδικό στοιχείο ηλεκτρονικής επικοινωνίας μαζί μας είναι το propatriafest@hotmail.com το οποίο είναι το email της διοργανώσης μαχητικών τεχνών propatria fest που πραγματοποιήσαμε στις 12 Οκτωβρίου και σκοπεύουμε να την επαναλάβουμε. Είναι συνειδητή η επιλογή μας αυτή, να μην διατηρούμε κάποιο blog ή site την στιγμή που διάφοροι/ες έχουν σαν αυτοσκοπό της ύπαρξης τους, πολιτικής ή μη την διατήρηση ενός Blog. Για εμάς μετράει η επαφή δια ζώσης. Για τους πολλούς δεν υπάρχουμε επειδή δεν έχουμε διαδικτυακή παρουσία, όμως για αυτούς που ξέρουν και συμμετέχουν η ομάδα propatria είναι μέρος της καθημερινότητας τους. Ακόμα πιστεύουμε ότι για να βρεις και να αποκτήσεις κάτι πρέπει να παιδευτείς και λίγο ,έχουμε συνηθίσει στο να τα παίρνουμε όλα άκοπα και αυτό κάνει κακό. Προσωπικά πιστεύω ότι εάν κάποιος θέλει πραγματικά να έρθει σε επαφή μαζί μας, θα βρει τον τρόπο, όπως και εσείς μας βρήκατε άλλωστε. 

Ποια η σχέση σας με το περιοδικό Patria; 

Το περιοδικό Patria με την ομάδα μας δεν είναι το ίδιο πράγμα, έχουμε αρκετές επαφές  και ατομικά αλλά και σαν ομάδα, ξεκινάμε όμως από διαφορετικές αφετηρίες έχοντας όμως τον ίδιο στόχο, την επικράτηση των ιδεών μας στην κοινωνία. Μερικοί από εμάς που συμμετέχουμε στην ομάδα propatria έχουμε αρθρογραφήσει κατά περιόδους και στο περιοδικό Patria. Γενικά υπάρχουν μεταξύ μας επαφές, αλλά δεν  ταυτίζονται τα δύο αυτά εγχειρήματα μεταξύ τους, το ένα είναι περιοδικό και εμείς αθλητική ομάδα.  Δοθείσης της ευκαιρίας θα ήθελα να ευχαριστήσω  τους Δημήτρη Παπαγεωργίου και  Θάνο Γκουρνέλο για την βοήθεια τους και την υποστήριξη που μας προσέφεραν στην διοργάνωση  του φεστιβάλ. Ακόμα να σημειώσω ότι στο τεύχος 42 του περιοδικού Patria θα βρείτε εκτενή παρουσίαση του 1ου φεστιβάλ μαχητικών τεχνών ...

Έχετε επαφές με άλλες ομάδες στην Ελλάδα ή στο εξωτερικό; 

Όπως αναφέραμε και στην προηγούμενη ερώτηση  σας, έχουμε επαφές από Ελλάδα με το περιοδικό Πάτρια, το ηλεκτρονικό περιοδικό Ιδεάπολις και τον κύκλο Ιδεάπολις με διάφορους εθνικιστές από την Εθνική Δράση Ηλείας και την Ελληνική Δράση Καλαμάτας  και από εξωτερικό κυρίως με αθλητικές ομάδες όπως οι Sigurd στην Αγγλία, Greifvogel  Wear στην Γερμανία, Pride Fc στην Γαλλία, White Rex - Wotan Jugend Ρωσία, Hard Wolf στην Ισπανία και Casa Pound, Zenit στην Ιταλία. Γενικά υπάρχουν αρκετές επαφές σε όλη την Ευρώπη. 

Ευχαριστούμε πολύ για τον χρόνο που διαθέσατε, υπάρχει κάτι που να θέλατε να πείτε στου αναγνώστες του Ελεύθερου Κόσμου πριν τελειώσουμε; 

Ευχαριστούμε πολύ και εμείς από μέρους μας για το ενδιαφέρον σας, θα θέλαμε να σας ευχηθούμε καλή επιτυχία στην προσπάθεια σας για την επανακυκλοφορία της ιστορικής εφημερίδας του Ελεύθερου Κόσμου. Ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν θα πραγματοποιήσει αυτό που θέλουμε εμείς, μόνο με πίστη και σοβαρότητα μπορούμε να τα καταφέρουμε ...

Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος για την δίκη της 20ης Απριλίου.


 
 Ανακοίνωση της Εθνικοσοσιαλιστικής Κίνησης Ελλάδος για την δίκη της 20ης Απριλίου

Η αστική δημοκρατία και ο κοινοβουλευτισμός είναι μόνο 2 από τα μύρια όσα κεφάλια της διαχρονικής λερναίας ύδρας που ονομάζεται Σιωνιστικό σύστημα εξουσίας. Το τελευταίο από το εθιμικό με τις γνωστές θρησκευτικές εορτές μίσους μέχρι τις επιχειρήσεις αποπροσανατολισμού που έλαβαν μέρος σε διάφορα σημεία της υφηλίου για την εξαπάτηση των Εθνών, δίνει τεράστια συμβολική σημασία στις ημερομηνίες και επιλέγει προσεκτικά κάθε κίνηση του, με γνώμονα όχι μόνο την επικράτηση αλλά και την διατήρηση της μνήμης ως στοιχείο μελλοντικής υπενθύμισης. Έτσι λοιπόν δεν εκπλησσόμαστε στο ελάχιστο που το αντιφασιστικό καθεστώς επιλέγεi την επερχόμενη 20η Απριλίου ως ημέρα έναρξης της δίκης των "φασιστών" της Χρυσής Αυγής. Θέλει να δείξει  προς κάθε κατεύθυνση ότι ειδικά την ημέρα αυτή θα προσπαθήσει να πλήξει έστω συμβολικά τον Εθνικοσοσιαλισμό - λόγω της ημέρας γεννήσεως του Αδόλφου Χίτλερ - από την άλλη όμως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι η ημέρα αυτή έχει σφραγιστεί και με την πλήρη επικράτηση του Όλιβερ Κρόμγουελ και του αυταρχισμού του. 

