Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Απέναντι στην καταιγίδα που έρχεται (άρθρο του Κωνσταντίνου Θ. Παπαδογιάννη)

 


Απέναντι σε μια νεολαία που το trap γίνεται τρόπος ζωής και δωδεκάχρονα παιδιά φτάνουν στο σημείο να βάζουν θηλιά στο λαιμό τους, απέναντι σε μια νεολαία που την κατευθύνουν κομματάρχες και πολυεθνικές, απέναντι σε μια νεολαία που ψάχνει να βρει το νόημα της ζωής σε κάλπικους - ισμούς και αφηγήματα του συστήματος και της κατανάλωσης, ξεχωρίζουν κάποιες πύρινες φωνές της νεολαίας. 

Της δικής μας νεολαίας που τολμάει να δηλώσει  ότι είναι ανυπότακτη απέναντι σε φθονερούς διώκτες και ανθελληνικούς κρατικούς φορείς, της δικής μας νεολαίας που ψάχνει να βρει την αλήθεια μέσα από δυσεύρετα ή απαγορευμένα βιβλία. 

Της Σιδηράς Νεολαίας που τολμάει να υπερασπιστεί Ιδέες και να τις κάνει πράξη στο σχολείο, στο πανεπιστήμιο και στην θητεία, στον χώρο εργασίας και στα στέκια χωρίς να υπολογίζει αν θα τους πουν κάποιοι ότι είναι «φασίστες» ή «νεοναζί». 

Ο λόγος λοιπόν για μια ακόμη φορά στον Κωνσταντίνο Θ. Παπαδογιάννη έναν Πολιτικό Στρατιώτη με μεγάλη αναγνωρισιμότητα και προσφορά εντός και εκτός διαδικτύου, για τον οποίο είχαμε αναφερθεί αρχικά εδώ ενώ η συνέντευξη του την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ δημιούργησε θετικές εντυπώσεις και ρεκόρ αναγνωσιμότητας. 

Τον ευχαριστούμε για τον  χρόνο και την τιμή για μια ακόμη φορά.

Οι σύγχρονοι αφηγητές ενός παμπάλαιου έργου διαμάχης και υποδούλωσης, αποφάσισαν το τέλος της θερινής «χαλάρωσης» και σιγά σιγά και με την πτώση της θερμοκρασίας είναι ευκαιρία να μπουν ξανά οι σιτιζόμενοι ιθαγενείς του χώρου που λέγεται Ελλάδα πίσω στα κελιά τους. Τα κελιά φέτος θα είναι πολυτελείας και άρτια δομημένα, σε σχέση με τα προηγούμενα δυόμισι χρόνια που υπήρχαν εμφανή τρωτά σημεία και οι γνωστοί άγνωστοι μεταξύ αγνώστων έκαναν την όποια ατομική ή συλλογική αντίσταση μπορούσαν.

Ο συνολικός όμως τρόμος του θανάτου που θα επιβληθεί τον χειμώνα που θα διανύσουμε, έχει πολλά σχέδια και πολλούς πρόθυμους υπηρέτες για να υλοποιηθούν ένα προς ένα. Αυτή η παγκόσμια Ταλμουδική συμμορία, όντας πάνοπλη έχει σκοπό να ποδοπατήσει με κάθε τρόπο την αξιοπρέπεια των λαών της Ευρώπης, ώστε να είναι όλα έτοιμα για την εγκαθίδρυση των μηχανισμών της τέταρτης βιομηχανικής «επανάστασης».

Ας δούμε λοιπόν τώρα ποιοι είναι αυτοί οι μηχανισμοί και τι μπορεί πραγματικά ο Έλληνας και κατά επέκταση ο Λευκός άνθρωπος να κάνει για να αποφύγει την ολοκληρωτική συντριβή της υπάρξεως του. Η κατευθυνόμενη «πανδημία» και οι πιέσεις για τον υποχρεωτικό εμβολιασμό όλων των Ευρωπαίων πολιτών, θα συνεχιστούν αλλά πιστεύω όχι με την ίδια θέρμη των περασμένων χειμώνων. Θα είναι η εφεδρική τους θέση, διότι ήδη έχουμε εισέλθει στα «βαθιά και θολά νερά» της νέας παγκόσμιας εποχής με τον κλιματικό, ενεργειακό και σύντομα επισιτιστικό κίνδυνο.

Οι διακοπές ρεύματος, η απαγόρευση κυκλοφορίας οχημάτων και η μείωση των εναέριων πτήσεων θα γίνουν μία αυξανόμενη γενική εικόνα, όπου ο σύγχρονος μαζάνθρωπος της συμφοράς και της «προόδου» θα δεχτεί χωρίς πολλά πολλά. Ήδη στην Ιταλία, αλλά δυστυχώς ακόμα και στην χώρα μας η βρώση εντόμων, όπως ακρίδων και σκουληκιών είναι η νέα επερχόμενη μόδα που θα στοχεύσει εκεί που ακριβώς πρέπει, ώστε να ξεφτιλιστεί όσο δεν παίρνει και ο τελευταίος ραγιάς αυτού του άκρως αντιφασιστικού δημοκρατικού κρατιδίου.

Οι αρρώστιες που θα προκύψουν από αυτές τις τροφές, αλλά και άλλες εργοστασιακές συσκευασμένες των πολυεθνικών θα βάλουν την ταφόπλακα στην ήδη σκλαβωμένη κοινωνία. Η έως τώρα αυξημένη θνητότητα μετά την τρίτη και τέταρτη δόση των εμβολίων κατά του κορονοϊού, δεν κατάφεραν όπως φάνηκε να αποπροσανατολίσουν έστω και λίγο το πλήθος του λαού μας από την απάτη και την υπέρμετρη και απύθμενη βλακεία και ύπνωση που τον διακατέχει. 

Αξίζει όμως εδώ να αναφερθεί πώς υπάρχουν και οι φωτεινές εξαιρέσεις αυτών των καιρών, όπως οι χιλιάδες υγειονομικοί σε αναστολή και αμέσως μετά όλοι οι ανεμβολίαστοι και μη εργαζόμενοι που με πείσμα και σεβασμό στο δικαίωμα της επιλογής, πάνε πρακτικά κόντρα στο νοσηρό μέλλον που ίσως να έφτασε ήδη.

Δεν ξεχνάμε το παρακάτω νέο για την Χρυσάνθη που δολοφονήθηκε από τους ίδιους που δολοφόνησαν και τον Ιάσωνα έξω από την βουλή: 

«Η νεαρή οδοντίατρος είχε οδηγηθεί σε οικονομική ασφυξία και επαγγελματική περιθωριοποίηση μετά από το τιμωρητικό μέτρο του Υπ. Υγείας. Σοκ έχει προκαλέσει η είδηση ότι στα θύματα της καταστροφική διαχείρισης της πανδημίας της κυβέρνησης Μητσοτάκη, προστέθηκε μια νεαρή υγειονομικός, η οποία βρισκόταν σε αναστολή, ως αποτέλεσμα της εκδικητικής πρακτικής του υπουργείου Υγείας σε όσους δεν δέχτηκαν τον υποχρεωτικό εμβολιασμό. Σύμφωνα με τις αναρτήσεις των διαμαρτυρόμενων υγειονομικών, μια 36χρονη οδοντίατρος, η οποία έμεινε για περισσότερο από έναν χρόνο εκτός επαγγελματικού στίβου επειδή δεν δεχόταν να εμβολιαστεί, βρέθηκε σε αδιέξοδο και οικονομική ασφυξία, με αποτέλεσμα να πάρει την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή της».

Σε αυτά τα δυο πρόσωπα αφιερώνω το άρθρο αυτό.

Πείνα, εξαθλίωση, εμβόλια, σκουλήκια θα κατακλύσουν την Αγία μας Γη. Εμείς σε όλα αυτά τα επερχόμενα τι θα κάνουμε; Ρητορικό το ερώτημα για όσους δεν μπορώ να γνωρίζω! Για μένα λοιπόν και όσους δεν δέχτηκαν να θυματοποιηθούν και να τα παρατήσουν, έχω να πω πώς όλα τώρα αρχίζουν. Ως μονάδες, ως ομάδες, ως συλλογικότητες και φορείς μπορεί ο καθένας από εμάς να δώσει τον δικό του αγώνα για το μέλλον των παιδιών του, της Φυλής και και της Παράδοσης. Για σχεδόν τρία χρόνια είμαστε οι διωκόμενοι και θα παραμείνουμε όρθιοι όποιον διωγμό και να υποστούμε.

Αρκεί να είμαστε άξιοι να σταθούμε ενώπιον Θεού, Ηρώων και Εθνομαρτύρων όταν έρθει εκείνη η Ιερή στιγμή και να ξέρουμε ότι κάναμε το σωστό και ας μην τα καταφέρουμε. Αρκεί η συνείδηση μας να είναι ενεργή, μήπως και μείνει τίποτα όρθιο. Μέχρι την Τελική Νίκη του Ελληνισμού και των Ιδεωδών της Πατρίδος, της Ορθοδοξίας και της Οικογένειάς μας. 

Καμία υποχώρηση και κανένας συμβιβασμός! 

Ζήτω η Αιωνία Ελλάς!

Μνήμη Konstantin Rodzaevsky (11.08.1907 - 30.08.1946) & η ιστορική εξέλιξη του ιδιαίτερου Ρωσικού Φασισμού



Άρθρο ενός φίλου της συντακτικής ομάδας και συναγωνιστή, ο οποίος επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του

Οι αναρτήσεις δεν είναι απαραίτητο να εκπροσωπούν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.



Μνήμη Konstantin Rodzaevsky (11.08.1907 - 30.08.1946) & η ιστορική εξέλιξη του ιδιαίτερου Ρωσικού Φασισμού

Μετά την εδραίωση της ΕΣΣΔ, τα φασιστικά αισθήματα στη Ρωσία έμοιαζαν να είναι κρυφά και σπάνια και μετά την ήττα του λευκού στρατού, τα υπόλοιπα «δεξιά» κόμματα και οργανώσεις είτε απαγορεύτηκαν είτε διασκορπίστηκαν σε όλο τον κόσμο. Ο φασισμός φαινόταν να έχει λίγες ευκαιρίες εντός της νέας κομμουνιστικής υπερδύναμης. Μετά τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, η δυσαρέσκεια άρχισε να αυξάνεται στην καρδιά των Ρώσων εμιγκρέδων, ορισμένοι από τους οποίους εγκαταλείψαν εντελώς τη δυνατότητα επιστροφής πίσω στη πατρίδα τους ενώ άλλοι προσκολλήθηκαν στις ιδέες της αντεπανάστασης που ξεκίνησε ο Λευκός Στρατός. Από αυτές τις ομάδες είναι που ο Φασισμός στη Ρωσία προέκυψε ως τέτοιος.

Αν και υπήρχαν μερικά παραδείγματα Ρώσων εμιγκρέδων που δημιούργησαν φασιστικές ομάδες, όπως το Ρωσικό Εθνικοσοσιαλιστικό Κίνημα (ROND) στη Γερμανία, η Ευρώπη αποδείχθηκε άγονο έδαφος για τον ρωσικό φασισμό. Αντιθέτως η Άπω Ανατολή και σε ορισμένο βαθμό οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν το απαραίτητο περιβάλλον για την ανάπτυξη του ρωσικού φασισμού. Ήταν η πόλη Χαρμπίν της Μαντζουρίας, σε έναν μεγάλο οικισμό Ρώσων μεταναστών, που οι Ρώσοι βρήκαν το Vozhd τους (Duce ή Führer στη ρωσική γλώσσα).

Μόνο ένας άνθρωπος, o πιο ζωηρός εκπρόσωπος του ρωσικού φασισμού, προσπάθησε να κάνει αυτό το κίνημα πραγματικότητα και να το εκδηλώσει ως ξεχωριστό πολιτικό κόμμα. Το όνομα του: Konstantin Rodzaevsky· και το όνομα του κόμματος του: All Russian Facist Party (Πανρωσικό Φασιστικό Κόμμα). Ο Rodzaevsky γεννήθηκε στην πόλη Blagoveshchensk της Άπω Ανατολής το 1907, αποτελούσε το μέλος της οικογένειας μιας σχεδόν εξαφανισμένης αστικής τάξης της Σιβηρίας. Ο πατέρας του ήταν συμβολαιογράφος με ανώτερη νομική εκπαίδευση ενώ η μητέρα του αφιέρωσε τη ζωή της στα παιδιά της, τον Κωνσταντίνο, τον μικρότερο αδερφό του Βλαντιμίρ και τις δύο αδερφές του, Ναντέζντα και Νίνα.

Όλα άλλαξαν όταν ο νεαρός απόφοιτος, ως μέλος της Komsomol, διέφυγε από την ΕΣΣΔ στην πόλη της Μαντζουρίας. Από εκεί ξεκίνησε τη νομική και πολιτική του καριέρα. Επηρεασμένος από εθνικιστικές και αντικομμουνιστικές προσωπικότητες, ιδιαίτερα από τους G. K. Gins και N. N. Nikiforov, τους οποίους γνώριζε και παρακολουθούσε τις διαλέξεις τους, ο Rodzaevsky άρχισε να καλλιεργεί και να αναπτύσσει την ιδεολογική του προσκόλληση στον φασισμό. Εκεί, μαζί με άλλους φοιτητές της Νομικής, ο Rodzaevsky γοητεύτηκε από τη φιγούρα του Μπενίτο Μουσολίνι και τους Μελανοχίτωνες. Η πειθαρχία τους και η άμεση πολιτική τους δράση θα γινόταν η κύρια έμπνευσή του για να αντιμετωπίσει το Σοβιετικό μπλοκ πίσω στην πατρίδα του. Τόσο πολύ που ο Rodzaevsky θα καταλήξει να υιοθετεί τα Μαύρα Πουκάμισα ως την επίσημη στολή του κόμματος και το μήνυμα του Μουσολίνι ως άμεση έμπνευση για τις μελλοντικές του ομιλίες και το κομματικό του πρόγραμμα.

Σύντομα, το Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα (RFP) δημιουργήθηκε στο Χαρμπίν το 1931 και ο Rodzaevsky ανέλαβε γενικός γραμματέας. Από εκεί το Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα πέτυχε σημαντική επιρροή σε όλη την Άπω Ανατολή. Τόσο πολύ, που μετά από τη συγχώνευση, το 1934, με την  Ρωσική Φασιστική Οργάνωση (All Russian Fascist Organization) του Ανταστάσι Βονσιάτσκι έγινε η μεγαλύτερη οργάνωση Ρώσων εμιγκρέδων. Σύντομα ο Rodzaevsky θα έδειχνε το ταλέντο του ως προπαγανδιστής και θα χρησιμοποιούσε την πλατφόρμα του για την έκφραση μιας νέας παραλλαγής του φασισμού, αυτής του ρωσικού φασισμού.

Ο ρωσικός φασισμός, παρόλο που ακολούθησε τα βήματα του ευρωπαϊκού, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα μοναδικό κίνημα προσαρμοσμένο στο ρωσικό ιστορικό και εθνικό πλαίσιο.  Παραλληλισμένος με τη Σιδηρά Φρουρά του Cornelius Codreanu και με την Ισπανική Φάλαγγα, ο Ρωσικός Φασισμός ήταν ρητά και σταθερά υπέρ του Ορθόδοξου Χριστιανισμού. Με το σύνθημα «Θεός, Έθνος, Εργασία», ο ρωσικός φασισμός διακήρυξε την ταύτιση εκκλησίας και κράτους στην ηθική και θρησκευτική αποκατάσταση του ρωσικού λαού. Στόχος του ρωσικού φασισμού ήταν να αναπτύξει μια νέα και μοναδική λύση στις καταστροφικές δυνάμεις που στοίχειωναν τη Ρωσία τόσο μετά όσο και πριν τη Ρωσική Επανάσταση.

