του Ωρίωνος.
Antifa promotes star of David ... (μέρος δεύτερο)
Περιοχή: Παγκράτι οδός Αρύβου.
Για πολλοστή φορά άλλη μια φωτογραφία που ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις ...
Ευχαριστούμε τον συναγωνιστή Λ. και για αυτή την φωτογραφία !
Smash Antifa !
link
Ο Καπιταλισμός είναι ο αληθινός εχθρός: (κάποιες σκέψεις σχετικά με το καπιταλιστικό σύστημα εξουσίας)
του Έσπερου.
Για να πραγματοποιήσεις έναν αγώνα πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά τον εχθρό. Ο εχθρός, για όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζει σήμερα ο Έλληνας, είναι ο καπιταλισμός. Η οικονομική κρίση δυναμώνει τον καπιταλισμό και προέρχεται από τον καπιταλισμό.
Οι Εβραίοι τοκογλύφοι θέλουν να κερδίσουν από το αίμα των λαών τη «φούσκα» που οι ίδιοι δημιούργησαν. Το κέρδος είναι η βασική αρχή του Καπιταλισμού, όχι όμως για το λαό αλλά για τους τοκογλύφους. Το κέρδος στην καπιταλιστική κοινωνία σχετίζεται με την υπεραξία, που προέρχεται από την εκμετάλλευση της εργατικής τάξης, η οποία αποτελεί το μέσο για τη συσσώρευση κεφαλαίου. Την υπεραξία αυτή όμως δεν την καρπώνεται ο παραγωγός (εργάτης ή αγρότης) αλλά ο μεταπράτης.
Ο καπιταλισμός είναι ένα οικονομικό σύστημα που χαρακτηρίζεται από τη διαρκή συσσώρευση κεφαλαίου, από την επένδυση αυτού του κεφαλαίου με μοναδικό σκοπό το κέρδος, από το σχηματισμό της τάξης που κατέχει τα μέσα παραγωγής (αστικής) και από την υπερδιόγκωση της σημασίας των αστικών κέντρων που αποτελούν το επίκεντρο της οικονομικής, πολιτικής και πολιτιστικής ζωής κάθε χώρας.
Τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα (τράπεζες), τα οποία ελέγχονται από τους Σιωνιστές τοκογλύφους, επιλέγουν και χρηματοδοτούν τους επιχειρηματίες για να ιδρύσουν τις επιχειρήσεις τους.
Μετά τους υποχρεώνουν να επιστρέφουν τα δανεικά με τόκους και τους δίνουν το δικαίωμα να εκμεταλλεύονται με κάθε τρόπο την εργατική τάξη για να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Ο φιλελευθερισμός είναι το ναρκωτικό των λαών.
Οι πλουτοκράτες λένε με σαρκασμό στους εργαζόμενους:
«είστε ελεύθεροι να δουλεύετε όπου θέλετε κανείς δεν σας υποχρεώνει να δεχθείτε τη μια ή την άλλη λύση.
Παρ΄ όλα αυτά και επειδή είμαστε οι πλούσιοι σας προσφέρουμε τους όρους μας. Εσείς σαν ελεύθεροι πολίτες δεν είστε υποχρεωμένοι να τους δεχθείτε αν δεν θέλετε.
Όμως αν εσείς οι φτωχοί πολίτες δεν δεχθείτε τους όρους που σας βάζουμε, θα πεθάνετε από πείνα».
Εκείνο που φανερώνει η σημερινή οικονομική κρίση είναι ότι ο πλούτος που υπάρχει στα χαρτιά, είτε είναι δολάρια είτε μετοχές είτε ομόλογα, δεν είναι πραγματικός, αλλά σε μεγάλο βαθμό πλασματικός, εικονικός χάρτινος πλούτος.
Και για να βοηθήσουν οι παγκόσμιοι τοκογλύφοι τις ντόπιες και πολυεθνικές επιχειρήσεις να βρούνε «φτηνό» εργατικό δυναμικό, μεταφέρουν από κάθε γωνιά της γης εκατομμύρια λαθρομετανάστες, πρόθυμους να δουλέψουν σαν απεργοσπάστες, ανασφάλιστοι και χωρίς να υπογράψουν κάποια συλλογική σύμβαση.
Οι μετανάστες (νόμιμοι και λαθραίοι) ζούνε μια καλύτερη ζωή από τους φόρους που πληρώνει ο ελληνικός λαός. Η παγκοσμιοποίηση θέλει να δημιουργήσει στην πατρίδα μας γκέτο που θα μπορεί να τα ελέγχει πιο εύκολα. Γιατί οι σκλάβοι ελέγχονται πιο εύκολα από τους ελεύθερους.
Το πρόβλημα με τους λαθρομετανάστες θα λυθεί με την άμεση απέλαση. Πρώτα θα τους εκπαιδεύσουμε σε ειδικά σχολεία, να τους μάθουμε να μισήσουν τον καπιταλισμό και μετά θα τους στείλουμε πίσω στην πατρίδα τους.
Οι Εβραίοι μοιράζουν τους ρόλους σε κάθε λαό. Τώρα θέλουν να μεταμορφώσουν την Ευρώπη σε πολυφυλετική χαβούζα, ώστε να διαλυθεί κάθε εργασιακό δικαίωμα που κατακτήθηκε με αγώνες ετών. Στην Κίνα έχουν αναθέσει το ρόλο του παραγωγού φτηνών και χαμηλής ποιότητας προϊόντων. Η Ρωσία ανέλαβε το ρόλο, που είχε πριν λίγα χρόνια η Ευρώπη, να καταναλώνει με δανεικά.
Περιμένουμε βοήθεια από το μόρφωμα που λέγεται Ευρωπαϊκή Ένωση. Που αποτελείται από στρατιές γραφειοκρατών και τεχνοκρατών που προσκυνάνε τα οικονομικά λόμπυ. Ανθρώπων στην πλειονότητα τους χωρίς πατρίδα, χωρίς ευαισθησία που βλέπουν όλα τα προβλήματα ως μαθηματική εξίσωση και τους πολίτες ως αριθμούς αδιαφορώντας για τις ανάγκες τους
Στην πατρίδα μας οι τοκογλύφοι, με τη βοήθεια των συνεργατών τους πολιτικών του κοινοβουλευτισμού, δημιούργησαν πρώτα τη «φούσκα» του χρηματιστηρίου και άρπαξαν τα χρήματα που είχαν αποταμιεύσει οι πολίτες. Μετά έμαθαν τους πολίτες να καταναλώνουν με δανεικά και τέλος τους έκοψαν τα δανεικά για να τους αναγκάσουν να υποταχθούν και να αποδεχτούν τους κατακτητές τους.
Γιατί το μνημόνιο που υπόγραψαν οι πολιτικοί είναι συνθήκη υποταγής στους κατακτητές. Και γνωρίζουμε κάθε κατακτητής θέλει να εξαθλιώσει τον υποταγμένο.
Αυτό που μένει είναι να βυθιστεί η χώρα στην ανέχεια και τη φτώχεια.
Θέλουν να εξαφανίσουν την φυλή και το έθνος.
Οι φόροι θα στραγγίξουν οικονομικά τη μεσαία τάξη και θα εξαθλιώσουν τον Έλληνα εργαζόμενο. Μας λένε ότι χρωστάμε αλλά κανείς δεν μας λέει πόσα και που τα χρωστάμε.
Το ανήθικο όμως είναι ότι οι θυσίες του λαού μας γίνονται για να ξαναρχίσουν οι κατακτητές να μας δανείζουν και να ζούμε πάλι μέσα σε μια πλασματική οικονομία.
Οι πεινασμένοι έχουν ανάγκη από ψωμί και όχι από ελπίδα.
Όλα τα παραπάνω τα αναφέρω σε μια προσπάθεια να γνωρίσουμε τον καπιταλισμό για να τον πολεμήσουμε.
Και σίγουρα δεν γίνεται επανάσταση με χειραψίες με το εγχώριο πολιτικό «star system», όπως αυτή που είδαμε στο Δήμο Αθηναίων, μεταξύ Μιχαλολιάκου και Ψινάκη.
Να θυμίσουμε ότι ο Ηλίας Ψινάκης ήταν ο μάνατζερ του Σάκη Ρουβά στη κατάπτυστη συναυλία που έδωσε στην πράσινη γραμμή της Κύπρου το 1996, πάνω από τα οστά των Ελλήνων ηρώων και μάλιστα τη μέρα εορτασμού της ποντιακής γενοκτονίας την 19η Μαίου. Πολύ γρήγορα ξεχνάνε κάποιοι δήθεν «εθνικιστές» ...
Πολλοί θα περίμεναν όλες αυτές τις ημέρες να αναλωθούμε σε προκλητικά σχόλια ύβρεις και χαρακτηρισμούς σχετικά με τις γνωστές χειραψίες ... και γνωριμίες του αρχηγού της "Χρυσής Αυγής".
