ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ: Συνέντευξη του παλαίμαχου Εθνικοσοσιαλιστή Ιωάννη Γιαννόπουλου στον «Μαύρο Κρίνο».

Ιωάννης Γιαννόπουλος: παλαίμαχος Εθνικοσοσιαλιστής και πολιτικός στρατιώτης,  ερευνητής και συγγραφέας βιβλίων για τα ανεξήγητα φαινόμενα και τις άγνωστες τοποθεσίες της πατρίδας μας καθώς και σημαντικών ιστορικών εργασιών. Σε νεαρή ηλικία στρατεύτηκε στις τάξεις της «Λεγεώνας των Ξένων», σπούδασε πολιτικές επιστήμες και νομικά και συμμετείχε στις δυνάμεις της «4^ης Αυγούστου».  

Βρέθηκε στην πρώτη γραμμή για την υπεράσπιση του Έθνους ενώ μετά την τιμητική «υπηρεσία» στα κάτεργα της μεταπολιτευτικής καραμανλικής δημοκρατίας - λόγω της προάσπισης των Εθνικοσοσιαλιστικών αρχών και ιδεών - εργάστηκε ως σύμβουλος ασφαλείας και στρατιωτικός σε χώρες της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής. 

Την δεκαετία του ’80 εντάχθηκε στις δυνάμεις του Νοτιοαφρικανικού AWB (Afrikaner Weerstandsbeweging) και βρέθηκε στο πλευρό του αρχηγού της οργάνωσης επί σειρά ετών ως υπεύθυνος ασφαλείας. 

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα προσέφερε τις πολύτιμες εμπειρίες του στην «Χρυσή Αυγή» όπου και ανέλαβε την εποχή εκείνη τον κρίσιμο τομέα της πολιτικής δράσης ως διοικητής, ενώ υπερασπίστηκε επί σειρά ετών τις Εθνικοσοσιαλιστικές αρχές γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα να συγκρουστεί με την ακροδεξιά πτέρυγα. 

Η μετέπειτα αποστασιοποίηση του από το εν λόγω κόμμα το οποίο χαρακτήρισε την εποχή εκείνη μάλιστα ως «ακροδεξιό αχταρμά συλλογής ψήφων» προκάλεσε την αποχώρηση μεγάλου αριθμού ριζοσπαστών Εθνικοσοσιαλιστών από την «Χρυσή Αυγή»  σε ολόκληρη την Ελλάδα.

Είναι γνωστός στο ευρύ κοινό για το συγγραφικό του έργο ενώ ιδεολογικά άρθρα του έχουν δημοσιευθεί παλαιότερα στο ιστολόγιο του «Μαύρου Κρίνου». 

Συνεχίζει να βρίσκεται στην πρωτοπορία του Αγώνος για την επικράτηση των ιδεών μας ενώ αναμφισβήτητα παραμένει ένα σύμβολο θέλησης και δύναμης για τους νεότερους Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές.

Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος δίπλα στον αρχηγό του AWB Eugène Terre'Blanche (1941 - 2010)

M.K: Συναγωνιστή αποτελεί τιμή για εμάς η συνέντευξη αυτή και σε ευχαριστούμε θερμά. Πες μας αν θες λίγα λόγια για σένα όπως που γεννήθηκες και ποια η ιδιαίτερη πατρίδα σου.

I.I: Γεννήθηκα το 1941 στην Σάμο. Πέρασα όλη την διάρκεια της κατοχής εκεί, δύσκολα μπορώ να πω γιατί ο πατέρας μου επικηρυγμένος από τις δυνάμεις των Ιταλών για σαμποτάζ αναγκάστηκε στο τέλος του 1942 να φύγει στην Μέση Ανατολή. Όταν συνθηκολόγησε η Ιταλία ήλθαν στο νησί Γερμανοί θυμάμαι, μάζεψαν της κάθε συνοικίας στο Βαθύ (πρωτεύουσα) τα παιδιά και τα έβαλαν σε μια γραμμή - μεταξύ των οποίων και εγώ - να προχωρούν και όταν έφτανε του κάθε ενός η σειρά ευρίσκοντο αντιμέτωποι με γιγαντιαίους υπαξιωματικούς της Feldgendarmerie, ο ένας να σηκώνει στην αγκαλιά του το κάθε παιδί και ο άλλος να μας ταΐζει κρέας με ένα κουτάλι της σούπας από μια κονσέρβα. Τα πρώτα χρόνια του συμμοριτοπόλεμου τα πέρασα και αυτά στην Σάμο, οπότε παρετήρησα για πρώτη φορά φέρετρα σκεπασμένα με την Ελληνική σημαία. Ήταν στρατιώτες που είχαν σκοτωθεί στις μάχες με τους συμμορίτες. Τότε σε ηλικία 4 ετών ένιωσα μίσος για κάθε τι κομμουνιστικό.

M.K: Ας ξεκινήσουμε από την πορεία σου στην «Λεγεώνα των ξένων» της Γαλλίας. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε σε ηλικία 18 ετών να πάρεις μέρος σε αυτό το επίλεκτο σώμα; Ποιες οι εντυπώσεις σου από την συνολική παρουσία των βετεράνων του δευτέρου μεγάλου πολέμου στις τάξεις των συμμαχητών σου;

I.I: Όπως πάντα οι αποφάσεις μου ήταν γρήγορες. Μια αποτυχία εισαγωγής σε μια από τις στρατιωτικές μας σχολές και μια σχετική με την αποτυχία μου αυτή ειρωνεία του πατέρα μου αφενός και αφετέρου η ροπή μου προς την περιπέτεια που έχω από παιδί με έκανε να αποφασίσω. Το επόμενο πρωί ταξιδεύω για Μασσαλία και την Λεγεώνα των Ξένων.  Στο βιβλίο μου «Μυστικά και Ξεχασμένα» αναφέρομαι σ’ αυτήν την θαυμάσια και μοναδική εμπειρία! 

Χαρακτηριστικό απόσπασμα από βιβλίο του Ιωάννη Γιαννόπουλου

Τότε το ’59 υπήρχαν αρκετοί βετεράνοι πολεμιστές του 2^ου Π.Π. κυρίως Γερμανοί, Αυστριακοί, Φιλανδοί και Κροάτες. Η γνωριμία μου αυτή με αυτούς τους συντρόφους ήταν ότι καλύτερο μου είχε συμβεί μέχρι τότε. Έγινα δεκτός αμέσως όχι μόνο ως σύντροφος Λεγεωνάριος αλλά και σαν κάποιον που ήξερε τα τραγούδια και τα εμβατήρια που τραγουδούσαν. Εννοώ φυσικά τα Εθνικοσοσιαλιστικά! Ήταν οι πιο σκληροί μαχηταί και οι πιο σκληροί στρατιώτες. Άλλωστε η πατρίδα όλων μας ήταν η Λεγεώνα και μόνον. Επαναλαμβάνω ότι οι 18 μήνες που έμεινα ήταν ότι καλύτερο μου έχει συμβεί μέχρι σήμερα! Και μου έχουν συμβεί πολλά!

Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος - δεύτερος από αριστερά - μεταξύ των συμπολεμιστών του

M.K: Πως κρίνεις την προδοτική πράξη του Ντε Γκωλ να πουλήσει την Γαλλική Αλγερία στο FLN την στιγμή μάλιστα που ηττάτο η αραβική πλευρά στα πεδία των μαχών; Πιστεύεις ότι δέχτηκε πιέσεις από τα παρασκήνια της γαλλικής πολιτικής σκηνής για αυτή την απόφαση;

I.I: Πολλές φορές ο Ντε Γκωλ μου θύμιζε τον Δον Κιχώτη του Θερβάντες. Φυσικά και δέχτηκε πιέσεις της Γαλλικής και της Διεθνούς πολιτικής αλλά ουδέποτε νόμιζα ότι θα έφθανε μέχρι της προδοσίας. Αλλά φαίνεται ότι είχε και πολλά απωθημένα από τον 2^ο Π.Π. Στον ανταγωνισμό και την λυκοφιλία του με τον Τσόρτσιλ ηττήθηκε τότε. Θέλησε τώρα να εντυπωσιάσει την Ευρώπη και τον κόσμο με δυο μεγάλες δον κιχωτικές χειρονομίες. 

Η μια ήταν αυτή να παραδώσει την Αλγερία στο FLN και να προδώσει την Λεγεώνα την στιγμή μάλιστα που το FLN είχε ήδη ηττηθεί και την άλλη όταν κατά την επίσκεψη του στον Καναδά αναφώνησε κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο εκείνο το ανεπανάληπτο: «Ζήτω  το ελεύθερο Κεμπέκ»! Η μεν πρώτη αυτή της παράδοσης της Αλγερίας ήρθε πολύ νωρίς και τότε ακριβώς που δεν χρειαζόταν, ενώ η δεύτερη αυτή του Κεμπέκ ήλθε πολύ αργά!  Με τον Ντε Γκωλ συνέβη το σύνηθες: Ένας καλός στρατιωτικός που έγινε ένας χείριστος και προδότης της πατρίδας του και του λαού του, φυσικά ένιωσα προδομένος όπως όλοι οι Λεγεωνάριοι. Ήταν η πρώτη προδοσία που βίωσα.

Ο Ιωάννης Γιαννόπουλος στην Λεγεώνα των Ξένων: Αναμνηστικό του 1ου συντάγματος των αλεξιπτωτιστών (LEGIO PATRIA NOSTRA), αναμνηστικό της εκπαιδεύσεως και το σήμα στον μπερέ των αλεξιπτωτιστών

M.K: Μετά την Αλγερία ποια πορεία ακολούθησες;

I.I: Επανέρχομαι στην Αθήνα και εντάσσομαι στην Κ4Α του Κώστα Πλεύρη, ο «Αντιδημοκράτης» με ενθουσιάζει! Αναλαμβάνω τον στρατιωτικό τομέα της Κ4Α και συνδέομαι συντροφικά με τους Πλεύρη, Δημόπουλο, Καλέντζη, Σταυρόπουλο . Η φιλία μου με τον Πλεύρη έμεινε αδιατάραχτη μέχρι και σήμερα. Η γνωριμία μου με τον Δημόπουλο έγινε υπό περίεργες συνθήκες κατά το ’59 μέσα στα ερείπια της Καγκελαρίας στο Α. Βερολίνο. 

Πορευόμαστε εν πλήρη συντροφικότητα και συνεργασία στη Κ4Α μέχρι την 21^η Απριλίου του ’67 οπότε ο αρχηγός μου λέει ότι «τώρα εφόσον υπάρχει η 21^η Απριλίου δεν υπάρχει λόγος  να υφιστάμεθα εμείς». Πίστευα το εντελώς αντίθετο! Για μια ακόμη φορά ένιωσα ότι με προδίδουν. Στην μεταπολίτευση η Κ4Α επανιδρύθει αλλά δεν ασχολούμαι πλέον … φανατικά. Είναι η εποχή που εμφανίζεται ένας φοιτητής ο οποίος περνάει τον καιρό του μεταξύ Πλεύρη Καλέντζη και εμένα ο οποίος «παίρνει» ότι μπορεί από τον καθέναν μας. Είναι φυσικά ο Ν. Μιχαλολιάκος. 

Μετά το 1974 άρχισαν οι διώξεις του «κράτους» εναντίον μου. Διώξεις πάσης φύσεως από την κλασσική σχεδόν καθημερινή προσαγωγή στην Ασφάλεια «δια εξακρίβωσιν στοιχείων» όπου μαζί με αυτή εγίνοντο και ωμές απειλές εναντίον όχι μόνο εμένα αλλά και της οικογενείας μου. Δυσκολία να βρω μια οποιαδήποτε εργασία (ξεχάστε προσόντα και πτυχία) που θα μας εξασφάλιζε τα αναγκαία προς το ζείν. Μετά διήμερον εργασίας εμφανιζόταν ο γνωστός άγνωστος ο οποίος «αθώα» ρωτούσε τον εργοδότη «τι τον θέλετε αυτόν τον τρομοκράτη εδώ;» 

Και ο μεσαιοταξίτης εργοδότης στήριγμα και κολώνα της ψεύτικης κοινωνίας μας, διατελών εν πανικώ, με απέλυε και εγώ πάλι από την αρχή. Και άλλες διώξεις πολυποίκιλες και αλήστου μνήμης, που ακόμη και σήμερα μετά πενήντα χρόνων μου αφήνουν μια πικρία. Πρώτον γιατί η τρομοκρατία μου ήταν οι αμετανόητες Εθνικοσοσιαλιστικές μου ιδέες και δεύτερον γιατί και άλλοι «εθνικοσοσιαλισταί» εκκολαπτόμενοι και μη είχαν δώσει γήν και ύδωρ στο διεφθαρμένο κράτος - σύστημα, δεν ενοχλήθησαν καθόλου και μάλιστα ζούσαν σαν υπάλληλοι του. 

Άρχισα να ταξιδεύω στις χώρες της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής, εργαζόμενος κυρίως ως σύμβουλος ασφαλείας ή στρατιωτικός. Σκληρή δουλειά σε κράτη του τρίτου κόσμου. Τα περισσότερα των οποίων όλο και κάποιο πόλεμο είχαν να διεξάγουν. Η διάρκεια της εργασίας αυτής ήταν συνήθως από τέσσερις έως επτά μήνες. Και το «κράτος» μας καραδοκούσε! Μόλις εμφανιζόμουν στην χώρα με συλλάμβαναν με ανύπαρκτες κατηγορίες για πράγματα που ελάμβαναν χώρα όταν εγώ δεν ήμουν καν στην … χώρα!