Όμως και χίλιες δίκες να λάβουν μέρος και δέκα χιλιάδες καταδίκες να υπάρξουν στο μέλλον ο Εθνικοσοσιαλισμός θα συνεχίσει να λάμπει ως αέναος Πυρσός Νίκης μέσα στην θυελλώδη καταιγίδα της Σιωνιστικής Παρακμής παραμερίζοντας στο τέλος τους εφήμερους και τους νάνους της κοινοβουλευτικής παρακμής. Η Ιδέα που γεννήθηκε στην Ευρώπη των Εθνών και δοξάστηκε από τις Στέπες της Ασίας μέχρι τις ακτές της Νορμανδίας πέρα από τις όποιες πρόσκαιρες ήττες θα συνεχίσει σε πείσμα όλων να είναι το δικό μας ξύλινο δόρυ στο μάτι του σημερινού δημοκρατικού κύκλωπα. Και όσοι και αν είναι αυτοί που θα παίζουν πάντα τον κακόγουστο ρόλο του συστήματος ντυμένοι με τον μανδύα του "νεοναζί" πάντα στο τέλος η αλήθεια θα μετατοπίζει τις μάσκες από τα πρόσωπα των σύγχρονων πολιτικών απατεώνων.

Για τους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές η ηγεσία του ακροδεξιού κόμματος που δικάζεται στις 20 Απριλίου δεν μπορεί να έχει και δεν έχει καμιά σχέση με την Ιδέα των εκατομμυρίων μαρτύρων του αγώνα που έδωσαν την ζωή τους για την Νέα Ευρώπη. Αυτό το δεδομένο δεν μας αποτρέπει όμως από να παραδεχτούμε ότι οι περισσότερες κατηγορίες εναντίον τους είναι το λιγότερο γελοίες και οι κατήγοροι τους δεν έχουν ως πρώτο στόχο να πλήξουν την ηγεσία και τα μέλη του κόμματος όπως πολλοί νομίζουν αλλά κυρίως να ταυτίσουν τον Εθνικοσοσιαλισμό με ενέργειες που είτε στηρίζονται σε πραγματικά γεγονότα είτε όχι καμιά σχέση σίγουρα δεν έχουν ούτε στο ελάχιστο με την εθνικοσοσιαλιστική κοσμοθέαση. 

Από τα 70 συνολικά άτομα που κατηγορούνται, την χειρότερη στάση τόσο απέναντι στην κοινή γνώμη αλλά κυρίως προς τους κρατιστές και τους ανακριτές επέδειξαν τα ηγετικά κρατικοδίαιτα στελέχη, τα οποία και φέρουν την πλήρη ευθύνη για τον εξευτελισμό τους και την δημόσια διαπόμπευση τους. Θα ήταν άσκοπο και χάσιμο χρόνου να τους καλέσουμε να συνέλθουν ενόψη της δίκης αφού η τακτική τους και η ανικάνοτητα τους να αντιληφθούν την πραγματικότητα είναι γνωστή εδώ και πολλά χρόνια για αυτό άλλωστε αποτελούν σήμερα το κρεμασμένο θήραμα της δημοκρατίας και το περιφερόμενο έπαθλο του αντιφασισμού.  Ξεχωρίζουν όμως ανάμεσα στους γνωστούς κατηγορούμενους δεκάδες άλλοι νεολαίοι εθνικιστές και εθνικοσοσιαλιστές οι οποίοι είμαστε σίγουροι ότι θα κρατήσουν μια αξιοπρεπή στάση - σε αντίθεση με την ηγετική τους ομάδα - τόσο απέναντι στην δημόσια κριτική όσο κυρίως απέναντι στους γελοίους κατήγορους της δημοκρατικής δικτατορίας. Ήδη έχουν κερδίσει όχι μόνο τις εντυπώσεις αλλά και την αλληλεγγύη πολλών συντρόφων που δεν ανήκουν στο εν λόγω κομματικό σχηματισμό αφού στα μπουντρούμια του καθεστώτος δεν υπέγραψαν δηλώσεις μετανοίας όπως η ηγεσία τους, δεν υπέκυψαν σε εκβιασμούς όπως η ηγεσία τους, δεν αρνήθηκαν τις ιδέες τους όπως η ηγεσία τους, δεν "έκλεισαν" το μάτι στον δημοκράτη δήμιο καταδικάζοντας τον ιστορικό αναθεωρητισμό όπως προσφάτως έπραξε ο γενικός γραμματέας του εν λόγω ακροδεξιού κόμματος σε πρόσφατη συνέντευξη του που υπάρχει στο διαδίκτυο.

Σε αντίθεση με όλα τα  παραπάνω πολλοί εξ αυτών κράτησαν ψηλά το ανάστημα τους και ξέρουν ότι κατηγορούνται άδικα από ένα ύπουλο καθεστώς που είναι αντεθνικό και δολοφονικό, γνωρίζουν καλά ότι από την Δευτέρα χιλιάδες Συναγωνιστές αναμένουν να κρατήσουν μια θαραλλέα στάση απέναντι στα κοπρόσκυλα της δημοκρατίας. Ξεχωρίζουμε μέσα από αυτές τις γραμμές εκείνους που δεν είχαν το δικαίωμα όλους αυτούς τους μήνες να βροντοφωνάξουν για τα δίκαια τους και έμειναν επί σειρά πολλών μηνών απομονωμένοι στα κάτεργα της αστικής δικαιοσύνης ξεχασμένοι - ευτυχώς όχι από όλους - αλλά σίγουρα από κάποιους που όφειλαν να τους στηρίξουν με κάθε μέσο. Γνωρίζουν καλά πως τους φέρθηκε η δόλια ηγεσία τους όλο αυτό το διάστημα και έχουν την ευκαιρία στις αίθουσες των δικαστηρίων να αποδείξουν όχι μόνο ότι είναι αθώοι και πιστοί στις ιδέες τους αλλά και ότι διαφέρουν ριζικά από τους γραφικούς ηγετίσκους τόσο στο ήθος όσο και στον χαρακτήρα.