Ειλικρινά δεν υπάρχει λόγος να το κάνουμε. Δεν χρειάζονται πολλά λόγια και άσκοπες συζητήσεις ή σχόλια όταν υπάρχουν φωτογραφίες όπως η παραπάνω.
Ηλίας Ψινάκης ο άνθρωπος που κατασκεύασε την μαριονέτα Sakis (ένα ακόμα μουσικό ανδρείκελο του νεου οθωμανικού επεκτατισμού) και υπηρετεί μέχρι σήμερα πιστά το σάπιο star system - την λερναία ύδρα του καπιταλισμού - το οποίο μολύνει με τόνους προπαγάνδας τα μυαλά της ελληνικής νεολαίας.
Αυτός είναι ο Ηλίας Ψινάκης κύριοι της ηγεσίας της "Χρυσής Αυγής" ...
Ο Κοινοβουλευτισμός είναι ανίκανος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Έχει τη δύναμη μόνο για να καταστρέψει την πατρίδα μας. Τα λόγια των αστών πολιτικών είναι «ξύλινα» χωρίς ουσία και δεν δίνουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Το κράτος λειτουργεί αντεθνικά. Το κράτος είναι εχθρός του ελληνικού λαού.
Ο Κοινοβουλευτισμός είναι ανίκανος να υπερασπιστεί τα δικαιώματα του ελληνικού λαού. Έχει τη δύναμη μόνο για να καταστρέψει την πατρίδα μας. Τα λόγια των αστών πολιτικών είναι «ξύλινα» χωρίς ουσία και δεν δίνουν λύσεις στα καθημερινά προβλήματα. Το κράτος λειτουργεί αντεθνικά. Το κράτος είναι εχθρός του ελληνικού λαού.
Στην Ελλάδα καταγράφεται το μεγαλύτερο παράδοξο, να εμφανίζει ο κυρίαρχος λόγος (οι πολιτικοί που κυβέρνησαν) ως κύριο υπαίτιο για τα χάλια του ελληνικού καπιταλισμού το δημόσιο υπάλληλο.
Υπό κατηγορία βρίσκεται ο δημόσιος υπάλληλος, ενώ αποκρύπτεται ο πραγματικός υπεύθυνος: οι δυνάμεις που χρησιμοποίησαν το ελληνικό κράτος ως λάφυρο, ως πηγή εύκολου κέρδους μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους τους.Οι πολιτικοί έφτιαξαν κατ' εικόνα και ομοίωσή τους τον κρατικό μηχανισμό.
Τώρα κατηγορούν τους δημόσιους υπάλληλους που οι ίδιοι λάδωσαν, οι ίδιοι διέφθειραν και τους έκαναν συνένοχους στο σύστημα που αυτοί έστησαν.Οι ανήθικοι πολιτικοί μεταμόρφωσαν τους δημοσίους υπαλλήλους σε «μισθοφόρους» ψηφοφόρους των αστικών κομμάτων τους.Τα αφεντικά του συστήματος καταγγέλλουν τους διεκπεραιωτές των υποθέσεων τους.
Και σίγουρα είναι προδοτικό για έναν που θέλει να λέγεται εθνικιστής ή εθνικοσοσιαλιστής να υπηρετεί τις μυστικές υπηρεσίες αυτού του διεφθαρμένου κράτους.
Πρέπει να απομονώσουμε τους ρουφιάνους της ασφάλειας που κυκλοφορούν μεταξύ μας και δηλητηριάζουν τις ιδέες μας.
Εμείς δεν έχουμε καμιά σχέση με το συντηρητισμό. Αντίθετα λειτουργούμε με ριζοσπαστισμό, πάθος, πραγματισμό και ζούμε πέρα από τα όρια.
Αυτό που πρέπει να αντιληφθούν οι συναγωνιστές, εθνικοσοσιαλιστές και εθνικιστές, είναι ότι δεν θα επικρατήσουμε αν δεν οργανώσουμε ένα κίνημα που να αποτελείται από καθαρούς ανθρώπους, που να λάμπουν και να εμπνέουν με την πίστη στην πατρίδα, την ανιδιοτέλεια, την αυτοθυσία, τα ιδανικά τους, την καθαρότητα του χαρακτήρα και της ψυχής τους, το ιδεολογικό και πνευματικό τους επίπεδο και τον τρόπο ζωής τους.
Μέσα από τη σύνθεση θα αποκτήσουμε μια ιδεολογική βάση για να αντιμετωπίσουμε τον καπιταλισμό. Χρειάζεται να μπουν οι βάσεις ενός πραγματικά αδέσμευτου επαναστατικού κινήματος, που θα συνδυάζει τις εθνικές και κοινωνικές διεκδικήσεις.
Στόχος μας είναι να δημιουργήσουμε στην πατρίδα μας ένα ριζοσπαστικό δυναμικό αντικαπιταλιστικό μέτωπο.
Καλούμε όλους όσους έχουν στόχο την κατάρρευση του καπιταλισμού να σταθούν δίπλα μας. Δεν είμαστε οι τελευταίοι από αυτούς που έφυγαν … είμαστε οι πρώτοι από αυτούς που θα έλθουν.
Και μην περιμένετε να κάνουμε αγώνα μέσα από την τηλεόραση.Οι ηγέτες μας θα αναδειχτούν μέσα από τους αγώνες. Χρειάζεται να μιλάμε σε κάθε πολίτη από πόρτα σε πόρτα και από γειτονιά σε γειτονιά. Η παρουσία μας δίπλα στο λαό είναι απαραίτητη σε αυτές τις δύσκολες ώρες.
Η φτώχεια θα κλείσει τον Έλληνα στο σπίτι του, εκεί θα πρέπει να τον συναντήσουμε.
Και ας ακολουθήσουμε επιτέλους τη ρήση του Περικλή Γιαννόπουλου:
«Μπήκαν οι κλέφτες στο μαντρί ; Αν σου βαστάει έμπα και διώξτους !».
Antifa, ΣΕΚ, ΣΥΡΙΖΑ, YRE / ΞΕΚΙΝΗΜΑ και λοιποί ... : Η εμπροσθοφυλακή των κρατιστών και των εξουσιαστών !
Ένα άρθρο του «Μαύρου Κρίνου» (ο συντάκτης του δεν ανήκει πλέον στην συντακτική μας ομάδα αλλά αυτό δεν έχει σήμερα καμιά σημασία) το οποίο πάντα παραμένει επίκαιρο … μπορείτε να το διαβάσετε στον σύνδεσμο εδώ
Το αναδημοσιεύουμε για πολλοστή φορά, λόγω των σημερινών γεγονότων στην περιοχή του Αγίου Παντελεήμονα …
Οι μπάτσοι του Παπουτσή οι antifa της ZOG και οι γραφικοί ελλαδέμποροι ψευτοπατριώτες που προσπαθούν να καπηλευτούν τους αγώνες των κατοίκων όλοι μαζί παίζουν παντού και πάντα τον ίδιο ακριβώς ρόλο στο θέατρο του παραλόγου !
Βλέποντας κάποιος την παραπάνω εικόνα με το πρόσωπο του γνωστού επαγγελματία «αντιρατσιστή» και μέλους του ΣΕΚ Πέτρου Κωνσταντίνου - ο κύριος συνομιλητής των ΜΑΤ για όσους το ξεχνούν - δεν έχει παρά να θυμηθεί τα λόγια ενός πολύ γνωστού Εθνικοσοσιαλιστή:
«Εμείς οι Εθνικοσοσιαλιστές σήμερα έχουμε ένα πικρό παράπονο, δεν έχουμε αντιπάλους αντάξιους των δικών μας δυνάμεων»
Μια αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα»(2008): Έλληνες ποιητές διαβάζουν έργα τους (Κωστής Παλαμάς)
Με αφορμή την πρόσφατη κινητοποίηση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην Πλάκα από την «παρέμβαση ενάντια στην εθνική νάρκωση», θυμηθήκαμε μια παλαιότερη αξιόλογη πρωτοβουλία της δισκογραφικής εταιρείας «Λύρα».Στα τέλη του 2008 σε 2 διαφορετικές εκδόσεις cd της εταιρείας υπήρχαν αποσπάσματα από τα πιο γνωστά αριστουργήματα του εθνικού μας ποιητή («η φλογέρα του βασιλιά, οι βωμοί, κλπ)
Δεν έχετε παρά να αναζητήσετε τα εν λόγω cd είτε από την εταιρεία «Λύρα» ή σε περιοχές όπως το μοναστηράκι (σε πάγκους με cd) στην Αθήνα και αλλού …
Παρέμβαση στην οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας.
'Οι Ποιηταί'.
(Σ.Σ. απόσπασμα αρχείου:
"... Εικονίζονται οι Πολέμης,Δροσίνης,
Παλαμάς,Σουρής και Προβελέγγιος.
