Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα GAMAL ABDEL NASSER. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα GAMAL ABDEL NASSER. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

«Εἰς τήν χώραν τοῦ Καντάφι/ἀνεγίγνωσκα Καβάφη»

 

του Αλεξόπουλου Στέλιου

Ο συνεργάτης του Erwin Rommel, φιλοναζιστής και αντισιωνιστής ηγέτης της Αιγύπτου Gamal Abdel Nasser υπήρξε το ίνδαλμα του Εθνικιστή Συνταγματάρχη Muammar Qaddafi. Αυτός ενέπνευσε στους Λίβυους γείτονες του την σημασία της απεξάρτησης από τις καπιταλιστικές δυνάμεις αλλά και την ανάγκη για την άμεση αντιμετώπιση του Ουαχαμπισμού/Σαλαφισμού που παραμόνευε να πνίξει στο αίμα τις κοσμικές ισλαμικές χώρες προς όφελος των Σαούντ και του Ισραήλ. 

Σύντομα η χώρα της επανάστασης της 1ης Σεπτεμβρίου 1969 ή «Λιβυκή Αραβική Τζαμαχιρία - Δημοκρατία των Μαζών» έγινε καταφύγιο και πηγή χρηματοδότησης φιλονασερικών και αντισιωνιστικών ομάδων και οργανώσεων ακόμη και από διαφορετικές πολιτικές ιδεολογίες, ενώ στην Ελλάδα γνωστά πρόσωπα διατήρησαν επί σειρά ετών επαφές και συνεργασία. 

Δεν είναι μια απλή φήμη άλλωστε ότι μετά το ’74 ο Καντάφι έστελνε ανακοινώσεις στην εφημερίδα του κόμματος της 4ης Αυγούστου η οποία πρόβαλλε την Λιβύη ως πρότυπο επανάστασης. Έγραφε χαρακτηριστικά η σύνταξη στις στήλες της ως μια έμμεση κριτική στην μέχρι τότε πολιτική και τακτική της ηγετικής τριάδας της 21ης Απριλίου:

«Μια επανάστασις, για να είναι επανάστασις, πρέπει να διοικήται από ... επαναστάτες! Απλό το αξίωμα και τετράγωνη η λογική του ... Μόνο στη Λιβύη φαίνεται να έγινε αντιληπτό! Πράγματι, η Κυβέρνησις της Λιβύης ανεσχηματίσθη και αποτελείται από τους ιδίους τους επαναστάτας, τους συντρόφους του αρχηγού της Ελ Καντάφι. Και τα αποτελέσματα φαίνονται ήδη Εκεί»

 (τ. 67, Φεβρουάριος 1970). 

Οι επαναστατικές αρχές της είχαν ανταπόκριση τόσο σε περιορισμένους κύκλους Εθνικιστών αξιωματικών των Απριλιανών κατά την διάρκεια της επταετίας, όσο και σε κύκλους των «τριτοκοσμικών» σοσιαλοδημοκρατών οι οποίοι εξέδωσαν το βιβλίο του που ήταν το πολιτικό ευαγγέλιο σε μια επίδειξη επαναστατικής γυμναστικής και σε γιορτές νεολαίας επικροτούσαν επίσημα και ανεπίσημα τις αντισιωνιστικές θέσεις του ηγέτη της χώρας.

Οι Λίβυοι φιλοξένησαν και εκπαίδευσαν  στα στρατόπεδα τους ανάμεσα σε άλλες πολιτικές και ανταρτικές ομάδες, γνωστά πολιτικά πρόσωπα της ελληνικής βουλής που την εποχή εκείνη αντιτίθονταν στην αναγνώριση του κράτους του Ισραήλ ή είχαν επαφές με την PLO με κάποιους εξ αυτών να φεύγουν από την ζωή το τελευταίο χρονικό διάστημα. Οι προσπάθειες του επαναστατικού καθεστώτος να ανοιχτούν στην ελληνική κοινωνία μέσω της άμεσης επαφής βρήκαν εμπόδιο στην άρνηση των ελληνικών κυβερνήσεων λόγω των πιέσεων από την Αμερικανική πρεσβεία με αποτέλεσμα ο «πολιτικός έρωτας» σύντομα να λάβει τέλος στα μέσα της δεκαετίας του ’80. 

