Έχουμε διευκρινήσει ότι όλα τα κείμενα που δημοσιεύονται και φιλοξενούνται στο ιστολόγιό μας, δεν εκφράζουν απαραίτητα απόψεις της συσπείρωσης του Μαύρου Κρίνου ή το σύνολο της συντακτικής μας ομάδας, αλλά έχουν σκοπό να προωθήσουν το διάλογο. Τα ίδια ισχύουν και για τη σημερινή δημοσίευση.
Όποιος διαφωνεί δεν έχει παρά να στείλει την δική του άποψη η οποία και θα δημοσιευτεί αρκεί να είναι ξεκάθαρες θέσεις με επιχειρήματα και όχι αοριστολογίες.
εισαγωγή : Αλεξόπουλος Στέλιος.
Τα γεγονότα του Δεκέμβρη στην Αθήνα και στις υπόλοιπες πόλεις της χώρας όπως ήταν φυσικό μου θύμισαν τα επεισόδια του Νοέμβρη του 2005 στην Γαλλία και τις μάχες ενάντια στην Ουγγρική κυβέρνηση που έλαβαν μέρος στην Βουδαπέστη τον Σεπτέμβριο του 2006.
Δυο διαφορετικές χρονιές σε δυο διαφορετικά σημεία της Ευρώπης με κάποιες ομοιότητες αλλά και με σημαντικές διαφορές στα γεγονότα. Συνεχείς μάχες και οδοφράγματα στους δρόμους , δακρυγόνα , έκτακτα δελτία ειδήσεων και φλόγες να ξεπηδούν από παντού. Στην Γαλλία με αφορμή των θάνατο 2 εφήβων οι μετανάστες κυρίως βορειοαφρικανοί που ζουν στα γκέττο - όπου τους έβαλε το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα - συγκρούονται με την αστυνομία , καταστρέφουν στάσεις λεωφορείων , αυτοκίνητα , τράπεζες , σχολεία , βιβλιοθήκες δημόσια κτίρια σε 300 πόλεις για 3 εβδομάδες.
Στην Ουγγαρία η αποκάλυψη μιας μυστικής συνομιλίας του πρωθυπουργού Γκιουρτσάνι , όπου ο ίδιος παραδέχτηκε ότι λέει ψέματα … στον Ουγγρικό λαό σε συνάρτηση με την αντιλαϊκή πολιτική την αύξηση της φορολογίας και την διακοπή κοινωνικών παροχών κάνει τα πάντα να πάρουν φωτιά για αρκετές ημέρες.
Η πλειοψηφία όμως των διαδηλωτών δεν είναι μετανάστες ή Αναρχικοί αλλά Φασίστες και Εθνικοσοσιαλιστές. Δεν επιλέγουν ως κύριο στόχο τα αυτοκίνητα στις γειτονιές και τα μαγαζιά αλλά τα κυβερνητικά κτίρια και τις τράπεζες. Κατέλαβαν σε ελάχιστες ώρες τα κεντρικά γραφεία της κρατικής τηλεόρασης ενώ παράλληλα βίαιες διαδηλώσεις ξέσπασαν και σε άλλες πόλεις της χώρας. Η έφφιπη αστυνομία δεν μπορεί να ελέγξει την κατάσταση ενώ οι διαδηλωτές βάζουν σε λειτουργία άρμα μάχης του Β΄ Παγκοσμίου πολέμου και επιτίθονται στις δυνάμεις καταστολής …
Στην Ουγγαρία το ιδιότυπο αντάρτικο πόλεων περνάει στα χέρια των Εθνικοεπαναστατών και η εργατική τάξη εκφράζεται μέσα από τους Φασίστες της Ουγγαρίας.
