«Η Δημοκρατία δολοφονεί, καιρός να την εκτελέσουμε!»

του Wolverine

Τίποτα δεν άλλαξε σε αυτή την χωρά από την μέρα που «απελευθερώθηκε» στα χαρτιά και υποδουλώθηκε και πάλι στον ξένο παράγοντα. Μίση, εμφύλιοι, νεκροί, ένας καταραμένος τόπος που κυλάει σαν σάπιο καράβι στα νερά της απελπισίας χωρίς τιμόνι, πυξίδα και πλήρωμα. Το αίμα των νεαρών Εθνικιστών έφερε και πάλι στο προσκήνιο τις μνήμες της ΟΠΛΑ που στο διάβα της σκορπούσε αδιακρίτως σφαίρες και θάνατο ακόμα και ανάμεσα στα πρώην δικά της μέλη, τους τότε «αιρετικούς» για την ηγεσία του ΚΚΕ. Στο παρασκήνιο το χέρι των άνανδρων δολοφόνων δεν το  όπλισε μόνο ο βρωμερός «αντιφασισμός» και οι αντιρατσιστικές οργανώσεις  που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια προκάλυψη της ιδεολογικής ανεπάρκειας της αριστεράς αλλά το αστικό σύστημα και τα κανάλια, η κυβέρνηση της φιλοσιωνιστικής δεξιάς, και ένα κλαμπ οικογενειών που τρέφεται από το αίμα του λαού μας.

Arno Breker 

Λίγο μετά τον θάνατο του Φύσσα είχαμε γράψει «Η καταστολή παίρνει καθημερινά νέα μορφή και χαρακτήρα και απλά έλειπε το κομμάτι εκείνο που θα ολοκλήρωνε τον προμελετημένο σχεδιασμό. Δεν πέτυχαν άλλες ενέργειες που ενορχήστρωσαν στο παρελθόν οι εγκέφαλοι της εξουσίας, χρειαζόταν κάτι εντυπωσιακό που θα συσπειρώσει τα μέλη της antifa και θα οπλίσει στο μέλλον ξανά τα περίστροφα των Εξαρχείων». Και να λοιπόν που τα όπλα βρόντηξαν μανιασμένα λες και έπαιρναν μέρος σε σαφάρι ζώων της ζούγκλας. Στράφηκαν όχι όμως απέναντι σε έναν στόχο που έχει άμεση ή έμμεση ευθύνη για την κοινοβουλευτική κατοχή και την διαιώνιση του κομματισμού στην χώρα μας αλλά απέναντι σε 2 απλά παιδιά τα οποία τα σκότωσαν με τρόπο μαφιόζικο και ξεκάθαρα «πούστικο» μπροστά σε δεκάδες άλλους για παραδειγματισμό.

Θα κάνουμε το λάθος να αναφέρουμε ότι ΟΛΟΙ όσοι εμπλέκονται στην ιστορία περίμεναν το γεγονός αυτό στο Νέο Ηράκλειο και κάποιοι θα βγουν ιδιαίτερα κερδισμένοι. Θα κάνουμε το λάθος να θυμίσουμε ότι κάποιοι είχαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους ότι το εν λόγω χτύπημα εξυπηρετεί στο άμεσο μέλλον πολλαπλούς στόχους και τροφοδοτεί με ακόμη περισσότερη οργή τα λεγόμενα «άκρα» που έχουν στις τάξεις τους νέους ανθρώπους και είναι έτοιμοι να αλληλοσπαραχτούν την στιγμή που η κυβέρνηση απειλεί με φυλάκιση ακόμα και όσους αμφισβητούν το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. ενώ δεν παραλείπει σε περίπτωση αναταραχών να προειδοποιήσει ότι θα καλέσει και την ευρωπαϊκή στρατοχωροφυλακή!

Θυμίζει ο τρόπος δολοφονίας και η οργάνωση καθώς και η επιχειρησιακή τακτική μια ξένη υπηρεσία γνωστή για τις εν ψυχρώ δολοφονίες με πιστόλια, όμως δεν υπάρχουν αποδείξεις παρά ενδείξεις σε αυτή την υπόθεση. Επίσης μια μηχανή κλεμμένη από χρόνια, ένα όπλο με ιδιαίτερο συμβολισμό, ένα χτύπημα σε πολυσύχναστο δρόμο ενώ στα πενήντα μέτρα μόλις το αστυνομικό τμήμα … Κανείς δεν τολμάει να υψώσει τους τόνους απέναντι στο δολοφονικό καθεστώς, όλοι μιλούν για ψυχραιμία - μάλλον θα υπάρξουν ανταλλάγματα για την καλή τους διαγωγή … - την στιγμή που η ρίζα του κακού είναι μια και γνωστή από χρόνια.