Απορρίπτοντας τόσο τον καπιταλισμό όσο και τον κομμουνισμό, ο φασισμός επρόκειτο να φέρει συνοχή και ενότητα στην παρακμάζουσα άλλα άλλοτε πανίσχυρη Ρωσική Αυτοκρατορία. Ωστόσο, ο ρωσικός φασισμός δεν ήταν ένα αποκλειστικά σύγχρονο φαινόμενο. Είχε τις ρίζες του βαθιά στις ρωσικές παραδόσεις οι οποίες αποκρυσταλλώθηκαν στο Πανρωσικό Φασιστικό Κόμμα και αυτό φαίνεται στο  έμβλημα του κόμματος, την τρίχρωμη κίτρινη, ασπρόμαυρη σημαία, η οποία ήταν μια άμεση αλληγορία με την παλιά σημαία της Ρωσικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον προσέλκυσε στις τάξεις του πρώην μέλη των «Μαύρων Εκατονταρχιών» (Black Hundreds) και μερικούς από τους επιζώντες συναγωνιστές του Ρομάν φον Ούνγκερν Στέρνμπεργκ.

Το συντεχνιακό κράτος που οραματίστηκαν οι φασίστες θα μπορούσε να ανατεθεί στον Τσάρο Alexey Mikhailovich, όταν ολόκληρος ο κρατικός μηχανισμός εκείνη την εποχή αντιπροσώπευε τη πρωτοτυπία ενός σύγχρονου συντεχνιακού συστήματος: ολόκληρος ο πληθυσμός της Ρωσίας ήταν οργανωμένος σε τάξεις και συνδικάτα. Το Zemsky Sobor (συνέλευση της γης), που εξέφραζε τη λαϊκή βούληση, ήταν μια συνέλευση των εκπροσώπων των μεμονωμένων τάξεων και αποτελούσε έναν πρωτότυπο σύγχρονο φορέα εκπροσώπησης εντός του συντεχνιακού κράτους. Ο Rodzaevsky δήλωσε ανοιχτά ότι μετά από μία φασιστική κατάληψη της ΕΣΣΔ, θα υιοθετούσαν τους σημερινούς κομμουνιστικούς θεσμούς αλλά θα εκδίωκαν τους Εβραίους. Με άλλα λόγια, αναγνώριζε ότι η σοβιετική οικονομική οργάνωση ήταν παρόμοια με τη φασιστική. Πίστευε στη χρήση του «σκελετού» της ΕΣΣΔ για την προώθηση του στόχου της εθνικής επανάστασης και την αποφυγή της αναρχίας. Αναφέρει επίσης ορισμένες νέες μεταρρυθμίσεις, όπως τη δημιουργία περισσότερων ελεύθερων ενώσεων των παραγωγών. Αυτό δείχνει προφανώς μία συνέχεια με τις «νεοευρασιατικές» ιδέες που αναμφισβήτητα ανέπτυξε ο Roman von Ungern Sternberg.

Ο ρωσικός φασισμός ξεκίνησε τις σφοδρές του επιθέσεις κατά της ΕΣΣΔ με αφετηρία ένα έντονο αντισημιτικό αίσθημα όπως φαίνεται από τα γραπτά του Rodzaevsky. Ο Rodzaevesky έγραψε πολλά περιβόητα αντισημιτικά βιβλία και άρθρα στις εφημερίδες του κόμματος «Наш путь» (Το μονοπάτι μας), «The Nation» (Το Έθνος) και έγραψε επίσης ένα φυλλάδιο με τίτλο «Judas's End» (Το τέλος του Ιουδαϊσμού). Ειδικότερα, το βιβλίο του «Contemporary Judeification of The World» (Η σύγχρονη Ιουδαϊοποίηση του Κόσμου) ξεχωρίζει ως το έργο του με τη μεγαλύτερη επιρροή. Δημοσίευσε επίσης άλλα αξιόλογα βιβλία, όπως το ABC of Fascism, Criticism of the Soviet State (Κριτική στο Σοβιετικό Κράτος), The Russian Way (Ο Ρωσικός Δρόμος) και The State of The Russian Nation (Το Κράτος του Ρωσικού Έθνους).

Λόγω του θαυμασμού για τον εθνικοσοσιαλισμό του Χίτλερ και της συγχώνευσης με τη Ρωσική Φασιστική Οργάνωση, το Πανρωσικό Φασιστικό Κόμμα υιοθέτησε την Σβάστικα ως κομματικό σύμβολο. Για τον Rodzaevsky, η ΕΣΣΔ και η «ρωσική» επανάσταση ενορχηστρώθηκαν εξ ολοκλήρου από τους Εβραίους, τους τέκτονες και άλλες διεθνείς δυνάμεις. Οι Εβραίοι επέλεξαν τον Σοβιετικό κομμουνισμό και τον χρησιμοποίησαν για να εφαρμόσουν ένα τυραννικό ιουδαιομασονικό καθεστώς που θα γονάτιζε τον ρωσικό λαό. Οι Εβραίοι δεν ήταν μόνο ένας ξένος λαός, αλλά ένας ξένος λαός που προσπαθούσε να καταστρέψει το ρωσικό έθνος μέσω των σατανικών του επιρροών.

Αυτό οδήγησε σε διασπάσεις εντός του κόμματος, με τον πρώην επικεφαλής του RFP (Ρωσική Φασιστική Οργάνωση), Αναστάσι Βονσιάτσκι, να αποχωρήσει από το κόμμα (αργότερα συνέχισε τη συνεργασία αλλά αποχώρησε ξανά και δημιούργησε τη δική του οργάνωση στις ΗΠΑ) λόγω της αντίθεσης του προς τις αντισημιτικές θέσεις του Rodzaevsky αλλά και της ενσωμάτωση στο κόμμα κάποιων ατόμων χάρη στη πίεση των Ιαπώνων. Ο Vonsyatsky εγκατέλειψε τη νέα ομάδα και σχημάτισε το «Russian National Revolutionary Labor and Workers Peasant Party of Fascists» (Ρωσικό Εθνικό Επαναστατικό κόμμα των Φασιστών Εργατών και Αγροτών, γνωστό και ως «Πανρωσικό Εθνικό Επαναστατικό Κόμμα»)

Ο Vonsyatsky είχε διασυνδέσεις με τον Fritz Kuhn, τον ηγέτη του Γερμανοαμερικανικού Bund. Βοήθησε ακόμη και στη διάσωση του Kuhn από τη φυλακή μετά τη σύλληψή του το 1939. Σημειώνεται επίσης ότι είχε επαφές με τον William Dudley Pelley και την οργάνωση Silver Legion of America. Το 1942 ο Vonsyatsky συνελήφθη από το FBI και κατηγορήθηκε για μυστικές επαφές με την εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία. Κατηγορήθηκε για «συνωμοσία προς αρωγή της Γερμανίας του Χίτλερ» και παράβαση του νόμου περί κατασκοπείας. Καταδικάστηκε σε πέντε χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο 5.000 δολαρίων, αλλά αφέθηκε ελεύθερος στις αρχές του 1946. Αρνήθηκε όλα τα αδικήματα και κάθε είδους πίστη στη ναζιστική Γερμανία, ισχυριζόμενος ότι ήταν μοναρχικός, μη αντισημίτης και επιπλέον ότι η χρήση της σβάστικας δεν είχε σχέση με τον Χίτλερ ή τον ναζισμό. Στις 5 Φεβρουαρίου 1965 στις 8 το πρωί ο Vonsyatsky πέθανε από καρδιακή προσβολή.

Η ιδιαιτερότητα του ρωσικού φασισμού έναντι των υπολοίπων κινημάτων, ήταν ότι προέκυψε στο πλαίσιο μιας Σταλινικής ΕΣΣΔ ενώ ο ιταλικός και ο γερμανικός ομόλογος του προέκυψε μέσα σε ένα φιλελεύθερο καπιταλιστικό σύστημα. Ως εκ τούτου, ο ρωσικός φασισμός στην πρακτική του πολιτική έπρεπε να ακολουθήσει τον δρόμο της εθνικής απελευθέρωσης. Σύμφωνα με τον Rodzaevsky, ο Σταλινισμός ήταν η απόλυτη εκδήλωση της μαρξιστικής υλιστικής και καταστροφικής φύσης. Η ΕΣΣΔ συνέτριψε κάθε πολιτική διαφωνία και προσπάθησε να καταπνίξει τη ρωσική θρησκεία, την αυτοέκφραση και την εθνική δημιουργικότητα. Τούτου λεχθέντος, ο ρωσικός φασισμός μπορεί να εμφανιζόταν ως αντίθεση στον κομμουνισμό, αλλά ως εγγενώς τριτοθεσίτικη ιδεολογία, κινούνταν προς τον ίδιο στόχο με τα υπόλοιπα φασιστικά κινήματα απορρίπτοντας τον ατομικισμό του φιλελεύθερου καπιταλισμού. Υποστήριξε την αξία της ιδιωτικής ιδιοκτησίας, αλλά τη διέκρινε από την αρνητική παρασιτική φύση του εβραϊκού καπιταλισμού, υποστηρίζοντας την «περιορισμένη ιδιωτική ιδιοκτησία».

Ο ρωσικός φασισμός ως δόγμα απέρριψε επίσης (με εξαίρεση τους Εβραίους) τον επιθετικό ρατσισμό και αντιλαμβανόταν το ρωσικό έθνος ως:

«Την πνευματική ενότητα όλου του ρωσικού λαού στη βάση της συνείδησης ενός κοινού ιστορικού πεπρωμένου, ενός κοινού εθνικού πολιτισμού, κοινών παραδόσεων κ.λπ.»...«Ο φασισμός διατηρεί από το παρελθόν οτιδήποτε έχει αγαπηθεί στην καρδιά κάθε ανθρώπου, τη θρησκεία που του κληροδότησαν οι πρόγονοί του και την πνευματική του οικογένεια: το έθνος. Στη βάση ενός ιστορικά διαμορφωμένου έθνους, στις ρίζες του, δημιουργεί ένα νέο ειδικό σύστημα το οποίο μένει πιστό στις παραδόσεις του παρελθόντος, τις οποίες και διατηρεί προσεκτικά. Ταυτόχρονα παρέχει τη δυνατότητα της συνεχούς τελειοποίησης των κοινωνικών και πολιτικών μορφών, εφαρμόζοντάς τις τελευταίες ανάγκες της ζωής».

- Konstantin Rodzaevsky: ABC of Fascism

Ως εκ τούτου, το ρωσικό έθνος δεν προορίζεται στον σλαβικό λαό, αλλά παρέχει μια θέση και σε άλλες ιστορικές εθνοτικές ομάδες όπως οι Αρμένιοι, οι Τάταροι, οι Γεωργιανοί. Επιβεβαιώνοντας τη κοινή μοίρα που μοιράζονται όλοι οι λαοί του έθνους, διαφαίνεται η εγγενώς πραγματιστική, ευέλικτη και ευρασιανιστική πτυχή του ρωσικού φασισμού. Αν και ο ρωσικός λαός και οι Σλάβοι είναι οι κύριοι συντελεστές, παρόλα αυτά είναι ανοιχτοί στις άλλες ομάδες που συμμετείχαν στο εγχείρημα της δημιουργίας ενός ενιαίου εθνικού οργανισμού. Εδώ βλέπουμε ένα ακόμη μοναδικό γεωπολιτικό χαρακτηριστικό του ρωσικού φασισμού: την εστίαση στον Ευρασιανισμό.

Ο Rodzaevsky είχε ακόμη ένα έντονο μίσος για τον Aτλαντισμό, φτάνοντας στο σημείο να συγκρίνει τη Βρετανική Αυτοκρατορία και την «λευκή υπεροχή» με τον Ιουδαϊσμό:

«Οι Βρετανοί ιμπεριαλιστές κατανοούν το παλιό εβραϊκό ρητό: «Μόνο οι Εβραίοι είναι ανθρώπινα όντα, οι υπόλοιποι είναι απλά ανθρωποειδή πλάσματα» κάπως διαφορετικά: «Μόνο οι λευκοί είναι ανθρώπινα όντα, οι υπόλοιποι είναι απλά ανθρωποειδή πλάσματα», περιορίζοντας την ίδια στιγμή την έννοια της «λευκής φυλής». Για μερικούς λευκοί είναι μόνο οι Ευρωπαίοι, και για κάποιους άλλους μόνο οι Άγγλοι: "Μόνο οι Άγγλοι είναι άνθρωποι, οι υπόλοιποι πρέπει να υπηρετούν τους κυρίους!" Η εποχή της Μεγάλης Εβραϊκής Προετοιμασίας καταλήγει ως «η πιο αγγλική εποχή» της παγκόσμιας ιστορίας - η εποχή του παγκόσμιου εμπορίου, της αποικιακής κατάκτησης, του ιμπεριαλισμού και της ανάπτυξης των θαλάσσιων ταξιδιών, η εποχή του ναυτικού. Η Αγγλία γίνεται η ερωμένη της Μεσογείου, του Ατλαντικού και του Ινδικού Ωκεανού και ονειρεύεται να κυριαρχήσει στον Ειρηνικό ή στον Μεγάλο Ωκεανό, έτσι ώστε όλα τα νερά της γης μας, καθώς και η γη και ο αέρας, να γίνουν τελικά μέρος του φέουδου της - το φέουδο του παγκόσμιου Εβραϊσμού».

- Konstantin Rodzaevsky: Contemporary Judaisation of The World

Επιπλέον, κατανοούσε τον φιλελευθερισμό ως μία βαθύτατα πλουτοκρατική και χρεοκοπημένη ιδεολογία:

«Βλέποντας τη χρεωκοπία όλων των παλαιών κομμάτων, αντιλαμβάνεται κανείς ότι οι παλαιοκομματικοί τρόποι δεν μπορούν να σταθούν. Είναι αδύνατον να πορευθεί κανείς με τον φιλελευθερισμό. Ο φιλελευθερισμός αποτελεί μία μεγάλη απάτη: η «ατομική ελευθερία» σκλαβώνει το άτομο, η ελεύθερη αγορά μετατρέπεται σε ελευθερία εξόντωσης και η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΜΕΤΑΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΕ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑ».

Μια μεγάλη ομάδα Ρώσων φασιστών τελικά αντιλήφθηκε αρνητικά το Χιτλερικό καθεστώς και απαίτησε από τον Rodzaevsky να διακόψει όλους τους δεσμούς με τη Γερμανία, υποστηρίζοντας ακόμη ότι έπρεπε να αφαιρεθεί η σβάστικα από το έμβλημα του κόμματος. Αίτημα για αυτές τις κατηγορίες ήταν η εχθρότητα του Χίτλερ προς την Ρωσία και τους Σλάβους συνολικά. Ωστόσο, ο Rodzaevsky αρνήθηκε την αντιχιτλερική στροφή, κάτι που ώθησε ορισμένα μέλη να εγκαταλείψουν το κόμμα. Πολλοί ακτιβιστές του RFP έγιναν εξαιρετικά δυσαρεστημένοι με το γεγονός ότι η Γερμανία άρχισε να συνεργάζεται με την ΕΣΣΔ μετά την υπογραφή του Συμφώνου Μολότοφ - Ρίμπεντροπ. Έτσι ξεκίνησε μια επιδημία μαζικών αποχωρήσεων από το RFP και ο ίδιος ο Rodzayevsky υπέβαλε το σύμφωνο σε σκληρή κριτική.


Ο Rodzaevesky υποστήριξε τον πόλεμο των Εθνικοσοσιαλιστών κατά της Βρετανικής Αυτοκρατορίας και χαιρέτισε με ενθουσιασμό την εκστρατεία κατά του ιουδαιομπολσεβικισμού, υποστηρίζοντας πλήρως τη γερμανική κατοχή την οποία θεωρούσε αρχή της Ρωσικής Απελευθέρωσης. Ο Rodzaevsky την επόμενη μέρα μετά την έναρξη της Επιχείρησης Μπαρπαρόσα επισκέφθηκε με μια ομάδα Ρώσων φασιστών τον Γερμανό πρόξενο στον οποίο παρουσιάστηκε χαιρετίζοντας τον με το «Heil Hitler». Στη συνέχεια δήλωσε ότι το Ρωσικό Φασιστικό Κόμμα «δεν θεωρούσε αυτόν τον πόλεμο ως πόλεμο εναντίον του ρωσικού λαού, αλλά ως πόλεμο για την καταστροφή του κομμουνισμού». Την ίδια μέρα στο Παλιό Νεκροταφείο στο Χαρμπίν στον Ορθόδοξο Καθεδρικό Ναό, ο Ροτζάεφσκι προσευχήθηκε για τη νίκη των γερμανικών δυνάμεων.