Πρόκειται κατ'ουσίαν για μια ποιητική
συνωμοσία των ανωτέρω Εθνικιστών.
Μια σύναξη διανοουμένων που διεμόρφωσαν
την ιδεολογία της Εθνικής Εταιρείας ...")
Πίνακας ζωγραφικής του Γεωργίου Ροϊλού (1867-1928),
Λάδι σε καμβά, 130x179cm.
Φιλολογικός Σύλλογος 'Παρνασσός' Αθήνα
"Παρέμβαση ενάντια στην Εθνική Νάρκωση"
Μια ακόμα παρέμβαση ενάντια στην λήθη και την υποταγή.
Το πρωί της Κυριακής (09.01.2011) πραγματοποιήθηκε παρέμβαση για την οικία του Κωστή Παλαμά στην περιοχή της Πλάκας (Περιάνδρου 5).
Συμμετείχαν δεκάδες συναγωνιστές που διακρίνονται τόσο για την αποφασιστικότητα τους, όσο και για την ικανότητα τους να μεταφέρουν στον μαχόμενο Ελληνισμό το μήνυμα της ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ.
Στην συνέχεια σε κεντρικά σημεία των Αθηνών και σε εκατοντάδες συμπατριώτες μας (σε περισσότερους από 2.000) μοιράστηκαν χέρι με χέρι τα κείμενα με τις θέσεις των συναγωνιστών.
Προκαλεί χαρά και αισιοδοξία τόσο η άμεση αποδοχή της εν λόγω κίνησης όσο και το γενικευμένο αίσθημα των απλών Ελλήνων να αντισταθούν ενάντια στην φιλελεύθερη χούντα του Γιωργάκη και του ΔΝΤ.
Ο απλός Έλληνας και η Ελληνίδα που δεν έχουν ακόμα καταστραφεί από την προπαγάνδα του συστήματος αγκάλιασαν την πρωτοβουλία των συναγωνιστών στην περιοχή και έδωσαν ακόμα περισσότερη δύναμη στους συμμετέχοντες για το μέλλον.
Τιμή στον εθνικό ποιητή Κωστή Παλαμά !
Ενάντια στην λήθη και την υποταγή !
Ενάντια στην αστική ακροδεξιά και την καθεστωτική αριστερά !
"Οιακισμοί": Ένα ενδιαφέρον άρθρο του αρχηγού της Εθνικοσοσιαλιστικής οργάνωσης ΑΡΜΑ
αναδημοσίευση από την επίσημη ιστοσελίδα του ΑΡΜΑΤΟΣ.
του Στέφανου Γκέκα.
Ἕνας ὀργανισμὸς γιὰ νὰ ἀποτελέσῃ εἰκόνα ἀληθῆ καὶ ἀξίαν τοῦ Εἴδους του πρέπει νὰ διευθύνεται ἀπὸ ἕνα ὑγιὲς κεντρικὸ νευρικὸ σύστημα μὲ κορωνίδα τὸν νοῦν, τοῦ ὁποίου τὸ ὕψος καὶ ἡ διαύγεια κατ᾿ ἀρχὴν ἐξαρτῶνται ἐκ τοῦ Εἴδους, μὲ ἀρωγοὺς δὲ εἰς αὐτὸ ὑπηγμένους τὶς ποικίλες καὶ κατὰ ἐπίπεδα διατεταγμένες ἐξειδικευμένες συμπυκνώσεις καὶ συναρθρώσεις νοημοσύνης, ὅπως ἡ διάχυτος καὶ ἐπιτόπιος ἐπίσης λειτουργικὴ νοημοσύνη τοῦ ὀργανισμοῦ καὶ ὅπως τὰ διάφορα ἔνστικτα, ἡ σημασία τῶν ὁποίων εἶναι πρωταρχική - καὶ τὰ ὁποῖα κατὰ τὴν ὀντικὴν κλίμακα βεβαίως ὑπερέχουν ἔναντι τῶν φυσικῶν ὀργάνων τὰ ὁποῖα αὐτὰ διευθύνουν, ἀποτελούντων τὴν ἐξωτερίκευσιν ἐκείνων.
Χαλάρωσις, διαστροφὴ ἢ ἀπαλοιφὴ τῶν ἐνστίκτων, ἀκόμη δὲ χαλάρωσις τῆς ἀμοιβαίας ἱεραρχίας ἢ ἐπιγνώσεως ἀλλήλων, σημαίνουν ἀλλοιώσεις καὶ διαστροφάς, δυναμένας ἐν τέλει νὰ ἐπιφέρουν τὸν εὐτελισμὸν ἢ καὶ τὸν θάνατον τοῦ ὀργανισμοῦ.
Χαλάρωσις, διαστροφὴ ἢ ἀπαλοιφὴ τῶν ἐνστίκτων, ἀκόμη δὲ χαλάρωσις τῆς ἀμοιβαίας ἱεραρχίας ἢ ἐπιγνώσεως ἀλλήλων, σημαίνουν ἀλλοιώσεις καὶ διαστροφάς, δυναμένας ἐν τέλει νὰ ἐπιφέρουν τὸν εὐτελισμὸν ἢ καὶ τὸν θάνατον τοῦ ὀργανισμοῦ.
για την συνέχεια στον σύνδεσμο εδώ
Αυτόνομοι του κέντρου των Αθηνών: Περιοδικό Δρόμου τεύχος δεύτερο.
Νέο τεύχος από τους Αυτόνομους Εθνικιστές των Αθηνών
(Για κατέβασμα)
(απ'ευθείας ανάγνωση)
Τυπώστε το και διαδώστε το !
Η δέσμη των ράβδων (μέρος τρίτο) Francis Parker Yockey: ο αινιγματικός οραματιστής του μεταπολεμικού Φασισμού.
του Γεωργίου Γεμιστού.
Στις 16 Ιουνίου του 1960 βρέθηκε νεκρός στο κελί των ομοσπονδιακών φυλακών του Σαν Φραντσίσκο των Η.Π.Α. σε ηλικία 43 ετών ένας μεγάλος πολιτικός στοχαστής και υπερασπιστής του Ευρωπαϊκού πολιτισμού ο Francis Parker Yockey.
Μέσα από το κορυφαίο έργο του, το «Imperium» αλλά και άλλα κείμενα του όπως το «Η διακήρυξη του Λονδίνου» και το «Ο εχθρός της Ευρώπης» υπερασπίστηκε με επιχειρήματα τον πολιτισμό που προώθησε την πρόοδο της ανθρωπότητας.
Μίλησε στην μεταπολεμική εποχή για την σημασία της νέας ενωμένης ευρώπης και της κοινωνικής δικαιοσύνης χωρίς να φοβηθεί το «κυνήγι μαγισσών» που είχαν εξαπολύσει οι δυνάμεις των παγκόσμιων τοκογλύφων μετά το ‘45.
Είχε «προφητεύσει» την πολεμική των «εχθρών του ωραίου» ενάντια στα φυλετικά μας ιδεώδη ενάντια στην Ευρωπαϊκή κουλτούρα και τις αξίες των ανθρώπων μας, σε μια εποχή όπου η καταστροφή βρισκόταν μπροστά στα μάτια του αφού μόλις είχε τελειώσει ο πόλεμος.
Όλοι οι ευρωπαϊκοί λαοί ακόμα και αυτοί που είχαν βρεθεί στην πλευρά των «νικητών» βίωναν καθημερινά την σήψη και την μέγγενη τόσο της Μόσχας όσο και της Ουάσιγκτον δυο δυνάμεων που έβλεπαν την μεταπολεμική Ευρώπη ως κτήση.
Λίγα λόγια για την ζωή του.
Γεννήθηκε στο Σικάγο στις 18.10 του 1917. Λόγω των σπουδαίων του ικανοτήτων σπούδασε ξένες γλώσσες και ιστορία των πολιτισμών, κλασσική μουσική με ιδιαίτερη αγάπη στο πιάνο και παρακολούθησε σπουδές σε κορυφαία πανεπιστήμια. Το 1934 - 1936 βρέθηκε στο πανεπιστήμιο του Michigan και το 1941 καταφέρνει να πάρει το πτυχίο νομικής.
Έλαβε μέρος στον πόλεμο ως το 1942 (παρόλο την δεδηλωμένη αντίθεση του στην εμπλοκή της χώρας του) όπου και έλαβε στρατιωτική διάκριση ενώ στην συνέχεια θα ασχοληθεί με την δικηγορία. Το 1946 θα βρεθεί στην Ευρώπη ως επιστημονικός συνεργάτης αμερικανικού υπουργείου.