Από την μια πλευρά οι «αντιφασίστες» θα χαρούν που έστειλαν στο χώμα 2 «φασίστες» (άλλωστε στο Γαλάτσι φώναζαν ότι δεν χόρτασαν και θέλουν και άλλο αίμα …) και από την άλλη πλευρά το όραμα του εχθρού που θα διαμορφωθεί μπροστά στα μάτια των Εθνικιστών θα έχει απαραίτητα κόκκινο υπόβαθρο και σφυροδρέπανο ή μαυροκόκκινο αστέρι. Και αυτό διότι κάποιοι τους συμφέρει να υπάρχει ο παραμορφωτικός φακός για να μην δουν ότι ο κύριος ΕΧΘΡΟΣ είναι το ίδιο το δημοκρατικό σύστημα που μεγάλωσε στα σπλάχνα της την ίδια την λογική της antifa, είναι ο κάθε αληταράς αστός δημοκράτης και εκδότης που ούρλιαζε να «εξολοθρευτούν οι φασίστες» με αφορμή τον θάνατο του Φύσσα από τον μισθοφόρο Ρουπακιά, είναι ο κάθε νεροκουβαλητής του κομματισμού και του φιλελευθερισμού που έφερε την τρόικα στην Ελλάδα και επέβαλλε ομάδες ΔΙΑΣ, ΔΕΛΤΑ, και χίλιους άλλους 2 με βαρύ οπλισμό να σουλατσάρουν πολλές φορές σε γειτονιές σχολεία και στέκια νεολαίας.

Συμφέρει τους πάντες - και εννοούμε όλους όσους γοητεύονται από την μανία της εξουσίας - να αρχίσουν να πέφτουν πιστολιές εκατέρωθεν σε μια Ελλάδα που όχι μόνο δεν είναι Βαϊμάρη αλλά τα πάντα τείνουν να πάρουν την μορφή μιας αγελαίας βίας χωρίς κανένα ιδεολογικό υπόβαθρο. Αντίγραφο της τραγικής πράξης στην «Acca Larenzia» η εν λόγω δολοφονική κίνηση και είναι σίγουρο ότι οι δράστες θα είχαν γνώση της ιστορίας για την περίοδο της «εποχής των μολυβιών». Και επειδή δεν ζούμε σε εποχές Βαϊμάρης που οι επαναστατικές ιδέες είχαν γίνει κτήμα της πλειοψηφίας ενός λαού αλλά στην Ελλάδα του Σαμαρά και του Βενιζέλου τα γεγονότα θέλουν διπλή ανάγνωση και καθαρή ματιά και ιδιαίτερα όταν αυτά έχουν να κάνουν με αίμα. Σε ένα ελληνόφωνο κρατίδιο που το κράτος ταυτίζεται πλήρως με το παρακράτος και φοράει κατά καιρούς ακροαριστερούς και ακροδεξιούς μανδύες - πάντα με αντιφασιστική επένδυση - το κέρδος για τον Λαό είναι μόνο θάνατος  και πόνος. Όσο και αν κάποιοι ονειρεύονται αντίποινα σε στυλ «Δεκεμβριανών» να θυμίσουμε ότι αυτός που έφυγε στο τέλος χαρούμενος και με το πούρο στο στόμα για το μακρινό Λονδίνο, έχοντας στο πλευρό του την αόρατη εξουσία να είναι ντυμένη με μαύρο ράσο δεν ήταν άλλος από τον μέθυσο και εγκληματία πολέμου Churcill. 

Σήμερα κάποιοι χαίρονται και πολύ μάλιστα που σε λίγο η Ελλάδα θα βυθιστεί και πάλι σε χρόνους τραγικούς. Όμως στο τέλος του κάθε εμφυλίου αυτός που χάνει είναι ο λαός και όχι τα ξένα και ντόπια αφεντικά. Έτσι λοιπόν θέλει μέτρημα στις λέξεις όταν λέμε για εμφύλιο διότι ο μόνος «εμφύλιος» που αξίζει να πάρουμε μέρος είναι αυτός ενάντια στην Δημοκρατία, δίοτι απλά «η Δημοκρατία δολοφονεί, καιρός να την εκτελέσουμε!»