Την μόνη δίκη που μπορούμε να εκλάβουμε ως δίκαιη στα πλαίσια της δικής μας συλλογικής συνείδησης, είναι αυτή που ελπίζουμε να υπάρξει κάποια στιγμή στο μέλλον όπου οι υπεύθυνοι ανεύθυνοι της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, θα απολογηθούν δημόσια και άμεσα για τις προβοκατόρικες ενέργειες τους όλα αυτά τα χρόνια τόσο απέναντι στα αιματοβαμμένα σύμβολα και τις ιδέες όσο και απέναντι σε πρόσωπα που σήμερα λοιδορούνται εξαιτίας τους. Δικαστές και εκτελεστές της απόφασης σε αυτήν την περίπτωση θα είναι τα εγγόνια των "νικημένων" του δευτέρου μεγάλου πολέμου οι σημερινοί Έλληνες Μελανοχίτωνες νεολαίοι που ξέρουν να κρατούν ψηλά τα νικηφόρα Λάβαρα του Αγώνα και απέναντι στις δημαγωγίες των πλουτοκρατών αστών δημοκρατών ξέρουν να απαντούν με περίσσια περιφρόνηση, με καθημερινό αγώνα, με μια φωνή που αντιπροσωπεύει το νόημα της καθημερινής τους διαδρομής: 

Εθνικοσοσιαλιστές μέχρι το τέλος του κόσμου !

Ezra Pound - Η Εντολή



Πηγαίνετε τραγούδια μου
στους μοναχικούς και τους ανικανοποίητους

Πηγαίνετε σε αυτούς με τα σπασμένα νεύρα,
στους δούλους της συμβατικότητας
Χαρίστε τους την περιφρόνησή μου για τους δυνάστες τους.
Πηγαίνετε σαν μεγάλο κύμα από κρύο νερό
Κουβαλώντας την περιφρόνησή μου για τους δυνάστες .

Μιλήστε κατά της ασυνείδητης καταπίεσης
 Μιλήστε κατά της τυραννίας των πεζών ανθρώπων
Μιλήστε ενάντια στους δεσμούς.

Πηγαίνετε στην αστή που πεθαίνει από πλήξη
Πηγαίνετε στις γυναίκες των προαστίων
Πηγαίνετε στους κακοπαντρεμένους

Πηγαίνετε σε αυτούς που η αποτυχία τους μένει κρυμμένη
Πηγαίνετε σε αυτούς που ζευγάρωσαν κακότυχα
Πηγαίνετε στην αγορασμένη σύζυγο
Πηγαίνετε στην γυναίκα με την προίκα

Πηγαίνετε σε αυτούς που έχουν λεπτούς τρόπους
Πηγαίνετε σε αυτούς που
οι λεπτές επιθυμίες τους δεν πραγματοποιούνται

Πηγαίνετε σαν σαράκι στην απραξία του κόσμου
Βαδίστε με την κόψη εναντίον της και δυναμώστε τις λεπτές χορδές
Γεμίζοντας εμπιστοσύνη τα φύκια και τις κεραίες της ψυχής.

Πηγαίνετε με φιλικό τρόπο
Πηγαίνετε με ανοιχτό λόγο
Ερευνήστε για καινά δαιμόνια και για καινά αγαθά
Σταθείτε αντίθετα σε κάθε μορφή καταπίεσης
Πηγαίνετε στους μεσήλικες που χόντρυναν
Και σε όσους έχασαν το ενδιαφέρον τους

Πηγαίνετε στους έφηβους που ασφυκτιούν μέσα στην οικογένεια
Ω πόσο απαίσιο είναι
Να βλέπεις τρεις γενιές κάτω από την ίδια στέγη
Είναι σαν δένδρο με νέα βλαστούς
Και με κλαδιά που πέφτουν σαπισμένα.

Πηγαίνετε να ταρακουνήσετε την κοινή γνώμη
Σταθείτε αντίθετα στη δουλεία του αίματος
Σταθείτε αντίθετα σε κάθε είδους χειραφέτηση.
Πηγαίνετε τραγούδια μου, αναζητήστε τον έπαινό σας από τους νέους
Και από τους αδιάλλακτους

Βαδίστε μόνο ανάμεσα στους εραστές της τελειότητας.
Επιδιώξτε ακόμα να στέκεστε κάτω από το σκληρό Σοφόκλειο φως
Και αποδεχθείτε με ευχαρίστηση τα τραύματά σας από αυτό. 

How the British Obtained The Confessions Of Rudolf Höss (25.11.1901 - 16.04.1947) By Dr. Robert Faurisson The Journal for Historical Review Winter 1986 Volume 7 page 389



Rudolf Höss was the first of three successive commandants of the Auschwitz concentration camp. He is often called "the Commandant of Auschwitz," and the general public knows of him from a book published under the title Commandant in Auschwitz.

He appeared before the International Military Tribunal as a witness on 15 April 1946, where his deposition caused a sensation. To the amazement of the defendants and in the presence of journalists from around the world, he confessed to the most frightful crimes that history had ever known. He said that he had personally received an order from Himmler to exterminate the Jews. He estimated that at Auschwitz 3,000,000 people had been exterminated, 2,500,000 of them by means of gas chambers. His confessions were false. They had been extorted from Höss by torture, but it took until 1983 to learn the identity of the torturers and the nature of the tortures they inflicted upon him.

The confessions of Rudolf Höss supply the keystone to the theory which maintains that systematic extermination of the Jews, especially by means of homicidal gas chambers, was a historical reality.

These confessions consist essentially of four documents which, in chronological order, are the following:

etc etc etc



The war ended in Germany on 8 May 1945. Höss fell into the hands of the British, who imprisoned him in a camp for SS men. As a trained agronomist, he obtained an early release. His guards were unaware of the importance of their prey. A work office found him employment as an agricultural work at a farm near Flensburg, not far from the Danish border. He remained there for eight months. The military police looked for him. His family, with whom he succeeded in making contact, was closely watched and subjected to frequent searches.

Revelations in 1983 About the British Torturers of Rudolf Höss

The Revisionists proved a long time ago that the various confessions of Rudolf Höss contained so many gross errors, nonsensical elements, and impossibilities of all kinds, that it is no longer possible to believe them, as did the judges at Nuremberg and Cracow, as well as certain self styled historians, without any prior analysis of their content and of the circumstances in which they were obtained.