Αξίζει να αναφερθούν κάποιες ακόμα πτυχές των γεγονότων σε Ουγγαρία και Γαλλία. Στην χώρα του Σαρκοζύ η παραδοσιακή αριστερά καταδικάζει τα επεισόδια και παράλληλα και την πολιτική της κυβέρνησης. Ο Λεπέν μέσα από το πολυτελές σαλόνι του στο καλά φυλασσόμενο παλάτι του στο πιο ακριβό προάστιο του Παρισιού μιλάει για «προοίμιο εμφύλιου πολέμου» και ζητάει πιο αυστηρή καταστολή και σκληρή αστυνόμευση.
Παράλληλα Αυτόνομοι Γάλλοι Εθνικιστές συγκρούονται με την αστυνομία στους δρόμους.
Στην Ουγγαρία ο αγώνας για την ανατροπή της κυβέρνησης περνάει κυρίως μέσα από τον αγώνα των συντρόφων μας. Τα Εθνικοεπαναστατικά λάβαρα ανεμίζουν στους δρόμους. Όπως είναι φυσικό η ξεπουλημένη «αριστερά» της χώρας και οι καπιταλιστές χέρι χέρι με την αστική τάξη ουρλιάζουν για «νεοφασιστικό κίνδυνο».
Το τοπίο αρχίζει σιγά σιγά να ξεκαθαρίζει και πολύ σύντομα τα κομμάτια του παζλ θα μας δώσουν μια ξεκάθαρη εικόνα.
Ας είμαστε ειλικρινείς :
Δεν λυπηθήκαμε για τις τράπεζες που κάηκαν οι οποίες ευθύνονται για την εξαθλίωση και τις αυτοκτονίες εκατοντάδων συμπατριωτών μας.
Δεν λυπηθήκαμε για τα καμένα καταστήματα των πολυεθνικών που εκμεταλλεύονται μικρά παιδιά στην παραγωγή υποδημάτων και ειδών ένδυσης ( Benetton ) και οι υπάλληλοι σε αυτά δουλεύουν σαν σύγχρονοι σκλάβοι.
Δεν λυπηθήκαμε για το δέντρο που κάηκε στο Σύνταγμα την στιγμή που τα λαμπιόνια που είχε απάνω κόστιζαν μερικές χιλιάδες ευρώ τα οποία μπορούσε ο Κακλαμάνης να δώσει για τα έξοδα δεκάδων πολύτεκνων οικογενειών οι οποίες βρίσκονται στην Αθήνα.
Δεν μας καίγεται καρφί για τα πολυτελή «in» μαγαζιά στο Κολωνάκι … ας μην ξεχνάμε όμως ότι στα στενά εκεί κοντά ζει και βασιλεύει ο «εφιάλτης» που κατέδωσε τον Οτζαλάν ..
Είμαστε όμως ενάντια στην καταστροφή κατοικιών , μικρομάγαζων , αυτοκινήτων απλών ανθρώπων που σήμερα πέρα από τις άλλες δυσκολίες έχουν πλέον το πρόβλημα πως θα πάνε στο μεροκάματο … για να ταΐσουν την οικογένεια.
Είμαστε ενάντια στην βεβήλωση ιερών χώρων και εικόνων , είμαστε ενάντια στην «μαγκιά» μερικών «νεαρών» που στο όνομα της μνήμης του Αλέξη συμπεριφέρονται χειρότερα και από μπάτσους.
Είμαστε ενάντια σε όλους αυτούς που μιλούν για «εξέγερση» και «επανάσταση» αλλά την ίδια στιγμή τροφοδοτούν με κάθε τρόπο τον ΣΥΡΙΖΑ και δίνουν συνεντεύξεις σε ρουφιάνους δημοσιογράφους της χαφιεδοτυπίας - εκεί το «αλήτες ρουφιάνοι δημοσιογράφοι» πάει περίπατο - ή στέκονται με τις ώρες στα στούντιο των καναλιών των καπιταλόσκυλων.