Η χαριστική βολή που θα με ανάγκαζε να πάρω την αμετάκλητη απόφαση να φύγω οριστικά από την πατρίδα μου ήταν όταν το ’79 με συνέλαβαν πάλι με ανύπαρκτες κατηγορίες που χρειάστηκε το Καραμανλικό «κράτος», 4 ολόκληρους μήνες για να βεβαιωθεί ότι οι κατηγορίες ήταν όντως ανύπαρκτες και να με απολύσουν εκ του ευαγούς ιδρύματος του Κορυδαλλού. Το μόνον ευχάριστον από αυτήν την ταλαιπωρίαν ήτο ότι είδα για μια ακόμη φορά παλαιούς στρατιωτικούς που είχαν καταδικασθεί σαν «Απριλιανοί» , κάποιους παλαιούς συντρόφους Εθνικοσοσιαλιστές και κάποιους νέους εκκολαπτόμενους «εθνικοσοσιαλιστές» που ήδη ήταν επί μισθό πράκτορες του «κράτους».

M.K:  Στις αρχές της δεκαετίας του ’80 βρίσκεσαι στην Νότια Αφρική. Με ποια κινήματα Λευκών Φυλετιστών είχες επαφές και ποιοι πιστεύεις ότι είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για την προδοσία που συντελέσθηκε αργότερα; Ποια η άποψη σου για τον μαρξιστή και συνεργάτη της Mossad Μαντέλα;

I.I: Έτσι λοιπόν από τις αρχές της δεκαετίας του ’80 βρισκόμουν με την οικογένεια μου στην Νότια Αφρική. Εργαζόμουν στον Στρατό για τον Στρατό, η γυναίκα μου επίσης εργάζεται σαν στρατιωτική νοσοκόμα και τα παιδιά τυγχάνουν της καλλίτερης δημοσίας εκπαιδεύσεως και μετέχουν σ΄όλα τα σπορ.  Εν τούτοις η χώρα μπορούσε να δει κάποιος έστω και με την ελάχιστη εμπειρία ότι δεν είχε μέλλον! Οικονομικά τότε ίσως ήταν μια από τις πλουσιότερες παγκοσμίως: χρυσός, ασήμι, διαμάντια, ουράνιο, πλουτώνιο, πετρέλαιο, σε απίθανες ποσότητες παρείχε το υπέδαφος της ενώ η κτηνοτροφία της συναγωνιζόταν αυτή της Αργεντινής. Δημητριακά, ζάχαρη και πλούσια αλιεία συμπλήρωναν την όλη εικόνα. 

Στρατιωτικώς αυτάρκης μάλιστα βοήθησε το Ισραήλ στην δημιουργία ατομικής βόμβας. Κατασκεύαζε αεροπλάνα μαχητικά και παντός είδους όπλα. Και όμως αυτή η υπέροχη και δυνατή χώρα χρειάστηκε μόλις 12 χρόνια για να χρεοκοπήσει, να αρχίσει να καταστρέφεται εσωτερικά με κομμουνιστικής προέλευσης «επανάσταση», απεργίες, φασαρίες και πάσης φύσεως καταστροφές υποκινούμενες από Αμερικανούς και Ευρωπαίους Liberals. Φθόνος για κάθε καλό που είχε επιτύχει μέχρι τότε η Νότια Αφρική. Και όλα αυτά με σκοπό τις πλουτοπαραγωγικές πηγές που εποφθαλμιούσαν. Τέλος πάντων αυτό ήταν κάτι για το οποίο δεν θα μπορούσα να κάνω κάτι. Αυτό που θα μπορούσα να κάνω ήταν κάτι άλλο.

Από τους πρώτους μήνες της άφιξης μου στην χώρα φρόντισα να έλθω σε επαφή με το AWB το κίνημα των Λευκών Afrikaners που ηγείτο ο Eugene Terre’ Blanche. Του είπα ότι πρέπει να οργανωθούμε τάχιστα αν θέλουμε να διατηρήσουμε τα πράγματα ως έχουν ώστε να είμεθα έτοιμοι για οτιδήποτε. Συμφώνησε και με ρώτησε αν εγώ θα μπορούσα να βοηθήσω στο να εκπαιδεύσω στρατιωτικά όσους θα ήθελαν άνδρες και γυναίκες από τους οπαδούς του AWB. Συζητήσαμε πολλά πράγματα μεταξύ των οποίων που θα λάμβανε χώρα η εκπαίδευση αυτή, είπε ότι θα μου παραχωρούσε μια μεγάλη φάρμα (100 εκταρίων) στην οποία θα γινόταν το στρατόπεδο (camp). Άρχισα δουλειά σε μια εβδομάδα ακριβώς! 

Ο Eugène Terre'Blanche με έφφιπους άντρες του AWB

Επίλεκτο σώμα του AWB στο οποίο συμμετείχαν και μέλη Ελληνικής καταγωγής

Ήταν Φεβρουάριος του ’86. Σε επτά μήνες ακριβώς έλαβα μια επίσημη επιστολή από τον ίδιο που με συνεχάρη για τους πρώτους 1000 εκπαιδευόμενους που είχαν τελειώσει την εκπαίδευση τους. Ότι ήταν περήφανος για την πειθαρχία και τις «γενικές γνώσεις» που είχαν αποκτήσει με το πέρας της εκπαιδεύσεως και με προέτρεπε να συνεχίσω με αυτό τον ρυθμό. Σημειωτέον ότι η εκπαίδευση γινόταν τα απογεύματα τις καθημερινές και ολόκληρο το Σαββατοκύριακο. Μου λέγε και άλλα πολλά και ότι με θεωρούσε ένα από τους στρατηγούς των Afrikaners! Εν τω μεταξύ η κατάσταση χειροτέρεψε πολιτικά και εκλήθην και υπεύθυνος της πολιτικής δράσεως του κινήματος. Στα μέσα του ’88 έλαβα πάλι μια επίσημη επιστολή από τον Terre’ Blanche που μου έλεγε τα κάτωθι καταπληκτικά. 

Ότι παρατηρητής του κόμματος στο στρατόπεδο μου παρετήρησαν ότι 1^ον δεν έχω πια την ανάγκη του πάστορος για την αρχή και το τέλος της ημέρας εκπαιδεύσεως και της ευλογίας του 2^ον ότι τους βάζω να ορκίζονται στα Εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη 3^ον ότι έχω αντικαταστήσει τον χαιρετισμό του AWB (που ήταν ο Ρωμαϊκός, η δεξιά χείρ σε γροθιά και άγγιγμα στο μέρος της καρδιάς) με αυτόν των Εθνικοσοσιαλιστών και 4^ον ότι ο κώδικας τιμής των εκπαιδευομένων περιελάμβανε διατάξεις όπως «υπακούμε μόνο στους αξιωματικούς της Aquilas» (έτσι λεγόταν το σώμα που εκπαίδευα), «οι διαταγές πρέπει να εκτελούνται πάντοτε», «η σιδηρά πειθαρχία είναι αρετή». 