In all likelihood, Höss was tortured by the British soldiers of the 92nd Field Security Section, but a confirmation of that hypothesis was necessary. Confirmation has come with the publication in England of a book containing the name of the principal torturer (a British sergeant of Jewish origin) and a description of the circumstances of Höss' arrest, as well as his third-degree interrogation.

The book is by Rupert Butler. It was published in 1983 (Hamlyn Paperbacks). Butler is the author of three other works: The Black Angels, Hand of Steel and Gestapo, all published by Hamlyn. The book that interests us is entitled Legions of Death. Its inspiration is anti-Nazi. Butler says that he researched this book at the Imperial War Museum in London, the Institute for Contemporary History and Wiener Library, and other such prestigious institutions. At the beginning of his book, he expresses his gratitude to these institutions and, among others, to two persons, one of whom is Bernard Clarke ("who captured Auschwitz Commandant Rudolf Höss"). The author quotes several fragments of what are either written or recorded statements by Clarke.



Bernard Clarke shows no remorse. On the contrary, he exhibits a certain pride in having tortured a "Nazi." Rupert Butler, likewise, finds nothing to criticize in that. Neither of them understands the importance of their revelations. They say that Höss was arrested on 11 March, 1946, and that it took three days of torture to obtain "a coherent statement." They do not realize that the alleged "coherent statement" is nothing other than the lunatic confession, signed by their quivering victim on the l4th or l5th of March 1946, at 2:30 in the morning, which was to seal Höss' fate definitely, a confession which would also give definitive shape to the myth. The confession would also shape decisively the myth of Auschwitz, the supposed high-point of the extermination of the Jews, above all due to the alleged use of homicidal gas chambers.

On 11 March 1946, a Captain Cross, Bernard Clarke and four other intelligence specialists in British uniforms, most of them tall and menacing, entered the home of Frau Höss and her children.

The six men, we are told, were all "practised in the more sophisticated techniques of sustained and merciless investigation" (p. 235). Clarke began to shout:
If you don't tell us [where your husband is] we'll turn you over to the Russians and they'll put you before a firing-squad. Your son will go to Siberia.Frau Höss broke down and revealed, says Clarke, the location of the farm where her husband was in hiding, as well as his assumed name: Franz Lang. And Bernard Clarke added:

Suitable intimidation of the son and daughter produced precisely identical information.The Jewish sergeant and the five other specialists in third degree interrogation then left to seek out Höss, whom they surprised in the middle of the night, sleeping in an alcove of the room used to slaughter cattle on the farm.

Höss screamed in terror at the mere sight of British uniforms.Clarke yelled "What is your name?"With each answer of "Franz Lang," Clarke's hand crashed into the face of his prisoner. The fourth time that happened, Höss broke and admitted who he was.The admission suddenly unleashed the loathing of the Jewish sergeants in the arresting party whose parents had died in Auschwitz following an order signed by Höss.The prisoner was torn from the top bunk, the pyjamas ripped from his body. He was then dragged naked to one of the slaughter tables, where it seemed to Clarke the blows and screams were endless.Eventually, the Medical Officer urged the Captain: "Call them off, unless you want to take back a corpse."A blanket was thrown over Höss and he was dragged to Clarke's car, where the sergeant poured a substantial slug of whisky down his throat. Then Höss tried to sleep.Clarke thrust his service stick under the man's eyelids and ordered in German: "Keep your pig eyes open, you swine."For the first time Höss trotted out his oft-repeated justification: "I took my orders from Himmler. I am a soldier in the same way as you are a soldier and we had to obey orders."The party arrived back at Heide around three in the morning. The snow was swirling still, but the blanket was torn from Höss and he was made to walk completely nude through the prison yard to his cell. (p. 237)So it is that Bernard reveals "It took three days to get a coherent statement out of [Höss]" (ibid.). This admission was corroborated by Mr. Ken Jones in an article in the Wrexham Leader. (October 17,1986):

Mr. Ken Jones was then a private with the fifth Royal Horse Artillery stationed at Heid[e) in Schleswig-Holstein. "They brought him to us when he refused to cooperate over questioning about his activities during the war. He came in the winter of 1945/6 and was put in a small jail cell in the barracks," recalls Mr. Jones. Two other soldiers were detailed with Mr. Jones to join Höss in his cell to help break him down for interrogation. "We sat in the cell with him, night and day, armed with axe handles. Our job was to prod him every time he fell asleep to help break down his resistance," said Mr. Jones. When Höss was taken out for exercise he was made to wear only jeans and a thin cotton shirt in the bitter cold. After three days and nights without sleep, Höss finally broke down and made a full confession to the authorities.Clarke's statement, obtained under the conditions just described by bullies of British Military Security under the brutal inspiration of sergeant-interpreter Bernard Clarke, became Höss's first confession, the original confession indexed under the number NO-1210. Once the tortured prisoner had begun to talk, according to Clarke, it was impossible to stop him. Clarke, no more conscious in 1982 or 1983 than in 1946 of the enormity of what he forced Höss to confess, goes on to describe a series of fictitious horrors presented here as the truth: Höss went on to tell how after the bodies had been ignited, the fat oozing from them was poured over the other bodies (!). He estimated the number of dead during just the period when he was at Auschwitz at two million (!); the killings reached 10,000 victims per day (!).

It was Clarke's duty to censor the letters sent by Höss to his wife and children. Every policeman knows that the power to grant or withhold permission to a prisoner to write to his family constitutes a psychological weapon. To make a prisoner "sing" it is sometimes sufficient to merely suspend or cancel that authorization. Clarke makes an interesting remark about the content of Höss's letters; he confides to us:

Sometimes a lump came to my throat. There were two different men in that one man. One was brutal with no regard for human life. The other was soft and affectionate. (p. 238)Rupert Butler ends his narrative by saying that Höss sought neither to deny nor to escape his responsibilities. In effect, at the Nuremberg tribunal Höss conducted himself with a "schizoid apathy." The expression is that of the American prison psychologist, G.M. Gilbert, who was in charge of the psychological surveillance of the prisoners and whose eavesdropping aided the American prosecution. We can certainly believe that Höss was "split in two"! He had the appearance of a rag because they had turned him into a rag.

"Apathetic", writes Gilbert on page 229 of his book; "apathetic, he repeats on the following page; "schizoid apathy," he writes on page 239 (Nuremberg Diary, 1947, Signet Book, 1961).