Όταν πραγματικά νοιάζεσαι για τον λαό και μισείς τον Καπιταλισμό δεν καις τα μηχανάκια αλλά το υπουργείο μεταφορών , όταν μισείς τον εργασιακό μεσαίωνα δεν καις τα μικρομάγαζα αλλά την διεύθυνση εργασίας , όταν πραγματικά θέλεις να πολεμήσεις τον ψεύτικο κόσμο των εξουσιαστών χτυπάς τους μεγαλοαστούς στα πλούσια προάστια τους εργολάβους των ΜΜΕ και των «πρωινών καφέδων» χτυπάς τους χρυσούς ναούς και τα MALL όχι τα περίπτερα και τα σουβλατζίδικα και το πιο σημαντικό ο Αλέξης σήμερα δεν είναι μόνο ο Γρηγορόπουλος , ο Αλέξης υπήρχε και στα 21 παιδάκια που σκοτώθηκαν στα Τέμπη επειδή κάποιος μαλάκας δεν ήθελε να πληρώσει για να αλλάξει λάστιχα το τριαξονικό φορτηγό , Αλέξης υπήρχε και στους 8 νεκρούς στο Πέραμα , Αλέξης υπήρχε και υπάρχει και στα τροχαία κάθε μέρα εξαιτίας του ΥΠΕΧΩΔΕ που έφτιαξε δρόμους παγίδες , Αλέξης υπάρχει και στις εκτρώσεις 200.000 Αλέξηδες μην το ξεχνάς κάθε χρόνο , Αλέξης υπάρχει και στα παιδιά από τα ναρκωτικά , Αλέξης υπάρχει και στα κυκλώματα παιδεραστών που διοικούν γνωστοί κίναιδοι συχνοί πελάτες καναλιών , Αλέξηδες υπάρχουν παντού …
Αναρχικοί , μπαχαλάκηδες , χουλιγκάνοι , μετανάστες , Ουτσεκάδες , ασφαλίτες , πράκτορες ο απλός λαός ή κάποιοι άλλοι ;;
Θέλουμε πραγματικά να δούμε ποιοι είναι όλοι αυτοί ή ποτέ δεν θα μάθουμε ;;
Ο καθένας έχει την δική του θέση και άποψη. Και επειδή πρέπει να προβάλλουμε κείμενα από διάφορες οπτικές γωνίες που μας οδηγούν σε δύσβατα μονοπάτια σκέψης που μέσα από αυτά θα ανακαλύψουμε την πραγματική διάσταση των πραγμάτων αναδημοσιεύουμε σήμερα ένα άρθρο για τα γεγονότα της Γαλλίας του 2005 : «Στις φλόγες της Ιερής Καταστροφής» που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Γαμμάδιον».
Υπάρχουν σημαντικά κοινά στοιχεία αλλά και σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα γεγονότα του Δεκεμβρίου του 2008 στην χώρα μας και των γεγονότων που έλαβαν μέρος στην Γαλλία το 2005.
Επισημαίνουμε οτι η αναδημοσίευση του κείμενου από το "Γαμμάδιον" δεν συνεπάγεται την αποδοχή της θέσης του κειμένου αυτού και όλων όσων αναφέρονται, από τη συσπείρωση και τη Συντακτική Ομάδα του Μαύρου Κρίνου.
Η αναδημοσίευση γίνεται γατί το κείμενο μπορεί να συμβάλλει στο διάλογο και στο να γεννηθούν ή να τεθούν κάποιοι γόνιμοι προβληματισμοί και να βγουν χρήσιμα συμπεράσματα. Και για να γίνει αυτό, χρειάζεται να παρατεθούν, να συζητηθούν και να αντιπαρατεθούν διαφορετικές οπτικές γωνίες.
Καλή ανάγνωση λοιπόν …
Στις φλόγες της Ιερής Καταστροφής.
Γαλλία , Νοέμβρης 2005.
του Aρριανoύ Σιβαίτη.