Ο Λίβυος ηγέτης σε ηλικία 27 ετών αρχίζει να αναπτύσσει την χώρα του και παρά το εμπάργκο καταφέρνει να επιτύχει το μεγαλύτερο κατά κεφαλήν εισόδημα σε ολόκληρη την αφρικανική ήπειρο. Προώθησε την κοινωνική δικαιοσύνη και τον σεβασμό στην γυναίκα (η προσωπική του φρουρά ονομάστηκε «Αμαζόνες» ή «Οι Επαναστάτριες Αδερφές») και ιδρύει την «Παγκόσμια Λαϊκή Ισλαμική Διοίκηση» για να πολεμήσει τις αρχικές φάσεις ανάπτυξης των φανατικών μακελάρηδων οι οποίοι αργότερα αιματοκύλισαν τις χώρες της περιοχής. Ο ίδιος δηλώνει για την κίνηση αυτή «Είναι ένα πολύ σημαντικό κέντρο καταπολέμησης του μουσουλμανικού εξτρεμισμού. Ο ρόλος του συνίσταται στο απομονώσει και να συγκρατήσει τους εξτρεμιστές, τους ισλαμιστές και τους φονταμενταλιστές» (Le Figaro Magazine, Paris 24.06.2000 αριθμός 1026, σσ 38-44 συνέντευξη της Isabelle Dillmann). 

Σε ζωντανή μετάδοση στην εθνική τηλεόραση στέλνει στην αγχόνη τους εξτρεμιστές κανίβαλους που προωθούν ναρκωτικά και ανατρεπτικές ιδέες, τσακίζει τα ξένα κέντρα εντός της χώρας του που στρατολογούν στα τζαμιά αντικαθεστωτικούς και καλεί την Ευρώπη σε συστράτευση, ενώ κατά την διάρκεια της παρουσίας του στις Βρυξέλλες μιλάει για τον κίνδυνο η ήπειρος μας να γίνει σταδιακά μέσω της λαθρομετανάστευσης μια «Μαύρη Ευρώπη» όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο ίδιος. Προειδοποιεί ότι αν πέσει το καθεστώς του η Γηραιά Ήπειρος θα γεμίσει πυρήνες ένοπλων ναρκομανών μισθοφόρων και ανθρώπων των μοναρχών των δικτατοριών του κόλπου. 

Απέναντι του βρίσκει την παγερή αδιαφορία της καπιταλιστικής Ε.Ε. και τις συνομωσίες των κέντρων της διεθνούς τρομοκρατίας που χρηματοδοτούνται από τον Διεθνή Σιωνισμό. Κήρυκες υπονόμευσης και συκοφαντιών εναντίον του τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό μέχρι και σήμερα, οι φιλοισραηλινοί της δεξιάς και της άκρας δεξιάς και οι αντιφασίστες δημοκράτες από την antifa μέχρι τους κοινοβουλευτικούς εθνομηδενιστές. Σε συνάντηση που είχε με αξιωματικούς ξένων χωρών τονίζει την ανάγκη να απομονωθεί ο Αμερικανικός παράγοντας στην Μεσόγειο και να υπάρξει ένα ενιαίο μέτωπο αντίστασης απέναντι στον πολυεπίπεδο ιμπεριαλισμό της Ουάσιγκτον.

Ο άνθρωπος που τα γραπτά του και οι πολιτικές του σκέψεις βρήκαν απήχηση και στους Έλληνες συναγωνιστές μέσω του περιοδικού «Αντίδοτο» και άλλων εντύπων, λάτρευε την Αρχαία Ελλάδα και μελετούσε συγγραφείς ιδιαίτερα τον Αριστοτέλη και τον Θουκυδίδη ενώ την βιβλιοθήκη του κοσμούσαν διάσημες αντιδημοκρατικές εκδόσεις. 