Αποστολή του ήταν να παρακολουθήσει τις δίκες των Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών. Βλέποντας την αυθαιρεσία στις κινήσεις των κατοχικών δυνάμεων οι οποίες οδήγησαν στην λιμοκτονία 30.000.000 ανθρώπων τολμάει χωρίς δισταγμό να μεταφέρει σε επίσημη αναφορά προς τους ανωτέρους του τις κραυγαλέες νομικές αντινομίες της «απονομής δικαίου» των Συμμάχων:
«Είμαι δικηγόρος και όχι δημοσιογράφος» απάντησε σε όσους εναντιώθηκαν στις απόψεις του και του ζήτησαν να ανακαλέσει τα όσα είχε ήδη καταγγείλει. Η άρνηση του συντελεί στη οριστική απόλυση του και στην άμεση απομάκρυνση του από τους πολιτικούς και διοικητικούς μηχανισμούς των Αμερικανών.
Υποστηρίζει με θέρμη και βοηθάει με κάθε μέσο πολλές εθνικιστικές / φασιστικές οργανώσεις της Ευρώπης που προσπαθούν να αναγεννηθούν μετά τον πόλεμο.
Οι «αιρετικές» απόψεις του (όπως η πρόταση για συνεργασία της αντισιωνιστικής αντικαπιταλιστικής αριστεράς με την εθνικοεπαναστατική νεοφασιστική πτέρυγα) προκαλούν εκρηκτικές αντιδράσεις στο κίνημα ενώ δεν λείπουν οι διαμάχες του με σημαίνοντα πρόσωπα του εθνικιστικού κόσμου.
Στην επιστροφή του στην Ευρώπη κατανοεί πλήρως την ανοησία της πολιτικής που επιβλήθηκε μεταπολεμικώς στην Ευρώπη. Στα τέλη του 1947 γυρνάει ξανά στην Γηραιά Ήπειρο και θα εγκατασταθεί στην ήσυχη περιοχή Brittas Bay στην Ιρλανδία. Στις αρχές του επόμενου έτους συγγράφει το «Imperium» που αποτελεί και το κορυφαίο έργο του.
Στην επιστροφή του στην Ευρώπη κατανοεί πλήρως την ανοησία της πολιτικής που επιβλήθηκε μεταπολεμικώς στην Ευρώπη. Στα τέλη του 1947 γυρνάει ξανά στην Γηραιά Ήπειρο και θα εγκατασταθεί στην ήσυχη περιοχή Brittas Bay στην Ιρλανδία. Στις αρχές του επόμενου έτους συγγράφει το «Imperium» που αποτελεί και το κορυφαίο έργο του.
Επιλέγει το ψευδώνυμο «Ulick Varange» το οποίο εμπεριέχει ευρωπαϊκούς συμβολισμούς. Το βιβλίο εκδόθηκε το 1948 σε 2 τόμους και αφήνει την εποχή εκείνη στην κυριολεξία καθηλωμένους τους αναγνώστες.
Το 1949 ιδρύει το «Ευρωπαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο»(ELF) μαζί με πρώην μέλη του Βρετανικού Φασιστικού Κινήματος και εκδίδει το έντυπο «Frontfighter» όπου και αναλύει τις εμπεριστατωμένες θέσεις του σχετικά με τον μαρξισμό, τον καπιταλισμό και τον σιωνισμό.
Το 1949 ιδρύει το «Ευρωπαϊκό Απελευθερωτικό Μέτωπο»(ELF) μαζί με πρώην μέλη του Βρετανικού Φασιστικού Κινήματος και εκδίδει το έντυπο «Frontfighter» όπου και αναλύει τις εμπεριστατωμένες θέσεις του σχετικά με τον μαρξισμό, τον καπιταλισμό και τον σιωνισμό.
Το 1952 προβλέποντας ότι ο κύριος θανάσιμος εχθρός του μέλλοντος δεν είναι ο κομμουνισμός αλλά ο καπιταλισμός γράφει χαρακτηριστικά σε κάποιο φυλλάδιο:
«ο ιός του επηρεασμένου από τον ιουδαϊσμό μπολσεβικισμού είναι πιο κατανοητός και όχι τόσο επικίνδυνος όσο η ηθική σύφιλη του Χόλυγουντ».
Στην συνέχεια θα επισκεφτεί την Αίγυπτο και θα έρθει σε επαφή με τον Αιγύπτιο πρόεδρο και φανατικό αντισιωνιστή Nasser. Εκεί είναι όπου και θα εγκαινιάσει μια νέα εποχή στις σχέσεις του με τον Αραβικό Εθνικισμό.
Οι γνώσεις του βοηθούν στην αναδιοργάνωση των αιγυπτιακών μυστικών υπηρεσιών οι οποίες ως γνωστόν είχαν συμβάλλει τα μέγιστα τα προηγούμενα χρόνια στην διάσωση και φυγάδευση χιλιάδων Εθνικοσοσιαλιστών.
Πιστός στο (ουτοπικό ;) όραμα του για μια ευρύτερη συμμαχία ενάντια στην αμερικανική και σιωνιστική ηγεμονία θα επισκεφτεί την Κούβα και την Ανατολική Γερμανία όπου και θα προσπαθήσει να ερευνήσει τις άγνωστες δομές των 2 αυτών καθεστώτων καθώς και τις πιθανές προοπτικές για μια μελλοντική «συμμαχία» ενάντια στον Σιωνισμό και τον Αμερικανισμό.
Συνεχίζει τις παρεμβάσεις μέσα από τα κείμενα του στα οποία τονίζει την ανάγκη της συσπείρωσης και της ενότητας των Ευρωπαϊκών Εθνών. Η ιδιότητα του ως μέλος του «Ερυθρού Σταυρού» του δίνει την δυνατότητα να περιηγηθεί ολόκληρη την Ευρώπη.
Οι Αμερικανοί αρχίζουν να ανησυχούν για την επίδραση των ιδεών του. Το 1952 το State Department αρνείται να ανανεώσει το διαβατήριο του. Αρχίζει ένας διωγμός με τελικό στόχο την παύση της δράσης του.
Το 1960 συλλαμβάνετε σε μια επιστροφή του από ταξίδι στο εξωτερικό.
Βρίσκεται τις επόμενες ημέρες νεκρός στο κελί του με μια αμπούλα κυανίου δίπλα του, και όλοι μιλούν για δολοφονία εκ μέρους των Σιωνιστών και του FBI ενώ οι επίσημες φιλοσιωνιστικές αρχές υπερασπίζονται την θεωρία της αυτοκτονίας.
Ένα επαναστατικό πνεύμα θα σιωπήσει για πάντα.
«Imperium»: το μεγάλο του έργο.
Το 1934 ο Yockey είχε παρακολουθήσει ένα σεμινάριο πάνω στο κλασσικό έργο του Oswald Spengler «Η παρακμή της δύσεως».
Τον επηρέασε σημαντικά αυτό το έργο λόγω της καταγραφής της πορείας του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Στο δικό του βιβλίο λοιπόν, προσεγγίζει με νηφαλιότητα τον 20ο αιώνα και αναλύει τις κυρίαρχες ιδεολογίες της εποχής ενώ παράλληλα παρουσιάζει την αυτοκαταστροφική πολιτική των Ευρωπαϊκών εθνών και κατευθύνει τα βέλη του στους υπερασπιστές του Αμερικανισμού.
Κάνει λόγο για την πολιτιστική ζωτικότητα (cultural vitality) μέσα από περιγραφή των εννοιών όπως είναι η «πολιτιστική υγεία» και «πολιτιστική παθολογία».
Καταλήγει συμπερασματικά στην ανάγκη για την άμεση αυτοσυνειδησία των ανθρώπων της ηπείρου μας, και την χάραξη κοινής πολιτικής και πολιτιστικής γραμμής.
Στο ίδιο έργο προβλέπει με συγκλονιστικό τρόπο αυτά που ζούμε σήμερα, ενώ κλείνει το έργο με την φράση του Νίτσε: «Ότι δεν με καταστρέφει με κάνει πιο δυνατό».
Τα κείμενα του και οι ιδέες του αγκαλιάστηκαν από τα φωτεινά και επαναστατικά πνεύματα τόσο της Ευρώπης όσο και της Αμερικής ενώ δεν έχουν παύσει να επηρεάζουν μέχρι σήμερα πολυπληθείς ομάδες και επαναστατικές κινήσεις του σύγχρονου Εθνικιστικού / Εθνικοσοσιαλιστικού χώρου.
Την εποχή που κυκλοφόρησαν τα έργα του υπήρξαν ιδιαίτερα ευνοϊκά και κολακευτικά τα σχόλια τόσο από τον Γερμανό Στρατηγό Otto Remer (ίδρυσε το πρώτο εθνικιστικό κόμμα με επαναστατικές σοσιαλιστικές αρχές στην μεταπολεμική Γερμανία) όσο και από τον Ιταλό στοχαστή και φιλόσοφο Julius Evola.
Η διαυγής καταγραφή της πραγματικότητας και ο αφυπνιστικός λόγος του νεοσπενγκλεριανού στοχαστή φόβισαν το κατεστημένο και οδήγησαν στην άνανδρη δολοφονία του.
