Η προσωρινή φύση της “Δημοκρατίας της Βαϊμάρης” γίνεται
αισθητή περισσότερο στους νεότερους, στη γενιά του πολέμου. Αυτή θεωρείται ότι
«αποτελείται από πολεμιστές που έχουν στρατοπεδεύσει στα σπίτια των αστών», λέει εύστοχα
ο Ernst Junger (20): «Δεν έχει το πλήρες δικαίωμα να ζει στις πόλεις (η γενιά αυτή)
και πρέπει να αναζητήσει καταφύγιο στα σπίτια που είχαν χτίσει οι γονείς πριν από τον
πόλεμο».
Οι εκφραστές της “Συντηρητικής Επανάστασης” πολέμησαν το κράτος της Βαϊμάρης,
αλλά το βλέμμα τους δεν έμεινε καρφωμένο σε αυτό το σκηνικό των μικρών
καθημερινών συγκρούσεων και γύρισαν πίσω στον 19ο αιώνα, όπου οι αντίθετες ιδέες
υποστηρίχθηκαν με ισχυρή συνείδηση. Και αργότερα στη δική τους εποχή, προς στα δύο
μεγάλα κινήματα που έθεσαν ως άμεσο στόχο την ανατροπή της Δημοκρατίας, τον κομμουνισμό
και τον εθνικοσοσιαλισμό και τέλος προς τα εμπρός, προς το σπίτι
τους που δεν έχει ακόμη χτιστεί.
Η “Δημοκρατία της Βαϊμάρης” χωρίστηκε επίσης σε
τρεις φάσεις, τρία κεφάλαια θα έλεγα: Η πρώτη πηγαίνει από την ανακήρυξη της Δημοκρατίας τον Νοέμβριο του 1918 έως τα
τέλη του 1923, η δεύτερη φτάνει μέχρι το 1929, η τρίτη στις 30 Ιανουαρίου 1933 (21).
Στην πρώτη φάση η Δημοκρατία υψώνει τη δομή της εν μέσω της μεταπολεμικής
αναταραχής. Με το τέλος των μαχών στο Ruhr τον Σεπτέμβριο του 1923, το τέλος του
πληθωρισμού του «Rentenmark» και την καταστολή της απόπειρας πραξικοπήματος
από τον Hitler και τον Ludendorff, τον Νοέμβριο του 1923, αυτή η εποχή αταξίας
φτάνει στο τέλος της.
Ακολουθεί η εποχή της φαινομενικής ευημερίας και της
επιφανειακής ηρεμίας, που ονομάζεται «εποχή Stresemann», από το όνομα του
αντιπροσωπευτικού πολιτικού της. Ξεκινώντας από το φθινόπωρο του 1929, την αρχή της
παγκόσμιας οικονομικής κρίσης, το κτίριο που χτίστηκε πάνω σε αδύναμα θεμέλια άρχισε να
γκρεμίζεται κομμάτι κομμάτι και η αγωνία της Δημοκρατίας, στην οποία επιτίθενται όλοι από
όλες τις πλευρές, έφτασε μέχρι τον Ιανουάριο του 1933.
Η “Συντηρητική Επανάσταση”
ακολουθεί επίσης μια πορεία, παρόμοια με αυτή που επιβάλλουν στη Δημοκρατία τα
διάφορα εξωτερικά γεγονότα. Το πρώτο κεφάλαιο είναι επίσης και για αυτήν μια
στιγμή διευκρίνισης και προσανατολισμού. Χρησιμοποιώντας στρατιωτική γλώσσα θα
μπορούσε κανείς να πει ότι η “Συντηρητική Επανάσταση” σε αυτή την περίοδο, καθορίζει
την αρχική της κατάσταση και ταυτόχρονα εγκαταλείπει τους δόλιους συμμάχους.
Και ενώ σιγά σιγά βρίσκει το δρόμο της, η φαινομενική
ενίσχυση της Δημοκρατίας βγάζει τον άνεμο από τα πανιά της, ώστε το δεύτερο κεφάλαιο
να είναι ένα κεφάλαιο αναμονής και υπομονετικής προετοιμασίας. Στο τρίτο κεφάλαιο
προετοιμάζεται για την επίθεση, αλλά τη νίκη τελικά παίρνει ο αντίπαλος της, ο
Εθνικοσοσιαλισμός.
Τα καθοριστικά γεγονότα της “Συντηρητικής Επανάστασης”
βρίσκονται σε μεγάλο βαθμό στο πρώτο κεφάλαιο, το οποίο κατά μία έννοια είναι απλώς μια
συνέχεια του πολέμου. Στο τρίτο κεφάλαιο, που περιλαμβάνει τα έτη 1929 έως 1933
συσσωρεύεται το μεγαλύτερο και σημαντικότερο μέρος της λογοτεχνικής της παραγωγής.