Ο γιος της ερήμου που στην μοναξιά της αφρικανικής φύσης εμπνεύστηκε την «Τρίτη Οικονομική Θεωρία» και η ζωή του πριν την επανάσταση θυμίζει τα λόγια του Αδόλφου Χίτλερ για τους πιστούς μουσουλμάνους («Οι αρχές που επιτάσσουν στους ανθρώπους να πλένονται, να αποφεύγουν συγκεκριμένα ποτά, να σπεύδουν στα προγραμματισμένα ραντεβού, να γυμνάζονται και να σηκώνονται στην αυγή του ήλιου, να σκαρφαλώνουν στην κορυφή ενός μιναρέ, είναι υποχρεώσεις που φτιάχτηκαν από έξυπνους ανθρώπους. Ο κώδικας ηθικής που οδηγεί στο να πολεμά κάποιος με θάρρος είναι αυτοεπιβεβαίωση»).

Ιδεολογικά επηρεάστηκε και από τον Michel Aflaq και προσπάθησε να κάνει πράξη την ενότητα των αραβικών εθνών ενώ πολέμησε σε όλα τα μέτωπα τον Σιωνισμό αντιμετώπισε το ΝΑΤΟ και την πλουτοκρατική Ε.Ε. και τις ορδές τους μέχρι την τελευταία στιγμή μαζί με 500 Ευρωπαίους μισθοφόρους στην πλειοψηφία τους πρώην μέλη εθνικοσοσιαλιστικών/εθνικιστικών οργανώσεων. Οι μαχητές αυτοί αμείβονταν με υψηλούς μισθούς και μέχρι το τέλος πολέμησαν λυσσαλέα και πάντα στο πλευρό των επαναστατικών δυνάμεων του Καντάφι που διακρίθηκαν για την αξιόμαχη κατάσταση και το θάρρος τους σε επίπεδο συνδυασμένων τακτικών και επιθέσεων του πεζικού και των τεθωρακισμένων στο πεδίο της μάχης απέναντι στο σφυροκόπημα του ΝΑΤΟ. 

Ως πρόεδρος του «Επαναστατικού Συμβουλίου» δεν συνδιαλέχθηκε με τα καθάρματα της παγκόσμιας τραπεζοκρατίας, απομάκρυνε τις ξένες βάσεις, εθνικοποίησε τα μέσα παραγωγής, καθιέρωσε τον Απρίλιο ως μήνα εκτέλεσης των προδοτών του έθνους τους οποίους ονόμασε «λυσσασμένα σκυλιά», ίδρυσε τα δικά του «Τάγματα Εφόδου», κατήγγειλε το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο ως έδρα της ανομίας, μεταρρύθμισε το εκπαιδευτικό, υγειονομικό σύστημα και την αγροτική παραγωγή και ενίσχυσε όλες τις αντιστασιακές Παλαιστινιακές οργανώσεις. 

Αρνήθηκε κάθε δικαίωμα στον λαό του Ισραήλ - στον οποίο κήρυξε τον «ιερό πόλεμο» - να έχει κρατική υπόσταση και κατηγόρησε τους Άραβες που είχαν επαφές με τους Σιωνιστές ως προδότες. Προσπάθησε να ιδρύσει Αφρικανικές τράπεζες αφού αρνήθηκε να υποταχθεί στο ΔΝΤ ενώ λίγο πριν την έναρξη της εισβολής σχεδίαζε να καθιερώσει νέο νομισματικό σύστημα με αποτέλεσμα να αντιδράσουν σφόδρα οι δυνάμεις του διεθνούς καπιταλισμού. Στον Γιουγκοσλαβικό πόλεμο στήριξε τον Σερβοβόσνιο Εθνικιστή Radovan Karadzic παρά το γεγονός της διαμάχης με τους Βόσνιους μουσουλμάνους και παράλληλα είχε επαφές και οικονομική συνεργασία με τον Αυστριακό Εθνικιστή Jörg Haider ο οποίος το 2003 επισκέφτηκε την Βαγδάτη των Ιρακινών Μπααθικών. 

