Κάλεσμα στις Αμαζόνες του Ελληνικού Εθνικοσοσιαλισμού.

της Λίλιθ

Η προβοκατόρικη προσπάθεια της «μανιάτικης» κομματικής μαφίας να ξεφτιλίσει κάθε πτυχή, έννοια και σύμβολο της Ιδεολογίας μπορεί να πέτυχε πολλούς αντικειμενικούς σκοπούς - που της υπέδειξε το γνωστό παρακράτος προς όφελος του ανθελληνικού Κράτους - όμως δεν κατάφερε να κυριαρχήσει πλήρως τα τελευταία χρόνια. Τα ίδια πρόσωπα που ενεπλάκησαν από την άνανδρη δολοφονία του Καποδίστρια μέχρι και την «φιλοξενία» των Αμερικανών ναυτών στην Τρούμπα πρωταγωνιστούν σήμερα στο ανανεωμένο θέατρο σκιών που έστησε η γνωστή πρεσβεία τα τελευταία 40 χρόνια. Κίβδηλοι, βέβηλοι και σάπιοι ως το μεδούλι σιωπούν απέναντι στην καταστροφή της Φυλής και της Πατρίδας καλυπτόμενοι πίσω από τα έδρανα και γελούν με τους ηλίθιους που τους στηρίζουν. Δεν γνωρίζουν όμως ότι η Νέμεσις είναι μια πραγματικότητα και σύντομα θα πληρώσουν για τα εγκλήματα τους και τις δοσοληψίες με τους προδότες. Παρά τους πανηγυρισμούς του κοινοβουλευτικού θιάσου που καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με τον Ελληνισμό υπήρχαν και κάποιες αδερφές μας που ξέφυγαν από τον Μινώταυρο της αστικής ακροδεξιάς και κατάφεραν να βρουν τον μίτο προς την έξοδο.

Ανάμεσα στις χιλιάδες Συντρόφισσες που ενώ εντυπωσιάστηκαν στην αρχή από την εικονική πραγματικότητα της κομματικής αυλής σύντομα συνειδητοποίησαν ότι όλη αυτή η έκφυλη πλέμπα με τις γραβάτες, δεν είναι τίποτε άλλο παρά πιόνια στην σκακιέρα της εξουσίας και μαριονέτες «φτιαγμένες» από τα λεφτά και τους φόρους του λαού μας. Πολλές «Αμαζόνες» έφυγαν μακριά αηδιασμένες από τους πίθηκους της ακροδεξιάς και σήμερα είναι απομονωμένες και απογοητευμένες. Άλλες τράβηξαν τον δικό τους δύσκολο δρόμο στο μονοπάτι της Αυτονομίας και βρήκαν εκεί στις επάλξεις της Ιδέας απαντήσεις και θέσεις μάχης ανάμεσα σε Συντρόφους που τις τιμούν και τις υπολογίζουν. Υπάρχουν και εκείνες που σήμερα δείχνουν ανίκανες και αδύναμες να ξεφύγουν από τα πλοκάμια της κομματικής παρακμής και αναρωτιούνται για το μέλλον. Το άρθρο αυτό απευθύνεται σε ΑΥΤΕΣ που δεν λογαριάζουν τα πολλά λόγια αλλά θέλουν πράξεις. 

Αρκετά πια με τα υποκείμενα που μειώνουν την Γυναικεία συνεισφορά στην μάχη των Ιδεών. Αρκετά πια με τα καθιζήματα της Σημιτικής συμμορίας που αρνούνται να δώσουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις Ελληνίδες. Η ψυχοπαθολογία τους και ο μισογυνισμός τους που διακρίνεται στο πρόσωπο τους και στις κινήσεις του σώματος τους, είναι αποτέλεσμα της καθημερινής φθοράς που τους προκαλεί ο χρυσός της κοινοβουλευτικής απραξίας και αδιαφορία για κάθε τι που θα βοηθήσει πραγματικά στην ενίσχυση της Ιδέας. Ως πότε οι Ελληνίδες Εθνικοσοσιαλίστριες θα ανέχονται να έχουν δεύτερο ρόλο στην υπεράσπιση της Πατρώας Γης; Ως πότε θα σέρνονται πίσω από γελοίους σαλτιμπάγκους που αντικατέστησαν τα αρχίδια τους με κομματικές ταυτότητες; Ως πότε θα ντρέπονται να δείξουν ότι είναι οι θυγατέρες της Οργής και της Νίκης; Ως πότε θα συμβιβάζονται να βρίσκονται εγκλωβισμένες στις φωλιές της κομματοκρατίας όπου γελοίοι και παχύσαρκοι παλιάτσοι θα τους κουνούν το δάχτυλο επιδεικτικά και θα τολμούν να τους κάνουν και συστάσεις;

Είναι καιρός τώρα οι χιλιάδες Συντρόφισσες να στρέψουν τα βέλη τους απέναντι στις μούμιες της αστικής ακροδεξιάς, να απελευθερωθούν από τα δεσμά της κομματοκρατίας και να ενισχύσουν τον Ελληνικό Εθνικοσοσιαλισμό. Η απραξία και η απογοήτευση δεν είναι ΠΡΟΤΑΣΗ ΖΩΗΣ απέναντι στην επέλαση των Σιωνιστών και των Καπιταλιστών. Αν οι Ελληνίδες Συντρόφισσες δεν είναι ικανές να σπάσουν τα δεσμά τους και να φύγουν μακριά από τα κομματικά τσακάλια τότε είναι και ανίκανες να δώσουν στην Πατρίδα τα νέα μέλη της Ράτσας. Τα λόγια και η σάπια ρητορική της πλέμπας που κρύβεται πίσω από την Γαλανόλευκη είναι ένα προπέτασμα καπνού ώστε να μην ορθώσει ποτέ επαναστατικό λόγο η Λύκαινα του Εθνικοσοσιαλισμού.