Το κήρυγμα του υπήρξε «προφητικό» όταν η Ευρώπη είχε χωριστεί σε 2 σφαίρες επιρροής. Το έργο του (που στο διαδίκτυο υπάρχει και είναι προσιτό σε όλους) είναι ένα σάλπισμα μάχης για κάθε ελεύθερο πνεύμα.
Για να αποθηκεύσετε σε μορφή αρχείου .pdf ή σε .word (στην αγγλική γλώσσα) το βιβλίο του Francis Parker Yockey "Imperium" στον σύνδεσμο εδώ
το εξώφυλλο του βιβλίου
Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.
Η δέσμη των ράβδων (μέρος πρώτο) Berto Ricci: o «αιρετικός» διανοητής του Φασισμού.
Παρέμβαση Αυτόνομων Εθνικιστών της Κύπρου.
Πραγματοποιήθηκε χθες το βράδυ η προγραμματισμένη εκδήλωση διαμαρτυρίας κατά της ανθελληνικής πολιτικής Χριστόφια έξω από το προεδρικό μέγαρο από την «πρωτοβουλία εθνικής και κοινωνικής παρέμβασης».
Οι Μαύρες Ταξιαρχίες από την αρχή της δραστηριοποιήσεως μας χαιρετίζαμε και παροτρύναμε την δημιουργία αυτόνομων ομάδων και πρωτοβουλιών.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα η εμφάνιση της Αυτόνομης Πρωτοβουλίας ενάντια στην Παραφωνία που πραγματοποίησε την εμφάνιση της σε δύο εκδηλώσεις και έδειξε τον δρόμο ότι οι απλοί πολίτες μπορούν και έχουν δικαίωμα στο Λόγο και στην διαφωνία.
Χαιρετίζουμε την διοργάνωση αντικαθεστωτικών εκδηλώσεων από όπου και αν προέρχονται.
Μας χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι εκτός από την πρωτοβουλία εθνικής και κοινωνικής παρέμβασης, στην εκδήλωση παρευρέθηκαν οι φοιτητικές παρατάξεις του Ενιαίου Φορέα των Αυτόνομων Ενωτικών Φοιτητικών Παρατάξεων, το Εθνικιστικό Δημοκρατικό Κόμμα, Αυτόνομοι Εθνικιστές καθώς και δεκάδες ανένταχτοι πατριώτες.
Για μια ακόμη φορά παρά τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και την απειρία πιστεύουμε στην δυναμική παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων.
Για μια ακόμη φορά παρά τις ελλείψεις, τις αδυναμίες και την απειρία πιστεύουμε στην δυναμική παρουσία τέτοιων εκδηλώσεων.
Είναι καιρός να ξεφύγουμε από τα μικροαστικά συμπλέγματα της κυπριακής κοινωνίας και να δούμε ξεκάθαρα το μέλλον μας σε αυτό το νησί. Ψεύτικα διλήμματα δεν έχουν θέση στον αγώνα μας. Ο αγώνας μας δεν γίνεται για τις καλές εντυπώσεις.
Ο αγώνας και οι εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, ειδικά όσες διοργανώνονται από Αυτόνομους Ενωτικούς Φοιτητές, οργανωμένους και μή, πρέπει να στοχεύει στην πολιτικοποίηση του αγώνα, στην μαζικότητα και στην αντίδραση. Οι καλές εντυπώσεις είναι αναγκαίες για τις πασαρέλες και μόνο.
Ευελπιστούμε ότι στο επόμενο κάλεσμα δεν θα είμαστε πάλι στα πεζοδρόμια αλλά μέσα στους δρόμους, όχι στις εισόδους των προεδρικών αλλά μέσα στα προεδρικά.
Όχι στα μνημόσυνα για να αναπολούμε τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας αλλά στον αγώνα για να χαράξουμε την δική μας γραμμή.
Όχι στα μνημόσυνα για να αναπολούμε τις ένδοξες σελίδες της ιστορίας μας αλλά στον αγώνα για να χαράξουμε την δική μας γραμμή.
Την εθνικιστική γραμμή της απελευθέρωσης, την εθνικιστική γραμμή της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Ενημέρωση: Εκδήλωση μνήμης για την «ημέρα τιμής» στην Βουδαπέστη 12.02.2011
Όπως μας ενημέρωσε ένας συναγωνιστής - τον οποίο και ευχαριστούμε - στις 12 Φεβρουαρίου του 2011 στα περίχωρα της Βουδαπέστης θα πραγματοποιηθεί η καθιερωμένη εκδήλωση μνήμης για την «Ημέρα Τιμής».
Πολύ σημαντικό ρόλο στην διοργάνωση της εκδήλωσης έχουν οι συναγωνιστές της κίνησης Ουγγρικό Εθνικό Μέτωπο - Hungarian National Front - (Magyar Nemzeti Arcvonal) που αποτελεί και την πιο αξιόλογη Εθνικοσοσιαλιστική οργάνωση στην χώρα.
Οι συναγωνιστές τιμούν την ημέρα αυτή την επική αντίσταση των Ούγγρων και Γερμανών Εθνικοσοσιαλιστών ενάντια στα Σοβιετικά και Ρουμανικά στρατεύματα στα τέλη του Δευτέρου Μεγάλου Πολέμου.
Θα παρευρεθούν συναγωνιστές από Ρωσία, Σλοβακία, Ουγγαρία, Σερβία, Αυστρία καθώς και πολλές άλλες εθνικές αντιπροσωπείες κινημάτων σχεδόν από ολόκληρη την Ευρώπη.
Όπως επισημαίνουν οι συναγωνιστές καλούν όσους παρευρεθούν να δείξουν τον απαιτούμενο σεβασμό στον χώρο και να ακολουθήσουν τις οδηγίες των οργανωτών.
Όσοι ενδιαφέρονται να λάβουν μέρος δεν έχουν παρά να επισκεφτούν τις παρακάτω ιστοσελίδες:
http://www.becsuletnapja.com/
http://jovonk.info/
Ηλεκτρονικές διευθύνσεις επικοινωνίας:
dayofhonour@mozgalom.net
becsuletnapja@mozgalom.net
Nightfall - Ambassador of Mass (Official Video)
Nightfall - Astron Black and the Thirty Tyrants
Τραγούδια δίσκου:
Intro
Astron Black
Astronomica / Saturnian Moon
Astra Planeta / We Chose The Sun
Ambassador Of Mass
The Criterion
Asebeia
I-I
Archon Basileus
Proxima Centauri / Dead Bodies
The Thirty Tyrants
Epsilon Lyrae
Η δέσμη των ράβδων (μέρος δεύτερο) Nicola Bombacci: ο «κόκκινος παπάς» του Φασισμού.
Στην αρχή του βίου του Ερυθροφρουρός και στενός φίλος του Lenin ...
Στο τέλος του βίου του Μελανοχίτωνας και πιστός σύντροφος του Mussolini ...
Μετάφραση – επεξεργασία κειμένου: Αλάστωρ.
Μέρος πρώτο.
Ένα σύντομο βιογραφικού του «αριστερού Φασίστα» Nicolla Bombacci.
Ο Nicola Bombacci (24 Οκτωβρίου 1879 – 28 Απριλίου 1945) γεννήθηκε στην Civitella της Romagna.
Υπήρξε σοσιαλομαρξιστής και πρωτοκλασσάτο στέλεχος του Ιταλικού Σοσιαλιστικού Κόμματος στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνος. Έμπιστος φίλος του Λένιν, και το 1921 ένας από τους ιδρυτές του κομμουνιστικού κόμματος Ιταλίας το γνωστό PCI. Ο Bombacci εκείνη την εποχή υπήρξε επιστήθιος φίλος του Mussolini την εποχή που ο τελευταίος δήλωνε αναρχοκομμουνιστής. Την δεκαετία του ’30 αρχίζει σταδιακά να «φλερτάρει» με την Φασιστική ιδεολογία, κάτι που διαφαίνεται και στα κείμενα που έγραφε στο περιοδικού του «La Verita» (Η αλήθεια). Ο Bombacci βοήθησε τον Mussolini στην νομιμοποίηση της «Ιταλικής Σοσιαλιστικής Πολιτείας» (Repubblica Sociale Italiana) παρουσιάζοντας τις σοσιαλιστικές ρίζες του Φασισμού όταν ο Duce ασκούσε τα καθήκοντα του στο νεοσύστατο πολιτικό σχηματισμό της βορείου Ιταλίας.