Το έμβλημα της μονάδας "Aquila" 

Και μου σημείωνε ότι πουθενά δεν αναφέρομαι στον Θεό ούτε ζητών την βοήθεια του. Μετά πίστη στο Κίνημα και θυσία για τους Συντρόφους. Το όλο θέμα μου έλεγε ότι μπορεί να αποβεί επικίνδυνο και μου ζητούσε από της λήξεως της παρούσης να σταματήσω ότι κάμω και να επανέλθω στο αρχηγείο του AWB όπως αναλάβω επικεφαλής υπεύθυνος της σωματοφυλακής του! Εδώ ο κόσμος μας χανόταν, η χώρα κινδύνευε και τον πείραζε αυτόν και το συμβούλιο του που το αποτελούσαν φανατικοί Καλβινισταί (που για να πάνε στην τουαλέτα έπρεπε να το γράφει η Αγία Γραφή!) ότι δεν είχα ανάγκη τον πάστορα και ότι οι υφιστάμενοι χαιρετούσαν Εθνικοσοσιαλιστικά. Απλούστατα ο αρχηγός δεν ήταν έτοιμος και αποφασισμένος για πόλεμο! Περί του Εθνικοσοσιαλισμού μου όντως το ήξερε πολύ καλά. Τέλος πάντων πήγα και ανέλαβα τα καινούργια καθήκοντα μου. Τα πράγματα χειροτέρευαν στην χώρα, πολλά επεισόδια με το AWB συνέβησαν κάποιοι λευκοί οπαδοί του AWB εφονεύθησαν η εγκληματικότητα πήγε στα ύψη και ένας αυξανόμενος αριθμός απομακρυσμένων φάρμερς εφονεύοντο. 

"Όποιος θέλει να ζήσει πρέπει να πολεμήσει"

Αισίως φτάσαμε στο ’92 όταν έλαβα μια τρίτη επιστολή από τον Terre’ Blance! Σ’ αυτήν μου έλεγε ότι λόγω της καταστάσεως της χώρας που είχε χειροτερέψει μου ζητούσε να επαναρχίσω την εκπαίδευση της «Aquila» όσο γρηγορότερα μπορούσα και θα είχα στην διάθεση μου ότι επιθυμούσα και ότι κανείς πλέον δεν θα επενέβαινε στην δουλειά μου και η εκπαίδευση θα γινόταν όπως ακριβώς εγώ θα ήθελα! Να πήγαινα λοιπόν το Σαββατοκύριακο στη φάρμα του στο Ventersdorp να συζητούσαμε για όλα τα θέματα. Το Σάββατο λοιπόν πήγα στο Ventersdorp όπου βρήκα τον Terre’ Βlance τύφλα στο μεθύσι, ανίκανο για κάθε σοβαρή συζήτηση. Έκπληκτος ρώτησα την γυναίκα του Marie τι συμβαίνει. Μου είπε ότι ήταν καλύτερο να τον έβλεπα μιαν άλλη φορά. Αργότερα έμαθα ότι είχε μπλέξει με την Jani Allan ένα μοντέλο που την είχε βάλει η κυβέρνηση να μπλέξει τον Terre’ Blance!Από τότε αφιερώθηκα στην δουλειά μου στον στρατό (3^η προδοσία). Όσο για τον Μαντέλα γιατί βρωμίζουμε τούτη την συνέντευξη με ένα σκατό του ANC;

Σύγχρονη κατασκήνωση της Λευκής κοινότητας στην Νότια Αφρική

M.K:  Μετά την Νότια Αφρική επιλέγεις να στρατευτείς στις τάξεις της «Χρυσής Αυγής» η οποία την εποχή εκείνη υπερασπιζόταν έως ένα σημείο την Εθνικοσοσιαλιστική βιοθεωρία. Ποιος ο ρόλος σου μέσα στον εν λόγω κόμμα και ποιες οι σχέσεις σου με την ηγεσία του;

I.I: Μετά την Νότια Αφρική επέλεξα να στρατευθώ στις τάξεις της «Χρυσής Αυγής» γιατί δεν είχα άλλη επιλογή. Ο αρχηγός της  με τον οποίο είχα επαφή με κάλεσε να αναλάβω την διοίκηση της πολιτικής δράσεως του κινήματος. επίσης επέλεξα μερικούς άνδρες μέλη του κινήματος και παράλληλα με τα καθήκοντα του διοικητού της πολιτικής δράσεως άρχισα να τους εκπαιδεύω και σε ορισμένα άλλα καθήκοντα ώστε να αποτελέσουν μια κλειστή ομάδα ώστε να γίνει η οργάνωση μέσα στην οργάνωση με δικές της δομές, ιεραρχία και κώδικα που είχε σκοπό να προφυλάξει το κίνημα από κάθε μη εθνικοσοσιαλιστική επιρροή ακόμη και τον ίδιο τον αρχηγό. Ο ρόλος μου λοιπόν ήταν να προφυλάξω την «Χρυσή Αυγή» και τον Εθνικοσοσιαλιστικό της χαρακτήρα (που είχε έως ένα σημείο) εκπαίδευα μια δύναμη κρούσεως Εθνικοσοσιαλιστών που ησχολείτο με τους παλαιούς και τους νέους εχθρούς του Εθνικοσοσιαλιστικού χαρακτήρα του κινήματος.

Η υπογραφή του Ιωάννη Γιαννόπουλου σε έγγραφο της "Χρυσής Αυγής" την εποχή που υπήρξε διοικητής της πολιτικής δράσεως του κόμματος ...

M.K:  Υπό ποιες συνθήκες αποχώρησες το ΄97 από την «Χρυσή Αυγή»; Ποια η άποψη σου για τον Νικόλαο Μιχαλολιάκο τόσο ως άνθρωπο όσο και ως γενικό γραμματέα της «Χρυσής Αυγής»;

I.I: Ο αρχηγός με κάλεσε ένα απόγευμα και μου ανακοίνωσε ότι το Δ.Σ. (δηλαδή αυτός) απεφάσισε για την αποπομπή μου από την «Χρυσή Αυγή», τίποτε άλλο. Δεν είπα τίποτα, παρά έφυγα. Η αποχώρηση έγινε με καταγγελία της νόθευσης της ιδεολογικής ταυτότητας του κινήματος. Ο αρχηγός απεδείχθη «λίγος» κατώτερος των περιστάσεων όπως πάντα. Και ως άνθρωπος και ως «γενικός γραμματέας» της «Χρυσής Αυγής». Δεν μπόρεσε να αλλάξει ούτε αυτό τον εντελώς κομμουνιστικό τίτλο του.