Το κόμμα συμμετείχε σε διάφορες προσπάθειες σαμποτάζ της Σοβιετικής Ένωσης κατά τη διάρκεια του πολέμου, μέχρι τη στιγμή που τους σταμάτησαν οι  Ιάπωνες. Ο Rodzaevesky ξεκίνησε αναπόφευκτα τους δεσμούς του με την Αυτοκρατορική Ιαπωνία ως υποστηρικτής της. Υπό την αιγίδα των Ιαπώνων, διορίστηκε επικεφαλής του 2ου τμήματος (πολιτιστικού και εκπαιδευτικού) του γραφείου Ρώσων εμιγκρέδων στη Μαντζουρία (ή εν συντομία BREM). Τον Ιούνιο του 1941 του απονεμήθηκε ο βαθμός του επικεφαλή του κύριου γραφείου της BREM. Με τον πόλεμο σε εξέλιξη, ο Rodzaevsky ξεκίνησε τις προσπάθειες σαμποτάζ της Σοβιετικής Ένωσης ενώ ήταν πρόθυμος να συμμετάσχει και στις μάχες, παρόλα αυτά οι Ιάπωνες τον πίεσαν να περιοριστεί σε σαμποτάζ.

Μερικές από τις εκστρατείες δολιοφθοράς που ανέλαβαν οι Ρώσοι φασίστες ήταν η διακίνηση ψυχοτρόπων ουσιών, οι απαγωγές, οι βομβαρδισμοί, οι αψιμαχίες στα σύνορα και οι εκβιασμοί. Αυτές οι ενέργειες έκαναν τους Ιταλούς φασίστες και τους Γερμανούς Εθνικοσοσιαλιστές να απομακρυνθούν από τις δραστηριότητες των Ρώσων φασιστών, τους οποίους ο Μουσολίνι αποκάλεσε «ένα μελανό σημείο στη φήμη του φασισμού». Η εμπλοκή του κόμματος σε εγκληματικές δραστηριότητες συνέβαλε στην απογοήτευση ορισμένων ενεργών στο παρελθόν μελών, οδηγώντας σε νέες αποχωρήσεις από το κόμμα.

Το 1934 και το 1939 ο Konstantin Rodzaevsky συναντήθηκε με τον στρατηγό Araki, τον Ιάπωνα Υπουργό Πολέμου που θεωρούνταν επικεφαλής του «πολεμικού κόμματος», και το 1939 με τον Matsuoka, ο οποίος αργότερα έγινε υπουργός εξωτερικών της Ιαπωνίας. Η ιαπωνική ηγεσία εμπιστεύτηκε τόσο πιστά στους Ρώσους φασίστες που τους επέτρεψε να συγχαρούν τον αυτοκράτορα Χιροχίτο για την επέτειο της δημιουργίας της Ιαπωνικής Αυτοκρατορίας. Χάρη στην ιαπωνική χρηματοδότηση, στο Πανρωσικό Φασιστικό Κόμμα, η δραστηριότητα της λογοτεχνικής προπαγάνδας έφτασε σε αρκετά υψηλό επίπεδο. Βασικός «συγγραφέας» και προπαγανδιστής ήταν φυσικά ο ίδιος ο Konstantin Rodzaevsky.

Πολλοί υποστηρικτές του RFP άρχισαν να λαμβάνουν νέα για πιθανές φρικαλεότητες που διαπράχθηκαν από τους Εθνικοσοσιαλιστές στον ρωσικό λαό. Χάρη στη σοβιετική προπαγάνδα, αυτό ώθησε πολλούς να εγκαταλείψουν την οργάνωση ή τουλάχιστον να αρνηθούν να διατηρήσουν τoν Rodzaevsky ως αρχηγό του κόμματος λόγω της φιλοναζιστικής του στάσης. Ωστόσο, με τον καιρό οι Ιάπωνες άρχισαν να υποψιάζονται τον Rodzaevsky για πιθανούς δεσμούς με τη Σοβιετική Ένωση ενώ ο μυστηριώδης τρόπος διαφυγής του από τη Ρωσία ακόμη δεν είχε διασαφηνιστεί. Το κόμμα απαγορεύτηκε το 1943 από την ελεγχόμενη από την Ιάπωνα Μαντζουρία με τους Ιάπωνες να ισχυρίζονται ότι το έκαναν για να αποτρέψουν έναν πόλεμο με τους Σοβιετικούς. Το 1945, λόγω του σοβιετικού στρατού που πλησίαζε και της κατοχής του Manchuoko, ο Rodzaevsky έφυγε για τη Σαγκάη. Σύμφωνα με πηγές, εκεί ο Rodzaevsky άρχισε να λαχταρά βαθιά την εγκαταλειμμένη οικογένεια του, τη γυναίκα του και τα παιδιά του.

Με το τέλος του πολέμου, ο συντετριμμένος και ντροπιασμένος Rodzaevsky δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «The Week That Reforged The Soul» (Η εβδομάδα που αναμόρφωσε τη ψυχή) όπου περιέγραφε την ψυχική του κατάσταση και τη συναισθηματική του κατάρρευση καθώς και τη λύπη του για τις προηγούμενες δραστηριότητές του. Ίσως ως μια απέλπιδα προσπάθεια να αποφύγει την εκτέλεση σε περίπτωση που θα αιχμαλωτιστεί από τον προελαύνοντα Κόκκινο Στρατό, ο Rodzaevsky άρχισε να δηλώνει ότι το σοβιετικό καθεστώς εξελισσόταν σε εθνικιστικό, που συνεπαγόταν την επιστροφή αξιωματικών στο στρατό, την εισαγωγή της χωριστής εκπαίδευσης για αγόρια και κορίτσια, την αναβίωση του ρωσικού πατριωτισμού, την εξύμνηση των εθνικών ηρώων Ιβάν του Τρομερού, Αλεξάντερ Νιέφσκι, Σουβόροφ και Κουτούζοφ. Επιπλέον, κατά τη γνώμη του Rodzayevsky, ο Στάλιν κατάφερε να «επανεκπαιδεύσει» τους Σοβιετικούς Εβραίους, οι οποίοι «αποσύρθηκαν από το Ταλμουδικό περιβάλλον» και ως εκ τούτου δεν παρουσίαζαν πλέον κανένα κίνδυνο και γίνονται απλοί Σοβιετικοί πολίτες. Στο άρθρο περιλάμβανε την υποστήριξή του για τις πολιτικές υπέρ της οικογένειας και την επανένταξη της Ορθόδοξης Εκκλησίας πίσω στη ρωσική κοινωνία.

Ξαφνικά αναγνώρισε την ΕΣΣΔ ως τη νόμιμη συνέχεια της Ρωσικής Αυτοκρατορίας και ανακήρυξε τον Στάλιν, σε μια επιστολή που του έστειλε προσωπικά, ως τον αληθινό ηγέτη και φασίστα που αναζητούσε - τον Ρώσο Βολκσφύρερ. Τα γράμματα πλήγωσαν τόσο την πρώην σύζυγο του όσο και άλλους που τον γνώριζαν, οι οποίοι αμφέβαλαν για την εγκυρότητα τους. Στις επιστολές λέει πράγματα όμοια με τον Ρωσικό Εθνομπολσεβικισμό του Νικολάι Ουστριάλοφ:

«Έκανα μια ‘’Έκκληση σε έναν άγνωστο ηγέτη’’ στην οποία κάλεσα ισχυρά στοιχεία εντός της ΕΣΣΔ να σώσουν το κράτος και μαζί να σώσουν εκατομμύρια ζωές Ρώσων που καταδικάστηκαν να πεθάνουν στο πόλεμο, να ορίσουν έναν «Άγνωστο Ηγέτη» ικανό να ανατρέψει την «εβραϊκή κυβέρνηση» και να δημιουργήσει μία Νέα Ρωσία. Δεν κατάλαβα τότε, ότι με τη θέληση της μοίρας, αυτός ο νέος ηγέτης ήταν ο Ιωσήφ Στάλιν με την ιδιοφυΐα του και την επιρροή του στα εκατομμύρια των εργαζόμενων μαζών» ... «Αυτός είναι ο «ρωσικός μας φασισμός», καθαρισμένος από ακρότητες, ψευδαισθήσεις και αυταπάτες».

- Konstantin Rotzaevsky: Γράμμα στον Στάλιν, 22 Αυγούστου 1945

Ο Rodzaevsky έλαβε υποσχέσεις για ασυλία και ότι θα του αποδοθεί η θέση του δημοσιογράφου. Μετακόμισε στο Πεκίνο για να ζήσει σε μια σοβιετική πρεσβεία για μερικές εβδομάδες και μέχρι το τέλος είχε αμφιβολίες για το πόσο απαραίτητο ήταν να επιστρέψει πίσω στη Ρωσία. Εν τέλει δήλωσε τα εξής:

«Όχι, η πόρτα είναι πλέον κλειστή, δεν υπάρχει επιστροφή. Η οικογένεια μου μπορεί να πληρώσει για τις προηγούμενες μου αποφάσεις και τη θέληση μου να επιστρέψω, αλλά δεν μπορώ να επιτρέψω κάτι αντίθετο με κανέναν τρόπο».

Μετά την επιστροφή ο Rodzaevsky συνελήφθη από τις σοβιετικές αρχές. Μαζί με άλλους Ρώσους εμιγκρέδες όπως ο Γκριγκόρι Μιχαήλοβιτς δικάστηκαν. Ο Rodzaevsky κατηγορήθηκε για ενεργή αντισοβιετική δραστηριότητα μετά τη φυγή από την ΕΣΣΔ, ιδίως για τη δημιουργία και την ηγεσία του «Ρωσικού Φασιστικού Κόμματος», την διεξαγωγή αντισοβιετικής προπαγάνδας μεταξύ των πρώην «Λευκών Φρουρών» που βρίσκονταν στη Μαντζουρία, τη σύνταξη φυλλαδίων, μπροσούρων και βιβλίων αντισοβιετικού περιεχομένου, την ενεργή δραστηριοποίηση στη διεθνή σκηνή με τη δημιουργία παρόμοιων οργανώσεων και ομάδων στην Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες. Επιπλέον, σύμφωνα με την ετυμηγορία, συμμετείχε στην προετοιμασία επίθεσης κατά της ΕΣΣΔ μαζί με αρκετούς Ιάπωνες στρατηγούς, οργανώνοντας και συμμετέχοντας προσωπικά σε μια σειρά από προκλήσεις που πραγματοποιήθηκαν από τις ιαπωνικές μυστικές υπηρεσίες, ως πρόσχημα για την κατάληψη της Μαντζουρίας. Κατηγορήθηκε επίσης ότι εκπαίδευε κατάσκοπους και τρομοκράτες της RFU που χρησιμοποιήθηκαν κατά της ΕΣΣΔ.

Όλοι οι κατηγορούμενοι παραδέχτηκαν (…) την ενοχή τους. Την 30η Αυγούστου 1946, στις 5 η ώρα, η δίκη άρχισε και στις 5:30 το πρωί τελείωσε η ανάγνωση της ετυμηγορίας. Ο Rodzaevsky καταδικάστηκε σε θάνατο. Υποτίθεται ότι τα τελευταία του λόγια ήταν «Ζήτω η Ρωσία!» καθώς τον πυροβολούσε το εκτελεστικό απόσπασμα την ίδια μέρα που κρίθηκε ένοχος, σε ένα από τα υπόγεια του κτιρίου της MGB της ΕΣΣΔ στη Lubyanka. Το τελευταίο βιβλίο του Rodzaevsky «The Last Will of a Russian Fascist» (Η Τελευταία Επιθυμία ενός Ρώσου Φασιστή) εκδόθηκε τελικά το 2001. Στις 11 Οκτωβρίου 2010, με απόφαση του κεντρικού περιφερειακού δικαστηρίου του Krasnoyarsk στη Ρωσία, το βιβλίο θεωρήθηκε ως εξτρεμιστικό υλικό. Μέχρι σήμερα ο Rodzaevsky δεν έχει κερδίσει ποτέ την τιμή της αποκατάστασης εκτός από μια σύντομη «εκτίμηση» του Alexander Dugin για αυτόν στο δοκίμιο του για την Ρωσική Συντηρητική Επανάσταση.

Η θλιβερή πραγματικότητα είναι ότι ο Rodzaevsky θεωρείται εργαλείο της αντιρωσικής ή γενικότερα αντισλαβικής πολιτικής, και ότι οι ενέργειες του ίσως υποκινήθηκαν από τη δική του λαγνεία για εξουσία και πλούτο. Ανεξάρτητα από τις όποιες αντιρρήσεις που είναι λογικό να υπάρξουν, αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα της τραγικής του κληρονομιάς. Μαζί του πέθανε και το τελευταίο απομεινάρι του αληθινού ρωσικού φασισμού, χαμένο για πάντα στην αφάνεια.

«Η Σβάστικα θα λάμψει περήφανα πάνω από το Κρεμλίνο και έτσι το μαύρο καθεστώς θα πεθάνει! Ζήτω η Ρωσία!».

Αυτά ήταν τα αληθινά τελευταία λόγια του Konstantin Rodzaevsky.

Ο Μαρξισμός ως φιλελευθερισμός (Μαύρες Λεγεώνες)

 

O Όττο Στράσσερ ήταν αντικομμουνιστής. Όμως ο αντικομμουνισμός του διέφερε από τον σημερινό ακροδεξιό αντικομμουνισμό. Ο Όττο Στράσσερ δεν στρεφόταν εναντίον του μαρξισμού επειδή θα μας «στερούσε την ατομική ιδιοκτησία» ή απλά επειδή ο Μαρξ ήταν Εβραίος αλλά διότι διαγίγνωσκε εντός του εγγενώς φιλελεύθερο στοιχείο που τον καθιστούσε μία ακατάλληλη μορφή σοσιαλισμού. 

Ήδη από την διακήρυξη της αποχώρησης του από το NSDAP  σημείωνε: «Στον μαρξισμό το εγγενώς σωστό σοσιαλιστικό συναίσθημα συνδέεται με το εσφαλμένο δόγμα του φιλελεύθερου μηχανισμού και με τον διεθνισμό, ενώ στην αστική τάξη το εγγενώς σωστό εθνικιστικό συναίσθημα συνδέεται με τον φιλελεύθερο ορθολογισμό και τον καπιταλισμό. Αντιτιθέμεθα τόσο στον μαρξισμό όσο και στην αστική τάξη και κατά συνέπεια δεν αντιλαμβανόμαστε καμία ουσιαστική διαφορά, αφού το φιλελευθέρο στοιχείο που ενυπάρχει και στους δύο τους καθιστά εχθρούς μας» και δεν είχε καθόλου άδικο. 

Και ο μαρξισμός και ο φιλελευθερισμός είναι δύο ιδεολογίες με κοινή αφετηρία, αυτή του Διαφωτισμού και της Γαλλικής Επανάστασης, δύο ιδεολογίες οι οποίες έχουν ως επίκεντρο το άτομο και δύο ιδεολογίες οι οποίες προτάσσουν τις ίδιες φιλοσοφικές αρχές, αυτές του υλισμού, του ορθολογισμού, του αθεϊσμού, του διεθνισμού και της ισότητας. Κάνοντας μια περιγραμματική ανάλυση, για τους μαρξιστές το «άτομο» καθορίζεται από το πλέγμα των κοινωνικών σχέσεων, οι οποίες με την σειρά τους αποτελούν αντίκρισμα των ταξικών σχέσεων παραγωγής. 

Ο αγώνας που δίνουν διαμέσου της ταξικής πάλης για την «κοινωνική απελευθέρωση» έχει ως τελικό σκοπό την πλήρη «ελευθερία» του ατόμου (κατάλυση θεσμού οικογένειας, διάλυση εθνικής ταυτότητας, κατάργηση μορφών ιεραρχίας κτλ) και το μέγιστο δυνατό υλικό όφελος για αυτό. Το φιλελεύθερο στοιχείο είναι λοιπόν εμφανές! 