Αφίσα Ιταλικής οργάνωσης:
"Nicola Bombacci Επαναστάτης Σοσιαλιστής Εθνικιστής"
"Επαναπροσδιορίζοντας τις ιδεολογικές μας ρίζες"
Υπήρξε ο εμπνευστής της νέας οικονομικής θεωρίας που ανέπτυξε τον Νοέμβριο του 1943 στην Βερόνα στο πρώτο συνέδριο του Ιταλικού Ρεπουμπλικανικού Φασιστικού Κόμματος. Πέθανε στις 28 Απριλίου του 1945 στην περιοχή Dongo του Como όπου συνελλήφθη μαζί με τον Mussolini από Ιταλούς κομμουνιστές αντάρτες. Μετά την εκτέλεση του, τον κρέμασαν σε δημόσια θέα στην πλατεία Loreto μαζί με τον Mussolini την Clara Petazzi το κομμένο κεφάλι του Alessandro Pavolini και άλλων.
Μέρος δεύτερο.
Στις 29 Απρίλη του 1945 οι κομμουνιστές αντάρτες συνέλαβαν τα ηγετικά στελέχη του Ιταλικού Φασιστικού Κινήματος. Μεταξύ των οποίων ήταν και μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ιταλικού κομμουνισμού ! O Nicola Bombacci, ο ιστορικός ιδρυτής του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) και προσωπικός φίλος του Λένιν όπου αγωνίστηκε πιστά δίπλα του κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Σοβιετική Ένωση. Και όμως ο αγωνιστής με το παρατσούκλι «Papa Rosso» (κόκκινος παπάς) κατέληξε σε έναν άνευ όρων φανατικό υποστηρικτή του Μουσολίνι που του συμπαραστάθηκε όσο κανείς άλλος στους τελευταίους δραματικούς μήνες της διακυβέρνησης του. Η ζωή του σκιαγραφεί μια ιστορία που αποτελεί εξαίρεση ή μήπως επιβεβαιώνει την παραδοσιακή πολιτική συνέχεια και φυσιολογική εξέλιξη ενός πρώιμου "Φασιστικού Σοσιαλισμού" ;
Η πρόσφατη δημοσίευση της βιογραφίας του στην Ιταλία ξανάνοιξε τον μαχητικό διάλογο για τις ιδεολογικές προεκτάσεις του Φασισμού που εμπνεύστηκε ο Μουσολίνι. Γεννήθηκε σε μια λαϊκή καθολική οικογένεια της Romagna στις 24 Οκτωβρίου 1879, κοντά στο Predappio όπου λίγα χρόνια μετά επρόκειτο να γεννηθεί αυτός που εμπνεύστηκε τον Φασισμό και όλα αυτά σε ένα νομό της Ιταλίας που η επαναστατικότητα των εργατικών σωματείων ήταν φημισμένη. Σύντομα έγινε μέλος της νεολαίας του Σοσιαλιστικού κόμματος και λαμβάνει το δίπλωμα του εκπαιδευτικού (οι ομοιότητες με τον Duce είναι παραπάνω από εμφανείς) για να αφιερωθεί κατόπιν με ψυχή και σώμα στην σοσιαλιστική επανάσταση.
Υπήρξε ο εμπνευστής της νέας οικονομικής θεωρίας που ανέπτυξε τον Νοέμβριο του 1943 στην Βερόνα στο πρώτο συνέδριο του Ιταλικού Ρεπουμπλικανικού Φασιστικού Κόμματος. Πέθανε στις 28 Απριλίου του 1945 στην περιοχή Dongo του Como όπου συνελλήφθη μαζί με τον Mussolini από Ιταλούς κομμουνιστές αντάρτες. Μετά την εκτέλεση του, τον κρέμασαν σε δημόσια θέα στην πλατεία Loreto μαζί με τον Mussolini την Clara Petazzi το κομμένο κεφάλι του Alessandro Pavolini και άλλων.
Μέρος δεύτερο.
Στις 29 Απρίλη του 1945 οι κομμουνιστές αντάρτες συνέλαβαν τα ηγετικά στελέχη του Ιταλικού Φασιστικού Κινήματος. Μεταξύ των οποίων ήταν και μια από τις μεγαλύτερες μορφές του Ιταλικού κομμουνισμού ! O Nicola Bombacci, ο ιστορικός ιδρυτής του Ιταλικού Κομμουνιστικού Κόμματος (PCI) και προσωπικός φίλος του Λένιν όπου αγωνίστηκε πιστά δίπλα του κατά την διάρκεια της Οκτωβριανής Επανάστασης στην Σοβιετική Ένωση. Και όμως ο αγωνιστής με το παρατσούκλι «Papa Rosso» (κόκκινος παπάς) κατέληξε σε έναν άνευ όρων φανατικό υποστηρικτή του Μουσολίνι που του συμπαραστάθηκε όσο κανείς άλλος στους τελευταίους δραματικούς μήνες της διακυβέρνησης του. Η ζωή του σκιαγραφεί μια ιστορία που αποτελεί εξαίρεση ή μήπως επιβεβαιώνει την παραδοσιακή πολιτική συνέχεια και φυσιολογική εξέλιξη ενός πρώιμου "Φασιστικού Σοσιαλισμού" ;
Η πρόσφατη δημοσίευση της βιογραφίας του στην Ιταλία ξανάνοιξε τον μαχητικό διάλογο για τις ιδεολογικές προεκτάσεις του Φασισμού που εμπνεύστηκε ο Μουσολίνι. Γεννήθηκε σε μια λαϊκή καθολική οικογένεια της Romagna στις 24 Οκτωβρίου 1879, κοντά στο Predappio όπου λίγα χρόνια μετά επρόκειτο να γεννηθεί αυτός που εμπνεύστηκε τον Φασισμό και όλα αυτά σε ένα νομό της Ιταλίας που η επαναστατικότητα των εργατικών σωματείων ήταν φημισμένη. Σύντομα έγινε μέλος της νεολαίας του Σοσιαλιστικού κόμματος και λαμβάνει το δίπλωμα του εκπαιδευτικού (οι ομοιότητες με τον Duce είναι παραπάνω από εμφανείς) για να αφιερωθεί κατόπιν με ψυχή και σώμα στην σοσιαλιστική επανάσταση.
Λόγω των ξεχωριστών ικανοτήτων του σε οργανωτικά ζητήματα και την τάση εργασιομανίας που επιδείκνυε έγινε υπεύθυνος των εντύπων και των άλλων σοσιαλιστικών μέσων ενημέρωσης και σταδιακά άρχισε να εξασφαλίζει την πλήρη στήριξη των εργατικών σωματείων. Στον ίδιο ιδεολογικό χώρο γνώρισε και τον Mussolini που δεν πρέπει να ξεχνάμε πως εκείνη την εποχή τον θεωρούσαν πολύ σημαντική προσωπικότητα για τον Σοσιαλιστικό χώρο πολύ πριν εξελιχθεί σε Εθνικοεπαναστάτη. Ο Bombacci άρχισε να δυσανασχετεί με την υποτονική πολιτική των σοσιαλοδημοκρατών. Με αποτέλεσμα να ιδρύσει μαζί με τον Antonio Gramsci το κομμουνιστικό κόμμα Ιταλίας και στις αρχές της δεκαετίας του ’20 ταξιδεύει στην Ρωσία όπου παίρνει μέρος στην επανάσταση των Μπολσεβίκων.
Εκείνη την εποχή ανέπτυξε στενή φιλία με τον Λένιν και σε μια συνεδρίαση στο Κρεμλίνο είπε για τον Μουσολίνι:
«Σύντροφοι υπάρχει μόνος ένας αληθινός σοσιαλιστής στην Ιταλία που είναι ικανός να καθοδηγήσει τον λαό στην επανάσταση, ο Μουσολίνι»
Λίγα χρόνια μετά ο Duce ξεκινάει την επανάσταση του Φασισμού ! Ως αρχηγός του νεοσύστατου κομμουνιστικού κόμματος πείθει μερίδα των εργατών που τον ακολουθούν ονομάζοντας τον λόγω της εμφάνισης του «κόκκινο παπά». Φάνταζε την εποχή εκείνη ως ο νούμερα ένα κίνδυνος για την αστική τάξη της τότε εποχής.
«Σύντροφοι υπάρχει μόνος ένας αληθινός σοσιαλιστής στην Ιταλία που είναι ικανός να καθοδηγήσει τον λαό στην επανάσταση, ο Μουσολίνι»
Λίγα χρόνια μετά ο Duce ξεκινάει την επανάσταση του Φασισμού ! Ως αρχηγός του νεοσύστατου κομμουνιστικού κόμματος πείθει μερίδα των εργατών που τον ακολουθούν ονομάζοντας τον λόγω της εμφάνισης του «κόκκινο παπά». Φάνταζε την εποχή εκείνη ως ο νούμερα ένα κίνδυνος για την αστική τάξη της τότε εποχής.