Το όνειρο του όπως δήλωσε ήταν να φέρει τους μαύρους των ΗΠΑ πίσω στην Αφρική ενώ διαφώνησε με την θεωρία ότι η φυλετική μίξη με τις λευκές γυναίκες μπορεί να φέρει την ευτυχία και την ελευθερία. Έξι μήνες πριν την δολοφονία του προειδοποίησε για τον αφανισμό της Λευκής Φυλής και προφήτεψε ότι εκατομμύρια λαθρομετανάστες μέσω Γαλλίας και Ιταλίας θα καταστρέψουν την Ευρώπη γεγονός που έφερε δυσφορία στους Αφρικανούς που προωθούσαν μέσω των ΜΚΟ τους πληθυσμούς των χωρών τους.

Σε επαφή μαζί του κατά την δεκαετία του ’70 ήρθε και η αντισιωνιστική πλευρά της Ανατολικής Γερμανίας η οποία ζήτησε την χρηματοδότηση του για την αποστολή όπλων στην Παλαιστίνη, ενώ σε αντάλλαγμα πρόσφερε μια ισλαμική βιβλιοθήκη στην Δρέσδη και ένα τζαμί στην Λειψία υπό τον έλεγχο της Λιβύης με αποτέλεσμα η απομονωμένη εβραϊκή κοινότητα να κάνει λόγο για «Άραβες οπαδούς του ναζισμού». 

Η ρητορική του ενάντια στους Ισραηλινούς ονομάστηκε από τους εχθρούς του «Χιτλερική» και ο ίδιος ο «Αφρικανός Χίτλερ» ενώ η δήλωση του ότι «είναι καθήκον του κάθε μουσουλμάνου να πολεμήσει τον νεομαρξισμό» και «έθνη που ο εθνικισμός τους καταστρέφεται οδεύουν προς την καταστροφή» δεν άφησε περιθώρια για παρερμηνείες στις τάξεις της αριστεράς. Η λυσσαλέα στάση του επηρέασε την Ευρωπαϊκή και Ελληνική «Τρίτη Θέση» (η φράξια «Πολιτικός Στρατιώτης» και το περιοδικό Bulldog είχαν εκφράσει την τάση υπέρ του Καντάφι και του Ιράν) ενώ συγκριτικές ιστορικές μελέτες έφεραν στο φως εκπληκτικά κοινά δομικά στοιχεία με την διακυβέρνηση της Γερμανίας κατά την περίοδο 1933 - 1945. 

Η γυναίκα του όταν κατέρρευσε η άμυνα της επανάστασης δήλωσε ότι «Είμαι υπερήφανη για το θάρρος που επέδειξε ο σύζυγος μου και οι γιοί μου που αντιμετώπισαν την επιθετικότητα 40 χωρών και των αντιπροσώπων τους επί έξι μήνες και πέθαναν ως μάρτυρες». Το βιβλίο του σήμερα είναι απαγορευμένο αν και θεωρείται πιθανή η επανεμφάνιση της οικογένειας του μέσω του γιου στις εκλογές του Δεκέμβρη. 

Η τελευταία του εμφάνιση μπροστά στους υποστηρικτές του ντυμένος στα μαύρα λέγοντας «Ο Μουαμάρ Καντάφι βρίσκεται ανάμεσα σας. Στέκομαι ανάμεσα στον λαό και θα πολεμήσουμε και θα τους σκοτώσουμε εάν θέλουν. Δείτε τη δύναμη του λαού. Αυτή είναι η δύναμη του λαού και δεν μπορείτε να την νικήσετε» έμεινε στην ιστορία ενώ κλείνοντας είπε «Δεν θα παραδοθούμε ποτέ!» μια ακόμη ιστορική ιαχή της παγκόσμιας αντίστασης στην «Αυτοκρατορία του Κακού».