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα από το ιδεολογικό μανιφέστο του Όττο Στράσσερ Germany Tomorrow και καταδεικνύει ακριβώς όλα τα παραπάνω, δηλαδή ότι ο μαρξισμός αποτελεί μία εξέλιξη του φιλελευθερισμού και για αυτό η σύγκρουση μαζί του είναι αναπόφευκτη. Ενδεικτικό για τον τρόπο σκέψης του Όττο Στράσσερ είναι το κείμενο ΕΔΩ στο οποίο ταυτίζει τον συντηρητισμό με την «ιδέα του Εμείς» και τον φιλελευθερισμό με την «ιδέα του Εγώ».

link: Με το Σπαθί και το Σφυρί: Προμηθευτείτε από το βιβλιοπωλείο «Ορφικός» την σημαία της «Τρίτης Θέσης» και του «Μαύρου Μετώπου»

ΜΑΡΞΙΣΜΟΣ

«Μου φάνηκε επίσης απαραίτητο να ξεκινήσω το Τρίτο Μέρος με μια σαφή δήλωση των φιλοσοφικών θεμελίων του γερμανικού σοσιαλισμού, έτσι ώστε να μπορέσω να εξηγήσω από νωρίς την εσωτερική και θεμελιώδης αντίθεση του γερμανικού σοσιαλισμού με τον διεθνή μαρξισμό - ένα θέμα στο οποίο θα πρέπει να γίνεται υπαινιγμός συνέχεια. 

Για εμάς τους εθνικοσοσιαλιστές, φυσικά δεν τίθεται θέμα για το αν ο μαρξισμός είναι εφεύρεση του «Εβραίου Μάρξ» ειδικά σχεδιασμένη να οδηγήσει τους Γερμανούς εργάτες σε λάθη ή ακόμη και στη φτώχεια. Για εμάς ο μαρξισμός είναι ένας σοσιαλισμός εξίσου φιλελεύθερος και αλλότριος, ένα δόγμα του οποίου οι φιλελεύθεροι παράγοντες το καθιστούν αναγκαστικά ακατάλληλο για την οικοδόμηση του σοσιαλιστικού (δηλαδή συντηρητικού) μέλλοντος και του οποίου το πρόγραμμα θα συμπαρασυρθεί από την πτώση του φιλελευθερισμού.

Αυτό ισχύει τόσο για τον συνταγματικό μαρξισμό του Σοσιαλιστικού Κόμματος Γερμανίας, όσο και για τον επαναστατικό μαρξισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος Γερμανίας. Κάτι το οποίο φαίνεται από το γεγονός ότι το Σ.Κ.Γ (Σοσιαλιστικό Κόμμα Γερμανίας) δεν είναι λιγότερο εχθρικό προς τον εθνικοσοσιαλισμό από το Κ.Κ.Γ (Κομμουνιστικό Κόμμα Γερμανίας).

Αρχικά δεν υπήρχε τίποτα «λαθεμένο» με αυτό τον φιλελεύθερο αλλοτριωτισμό. Οφειλόταν απλώς στο γεγονός ότι η λαχτάρα για το σοσιαλισμό άρχισε να βρίσκει έκφραση στην εποχή οπού κυριαρχούσε η «ιδέα του Εγώ», δηλαδή ο φιλελευθερισμός. Υπό αυτές τις συνθήκες ο σοσιαλιστικός αγώνας των εργατών έπρεπε είτε να αντιμετωπίσει την αναπόφευκτη ήττα (όπως ηττήθηκαν στον Αγροτικό Πόλεμο του 1525 καθώς και τότε κυριαρχούσε ο φιλελευθερισμός) [1] είτε να προσαρμοστεί στις κρατούσες φιλελεύθερες ιδέες.

Χάρη στον Μάρξ, τον Ένγκελς, τον Κάουτσκι κλπ (όλοι τυπικά φιλελεύθεροι και λόγω της καταγωγής τους και λόγω της φύσης τους) ο σοσιαλισμός πήρε τη φιλελεύθερη πορεία προς την αλλοτρίωση, όπως φάνηκε ξεκάθαρα από τις σχέσεις του με τη Διεθνή, τις τακτικές του ταξικού πολέμου και την υλιστική φιλοσοφία του.

Για αυτό το λόγο και μόνο για αυτόν θα είναι αδύνατο για το μαρξισμό να έχει διαμορφωτικό ρόλο στις επερχόμενες εξελίξεις και για αυτό το λόγο η παρακμή του φιλελευθερισμού θα τον συμπαρασύρει.

Ο συγγραφέας άφησε σκόπιμα τις παραπάνω παραγράφους όπως ακριβώς γράφτηκαν το 1931 για να δείξει πως η αλήθεια των όσων έγραφε τότε έχει επιβεβαιωθεί από τα μεταγενέστερα γεγονότα. Η καταστροφή των μαρξιστικών κομμάτων στην Ιταλία, τη Γερμανία και την Αυστρία - εν μέρει επίσης στην Ισπανία - γίνεται κατανοητή μόνο όταν αντιληφθούμε ότι αποτελεί τη μοιραία συνέπεια της εξασθένισης της φιλελεύθερης ιδέας και των συναφών μορφών της. Ούτε οι διαφορές στη στρατηγική που μετήλθαν οι δύο κύριες τάσεις του μαρξισμού, ο κομμουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία, ούτε ακόμη οι διαφορές στη τακτική που άσκησε ο μαρξισμός στους έσχατους αγώνες του στη Γερμανία και την Αυστρία στάθηκαν ικανοί να τον σώσουν από την μοίρα του.

Επιπλέον αν αναλογιστούμε τη θέση των μαρξιστικών κομμάτων στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης, παρατηρούμε ότι ούτε στην επαναστατική, ούτε στη μεταρρυθμιστική του μορφή ο μαρξισμός διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στα ευρωπαϊκά γεγονότα. Σε αυτό το σημείο είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι ο ρόλος τον οποίον εξακολουθούν να διαδραματίζουν τα διάφορα μαρξιστικά κόμματα είναι ανάλογος της προσκόλλησης τους στο έθνος ενώ οι πολυάριθμες και ευπρόσδεκτες προσπάθειες αναπροσαρμογής του μαρξισμού, εκκινούν αναγκαστικά από την ανανεωμένη προσέγγιση μεταξύ έθνους και εργατών.

Ωστόσο, εν όψει του γεγονότος ότι το «Πολεμήστε τον Μαρξισμό» έχει καταστεί ένα επίκαιρο σύνθημα, μου φαίνεται δίκαιο και αξιοπρεπές να επισημάνω το πόσα το μαρξιστικό εργατικό κίνημα έχει πετύχει για λογαριασμό του ευρύτερου λαού και των μαζών και ιδιαίτερα να τονίσω τη σημασία των συνδικαλιστικών οργανώσεων.

Όμως η γνώση και η παραδοχή των άνω πραγμάτων καθιστά ακόμη πιο αναγκαίο να διερευνήσουμε το γιατί ο μαρξισμός ήταν μία πολιτική αποτυχία και εδώ δεν θα σταθώ στη μαρξιστική θεωρία αλλά στη πολιτική πρακτική των μαρξιστικών κομμάτων. Αυτή είναι που πάνω από όλα πρέπει να διατηρηθεί στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια των ερευνών που θα ακολουθήσουν»

πηγή

Γλυπτική σε πέτρα: άρθρο του Gabriele Adinolfi ενός εκ των ιδρυτών της Εθνικοεπαναστατικής «Terza Posizione», συγγραφέας και εκ των ιδεολογικών καθοδηγητών της νεοφασιστικής κατάληψης Casa Pound, ιδρυτής του μεταπολιτικού ινστιτούτου «Polaris»


του Gabriele Adinolfi

Το πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό σύστημα βασίζεται σε τρία βασικά στοιχεία συνοχής. Την ύπνωση, τον δυαδικό συλλογισμό και την γενικευμένη ψυχωτική διαταραχή. 

Όταν δεν έχουμε επαναστατική νοοτροπία, ριζοσπαστικό όραμα ζωής, κεντρικότητα και Weltanschauung (κοσμοθεωρία) που μας ταυτίζουν, η σχέση με την εξουσία είναι αυτό που απαιτεί η εξουσία. Κάθε θεώρημα ανατρέπεται, άρα το ψεύδος του γίνεται άλλο ψεύδος, απλά ανατρέπεται, μένει κανείς σε ύπνωση και τροφοδοτεί την ψυχωτική διαταραχή. Έτσι χειρονομεί στο όνομα του λεγόμενου «ανταγωνισμού» (η ριζοσπαστική αριστερά στην Ιταλία), που έχει αντικαταστήσει την επαναστατική παρόρμηση και την σκότωσε. 

Το γεγονός ότι αυτός ο ανταγωνισμός αντιμετωπίζεται σε όλες του τις μορφές από τα Wasp Lodges και το Stay Behind, δεν είναι ουσιαστικά παρά μια επιβεβαίωση για κάτι πιο σοβαρό, δηλαδή την προσκόλληση στον ίδιο τον ανταγωνισμό. 

Ο ανταγωνισμός βασίζεται στο Αντί που δεν σημαίνει μια αιτιολογημένη και ιερή απόρριψη αυτού ή εκείνου του πράγματος, αλλά στην ίδια την απόρριψη. Δεν μας αρέσουν όλα όσα λένε τα κύρια μέσα μαζικής ενημέρωσης, οπότε αντί να καταλαβαίνουμε γιατί τα λένε έτσι, πώς τα χτίζουν, τι καλύπτουν με αυτή την αφήγηση, πού καταλήγουν σε αυτήν, περιοριζόμαστε στο να την ανατρέψουμε, αλλάζοντας το και, ως εκ τούτου, να το εγκρίνουμε. 

Για να παραμείνουμε σε ύπνωση, σε δυαδική γλώσσα και ολοένα και πιο ψυχωτικά διαταραγμένοι επειδή απορροφώνται από το άρρωστο παιχνίδι που επιβάλλει η σημερινή ανισοκοινωνία σε όλους τους ατομικιστές οπλισμένους με πληκτρολόγια. Μοιάζει λίγο με τη νοοτροπία antifa που επεκτείνεται σε όλα τα επίπεδα. 

Έτσι επιβεβαιώνεται με άρνηση. Ορίζουμε μια κλίμακα απόλυτων κακών (που θα έπρεπε να είναι αρκετή για να συνειδητοποιήσουμε ότι ανήκουμε πλέον σε ένα όραμα του κόσμου των άλλων) και ξεκινώντας από αυτήν ορίζουμε τον εαυτό μας ως «ένα αντίθετο». 

Τον τελευταίο καιρό, πολλοί από τους στόχους της πολιτικής μας παράδοσης έχουν χαθεί από τα μάτια μας, όπως ο καπιταλισμός, ο ιμπεριαλισμός και ο ίδιος ο κομμουνισμός και περιοριζόμαστε σε έναν γενικό αντιαμερικανισμό και αντιδυτικισμό. Αφού στην εποχή της Τρίτης Θέσης απαιτούσαμε αυτήν την ιεραρχία μεταξύ εξουσιών και συστημάτων πολύ νωρίτερα, θα έπρεπε να είναι εξαιρετικά νέα. 

Αλλά δεν είναι επειδή δεν είμαστε διαυγείς, αλλά ανόητα χιουμοριστικοί, μας έκανε να χάσουμε την ικανότητα να αναγνωρίζουμε και να ερμηνεύουμε αυτό το «απόλυτο κακό» που έχει γίνει δόγμα, και ορίζουμε τον εαυτό μας μόνο με την άρνηση. Δηλαδή: όχι επειδή είμαι φασίστας, Ιταλός, Ευρωπαίος και Γκιμπελίνος είμαι κατά του αμερικανισμού και του δυτικού  χαρακτήρα, αλλά επειδή είμαι ενάντια στον αμερικανισμό και τον δυτικισμό που είμαι … δεν ξέρω καν πια τι είμαι τελικά. 

Απώλεια

Αυτός ο ταυτοτισμός διά άρνησης, που όπως κάθε άρνηση επαναλαμβάνει οπαδικά όλες τις αξίες, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές του αρνούμενου μοντέλου, δεν μας επιτρέπει πλέον να καταλάβουμε τι είναι και πώς λειτουργεί αυτό που υποτίθεται ότι πρέπει να πολεμήσουμε, ούτε να αναγνωρίσουμε την ζωντανή και ωμή πραγματικότητα  αυτή φτιαγμένη  από αίμα, σάρκα και αισθήματα. Γιατί αυτή η περιπλανώμενη νοοτροπία δημιουργεί ψευδαισθήσεις για εικονικά μέτωπα, στα οποία μπερδεύονται τα πάντα και το αντίθετο από όλα, σε μια αιώνια συνέλευση διαμαρτυρόμενων σκλάβων. 

Αυτή η παθολογία δεν είναι νέα, χαρακτηρίζει από καιρό τους κομμουνιστές 

Τον περασμένο αιώνα αυτοπροσδιορίστηκαν σε αντίθεση με τον καπιταλισμό και θεωρούσαν επαναστάτη όποιον ήθελε να τον σαμποτάρει και πούλησε αυτούς που αντ’ αυτού σκόπευαν να τον επαναστατήσουν.

Οι φασίστες, κατηγορούμενοι από αυτούς ότι πουλήθηκαν, συνεννοήθηκαν, χειραγωγήθηκαν, έφεραν επανάσταση στις καπιταλιστικές δομές, δημιουργώντας μια κοινωνία και μια οικονομία πολύ καλύτερη και ακόμη πιο εύπορη από τις καπιταλιστικές. Οι κομμουνιστές γκρέμισαν τα πάντα και δημιούργησαν μια κοινωνική κόλαση, χωρίς να συνειδητοποιήσουν, αν όχι στις κορυφαίες μειονότητες, ότι λειτουργούσαν για τον κερδοσκοπικό καπιταλισμό ενάντια στην παραγωγή και την εργασία, άρα και ενάντια στους εργάτες. 

Γεγονός είναι ότι ο καπιταλισμός έκανε παγκόσμιο πόλεμο ενάντια στους φασισμούς και ήταν σύμμαχος του κομμουνισμού τον οποίο συνέχισε να επιδοτεί. Ωστόσο, για τα ψυχωτικά αυτά ανθρωπάκια, ήταν οι φασίστες που συνεννοήθηκαν και δεν κατάφεραν να είναι οι επαναστάτες.

Καλύτερα και όχι χειρότερα

Δεν αρκεί να είσαι ενάντια σε κάτι, πρέπει να ξέρεις γιατί είσαι εναντίον του και πρέπει να του αντιτεθείς με κάτι καλύτερο, όχι χειρότερο. Στη δεκαετία του ’30 το Ιταλικό μοντέλο ήταν φάρος για όλο τον κόσμο. Η Γερμανία δημιούργησε μια σειρά ανταλλαγών νέων με τη Μεγάλη Βρετανία. Οι νεαροί Γερμανοί επέστρεψαν στην πατρίδα τους σίγουροι για την ανωτερότητα του μοντέλου τους, οι Άγγλοι γοητεύτηκαν από τη γερμανική κοινωνία. Εκατομμύρια άνθρωποι έχουν δραπετεύσει από τον κομμουνιστικό κόσμο προς τα δυτικά και σε σύγκριση με τη Δύση είναι ο κομμουνισμός που έχει καταρρεύσει.

Η Δύση ήταν και παραμένει δηλητηριώδης, αλλά, δεχόμενη από τα κάτω και από μια χειρότερη εναλλακτική, κέρδισε την αντιπαράθεση με το πρωτόγονο και περίπλοκο παράρτημά της που θα διεκδικούσε την εκδίκηση της σήμερα.

Επιβεβαίωση

Ας πάψουμε να ορίζουμε τον εαυτό μας με την άρνηση και να παίρνουμε μέρος στην αντίθεση, ας σταματήσουμε να μπλέκουμε και μετά να απολιθωνόμαστε στα ανίσχυρα δόγματα του ανταγωνισμού. 

Αν θέλουμε να αλλάξουμε, να κερδίσουμε, να νικήσουμε, να ξεπεράσουμε ή ακόμα και απλώς να εναντιωθούμε σε κάτι, πρέπει να το κάνουμε στο όνομα και για λογαριασμό αυτού που είμαστε.

Η διαδικασία αντίθετα, ακόμα κι αν είναι πιο απλή διανοητικά, δεν λειτουργεί πραγματικά, γιατί αν θέλουμε να πάρουμε θέση και να ορίσουμε τον εαυτό μας με άρνηση και αντίφαση, απλά δεν είμαστε.

Η μεταφυσική, η φιλοσοφία και ακόμη και η γλώσσα (στα ινδοευρωπαϊκά) το επιβεβαιώνουν χωρίς αμφιβολία όσο το δυνατόν περισσότερο.