Ο Νοέμβρης που μας πέρασε σημαδεύτηκε από ταραχές στη Γαλλία και σ' άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κι όπως γίνεται πάντα, όλοι έσπευσαν να δουν αυτές τις ταραχές μέσα από τα χρωματιστά γυαλιά των ιδεολογιών τους. Μαζί με τις φλόγες των μολότωφ υψώθηκαν φωνές είτε τρόμου είτε ενθουσιασμού. «Βοήθεια, αστυνομία, μας καίνε οι αραπάδες, εμείς σας τα λέγαμε, ψηφίστε μας,» ωρύονταν οι ακροδεξιοί. «Ζήτω η επανάσταση, το προλεταριάτο ξεσηκώνεται, ψηφίστε μας» σκούζανε οι κατά φαντασίαν επαναστάτες. «Φταίει ο φτου - κακά ρατσισμός, ψηφίστε μας,» φωνάζανε οι ροζ αριστεροί εργοδότες μεταναστών δουλικών. Κι όταν καταλάγιασαν οι φλόγες, καταλάγιασαν και οι φωνές. Κι όλοι ξαναβούτηξαν στην τηλεοπτική τους .. καθημερινότητα.
Η τάξις και η ασφάλεια απεκατεστάθησαν.
Τα κεφάλια μέσα πάλι.
Χωρίς χρωματιστά γυαλιά.
Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές , όντας η ζώσα ακύρωση κάθε ιδεολογίας, κοιτούμε την πραγματικότητα δίχως παραμoρφωτικούς φακούς. Δεν βαφτίζουμε το κρέας ψάρι ούτε φοβούμαστε την αλήθεια, ακόμα κι αν αυτή δεν μας είναι ευχάριστη.
Γι' αυτό κι εύκολα διακρίνουμε τι ήταν και τι δεν ήταν οι ταραχές του Νοέμβρη.
Δεν ήταν ταξική εξέγερση. Εξέγερση σημαίνει ξεσηκωμός κατά της καθεστηκυίας τάξης. Κι αυτό δεν έγινε ούτε για μια στιγμή. Οι «εξεγερμένοι» ήταν λούμπεν άτομα, πρεζέμποροι, νταβάδες και συμμορίτες που απλά βρήκαν μια ευκαιρία να τα κάνουν λίμπα, μια που το κράτος αποδείχτηκε ανίκανο να τους κάνει καλά. Και τι έκαναν λίμπα ; Τις δικές τους γειτονιές, τα δικά τους αυτοκίνητα. Ούτε που ασχολήθηκαν με τις περιουσίες και τις γειτονιές των προνομιούχων. Ναι μεν νιώθουν οι ριγμένοι της υπόθεσης, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι εχθροί του συστήματος. Γι' αυτό και αφ' ης στιγμής το σύστημα τους πετάξει ένα ξεροκόμματο ( με τη μορφή ενός έξτρα επιδόματος ή φτηνής πρέζας στις γειτονιές τους ) , θα βολευτούν μια χαρά.
Δεν ήταν ούτε προοίμιο φυλετικού πολέμου. Το γεγονός ότι οι ταραξίες είχαν συγκεκριμένες φυλετικές ταυτότητες είναι απλό απότοκο του ότι οι ριγμένοι του γαλλικού καπιταλισμού ανήκουν σε συγκεκριμένες εθνοτικές ομάδες. Οι ταραξίες όμως ούτε που ασχολήθηκαν με τους Λευκούς (άρα για ποιο φυλετικό πόλεμο μιλάμε ;) . Οι ταραχές περιορίστηκαν στα γκέττο και ο μόνοι που αντιμετώπισαν τους ταραξίες ήταν οι μπάτσοι (ούτως ή άλλως πολυφυλετικό σώμα στη Γαλλία) , δηλαδή , οι ένστολοι μπράβοι του καπιταλιστικού κράτους, για τους οποίους δεν δίνουμε δεκάρα σ' όποια φυλή κι αν ανήκουν ( και κρίμα που δεν σκοτώθηκαν καμμιά εκατοστή ).