M.K: Ποια η άποψη σου για τον Στέφανο Γκέκα και τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο;

I.I: Η άποψη μου για τον Στέφανο Γκέκα είναι ότι μετά το «φιάσκο» της Ρωσίας έπρεπε να γίνει αρχηγός της «Χρυσής Αυγής» όπως και το πρότεινα. Όσο για τον Αντώνη Ανδρουτσόπουλο θα έπρεπε αν μην τι άλλο να έχει κάνει μια αυτοκριτική.

M.K:  Μετά την αποχώρηση σου από την «Χρυσή Αυγή» ποια η προσωπική σου πορεία;  Όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν επέλεξες να εντρυφήσεις στην συγγραφή βιβλίων σχετικά με τα μυστικά περάσματα και τις τοποθεσίες της Ελλάδος που έχουν ιδιαίτερα χαρακτηριστικά.  Πες μας αν θες ποια βιβλία έχεις γράψει μέχρι στιγμής και ποιο είναι το προσωπικό «απόσταγμα» από αυτή την πολύχρονη εμπειρία και έρευνα; 

I.I: Μετά την «Χρυσή Αυγή» πράγματι επέλεξα να γράψω την πείρα μου στην σπηλαιολογία, ορειβασία, και τις επισκέψεις μου στους ιδιαίτερους τόπους της πατρίδας μου αλλά και τις άλλες επισκέψεις και έρευνες σε άλλα ενδιαφέροντα μέρη του εξωτερικού που καλύπτει ταξίδια, έρευνες, επισκέψεις και περιπέτειες εξήντα ετών. Έχω γράψει πέντε βιβλία που έχουν εκδοθεί: “Μυστική Αθήνα και Αττική”, “Κοίλη Γη”, “Μυστική Ακρόπολη”, “Μυστικά και Ξεχασμένα”, “Μυστικά Μονοπάτια και Αλλοτινοί Δρόμοι”, και μαζί με άλλους “Οι επτά σάλπιγγες της αποκάλυψης” το τελευταίο είναι οδηγός επιβίωσης. Επίσης άλλα τέσσερα είναι έτοιμα προς έκδοσιν αλλά ελλείψει χρημάτων παραμένουν …  χειρόγραφα

M.K:  Με ποια περιοδικά έχεις συνεργασθεί όλα αυτά τα χρόνια; Ποια η ανταπόκριση του ελληνικού κοινού από τα εν λόγω βιβλία;

I.I: Με αρκετά ελληνικά περιοδικά και ξένα. Η ανταπόκριση του Ελληνικού κοινού υπήρξε μεγάλη και ενθουσιώδης. Τα προαναφερθέντα βιβλία θεωρούνται σαν κλασσικά στο είδος τους και συνεχίζουν να κυκλοφορούν.

M.K:  Πως βλέπεις τις σημερινές πολιτικές / κοινωνικές συνθήκες και ποια πιστεύεις θα είναι η εξέλιξη σε γεωπολιτικό επίπεδο;

I.I: Οι σημερινές πολιτικές εξελίξεις αμιλλώνται σε βαθμό σαπίλας με τις κοινωνικές συνθήκες στην χώρα μας αλλά και στις περισσότερες χώρες της Ευρώπης. Η όποια εξέλιξη σε γεωπολιτικό επίπεδο θα είναι αναμενόμενη αφού έχουμε τους χείριστους πολιτικούς της Ευρώπης. Ο νους μου και η καρδιά μου βρίσκεται στη Θράκη μας η οποία πιστεύω ότι κινδυνεύει περισσότερο.

M.K: Ποια πιστεύεις ότι θα πρέπει να είναι η στάση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών (αυτόνομων και μη) απέναντι σε μια κοινωνία που δείχνει να σαπίζει με όλο και πιο ταχείς ρυθμούς;

I.I: Η στάση των Ελλήνων Εθνικοσοσιαλιστών θα πρέπει να είναι σταθερή και ακλόνητη στα Εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη και οι σχέσεις μεταξύ τους όπου αυτοί και αν ευρίσκονται να είναι ενωτικές. Πίστη στον εαυτό τους και θυσία για τους συντρόφους. Να είναι υπερήφανοι που είναι Εθνικοσοσιαλισταί!

M.K: Πως κρίνεις την πορεία της σημερινής «Χρυσής Αυγής» στο πολιτικό σκηνικό και ποια η άποψη σου για την αστική άκρα δεξιά η οποία διαχρονικά βρίσκεται απέναντι από τους Εθνικοσοσιαλιστές;

I.I: Η άκρα δεξιά δεν είναι παρά μια αντίθεση στην άκρα αριστερά. Και παραμένει αδελφή του κατεστημένου και πεθερά του κεφαλαίου. Δεν συμφωνώ ότι βρίσκεται διαχρονικά απέναντι μας. Κανείς δεν έχει το ανάστημα να βρίσκεται απέναντι μας! Όσο για την πορεία της «Χρυσής Αυγής», ποια πορεία; Πορεία είναι να προχωράς. Η «Χρυσή Αυγή» είναι στάσιμη.

M.K: Ποιες μορφές του Ευρωπαϊκού Εθνικοσοσιαλισμού ξεχωρίζεις για το έργο τους στο πέρασμα των χρόνων και ποια η άποψη σου για τον Αριστείδη Ανδρόνικο, την Σίτσα Καραϊσκάκη και τον Ιωάννη Συκουτρή;

I.I: Θα έπρεπε να μιλάμε συνεχώς για αυτούς. Ιδιαίτερα αγαπητή είναι η Σίτσα Καραϊσκάκη. Οσάκις αναφέρονται δεν έχω παρά να υποκλίνομαι βαθύτατα.

M.K: Ποιοι πιστεύεις ότι θα πρέπει να είναι οι στόχοι μας σε προσωπικό και συλλογικό επίπεδο ως Εθνικοσοσιαλιστές και Φασίστες στην σύγχρονη «ελληνόφωνη» πραγματικότητα;

I.I: Οι στόχοι μας ως Εθνικοσοσιαλιστές θα πρέπει να ανακοινωθούν σε κάποια συνάντηση μας ώστε να αποτελέσουν αντικείμενον σοβαρής συζητήσεως αφού πρώτα γίνουν μερικές απαραίτητες κινήσεις και να αρχίσουμε να εργαζόμεθα για την πραγματοποίηση των στόχων που θα σας φέρει στο μέλλον και τους τρόπους που θα εκμηδενίσουμε τους αντιπάλους μας. Εθνικοσοσιαλισμός είναι κάτι το άφθαρτο και έτσι πρέπει να τον διατηρήσουμε με κάθε κόστος!