Εξελέγη πρώτος βουλευτής του PCI την εποχή που οι φασιστικές ομάδες άρχιζαν να οργανώνουν την δράση τους ενάντια στα πολυάριθμα κομμουνιστικά σωματεία. Η αποστολή του Bombacci είναι να σταματήσει τις διαρροές υποστηρικτών από την κομμουνιστική πολιτοφυλακή στις νεοσύστατες φασιστικές ομάδες αλλά αποτυγχάνει παταγωδώς ! Όταν πια ο Μουσολίνι κατέκτησε την διοίκηση της χώρας η ιδεολογική του στάση δεν κλονίστηκε. Παρέμεινε αντικονφορμιστής και υπερασπιστής της άποψης πως η Ιταλία πρέπει να επαναπροσεγγίσει πολιτικά την θεωρία της συμμαχίας με την Ρωσία. Όμως το ανήσυχο πνεύμα του δεν σταμάτησε να παράγει νέους πολιτικοκοινωνικούς ορίζοντες και αυτό τον οδήγησε στην δημιουργία του λεγόμενου «Τρίτου Δρόμου».
Ανέπτυξε την θεωρία που συνενώνει την πατριωτική φύση του Φασισμού με την επαναστατική προοπτική του Σοσιαλισμού. Όπως ήταν αναμενόμενο αυτό του στοίχισε την διαγραφή του από το PCI το 1927, και τον πλήρη πολιτικό εξοστρακισμό από τους πρώην συντρόφους του. Πάραυτα δεν σταμάτησε να έχει επαφές με υψηλά κλιμάκια Ρώσων πολιτικών. Μετά την διαγραφή του άρχισε να εκδηλώνει την συμπάθεια του στην Φασιστική ιδέα. Όμως δεν δέχεται τα πολιτικά αξιώματα που του προσφέρει η Φασιστική κυβέρνηση ενώ δεν ξεχνά την σοσιαλιστική καταγωγή του και φυσικά τον προσωπικό του σκοπό.
Αφίσα της Φασιστικής κατάληψης Casa Pound: "Nicola Bombacci ένας αριστερός Φασίστας"
Το 1936 γράφει στο περιοδικο του «La Verita» και «εξομολογείται» γιατί φλερτάρει με την Φασιστική Ιδέα!: «Έχει δημιουργηθεί μια μεγάλη κοινωνική επανάσταση. Μουσολίνι και Λένιν, Σοβιέτ και Ομοσπονδιακή Φασιστική Πολιτεία, Ρώμη και Μόσχα ! Πολλά μπορούμε να αναθεωρήσουμε στον ιδεολογικό μας ιστό μα δεν θα συγχωρεθούν οι εκμεταλλευτές του λαού. Χθες όπως και σήμερα σμίγουν τα ίδια πολιτικά ιδεώδη που καταλήγουν στην τελική νίκη του εργάτη».
Ίσως να είναι και περίεργο για έναν πρώην αρχηγό και ιδρυτή κομμουνιστικού κόμματος να έχει αποδεχτεί την Φασιστική επανάσταση όμως δεν σταμάτησε ποτέ να εχθρεύεται το όποιο κατεστημένο. Παρόλο την προσωπική φιλία του με τον ηγέτη του Φασισμού ο Bombacci διάλεξε να παραμείνει αυτόνομος και δεν γράφτηκε ποτέ μέλος στο Φασιστικό κόμμα. Τα χρόνια περνάνε και όταν ο Μουσολίνι συλλαμβάνετε τον Ιούλιο του 1943 και απελευθερώνεται ένα μήνα μετά από τους Γερμανούς το Φασιστικό κόμμα βρίσκεται στα όρια της διάλυσης. Το επιτελείο και οι διοικητές του κινήματος καταποντίζονται και από πλειοψηφία υπάρχουν απλά ως πρόσωπα στην νεοσύστατη κυβέρνηση του Badoglio. Η Ιταλία χωρίζετε στα δυο και η συμμαχία εναντίον του άξονα αναπτύσσεται προς τον βορρά.
Ο Μουσολίνι συσπειρώνει τα στελέχη της απολύτου εμπιστοσύνης του ένα «μείγμα» παλαιών camerati και ενθουσιασμένων νέων που ακόμα πίστευαν στην Φασιστική επανάσταση και ανακοινώνει επίσημα την ίδρυση της Ιταλικής Σοσιαλιστικής Πολιτείας. Το φασιστικό κίνημα ήθελε να αναπτύξει την λαϊκή του επαναστατικότητα που είναι και η αληθινή του φύση κάτι που δεν άφησε ασυγκίνητο τον Bombacci. Από την στιγμή που ανακοίνωσε την ίδρυση της νέας πολιτικής αρχής ο Μουσολίνι, ο Bombacci του πρόσφερε κάθε δυνατή συμπαράσταση. Σε αυτή την απόφαση έπαιξε σημαντικό ρόλο η ιστορική ευκαιρία να ολοκληρώσει το όνειρο του. Για το δίκαιο κράτος των εργατών που τόσο αυτός όσο και ο Μουσολίνι είχαν αγωνιστεί να δημιουργήσουν στις αρχές του 20ου αιώνα.
Όπως ο Bombacci έτσι και άλλοι διανοούμενοι του αριστερού χώρου προσχωρούν στην νέα κυβέρνηση. Ο Carlo Silvestri (βουλευτής του Σοσιαλιστικού κόμματος και μεταπολεμικά) ο Edmondo Cione (σοσιαλιστής φιλόσοφος που του ανατέθηκε να δημιουργήσει την ιδεολογία και τις βάσεις ενός νέου λαικού σοσιαλιστικού κομματικού φορέα σε ξεχωριστό πολιτικό πλαίσιο από το κυβερνητικό φασιστικό κόμμα) και πολλοί άλλοι! Ο Μουσολίνι παρόλο που ανησυχούσε για την στρατιωτική πίεση που επικρατούσε στα νότια της χώρας ήταν πιο πεπεισμένος από ποτέ για την υλοποίηση της Φασιστικής επανάστασης που είχε εδώ και δεκαετίες οραματιστεί. Έχοντας εξοστρακίσει κάθε πρόσωπο που είχε δισταγμούς από τον μηχανισμό δράσης του κινήματος αναθέτει στα πιο ακραία επαναστατικά στελέχη την διοίκηση του και αυτόματα αρχίζει την κατασκευή της εθνικολαϊκής πολιτείας.
Αυτό μεταφράστηκε σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και νόμους εμπνευσμένους ξεκάθαρα από την σοσιαλιστική κουλτούρα όπως η πρώτη δημιουργία συνδικάτων αναγνωρισμένα από την πολιτεία ιδιωτικές βιομηχανίες και συνεταιρισμοί με εργατική συνδιοίκηση δίκαιη ανακατανομή του πλούτου για να καταλήξει στην δημιουργία φορέα εξολοκλήρου αφιερωμένο στην ανάληψη αναβάθμιση των εθνικών έργων σε στρατηγικά και όχι μόνο σημεία. Το ιδεολογικό περιεχόμενο του επαναστατικού εγχειρήματος του Μουσολίνι συνοψίστηκε στο διάσημο πλέον κείμενο - 18 Punti – (18 σημεία) και παρουσιάστηκε στο πρώτο και μοναδικό συνέδριο του νέου Φασιστικού κινήματος στην Βερόνα. Ένα κείμενο που επιμελήθηκε εξολοκλήρου από τον Μουσολίνι και τον Bombacci με σκοπό να στηθούν οι ιδεολογικές βάσεις της νέας πραγματικότητας της Εθνικολαϊκής Πολιτείας. Στην εξωτερική πολιτική ο Bombacci προτρέπει τον Μουσολίνι να υπογράψει ειρήνη με την Ρωσία και να συνεχίσει με αμείωτη δράση τον πόλεμο ενάντια στην αγγλοσαξονική πλουτοκρατία.
Με αυτόν τον τρόπο θα προσέλκυε με το μέρος του τους γεωπολιτικούς διανοούμενους της «εθνικοαριστερής» τάσης της δεκαετίας του ’20 με κύριο στόχο την ενιαία δράση Βερολίνου Ρώμης και Μόσχας ! Ο Μουσολίνι παρόλο τις αντιλήψεις κάποιων δεν σταμάτησε ποτέ να κλονίζει την κοινή γνώμη με την δράση του και τις επαναστατικές προσωπικότητες που συνεργαζόταν όπως ο Bombacci. Ένας αληθινός ιδεαλιστής χωρίς παρωπίδες και αλλεργικός απέναντι σε κάθε καπιταλιστική τάση. Ο Nicola Bombacci παρόλο που υπήρξε άμεσος συνεργάτης του Ιταλού ηγέτη ουδέποτε δέχθηκε κάποιο αξίωμα ή κάποιο χρηματικό ποσό ως μισθό. Ουσιαστικά υπήρξε ο έμπιστος άνθρωπος του Μουσολίνι στην προσπάθεια του να οικοδομήσει με ισχυρά ιδεολογικά θεμέλια τις βάσεις του Εθνικοεπαναστατικού Εργατικού Κόμματος.