πηγή

Η μέθεξη στον μύθο των Χριστουγέννων και η καθιερωμένη ενημερωτική δράση της ΦΛΕ.ΦΑ.ΛΟ για το παραδοσιοκρατικό ρομαντικό κίνημα της περιόδου 1841-1843

 

Έχουμε επισημάνει σε παλαιότερα άρθρα ότι ένας από τους στόχους του εξουσιαστικού νεοφιλελευθερισμού είναι να επαναφέρει όσο το δυνατόν περισσότερες από τις οικονομικές και κοινωνικές ρυθμίσεις των αρχών του 19ου αιώνα. Αναφερόμαστε, ασφαλώς, στις ρυθμίσεις των βιομηχανικών χωρών της δυτικής Ευρώπης. Αυτό είναι το πρότυπο των καπιταλιστών εξουσιαστών. Η εκμηδένιση της όποιας διαπραγματευτικής δύναμης του εργασιακού προσωπικού, η ολική απόσυρση του δημοσίου από το πεδίο των αγορών και η εκμετάλλευση κάθε φυσικού πόρου προς όφελος της διεθνούς μεγαλοαστικής ελίτ που διαφεντεύει τις τύχες των λαών, ελέγχοντας τις αστικές κυβερνήσεις. Ιδίως στις συνθήκες τις παγκοσμιοποίησης, που ο μεταμοντέρνος εφαρμοσμένος διεθνισμός προσφέρει απείρως μεγαλύτερες δυνατότητες και γεννά προκλήσεις διαφορετικές από εκείνες του 19ου αιώνα, η τάση αυτή της φιλελεύθερης εξουσιαστικής ηγεμονίας θα ενταθεί. Υποθέτουμε με ασφάλεια ότι η πρόσφατη κατάργηση της αργίας την Δευτέρα μετά τα Χριστούγεννα αποτελεί μια ακόμη συμβολική θέσμιση αυτής της τάσης από την ελλαδική κυβέρνηση την οποία απολαμβάνουμε να μισούμε και να καυτηριάζουμε σε κάθε ευκαιρία.   

Σημείο αναφοράς για την κατανόηση της ουσίας του φιλελεύθερου σκεπτικού αποτελεί η  έλευση της νεωτερικότητας στην Βρετανία. Την χώρα που είχε, ήδη, από τις αρχές του 19ου αιώνα όλα σχεδόν τα γνωρίσματα που απέκτησαν οι υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες στην ιστορική συνέχεια μέχρι σήμερα. Η έλευση της νεωτερικότητας σηματοδότησε στην Βρετανία την παύση των χριστουγεννιάτικων εορτασμών. Οι  προνεωτερικοί δωδεκαήμεροι εορτασμοί, οι οποίοι πραγματοποιούνταν στις επαρχίες της υπαίθρου, είχαν ξεθωριάσει ήδη από τον 18ο αιώνα. Όχι μόνο γιατί θεωρήθηκαν από την κυρίαρχη ελίτ του φιλελευθερισμού ως αναχρονιστικοί και ασύμφοροι οικονομικά. Αλλά κι επειδή μεγάλες μάζες ανθρώπων της υπαίθρου είχαν ξεριζωθεί από τις επαρχίες προκειμένου να γίνουν εργάτες της αναπτυσσόμενης καπιταλιστικής βιομηχανίας (ανάμεσα στις οποίες βρίσκονταν και χιλιάδες μικρά παιδιά).

Στην νέα τους βασανιστική ζωή εκείνοι οι ξεριζωμένοι από τις πατρογονικές εστίες βιομηχανικοί εργάτες απαγορευόταν να έχουν εκπροσώπηση και δικαίωμα λόγου για τις εργασιακές συνθήκες. Επίσης απαγορευόταν να απολαύσουν κάποια χριστουγεννιάτικη αργία. Η απάντηση σε αυτή την συνθήκη δόθηκε από ένα παραδοσιοκρατικό πολιτιστικό κίνημα, το οποίο οργάνωσαν διανοητές και υποστηρικτές του Ρομαντισμού. Από το 1841 ως το 1843 οι προσπάθειες εντάθηκαν. Ώσπου η αστική βρετανική ελίτ υποχώρησε. Τον Δεκέμβριο του 1844, έπειτα από την επιτυχημένη δράση εκείνου του παραδοσιοκρατικού κινήματος, οι εορτασμοί και οι πρώτες αργίες επανήλθαν σταδιακά στην Αγγλία.

Λίγοι σήμερα θυμούνται ότι μια από τις σημαντικότερες ενέργειες εκείνου του κινήματος υπήρξε η συγγραφή του βιβλίου Ο Ύμνος των Χριστουγέννων από τον Κάρολο Ντίκενς, στις 19 Δεκεμβρίου του 1843. Η επιρροή του βιβλίου ήταν τόσο μεγάλη ώστε όχι μόνο να αποτελέσει κομβικό γεγονός προκειμένου να επανέλθουν οι εορτασμοί αλλά και για να ανανεωθούν. Μέσα από το βιβλίο του Ντίκενς δόθηκε μια κατεύθυνση για το πώς θα εορτάζονταν τα Χριστούγεννα στο αστικό περιβάλλον, η οποία επηρέασε, λιγότερο ή περισσότερο, όλες τις χώρες της Ευρώπης. Η ρομαντική σκέψη, όχι μόνο κράτησε ζωντανό ένα παραδοσιακό έθιμο, αλλά και δημιούργησε έθος μέσα στις πιο σκληρές συνθήκες εξουσίας του νεωτερικού καπιταλισμού.

Σήμερα η μεταμοντέρνα νεωτερική εξουσία της παγκοσμιοποίησης, έχοντας ως επίκεντρο τις Η.Π.Α., αποχυμώνει σταδιακά τους χριστουγεννιάτικους εορτασμούς, μετατρέποντάς τους σε ένα ακόμη καταναλωτικό party. Ως απάντηση οι εναπομείναντες παραδοσιοκράτες ρομαντικοί οφείλουμε να ορθώνουμε την όποια αντίσταση μπορούμε σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Και, ασφαλώς, να κρατούμε την φλόγα της ιστορικής μνήμης αναμμένη. Έτσι, για μια ακόμη χρονιά, η Φ.ΛΕ.ΦΑ.ΛΟ. πραγματοποίησε την καθιερωμένη ενημερωτική δράση και αφισοκόλληση  στο κέντρο των Αθηνών ...

για να διαβάσετε ολόκληρο το άρθρο εδώ ...

Otto Strasser: οικονομικός νόμος του Γερμανικού Σοσιαλισμού: η παραχώρηση.


Η βιολογική και ιστορική εμπειρία αποκλείει τη δυνατότητα οποιασδήποτε αλλαγής στην ανθρώπινη φύση και ακόμη και την πρόθεση να την αλλάξει. Επομένως, το πολιτικό μας καθήκον είναι να μελετήσουμε την ανθρώπινη φύση, όπως πραγματικά υπάρχει στη γερμανική φόρμα και να αποκαλύψουμε αυτήν τη φύση στους οικονομικούς και κοινωνικούς μας θεσμούς. Δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να επιβάλουμε μια οικονομική θεωρία στους Γερμανούς, αλλά, αντίθετα, πρέπει να συμπεράνουμε μια οικονομική θεωρία από τη φύση των Γερμανών και, πιο συγκεκριμένα, πρέπει επομένως να διαμορφώσουμε ένα οικονομικό σύστημα κάτω από το οποίο οι Γερμανοί μπορούν να ζήσουν και να αναπτυχθούν. (Εάν, στη συνέχεια, αντιμετωπίζουμε αποκλειστικά τους "Γερμανούς", αυτό χρησιμεύει απλώς για να περιορίσουμε το πεδίο μας και όχι να υποθέσουμε υπερβολικά."

Πρώτα απ 'όλα, λοιπόν, επιμένω ότι ο Γερμανός επιθυμεί το δικό του ιδιόμορφο στυλ, που είναι για ανεξαρτησία, για χαρά στην ευθύνη και για χαρά στη δημιουργία. Η έλλειψη δυνατότητας ικανοποίησης αυτής της επιθυμίας αποτελεί τον πυρήνα της ρίζας, της δυσαρέσκειας, της έλλειψης σκοπού στην ύπαρξη των σημερινών Γερμανών. Με λίγα λόγια, υποφέρει από τον προλεταριακό χαρακτήρα της ζωής του, την έλλειψη ιδιοκτησίας του, την απελπιστική προοπτική των γηρατειών του και την εξάρτηση του παρόντος.

Η αποπρολεταριοποίηση των Γερμανών πρέπει επομένως να είναι το κύριο καθήκον του γερμανικού σοσιαλισμού.

Αυτή η αποπρολεταριοποίηση είναι δυνατή μόνο με την παράδοση ιδιοκτησίας σε κάθε Γερμανό. Τίποτα εκτός από τα υπάρχοντα κάποιου δεν μπορεί να δώσει αυτήν την ανεξαρτησία της σκέψης και της ανάπτυξης, εκείνο το σημάδι της δημιουργικής ενέργειας και εκείνη την εμπειρία του αισθήματος ευθύνης που μπορεί ουσιαστικά και πραγματικά να ικανοποιήσει έναν Γερμανό.

Αυτό μας οδηγεί σε δύο αντιφατικά φαινομενικά  απαιτήσεις του γερμανικού σοσιαλισμού: 

(1) Κανένας Γερμανός δεν θα πρέπει πλέον να έχει ιδιωτική ιδιοκτησία της γης, των πρώτων υλών που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης και γενικά των μέσων παραγωγής ·

(2) Κάθε Γερμανός πρέπει να έχει τα ίδια πράγματα.

Η απόδραση από την προφανή αντίφαση μεταξύ αυτών των δύο θεμελιωδών απαιτήσεων του γερμανικού σοσιαλισμού μπορεί να γίνει με κάτι που πρώτοι εμείς υποστηρίξαμε  - την εισαγωγή της «παραχώρησης». Το έθνος, δηλαδή ολόκληρο το σώμα του γερμανικού λαού, η κοινότητα εν γένει, είναι ο μοναδικός ιδιοκτήτης της γης, οι πρώτες ύλες που βρίσκονται κάτω από την επιφάνεια της γης και γενικά τα μέσα παραγωγής, το δικαίωμα εκμετάλλευσης τους πρέπει να απονεμηθεί σε μεμονωμένους Γερμανούς σε "παραχώρηση" ανάλογα με το τι μπορεί να είναι ικανός και άξιος γι 'αυτήν. Για να καταστεί κατανοητό αυτό το αίτημα, πρέπει να διακρίνουμε εν συντομία μεταξύ "ιδιωτικής ιδιοκτησίας" [Eigentum] και "κατοχής" [Besitz].

Έχοντας κάτι στην "ιδιωτική ιδιοκτησία" σημαίνει ότι μπορεί κανείς να κάνει ό, τι του αρέσει, να το πουλήσει, να το καταστρέψει ή να το καταστρέψει κατά βούληση.

Έχοντας την «κατοχή» ενός πράγματος σημαίνει επικαρπία, δηλαδή, έχει το δικαίωμα να χρησιμοποιήσει το πράγμα, να το εκμεταλλευτεί, αλλά αυτό υπόκειται στη βούληση και την εποπτεία άλλου, του ουσιαστικού «ιδιοκτήτη», ιδιοκτήτη της «ιδιωτικής περιουσίας» .

Ο ιδιοκτήτης ολόκληρης της γερμανικής εθνικής οικονομίας δεν θα είναι πλέον κανένας άλλος από την κοινότητα γενικά, ολόκληρο το έθνος. Αλλά το έθνος, ή η οργανωτική του μορφή, δεν θα διαχειρίζεται την ίδια την οικονομία. Θα παραδώσει την εθνική οικονομία, κατακερματισμένη και σε «παραχωρήσεις», για εκμετάλλευση από γερμανικά άτομα ή γερμανικές ομάδες.

Η «παραχώρηση» είναι το σύνθημα που αποτελεί τον πυρήνα του γερμανικού σοσιαλισμού.

Τίποτα εκτός από την «παραχώρηση» δεν θα καταστήσει δυνατό αυτόν τον συνδυασμό γενικής ευημερίας με ιδιωτικό πλεονέκτημα, που είναι ένας από τους στόχους του γερμανικού σοσιαλισμού, καθώς ανταποκρίνεται στις αναφαίρετες απαιτήσεις της ανθρώπινης φύσης. Αφόρητο στον ιδιαίτερα ανεπτυγμένο ατομικισμό των Γερμανών (και αναμφίβολα άλλων Ευρωπαίων) θα ήταν οποιοδήποτε οικονομικό ή κοινωνικό σύστημα που θα έπρεπε να παραβιάζει μια γερμανική προσωπική πρωτοβουλία ή να περιορίζει την ελευθερία της.

Το σύντομο διάλειμμα του συστήματος Χίτλερ δεν θα κάνει καμία αλλαγή σε αυτό το θέμα.

Το μοιραίο ελάττωμα του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος ήταν ότι το αυξανόμενο μονοπώλιο και η γραφειοκρατία των μαζών του έχει εξαλείψει τη δυνατότητα να έχουν τη δική τους ζωή, να προχωρήσουν, να αποκτήσουν αγαθά. Αυτή η «προλεταριοποίηση», με τα τρομερά οικονομικά της φαινόμενα και τα φρικτά πολιτιστικά της ελαττώματα, δεν μπορεί να ξεπεραστεί καθολικεύοντας μια προλεταριακή έλλειψη αγαθών. Η αποπολιτικοποίηση είναι απολύτως απαραίτητη για τη θεραπεία αυτού του καρκίνου της εποχής μας: εννοώ την παραχώρηση αγαθών σε όλα τα μέλη της εργατικής κοινότητας, τόσο ως άτομα όσο και ως ομάδες.

Αυτό θα καταστεί εφικτό από τη «παραχώρηση», η οποία για αιώνες αποτελεί τη νομιμοποιημένη μορφή του γερμανικού και ευρωπαϊκού οικονομικού συστήματος και η οποία, στην καρποφόρα ένταση μεταξύ του κοινοτικού πνεύματος και της ατομικής βούλησης, αντιπροσωπεύει τον γερμανικό και δυτικό τρόπο διαχείρισης των επιχειρήσεων. .

Otto Strasser

απόσπασμα από το: "Germany Tomorrow" - βιβλίο που εκδόθηκε το 1940


(*Χρησιμοποιήσαμε αυθαίρετα τον όρο "Παραχώρηση" για να επαναφέρουμε τη φεουδαρχική έννοια του γερμανικού "Erblehen". Στην αγγλική έκδοση από την οποία προέρχεται η μετάφρασή μας, χρησιμοποιείται ο όρος "Entail".)

πηγή

Μια οφειλόμενη απάντηση σε πρόσφατο οικονομικό άρθρο του κ. Δέλτα που στηλιτεύει τον σοσιαλισμό των Ελλήνων εθνικιστών

Χοσὲ Ἀντόνιο Πρίμο ντὲ Ριβέρα, «Ὁμιλία γιὰ τὴν Ἱσπανικὴ Ἐπανάσταση», Μαδρίτη, 19 Μαΐου 1935


Ὅταν μιλᾶμε γιὰ καπιταλισμὸ -ἤδη τὸ γνωρίζετε ὅλοι- δὲν μιλᾶμε γιὰ τὴν ἰδιοκτησία. Ἡ ἀτομικὴ ἰδιοκτησία εἶναι τὸ ἀντίθετο τοῦ καπιταλισμοῦ. Ἡ ἰδιοκτησία εἶναι ἡ εὐθεῖα προβολὴ τοῦ ἀνθρώπου ἐπὶ τῶν πραγμάτων του: εἶναι ἕνα βασικὸ ἀνθρώπινο χαρακτηριστικό. Ὁ καπιταλισμὸς ἔχει ἀντικαταστήσει τὴν ἰδιοκτησία τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὴν ἰδιοκτησία τοῦ κεφαλαῖου, τοῦ τεχνικοῦ ὀργάνου τῆς οἰκονομικῆς κυριαρχίας. 

Ὁ καπιταλισμὸς διαμέσου τοῦ τρομεροῦ καὶ ἄνισου ἀνταγωνισμοῦ τοῦ μεγάλου κεφαλαῖου κατὰ τῆς μικρῆς ἰδιοκτησίας ἔχει ἀκυρώσει τὴν μαστοριά, τὴν βιοτεχνία, τὴν μικρὴ ἀγροτικὴ παραγωγή, ἔχει θέσει, καὶ θὰ θέτει κάθε φορὰ ὅλο καὶ περισσότερο, καθετὶ ὑπὸ τὴν ἐξουσία τῶν μεγάλων ἐμπιστευμάτων (trusts), τῶν μεγάλων τραπεζικῶν οἴκων. 

