Ποίηση.


του Γιώργου Κόκκινου


ΣΚΕΨΕΙΣ ΕΝΟΣ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΥ


Ο λόγος μου βρίσκεται κρυμμένος
πίσω από τα σύννεφα.
Σύννεφα, είναι για μένα
τα προϊόντα της πλουτοκρατίας.

Δε με αφήνουν να μιλήσω
δε με αφήνουν να σκεφθώ.

Άφησα την πραμάτεια μου
στο ασυνείδητο του νου.
Εκεί, στο πίσω μέρος του εγκεφάλου
δεν είναι επικίνδυνη.

Αν με αφήσουν να εκφραστώ
ελλοχεύει κίνδυνος
να καταστρέψω τον ‘όμορφο’ κόσμο τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για ν’ ακούω.
Θέλουν μόνο να αφουγκράζομαι
τα γύφτικα τραγούδια τους
τα λαοπλάνα λόγια τους.

Μου έκλεισαν το στόμα, για να βλέπω.
Θέλουν μόνο να παρατηρώ
τα ‘υπέρλαμπρα’ στολίδια τους
τα πλούσια σκουπίδια τους.

Μα τα στολίδια αυτά
μοιάζουν φτηνά και τιποτένια
μπροστά στον έναστρο ουρανό.

Ο λόγος μου βρίσκεται θαμμένος
βαθιά στο υποσυνείδητο και αναπτύσσεται.
Σαν παιδί, σιγά σιγά, εξελίσσεται.

Κάποια στιγμή, θα έρθει η ώρα
να τους πολεμήσει.


Από την ποιητική συλλογή « Να σ’ αγαπώ, να μ’ αγαπάς »

http://www.geocities.com/gkok2000/

http://porfyrada.blogspot.com/