Οι ταραχές του Νοέμβρη ήταν εκτεταμένη και χαοτική έκρηξη από τμήμα του λούμπεν προλεταριάτου των γαλλικών μεγαλουπόλεων. Τυφλό ξέσπασμα της βίας που καταπιέζει μέσα σε κάθε υγιή άνθρωπο αυτή η απάτη που λέγεται δυτικός τρόπος ζωής. Το ότι αυτή η έκρηξη δεν είχε στόχους είναι φυσιολογικό. Η καταστροφή ενσαρκώθηκε στην πιο καθαρή της μορφή. Χωρίς τη μάσκα των σικέ «κοινωνικών αιτημάτων».
Ο καπιταλισμός ως μαθητευόμενος μάγος : Νόμιζε ότι θα μπορεί επ' αόριστον να πάει ενάντια στην ανθρώπινη φύση. Τώρα, αντιμέτωπος με τις συνέπειες της τρέλας του αποδείχνεται τραγικά ανεπαρκής να ελέγξει τις στοιχειακές δυνάμεις που απελευθέρωσε.
Οι ταραξίες, από Εθνικοσοσιαλιστικής σκοπιάς είναι επαινετέοι. Απέδειξαν πως διαθέτουν μια ζωτικότητα, την οποία ακόμη δεν έχει σκοτώσει το βόλεμα του αστισμού. Όποιος σε συνθήκες καπιταλισμού είναι καταστροφέας, μπορεί σε πιο υγιείς συνθήκες να εξελιχθεί σε πολεμιστή. Αντίθετα, όποιος σε συνθήκες καπιταλισμού είναι νομιμόφρων, σε πιο υγιείς συνθήκες κάνει μόνο για δούλος. Γι' αυτό και είναι λυπηρό το ότι οι Λευκοί δεν εκδηλώνουν πια τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό δείχνει ότι η μεγάλη πλειονότητα της Λευκής Φυλής μας είναι παντελώς άχρηστη.
Ταραχές σαν αυτές του Νοέμβρη θα υπάρξουν κι άλλες στο μέλλον. Οι ταραξίες δεν θα είναι απαραίτητα Βορειοαφρικανοί ούτε απαραίτητα μετανάστες. Θα είναι όμως πάντοτε απελπισμένοι λούμπεν που δεν έχουν τίποτε πια να χάσουν.
Και πάντοτε, το σύστημα θα φροντίζει να τους πετάει κι ένα ξεροκόμματο για να τους ηρεμήσει, μέχρι να ξανανιώσει ασφαλές. Τότε θα τους ξεζουμίζει πάλι, μέχρι τις επόμενες ταραχές και ούτω καθεξής.
ΟΜΩΣ , οι ταραχές θα γίνονται ολοένα και πιο συχνές, καθώς οι συνεχώς οξυνόμενες συνθήκες του διεθνούς ανταγωνισμού θα, οδηγούν ολοένα και περισσότερους στη φτώχεια, δηλαδή στην αδυναμία ν' αγοράσουν τα καταναλωτικά αγαθά που σήμερα λογίζονται ως το μοναδικό κριτήριο ευτυχίας. Κι αυτό θα προκαλεί οργή και μίσος στους ριγμένους.
Η οργή και το μίσος θα γεννούν συνεχώς νέα ξεσπάσματα τυφλής καταστροφής, μια καθημερινότητα απρόβλεπτων εκρήξεων, που θα λειτουργούν σαν άμμος στα γρανάζια του συστήματος. Κι έτσι θα 'ρχεται όλο και πιο κοντά το τέλος του Δυτικού Πολιτισμού, ένα τέλος που καμμιά σχέση δεν έχει με ένδοξα βαγκνερικά φινάλε, ένα τέλος σταδιακό, που θα προκύψει από τη συνεχή αποσύνθεση.
Και το ζητούμενο είναι : Ποια η στάση μας ;
Εθνικοσοσιαλιστές και μελλοντικές ταραχές.