Ὁ καπιταλισμὸς ὁδηγεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ μία κατάσταση ἀγωνίας, σὲ μία ἀπάνθρωπη κατάσταση στὴν ὁποία ὁ ἄνθρωπος ἔχει ἀποβάλλει ὅλα τὰ χαρακτηριστικά του, ὅλο τὸ περιεχόμενο τῆς ὑπάρξεώς του, κι αὐτὸ ἰσχύει γιὰ τὰ ἀφεντικὰ καὶ γιὰ τοὺς ἐργάτες, γιὰ τοὺς ἐργοδότες καὶ γιὰ τοὺς ἐργαζομένους. Καὶ αὐτὸ ἄς μείνει χαραγμένο στὸν νοῦ ὅλων. Εἶναι καιρὸς πιὰ νὰ πάψουμε νὰ διαπράττουμε τὸ λάθος νὰ παρουσιάζουμε τὰ ἐργατικὰ κόμματα σὰν κόμματα ἀντιεργοδοτικὰ ἤ νὰ παρουσιάζουμε τὶς ἐργοδοτικὲς ἑνώσεις σὰν ἀντιπάλους στὸν ἀγῶνα μὲ τοὺς ἐργάτες. 

Οἱ ἐργάτες, οἱ ἐπιχειρηματίες, οἱ τεχνικοί, οἱ ὀργανωτὲς ἐπιτελοῦν τὸ συνολικὸ ἔργο τῆς παραγωγῆς, καὶ ὑπάρχει τὸ καπιταλιστικὸ σύστημα, ποὺ μὲ τὴν ἀκριβὴ πίστωση, μὲ τὰ ὑπερβολικὰ προνόμια τῶν μετόχων καὶ τῶν ὁμολογιούχων, παίρνει, χωρὶς νὰ ἐργάζεται, τὸ καλύτερο μέρος τῆς παραγωγῆς καὶ καταβυθίζει καὶ φτωχαίνει ἐργοδότες καὶ ἐπιχειρηματίες, ὀργανωτὲς καὶ ἐργάτες.

Σκεφθεῖτε πού ἔχει καταλήξει ὁ Εὐρωπαῖος ἐξαιτίας τοῦ καπιταλισμοῦ. Δὲν ἔχει πιὰ σπίτι, δὲν ἔχει πιὰ περιουσία, δὲν ἔχει πιὰ ἀτομικότητα, δὲν ἔχει πιὰ τὴν ἐπιδεξιότητα τοῦ μάστορα, εἶναι πιὰ ἕνας ἀριθμὸς μέσα στὰ πλήθη. Ὑπάρχουν ἐκεῖ ἔξω δημαγωγοὶ τῆς Ἀριστερᾶς ποὺ ὁμιλοῦν ἐναντίον τῆς φεουδαλικῆς ἰδιοκτησίας καὶ λένε ὅτι οἱ ἐργάτες ζοῦνε σὰν σκλάβοι. Καλὰ λοιπόν: ἐμεῖς, ποὺ δὲν ἐπιδιδόμαστε σὲ καμμία δημαγωγία, μποροῦμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ φεουδαλικὴ ἰδιοκτησία ἦταν πολὺ καλύτερη ἀπὸ τὴν καπιταλιστικὴ ἰδιοκτησία καὶ ὅτι οἱ ἐργάτες εἶναι χειρότερα ἀπὸ τοὺς σκλάβους. 

Ἡ φεουδαλικὴ ἰδιοκτησία ἐπιβλήθηκε στοὺς ἄρχοντες, ἐνῶ ταυτόχρονα τοὺς ἔδωσε δικαιώματα καὶ μία σειρὰ ὑποχρεώσεις. Αὐτοὶ ἔπρεπε νὰ φροντίζουν γιὰ τὴν προστασία καὶ γιὰ τὴν συντήρηση τῶν ὑποτελῶν τους. Ἡ καπιταλιστικὴ ἰδιοκτησία εἶναι ψυχρὴ καὶ ἀδυσώπητη. Στὴν καλύτερη τῶν περιπτώσεων δὲν εἰσπράττει εἰσφορὲς σὲ εἶδος, ἀλλὰ ἀδιαφορεῖ γιὰ τὴν μοῖρα τῶν ὑποτελῶν της. Καὶ ὅσον ἀφορᾶ τοὺς σκλάβους, αὐτοὶ ἦσαν ἕνα στοιχεῖο τῆς κληρονομιᾶς τῆς περιουσίας τοῦ κυρίου τους. 

Αὐτὸς ἔπρεπε νὰ προσέχει νὰ μὴν πεθάνει ὁ δοῦλος, ἐπειδὴ ὁ δοῦλος κόστιζε χρήματα, σὰν μιὰ μηχανὴ ἤ ἕνα ἄλογο, ἐνῶ σήμερα ἕνας ἐργάτης πεθαίνει καὶ οἱ ἄρχοντες τῆς καπιταλιστικῆς βιομηχανίας γνωρίζουν ὅτι ἔχουν ἑκατοντάδες χιλιάδες πεινασμένους ποὺ περιμένουν στὴν πόρτα γιὰ νὰ τὸν ἀντικαταστήσουν. 

Τα τείχη έπεσαν ΟΧΙ όμως και οι καρδιές μας: Επέρχεται απάνθρωπη καπιταλιστική νεομαρξιστική μαμμωνική σιωνιστική τεχνολογική παγκόσμια κυβέρνηση (άρθρο του Άρη Αρίωνος)


Ο παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής Άρης Αρίων υπήρξε πρώην στέλεχος της «Χρυσής Αυγής» και υπεύθυνος ιδεολογίας για μικρό χρονικό διάστημα, μέλος της συντακτικής ομάδας του αιρετικού περιοδικού «Αντίδοτο», εκδότης δυο σπάνιων βιβλίων τα οποία μπορείτε να κατεβάσετε σε .pdf, σύμβουλος της Ουκρανικής «Τριτοθεσίτικης» ένοπλης πολιτοφυλακής «Azov» προσωπικός φίλος του εθνικού γραμματέα Andriy Biletsky καθώς εδώ και χρόνια υποστηρικτής και αρθρογράφος της συντακτικής ομάδας του «Μαύρου Κρίνου». 

Είναι αυτός που σε πανελλήνια αποκλειστικότητα δημοσίευσε για πρώτη φορά αδιάσειστα στοιχεία σχετικά με την άνανδρη δολοφονία του Rudolf Hess από τις αγγλικές μυστικές υπηρεσίες στις φυλακές του Spandau, γεγονός που προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση στους κύκλους των Εθνικοσοσιαλιστών. 

Συνέβαλλε όσο κανείς στην έκδοση της «Εθνικοσοσιαλιστικής Επιθεώρησης» (Μάρτιος 2013) και στο ελληνικό παράρτημα του δικτύου Europa Network μέχρι την εποχή που το τελευταίο καταστράφηκε από την Mossad. 

Τον ευχαριστούμε για τον χρόνο και την τιμή.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται δεν είναι αναγκαίο να εκφράζουν το σύνολο της συντακτικής ομάδας.

γράφει ο Άρης Αρίων

Στην περίοδο της λεγόμενης “πανδημίας”, βιώνουμε την απόλυτη παράνοια, όπου τίποτα από ότι γίνεται δεν έχει βάση την λογική ή την επιστήμη, αλλά ότι γίνεται και λέγεται στοχεύει στον εμβολιασμό των ανθρώπινων μαζών παγκοσμίως και στην μετάβαση προς την αχρήματη κοινωνία, κάτι που θα οδηγήσει στην οριστική υποδούλωσή ολόκληρης της ανθρωπότητας.

“Πρέπει να ζήσεις - ζήσε, από συνήθεια που γίνεται από μόνη της - στην υπόθεση ότι κάθε ήχος που κάνεις, κρυφακούγεται από κάποιον, και ακόμα μέσα στο σκοτάδι, κάθε κίνηση σου διερευνάται. ” - George Orwell, 1984

Εμπεριείχε τη δυνατότητα για καταστροφή... Ήταν νωρίς, πρωινό Δευτέρας, στις 15 Δεκεμβρίου, 2020, όταν η Google υπέστη μία τεράστια διακοπή παγκοσμίως στη διάρκεια της οποίας έπαυσαν όλες οι υπηρεσίες της που είναι συνδεδεμένες στο διαδίκτυο, συμπεριλαμβανομένου των Nest, Google Calendar, Gmail, Docs, Hangouts, Maps, Meet και YouTube.

Η διακοπή διήρκεσε μόνον μία ώρα, αλλά αυτή ήταν μία καταπληκτική υπενθύμιση του πόσο εξαρτώμενος έχει γίνει ο κόσμος με τις διαδικτυακά συνδεδεμένες τεχνολογίες όπου κάνουν το καθετί ... από το να ανοίγουν θύρες ή να ανοίγουν την θέρμανση έως του να έχουν πρόσβαση στα αρχεία της εργασίας σου, να αποστέλλουν επιστολές μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και να διενεργούν τηλεφωνικές κλήσεις.

Ένα χρόνο νωρίτερα, μία διακοπή της Google είχε ως αποτέλεσμα οι χρήστες της Nest να αδυνατούν να έχουν πρόσβαση στους Nest θερμοστάτες τους, στις έξυπνες κλειδαριές Nest, καθώς και στις κάμερες Nest. Όπως ανέφερε η Fast Company, “ουσιαστικά αυτό σήμαινε ότι εξαιτίας μιας διακοπής αποθήκευσης στο cloud, ο κόσμος παρεμποδιζόταν στο να εισέλθει στα σπίτια του, χρησιμοποιώντας τον προσωπικό κωδικό πρόσβασής του και στο να καταγράφει τα μωρά του.”

Καλώς ήλθατε στο matrix ... Πάνω από είκοσι έτη μετά την πασίγνωστη κινηματογραφική ταινία προφητικού προγραμματισμού, “The Matrix” (Το Μάτριξ) που μας εισήγαγε σε ένα φουτουριστικό τεχνοκρατικό κόσμο στον οποίο οι άνθρωποι υπάρχουν μέσα σε μία εξομοίωση υπολογιστή, σε μία εικονική (όχι αληθινή) πραγματικότητα τροφοδοτούμενη από αυταρχικές μηχανές - ένα κόσμο όπου η επιλογή ανάμεσα στην ύπαρξη εντός μίας αρνητικά κυριαρχούμενης εικονικής ονειρικής κατάστασης ή στην αντιμετώπιση των σκληρών και δύσκολων πραγματικοτήτων της ζωής καταλήγει σε ένα μπλε χάπι ή σε ένα κόκκινο χάπι. Σήμερα στεκόμαστε στο χείλος ενός γκρεμού τεχνολογικά κυριαρχούμενου matrix, μιας υπό διαμόρφωση μήτρας που θα μας οδηγήσει στην άβυσσο της μόνιμης υποδούλωσής μας.

Βιώνουμε καθημερινά την ενσωμάτωση μας στο matrix, πέφτουμε όλο και περισσότερο κάτω από το ξόρκι των τεχνολογικά κατευθυνόμενων εικονικών κοινοτήτων, της εικονικής πραγματικότητας και του εικονικού διαλόγου που διαχειρίζεται από μηχανές τεχνητής νοημοσύνης οι οποίες ευρίσκονται σε ταχύτατη τροχιά για να αντικαταστήσουν τα ανθρώπινα όντα και τελικά να κυριαρχήσουν σε κάθε πτυχή της ζωής μας.

Η επιστημονική φαντασία, πλέον έχει γίνει πραγματικότητα ... Στην κινηματογραφική ταινία The Matrix, ο προγραμματιστής υπολογιστών Thomas Anderson, γνωστός ως χάκερ Neo, ξυπνά από έναν εικονικό λήθαργο από τον Morpheus, έναν μαχητή της ελευθερίας που επιζητεί να απελευθερώσει την ανθρωπότητα από μία δια βίου κατάσταση λήθαργου που επιβάλλεται από υπέρ-εξελιγμένες μηχανές τεχνητής νοημοσύνης που βασίζονται στην χρήση των ανθρώπων ως μία οργανική πηγή ενέργειας. Με τα μυαλά τους συνδεδεμένα μέσα σε μία τέλεια δομηθείσα εικονική πραγματικότητα, όπου ουδέποτε κάποιοι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι διαβιούν μέσα σε ένα απόλυτα τεχνητό ονειρικό κόσμο.

Στον Neo, εδόθη μία επιλογή: να λάβει το κόκκινο χάπι, να ξυπνήσει και να συμμετάσχει στην αντίσταση ή να λάβει το μπλε χάπι και να παραμείνει αποκοιμισμένος δούλος και να χρησιμοποιείται ως ζωντανός τροφοδότης ενέργειας για τις μηχανές.

Δυστυχώς, οι περισσότεροι άνθρωποι επιλέγουν το μπλε χάπι ... Τώρα, στην δική μας περίπτωση, το μπλε χάπι, είναι μία ισόβια αυτοκαταδίκη ενός εισιτηρίου άνευ επιστροφής σε ένα ηλεκτρονικό ψηφιακό στρατόπεδο συγκέντρωσης - επικαλυμμένο με καραμέλα και μέλι ώστε να αποκρύψει την λίαν πικρή επίγευση - το οποίο πλασαρίστηκε σε εμάς στο όνομα της επωφελούς σκοπιμότητας και μας παραδόθηκε μέσω της οδού ενός εξαιρετικά γρήγορου διαδικτύου, των σημάτων της κυψελωτής κινητής τηλεφωνίας που δεν πέφτουν ποτέ, των θερμοστατών που διατηρούν τον χώρο μας σε τέλεια θερμοκρασία χωρίς να χρειάζεται καν να κουνήσουμε το δάκτυλό μας και της ποικιλόμορφης τεχνολογίας που δύναται να μεταδίδεται ταυτοχρόνως στις συσκευές τηλεόρασης, στα tablet, στους Η/Υ, στις παιχνιδομηχανές και στα κινητά τηλέφωνα που κατέχουμε.

Ωστόσο, δεν είμαστε απλώς σε κυριαρχία χρήσης έναντι αυτών των τεχνολογιών που αποσκοπούσαν να κάνουν τη ζωή μας ευκολότερη. Οι περισσότεροι εξ ημών - ιδιαιτέρως, οι νεότεροι στην ηλικία - έχουμε υποδουλωθεί από αυτές. Ρίξε μια απλή ματιά γύρω σου. Όπου κι αν γυρίσεις το βλέμμα σου, οι άνθρωποι είναι τόσο πολύ εθισμένοι στις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές οθόνης τους -  έξυπνα τηλέφωνα, tablet, ηλεκτρονικούς υπολογιστές, έξυπνες παιχνιδομηχανές, τηλεοράσεις - όπου μπορούν να συνεχίζουν ακατάπαυστα επί ώρες, σαν να ήταν σε μια στιγμή, μέσα σε έναν εικονικό κόσμο όπου η ανθρώπινη αλληλεπίδραση φιλτράρεται διαμέσου της τεχνολογίας.

Αυτό δεν είναι ελευθερία και φυσικά, αυτό δεν είναι καν πρόοδος ... Πρόκειται για τεχνολογική τυραννία και έλεγχο σιδηράς πυγμής που προέρχεται από το πολιτιστικό νεομαρξιστικό κράτος παρακολούθησης, τις πολυεθνικές εταιρείες γίγαντες όπως είναι η Google και το Facebook και τις κατασκοπευτικές κυβερνητικές υπηρεσίες όπως η ελλαδική η οποία επιχειρεί ως παράρτημα της CIA και της MOSSAD.

Έτσι λοιπόν, καταναλώνουμε και χρησιμοποιούμε όλες τις τελευταίες τεχνολογίες σκεπτόμενοι ελάχιστα τις επακόλουθες συνέπειες, οδεύοντας προς έναν κόσμο στον οποίο γινόμαστε υποκείμενα της απόλυτης εξουσίας των διαδικτυακά συνδεδεμένων gadget και εν γένει των ηλεκτρονικών συσκευών, όπου μας γαλουχεί και μας εθίζει για ένα μέλλον στο οποίο η ελευθερία θα είναι κυριολεκτικά μια ψευδαίσθηση.