At the end of his trial at Cracow; Höss greeted his death sentence with apparent indifference, Rupert Butler comments as follows:
[Höss] reasoned that Allies had their orders and, that there could be absolutely no question of these not being carried out. (ibid.)One could not say it any better. It seems that Rudolf Höss, like thousands of accused Germans turned over to the mercy of conquerors who were totally convinced of their own goodness, had quickly grasped that he had no other choice but to suffer the will of his judges, whether they came from the West or from the East.

Butler then quickly evokes the case of Hans Frank, the former Governor of Poland. With the same tone of moral satisfaction he recounts the circumstances of Frank's capture and subsequent treatment:

Celebrity status of any kind singularly failed to impress the two coloured GIs who arrested him and made sure he was transported to the municipal prison in Miesbach only after he had been savagely beaten up and flung into a lorry.A tarpaulin had been thrown over him to hide the more obvious signs of ill-treatment; Frank found the cover useful when he attempted to slash an artery in his left arm.Clearly, no such easy way out could be permitted; a US army medical officer saved his life and he stood trial at the International Military Tribunial at Nuremberg. (p. 238-239)Rudolf Höss and Hans Frank were not the only ones to undergo treatment of that kind. Among the most celebrated cases, we know of Julius Streicher, Hans Fritzsche, Oswald Pohl, Franz Ziereis, and Josef Kramer.

But the case of Rudolf Höss is by far the most serious in its consequences. There is no document that proves that the Germans had a policy of exterminating the Jews. Léon Poliakov agreed with this in 1951:

As regards the conception properly called of the plan for a total extermination, the three or four principal actors committed suicide in May of 1945. No document has survived or perhaps has ever existed.(Bréviaire de la haine: Le IIIe Reich et les Juifs, Calmann-Levy, 1951, Livre de Poche, 1974, p.171 )In the absence of any document, historians à la Poliakov have repeatedly returned, primarily, to doubtful confessions like those of Kurt Gerstein or Rudolf Höss, sometimes modifying the texts to suit their convenience.

Bernard Clarke is "today a successful businessman working in the south of England" (Legions of Death, 1983, p. 235). One can in fact say that it is his voice that was heard at Nuremberg on 15 April 1946, when Assistant Prosecutor Amen read, piece by piece, to an astonished and overwhelmed audience, the supposed confession of Rudolf Höss. On that day was launched a lie of world-wide dimensions: the lie of Auschwitz. At the origins of that prodigious media event: several Jewish sergeants of British Military Security, including Bernard Clarke, "today a successful businessman working in the south of England."

The Testimony of Moritz von Schirmeister

During the war, Moritz von Schirmeister had been the personal press attaché of Joseph Goebbels. On 29 June 1946, he was interrogated before the IMT as a defense witness for Hans Fritzsche. His deposition was particularly interesting regarding the actual personality of Dr. Goebbels and the attitude of the official German news services toward the flood of atrocity stories about the concentration camps spread during the war by the Allies.

At the end of the war, Moritz von Schirmeister had been arrested by the British and interned in a camp in England, where he was given the task of politically "re-educating" his fellow prisoners. Before testifying at Nuremberg, he was transferred by plane from London to Germany. At first he was kept at Minden-on-the-Weser, which was the principal interrogation center for the British Military Police. From there he was taken by car (31 March -- 1 April 1946) to the prison at Nuremberg. In the same car rode Rudolf Höss. Moritz von Schirmeister is precisely that "prisoner of war who had been brought over from London as a witness in Fritzsche's defense about whom Höss speaks in his "memoirs" (see above, p. 393).

Thanks to a document that I obtained from American researcher Mark Weber, who gave me a copy of it in Washington in September of 1983 (a document whose exact source I not yet authorized to indicate), we know that they were able to talk freely in the car that took them to Nuremberg. In that document, slightly more than two pages long, Schirmeister reports, as regarding the charges hanging over Höss, that Höss confided to him:
Gewiss, ich habe unterschrieben, dass ich 2 Millionen Juden umgebracht habe. Aber ich hätte genausogut untershrieben, dass es 5 Millionen Juden gewesen sind. Es gibt eben Methoden, mit denen man jedes Geständnis erreichen kann -- ob es nun wahr ist oder nicht."Certainly, I signed a statement that I killed two and a half million Jews. But I could just as well have said that it was five million Jews. There are certain methods by which any confession can be obtained, whether it is true or not."

Another Confession Signed by Rudolf Höss

The British torturers of Rudolf Höss had no reason to exercise any restraint. After making him sign document NO-1210 at 2:30 in the morning of the l4th or l5th of March 1946, they obtained a new signature from him on March 16, this time at the bottom of a text in English, written in an English handwriting style, with a blank in the space where the name of the place ought to have been given. His guards made him sign a simple note written in English:

Statement made voluntarily at ______ Gaol by Rudolf Höss, former Commandant of Auschwitz Concentration Camp on l6th day of March 1946.I personally arranged on orders received from Himmler in May 1941 the gassing of two million persons between June/July 1941 and the end of 1943 during which time I was commandant of Auschwitz.signed.
Rudolf Höss,
SS-Stubhr.
Eh. (?) Kdt. v. Auschwitz-Birkenau(even the word "signed" was written in an English hand).The Auschwitz Myth

We have known for some time that the Auschwitz myth is of an exclusively Jewish origin. Arthur R. Butz has related the facts in his book, The Hoax of the Twentieth Century, as has Wilhelm Stäglich in The Auschwitz Myth. The principal authors of the creation and the peddling of the "rumor of Auschwitz" have been, successively, two Slovaks, Alfred Wetzler (or Weczler) and Rudolf Vrba (or Rosenberg or Rosenthal); then a Hungarian, Rabbi Michael Dov Ber Weissmandel (or Weissmandl); then, in Switzerland, representatives of the World Jewish Congress like Gerhard Riegner, who were in touch with London and Washington; and finally Americans like Harry Dexter White, Henry Morgenthau Jr. and Rabbi Stephen Samuel Wise. Thus was born the famous World Refugee Board Report on Auschwitz and Birkenau, published in Washington in November 1944. Copies of this report were included in the files of the judges advocate general in charge of prosecuting the Germans involved in the Auschwitz camp. It constituted the official version of the story of the alleged gassing of the Jews in that camp. Most probably it was used as a reference work by the inquirers-interrogators-torturers of "the Commandant of Auschwitz." All the names here mentioned are those of Jews.