Βιβλιοπαρουσίαση: Ο Αετός του Saladin, η ζωή του Gamal Abdel Nasser



Ο Αετός του Saladin, η ζωή του Gamal Abdel Nasser: Μια από τις πιο εμβληματικές μορφές του Παλαιστινιακού αγώνα ενάντια στην Σιωνιστική κατοχή και στις αδικίες του κράτους του Ισραήλ, υπερασπιστής του Εθνικισμού στην πατρίδα του και πιστός σύμμαχος των Αντιδημοκρατών που βρήκαν -μετά τον Δεύτερο Μεγάλο Πόλεμο- ένα σημαντικό καταφύγιο στην χώρα του Νείλου. 

Το επονομαζόμενο και "Λιοντάρι της Αιγύπτου" που αγαπήθηκε από τον λαό του μέχρι το τέλος παρά τις ατυχείς πολεμικές εμπλοκές. Από την εποχή που ήταν νεολαίος και ενταγμένος στις Εθνικοεπαναστατικές δυνάμεις πήρε μέρος στις αιματηρές συγκρούσεις στο Κάιρο, ενώ κατά την διάρκεια της στρατιωτικής του πορείας ως Αξιωματικός ανέτρεψε την διεφθαρμένη μοναρχία και συμμετείχε στην διαμάχη του 1948. 

Βρέθηκε επίσης στην κρίση του Σουέζ και στον πόλεμο των Έξι Ημερών ενώ απέλασε από την χώρα τους ιμπεριαλιστές καθώς και τα τσιράκια των Σιωνιστών. Στην βιογραφία του που αποτελεί έργο του Άγγλου Troy Southgate, παρουσιάζεται ένα μοναδικό μοντάζ της πολιτικής αλλά και κοινωνικής επίδρασης του ιδεολογικού ρεύματος του «Νασσερισμού» στην Αίγυπτο αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο. Αυτή η έκδοση είναι σημαντική για τους πολέμιους του Διεθνούς Σιωνισμού και όλους όσους ασχολούνται με την ιστορία της Βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής.

blackfrontpress@yahoo.co.uk



Όταν ο Εθνικιστής Nasser συνάντησε τον εκπρόσωπο της Μουσουλμανικής Αδελφότητας ...




Ο Νάσερ λέει:

Το 1953, πραγματικά θέλαμε να συνεργαστούμε μαζί με τους Αδελφούς Μουσουλμάνους, για να γίνουν λογικοί άνθρωποι. Συνάντησα τον υπεύθυνο τους. Καθίσαμε και παρουσίασε τις απαιτήσεις του. Τι είπε; Ξεκίνησε λέγοντας: «Πρέπει να επιβάλλεις το πέπλο στην Αίγυπτο, να απαιτήσεις κάθε γυναίκα να φοράει το πέπλο όταν βγαίνει στο δρόμο».

Το κοινό έσκασε στα γέλια, αχ τι ωραίο αστείο! Ο Νάσερ κάνει μια αστεία κίνηση με το χέρι του, σαν να λέει «Άντε να τα βρεις με αυτούς τους μουρλούς!». Κάποιος φωνάζει: «να το φορέσει ο ίδιος!», το γέλιο διπλασιάζεται …

Ο Νάσερ συνεχίζει:

Του απάντησα: «Αν το έκανα αυτό, θα ήταν μια επιστροφή στις ημέρες του Αλ-Χακίμ μπι-Αμρ Αλλάχ (στο ενδέκατο αιώνα), ο οποίος απαγόρευε στις γυναίκες να βγαίνουν την ημέρα!  (Γέλια). Κατά τη γνώμη μου, ο καθένας θα πρέπει να παραμείνει ελεύθερος για τις επιλογές του».

Μου λέει: «Εσύ είσαι ο κυβερνήτης, εσύ αποφασίζεις».


Του απαντώ: «Κύριε, η κόρη σας είναι στην ιατρική σχολή, δεν φοράει πέπλο. (Γέλια). Αν εσείς δεν είστε σε θέση να υποχρεώσετε μια κοπέλα να φορέσει το πέπλο, μάλιστα τη δική σας κόρη, πώς θα μπορούσα εγώ να υποχρεώσω 10 εκατομμύρια Αιγύπτιες γυναίκες να το φορέσουν;;!» (Έκρηξη γέλιων στο ακροατήριο)