Ωστόσο, δεν είναι μόνο η ελευθερία που διακυβεύεται. Αυτή καθεαυτή η ανθρωπότητα, βρίσκεται στην κόψη του ξυραφιού. Εάν λόγω των τεχνολογικών καινοτόμων εξελίξεων που τρέχουν στις ΗΠΑ οι Αμερικανοί βρεθούν κάποτε δέσμιοι στους τεχνολογικούς τύραννους, εμείς στην Ελλάδα και όχι μόνον..., θα πρέπει να κατηγορούμε αποκλειστικά και μόνο τους εαυτούς μας που μόνοι μας έχουμε σφυρηλατήσει τις αλυσίδες της δουλείας μας μέσω της δικής μας χαλαρότητας, ανεμελιάς, τεμπελιάς και της απόλυτα άθλιας εξάρτησής μας στα διαδικτυακά συνδεδεμένα gadgets και παιχνιδομηχανές που μας καθιστούν άβουλα καταναλωτικά ζόμπι. Κραυγαλέα τραγικό παράδειγμα, είναι ότι το Πάσχα εξαντλήθηκε στην ελληνική αγορά, εν ριπή οφθαλμού, η νέα έκδοση της δημοφιλούς παιχνιδομηχανής Sony Play Station 5.o (SPS5).

Πράγματι, προσεγγίζουμε ταχύτατα το όραμα του Philip K. Dick για ένα μέλλον όπως αποτυπώνεται στην κινηματογραφική ταινία “Minority Report”. Εκεί, η αστυνομία συλλαμβάνει τους εγκληματίες προτού καν διαπράξουν κάποιο έγκλημα, στους δρόμους κινούνται μόνον αυτοκινούμενα αυτοκίνητα και τα βιομετρικά στοιχεία κάθε ατόμου σαρώνονται συνεχώς, διασταυρώνονται και χρησιμοποιούνται για να εντοπίζεται επακριβώς η κίνησή του, παράλληλα δέχεται εξατομικευμένη στοχευμένη διαφήμιση, ενώ τελεί ανά πάσα στιγμή υπό επισταμένη παρακολούθηση.

Ήδη είμαστε στην αυγή του Διαδικτύου των Πραγμάτων (IoT - Internet of Things), εντός του οποίου τα διαδικτυακά συνδεδεμένα “πράγματα” καταγράφουν και παρακολουθούν το έξυπνο σπίτι σου, την υγεία σου και τις συνήθειες σου προκειμένου να διατηρήσουν τον εφοδιασμό του ντουλαπιού σου, την τροφοδοσία του ψυγείου σου, τα υπάρχοντα σου υπό κανονιστικούς περιορισμούς και εν γένει τη ζωή σου υπό πλήρη έλεγχο και σχετικά χωρίς προβλήματα, έγνοιες και ανησυχίες.

Η βασική λέξη εδώ, ωστόσο, είναι: ο έλεγχος ... Στο όχι πολύ μακρινό μέλλον, “σχεδόν κάθε συσκευή που θα έχουμε - και ακόμα και κάθε προϊόν όπως οι καρέκλες, που φυσιολογικά δεν αναμένεται να δούμε εντός της τεχνολογίας - θα είναι διασυνδεδεμένη και θα συνομιλεί η μία με την άλλη.”

Στα τέλη του 2018, “εκτιμάται ότι υπήρχαν περίπου 22 δισεκατομμύρια διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών στον κόσμο… Προβλέψεις εκτιμούν ότι έως το 2030 περίπου 50 δισεκατομμύρια συνδεδεμένων διαδικτυακά συσκευές θα χρησιμοποιούνται παγκοσμίως, δημιουργώντας έναν τεράστιο ιστό διασυνδεδεμένων συσκευών που θα καλύπτει τα πάντα από κινητά τηλέφωνα έως συσκευές κουζίνας.” Αυτός ο ιστός, ονομάζεται, “έξυπνο δίκτυο.”.

Καθώς οι τεχνολογίες ενισχύονται αλματωδώς, αυτές οι συσκευές γίνονται όλο και πιο εξελιγμένες, ενώ προοδευτικά διαδίδονται σε ευρύτερες μάζες του κόσμου, καλύπτοντας σχεδόν τα πάντα, από οδοντόβουρτσες, λαμπτήρες, ηλεκτρικά πατίνια έως αυτοκίνητα, από έξυπνους μετρητές έως και ιατρικό εξοπλισμό. Υπολογίζεται ότι κάθε δευτερόλεπτο, συνδέονται πάνω από 130 νέες διαδικτυακές συσκευές.

Αυτή η “διασυνδεδεμένη” βιομηχανία, έχει γίνει ο επόμενος μεγάλος κοινωνικός μετασχηματισμός, συνυφασμένος με μία Βιομηχανική Επανάσταση, μία κομβική στιγμή στην τεχνολογία και στην κουλτούρα. Ήδη η εκπρόσωποι της διεθνούς άρχουσας ελίτ - για παράδειγμα ο Klaus Schwab, πρόεδρος του Διεθνούς Οικονομικού Φόρουμ - την αποκαλούν ως “Τέταρτη Βιομηχανική Επανάσταση”, όπως ακριβώς αναφέρεται και στο βιβλίο του George Orwell, “1984”.

Μεταξύ αυτοκινήτων χωρίς οδηγό που κυριολεκτικά στερούνται τιμονιού, δεν διαθέτουν πετάλι επιταχυντή ή φρένου και μεταξύ έξυπνων χαπιών που είναι ενσωματωμένα με νανοτσίπ υπολογιστή, αισθητήρες, κάμερες και ρομπότ, είμαστε έτοιμοι να υπερβούμε τις ιστορίες διάσημων συγγραφέων επιστημονικής φαντασίας, όπως είναι οι Isaac Asimov, Robert Heinlein, Frank Herbert, Arthur C. Clarke, Ursula K. Le Guin, Aldous Huxley, Douglas Adams, Philip K. Dick, Larry Niven, William Gibson, Poul Anderson, Orson Scott Card, David Brin, Michael Crichton και HG Wells. (Παρεμπιπτόντως, για να ακριβολογούμε δεν υπάρχει αυτοκίνητο χωρίς οδηγό. Κάποιος άλλος άνθρωπος ή κάποιο άλλο πράγμα (Τεχνητή Νοημοσύνη) θα οδηγεί το όχημα, αλλά η ουσία είναι ότι δεν θα είσαι εσύ που θα το οδηγείς.)

Αυτές οι διαδικτυακά διασυνδεδεμένες συσκευές, τις οποίες κάποιοι τις αποκαλούν gadgets, συμπεριλαμβάνουν έξυπνα φώτα που αποθαρρύνουν τους επίδοξους διαρρήκτες κάνοντας το σπίτι σας να μην φαίνεται άδειο και να δείχνει ότι υπάρχει ανθρώπινη παρουσία ..., έξυπνους θερμοστάτες που ρυθμίζουν αυτόματα τη θερμοκρασία του σπιτιού σας με βάση τις δραστηριότητές σας και έξυπνα κουδούνια θύρας που σας επιτρέπουν να δείτε ποιος βρίσκεται μπροστά στην εξώπορτα της οικίας σας χωρίς να χρειάζεται να αφήσετε την άνεση του αναπαυτικού καναπέ σας.

Η μεγάλη ποικιλία οικιακών προϊόντων της Nest και της Google, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της “διασυνδεδεμένης” βιομηχανίας, με τέτοιες τεχνολογικές εργονομικές ευκολίες όπως ένα έξυπνο κλείδωμα που λέει στον θερμοστάτη σου ποιος είναι στο σπίτι, ποια θερμοκρασία προτιμά το συγκεκριμένο πρόσωπο και πότε ουδείς βρίσκεται στο σπίτι σου ..., ένα σύστημα εξυπηρέτησης οικιακού τηλεφώνου που ενεργεί διαδραστικά με τις διασυνδεδεμένες συσκευές σας, “γνωρίζει πότε αναχωρείτε και πότε επιστρέφετε” και σας προειδοποιεί εάν τα παιδιά σας δεν γυρίσουν έγκαιρα πίσω στο σπίτι σας... και ένα έξυπνο σύστημα ύπνου που θα καταγράφει πότε πέσατε για ύπνο, πότε ξυπνήσατε και αντιστοίχως θα διατηρεί τους ήχους και την θερμοκρασία μέσα στο σπίτι σε μία κατάσταση που θα ευνοεί έναν απρόσκοπτο ύπνο.   

Ο στόχος αυτών των διαδικτυακά συνδεδεμένων συσκευών - όπως τα προϊόντα Nest - είναι να κάνουν το σπίτι σου “μια πιο στοχαστική και συνειδητή οικία”. Για παράδειγμα, το αυτοκίνητό σου μπορεί να δίνει σήμα ότι είσαι καθοδόν για το σπίτι σου, ενώ χρωματιστά φώτα μπορούν να αναβοσβήνουν για να τραβήξουν την προσοχή σου εάν οι αισθητήρες της “Nest Protect” εντοπίσουν ότι κάτι δεν πάει καλά. Η καφετιέρα σου, βασιζόμενη στα δεδομένα που παρέχουν αισθητήρες που καταγράφουν την φυσική σας κατάσταση καθώς και την λειτουργία του ύπνου σου, θα ετοιμάσει για σένα έναν πιο δυνατό καφέ εφόσον είχες έναν πολύ άστατο ύπνο ή γιατί παρέμεινες άυπνος όλη την νύκτα.

Ωστόσο, δοθείσης της ραγδαίας ταχύτητας και πορείας ανάπτυξης αυτών των νέων τεχνολογιών ..., δεν θα περάσει και πάρα πολύ καιρός όπου αυτές οι συσκευές θα αρχίσουν να λειτουργούν απολύτως ανεξάρτητα από τον ανθρώπινο κατασκευαστή τους ..., τούτο θα επιφέρει ένα εντελώς νέο σύνολο σοβαρότατων ανησυχιών και προβλημάτων. Ο ειδικός τεχνολόγος Nicholas Carr, μας προειδοποιεί: “Μόλις επιτρέψετε στα ρομπότ ή στα λογισμικά προγράμματα, να ενεργούν ελεύθερα μέσα στον κόσμο, τότε θα δράσουν χωρίς κανένα ηθικό φραγμό και επιπλέον περίσκεψη που θα απαιτείται σε εξειδικευμένες καταστάσεις όπου πρακτικώς είναι αδύνατον να αποτυπωθούν πλήρως σε μαθηματικά μοντέλα. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα στα αυτοκινούμενα αυτοκίνητα, στα αυτο-ιπτάμενα drones και στα πολεμικά ρομπότ στα πεδία των μαχών, όπως ήδη ισχύει σε μικρότερο βαθμό με τις αυτόνομες ηλεκτρικές σκούπες και με τις αυτόματες μηχανές κουρέματος του γκαζόν.”

Επιπλέον, δεν είναι μόνο τα σπίτια μας και οι προσωπικές συσκευές μας που αναδιατάσσονται και επαναπροσδιορίζονται μέσα σε αυτή την εποχή της διασύνδεσης: είναι οι χώροι εργασίας μας, τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, το συστήματα υγείας μας, η κυβέρνηση, αυτά καθαυτά τα σώματα μας και οι εσωτερικές μας σκέψεις όπου βρίσκονται σε διασύνδεση μέσα σε μία μήτρα Μάτριξ επί της οποίας δεν έχουμε απολύτως κανέναν πραγματικό έλεγχο. Πολύ περισσότερο, όσοι εθελουσίως έγιναν ζόμπι - διαμέσου της νανοτεχνολογίας των “εμβολίων” κορωνοϊού - όπου οι επικυρίαρχοι πλέον πρακτικά έχουν τη δυνατότητα απλά με το πάτημα ενός κουμπιού να αλλάξουν τα συναισθήματα τους, να τους δημιουργήσουν οποιοδήποτε ψυχοπαθολογικό πρόβλημα, να τους τηλεκατευθύνουν τις πράξεις και τις σκέψεις τους ή ακόμα και να τους αφαιρέσουν την ζωή.

Πράγματι, αναμένεται ότι έως το 2030, όλοι μας θα βιώσουμε Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων (IoS - The Internet of Senses), το οποίο θα ενεργοποιείται από την Τεχνητή Νοημοσύνη, Εικονική Πραγματικότητα, Επαυξημένη Πραγματικότητα, 5G / 6G και αλγοριθμική αυτοματοποίηση. Το Διαδίκτυο των Αισθήσεων βασίζεται στη διασυνδεδεμένη τεχνολογία που αλληλεπιδρά με τις αισθήσεις της όρασης, του ήχου, της γεύσης, της οσμής και της αφής μέσω του εγκεφάλου καθώς ο χρήστης βρίσκεται σε διαδραστική επαφή. Συγκεκριμένα, η δημοσιογράφος Susan Fourtane, μας παραθέτει:

“Πολλοί προβλέπουν ότι έως το 2030, οι γραμμές μεταξύ της σκέψης και της πράξης, θα θολώσουν. Το 59% των καταναλωτών πιστεύει ότι θα έχουμε τη δυνατότητα να βλέπουμε οδικές διαδρομές χαρτών σε γυαλιά εικονικής πραγματικότητας , απλά σκεπτόμενοι έναν προορισμό …! Έως το 2030, η τεχνολογία είναι ρυθμισμένη έτσι ώστε να ανταποκρίνεται στις σκέψεις μας, ακόμα και να τις μοιραζόμαστε με άλλους … Χρησιμοποιώντας τον εγκέφαλο ως μια διεπαφή, μπορεί να σημάνει το τέλος των πληκτρολογίων, των μικροφώνων, των ελεγκτών παιχνιδιών και τελικά την διεπαφή του χρήστη για κάθε ψηφιακή συσκευή. Ο χρήστης χρειάζεται απλά και μόνο να σκεφθεί τις εντολές και οι αντίστοιχες συσκευές αμέσως θα τις πραγματοποιήσουν. Τα έξυπνα τηλέφωνα στο εγγύς μέλλον θα λειτουργούν χωρίς οθόνη επαφής, όπου δεν θα ανταποκρίνονται μόνον στην ανθρώπινη φωνή όπως ήδη συμβαίνει τώρα, αλλά στην ανθρώπινη σκέψη. Με άλλα λόγια, το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, θα βασίζεται σε τεχνολογία η οποία δύναται να έχει πρόσβαση και δράση επί των σκέψεών σου.” Επιπροσθέτως, η Fourtane καταγράφει τις τάσεις - που σχετίζονται με το Διαδίκτυο των Αισθήσεων - οι οποίες αναμένεται να γίνουν πραγματικότητα έως το 2030:

1. Οι σκέψεις, αυτομάτως γίνονται δράση με την χρήση του εγκεφάλου ως διεπαφή. Για παράδειγμα, οι χρήστες θα έχουν τη δυνατότητα να βλέπουν έναν οδικό χάρτη φορώντας γυαλιά εικονικής πραγματικότητας, απλά σκεπτόμενοι μία περιοχή ή ένα συγκεκριμένο γεωγραφικό προορισμό.

2. Οι ήχοι θα γίνουν επέκταση της επινοημένης εικονικής πραγματικότητας, όπου οι χρήστες θα μπορούν να μιμηθούν οποιαδήποτε φωνή τόσο αρκετά ρεαλιστικά, ώστε να ξεγελούν ακόμα και στενά μέλη της οικογένειας.

3. Η πραγματική τροφή θα γίνει δευτερεύουσα σε σχέση με τις κατά φαντασία γεύσεις. Μία ειδική αισθητηριακή συσκευή για το στόμα σου, θα μπορεί ψηφιακά να ενισχύει την αίσθηση της γεύσης σε οτιδήποτε τρώτε (ή πίνετε), έτσι ώστε κάθε φαγητό που δοκιμάζεις ένα φαγητό να έχει ακριβώς την απολαυστική γεύση της δικής σου προτίμησης.

4. Όλες οι μυρωδιές θα γίνουν μια προέκταση αυτής της εικονικής πραγματικότητας, έτσι ώστε εικονικές επισκέψεις σε παραθαλάσσιες περιοχές, δάση ή στην εξοχή, να συμπεριλαμβάνουν την εμπειρία όλων των φυσικών μυρωδιών αυτών των τοπίων.

5. Συνολική αφή, όπου τα έξυπνα τηλέφωνα με οθόνες θα αποδίδουν ρεαλιστικά το σχήμα και την υφή των ψηφιακών εικόνων ακόμα και των κουμπιών που θα πατάμε.