Moreover we now see that Bernard Clarke, the first British torturer, was a Jew, The second British torturer, Major Draper (?), may also have been a Jew. The same for the two Americans: psychologist G.M. (Gustave Mahler) Gilbert and Colonel Harlan Amen. Finally, in Poland, Höss was faced with Polish Jews who treated him more or less the same way. When he wrote his "memoirs" it was under the supervision of instructing magistrate Jan Sehn, who was also probably a Jew.

Establishment historians dispute that Höss had been tortured and had confessed under duress. Since the publication of Rupert Butler's book in 1983, however, it is no longer possible for them to contest that. The Revisionists were right.

Since 1985 it is even less possible. In January-March 1985, the trial of Ernst Zündel, who was accused by a Jewish association and by the Crown of spreading Revisionist literature, took place in Toronto (Canada). Rudolf Vrba testified as a Crown witness. (He lives now in British Columbia). Affirmative and self assured as long as he answered the questions of the Crown, he suffered a spectacular rout when cross-examined by Ernst Zündel's lawyer, Doug Christie. For the first time since 1945 a Jewish witness to the alleged gassings in Auschwitz was asked to explain his affirmations and his figures. The result was so terrible for R. Vrba that finally the Crown itself gave a kind of coup de grace to its key witness. That unexpected event and some others (like the leading specialist of the Holocaust, Raul Hilberg, being caught red-handed in his lies) really made of the "Toronto Trial" the "Trial of the Nuremberg Trial."

The unintentional revelations of Rupert Butler in 1983 and unexpected revelations of the "Toronto Trial" in 1985 succeeded at last in showing entirely and clearly how the Auschwitz myth was fabricated from 1944 to 1947, to be exact from April 1944, when Rudolf Vrba and Alfred Wetzler are supposed to have escaped from Auschwitz to tell their story to the world up until April 1947, when Rudolf Höss was hanged after having supposedly told the same world his own story about Auschwitz.

It is remarkable that from beginning to end that story comes from essentially or perhaps even exclusively Jewish sources. Two Jewish liars (Vrba and Wetzler) from Slovakia convinced or seemed to have convinced other Jews from Hungary, Switzerland, United States, Great Britain, and Poland. This is not a conspiracy or a plot; it is the story of the birth of a religious belief: the myth of Auschwitz, center of the religion of the Holocaust.

The Journal for Historical Review

http://www.ihr.org/index.html

Winter 1986 Volume 7 page 389

«Ειρήνη ή συνθηκολόγηση;» - άρθρο του διοικητή της «Azov» Andriy Biletsky



O Andriy Biletsky είναι κορυφαίο στέλεχος των Ουκρανικών Εθνικοεπαναστατικών οργανώσεων ενώ σήμερα διοικεί τον στρατιωτικό σχηματισμό «Azov». Γεννήθηκε το 1979 στο Χάρκοβο και είναι γόνος πολεμικής οικογένειας των Κοζάκων με μεγάλη προσφορά στο παρελθόν για την αυτοδιάθεση του Ουκρανικού λαού. Έχει εξασκηθεί σε μεθόδους αυτοάμυνας και στο μποξ, ενώ όταν ήταν νεολαίος αρνήθηκε να συμμετάσχει στην κομμουνιστική νεολαία. Η ομάδα του υπήρξε από τις πρώτες που ύψωσαν την Ουκρανική σημαία σε σχολεία της τότε ΕΣΣΔ προκαλώντας ενθουσιασμό στην κοινή γνώμη. Σπούδασε ιστορία ενώ από νεαρή ηλικία έχει υποστεί αλλεπάλληλες διώξεις για την πολιτική του δραστηριότητα. 

Εναντιώθηκε στην αλλαγή πλεύσης του Ουκρανικού εθνικιστικού κινήματος και συσπείρωσε για τον λόγο αυτό τις ριζοσπαστικές φωνές σε μια νέα συμμαχία με στόχο να πρωταγωνιστήσει σε όλα τα επίπεδα. Έχει δεχτεί δολοφονική επίθεση από την οποία και κατάφερε να επιβιώσει παρόλο τα σημαντικά τραύματα τα οποία υπέστη ενώ πριν ελάχιστα χρόνια ήταν παράνομα προφυλακισμένος από το αντιουκρανικό ανελεύθερο καθεστώς Γιανουκόβιτς σε απομόνωση επί 28 μήνες στις διαβόητες ειδικές φυλακές υψίστης ασφαλείας της SBU στο Χάρκοβο, χωρίς να έχει λάβει χώρα η δίκη του όπου ας σημειωθεί, ότι ως γνήσιος αγωνιστής, ουδέποτε έκανε αίτηση αποφυλάκισης ... !


Την άνοιξη του 2014 ανέλαβε την «Azov» η οποία περιλαμβάνει μέλη των περισσοτέρων Ουκρανικών οργανώσεων (αυτόνομοι αλλά και συμμετέχοντες σε κόμματα)  καθώς και ξένους εθελοντές ανάμεσα τους και αρκετοί Ρωσικής καταγωγής. Οδήγησε τις Ουκρανικές δυνάμεις στην απελευθέρωση εδαφών της πατρίδας του και πήρε προαγωγή για τις πολύτιμες υπηρεσίες του στα πεδία των μαχών. Έλαβε μέρος ως ανεξάρτητος στις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2014 στην περιφέρεια του Κιέβου όπου και επιβραβεύτηκε από τον Ουκρανικό λαό με το 33,75% των ψήφων. 

Εναντιώνεται σε οποιαδήποτε - σχεδιαζόμενη από την κυβέρνηση Ποροσένκο - μελλοντική υποχώρηση στο μέτωπο και έχει αναλάβει το βάρος να προετοιμάσει τις δυνάμεις που έχει υπό τις διαταγές του για την επερχόμενη επίθεση των δυνάμεων της Μόσχας. Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύτηκε σε Ουκρανικές ιστοσελίδες και προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στις τάξεις των Συναγωνιστών μας.