M.K: Αφού σε ευχαριστήσουμε για τον χρόνο και την τιμή, θα θέλαμε μέσα από το διαδικτυακό μας βήμα να απευθύνεις ένα προσωπικό μήνυμα σου, στις νέες και τους νέους Συναγωνιστές που επιλέγουν το δύσκολο μονοπάτι του Πολεμιστή και υπερασπίζονται τις Ιδέες του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού με κάθε κόστος!

I.I: Μήνυμα προς τους νέους Εθνικοσοσιαλιστές: σας συγχαίρω που τολμήσατε να ορθώσετε το ανάστημα σας και να πείτε ότι είστε Εθνικοσοσιαλιστές. Ποτέ να μην χάσετε την λάμψη την νεανική και Εθνικοσοσιαλιστικό ενθουσιασμό σας. Ατσαλώστε τις καρδιές σας και προχωρήστε τον μόνο δρόμο που σας πρέπει: Εμπρός! 

Υ.Σ. Μην ξεχνάτε ότι εμείς δεν κάνουμε ποτέ πίσω … ούτε για να πάρουμε φόρα!

Γιάννης Γιαννόπουλος Βετεράνος Εθνικοσοσιαλιστής

http://stop-boer-genocide.blogspot.gr/

Περί Κροκοδείλου Κλαδά: του Νίκου Εγγονόπουλου

! ποιός είταν ο Κροκόδειλος Κλαδάς;

! είταν πραγματικά κορκόδειλος

και ψεύτικα κι’ απατηλά

τα κλαύματά του

μεσ’ στη νύχτα;

όχι: πραγματικά είταν αϊτός

που έκλαιγε αληθινά

τη νύχτα

(δηλαδή κατά της νύχτας τη διάρκεια

και για τη νύχτα της σκλαβιάς

που έπνιγε άσπλαχνα-βαρειά-

ολόκληρη τη χώρα)

αλλά τα κλαύματα γι’αυτόν είσαν εκτόνωση

κάποτε τα δάκρυα στέρευαν

και μέσα του ξύπναγε ο πόθος κι’ η ελπίδα της αυγής:

όλα να τα βαρέση χάμου

και ν’ανοίξη

τα φτερά του

«Στην κοιλάδα με τους ροδώνες», Ικαρος, 1978

Κάποιοι «ηγετίσκοι» της κακιάς ώρας θυμούνται ΜΟΝΟ τους βουλευτές της κομματικής «αυλής» και ποτέ τους απλούς στρατιώτες. Από την στιγμή που οι τελευταίοι διώκονται αδίκως και η ηγεσία τους κάνει τον «κινέζο» πρέπει να προβάλλουμε το αυτονόητο!

Κ.Γ. Καρυωτάκης - Στὸ άγαλμα της ἐλευθερίας (Ζωντανή ηχογράφηση από ακουστική συναυλία που πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα τον Ιανουάριο του 2013. Ο συναγωνιστής Δ.Μ μελοποίησε το γνωστό ποίημα του Κ.Γ. Καρυωτάκη - Στὸ ἄγαλμα τῆς ἐλευθερίας)

Oswald Spengler - Η παρακμή της Δύσης (The Decline of the West)

Henri De La Rochejaquelein (30.08.1772 - 28.01.1794)

Τιμή να είσαι Φασιστής! "Όπου η Δημοκρατία επεμβαίνει η Πατρίδα πεθαίνει!"

του Επίστρατου

Καιρός να μιλήσουμε με απύθμενο θράσος στα μούτρα του δημοκρατικού καθωσπρεπισμού, καιρός να φτύσουμε στα μούτρα την δημοκρατική «ηθική» που «βρωμάει κολπίτιδα» εξάλλου μια άρρωστη πουτάνα είναι η δημοκρατία ... για να θυμηθούμε τον Γάλλο Φασιστή Ρομπέρ Μπραζιγιάκ. Ποιοι είναι αυτοί που θα μας κρίνουν τάχα με το ύφος που θυμίζει καρδινάλιους της ιεράς εξέτασης; Οι αστοί και οι μεγαλοκαρχαρίες που όταν δεν πατάνε επί πτωμάτων, τρυπιούνται και ρουφάνε «μυτιές» για να νιώσουν δυνατοί και ωραίοι; Οι αριστεροί του Κολωνακίου που όταν δεν γλύφουν τον Σόρος και τον Ομπάμα στις Η.Π.Α. αυνανίζονται με το όραμα του αντιφασισμού, ενός χρυσού «ειδώλου» που τους παρέχει απλόχερα η κρατική  εξουσία και τους κάνει έτσι να αλληθωρίζουν με ένα χαμόγελο ταυτόχρονα να ζωγραφίζεται στα χείλη τους. Ποιοι άραγε; Οι δεξιοί ραγιάδες που από τους μεγάλους σταυρούς και τις γονυκλισίες στην Τήνο κατέληξαν να φοράνε τις πλουμιστές ζώνες των στοών και τα «κιπά» των συναγωγών και να προσκυνούν τον Γιαχβέ ; 

Κανείς δεν μπορεί να μας κρίνει και σε κανέναν δεν οφείλουμε τις όποιες απαντήσεις όχι μόνο γιατί είμαστε τα εγγόνια των Μελανοχιτώνων του Πόντου  των Επιστράτων και των Τριψελιτών αλλά διότι απλά η σύγχρονη κρεατομηχανή που αυτοί ονομάζουν κοινωνία - και εμείς σφαγείο - είναι 100% δημοκρατική, δημιούργημα του δικού τους κόσμου και παράγωγο του δικού τους «πολιτισμού». Ενός πολιτισμού που προώθησε τον εκφυλισμό και την κοινωνική παρακμή ενώ ενίσχυσε τον καπιταλισμό και την δουλοκτητική ηθική. Για αυτούς που ψάχνουν να βρουν δηλωσίες στις τάξεις των Ελλήνων Φασιστών και «νεοναζιστών», ένα να γνωρίζουν. Ότι όσο και αν το σύστημα προωθεί τις γραβατοφορεμένες μαριονέτες της ακροδεξιάς, όσο και αν ουρλιάζουν οι ύαινες του αντιφασισμού σε ραδιόφωνα και κανάλια για την «ποιότητα της δημοκρατίας και την ανάγκη να την θωρακίσουν» τα νέα από την ολόκληρη την Ευρώπη είναι ξεκάθαρα. 

Όλο και περισσότεροι νεολαίοι μακριά από αυταπάτες και αρνούμενοι να υποκύψουν στις γελοίες εκστρατείες της αυτοενοχοποίησης που προωθεί τα σύστημα, αρχίζουν να γκρεμίζουν με τον Διπλό Πέλεκυ τον λασπωμένο μαντρότοιχο της δημιοκρατίας και να ανακαλύπτουν το πραγματικό φωτεινό μήνυμα του Εθνικοσοσιαλισμού καθώς και την Ελευθερία. Το καταθέτουν άλλωστε και οι ίδιοι μέσα στις ρυπαρές φυλλάδες που διατηρούν. 