Αυτό το σύστημα, αυτή η έννομη τάξη είναι το σύστημα και η έννομη τάξη του εχθρού μας. Χτίστηκε πάνω στον τάφο του Φύρερ μας κι αποτελεί την άρνηση κάθε Εθνικοσοσιαλιστικής διδασκαλίας. Έχει δολοφονήσει , φυλακίσει και κυνηγήσει αμέτρητους Εθνικοσοσιαλιστές. Επομένως, κάθε ενέργεια εναντίον του είναι καλοδεχούμενη από όποιον κι αν προέρχεται, είτε αυτός είναι Μαύρος είτε Λευκός είτε Κίτρινος είτε Μωβ. Αντίθετα , οι υπερασπιστές αυτού του συστήματος και αυτής της έννομης τάξης είναι εχθροί μας , όποιοι κι αν είναι, και ιδιαίτερα αν είναι Λευκοί, δηλαδή προδότες.
Τους μετανάστες δεν τους φέραμε εμείς στην Ευρώπη. Τους έφερε ο καπιταλισμός. Οπότε, ας τα βγάλει πέρα ο καπιταλισμός μαζί τους. Από τη στιγμή που οι Εθνικοσοσιαλιστές δεν βρίσκονται στην εξουσία, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να βοηθήσουν οποιονδήποτε.
H μεγάλη πλειονότητα της Λευκής Φυλής αποδεικνύεται μέρα με τη μέρα ημιθανής κι ανίκανη να επιβιώσει απέναντι στις άλλες φυλές. Κι αν σε συνθήκες κρίσης, οι τροφαντοί, ροδαλοί τηλεορασόπληκτοι ομόφυλοί μας στρέφονται προς μια παραμορφωμένη ξενοφοβική καρικατούρα του ρατσισμoύ, με το που θα ηρεμήσουν τα τιράγματα, οι ίδιοι που τώρα μας λένε ότι είχαμε δίκιο, θα τα ξαναγυρίσουν και θα ξαναμιλάνε για «αδελφότητα», χορεύοντας r'n'b, δακρύζοντας σε ταινίες για το «ολοκαύτωμα» και καρφώνοντάς μας στις αρχές.
Προτεραιότητά μας είναι η ασφάλεια και προστασία των οικογενειών μας και των συντρόφων μας Εθνικοσοσιαλιστών. Από εμάς θα γεννηθεί αύριο η Νέα Φυλή. Όχι από τους ετοιμοθάνατους αστούς. Ευγονική δεν σημαίνει γαλανά ματάκια και ξανθά μαλλάκια. Ευγονική σημαίνει δυνατή φυλή, δηλαδή πολεμική φυλή, δηλαδή εξεγερσιακή φυλή.
Επομένως, το ζητούμενο είναι να έχουμε στη διάθεσή μας τα απαραίτητα μέσα προστασίας. Δηλαδή ΣΙΔΗΡΑ συντροφικότητα και αλληλεγγύη μεταξύ μας, μαχητικό πνεύμα και ανάλογη εμπειρία σε συνθήκες πόλης, οπλισμό, σπίτια σε δικές μας περιοχές και, φυσικά το χρήμα που θα μας επιτρέψει να τ' αποκτήσουμε.
Πέρα από αυτά όμως, σε ανάλογες ταραχές, οφείλουμε να εκμεταλλευτούμε το όποιο χάος προκύψει για να μπορέσουμε, κρυμμένοι μέσα στον χαλασμό να αποκτήσουμε την εμπειρία που θα μας επιτρέψει να επιτείνουμε αυτό το χάος.
Δηλαδή : Όταν γίνονται ταραχές, η θέση μας δεν είναι μπροστά στην τηλεόραση. Η θέση μας είναι είτε στο κέντρο των ταραχών δίπλα στους όποιους ταραξίες της στιγμής για να «ψηθούμε» καίγοντας και καταστρέφοντας είτε σε περιοχές ηρεμίας άρα ελλιπούς αστυνόμευσης, όπου μπορούμε να σπείρουμε το χάος, με αποτέλεσμα το κράτος να μην μπορεί ν' ανταποκριθεί σε πολλαπλές εστίες ταραχών.