«Ειρήνη ή συνθηκολόγηση;» - άρθρο του διοικητή της «Azov» Andriy Biletsky

Μετάφραση: Wolverine

"Τις τελευταίες ημέρες το κύριο μήνυμα των αρχών ήταν «είμαστε έτοιμοι για το οτιδήποτε αρκεί να σώσουμε τις ζωές των στρατιωτών μας». Σύμφωνα με την λογική των αρχών και της διοίκησης, «ο στρατιώτης δεν πρέπει να πολεμήσει και να πεθάνει». Ο στρατιώτης κατά την γνώμη τους, είναι χρήσιμος για την κατασκευή σπιτιών των στρατηγών, για να ρίχνει άσφαλτο στους χώρους παρέλασης πριν την άφιξη του προέδρου, για να βγάζει φωτογραφίες δίπλα στα οχήματα που κατέστρεψε πριν αρκετό καιρό, ή να παρελαύνει με όμορφες μπότες. Θέλουν να πουλήσουν γρηγορότερα ένα κομμάτι της πατρίδας για την οποία έδωσαν την ζωή τους χιλιάδες σύντροφοι μας. Θέλουν να επιστρέψουν γρήγορα στον στρατό «καρνάβαλο» επειδή είναι τόσο βολικό. Πίσω στην κατάσταση «ειρήνης» η οποία τους επιτρέπει να καταπιέζουν και να εκμεταλλεύονται την πατρίδα. Και εγώ θα ευχόμουν οι φίλοι μου να παρέμεναν ζωντανοί, είναι πολύ δύσκολο για μένα οι άντρες μου να μένουν ανάπηροι. Γνωρίζω όμως την μοναδική αλήθεια: ο στρατός υπάρχει για να ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΕΙ! Ο στρατιώτης υπάρχει για να μάχεται, και αν είναι αναγκαίο να πεθαίνει! Και ξέρω σίγουρα ότι ο στρατιώτης δεν θέλει να αφήσει οποιονδήποτε να χρησιμοποιεί το όνομα του ώστε να δικαιολογεί την δειλία και την προδοσία, παραδίδοντας την γη μας. Έτσι λοιπόν, «κύριοι» μην κρύβεστε πίσω από την πλάτη μας και προσπαθήστε να λέτε τα πράγματα με το όνομα τους: οι στρατιώτες είναι στρατιώτες, ο ηρωισμός είναι ηρωισμός, και εσείς είστε δειλοί!"

Ο διοικητής του τάγματος της «Azov», Andriy Biletsky


Capitan Cornelius Zelea Codreanu: όταν η θρησκευτική πίστη ενισχύει τον Ρουμανικό Φασισμό.



Ο Corneliu Zelea Codreanu (Κορνήλιος Ζέλεα Κοντρεάνου) υπήρξε το κυρίαρχο πρόσωπο του Ρουμανικού Εθνικισμού, ιδρυτής της «Λεγεώνας του Αρχάγγελου Μιχαήλ» ή «Σιδηράς Φρουράς» (‘Garda de Fier’). Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου του 1899 και δολοφονήθηκε στις 30 Νοεμβρίου 1938. Ο Codreanu υπήρξε αφοσιωμένος μαχητής για το ρουμανικό έθνος, καθώς και αφοσιωμένος Χριστιανός. 

Η Λεγεώνα ανέπτυξε μια επαναστατική θεωρία επικεντρωμένη γύρω από την ορθόδοξη χριστιανική πνευματικότητα, την αγάπη για το έθνος, τη θυσία, την ιεραρχία και την προσωπική ευθύνη για την εξάλειψη της πολιτικής διαφθοράς και του καθαρισμού του έθνους. Ο Ρουμάνος θρησκειολόγος, λογοτέχνης και καθηγητής του Πανεπιστημίου του Σικάγο, Mircea Eliade, είχε πει: «Εάν, όπως λέγεται, ο εθνικοσοσιαλισμός βασίζεται πάνω στο έθνος και ο φασισμός πάνω στο κράτος, τότε το κίνημα των Λεγεωνάριων έχει το δικαίωμα να αξιώνει να είναι ο μοναδικός χριστιανικός μυστικισμός που μπορεί να καθοδηγήσει τις ανθρώπινες κοινωνίες. Μία χριστιανική επανάσταση, μία πνευματική επανάσταση, ασκητική και ανδρεία που δεν έχει ιδωθεί ποτέ πριν στην ευρωπαϊκή ιστορία»



Ο Codreanu έλεγε χαρακτηριστικά «αυτή η χώρα πεθαίνει λόγω έλλειψης Ανδρών, όχι προγραμμάτων». Ο ιστορικός Eugene Weber είχε γράψει ότι «κανένα από τα άλλα εθνικιστικά κινήματα δεν ήταν τόσο λαϊκό». Τον Δεκέμβριο του 1937 η Λεγεώνα κατεβαίνει στις εκλογές με το όνομα «Όλα για την Πατρίδα» (Totul Pentru Ţară) και γίνεται η τρίτη δύναμη της χώρας. Τον Φεβρουάριο του 1938 ο βασιλιάς κλείνει την βουλή καταργεί το Σύνταγμα, απαγορεύει τα πολιτικά κόμματα και υποχρεώνει όλους να ανήκουν σε ένα κόμμα που το ονομάζει «Μέτωπο Εθνικής Ανανέωσης». 


για να κατεβάσετε το βιβλίο του Codreanu 
"Για τους Λεγεωνάριους μου" στον σύνδεσμο εδώ 

Λίγο αργότερα ο υπουργός δικαιοσύνης Καλινέσκου συλλαμβάνει τον Κοντρεάνου και στο δικαστήριο που ακολούθησε, καταδικάζεται σε 10 χρόνια φυλακή. Στις 29 Νοεμβρίου του 1938, μέσα στη νύχτα, ο Κοντρεάνου και 13 άλλοι Λεγεωνάριοι, μεταφέρονται από τη φυλακή σε ένα δάσος, όπου με τα χέρια δεμένα, στραγγαλίζονται και εν συνεχεία πυροβολούνται στο κεφάλι. Οι δολοφόνοι ρίχνουν στα πτώματά τους οξύ και τοποθετούν από πάνω τους επτά τόνους μπετόν. Η επίσημη εκδοχή που δίνεται για το θάνατό τους, ήταν πως σκοτώθηκαν «κατά την απόπειρά τους να δραπετεύσουν».