Γράφουν χαρακτηριστικά: «Ουσιαστικά εκτιμώ ότι ο εθνικοσοσιαλισμός, εκμεταλλευόμενος τις αδυναμίες του πολιτικού συστήματος, μέρα με τη μέρα κερδίζει έδαφος και τείνει να γίνει η κυρίαρχη ιδεολογία. Η τάση αυτή είναι πολύ πιο επικίνδυνη για το δημοκρατικό πολίτευμα από τα ποσοστά τα Χρυσής Αυγής, καθώς θεωρώ ότι το κόμμα του Μιχαλολιάκου δεν θα μπορέσει, τουλάχιστον αυτή την περίοδο, να αποκτήσει την κρίσιμη μάζα που χρειάζεται για τη δημιουργία ενός παραστρατιωτικού μηχανισμού ο οποίος απαιτείται για την ουσιαστική κατάληψη της εξουσίας»

Το παραπάνω δημοσιεύθηκε σε αντιφασιστική φιλοκαθεστωτική εφημερίδα. Ο μόνος λόγος που ανησυχούν δεν είναι η ενδυνάμωση του κόμματος του Μιχαλολιάκου - το οποίο και ελέγχουν με προβοκάτορες και αντιφασίστες ακροδεξιούς - αλλά η ενίσχυση του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού. Και όμως έχουν δίκιο! Ανάμεσα στα τόσα ψέμματα που ξερνάει η αντιφασιστική λερναία ύδρα κάποιες φορές η αλήθεια ξεφεύγει και εμφανίζεται όπως  είναι άλλωστε, ως Αστραπή μέσα στο Σιωνιστικό σκοτάδι! Πόσοι νέοι και νέες άραγε σε τέτοιους αριθμούς είχαν το θάρρος πριν ελάχιστα χρόνια να νοιαστούν για έννοιες όπως η Φυλή, η Ρίζα της καταγωγής, η Φυλετική υπερηφάνεια και η Κοινωνική Δικαιοσύνη και τελικά να καταλήξουν στο συμπέρασμα ότι όλα τα παραπάνω τα υπερασπίζει μόνο η κοσμοθεωρία του Εθνικοσοσιαλισμού που είναι παράγωγο του Πλατωνισμού;! 


Και ναι η «Χρυσή Αυγή» έπαιξε καταλυτικό ρόλο στο να εμφανιστεί ως μια πρώτη εικόνα στο επίκεντρο  η «μαύρη» ιδεολογία αφού το ίδιο το σύστημα επέλεξε να την προβάλλει ως κομματική εφεδρεία για την επερχόμενη σιωνιστική δικτατορία με την νατοϊκή σφραγίδα. Το πράγμα όμως τους «ξέφυγε» ... - το «φίδι» μεγάλωσε και θα σας δαγκώσει στον λαιμό - αφού ο Μπραζιγιάκ, ο Χάμσουν, ο Έβολα και η Σίτσα Καραϊσκάκη μίλησαν και μιλούν με πολύ μεγαλύτερη δύναμη μέσα από τα έργα τους και την πορεία της ζωής τους στην καρδιά του Έλληνα Φασίστα/Εθνικοσοσιαλιστή από τις συνηθισμένες ομιλίες του Κασιδιάρη για καρότα και λοιπά που τα εκστόμιζε μάλιστα κάτω από τα πορτραίτα των Φουντούλη και Καπελώνη (!) … χωρίς να έχει συναίσθηση των πραγμάτων. 

Τόση αηδία πια μαζεμένη στην «αυλή» του Μιχαλολιάκου αναρωτιούνται κάποιοι, και όμως ... ήξερε το σύστημα ότι ανοίγοντας τον βόθρο που ονομάζεται «ηγεσία της Χρυσής Αυγής» θα βρωμίσει μια ολόκληρη Ιδέα και το έπραξε αφού πρώτα η Εθνικοσοσιαλιστική πτέρυγα αποχώρησε στην πλειοψηφία της πριν αρκετά χρόνια. Την πάτησαν όμως οι εξουσιαστές γιατί υπάρχουν και κάποιοι που υπερασπίζονται την Αλήθεια και εναντιώνονται στο Ψέμα της εκφυλισμένης ελληνόφωνης αντιφασιστικής ακροδεξιάς. Παρόλο τις όποιες διαχρονικές προσπάθειες της ηγεσίας της Δεληγιάννη να εκφυλίσει και να ξεφτιλίσει κάθε έννοια και αξία που εμπεριέχει το αέναο σύμβολο του «Μαίανδρου» ή ο «Κέλτικος Σταυρός» - υπερασπίστηκαν με μανία τα τελευταία δέκα χρόνια κάθε αντιδραστική θέση της ακροδεξιάς ενώ η ηγεσία έγλυψε μπότες ματατζήδων και στολές κομματόσκυλων - η ακροδεξιά του Μιχαλολιάκου το κράτος και το παρακράτος χάνουν το παιχνίδι στην περιφέρεια, στις κοινότητες των εργατών/αγροτών και στα σχολεία αλλά και σε πολλά στέκια της νεολαίας  καθώς κοινή εντύπωση όλων είναι το γεγονός της δυναμικής και της προοπτικής που έχει η αντιδημοκρατική στάση και σκέψη και σε καμιά περίπτωση η «υπεύθυνη» ... κοινοβουλευτική στάση της Δεληγιάννη. 

Για αυτό άλλωστε είναι ολοφάνερη η συνεχής αποδόμηση του σκληρού πυρήνα των τελευταίων Εθνικοσοσιαλιστών μέσα στην ίδια την «Χρυσή Αυγή» το τελευταίο διάστημα. και η προσχώρηση τους σε αυτόνομα σχήματα. Χιλιάδες απλοί άνθρωποι και μαχητές Εθνικοεπαναστάτες που ένιωσαν και κατάλαβαν την αξία και το νόημα της Ιδέας βάζουν  στο σκότος της απόρριψης τις πρόσφατες καταθέσεις του Μιχαλολιάκου και τις αστείες δικαιολογίες του Παππά, γελάνε με την ψυχή τους μπροστά στις γελοιότητες που «σπρώχνει» ως διανοητική πρέζα στις κομματικές μάζες ο Παναγιώταρος και το συνάφι του και ανακαλύπτουν και πάλι μόνοι τους το πραγματικό νόημα μέσα από προσωπικές αναζητήσεις και επαφές μακριά από κομματικά μαντριά βαδίζοντας στα χνάρια της αυτονομίας. 