ΣΕ ΚΑΜΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ η θέση μας δεν είναι στο πλευρό των δυνάμεων καταστολής. Πάει και τελείωσε. Κι όποιος δεν θέλει να καταλάβει κάτι τόσο απλό , δεν είναι Εθνικοσοσιαλιστής.
Και κάτι για τους μεταφυσικούς.
Πολλοί Εθνικοσοσιαλιστές συγκινούνται από τις αρχαίες Άριες παραδόσεις για την Κάλι Γιούγκα, τη Σκοτεινή Εποχή. Υπενθυμίζεται ότι στο τέλος της Κάλι Γιούγκα, ο Σίβα σηκώνεται και χορεύει τον χορό της Πραλάγια, δηλαδή της Διάλυσης, κυκλωμένος από Φλόγες. Η Κάλι και ο Σίβα είναι σύμβολα συγκεκριμένων παγκόσμιων Αρχών. Το να πιστεύει κανείς ότι θα εκδηλωθούν ως γιγαντιαία ανθρωπόμορφα όντα με πολλά χέρια είναι τουλάχιστον απλοϊκό, για να μην πούμε παρανοϊκό. Η Άρια Παράδοση δεν είναι ταινία επιστημονικής φαντασίας. Οι Αρχές εκδηλώνονται στο δικό μας πεδίο με τα μέσα και τις μορφές που παρέχει η ίδια η φυσική και ιστορική πραγματικότητα.
Αυτή τη στιγμή , στο τέλος της Κάλι Γιούγκα, τα πάντα έχουν αντιστραφεί. Η Κάλι εκδηλώνεται μέσα από τις δομές του συστήματος, μέσα από τους μπάτσους, την έννομη τάξη και τις δηλώσεις του κάθε Σαρκοζύ. Ενώ ο Σίβα εκδηλώνεται μέσα από όλους όσους συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες διάλυσης, ανατροπής και χάους.
Μ' άλλα λόγια οι φωτιές του Νοέμβρη είναι φωτιές του Σίβα. Και οι ταραχές των γκέττο είναι μέρος του χορού του Σίβα. Κι αν κάποιοι ενοχλούνται που ο Σίβα δεν εκδηλώνεται μέσα από Σβαστικοφόρους Άριους, τότε ας θυμηθούν ότι οι Κύκλιες Αρχές είναι αναπότρεπτες και παντελώς ανεπηρέαστες από τις δικές μας επιθυμίες. Το ότι αυτή τη στιγμή οι Λευκοί είναι νομοταγείς υπερασπιστές της Κάλι, αυτό είναι πρόβλημα των Λευκών, όχι των Κοσμικών Νόμων. Αν επιθυμούμε ο Σίβα να έχει το πρόσωπο ενός Αρίου, τότε ας κοιτάξουμε να του δώσουμε το δικό μας πρόσωπο. Τα άλλα είναι δικαιολογίες.
Όσοι σήμερα υποστηρίζουν τη νομιμότητα παίρνουν το μέρος της Κάλι. Γιατί σήμερα, η νομιμότητα είναι ανομία. Και η ανομία είναι η αληθινή νομιμότητα.
Σήμερα , η φώτιση έρχεται μόνο μέσα από τις φλόγες και τη μυρουδιά της βενζίνης , η συντροφικότητα γεννιέται μόνο μέσα από τον κοινό κίνδυνο και η μουσική των σφαιρών ακούγεται μόνο ανάμεσα στις εκρήξεις και τις σειρήνες . .
Το είπε ο Μέγας Νίτσε: Αυτό που πέφτει πρέπει και να το σπρώξουμε.
Η Καταστροφή είναι το Ιερό μας Καθήκον.
Ζήτω η Ιερή Καταστροφή.
Δημοσιεύτηκε στο έβδομο τεύχος του περιοδικού «Γαμμάδιον» τον χειμώνα του 2005.
-wzor.jpg)