Ο τελικός στόχος δεν είναι η ζωή. Είναι η ανάσταση. Η ανάσταση των εθνών στο όνομα του Ιησού Χριστού του Σωτήρα. Η δημιουργία και ο πολιτισμός είναι μόνο τα μέσα - δεν είναι ο σκοπός της ανάστασης. Ο πολιτισμός είναι ο καρπός του ταλέντου, που ο Θεός εμφύτευσε στο έθνος μας και για τον οποίον είμαστε υπεύθυνοι. Θα έρθει μια εποχή που όλα τα έθνη του κόσμου θα σηκωθούν από τους νεκρούς με όλους τους νεκρούς τους, με όλους τους βασιλείς τους και τους αυτοκράτορές τους. Κάθε έθνος έχει τη θέση του μπροστά στο θρόνο του Θεού, Αυτή την έσχατη στιγμή, η "ανάσταση εκ των νεκρών" είναι ο υψηλότερος και πιο μεγαλειώδης στόχος για τον οποίο ένα έθνος μπορεί να αγωνιστεί. Το έθνος είναι επομένως μια οντότητα που ζει ακόμη και πέρα ​​από αυτή τη γη. Τα έθνη είναι πραγματικότητες επίσης και στον άλλο κόσμο, όχι μόνο σε αυτόν. Σε εμάς τους Ρουμάνους, στο έθνος μας, όπως και σε κάθε έθνος στον κόσμο, ο Θεός έχει αναθέσει μια συγκεκριμένη αποστολή. Ο Θεός μας έχει δώσει ένα ιστορικό πεπρωμένο. Ο πρώτος νόμος που κάθε έθνος πρέπει να τηρήσει είναι για την επίτευξη του πεπρωμένου του, για την εκπλήρωση της αποστολής που του έχει ανατεθεί.

Δεν θυμόμαστε τον λαό μας - κατά τη διάρκεια της θλιμμένης αλλά περήφανης ρουμανικής ιστορίας μας - μια εποχή που να ανέχεται τον χλευασμό. Τα χωράφια μας είναι γεμάτα από νεκρούς, αλλά όχι από δειλούς. Σήμερα είμαστε ελεύθεροι άνθρωποι με συνείδηση ​​των δικαιωμάτων μας. Δούλοι δεν είμαστε και ούτε ποτέ ήμασταν. Δεχόμαστε το θάνατο, αλλά όχι την ταπείνωση. Να είστε βέβαιοι, μας έχει μείνει επαρκή ηθική δύναμη για να βρούμε μια έντιμη έξοδο από μια ζωή που δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε χωρίς τιμή και αξιοπρέπεια.

Έχουμε τον πιο τρομερό δυναμίτη, το πιο εξελιγμένο όπλο του πολέμου, πιο ισχυρό από τα τανκς και τα πολυβόλα: είναι οι δικές μας στάχτες!

Η προσευχή είναι καθοριστικό στοιχείο για τη νίκη. Οι πόλεμοι κερδίζονται από εκείνους που έχουν καταφέρει να προσελκύσουν από αλλού, από τους ουρανούς, μυστηριώδεις δυνάμεις του αόρατου κόσμου και να εξασφαλίσουν την υποστήριξή τους. Αυτές οι μυστηριώδεις δυνάμεις είναι οι ψυχές των νεκρών, οι ψυχές των προγόνων μας, που κάποτε, σαν κι εμάς, πέθαναν για την υπεράσπιση αυτής της γης και εξακολουθούν να συνδέονται σήμερα με αυτή με τη μνήμη της ζωής τους και μέσα από εμάς, τους γιους τους, τους εγγονούς τους, τους δισέγγονούς τους. Αλλά, πάνω από τις ψυχές των νεκρών, υπάρχει ο Θεός. Όταν αυτές οι δυνάμεις ελκυθούν, γίνονται σημαντική δύναμη, μας υπερασπίζονται, μας δίνουν κουράγιο, θέληση, όλα τα στοιχεία που είναι απαραίτητα για τη νίκη και που μας κάνουν να κερδίζουμε. Φέρνουν πανικό και τρόμο στους εχθρούς, παραλύουν τη δραστηριότητά τους. Σε τελευταία ανάλυση, οι νίκες δεν εξαρτώνται μόνο από την υλική προετοιμασία, από τις υλικές δυνάμεις των εμπολέμων, αλλά από την δύναμή να εξασφαλίσουν την υποστήριξη των πνευματικών δυνάμεων. Η δικαιοσύνη και η ηθική των δράσεων και η ένθερμη, επίμονος πρόσκλησή τους υπό τη μορφή ιεροτελεστίας και η συλλογική προσευχή προσελκύουν τέτοιες δυνάμεις.

Αν ο χριστιανικός μυστικισμός και ο στόχος του, η έκσταση, είναι η επαφή του ανθρώπου με τον Θεό μέσα από ένα άλμα από την ανθρώπινη φύση στη θεϊκή φύση, ο εθνικός μυστικισμός δεν είναι τίποτα άλλο από την επαφή του ανθρώπου και του πλήθους με την ψυχή της φυλής του μέσα από το άλμα που αυτές οι δυνάμεις κάνουν από τον κόσμο των προσωπικών και υλικών συμφερόντων στον εξωτερικό κόσμο της φυλής. Όχι μέσα από το μυαλό τους, αφού αυτό ο καθένας μπορεί να το κάνει, αλλά ζώντας με την ψυχή τους.

Πολέμησε γενναία για την πίστη. Απόφυγε τις σαρκικές απολαύσεις που σκοτώνουν την ψυχή. Μην καταστρέφεις τον ήρωα που είναι μέσα σου.

Αυτός ο ήρωας, αυτός ο Λεγεωνάριος της ανδρείας, με τις δυνάμεις του Θεού εμφυτευμένες στην ψυχή του, θα οδηγήσει την πατρίδα μας στο δρόμο της δόξας της.

Οι Λεγεωνάριοι έχουν κληθεί από τον Θεό να ηχήσουν την σάλπιγγα για την ανάσταση της Ρουμανίας μετά από αιώνες σκότους και καταπίεσης.