Και ναι αυτό εδώ το ιστολόγιο και η συντακτική του ομάδα καθώς και οι Αυτόνομες ομάδες που σήμερα υπερβαίνουν τις 20 είναι εδώ σε καθημερινό επίπεδο για να υπερασπιστούν με κάθε τρόπο παρόλο την έλλειψη μέσων τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό, και μόνο. Όταν περισσότερο από ποτέ οι ακροδεξιοί απαντούν με όρους που θυμίζουν την «αντίφα» επιχειρηματολογία ... απέναντι στα ουρλιαχτά των ανακριτριών και τις προσταγές του Σαμαρά κάποιοι άλλοι δεν φοβούνται να στηρίξουν θέσεις και αρχές. 


Τέτοια είναι η κατάντια των ακροδεξιών ηγετίσκων που αγνοούν ακόμη και τους δεκάδες φυλακισμένους που είναι εγγεγραμμένα απλά μέλη τους - μήπως επειδή μερικοί εξ αυτών παραμένουν εθνικοσοσιαλιστές ; - αλλά την απάντηση θα την πάρουν σίγουρα από την ίδια την λαϊκή τους βάση που σήμερα μπορεί να τους χειροκροτούν αλλά όταν ξυπνήσουν θα πράξουν όπως οι Σύντροφοι του Hedilla στην περίοδο της Φασιστικής Ισπανίας όταν πέταξαν από τα παράθυρα τα ακροδεξιά καθάρματα του Φράνκο. 


Δεν μας λένε τίποτα τα εξώφυλλα των καθεστωτικών εφημερίδων με τις φωτογραφίες κάποιων  να παραδίδουν μαθήματα «φετιχισμού» αφού άλλωστε γνωρίζουμε καλύτερα από όλους ότι ποτέ δεν πίστεψε η ακροδεξιά του Μιχαλολιάκου στην «Φωτιά» του Εθνικοσοσιαλισμού. Οι Έλληνες Εθνικοσοσιαλιστές δεν έχουν ανάγκη από στημένες φωτογραφίσεις. Οι δικές μας πολιτικές παραδόσεις έχουν να κάνουν με τον Πλήθωνα Γεμιστό, τον Δαιμονόγιαννη και τον Κροκόδειλο Κλαδά, τον Ιωάννη Συκουτρή και τον Αριστείδη Ανδρόνικο μορφών που έμειναν στην ιστορία για τις πράξεις τους και όχι για τις φωτογραφίες τους. Πως μπορεί να νιώσει τον Έλληνα Εθνικοσοσιαλιστή η ηγεσία του εν λόγω κόμματος όταν τα βιβλία κοινωνικής ασφάλισης που έχουν στα συρτάρια τους είναι χωρίς ένσημα, ενώ η πλειοψηφία των νεολαίων Εθνικοσοσιαλιστών καθημερινά παλεύουν για το μεροκάματο από την ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη μέχρι τα ορεινά μαντριά της ηπειρωτικής Ελλάδος, παλεύουν για να σπουδάσουν με λιτά μέσα χωρίς να έχουν ανάγκη τα κοινοβουλευτικά αργύρια των βουλευτών του συστήματος. 

Ο πραγματικός «χώρος» μας δεν είναι τα κομματικά γραφεία της ακροδεξιάς και τα μαγαζάκια των εμποράκων, δεν είναι σίγουρα οι υποστηρικτές των ΜΑΤ και της ΔΙΑΣ αλλά οι Αυτόνομες ομάδες, κινήσεις, εκδόσεις και συλλογικότητες με τα νέα αγόρια ντυμένα στα μαύρα και τα ξυρισμένα κεφάλια ή τα κορίτσια που στα ρούχα τους γυαλίζει η νεκροκεφαλή που χαμογελάει στο διάβα των χρόνων. Είμαστε εδώ, είμαστε ακόμη ζωντανοί, παρά τις ριπές της εξουσίας. 


Νομίζουν κάποιοι ότι οι 2 εκφράσεις του Αντιδημοκρατικού στρατοπέδου (Φασισμός και Εθνικοσοσιαλισμός) υπήρξαν απλά και μόνο θεωρίες σε χαρτιά και κάποιες ποσότητες μελανιού σε σελίδες βιβλίων. Δεν έχουν καταλάβει ή δεν θέλουν να καταλάβουν ότι και οι 2 βιοθεωρίες με τις ελλείψεις και τις αποτυχίες, τις επιτυχίες και τις πρωτοπορίες, υπήρξαν η θέληση της Ευρώπης να αποτινάξει το πνεύμα της Δημοκρατίας η οποία ανδρώθηκε φυσικά μέσα από το αίμα της Βανδέας και στα δόντια της ξεχωρίζουν μέχρι σήμερα οι σάρκες από τα παιδιά στην Φαλούτζα. 

Η φωνή της αντιδημοκρατίας δεν ήταν απλά πολιτική ομιλία σε μάζες προλετάριων αλλά συνείδηση και προσταγή της ίδιας της φύσης, παράγωγο μιας διαδικασίας αιώνων, μια ζωντανή πραγματικότητα η οποία όχι μόνο δεν πέθανε στα ερείπια του Βερολίνου και στις στάχτες της R.S.I. αλλά συνέχισε να αναπνέει και μετά το '45 όσο και αν θέλουν κάποιοι να κόψουν την αλυσίδα του χρόνου. Είναι απλό. Δεν υπάρχουν δηλώσεις μετανοίας ανάμεσα μας διότι απλά δεν υπήρχε δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει και στο μέλλον καμιά διάθεση να αλλάξουμε και τις έννοιες, και την πολιτική μας παράδοση, και την πολιτική μας ταυτότητα. 


Έτσι λοιπόν όσοι ψάχνουν αιτίες και τρόπους να επαναπροσεγγίσουν την Ιδέα με μια διάθεση δήθεν "αιρετική" αλλά συνάμα και με μια ύποπτη ματιά που θα καταδικάσει κάποια πρόσωπα επειδή διέπραξαν τι πιο φυσικό από ανθρώπινα λάθη ... τους ενημερώνουμε ότι για εμάς το Κίνημα υπήρξε από την αρχή αιρετικό, πολυσυλλεκτικό και πολυπρόσωπο, με τάσεις με διαφορές και με διαφωνίες. Η μόνη φωνή που δίνουμε βάση πέρα από τα αιματοβαμμένα γραπτά των πολεμιστών είναι οι μήτρες των γυναικών της φυλής μας και οι λιτοί τάφοι των προγόνων μας. 

Αμετανόητοι Φασίστες και αμετανόητοι Εθνικοσοσιαλιστές ...

Τίποτε άλλο παρά εγκληματίες !

Kárpátia - Egy szökött hadifogoly éneke "The Song of an Escaped Prisoner of War"