Ο Bombacci ταξιδεύει στις βιομηχανίες της Βορείου Ιταλίας εξηγώντας στους εργαζόμενους την κοινωνική επανάσταση των τάξεων της νεοσύστατης Εθνικοεπαναστατικής κυβέρνησης και φυσικά το ιδεολογικό «γιατί» της πολιτικής του στροφής. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της παρτιζάνικης ομάδας GAP η οποία και σχεδίαζε την δολοφονία του. Όμως ότι και να είχαν σχεδιάσει ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Ο Μουσολίνι δέχθηκε να παραδώσει την κυβέρνηση - μετά από παρότρυνση των Silvestri και Bombacci - στους σοσιαλοδημοκράτες παρά στους δεξιούς και βασιλόφρονες του νότου! Όμως οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό λόγω των εξελίξεων.
Όπως ο Bombacci έτσι και άλλοι διανοούμενοι του αριστερού χώρου προσχωρούν στην νέα κυβέρνηση. Ο Carlo Silvestri (βουλευτής του Σοσιαλιστικού κόμματος και μεταπολεμικά) ο Edmondo Cione (σοσιαλιστής φιλόσοφος που του ανατέθηκε να δημιουργήσει την ιδεολογία και τις βάσεις ενός νέου λαικού σοσιαλιστικού κομματικού φορέα σε ξεχωριστό πολιτικό πλαίσιο από το κυβερνητικό φασιστικό κόμμα) και πολλοί άλλοι! Ο Μουσολίνι παρόλο που ανησυχούσε για την στρατιωτική πίεση που επικρατούσε στα νότια της χώρας ήταν πιο πεπεισμένος από ποτέ για την υλοποίηση της Φασιστικής επανάστασης που είχε εδώ και δεκαετίες οραματιστεί. Έχοντας εξοστρακίσει κάθε πρόσωπο που είχε δισταγμούς από τον μηχανισμό δράσης του κινήματος αναθέτει στα πιο ακραία επαναστατικά στελέχη την διοίκηση του και αυτόματα αρχίζει την κατασκευή της εθνικολαϊκής πολιτείας.
Αυτό μεταφράστηκε σε μια σειρά από μεταρρυθμίσεις και νόμους εμπνευσμένους ξεκάθαρα από την σοσιαλιστική κουλτούρα όπως η πρώτη δημιουργία συνδικάτων αναγνωρισμένα από την πολιτεία ιδιωτικές βιομηχανίες και συνεταιρισμοί με εργατική συνδιοίκηση δίκαιη ανακατανομή του πλούτου για να καταλήξει στην δημιουργία φορέα εξολοκλήρου αφιερωμένο στην ανάληψη αναβάθμιση των εθνικών έργων σε στρατηγικά και όχι μόνο σημεία. Το ιδεολογικό περιεχόμενο του επαναστατικού εγχειρήματος του Μουσολίνι συνοψίστηκε στο διάσημο πλέον κείμενο - 18 Punti – (18 σημεία) και παρουσιάστηκε στο πρώτο και μοναδικό συνέδριο του νέου Φασιστικού κινήματος στην Βερόνα. Ένα κείμενο που επιμελήθηκε εξολοκλήρου από τον Μουσολίνι και τον Bombacci με σκοπό να στηθούν οι ιδεολογικές βάσεις της νέας πραγματικότητας της Εθνικολαϊκής Πολιτείας. Στην εξωτερική πολιτική ο Bombacci προτρέπει τον Μουσολίνι να υπογράψει ειρήνη με την Ρωσία και να συνεχίσει με αμείωτη δράση τον πόλεμο ενάντια στην αγγλοσαξονική πλουτοκρατία.
Με αυτόν τον τρόπο θα προσέλκυε με το μέρος του τους γεωπολιτικούς διανοούμενους της «εθνικοαριστερής» τάσης της δεκαετίας του ’20 με κύριο στόχο την ενιαία δράση Βερολίνου Ρώμης και Μόσχας ! Ο Μουσολίνι παρόλο τις αντιλήψεις κάποιων δεν σταμάτησε ποτέ να κλονίζει την κοινή γνώμη με την δράση του και τις επαναστατικές προσωπικότητες που συνεργαζόταν όπως ο Bombacci. Ένας αληθινός ιδεαλιστής χωρίς παρωπίδες και αλλεργικός απέναντι σε κάθε καπιταλιστική τάση. Ο Nicola Bombacci παρόλο που υπήρξε άμεσος συνεργάτης του Ιταλού ηγέτη ουδέποτε δέχθηκε κάποιο αξίωμα ή κάποιο χρηματικό ποσό ως μισθό. Ουσιαστικά υπήρξε ο έμπιστος άνθρωπος του Μουσολίνι στην προσπάθεια του να οικοδομήσει με ισχυρά ιδεολογικά θεμέλια τις βάσεις του Εθνικοεπαναστατικού Εργατικού Κόμματος.
Ο Bombacci ταξιδεύει στις βιομηχανίες της Βορείου Ιταλίας εξηγώντας στους εργαζόμενους την κοινωνική επανάσταση των τάξεων της νεοσύστατης Εθνικοεπαναστατικής κυβέρνησης και φυσικά το ιδεολογικό «γιατί» της πολιτικής του στροφής. Αυτό προκάλεσε την αντίδραση της παρτιζάνικης ομάδας GAP η οποία και σχεδίαζε την δολοφονία του. Όμως ότι και να είχαν σχεδιάσει ο πόλεμος πλησίαζε στο τέλος του. Ο Μουσολίνι δέχθηκε να παραδώσει την κυβέρνηση - μετά από παρότρυνση των Silvestri και Bombacci - στους σοσιαλοδημοκράτες παρά στους δεξιούς και βασιλόφρονες του νότου! Όμως οι διαπραγματεύσεις έπεσαν στο κενό λόγω των εξελίξεων.
Τον Απρίλιο του ’45 η παράδοση των γερμανικών στρατευμάτων που βρίσκονται σε Ιταλικό έδαφος σημαίνει το τέλος. Ο Nicola Bombacci πάντα πιστός και αφοπλιστικά νηφάλιος συνοδεύει τον Μουσολίνι στο τελευταίο δραματικό ταξίδι προς τον θάνατο.
Η μαρτυρία του Vittorio Mussolini γιού του Duce για την τελευταία συνάντηση με τον πατέρα του συνοδευόμενος από τον Bombacci είναι η επιβεβαίωση του ευαίσθητου μεγαλείου αυτής της προσωπικότητας:
«Έχω σκεφτεί πολλές φορές την μοίρα αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου, που μοιάζει με έναν αληθινό απόστολο του προλεταριάτου.
Κάποτε εχθρός του Φασισμού και τώρα δίπλα στον πατέρα μου χωρίς συγκεκριμένα οφέλη πέρα από το ιδεολογικό όραμα της επανάστασης, πιστός και στους 2 αρχηγούς που αποδέχθηκε έως το θάνατο του.
Η μαρτυρία του Vittorio Mussolini γιού του Duce για την τελευταία συνάντηση με τον πατέρα του συνοδευόμενος από τον Bombacci είναι η επιβεβαίωση του ευαίσθητου μεγαλείου αυτής της προσωπικότητας:
«Έχω σκεφτεί πολλές φορές την μοίρα αυτού του ξεχωριστού ανθρώπου, που μοιάζει με έναν αληθινό απόστολο του προλεταριάτου.
Κάποτε εχθρός του Φασισμού και τώρα δίπλα στον πατέρα μου χωρίς συγκεκριμένα οφέλη πέρα από το ιδεολογικό όραμα της επανάστασης, πιστός και στους 2 αρχηγούς που αποδέχθηκε έως το θάνατο του.
Η νηφαλιότητα του θα ακολουθεί την σκέψη μου για πάντα»
Λίγες ημέρες μετά ο Bombacci αποχαιρετά τον Μουσολίνι για να φυλακιστεί προσωρινά από τους παρτιζάνους. Το πρωινό της 28ης Απριλίου 1945 στάλθηκε να αντικρύσει το εκτελεστικό απόσπασμα. Δίπλα του ο Barran ένας γενναίος ανάπηρος βετεράνος, ο Pavolini ποιητής και γενικός γραμματέας του Εθνικοεπαναστατικού κόμματος και ο διανοούμενος Valerio Zerbino.
Μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα φωνάζουν «Viva Italia»!
Το παράδοξο στην απολυτότητα του και την αυθεντικότητα του Bombacci ολοκληρώνεται όταν πέφτοντας από τις σφαίρες των παρτιζάνων φώναξε δυνατά: «Ζήτω ο Σοσιαλισμός»!
Το παράδοξο στην απολυτότητα του και την αυθεντικότητα του Bombacci ολοκληρώνεται όταν πέφτοντας από τις σφαίρες των παρτιζάνων φώναξε δυνατά: «Ζήτω ο Σοσιαλισμός»!
Nicola Bombacci Presente !
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
-wzor.jpg)