6. Συγχωνευμένη πραγματικότητα, όπου τα παιχνίδια εικονικής πραγματικότητας θα είναι αδύνατον να διακριθούν από την φυσική πραγματικότητα έως το  2030.

Δυστυχώς, στην πορεία μας στο μέλλον, αποτύχαμε ως απερίσκεπτοι ή αφελείς καταναλωτές να εξετάσουμε με τη δέουσα σοβαρότητα, ότι μία εξάρτηση τέτοιας μορφής από την τεχνολογία, νομοτελειακά θα σημάνει το τέλος των ελευθεριών της ανθρωπότητας ... και συνεπώς δεν αντιδράσαμε.

Τα εμφυτεύσιμα τσιπ ή τα νονορομπότ που εμφυτεύονται στο ανθρώπινο σώμα με τα εμβόλια, είναι ένα καλό επίκαιρο παράδειγμα του πόσο απροετοίμαστοι είμαστε, ηθικά, πνευματικά και ποικιλοτρόπως, ώστε να αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά αυτό που για τους περισσότερους είναι ένα απρόσμενο και εντελώς άγνωστο αχαρτογράφητο πεδίο μάχης. Θα πρέπει ο καθένας από εμάς να αποκτήσει επαναστατική αντίληψη και διάκριση των πραγμάτων, ώστε να επιβιώσει χωρίς να μετατραπεί ασυνείδητα σε δούλο ζώντας μέσα σε ένα εχθρικό τεχνολογικό περιβάλλον, ένα περιβάλλον που είναι αριστοτεχνικά δομημένο για να υποδουλώσει τους πάντες και τα πάντα. Έτσι λοιπόν, η πρόσβαση σε κρίσιμες πληροφορίες, η αλληλοενημέρωση, η επισταμένη ανάλυση και η άμεση διαχείριση και περιφρούρηση του πνεύματος και του σώματός μας, είναι ζωτικής σημασίας. Αυτή θα πρέπει να γίνει στα ακόλουθα πεδία:

1.Η πνευματική θωράκιση μας, θα γίνει μέσω της Ελληνορθόδοξης πίστης, της συμμετοχής μας στα άγια μυστήρια της εκκλησίας, της μελέτης των κειμένων των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας μας και της διαρκούς προσευχής μας.

2. Η ψυχική μας θωράκιση, θα γίνει πάλι μέσω των προαναφερθέντων και επιπλέον μέσω της μελέτης βίων των Αγίων οσιομαρτύρων της Ορθοδοξίας και των Ηρώων της προαιώνιας ιστορίας μας από την αρχαία Ελλάδα έως σήμερα.

3. Η θωράκιση μας στο γνωσιολογικό πεδίο, θα γίνει μέσω όλων των προαναφερθέντων και μέσω της μελέτης κάθε βιβλίου και κειμένου που θα εμπλουτίσει τις γνώσεις μας στις τρέχουσες εξελίξεις και γενικώς στην συγκρότηση της σκέψης και δράσης μας. Η έγκυρη και έγκαιρη αλληλοενημέρωση είναι ζωτικής σημασίας.

4. Η θωράκιση μας στο φυσικό-σωματικό επίπεδο, θα γίνει μέσω της γνώσης, της σωματικής άσκησης και της χρήσης φυσικών βοτάνων, συνταγών και φυσικών χημικών στοιχείων για την ίαση και ενίσχυση της ευεξίας του οργανισμού μας. Για παράδειγμα, οι παγκοσμιοποιητές ήδη ετοιμάζονται να προωθήσουν στην αγορά τα έξυπνα χάπια τα οποία εμπεριέχουν νανοτεχνολογία που θα οδηγεί στον απόλυτο έλεγχο του ανθρώπινου εγκεφάλου / συνειδήσεων. Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι και να γνωρίζουμε για παράδειγμα το πως να αντιμετωπίσουμε πρακτικά έναν πονοκέφαλο με τα δικά μας φυσικά φάρμακα.

5. Θωράκιση οικιών από την ακτινοβολία 5G και από κάθε επίδοξο εισβολέα, αποθήκευση πόσιμου νερού και βασικών τροφίμων σε μορφή που δεν αλλοιώνονται εκτός ψυγείου, προετοιμασία για αυτοάμυνα, διαβίωση άνευ ηλεκτρικού ρεύματος και κεντρικής ύδρευσης, διαφυγή εκτός πόλης, επιβίωση και εν τέλει ολοκληρωτικός πόλεμος εναντίον του δαιμονικού απάνθρωπου Συστήματος με κάθε μέσον. Σε αυτό το πεδίο για να είμαστε αποτελεσματικοί θα πρέπει να οργανωθούμε ομάδες και κοινότητες. Δεν θα αναφερθώ περαιτέρω για ευνόητους λόγους.

Σε κάθε περίπτωση δεν πρέπει να αφήσουμε να μας μεταλλάξουν το ανθρώπινο DNA μας, να χειραγωγήσουν το σώμα μας εκ των έσω ή να μας μετατρέψουν σε ζόμπι ελέγχοντας απόλυτα τον εγκέφαλό μας. Ασφαλώς, η τεχνολογία μπορεί να σώσει εκατομμύρια ζωές, όμως η παγκόσμια σιωνιστική σατανική κυρίαρχη ελίτ που διαχειρίζεται τις κεντρικές τράπεζες, τις διεθνείς τράπεζες, τις πολυεθνικές εταιρείες τροφίμων, φαρμάκων, ενέργειας, διαμετακομιστικού εμπορίου, συγκοινωνιών, τεχνολογίας, ΜΜΕ, Χόλλυγουντ, τις στρατιωτικές βιομηχανίες κλπ., χρησιμοποιεί την τεχνολογία αποκλειστικά με σκοπό το οικονομικό κέρδος, τη δύναμη της εξουσίας, την δραματική και ραγδαία μείωση του παγκόσμιου πληθυσμού (ιδιαιτέρως του λευκού πληθυσμού) και τελικά την απόλυτη υποδούλωση του ανθρώπινου είδους υπό μία απάνθρωπη σατανική σιωνιστική καπιταλονεομαρξιστική Παγκόσμια Κυβέρνηση.

Αφού λοιπόν στις μέρες μας καταπατήθηκαν ωμά τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα με πρόσχημα μια ανύπαρκτη πανδημία κορονοϊού - τόσο στην Ελλάδα, αλλά και παγκοσμίως, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων. Κάποιο δημοσιογράφοι, άρχισαν να εγείρονται κάποια εύλογα ερωτήματα, όπως, τι είδους προειδοποιήσεις θα πρέπει να λαμβάνουν όσοι σκοπεύουν να δεχθούν εμφυτεύσεις μικροτσίπ για τους κινδύνους δόλιας διαχείρισης αυτών των τσιπ ... όσον αφορά την συνεχή παρακολούθησή τους ή την υγεία τους ή τον ενδεχόμενο έλεγχο του νου τους; Πως θα διασφαλιστεί ότι η τεχνολογία δεν θα χρησιμοποιηθεί προκειμένου να αναγκάσει ασθενείς να λάβουν φάρμακα που πραγματικά δεν επιθυμούν να πάρουν;

Πρέπει οι αρχές ασφαλείας, να έχουν πρόσβαση σε προσωπικά ευαίσθητα δεδομένα των πολιτών, πέραν του ποινικού μητρώου τους; Οι μοχθηροί πολιτιστικοί μαρξιστές και οι φιλελεύθεροι, θέλουν με κάθε μέσον να καταργήσουν κάθε έννοια της αξίας του ανθρώπου και να καταστρέψουν κάθε έκφανση της ελευθερίας. Ήδη τα πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα τελούν είδος προς εξαφάνιση για τους αυτόχθονες Ευρωπαϊκούς λαούς, αλλά είναι ισχυρά όταν αφορούν αλλόφυλους λαθρομετανάστες ... Θα καταργηθεί ο όρκος του Ιπποκράτη, ο ιατρικός κώδικας δεοντολογίας, ο περίφημος Κώδικας της Νυρεμβέργης και το άρθρο 2 του Συντάγματος της Ελλάδος που κατοχυρώνει την αξία του ανθρώπου ..., και εφεξής το κράτος θα έχει νομικά τη δυνατότητα δια του εκφοβισμού, του εκβιασμού ή της ωμής βίας, να προβαίνει σε ανεπιθύμητες πειραματικές και λίαν επικίνδυνες υγειονομικές παρεμβάσεις στο ίδιο μας το σώμα;

Εάν κάποιοι σοκαρίστηκαν από τις αποκαλύψεις του Edward Snowden ότι πράκτορες της NSA και της CIA χρησιμοποιούσαν - και φυσικά, ουδέποτε έπαψαν - υψηλή τεχνολογία παρακολούθησης για να κατασκοπεύουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες, τα ηλεκτρονικά μηνύματα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και γενικά κάθε συσκευή επικοινωνίας ..., τότε μπορείς να φαντασθείς μια εγκληματική κυβέρνηση ή ασυνείδητοι πράκτορες των αρχών ασφαλείας, τι θα μπορούσαν να κάνουν έχοντας πρόσβαση στο διαδικτυακά συνδεδεμένο αυτοκίνητό σου, στην οικία σου, στα φάρμακά σου ή ακόμα και σε ένα μηχάνημα εντατικής που θα είναι διαδικτυακά συνδεδεμένο με τεχνολογία 5G ή στο εγγύς μέλλον με 6G; Φαντασθείτε, τι θα μπορούσε να κάνει μια κρατική “επιχειρησιακή” ομάδα όταν θα έχει δυνατότητα πρόσβασης να καταγράφει και να ελέγχει το διαδικτυακά συνδεδεμένο σπίτι σου ..., κλειδώνοντάς σε μέσα, κλείνοντας τα φώτα σου, ενεργοποιώντας τους συναγερμούς σου, κλπ.

Η θεσμοθέτηση της όποιας προστατευτικής νομοθεσίας δεν πρόκειται να αποτρέψει τις αυθαιρεσίες ατόμων, υπηρεσιών και κυβερνήσεων σε βάρος των πολιτών. Ήδη, παρακολουθούμε τον αφανισμό όλων των ελευθεριών με πρόσχημα την “πανδημία” κορωνοϊού.

Στην πραγματικότητα, αν και η αξιοπιστία των κυβερνήσεων έχει τρωθεί σοβαρά, ο περισσότερος κόσμος αδιαφορεί αν το κράτος τον εντοπίζει σε πραγματικό χρόνο μέσω του τηλεφώνου του ή των συσκευών GPS του, αφού τον εξυπηρετούν στο να επικοινωνεί άμεσα και στο να μεταβαίνει πιο γρήγορα στον προορισμό του. Επίσης, ο κόσμος αδιαφορεί αν οι μυστικές υπηρεσίες καταγράφουν τις τηλεφωνικές συνομιλίες ή αν καταγράφουν το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο του για όσο χρόνο μπορεί να κάνει τηλεφωνικές κλήσεις και να λαμβάνει τα emails του. Παρομοίως, ο κόσμος αδιαφορεί αν η κυβέρνηση καταγράφει τις δραστηριότητες μέσα στο σπίτι του από τις διαδικτυακά συνδεδεμένες συσκευές του, εφόσον αυτές οι συσκευές διευκολύνουν την καθημερινότητα της ζωής του.

Το κλειδί της υπόθεσης, είναι ο απόλυτος έλεγχος ... Ο πόλεμος εναντίον των λαών, που ουσιαστικά ήδη έχει αρχίσει, αποσκοπεί στον ολοκληρωτικό έλεγχο κάθε πλευράς της ζωής μας - συμπεριλαμβανομένου αυτής καθεαυτής της σκέψης μας, έως ότου άπαντες μετατραπούν σε άβουλα ζόμπι μιας παγκόσμιας απάνθρωπης σατανικής σιωνιστικής καπιταλιστικής νεομαρξιστικής κυβέρνησης.

Ο George Orwell, το είχε κατανοήσει ... Το αριστούργημα του Orwell, 1984, απεικονίζει μία παγκόσμια δυστοπική κοινωνία απόλυτου ελέγχου στην οποία οι άνθρωποι δεν μπορούν να έχουν σκέψεις που με οποιονδήποτε τρόπο είναι διαφορετικές ή διαφωνούν με τις εκάστοτε επίσημες θέσεις του εταιρικού κράτους / κόμματος. Δεν υπάρχει προσωπική ελευθερία και η προηγμένη τεχνολογία έχει γίνει η κινητήρια δύναμη πίσω από μια κοινωνία που τελεί υπό συνεχή παρακολούθηση. Ρουφιάνοι και κάμερες, βρίσκονται παντού. Όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στην “Αστυνομία Σκέψης”, η οποία αντιμετωπίζει οποιονδήποτε, διενεργώντας λεπτομερή ένοχο για Εγκλήματα Σκέψης. Η κυβέρνηση ή το “Κόμμα”, καθοδηγείται από τον “Μεγάλο Αδελφό”, ο οποίος εμφανίζεται παντού στις αφίσες με τις λέξεις: “Ο Μεγάλος Αδελφός σε παρακολουθεί.” Μην παραπλανάσθε, το Διαδίκτυο των Πραγμάτων μαζί με  το Διαδίκτυο των Αισθήσεων, τουτέστιν το κρατική “έξυπνο δίκτυο” είναι ο ορισμός του Μεγάλου Αδελφού. Η παγκόσμια Συναγωγή του Σατανά, μέλη της οποίας είναι η παγκόσμια ελίτ, έχει αρχίσει έναν θανάσιμο πόλεμο εναντίον της ανθρωπότητας και ιδιαιτέρως του Λευκού πληθυσμού χρησιμοποιώντας τρομοπροπαγάνδα και εξωτική τεχνολογία. Μην πέσεις θύμα της μαζικής επιστημονικής προπαγάνδας και κοινωνικής μηχανικής του συστήματος, ανέπτυξε την προσωπική κριτική σου σκέψη, το φυσικό ένστικτο επιβίωσης και μην σταματήσεις να προσεύχεσαι και να αγωνίζεσαι.

Μην παραδοθείς στο επερχόμενο ψηφιακό χρήμα, οργάνωσε εναλλακτικούς τρόπους συναλλαγής μέσα από αυτο-οργανωμένες κοινότητες. Τούτος ο απάνθρωπος πόλεμος, θα συνεχιστεί όχι μόνο μέσω ασθενειών, φαρμάκων και εμβολίων, αλλά και μέσω λιμοκτονίας, φοβερών σεισμών, πυρκαγιών, υψηλών και χαμηλών θερμοκρασιών, πλημμυρών, ξηρασιών, καταιγίδων, κυκλώνων, στημένες κυβερνοεπιθέσεις, στημένες επιθέσεις που θα αποδοθούν δήθεν σε τρομοκράτες ή εξωγήινους κλπ. Προετοιμασθείτε για την επερχόμενη στημένη παγκόσμια οικονομική κατάρρευση και πείνα. Για την στημένη αναρχία, τις μαζικές θηριωδίες , δολοφονίες και τα στρατόπεδα συγκέντρωσης / στρατόπεδα θανάτου. Η μοχθηρή γενοκτονία και μετάλλαξη του ανθρώπινου είδους άρχισε... και γίνεται μαζικά μέσω των εμβολιασμών κορονοϊού. Μην πτοηθείς από τους διωγμούς, τα βασανιστήρια ή από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης (σύγχρονα γκούλαγκ), αγωνίσου για να παρμείνεις ΕΛΛΗΝΑΣ και ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ (όχι μετάνθρωπος) και ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ.

Δεν είναι μόνον ο διαρκής πόλεμος του ανθελληνικού κατοχικού κράτους εναντίον μας, αλλά και η αυξανόμενη εχθρότητα της εκφυλισμένης κοινωνίας εναντίον μας, γιατί, όπως έγραψε σοφά ο George Orwell στο 1984, “Όσο πιο πολύ μια κοινωνία απομακρύνεται από την αλήθεια, τόσο περισσότερο θα μισεί εκείνους που την λένε.” Εδώ, θα πρέπει να επιδείξουμε ψυχραιμία και να μην πέσουμε θύματα στην σιωνιστική παγίδα του διχασμού και του μίσους με τους παραπλανηθέντες συμπατριώτες μας.

Μείνε ΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΤΟΣ, εμπρός μας πεδίον δόξης λαμπρόν για νέους Ήρωες και νεομάρτυρες της Ορθοδοξίας και της πατρίδας μας.